Το κείμενο αυτό (ιστορικό… από πολλές απόψεις) έχει τη θέση του στη σειρά του «Εμφυλίου» της καλύβας. Γιατί η εκδοχή που προτείνει είναι και σήμερα αποδεκτή από πολλούς που δεν έχουν καμιά πολιτική σχέση με το ΚΚΕ, είναι όμως στην πολυποίκιλη νεο- ελληνική αριστερά (κοινοβουλευτική ή μη) ή ακόμα και στο πασόκ.
«Γιατί η εκδοχή που προτείνει είναι και σήμερα αποδεκτή από πολλούς που δεν έχουν καμιά πολιτική σχέση με το ΚΚΕ»
Πάνο, δεν μπορεί, μας κάνεις πλάκα! 🙂
Tην εκδοχή περί εμφυλίου του συντάκτη του άρθρου την ασπάζονται αυστηρά και μόνο οπαδοί του ΚΚΕ και άλλοι ευρισκόμενοι σε άλλα κόμματα αλλά φίλα προσκείμενοι στο ΚΚΕ. Κανείς άλλος.
Πέρα από το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές ιστορικές ανακρίβειες, το όλο πολιτικό πλαίσιο της ανάλυσης είναι μία μαρξολενινιστική ξεπατικοτούρα και τίποτα άλλο. Ακόμα και η ορολογία που χρησιμοποιεί συνεχώς ο συντάκτης του άρθρου, βρωμοκοπάει ναφθαλίνη (λογικό βέβαια εφόσον ασπάζεται τον μαρξισμό-λενινισμό).
Τέλος πάντων, καλά έκανες και το έβαλες, για να βλέπουμε τι εξακολουθεί να υποστηρίζει το ΚΚΕ (όχι βέβαια πως δεν το γνωρίζαμε) και να γίνει έτσι πλήρως αντιληπτό ότι αυτό το κόμμα κινείται σε ένα δικό του, παράλληλο σύμπαν.
«Γι’ αυτό, τόσο τις μέρες του Δεκέμβρη του 1944, όσο και μετά από τη συμφωνία της Βάρκιζας, η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι με τη συμπαράσταση του βρετανικού ιμπεριαλισμού και με τη συμμετοχή παρακρατικών πρωτοστάτησαν σε ένα όργιο βίας και τρομοκρατίας εναντίον του εργατικού και λαϊκού κινήματος και ειδικότερα εναντίον της πρωτοπορίας του, του ΚΚΕ.»
«Τις μέρες του Δεκέμβρη, έγινε όργιο βίας και τρομοκρατίας εναντίον του εργατικού και λαϊκού κινήματος..»;
Αλήθεια; Πού;
Γιά την δράση της ΟΠΛΑ δεν γνωρίζει τίποτε;
Επαναλαμβάνει συνεχώς ότι η Ελλάδα έπερνε βοήθεια από την Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ, αλλά αποφεύγει να γράψει από που και πόση βοήθεια έπερνε ο λεγόμενος ΔΣΕ, και γιατί τον βοηθούσαν; Γιά την καλή τους ψυχή ή για την Μακεδονία;
Αποφεύγει να αναφέρει ότι η πλειοψηφία των «μαχητών» του ήταν βιαίως στρατολογημένοι, ΙΔΙΩΣ οι γυναίκες, άσχετα από τα πολιτικά τους πιστεύω (δλ κάποιοι μπορεί να συμφωνούσαν με την Αριστερά, αλλά τους έπερναν με τη βία στο βουνό).
Οι 4 γυναίκες της φωτογραφίας που συνοδεύει το κείμενο -φαίνεται ότι μεταφέρουν τραυματία- είναι καθαρά από τις εκατοντάδες (ίσως χιλιάδες) βιαίως επιταγμένες χωριάτισσες της Ηπείρου και της Μακεδονίας γιά βοηθητικές εργασίες (μεταφορά υλικών, σκάψιμο ορυχείων, μεταφορά τραυματιών, μαγείρισσες, κλπ.), τις οποίες ποτέ δεν αναγνώρισαν ούτε τίμησαν, αφού πολλές τις ταλαιπώρησαν γιά χρόνια, επειδή τις πήραν μαζί τους στην Αλβανία και στη συνέχεια σε άλλες χώρες του Παραπετάσματος.
Ίσως το έκαναν για να παρουσιάζονται στον Στάλιν, Χότζα, κλπ. ως έχοντες πεςρισσότερους ένοπλους ή εν πάσει περιπτώσει ξεσηκωμένους οπαδούς από ότι πραγματικά είχαν στα βουνά. Έτσι όμως ερήμωσαν δεκάδες παραμεθόρια χωριά.
Γιά τη βία εναντίον αμάχων, δεν αναφέρει ούτε λέξη!
Φυσικά και έχει δίκιο ο Πάνος : παρεμφερή άποψη έχει όλη η εξωκοινοβουλευτική αριστερά,το μεγαλύτερο μέρος του στελεχιακού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ και αρκετοί πασόκοι.
Ναι, η άποψη του Πάνου είναι νομίζω ακριβής. Η ορολογία και ρητορική του άρθρου είναι φυσικά καραγκαγκάν ΚΚΕ αλλά αυτή είναι πάνω κάτω σύμφωνα και με τη δική μου εμπειρία η άποψη του Έλληνα αριστερού. Το πιο περίεργο φυσικά είναι η ευκολία με την οποία η εκτρωματική αυτή αντίληψη προσλαμβάνεται και από νεότερους, για τους οποίους δεν μπορούμε να πούμε ρεαλιστικά ότι πάσχουν από τραυματικές εμπειρίες. Το μυστήριο αυτό με ξεπερνάει.
Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο. Όπως μας εξηγούσε ένας καθηγητής της έκθεσης στο σχολείο, ο άνθρωπος ξεκινάει πάντοτε ως tabula rasa. Πάνω εκεί (στη λευκή σελίδα) γράφονται τα πάντα εξ’ αρχής – χωρίς να υπάρχει τίποτε δεδομένο!
Λοιπόν δεν είναι καθόλου μυστήριο που η νέα γενιά, ή μάλλον ένα τμήμα της, όντας πολιτικά σε νηπιακή κατάσταση, δέχεται και αναπαράγει οποιαδήποτε αρκουδιά της σερβίρουν ως ιστορική / ιδεολογική αλήθεια. Κι αυτό συμβαίνει, ανεξάρτητα από τη χρεοκοπία του ΚΚΕ: οι απόψεις του για τον Εμφύλιο είναι ασύγκριτα δημοφιλέστερες από το ίδιο!
Η μάχη του Γράμμου αποτέλεσε την ολοκλήρωση της τρίχρονης εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η έκβασή της… , δεν αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης της πάλης του ΔΣΕ.
αχαχαχαχα, ούτε ο Στρατάρχης Κάιτελ του OKW δεν τα έγραφε αυτά.
Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα συμφωνίας με τα γραφόμενα ή αν είναι ιστορικά ακριβή.
Το θέμα είναι ότι αυτό πιστεύει ο μέσος αριστερός. Αδιάβαστος, αγράμματος, αστοιχείωτος.
Σε παρακαλώ βάλε και καμία φωτό από το άλλο στρατόπεδο για να γίνει 90-10 στη μεροληψία.
Το συμπέρασμα του εμφυλίου είναι ότι κέρδισε η πλευρά που είχε το λαό με το μέρος της, εφόσον οι αγγλοαμερικάνοι και οι ρωσογιούγκοι δεν συμμετείχαν άμεσα.
Όσο για τη «μεροληψία», το γεγονός ότι η καλύβα είναι εδώ και πολλά χρόνια ανεπιθύμητο μπλογκ* για τους μπετόβλακες πάσης προελεύσεως, είναι δείκτης ότι πάμε καλά.
«δωσίλογοι και διαφυγόντες στο Λονδίνο και στο Κάιρο (μετά την επιβολή της τριπλής φασιστικής Κατοχής)»
Νομίζω ότι ..καταλάβαμε, δεν έχει νόημα παρακάτω.
