Άλλο ένα καλογραμμένο, δοξαστικό άρθρο. Διαβάστε το και μετά δείτε κάποιες δικές μου επισημάνσεις.
Δείτε εδώ: https://greekcivilwar.wordpress.com/2016/08/09/gcw-430/
Advertisements
Η καλύβα ψηλά στο βουνό
Σε κοίταζα μ' όλο το φως και το σκοτάδι που έχω
9 Σχόλια
Comments feed for this article
Οκτώβριος 17, 2015 στις 12:20 μμ
Πάνος
https://panosz.wordpress.com/2012/02/23/belogiannis/
Ο Νίκος Μπελογιάννης για τη χρεοκοπία του 1932
Οκτώβριος 17, 2015 στις 12:22 μμ
Πάνος
Σχετικό
https://panosz.wordpress.com/2010/10/03/civil_war-84/
Οκτώβριος 17, 2015 στις 12:38 μμ
Πάνος
Για το άρθρο του Κ. Μπρούσαλη.
1.
Ο Ν.Μπ. δεν ήταν «στενός συνεργάτης» του Βελουχιώτη. Ήταν ο πολιτικός του καθοδηγητής, απεσταλμένος του Σιάντου. Ουσιαστικά ήταν ο υπ. αριθμ. 1 πολιτικός υπεύθυνος για ό,τι συνέβη στην Πελοπόννησο το καλοκαίρι του 1944, ιδιαίτερα τον Σεπτέμβριο του 1944.
2.
Για το ΚΚΕ ο Εμφύλιος ΔΕΝ είχε λήξει τον Αύγουστο του 1949. Σε πολλές περιοχές άφησε ένοπλες αντάρτικες ομάδες για να τον «συντηρούν» (αν και τα αποτελέσματα ήταν μηδαμινά). Κορυφαίο παράδειγμα η 7η Μεραρχία που έδρασε για σημαντικό χρονικό διάστημα μετά το τέλος του Εμφυλίου σε Ανατολική Μακεδονία και Θράκη.
3.
Πολιτικά ίσχυε το σύνθημα «το όπλο παρά πόδα». Κυρίως όμως, μαινόταν ήδη ο Ψυχρός Πόλεμος, στα πλαίσια του οποίου ΔΕΝ χωρούσαν παρόμοια χωρατά.
4.
Το ΚΚΕ εξακολουθούσε να εκπαιδεύει τους μαχητές του ΔΣΕ που είχαν διαφύγει, σε σχολές πολέμου, πχ στη Τσεχοσλαβακία, πολύ καιρό μετά το τέλος των μαχών.
5.
Το ΚΚΕ συντηρούσε δίκτυο ασυρμάτων στην Αθήνα, μέσω του οποίου γινόταν οι επικοινωνίες των παράνομων κλιμακίων στην Ελλάδα και της καθοδήγησης του Κόμματος. Υπεύθυνος ήταν ο αξ/κος (στην ΕΣΣΔ) Νίκος Βαβούδης, ο οποίος αυτοκτόνησε όταν αποκαλύφθηκε το δίκτυο Μπελογιάννη. Τα ραδιογραφήματα που έστελνε προς το ΚΚΕ αποκαλύφθηκαν όταν άνοιξαν τα αρχεία στις (τέως) σοσιαλιστικές χώρες – πολλά χρόνια μετά τη δίκη και την εκτέλεση των τεσσάρων. Η κατηγορία της κατασκοπίας μπορεί να φαίνεται θεωρητική σήμερα (όσο θεωρητικές ήταν και οι διακηρυγμένες προθέσεις του ΚΚΕ να συνεχίσει τον Εμφύλιο) αλλά στα 1951-52 τα πράγματα φαινόντουσαν διαφορετικά.
Είναι χρήσιμο, ενδεχομένως, να τα έχουμε αυτά υπόψη – αν και καλύτερο θα ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας (ο Μπρούσαλης) να τα επισημαίνει στο άρθρο του.
Οκτώβριος 17, 2015 στις 1:54 μμ
Lam
Αυτό που καταδίκασε τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του,δεν ήταν η μή συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ.Αυτή είναι η επίσημη δικαιολογία του ΚΚΕ για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και τις δικές του τεράστιες ευθύνες στην δολοφονία των στελεχών του.Αυτό το ξεκαθαρίζει ο Πλουμπίδης στην επιστολή του προς την Ελλη Παππά όπου ρητά αναφέρει πως επίτηδες κωλυσιεργούσε το Βουκουρέστι να του απαντήσει τι να κάνει με τις υποψηφιότητες.
Ετσι επειδή οι προθεσμίες τελείωναν, ο Πλουμπίδης αποφάσισε απο μόνος του να μην συμπεριλάβει τον Μπελογιάννη,κρίνοντας πως η συμμετοχή θα επέφερε διάσπαση στο νεότευκτο μετωπικό σχήμα της ΕΔΑ που δεν αποτελείτο μόνο απο καθαρόαιμους ΚΚΕδες.
