Στο ζήτημα της αξιολόγησης των υπαλλήλων οποιασδήποτε εταιρείας, κάποια ήκιστα σχόλια για να μην μένουμε με τις εντυπώσεις.
- Άλλο η αξιολόγηση ενός υπαλλήλου μιας εταιρείας, άλλο η αξιολόγηση της θέσης, δηλαδή κάτι που αφορά την ίδια καθεαυτή η αναδιάρθρωση της εταιρείας. Η θέση κλητήρα ή νυχτοφύλακα δεν θέλει τίποτε άλλο από απόφοιτο γυμνασίου.
-
Η αξιολόγηση των δομών, δηλαδή μιας Υπηρεσίας πρέπει να γίνει με κριτήρια σύγχρονα, τα οποία θα πηγαίνουν προς κάποια κατεύθυνση την ίδια την Υπηρεσία… Δηλαδή αν μια Υπηρεσία τα επόμενα 5-10 χρόνια πρέπει να έχει νέο οργανόγραμμα που θα ικανοποιεί τις τοτινές απαιτήσεις… πχ η ηλεκτρονική διαχείριση εγγράφων καταργεί μοιραία θέσεις που δεν έχουν γνώσεις χρήσης Η/Υ. Μπορεί όμως οι παλαιές δακτυλογράφοι να αποκτήσουν δεξιότητες ώστε να καλύπτουν τις θέσεις. Εκείνο που είναι σημαντικό είναι οι θέσεις να είναι καλά περιγεγραμμένες, πχ επίπεδο εκπαίδευσης, δεξιοτήτων Η/Υ κοκ
Πάμε τώρα στο ζήτημα της αξιολόγησης προσωπικού καθεαυτής. Το πρόγραμμα που κομίζει η κυβέρνηση είναι μια αξιολόγηση τραβεστί. Μια τελείως διαφορετική έκδοση εφαρμόστηκε για την General Electric στις ΗΠΑ, όπου εκεί τέθηκε για πρώτη φορά το ζήτημα της εξαναγκασμένης κατανομής (forced ranking). Ακόμη κι εκεί όμως η τεχνική που εφαρμόστηκε ήταν αρκετά προσεκτική:
-τέθηκαν οι εργασιακοί στόχοι, ανά διεύθυνση, τμήμα, προσωπικο.
-στο τέλος του χρόνου έγινε αναλυτική εκτίμηση επίτευξης των στόχων. Η εκτίμηση έγινε από φορέα που δεν είχε καμία σχέση με την εταιρία προσωπικό. Δηλαδή πχ σε έναν Δήμο δεν θα την κάνει κανείς από το Δήμαρχο ή τους υπαλλήλους. Σε ένα υπουργείο το αυτό.
-Έγινε συζήτηση με το προσωπικο και ρυθμίστηκαν τα νέα δεδομένα. Στο τέλος αυτού, ο καθένας Διευθυντής, Τμηματάρχης, υπάλληλος ήξερε ακριβώς που υστερούσε και τι έπρεπε να δουλέψει. Αυτό ήταν το calibration. Τον επόμενο χρόνο άρχισε να μετράει η αξιολόγηση και να έχει πραγματική ισχύ.
Δηλαδή ακόμη και σε αυτό το αυστηρότερο στα χρονικά σύστημα:
-υπήρχε χρόνος προσαρμογής
-υπήρχαν οι στόχοι
-υπήρχαν οι αξιολογήσεις για την ιεραρχία από φορείς ανεξάρτητους του φορέα που αξιολογείτο
-υπήρξε η διερεύνηση.
Το σημαντικότερο: Οι εξαναγκασμένες κατανομές, κατόπιν παραδοχής των ιδίων των ερευνητών (φανατικοί νεοφιλελεύθεροι) που τις επέβαλαν, μιλούσαν για πάνω από 400 άτομα για να υπάρχει αξιοπιστία στο rating. Επομένως δεν μπορεί (όπως απαιτεί το ελληνικό σύστημα τραβεστί) από ένα τμήμα μιας υπηρεσίας να επιβάλλεται το 25% των υπαλλήλων του να είναι χαμηλής απόδοσης. Αυτό ακριβώς είναι το τραβεστί στην ιστορία. Ατεκμητίωτο επιστημονικά, μπάζει από παντού και κυρίως εκτός κάθε έννοιας αξιολόγησης προσωπικού.
