Πέρα από τις μεγάλες και αρκετά γνωστές στο ευρύ κοινό ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις της Κατοχής όπως το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ του Άρη Βελουχιώτη, ο ΕΔΕΣ του Ζέρβα και η ΕΚΚΑ του Δημήτριου Ψαρρού, υπήρχαν και διάφορες μικρές οργανώσεις, των οποίων η δράση εναντίον των κατακτητών δεν αναφέρεται στα ιστορικά βιβλία. Ελάχιστοι συγγραφείς θέλησαν να αφιερώσουν έστω μια παράγραφο σε αυτές. Αποφασίσαμε λοιπόν να ψάξουμε συστηματικά σε διάφορες πηγές και να συγκεντρώσουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσαμε για την άγνωστη ιστορία και δράση αυτών των οργανώσεων που έμειναν στην αφάνεια, αλλά που δεν πρέπει να τις ξεχνάμε. Ξεκινάμε λοιπόν το ιστορικό μας ταξίδι.
μέσω ΦΙΠΠΑΚ: 33 αντιστασιακές οργανώσεις. Η άγνωστη ιστορία και δράση τους.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
3 Σχόλια
Comments feed for this article
12 Οκτωβρίου, 2014 στις 8:00 μμ
Γιάννης - 2
Δεν αναφέρουν μιά μεγάλη και πρωτοπόρα Οργάνωση Αντίστασης στη Βόρεια Πελοπόννησο, κυρίως Αργολιδο-Κορινθία, το ΕΒΑΜ. Είναι η μόνη Οργάνωση, πλήν ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, που είχε ένοπλα και πολιτικά μέλη.
Τα ένοπλα μέλη συγχωνεύθηκαν αρχικά στο παράρτημα του ΕΣ του Βαζαίου στον Φαρμακά και λίγα προσχώρησαν μαζί του στον ΕΛΑΣ. Οι άλλοι επέστρεψαν στα χωριά τους ή διέφυγαν στην Αθήνα και τη Μέση Ανατολή.
Τα πολιτικά μέλη παρέμειναν αναεξάρτητα μέχρι την άνοιξη του 1944, οπότε με την καταδίκη του «αρχηγού» της Οργάνωσης από τον Θεόδωρο Ζέγκο και την περιπετειώδη δραπέτευσή του στην Αθήνα, η οργάνωση διαλύθηκε, ενώ μεγάλος αριθμός μελών της σφάγηκαν στον Φενεό και στη Στιμάγκα.
12 Οκτωβρίου, 2014 στις 9:58 μμ
Πάνος
Πρέπει να λείπουν κι άλλες οργανώσεις / ομάδες. Το κείμενο μου φάνηκε μια πολύ καλή «βάση δεδομένων». Εκείνο που με εντυπωσίασε ήταν ο μεγάλος αριθμός των μελών σε μερικές από τις αντιστασιακές οργανώσεις.
Είναι επίσης εντυπωσιακή η δράση οργανώσεων όπως η ΠΕΑΝ (του Περρίκου) καθώς και ανθρώπων όπως ο Γκ. Ιβάνοφ (και για τους δύο υπάρχουν ποστ στην καλύβα).
Άλλο σημείο, η πορεία ορισμένων αξιωματικών (πχ του Κοκώνη) από τις ένοπλες αντιστασιακές οργανώσεις, ως τα ΤΑ (κι αυτό το έχουμε συζητήσει, εξαντλητικά)
Νέο (για την καλύβα) στοιχείο ήταν η προϊστορία του Βρεττάκου.
13 Οκτωβρίου, 2014 στις 3:14 πμ
Γιάννης - 2
Δεν γνωρίζω πραγματικά που βασίζεται ο συγγραφέας και καταμαρτυρεί αυτές τις σκέψεις στον ίλαρχο Βρεττάκο:
«… Από την αρχή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έπαιξε βρώμικο παιχνίδι. Αρχικά ο Βρεττάκος εντάχθηκε στο ΕΑΜ Λακωνίας και προσποιήθηκε ότι συμφωνεί απόλυτα με τις θέσεις της οργάνωσης. Η ενέργειά του ήταν αρκετά ύπουλη και τα πραγματικά κίνητρά του αποκαλύφθηκαν σύντομα. Όπως αποκάλυψε σε ένα άτομο της εμπιστοσύνης του, εντάχθηκε στο ΕΑΜ μόνο και μόνο για να παρακολουθεί από κοντά τις κινήσεις του και να μάθει ποια είναι η πραγματική του δύναμη, ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να το χτυπήσει. Ξαφνικά, τον Ιούλιο του 1943 εγκαταλείπει το ΕΑΜ και καταφεύγει στον Ταϋγετο με ένα τμήμα της οργάνωσης ΕΣ…»
Ειδικά που βασίζει αυτό: «ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να το χτυπήσει».
