Η συνεχιζόμενη κλαψομουνίαση των συριζαίων (αυτών που έμειναν, όχι των αποστατών) καταντάει εντελώς ανυπόφορη – και πολιτικά επιζήμια για τη χώρα αλλά και για την κυβέρνηση.

Να το πούμε απλά: κανένας δεν ψήφισε τον σύριζα στις 25 Ιανουαρίου για «να σκίσει τα μνημόνια». Ούτε για να κρεμάσει κουδούνια στη γάτα, ούτε για να διακορεύσει αλύπητα τα νεοφιλελεύθερα λιοντάρια στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν ξέρω τι συμβαίνει με τους πολιτικούς του χώρου, αλλά ο λαός ΔΕΝ είναι ηλίθιος. Αν οι πολιτικοί (νυν βουλευτές ή κομματικά στελέχη) πίστευαν αυτές τις μπούρδες, είναι δικό τους πρόβλημα, το οποίο δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει δικό μας!

Ο κόσμος ψήφισε τον σύριζα για έναν και μοναδικό λόγο: γιατί είχε σιχαθεί ως τα τρίσβαθα της ψυχής του το ΝΔΣΟΚ και τους πολιτικούς του ηγέτες.

Πολλοί έλεγαν πριν τις εκλογές «τα μισά να κάνει ο Τσίπρας, απ’ όσα λέει, είμαστε εντάξει». Και ακόμα περισσότεροι έλεγαν ότι θα ήταν πολύ ευχαριστημένοι με πολύ λιγότερα και από τα μισά!

Αυτός είναι ο λόγος που ο κόσμος εξακολουθεί να στηρίζει τον Τσίπρα. Δεν τον ψήφισε να σκίσει, να διακορεύσει κλπ. Τον ψήφισε γιατί ήθελε έναν πρωθυπουργό που να μην είναι, επιτέλους, σαν τους προηγούμενους. Άντε να παρασύρθηκαν και κάποιοι παραδοσιακοί δεξιοί και να τον ψήφισαν λόγω ΕΝΦΙΑ, αλλά κι αυτοί δεν ξεφεύγουν από τον γενικό κανόνα.

Στην πολύμηνη διαπραγμάτευση ο κόσμος στήριζε τον Τσίπρα, αν και δεν περίμενε τίποτα σπουδαίο, γιατί έβλεπε ότι προσπαθούσε για μια καλύτερη συμφωνία εντός του ευρώ: όλες οι δημοσκοπήσεις το επιβεβαίωναν πριν τη 12η Ιουλίου, με συντριπτικά ποσοστά.

Όσο για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, βρίσκονται πολιτικά πέραν της ηλιθιότητας όσοι ερμηνεύουν το αποτέλεσμα ως σήμα εξόδου από την ευρωζώνη, ως απόφαση ρήξης κλπ. Πολύ σύντομα θα το διαπιστώσουν, αν «μετρηθούν» σε πρόωρες εκλογές – οι οποίες δεν πρέπει να γίνουν για άλλους λόγους.

Η κλαψομουνίαση όμως υπουργών, βουλευτών, ευρωβουλευτών (άκουγα έναν το πρωί και είναι η αιτία του παρόντος σχολίου) πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι. Επιτέλους, τα πολιτικά – ψυχολογικά προβλήματα των «αριστερών» ΔΕΝ ενδιαφέρουν τον κόσμο – ούτε κατ’ ελάχιστον!

Η κυβέρνηση έκλεισε μια συμφωνία για νέο Μνημόνιο, με σημαντική (και επιζήμια) καθυστέρηση. Δεν είναι αυτό που θέλαμε (όχι όλοι – μόνο όσοι διατηρούμε επαφή με την πραγματικότητα) αλλά αυτή είναι και όχι άλλη. Είναι μια συμφωνία με μεγάλα προβλήματα, αλλά και με σημαντικές δυνατότητες.

Η πολιτική μαγκιά είναι να κάνει η κυβέρνηση του Τσίπρα αυτό που απέτυχαν παταγωδώς να κάνουν όλες οι κυβερνήσεις των προηγούμενων μνημονίων: να ελαχιστοποιήσει τα προβλήματα και να αξιοποιήσει τις δυνατότητες.

Αυτό όμως θέλει δουλειά. Δουλειά πραγματική και σκυλίσια, όχι «αριστερές» μπούρδες.

Γιατί:

  • Πρέπει να το πάρουν όλοι απόφαση ότι επιστροφή στο 2004 ή στο 2009 ΔΕΝ υπάρχει.
  • Χωρίς σημαντικές τομές (και πέραν του 3ου Μνημονίου, πχ στο ασφαλιστικό) τις οποίες θα πρέπει να επεξεργαστεί και να υλοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση, δεν υπάρχει μέλλον για τη χώρα.
  • Ο λιτός βίος δεν είναι μόνο (σοφή) επιλογή, είναι κυριολεκτικά μονόδρομος.
  • Οι σχέσεις μας με τους συν- εταίρους στην ΕΕ δεν πρέπει να βασίζονται στο συναίσθημα (του αδικημένου) αλλά στα πραγματικά περιστατικά.
  • Τα οικονομικά θέματα είναι μονάχα μέρος των λαϊκών και εθνικών προβλημάτων.
  • Οι παρλαπίπες (ακόμα και οι «αριστερές») ουδέποτε έλυσαν κάποιο σοβαρό πρόβλημα – συνήθως το επιδεινώνουν με την αέναη μετάθεση στο μέλλον.

Επίλογος: όποιος ζαλίζεται ή φοβάται, πάει και κοιμάται. Θα ήταν κιόλας ευχής έργον να αδειάσουν το πολιτικό χώρο που (παραδόξως και προσωρινά) κατέχουν όσοι επιμένουν στην «αριστερή» κλαψομουνίαση.

Υπάρχει ένας ολόκληρος λαός που διεκδικεί το μέλλον του  και συσπειρώνεται στη μοναδική ρεαλιστική πιθανότητα για κάτι καλύτερο, τον Αλέξη Τσίπρα, όπως προσφυώς ανακάλυψε μόλις χθες και ο δήμαρχος μιας κουρασμένης πόλης της Βόρειας Ελλάδας.