Σκίτσο Ανδρέα Πετρουλάκη, Καθημερινή
Τελευταια σχολια
 | Πάνος στη Το νησί της Καλυψώς |
| Πάνος στη Παπαλάμπραινα |
 | Απόστολος Χριστόπουλ… στη Παπαλάμπραινα |
| Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή… | |
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
| Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
 | Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
 | papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
13 Σχόλια
Comments feed for this article
18 Φεβρουαρίου, 2015 στις 11:10 μμ
Πάνος
Αναφορά στο βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, έκανε η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου κατά την διάρκεια της συνάντησης της με τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο.
«Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008 όταν δολοφονήθηκε από αστυνομικούς ο 15χρονος μαθητής, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος και ενεργοποιήθηκαν μιντιακοί, κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί για τη συγκάλυψη της δολοφονίας ήσασταν εκείνος που με αποφασιστικότητα, με αίσθημα δημοκρατικού καθήκοντος σταμάτησε τα σκοτεινά γρανάζια», ανέφερε η Ζωή Κωνσταντοπούλου και συμπλήρωσε:
«Ως υπουργός Εσωτερικών της τότε κυβέρνησης δηλώσατε αμέσως, δημόσια και απερίφραστα, ότι ένα τέτοιο γεγονός είναι ανεπίτρεπτο σε μία δημοκρατία υπό οιεσδήποτε συνθήκες. Και αποτελέσατε πυξίδα δημοκρατικής εγρήγορσης για τους πολίτες».
http://www.thestival.gr/policy/item/152608-i-anafora-tis-konstantopoulou-ston-paulopoylo-gia-ti-dolofonia-toy-grigoropoyloy-video?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter
18 Φεβρουαρίου, 2015 στις 11:11 μμ
Πάνος
http://www.thestival.gr/policy/item/152595-igaitani-den-pareurethika-sti-psifoforia-gia-logous-syneidisis-kai-politikis-paradosis
18 Φεβρουαρίου, 2015 στις 11:14 μμ
Πάνος
Δυσφορία βουλευτών της ΝΔ για τη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη http://bit.ly/1Jq74zb
18 Φεβρουαρίου, 2015 στις 11:16 μμ
Πάνος
@papadimoulis: Η εκλογή Παυλόπουλου ένωσε 233 βουλευτές, ικανοποίησε Γιούνκερ που κράτησε Αβραμόπουλο κ δίχασε οικογένεια Μητσοτάκη»
18 Φεβρουαρίου, 2015 στις 11:17 μμ
Santiliana
Ενταξει υπαρχει γενικο προβλημα.
Νομιζει κανενας οτι θα αντεξει ο Αντωνης?
Το δακρυ Καραμανλη για τον Πακη τι λεει?
18 Φεβρουαρίου, 2015 στις 11:19 μμ
Πάνος
Δείτε τινές των προβεβλημένων και φαντασιακώς φερομένων κατά τον Τύπο «δελφίνων». Ο γιος, η κόρη κι ο εγγονός του Μητσοτάκη, ο γιος του Τζιτζικώστα, η κόρη του Κεφαλογιάννη, η τρίτη γενιά Καραμανλήδων. Αν αυτό δεν είναι πολιτική φεουδαρχία, τι είναι; Πού αλλού στην Ευρώπη; Ας μην παρεξηγηθώ, δεν θα πάμε σε άλλο ρατσισμό, να αποκλείονται της πολιτικής άνθρωποι ικανοί λόγω καταγωγής. Π.χ., καλή υπουργός η Ολγα, ο Κυριάκος από τους καλύτερους στην διαπραγμάτευση, μεθοδικός και προετοιμασμένος. Κι ο Κώστας Καραμανλής, το ξαναέγραψα, προσπάθησε να κάνει μεγάλες πολιτικές, πατριώτης με ιστορική γνώση. Χρειαζόμαστε όμως πλέον αξιοκρατικούς μηχανισμούς, που να αναδεικνύουν στελέχη πρώτης γραμμής, όπου ισότιμα θα διαγωνίζονται οι γόνοι των «τζακιών» με τους αναδεικνυόμενους από τους «πληβείους». Η Θάτσερ ήταν κόρη μπακάλη. Πρέπει πια στον 21ο αιώνα η Δεξιά να βγει από την πολιτική φεουδαρχία. Πόσο διαφορετικά αποτελέσματα θα είχαν ο Κ. Καραμανλής και ο Αντ. Σαμαράς, αν μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα αναδείκνυε συνεργάτες τους από τα σπλάχνα του λαού, που θα μπορούσαν να αφουγκράζονται την αληθινή κοινωνία χωρίς τον ιδρυματισμό της επαγγελματικής πολιτικής κάστας;
http://www.dimokratianews.gr/content/33442/na-vgei-tora-i-dexia-apo-ti-politiki-feoydarhia#.VOT73AF3MeY.twitter
18 Φεβρουαρίου, 2015 στις 11:34 μμ
Santiliana
Δυσκολο, πολυ δυσκολο σε μια χωρα που δεν εχει καμμια κουλτουρα κρατους εστω δυτικου με κουλτουρα αλλαγης εστω και σαν βιτρινα.
