Δεν συνεκτιμούν όμως ότι πολύ σύντομα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μέσω και της διευρυνόμενης απαξίωσης της μεσαίας τάξης, θα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις προς εφορίες, δημόσιους οργανισμούς και τράπεζες. Το κίνημα «δεν πληρώνω» που ο ίδιος ο πρωθυπουργός επευφημούσε και προωθούσε τους μήνες πριν την ανάληψη της εξουσίας, συμβάλλοντας δραστικά στο πάγωμα κάθε οικονομικής δραστηριότητας, επανέρχεται τώρα δριμύτερο και όχι κατ΄ επιλογή. Αλλά από ανάγκη.
Η απόφαση να «σφάξουν» την μεσαία τάξη ολοκληρωτικά και να αυξήσουν δραματικά τα ποσοστά των ευρισκόμενων σε ανέχεια, μπορεί σε πρώτη φάση να ικανοποιεί τον ταξικό στόχο για ταπείνωση των δήθεν προνομιούχων και ισοπέδωση προς τα κάτω της κοινωνίας δια της φτωχοποίησης, αλλά σε μία χώρα που δεν παράγει πλούτο, η πορεία προς την κατάρρευση είναι προδιαγεγραμμένη. Αυτός είναι ο εφιάλτης που θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι, αυτός είναι ο μεγάλος… πολιτικός αντίπαλος του πρωθυπουργού. Ο λάκκος τον οποίο άνοιξαν και στον οποίο κινδυνεύουν πλέον να πέσουν οι ίδιοι μέσα. Και όχι οι όποιοι αρχηγίσκοι της αντιπολίτευσης.
Αλέξη πρόσεξε, θα πέσεις ο ίδιος στον λάκκο που άνοιξες
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Η ταξική μορφή που επιλέγει να δώσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική της, προκειμένου να δικαιολογήσει την επίθεση στους υποτιθέμενους προνομιούχους και να ικανοποιήσει την εκλογική του πελατεία, κρύβει μία πολύ μεγάλη παγίδα στην οποία μπορεί πολύ σύντομα να πέσουν μέσα οι ίδιοι. Και η οποία θα αποτελέσει την αρχή του τέλους για τον πρωθυπουργό.
Στην κυβέρνηση υποπίπτουν σε ένα καταστροφικό λάθος, το οποίο ωστόσο δεν είναι ολέθριο μόνο για την κοινωνία, αλλά θα γυρίσει μπούμερανγκ και στους ίδιους. Αρχικά αναγνώρισαν στην μεσαία τάξη και επιχειρηματικότητα την… κότα με τα χρυσά αυγά. Που με τη φοροδοτική της δυνατότητα, το «λίπος» μικρού πλούτου και περιουσιακών στοιχείων (πχ ακίνητα) που είχε συσσωρεύσει διαχρονικά, αποτέλεσε τον κυριότερο στόχο. Αφού δεν μπορούσαν να φτάσουν στα υψηλά πατώματα της φοροδιαφυγής και να πατάξουν τους λίγους, αποφάσισαν να εξαντλήσουν τους πολλούς. Να τους πάρουν ό,τι έχουν και δεν έχουν.
Πήραν τη… συνταγή από την κυβέρνηση Σαμαρά και την εμπλούτισαν με νέα καρυκεύματα. Και κυρίως με ταξική συνείδηση και πολεμικές ιαχές και πολιτικά αναθέματα κατά όσων ακόμη «έχουν και κατέχουν»… Και τότε αποφάσισαν ότι καλά τα αυγά, αλλά πρέπει να πάρουν και τον… χρυσό που κρύβει η κότα μέσα της. Και θα την πατήσουν ακριβώς όπως συνέβη και στον μύθο του Αισώπου, για τον οποίο μάλλον δεν θα έχουν ακούσει ποτέ. Και σφάζουν τώρα την κότα. Ζητούν από την κοινωνία όχι απλά το υστέρημά της, αλλά τις ίδιες τις σάρκες της. Με αδυσώπητη φορομπηχτική πολιτική, χωρίς κανένα αναπτυξιακό αντίβαρο.
Ποια είναι η παγίδα στην οποία κινδυνεύουν να πέσουν οι ίδιοι μέσα; Στην πολιτική που ακολουθούν και στη φιλοσοφία τους, απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή της και για την συντήρηση της εκλογικής πελατείας, είναι η ύπαρξη ενός υπερτροφικού κράτους, τα κρατικά μονοπώλια και η διατήρηση του δημόσιου ελέγχου σε επιχειρηματικές δράσεις. Για χάρη του κράτους μέσα από το οποίο αντλούν την εξουσία τους, αρνούνται άλλωστε να προχωρήσουν σε καίριες μεταρρυθμίσεις, επιλέγοντας να οδηγήσουν την οικονομία σε ένα σπιράλ θανάτου.
Δεν συνεκτιμούν όμως ότι πολύ σύντομα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μέσω και της διευρυνόμενης απαξίωσης της μεσαίας τάξης, θα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις προς εφορίες, δημόσιους οργανισμούς και τράπεζες. Το κίνημα «δεν πληρώνω» που ο ίδιος ο πρωθυπουργός επευφημούσε και προωθούσε τους μήνες πριν την ανάληψη της εξουσίας, συμβάλλοντας δραστικά στο πάγωμα κάθε οικονομικής δραστηριότητας, επανέρχεται τώρα δριμύτερο και όχι κατ΄ επιλογή. Αλλά από ανάγκη.
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, μέσα στους επόμενους μήνες πάνω από το 30% της κοινωνίας θα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς το δημόσιο. Και ίσως το ποσοστό αυτό να είναι εξαιρετικά μετριοπαθές. Αν λοιπόν συμβεί αυτό, σε συνδυασμό με τα «φέσια» με τα οποία το ελληνικό δημόσιο έχει φορτώσει επιχειρήσεις και οργανισμούς οδηγώντας τους στο λουκέτο, πόσο νομίζουν ότι θα μπορέσει να αντέξει το κράτος, προτού καταρρεύσει;
Για πόσο ακόμη νομίζουν ότι θα μπορούν να πληρώνουν μισθούς και συντάξεις; Για πόσο θα μπορούν να παράσχουν δημόσιες υπηρεσίες υγείας; Πόσο θα αντέξει ακόμη η δημόσια παιδεία με τις δραματικές ελλείψεις της; Καλά τα ευχολόγια και οι δήθεν προτεραιότητες, αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Και με την αδυναμία είσπραξης εσόδων που προβλέπεται να κλιμακωθεί στους επόμενους μήνες, πόσο ακόμη θα διατηρηθεί και η ανοχή των εταίρων προς την ελληνική πλευρά; Ήδη τα πρώτα δείγματα είναι ανησυχητικά.
Η απόφαση να «σφάξουν» την μεσαία τάξη ολοκληρωτικά και να αυξήσουν δραματικά τα ποσοστά των ευρισκόμενων σε ανέχεια, μπορεί σε πρώτη φάση να ικανοποιεί τον ταξικό στόχο για ταπείνωση των δήθεν προνομιούχων και ισοπέδωση προς τα κάτω της κοινωνίας δια της φτωχοποίησης, αλλά σε μία χώρα που δεν παράγει πλούτο, η πορεία προς την κατάρρευση είναι προδιαγεγραμμένη. Αυτός είναι ο εφιάλτης που θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι, αυτός είναι ο μεγάλος… πολιτικός αντίπαλος του πρωθυπουργού. Ο λάκκος τον οποίο άνοιξαν και στον οποίο κινδυνεύουν πλέον να πέσουν οι ίδιοι μέσα. Και όχι οι όποιοι αρχηγίσκοι της αντιπολίτευσης.
