Ιούλιος, ο μήνας του μεγάλου ΟΧΙ (και του ΝΑΙ και του ΙΣΩΣ)

Ναι, επιμένουμε στο όχι

Ιουλίου 1, 2015 in comments

Δεν έχω καμιά δυσκολία να παραδεχτώ ότι μετά από πέντε μήνες στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει κάνει σαλάτα (σε αυτό το σχόλιο θα χρησιμοποιήσω κάποια συνώνυμα και όχι τις λέξεις που θα χρησιμοποιούσα υπό φυσιολογικές συνθήκες). Τα έκανε σαλάτα ήδη πριν τις εκλογές – και τα αποτελείωσε μετά. Αυτά όμως θα τα συζητήσουμε διεξοδικά αφού περάσουμε τον κάβο. Τώρα είμαστε μπροστά στο ναι ή το όχι της Κυριακής. Δεν θα σχολιάσω καθόλου τις υπερβολές, τις χυδαιότητες, τις διαστρεβλώσεις, τη διχαστική διάθεση, τα προσωπικά γιουρούσια και τις ανθρωποφαγίες: αυτά, με την καλή θέληση των φίλων που σχολιάζουν στην καλύβα τα αποφύγαμε, κατά το δυνατόν και ελπίζω ότι θα συνεχίσουμε έτσι ως το τέλος. Θα σας πω όμως τους κυριότερους λόγους για τους οποίους την Κυριακή θα επιλέξω το όχι. Παρ’ όλο που δεν ήθελα να γίνει δημοψήφισμα και το έγραψα πολλές φορές στην καλύβα, μετά τις εκλογές.

• Γιατί το δημοψήφισμα είναι αυτονόητο δικαίωμα κάθε λαού στην Ευρώπη. Το απαγόρευσαν μια φορά στον δυστυχή ΓΑΠ (και κακώς δεν τον υποστηρίξαμε σ’ αυτό το σημείο) και στη συνέχεια τον πέταξαν από την πρωθυπουργία με τουλάχιστον αμφιλεγόμενες (πάλι συνώνυμο) διαδικασίες. Κάτι αντίστοιχο επιχειρείται και τώρα: επειδή ο Τσίπρας προχώρησε από τα λόγια στην πράξη, ασκείται ο πιο στυγνός εκβιασμός, στα όρια της τρομοκράτησης, του ίδιου του λαού, μέσω της οικονομικής ασφυξίας. Με ανομολόγητη αλλά διαφανή επιδίωξη να ματαιωθεί το δημοψήφισμα (και στη συνέχεια να αφανιστεί πολιτικά ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του). Αυτό δεν είναι αποδεκτό.
• Γιατί οι εκβιαστικές πρακτικές, αφού δεν ακυρώνουν το δημοψήφισμα, επιδιώκουν να το κερδίσουν, μέσω του φόβου: μόνο με κατακλυσμό τύπου Νώε δεν έχουν απειλήσει ακόμα τους ψηφοφόρους, δηλαδή τον ελληνικό λαό, έτσι και δεν ψηφίσουν ναι. Όπως είχε συμβεί μερικά χρόνια νωρίτερα με τους Κύπριους, για να μην πουν όχι στο σχέδιο Ανάν. Κι αυτό δεν είναι αποδεκτό.
• Γιατί ο εξοβελισμός του Τσίπρα και της κυβέρνησής του προβάλλεται κυνικά ως προαπαιτούμενο για την άρση της οικονομικής ασφυξίας. Επαναλαμβάνεται δηλαδή με πολύ πιο άγριο εκβιασμό η προσπάθεια εκπαραθύρωσης ενός δημοκρατικά εκλεγμένου πρωθυπουργού, όπως είχε γίνει με τον ατυχή ΓΑΠ. Και αυτό, φυσικά, δεν είναι αποδεκτό.

Αυτοί είναι οι τρεις ας πούμε αρνητικοί λόγοι που με οδηγούν στο όχι. Υπάρχουν όμως και άλλοι,  θετικοί:

• Ο Τσίπρας και η ομάδα του προσπάθησαν, παρόλα τα λάθη που έκαναν (κι εδώ συνώνυμο) να αλλάξουν την πολιτική που είχε επιβληθεί στη χώρα, με τα γνωστά αποτελέσματα. Για να καθοριστεί ένα διαφορετικό πλαίσιο, που να επιτρέπει μια πορεία ανάταξης και σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού. Ακριβώς αυτό που ζητούσαμε επίμονα για πέντε ολόκληρα χρόνια! Θα το θεωρούσα ανάξιο να μην υποστηρίξω τον πρωθυπουργό που πάλεψε, έστω με λάθη, αυτό που κι εγώ ζητούσα με δημόσια αρθρογραφία να γίνει και δεν το είχε κάνει κανένας από τους  προκατόχους του. Η υποστήριξη στον πρωθυπουργό αυτή την κρίσιμη στιγμή είναι στοιχειώδης πράξη αυτοσεβασμού και συνέπειας αφενός, αλλά, ακόμα πιο σημαντικό, υποστήριξης της ίδιας της πατρίδας μας. Η οποία θα περάσει ακόμα πιο δύσκολες μέρες αν η πολιτική δυναμική που εξέφρασε ο Τσίπρας όχι απλώς ηττηθεί (όπως όλα δείχνουν ότι θα συμβεί, ανεξαρτήτως του δημοψηφίσματος) αλλά συντριβεί και εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Κι αν χάσουμε, έχει μεγάλη σημασία να επανέλθουν οι προτάσεις για μιαν άλλη πορεία, το συντομότερο δυνατόν, μέσα από δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις. Και αυτό προϋποθέτει όσο πιο ισχυρό όχι μπορεί να επιτευχθεί, σ’ αυτές τις συνθήκες.
• Τέλος, η ριζική αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού είναι εξαιρετικά πιθανή. Στις νέες συνθήκες θα δημιουργηθούν νέα σχήματα, τα οποία θα προσπαθήσουν να αναχαιτίσουν την επερχόμενη επέλαση των βαρβάρων (τελευταίο συνώνυμο – κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε). Κι αυτό υπηρετείται ως προοπτική με την υποστήριξη του Τσίπρα τώρα, μέσω του όχι. Ανεξάρτητα αν θα τον υποστηρίξει κανείς στο μέλλον ή όχι.

Αυτά είχα να σας πω, επεξηγώντας το δικό μου όχι της επόμενης Κυριακής. Καλή ψήφο – αλλά ό,τι και να ψηφίσετε βάλτε τα δυνατά σας για να αποφύγουμε την όξυνση και το διχασμό. Ξεκινώντας ο καθένας από τον ίδιο του τον εαυτό και δίνοντας το παράδειγμα!

*

Η λογική επιλογή της Κυριακής

Ιουλίου 3, 2015 in comments

Μετά τη δημοσίευση της έκθεσης του ΔΝΤ στην οποία το ελληνικό χρέος χαρακτηρίζεται επίσημα ως μη βιώσιμο (και μη εξυπηρετήσιμο, χωρίς σφαγιαστικά μέτρα τα οποία θα οδηγήσουν με μαθηματική βεβαιότητα σε κακο-θανασία την ελληνική κοινωνία, την οικονομία της χώρας, τον ελληνικό λαό και την ίδια την υπόσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας) μπορούμε να κάνουμε τις εξής διαπιστώσεις:

1. Οι Γερμανοί ηγέτες, οι οποίοι επέμεναν ότι το χρέος είναι βιώσιμο παρ’ ότι ήξεραν πολύ καλά ότι δεν ήταν, κορόιδεψαν την Γερμανική και την Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και ενέπαιξαν τον ελληνικό λαό υποβάλλοντάς τον επί πέντε χρόνια σε μια ανελέητη τιμωρητική και καταστροφική «λιτότητα» χωρίς προοπτική διεξόδου. Στην επιλογή τους αυτή συνέπραξαν, εν γνώσει της χωρίς νόημα καταστροφής, το ίδιο το ΔΝΤ (παραβαίνοντας τους ίδιους τους κανόνες του), το σύνολο των εταίρων της Ευρωζώνης και – πρώτοι απ’ όλους – οι εγχώριες πολιτικές ελίτ που όχι μόνο αποδέχτηκαν να εφαρμόσουν το λεγόμενο «Μνημόνιο», αλλά το εφάρμοσαν με τρόπο κοινωνικά ανάλγητο, στη βάση της διαπλοκής, της κομματικής πελατείας και μιας σκληρής ταξικής οπτικής στην κατανομή των βαρών.
2. Ακριβώς επειδή τα ως τώρα προγράμματα βασίστηκαν σε μια απάτη που δεν μπορεί πλέον να αποκρυβεί, γιατί η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αρνήθηκε να συμπράξει στη συνέχιση της εξαπάτησης και της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού χωρίς προοπτική, οι ιθύνοντες της Ευρωζώνης αποφάσισαν να συντρίψουν πολιτικά τη νέα ελληνική κυβέρνηση, για να μην μεταδοθεί η αμφισβήτηση της πολιτικής τους και σε άλλες χώρες με παρόμοια προβλήματα. Έτσι, εκμεταλλευόμενοι τα τακτικά λάθη και την ευπιστία της άπειρης σε τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις ελληνικής κυβέρνησης, αρνήθηκαν να αποδεχτούν οποιοδήποτε νέο πλαίσιο πολιτικής (πλην της μείωσης του επιπέδου των πρωτογενών πλεονασμάτων, τα οποία κινούνταν έτσι κι αλλιώς στο επίπεδο της φαντασίας) ενώ ταυτόχρονα διέκοψαν κάθε πηγή χρηματοδότησης της Ελλάδας, κατακρατώντας ανενδοίαστα ακόμα και πόρους που ανήκαν στην Ελληνική Δημοκρατία.
3. Οι Γερμανοί, με την πλήρη σύμπραξη των δύο Ευρωπαϊκών θεσμών της Τρόικας (Κομισιόν και ΕΚΤ) και του άτυπου πλην καθοριστικού Eurogroup οδήγησαν τις διαπραγματεύσεις σε απόλυτο αδιέξοδο, αρνούμενοι να υποχωρήσουν και στις πιέσεις του ΔΝΤ για μείωση του χρέους και στην εκφρασμένη βούληση του ελληνικού λαού και στην ίδια την κοινή λογική. Γιατί θα έπρεπε να παραδεχτούν το λάθος που έκαναν, δηλαδή το ψέμα πάνω στο οποίο βάσισαν την πολιτική που επέβαλαν τα πέντε προηγούμενα χρόνια, γεγονός πολιτικά επώδυνο. Και γιατί, αν υποχωρούσαν σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις θα είχαν σοβαρό πρόβλημα σε μια σειρά χώρες που θα αμφισβητούσαν με τη σειρά τους την πολιτική της λιτότητας.
4. Μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα και μετά την άρνηση του ΔΝΤ να συνεχίσει στην ίδια αιματηρή φαρσοκωμωδία, η αποτυχία της Γερμανικής συνταγής έχει γίνει ολοφάνερη σε όλη την Ευρώπη. Η αποκάλυψη του μεγάλου ψέματος είχε ως συνέπεια το ξέφτισμα ενός δεύτερου, ότι δήθεν η ελληνική κυβέρνηση έχει ως στόχο την έξοδο από την Ευρωζώνη και το ευρώ, πάνω στο οποίο χτίστηκε η προσπάθεια να επικρατήσει το “ναι”, με τη βοήθεια της κατατρομοκράτησης και της ταλαιπωρίας που προκάλεσε το κλείσιμο των Τραπεζών. Το τελευταίο φυσικά ήταν απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, αναγκαστική ωστόσο, αφού το Euroroup αρνήθηκε την παράταση του προγράμματος για λίγες μέρες, ώστε το δημοψήφισμα να γίνει σε συνθήκες ηρεμίας και οικονομικής ασφάλειας. Αλλά αν γινόταν αυτό, δεν θα συνηγορούσε υπέρ του “ναι” ο φόβος των πολιτών, ούτε θα μπορούσε να γίνει πιστευτό το ψέμα ότι η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί Grexit. Να σημειωθεί ότι η συνέργεια των κομμάτων του «ναι» (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) με τους σχεδιασμούς των Γερμανών ήταν απόλυτη, ενώ σημειώθηκαν αξιοσημείωτες επιδόσεις ψεύδους και μονομέρειας από τα λεγόμενα συστημικά ΜΜΕ.
5. Τώρα, δυο μέρες πριν τη μέρα της κάλπης, έχουν καταρρεύσει πλήρως τα ψέματα: και για τη βιωσιμότητα του χρέους και για τη δήθεν επιδίωξη Grexit από τον Τσίπρα. Έχει επιβεβαιωθεί πλήρως η θέση της ελληνικής κυβέρνησης ότι τα δημοσιονομικά μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις πρέπει να συνοδεύονται από τη μείωση του χρέους και από ένα επενδυτικό πρόγραμμα, ώστε να ξεκολλήσει η ελληνική οικονομία από το τέλμα, να μειωθεί η ανεργία και να αυξηθεί το ΑΕΠ. Οι επιμέρους ατολμίες και αστοχίες των ελληνικών προτάσεων (πχ στο ασφαλιστικό) δεν αναιρούν τις προηγούμενες διαπιστώσεις.
6. Η επικράτηση του «ναι» σημαίνει αποδοχή των προτάσεων που απέρριψε ο Τσίπρας – αυτό άλλωστε είναι το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Χωρίς μείωση του χρέους (δεν προβλέπεται, παρά σε μορφή αμφίβολης ευχής), χωρίς διασφάλιση της χρηματοδότησης και χωρίς ουσιαστική αναπτυξιακή προοπτική. Η επικράτηση του «όχι» πιθανόν εξασφαλίζει ισχυροποίηση της διαπραγματευτικής ισχύος της ελληνικής πλευράς, ιδίως σε συνδυασμό με την πίεση από το ΔΝΤ και (γιατί να μην το πούμε) από τις ΗΠΑ, που προφανέστατα βρίσκονται πίσω από τις τελευταίες ενέργειες του ΔΝΤ. Ωστόσο, το «όχι» δεν εξασφαλίζει με βεβαιότητα ένα καλό αποτέλεσμα – αυτό μπορούμε να το παραδεχτούμε. Έχει όμως το πλεονέκτημα ότι δεν χάνουμε τίποτα, έτσι κι αλλιώς, σε σύγκριση με τις προοπτικές του «ναι»: αν οι Γερμανοί εξακολουθήσουν να είναι  άκαμπτοι θα περάσει το δικό τους, γιατί οι Τράπεζες πρέπει ν’ ανοίξουν οπωσδήποτε τις επόμενες μέρες. Θα έχει όμως τεράστια σημασία, από όλες τις απόψεις, η πολιτική παρακαταθήκη του «όχι», γιατί θα θυμίζει συνεχώς ότι η Ελλάδα υπέκυψε επειδή εξαναγκάστηκε και εκβιάστηκε, αλλά ο ελληνικός λαός δεν υπέγραψε και δεν αποδέχτηκε ο ίδιος την καταστροφή του.