Φυσικά και μεγάλο μέρος του ..πληθυσμού αναπαράγει ανάλογες κουλαμάρες (και αριστεροί και δεξιοί, απλώς οι πρώτοι μπήκαν και στα ιδεολογικά σαλόνια, οι δεύτεροι μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας θεωρήθηκαν ..καλτ και περιθωριακοί και αυτοί που κάποτε τους άφηναν να τα λένε, τους άδειασαν στο περιθώριο. Για αυτό και έχουν και ένα θέμα παραπάνω και τους βλέπουμε και λίγο πιο ..πύρκαυλους από τους άλλους).
Ένας απλός τρόπος να το διαγνώσει κάποιος είναι το πόσο επιτυχία έχουν ..αφηγήματα εκφρασμένα μέσω μότο του είδους
-ελας ελας μελιγαλας
– οι κυβερνώντες είναι κουίσλιγκ, προδότες του έθνους και μέρος διεθνών συνομωσιών (ως υπάλληλοι)
– η ΝΔ είναι περίπου κάτι σαν εξωραϊσμένη ΧΑ
ή από την άλλη
-οι εβραίοι μέσω των κομμουνιστών θα μας ..εξαφανίσουν
κλπ κλπ
«Γιορτή Μίσους» στη Δημητσάνα. [Ότι άφησε το 1943-49]
Δυό λόγια από μένα.
Η Μάχη της Δημητσάνας σήμανε την αρχή του τέλους του αντάρτικου στην Πελοπόννησο. Υπερχίλιοι αντάρτες έναντι λίγων χωροφυλάκων και πολιτών.
Νεκροί 13 υπερασπιστές έναντι 110 ανταρτών. Η αποτυχία ήταν συντριπτική.
Ακολούθησε άλλη μιά μεγάλη αποτυχία τον Οκτώβριο, στην 3-η επίθεση εναντίον της Ζαχάρως.
Μετά ήρθε ο Τσακαλώτος με την 9-η και έθαψε την εξέγερση στην Πελοπόννησο.
================================================
Ζωντανή η μνήμη των Χωροφυλάκων υπερασπιστών της ιστορικής πόλεως της Πελοποννήσου
Τιμήθηκε και φέτος η Μάχη της Δημητσάνας (30η Αυγούστου 1948)
Με την συμμετοχή δεκάδων πολιτών και αποστράτων στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας τιμήθηκε την Κυριακή 31 Αυγούστου 2014 στην Δημητσάνα Αρκαδίας η 66η επέτειος της ιστορικής μάχης, της 30ης Αυγούστου 1948, που αποτέλεσε την απαρχή για την ειρήνευση στην Πελοπόννησο στα ταραγμένα μεταπολεμικά χρόνια.
Στον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Κυριακής Δημητσάνης τελέστηκε Μνημόσυνο των 13 πεσόντων ανδρών της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής και των πολιτών που υπεράσπιζαν την ιστορική αυτή πόλη το πρωινό της 30ης Αυγούστου 1948, όταν δέχτηκε επίθεση από Κομμουνιστές αντάρτες. Στην προσφορά της θυσίας των ανδρών της Χωροφυλακής και των πολιτών της πόλεως στην άμυνα αναφέρθηκε ο εφημέριος του Ναού πατήρ Παναγιώτης Βαρδουνιώτης στο κήρυγμα του κατά το Μνημόσυνο.
Ακολούθως όλοι μετέβησαν στο Ηρώο της μάχης με κεφαλή της πομπής την διάτρητη από σφαίρες των Κομμουνιστών εικόνα της Αγίας Παρασκευής(στο εξωκλήσι της οποίας έγινε η πρώτη έφοδος των ανταρτών), ενώ τελέστηκε τρισάγιο για τους πεσόντες. Για μία ακόμη χρονιά έδωσε το παρών ο 92χρονος πλέον τελευταίος επιζών Χωροφύλακας που συμμετείχε στην μάχη κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος από το Σέκουλα Ολυμπίας, που ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους και την Ένωση Αποστράτων Αστυνομίας Νομού Αρκαδίας που βοηθούν στην διατήρηση της Μνήμης των Ηρώων υπερασπιστών της πόλεως του Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄ και του Παλιών Πατρών Γερμανού, ενώ δήλωσε ότι θα τιμά τους συμπολεμιστές του όσα χρόνια του δώσει ο Θεός.
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΣΑΝΗΣ. Η Μάχη αυτή ξεκίνησε το πρωινό της 30ης Αυγούστου 1948 με επίθεση περίπου 1200 κομμουνιστών ανταρτών με επικεφαλής τον Γκιουζέλη εναντίον της Πόλεως που την υπεράσπιζαν μονάδες της Χωροφυλακής και ένοπλοι ΜΑΥ, συνολικώς 350 άνδρες. Αυτούς συνέδραμαν γύρω στους 60 πολίτες της Δημητσάνης με επικεφαλής τον ιερέα πατέρα Ανδρέα Βωβό, που ήξεραν ότι η νίκη των κομμουνιστών στην Δημητσάνα θα οδηγούσε σε σφαγή τον πληθυσμό. Η ισχυρή άμυνα των ανδρών της Χωροφυλακής με επικεφαλής τους Μοιράρχους Ανδρικόπουλο και Ανδρεόπουλο και η επέμβαση των αεροσκαφών της Αεροπορίας θα οδηγήσει σε δεινή ήττα τους επιτιθέμενους που θα αφήσουν στο πεδίο της μάχης περίπου 108 πεσόντες. Το μνημόσυνο αυτό τελείται αδιαλείπτως εδώ και 7 δεκαετίες σχεδόν, από τον Αύγουστο του 1949, οπότε είχε παραστεί στο πρώτο μνημόσυνο και ο ίδιος ο τότε Βασιλεύς Παύλος. Έκτοτε οι κομμουνιστές αντάρτες θα συρρικνώνονται στην Πελοπόννησο και θα παύσουν να έχουν την πρωτοβουλία των επιθέσεων μέχρι την οριστική τους ήττα τον Ιανουάριο του 1949 στην μάχη του Αγίου Βασιλείου Κυνουρίας.
όταν θα συμπληρωθεί αιώνας από τη μάχη εκείνη (δε θέλει και πολύ, ακόμα) ελπίζω ότι το μνημόσυνο θα γίνεται για όλους τους νεκρούς και όχι μόνο τους νεκρούς της μιας πλευράς. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι η σκέψη των δισ-εγγονών (των μεν και των δε) θα είναι κατά τι διαφοροποιημένη από τη σημερινή.
Τέσπα η ουσία είναι αυτή που μου έλεγε ο παππούς μου, που αν και ΕΑΜιτης δεν έπαιξε μπαλα στον εμφύλιο. Κατάλαβε ότι οι Ρώσοι δεν θα παρέμβουν ενώ από την άλλη όλος ο αγγλασαξωνικός κόσμος μαζί με Ινδούς και λοιπούς υπαναπτυκτους βάρβαρους από Παπούα Νέα Γουινέα, θα λιανίσει τους αντάρτες. Τα ελεγε κι όλας σε μερικούς να τα παρατήσουν, αλλά δεν άκουγαν.. Ισχύει η φράση στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.. Οταν άρχισε η αεροπορία του Παπάγου με Αμερικάνους πιλότους να θερίζει και τα βαριά αμερικανικα κανόνια να παίρνουν κορμιά, ήταν πλέον αργά.