49 Σχόλια
Comments feed for this article
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 10:59 πμ
kapetanios
αυτή η ρηχή (με κομματικά γυαλιά) προσέγγιση στα πράγματα έχει ένα γούστο–όταν δεν είναι για κλάματα. Η απόφαση για την «σφαγή της μεσαίας τάξης» δεν πάρθηκε τις τελευτές ημέρες αλλά αποτελούσε στρατηγική επιλογή απ αρχής των μνημονίων. Βασίστηκε εν πολλοίς στην άποψη ότι αυτή η τάξη έκρυβε πλούτο και είχε πλεόνασμα λίπους το οποίο θα έφτανε να συντηρήσει τις ενεργειακές (λειτουργικές) ανάγκες του ενός κράτους που όλοι ήξεραν ότι θα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση για ένα μεγάλο διάστημα. Εάν πιστεύουμε σε αυτήν την (σχεδόν καθολική τα προηγούμενα χρόνια) αφήγηση πρέπει να στηρίξουμε την κυβέρνηση στην προσπάθεια της να βρει φορολογητέα ύλη σε αυτήν την οικονομική ζώνη. Αυτό θα έκανα εγώ δλδ αλλά ούτε πίστευα ούτε και πιστεύω σε αυτήν την αφήγηση
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 1:41 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Οι ευθυνες των κυβερνησεων υπαρχουν απο πολυ παλια. Ας μιλησω για τα τελευταια 20 ετημε ενα προ 3-ετιας σχολιο μου.
» Το φορολογικο συστημα μεχρι τις λιγες και προφανεις αλλαγες Παπακωνσταντινου (μειωση φοροαπαλλαγών, λογιστικος προδιορισμος κερδων, …) εχει καθυστερησει απο το την Εποχη του Σημιτη, οταν υπουργος ηταν ο (οικονομολογος και μηχανικος) Ν.Χριστοδουλακης.
Τοτε επρεπε να γινει η φορολογικη και ασφαλιστικη μεταρρυθμιση.
Με 4ετη υφεση 2009-2012, ειναι ανοητο να κανεις στατιστικη….στον κλαδο των μελετητων και εργοληπτων ελευθερων επαγγελματιων συνεβησαν 3 πραγματα ταυτοχρονα:
1. Αυξηθηκε εκθετικα το πληθος μηχανικων σε 6 πολυτεχνικες σχολες. 1978-2012 απο Α.Μ. ΤΕΕ 27.000 σε 122.000. Την τελευταια 4ετια ο ρυθμος αυξησης ηταν 4% ετησιως!!!
2.Το 2005 ωριμοι επαγγελματικα μηχανικοι απολυθηκαν απο εργοληπτικες και μελετητικες εταιρειες και την Αθηνα 2004
3. Το προγραμμα δημοσιων επενδυσεων μειωθηκε παρα πολυ ειδικα την τελευταια τετραετια.
Ειναι αυτο που ονομαζω μεταολυμπιακη κριση στον τομεα των μελετων και κατασκευων.
Ευτυχως οι κατασκευαστες κατοικιων, δεν δημιουργησαν μεγαλη φουσκα, με οργανωμενη παραθεριστικη κατοικια οπως οι Ισπανοι και η πτωση των τιμων ειναι λογικη, κατι σαν σοβαρη διορθωση του χρηματιστηριου ακινητων.
Οι παλιοτεροι κατασκευαστες εχουν συσσωρευμενο πλουτο, λογω της διαφορας πραγματικων κερδων (25 εως 30%) και φορολογησης με συντελεστη 12% .
Εμεις οι υπολοποι, ως παλαιοτεροι, κατι βρισκουμε να κανουμε απο δουλεια (εφοσον εισαι καλος στην δουλεια σου , γρηγορος, φτηνος, κοινωνικος, κ.λ.π) αλλα με μειωμενους τζιρους, ……
Η εκαστοτε κυβερνητικη πολιτικη περιειχε μια συναρτηση ωφελειας που βελτιστοποιουσε τα κερδη των πολυεθνικων και εθνικων μεγαλων επιχειρησεων (τριγωνικες πωλησεις, καρτελ, αυξηση τιμων με βαθεια υφεση, κ.λ.π.), των ελευθερων επαγγελματιων και αυτοαπασχολουμενων , απαξιωνε τον δημοσιο τομεα (υγεια, παιδεια, προνοια,…) και απηλασε καθε ευθυνης τους ΔΥ και τιμωριας σχεδον τους παντες (ελληνες και αλλοδαπους).
Οι πολιτικοι μας (ολων των κομματων εχουν 5πλασια ως 20πλασια περιουσια) απο ενα επιτυχημενο επαγγελματια. Αυτο ειναι η ριζα του κακου.
Ολοι γνωριζουμε τι πρεπει να γινει ( για την φορλογια, την μειωση της ψαλιδα τιμων αγροτικων προιοντων απο 6 προς 1 σταδιακα σε 3 προς 1 οπως Ε.Ε.Ε) , ακομη και για μια αναιμικη αναπτυξη απο το 2013. »
ΥΓ Ξανακοιτωντας το κειμενο θα συμπληρωνα μονον οτι οι ΔΥ εχουν μονιμη ασφαλεια και μειωμενες απδοχες κατα 25 -30%, κατι σαν διορθωση της μονιμης λευκης απεργιας τους, οι νεοι μηχανικοι ειναι σε απελπιστικη κατασταση και ξεγραφονται απο το ΤΣΜΕΔΕ (2900/ετος, το 2013 κια 2014) ενω η κριση εχει φθασει και σε μας τους παλιοτερους.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 1:50 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Ειμαστε οι καρχαριες-ολιγαρχες που φαγαμε τους μικροτερους, οι με κομματικη υποστηριξη αρκουδες που διαλυσαμε τα οπωροφοραα, τα μποστανια και τα κοτετσια, οι αλεπουδες που εφαγαν τις κοττες που εκαναν τα αυγα….
Οι χωροφυλακες κια οι αγροφυλακες Δημοσιοι Υπαλληλοι επαιτρνα και αυτοι το ποσοτσο τους απο ολους τους παραπανω.
Οι δε αρχηγοι εχουν απο 10-60 ακινητα, πολλα περισσοτερα απο τους επτυχημενους επιχειρηματιες….
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 3:20 μμ
Mitsos
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 3:35 μμ
σχολιαστης
Σημασία έχει καπετάνιε ότι είναι το τμήμα του πληθυσμού που θα είχε τις μεγαλύτερες δυνατότητες να βοηθήσει στην ανάκαμψη. Αλλά έχουμε μπλέξει με ταλιμπαν.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 4:24 μμ
elias
Αυτή τη στιγμή 2.500.0000 εκατομμύρια εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα στηρίζουν όλους τους άλλους. Εκλογικά είναι μειοψηφία, και γι αυτό οι πολλοί εκλέγουν κυβερνήσεις που μπορούν να αποφασίζουν την υπερφορολόγηση των λίγων. Αλλά έχουν στα χέρια τους το υπερόπλο: τα λεφτά των φόρων.
