Ψυχρολουσία Σόιμπλε στην κυβέρνηση των παραμυθιών

1 Ιουνίου, 2014 in Η πολιτική στην καλύβα

«…ο ελληνικός λαός πρέπει να περάσει αυτήν τη μεταρρυθμιστική διαδικασία, εάν η χώρα θέλει να παραμείνει στο ευρώ».

Περιορισμένη βοήθεια, ύψους πιθανότατα κάτω των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενδέχεται να χρειαστεί η Ελλάδα, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος εκφράζει μεν την κατανόησή του για τις θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά τονίζει ότι, εάν η χώρα επιθυμεί να παραμείνει στο ευρώ, η μεταρρυθμιστική διαδικασία είναι απαραίτητη.

«Στα τέλη του 2012 ψηφίσαμε το δεύτερο πρόγραμμα για την Ελλάδα. Τότε ήταν σαφές ότι θα διαρκούσε δύο χρόνια και ότι η Ελλάδα και μετά από αυτό δεν θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί πλήρως από τις αγορές. Το χρέος της Ελλάδας, σύμφωνα με τις προγνώσεις της τρόικας, θα φτάσει το 2022 σε ένα επίπεδο που θα μπορεί να χαρακτηρισθεί βιώσιμο. Γι’ αυτό ενδεχομένως η Ελλάδα να χρειαστεί ακόμα μία φορά περιορισμένη βοήθεια. Προϋπόθεση θα ήταν βεβαίως να συνεχίσει να εκπληρώνει τους όρους του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ» δηλώνει ο κ. Σόιμπλε, σε συνέντευξη που παραχωρεί στην έκδοση του περιοδικού Focus η οποία θα κυκλοφορήσει τη Δευτέρα.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικώς με το ύψος του ποσού αυτής της βοήθειας, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών εξηγεί ότι «αυτό θα το δούμε όταν θα πρόκειται να ληφθεί μια απόφαση» και διευκρινίζει ότι «μάλλον θα πρόκειται για ένα σαφώς χαμηλότερο ποσό σε σχέση με τα δύο πρώτα προγράμματα – άρα μάλλον για ένα μονοψήφιο ποσό δισεκατομμυρίων».

Σε ερώτηση πάντως κατά πόσο οι χώρες υπό κρίση μπορούν ακόμη να αντέξουν τις ριζικές μεταρρυθμίσεις, ο κ. Σόιμπλε απαντά: «Για τον ελληνικό λαό οι μεταρρυθμίσεις συνδέονται με μεγάλη επιβάρυνση, ακόμη και με δυσχέρειες, αυτό δεν αμφισβητείται. Γι αυτό θα πρέπει να έχουμε και πάρα πολλή κατανόηση. Αλλά αυτό δεν βοηθά σε κάτι: ο ελληνικός λαός πρέπει να περάσει αυτήν τη μεταρρυθμιστική διαδικασία, εάν η χώρα θέλει να παραμείνει στο ευρώ. Οι Έλληνες αποφασίζουν μόνοι τους για το μέλλον τους. Μια νομισματική ένωση όμως μπορεί να λειτουργήσει μόνο εάν όλοι τηρούν τους κοινούς κανόνες».

Ο κ. Σόιμπλε επισημαίνει ακόμη, ερωτηθείς εάν η ευρωκρίση έχει ξεπεραστεί, ότι, εάν με την ευρωκρίση αναφερόμαστε σε μια νευρική κατάσταση στις αγορές, τότε αυτή έχει ξεπεραστεί. Αν όμως εννοούμε τα διαρθρωτικά προβλήματα στην Ευρωζώνη, τότε, παρά τη μεγάλη πρόοδο που έχουμε σημειώσει, απομένουν ακόμη πολλά να γίνουν.

Σε ό,τι αφορά το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των θεσμών της, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τάσσεται και πάλι υπέρ της απευθείας εκλογής ενός προέδρου της Ε.Ε., «κατά το αμερικανικό ή το γαλλικό πρότυπο».

Σόιμπλε: Λιγότερα από 10 δισ. ενδέχεται να χρειαστεί επιπλέον η Ελλάδα | Οικονομία & Αγορές | naftemporiki.gr.

Kατηγορίες

Αρχείο

106 Σχόλια

Comments feed for this article

1 Ιουνίου, 2014 στις 8:47 μμ

Ενη

Μολις εκλεισα την τηλεοραση, εβλεπα ειδησεις στο ΜΕΓΑ.

Ειναι αδιανοητη το μανιπουλαρισμα των ΜΜΕ.

Ερμηνευαν τις δηλωσεις του Σοΐμπλε οπως τους καπνιζε, ο οποιος ειπε οτι οι μεταρρυθμισεις ασφαλως και συνεχιζονται (αυτες που εχουν ηδη ανακοινωθει), και υπαρχει και μια δυαντοτητα μιας μικρης ακομα βοηθειας.

Αυτα ερμηνευονται απο τα ΜΜΕ, ως προμηνυμα για την διατηρηση μας στο ευρω, ως προμηνυμα για νεα μετρα, ως προμηνυμα για κατι αδιαλλακτο και τρομακτικο για τη χωρα και δεν……..συμμαζευεται.ι

Αν δεν βαλει ο κοσμος το μυαλο του να δουλευει ωστε να «διυλιζει» ο,τι «νεο» του «σερβιρεται» απο τα ΜΜΕ, δεν θα φτασουμε ποτέ στο σημειο να υπερεχει το κριτικο πνευμα απο αυτό των ενυπωσεων.

1 Ιουνίου, 2014 στις 9:12 μμ

arcades

Ένη, αυτά είναι η γέφυρα από την εποχή του τέλους του μνημονίου της κρίσης, της εξόδου στις αγορές, success story κλπ. caldo e freddo..

1 Ιουνίου, 2014 στις 9:12 μμ

Πάνος

Και η κυβέρνηση προφανώς κατάλαβε… λάθος όσα είπε ο Σόιμπλε – και απαντά αναλόγως:

http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1220554/ypoik-ta-stress-test-tha-krinoyn-tis-hrhmatodotike.html

1 Ιουνίου, 2014 στις 9:14 μμ

σχολιαστης

Ο ίδιος Σόιμπλε θα πάει σε διεθνή διάσκεψη τύπου 1953 για τα μάτια του Αλέξη; 🙂

1 Ιουνίου, 2014 στις 9:22 μμ

Πάνος

σχο,

τι σχέση έχει ο Αλέξης; Ο Σόιμπλε στέλνει σαφές μήνυμα (αυτοκτονίας) στους «δικούς του». Ο Αναγνώστης (που είναι δεινός σκακιστής στα πολιτικά) θα ρωτούσε μάλιστα αν ο Βόλφραγκ και ο Αλέξης είναι συνεννοημένοι μεταξύ τους 😉

1 Ιουνίου, 2014 στις 9:28 μμ

σχολιαστης

Δεν έχει; Αν στηρίζεις την πιθανότητα να μπορέσεις να κυβερνήσεις σε προτάσεις που δεν έχουν καμιά πιθανότητα, είναι ένα θέμα. 🙂

Οσο για τον Σόιμπλε, τα λέει σε μας για να τα ακούσουν άλλοι. 🙂

Εχουν …δρομολογηθεί εξελίξεις σε Ευρωπαϊκό επίπεδο τα αποτελέσματα των οποίων θα δούμε σύντομα.

1 Ιουνίου, 2014 στις 9:34 μμ

Γιάννης - 2

Τι θέλει τώρα κι αυτός ο Σόιμπλε;

Του χρειάζεται να τον κάνει ο Σαμαράς να ζητήσει συγγνώμη!

1 Ιουνίου, 2014 στις 9:41 μμ

Πάνος

🙂

σχο,

αυτό με τις δρομολογημένες εξελίξεις το λες αισιόδοξα τρία χρόνια τώρα. Ο Σόιμπλε στη συνέντευξη το προσδιορίζει στα 2022 – και βλέπουμε. Δε θα βρει ο παπάς να θάψει! 😉

1 Ιουνίου, 2014 στις 9:58 μμ

σχολιαστης

Είναι σαφές ότι η χώρα μπορεί αν επωφεληθεί από ευρωπαϊκές διεργασίες, αρκεί να είναι στο τραπέζι και όχι όξω 🙂

Αντίθετα δεν έχει καμιά πιθανότητα να της βγει σε καλό η εντελώς αρπαγμένη πρόταση των παραδοσιακών αριστερών. Πραγματικά με έχουν …κουράσει προτείνοντας το τίποτα με λίγο από καθόλου. 🙂

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:11 μμ

δεξιος

Mε το ζόρι πακέτα δεν δίνονται.Εάν η Ελλάδα δεν ζητήσει βοήθεια δεν θα της δώσει κανείς με το ζόρι.
Ο Σόιμπλε πριν λίγους μήνες υπολόγιζε 10-15 δις πρόσθετη βοήθεια.Τώρα υπολογίζει μονοψήφιο αριθμό δις.Το υπουργείο λέει ότι δεν θα χρειασθεί τίποτα.Επαναλαμβάνω ότι εάν δεν ζητήσεις δεν θα πάρεις.
Λέει και κάτι άλλο το υπουργείο : ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες είναι καλυμμένες μέχρι τα μέσα του 2015.Δηλαδή εάν είναι να έλθει νέο πακέτο θα έλθει με το νέο πρόεδρο Δημοκρατίας.Όποιος είναι τότε κυβέρνηση εάν κρίνει ότι το χρειάζεται ας το ζητήσει.Αλλιώς ας μην το ζητήσει.

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:14 μμ

Πάνος

Η λογική λέει ότι θα έπρεπε να σε έχει κουράσει ο Σόιμπλε και η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία που έχει επιβάλει, γενικά στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα, που παίζει το ρόλο του πειραματόζωου.

Κάτι που ΔΕΝ τελειώνει, ούτε στα 2022, αν αυτό εξαρτάται από τον Σόιμπλε και τη Γερμανία της Μέρκελ!

Οι «παραδοσιακοί αριστεροί» υπάρχουν στο σύριζα ως γραφική μειοψηφία που κάνει φασαρία αλλά δεν έχει σοβαρό πολιτικό βάρος. Αυτό το έχουν καταλάβει μέχρι και στο Αντινιούς (δες σχετικό ποστ) που παραδέχονται… δημοσίως ότι ο σύριζας εκφράζει μιαν άλλη ευρωπαϊκή πρόταση – πιο ελκυστική από του ΝΔΣΟΚ!

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:23 μμ

Πάνος

δεξιέ,

οι απόψεις μας συμπίπτουν: πολύ κακώς, κάκιστα, η Ελλάδα μπήκε στη λογική των πακέτων και αυτοκτόνησε (όχι μόνο οικονομικά). Εσύ ο ίδιος στα τέλη του 2009 – αρχές του 2010 πρότεινες (στην καλύβα) πρακτικές λύσεις τις οποίες αν είχε ακολουθήσει ο ΓΑΠ δεν θα είχαμε μπει στο λούκι.

Τώρα, με 200 δις νέα δανεικά εκβιασμοί εις βάρος της Ελλάδας δεν είναι εύκολο να υλοποιηθούν. Χάσαμε τέσσερα χρόνια, το μισό μας (+) εθνικό και οικογενειακό εισόδημα, την ανεξαρτησία της χώρας μας, την ελπίδα για το μέλλον – και μια ολόκληρη γενιά, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τις επόμενες δεκαετίες. Αν δεν αλλάξει αυτό σύντομα, τα 200 χρόνια από το 1821 θα είναι το απόλυτο μνημόσυνο για μια χώρα που θα είναι πλέον απλός γεωγραφικός όρος και τίποτα περισσότερο.

Υποθέτω ότι κανένας δεν το θέλει αυτό – μόνο και μόνο για να συμπλεύσει με τις μονομανιακές ιδεοληψίες του Σόιμπλε.

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:23 μμ

δεξιος

Eαν αυτή η πιο ελκυστική πρόταση βρει χρηματοδότηση από τις αγορές ας εφαρμοσθεί.Εάν δεν βρει όμως και απευθυνθείς για δανεικά στον Σόιμπλε θα πει το ίδιο κουραστικό ποίημα.
Οπότε ή συμμορφώνεσαι ή κάνεις στάση πληρωμών και φεύγεις από την ευρωζώνη.

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:27 μμ

δεξιος

Οι όροι για τα 7 δις δεν θα είναι οι ίδιοι όπως για τα 200 δις.Πόσο μάλλον που τα οικονομικά του Σόιμπλε έχουν λογική παρά το ότι εμείς τα βλέπουμε μονομανίες.Από τη στιγμή που έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα δεν θα ζητηθούν φόροι και περικοπές.Μπορεί όμως να ζητηθούν ιδιωτικοποιήσεις,ανοίγματα επαγγελμάτων και συνέχιση περιορισμών στις προσλήψεις στο Δημόσιο.

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:32 μμ

bas

«Για τον ελληνικό λαό οι μεταρρυθμίσεις συνδέονται με μεγάλη επιβάρυνση, ακόμη και με δυσχέρειες, αυτό δεν αμφισβητείται. Γι αυτό θα πρέπει να έχουμε και πάρα πολλή κατανόηση.»

Χερ Σόιμπλε, εμείς γουστάρουμε να πληρώνουμε άγαμες θυγατέρες, σαραντάρηδες συνταξιούχους, αργόμισθους Δ.Υ και άλλα παρόμοια. Στην μπανανία μας γουστάρουμε το βόλεμα και το αραλίκι. Οι ιθαγενείς μας είναι ικανοί μέχρι και τον Kίμ Γιονγκ Ουν να ψηφίσουν,αρκεί να μην ξεβολευτούν…Οπότε πάρτε το απόφαση: Ο ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ.
Μαγκιά μας…

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:33 μμ

Πάνος

Ψευτοδίλημμα: όταν χρωστάς 300 δις ΔΕΝ σε «φεύγουν» από την Ευρωζώνη – εκτός αν θέλουν να διαλύσουν την Ευρωζώνη. 300 δις είναι πολύ μεγάλη τρύπα για το θεό των αγορών.

Συνεπώς, οι εκβιασμοί της εξόδου δεν έχουν νόημα. Νόημα έχει ο δημιουργικός διάλογος (= κούρεμα ή ευνοϊκή ρύθμιση του χρέους, με ρήτρα ανάπτυξης κλπ) με κριτήριο το αμοιβαίο συμφέρον / όφελος.

Όχι όπως το αντιλαμβάνεται τώρα ο Σόιμπλε, φυσικά. Οι νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στην Ευρώπη (γιατί μετά τις ευρωεκλογές ΔΕΝ θα αργήσουν οι εθνικές εκλογές σε μια σειρά χώρες) θα ευνοούν μια ριζική αλλαγή στην αντιμετώπιση των εθνικών χρεών και των σχέσεων Βορρά – Νότου (σχηματικά αυτό).

Γιατί αν ο Σόιμπλε (η Γερμανία) επιμείνει στην καταστροφική (για εμάς και άλλες χώρες) γραμμή που έχει επιβάλει ως τώρα, θα μείνει με την Ολλανδία και την Αυστρία στο χέρι.

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:35 μμ

σχολιαστης

Σε τι συνίσταται η ελκυστική πρόταση; Ποιοι Ευρωπαίοι συμφωνούν εκτός από τη λίστα Τσίπρα και τα ορφανά της Ευρώπης;

Πράγματι είναι μια συζήτηση στον αέρα γιατί πρόταση της παραδοσιακής αριστεράς που μπορεί να χρηματοδοτηθεί δεν υπάρχει.

Τώρα επειδή πήραν τη Σακοράφα, το Μητρόπουλο και τον …Κοτσακα, σταμάτησαν να είναι …στα μυαλά παραδοσιακοί αριστεροί, δεν το έχω καταλάβει. 🙂

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:36 μμ

Πάνος

bas,

το προηγούμενο σχόλιο ήταν απάντηση στο δεξιό. Με σένα δυσκολεύομαι, γιατί δεν κάνεις πολιτική αλλά αμιγώς θεολογική προσέγγιση των πραγμάτων 😉

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:36 μμ

δεξιος

Έχει και τον καλό της ιστορίας,τον Ιταλό Ντράγκι.

http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231323865#ref=newsroombox

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:37 μμ

Πάνος

Σε τι συνίσταται η ελκυστική πρόταση;

Να μελετήσεις το καθαρά σαμαρικό αντινιούς: τα εξηγούν όλα χαρτί και καλαμάρι! 😉

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:40 μμ

δεξιος

Δεν ζητάει κανείς να γίνει η Ελλάδα Γερμανία.Μπορεί να συγκλίνει στα μυαλά με τους άλλους Μεσόγειους;Μην πω τώρα με την Κύπρο όπου δεν υπάρχουν ούτε ψεκασμένοι ούτε αυτοσχέδιοι λεωνίδες και όλες οι αξιολογήσεις της τρόικα βγαίνουν θετικές και το πρόγραμμα κυλάει ρολόι;

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:41 μμ

bas

Πάνο ίσως να ‘χεις δίκιο. Θα ψαχτώ βαθιά μέσα μου…
Πάντως οι άγαμες, οι ανήλικοι συνταξιούχοι και οι κουρασμένοι Δ.Υ δεν ανήκουν σε κάποια θεολογική θεώρηση αλλά είναι υπαρκτά πρόσωπα.
Ή μήπως όχι; ❤

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:41 μμ

Πάνος

δεξιέ,

ο Ντράγκι είναι Ιταλός, αλλά συμφωνεί και ο Βάιντμαν, που είναι πρόεδρος της Μπούντεσταγκ.

Χωρίς χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, ο Νότος καπούτ. Και αν ο Νότος καπούτ, καπούτ και η Γερμανία!

Μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος ακόμα, αλλά αυτό θα το καταλάβει και ο Σόιμπλε – θέλοντας και μη.

Για μερικούς σχολιαστές της καλύβας αμφιβάλω 😉

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:46 μμ

Πάνος

bas,

στην ορθόδοξη παράδοση / ιστορία ο αιρετικός ΔΕΝ είχε άδικο στο point που τον ενδιέφερε. Απλώς απολυτοποιούσε το μερικό και έχανε τη μεγάλη εικόνα – χάνοντας τ’ αυγά και τα πασχάλια.

Ακριβώς αυτό κάνεις κι εσύ. Κατά την ταπεινή μου γνώμη – και στο λέω με πολλή αγάπη. Όχι χριστιανική – καθότι δεν είμαι θρησκευόμενος 😉

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:53 μμ

Πάνος

δεξιέ (10.40 μμ)

πρώτον, οι Κύπριοι δεν έχουν υποστεί ακόμα το κλύσμα με ασβέστη που υπέστησαν οι Έλληνες – ελπίζω να το αποφύγουν.

Δεύτερον, οι Κύπριοι έχουν ΑΛΛΗ παράδοση στα οικονομικά / εργασιακά τους, τη Βρετανική. Με την έννοια αυτή δεν είναι καθόλου μα καθόλου Νότος ή, εν πάση περιπτώσει, δεν ταυτίζονται με τα καθ’ ημάς!

Ευρωπαϊκός Νότος σημαίνει Ιβηρική, Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα. Υποθέτω ότι έχεις αντιληφθεί τις τεκτονικές πολιτικές αλλαγές που συντελούνται σε κάποιες από αυτές τις χώρες. Αλλαγές που από τη στιγμή που ξεκίνησαν δεν πρόκειται να ανακοπούν.

Ο σύριζα είναι μέρος αυτής της νέας εικόνας – ίσως το κομμάτι της με την καθαρότερη ευρωπαϊκή «συνείδηση».

1 Ιουνίου, 2014 στις 10:58 μμ

bas

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να ψυλλιαστώ τα παιχνίδια που παίζονται σε Ευρωπαική ή παγκόσμια κλίμακα, και εκφέρω την ταπεινή μου άποψη σε θέματα που αφορούν τη χώρα που ζω (¨οσο με κόβει βέβαια…). Υπό αυτή την έννοια δίκιο έχεις. σας χαίρομαι όμως που μπορείτε και εντρυφείτε σε τόσο πολυδαίδαλα ζητήματα παγκοσμίων ζητημάτων και θεμάτων. Ειλικρινά.

1 Ιουνίου, 2014 στις 11:00 μμ

bas

1 Ιουνίου, 2014 στις 11:13 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

bas

Δεν ειναι μονον οι ελαφρως εργαζομενοι ΔΥ, οι συνταξιουχες στα 40, οι αγαμες θυγατερες,…,, αλλα και η οργανωμενη κλεπτοκρατια, με υπερτιμολογησεις και μιζες, αλλα και η κλοπη φορου και ΦΠΑ.

«Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

ΒΟΥΛΕΥΜΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΟΙΟΙ ΕΒΑΛΑΝ ΧΕΡΙ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΜΕ (Ν)ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ
Ντοκτορά κλεπτοκρατίας! Εγκλημα χωρίς τιμωρία

Αποκαλυπτικό ντοκουμέντο στην «Κ.Ε.» αποδεικνύει ότι γνώριζαν -προ κρίσης- σκάνδαλα μεγάλου οικονομικού ύψους και τα κουκούλωσαν, αφήνοντάς τα στα συρτάρια για 14 χρόνια
Του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ

Ηταν ανύποπτη η Δικαιοσύνη και η πολιτική ηγεσία μας για τη λεηλασία των κρατικών ταμείων μέχρι που ξαφνικά πλάκωσε η «οικονομική κρίση» και είδαν το φως τους; …..

Στις 13 Φεβρουαρίου 2008 ο Οικονομικός Επιθεωρητής Δημήτρης Σκαρλατόπουλος υπέβαλε πόρισμα-φωτιά στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης. Το πόρισμα διαπίστωνε ότι μέσα σε 18 μόλις μήνες (από το 1999 μέχρι τα μέσα του 2001) δόθηκαν σε μία ομόρρυθμη (και ανύπαρκτη στην ουσία…) εταιρεία της Θεσσαλονίκης μέσω της Δ’ ΔΟΥ Θεσσαλονίκης 3,6 εκατομμύρια ευρώ για επιστροφή ΦΠΑ ενώ δεν έπρεπε να δοθεί ούτε ένα ευρώ!