Ο πόλεμος αυτός μπορούσε να αποφευχθεί, αν ήθελε η ελληνική αστική τάξη. Δεν ήθελε, όμως. Επρεπε να θερίσει στρατιωτικά το «πρόβλημα». Το θέρισε αλλά δεν είδα αυτοί που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας να την πάνε στο σωστό δρόμο. Η χώρα φαλήρισε, είναι ένα failed state σήμερα, το βιοτικό της επίπεδο θα κατέβει σε επίπεδα τριτικοσμικού κράτους σιγά-σιγά και θα βιώσει την απώλεια μιας γενιάς με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οσο για τα μνημόσυνα, πολύ που ένοιαζε τους κομμουνιστές ο θεός και αν μνημονεύεται η μνημη τους. Είναι τουλάχιστον ξεκάθαροι σε αυτό το θέμα. Θεός δεν υπάρχει. Αν υπήρχε τόση αδικία και τόσο πόνο που υπάρχει σε αυτή τη Γη δεν θα τον ανεχόταν.
Όταν ο μέσος αδιάβαστος, αγράμματος, αστοιχείωτος αριστερός κατανοήσει το απόσπασμα από τον Χρόνη Μίσσιο ίσως μπορέσει να καταλάβει και τι θα πει μεροληψία:
«..Δεν χάθηκε, δεν υπήρξε ευκαιρία, το ’44. Εδώ πάνω έχει ένα ταβερνάκι. Το είχε ένας γέροντας, ο μακαρίτης πια ο Μπάρμπα – Βασίλης. Καθόμαστε μια μέρα και κουβεντιάζαμε. Εγώ αντάρτης, εκείνος στον εθνικό στρατό. Ήταν πολυβολητής. Εκεί που τα πίναμε και τα λέγαμε, αναρωτιόταν τι παραλογισμό ζήσαμε. Γυρνάω και του λέω: «Βασίλη καλά που κράταγες το πολυβόλο σου γερά, γιατί αν είχαμε κερδίσει εμείς θα καταστρέφαμε την Ελλάδα». Έτσι είναι τα πράγματα. Το επίπεδο της καθοδήγησης και του λαού ήταν τέτοιο, που δεν μπορούσε να στηρίξει ένα καινούργιο πολιτισμό, πέρα από το γεγονός ότι οι συνθήκες ήταν τέτοιες, που τι θα γινόμαστε; Μια Βουλγαρία, μια Αλβανία, κάτι τέτοιο…»
Όλα αυτά που εμφανίζονται σήμερα τόσο απλουστευτικά, ήταν εκείνη την εποχή αρκετά μπερδεμένα με την τρομαχτική πίεση που ασκούνταν. Διαπράχτηκαν κολοσσιαία λάθη. Η πίεση όμως ήταν τεράστια. Κάθε μέρα είχαμε δολοφονίες, εκτελέσεις, γεγονότα που δημιουργούσαν ένα κλίμα. Και αυτό εξηγεί και το πώς όλος αυτός ο κόσμος, ανάμεσά τους και εγώ, κινήθηκε με τεράστια αποφασιστικότητα για να καταφέρει τα αδύνατα. Όλος αυτός ο κόσμος ήταν στριμωγμένος, Δεν είχε οδούς διαφυγής. Τις είχε κλείσει με ανελαστικό και κατηγορηματικό τρόπο ο αντίπαλος. Οι άλλοι δεν ήθελαν μια Ελλάδα στην οποία θα υπήρχε δημοκρατική Αριστερά, έστω και με ελληνικά χαρακτηριστικά. Ακολουθούσαν μια πολιτική που εξέφραζαν πάρα πολύ χαρακτηριστικά ο Βαν Φλιτ* και ο Μοντγκόμερι** όταν ήρθαν στην Ελλάδα.
Η λογική των αγγλοαμερικανικών δυνάμεων για τους αντάρτες ήταν: «Σκοτώστε τους». Ο Εμφύλιος ήταν μια τραγωδία για όλους τους Έλληνες. Όλοι αναμφισβήτητα έχουν ευθύνες. Κανείς δεν μπορεί να βγάλει την ουρά του έξω. Όμως ο Εμφύλιος ήταν ένας δρόμος στον οποίο οι άνθρωποι και το κίνημα σπρώχνονταν από τα πράγματα. Για να αποτραπεί ο Εμφύλιος, χρειάζονταν μια ισχυρή πολιτική σκέψη, μια σύνθετη σκέψη που να μη βλέπει μόνο τη σύγκρουση από γειτονιά σε γειτονιά ή από λόφο σε λόφο, αλλά να βλέπει σε επίπεδο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Τέτοια σκέψη δεν υπήρξε. Υπήρξε, αντίθετα, η μονομερής σκέψη και η προσδοκία ότι σε όλη αυτή την πορεία κάποιες άλλες δυνάμεις _και κυρίως βέβαια η Σοβιετική Ένωση, η οποία έμεινε σιωπηλή_ θα ’ρθουν και θα βοηθήσουν.
Μου αρέσει που μερικοί γράφουνε ότι αυτοί που είχαν τη λαική στήριξη στην Ελλάδα νικησαν.
Το σημαντικό τμήμα του πληθυσμού πάνω από το 80% δεν ανακατεύτηκε ούτε στην αντίσταση κατά των Γερμανών ούτε στον εμφύλιο. Είναι ο χαρακτηριστικός Ελληνας που περιμένει να δει προς τα πού πάει η ζυγαριά. Ετσι ειναι και σήμερα οι Ελληνες. Το 80-90% είναι άτομα άβουλα, που ανεβοκατεβάζουν κυβερνησεις και τρώνε την Τουρκιά στο καφενείο και στο Ιντερνετ.
Το υπόλοιπο 20% έπαιξε μπάλα. Ο ΕΛΑΣ για τα δεδομένα εκείνης της εποχής ήταν τεράστια στρατιωτική δύναμη. Αποδείχθηκε αυτό στην Πελοπονησο το 44 που θέρισε τα τάγματα Ασφαλείας.
Νικήσανε με ξενες πλάτες, και αυτό θέλουν να το αλλάξουν στα ιστορικά βιβλία. Και δεν γίνεται μόνο στην Ελλάδα αυτό. Παντού γίνεται λίγο πολύ. Και στην Ιταλία γίνεται και στη Ρουμανία γίνεται και στην Γιουγκοσλαβία γίνεται και στην Ουκρανία γίνεται. Εκεί μάλιστα πέτυχε η ιστορία, οδήγησε σε καινούριο εμφύλιο και τα αποτελέσματα φαίνονται σήμερα στις τηλεοράσεις κάθε βράδυ.
ολες τις απαντησεις για τον εμφυλιο τις εδωσε ο συντροφος των τιμημενων κκε δων Νικος Ζαχαριαδης στην 7η πλατεια ολομελεια.Ειπε συγκεκριμενε,καναμε το διεθνιστικο μας καθηκον.Σε μεταφραση ,καταστρεψαμε την ελλαδα για να βοηθησουμε την μονη πατριδα των εργατων την ΕΣΣΔ να εδραιωσει την ολοκληρωτικη της αυτοκρατορια.Ναι ματοκυλησαμε τη γραικια αλλα για δεστε την Αλβανια του Ρουμανια κοκ,στερεωθηκαν οι χουντες-μαριονετες του πατερουλη Σταλιν.
Απολογησου για τα εγκληματα σου του ελεγε ο καπεταν Γιωτης.Απαντηση του Ζαχαριαδη που σηκωσε την τριχα ολων στην ολομελεια.ΘΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΩ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΚΣΕ.
Τι να πουμε για τον προδοτικο για το λαικο κινημα ρολο του τιμημενου κκε.Οτι στο Φεβρουαριο του 1942 στη β ολομελεια αποφασισε να εξοντωσει με τα οπλα οποιον αντιστασιακο δεν εμπαινε κατω απο το ανταρτικο που θα εφτιαχνε?οτι με αυτη την αποφαση μαζι με τους δοσιλογους τους συνεργατες των Γερμανων μαζι ξεκινησαν τον εμφυλιο?