Αυτός που κατεδίκασε σε θάνατο τον Μπελογιάννη και τους άλλους ήταν καθαρά ο Ζαχαριάδης και η σχιζοφρενής και προδοτική πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ.
Ο Ζαχαριάδης βγάζοντας πλαστή την επιστολή Πλουμπίδη,έλυσε τα χέρια των Αμερικανών και του μεταεμφυλιακού κράτους και που τώρα το ίδιο το ΚΚΕ τους βοηθούσε με απρόσμενο τρόπο ώστε να γίνει η εκτέλεση.
Την εποχή εκείνη ο Ζαχαριάδης για να εξιλεωθεί απο την ήττα στον εμφύλιο,ζητούσε ένα ήρωα και ένα μάρτυρα.
Τους βρήκε στα πρόσωπα των Μπελογιάννη και Πλουμπίδη.
Το δικό του τραγικό τέλος,επιβεβαίωσε πως είναι κοινή η μοίρα προδοτών,και ηγετίσκων που στηριζόμενοι σε ξένες πλάτες καταστρέφουν ολόκληρους λαούς.
Οκτώβριος 17, 2015 στις 2:00 μμ
δεξιος
Δεν μαινόταν ο ψυχρός πόλεμος μόνον αλλά και ο θερμός στην Κορέα.Μάλιστα οι περισσότεροι τότε πίστευαν ότι η Κορέα ήταν απλά ο πρόλογος,όπως π.χ. η Ισπανία πριν από τον β΄παγκόσμιο πόλεμο και από στιγμή σε στιγμή θα άνοιγε το ευρωπαικό θέατρο επιχειρήσεων του γ΄παγκοσμίου πολέμου.
Εμείς τώρα εκ των υστέρων έχουμε μια ιδέα αδιατάρακτης ειρήνης στην Ευρώπη μέχρι το 1990.Η πεποίθηση ότι δεν γίνεται νέος πόλεμος άρχισε να κερδίζει έδαφος μόνο μετά το θάνατο του Στάλιν και την ανακωχή στην Κορέα.Γιαυτό και οι κυβερνώντες στην Αθήνα αποφάσισαν να ανοίξουν το κυπριακό το 1955.Μέχρι τότε ήσαν ταμπουρωμένοι και περίμεναν το νέο γύρο.
Οκτώβριος 17, 2015 στις 4:27 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Ο Μπελογιάννης σαφώς και τα χέρια του τα είχε βαμμένα στο αίμα. Η εκτελεσή του όμως (όπως και αυτή του Πλουμπίδη το ’54), 2,5 ολόκληρα χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου, ήταν ένα μεγάλο πολιτικό λάθος. Θα μπορούσε πάντα να παραμείνει φυλακισμένος, η εκτελεσή του κατά καμία έννοια δεν ήταν αναγκαία.
Μία θεωρία είναι ότι εκτελέστηκε επειδή πίεσαν οι αμερικάνοι για να εκτελεστεί επειδή ήθελαν έτσι να καταστήσουν πιθανότερη την πτώση της κυβέρνησης Πλαστήρα. Την πτώση της τελευταίας την επιθυμούσαν λόγω του ότι αυτή εμφανίζονταν να είναι υπερ της υιοθέτησης ενός αναλογικοτερου εκλογικού συστήματος κάτι που σύμφωνα με τους αμερικάνους θα οδηγούσε πιθανότατα σε πολιτική αστάθεια. Έτσι, έπρεπε με κάποιο τρόπο να φύγει από την μέση και να έρθουν στην εξουσία κόμματα που δεν υποστήριζαν ένα αναλογικότερο εκλογικό σύστημα.
Οκτώβριος 19, 2015 στις 12:38 μμ
nikiplos
Καλησπέρα… Η καταδίκη του ΝΜ σε θάνατο, προφανώς μαζί με υπόλοιπους ήταν κατά το μάλλον στημμένη, καθώς υπήρξαν δύο προγενέστερες απόπειρες με το πρώτο δικαστήριο… Η περίοδος είναι ιδιαίτερα δύσκολη και η χώρα προσπαθεί να ανανήψει από τις πληγές του Εμφυλίου.
Ο Πλαστήρας, για να είμαστε δίκαιοι, ήταν κυρίως υπέρ της ήπιας μετάβασης και οπωσδήποτε χωρίς νέες εκτελέσεις. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να κλείσουν οι πληγές παρά μόνο χωρίς βία και ο Πλαστήρας ενήργησε προς αυτή την κατεύθυνση καθόλη τη διάρκεια της ελάχιστης θητείας του.
Σαφώς η γεωστρατηγική της εποχής επέβαλε ένα πιο σκληρό καθεστώς στην Ελλάδα, και όπως αποδείχτηκε και ιστορικά, αυτό το καθεστώς επεβλήθη. Ήταν άλλωστε το καθεστώς που εις βάρος της χώρας και της Πατρίδας ήρε τις όποιες εθνικές επιδιώξεις από τα δάνεια της Γερμανίας και τις πολεμικές της αποζημιώσεις. Έβαλε την Τουρκιά στο παιχνίδι της Κύπρου κοκ. Τα γεγονότα δηλαδή του τι στάση κράτησε η χώρα, αποδεικνύουν σήμερα ότι σαφώς η Χώρα ετέθη, άμεσα και χωρίς περιστροφές υπό τη σφαίρα των συμφερόντων των ΗΠΑ.