Θα μπορούσαν να μην πληρώσουν αλλά θα αντιμετώπιζαν τις συνέπειες του νόμου των πολλών αλλά μπορούν να κάνουν άλλα. Αν για παράδειγμα καθυστερούσαν ένα μήνα τις πληρωμές ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την υψηλή φορολόγηση, η κυβέρνηση θα έπεφτε.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 7:40 μμ
aftercrisis
Το φαινόμενο (1) είναι διεθνές, εξελίσσεται σε όλο τον δυτικό κόσμο, και (2) στην Ελλάδα έχει την ιστορία του. Ιστορία μακροχρόνια. Στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση όλων των είδών, την μεσαία τάξη (ή μάλλον τα ανερχόμενα και εύπορα τμήματά της) οι πολιτικές ελίτ την δουλεύουν σαν ακορντεόν: πρώτα την παραφουσκώνουν και ξμετά την ξεζουμίζουν. Και από τις 2 κινήσεις ωφελημένοι βγαίνουν οι πραγματικά εύποροι, αυτοί που δεν είναι μεσαίοι αλλά κορυφαίοι.
Η διαχείριση του Παπανδρέου ΙΙ (δεκαετία του 1980) και του Καραμανλή ΙΙΙ που «το τερμάτισε» στη δεκαετία του 2000 δεν ήταν λιγότερο νεοφιλελεύθερη από τη μνημονιακή. Η τρόμπα δουλεύει με δύο τροπους: και φυσώντας αέρα και ρουφώντας αέρα.
Ο συγγραφέας του πονήματος χρειαζεται μαθήματα μακροοικονομίας. Είτε διαλέξει τον Κέυνς, είτε τον (νεοκλασικό) Σουμπέτερ, είτε τον Μαρξ, τα ίδια θα του διδάξουν: Στον καπιταλισμό συμβαίνουν κρίσεις, και συνήθως αυτοό που επηρεάζονται (ποσοτικά, σε νούμερα) περισσότερο είναι οι «μεσαίοι».
Όμως ο πραγματικός πόνος, που τρυπάει κόκκαλα, χτυπά τους πιο κάτω «πλακωμένους στα ερείπια»: Αυτοί που σηκωναν στην πλάτη όλη την πυραμίδα όταν ήταν όρθια και καμαρωτή, αυτοί κουβαλάνε και τώρα τα συντρίμμια της σε όλο και πιο αδύναμες πλάτες.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 7:46 μμ
aftercrisis
Ο νεοφιλελευθερισμός και η ιστορία του – εδώ στο Νότο
http://aftercrisisblog.blogspot.com/p/21-2013.html
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 7:58 μμ
δεξιος
Σε ένα πόστ που διαμαρτύρεται για την υπερβολική φορολογία καταλήξαμε πάλι στο νεοφιλελευθερισμό.Ίσως και το 23% ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία να θεωρείται νεοφιλελευθερισμός.Δεν είναι όμως.
Εάν κάτι χαρακτηρίζει αυτόν τον επικατάρατο είναι η μείωση των φόρων και όχι φυσικά η αύξησή τους.Βεβαίως αυτό δεν έχει μόνο ευχάριστα αποτελέσματα αλλά πάντως αυτή είναι η θεωρία.
Νεοφιλελευθερισμός (πραγματικός) θα σήμαινε ότι όλες οι απαιτήσεις της τρόικας για μείωση ελλειμμάτων θα προέρχονταν από περικοπές δαπανών.
Ότι ο ΕΝΦΙΑ θα καταργείτο,ο ΦΠΑ θα έπεφτε τουλάχιστον στο 20% και οι φορολογικοί συντελεστές επίσης.
Και από που θα έβγαιναν τα ισοδύναμα;Από τη μείωση των δαπανών,δηλαδή τη μείωση μισθών και συντάξεων φυσικά.Αυτό είναι το δυσάρεστο κομμάτι.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 8:08 μμ
elias
@Δεξιός
Αυτό είναι ακριβώς το πρόβλημα του αριστερού μνημονίου: δεν υπάρχει περικοπή των δαπανών και προσπαθούν να φορολογήσουν περισσότερο τους πλέον φορολογημένους πολίτες του κόσμου. Και αυτό μάλιστα το προσπαθούν σε περιβάλλον εξαετούς ύφεσης.
Και από εκεί θα ξεκινήσει η αποδόμηση τόσο της παρούσας κυβέρνησης αλλά και του κρατισμού (που τον ακολούθησαν τόσο οι δεξιές όσο και οι αριστερές κυβερνήσεις), όσο και της αριστεράς που σαν σύστημα έχει αποτύχει παντού λόγο των κρατικιστικών της εμμονών.
Κάθε νέος φόρος, κάθε προσπάθεια να προστατέψουν τους υπαλλήλους του κρατισμού, θα γεμίζει τα σταφύλια της οργής. Και μετά από λίγο, όταν πια δεν θα μπορούν οι περισσότεροι να πληρώσουν τους φόρους τους και όταν η αριστερή κυβέρνηση προσπαθήσει να ξεζουμίσει ακόμα περισσότερο τους φορολογούμενους πολίτες, και αποκαλυφθεί πλήρως η απάνθρωπη όψη της και θα έχουμε μια ανατροπή ανάλογη με αυτή που έγινε στα κράτη της παλαιάς σοβιετικής ένωσης. Και φυσικά θα έχουμε και την κακομοιριά που ακολούθησε.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 8:30 μμ
kapetanios
άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Τόσο δύσκολο είναι να πάρετε μια θέση στο αν υπάρχει παράνομος πλούτος την μεσαία τάξη που πρέπει με Χ φορολογικό τρόπο(αδιάφορο) να αποδοθεί στο κράτος? ΕΑΝ υπάρχει όλα καλά γίνονται. Θέλω να πω ότι η «υπερφορολόγηση» της μεσαίας τάξης πρέπει να γίνει είτε το κράτος μειώσει τις δαπάνες του είτε όχι.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 8:49 μμ
δεξιος
Εδώ όμως βλέπεις Ηλία ένα ολόκληρο διανοητικό ιδεολογικό σύστημα που στηρίζει την κατάσταση.Ακόμη και μια βουλευτής της ΝΔ σε ομιλία της στις προγραμματικές δηλώσεις του σύριζα ονόμασε την κυβέρνηση «νεοφιλελεύθερη αριστερά». Στην Ελλάδα έφθασε ο όρος να σημαίνει απλά οτιδήποτε δυσάρεστο και βέβαια αυτό δεν είναι πολιτικά ουδέτερο,παραπέμπει κάπου.
@ Καπετάνιος
Δεν είναι καθόλου δύσκολο.Ο παράνομος πλούτος πρέπει να φορολογηθεί και η φοροδιαφυγή να παταχθεί.Άλλο λέμε όμως τώρα.
Κατά καιρούς ακούς διάφορους να διαμαρτύρονται ότι στις γειτονικές χώρες οι φορολογικοί συντελεστές είναι πολύ μικροί π.χ. ότι στην Βουλγαρία είναι 10%.Είναι όμως και οι συντάξεις στα 150 ευρώ.
Νεοφιλελευθερισμός κατ αρχήν θα ήταν να πας σε αυτούς τους φορολογικούς συντελεστές και φυσικά το προκύπτον έλλειμμα να αφαιρεθεί από τις δαπάνες και μισθοί δημοσίου και συντάξεις να πάνε όσο χρειάζεται.
