Παγκόσμια μέρα για την ποίηση, σήμερα. Υπενθυμίζοντας ότι το κυρίως θέμα δεν είναι η ποίηση αλλά το ποιητικώς υπάρχειν, σας προσκαλώ για μια βόλτα στην «ποιητική καλύβα».
Foto: http://www.photodom.com/fullsize/2742640
Τελευταια σχολια
 | Πάνος στη Το νησί της Καλυψώς |
| Πάνος στη Παπαλάμπραινα |
 | Απόστολος Χριστόπουλ… στη Παπαλάμπραινα |
| Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή… | |
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
| Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
 | Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
 | papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
11 Σχόλια
Comments feed for this article
21 Μαρτίου, 2015 στις 10:48 πμ
Πάνος
http://www.photodom.com/fullsize/2742640
21 Μαρτίου, 2015 στις 10:59 πμ
σχολιαστης
Ωραίο ..άλογο 🙂
21 Μαρτίου, 2015 στις 11:23 πμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟ
Μικρός το δέμας εκκινούσες με όνειρα πολλά
δύσκολοι καιροί : πείνα και ξηρασία πνεύματος.
……………………………………………………..
Σαν το μυρμήγκι αποθήκευσες
σπόρους ματαιοδοξίας για τον απέραντο χειμώνα.
Το τέλος γνωστό :
στον επικήδειο θα χαιρετίσουν
τα σχέδια του ακούραστου εργάτη
που επιτήδειοι εργολάβοι έκτισαν
και οι απόγονοί σου συνεχιστές (;)
του αείμνηστου παραληρήματος υστεροφημίας
που ο σεισμός ή η λήθη κατεδάφισε…..
5.Χ.02
Αφωτιστος Φιλελλην
21 Μαρτίου, 2015 στις 1:22 μμ
bas
Χρόνια πολλά.
Και να παίρνουν μπρος οι
πυροκροτητές
και κείνη να σφίγγει
το φυτίλι στον κόλπο της να
καθυστερήσει την
έκρηξη
να ζήσει ολοκαύτωμα
Λάμψη!
________________________________________
Εγώ σκυφτός -καθώς μπρούμυτα-
δαχτυλοαφώ το σώμα της στη μαύρη κάμαρη
Λευκό μπαστούνι ο φαλλός μου
χτυπάει την πόρτα του
αμετάκλητου
Τυφλώνομαι από το φως του
Ορώ
________________________________________
(Αυτή)- Τι είναι ο κόλπος μου;
(Αυτός)- Είναι μια σύριγγα χωρίς το έμβολο που καλεί το φαλλό να
τρυπηθούν μαζί από την πρέζα του έρωτα
(Αυτή)- Σύριγγα, ή σήραγγα;
(Αυτός)- Σήραγγα που ανακαλεί κεκοιμημένους κωδωνοκρούστες
(Αυτή)- Κεκοιμημένους ή ταριχευμένους;
(Αυτός)- Όλοι οι φαλλοί είναι ταριχευμένα ξόανα που νοτίζονται απ’ το
νόστο της μήτρας
(Αυτή)- Της δικής μου μήτρας;
(Αυτός)- Της δικής σου. Εσύ γεννήθηκες απ’ τη δική σου μήτρα
(Αυτή)- Εγώ γεννήθηκα απ’ τη δ ι κ ή μ ο υ μήτρα.
21 Μαρτίου, 2015 στις 1:25 μμ
Ιωάννης Παπαπανάγου
Ο Μάρτιν Χάιντεγκερ έγραψε το «Ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος», με αφετηρία το περίφημο χορικό της Αντιγόνης. Εδώ σε μια θαυμάσια μετάφραση της; Ιωάννας Αβραμίδου. Συνιστάται ενθέρμως… http://www.biblionet.gr/book/132071/Heidegger,_Martin,_1889-1976/
21 Μαρτίου, 2015 στις 1:50 μμ
Πάνος
Τη φράση «ποιητικώς υπάρχειν» τη συνάντησα πριν 3+ δεκαετίες στον (άγνωστο, υποθέτω, σήμερα) Γιάννη Γεράση. Ο οποίος έχει γράψει μερικά από τα πλέον ενδιαφέροντα φιλοσοφικά δοκίμια στην ελληνική γλώσσα. Κορυφαίο έργο του «η άρθρωση της εποχής».
21 Μαρτίου, 2015 στις 2:18 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Ως πότε θα γυρνάς στ’ ουρανού τα πλάτη, αργυρή,
πασίφαη, πλησίφαη, γεμάτη, μισή, σα δρεπάνι,
σα μαγεία φωτεινή, δέσμη φώτων, σφυρί
που αργάζει, χρυσή, μια φεγγόρροη στεφάνη;
Προαιώνια, πρόκοσμη, προκατακλυσμιαία,
νύμφη ωραία, τροπικών μαγεμένη φροντίδα,
κεκαυμένων ζωνών αφοσίωση ακμαία,
φλογερών, μαύρων πλασμάτων αχτίδα.
Βεδουίνων, Αφρικάνων θρησκεία
και λατρεία υψωμένων καρδιών και τραχήλων,
στο ανέσπερο φέγγος που πλέει σα σχεδία
στα ωκεάνεια πλάτη και στα μήκη των θρύλων.
Έκπαγλη, θεία, γλυκιά και καλή, φωτισμένη
σα μετέωρο θέλγητρο, σα μέγα μπαλόνι,
φάρε, κόσμημα και τιάρα γλυμμένη
σ’ ένα πρότυπο λίθων, ερώτων ακόνι.