Δεν ηταν ποτε ενα δυτικου τυπου κανονικο κρατος.
Πρεπει καποτε να αρχισει να υπαρχει σαν τετοιο και μετα βλεπουμε.
Ο πρωτος τελικα ηγετης ειναι ο σημερινος, που δεν ειναι απο τζακι.
Κατα τα αλλα χρειαζονται τομες , που αν δεν τις κανει μια αριστερη κυβερνηση ευρειας βασης σημερα , ποιος θα τις κανει?
19 Φεβρουαρίου, 2015 στις 12:04 πμ
Πάνος
PORTA PORTA
Εμείς που ξέραμε τι είναι οι συριζαίοι γελάμε με τα τωρινά. Εσείς που τους παρουσιάζατε σαν τρομοκράτες καλύτερα να γελάτε με τα χάλια σας.
19 Φεβρουαρίου, 2015 στις 8:02 πμ
Fil
Τους βάζει όλους στη θέση τους ο Πετρουλάκης
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=39611
Το περιστατικό της επίθεσης του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη μας υπενθυμίζει σήμερα πόσο πυκνός είναι ο πολιτικός χρόνος που διανύουμε. Από τους πρωταγωνιστές του ο ένας σήμερα είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η άλλη Υπερνομάρχης και ο τρίτος φυλακή. Πάντως ο λόγος που κυρίως θυμούνται οι νέοι το επεισόδιο είναι μόνο για να μνημονεύσουν τη στάση του κ.Παυλόπουλου να παραμείνει απαθής. Όχι ασφαλώς πως θα έδερνε τον φασίστα αν αντιδρούσε, αλλά θα μπορούσε και αυτός να σηκωθεί να χοροπηδά σαν τον Παπαδάκη. Όμως εκείνος απέδειξε τότε ότι διαθέτει ένα σημαντικό προσόν, την ικανότητα της απραξίας. Και δεν ήταν η μόνη φορά.
Υπάρχουν δύο τρόποι να διαβάσει κανείς τη στάση του κ. Παυλόπουλου τον Δεκέμβριο του ’08. Ο ένας είναι η επιλογή του τότε υπουργού να αντιμετωπίσει με ανοχή τους οργισμένους νέους και να τους δώσει χώρο να εκτονώσουν το μίσος τους στο κράτος και την αστυνομία, με συγνωστή παράπλευρη απώλεια την ολοσχερή καταστροφή πολλών καταστημάτων του κέντρου της Αθήνας. Ο άλλος είναι η ανικανότητα της ηγεσίας του υπουργείου να εκπονήσει ένα σχέδιο που θα διασφάλιζε τις περιουσίες των πολιτών χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα κανενός. Αυτό δηλαδή που είναι η αυτονόητη υποχρέωση κάθε υπουργείου Δημοσίας Τάξεως στην Ευρώπη.
Όψιμα ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε την πρώτη εκδοχή. Διότι, όπως όλοι θυμόμαστε, τότε κατακεραύνωνε, κατά τον συνήθη αταβισμό του, τη βία που ασκούσε γενικώς το κράτος κατά των νέων. Σήμερα αναγκάζεται να δώσει στον κ. Παυλόπουλο τον τίτλο του ειρηνοποιού, για να βρεί κοινούς τόπους ανάμεσα σε αυτήν την απρόσμενη υποψηφιότητα και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση η στάση αυτή του εκλεκτού του κ. Τσίπρα για την Προεδρία στα επεισόδια του Δεκεμβρίου, δηλαδή η απραξία, είναι που του δίνει σήμερα το διαβατήριο για το Προεδρικό Μέγαρο.