Να μην ξεχασουμε επισης το σημερινο προδοτικο ρολο του τιμημενου κκε πριν 2 χρονια που χτυπησε τους διαδηλωτες στις 20 οκτωβρη εξω απο τη βουλη για να περασει το β μννημονιο και μετα ο συντροφος μπουμπουκος ειπε μπραβο στο τιμημενο κκε που χτυπησε τα αναρχοκομουνια
οι θεοι δεν παρενβαινουν στα εργα των ανθρωπων εχουν δικες τους δουλιες και εργα κανουν τη ζωη τους.Οταν λεμε θεοι δεν μιλαμε για το τζηζας τον εβραιο αλλα για τους πατρωους θεους
όταν θα συμπληρωθεί αιώνας από τη μάχη εκείνη (δε θέλει και πολύ, ακόμα) ελπίζω ότι το μνημόσυνο θα γίνεται για όλους τους νεκρούς και όχι μόνο τους νεκρούς της μιας πλευράς. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι η σκέψη των δισ-εγγονών (των μεν και των δε) θα είναι κατά τι διαφοροποιημένη από τη σημερινή.»
Η αντικομμουνιστική πλευρά, γιά διάφορους λόγους, έχει κάνει την προσαρμογή στην πλειοψηφία της. Ανταπόκριση δεν υπάρχει ακόμη από την Αριστερά, την κυρίως υπεύθυνη των δεινών του 1943-49.
Όταν σε μιά ομιλία μου κάτω στην πατρίδα το 2011 πρότεινα ακριβώς αυτό που λες γιά Ηρώο πουν υπάρχει ακόμη, δέχτηκα πολλά χειροκροτήματα, και μόνο 2-3 «ευγενικά» γιούχα. Μετά το τέλος της εκδήλωσης τα «άκουσα» από 2 κυρίες: η μία, «δεν το περίμενα αυτό από σας κ. Γιάννη». (Οι ΟΠΛΑ την είχαν απομακρύνει από την αγκαλιά της μητέρας της, πριν την πάρουν και την κακοποιήσουν και μετά την σφάξουν). Η άλλη, «Αυτό δεν μπορεί να γίνει. Πρώτα μας σκότωσαν και μετά μας βρίζουν» (Ο πατέρας της θύμα της «αρχής της οικογενειακής ευθύνης του ΕΑΜ/ΚΚΕ». Αδελφός του ήταν αντάρτης του ΕΣ και μετά κατέφυγε στα ΤΑ. Σε αντίδραση, η ΟΠΛΑ έσφαξε τον πατέρα της).
Σχετικά με τον Κύρκο. Ήταν από τα σοβαρότερα στελέχη της Αριστεράς, αλλά εδώ, συγγνώμη, λέει «μακακίες», κοινώς παραμύθια για γενική κατανάλωση.
«..Η πίεση όμως ήταν τεράστια. Κάθε μέρα είχαμε δολοφονίες, εκτελέσεις, γεγονότα που δημιουργούσαν ένα κλίμα. Και αυτό εξηγεί και το πώς όλος αυτός ο κόσμος, ανάμεσά τους και εγώ, κινήθηκε με τεράστια αποφασιστικότητα για να καταφέρει τα αδύνατα. Όλος αυτός ο κόσμος ήταν στριμωγμένος, Δεν είχε οδούς διαφυγής… .»
Επανερχόμενος γιά λίγο στη Δημητσάνα, πρέπει να πω ότι κρίνοντας από κάτι παρόμοιες «επιχειρήσεις» του τόσο τιμημένου γιά κάποιους ΔΣΕ, δεν κάνει μεγάλη εντύπωση ότι στα ΗΕ τους αποκαλούσαν συμμορίτες.
Τι διάολο ζητούσε ολόκληρη η 3 μεραρχίοα τους να κάνει επίθεση σε λίγους χωροφύλακες σε μιά μικρή, φτωχή κωμόπολη, αν όχι γιά να κάνει πλιάτσικο, μιά καθαρά κατσαπλιάδικη ενέργεια!
Mακαρι τα προβλήματα του εμφυλιου πολεμου να ειχαν τελειωσει με την νικη των κυβερνητικών δυναμεων το 1049.
Δυστυχως ο εμφύλιος συνεχισε να υφισταται ως πολιτικο πλεον καθεστως καθως ουδέποτε υπηρξε και υπεγραφει συμφωνια παραδοσης-παραδοχης της νικης αυτης και τυ οριστικου τελους.
Αν ειχε υπογραφει αυτή η συμφωνια ολη η επομενη ιστορικη διαδρομή της χωρας θα ηταν εντελως διαφορετικη:
θα ειχαν προστατευτεί από τις πολιτικες εξοντωτικες διωξεις οι εναπομείναντες πισω και εντος της χωρας αριστεροι, ενδεχομένως θα επέστρεφαν και οι διαφυγοντες στις ανατολικες χωρες μαχητες του ΔΣΕ.
Η δημοκρατια δεν θα εβαζε προσημα στους πολιτες και δεν θα οικοδομουνταν ιδεολογικα και πολιτικα το απολυταρχικο αστυνομοστρατιωτικο κρατος και παρακρατος της δεξιας, δεν θα ειχε αναπτυχθεί ο κοινωνικος διχασμος του πιστοποιητικου κοινωνικων φρονηματων και του εξεφτελισμου της «δηλωσης» για να μπορεσει καποιος να ζησει με την οικογενεια του, να ασκήσει επαγγελμα η να γινει υπάλληλος του κρατους.
Θα ειχε παρει την ευκαιρια ολος αυτος ο εξωστρακισμενος κοσμος της αριστερας το δικαιωμα να συμμετεχει στην ανοικοδομηση της χωρας (πολιτικη, κοινωνικη και φυσικα οικονομικη).
Δεν θελω με αυτό μου το σχολιο να αποδωσω ελαφρυντικα σε οσα μετεμφυλιακα εγκληματα εγιναν εις βαρος της ευρειας αριστερας, οι πληγες των οποιων ακομα χαινουν και αντανακλώνται στις στρεβλώσεις της σημερινης πολιτικης λειτουργιας.
Απλα επισημαινω τις ευθύνες του ΚΚΕ και του Ζαχαριαδη γι αυτην την ανοητη και αυτοκαταστροφικη (να μην πω και προδοτικη) επιλογή να μην δεχτουν την ηττα και να μην υπογραψουν το συμφωνο παραδοσης απαιτωντας παραλληλα τα αυτονόητα δικαιώματα του παραδιδομενου.
24 Σχόλια
Comments feed for this article
Σεπτεμβρίου 1, 2014 στις 9:05 μμ
Πάνος
Το κείμενο αυτό (ιστορικό… από πολλές απόψεις) έχει τη θέση του στη σειρά του «Εμφυλίου» της καλύβας. Γιατί η εκδοχή που προτείνει είναι και σήμερα αποδεκτή από πολλούς που δεν έχουν καμιά πολιτική σχέση με το ΚΚΕ, είναι όμως στην πολυποίκιλη νεο- ελληνική αριστερά (κοινοβουλευτική ή μη) ή ακόμα και στο πασόκ.
ΥΓ. Μην παραλείψετε να δείτε τα δυο φωτογραφικά.
Σεπτεμβρίου 1, 2014 στις 9:33 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Γιατί η εκδοχή που προτείνει είναι και σήμερα αποδεκτή από πολλούς που δεν έχουν καμιά πολιτική σχέση με το ΚΚΕ»
Πάνο, δεν μπορεί, μας κάνεις πλάκα! 🙂
Tην εκδοχή περί εμφυλίου του συντάκτη του άρθρου την ασπάζονται αυστηρά και μόνο οπαδοί του ΚΚΕ και άλλοι ευρισκόμενοι σε άλλα κόμματα αλλά φίλα προσκείμενοι στο ΚΚΕ. Κανείς άλλος.
Πέρα από το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές ιστορικές ανακρίβειες, το όλο πολιτικό πλαίσιο της ανάλυσης είναι μία μαρξολενινιστική ξεπατικοτούρα και τίποτα άλλο. Ακόμα και η ορολογία που χρησιμοποιεί συνεχώς ο συντάκτης του άρθρου, βρωμοκοπάει ναφθαλίνη (λογικό βέβαια εφόσον ασπάζεται τον μαρξισμό-λενινισμό).