Τα χρήματα αυτά μοιράστηκαν κατά το μεγαλύτερο μέρος στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, και οι πολίτες που παρίσταναν τους επιχειρηματίες πήραν κάποια μικροποσά.

Ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, αφού έκανε «έρευνα», έθεσε την υπόθεση στο αρχείο και ενημέρωσε για αυτό τον Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης…….»

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=433416

1 Ιουνίου, 2014 στις 11:27 μμ

Mitsos

Η Κύπρος μια χαρά ύφεση έχει, απλώς δεν έχει ακόμα το δικό μας χάλι. Επειδη εχει το αεριο το οποίο βεβαίως θέλει να φάει η Γερμανία, δεν την έχουν ακόμα πετσοκόψει. Επίσης ρέει ρωσικό χρήμα ακόμα αρκετό, παρά τα κουρέματα και θα ρέει για καιρό όσο διαρκεί η κρίση της Ουκρανίας και οι Ευρωπαίοι θέτουν ζητήματα οικονομικών αντιποίνων στη Ρωσία. Παρόλα αυτά δεν θα γλιτώσει στο τέλος ούτε η Κύπρος ένα σχέδιο Αναν, ούτε θα γλιτώσει από το να φάνε το αεριο σε τιμές εντελώς εξευτελιστικές με αποικιοκρατικούς όρους εκτός τιμών αγοράς με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι ύστερα από γερό λάδωμα σε μερικούς. Διότι έτσι έχει μάθει η Γερμανία να δουλεύει. Το είδαμε με τη Ζημενς, τα υποβρύχια κλπ κλπ..

Στα δικά μας τώρα. Από ό,τι μπορώ να καταλάβω ο Σοιμπλε δεν πρόκειται να δεχθεί κούρεμα του ελληνικού χρέους ακόμα και αν το επιβάλει το ΔΝΤ και ο Ομπάμα. Αρα αν επιδιώξει η Ελλάδα κούρεμα, αυτό θα είναι μονομερές. Παρακολουθούσα χθές μια συνέντευξη της Λεπεν, και κατάλαβα ότι η κυρία αυτά που λέει τα εννοεί σε σχέση με το ευρώ. Στην αρχή νόμιζα ότι απλά παίζει, αλλά τελικώς η κυρία δεν παίζει και πρέπει να δει σοβαρά το θέμα Λεπέν η Αγγελα Δωροθέα.

Το ευρώ δεν προκειται να αντέξει για πολύ ακόμα όπως εξελίσσονται τα πράγματα, εκτός εάν αλλάξει όλο το καταστατικό της ευρωζώνης και συζητηθούν όλα τα θέματα από το μηδέν. Το ενδεχόμενο αυτό βεβαίως το θεωρω εντελώς απίθανο.

1 Ιουνίου, 2014 στις 11:29 μμ

σχολιαστης

«Ο σύριζα είναι μέρος αυτής της νέας εικόνας – ίσως το κομμάτι της με την καθαρότερη ευρωπαϊκή “συνείδηση”.»

🙂

1 Ιουνίου, 2014 στις 11:43 μμ

Πάνος

Το ενδεχόμενο αυτό βεβαίως το θεωρω εντελώς απίθανο.

Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια…

Αν η σημερινή κατάσταση των πραγμάτων είναι βιώσιμη, όντως είναι απίθανο.

Είναι, όμως;

1 Ιουνίου, 2014 στις 11:46 μμ

Πάνος

σχο,

αγαθό πράγμα το γέλιο για την «ευρωπαϊκότητα» του σύριζα. Αρκεί να λαμβάνει κανείς υπόψη ποιους αρκουδάριους / μαυρογιαλούρους / κοτζαμπάσηδες περιλαμβάνει το αντίπαλο (εν Ελλάδι) πολιτικό στρατόπεδο: κάθε σύγκριση οδηγεί, πράγματι, σε ομηρικά γέλια! 🙂

2 Ιουνίου, 2014 στις 12:01 πμ

Mitsos

Βας Το θέμα των διορισμών από το παράθυρο σε όλες τις τάξεις του δημοσίου από τις καθαρίστριες μέχρι τους συμβούλους των υπουργών, οι μαιμού συντάξεις και επιδόματα, οι απαράδεκτες αυξήσεις σε δικαστικούς δεν γινόταν καθόλου τυχαία. Ούτε γινόταν για λόγους φιλανθρωπίας, διότι κανένας πολιτικός δεν είναι φιλάνθρωπος. Ολα αυτά στόχευαν στην εδραίωση κάποιων κομμάτων και κάποιων προσώπων στην εξουσία από τη μιά και σε μια διαστρέβλωση του Κευνσιανισμού στο οικονομικό πεδίο από την άλλη. Διότι η δικαστικός πχ που έπαιρνε γερή αύξηση, μέρος της αύξησης πήγαινε και στην κομμώτρια και στον καφετζή εξω από τα δικαστήρια. Εξού και ο λόγος του Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε» Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι τα πράγματα, διότι η υπεραπλούστευση στην πολιτική σε οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα για το ποιοι τα έφαγαν, πώς τα έφαγαν και πόσα έφαγε ο καθένας. Τωρα βεβαίως οι νεοφιλελευθεροι που σιχαίνονται τον Κέυνς δεν μας έχουν πει ακόμα πώς σε μια εποχή οικονομικής κατάρευσης μπορεί να αναταχθεί μια οικονομία όταν καταρέει η ζήτηση. Η θεωρία τους αφορά το πως πρέπει να λειτουργεί μια οικονομία την περίοδο των παχέων αγελάδων και εφαρμόζουν στην ουσία την ίδια πολιτική και για την περίοδο των ισχνων.

Επίσης οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα περί γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής. Αδυνατούν πχ οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι να συσχετίσουν τον αριθμό αεροπλανοφόρων που έχει ένα κράτος με το αν το νόμισμά του είναι αποθεματικό και παγκόσμιο. Γιατί το γιέν και το δολλάριο είναι παγκόσμια νομίσματα και όλως τυχαίως η Ιαπωνία και η Αμερική έχουν τα περισσότερα αεροπλανοφόρα στο δυτικό κόσμο? Αυτό είναι δύσκολο ερώτημα και χρήζει απαντήσεως. Οπως επίσης χρήζει απαντήσεως γιατί τώρα που η Κίνα ξεκινά να χτίζει αεροπλανοφόρα τίθεται το θέμα να μπει και το γουάν στην κατηγορία αυτή που μπαίνει το δολλάριο και το γιεν.

Πώς και γιατί για παράδειγμα αγοράζει συνεχώς η Ιαπωνία και η Κίνα αμερικάνικο χρέος, όταν βλέπουν ότι το δολλάριο υποτιμάται συνεχώς έναντι του πετρελαίου? Διότι η Αμερική τις εκβιαζει, ποικιλοτρόπως. Η Ιαπωνία παραμένει μια χώρα προτεκτοράτο των ΗΠΑ από τον Β’ ΠΠ. Η δε Αμερική έχει σιωπηλά επιτρέψει στην Ιαπωνία να επανεξοπλιστεί και την έχει στρέψει εναντίον της Κίνας και της Ρωσίας και αιτία είναι κάτι νησάκια στον Ειρηνικό που αμφισβητούνται.. Προκειμένου λοιπόν να διαφυλάξει την ειρήνη η Κίνα πάει και αγοράζει αμερικάνικα ομόλογα με τη σέσουλα για να τα έχει καλά με την Αμερική. Το ίδιο κάνει και η Ιαπωνία προκειμένου να επανακτήσει το δικαίωμα να ξαναστήσει το πολεμικό της ναυτικό στα προπολεμικά επίπεδα ισχύος. Οταν έχεις λοιπόν στρατιωτική ισχύ και κυρίως ναυτική ισχύ, το νόμισμά σου στηρίζεται ποικιλοτρόπως διότι απειλείς τον καθένα και αγοράζει τα δικά σου ομόλογα θέλει δεν θέλει. Κάπως έτσι έγινε η Αμερική οικονομικός γίγαντας, διότι βρίσκεται μεταξύ Ασίας και Ευρώπης.. Τοκυο, Σαγκάης από τη μια και Φρανκφούρτης και Λονδίνου από την άλλη.. και όχι επειδή εφάρμοσε νεοφιλελεύθερες τακτικές. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι όλοι οι εφοπλιστές που είχαν κάποτε γραφεία στον Πειραιά, αρχικά τα μετέφεραν στο Λονδίνο και μετά όλοι τα μάζεψαν και πήγαν στη Νέα Υόρκη. Ολοι οι μεγάλοι ναυτικοί δρόμοι στον κόσμο περνάνε από το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Οταν κλείνει το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, ανοίγει του Τόκυο… Οταν κλείνει του Τόκυο, ανοίγει του Λονδίνου.. Λίγο πριν κλείσει του Λονδίνου έχει ανοίξει της Νέας Υόρκης.. και προλαβαίνουν να παίξουν πάνω στο κλείσιμο γερά λεφτά σπεκουλάροντας Αγγλοι και Αμερικάνοι στα δυο αυτά χρηματιστήρια..

2 Ιουνίου, 2014 στις 12:37 πμ

Αναγνώστης ο αθηναίος

Πάντως η αποδοχή εκ μέρους των δανειστών σταθερού επιτοκίου αποπληρωμής, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και παροχή περιόδου που δεν θα γίνονται πληρωμές, συνιστά έμμεσο κούρεμα και θάλεγα γενναίο (αν λάβουμε υπόψιν ότι τα επιτόκια αυτή την περίοδο είναι χαμηλά).
Και εκτός από έμμεσο είναι μάλλον και ρεαλιστικό.
Νομίζω ότι εκεί θα πρέπει να παιχτεί η διαπραγμάτευση η οποία (θα) είναι και δύσκολη και επίπονη.
¨οποιος και αν την κάνει (οι παρόντες ή οι ..μέλλοντες).
Αναδιαρθρώσεις και ..λελογισμένα δημοσιονομικά θα πρέπει να υπάρχουν, αφού σε συνδυασμό με το πρώτο (το άχθος της αποπληρωμής του χρέους και αν θα ελαφρύνει και πόσο) είναι απαραίτητα για να μη χρειαστούμε επιπλέον χρηματοδοτήσεις ή αυτές να είναι μικρές.

Το θέμα της πολυθρύλητης ανάπτυξης που είναι το επόμενο, κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να το βλέπουμε σοβαρά και συγκεκριμένα, προς το παρόν είναι ευχές και αναπαραγωγή τελειωμένων ιδεών (από την πραγματική ζωή και οικονομία)

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:09 πμ

Κώστας.Κ

Καλά ρε παιδιά, ο Σόιμπλε μόλις μας είπε πως το πρόγραμμα δεν βγαίνει χωρίς έξτρα δανεισμό ως και 10 δισ ενώ γνωρίζει τα περί επιμήκυνσης χρέους κι εσείς πιστεύετε ακόμη πως το πρόγραμμα θα μας βγάλει από την κρίση ως το 2020-22 ;
Υπάρχουν ακόμη αφελείς που πιστεύουν πως την προσεχή εξαετία ως και το 2020 μπορεί η Ελλαδίτσα να πετύχει ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 3,2% και πρωτογενές πλεόνασμα 4,2% του ΑΕΠ συγκεντρώνοντας 53,5 δισ πρωτογενών πλεονασμάτων ;
Έχετε πάρει χαμπάρι που βαδίζει η ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία ;
Αν ναι, περιμένετε οι Σαμαράς-Βενιζέλος να οδηγήσουν το καϊκάκι μας στον ανοιχτό ωκεανό για τη κατάκτηση του Νέου Κόσμου ;
Όνειρα γλυκά και σε λόγου σας, πάω να αρμενίσω κι εγώ στον ύπνο μου..

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:17 πμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

Ραντεβου τον Σεπτεμβρη.
(παγκοσμιο κυπελλο, μπανια του λαου)

Μετα, λιαν συντομως, θα βαδισουμε σταδιακα προ¨οντος του χρονου προς τα απεραντα μονοπατια, δρομους και λεωφορους της ….Αναπτυξης.

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:19 πμ

Αναγνώστης ο αθηναίος

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν αφελείς Κώστα, αλλά αυτό δεν αφορά μόνον όσους θα πίστευαν ότι θα είχαμε τους ρυθμούς ανάπτυξης που λες και όλα τα άλλα δηλαδή, αλλά και όσους πιστεύουν ότι είναι αρκετό να επισημαίνουν ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει και χρειάζεται ..μια άλλη πολιτική.
Και άρα πρόβλημα ουδέν.
Καληνύχτα (σας) που έλεγε και ο Ανδρέας

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:23 πμ

Κώστας.Κ

Δεν διαφωνώ σε αυτό Αναγνώστη. Γι’ αυτό ας αξιοποιήσουν τον χρόνο των αποδυτηρίων να σμιλεύσουν πρόγραμμα και πολιτική…

2 Ιουνίου, 2014 στις 7:19 πμ

zepos

Πάνος: «δεξιέ,
οι απόψεις μας συμπίπτουν: πολύ κακώς, κάκιστα, η Ελλάδα μπήκε στη λογική των πακέτων και αυτοκτόνησε (όχι μόνο οικονομικά). Εσύ ο ίδιος στα τέλη του 2009 – αρχές του 2010 πρότεινες (στην καλύβα) πρακτικές λύσεις τις οποίες αν είχε ακολουθήσει ο ΓΑΠ δεν θα είχαμε μπει στο λούκι. «

«Πρακτικές λύσεις» και λοιπές ονειρώξεις, με τις κρατικές δαπάνες να τρέχουν στα ύψη και την δημιουργία νέων δανειακών αναγκών ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ από τις ασύστολες σπατάλες του δημοσίου.
Πόσο επιπόλαιη και σχεδόν ουτοπική επιμονή να επανέρχεστε στα ίδια και στα ίδια, αδιαφορώντας πλήρως για τις πραγματικές συνθήκες της τότε περιόδου, συνθήκες που ανάγκασαν την χώρα και τον ΓΑΠ να πάρει την απόφαση για την αποδοχή του μηχανισμού στήριξης και των δανεικών με όρους. Κάτι που ΟΛΟΙ – και ο Σαμαράς – πλέον έχουν παραδεχθεί, οτι ήταν η αδήριτη ΑΝΑΓΚΗ για να μην χρεοκοπήσει η χώρα ανεξέλεγκτα, ΜΙΑ λύση υπήρχε, το μνημόνιο. Εσείς εδώ ονειρεύεστε ακόμη πάγωμα μισθών και άλλα διάφορα «πρακτικά»..

Απόσπασμα από το άρθρο της Καθημερινής
Μία ημέρα πριν το Καστελλόριζο
(Η Καθημερινή δεν είναι και η καλύτερη «φίλη» του ΓΑΠ)

» Πέμπτη, 22 Απριλίου 2010. Το μεσημέρι τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου φτάνουν ένα ένα στο πρωθυπουργικό γραφείο. Εχουν ειδοποιηθεί για μια άτυπη συνεδρίαση με θέμα την οικονομία, αλλά γρήγορα καταλαβαίνουν ότι το θέμα είναι άλλο. «Δεν θυμάμαι ποτέ τέτοια ατμόσφαιρα σε υπουργικό συμβούλιο», λέει υπουργός με εμπειρία από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. «Το Πρόγραμμα Σταθερότητας θέλει ριζική αναθεώρηση για τα έτη 2011, 2012 και 2013, καθώς δεν δημιουργεί καμία αξιοπιστία στις αγορές», λέει ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ενώ στο μέτωπο των εσόδων τα νέα δεν είναι καλύτερα.

Η αύξηση του ΦΠΑ –ένα από τα βασικά μέτρα των προηγούμενων μηνών της κυβέρνησης– έχει φέρει αναιμικά έσοδα. Ο υπουργός Οικονομικών ενημερώνει ότι οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ ασκούν πιέσεις για επιπλέον μέτρα, ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα. Η ατμόσφαιρα στην αίθουσα γίνεται σχεδόν πένθιμη. Είναι ξεκάθαρο πια ότι η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης είναι θέμα ημερών, αλλά κανείς ακόμα δεν ξέρει το πότε. Υπάρχει παράλληλα μια αδικαιολόγητη προσδοκία από τα μέλη της κυβέρνησης ότι τα σκληρά μέτρα θα είναι σύντομης διάρκειας και από το 2011 θα είναι αισθητή η ανάκαμψη.

Το υπουργικό συμβούλιο είναι διχασμένο. Από τη μια, Λούκα Κατσέλη, Κατερίνα Μπατζελή, Αννα Διαμαντοπούλου, Γ. Ραγκούσης, Ευ. Βενιζέλος, Α. Λοβέρδος και Π. Μπεγλίτης είναι υπέρ της ενεργοποίησης του μηχανισμού εδώ και τώρα. Από την άλλη, Γ. Παπακωνσταντίνου και Θ. Πάγκαλος υποστηρίζουν ότι καλύτερα να παρθούν πρώτα τα μέτρα και μετά να προχωρήσουν στην ενεργοποίησή του. Ο πρωθυπουργός ακούει όλους και εκφράζει την ανησυχία του για τις επικείμενες εκλογές στη Γερμανία, στις 9 Μαΐου. Μήπως πρέπει να περιμένουν μέχρι τότε; Οπως έχει πει η Λούκα Κατσέλη, «κανένας δεν ήθελε να μπει σε ένα πρόγραμμα. Ολοι όμως εκείνη την ημέρα είχαν αντιληφθεί ότι αυτό ήταν μονόδρομος»

Το βασικό σύννεφο που σκιάζει το συμβούλιο είναι το ομόλογο των 8,5 δισ. που θα έληγε σε λίγες εβδομάδες. Αν η Ελλάδα δεν κατάφερνε να το πληρώσει, χρεοκοπούσε, και εκείνη την ημέρα οι τιμές του σπρεντ βρίσκονταν στις 600 μονάδες, κάνοντας τον δανεισμό από τις αγορές άπιαστο όνειρο. Ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος έχει μιλήσει για τον πανικό που υπήρχε στο υπουργικό συμβούλιο. «Το τέρμινο το ταμειακό ερχότανε, το βλέπαμε. Επρεπε να βρεθούν χρήματα». Λίγοι ήταν εκείνοι στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου που μπορούσαν τότε να παραδεχθούν ότι μέσα στις επόμενες 24 ώρες θα μπει ο επίλογος μιας ολόκληρης εποχής.
Μετά το υπουργικό συμβούλιο, ο Γ. Παπακωνσταντίνου μένει στο Μαξίμου με τον τότε πρωθυπουργό. Πρέπει να τον ενημερώσει για τις τελευταίες εξελίξεις, καθώς ο οίκος αξιολόγησης Moody’s έχει μόλις υποβαθμίσει για άλλη μία φορά την ελληνική οικονομία στην κατηγορία Α3 από Α2. Ο δανεισμός θα είναι απόλυτα ασφυκτικός. Κατά τη διάρκεια του άτυπου υπουργικού, ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει αποχωρήσει δύο φορές καθώς δέχεται τηλεφωνήματα τόσο από τον Γερμανό όσο και από τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών. Ο κ. Σόιμπλε του λέει «εάν χρειαστεί να κινηθείτε, είμαστε έτοιμοι», ενώ ο κ. Γκάιτνερ είναι πιο προτρεπτικός: «Εφτασε η ώρα», του διαμηνύει. Ο πρωθυπουργός καταλαβαίνει εκείνη τη στιγμή ότι δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει μέχρι τις γερμανικές εκλογές, όπως πίστευε μέχρι προ ολίγου. Πρέπει να πάρει και ο ίδιος το πράσινο φως από το εξωτερικό, από Ουάσιγκτον, Παρίσι, Βερολίνο. «Αρχικά η Ελλάδα δεν ήθελε να ενταχθεί στο πρόγραμμα, αλλά οι άλλοι (Ευρωπαίοι) πίστευαν ότι η ώρα είχε έρθει για να ζητηθεί βοήθεια για την Ελλάδα από το Eurogroup», λέει ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ.»

DEN YPIRXE ALLH LYSH…
Πως αλλοιώς να το αντιληφθείτε;

2 Ιουνίου, 2014 στις 8:38 πμ

Κώστας.Κ

«Οπως έχει πει η Λούκα Κατσέλη, «κανένας δεν ήθελε να μπει σε ένα πρόγραμμα. Ολοι όμως εκείνη την ημέρα είχαν αντιληφθεί ότι αυτό ήταν μονόδρομος»

Μονόδρομοι υπάρχουν μόνο στο μυαλό ορισμένων και δη αυτών που φέρουν και την πολιτική ευθύνη των χειρισμών (για ευνοήτους λόγους). Το δίλημμα ‘η Ελλάδα είτε πληρώνει είτε χρεοκοπεί’ είναι ψευτοδίλημμα φίλε Ζέπο. Γιατί η Ελλάδα, αν δεν το κατάλαβες, και πλήρωσε με νέα δανεικά και χρεοκόπησε και μάλιστα εξακολουθεί να χρεοκοπεί (βλ τρίτο Μνημόνιο).
Αλήθεια, ποιο είναι για σένα το κριτήριο της χρεοκοπίας μιας χώρας Ζέπο ;
Το αν θα μπορεί να βγει στις αγορές να δανεισθεί ή όχι ; Μα τόσα χρόνια έμεινε έξω από τις αγορές σαν μία κανονικά χρεοκοπημένη χώρα ή κάνω λάθος ; Το πρόγραμμα δεν είχε στόχο να ανατάξει την οικονομία αλλά να την γονατίσει και να την ξεπουλήσει, τόσο απλά.
Το μόνο δίλημμα που υπήρχε ήταν ‘πρόγραμμα ή κούρεμα χρέους (σε διαφορετική παραλλαγή πάγωμα πληρωμής τοκοχρεολυσίων μέχρι να μπορεί η χώρα να πληρώσει με ανάπτυξη και πρωτογενή πλεονάσματα)’ ή για να το θέσουμε διαφορετικά ‘επιμερισμό των βαρών μεταξύ χώρας και πιστωτών με ανάληψη μέρους των ζημιών από τις ξένες τράπεζες’. Κι η ελληνική πολιτική ηγεσία παρέδωσε τα όπλα αμαχητί.
Πότε θα το καταλάβετε ;

2 Ιουνίου, 2014 στις 8:41 πμ

Πάνος

Ποτέ.

