Πάντως επί της ουσίας πολλά πρέπει να απαντηθούν πριν από την υπογραφή: για παράδειγμα, αν η ύπαρξη ελάχιστης εγγυημένης ποσότητας 150.000 τόνων απορριμμάτων ετησίως (ποσότητας που το Δημόσιο θα πληρώνει στον ανάδοχο, είτε υπάρχει ή όχι) υπονομεύει ή όχι τις προσπάθειες μείωσης του όγκου των απορριμμάτων και επέκτασης της ανακύκλωσης. Παράλληλα, μένει να αποδειχθεί αν το κόστος της λειτουργίας του συστήματος θα είναι λογικό, προκειμένου να μπορεί να αναληφθεί από τους δήμους. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι τους 150.000 τόνους η τιμή «εισόδου» (gate fee) στις εγκαταστάσεις είναι 80 ευρώ ανά τόνο, ενώ στις ποσότητες άνω των 150.000 τόνων πέφτει στα 40 ευρώ/τόνο (μεσοσταθμικά 62,50 ευρώ ανά τόνο).

Πρόκειται για την αποθέωση του παραλόγου: αντί να μειώσουμε την παραγωγή του όγκου απορριμάτων, εξασφαλίζουμε και επιζητούμε την αύξησή του!

Αυτή είναι η Πελοπόννησος (και η Ελλάδα) του 2015. Βρίσκεται  εκατό χρόνια πίσω!

Υπογραφή συμβάσεων για απορρίμματα Πελοποννήσου | Ελλάδα | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.