Αυτό όμως δεν το λέει κανείς.Εκείνο που λένε είναι όχι στη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος γιατί είναι «νεοφιλελεύθερο».Και οι φόροι για να διατηρείται η κατάσταση αυτή και αυτοί «νεοφιλελεύθεροι» είναι.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 8:49 μμ
σχολιαστης
Μα τα νόμιμα εισοδήματα υπερφορολογούνται με τρόπο που δεν μπορεί να πληρωθεί. Η αποτυχία είναι σίγουρη.
Τα παράνομα είναι άλλη ιστορία, κάποιοι για παράδειγμα είχαν στο ταμείο μερικά εκατ. αλλά δεν πλήρωναν ούτε το νερό. 🙂
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 8:51 μμ
aftercrisis
Αγαπητοί, όχι και ακριβώς οι πιο φορολογημένοι πολίτες του κόσμου οι Έλληνες (τουλάχιστον το – μέχρι τώρα – «άνετο οικονομικά» 30 %)…
Προς επίρρωσιν, θα πρότεινα αφενός μια τουρνέ στα φορολογικά των σκανδιναβικών χωρών για να μάθουμε τι εστί γάλα ταράνδου
και δεύτερον (και βασικότερο) να το δούμε λίγο διαχρονικά, στη μακρά διάρκεια. Η υποφορολόγηση της μή μισθωτής upper middle class στις δεκαετίες της φούσκας (και μάλιστα με μεταχρονολογημένη συνέχεια 1980- 2012) ήταν τερατώδης.
Διευκρινίζω, της μη μισθωτης. Τα στατιστικά στοιχεία μιλούν. Όλο το βάρος το σήκωναν οι μισθωτοί – και εδώ η διόγκωση των μισθών στα υψηλόμισθα ρετιρέ του ευρύτερου ΔΕ γέμιζε εν μέρει την τρύπα του προυπολογισμού και εξυπηρετούσε έμμεσα αυτό το δωράκι σε επιχειρηματίες, εργολάβους, γιατρούς, μεγαλο»αγρότες» και μύρια έπονται.
Στρεβλό σύστημα, στρεβλή και η κατάρρευσή του.
Το τρελό ύψος των ασφαλιστικών εισφορών (τόσο της αυτασφάλισης όσο και των εργοδοτών και των μισθωτών) είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Και βλέπουμε που οδήγησε αυτος ο παραλογισμός. Σε κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 8:57 μμ
σχολιαστης
Τι σχέση έχουν οι Σκανδιναβικές χώρες που κάθε ευρώ που πληρώνεις πιάνει τόπο; Εδώ γίνεται στάχτη και μπούλμπερη! 🙂
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 9:17 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
» Το φορολογικο συστημα μεχρι τις λιγες και προφανεις αλλαγες Παπακωνσταντινου (μειωση φοροαπαλλαγών, λογιστικος προδιορισμος κερδων, …) εχει καθυστερησει απο το την Εποχη του Σημιτη, οταν υπουργος ηταν ο (οικονομολογος και μηχανικος) Ν.Χριστοδουλακης.
Τοτε επρεπε να γινει η φορολογικη και ασφαλιστικη μεταρρυθμιση.»
Η νομιμη φοροαποφυγη και φοροδιαφυγη των ευπορων στρωματων εκτος απο καποιες καταθεσεις κια μετοχες, εγινε πολυτελη ΙΧ, σπιτια, εξοχικα, ταξιδια, επιπλα κια εξοπλισμος design, μοδατα ρουχα υποδημτα, αξεσουαρ, σκυλαδικα, ρωσιδες, ουκρανες,….
ΥΓ Τωρα που εχω αδυνατισει 12 κιλα, ειδα οτι το υφισταμενο στοκ ενδυσης υποδυσης επαρκει για 3 εως 5 ετη και δεν με χαρακτηριζω καν οικονομικα «μεσαια ταξη» !!!
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 9:30 μμ
Mitsos
O Tσίπρας δήλωσε στην Αμερική left libertarian.. Εδώ το παίζει Τσε Γκεβάρα αλλά έξω δηλώνει Κάρλος Μένεμ.
Το ζήτημα που κάνουνε πως δεν καταλαβαίνουνε μερικοί είναι ότι η χώρα πλέον είναι σε πλήρη διαδικασία αποικιοποίησης, καταλήστευσης, θα ξεπουληθεί όλη και θα διαλυθεί. Εχει πλέον ξεκινήσει η ρευστοποίηση των πάντων. Ο,τι ακριβώς έκανε ο Μένεμ στην Αργεντινή.
Η επίσκεψη Ολάντ είχε ως κύριο θέμα την αγορά των υδάτων και των εταιρειών ύδρευσης από την Veolia.
Αποφάσισαν προ πολλού να τους φέρουν στην εξουσία προκειμένου να φάνε τα πάντα ελπίζοντας ότι δεν θα αντιδράσει κανείς. Ισως τους δώσουνε και μια επιμήκυνση του χρέους αν δούνε τώρα ότι ο κόσμος κάθεται στα αυγά του ήσυχος και παρακολουθεί την όλη διαδικασία ρευστοποίησης της χώρας.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 9:33 μμ
Mitsos
Προσωπικά πιστεύω ότι θα έχει πολύ κακό τέλος η κυβέρνηση αυτή και θα αποχωρήσει νύχτα με πτήση της CIA. Θα ακολουθήσει σε λίγους μήνες κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας υπό την κάλυψη του στρατού η οποία θα χειριστεί την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη ή θα γίνει η χώρα Λιβύη.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 9:37 μμ
Don Johnson
Γι αυτό σου λέω να τραγουδήσουμε και το πασίγνωστο ελαφρολαϊκό άσμα του Χαρεως του κλυν σε παραλαγή:
Δώστε μου φόρους και πάρτε την ψυχή μου.
ΕΝΦΙΑ γεμίστε το κορμί μου.
Άλλωστε τι ηθικό πλεονέκτημα θα είχαμε;
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 10:06 μμ
aftercrisis
σχολιαστης
όλα τα φορολογικά συστήματα που δεν καταλήγει σε στάχτη και μπούλμπερη ό,τι «συλλαμβάνουν», έχουν ψηλούς συντελεστές για τα υψηλά εισοδήματα και δουλεύουν με αμάχητα τεκμήρια τρόπου διαβίωσης.
Στη στάχτη και μπούλμπερη καταλήγει ό,τι συλλαμβάνουν φορολογικά συστήματα – σουρωτήρια όπως το ελληνικό και ακόμη περισσότερο, τα διάφορα flat tax 10 -20 %, τύπου Βουλγαρίας, Ρουμανίας κτλ
Δεν νομίζω να είναι τυχαίο.
Το (νέο) γαλλικό δεν το συζητάω, έγινε ήδη μεγάλη συζήτηση πέρισυ. Το γερμανικό π.χ. έχει τερματικούς συντελεστές – που τους μεγαλώνει και η λεγόμενη kalte Progress σύν εισφορά αλληλεγγύης – αρκετά πάνω από 40 %, παρά την μειωση στη δεκαετία του 2000.
31 Οκτωβρίου, 2015 στις 10:48 μμ
Πάνος
αφτερ,
ένα flat tax 10-20% (ας πούμε 15%) τι επιπτώσεις θα είχε, κατά τη γνώμη σου, στην ελληνική οικονομία; Άμεσες και απώτερες. Τι δείχνει η εμπειρία εκεί που έχει εφαρμοστεί; (θενξ).