Καλή βδομάδα σε όλους! 🙂

2 Ιουνίου, 2014 στις 12:03 μμ

johnyflowmotion

Το Βερολίνο πλουτίζει, το ΝΑΤΟ επεκτείνεται.
http://projectantisystem.wordpress.com/2014/06/02/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B5%CE%AF/

2 Ιουνίου, 2014 στις 12:06 μμ

Ενη

«Το μόνο δίλημμα που υπήρχε ήταν ‘πρόγραμμα ή κούρεμα χρέους (σε διαφορετική παραλλαγή πάγωμα πληρωμής τοκοχρεολυσίων μέχρι να μπορεί η χώρα να πληρώσει με ανάπτυξη και πρωτογενή πλεονάσματα)’ ή για να το θέσουμε διαφορετικά ‘επιμερισμό των βαρών μεταξύ χώρας και πιστωτών με ανάληψη μέρους των ζημιών από τις ξένες τράπεζε (Κώστας Κ.)

» επιμερισμο των βαρων μεταξυ χωρας και πιστωτων με αναληψη μερους των ζημιων απο τις ξενες τραπεζες

Ειναι το μονιμο σεναριο που διακινει επι χρονια ο Συριζα και οι υποστηρικτες του.

(Αλλά ποτε δεν μας ειπαν αν ολους αυτους τους ορους που θετουν θα τους αποδεχονταν και οι πιστωτες και οι τραπεζες.

Δεν μας ειπαν επειδή απλά ειναι δικες τους αποψεις και εκτιμησεις που δεν μπορουν να αποδειξουν οτι ειχαν και την ελαχιστη αποδοχή απο την αλλη πλευρα.)

Το να ειναι μια χωρα εκτος αγορων , αλλα που εχει τη στηριξη ενος ευρωπαικου μηχανισμου , δεν σημαινει οτι εχει πτωχευσει.

Το κρατος ολα αυτα τα χρονια και μισθους και συνταξεις πληρωσε και πληρωνει οπως και ολες τις συμβατικες υποχρεώσεις του.

Απο ολα τα πιο πανω σχολια μονο ο Δεξιος δινει την πραγματικη διασταση του θεματος «δηλωση Σοΐμπλε».

Και ο Ζεππος βεβαια που αναγκαζεται να θυμισει πραγματα που οι περισσοτεροι η τα αγνοουν η κλεινουν τα αυτια τους, επειδή δεν τους αρεσουν.

2 Ιουνίου, 2014 στις 12:37 μμ

Κώστας.Κ

Οι πιστωτές θα δέχονταν έναν συμβιβασμό αφού η εναλλακτική θα ήταν να διαγραφεί μονομερώς το χρέος με επίσημη χρεοκοπία της χώρας και κρίση του ευρώ με έξοδο ή μη της Ελλάδας από αυτό.
Αγαπητή Ένη, όταν η κοινωνία στην οποία στηρίζεται ένα κράτος έχει πτωχεύσει τότε έχει πτωχεύσει και το ίδιο το κράτος. Χρειάζεται μήπως να περιγράψουμε για πολλοστή φορά την άθλια κατάσταση της ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει λάθος σε πολλά πράγματα, όμως στο κεντρικό σημείο της πολιτικής για την έξοδο από την κρίση έχει δίκιο. Και δεν βουλιάζει μόνον η Ελλάδα στην κρίση αλλά κι όλη η Ευρώπη κι ο κόσμος δυστυχώς. Μην πιστεύεις τη κυβερνητική προπαγάνδα για επικείμενη ανάκαμψη της οικονομίας. Ακόμη κι αν το β΄τρίμηνο βγει θετικό, περίμενε να δεις τι θα γίνει το β’ εξάμηνο που ο κόσμος θα τρέχει και δεν θα φθάνει να πληρώνει φόρο εισοδήματος και Ενιαίο Φόρο Ακινήτων ενώ θα του κόβουν παράλληλα τις συντάξεις.

2 Ιουνίου, 2014 στις 12:58 μμ

Αλικη

Ο ΣΥΡΙΖΑ μας ανοιγει τα ματια. Οι γνωστοί αναλγητοι θέλουν να μας δώσουν χρήματα με το ζόρι, μονο και μονο για να εχουν τη χαρα να μας χρησιμοποιούν ως πειραματόζωα.

Ευτυχώς ομως που εχουμε στα χέρια μας το όπλο του εκφοβισμου -ολόκληρο Τσίπρα!- και θα τους αναγκασουμε οχι μονο να μας χρηματοδοτούν χωρις όρους -αυτο μας έλειπε!-, αλλα και να αλλάξουν το οικονομικό παράδειγμα σε ολόκληρη την ΕΕ.
Τι δεν καταλαβαίνετε;

ΥΓ: Και μετα μιλάνε καποιοι για θεολογική σκέψη!
ΥΓ2: Η ανάληψη μερους των βαρών απο ξένες τραπεζες έγινε, αν δεν κάνω λαθος, με το PSI, το οποιο και παλι ειχε καταγγειλει με σφοδροτητα ο ΣΥΡΙΖΑ.

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:04 μμ

Ψυχρολουσία Σόιμπλε στην κυβέρνηση των παραμυθιών -> Λιγότερα από 10 δισ. ενδέχεται να χρειαστεί επιπλέον η Ελλάδα | αἰέν ἀριστεύειν

[…] Από naftemporiki μέσω panosz […]

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:11 μμ

zepos

Αλίκη & Ενη, πράγματι το μόνιμο μοτίβο των αντιμνημονιακών γενικώς, είναι ένα σαθρό και αστείο επιχείρημα. Οτι θα δέχονταν τον εκβιασμό μας. Οτι θα μας έδιναν λεφτά οτι και να γινόταν… Το γιατί είναι ακόμη πιο γελοίο. Θα φοβόντουσαν λέει την ευρωπαϊκή σταθερότητα.
Πρόσφατα δεκάδες δημοσιεύματα φανέρωσαν τις πραγματικές προθέσεις των δανειστών μας τότε. Σε ποιοό σημείο είχαν προχωρήσει τα σχέδια για την «εγκατάλειψη» στην τύχη μας με οτι αυτό πήγαινε πακέτο..
Μπα, δεν ιδρώνει το αυτιί τους..
Παραδέχομαι όμως εκείνους που πράγματι μπροστά στην επιστροφή στη δραχμή, ήσαν έτοιμοι να υποστούν εξευτελισμούς οικογενειακούς και προσωπικούς. Όπως επίσης και εκείνους που ήσαν σχεδόν έτοιμοι να εξαγοράσουν τα πάντα τζάμπα.. ΟΧΙ όμως εκείνους που επειμένουν να λένε ή ακόμη και να πιστεύουν οτι τίποτα χειρότερο δεν θα γινόταν από το σήμερα Λένε ψέμματα ή είναι χωρίς ίχνος κριτική σκέψης.

Φυσικά προφανώς παραμερίζουν το σκληρό μάθημα της Αργεντινής και πρόσφατα της Κύπρου. Το «ξεχνάνε» και επειδή πλέον είναι μακριά το γεγονός της απόλυτης χρεοκοπίας με ρωτάει ο άλλος τι να σημαίνει άραγε χρεοκοπία..
Μπα δεν μπαίνω καν στο κόπο να του τα θυμίσω..

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:25 μμ

Mitsos

Το Βερολίνο πλουτίζει, το ΝΑΤΟ επεκτείνεται.

Μπορεί να νομίζει ο Σόιμπλε ότι θα τη βγάλει έτσι φτηνά χωρίς ύφεση πουλώντας οπλισμό σε κάτι χώρες της ανατολικής Ευρώπης, αλλά δεν είναι τόσο απλά τα θέματα. Η Ουκρανία πχ βάζω ό,τι θέλετε στοίχημα ότι στο τέλος δεν θα γίνει ούτε μέλος του ΝΑΤΟ ούτε στην ΕΕ θα ενταχθεί. Το ΝΑΤΟ όσο προχώρησε προχώρησε. Στη δε Γεωργία έφαγε τα μούτρα της η Δύση πανηγυρικότατα και έκανε στροφή 180 μοιρών. Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι θα καταφέρει η Γερμανία να εξοπλίζει χώρες με ανεργία από 18% και πάνω και με τον περισσότερο νεανικό πληθυσμό σε μετανάστευση από πού θα πάρει τα μπικικίνια?
Με ανησυχεί πάντως το γεγονός ότι αλλάζει ολόκληρη η πολιτική στην Αμερική σε σχέση με τη Γερμανία όπως έχει ήδη αλλάξει με την Ιαπωνία, που έχει επανεξοπλιστεί σε επίπεδα Κίνας και ακόμα πιο πάνω έχοντας το ισχυρότερο ναυτικό μετά την Αμερική στο ΝΑΤΟ. Είναι πιθανό στο μέλλον να λύσει τα προβλήματά του ο παγκόσμιος καπιταλισμός μέσα από τη φωτιά και το ατσάλι όσο και αν βλέπουν ολοι οι λογικοί άνθρωποι ότι με τη Ρωσία και την Κίνα δεν έχει νοημα να τα βάλεις διότι είτε νικήσεις είτε χάσεις είσαι τελειωμένος από χέρι. Αρχίζω και φοβάμαι ότι ο γραφικός κατά τα άλλα Φαραντζ που υποστηρίζει ότι λόγω της ευρωπαικής ενοποίησης θα δημιουργηθούν μεγάλα θέματα ανάμεσα στα ευρωπαικά κράτη και δεν θα αργήσει να έρθει ακόμα και πόλεμος, έχει εν μέρει δίκιο.

Στα δικά μας τώρα. Κανέναν δεν ενδιαφέρει η ανάπτυξη στην Ελλάδα ούτε ξένο ούτε Ελληνα πολιτικό. Κανιβαλισμό της οικονομίας θέλουν ακριβώς όπως κανιβάλισαν όλες τις χώρες του ανατολικού μπλοκ κάνοντας ακομα και παιδομάζεμα στη Ρωσία για να την οδηγήσουν στο δημογραφικό της τέλος οι Αμερικάνοι προκειμένου να αυξήσουν τον αριθμό των ξανθών λευκών παιδιών στην Αμερική και να μην τους φάνε οι μαύροι και οι λατίνοι. Οποιος θέλει ας το ψάξει να δει αν είναι έτσι τα πράγματα. Η Ρωσία σώθηκε λόγω της απότομης ανόδου των τιμών του πετρελαίου και μπόρεσε και ξεχρέωσε ακόμα και χρέη που είχε αρχικά διαγράψει. Κατάφερε πλέον να σκεί κυρίαρχη εξωτερική πολιτική για αυτό τους κάθεται τώρα στη μύτη. Η Ελλάς αν δείτε τα γραφήματα του ΑΕΠ ανα πληθυσμιακη μονάδα κατεβαίνει με τέτοιο ρυθμό που θα προσγειωθεί μεταξύ Ρουμανίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας και Βουλγαρίας νωρίτερα από ό,τι νομιζουν μερικοί και αυτό για μένα είναι νομοτέλεια, είτε κυβερνά ο Συριζα είτε η δεξιά. Χωρίς έξοδο από το ευρώ, χωρίς επαναφορά του καθεστώτος δασμολόγησης των εισαγωγών και προστασίας της εγχώριας παραγωγής είμαστε απολύτως τελειωμένοι. Η πολιτική έχει χώρες πάικτες και χώρες που παίζουν το ρόλο της μπάλας στο παγκόσμιο γεωστρατηγικό γήπεδο. Χώρες όπως η Ελλάδα, η Ουκρανία, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία αποτελούν απλά μπάλες. Την μπάλα την κλωτσάνε άλλες χώρες προσπαθώντας να βάλουν γκολ η μια στην άλλη, και κανείς δεν ενδιαφέρεται ακόμα και αν η μπάλα σκιστεί από τις κλωτσιες, όπως ακριβώς στο μουντιάλ που αν η μπάλα καταστραφεί αντίκαθίσταται.

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:28 μμ

Κώστας.Κ

Το PSI τα πήρε από τις ελληνικές τράπεζες (δηλαδή με την ανακεφαλαιοποίηση από τους Έλληνες φορολογούμενους) και από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων – που η ΤτΕ φρόντισε να τα βάλει έστω και τη τελευταία στιγμή μέχρι το λαιμό στα ομόλογα – που τώρα δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και πετσοκόβουν τις συντάξεις.
Το 2012 οι ξένες τράπεζες είχαν ήδη μετακιλίσει τα ελληνικά ομόλογα στα ευρωπαϊκά κράτη υπό το βρετανικό δίκαιο, δεν διέτρεχαν πια κίνδυνο να πληρώσουν.
Το οικονομικό παράδειγμα στην Ευρώπη δεν ζητά μόνον ο Τσίπρας να αλλάξει αλλά και πολλοί άλλοι όπως πχ ο Ρέντσι στην Ιταλία
http://www.tanea.gr/news/world/article/5127075/na-allaksoyme-thn-eyrwph-gia-na-th-swsoyme/
ή αναλυτές όπως ο Μινχάου των FT
http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/article-ft-gr/1220646/to-megalo-stoihhma-rentsi-gia-thn-italia-kai-thn.html
ή ο Γερμανός φιλόσοφος Χάμπερμας
http://www.tanea.gr/news/world/article/5127089/kathgorw-toys-eyrwpaioys-hgetes/
ή η Λεπέν στη Γαλλία
http://www.tanea.gr/news/world/article/5126985/lepen-pros-merkel-bale-telos-sth-litothta-gia-na-mhn-ekragei-h-ee/
ή το περίφημο ερευνητικό ινστιτούτο Bruegel
http://www.bankingnews.gr/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/item/146946-%CE%B2ruegel-h-e%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%89%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%80%CE%B7%CF%82.html

Είδες βάθος αμέτρητο η θεολογική σκέψη ;

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:34 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

» όταν η κοινωνία στην οποία στηρίζεται ένα κράτος έχει πτωχεύσει τότε έχει πτωχεύσει και το ίδιο το κράτος.»

Λαθος, εντελως λαθος.

Πρωτα το κρατος επτωχευσε το 2009 για τον γνωστο συνδυασμο αιτιων, ενω ο λαος δεν ειχε πτωχευσει, εκτος απο το κατω 20%, που σχεδον ανεξαρτητα απο το επιπεδο αναπτυξης της χωρας, ηταν κατω ή κοντα στα ορια της πτωχειας. Βεβαιως αυτα ειναι τα επισημα στοιχεια χωρις την παροικονομια υψους 30%, τα κερδη της οποιας διαχεονται σχεδον στον μισο πληθυσμο της χωρας.

Τα υπολοπα (μετα το 2009) ειναι γνωστα και αποτελουν συριζεϊκα μοιρολογια, ευπορων μεσηλικων.

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:34 μμ

Mitsos

Αργά ή γρήγορα η κυρίαρχη τάξη στην Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποφύγει ένα δημοψήφισμα όπου θα ερωτηθεί ο κόσμος καθαρά αν θέλει το ευρώ ή όχι. Οσους Δραγασάκηδες και Σταθάκηδες να βάζει από τη μια και όσους Σαμαροβενιζέλους και Θεοδωράκηδες και Κουβέληδες, το ερώτημα αυτό θα τεθεί για να πάρει επιτέλους ο ίδιος ο λαός την ευθύνη πάνω του. Οσο λοιπόν καθυστερεί αυτή η ενέργεια, τόσο απομακρύνεται η πιθανότητα να έρθει σε αυτή τη χωρα κοινωνική ειρήνη και ευημερία. Ας το καταλάβουν μερικοί πολιτικοί στην Ελλάδα, ότι δεν είναι ουτε πιο έξυπνοι ούτε πιο πατριώτες και Ευρωπαιστές από τον μέσο Ελληνα που ζει, δραστηριοποιείται και μεγαλώνει τα παιδιά του στην χώρα αυτή. Πόσο καιρό ακόμα θα προσβάλουν τη νοημοσύνη του κόσμου?

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:43 μμ

Mitsos

Το δημόσιο πτωχεύει, δεν πτωχεύει η κοινωνία. Μια κονωνία μπορεί να ζει σε καλύβες ή κάτω από λαμαρίνες και το δημόσιο να χτίζει αεροπλανοφόρα και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Απειρα παραδείγματα τέτοιων χωρών υπάρχουν. Βραζιλία, Ινδία, Κίνα, Πακιστάν, Ιραν, Ιράκ, Αίγυπτος, Ισραήλ.. ατελείωτη είναι η λίστα τέτοιων ειδικών περιπτώσεων.
Τα κέρδη της παραοικονομίας, η οποία τώρα δεν είναι 30%, δεν διαχέονται σε κανένα κράτος ισόποσα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, ακρινώς όπως δεν διαχέονται και τα κέρδη της οικονομίας. Δηλαδή αν εγώ πχ πουλάω όπλα και τα οικονομάω, δεν κερδίζει κάτι στην ουσία κανένας άλλος πλην εμού. Τα όπλα όμως που πουλάω δημιουργούν κοινωνικά προβλήματα, εγκληματικότητα, απασχολείται η αστυνομία, το σύστημα υγείας και άνθρωποι μένουν ορφανοί λόγω των όπλων αυτών. Κανείς δεν αγοράζει ένα όπλο για να το έχει διακοσμητικό στο τζάκι του σπιτιού του.. Το ίδιο γίνεται και με τα ναρκωτικά λίγο πολύ αν και εκεί είναι μεγαλύτερο το κύκλωμα διακίνησης και κερδίζουν και άλλοι, γίνεται όμως τεράστια εξαγωγή συναλλάγματος.

2 Ιουνίου, 2014 στις 1:53 μμ

Αναγνώστης ο αθηναίος

Είναι δύσκολο να πει κάποιος τι θα γινόταν αν αντί μιας επιλογής που ξέρουμε τι συνέπειες επέφερε, κάναμε μια άλλη.

Από την άλλη καλά κάνετε (κάνουμε) και συζητάμε με υποθέσεις (εργασίας) αφού διαρκώς καλούμαστε να δίνουμε απαντήσεις σε προκλήσεις με την πλάτη στον τόίχο.
Δηλαδή σε μια συγκυρία που οι αστοχίες πληρώνονται ακριβά και ο κίνδυνος της ..ανηκέστου βλάβης είναι υπαρκτός.
Και αυτό σε κάθε περίπτωση θα συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, όποιες παρεμβασεις και αν γίνουν (αλλαγή πλεύσης, διατήρηση πλεύσης, νέο ή παλιό ..μίγμα κλπ κλπ)

Θα μπορόύσαμε να χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα (τηρουμένων των αναλογιών, μην αρχίσετε 🙂 ) μιας υπό πτώχευση επιχείρησης ή οικονομικής μονάδας στο πιο επιστημονικό.

Πολλοί και ανάμεσα σε αυτούς και ο Κώστας λένε ότι είναι αυτονόητο πως ακόμη και αν αποδεχθείς τους όρους αυτών που σε «κρατάνε» (τράπεζες προνηθευτές, …τρίτους) γιατί δεν σε παίρνει, σε καμία περίπτωση δεν αφήνεις το προσωπικό απλήρωτο, διότι η επιχείρηση θα μπει σε σπειροειδή καθοδική πορεία (πώς το λένε αυτό), οπότε πρακτικά θα έχει καταστραφεί και θα μείνεις με το ..κουφάρι στο χέρι.

Αυτό είναι σωστό και εδώ μπορούμε να δούμε διάφορα θέματα σχετικά με τις πολιτικές που ζητήθηκαν και εφαρμόστηκαν και αν έπρεπε η διαπραγμάτευση να ήταν καλύτερη ή όχι.

Από την άλλη δεν είναι δυνατόν (δεν είναι καλό που λέμε) να συνεχίσεις να δίνεις μπόνους στους μάνατζερ, να συνεχίσεις να ασκείς αντιπαραγωγικές δραστηριότητες και τα διάφορα ορέα που γίνονται σε κάτι τέτοιες ..οικονομικές μονάδες.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αντιληφθείς ότι πρέπει να είσαι ..συνεργάσιμος δανεισμένος και ότι τα φαντασιακά και τα ηθικοπλαστικά (να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν, εμάς δεν μας νοιάζει και κάτι τέτοια), τα οποία με την (κακώς εννοούμενη) πολιτική πρακτική ..παρεισφρύουν στη διαχείριση του προβλήματος, δεν έχουν νόημα.

Νομίζω ότι οι οι ευρωεκλογές δίνουν μια ευκαιρία να κλέισει η περίοδος των υπερβολών που το σοκ της εισόδου στην κρίση (στην περίοδο του πτωχευμένου κράτους και κοινωνίας δηλαδή) είχε προκαλέσει, με όλες τις συνέπειες των ορέων πολιτικών οι οποίες κυριάρχησαν στην περίοδο του τελευτάιου ..τετραχρόνου.

Συνέπειες που τραυμάτισαν και το χώρο της ..οικονομίας και της πολιτικής και την κοινωνία ευρύτερα και με τις οποίες δεν θα ξεμπερδέψουμε τόσο εύκολα (φτώχεια και ένδεια για την οποία θα ..ειρήσω εν παρόδω, νεοναζισμός, λαϊκισμός, ανάλγητη συμπεριφορά προς τους αδυνάμους από το κράτος και κομμάτια των ελίτ και διάφορα που κάθε μέρα βλέπουμε).

Και να αρχίσουμε (όχι εμείς δηλαδή, όοολοι) να μιλάμε επί πραγματικών προβλημάτων και ρελιστικά διαχειρίσιμων διλημμάτων.

Θα προσπαθήσω να θέσω ..ακροθιγώς (χο χο) μια διάσταση του προβλήματος.

Ζούμε σε μια χώρα με ενάμισυ εκατομμύριο άνεργους, στους οποίους αν προσθέσουμε τους ελεύθερους επαγγελματίες χωρίς εισόδημα το τοπίο γίνεται μαύρο.

Αν προσθέσουμε δε και τους επιχειρηματίες (από μαγαζά ρουχισμού και ..εστίασης,, έως και τον κλάδο των εμποροβιοτεχνών) που είναι πτωχευμένοι με την πραγματική σημασία του όρου και κατεστραμμένοι σε προσωπικό επίπεδο, καθότι τράπεζες μέχρι και τοκογλύφοι, το εν λόγω τοπίο γίνεται εφιαλτικό.

