Ανέκαθεν ήταν ο προνομιακός χώρος για τους εκλεκτούς του ΝΔΣΟΚ. Ο χώρος που το ΝΔΣΟΚ τοποθετούσε όσους αποτύγχαναν να εκλεγούν βουλευτές, όσους επιθυμούσαν βελτίωση εισοδήματος (συνταξιούχοι οποιασδήποτε υπηρεσίας, εκπαιδευτικοί μέσης εκπαίδευσης κλπ), όσους νεότερους κομματικούς είχαν φιλοδοξίες για «μετά» και όσους ήταν κομματικοί μεν, άνεργοι δε, αλλά με προσόντα: τους υποστήριζε κάποιος από τους βαρόνους της εκάστοτε κυβέρνησης. Ορισμένοι ήταν εμφανώς αστοιχείωτοι ή γραφικοί τύποι. Επαγγελματίες της διοίκησης μεταξύ τους υπήρξαν ελάχιστοι. Επαγγελματίες πασόκοι ή νεοδημοκράτες, αμέτρητοι. Ήταν και κάποιοι που έμπαιναν ανάποδα, ιδίως στην τελευταία περίοδο της σαπίλας πριν το ξέσπασμα της κρίσης, επί Καραμανλή: πχ διοριζόταν διοικητής ο εκλεκτός κάποιου μεγαλοπασόκου, όταν ο δεξιός υπουργός δεν είχε κάποιον δικό του να βολέψει. Υποθέτω ότι συνέβαινε και το αντίστροφο – αν και δεν έχω πρόχειρο παράδειγμα γι’ αυτό.

(Διαθέτω όμως πλήθος παραδειγμάτων για όλα τα προηγούμενα).

Οι διοικήσεις των νοσοκομείων αποτελούν δίκτυο εξουσίας ή μάλλον νομής της εξουσίας μέσω της κομματοκρατίας και των πελατειακών σχέσεων, τοπικά και πανελλαδικά. Ανέκαθεν. Και ήταν ένας από τους λόγους που μαράζωσε, λεηλατήθηκε, απαξιώθηκε και φυτοζωεί ένα από τα ελάχιστα πραγματικά επιτεύγματα του ελληνικού λαού, το ΕΣΥ. Ίσως όχι ο σημαντικότερος, αλλά οπωσδήποτε στη short list με τις κακοδαιμονίες της Δημόσιας Υγείας.

Αυτές τις μέρες γίνεται μεγάλη φασαρία για τις αξιολογήσεις των διοικητών που διόρισε η προηγούμενη κυβέρνηση. Η λέξη αξιολόγηση μπορεί να μπει σε εισαγωγικά: ήταν απλά ο νομότυπος τρόπος για να απαλλαγεί  η κυβέρνηση από τους  εκλεκτούς τους προηγούμενης χωρίς να αναγκαστεί να τους απολύσει, καταβάλλοντας τις δέουσες αποζημιώσεις. Διότι ήταν ελάχιστοι εκείνοι που διέθεταν την ευθιξία να παραιτηθούν οικιοθελώς, παρ’ όλο που τους το ζητήθηκε επανειλημμένως, από την αρχή της χρονιάς.

Έπρεπε η κυβέρνηση να προχωρήσει σε αντικατάσταση των διοικητών – εκτός από μια ντουζίνα που κράτησε στις θέσεις τους;

Ευθέως και χωρίς περιστροφές, ναι. Όπως όφειλαν όλοι, εξαρχής, να θέσουν τις παραιτήσεις τους στη διάθεση του Υπουργείου Υγείας, χωρίς τσιριμόνιες. Γιατί, πέρα από τα τάχαμ δήθεν, συγκροτούσαν ένα δίκτυο νομής εξουσίας απλωμένο από την προηγούμενη κυβέρνηση, με τους όρους που σκιαγραφήθηκαν ήδη. Γιατί είναι αδιανόητο η κυβέρνηση να έχει (ή να αισθάνεται πως έχει) ως επικεφαλής του συστήματος της Δημόσιας Υγείας ανθρώπους εχθρικούς προς την πολιτική της ύπαρξη και φυσικά εχθρικούς με τις πολιτικές που θέλει να προωθήσει.

Θα ήταν όλα διαφορετικά αν είχαμε μια όχι ιδανική αλλά μια απλά υποφερτή δημόσια διοίκηση. Τούτου δοθέντος, ας προχωρήσουμε στο επόμενο ερώτημα:

Θα είναι η διαδικασία επιλογής των νέων διοικητών αντικειμενική, δηλαδή αξιοκρατική;

Ευθέως και χωρίς περιστροφές, όχι. Τίποτα δεν εγγυάται μια τέτοια εξέλιξη. Ούτε καν τα ίδια τα κριτήρια της επιλογής, τα οποία περιλαμβάνουν και την (τυχόν) συμμετοχή του υποψηφίου διοικητή σε… εθελοντικές οργανώσεις!

(Δεν είναι πρωτότυπο, είναι η συνέχεια της περίφημης «κοινωνικής δράσης» που είχαν εφεύρει οι πασόκοι προ αμνημονεύτων χρόνων,  ακόμα και για την επιλογή νευροχειρουργών ή γαστρεντερολόγων για το ΕΣΥ)

Αλλά και τα υπόλοιπα κριτήρια είναι γενικά, αόριστα και άσχετα με την πραγματικότητα (δείτε το σύνδεσμο, στο τέλος). Επειδή είναι απολύτως αδύνατον να υπάρξει «αντικειμενική» αξιολόγηση με βάση τα κριτήρια αυτά, ο μόνος τρόπος να ξεφύγουμε από τα δεδομένα του ένδοξου παρελθόντος είναι οι επιτροπές αξιολόγησης των υποψηφίων να είναι κοινής (όχι απλά κυβερνητικής) αποδοχής και εμπιστοσύνης.

Μιαν άλλη φορά, ίσως.

*

http://www.healthreport.gr/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CE%B9-%CE%B4/