Ταυτοχρόνως όμως σηματοδοτεί οριστικά και μία άλλη πραγματικότητα. Την επιβράβευση εκ μέρους του κυβερνώντος κόμματος της καταστροφικής πενταετίας του άρχοντα της απραξίας Καραμαλή, της οποίας ο προτεινόμενος υπήρξε ο εμβληματικότερος υπουργός. Ας μη λησμονούμε ότι πρόκειται για την περίοδο που η χώρα μακαρίως αύξανε κατά 120 δισ. το δημόσιο χρέος, εν μέσω ανησυχητικών μηνυμάτων για την επερχόμενη κρίση, η οποία τη βρήκε τελείως απροετοίμαστη. Ο ίδιος ο κ. Παυλόπουλος ήταν ο υπερυπουργός των προσλήψεων, σε μια κυβέρνηση που έσπασε το ρεκόρ των 850.000 νέων διορισμών σε διάστημα 5 ετών. Για να κάνει δε ευκολότερη την πρόσβαση των γαλάζιων παιδιών στο δημόσιο είχε φαλκιδεύσει τη λειτουργία του ΑΣΕΠ, εισάγοντας την προυπόθεση της προσωπικής συνέντευξης στα αδιάβλητα κριτήρια του Συμβουλίου, δηλαδή σε κοινά ελληνικά «με στέλνει ο κ. Τάδε της κλαδικής». Ωραία υπερκομματικά χαρατηριστικά έχει ο εκ των πρωταγωνιστών της κομματικής άλωσης του κράτους.
Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πώς αυτή η πρόταση έρχεται να επιστεγάσει μια μακρά περίοδο σιωπής για εκείνη την πενταετία και τις ευθύνες της τότε ηγεσίας της χώρας και στην ουσία να την αθωώσει τελεσίδικα. Ο ίδιος ο κ. Καραμανλής ακολούθησε την τακτική της σώφρονος σιωπής (δηλαδή της απραξίας με μισθό βουλευτή) και όλοι οι άλλοι ασχολήθηκαν μόνο με τις ευθύνες των μνημονιακών κυβερνήσεων. Έτσι δεν τροφοδοτήθηκε ποτέ μία συζήτηση για τα λάθη και τις παραλείψεις του στην πορεία προς την κρίση δανεισμού (σε αντίθεση με την καταστροφική για τον ίδιο υπερέκθεση του ΓΑΠ), με αποτέλεσμα ο χρόνος και η απόσταση να τροφοδοτούν τον μύθο του ηγέτη εθνικής εφεδρείας. Ο οποίος δεν ευχερεί προς το παρόν αυτοπροσώπως, αλλά μας στέλνει τον πιστότερο συνεργάτη του.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως να γίνομαι άδικος. Γιατί ποιος μπορεί να είναι καταλληλότερος για αρχηγός του κράτους από εκείνον που έχει διορίσει το μισό κράτος; Και τι πιο φυσικό, ένας θεσμός χωρίς αρμοδιότητες να αποτελεί έπαθλο απραξίας;
19 Φεβρουαρίου, 2015 στις 8:20 πμ
Πάνος
Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να υπερασπιστώ τον Παυλόπουλο ως πολιτικό. Από την άλλη μεριά, άρθρα σαν του Πατρουλάκη τα βρίσκω επιεικώς… ανάξια λόγου.
19 Φεβρουαρίου, 2015 στις 8:32 πμ
Fil
Θα άκουγα με ενδιαφέρον το γιατί είναι ανάξιο λόγου.
(και ένα ελαφρύ..από σήμερα το προεδρικό μέγαρο μετονομάζεται σε …packingham 🙂 )
19 Φεβρουαρίου, 2015 στις 6:46 μμ
ATHANASIOS
Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης
Ο πατέρας εξορία και το σπίτι ορφανό
ζούμε μες στην τυραννία, στο σκοτάδι το πηχτό
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κλαίει κι η μάνα τώρα μόνη, κλαιν τα δέντρα, τα πουλιά
στην πατρίδα μας νυχτώνει, ορφανή η αγκαλιά
Κι έσυ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό
Μες στα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή
πάντα ο ίδιος όρκος μένει, λευτεριά και προκοπή
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό.
20 Φεβρουαρίου, 2015 στις 12:05 μμ
Πάνος
«Ντρέπομαι για λογαριασμό σου» – Του Σωτηρίου Καλαμίτση
http://www.komistes.gr/%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%89/