Μιλάμε για την πλειοψηφία των οικονομικά ενεργών συμπολιτών μας να βλέπουν το μέλλον τους ζοφερό και χωρίς ορατή ελπίδα για κάποιο φως στην άκρη του τούνελου (πούλεγε και ο μεγάλος κάποτες).

Η έκφραση αυτής της κατάστασης σε επίπεδο ..εποικοδομήματος πώς θέλετε να είναι;; (πολιτικό, πολιτισμικό κλπ κλπ).

Η λεγόμενη κοινωνική συνοχή πόσο μπορεί να αντέξει;;

Τα δε κομμάτια που δεν καταλαβαίνουν από τέτοια υπεύθυνα 🙂 (και έως ένα σημείο καλά κάνουν, δηλαδή είναι στη ..φύση τους) όπως είναι η νεολαία, πόσο εύκολα μπορεί να αναπτύξει αυτο καταστροφικές συμπεριφορές;;

Τις οποίες νομίζω τις βλέπουμε ήδη και μάλσιτα σε μεγάλη έκταση και σε βάθος στα νεολαιίστικα ..στρώματα, τουλάχιστον όσοι δεν βολευόμαστε με λαϊκιστικά φληναφήματα του έιδους οι νέοι δείχνουν το δρόμο, πρέπει ..να τους αγκαλιάσουμε ότι και αν κάνουν και χωρίς κριτικές, και διάφορα ορέα των πονηρίδηδων.

Επειδή όμως τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι και μια ορέα και γλαφυρή έκθεση ιδεών, έχει σημασία να δούμε τι κάνουμε.

Είναι γνωστό (σε όσους φίλους μιλάμε εδώ χάμου) ότι έχω μια απέχθεια στις ..ολιστικές λύσεις σωτηριολογικού και ιδεολογικού χαρακτήρα, καθότι περιλαμβάνουν ως δομικό στοιχείο την υπερβολή, την έλλειψη διάκρισης επιπέδων (και άρα πεδίων άσκησης παρεμβάσεων) και τον ανορθολογισμό.

Παρόλα αυτά πρέπει να δούμε ότι σε κάθε περίπτωση ακόμη και στην καλύτερη, όποιο μίγμα και αν επιλέξουμε (συριζόστροφο, σοσιαλδημοκρατικόστροφο ή και νδόστροφο) ότι σε όλον τον κόσμο, ακόμη και εκεί που η κρίση (ας πούμε) ξεπεράστηκε και εμφανίστηκε ανάπτυξη (νοηματοδοτήστε το όπως θέλετε) κλπ κλπ, πχ ΗΠΑ, η όποια ανάκαμψη δεν συνοδεύτηκε από σημαντική και άξια λόγου τιθάσευση της ανεργίας.

Και αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα, τέτοιο που δεν αθα δικαιολογούσε την παρηγορητική ερμηνεία ότι ..θα έλθει σε λίγο το θετικό αποτέλσμα.

Ακόμη χειρότερα δεν μειωθηκε σημαντικά η τάση περιθωριοποίησης κοινωνικών στρωμάτων, ούτε η ..παριοποίηση μεγάλου αριθμού ανθρώπων.

Λέω λοιπόπν, μήπως να βλέπαμε το ενδεχόμενο ότι και στην Ελλάδα το ζήτημα της ανεργίας και των ..συμπαραμαρτούνων που λέγαμε είναι κάτι που θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό, όσο προσπαθούμε να το ανασχέσουμε;;

Δηλαδή ένας νέος άνθρωπος του σήμερα, υπάρχει περίπτωση να βρει δουλειά, με την κλασσική έννοια του όρου της εξαρτημένης εργασίας, με την οποία θα ζει αξιοπρεπώς;;

Μήπως κάτι δε (τους) λέμε;;
Αφήνω ως ..τροφή για σκέψη 🙂 τις παραμέτρους που έχουν θέσει οι των εναλλακτικων μοντέλων (απο)ανάπτυξης, οικολόγοι και τέτοιοι, καθώς και τα διάφορα περί εναλλακτικών μοντέλων ..βιοπορισμού (από τα ομότιμα δίκτυα που είναι και τρέντυ ρε παιδί μου, έως και τα ενοχλητικά για πολλούς φλεξιμπίλιτυ του Σημίτη).

Να τα δούμε λέω και να ξεκολλήσουμε (όχι εμείς) από τις ορέες ολοκληρωμένες αφηγήσεις του πολιτικού βολουνταρισμού που έχουμε πήξει.
Και ας μην ανησυχούμε.
Αυτός που για πρώτη δοκιμάζει κάτι (πχ να εκλέξει αριστερά στην φτωχή πατρίδα μας) ξέρει ότι ..με μια φορά δεν γίνεσαι 🙂 (εγώ δεν ξέρω, αλλά για να το λένε όσοι το δοκίμασαν στις ευρωεκολογές, κάτι θα ξέρουν και τους εμπιστεύομαι, δεν θα τους αμφισβητήσω με τύπο των ήλων και τέτοια)

2 Ιουνίου, 2014 στις 2:16 μμ

Mitsos

Με το ζήτημα της ανεργίας είναι αδύνατον να μπορέσει να συμφιλιωθεί ο Ελληνας και δεν πρέπει κατά τη γνώμη μου. Η χρόνια ανεργία θα οδηγήσει τη χώρα, αν συμφιλιωθούμε μαζί της στην απόλυτη καταστροφή διότι εκτός των άλλων θα υπάρξει τραγική γήρανση και μείωση του πληθυσμού. Η ελληνική κοινωνία αν είναι έτοιμη να ζήσει με συντάξει 350 ευρώ, χωρίς νοσοκομεία, δηλαδή χωρίς ασφαλιστικό στην ουσία, τότε μπορεί να αποδεχτεί ότι θα ζει με την ανεργία. Το τραγικότερο όλων είναι ´οτι πάρα πολλοί άνεργοι ειδικά οι νέοι, έχουν πλεον απογοητευθεί και ουσιαστικά έχουν σηκώσει τα όπλα και το έχουν ρίξει στο φραπέ και πέρα βρέχει. Αλλά είναι και η τεράστια έλειψη δανειοδότησης από τις τράπεζες που θα μπορούσαν να δώσουν κανένα ψωροδάνειο να ξεκινήσει ο άλλος κάτι να κάνει.
Στο Συριζα βλέπω την τάση να παγιωθεί η κατάσταση αυτή με την ανεργία μέσα από χρηματοδότηση με επιδόματα, των ανέργων σε μόνιμη βάση. Αυτό βεβαίως έχει τα θετικά του, αλλά έχει και τα αρνητικά του. Τα θετικά τα βλέπεις όταν εφαρμοσθεί αυτή η πολιτική άμεσα. Τα αρνητικά τα βλέπεις μετά από μισό οικονομικό κύκλο, δηλαδή περιπου μετά από πέντε χρονια.. Και όταν αρχίζουν να φαίνονται τα αρνητικά σημάδια αυτής της πολιτικής είναι πλέον αργά για να την αλλάξεις διότι έχεις μάθει μια ολόκληρη κοινωνία σε άλλα δεδομένα με αποτέλεσμα να σου γυρίσει την πλάτη.

Πρστασία αυτών που παράγουν και εξάγουν χρειάζεται και επιβολή δασμών σε αυτούς που εισάγουν αγαθά που παράγονται εγχώρια. Ιστορικα έχει αποδειχθεί ότι άλλος τρόπος να μειωθεί η ανεργία και να τονωθεί η εσωτερική αγορά δεν υπάρχει σε μακροπρόθεσμη βάση. Οταν όλα τα θέματα συζητούνται, ακόμα και το αν έχουν το δικαίωμα να πηγαίνουν οι κτηνοβάτες σε μπουρδέλα με σκύλους και αλογα.. γιατί είναι τόσο μεγάλο θέμα να αναθεωρήσουμε τη στάση της χώρας μας στο θέμα που ονομάζεται παγκοσμιοποίηση, ελευθερη διακίνηση κεφαλαίων, ανθρώπων και αγαθών.

2 Ιουνίου, 2014 στις 2:26 μμ

Αναγνώστης ο αθηναίος

Μήτσο δεν λέω να συμφιλιωθεί με την ιδέα της ανεργίας, εδώ θα συμφωνήσουμε ότι αυτό δεν γίνεται.
Λεω ότι θα (πρέπει να) συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι η ανεργία θα παραμείνει σε μεγάλα ποσοστά για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Και αυτό όχι γιατί μου αρέσει, γιατί μάλλον έτσι θα είναι, αν δούμε τη διεθνή εμπειρία.
Και μάλιστα όχι με δείγμα κάποιο μοντέλο πχ της μερκελικής που λέτε και εσείς ευρώπης, αλλά και άλλα, όπως των ΗΠΑ, των λατινοαμερικάνικων κοινωνιών κλπ κλπ.
Θέλω να πω ότι τα διαθέσιμα σήμερα μοντέλα ανάπτυξης (κάποιο από τα οποία υποχρεωτικά θα εφαρμόσουμε, μέχρι να βρουμε κάποιο νέο) δεν απαντούν σε αυτό το ζήτημα, άρα πρέπει να το δούμε και να το συμπεριλάβουμε στη σκέψη μας και στις αναζητήσεις μας (όχι κάτι άλλο).

Και δεν είναι μόνο η ανεργία, δηλαδή όσα αφορούν την εξαρτημένη εργασία, το ίδιο φαίνεται να γίνεται και με την αδυναμία εξεύρεσης εισοδήματος από ελέυθερους επαγγελματίες, επιχειρηματίες, αγρότες κλπ κλπ.
Και όταν λέμε για καινοτομία, να έχουμε υπόψιν μας ότι λέμε για κάτι το οποίο δεν μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα ..μαζικά.

2 Ιουνίου, 2014 στις 2:28 μμ

Κώστας.Κ

Για τους αμφισβητίες να θυμίσω ότι διεθνώς έχουν θεσπιστεί μετρήσεις βαθμού φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού των κοινωνιών.
Όταν λοιπόν η Ελλάδα μέσα σε 4 χρόνια πέρασε από το 20% στο 40% περίπου, στην Ευρώπη το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 25% και στις ΗΠΑ οι στατιστικές δείχνουν ραγδαία συρρίκνωση της μεσαίας τάξης, οι κοινωνίες τελούν υπό πτώχευση, στη δε Ελλάδα έχει ήδη πτωχεύσει για λόγους που σε ένα χρόνο από σήμερα θα είναι νομίζω ορατοί σε όλους.
Λίγη υπομονή λοιπόν φίλτατοι και σκεφθείτε το εξής : ο φτωχός που έχει μάθει να ζει με τη φτώχεια του δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης γιατί καλλιεργεί ένα χωράφι και φτιάχνει με τα χέρια του μία καλύβα. Όμως ο αστός που τα έχασε σχεδόν όλα δεν ξέρει και δεν μπορεί να κάνει τίποτα απ’ όλα αυτά και καταλήγει βάρος στην οικογένεια, άστεγος, επαίτης, τρόφιμος τρελοκομείου ή στις γραμμές του τρένου…
Με άλλα λόγια ο φτωχός της καλύβας του Μίτσου δεν τπώχευσε γιατί ήταν φτωχός και μπορεί να επιβιώνει, όμως ο σύγχρονος νεόπτωχος αστός που ντρέπεται και μόνο που υπάρχει στη κατάσταση του αυτή όχι μόνο πτώχευσε αλλά και αδυνατεί να επιβιώσει για πολύ.
Κι αν οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ στρέφονται στη στρατιωτικοποίηση των δυτικών οικονομιών δεν είναι μόνο για να τους δώσουν μία αναπτυξιακή ώθηση (military keynsianism) αλλά και γιατί δεν έχουν μία βιώσιμη λύση στην φτωχοποίηση των κοινωνιών τους.
Αλλά πριν φτάσουν στο στάδιο αυτό, οι κοινωνίες έχουν ήδη πτωχεύσει πολιτισμικά, ηθικά (αξίες) και βεβαίως πολιτικά. Ίσως αυτό σας είναι περισσότερο ορατό στην Ευρώπη με την άνοδο της άκρας δεξιάς, ή όχι ;

2 Ιουνίου, 2014 στις 2:30 μμ

δεξιος

Μπορούμε να αναθεωρήσουμε τα πάντα.Προς το παρόν ούτε ο Αλαβάνος με το Σχέδιο Β΄ που ζητάει επάνοδο στη δραχμή δεν ζητάει καθαρά και έξοδο από την ΕΕ που είναι προυπόθεση για επιβολη δασμών.
Αλλά όποιος θέλει να ζητήσει έξοδο και από την ΕΕ ή και από τον ΠΟΕ μπορεί να φτιάξει κόμμα και να το κάνει.

2 Ιουνίου, 2014 στις 2:35 μμ

δεξιος

Δεν είναι ίδιες οι άλλες χώρες με την Ελλάδα γιατί αυτό που έγινε στην Ελλάδα τα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν μοναδικό.Περισσότερο με όσα έγιναν στην Ανατολική Ευρώπη το 1990 μοιάζει το ελληνικό 2010 και όχι με το ισπανικό ή πορτογαλικό παράδειγμα.

2 Ιουνίου, 2014 στις 2:37 μμ

Κώστας.Κ

«Πρστασία αυτών που παράγουν και εξάγουν χρειάζεται και επιβολή δασμών σε αυτούς που εισάγουν αγαθά που παράγονται εγχώρια. Ιστορικα έχει αποδειχθεί ότι άλλος τρόπος να μειωθεί η ανεργία και να τονωθεί η εσωτερική αγορά δεν υπάρχει σε μακροπρόθεσμη βάση. Οταν όλα τα θέματα συζητούνται, ακόμα και το αν έχουν το δικαίωμα να πηγαίνουν οι κτηνοβάτες σε μπουρδέλα με σκύλους και αλογα.. γιατί είναι τόσο μεγάλο θέμα να αναθεωρήσουμε τη στάση της χώρας μας στο θέμα που ονομάζεται παγκοσμιοποίηση, ελευθερη διακίνηση κεφαλαίων, ανθρώπων και αγαθών.»

Μήτσο ο προστατευτισμός λειτουργεί σε περιόδους διεθνούς ομαλότητας και ανάπτυξης, όχι σε περιόδους κρίσης γιατί τότε οδηγεί στον πόλεμο όπως ακριβώς έγινε και στον μεσοπόλεμο.
Όσο για τη παγκοσμιοποίηση αυτή είναι ήδη σε κρίση αλλά η νέα τάση δεν είναι η επιστροφή στην προστασία του κράτους-έθνους αλλά σε περιφερειακές οχυρώσεις και προστατευτισμούς. Η ιστορία δεν γυρνά πίσω.

2 Ιουνίου, 2014 στις 3:01 μμ

Mitsos

Ο προστατευτισμός λειτουργούσε για δεκαετίες μια χαρά και λειτούργησε και στην περίοδο των κρίσεων. Δεν έφερε τους πολέμους ο προστατευτισμός ούτε τους σταμάτησε η παγκοσμιοποίηση. Τους πολέμους τους έφερε το κυνήγι όλων των ισχυρών εθνών για πρώτες ύλες και για να ελέγχουν τις θέσεις κλειδιά της υδρογείου.

Αν κάποτε άνοιξε εργοστάσια η Ιαπωνία να φτιάχνει αμάξια στην Τουρκία την ανάγκασε το γεγονός ότι η Τουρκία ήταν εκτος ΕΕ και είχε μια μεγάλη σε πληθυσμό αγορά, με δικό της νόμισμα.Αν ήθελε η Toyota να πουλάει λοιπόν αμαξάκια στην Τουρκία έπρεπε να τα φτιάχνει εκεί διότι πρώτον μετά θα τα πουλούσε στην ΕΕ και δεύτερον θα γλίτωνε τους δασμούς που επέβαλε τοτε το τουρκικό κράτος. Αποφάσισε λοιπον να ανοίξει το εργοστάσιο η Toyota και όλα τα toyota που κυκλοφορούν τώρα στους ελληνικούς και τα περισσότερα στους ευρωπαικούς δρόμους φτιάχνονται εκεί και στην Βρετανία που και αυτή είναι εκτός ευρώ και ακολουθεί δική της εξωτερική πολιτική και όχι ό,τι επιβάλει ο Μπαρόζο. Τυχαίο αυτό? Δεν νομίζω. Η δε Μercedes φτιάνχει επίσης τα περισσότερα βαρέα οχήματά της στην Τουρκία και αρκετές από τις λιμουζίνες της. Γιατί η Γερμανία δεν επέλεξε τη Βουλγαρία που και αυτή δικό της προτεκτοράτο είναι? Διότι εκτός των άλλων δεν έχει τη γεωπολιτική θέση της Τουρκίας ανά τον κόσμο και δεν είναι κυρίαρχο κράτος όπως η Τουρκία με δικό της τραπεζικό σύστημα και εθνικό νόμισμα κυλιόμενο.. Δεν έφερε η παγκοσμιοποίηση τις επενδύσεις στην γειτονιά μας. Τους έφερε η πολιτική του προστατευτισμού. Το ίδιο έγινε και στις ΗΠΑ, όταν αναγκάστηκαν από τους δασμούς του νεοφιλελεύθερου κατά τα άλλα Ρήγκαν, να επενδύσουν όλοι οι μεγάλοι Ιάπωνες κατασκευαστές και να στήσουν εργοστάσια γιατί τους είχε ταράξει στους δασμούς για να σώσει τη GM και τη Harley.. Δεν είδα μετά από τόσους δασμούς που επέβαλε τότε η Αμερική για να σώσει τη Harley από τα νύχια της Honda και της Kawassaki. η Ιαπωνία να στείλει τα αεροπλανοφόρα της και να κηρύξει πόλεμο.

2 Ιουνίου, 2014 στις 3:02 μμ

Πάνος

Βερολίνο: «Παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις Σόιμπλε»
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=64016908

2 Ιουνίου, 2014 στις 3:18 μμ

Κώστας.Κ

Και τα δύο παραδείγματα χωρών που αναφέρεις αφορούν περίοδο καπιταλιστικής ομαλής ανάπτυξης σε συνθήκες μάλιστα παγκοσμιοποίησης.
Για την περίοδο της κρίσης του μεσοπολέμου ο προστατευτισμός λειτούργησε μια χαρά για τις πρώτες χώρες που τον άσκησαν μέχρι που γενικεύτηκε κι επεκτάθηκε… με τη μορφή του πολέμου.
Οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνο για πρώτες ύλες αλλά για κάτι πολύ ευρύτερο που είναι η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των κεφαλαίων που μέχρι πρότινος ανταγωνίζονταν σε εθνική βάση αναμεταξύ τους.
Ο προστατευτισμός είναι ανταγωνισμός με τη βοήθεια του κράτους κι ο πόλεμος είναι ανταγωνισμός αποκλειστικά μέσω της απόλυτης εξουσίας του κράτους που είναι η στρατιωτική του ισχύς.
Αντιλαμβάνεσαι φαντάζομαι τη συγγένεια και τη σχέση αιτιότητας.

2 Ιουνίου, 2014 στις 3:24 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

Η ανεργια εχει τεχνολογικη βαση και μονον ο συνδυασμος
-της οργανωμενης μεταναστευσης σημαντικου πληθους επιστημονων, τεχνικων και αλλων ειδικευμενων
-με την αλλαγη της δομης της οικονομιας (λ.χ. διπλασιασμος της συνεισφορας του πρωτογενους τομεα (ιχθυοκαλλιεργειες, μαρμαρα, επεξεργασμενα ορυκτα, σημαντικη αυξηση του δευτερογενους τομεα για υπ[αοκατσασταση εισαγωγων και εξαγωγες με χρηση ανεργων τεχνικων απο τον τομεα των κατασκευων, μειωση του ΔΤ ( με εξαιρεση τα ξενογλωσσα πανεπιστημια [που ολα τα κομματα θα πρεπει να συμφωνησουν στην επομενη συνταγματικη αναθεωρηση] και τα νοσοκομεια για αλλοδαπους-ιατρικος τουρισμος ) και αυξηση του εξωστρεφους ΙΤ (καινοτομιες, προγραμμματα για ηλεκτρονικα παιχνιδια,…).

ΥΓ Δηλ. θελω να πιστευω οτι εμεις οι μεγαλυτεροι, που μεχρι το 2009 συνταξιοδοτουμεθα στα 60, θα καθησουμε να εργασθουμε παραγωγικα εως τα 65-70 για πολλους λογους, οπως η ενισχυση των ταμειων μας κατα 23.000 εως 46.000 εκαστος, θα αποταμιευσουμε και καποιο ποσο, ενω πολλοι νεοι μηχανικοι θα εργαζονται απανταχου γης, διοτι μεχρι σημερα απο τους 107.000 μηχανικους (εκ των οποιων 35.000 κατω δεκαετιας) μολις 10.000 εργαζονται στο εξωτερικο.

