ImageHandler

liberal.gr

Πόνεσε ο Σπίρτζης, δάκρυσε ο Βελουχιώτης

Του Σάκη Μουμτζή

Η εικόνα του Άρη Βελουχιώτη που είχε στο γραφείο του ο υπουργός, δάκρυσε όταν αυτός υπέγραφε την παραχώρηση των αεροδρομίων στον εχθρό. Και σε ποιον εχθρό; Τον πιο μισητό. Τον Γερμανό. Θυμήθηκε ο Άρης τη δική του εποχή. Τότε πάλι κάποιοι υπέγραψαν και κάποιοι πάλι έκλαιγαν. Περασμένα ξεχασμένα, είπε μέσα του, ενώ τα δάκρυα έτρεχαν. Το αγαπούσε αυτό το παιδί, τον Σπίρτζη, από τότε που ήταν στο ΠΑΣΟΚ. Πρακτικός άνθρωπος, έβλεπε μπροστά. Το μέλλον. Εννοείται, το δικό του μέλλον.

Τώρα δεν μπορεί, ο πρωτοκαπετάνιος, να καταλάβει τι του συνέβη και παρέδωσε τα αεροδρόμια στους απογόνους αυτών που πριν εβδομήντα και παραπάνω χρόνια, αυτός, ο Άρης, πολεμούσε. Ίσως υπάρχει εσωτερικός εχθρός που ανάγκασε το αγαπημένο του παιδί να υπογράψει, έστω με πόνο ψυχής, μονολόγησε ο Βελουχιώτης.

Αλλά ποιος να είναι αυτός; Ο μικρός Αλέξης; Αυτό το παιδί που γαλβανίσθηκε το φρόνημα του στις καταλήψεις και στα αμφιθέατρα; Αποκλείεται. Ούτε βέβαια ο Παππάς. Ήταν σίγουρος ο Άρης πως ο πατέρας του θα του είχε δώσει την πρέπουσα επαναστατική ανατροφή. Στα νιάτα του είχε κολλήσει πολλά αγωνιστικά ένσημα. Το πονηρό αλλά και κοφτερό, σαν μαχαίρι, μυαλό του πρωτοκαπετάνιου πήγε στον «γέρο», τον Φλαμπουράρη. Θυμήθηκε την εποχή του, τον δικό του τον «γέρο» που λέγανε πως ήταν της Ιντέλιντζενς Σέρβις. Μπα, ο Αλέκος δεν κάνει ούτε για την Εξπρές Σέρβις. Πόκα, φρέντο και καμία δουλίτσα.

Ενώ έκανε αυτές τις θλιβερές σκέψεις, πλήθη Συριζαίων άρχισαν να συνωστίζονται στο γραφείο του υπουργού για να προσκυνήσουν την εικόνα που δακρύζει. Τον δακρυσμένο Άρη. Το νέο κυκλοφόρησε σε όλη τη χώρα. Επικράτησε πανικός στο Μαξίμου, αναταραχή στην Κουμουνδούρου. Έπρεπε να αιτιολογήσουν τα δάκρυα του λαϊκού αγωνιστή. Τι να πουν στον κόσμο τους;

Τα αεροδρόμια, τα «κόκκινα» δάνεια, τα κοράκια των αγορών, όλα αυτά μπορούσαν να τα εξηγήσουν. Τα δάνεια ήταν κόκκινα, στο χρώμα της επανάστασης και για τα μαύρα κοράκια μιλά και το γνωστό επαναστατικό εμβατήριο. Τα δάκρυα του Άρη ήταν το πρόβλημα. Σκέφτηκαν στο Μαξίμου τον Λάμπρου, τον άνθρωπο για όλες τις δουλειές. Όμως δεν του είχαν εμπιστοσύνη. Μπορεί να δάκρυζε κι αυτός και τότε, άντε να βρεις άκρη και με τους δικούς του, τους μπαχαλάκηδες.

Ενώ διαδραματίζονταν αυτές οι σκηνές στην Αθήνα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πληροφορήθηκε για το μήνυμα του Σταθάκη και του πρωθυπουργού σε ομάδα ανάλγητων επενδυτών στις ΗΠΑ. Τότε ο κυρ-Αλέκος, ο «γέρος», έδωσε τη λύση.

Οι χιλιάδες Συριζαίοι που προσερχόταν για να προσκυνήσουν τη δακρυσμένη εικόνα είδαν ξαφνικά νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ να κουβαλούν τρία μεγάλα πορτραίτα. Είχαν εντολή από «ψηλά» να τα αναρτήσουν σε όλα τα υπουργεία. Ήταν του Σόρος, του Πόλσον και του Ρουμπινί. Ο υπουργός Σπίρτζης ησύχασε. Έφυγε ένα βάρος από τη συνείδηση του. Αυτό είναι το μέλλον.