Συμπερασματικά, το «ναι» είναι  αυτοκτονική επιλογή και για τη χώρα και για τα νοικοκυριά. Το «όχι» ενδέχεται να έχει ως άμεσο καλό αποτέλεσμα μια βιώσιμη συμφωνία, η οποία θα επιτρέψει στην Ελλάδα να επιστρέψει σε μια φυσιολογική ανοδική πορεία της οικονομίας της και στη διάσωση της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αντίθετα με ότι διαδίδεται, και αφού βάλουμε στην άκρη τα ψέματα και τα παραμύθια, η λογική επιλογή για την Κυριακή είναι το «όχι».

*

Έξι σφηνάκια για το ΝΑΙ και το ΟΧΙ

Ιουλίου 4, 2015 in comments

1.

Ο πλέον συνεπής του ΟΧΙ είναι ο Σόιμπλε: Λέει ΟΧΙ από τη πρώτη στιγμή, σε οποιαδήποτε πρόταση από τον Τσίπρα, τον Βαρουφάκη και την κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας. Δεν το κάνει από ξεροκεφαλιά, απλά θέλει να συντρίψει πολιτικά τη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση, πριν του χαλάσει την Pax Germanica στην ΕΕ. Το ό,τι αυτό σημαίνει πλήρη ακύρωση της Δημοκρατίας στην ΕΕ θεωρείται απλώς παράπλευρη απώλεια, χωρίς ιδιαίτερη σημασία.

2.

Η δημοσιοποίηση της έκθεσης του ΔΝΤ, όπου λέγεται επίσημα ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι το ΔΝΤ δεν συνεχίζει στη φαρσοκωμωδία χωρίς ρύθμισή του, έβαλε υποχρεωτικά στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις  το θέμα του κουρέματος. Θα ήταν πιο απλό και συμφέρον για όλους αν η Γερμανία το δεχόταν εξαρχής. Αντί γι’ αυτό προτίμησε να δουλεύει όλον τον κόσμο, επιμένοντας ότι χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει πρόγραμμα. Τελικά επιβεβαιώθηκε ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

3.

Η δημοσιοποίηση της έκθεσης του ΔΝΤ τρεις μέρες πριν το δημοψήφισμα, παρά την έντονη αντίδραση της Γερμανίας, είναι ένα ευανάγνωστο μήνυμα προς όλους από τις ΗΠΑ: δεν θέλουν ο Σόιμπλε να θέσει σε κίνδυνο τις αμυντικές και γεωπολιτικές ισορροπίες που έστησαν οι ΗΠΑ στην Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, για πρώτη φορά μετά το 1945, για να εξυπηρετήσει τη Γερμανική πολιτική αντζέντα.

4.