2 Ιουνίου, 2014 στις 3:27 μμ

Πάνος

Με απλά λόγια ο Σόιμπλε επαναφέρει στο τραπέζι την απειλή εξόδου από την ευρωζώνη σε περίπτωση που δεν κάνει η Ελλάδα τις «μεταρρυθμίσεις». Αλλά τι εννοεί μεταρρυθμίσεις; Πρόσθετα μέτρα; Περικοπές; Νέες απολύσεις; Ανακοπή της αναπτυξιακής προσπάθειας που πάει να γίνει;

Κι εν πάση περιπτώσει τα λόγια του Σόιμπλε δεν είναι στην ουσία το κλειδί για να ανοίξουν οι πρόωρες εκλογές; Η κυβέρνηση σε όλους τους τόνους έχει πει ότι δεν πρόκειται να πάρει άλλα μέτρα λιτότητας. Άλλωστε σε μια Βουλή η οποία βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, κανένα μέτρο δεν πρόκειται να περάσει. Η κυβέρνηση θα πέσει την ίδια ώρα. Και αυτό το ξέρουν οι Γερμανοί. Επομένως προς τι η επαναφορά της πίεσης για νέα μέτρα; Είναι τόσο ηλίθιοι να ανοίγουν θέματα όπως το grexit;
http://www.antinews.gr/POLITIKE/ai-sixtir-pia-xer-soimple-kai-fraou-merkel/

2 Ιουνίου, 2014 στις 3:31 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

«….2.2. Τα θεμελιώδη αναπτυξιακά προβλήματα της ελληνικής
οικονομίας
Πέντε είναι οι βασικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας:
(α) η δομή της οικονομίας αποθαρρύνει τις επενδύσεις και τη δημιουργία οικονομιών κλίμακας,
(β) ο ευρύτερος δημόσιος τομέας είναι μεγάλος και μη αποδοτικός,
(γ) η δομή και οι όροι της αγοράς εργασίας περιορίζουν την ευελιξία και
την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού,
(δ) το νομικό και δικαστικό σύστημα είναι δύσβατο και αποθαρρύνει τις επενδύσεις και,
(ε) η παραοικονομία είναι πολύ εκτεταμένη…. »

McKinsey&Company, Athens Office
Η Ελλάδα 10 Χρόνια Μπροστά
Προσδιορίζοντας το νέο Μοντέλο Ανάπτυξης της Ελλάδας, Σύνοψη

Click to access Greece_10_Years_Ahead_Executive_summary_Greek_version_small.pdf

Απ’ οτι φαινεται λιγα εχουν γινει, εκτος απο λιγα στο (β) κια αρκετα στο (γ)

2 Ιουνίου, 2014 στις 3:35 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

«Το τέλος της εργασίας και το μέλλον της» Ρίφκιν Τζέρεμι, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1996.

Σε αυτό το βιβλίο, ο Τζέρεμι Ρίφκιν υποστηρίζει πως εισερχόμαστε σε μια νέα φάση της ιστορίας – μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τη σταθερή και αναπόφευκτη μείωση εργασιών. Η ανεργία, παγκοσμίως, βρίσκεται σήμερα στο υψηλότερο επίπεδο από την εποχή της μεγάλης κρίσης της δεκαετίας του 1930. Ο αριθμός των υποαπασχολούμενων ή των ανέργων αυξάνεται ραγδαία, καθώς εκατομμύρια νεοεισερχόμενοι στο εργατικό δυναμικό διαπιστώνουν ότι είναι θύματα μιας άνευ προηγουμένου επανάστασης στο χώρο της υψηλής τεχνολογίας. Υπερσύγχρονοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ρομπότ, τηλεπικοινωνίες και άλλες μορφές τεχνολογίας αιχμής αντικαθιστούν με τεράστια ταχύτητα τους ανθρώπους σε όλους τους τομείς και τους κλάδους – από τη βιομηχανική παραγωγή, τη λιανική πώληση και τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες μέχρι τις συγκοινωνίες, τη γεωργία και τον τομέα της διακυβέρνησης.
Ο κόσμος, υποστηρίζει ο Ρίφκιν, πολώνεται ταχύτατα σε δυο δυνητικά ασυμβίβαστες δυνάμεις: από τη μια πλευρά, μια αριστοκρατία της πληροφορικής, που ελέγχει και διαχειρίζεται την παγκόσμια οικονομία της υψηλής τεχνολογίας· από την άλλη, οι ολοένα μεγαλύτεροι αριθμοί των μόνιμα εκτοπισμένων εργατών, που έχουν μικρές προοπτικές κι ελάχιστες ελπίδες για μια εργασία με κάποιο νόημα, σε έναν κόσμο που αυτοματοποιείται όλο και πιο πολύ.
Ο Ρίφκιν προτείνει να δώσουμε ένα τέλος στην αυταπάτη της επανεκπαίδευσης γι’ ανύπαρκτες εργασίες. Πιστεύει ότι πρέπει να προετοιμάσουμε τους θεσμούς και τους εαυτούς μας για έναν κόσμο που περιθωριοποιεί τη μαζική απασχόληση στους χώρους της παραγωγής και του μάρκετινγκ αγαθών και υπηρεσιών. Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του ατόμου σε μια κοινωνία η οποία δεν θα προσφέρει σχεδόν καθόλου εργασία πιθανότατα θα αποτελέσει το πιο καυτό ζήτημα στις δεκαετίες που έρχονται. Θα πρέπει να περιμένουμε μια νέα, μετά-την-αγορά εποχή. Επιβάλλεται να επινοήσουμε καινούριες εναλλακτικές λύσεις στη θέση της τυπικής, επίσημης απασχόλησης. Θα πρέπει να εφαρμοστούν νέες μέθοδοι προσέγγισης όσον αφορά την παροχή εισοδήματος και την ενδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης. Θα χρειαστεί να στηριχτούμε περισσότερο στον αναδυόμενο «τρίτο τομέα», για να βοηθήσουμε στην αποκατάσταση των κοινοτήτων και τη δημιουργία ενός βιώσιμου πολιτισμού. Το τέλος της εργασίας θα μπορούσε να σημαίνει το θάνατο του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε ή την απαρχή μιας μεγάλης κοινωνικής μεταμόρφωσης και την αναγέννηση του ανθρώπινου πνεύματος.»

ΥΓ Ευτυχως που το ειχα διαβασει στην ωρα του και δεν ειχα καμμια εκπληξη το 2009.

2 Ιουνίου, 2014 στις 3:35 μμ

Αλικη

Αναγνώστη, το πρόσωπικο το πληρώνεις εφόσον έχεις λεφτά. Δεδομένου δε οτι στο παράδειγμα σου τα λεφτα στα δίνουν οι δανειστές, ειναι απολύτως αυτονόητο οτι πληρώνεις μεσα στα ορια και υπο τους όρους που αυτοι σου θέτουν.
Η εναλλακτική που έχεις ειναι να αφήσεις το μαγαζί να παει φουντο, με όλες τις συνέπειες και για το προσωπικό -δηλαδη, μισθός, έστω μειωμένος, γιοκ.

Ειναι τουλάχιστον αστείο οτι επι τέσσερα χρόνια γινεται αυτη η συζητηση, επειδή ο λαϊκισμός καλλιεργεί την αποψη οτι υπαρχει και Τρίτη καλύτερη εναλλακτική -και δυστυχώς αρκετοι στην απελπισία τους τσιμπανε.

ΥΓ: Κατα την προετοιμασία του psi δόθηκε πράγματι η ευκαιρία σε ξένους ιδιώτες επενδυτές να μειώσουν την χασουρα ξεφορτωνοντας ελληνικά ομόλογα. Ομως η αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ ηταν επι της αρχής και εκ των προτέρων.
Δεν δεχόταν γενικά το psi ως λύση, πλασαροντας την αρλουμπα της στάσης πληρωμών.

2 Ιουνίου, 2014 στις 3:36 μμ

Ενη

» Βερολίνο: «Παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις Σόιμπλε »

Μπα;; ακομα και σχολιο πιο πανω το ιδιο ειπε (βλ. Ενη)

Αλλά πως θα γινει για κανενα 24ωρο στα ΜΜΕ, ενας τζερεμες;;; Ε, πως;;;

2 Ιουνίου, 2014 στις 4:32 μμ

Mitsos

Κώστα επειδή δεν θέλω να δουλευόμαστε εδώ πέρα. Η παγκοσμιοποίηση που μετά το 90 άκμασε ως ιδέα, έλυσε το θέμα της κούρσας των εξοπλισμών ή μήπως σταμάτησαν οι πόλεμοι ανάμεσα στα διάφορα κράτη? Απεναντίας όχι μόνο δεν τελειωσε καμία κούρσα εξοπλισμών, αλλά οδηγούμαστε αργά και σταθερά σε νέα εξοπλιστική κούρσα από όλα τα κράτη. Ινδία, Πακισταν, Ιραν, Ισραήλ, Ιαπωνία, Κορέα Νότια και Βόρεια, ακόμα και η Γερμανία μπαίνει αργά και σταθερά σε νέο δόγμα εξοπλισμών. Εδώ βεβαίως δεν βάζω καν την Κίνα και τη Ρωσία. Ακόμα και το Πακισταν και η Τουρκία κατασκευάζει σήμερα ένα από τα 10 ισχυρότερα άρματα μάχης και προετοιμάζεται για τη δημιουργία αεροπορικής τεχνολογίας. Μπορεί να πιστεύεις και εσύ την περίφημη ιδέα του Γκορμπατσώφ ότι αν τα βρούμε με τη δύση θα σταματήσει ο ψυχρός πόλεμος και επίσης θα τερματιστεί η πιθανότητα να γίνει θερμός. Αλλά αν διαβάσεις κανένα σοβαρό Ρώσο ή Αμερικάνο αναλυτή γεωστρατηγικής θα καταλάβεις γιατί όλα αυτά δεν μπορούν ποτέ να συμβούν. Οταν κάτω από το έδαφος της Σιβηρίας βρίσκεται ολόκληρος ο περιοδικός πίνακας, δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να σταματήσει ο ψυχρός πόλεμος, όσες μπούρδες και να λένε κάποιοι περί δημοκρατίας ειρήνης, κλπ κλπ..
Τον Β ΠΠ δεν τον έφερε κανένας προστατευτισμός. Τον έφερε το μνημόνιο που επέβαλε η νικήτρια Αγγλία και Αμερική στους Γερμανούς, οι οποίοι κατάλαβαν ότι τελειώνουν εθνικά αν δεν το σκίσουν. Το ίδιο μνημόνιο που επιβάλεται στην Ελλάδα και στη Γαλλία σε ελεύθερη μετάφραση φέρνει τη ΧΑ και τη Λεπεν. Οσο λοιπόν η πολιτική της ΕΕ θα καταστρατηγεί την έννοια της δημοκρατίας και θα λειτουργεί υπό αυτή τη λογική γράφοντας στα παλαιοτερα των υποδημάτων του τους πάντες ο Μπαρόζο και η Μέρκελ, όσα ελεύθερα εμπορια και παγκοσμιοποιήσεις και να επιβάλει ο Βαν Ρομπαυ, αυτοί που θα πηγαίνουν ανάποδα στο ρεύμα, βλέπε Λεπέν θα ανεβαίνουν μέχρι να διαλυθεί στο τέλος το αποτυχημένο πείραμα που ονομάζεται ευρώ και ΕΕ. Η Γαλλία έχει και τη στρατιωτική ισχύ και τη γεωπολιτική θέση στον κόσμο, όπως και τα πετρέλαια για να αποχαιρετήσει και τη Γερμανία και όλους τους Μπαρόζους και λοιπούς. Κανένας δεν μπορεί να την απειλήσει γιατί έχει τη λεγεώνα των ξένων, μερικά πυρηνικά υποβρύχια, και το Σαρλ Ντε Γκώλ που χέζει ακόμα και τη ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου το Κουζνέτσωφ. Οταν λοιπόν η Λεπέν μιλάει για τείχος απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, εθνικό νόμισμα και δασμούς στα ξένα εισαγώμενα προιόντα, γεωπολιτική στροφή στη Ρωσία, μιλάει γιατί υπάρχουν αυτά που προανέφερα που λίγες χώρες τα έχουν. Λίγες χώρες έχουν Exocet και αεροσκάφη επιπέδου Rafale.. Μην σου πώ καμία χώρα σήμερα δεν μπορεί να κατασκευάσει αεροσκάφος μόνη της όπως μπορεί η Γαλλία, γιατί για να μπεί κανείς στο πολυτεχνείο του Παρισιού τρελαίνεται από το διάβασμα.

2 Ιουνίου, 2014 στις 4:48 μμ

Mitsos

Πάνο εγώ σου λέω ότι αυτή η βουλή θα περάσει ό,τι μέτρο της ζητηθεί από πλευράς τρόικας. Υπάρχουν οι βουλευτές να τα ψηφίσουν από πολλές πλευρές του κοινοβουλίου και μάλιστα λόγω του ότι οι ΧΑ είναι φυλακή θα περνάνε τα μέτρα ακόμα πιο εύκολα. Μια μερίδα της ΔΗΜΑΡ θα ψηφίσει ό,τι μπορεί και ό,τι της ζητηθεί και πάω και στοίχημα. Και πρόεδρο της δημοκρατίας στο τέλος θα εκλέξουν. Είναι πολύ πιιθανό η κυβέρνηση αυτή να πάει κουτσά στραβά μέχρι το 16.. και εδώ θα είμαστε για να το ξαναδούμε το θέμα αυτό. Ο Συριζα δεν βιάζεται να κάνει εκλογές, ακολουθεί τη λογική του ώριμου φρούτου και δεν προβάλει τίποτα άλλο από θέσεις. Δεν επιδιώκει απεργιακες κινητοποιήσεις που θα μπορούσαν να τινάξουν στον αέρα την κυβέρνηση. Οι ΑΝΕΛ δεν θέλουν εκλογές διότι θα βγούν πιθανόν εκτός βουλής. Το ίδιο βέβαια και οι Κουβέληδες μέχρι να δούνε ο καθένας που θα πάει εγκαταλείποντας το πλοίο. Θα βρεθούν λοιπόν ο ΣΑΜ και ο Μπενυ να κυβερνούν καιρό ακόμα.

2 Ιουνίου, 2014 στις 5:03 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

Mitsos +++++++

και για τα 2 σχολια σου.

Η συζητηση εδω προσεγγιζει ακομα σχεδον τις αντιθεσεις μνημονιο-αντιμνημονιο, λαϊκισμος-«μεταρρυθμισεις» των δανειστων,

οταν οι ριζες του κακου ειναι βαθιες, παλιες και εχουν παγκοσμιες διαστασεις και απαιτουνται πραγματικες δημοκρατικες μεταρρυθμισεις προσαρμοσμενες στην ελληνικη πραγματικοτητα, αναθεωρηση γεωπολιτικου ρολου της χωρας, …..

Αν η Ελλαδα ηταν γυναικα 😉 , αντικειμενο του ποθου των μνηστηρων υφαρπαγης της εξουσιας, θα ελεγε στους αντιμαχομενους :
Βλαπτετε εξισου το ιδιο την Ελλαδα.

2 Ιουνίου, 2014 στις 5:16 μμ

Αναγνώστης ο αθηναίος

Καταρχήν για τα περί προστατευτισμού δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα από ότι τα είπε ο Κώστας.
Απλώς να του πω ότι ..σε επόμενη φάση είμαι στη διάθεσή του να τα ..εκδώσουμε και σε ακροατήρια που ομιλούν την αραμαϊκήν, κάτι άλλο δεν έχω να προσφέρω τώρα, συμφωνώ απόλυτα!!

Αλίκη μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο απλά.
Στις οικονομικές μονάδες ..μεγάλης κλίμακος (πόσω μάλλον σε κράτη που τα διακυβεύματα είναι άλλα, καθότι κοινωνίες και τέτοια, αλλά θα ..επανέλθω στην κατακλείδα της απαντήσεώς μου 🙂 ) οι παράμετροι που βάζεις στη συνάρτηση είναι πολύ λίγες για να λυθεί η άσκηση.

Μόνο σε συνθήκες εργαστηρίου ισχύει το έχω λεφτά δίνω, αν δεν έχω δεν δίνω, για τον απλό λόγο ότι συνήθως έχω, αλλά δεν φτάνουν για όλες τις ανάγκες μου.
Αλλιώς το μαγαζί έχει κλείσει ήδη (κυριολεκτικά όμως) και πάμε για άλλα.

Αν πεις ότι μπορείς να το παλέψεις (και φαντάζομαι ότι για μια χώρα αυτό είναι δεδομένο) μπαίνει το ζήτημα αναδιάταξης της ..χάρτας με τις προτεραιότητες.

Μία σημαντική παράμετρος είναι αυτή που βάζεις, την οποία έβαλα άλλωστε και εγώ, μιλώντας για συνεργασιμότητα του δανεισμένου.

Έχει σημασία όμως να δούμε 2 θέματα.
Καταρχήν ότι προφυλάσσεις την επιχείρηση από το να μπει σε σπείρα καθόδου και αυτό αποτελεί νόμο στα ..επιχειρηματικά και μάλιστα το Α, ήτοι πριν από το ΙΚΑ, τράπεζες και λοιπά προσπαθείς να μη σταματήσεις να πληρώνεις τους ανθρώπους.
Άμα δε με πιστεύεις εμένα, βάλε στο γιουτιουμπ το Ζάππειο 1 (αλλά και το 2 δεν είναι άσχημο) να δεις τον Αντώνη να εξηγεί πολύ αναλυτικά γιατί. 🙂

Το δεύτερο έχει να κάνει με το πώς αντιλαμάνεσαι το δανειστή σου, άρα και πώς αντιλαμβάνεσαι τη ..συνεργασία μαζί του.
Πολύ σωστά λες ότι η δαιμονοποίηση, οι οποίες συνήθως συνεπάγονται και ψευτομαγκιές δεν είναι ο ..προσφορότερος τρόπος να τον αντιλαμβάνεσαι.
Αλλά αυτή είναι η μισή εικόνα.
Η άλλη μισή, ώστε το κάδρο να συμπληρωθεί, είναι ότι η δαιμονοποίηση είναι μία από τις εκδοχές της με ηθικούς όρους ..πρόσληψη μιας σχέσης καθόλα υλικής και αυτού που λέμε συμφέροντος.

Δηλαδή η δαιμονοποίηση των δανειστών είναι το αντεστραμμένο είδωλο της θεοποίησής τους, το οποίο το καταλαβαίνουμε όταν βλέπουμε διατυπώσεις οι οποίες εδράζονται στο «βασιλικότεροι του βασιλέως» (βασιλιάς είναι οι ..αγορές και όλοι αυτοί που κυνηγούσε με το μπιστόλι ο απίθανος κάποτες συν τα κράτη και οι γραφειοκρατίες τους, οι δανειστές γενικότερα δηλαδή).

Με μια κουβέντα όσο κουκουρούκου είναι η άποψη ..για τα πυρηνικά (άμα δεν πείτε ναι σε ότι ζητάμε, θα σας ..εξαφανίσωμεν πτωχεύοντας με ..’ενα νομοσχέδιο και να σας δω μετά) που έλεγε ο Αλέξης, άλλο τόσο είναι η αντίληψη ότι τα πράγματα είναι παγιωμένα και δεν χωράει συζήτηση.
Και όταν λέμε συζήτηση δεν ενοούμε ένα τραπέζι που κάθονται απλώς κάποιοι άνθρωποι και διαπραγματεύονται, αυτή είναι η κατάληξη μιας διαδικασίας, δύσκολης και κοπιαστικής είναι η αλήθεια, αν μάλιστα δεν έχουν αποδώσει τα ..προδρομα δεν υπάρχουν τέτοια τραπέζα μόνοι θα καθόμαστε και θα κοιτάμε ο ένας τον άλλον (και όλοι μαζί τον ήλιο).

Άρα άμα λέμε ότι χρειαζόμαστε μια εθνική προσπάθεια για την αντιμετώπιση της κατάστασης, δεν φτάνει να το επικαλούμαστε, πρέπει να το δείξουμε ..καθήμενοι πρώτα σε ένα τραπέζι αναμεταξύ μας για να μετρήσουμε μέχρι που αντέχουμε.
Και όχι μια φορά.
Μετά τα μνημόνια – αντιμνημόνια δίδεται μια ευκαιρία να ξεκινήσει η συζήτηση.
Να ξεκιηνήσει αλλά να είναι σοβαρή και όχι ετεροπροσδιοριζόμενη σε σχέση με τη Διαπραγμάτευση (κεφαλαίο Δ) αλλά να περιλαμβάνει και ζητήματα που κάθε σοβαρή επιχείρηση σε κρίση θα εξέταζε (εναλλακτικές μορφές να τη βγάλουμε οικονομικά, χούγια και όρια του τραπεζικού ..κλάδου και συστήματος γενικότερα κλπ κλπ).

Για να δούμε 🙂

2 Ιουνίου, 2014 στις 5:19 μμ

johnyflowmotion

http://www.nooz.gr/world/lepen-prosoxi-kuria-merkel

2 Ιουνίου, 2014 στις 5:22 μμ

Πάνος

Αναγνωστη,

πολλες παραμετροι, θαυμασια κατασταση! 😉

2 Ιουνίου, 2014 στις 5:34 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

Για να δουμε και μερικα οικονομικα στοιχεια στην Ελλαδα

«Τομά Πικεττύ: Επιστροφή στην Μπελ Επόκ

Του Κ.Π. Αναγνωστόπουλου, http://booksjournal.gr
Thomas Piketty, Lecapital au XXIe siècle, Seuil, Paris, 2013

….Στην πρόσφατη έκθεσή τους (Καθημερινή, 24/11/2013), η εταιρεία Wealth-X και η ελβετική τράπεζα UBS εκτιμούν ότι 2.170 άτομα κατέχουν περιουσία άνω του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, τα δε συνολικά τους περιουσιακά στοιχεία έχουν υπερδιπλασιαστεί στην περασμένη πενταετία, από 3,1 σε 6,5 τρισ. δολάρια. Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 505 πρόσωπα με περιουσία άνω των 30 εκατ. δολαρίων, οι δε πλουσιότεροι Έλληνες αύξησαν την περιουσία τους κατά 20%.

Όντως, οι ανισότητες διευρύνονται στη χώρα μας σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το 2012 («Έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών 2012», Δελτίο Τύπου, 08/12/2013). Το μερίδιο του εισοδήματος του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού ήταν 6,6 φορές μεγαλύτερο από το μερίδιο του εισοδήματος του φτωχότερου 20% του πληθυσμού. Στο 25% των νοικοκυριών µε το χαμηλότερο εισόδηµα αντιστοιχούσε το 8,7% του συνολικού εθνικού εισοδήματος (από 9,4%το2011), ενώ στο 25% των νοικοκυριών µε το υψηλότερο εισόδηµα το 47% (από 46,8% το 2011). Εν τούτοις, «η στατιστική είναι σαν το μπικίνι: δείχνει πολλά πράγματα, αλλά κρύβει το ουσιώδες» (L. Armand). Πόσω μάλλον, όταν δεν βοηθάει η ίδια η στατιστική απεικόνιση. Τα τεταρτημόρια και πεντημόρια περιλαμβάνουν πολύ μεγάλο αριθμό ατόμων και συσκοτίζουν τις διαφορές. Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να μαθαίναμε τι συμβαίνει εντός του ανώτατου 20% της χώρας μας, ιδίως το εισόδημα που καρπώνεται το ανώτατο 1%. ….»

http://politicalreviewgr.blogspot.gr/2014/05/blog-post_5751.html#more

2 Ιουνίου, 2014 στις 5:42 μμ

Αλικη

Αναγνώστη, ασφαλώς τα πραγματα δεν ειναι τοσο απλά. Εθεσα υπεραπλουστευτικα την βασική λογική του διλήμματος, η οποια δεν παρακάμπτεται νομίζω.