Τέλος πάντων, καλά έκανες και το έβαλες, για να βλέπουμε τι εξακολουθεί να υποστηρίζει το ΚΚΕ (όχι βέβαια πως δεν το γνωρίζαμε) και να γίνει έτσι πλήρως αντιληπτό ότι αυτό το κόμμα κινείται σε ένα δικό του, παράλληλο σύμπαν.
Σεπτεμβρίου 1, 2014 στις 9:41 μμ
Πάνος
Γιάννη,
σε διαβεβαιώνω ότι το σχόλιό μου που σε ξάφνιασε είναι απολύτως ακριβές!
Κι εγώ δεν θα το πίστευα αν δεν είχα την εμπειρία των σχολιαστών σ’ αυτά τα δεκάδες ποστ της σειράς, επί σειρά ετών 😉
Σεπτεμβρίου 1, 2014 στις 9:43 μμ
Γιάννης - 2
Είπαμε να είναι μονόπλευρος, αλλά όχι και έτσι!
«Γι’ αυτό, τόσο τις μέρες του Δεκέμβρη του 1944, όσο και μετά από τη συμφωνία της Βάρκιζας, η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι με τη συμπαράσταση του βρετανικού ιμπεριαλισμού και με τη συμμετοχή παρακρατικών πρωτοστάτησαν σε ένα όργιο βίας και τρομοκρατίας εναντίον του εργατικού και λαϊκού κινήματος και ειδικότερα εναντίον της πρωτοπορίας του, του ΚΚΕ.»
«Τις μέρες του Δεκέμβρη, έγινε όργιο βίας και τρομοκρατίας εναντίον του εργατικού και λαϊκού κινήματος..»;
Αλήθεια; Πού;
Γιά την δράση της ΟΠΛΑ δεν γνωρίζει τίποτε;
Επαναλαμβάνει συνεχώς ότι η Ελλάδα έπερνε βοήθεια από την Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ, αλλά αποφεύγει να γράψει από που και πόση βοήθεια έπερνε ο λεγόμενος ΔΣΕ, και γιατί τον βοηθούσαν; Γιά την καλή τους ψυχή ή για την Μακεδονία;
Αποφεύγει να αναφέρει ότι η πλειοψηφία των «μαχητών» του ήταν βιαίως στρατολογημένοι, ΙΔΙΩΣ οι γυναίκες, άσχετα από τα πολιτικά τους πιστεύω (δλ κάποιοι μπορεί να συμφωνούσαν με την Αριστερά, αλλά τους έπερναν με τη βία στο βουνό).
Οι 4 γυναίκες της φωτογραφίας που συνοδεύει το κείμενο -φαίνεται ότι μεταφέρουν τραυματία- είναι καθαρά από τις εκατοντάδες (ίσως χιλιάδες) βιαίως επιταγμένες χωριάτισσες της Ηπείρου και της Μακεδονίας γιά βοηθητικές εργασίες (μεταφορά υλικών, σκάψιμο ορυχείων, μεταφορά τραυματιών, μαγείρισσες, κλπ.), τις οποίες ποτέ δεν αναγνώρισαν ούτε τίμησαν, αφού πολλές τις ταλαιπώρησαν γιά χρόνια, επειδή τις πήραν μαζί τους στην Αλβανία και στη συνέχεια σε άλλες χώρες του Παραπετάσματος.
Ίσως το έκαναν για να παρουσιάζονται στον Στάλιν, Χότζα, κλπ. ως έχοντες πεςρισσότερους ένοπλους ή εν πάσει περιπτώσει ξεσηκωμένους οπαδούς από ότι πραγματικά είχαν στα βουνά. Έτσι όμως ερήμωσαν δεκάδες παραμεθόρια χωριά.
Γιά τη βία εναντίον αμάχων, δεν αναφέρει ούτε λέξη!
Σεπτεμβρίου 1, 2014 στις 10:24 μμ
δεξιος
Φυσικά και έχει δίκιο ο Πάνος : παρεμφερή άποψη έχει όλη η εξωκοινοβουλευτική αριστερά,το μεγαλύτερο μέρος του στελεχιακού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ και αρκετοί πασόκοι.
Σεπτεμβρίου 2, 2014 στις 12:17 πμ
Νίκος Π
Ναι, η άποψη του Πάνου είναι νομίζω ακριβής. Η ορολογία και ρητορική του άρθρου είναι φυσικά καραγκαγκάν ΚΚΕ αλλά αυτή είναι πάνω κάτω σύμφωνα και με τη δική μου εμπειρία η άποψη του Έλληνα αριστερού. Το πιο περίεργο φυσικά είναι η ευκολία με την οποία η εκτρωματική αυτή αντίληψη προσλαμβάνεται και από νεότερους, για τους οποίους δεν μπορούμε να πούμε ρεαλιστικά ότι πάσχουν από τραυματικές εμπειρίες. Το μυστήριο αυτό με ξεπερνάει.
Σεπτεμβρίου 2, 2014 στις 12:54 πμ
Πάνος
Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο. Όπως μας εξηγούσε ένας καθηγητής της έκθεσης στο σχολείο, ο άνθρωπος ξεκινάει πάντοτε ως tabula rasa. Πάνω εκεί (στη λευκή σελίδα) γράφονται τα πάντα εξ’ αρχής – χωρίς να υπάρχει τίποτε δεδομένο!
Λοιπόν δεν είναι καθόλου μυστήριο που η νέα γενιά, ή μάλλον ένα τμήμα της, όντας πολιτικά σε νηπιακή κατάσταση, δέχεται και αναπαράγει οποιαδήποτε αρκουδιά της σερβίρουν ως ιστορική / ιδεολογική αλήθεια. Κι αυτό συμβαίνει, ανεξάρτητα από τη χρεοκοπία του ΚΚΕ: οι απόψεις του για τον Εμφύλιο είναι ασύγκριτα δημοφιλέστερες από το ίδιο!
Σεπτεμβρίου 2, 2014 στις 1:12 πμ
Άγγελος
Η μάχη του Γράμμου αποτέλεσε την ολοκλήρωση της τρίχρονης εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η έκβασή της… , δεν αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης της πάλης του ΔΣΕ.
αχαχαχαχα, ούτε ο Στρατάρχης Κάιτελ του OKW δεν τα έγραφε αυτά.
Σεπτεμβρίου 2, 2014 στις 9:14 πμ
Don Johnson
Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα συμφωνίας με τα γραφόμενα ή αν είναι ιστορικά ακριβή.
Το θέμα είναι ότι αυτό πιστεύει ο μέσος αριστερός. Αδιάβαστος, αγράμματος, αστοιχείωτος.
Σε παρακαλώ βάλε και καμία φωτό από το άλλο στρατόπεδο για να γίνει 90-10 στη μεροληψία.
Το συμπέρασμα του εμφυλίου είναι ότι κέρδισε η πλευρά που είχε το λαό με το μέρος της, εφόσον οι αγγλοαμερικάνοι και οι ρωσογιούγκοι δεν συμμετείχαν άμεσα.
Σεπτεμβρίου 2, 2014 στις 9:15 πμ
Don Johnson
Επίσης είναι καταπληκτικό το πως τέτοια άρθρα βρίσκουν πάντα θέση στη δημοσιότητα.
Σεπτεμβρίου 2, 2014 στις 9:34 πμ
Πάνος
Και ο μέσος δεξιός (δε μιλάμε καν για τους ακραίους) είναι ακριβώς το ίδιο. Μπορεί και χειρότερος – οπότε μη παίρνεις και πολύ αέρα 😉
Σεπτεμβρίου 2, 2014 στις 9:39 πμ
Πάνος
Όσο για τη «μεροληψία», το γεγονός ότι η καλύβα είναι εδώ και πολλά χρόνια ανεπιθύμητο μπλογκ* για τους μπετόβλακες πάσης προελεύσεως, είναι δείκτης ότι πάμε καλά.