Από την εποχή του Welch, J. F. (2001) και του Murphy (1989), πολλά άλλαξαν. Κυρίως δέχτηκε κριτική το ζήτημα της εξαναγκασμένης κατανομής βαθμών που τότε είχε ως λύση ανάγκης προτιμηθεί, μέχρι να βρισκόντουσαν νέα αντικειμενικότερα κριτήρια…
Αυτά βρέθηκαν και στην πορεία όλα αυτά αναθεωρήθηκαν… Εκείνοι που τα αναθεώρησαν βρήκαν στην πράξη τις αδυναμίες και την αποτυχία των συστημάτων που θέλουν βεβιασμένα να εφαρμόσουν στη χώρα μας…
Δύο είναι τα καίρια:
α. Εκείνοι που προσπαθούν να τα περάσουν ΔΕΝ θέλουν καμίας μορφής αξιολόγηση. Είναι προφανές γιατί. Θα πέταγε στο δρόμο πρώτα και κύρια αυτούς τους ιδίους. Θέλουν απλά κομματικό μαρκάρισμα…
β. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψει κανείς τον τροχό. (Εδώ είναι που μπαίνει η κριτική όχι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε όλους τους ‘καλοπροαίρετους’ αρνητές της αξιολόγησης των ΔΥ). Αντί να απαντούν όχι, καλύτερα να λένε ΝΑΙ στην αξιολόγηση. Και επειδή δεν χρειάζεται όπως προείπα να ανακαλύψει κανείς τον τροχό, μπορεί κανείς να αντλήσει πραγματικά πολύ ωραία συστήματα. Μεγάλη δουλειά έχει γίνει (για ευνόητους λόγους) στις ΗΠΑ. Κατά την ταπεινή μου και ασήμαντη γνώμη, η πολιτεία του Κολοράντο έχει εκδόσει σημαντική βιβλιογραφία και το σύστημα αξιολόγησής της είναι ‘στα μέτρα μας’.
Το (State of Colorado EE Handbook_1) είναι ευαγγέλιο, και απο εκεί βρίσκει κανείς links…
κάποιος άλλος μπορεί να δει εδώ:
Combining Multiple Performance Measures:
Do Common Approaches Undermine
Districts’ Personnel Evaluation Systems?
August 2013
Michael Hansen, Ph.D.
Mariann Lemke
Nicholas Sorensen, Ph.D.
χρήσιμοι σύνδεσμοι για να ξεκινήσει κανείς να τα ψάχνει:
http://www.nber.org/papers/w2944.pdf (αρχαία εποχή…)
*
http://www.professorblume.com/uploads/1/0/6/9/1069884/blume_et_al._2009_reactions_to_different_types_of_fds.pdf (σκεπτικισμοί που δεν είναι μαθηματικοί)
*
κοκ
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
18 Σχόλια
Comments feed for this article
24 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 8:51 πμ
Fil
Καλημέρα.
Στις ΗΠΑ έχουν αναπτύξει κουλτούρα αξιολόγησης δεκαετίες τώρα.
Εδώ είμαστε σε προϊστορική εποχή.
Από το να μη γίνει τίποτα, ίσως είναι προτιμότερο να πιάσουμε το νήμα από το τι ίσχυε στις ΗΠΑ 15 χρόνια πριν. Δε χάλασε ο κόσμος. Ακόμη και αν εκεί έχουν ξεπεραστεί αυτές οι μέθοδοι εδώ θα είναι συγκλονιστική πρόοδος και μόνο να εγκαθιδρυθεί η έννοια της αξιολόγησης.
Εξάλλου, ίσως δε μπορείς να εφαρμόσεις τις πλέον updated μεθόδους αξιολόγησης σε ένα περιβάλλον που δε γνωρίζει τι σημαίνει καν η λέξη. Απαιτείται κουλτούρα συνεννόησης, στανταρισμένες διαδικασίες, εξειδικευμένο προσωπικό που θα ηγηθεί της προσπάθειας (εσωτερικοί ελεγκτές κλπ).