Ότι μπήκε στο ΕΑΜ τον Μάρτιο του 1943, υποστηρίζοντας ότι είναι καλύτερα να είναι στρατιωτικοί επικεφαλής στον ΕΛΑΣ της περιοχής παρά πολίτες είναι γνωστό. Αυτό υποστήριξε σε σύσκεψη τον Μάρτιο 1943 στο Γύθειο, θέση με την οποία διεφώνησαν όλοι οι άλλοι παρόντες αξιωματικοί πλην Βρεττάκου, και 2 ανθυπασπιστών.
Απεχώρησε από το ΕΑΜ τον Ιούνιο 1943, όταν σε επίσκεψη στον ΕΛΑΣ του Πάρνωνα, διεπίστωσε ότι δεν ήταν αρεστός στους κομισσάριους του ΚΚΕ, οι οποίοι είχαν ήδη εκτελέσει τον φίλο και απεσταλμένο του, ανθυπασπιστή Μανωλάκο. Φαίνεται ότι ο ΕΛΑΣ Λακωνίας είχε προτιμήσει να χρησιμοποιήσει ως «φύλλο συκής» τον χαμηλότερων τόνων και «υπάκουον» λοχαγό Δημήτριο Καραγιαννάκο. ο οποίος ακολούθησε την ακριβώς αντίθετη πορεία από τον Βρεττάκο. Ήταν πρώτα επικεφαλής των αξιωματικών του ΕΣ στη Σπάρτη, και τον Ιούνιο 1943 πήγε στον ΕΛΑΣ (όταν δεν μπόρεσε να διαφύγει στην Αθήνα, όπως λέει).
Πολλές από τις ίντριγκες των Λακώνων αξιωματικών και τις σχέσεις τους με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ το 1943, τις αναφέρει (φυσικά από τη σκοπιά του) ο λαχαγός Καραγιαννάκος στο βιβλίο του «Ταξιδεύοντας προς Κόρυμβον», Δημ. Καραγιαννάκου, Αθήναι, 1977.
Ο ίδιος ο Βρεττάκος είχε πολλές φορές υποστηρίξει: «..παρετήθηκα από τη θέση του Στρατιωτικού Υπεύθυνου της Νομαρχιακής Επιτροπής ΕΑΜ Λακωνίας, αμέσως μόλις διεπίστωσα την εξάρτηση του ΕΑΜ από το ΚΚΕ»!
Φυσικά δεν γνώριζε ότι «αποχώρηση από το ΕΑΜ» σήμαινε αμάρτημα που πληρωνόταν με θάνατο!
Ένας υπεύθυνος ΕΑΜ Λακωνίας τα λέει καλύτερα, όταν χωρίς να το θέλει αναφέρει τι συνέβει όταν ο λαός ανακάλυψε τον δεύτερο σκοπό του ΕΑΜ:
«..Ο Λαός όλος είχε μπει μέσα στο ΕΑΜ και εργαζόταν για τον πρώτο σκοπό του την απελευθέρωσι από το Φασισμό και το Χιτλερισμό. Δεν είχε γίνει όμως καμμία συνειδητοποίηση των μελών ούτε σοβαρά προσπάθεια διαφώτισης στο δεύτερο σκοπό του ΕΑΜ τη λαοκρατική λύσι του εσωτερικού προβλήματος μετά την απελευθέρωσι. […] Με την εμφάνισι παράλληλα των προδοτών Βρεττάκου* και Τσόμπου* είχαν σαν αποτέλεσμα σ’ ένα μεγάλο μέρος του Λαού να εγκαταλείψη την οργάνωσι και να λάβη στάσι ενάντια στο ΕΑΜ…» (Από κείμενο/αναφορά στην Πανπελοποννησιακή Σύνοδο της Στρέζοβας, τέλος Νοεμβρίου 1943).
(*)ο ίλαρχος Βρεττάκος ήταν από το Γύθειο και ο λαχαγός Τσόμπος από τη Λάγια της Μάνης.