Αυτό σαφώς θα μπορούσε να γίνει και με διαφορετικούς όρους, όμως η εποχή και τα ήθη κι έθιμα του τόπου μας, επέβαλαν τελικά αυτό το σχέδιο δράσης.
Η εκτέλεση των τεσσάρων, μάλλον δεν ήταν πρόθεση της ντόπιας καθεστηκυίας τάξης, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος της. Αυτό τεκμαίρεται τόσο από τα δικαστήρια που προηγήθηκαν όσο και από την εκπεφρασμένη πρόθεση του Βασιλιά να δοθεί τελικά από τον ίδιο χάρη…
Η εκτέλεση έγινε για λόγους που κατά τη γνώμη μου δεν είναι τόσο προφανείς. Ακόμη και σήμερα δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε επακριβώς τι ήταν εκείνο που όπλισε το μακρύ χέρι του Μακαρθισμού που έβλεπε παντού εχθρούς ακόμη και μέσα στις ΗΠΑ…
Ο τρόπος που συντελέστηκε βέβαια αποκαλύπτει το βαθύ αίσθημα ενοχής του επίσημου κράτους. Ούτε καθημερινή, ούτε μετά την ανατολή του ηλίου, ούτε τίποτε. Κανείς και περισσότερο το ίδιο το κράτος δεν πίστευε την ενοχή των καταδικασθέντων…
Οι τυπικοί λόγοι αλλά και οι ουσιαστικοί φυσικά δεν εξέλειπαν. Πλην όμως σε μια τόσο μικρή κι ανοργάνωτη χώρα, δεν νομίζω να υπήρχαν ουσιαστικοί κίνδυνοι… Όμως τα μεγάλα λόγια και τα βλαπτικά έργα, αποτελούν την κυρίως ειπείν ιστορία αυτού του τόπου με ελάχιστες εξαιρέσεις…
Οκτώβριος 25, 2015 στις 6:10 μμ
ΣΑΘ
.
.
.
«Το μετεμφυλιακό κράτος [χρειαζόταν] μερικούς προδότες. Οι Αμερικανοί, όπως πάντα, κάποιες μάγισσες για την αντικομουνιστική πυρά». (!!)
Αριστερόστροφης Οσιομαρτυρολογικής Παραμύθας συνέχεια…
Παρά την (βαριά μεν αλλά όχι καθολική και τελειωτική) ήττα τού ΔΣΕ στα πεδία τών μαχών, ο κομμουνιστικός κίνδυνος δεν είχε εκλείψει παντελώς.
Συμπληρώνοντας τις καίριες παρατηρήσεις τού Καλυβάρχη, («το όπλο παρά πόδα» κ.τ.λ.), σημειώνω:
Δείτε π.χ. εδώ:
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=286969
Και επί πλέον:
Η γνωστή αγωνίστρια του ΚΚΕ Φώφη Λαζάρου*, ομολογεί ότι ακόμα και ως τις αρχές τού 1951, (ακόμα δηλαδή και μετά την σύλληψη του Μπελογιάννη), η ίδια είχε μυστικές επαφές, (για λογαριασμό τού εδώ παράνομου μηχανισμού τού ΚΚΕ), με την εδώ Σοβιετική Πρεσβεία [Βελιστάνσκι] ).
Παρότι βαρύτατα πληγωμένο, το θηρίο δεν είχε ακόμα εξουδετερωθεί πλήρως. Η πλευρά των νικητών, (δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού), δεν ήταν με τίποτα διατεθειμένη να ρισκάρει έναν ακόμα «γύρο»…
Όσο κι αν κάποιοι μοιρολογούν ακόμα σήμερα τον τάχα μου αδικοχαμένον ήρωά τους τον Μπελογιάννη, κάποιοι άλλοι δεν ξέχασαν ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν (ουσιαστικά) ο απάνθρωπος σφαγέας εκατοντάδων αθώων αμάχων στη ΝΔ Πελοπόννησο, λίγο μετά την «απελευθέρωση».
* Δες Στέλιος Κούλογλου, «Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο και την ελληνική Αριστερά», Εστία 2006, σελ. 83-99.
Οκτώβριος 25, 2015 στις 6:30 μμ
Πάνος
ΣΑΘ,
θενξ για το σχόλιο και (ιδιαιτέρως) για το σύνδεσμο!
Επί τη ευκαιρία, υπάρχει στην καλύβα ένα σχετικό ποστ με τίτλο «το μακρόσυρτο σκέλος του Εμφυλίου»
https://panosz.wordpress.com/2012/02/01/civil_war-129/