Ίσως να πάμε από το 0 στο 7 (λέμε τώρα) και βλέπουμε για το 10.
24 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 8:59 πμ
Πάνος
!!!
24 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 9:06 πμ
Fil
Πολύ ενδιαφέροντα τα links νικ!
24 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 9:16 πμ
δεξιος
Αν ήμουν Μητσοτάκης θα ζητούσα από τη Δούρου να μου φέρει το σύστημα αξιολόγησης οποιασδήποτε σοσιαλιστικής χώρας στο δημόσιο για να το εφαρμόσω.
24 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 2:15 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Δεν έχω να προσθέσω ή να αφαιρέσω ..τι στο κείμενο του Νίκιπλου, παρά μόνο να επαναλάβω το συμπέρασμά του
«β. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψει κανείς τον τροχό. (Εδώ είναι που μπαίνει η κριτική όχι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε όλους τους ‘καλοπροαίρετους’ αρνητές της αξιολόγησης των ΔΥ). Αντί να απαντούν όχι, καλύτερα να λένε ΝΑΙ στην αξιολόγηση. Και επειδή δεν χρειάζεται όπως προείπα να ανακαλύψει κανείς τον τροχό, μπορεί κανείς να αντλήσει πραγματικά πολύ ωραία συστήματα«
24 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 2:23 μμ
ΕΟΣ
Μην την ψάχνετε!
Οι Κινέζοι, που έχουν να «αξιολογήσουν» δισεκατομμύρια (και όχι εκατομμύρια) βρίσκονται μπροστά τουλάχιστον ένα αιώνα:
μια ματιά εδώ:
[video src="http://video.ted.com/talk/podcast/2013G/None/EricXLi_2013G-480p.mp4" /]
24 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 4:24 μμ
Θανασης_χανια
Το προβλημα δεν ειναι ο αλφα η βητα τροπος αξιολογησης
την *αξιολογηση* την ιδια ειναι που δε θελουμε , σαν κοινωνια γενικα-και σαν δημοσιο ειδικα 🙂
Και δε εχουν τοσο σημασια οι νομοι
στην πραξη και υπογεια, θα δοθει η μαχη για να μην αλλαξει τιποτα και οι διαταξεις να καταστουν ανενεργες
και φυσικα αλλαγη υπουργου/κυβερνησης ,προσφυγη στη δικαιοσυνη,νομικα προβληματα απο την αρχη πολλες φορες δε και εσκεμμενα ,κλπ…
Παλια μας τεχνη κοσκινο…
*
απο παλιοτερο σχολιο μου
«στην ελλαδα η λεξη αλλαγη δεν αρεσει γιαυτο και η επιμονη τοσα χρονια στην απολυτη αταραξια των παντων απο ολους
συντηρητικη κοινωνια ειμαστε και αυτο ανεξαρτητα απο αριστερους η δεξιους
και για να το δικαιολογησουμε επικαλουμαστε απο το διεθνη καπιταλισμο και την ανθρωποφαγια του μεχρι οτιδηποτε στραβο βρισκουμε σ`αυτη τη χωρα
η δικαιολογια φαινεται ομως
ο πραγματικος σκοπος ειναι να μην αλλαξει τιποτα
η και αν αλλαξει, να επανερθει σιγα σιγα με αυτο τον μαγικο τροπο παλι στα ιδια -οπως ας πουμε με το νομο για το καπνισμα: ξεκινα με αυστηροτητα και σιγα σιγα αδιορατα παυει να τηρειται με ενα μαγικο μοναδικα ελληνικο τροπο…
πχ το θεμα δεν ειναι το πώς στην πραξη με τον αλφα η βητα τροπο, γινεται η αξιολογηση,αλλα το να ΜΗΝ υπαρχει η ιδια η αξιολογηση
δεν τη θελουμε βρ`αδερφε καλα δεν ημασταν και πριν?