Εννοείται οτι όταν δεν έχω λεφτά για να κάλυψω πλήρως τις ανάγκες της επιχείρησης, αναγκαστικά τις κάλυπτω με συμμετρο τροπο και με βαση προτεραιότητες. Αυτο λέγεται πολιτικη.
Η συμμετρια και οι προτεραιότητες συχνά τίθενται ως όροι απο τους δανειστές -και εκεί υπαρχει εδαφος σοβαρής διαπραγμάτευσης, με διατύπωση εναλλακτικών λύσεων κλπ. Αυτο λέγεται διαχείριση της δύσκολης πραγματικότητας.

Στην περιπτωση κρατους οφείλετη εννοείται οτι τα πραγματα ειναι απείρως πιο σύνθετα και εκεί παίζει ρόλο και η διεθνής πολιτικη και συγκυρία. Αυτο προσθέτει και άλλες παραμέτρους διαπραγμάτευσης.

Ολα αυτα τα θεωρω αυτονόητα. Νομίζω οτι και η ιδια η συζήτηση τους θα επρεπε να εχει ήδη ξεπεραστεί. Αυτο θέλησα να τονίσω.
Ομως δυστυχώς ως κοινωνία -οιστρηλατουμενη απο τον λαϊκισμό- εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στη φάση της άρνησης της πραγματικότητας. Και αυτο ειναι επικίνδυνο.

Κατα τα αλλα, μακριά απο μένα η θεοποίηση των αγορών.

Οσο για την εθνική προσπαθεια και συνεννόηση, βλέπεις εσυ να υπαρχει έδαφος; Προσωπικά δεν το βλέπω.

2 Ιουνίου, 2014 στις 7:32 μμ

Αναγνώστης ο αθηναίος

Αλίκη τίποτα στην Πολιτική δεν γίνεται χωρίς πίεση (ίσα ίσα που τελικά αυτός είναι ο στόχος των πάντων όλων.αλλιώς τι νόημα έχουν τα μέτωπα , οι συμμαχίες και όλα αυτά που κάνουν όσοι την εξασκούν).
Επίσης το έδαφος καλλιεργείται, δεν υπάρχει ως δεδομένο.
Μάλιστα οι κινήσεις μεγάλου βεληνεκούς αφορούν και τη δημιουργία του πεδίου στο οποίο θα ασκηθούν, αλλιώς δεν πάει τίποτα μπροστά, θα μιλάμε για απλή διαχείριση της στασιμότητας.
Οπότε το αν βλέπω ή δεν βλέπω έδαφος είναι το λιγότερο, το ερώτημα είναι αν βλέπουμε ότι μπορεί να καλλιεργηθεί ή όχι και με ποιον τρόπο.
Εγώ την γνώμη μου την είπα, αν έχω δίκιο και το έδαφος καλλιεργηθεί. μετά ..ανάγκα και οι θεοί πειθονται.
Αν δεν έχω, πρέπει αυτό να καταδειχθεί μέσω μιας εναλλακτικής, για το σύνολο όμως της εικόνας.
Αλλιώς δεν σηζυτάμε για Πολιτική, κάνουμε επισημάνσεις και εξάγουμε συμπεράσματα ..επιστημονικού και θεωρητικού ενδιαφέροντος.
Άλλωστε σε αυτήν τη ζωή σχεδιάζουμε και κατά πώς ήβραμε, όχι μόνο κατά πώς ξέρουμε.
Και τα ευρήματα λένε ότι ο συριζας παγιώνεται στην πρώτη θέση, μάλλον για μεγάλο διάστημα ενώ και οι άλλοι μουστερήδες πρέπει να δουν ότι το πάλαι ποτέ μνημονιακό μπλοκ εκεί είναι τους αρέσει δεν τους αρέσει.

Και κάτι παρεμπίτπον, δηλαδή ας σου το σημειώσω, αν και επί της ουσίας δεν φαίνεται κάποιο πρόβλημα.
Ουδείς σοβαρός δανειστής εμπλέκεται σοβαρά στον καθορισμό της συμμετρίας, δηλαδή στις προτεραιότητες του ..αντιδίκου.
Ασχολείται μόνο με το κομμάτι που αφορά το επίδικο αντικείμενο και κυρίως δεν μπλεκει σε δραστηριότητες και μανατζεριλικια εκτός ..κοόρ μπίζνες.
Δες τι γίνεται με τα καντήλια που πέφτουνε στις εγχώριες τράπεζες να απαγκιστρωθούνε από τις δραστηριότητες των εισηγμένων και να γίνουν ..τρ’άπεζες.

Αυτό που συμβαίνει συχνά και νομίζω ότι συμβαίνει και σε εμάς τα χρόνια του μνημονίου είναι ότι εμείς αδυνατούμε να διαχειριστούμε έστω και προσπάθεια για μια υποτυπώδη συμμετρία και τα φορτώνουμε σε άλλους.
¨οχι ότι είναι τα καλύτερα παιδιά και δεν επωφελούνται κιόλας, αλλά άμα μας τρώει και εμάς ο ..οργανισμός μας, τι να κάνουνε, δεν είναι και άγιοι (το αντίθετο θάλεγα).

2 Ιουνίου, 2014 στις 8:28 μμ

Ενη

«Οσο για την εθνική προσπαθεια και συνεννόηση, βλέπεις εσυ να υπαρχει έδαφος; Προσωπικά δεν το βλέπω. (Αλικη)

Κι’ ομως φανερη εθνικη συνεννοηση δεν βλεπει κανεις, αλλά μια ελαφρως διακρινομενη γινεται αντιληπτή ηδη ειτε ως «ενεργειες» ειτε ως «μη ενεργειες».

Υπαρχει σημερα μια κινηση για εκφραση της κεντροαριστερας και αρχισε ηδη η συζητηση στις δυναμεις που την εκπροσωπουν.
Τα κομματα της κεντροαριστερας,, οι κινησεις που δραστηριοποιηθηκαν στις τελευταιες εκλογες , ακομα και διεργασιες που γινονται οπως π.χ. στη ΔΗΜΑΡ, σηματοδοτουν οτι καποιες ενεργειες ηδη βρισκονται στο δρομο.

Απο την αλλη., οι δυναμεις οπως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν προβαινει σε μια μαχητικη αντιπολιτευση, με δυναμικες κινητοποιησεις οπως υποδαυλιση απεργιων, μαζικες διαδηλωσεις κλπ.
επειδη ακριβως ολα αυτή τη στιγμη…..ειναι δυσδιακριτα.

Δεν ξερει κανεις ακομα ποιες πολιτικες δυναμεις ειναι προθυμες να συμμετασχουν σε ενα σχημα κεντροδεξιας κατευθυνσης με προσημο την
θεση μας οπωσδηποτε εντος της ΕΕ και της ευρωζώνης, αλλα βαζοντας ……αστερισκους, σε ο,τι αφορά την αρχιτεκτονικη της ως ευρωπαικη οντοτητα.

Προς αυτη την κατευθυνση δεν υπαρχουν ουσιωδεις διαφορές αλλά αλλοι μεν θετουν «εδω και τωρα» να ανοιξει το θεμα (βλ. Συριζα) και αλλοι

που αυτή τη στιγμη διαχειριζονται την πραγματικοτητα (βλ. ΠΑΣΟΚ) δεν εχουν την ευχερεια των αλλων, που βρισκονται σε πλεονεκτικοτερη θεση χειρισμων, λογω του οτι ειναι αντιπολιτευση και οχι συμπολιτευση.

Βεβαια στο σχημα της ευρυτερης κεντροαριστερας δεν ειναι μονο δυο πολιτικες δυναμεις αλλά και αλλα κομματα και κινησεις που εχουν λογο για την περαιτερω εξελιξη του θεματος.

Αλλωστε ηδη στην εκλογικη αναμετρηση των ευρωεκλογων ανεδειχθησαν πολιτικες δυναμεις που συγκεντρωσαν ενα υπολογισιμο ποσοστό των ψηφοφόρων.

Μολονοτι ουδεις μπορει να προδικασει αν υπαρξει μια οποιαδηποτε εξελιξη, οπως ουδεις δεν μπορει να αποκλεισει οτιδηποτε

Στο τραπεζι εχουν μπει θεματα, και προς το παρόν υπαρχουν οι τοποθετησεις μεμονωμενων ανθρωπων, δεν εχει γενικευθει ως θεμα αλλά υπαρχει στα υποψη της ατζεντας.

2 Ιουνίου, 2014 στις 9:11 μμ

Αναγνώστης ο αθηναίος

Η Ένη έχοντας ψύχραιμη ματιά το διέγνωσε και πολύ σωστά επισημαίνει ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο, ίσα ίσα η περίπτωση να το γυρίσουμ(ν)ε πάλι στο τσάμικο (έχουμε μια αυτοκαταστροφική τάση ως ..έθνος είναι αλήθεια) είναι μία ισχυρή πιθανότητα.
Εγώ θα πρόσθετα στα όσα σωστά κατά τη γνώμη μου παρατηρεί ότι μια ελπιδοφόρα κίνηση θα ήταν να αρχίουμε να βλέπουμε διατυπώσεις από όλα (εντάξει από ..πολλά) τα μέρη που θα αφορούσαν την κατάθεση προτάσεων για το συνολικό ζήτημα, δηλαδή πώς θα ορθοποδήσουμε το επόμενο διάστημα.
Ας είναι και ελλιπείς, ας έχουν και προβλήματα (οι διατυπώσεις των κομμάτων και των ..υποκειμένων) τουλάχιστον όμως να μην είναι κυρίαρχο το στοιχείο του ετεροπροσδιορισμού μέσω αναπαραγωγής μανιχαϊστικών διλημμάτων. (λέμε αυτό γιατί αφού οι σαρδανάπαλοι, προδότες και εγώ δεν ξέρ4ω τι της άλλης πλευράς λένε εκείνο και άρα ότι και να πούμε ..καλό θάναι, μπροστά στο άλλο).

Θα είναι μια αρχή για να αρχίσουμε να μιλάμε επί πραγματικών διλημμάτων
Στο κάτω κάτω το τέλος της περιόδου μνημόνιο αντιμνημόνιο ..αντικειμενικά επαναφέρει στο προσκήνιο τα άλλα διλήμματα (δεξιά ή οριστική ματιά για την οικονομία, την κοινωνία, τα δικαιώματα κλπ κλπ).
Ώρα δεν έιναι;; 🙂

2 Ιουνίου, 2014 στις 9:12 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

«Σαμαράς και Βενιζέλος, Μία Σύγκριση
Posted on 29. Mai 2014

Professor Dipl.jur.Dr.,Dr.sc./Dr.habil.(DSc)
Panos TERZ (Παναγιώτης Τερζόπουλος )

Εως τώρα έχω από το 2012 ασχοληθεί εντατικότατα και κριτικότατα με το ΚΚΕ και την κ. Παπαρήγα, κατόπιν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα, αλλά σαν ιδεολογικά , πολιτικά και κομματικά τελείως ουδέτερος θα εστιάσω στο κέντρο της ενασχόλησης και θέασης τα κυβερνητικά κόμματα και ιδαιτέρως τους κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλο.

Η συγκριτική μέθοδος ανήκει στους πυλώνες της Γενικής Μεθοδολογίας των Επιστημονικών ερευνών. Η εξεύρεση της αντικειμενικής αλήθειας είναι ο κύριος σκοπός της. Δέον να υπάρχει ως conditio sine qua non (απαραίτητη προϋπόθεση ) η πολιτική και κομματική ουδετερότητα του παρατηρητή. Αυτή είναι και εδώ αυτονοήτως δεδομένη.

Η σύγκριση στηρίζεται στα εξείς κριτήρια :

α ) Εμπειρία ( γενική και ειδική )

Και οι δύο είχαν ασκήσει το υπουργικό αξίωμα σε διαφόρους τομείς. Ο Β. έκανε πάντα όλη την θητεία, ενώ ο Σ. εγκατάλειψε μία φορά το υπουργείο ρίχνωντας την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ο Σ. έχει περιορισμένη εμπειρία στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία και σε κατάσταση κρίσης, ενώ η εμπειρία του Β είναι πολυφασική και πολυεπίπεδη.
Από τότε που έγινε ο Σ. πρωθυπουργός, έκανε απαραίτητες και πολύ δυσάραστες εμπειρίες. Έτσι έχει την δυνατότητα να ωριμάσει ως πολιτικός. Διαπιστώνουμε μίαν τεράστια μεταλλαγή της προσωπικότητάς του από δημαγωγό, λαϊκιστή και εθνικιστή σε πραγματιστή.

β ) Νοητική ικανότητα

Ο παρατηρητής διαπιστώνει σχετικά εύκολα την καταπληκτική πνευματική ευστροφία του Β. από την μία μεριά και μερικά προβλήματα σύλληψης της ουσίας των οικονομικών και άλλων προβλημάτων του Σ. από την άλλη μεριά.
γ ) Ευφράδεια και ικανότητα επιχειρηματολογίας
Ο Β. κατέχει μία σπάνια ευφράδεια και είναι άνετα σε θέση να επιχειρηματολογεί λογικά, ενώ η έλλειψη πειστικών επιχειρημάτων στις ομιλίες και γενικά τα ρητορικά προβλήματα του Σ. είναι οφθαλμοφανή. Μερικές φορές έλεγε ασυνάρτητα πράγματα ή αρκούνταν έως γίνει πρωθυπουργός σε φθηνά παλαιοκομματικά συνθήματα. Ίσως να μετάνοιωσε μία τέτοια επιπόλαια τοποθέτηση. Συνέχεια
2ο ) Αυτοπεποίθηση
Ο Β. είναι η προσωποποίηση της αυτοπεποίθησης, αλλά αυτό έχει ως συνέπεια έναν αφόρητο , σχεδόν παθολογικό ναρκισσισμό, που τον κάνει πολύ αντιπαθητικό. Εν τω μεταξύ έχει εξελιχθεί σε θύμα του ναρκισσισμού του. Δεν αποκλείονται σπασμωδικές ενέργειες, π. χ. συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ (υποσχέσεις μεταξύ άλλων για υπουργοποίηση του Β., ίσως το υπουργείο εξωτερικών ), εγκατάλειψη και επομένως ρίξη της κυβέρνησης και εθνικές εκλογές. Αυτό θα ήταν για τον Σ. τραγικό και γενικά για τον πολιτικό βίο στην Ελλάδα τραγελαφικό, γιατί ο Β. θα πήγαινε στους πρώην οπαδούς του ΠΑΣΟΚ !

ε ) Δυναμικότητα και αντοχή

Ο Β. εχει αποδείξει , ότι κατέχει μία για ελληνικά δεδομένα αφάνταστη δυναμικότητα και σιδερένια αντοχή. Ήταν σχεδόν ένα θαύμα , που κατά την διάρκεια των δυσκολότατων διαβουλεύσεων στις Βρυξέλλες δεν έπαθε ούτε καρδιακό ούτε εγκεφαλικό.
Ο Σ. κάνει τουναντίον την εντύπωση ενός ανθρώπου που έχει σημαντικά προβλήματα με την υγεία και ιδιαιτέρως με τα νεύρα του.
ζ ) Φιλοδοξία
Και οι δύο είναι φιλόδοξοι, αλλα ενώ ο Β. «υπογράμμιζε¨ εντόνως και επανειλημμένως , ότι δεν τον ενδιαφέρει η πρωθυπουργεία ( ! ) , εκανε ο Σ. λόγω επιδίωξης το πρωθυπουργικού αξιώματος μία γκάφα ύστερα από την άλλη. Ο απώτερος σκοπός του ήταν να γίνει οπωσδήποτε και αυτός τουλάχιστον μία φορά στην ξωή του πρωθυπουργός, πράγμα που τελικά το έχει πετύχει. Λοιπόν γιαυτόν ισχύει το υπέροχο αρχαίο ελληνικό απόφθεγμα “Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα”.

Υπό την πίεση της Τρόϊκας έχει ο Σ. μεταλλαχθεί, από τα Ζάππειά του δεν έχει απομείνει τίποτα. Έχει αναγκασθεί να κάνει παραχωρήσεις, αλλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ότι έχει δήθεν προδώσει την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, όπως ισχυρίζονται μερικοί ανεγκέφαλοι των Αν.Ελλ. και οι φανατισμένοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σ. ήταν και ακόμη είναι ο κατάλληλος πολιτικός για να συνεχίσει με την βοήθεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας , του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και πρωτίστως της ΕΕ, η οποία βαθμιαία, αλλά σταθερά εγκαταλείπει την οικονομική κρίση, την ανάρρωση της ελληνικής οικονομίας.
Αντίστοιχα σε αυτήν την διαδικασία θα μειώνεται η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, γιαυτό η επιθυμία του να γίνουν σύντομα εθνικές εκλογές. Εαν κρατήσει η κυβέρνηση ακόμη τουλάχιστον ένα χρόνο θα μειωθούν σημαντικά τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή ο χρόνος εργάζεται για την κυβέρνηση και ειδικά για τη Ν.Δ.

Εν τούτοις, και οι δύο πολιτικοί ανήκουν στους φθαρμένους παλαιοκομματικούς, των οποίων ο πολιτικός κύκλος κλείνει βαθμιαία και αυτοί μπορούν επομένως να θεωρηθούν κατάλληλοι μόνον για μία μεταβατική περίοδο.

Είναι πατριωτικό καθήκον τους να παραδώσουν την σκυτάλη σε μία νέα γενεά πολιτικών, η οποία όντως υπάρχει και στα δύο κόμματα ( χαιρετίσματα από τον κ. Τζιτζικώστα στη Ν.Δ.) και να παραμερίσουν επί τέλους τους τελείως φθαρμένους παλαιοκομματικούς «βαρώνους», οι οποίοι σκέπτονται πρώτα από όλα μόνον αξιώματα και οικονομικά προνόμια και στην ουσία αποτελούν οι περισσότεροι πολιτική σαβούρα.

Δημοσιευθέν από το 2012 επανειλημμένως στον ηλεκτρονικό τύπο.»

http://blog.panosterz.de/?p=3290

2 Ιουνίου, 2014 στις 9:14 μμ

Αλικη

Και ομως, Αναγνώστη, τα Μνημονια ασχολουνται ρητά με θέματα προτεραιοτήτων και συμμετριας (μέτρα, περικοπές κλπ).

Πολλά απο αυτα ειναι απολύτως σωστά και θα επρεπε ήδη να τα είχαμε εφαρμοσει μόνοι μας. Σε αλλα σημεία ομως θα επρεπε, αν υπήρχε σοβαρή προσπαθεια διαπραγματευσης να είχαμε να αντιταξουμε ενα πειστικό -και προς τους εταίρους- εθνικο σχεδιο.

Ομως, οπως ειναι γνωστο, τέτοιο σχεδιο δεν υπήρξε. Ετσι η όλη συζητηση για την αναταξη της οικονομιας περιορίστηκε στην υπερασπιση η στην καταδίκη των Μνημονιων, που δεν ειναι παρά οι όροι των δανειακών συμβάσεων. Ετσι εγκλωβιστηκαμε στο βλακωδες διπολο των μνημονιακων και αντί μνημονιακων.
Και οι μεν λεγόμενες μνημονιακες δυνάμεις εχουν με το μερος τους την πραγματικότητα: οτι η εφαρμογη των μνημονιων ειναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποφυγή της ατακτης χρεοκοπιας και της απόλυτης καταστροφής, οι δε λεγομενοι αντιμνημονιακοι κινούνται σταθερά στη σφαιρα της ιδεοληψιας, της ασχετοσυνης και του καιροσκοπισμου.

Και ομως, μια σοβαρη αντιπολίτευση, θα ειχε να προσφέρει πολλά
στο ζήτημα της οσο το δυνατόν δικαιότερης κατανομής της αναπόφευκτη σ´ λιτότητας και στην προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.
Τους βλέπω ομως να συνεχίζουν το ιδιο ανεύθυνο βιολι και γιαυτομ
λέω οτι δεν υπαρχει εδαφος συνεννόησης.
Ιδωμεν.

ΥΓ: Ο ΣΥΡΙΖΑ απερριψε πρόταση συμμετοχης σε σου διαπραγμάτευση για το χρέος.

2 Ιουνίου, 2014 στις 9:17 μμ

bas

«Και οι μεν λεγόμενες μνημονιακες δυνάμεις εχουν με το μερος τους την πραγματικότητα: οτι η εφαρμογη των μνημονιων ειναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποφυγή της ατακτης χρεοκοπιας και της απόλυτης καταστροφής, οι δε λεγομενοι αντιμνημονιακοι κινούνται σταθερά στη σφαιρα της ιδεοληψιας, της ασχετοσυνης και του καιροσκοπισμου.»

++++++++++++++++++++++
Αυτές οι γραμμές πιστεύω ότι απεικονίζουν πιστά την Ελληνική πραγματικότητα.

2 Ιουνίου, 2014 στις 9:19 μμ

Αλικη

Συν διαπραγμάτευση ήθελα να γράψω και μου την εφαγε η ατιμη ορθογραφία της ταμπλετας.

2 Ιουνίου, 2014 στις 9:24 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

«ΣΥΡΙΖΑ , Πολιτικοί της Αριστεράς
Posted on 22. Mai 2014
Τί κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ : Αυτοαξιολογείται σαν αριστερό, αλλά αναδεικνύει μερικές καθοριστικές ιδιαιτερότητες :

α ) Αποτελείται από πολλές συνιστώσες (πάνω από 20) , όπως π.χ. από αναρχοχαοτικούς, Τροτζκιστές έως τους πρώην ΠΑΣΟΚικούς ως εκπροσώπους του πρωτόγονου ηδονισμού στην εποχής της επίπλαστης ευημερίας.