* Ισχύει ειδικά για τη σειρά «Εμφύλιος»
Σεπτεμβρίου 2, 2014 στις 4:25 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
«δωσίλογοι και διαφυγόντες στο Λονδίνο και στο Κάιρο (μετά την επιβολή της τριπλής φασιστικής Κατοχής)»
Νομίζω ότι ..καταλάβαμε, δεν έχει νόημα παρακάτω.
Φυσικά και μεγάλο μέρος του ..πληθυσμού αναπαράγει ανάλογες κουλαμάρες (και αριστεροί και δεξιοί, απλώς οι πρώτοι μπήκαν και στα ιδεολογικά σαλόνια, οι δεύτεροι μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας θεωρήθηκαν ..καλτ και περιθωριακοί και αυτοί που κάποτε τους άφηναν να τα λένε, τους άδειασαν στο περιθώριο. Για αυτό και έχουν και ένα θέμα παραπάνω και τους βλέπουμε και λίγο πιο ..πύρκαυλους από τους άλλους).
Ένας απλός τρόπος να το διαγνώσει κάποιος είναι το πόσο επιτυχία έχουν ..αφηγήματα εκφρασμένα μέσω μότο του είδους
-ελας ελας μελιγαλας
– οι κυβερνώντες είναι κουίσλιγκ, προδότες του έθνους και μέρος διεθνών συνομωσιών (ως υπάλληλοι)
– η ΝΔ είναι περίπου κάτι σαν εξωραϊσμένη ΧΑ
ή από την άλλη
-οι εβραίοι μέσω των κομμουνιστών θα μας ..εξαφανίσουν
κλπ κλπ
Σεπτεμβρίου 3, 2014 στις 1:27 πμ
Γιάννης - 2
«Γιορτή Μίσους» στη Δημητσάνα. [Ότι άφησε το 1943-49]
Δυό λόγια από μένα.
Η Μάχη της Δημητσάνας σήμανε την αρχή του τέλους του αντάρτικου στην Πελοπόννησο. Υπερχίλιοι αντάρτες έναντι λίγων χωροφυλάκων και πολιτών.
Νεκροί 13 υπερασπιστές έναντι 110 ανταρτών. Η αποτυχία ήταν συντριπτική.
Ακολούθησε άλλη μιά μεγάλη αποτυχία τον Οκτώβριο, στην 3-η επίθεση εναντίον της Ζαχάρως.
Μετά ήρθε ο Τσακαλώτος με την 9-η και έθαψε την εξέγερση στην Πελοπόννησο.
================================================
Ζωντανή η μνήμη των Χωροφυλάκων υπερασπιστών της ιστορικής πόλεως της Πελοποννήσου
Τιμήθηκε και φέτος η Μάχη της Δημητσάνας (30η Αυγούστου 1948)
Με την συμμετοχή δεκάδων πολιτών και αποστράτων στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας τιμήθηκε την Κυριακή 31 Αυγούστου 2014 στην Δημητσάνα Αρκαδίας η 66η επέτειος της ιστορικής μάχης, της 30ης Αυγούστου 1948, που αποτέλεσε την απαρχή για την ειρήνευση στην Πελοπόννησο στα ταραγμένα μεταπολεμικά χρόνια.
Στον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Κυριακής Δημητσάνης τελέστηκε Μνημόσυνο των 13 πεσόντων ανδρών της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής και των πολιτών που υπεράσπιζαν την ιστορική αυτή πόλη το πρωινό της 30ης Αυγούστου 1948, όταν δέχτηκε επίθεση από Κομμουνιστές αντάρτες. Στην προσφορά της θυσίας των ανδρών της Χωροφυλακής και των πολιτών της πόλεως στην άμυνα αναφέρθηκε ο εφημέριος του Ναού πατήρ Παναγιώτης Βαρδουνιώτης στο κήρυγμα του κατά το Μνημόσυνο.
Ακολούθως όλοι μετέβησαν στο Ηρώο της μάχης με κεφαλή της πομπής την διάτρητη από σφαίρες των Κομμουνιστών εικόνα της Αγίας Παρασκευής(στο εξωκλήσι της οποίας έγινε η πρώτη έφοδος των ανταρτών), ενώ τελέστηκε τρισάγιο για τους πεσόντες. Για μία ακόμη χρονιά έδωσε το παρών ο 92χρονος πλέον τελευταίος επιζών Χωροφύλακας που συμμετείχε στην μάχη κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος από το Σέκουλα Ολυμπίας, που ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους και την Ένωση Αποστράτων Αστυνομίας Νομού Αρκαδίας που βοηθούν στην διατήρηση της Μνήμης των Ηρώων υπερασπιστών της πόλεως του Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄ και του Παλιών Πατρών Γερμανού, ενώ δήλωσε ότι θα τιμά τους συμπολεμιστές του όσα χρόνια του δώσει ο Θεός.
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΣΑΝΗΣ. Η Μάχη αυτή ξεκίνησε το πρωινό της 30ης Αυγούστου 1948 με επίθεση περίπου 1200 κομμουνιστών ανταρτών με επικεφαλής τον Γκιουζέλη εναντίον της Πόλεως που την υπεράσπιζαν μονάδες της Χωροφυλακής και ένοπλοι ΜΑΥ, συνολικώς 350 άνδρες. Αυτούς συνέδραμαν γύρω στους 60 πολίτες της Δημητσάνης με επικεφαλής τον ιερέα πατέρα Ανδρέα Βωβό, που ήξεραν ότι η νίκη των κομμουνιστών στην Δημητσάνα θα οδηγούσε σε σφαγή τον πληθυσμό. Η ισχυρή άμυνα των ανδρών της Χωροφυλακής με επικεφαλής τους Μοιράρχους Ανδρικόπουλο και Ανδρεόπουλο και η επέμβαση των αεροσκαφών της Αεροπορίας θα οδηγήσει σε δεινή ήττα τους επιτιθέμενους που θα αφήσουν στο πεδίο της μάχης περίπου 108 πεσόντες. Το μνημόσυνο αυτό τελείται αδιαλείπτως εδώ και 7 δεκαετίες σχεδόν, από τον Αύγουστο του 1949, οπότε είχε παραστεί στο πρώτο μνημόσυνο και ο ίδιος ο τότε Βασιλεύς Παύλος. Έκτοτε οι κομμουνιστές αντάρτες θα συρρικνώνονται στην Πελοπόννησο και θα παύσουν να έχουν την πρωτοβουλία των επιθέσεων μέχρι την οριστική τους ήττα τον Ιανουάριο του 1949 στην μάχη του Αγίου Βασιλείου Κυνουρίας.
Σεπτεμβρίου 3, 2014 στις 7:29 πμ
Πάνος
Γιάννη,
όταν θα συμπληρωθεί αιώνας από τη μάχη εκείνη (δε θέλει και πολύ, ακόμα) ελπίζω ότι το μνημόσυνο θα γίνεται για όλους τους νεκρούς και όχι μόνο τους νεκρούς της μιας πλευράς. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι η σκέψη των δισ-εγγονών (των μεν και των δε) θα είναι κατά τι διαφοροποιημένη από τη σημερινή.
Σεπτεμβρίου 3, 2014 στις 10:12 πμ
Mitsos
Τέσπα η ουσία είναι αυτή που μου έλεγε ο παππούς μου, που αν και ΕΑΜιτης δεν έπαιξε μπαλα στον εμφύλιο. Κατάλαβε ότι οι Ρώσοι δεν θα παρέμβουν ενώ από την άλλη όλος ο αγγλασαξωνικός κόσμος μαζί με Ινδούς και λοιπούς υπαναπτυκτους βάρβαρους από Παπούα Νέα Γουινέα, θα λιανίσει τους αντάρτες. Τα ελεγε κι όλας σε μερικούς να τα παρατήσουν, αλλά δεν άκουγαν.. Ισχύει η φράση στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.. Οταν άρχισε η αεροπορία του Παπάγου με Αμερικάνους πιλότους να θερίζει και τα βαριά αμερικανικα κανόνια να παίρνουν κορμιά, ήταν πλέον αργά.