κατι απο δω κατι απο κει, κατι οι νομοι κατι τα …νομικα κενα και οι νομικες διατυπωσεις, το πανταχου παρον …συνταγμα,οι ειδικες περιπτωσεις,η …λαικη/συνδικαλιστικη/πολιτικη/πελατειακη αντιδραση,το πολιτικο κοστος,κατι ο ..λαθος και βιαστικος σχεδιασμος κατι οι συμβιβαστικες διαταξεις κατι η αλλαγη …υπουργου, ο χρονος που περνα…
η αρχη της αδρανειας τεινει να θριαμβευει
σιγα τωρα…
το ατιμο το δημοσιο χρεος μας τα χαλασε αλλα οκ γιαυτο φταιει η κριση του `08 και οι απληστοι τραπεζιτες της Goldman Sachs…
αν δεν γινοτανε παλι μια χαρα θα ημασταν
και θα μιλαγαμε ακομα για τα …κενα στις εφοριες για να παραλαμβανονται οι αιτησεις, για τα προβληματα στους διαγωνισμους μηχανοργανωσης και στο λογισμικο του δημοσιου ,για τις ελλειψεις προσωπικου στο ικα,για τα …στειτζ,
και ολα αυτα τα ορεα….
γιατι στο παιχνιδι του λαικισμου ηταν οι καλυτεροι πασοκ και νδ καποτε
το ξεχνανε πολλοι αυτο
ουτε διαλεξαν να αυτοκτονησουν πολιτικα
αν ηταν στο χερι τους σιγα μην αλλαζανε ουτε τη θεση ενος …συρραπτικου απο το πρωτο στο δευτερο συρταρι…
δεν ενοχλουν λοιπον οι αντιλαικες αλλαγες, οι κακες αλλαγες ,οι ασχημα σχεδιασμενες αλλαγες
ενοχλουν οι ΑΛΛΑΓΕΣ
δεν τις θελουμε
και οσο μπορουσε η χωρα (πολιτικοι, πολιτες,δημοι,συνδικαλιστες ,επιχειρηματιες ,….βιομηχανοι,βαθυ κρατος, δικαστικοι,κλπ) με νυχια και με δοντια τις απετρεπε
και τωρα προχωραει σε καποιες οχι απο επιλογη αλλα απο αναγκη και επειδη της επιβαλλεται
ετσι για να μην κοροιδευομαστε δλδ…»
24 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 4:39 μμ
Νίκος Π
«δεν ενοχλουν λοιπον οι αντιλαικες αλλαγες, οι κακες αλλαγες ,οι ασχημα σχεδιασμενες αλλαγες
ενοχλουν οι ΑΛΛΑΓΕΣ»
Έτσι ακριβώς Θανάση.
24 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 4:58 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Πίσω λοιπον στους κλασσικούς(8η επαναληψις)
1. Ας θυμηθούμε την εμβληματική φράση από τον Γατόπαρδο του Λαμπεντούζα: «όλα πρέπει να αλλάξουν για να μείνουν ίδια»
……
2. Η μεγαλοφυΐα του Ποε είναι δεδομένη. Διαβάστε λοιπόν την συνέχεια.
Απόσπασμα από το “Ήταν ο Πόε ρατσιστής;”Από την Κατερίνα Σχινά
The Books’ journal
“…ο Πόε θέλει τα πράγματα να μείνουν ως έχουν, είναι γιατί πιστεύει πως όσες μεταρρυθμίσεις και να επιχειρηθούν, η μυστηριώδης δύναμη που φωλιάζει μέσα στον άνθρωπο θα μείνει ανέγγιχτη. Είναι μια δύναμη ανώνυμη, μια αρχέγονη ροπή που τον τραβάει στο χείλος της αβύσσου: η έλξη προς το κακό, η φυσική του μοχθηρία. Τη βλέπει να γιγαντώνεται στην Αμερική του καιρού του, καθώς η χώρα παραπαίει ανάμεσα στο ξεγύμνωμα του κυνισμού και την αταραξία της βιβλικής υποκρισίας και όντας αφοσιωμένη στην ύλη ξεπέφτει, καθώς έγραψε ο Μπωντλαίρ, «σε μια ηθική λογιστηρίου». Είναι σαν να αντιστρέφει εκείνη την εμβληματική φράση από τον Γατόπαρδο του Λαμπεντούζα: «όλα πρέπει να αλλάξουν για να μείνουν ίδια», σε ένα: «αφού θα μείνουν όλα ίδια, γιατί να αλλάξουν;»
3. Η ΒΙΝΤΕΟΚΑΣΕΤΑ [Τίτος Πατρίκιος]
Κι αν γύριζε ο χρόνος πίσω στην αρχή
όπως γυρίζει πίσω μια βιντεοκασέτα
το ίδιο αδέξια, με την ίδια ταραχή
τα ίδια θα κάναμε, άστα και γάμησε τα.»