Αλλά η πιό ενδιαφέρουσα συνιστώσα είναι η νεολενινιστική υπό την αρχηγία του κ. Λαφαζάνη, ο οποίος κατέχει αναμφιβόλως χαρακτήρα, αυτοσεβασμό και αυτοπεποίθηση, έτσι ώστε μάλλον δεν θα αποδεχθεί τους πολιτικούς χαμαιλεοντισμούς και τις πιρουέτες του κ. Τσίπρα, ο οποίος δεν έχει ουδεμία ιδεολογική τοποθέτηση. Εδώ πρόκειται για μία υποθάλπουσα βόμβα, η οποία θα εκραγεί ύστερα από τις εθνικές εκλογές και δη ανεξάρτητα από την έκβαση της εκλογικής αναμέτρησης για τον ΣΥΡΙΖΑ.

β ) Ιδεολογικά προέρχονται τα ηγετικά στελέχη του από το ΚΚΕ. Ο,τι και να κάνουν, διαπιστώνουμε εύκολα από ιδεολογική άποψη υπολλείμματα της παραδοσιακής μαρξιστικής-λενινιστικής κοσμοαντίληψης, όπως πρωτίστως την εστίαση της προσοχής στην ανακατανομή του εθνικού πλούτου, την τελεία υποτίμηση ή πιό σωστά την εχθρότητα έναντι της επιχειρηματικής πρωτοβουλίας, την σχεδόν θεοποίηση του πεπαλαιωμένου και άχρηστου οικονομικού ετατισμού, τον πολιτικό σουρεαλισμό ( εξωπραγματικότητα, ψευδαισθήσεις ), την ψευτοεπαναστατική ρητορική και τον τελείως ξεπερασμένο και ολίγον τι γελοίο ιδελογικοπολιτικό ρωμαντισμό συνδιασμένο με παλιμπαιδιστικό πολιτικό υπερσυναισθηματισμό (Τσίπρας, Δούρου) σαν να πρόκειται για έναν ευχάριστο περίπατο ή για μία Fiesta Latinoamericana (ole) .

γ ) Τα αριστερά κόμματα ανα τον κόσμο ειδικά αυτά που άμεσα ή έμμεσα βασίζονται στις ιδέες του Karl Marx, ο οποίος έκανε μίαν εύστοχη ανάλυση του Καπιταλισμού του 190υ αι., η οποία επομένως ισχύει σήμερα μόνον ενμέρει και δεν έχει επεξεργασθεί , εκτός από μεμονομένες γνώσεις, τις θεωρητικές βάσεις του σοσιαλιστικού ή του κομμουνιστικου οικονομικού και κοινωνικοπολιτικού συστήματος, δεν διαθέτουν ουδένα θεωρητικό και πρακτικό προσανατολισμό. Αυτό το έχει αναλάβει ανεπιτυχώς ο Λένιν με το τελικό αποτέλεσμα να εξαφανιστεί το νέο σύστημα χωρίς διεθνή και χωρίς εμφύλιο πόλεμο.

Ετσι κατανοούμε καλύτερα την τακτική όλων των αριστερών κομμάτων να κατακρίνουν στείρα, καταστροφικά και υπερεξυπνακίστικα τον καπιταλισμό και το αστικό κράτος, αλλά δεν είναι αντικειμενικά σε θέση να προτείνουν και κάποτε να εφαρμόσουν κάτι το καλύτερο.

Επομένως περιορίζονται οι αριστεροί σε ατάκες , σε ψευτοεπαναστατική ρητορική και σε ανέξοδες υποσχέσεις. Αυτό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχουμε λόγο να αμφιβάλλουμε, εάν αυτό το συνονθύλευμα αντιθέτων συνιστωσών μπορεί στον 21ο αι.και στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης να ασκήσει την εξουσία επιτυχώς στο συμφέρον του συνόλου. Μάλλον θα διαλύσει την οικονομία και το κράτος.

δ ) Οι πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ προέρχονται υπό τον φακό της κοινωνιολογίας από τα μικροαστικά κοινωνικά στρώματα, τα οποία ήδη στην εποχή της Γαλλικής Επανάστασης το 1789 έχουν αναδείξει κάτι το χαρακτηριστικό , το οποίο ισχύει και σε άλλες χώρες : Η επιθυμία αφ ενός να ζούν όπως η ανώτερη αστική τάξη και αφ ετέρου να διαφοροποιούνται από τους προλετάριους, τους οποίους στην ουσία περιφρονούν .
Με αυτούς σχολούνται πρωτίστως τα κομμουνιστικά κόμματα. Αυτή η σχεδόν νομοτελειακή επιθυμία επηρεάζει και τελικά μεταβάλλει την πολιτική τοποθέτηση των μικροαστών πολιτικών , αφού αυτοί αναλάβουν την εξουσία και βασικά αποφασίζουν για την διαχείριση του εθνικού εισοδήματος. Με αυτόν τον τρόπο αποκτούν μέσα σε ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα πλούτο και αρχίζουν όχι μόνον να μιμούνται, αλλά και να ανταγωνίζονται την εύπορη αστική τάξη.

Αυτό το φαινόμενο είναι πασίγνωστο όχι μόνον σε τριτοκοσμικές χώρες, αλλά και στην Νότια Ευρώπη. Η επίτευξη ενός ανώτερου βιοτικού επιπέδου επί τη βάση δημοσίων οικονομικών μέσων συνεπιφέρει μίαν ριζική μεταλλαγή του βασικού κώδικα συμπεριφοράς καθώς και των κοινωνικών, ηθικών και αισθητικών αξιών. Οι μικροαστοί πολιτικοί με αξιώματα παίρνουν π.χ. ταχέως διαζύγιο με την σύζυγό τους , με την οποία έχουν δημιουργήσει οικογένεια και συνήθως παντρεύονται μίαν πολύ νεώτερη και ωραία γυναίκα.
Στην Ελλάδα σημειώνονται οι γνωστές περιπτώσεις του Α.Παπανδρέου, του διαβόητου Τσοχατζόπουλου κ.α. Πολύ διαδεδομένα είναι τέτοια φαινόμενα στην Γαλλία , ενμέρει και στην Γερμανία ( W. Brandt, G, Schröder, Ο. Lafontaine ), ενώ στην Βόρεια Ευρώπη είναι αυτά άγνωστα.

Αλλά στην Νότια Ευρώπη και ιδιαιτέρως στην Ελλάδα είναι αυτή η ριζική μετάλλαξη των πολιτικών στενά συνυφασμένη με μία μεγάλη διαφθορά.

Σύσταση : Εδώ στο Μπλογγ μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να διαβάσουν πολλά άρθρα και μελέτες περί της Αριστεράς, περί του Συριζα, του ΚΚΕ, περί του Μαρξισμού-Λενινισμού κ.ο.κ.

Δημοσιευθέν στο Βήμα ( ηλεκτρονική έκδοση , 22. 5. 14 ).»

http://blog.panosterz.de/?p=3222

ΥΓ Συγχωρατε με αλλα, οι δυο τελευταιες μου αναρτησεις, εχουν ως σκοπο να εξετασουμε τι «πολιτικο υλικο» εχουμε, συμφωνα με την οπτικη ενος Ελληνα του εξωτερικου.

2 Ιουνίου, 2014 στις 9:58 μμ

Mitsos

Οι μεν λεγόμενες μνημονιακές δυνάμεις κοιτάζουν να σώσουν ό,τι σώζεται από αυτούς που τους τα έχωναν μια ζωή, από αυτούς που τους χάριζαν κάθε λίγο και λιγάκι κάποιο κομμάτι από καμιά ΔΕΚΟ ή καμιά τράπεζα. Οι δε αντιμνημονιακοί μη τολμώντας να θέσουν το θέμα στον Σόιμπλε «Αει γαμήσου ρε μαλάκα και εσύ και τα λεφτά σου» είναι απλώς σαν να βγάζουν ένα πιστόλι στο τραπέζι το οποιο δεν έχει σφαίρες. Πιστόλι χωρίς σφαίρες δεν είναι πιστόλι, αλλά ένα κομμάτι σίδερο.

Το να είσαι από το 2009 σε κατάσταση χρεοκοπίας χωρίς να χρεοκοπείς κανονικά και να διαγράφεις το χρέος είναι αυτό που βιώνουμε σήμερα και θα τραβήξει έτσι για δεκαετίες αν δεν καταλάβει ο ελληνικός λαός το δούλεμα από δεξιά και από αριστερά. Διότι τον δουλεύουν άπαντες, άλλος ξεδιάντροπα και άλλος κεκαλυμμένα. Οταν ρωτάνε πχ τον Σταθάκη και περιμένεις ένα ναι ή ένα όχι και μιλάει 20 λεπτά χωρίς να λέει τίποτα στην ουσία αυτό είναι κεκαλυμμένο δούλεμα. Οταν κάθε λίγο και λιγάκι πετάγεται καθένας στον Συριζα και λέει άλλα και αυτό είναι κεκαλυμμένο δούλεμα. Διότι σου λένε μετά.. Μα δεν το είπα ετσι εγώ αυτό. Αλλο ενοούσα.. κλπ κλπ κλπ κλπ..
Η δε κυβέρνηση μας δουλεύει ξεδιάντροπα και φανερά. Οταν λέει ότι θα έχει πλεονάσματα μέχρι τη δευτέρα παρουσία, θα φέρει 700 χιλιάδες θέσεις εργασίας, θα φέρει 30 εκατομμυρια τουρίστες και άλλα ευτράπελα που μόνο κάτι γκαου γκάου τα πιστεύουνε.

Μεταξύ αυτών των δύο ο κόσμος έχει να επιλέξει καθαρά με τη λογική το μη χείρον βέλτιστον και με βάση τα συμφέροντα του. Αλλιώς ψηφίζει ο βολεμένος αλλιώς ο ξεβολεμένος και αλλιώς αυτός που δεν βολεύτηκε ποτέ. Ο Συριζα πάντως θεωρεί ότι θα πέσει η κυβέρνηση σαν το ώριμο φρούτο. Λάθος επιλογή κατά τη γνώμη μου και θα αποδειχθεί αυτό στην πορεία όταν θα έχει ξεπουληθεί όλος ο αιγιαλός και το δάσος της Ελλάδος στους γνωστούς ντόπιους και ξένους ολιγάρχες, θα έχει καταργηθεί κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος και θα έχει αρχίσει πλέον να τίθεται ξεκαθαρα η αυτονόμηση της Θράκης.

2 Ιουνίου, 2014 στις 10:08 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

Δείγμα γραφής ο πόλεμος για τα 2,5 δισ. που μοιράζει η Δούρου
Πρόβα εξουσίας για τον ΣΥΡΙΖΑ
02/06/2014 11:11

Στο μικροσκόπιο από ΝΔ και «συντρόφους» κάθε κίνηση της νέας περιφερειάρχη – Οσα δεν ξέρετε για τη Ρένα: Ο άντρας της ζωής της, το σπίτι τους, το σύμφωνο συμβίωσης και ο «μολότοφ» σύμβουλος

Τελική πρόβα εξουσίας για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η νίκη της κυρίας Ρένας Δούρου στη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας. Μια πρόβα στην οποία ο προσομοιωτής (για την ακρίβεια κάποιοι λένε και ίσως όχι άδικα ότι… δεν είναι καν προσομοιωτής, αλλά κανονική παρθενική πτήση) θα έχει τα πάντα.

http://www.protothema.gr/politics/article/384058/prova-exousias-gia-ton-suriza/

ΥΓ Ενα αριστερο πολιτικο αρλεκιν 🙂

2 Ιουνίου, 2014 στις 10:49 μμ

Αναγνώστης ο αθηναίος

Στα περί του ..ατελεσφόρου του διλήμματος μνημόνιο αντιμνημόνιο συμφωνώ με όσα αναφέρεις Αλίκη.

Και επίσης και στην επιχειρηματολογία σου περί αυτόύ.

Απλώς θέλω να πω ότι αν συμφωνήσουμε ότι το ανωτέρω δίλημμα δεν μας βοηθάει στο να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση για αυτό που καλούμαστε να επιλύσουμε (κατά τη γνώμη μου ποτέ δεν βοηθούσε, αλλά τέλος πάντων) , δεν θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι δεν έχει νόημα και η αντιπαράθεση σχετικά με τα πλεονεκτήματα των 2 πόλων ενός διπόλου που δεν αποδεχόμαστε ;;

Ας πούμε η αξιολόγηση του περίφημου δίκτυου 21 (πάλαι ποτέ), υπό την οπτική γωνία της θέσης του σχετικά με τους πόλους του μνημόνιο αντιμνημόνιο, παράγει διαφορετική αξιολόγηση από ότι παράγεται αν το εξετάσουμε υπό άλλη οπτική γωνία, ας πούμε με βάση την κλασσική πολιτική γεωγραφία.

Δηλαδή σχετικά με τις θέσεις των πολιτικών ανδρών και γυναικών (αν και ..κψμ τόχουν κάνει, αλλά τέλος πάντων μην επεκτεινόμεθα 🙂 ) οι οποίοι συμμετέχουν σε αυτό σε σχέση με την Ευρώπη, τα εθνικά θέματα, τη διακυβέρνηση ή και την οικονομία.

Και για αυτό έχουν ..τρελλαθεί στα ανινιούζ και ..γενικότερα και μάλιστα αντιδρούν με τα ίδια επιχειρήματα που αντιδρούν οι ..ορκισμένοι αντιμνημονιακοί της άλλης πλευράς. (συνομωσιολογία, τα μμε και η ..λέσχη μπίλντεμπεργκ, μόνο το διεθνέις χρηματαγορές δεν αναφέορυν , αλλά πού θα πάει. 🙂 )
ΕΠίσης άλλο οι ΑΝΕΛ, υπό αυτό το πρίσμα, άλλο χωρίς αυτό.
Και πάει λέγοντας, οι πάλαι ποτέ συνιστώσες του συριζα κλπ.

2 Ιουνίου, 2014 στις 10:54 μμ

Πάνος

Σε αλλα σημεία ομως θα επρεπε, αν υπήρχε σοβαρή προσπαθεια διαπραγματευσης να είχαμε να αντιταξουμε ενα πειστικό -και προς τους εταίρους- εθνικο σχεδιο.

Ομως, οπως ειναι γνωστο, τέτοιο σχεδιο δεν υπήρξε.

Γιατί, άραγε; Ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν την εγκληματική αμέλεια;

(Φυσικά η ερώτηση απαντιέται εμμέσως πλην σαφώς στη συνέχεια, με μεγάλη σιγουριά: φταίει ο σύριζα!) 😉

2 Ιουνίου, 2014 στις 11:07 μμ

σχολιαστης

Τι ψύχωση είναι αυτή με το ΣΥΡΙΖΑ! 🙂

2 Ιουνίου, 2014 στις 11:08 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

«Δευτέρα, 2 Ιουνίου 2014

Γιώργος Σταθάκης: Οι δύο στρατηγικές εξόδου από την κρίση

του Βαγγέλη Παπαβασιλείου
του Γιώργου Σταθάκη*
Η μνημονιακή στρατηγική εξόδου από την κρίση ήταν από την αρχή σαφής. Θεωρούσε και θεωρεί ότι το πρόβλημα εκπορεύεται από τα περίφημα «δύο ελλείμματα»: το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο.
Η στρατηγική του Μνημονίου εκπορευόταν από το δεύτερο έλλειμμα, παρά το γεγονός ότι η έμφαση αναγκαστικά αφορούσε το δημοσιονομικό σκέλος.

Το Μνημόνιο έχει σαφές αφήγημα που επικεντρώνεται στην ιδέα της ανάκτησης της «διεθνούς ανταγωνιστικότητας», προτείνοντας τέσσερις βασικές ιδέες:
α) την εσωτερική υποτίμηση,
β) τη μείωση του κοινωνικού μισθού ή με, άλλα λόγια, τη μείωση συνολικά των δημοσίων δαπανών από το 44% στο 38% του ΑΕΠ,
γ) τις ιδιωτικοποιήσεις με την πλήρη αποχώρηση του κράτους από κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα,
δ) την οριστική απελευθέρωση των προστατευόμενων κλάδων όπου κυριαρχεί η μικρομεσαία επιχείρηση.
Συνεπώς, αυτή η στρατηγική ανάκτησης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας μέσω των τεσσάρων αυτών οδών αποτελεί το πεδίο σύγκλισης των μνημονιακών πολιτικών, των εκθέσεων διεθνών οργανισμών για την «ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας» και της «στρατηγικής του 2020» που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός λίγες μέρες πριν.
Η κεντρική ιδέα παραμένει ίδια. Ελαστικές εργασιακές σχέσεις, χαμηλοί μισθοί, συρρικνωμένη κρατική δαπάνη, πλήρης απελευθέρωση αγορών, άρση περιβαλλοντικών περιορισμών. Στρατηγική της «φτηνής ανάπτυξης», όπως ορθώς την χαρακτηρίζει ο Τσίπρας.
Σημασία δεν έχει αν μπορεί να εφαρμοστεί ή όχι, αφορά στην ίδια την κεντρική ιδέα της «παθητικής» προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας – ισοπεδωμένης από τη βαριά ύφεση, με σημαντικές απώλειες του πιο ισχυρού παραγωγικού τομέα της και με τη συνεχή απώλεια του πιο σημαντικού ανθρώπινου δυναμικού με τη φυγή του στο εξωτερικό.

Στον αντίποδα, η στρατηγική ανάπτυξης που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να διασφαλίσει ταυτόχρονα τη σταθεροποίηση παραγόντων που αποσταθεροποιούν την οικονομία και τη μεταστροφή των προσπαθειών και των πόρων σε βιώσιμες αναπτυξιακές προοπτικές.

Τρία είναι τα πιο σημαντικά θέματα της σταθεροποίησης της οικονομίας.
Πρώτον, η αγορά εργασίας. Εδώ η επαναφορά του κατώτατου μισθού και η επιστροφή στο καθεστώς των συλλογικών διαπραγματεύσεων θα αποτρέψει την συνεχιζόμενη υποτίμησή τους στον ιδιωτικό τομέα.
Δεύτερον, η αντιμετώπιση των προβλημάτων της ανθρωπιστικής κρίσης με στοχευμένη κοινωνική πολιτική.
Τρίτον, η αναστολή περαιτέρω περικοπών στις δημόσιες δαπάνες και η δίκαιη ανακατανομή των φορολογικών βαρών. Και στα τρία μέτωπα οι αλλαγές αυτές θα επιφέρουν τη σταθεροποίηση της ζήτησης, την ενίσχυση των αντικυκλικών στοιχείων απαλύνοντας τις δραματικές συνέπειες του Μνημονίου.
Η ανάκαμψη της οικονομίας είναι εκ των πραγμάτων το μείζον θέμα. Και εδώ υπάρχουν δύο ζητήματα: το τραπεζικό και το αναπτυξιακό.

– Το τραπεζικό ζήτημα παραμένει άλυτο, με το ιδιωτικό χρέος να τελεί υπό πλήρη αδυναμία διαχείρισης. Ταυτόχρονα οι τράπεζες επιχειρούν, μετά από τις διαδοχικές δημόσιες «ενέσεις», να επιβιώσουν διαπραγματευόμενες την ίδια την απαξίωση της δημόσιας ενίσχυσης ως εργαλείο άντλησης κεφαλαίων από τις διεθνείς αγορές.
Οι τράπεζες πρέπει να αναδιαρθρώσουν τα δάνεια που έχουν στην κατοχή τους, να αποκτήσουν βιώσιμες στρατηγικές, το Δημόσιο πρέπει να υπερασπιστεί την αξία των χρημάτων του, να ασκήσει τον έλεγχο που δικαιούται ως βασικός μέτοχος στις βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες στρατηγικές, και να πετύχει τη στοχευμένη αναχρηματοδότηση της οικονομίας.
– Το αναπτυξιακό ταυτίζεται με την παραγωγική μεταστροφή της οικονομίας.
Η αγροτική παραγωγή, η μεταποίηση, η τεχνολογία, η ενέργεια, η ανακύκλωση, η ανάπλαση των πόλεων και δεκάδες άλλοι τομείς θα αποτελέσουν τα νέα πεδία παραγωγικής αναβάθμισης της οικονομίας.
Αλλά εδώ αφετηρία οφείλει να είναι το ίδιο το ανθρώπινο δυναμικό (ο ένας στους δύο νέους μας πλέον είναι απόφοιτος ΑΕΙ) και η δέσμευση ότι η στρατηγική θα παραμείνει συμβατή με τα περιβαλλοντικά δεδομένα της χώρας. Το τελευταίο αναγκαστικά συνάδει με τις κλίμακες των επενδύσεων.
Η μικρή και μεσαία κλίμακα παραμένει προνομιακό πεδίο, όπως συμβαίνει στις περισσότερες μεσογειακές χώρες. Και η δέσμευση αυτή προσδιορίζει ταυτόχρονα τη ρήξη με τα μεγαλεπήβολα γιγαντιαία επενδυτικά σχήματα που αυτή τη στιγμή προβάλλονται ως αναπτυξιακή λύση από το μνημονιακό πρόγραμμα – από το Ελληνικό μέχρι τα εργοστάσια καύσης των απορριμμάτων.

Το Δημόσιο καλείται να σχηματίσει -αλλάζοντας το ίδιο- τις συστοιχίες των αναπτυξιακών εργαλείων και της δέσμευσης των πόρων που θα δώσουν ώθηση στο εγχείρημα αυτό.
Η στρατηγική της υψηλής προστιθέμενης αξίας, της διατήρησης και ανατίμησης του περιβαλλοντικού κεφαλαίου της χώρας και της αναβάθμισης της παραγωγικής δυνατότητας της οικονομίας, αποτελούν το πεδίο της «ενεργητικής» προσαρμογής στο διεθνές οικονομικό σύστημα.
*πηγή avgi.gr

Δείτε σχετικά: Bloomberg: Τεράστια μεταβολή στην ρητορική του Αλ.Τσίπρα»

http://aristeristrouthokamilos.blogspot.gr/2014/06/blog-post_2.html#more

ΥΓ «Αλλά εδώ αφετηρία οφείλει να είναι το ίδιο το ανθρώπινο δυναμικό (ο ένας στους δύο νέους μας πλέον είναι απόφοιτος ΑΕΙ)» !!