Ο πόλεμος αυτός μπορούσε να αποφευχθεί, αν ήθελε η ελληνική αστική τάξη. Δεν ήθελε, όμως. Επρεπε να θερίσει στρατιωτικά το «πρόβλημα». Το θέρισε αλλά δεν είδα αυτοί που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας να την πάνε στο σωστό δρόμο. Η χώρα φαλήρισε, είναι ένα failed state σήμερα, το βιοτικό της επίπεδο θα κατέβει σε επίπεδα τριτικοσμικού κράτους σιγά-σιγά και θα βιώσει την απώλεια μιας γενιάς με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οσο για τα μνημόσυνα, πολύ που ένοιαζε τους κομμουνιστές ο θεός και αν μνημονεύεται η μνημη τους. Είναι τουλάχιστον ξεκάθαροι σε αυτό το θέμα. Θεός δεν υπάρχει. Αν υπήρχε τόση αδικία και τόσο πόνο που υπάρχει σε αυτή τη Γη δεν θα τον ανεχόταν.
Σεπτεμβρίου 3, 2014 στις 11:04 πμ
Don Johnson
Όταν ο μέσος αδιάβαστος, αγράμματος, αστοιχείωτος αριστερός κατανοήσει το απόσπασμα από τον Χρόνη Μίσσιο ίσως μπορέσει να καταλάβει και τι θα πει μεροληψία:
«..Δεν χάθηκε, δεν υπήρξε ευκαιρία, το ’44. Εδώ πάνω έχει ένα ταβερνάκι. Το είχε ένας γέροντας, ο μακαρίτης πια ο Μπάρμπα – Βασίλης. Καθόμαστε μια μέρα και κουβεντιάζαμε. Εγώ αντάρτης, εκείνος στον εθνικό στρατό. Ήταν πολυβολητής. Εκεί που τα πίναμε και τα λέγαμε, αναρωτιόταν τι παραλογισμό ζήσαμε. Γυρνάω και του λέω: «Βασίλη καλά που κράταγες το πολυβόλο σου γερά, γιατί αν είχαμε κερδίσει εμείς θα καταστρέφαμε την Ελλάδα». Έτσι είναι τα πράγματα. Το επίπεδο της καθοδήγησης και του λαού ήταν τέτοιο, που δεν μπορούσε να στηρίξει ένα καινούργιο πολιτισμό, πέρα από το γεγονός ότι οι συνθήκες ήταν τέτοιες, που τι θα γινόμαστε; Μια Βουλγαρία, μια Αλβανία, κάτι τέτοιο…»
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=63271349
Σεπτεμβρίου 3, 2014 στις 12:20 μμ
Πάνος
Η άποψη του Λεωνίδα Κύρκου για την έναρξη του Εμφυλίου.
http://tvxs.gr/news/%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF/%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CE%B5%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%BF-%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AC%CE%BC%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%82
Όλα αυτά που εμφανίζονται σήμερα τόσο απλουστευτικά, ήταν εκείνη την εποχή αρκετά μπερδεμένα με την τρομαχτική πίεση που ασκούνταν. Διαπράχτηκαν κολοσσιαία λάθη. Η πίεση όμως ήταν τεράστια. Κάθε μέρα είχαμε δολοφονίες, εκτελέσεις, γεγονότα που δημιουργούσαν ένα κλίμα. Και αυτό εξηγεί και το πώς όλος αυτός ο κόσμος, ανάμεσά τους και εγώ, κινήθηκε με τεράστια αποφασιστικότητα για να καταφέρει τα αδύνατα. Όλος αυτός ο κόσμος ήταν στριμωγμένος, Δεν είχε οδούς διαφυγής. Τις είχε κλείσει με ανελαστικό και κατηγορηματικό τρόπο ο αντίπαλος. Οι άλλοι δεν ήθελαν μια Ελλάδα στην οποία θα υπήρχε δημοκρατική Αριστερά, έστω και με ελληνικά χαρακτηριστικά. Ακολουθούσαν μια πολιτική που εξέφραζαν πάρα πολύ χαρακτηριστικά ο Βαν Φλιτ* και ο Μοντγκόμερι** όταν ήρθαν στην Ελλάδα.
Η λογική των αγγλοαμερικανικών δυνάμεων για τους αντάρτες ήταν: «Σκοτώστε τους». Ο Εμφύλιος ήταν μια τραγωδία για όλους τους Έλληνες. Όλοι αναμφισβήτητα έχουν ευθύνες. Κανείς δεν μπορεί να βγάλει την ουρά του έξω. Όμως ο Εμφύλιος ήταν ένας δρόμος στον οποίο οι άνθρωποι και το κίνημα σπρώχνονταν από τα πράγματα. Για να αποτραπεί ο Εμφύλιος, χρειάζονταν μια ισχυρή πολιτική σκέψη, μια σύνθετη σκέψη που να μη βλέπει μόνο τη σύγκρουση από γειτονιά σε γειτονιά ή από λόφο σε λόφο, αλλά να βλέπει σε επίπεδο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Τέτοια σκέψη δεν υπήρξε. Υπήρξε, αντίθετα, η μονομερής σκέψη και η προσδοκία ότι σε όλη αυτή την πορεία κάποιες άλλες δυνάμεις _και κυρίως βέβαια η Σοβιετική Ένωση, η οποία έμεινε σιωπηλή_ θα ’ρθουν και θα βοηθήσουν.
Σεπτεμβρίου 3, 2014 στις 2:16 μμ
Mitsos
Μου αρέσει που μερικοί γράφουνε ότι αυτοί που είχαν τη λαική στήριξη στην Ελλάδα νικησαν.
Το σημαντικό τμήμα του πληθυσμού πάνω από το 80% δεν ανακατεύτηκε ούτε στην αντίσταση κατά των Γερμανών ούτε στον εμφύλιο. Είναι ο χαρακτηριστικός Ελληνας που περιμένει να δει προς τα πού πάει η ζυγαριά. Ετσι ειναι και σήμερα οι Ελληνες. Το 80-90% είναι άτομα άβουλα, που ανεβοκατεβάζουν κυβερνησεις και τρώνε την Τουρκιά στο καφενείο και στο Ιντερνετ.
Το υπόλοιπο 20% έπαιξε μπάλα. Ο ΕΛΑΣ για τα δεδομένα εκείνης της εποχής ήταν τεράστια στρατιωτική δύναμη. Αποδείχθηκε αυτό στην Πελοπονησο το 44 που θέρισε τα τάγματα Ασφαλείας.
Νικήσανε με ξενες πλάτες, και αυτό θέλουν να το αλλάξουν στα ιστορικά βιβλία. Και δεν γίνεται μόνο στην Ελλάδα αυτό. Παντού γίνεται λίγο πολύ. Και στην Ιταλία γίνεται και στη Ρουμανία γίνεται και στην Γιουγκοσλαβία γίνεται και στην Ουκρανία γίνεται. Εκεί μάλιστα πέτυχε η ιστορία, οδήγησε σε καινούριο εμφύλιο και τα αποτελέσματα φαίνονται σήμερα στις τηλεοράσεις κάθε βράδυ.
Σεπτεμβρίου 3, 2014 στις 8:45 μμ
karampas
ολες τις απαντησεις για τον εμφυλιο τις εδωσε ο συντροφος των τιμημενων κκε δων Νικος Ζαχαριαδης στην 7η πλατεια ολομελεια.Ειπε συγκεκριμενε,καναμε το διεθνιστικο μας καθηκον.Σε μεταφραση ,καταστρεψαμε την ελλαδα για να βοηθησουμε την μονη πατριδα των εργατων την ΕΣΣΔ να εδραιωσει την ολοκληρωτικη της αυτοκρατορια.Ναι ματοκυλησαμε τη γραικια αλλα για δεστε την Αλβανια του Ρουμανια κοκ,στερεωθηκαν οι χουντες-μαριονετες του πατερουλη Σταλιν.