ΥΓ Για τους νεώτερους σχολιαστές της Καλύβας.
24 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 8:58 μμ
Μαρία
Click to access aksiologisi%20ypallilon%20DEE_v7_8-7-14.pdf
24 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 9:00 μμ
Μαρία
http://www.efsyn.gr/?p=237370
25 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 12:03 πμ
nikiplos
Κατ’ αρχήν ευχαριστώ τον Πάνο για την δημοσίευση… Το σχόλιο βέβαια ήταν κάπως βιαστικό… Η αξιολόγηση που πάει να εφαρμόσει η Κυβέρνηση είναι ένα κακέκτυπο εκείνης του Welch, που πρωτοεφαρμόστηκε για την General Electric… Όπως και στο κυρίως σχόλιό μου, η καινοτομία τους, εκείνη της εξαναγκασμένης κατανομής, σήμερα έχει καταργηθεί και θεωρητικά και στην πράξη. Ακόμη και τότε όμως ο ίδιος ο Welch στη βιβλιογραφία είχε προτείνει να υπάρχει ένας αριθμός αξιολογούμενων τουλάχιστον 400 ατόμων, ώστε να έχουν νόημα οι όποιοες στατιστικές κρίσεις. Δεν μπορεί να επιβάλλεται η εξαναγκασμένη βαθμολογία λοιπόν σε ένα τμήμα ή μια διεύθυνση του Δημοσίου που έχει 10, 20 ή και 50 άτομα και να απαιτούμε εκεί κάποιοι να πάρουν κακό βαθμό… Δηλαδή τι άλλο πρέπει να κάνει ένας κλητήρας από το να κουβαλάει φακέλους? Να παριστάνει και τον Ζογκλέρ? Ο πιτσαδόρος που κάνει το delivery πρέπει να ξέρει και λογιστικά ας πούμε?
Είναι προφανές σε μένα ότι η αξιολόγηση που θέλει να περάσει η κυβέρνηση, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα καλό κομματικό μαρκάρισμα, χρήσιμο στα παιδιά του κομματικού σωλήνα που διοικούν τον ΔΤ.
Επομένως στο σχόλιο του Fil αλλά και του Δεξιού, η δική μου πρόταση είναι να εφαρμόσουμε εκείνο της πολιτείας του Κολοράντο ή της Μινεσότα. Δεν είναι ιδιαίτερα πλούσιες πολιτείες κάνουν οικονομία στο προσωπικό τους και κυρίως σέβονται το δημόσιο χρήμα που σπαταλούν…
Σε ότι αφορά, τα δικά μας, οι αλλαγές είναι δύσκολες για όλους. Όμως αν σκεφτούμε τη σημερινή κατάσταση, εύκολα θα αποφανθούμε πως τούτο το δημόσιο κανείς δεν το θέλει. Δεν μπορεί όμως να αλλάξει η κατάσταση, χωρίς ένα συγκεκριμένο σχέδιο, δηλαδή να ξέρουμε που θέλουμε να πάμε και με ποιούς όρους… Εκεί κατά τη γνώμη μου εδράζεται η πολιτική…
25 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 10:04 μμ
kapetanios
«αξιολόγηση» λέγεται ο τρόπος που κάνει τις (προαποφασισμένες) απολύσεις ΔΥ πιο εύπεπτες.