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 12:50 πμ
elias
@after
οι πιο φορολογημένοι και στο αποδεικνύω
ο φόρος στις ανώνυμες είναι 30 + 10% στα μερίσματα δηλαδή 40%
αλλά υπάρχει και ο φόρος που ονομάζεται εργοδοτικές εισφορές που είναι το 85% του καθαρού μισθού που παίρνει κάποιος
Το ΦΠΑ 23% που είναι από τα υψηλότερα
αλλά και άπειροι φόροι όπως δημοτικά τέλη , ΕΝΦΙΑ περίεργοι φόροι στο ρεύμα, εισφορές αλληλεγγύης και άλλα εξωτικά
Τελικά το υπολόγισα ότι το 55 με 60% του τζίρου μου πάει στο κράτος.
Μπορεί να υπάρχει κάπου ένας φόρος που να είναι υψηλότερος αλλά πουθενά δεν υπάρχει όλο το πακετάκι. Στην Γερμανία είναι υψηλός ο φόρος εισοδήματος αλλά δεν έχουν ΕΝΦΙΑ
Τώρα αν τα πάρεις όλα αυτά και αναλύσεις τι απόδοση έχεις: εκεί κόβεις φλέβες. Και κάποια στιγμή ο κάθε επαγγελματίας αρχίζει αναρωτιέται: ηλίθιος είμαι να δουλεύω σε ένα κράτος που μου παίρνει το 60% του τζίρου για να μου δώσει σκατά παιδεία, υγεία, ασφάλιση να μην ξέρω τι νέος φόρος θα μου μπει αύριο, να μην μπορώ να πάρω ένα κεφάλαιο κίνησης από την τράπεζα, και γενικά να θεωρούμε απατεώνας επειδή έβαλα κάποιο κέρδος. Και αυτός ο επαγγελματίας θα πάει η στην Βουλγαρία για φτηνότερα ή στην Ιταλία ή Αγγλία για καλύτερο επίπεδο ζωής.
Και όταν φύγει αυτός ο επαγγελματίας ο Τσίπρας θα φορολογήσει τα….μου.
Και όταν η συντεχνίες που τον έκαναν πρωθυπουργό του ζητήσουν τα φράγκα θα ψάχνει για το ελικόπτερο.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 12:51 πμ
elias
@πανος
ένα φλατ ταξ 20% σημαίνει δραστικό περιορισμό του δημοσίου.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 1:29 πμ
Mitsos
Tα ελικόπτερα τα έχουν ετοιμάσει από καιρό. Το θέμα είναι να προλάβουνε να την κάνουνε γρήγορα όλοι μαζί. Αρκετοί τα παιδόγγονα και όλα τα λεφτά τα έχουν ήδη βγάλει στο εξωτερικό σε χώρες εκτός ΕΕ. Μην ανησυχείς Ηλία ο χρόνος τους πλέον τελειώνει πάρα πολύ γρήγορα. Ελεγα ότι θα τη βγάλουν 1,5 χρόνο αλλά βλέπω ότι δεν θα φτάσουνε στο Πάσχα.
Ολος ο πλανήτης πλην Αμερικανών θέλει να τους ξεφορτωθεί και θα τους ξεφορτωθεί. Ο Βλεδίμηρος τους έχει βάλει στο μάτι γιατί του κάνανε πολλά. Αλλά και μέσα στην ΕΟΚ πλέον δεν μπορούνε να σταθούνε πουθενά. Από τη μια σύνοδο κορυφής στην άλλη χειροτερεύουνε καθημερινά τη θέση τους. Η διάρκεια τους θα είναι κατά πολύ μικρότερη των κατά καιρούς «αριστερών» κυβερνήσεων της Ιταλίας αλλά θα έχουν προκαλέσει τέτοια ζημιά στην χώρα που θα χρειαστούνε δεκαετίες για να συνέλθει.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 6:12 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«ένα φλατ ταξ 20% σημαίνει δραστικό περιορισμό του δημοσίου.»
Αληθές.
Ένας flat tax (rate),ενιαίος φορολογικός συντελεστής ελληνιστί, προϋποθέτει δραστική μείωση του κράτους.
Θα μπορέσει κατά πάσα πιθανότητα να χρηματοδοτήσει επαρκώς την παιδεία, την υγεία, την άμυνα, την δημόσια ασφάλεια, την κοινωνική ασφάλιση αλλά, κυριολεκτικά, ξεχνάμε τα υπόλοιπα. Εδω που έχουμε φτάσει ίσως δεν είναι κακή ιδεα. Χρειάζεται όμως ΠΟΛΥ σχεδιασμό τυχόν επιβολή του για να αποδόσει.
Μία χώρα που τον έχει εφαρμόσει με επιτυχία είναι η Ρωσία.
Ο Συριζα φοβάμαι ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 8:56 πμ
ηλ
Δειτε μια μικρη περιπτωση. Εγω ειμαι μισθωτος ΙΥ «στέλεχος», δ/της μιας ομαδας 15 ανθρωπων. Πληρωνω ηδη 21 % στο τσμεδε (21 στο ακαθ, ειναι 40 στο καθαρο) και 35 % αμεσο φορο.
Και αιφνης πρεπει να πληρωνω και 2-3 κατοσταρικα το μηνα για το εταιρικο αμαξι (και αλλα για την ασφ υγειας κλπ). Οκ αλλα με ενοχλει πολυ το ξαφνικο, το αναδρομικο (απο Ιαν 14) και το μη ανταποδοτικο. Τωρα λοιπον που ειναι να ανανεωθει το λιζιν, αντι για αμαξι 30κ θα ζητησω αμαξι 10κ (λιζιν το πρωτο 850 ευρ και το δευτερο 350 ευρ). Εγω θα συνεχισω χαμενος, ναι, αλλα ποιος χανει πιο πολλα; Μονο οι φοροι καταναλ, εκτελωνισμου κλπ στα 30κ θα ταν 20κ. Και αλλα τετοια πολλα που αν φωτιστουν δειχνουν καθαρα τις στρεβλωσεις
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 9:20 πμ
lycabettus
(Ας φορέσω κι εγώ την τήβεννο του οικονομολόγου – όμως, μην βαράτε)
Κατά τη γνώμη μου, όλα τα φαινόμενα που μας στρίβουν τα άντερα (πελατειακό κράτος, υπερφορολόγηση «ακορντεόν» των μεσαίων στρωμάτων, απρόσφορες δαπάνες του ΔΤ – διαφθορά, δηλαδή -, τελοσπάντων ό,τι δεν γίνεται στη Σκανδιναβία, είχαν ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΑΛΟ:
– χορήγησαν αγαθά και στις κοινωνικές και γεωγραφικές εσχατιές της χώρας
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ SUV, αλλά φάρμακα ψηλής τεχνολογίας, ιατρικά αναλώσιμα (που στον δυτικό κόσμο υφίστανται rationing, και στον τρίτο μας κόσμο κάνουν ανθρώπους να σφάζονται). Στην εκπαίδευση, επίσης. Στην ενέργεια το ίδιο.
Ποιό, όμως, ήταν το πρόβλημα αυτής της (αποκρουστικής για τα νεωτερικά μάτια) πολιτικής (policy), η οποία, ξαναλέω, ανέταξε την μεταπολεμική Ελλάδα?
