Σε κοίταζα μ' όλο το φως και το σκοτάδι που έχω
«Ακόμη και το σήμερο τσι δεκαφτά του Μάη,/ Ούλο τ’ ασκέρι φαίνεται με το Χατζη-Μιχάλη./ Και πολεμούν στα σύγνεφα κι ακούγονται οι μπουρμάδες,/ Φωνές και αλογοπεταλιές στου Καστελιού τσι μπάντες./ Ούλοι οι γι’ αλαφροΐσκιωτοι θωρούσι και τρομάζουν./ Μα κείνοι, ο Θεός σχωρέσιντο, κανένα δεν πειράζουν».
Τον Μάη Δροσουλίτες | Η Εφημερίδα των Συντακτών.
ΥΓ. Για τον Ηλία και τον Θανάση.
 | Πάνος στη Το νησί της Καλυψώς |
| Πάνος στη Παπαλάμπραινα |
 | Απόστολος Χριστόπουλ… στη Παπαλάμπραινα |
| Άδεια για γεμάτα στο… στη Το σκυλάδικο, παλιά αριστερή… | |
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
| Πάνος στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Πάνος στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
 | Δημήτρης Γρηγοριάδης στη Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τό… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΝΔΣΟΚ κλπ (18) |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
 | papoylis στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις γι… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη ΣΔΙΤ… Τι είναι πάλι τούτο… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
9 Σχόλια
Comments feed for this article
17 Μαΐου, 2015 στις 10:59 μμ
Θανασης_χανια
Το φραγκοκαστελλο ειναι μια παραλιακη τελειως επιπεδη λωριδα γης δεξια απ`τη χωρα σφακιων
το φρουριο ειναι εκει,κοντα στη θαλασσα
εκει κλειστηκαν ο χατζημιχαλης νταλιανης και οι συντροφοι του
η μοιρα τους ηταν δεδομενη απο τη στιγμη που πηρανε την αποφαση να πολεμησουν στην πεδιαδα…η δυναμη των σφακιων ειναι τα βουνα
Οι δεσμοι που γραφονται με αιμα δεν ξεγραφονται ευκολα
αυτο μπορει να ακουγεται καπως περιεργα, αλλα ειναι δυσκολο να περιγραφει αλλιως η αισθηση που εχει κανεις κανοντας για παραδειγμα μια βολτα στο συμμαχικο νεκροταφειο στη σουδα(στο βλητε) και συναντωντας διαφορα ονοματα απο αυστραλια, νεα ζηλανδια, αγγλια ακομα και την ινδια αν δεν κανω λαθος..
και πλακες με διαφορετικα θρησκευτικα συμβολα
(και με αστερια του δαυιδ που εδω δεν σκανδαλιζουν …)
ολοι αυτοι ηρθαν απο μακρια, ο καθενας με τη μικρη του ιστορια αλλα πολεμησαν και πεθαναν για αυτον τον τοπο στη μαχη της κρητης..
δεν ειναι τοσο απλο…
ενα ριζιτικο λοιπον για τους δροσουλιτες ,το χατζημιχαλη και τους συντροφους του
(αργοτερα δοθηκε η ευκαιρια να συμμετεχουν και κρητικοι στην απελευθερωση της ηπειρου…)
17 Μαΐου, 2015 στις 11:43 μμ
Πάνος
Θανάση,
θενξ!
Κάποτε (σ’ αυτή τη ζωή; σε κάποιαν άλλη; στ’ όνειρό μου; ) είχα βρεθεί κι εγώ εκεί:
https://panosz.wordpress.com/2007/03/13/hainides-2/
18 Μαΐου, 2015 στις 4:53 πμ
Γιάννης -2
Θανάση, Πάνο,
Σας ευχαριστώ. Από τα καλύτερα της Καλύβας!
18 Μαΐου, 2015 στις 7:34 πμ
Πάνος
Μια ευκαιρία ήταν, να ξεφύγουμε λίγο, Γιάννη. Καλημέρα και καλή βδομάδα σε όλους!