Ουδεμια μνεια (ως Πανεπιστημιακος, αλλα και οψιμος πολιτικος) για την αναγκη αμεσης μειωσης των φοιτητων ΑΕΙ και την στροφη των νεων προς αλλες μορφες εκπαιδευσης ωστε το κλασμα 1/2 να γινει 1/3 σε μια 5ετια εφοσον σε καμμια χωρα του ΟΟΣΑ αυτο δεν καθοριζεται απο τις φαντασιακες επιθυμιες της μεσης ελληνικης οικογενειας…..

Εξαλλου -κατα τα γνωστα- το δημοσιο και ιδιωτικο κοστος ενος αποφοιτου ΑΕΙ ανερχεται συνολικα σε 80.000 εως 120.000 ευρω και δεν εχουμε την πολυτελεια επενδυσεων σε νεους επιστημονες -σε σημαντικο ποσοστο- θα μεταναστευσουν.

2 Ιουνίου, 2014 στις 11:09 μμ

Γιάννης - 2

Ο οικονομικός και γενικός έλεγχος της Ελλάδος από δανειστές άρχισε πολύ ενωρίς. Δείτε το παρακάτω απόσπασμα, ιδιαίτερα την τελευταία παράγραφο. Δεν θυμίζει επισκέψει της Τρόϊκα και Μνημόνια Αναδιοργάνωσης του κράτους;

«…Ο Άγγλος Frank Abney Hastings είχε προτείνει την προμή-
θεια ατμοκίνητων πλοίων για την αντιμετώπιση του εχθρικού
στόλου και η κυβέρνηση ανέθεσε στην επιτροπή Λουριώτη
– Ορλάνδου τη σύναψη νέου δανείου. Έτσι, στις 7 Φεβρουα-
ρίου 1825 υπογράφτηκε στο Λονδίνο δάνειο 2.000.000 λιρών
με πιστωτές τους τραπεζίτες αδελφούς Ricardo. Τελικά, μέσω ενός απίστευτου παρασκηνίου, μετά την εκκαθάριση του ποσού έμειναν μόνο 816.000 λίρες και
από αυτές έφτασαν στην Κυβέρνηση 230.000. Όταν άρχισαν να φτάνουν χρήματα στην Ελλάδα, οι Έλληνες άρχισαν να πυροβολούν από χαρά και να παιανίζουν το «God save the King»! Πλήθος στρατιωτικών και καλαμα-
ράδων έσπευσαν να προβάλουν τις αξιώσεις τους.

Κατά τα μέσα του 1825 οι δανειστές αδελφοί Ricardo στέλνουν στην
Ελλάδα τον κόμη P. Gamba (άλλοτε συνοδό του Byron) για να πληροφορηθεί λεπτομερώς σχετικά με την εν γένει κατάσταση της χώρας. Και αυτός συμβουλεύει για την καλύτερη οργάνωση του στρατού και του στόλου…»

2 Ιουνίου, 2014 στις 11:10 μμ

Αφώτιστος Φιλέλλην

του Βαγγέλη Παπαβασιλείου: αφορα σκιτσο που εμφανιζεται ως εικονογραφηση στου αρθρου στην ΑΣ

2 Ιουνίου, 2014 στις 11:10 μμ

Αναγνώστης ο αθηναίος

Όποιος δεν το έφτιαξε (το σχέδιο) ή μάλλον όποιοι, καθώς και αυτοί που δεν προσπάθησαν να γίνει.
Και γενικώς κάποιος φταίει ή για λάθη ή και για παραλείψεις, δηλαδή και για αυτά που έκανε και για αυτά που δεν έκανε.
Το θέμα είναι ότι ουδείς ασχολείται στα σοβαρά με το τι έκανε ο καθένας (ή δεν έκανε), όλοι ασχολούνται, πλην λακεδαιμονίων (είπαμε μερικούς 🙂 ), με το απο εδώ και μπρος.
Και αυτό ισχύει και για το Συριζα, ευτυχώς

ΥΓ Το φταίει ο συριζα έπαιζε στις προηγούμενες εκλογές, τώρα ούτε ο ..μπαλτάκος δεν το λέει 😉

2 Ιουνίου, 2014 στις 11:21 μμ

Πάνος

Το φταίει ο συριζα έπαιζε στις προηγούμενες εκλογές, τώρα ούτε ο ..μπαλτάκος δεν το λέει

Το λέει όμως η αγαπητή μας Αλίκη 😉

ΥΓ. Με το παρελθόν δεν θα ξεμπερδέψουμε τόσο εύκολα, Αναγνώστη. Βλέπεις, το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας…

2 Ιουνίου, 2014 στις 11:26 μμ

Αναγνώστης ο αθηναίος

Ναι και είναι και κακάσχημο παναθεμά το, αλλά αν δεν τραβήξουμε μπροστά εκεί θάναι συνεχώς και θα …τρίβεται, απλώς πιστεύω ότι αν κινηθούμε (ομπρός) θα πάει εκεί που ανήκει (χρονοντούλαπο και τέτοια πούλεγε και ο μακαρίτης) 🙂

2 Ιουνίου, 2014 στις 11:27 μμ

σχολιαστης

Το μόνο φταίξιμο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι …είναι αυτός που είναι. Αλλά αυτό μόνο να χειροτερέψει μπορεί. 🙂

2 Ιουνίου, 2014 στις 11:44 μμ

Αλικη

Αναγνώστη, η σημερινή συζητηση ξεκίνησε, αν δεν κάνω λαθος, απο τις δηλωσεις Σοιμπλε, οι οποίες ερμηνευτηκαν ως προάγγελος νέου Μνημονίου, και δεν φταίω εγω γιαυτο. Να ξέρουμε τουλάχιστον για ποιο πράγμα συζητάμε.

Πανο, θα ηταν καλυτερα να μην έδινες αυθαίρετες ερμηνείες και να μην έριχνες το επίπεδο. Κρίμα!

2 Ιουνίου, 2014 στις 11:46 μμ

Mitsos

Δεν υπήρξε εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης διότι εξ αρχής ο ΓΑΠ πήγε και παρέδωσε ανευ όρων τα πάντα στο ΔΝΤ. Από το Καστελόριζο και έπειτα όλα ήρθαν μόνα τους. Το μόνο που ένοιαζε τους Ελληνες πολιτικούς ήταν απλώς να μπορεσουν να διασώσουν τις τράπεζες και τις καταθέσεις οι οποίες είχαν κάνει φτερά προ πολλού. Το Βank Run ήταν το μόνο που τους απασχολούσε και ακόμα αυτό αποκλειστικά τους απασχολεί. Η Μ. Σπυράκη έχει μιλήσει για αυτό αναλυτικά.

Η χώρα παρέδωσε τα πάντα κατέργησε κάθε έννοια δικαίου και τώρα στην τελευταία πράξη του δράματος αν χρειαστει να μείνει στο ευρώ θα παραδώσει και τη Θράκη αφού ήδη παρέδωσε την Κύπρο με το Β’ σχέδιο Αναν οδηγώντας την στη χρεοκοπία με τη βοήθεια μερικών Ελλαδιτών τραπεζιτών που έκαναν μπίζνες λαδώνοντας δεξιούς και αριστερούς παράγοντες της πολιτικής και της οικονομίας εκεί.

Απλά είναι τα θέματα. Δεν χρειάζεται τοσο μεγάλη φιλοσοφική ανάλυση για να πείς τα απλά και κατανοητά κε Αναγνώση Αθηναίε. Η κατάληξη τέτοιων μεγαλοιδεατικών εθνικών επιλογών όπως ήταν η με χαλκευμένα στοιχεία ένταξη της Ελλάδος στο ευρώ και στη συνέχεια η αλλόγιστη σπατάλη ωσαν να έχουμε ακομη τυπογραφείο Χολαργού, καταλήγει σε εθνικές συμφορές. Οσοι γνώριζαν οικονομικά δεξιοί και αριστεροί, συμπεριλαμβανουμένου του Ζολώτα και του Λαφαζάνη, που έμοιαζαν μεταξύ τους όσο η μέρα με τη νύχτα, τα είπαν και τα έγραψαν και τα ξαναείπαν και τα ξαναέγραψαν. Ο λαός εδέχθηκε μία άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου και παρέδωσε τη σημαντικότερη πράξη εθνικής κυριαρχίας, την κοπή του νομίσματος σε ένα ξένο κέντρο υπερεξουσίας, και μάλιστα την ώρα που την παρέδιδε πανηγύριζε μαζί με τον Σημίτη κάνοντας ανάληψη στο ΑΤΜ.. και έριχνε πυροτεχνήματα. Δεν μπορούσε όμως να φανταστεί ούτε του είπαν τότε οι κύριοι ότι η ελληνική οικονομία θα έσκαγε σαν πυροτέχνημα 8 χρόνια αργότερα. Και μετά από 6 χρόνια ύφεσης του λένε ότι θα έρθει το τρένο της ανάπτυξης γύρω στο 2018 ή το 2022..

2 Ιουνίου, 2014 στις 11:58 μμ

Πάνος

Το μόνο που ένοιαζε τους Ελληνες πολιτικούς ήταν απλώς να μπορεσουν να διασώσουν τις τράπεζες…

Αυτός είναι ο δεύτερος στόχος. Ο πρώτος ήταν (και παραμένει) να σώσουν τον κώλο τους – και τα προνόμιά τους.

Προς το παρόν τα καταφέρνουν μια χαρά!

3 Ιουνίου, 2014 στις 12:01 πμ

Πάνος

Πανο, θα ηταν καλυτερα να μην έδινες αυθαίρετες ερμηνείες και να μην έριχνες το επίπεδο. Κρίμα!

Έχω την εντύπωση ότι δεν είμαι εγώ που πειράζω το επίπεδο. Ένα ρηβιού των σχολίων είναι ο καλύτερος τρόπος για να το διαπιστώσουμε! 😉

Καληνύχτα – ες αύριον!

3 Ιουνίου, 2014 στις 1:37 πμ

Kostas Karampas

θελω να καταγγειλω τους ψηφοφορους του πασοκ νδ γεφυρας κουβελη ελιας οτι δε διαμαρτυρονται που ο βασικος μισθος στην ελλαδα ειναι 480 ευρω ενω στο προτυπο μαε την Εσθονια 100 ευρω,Ως ποτε θα μας κυβερνουν οι συμμοριτες του Γραμμου οι κουβελοσαμαραδες με τη φιλολαικη αυτη πολιτικη που τα δινει ολα στον εργατη?Πώς θα ερθουν εδω οι επενδυσεις που πανε στη Βουλγαρια?Επιτελους δεν υπαρχουν φιλογερμανικες δυναμεις σε αυτο τον τοπο?Που ειναι οι Πουλος Παπαδογκωνας Κισα μπατζακ του 1944?Αυτοι μαλιστα .Ηταν φιλογερμανοι.Σημερα?Με τους μαρξιστες της νδ τους φιλους του εργατη θαπαμε μπροστα?

3 Ιουνίου, 2014 στις 12:22 μμ

Αναγνώστης ο αθηναίος

Σχολιαστή για γκελ μπουρντά, σούχω τεκμήρια (που με αμφισβητείς όλη την ώρα) 🙂
Σου σημείωνε (προσφυώς τουλάχιστον) ο Πάνος στα πρώτα σχόλια του παρόντος θρεντ:
« Ο Αναγνώστης (που είναι δεινός σκακιστής στα πολιτικά) θα ρωτούσε μάλιστα αν ο Βόλφραγκ και ο Αλέξης είναι συνεννοημένοι μεταξύ τους 😉 »

Και πριν περάσουν τρεις μέρες έρχεται η πανηγυρική δικαίωση του ισχυρισμού του, με την δήλωση ενός ακόμη γίγαντα της πολιτικής σκέψης και της τακτικής γενικότερα.
Ιδού η επίρρωσις :
««Ο Σόιμπλε με αυτά που λέει και που κάνει θα βγάλει το ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση», δήλωσε ο βουλευτής της Ν.Δ. Γεράσιμος Γιακουμάτος και πρόσθεσε ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είναι «πράκτορας του ΣΥΡΙΖΑ» και «κρυφοΣΥΡΙΖΑ».»

http://tvxs.gr/news/ellada/giakoymatos-o-soimple-einai-kryfosyriza

Μα να μην μας καταλαβαίνουν ρε παιδί μου 🙂

3 Ιουνίου, 2014 στις 12:57 μμ

Κώστας.Κ

Η νεόπτωχη και χρεοκοπημένη ελληνική κοινωνία που λέγαμε με υπογραφή Κομισιόν :
«Το 2013 στα κρατικά ταμεία έφτασε μόνο το 36,7% του ΦΠΑ έναντι του 50,8% το 2002 και του 46,2% των δυνητικών εσόδων το 2008, καθώς, μεταξύ άλλων παραγόντων, η φοροδιαφυγή αυξήθηκε εν μέσω κρίσης. Στην παραπάνω εκτίμηση προβαίνει η Κομισιόν στην αξιολόγηση του Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων του ΥΠΟΙΚ που είχε παρουσιάσει το Capital.gr.

Στην ίδια έκθεση η Επιτροπή παραδέχεται το πολύ βαρύ τίμημα της κρίσης: Χάθηκαν 37,4 δισ. ευρώ από το εισόδημα των νοικοκυριών την περίοδο 2009-2012 και το ίδιο διάστημα αυξήθηκε κατά 749.000 ο αριθμός των φτωχών Ελλήνων στα 3.795.000 ανατρέποντας κάθε στόχο για πραγματική και κοινωνική σύγκλιση έως το 2020.

Μάλιστα, όπως το ίδιο το ΥΠΟΙΚ παραδεχόταν στην ετήσια έκθεσή του το πρόβλημα συνεχίζεται έως σήμερα με τον αριθμό των «φτωχών» να έχει ξεπεράσει τα 4 εκατ., απλά δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη οι επίσημες μετρήσεις…. »

http://www.capital.gr/NewsTheme.asp?id=2031338

3 Ιουνίου, 2014 στις 1:27 μμ

Κώστας.Κ

Κι ολίγη θεολογική σκέψη για την νέα εποχή Στουρνάρα για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας :

http://www.euro2day.gr/news/world/article/1221194/ilo-ta-metra-litothtas-katastrefoyn-to-koinoniko.html

3 Ιουνίου, 2014 στις 7:24 μμ

Ενη

Deutsche Welle: Η ΕΚΤ προετοιμάζει τα «πιστωτικά της κανόνια»
Aναμένονται σημαντικές αποφάσεις για τον αποπληθωρισμό
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 15:02 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 15:28

Δύο 24ωρα μας χωρίζουν από τη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΚΤ, όπου αναμένονται σημαντικές αποφάσεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης και την αντιμετώπιση των αποπληθωριστικών τάσεων, όπως μεταδίδει σε άρθρο της η Deutsche Welle.

Τα στοιχεία της Eurostat, που δημοσιοποιήθηκαν σήμερα, επιβεβαιώνουν ότι οι αποπληθωριστικές πιέσεις (Μάιος: 0,5%) στην ευρωζώνη εντείνονται και μαζί τους η πίεση προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) στην κατεύθυνση της χαλάρωσης της νομισματικής της πολιτικής. Στο επίκεντρο των συζητήσεων είναι η μείωση των βασικών επιτοκίων από το 0,25% στο 0,15-0,10%. Για τις τράπεζες εκείνες που «παρκάρουν» τα χρήματα τους στην ΕΚΤ, το επιτόκιο αναμένεται να διαμορφωθεί με αρνητικό πρόσημο.

Για τις συνέπειες μιας τέτοιας πολιτικής προειδοποιούν ήδη τα «γεράκια» της νομισματικής ορθοδοξίας. Πρώτος ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ, Γιούργκεν Σταρκ που σε άρθρο του στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung υποστηρίζει ότι «η μείωση του βασικού επιτοκίου της ΕΚΤ θα έχει αισθητικό μόνο χαρακτήρα», ενώ χαρακτηρίζει «ιδιαίτερα αμφίβολη» την επίδραση που έχει ενδεχόμενο αρνητικό επιτόκιο των τραπεζικών καταθέσεων στην ΕΚΤ.

Οι μακροπρόθεσμες πιστώσεις θα έχουν στοχευμένο χαρακτήρα

Όπως υπογραμμίζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung, ο βαθμός χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής που θα επιδιώξει η ΕΚΤ, «εξαρτάται από τις επικαιροποιημένες προγνώσεις αναφορικά με τον πληθωρισμό και την ανάπτυξη».

Το δεύτερο σημαντικό μέτρο που αναμένεται να εγκρίνει την Πέμπτη η ΕΚΤ είναι μια νέα «επιχείρηση ρευστότητας», όπως υπαινίχθηκε ο επικεφαλής οικονομολόγος της «ευρωτράπεζας» Πέτερ Πρετ.

Υπενθυμίζεται, επίσης, ότι πριν από δυόμισι χρόνια ο Μάριο Ντράγκι διέθεσε στις τράπεζες μακροπρόθεσμα δάνεια (LTRO), διαρκείας τριών ετών, ύψους ενός τρισ. ευρώ. Ένα μεγάλο μέρος τους έχει στο μεταξύ επιστραφεί. Με την εκπνοή του εν λόγω προγράμματος, σε 5-7 μήνες, η ΕΚΤ κάνει σκέψεις στην κατεύθυνση ενός «υποκατάστατου» γράφει η FAZ, προσθέτοντας ότι ο Μάριο Ντράγκι είναι οργισμένος από το γεγονός ότι πολλές τράπεζες διοχέτευσαν τη ρευστότητα που τους διετέθη, στην αγορά κρατικών ομολόγων και όχι στην χρηματοδότηση επιχειρήσεων.

Έτσι αυτή τη φορά οι μακροπρόθεσμες πιστώσεις θα έχουν στοχευμένο χαρακτήρα και θα διασφαλίζονται στις τράπεζες μόνο υπό τον όρο να τις διοχετεύουν στην πραγματική οικονομία και κυρίως για τη χρηματοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Το σχέδιο δεν έχει μόνο φίλους εντός της ΕΚΤ

Θα πρόκειται για ένα είδος προγράμματος «Funding for Lending», όπως αυτό που εφήρμοσε η Βρετανία, επισημαίνει η FAZ. Οι τράπεζες θα είναι υποχρεωμένες να αποδείξουν ότι διέθεσαν το «φρέσκο χρήμα» της ΕΚΤ στην πραγματική οικονομία.

Κύκλοι της ΕΚΤ παραδέχονται ότι «η επαλήθευση των όρων συνιστά δύσκολο εγχείρημα από τεχνικής απόψεως». Σε κάθε περίπτωση, η διάρκεια του προγράμματος θα κυμαίνεται στα 3-4 χρόνια με σταθερό επιτόκιο.

Όπως αναφέρουν κύκλοι της «ευρωτράπεζας» το υπό συζήτηση «Funding for Lending» θα απευθύνεται στοχευμένα στις τράπεζες της Νότιας Ευρώπης και θα ανέρχεται σε διψήφιο αριθμό δισεκατομμυρίων.

Το σχέδιο αυτό δεν έχει μόνο φίλους εντός της ΕΚΤ. Πολλοί, μεταξύ των οποίων και στελέχη της Bundesbank, εκτιμούν ότι η στοχευμένη αυτή ενίσχυση της ρευστότητας συνιστά ανάμιξη στις συναλλαγές των τραπεζών και στην ουσία τις ωθεί να διαθέτουν ριψοκίνδυνα δάνεια. Πάντως, σύμφωνα με γερμανικά ΜΜΕ, ακόμη και ο πρόεδρος της γερμανικής Bundesbank Γενς Βάιντμαν φέρεται διατεθειμένος

3 Ιουνίου, 2014 στις 7:50 μμ

Ενη

Το λινκ του ως ανω

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=602613

και το τελος της τελευταιας φρασης

«διατεθειμενος να στηριξει ενα τετοιο ειδικο προγραμμα της ενισχυσης της ρευστοτητας , στο Νοτο.»

υγ. απο το κειμενο

«Θα πρόκειται για ένα είδος προγράμματος «Funding for Lending», όπως αυτό που εφήρμοσε η Βρετανία, επισημαίνει η FAZ. Οι τράπεζες θα είναι υποχρεωμένες να αποδείξουν ότι διέθεσαν το «φρέσκο χρήμα» της ΕΚΤ στην πραγματική οικονομία.

Σχολιάστε

Γράψτε το σχόλιο σας εδώ....

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Ηλ. διεύθυνση (απαιτείται) Δεν θα εμφανιστεί δημόσια.

Όνομα (απαιτείται)

Ιστότοπος

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. ( Αποσύνδεση / Αλλαγή )

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. ( Αποσύνδεση / Αλλαγή )

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. ( Αποσύνδεση / Αλλαγή )

Ακύρωση

Σύνδεση με %s

	Αφώτιστος Φιλέλλην στη Ο Κώστας Γκουσγκούνης στο φωτο…
	Αναγνώστης Αθηναίος στη Ο Κώστας Γκουσγκούνης στο φωτο…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη Ο Κώστας Γκουσγκούνης στο φωτο…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη Ο Κώστας Γκουσγκούνης στο φωτο…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη Ο Κώστας Γκουσγκούνης στο φωτο…
	Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι…
	Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18)
	Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό…
	Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18)
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι…
	papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι…
	Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι…

Ψυχρολουσία Σόιμπλε στην κυβέρνηση των παραμυθιών

Τελευταια σχολια

Προσφατη παραγωγη

Τα πλεον δημοφιλη

Kατηγορίες

Αρχείο

Καλύβα International

Email Subscription

Blog Stats

106 Σχόλια

Σχολιάστε

Ψυχρολουσία Σόιμπλε στην κυβέρνηση των παραμυθιών

Share this:

Μου αρέσει αυτό:

Τελευταια σχολια

Προσφατη παραγωγη

Τα πλεον δημοφιλη

Kατηγορίες

Αρχείο

Καλύβα International

Email Subscription

Blog Stats

106 Σχόλια

Σχολιάστε