Το πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, βρισκόταν στον τελικό χρήστη, που έβγαζε ασύμμετρα κέρδη από ένα, κατ´αρχήν συγκρατημένο, σύστημα. Στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην υγεία, στην ενέργεια, τις ελεγκτικές υπηρεσίες κτλ, εξαπλώθηκε γρήγορα ένας τύπος πολίτη αμοράλ, αριβίστα και, βέβαια, πανούργου διαπλοκέα, που ήταν καμουφλαρισμένος ως «πρασινοφρουρός», «γαλάζιο παιδί», «εργατοπατέρας», (μην ξεχνάμε) «της εκκλησίας» και, αργότερα, προστέθηκαν drag queens όπως με τα «γουναράδικα», και άνθρωποι στα όρια της νευρικής κρίσης.
Τελοσπάντων, πιστεύω πως οι εχθροί μας είναι δίπλα μας, κι όχι στην πολιτική των αγορών, τη μετανάστευση, την κρίση της ΕΕ, κτλ.
Είναι μάλλον και μέσα μας…
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 9:40 πμ
elias
@lyc
χίλιες φορές να φορολογηθούμε αν τα χρήματα αυτά πιάνουν τόπο. Όχι όμως να πληρώνουμε φόρο για να έχει ο δήμος Αμαρουσίου 1500 υπαλλήλους και για να διορίζονται οι καθαρίστριες γραμματείς στο υπουργείο δικαιοσύνης.
Να δεχτώ να πάει το μεγαλύτερο μέρος των κερδών μου για κάποιο διάστημα για την αποπληρωμή του χρέους, αλλά το κράτος να μην με αντιμετωπίζει σαν απατεώνα επειδή έχω μια επιχείρηση. Να ξέρω ότι αύριο δεν θα εμφανιστεί ένας νέος εξοντωτικός φόρος, ή ένας τρελαμένος υπάλληλος της εφορίας που θα ξύνεται για να με κλείσει.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 11:37 πμ
σχολιαστης
ΗΤΑΝ ΣΟΒΑΡΟΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΟΥ GREXIT
ΥΠΟΙΚ Κύπρου για τη διαπραγμάτευση: Εβλεπα την Ελλάδα να πηγαίνει στα βράχια
Πηγή: ΥΠΟΙΚ Κύπρου για τη διαπραγμάτευση: Εβλεπα την Ελλάδα να πηγαίνει στα βράχια | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/233644/ypoik-kyproy-gia-ti-diapragmateysi-evlepa-tin-ellada-na-pigainei-sta-vrahia#ixzz3qENwyppG
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 11:41 πμ
lycabettus
Σε πρακτικό επίπεδο, νομίζω πως την ανάγκη αστυνόμευσης / ποινικοποίησης της ρεμούλας, ακόμα και με την τεχνική βοήθεια της ευρωπαϊκής ένωσης, την έχουν αντιληφθεί καλύτερα οι του ΝΔΣΟΚ – άλλωστε φέρουν και την πατρότητα του φαινομένου.
Προσωπικά, μου φαίνεται πως το παιχνίδι χάνεται με αυτόν τον Σύριζα.
Για αυτό ψήφισα τον Βαγγέλα.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 12:06 μμ
kapetanios
νομίζω ότι την συζήτηση για το δικαιότερο και αποδοτικότερο φορολογικό σύστημα την έχει κλείσει η ίδια η Ιστορία–επιλέγοντας εν τέλει (και καλώς)την προοδευτική φορολόγηση. Και εν πάση περιπτώσει το ένα θέμα μας είναι η διαχείριση των φορολογικών εσόδων και το άλλο είναι το ύψος τους. Θέλω να πω ότι πρέπει να ανοίξουμε λίγο την συζήτηση μιας και αυτό που επιδιώκουν οι φιλελε είναι κυρίως η μείωση των φορολογικών εσόδων και ουχί η αποτελεσματικότερη διάθεση τους–στην οποία εσκεμμένα επικεντρώνονται.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 12:22 μμ
Ενη
Η ουσία ολου του αρθρου βρισκεται σ΄αυτή την παραγραφο
και ιδιαιτερα, αλλά αποφασιστκά για την εξελιξη της οικονομίας,σ το κομματι:
» η υπαρξη ενος υπερτροφικου κρατους, τα κρατικά μονοπώλια και η διατηρηση του δημοσιου ελεγχου σε επιχειρηματικες δρασεις.»
Ο εκσυγχρονισμός και η μειωση του κρατικου τομεα ειναι και ηταν παντα ο καθοριστικός παραγοντας. Οπως επισης και ολα τα μέτρα που επεβαλαν ολα τα μνημονια. Με αλλα λογια η μειωση των δαπανων.
Δεν γινεται μια κυβερνησησ επειδή θελει να αυτοπροσδιοριζεται ως αριστερή, να μην λαμβανει υποψη της οτι το συστημα μεσα στο οποιο λειτουργει και κυβερνα ειναι το καπιταλιστικό.
Οι υπερογκοι φοροι εφοσον δεν αντιστοιχουν σε ενα εκτεταμενο κρατος προνοιας για τους πολίτες, οδηγουν σε φτωχοποιηση της κοινωνίας που λειτουργει με ιδιωτικο-οικονομικους ορους, παλι συμφωνα και με το ισχυον συστημα, του καπιταλισμου.
Το οτι ταυτοχρονα γινονται ενεργειες αποτελεσματικες για την παταξη της φοροδιαφυγης, της διαφθοράς και ολων των φαινομενων της παρανομίας δεν σημαινει οτι παλι μεσα στο ιδιο συστημα, λειτουργουν και οι κρατικοι θεσμοι που ελεγχουν και τιμωρουν την οποια παρανομία.
(Τον γκακστερ Καπονε, τον επιασε η εφορία και οχι η αστυνομία για τα εγκληματα του)
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 1:18 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Ανεξαρτητα απο το φορολογικο συστημα, που το ορθο και δικαιο ειναι το προοδευτικο, ειναι περα απο προφανες οτι πρεπει
-να κυνηγηθει ανηλεως η φοροδιαφυγη υψους περι τα 60 δις (λ.χ. στον τουρισμο και στις συναφεις υπηρεσιες ειναι 17 δις, δηλ. 120% του επισημου ποσου συμφωνα με δηλωση του Μιχ.Γελανταλι στην ΕΡΤ))
-οι δαπανες του ευρυτερου δημοσιου τομεα να μειωθουν δραστικα, λ.χ. 5 εως 7% ετησιως, εως την σταθεροποιηση της οικονομιας (ευχομαι εως το 2020).
Οι μεταπολιτευτικες σπαταλες σε δημοσια και δημοτικα εργα και προμηθειες (ιδιως στους τομεις της αμυνας και της υγειας), ….
Ο διορισμος στο δημοσιο, ΝΠΔΔ, Δημους και Δημοτικες επιχειρησεις δεν ειναι ισοβιο δικαιωμα, ουτε οι -σχετικα- υψηλες αμοιβες, οι πλασματικες υπερωριες, η λευκη απεργια, οι κοπανες, οι γεφυρες αδειων,,..
