Ο Κεμάλ είναι ο πατέρας ενός έθνους – από τα νεότερα στην Ανατολική Μεσόγειο. Όλα τα έθνη έχουν σφαγές (άλλοτε άλλης μορφής, έντασης και διάρκειας) στο πιστοποιητικό της γέννησής τους. Η Τουρκία δεν εξαιρείται, όπως δεν εξαιρείται κανένα άλλο Βαλκανικό έθνος, από τον 19ο αιώνα και μετά. Ο Κεμάλ ήταν αυτός που ήταν, δεν έχουμε κανένα λόγο να τον «δοξάζουμε» εμείς, στη γενέτειρά του Θεσσαλονίκη ή αλλού. Αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να αντιδρούμε υστερικά, με το άκουσμα του ονόματος. Αγνοώντας παταγωδώς την Ιστορία – των άλλων αλλά και τη δική μας.
Πηγή: Τουρκική φιέστα στη Θεσσαλονίκη για την επέτειο θανάτου του σφαγέα Κεμάλ | Mignatiou.com
2 Σχόλια
Comments feed for this article
11 Νοεμβρίου, 2015 στις 12:26 μμ
Santiliana
Αφηστε τα αυτα. Να παραιτηθει αμεσως και να διαπομπευθει παραυτα ο ανιστορητος Φιλης που τολμησε να μιλησει για εθνικη καθαρση μονο, αντι να γραψει με κεφαλαια γραμματα ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, η και τα δυο μαζι.
Οχι παιζουμε…….
11 Νοεμβρίου, 2015 στις 9:38 μμ
nikiplos
Η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει μόνη της απέναντι στον ιμπεριαλισμό που εκφράζει η Τουρκία στα Βαλκάνια και που εν πολλοίς είναι σύννομος με την ιστορία της (της Τουρκίας) των τελευταίων 500 χρόνων. Γερασμένη, φτωχυνμένη και απαίδευτη, χωρίς παγκόσμιο ρόλο με μόνο το «οικόπεδο» δεν μπορεί να κάνει πολλά εκτός της Ευρώπης. Ρόλος με ζητιανιά δεν δίνεται από κανέναν και σε κανέναν… το πάρτυ της μεταχουντικής φενάκης τελείωσε οριστικά το 2010…
Ο Κεμάλ είναι ένα βασικό ιστορικό κεφάλαιο της Τουρκίας. Όσο πιο γρήγορα αποδεχθούμε αυτό το γεγονός, τόσο πιο εύκολα μπορούμε και να το εκμεταλλευτούμε… Και να κερδίσουμε πάρα πολλά χρήματα… Αυτό φυσικά απαιτεί έξυπνους ανθρώπους… Κι όχι κατοίκους που εκλέγουν όποιο φρούτο βρίσει το «κωλοκράτος των Αθηνών»…
Καλό είναι να αφήσουμε τα στερεότυπα της ΕλληνοΧριστιανικής μας Φενάκης και ν’ αρχίσουμε με ορθολογισμό να αντιλαμβανόμαστε τους γείτονες. Να τους γνωρίσουμε πρώτα ποιοί ακριβώς είναι… Να δούμε δηλαδή ότι και άλλοι λαοί και πολιτισμοί είναι μεγάλοι κι όχι μόνο εμείς οι τρισμέγιστοι και οι τρισχιλιετείς… ίσως έξω από αυτούς τους ετεροπροσδιορισμούς να βρούμε πολλά κοινά μεταξύ μας και να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε υπό άλλη βάση… Ίσως, δεν είναι απαραίτητο…