Απολογησου για τα εγκληματα σου του ελεγε ο καπεταν Γιωτης.Απαντηση του Ζαχαριαδη που σηκωσε την τριχα ολων στην ολομελεια.ΘΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΩ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΚΣΕ.
Τι να πουμε για τον προδοτικο για το λαικο κινημα ρολο του τιμημενου κκε.Οτι στο Φεβρουαριο του 1942 στη β ολομελεια αποφασισε να εξοντωσει με τα οπλα οποιον αντιστασιακο δεν εμπαινε κατω απο το ανταρτικο που θα εφτιαχνε?οτι με αυτη την αποφαση μαζι με τους δοσιλογους τους συνεργατες των Γερμανων μαζι ξεκινησαν τον εμφυλιο?
Να μην ξεχασουμε επισης το σημερινο προδοτικο ρολο του τιμημενου κκε πριν 2 χρονια που χτυπησε τους διαδηλωτες στις 20 οκτωβρη εξω απο τη βουλη για να περασει το β μννημονιο και μετα ο συντροφος μπουμπουκος ειπε μπραβο στο τιμημενο κκε που χτυπησε τα αναρχοκομουνια
Σεπτεμβρίου 3, 2014 στις 8:50 μμ
karampas
οι θεοι δεν παρενβαινουν στα εργα των ανθρωπων εχουν δικες τους δουλιες και εργα κανουν τη ζωη τους.Οταν λεμε θεοι δεν μιλαμε για το τζηζας τον εβραιο αλλα για τους πατρωους θεους
Σεπτεμβρίου 3, 2014 στις 10:31 μμ
Γιάννης - 2
@ Πάνος
«Γιάννη,
όταν θα συμπληρωθεί αιώνας από τη μάχη εκείνη (δε θέλει και πολύ, ακόμα) ελπίζω ότι το μνημόσυνο θα γίνεται για όλους τους νεκρούς και όχι μόνο τους νεκρούς της μιας πλευράς. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι η σκέψη των δισ-εγγονών (των μεν και των δε) θα είναι κατά τι διαφοροποιημένη από τη σημερινή.»
Η αντικομμουνιστική πλευρά, γιά διάφορους λόγους, έχει κάνει την προσαρμογή στην πλειοψηφία της. Ανταπόκριση δεν υπάρχει ακόμη από την Αριστερά, την κυρίως υπεύθυνη των δεινών του 1943-49.
Όταν σε μιά ομιλία μου κάτω στην πατρίδα το 2011 πρότεινα ακριβώς αυτό που λες γιά Ηρώο πουν υπάρχει ακόμη, δέχτηκα πολλά χειροκροτήματα, και μόνο 2-3 «ευγενικά» γιούχα. Μετά το τέλος της εκδήλωσης τα «άκουσα» από 2 κυρίες: η μία, «δεν το περίμενα αυτό από σας κ. Γιάννη». (Οι ΟΠΛΑ την είχαν απομακρύνει από την αγκαλιά της μητέρας της, πριν την πάρουν και την κακοποιήσουν και μετά την σφάξουν). Η άλλη, «Αυτό δεν μπορεί να γίνει. Πρώτα μας σκότωσαν και μετά μας βρίζουν» (Ο πατέρας της θύμα της «αρχής της οικογενειακής ευθύνης του ΕΑΜ/ΚΚΕ». Αδελφός του ήταν αντάρτης του ΕΣ και μετά κατέφυγε στα ΤΑ. Σε αντίδραση, η ΟΠΛΑ έσφαξε τον πατέρα της).
Σχετικά με τον Κύρκο. Ήταν από τα σοβαρότερα στελέχη της Αριστεράς, αλλά εδώ, συγγνώμη, λέει «μακακίες», κοινώς παραμύθια για γενική κατανάλωση.
«..Η πίεση όμως ήταν τεράστια. Κάθε μέρα είχαμε δολοφονίες, εκτελέσεις, γεγονότα που δημιουργούσαν ένα κλίμα. Και αυτό εξηγεί και το πώς όλος αυτός ο κόσμος, ανάμεσά τους και εγώ, κινήθηκε με τεράστια αποφασιστικότητα για να καταφέρει τα αδύνατα. Όλος αυτός ο κόσμος ήταν στριμωγμένος, Δεν είχε οδούς διαφυγής… .»
Επανερχόμενος γιά λίγο στη Δημητσάνα, πρέπει να πω ότι κρίνοντας από κάτι παρόμοιες «επιχειρήσεις» του τόσο τιμημένου γιά κάποιους ΔΣΕ, δεν κάνει μεγάλη εντύπωση ότι στα ΗΕ τους αποκαλούσαν συμμορίτες.
Τι διάολο ζητούσε ολόκληρη η 3 μεραρχίοα τους να κάνει επίθεση σε λίγους χωροφύλακες σε μιά μικρή, φτωχή κωμόπολη, αν όχι γιά να κάνει πλιάτσικο, μιά καθαρά κατσαπλιάδικη ενέργεια!
Σεπτεμβρίου 3, 2014 στις 10:33 μμ
Γιάννης - 2
γιά Ηρώο πουν υπάρχει ακόμη = γιά Ηρώο που ΔΕΝ υπάρχει ακόμη
Σεπτεμβρίου 4, 2014 στις 11:36 πμ
dina kazana
Mακαρι τα προβλήματα του εμφυλιου πολεμου να ειχαν τελειωσει με την νικη των κυβερνητικών δυναμεων το 1049.
Δυστυχως ο εμφύλιος συνεχισε να υφισταται ως πολιτικο πλεον καθεστως καθως ουδέποτε υπηρξε και υπεγραφει συμφωνια παραδοσης-παραδοχης της νικης αυτης και τυ οριστικου τελους.
Αν ειχε υπογραφει αυτή η συμφωνια ολη η επομενη ιστορικη διαδρομή της χωρας θα ηταν εντελως διαφορετικη:
θα ειχαν προστατευτεί από τις πολιτικες εξοντωτικες διωξεις οι εναπομείναντες πισω και εντος της χωρας αριστεροι, ενδεχομένως θα επέστρεφαν και οι διαφυγοντες στις ανατολικες χωρες μαχητες του ΔΣΕ.
Η δημοκρατια δεν θα εβαζε προσημα στους πολιτες και δεν θα οικοδομουνταν ιδεολογικα και πολιτικα το απολυταρχικο αστυνομοστρατιωτικο κρατος και παρακρατος της δεξιας, δεν θα ειχε αναπτυχθεί ο κοινωνικος διχασμος του πιστοποιητικου κοινωνικων φρονηματων και του εξεφτελισμου της «δηλωσης» για να μπορεσει καποιος να ζησει με την οικογενεια του, να ασκήσει επαγγελμα η να γινει υπάλληλος του κρατους.
Θα ειχε παρει την ευκαιρια ολος αυτος ο εξωστρακισμενος κοσμος της αριστερας το δικαιωμα να συμμετεχει στην ανοικοδομηση της χωρας (πολιτικη, κοινωνικη και φυσικα οικονομικη).
Δεν θελω με αυτό μου το σχολιο να αποδωσω ελαφρυντικα σε οσα μετεμφυλιακα εγκληματα εγιναν εις βαρος της ευρειας αριστερας, οι πληγες των οποιων ακομα χαινουν και αντανακλώνται στις στρεβλώσεις της σημερινης πολιτικης λειτουργιας.
Απλα επισημαινω τις ευθύνες του ΚΚΕ και του Ζαχαριαδη γι αυτην την ανοητη και αυτοκαταστροφικη (να μην πω και προδοτικη) επιλογή να μην δεχτουν την ηττα και να μην υπογραψουν το συμφωνο παραδοσης απαιτωντας παραλληλα τα αυτονόητα δικαιώματα του παραδιδομενου.