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 1:31 μμ
kapetanios
ας τα κάνω φραγκοδίφραγκα γιατί βλέπω ότι μπερδευόμαστε. Τα φορολογικά έσοδα μιας Βευρωπαικής χώρας ανέρχονται στο 30-32%/ΑΕΠ . Σε μας βρίσκονται κάπου στα 22-23%. Σήμερα έχουμε ένα ΑΕΠ κοντά στα 180δις που σημαίνει ότι πρέπει (με βάση τον ΜΟ της ΕΕ)τα φορολογικά μας έσοδα να φτάσουν στα 54δις, Ναι ή όχι? Εάν ναι τότε να σταματήσουμε άμεσα το παραμύθι της υπερφορολόγησης της μεσαίας τάξης ( εκτός εάν θέλουμε να βρεθούν από την φτωχή και μόνον τάξη) εάν όχι μπορούμε να το ισχυριζόμαστε ες αεί. Εσείς αποφασίζετε
(εάν αρχίσουμε πάλι τα ναι μεν αλλά το σπάταλο κράτος και τα λαμόγια της ΔΕΗ που τα τρώνε κλπ θα το θεωρήσω ως υπεκφυγή –ή ως άγνοια )
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 1:40 μμ
δεξιος
Οι αριθμοί αυτοί είναι περασμένων εποχών.Αυτή τη στιγμή σε ποσοστό ΑΕΠ έχουμε περίπου το ίδιο.
Μόνο που δεν έχουμε το ίδιο ΑΕΠ.Μεγάλες επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από χίλια άτομα (όπως αυτή στις Σκουριές π.χ.) πληρώνουν πιο εύκολα τα βάρη τους από χίλιους μικρομεσαίους.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 1:43 μμ
kapetanios
από που βγαίνει αυτό το συμπέρασμα ? Δεν γνωρίζω κάτι τέτοιο αν και επαναλαμβάνεται συχνά ως επιχείρημα
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 1:44 μμ
Ενη
Ο,τι και να γραφεται σε αυτό το σχολιο θα πρέπει να λαμβανεται υποψη και η συγκυρία.
Η κριση που πληττει την οικονομία επι 5 χρονια, και τους πολιτες απο τα μνημονια, απεικονιζει την πραγματικη κατασταση μιας κοινωνίας.
Δεν γινονται υπολογισμοι με βαση μια συνηθη κατασταση σε μια οικονομία Δυτικης χωρας
αλλά αυτή που συνεχως βρισκεται υπο τον κινδυνο μιας …καταρρευσης.
Τα συνεχη μνημονια της Ελλαδας δεν εχουν «αντικρυσμα» σε καμια αλλη Βευρωπαικη χωρα.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 1:45 μμ
Ενη
διορθωση «ο,τι και να γραφεται σε αυτό το ΠΟΣΤ (και οχι σχολιο) βεβαια
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 1:47 μμ
kapetanios
πχ η συμμετοχή στον οικονομικό κύκλο του μικρομεσαίου τουριστικού κλάδου στην περιοχή είναι πολλαπλάσια από αυτήν της επιχείρησης χρυσού . Άσε που και αυτή μικρομεσαίους χρησιμοποιεί (δεν ξέρω εάν το γνωρίζεις αλλά το έργο μέχρι στιγμής υποστηρίζεται κυρίως από υπεργολάβους που έχουν συνάψει συμβάσεις έργου)
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 2:02 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«νομίζω ότι την συζήτηση για το δικαιότερο και αποδοτικότερο φορολογικό σύστημα την έχει κλείσει η ίδια η Ιστορία–επιλέγοντας εν τέλει (και καλώς)την προοδευτική φορολόγηση.»
Κάπταιν δεν υπάρχει διαφωνία ότι η προοδευτική φορολόγηση είναι δικαιότερη από άλλα συστήματα φορολόγησης. Η συζήτηση περί ενιαίου φορολογικού συντελεστή έχει όμως νόημα εκεί όπου υπάρχει εκτεταμένη φοροδιαφυγή, ακριβώς επειδή θεωρείται πιο εύκολο φορολογικό σύστημα ως προς την διαχείρισή του από το κράτος.
Κατά την γνώμη μου το ιδανικό είναι ένα προοδευτικό φορολογικό σύστημα. Απαράιτητη όμως προϋπόθεση για να λειτουργεί αποδοτικά και δίκαια είναι φοροδιαφυγή να μην είναι εκτεταμένη.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 2:47 μμ
aftercrisis
Μειώθηκε άραγε η φοροδιαφυγή στις χώρες του flat-tax (Ρωσία, Βουλγαρία, Ρουμανία); Με τα νούμερα που κυκλοφορούν, δεν το νομίζω. Ο λόγος είναι η εγγενής απληστία των κοινωνικών ομάδων που διακρίνονται στο σπόρ, σε κάθε εποχή και παντού στον κόσμο.
Ως προς την ερώτηση του Πανου, συμφωνώ ότι flat-tax στην Ελλάδα σημαίνει δραστικό περιορισμό «του δημοσίου». Αλλά όχι γενικά «του δημοσίου»: η κεντρική γραφειοκρατία και οι «ευγενείς κλάδοι» δεν θα πειραχτούν, ούτε βέβαια ο στρατός, οι δυνάμεις ασφαλείας, και τολμώ να πώ ούτε ο σκληρός πυρηνας των επωφελούμενων περί τις ΔΕΚΟ, βλαχοδημαρχίες κτλ.
Αλίμονο στην εκπαίδευση, στην υγεία και στις λοιπές υπηρεσίες στήριξης της καθημερινής ζωής (λειτουργίες «αναπαραγωγής» της κοινωνίας, τις λένε οι κοινωνιολόγοι).
Μια ματιά στο πόσο «βελτιώθηκαν’ (!) οι λειτουργίες «αναπαραγωγής» στη Βουλγαρία, Ρωσία κτλ τις τελευταίες δεκαετίες είναι εξόχως διαφωτιστική.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 2:52 μμ
aftercrisis
Ο λόγος είναι η εγγενής απληστία των κοινωνικών ομάδων που διακρίνονται στο σπόρ αφενός – και η διαφθορά των κρατικών λειτουργών αφετέρου.
Κανενα «απλό» φορολογικό σύστημα δεν μπορεί να διορθώσει ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο.
Ο μόνος τρόπος είναι έλεγχος και καταλογισμός στους κρατικούς μηχανισμούς, και μάλιστα με ελεγκτες εξωτερικούς του μηχανισμού φοροείσπραξης (να ξεχάσουν τις «ένορκες διοικητικές εξετάσεις»).