18 Μαΐου, 2015 στις 8:08 πμ
Μιχάλης Μιχελής
Τώρα αυτό το post για τους Δροσουλίτες, γιατί το αναρτήσατε;
Έτσι θα διώξουμε τους δανειστές;
Είναι λοιπόν τυχαίο; Βγάλαμε τη σκούφια μας, είδαμε ότι δεν περισσεύει μυαλό και τραβήξαμε τα σπαθιά;
18 Μαΐου, 2015 στις 10:43 πμ
Πάνος
Μιχάλη,
ξεχνάς ότι πριν και μετά το μελόδραμα που ζούμε υπάρχει και η ζωή των ανθρώπων, οι ιστορίες και η μουσική τους; Εγώ (και αρκετοί φίλοι, απ’ ό,τι βλέπω) προσπαθώ να μην το ξεχνάω 😉
18 Μαΐου, 2015 στις 10:47 πμ
Πάνος
Φυσικά το ποστ δεν είχε τις πολεμοχαρείς προθέσεις που του αποδίδεις – άλλωστε είναι γνωστό ότι η καλύβα είναι υπερ ενός (έστω και καθόλου έντιμου) συμβιβασμού, προκειμένου να αποφευχθεί η σφαγή των (αδυνάτων) αμνών.
18 Μαΐου, 2015 στις 11:12 πμ
Μιχάλης Μιχελής
Πάνο μου, η ζωή από μόνη της είναι ένα μελόδραμα, με διαφορετικά σκηνικά, σε κάθε ιστορική περίοδο. Η μουσική, οι διάλογοι, τα νοήματα κουβαλούν τα ίδια συμπεράσματα στο θυμικό μας, είτε αυτά προέρχονται από της «Μιλήτου Άλωσις» του Φρύνιχου, είτε από την «Bατραχομυομαχία» του Πίγρητα, είτε από το «Έπος του Διγενή Ακρίτα», είτε από τους Δροσουλίτες, είτε από το «Γάμο του Καραγκιόζη».
Φαντασιώσεις, για να φτιάχνουν το ήθος και τη γνώση μας. Η Τσιπριάδα, η Συριζιάδα, θα γίνει κι αυτή έπος τραγικό ή φαρσοκωμωδία, αν συνεχιστεί να ξευτελίζεται η έννοια της αριστερής αντίληψης, από πρόσωπα που βάλθηκαν να σώσουν τον τόπο με την πολιτική τους στενόμυαλη νοοτροπία κι όχι με το διαχρονικό πολιτιστικό αυτοσαρκασμό, που ήταν άλλωστε το Α και το Ω του ελληνικού πνεύματος.
Φτάνει πιά αυτό το καθημερινό παραμύθι με το θέλουμε και δεν μας αφήνουν. Ας τους αφήσουν κι οι άλλοι οι ανεκδιήγητοι, να δούμε του Τσίπρα πόσα απίδια χωράνε στο σάκο του. Γιατί αυτό το γενικόλογο, «ο λαός υποφέρει και ο λαός μας διάλεξε», είναι ο φερετζές της υποκρισίας. Υπάρχουν προνομιούχοι και μη προνομιούχοι σ’ αυτή τη χώρα. Δεν υπάρχει μόνο ο «δικός μας» υποψήφιος για την επόμενη αυτοκτονία και ο «δικός τους» Μπόμπολας.
Οι επικουρικές συντάξεις, η επετηρίδα, τα προνόμια στο στρατό, τα προνόμια στις ΔΕΚΟ, ο λαϊκισμός στο ΦΠΑ, δεν κουκουλώνονται με τα χαμόγελα και τις ανυπέρβλητες κόκκινες γραμμές.
17 Μαΐου, 2017 στις 1:48 μμ
Πάνος
https://greekcivilwar.wordpress.com/2017/05/17/gcw-1309/