Νομίζω ότι το δημόσιο συμφέρον θα εξυπηρετούνταν πολύ περισσότερο εάν ξεκινούσε και καμιά αξιολόγηση των πολιτικών που δρουν (ανενόχλητοι) στο όνομα του
25 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 11:25 μμ
Άγγελος
οι πολιτικοί αξιολογούνται το μακρύτερο ανά τετραετία.
25 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 11:53 μμ
kapetanios
σιγά την αξιολόγηση– αυτοί μόνο όταν βαριούνται παν σπίτι τους(αποχωρούν από την πολιτική )
26 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 12:40 πμ
Άγγελος
στην μεθοδολογία το γυρνάς και συ,
ναι όταν βαριούνται παρατούνται. α εξήγα συ σε ΔΥ τι θα πει παραιτούμαι
26 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 4:46 πμ
Γιάννης - 2
Έχω ζήσει την «αξιολόγηση», ως «αξιολογητής», ως «αξιολογούμενος», και ως ερευνητής, αναλυτής της μεθόδου* αξιολόγησης (της «τιμιότητας» των αξιολογητών, της ικανότητός τους, της αξίας της αξιολόγησης ως εργαλείο πρόβλεψης μελλοντικής επίδοσης του αξιολογούμενου, κλπ).
Αυτά, σε ιδιωτικό οργανισμό , όπου όσοι ήταν στην υψηλότερη κατηγορία επίδοσης λάμβαναν έχτρα και μόνιμη αύξηση μισθού, οι μεσαίες (το πλήθος) κατηγορίες δεν είχαν επιπτώσεις, ενώ όσοι αξιολογούνταν στην κατωτέρα κατηγορία, τίθονταν «υπό επιτήρηση», που γιά το 90% των περιπτώσεων πάλι δεν είχε επιπτώσεις.
Κανείς δεν απελύετο ευθέως επειδή έλαβε κακή αξιολόγηση.
Με βάση την εμπειρία μου, δεν μπορώ να πω ότι η αξιολόγηση προσέφερε πολλά πράγματα στον οργανισμό. Σίγουρα βοηθούσε τους αστέρες. Όσο γιά το πλήθος, έχω τις αμφιβολίες μου αν άξιζε τον κόπο, τον χρόνο, και τις «διαμάχες» που προκαλούσε.
Υπάρχει και η «αξιολόγηση» των καθηγητών στα Καναδικά πανεπιστήμια, την οποία επίσης έχω ζήσει και από τις δύο πλευρές του «αξιλογητή» και του «αξιολογούμενου».
Τα αποτελέσματα εδώ τα βλέπει μόνο ο αξιολογούμενος, και πιστεύω ότι έχουν αρκετή αξία, γιατί εκτός από κάποιες περιπτώσεις που μπορεί κάποιος φοιτητής να εκφράζει το θυμό του, η αξιολόγηση και τα σχόλια βοηθούν τον αξιολογούμενο να βελτιώσει στοιχεία της διδασκαλίας του και/ή της εν γένει συμπεριφοράς του.
(*) Πρόβλημα γι΄αυτούς που μιά χρονιά αξιολογούνται χαμηλότερα από το παρελθόν (Σύνηθες σχόλιο αξιολογητών: «δεν μπορεί κάθε χρόνο να είναι οι ίδιοι στην κορυφή!»).
26 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 8:41 πμ
Πάνος
Η υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Εύη Χριστοφιλοπούλου, παραδέχθηκε πως υπάρχουν προβλήματα εφαρμογής στην ποσόστωση του 15%, κατά την αξιολόγηση των υπαλλήλων, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «REAL FM», ενώ τόνισε ότι «είδαμε τα προβλήματα, τα αξιολογούμε και καταλήγουμε πως στο πάγιο σύστημα αξιολόγησης δεν πρέπει να υπάρχει τέτοιου είδους ποσόστωση».
http://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/734817/uparhoun-provlimata-stin-efarmogi-tis-posostosis-tou-15/
Για άλλη μια φορά τζάμπα μαγκιές από το πασόκ…