Και κυρίως, μακροπρόθεσμα αλλαγή κοινωνικών αξιών – μέσω της παιδείας φυσικά.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 3:16 μμ
kapetanios
ναι ρε Γιάνναρε , είναι ευκολότερο αλλά είναι και εντελώς άδικο για τις χαμηλές οικονομικά τάξεις. Κι αν επιχειρήσεις να λύσεις αυτό το πρόβλημα της αδικίας με ένα ας πούμε μεγάλο αφορολόγητο πας σε σημαντική μείωση εσόδων (εξαιτίας ακριβώς της μείωσης στην φορολογία του πλούτου) η οποία οδηγεί σε ένα αρνητικό φαύλο κύκλο με μεγάλες συνέπειες. Απ την άλλη δεν θα είχα αντίρρηση για μια μείωση στον συντελεστή φορολογίας επιχειρήσεων με στόχο την επανεπένδυση των κερδών. Γεγονός που ναι μεν θα είχε μια μικρή απώλεια εσόδων για το κράτος όμως θα βοηθούσε τις επιχειρήσεις να παραξουν μεγαλύτερο πλούτο για τα υπόλοιπα εμπλεκόμενα μέρη όπως είναι οι εργαζόμενοι, προμηθευτές, κατασκευαστές κλπ Δυστυχώς αυτή η μικρή απώλεια εσόδων δεν είναι ούτε ανεχτή από την τρόικα αλλά ούτε και μπορεί να καλυφθεί από αλλού(όντας στο ευρω) με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό μας σε μια αδιέξοδη κατάσταση –ή σε μια αναγκαστική μεγάλη μείωση του κράτους. Αυτή όμως θα είναι μια αυτοκτονική επιλογή όπως απεδείχθη και με την μέχρι τώρα πορεία μας (βλπ λάθος του δντ στον πολλαπλασιαστή ύφεσης με αποτέλεσμα η Ελλάδα να θυμίσει βομβαρδισμένο τοπίο μετά από πόλεμο) γιατί θα εντείνει τον καθοδικό σπιράλ (αύξηση της ανεργίας , περεταίρω μείωση της κατανάλωσης, μικρότερο ΑΕΠ και πάει λέγοντας) Και ναι μεν κάποια στιγμή θα βρεθεί το σημείο ισορροπίας (ειδικά εάν αυξηθούν οι χρηματοδοτικές εισροές μέσα από τις ΑΞΕ πχ) αλλά θα έχεις χάσει και τον μισό σου πληθυσμό ο οποίος σε καμία των περιπτώσεων δεν θα μπορέσει να επανακάμψει από το πλήγμα. Κι εσύ φυσικά σαν μικρό κράτος πλέον δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτόν τον πληθυσμό.
Όποιος λοιπόν θέλει να πάρει θέση σε ένα δίλλημα καλό είναι να έχει υπόψη του ότι θα βλέπει δυο γενιές να πνίγονται στα παγωμένα νερά της οικονομίας μας και οι αναίσθητοι και απάνθρωποι(κατά τον Τσίπρα) φίλοι μας ευρωπαίοι δεν θα κάνουν τίποτα για να τους σώσουν
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 3:23 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Μειώθηκε άραγε η φοροδιαφυγή στις χώρες του flat-tax;»
Δεν έχει να κάνει τόσο με την μείωση της φοροδιαφυγής η επιβολή του αλλά με την διαχειρισή από το κράτος που είναι πιο εύκολη, οπότε και πιο σίγουρα τα έσοδα του κράτους.
Από την άλλη η πλέον σοβαρή αντίρρηση για την επιβολή του είναι το παρακάτω που λές αφτερ,
«flat-tax στην Ελλάδα σημαίνει δραστικό περιορισμό «του δημοσίου». Αλλά όχι γενικά «του δημοσίου»: η κεντρική γραφειοκρατία και οι «ευγενείς κλάδοι» δεν θα πειραχτούν, ούτε βέβαια ο στρατός, οι δυνάμεις ασφαλείας, και τολμώ να πώ ούτε ο σκληρός πυρηνας των επωφελούμενων περί τις ΔΕΚΟ, βλαχοδημαρχίες κτλ.»
Θεωρητικά θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει επαρκώς θεμελιώδεις κοινωνικές υπηρεσίες (π.χ. υγεία, παιδεία) αλλά, επειδή ζούμε στην Ελλάδα, θεωρώ πολύ πιο πιθανό να συμβεί το παραπάνω που λες οπότε καλύτερα να την ξεχάσουμε την όλη ιδέα περί ενιαίου φορολογικού συντελεστή.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 3:30 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«είναι ευκολότερο αλλά είναι και εντελώς άδικο για τις χαμηλές οικονομικά τάξεις.»
Συμφωνώ κάπταιν, το είπα και σε ένα σχόλιο παραπάνω – το δικαιότερο είναι το προοδευτικό σύστημα.
«Απ την άλλη δεν θα είχα αντίρρηση για μια μείωση στον συντελεστή φορολογίας επιχειρήσεων με στόχο την επανεπένδυση των κερδών.»
Αυτό είναι ένα σωστό μέτρο αλλά δεν ξέρω για ποιό λόγο δεν έχει υιοθετηθεί.
Για τα υπόλοιπα που λές στο σχόλιό σου δεν διαφωνώ σε κάτι. Μία λύση – με την έννοια ότι θα ανακουφίσει σε σημαντικό βαθμό τους πολίτες από την λιτότητα, δηλαδή όλους μας, και θα δώσει κάποιες προοπτικές για ανάταξη της οικονομίας – θα μπορούσε να είναι μία πολύ σημαντική αναδιάρθρωση του χρέους ή ακόμα και κούρεμά του. Τι τελικά θα γίνει δεν ξέρω.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 3:38 μμ
kapetanios
δεν το νομίζω δυστροπε Θέλω να επαναλάβω ακόμη μια φορά αυτό που λέω καθ όλη την διάρκεια αυτής της συζήτησης για το χρέος–και πάνε πολλά χρόνια τώρα που έχει ξεκινήσει. Η διευθέτηση του χρέους ΔΕΝ αφορά αυτήν την γενιά. Μην περιμένει δλδ κανείς ότι μια διαγραφή του θα σημάνει και κάτι για την τσέπη του(δλδ θα αυξηθεί ο μισθός του ή η σύνταξη του, θα βρει ευκολότερα δουλειές ή θα πάει να πάρει κάποιο δάνειο από τις τράπεζες) Πλανάται πλάνην οικτράν
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 3:40 μμ
kapetanios
είναι όμως μια υποχρέωση που έχουμε για τις επόμενες γενιές –την οποία όμως δεν βλέπω να τηρούμε
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 3:44 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Μην περιμένει δλδ κανείς ότι μια διαγραφή του θα σημάνει και κάτι για την τσέπη του»
Δεν αναφέρομαι σε αυτό Κάπταιν, αναφέρομαι στο να δοθούν προοπτικές ανάταξης στην οικονομία, στο να ξέρεις ότι του χρόνου θα ‘ναι καλύτερα από φέτος, και όχι χειρότερα όπως τώρα.
1 Νοεμβρίου, 2015 στις 4:02 μμ
kapetanios
η διαγραφή του χρέους δεν θα οδηγήσει σε περεταίρω πίεση τον προϋπολογισμό του κράτους (από το 20-22 και μετά τα νούμερα εξυπηρέτησης του δεν βγαίνουν) αλλά σε αυτήν την φάση το κράτος(και χωρίς το χρέος) δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ούτε τις βασικές του ανάγκες. Επ αυτού χρειάζονται αποφάσεις γιατί εάν πάμε έτσι (από το κακό στο χειρότερο)σε λίγο καιρό ούτε και θα μας ενδιαφέρει η εξυπηρέτηση του χρέους. Αποτελεί λοιπόν λύση η δραστική (όχι σε επιμέρους που είναι και απολύτως απαραίτητη) μείωση των δαπανών με την σμίκρυνση του κοινωνικού κράτους? Βλέπω ότι όλο και αυξάνονται (και θα αυξάνονται περισσότερο όσο θα δυσκολεύουν τα πράγματα) οι φωνές που ζητούν την εδώ και τώρα πλήρη αποσταθεροποίηση του εργασιακού περιβάλλοντος και την απόλυση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κι επειδή με αυτόν τον τρόπο αυξάνονται οι πιθανότητες να συμβεί μας βλέπω να πηγαίνουμε με χίλια στον τοίχο–θαρρώντας ότι είναι ένα απλό εμπόδιο που εάν το πηδήξουμε θα βρεθούμε στην γη της επαγγελίας. Λίγο προσοχή τι ευχόμαστε γιατί μπορεί και να συμβεί λέμε