Οπτασία, φευγαλέα ομορφιά, Οφηλία,
γοητεία των άστρων, Σαλώμη, κραιπάλη,
των ηρώων μυθική ερωμένη, ομιλία,
Ήρα, Λήδα, Σεμέλη, Κλεοπάτρα, Ομφάλη.
«Η Σελήνη», 1935. Ρώμος Φιλύρας. Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 1999. 51.
ΥΓ «…Στην Ελλάδα, τα κατά τόπους πυκνά σύννεφα χάλασαν την παράσταση της έκλειψης το πρωί της Παρασκευής. Δεν πειράζει, το φαινόμενο απαθανατίστηκε από τοποθεσίες που είχαν πολύ καλύτερη θέα, και είδαν τον Ήλιο να χάνεται εντελώς.
Οι μόνες περιοχές που απόλαυσαν την έκλειψη ως ολική ήταν οι Φερόες Νήσοι, ανάμεσα στη Βρετανία και την Ισλανδία, και το απομονωμένο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ της Νορβηγίας στον Αρκτικό Ωκεανό……»
21 Μαρτίου, 2015 στις 2:38 μμ
Πάνος
Η Ονορίτισσα
Σ΄όλο τον κόσμο έβρεχε, σ΄ένα χωριό δεν βρέχει.
Κοντό να φταίνε τα μιαρά, κοντό να φταίνε ανθρώποι,
κοντό να φταίνε οι κοπελιές που κριματίζουν τς άντρες;
Δεν είναι ποιος να τώσε πει, να τώσε ξεδιαλύνει,
και τρέχου πάνε στου καδή, ρωτούν και το δεσπότη.
Μήδ΄ο δεσπότης τ΄άνιωσε, μηδ΄ο καδής το βρήκε.
Στη στράτα οντέ γυρίζανε κρυγοί κι αποκλαημένοι,
περάσανε ένα σύργιακο με τρίφυλλη καμάρα
κι εκειά, στα βούρκα τα πηχτά, στου γύρου τα καλάμια,
πετάχτηκεν αφορδακός κι αρχίνηξε να λέει:
-Δεξιά- ζερβά μην τρέχετε κι άλλο μην αφοράστε!
Μήδ΄οι γι ανθρώποι φταίξασι, μηδέ τα ζούμπερα ντως,
μηδέ και φταίνε οι γι όμορφες, ανέ κολάζουν τς άντρες.
Το φταίξιμο ΄ναι του παπά, όπου ΄ναι νιός και χήρος
και τη χηργειάν του δε βαστά και πίορκος λογάται.
Μόνο να πάτε ογλήγορα και μηνυτέψετέ του,
μην ξαναπιάσει θυμιατό, μη βάλει πετραχήλι,
και την καμπάνα τς εκκλησιάς να μην την ξαναπαίξει.
Γιατί πηγαίνει οντέ χτυπά σύναυγα πάσα σκόλη
μια -ν- ονορίτισσα αρφανή, μια κοντοχηρεμένη
όμορφη σαν το κόνισμα και κάνει το σταυρό τζη.
Οντέ θυμιάζει και περνά, τς ακροπατεί τον πόδα΄
οντέ κινά χερουβεικό, το μάτι τση σφαλίζει΄
οντό τση δίδει αντίντερο, τση γαργαλεί τη χέρα
κι οντέ απολεί την εκκλησιά, τήνε ξεμοναχιάζει!
(Κωστής Φραγκούλης. 1905-2005. Από τα «Δίφορα»)
21 Μαρτίου, 2015 στις 3:56 μμ
fainomenon
Brown Penny
by William Butler Yeats
I whispered, ‘I am too young,’
And then, ‘I am old enough’;
Wherefore I threw a penny
To find out if I might love.
‘Go and love, go and love, young man,
If the lady be young and fair.’
Ay, penny, brown penny, brown penny,
I am looped in the loops of her hair.
O love is the crooked thing,
There is nobody wise enough
To find out all that is in it,
For he would be thinking of love
Till the stars had run away
And the shadows eaten the moon.
Ah, penny, brown penny, brown penny,
One cannot begin it too soon.
21 Μαρτίου, 2015 στις 7:47 μμ
sodoma&gomora
Να θυμηθούμε δυό στοχαστές ποιητές
…“Η τέχνη και οι διάφορες τέχνες στο σύνολό τους και μέσα στην ιστορία τους, συγκροτούν ανοίγματα, μας χαρίζουν ανοίγματα και συμβάλλουν στην ποιητικότητα του κόσμου που περιέχει και ξεπερνάει την ποίηση. Αστερισμοί του ανήκουστου, του αφανούς, του ανίδωτου, βοηθούν εμάς τους θνητούς όχι να νικήσουμε το θάνατο και να εγκατασταθούμε στην αιωνιότητα, αλλά να τον παραδεχτούμε, να τον ζήσουμε και να τον αναλάβουμε με φιλικότητα…”
Κώστας Αξελός
«Ποιος απ’ τους δυο μας γραφει αυτο το ποιημα
εχοντας εναν πολλαπλο εαυτο, μα ενα και μοναδικο
σκοταδι; Και τελικα, τι σημασια εχει τ’ ονομα μου
οταν η μοιρα μας δεν ξεχωριζει πουθενα;»
Χ.Λ.Μπoρχες
21 Μαρτίου, 2015 στις 9:31 μμ
M
—
Κι΄αυτός που φταίει και δε νογάει παραπατάει λοξά…
(Συγγνώμη για το σπαμμάρισμα, αλλά θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σε αυτό το οποίο νομίζω οτι χρήζει αναρτήσεως:)
http://www.bbc.com/news/world-asia-31998343