Παρά τις πιέσεις από παντού (και από την κοινή λογική) τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι σε περίπτωση ΟΧΙ η Γερμανία θα υποχωρήσει σύντομα. Η Γερμανία είναι μια μεγάλη χώρα, που κερδίζει συνεχώς όλες τις μάχες που δίνει – μέχρι που στο τέλος χάνει τον πόλεμο. Αλλά η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου με το μέρος της. Και στην περίπτωση του ΟΧΙ, ενδέχεται να χρειαστεί μια παράδοση άνευ όρων, προκειμένου να αποφευχθεί η πλήρης κατάρρευση. Να συμβεί δηλαδή αυτό που στην περίπτωση του ΝΑΙ θεωρείται δεδομένο. Σ’ αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα έχει υποστεί μια τακτική ήττα και οι κυρίαρχες δυνάμεις στην ΕΕ θα έχουν εξασφαλίσει μια εξαιρετικά αμφίβολη νίκη, καθώς θα έχουν ακυρώσει οριστικά τον βασικό ιδρυτικό κανόνα της ΕΕ, δηλαδή τη Δημοκρατία. Κάτι που ενδέχεται να κοστίσει πολύ ακριβά και άμεσα αλλά και σε βάθος χρόνου.

5.

Τυχόν υπογραφή νέας συμφωνίας με σκληρά μέτρα, χωρίς ρύθμιση του χρέους και χωρίς εξασφάλιση της ρευστότητας είναι πιθανή. Εκείνο που είναι εντελώς απίθανο θα είναι η εφαρμογή μιας  συμφωνίας αυτού του είδους στην πράξη. Μια τέτοια συμφωνία είναι θνησιγενής, κι αυτό θα αποδειχτεί από την πρώτη στιγμή: ο ελληνικός λαός θα προτιμήσει την επιβίωσή του, με κάθε διαθέσιμο τρόπο και μέθοδο, παρά τη συμμόρφωσή του στο (αποδεδειγμένα) παράλογο, χωρίς ελπίδα. Καμιά κυβέρνηση, οποιουδήποτε μείγματος, δεν θα μπορέσει να επιβιώσει περισσότερους από λίγους μήνες, σε αυτές τις συνθήκες. Και βέβαια, όλο το «πρόγραμμα» θα καταρρεύσει με πάταγο.

6.

Με αυτά τα δεδομένα το ΟΧΙ είναι ψύχραιμη και ευρωπαϊκή επιλογή Δημοκρατίας, αλλά και κοινής λογικής. Το υποστηρίζουμε όχι γιατί συμφωνούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά γιατί μας προσφέρει καλύτερες πιθανότητες ρεαλιστικής και βιώσιμης λύσης. Και γιατί περιέχει το ανεκτίμητο πολιτικό κεφάλαιο ότι ο ελληνικός λαός δεν θα έχει υπογράψει ο ίδιος την καταδίκη του. Που σημαίνει ότι, σε περίπτωση αρνητικών εξελίξεων, η προσπάθεια θα συνεχιστεί από πολύ καλύτερο σημείο εκκίνησης.

*

OXI

Ιουλίου 5, 2015 in comments

…δείχνουν οι εκτιμήσεις ψήφου που έχουν ανακοινωθεί ως τώρα (λίγο μετά τις 7.00 μμ).

Αν επιβεβαιωθεί το αποτέλεσμα, οι πολιτικές δυνάμεις που υποστήριξαν το ΝΑΙ πρέπει απόψε κιόλας να συνταχθούν στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα για τη συνέχιση της προσπάθειας και το σύντομο κλείσιμο μιας συμφωνίας με τους καλύτερους δυνατούς όρους.

Για όσους υποστηρίξαμε σθεναρά το ΟΧΙ δεν έχουν κανένα νόημα οι πανηγυρισμοί, ούτε η παραμικρή δήλωση που δεν θα συμβάλει στην άμεση επούλωση των (ας ελπίσουμε όχι βαθιών) πληγών που ανοίχτηκαν στην ελληνική κοινωνία.

Γιατί όλοι έχουμε την ίδια πατρίδα – και για να γίνω για μια φορά κυνικός, κατά βάθος έχουμε τα ίδια συμφέροντα.

*

Το μήνυμα της χθεσινής μέρας

Ιουλίου 6, 2015 in comments

Το μόνο που αξίζει το «πάση θυσία» από δίπλα είναι η Δημοκρατία. Στο ευρώ επιμένουμε φορτικά και μέχρι παρεξηγήσεως, αν είναι συμβατό με τη Δημοκρατία. Για την Ευρώπη ΔΕΝ τίθεται θέμα, είμαστε Ευρώπη, κι αυτό δεν αλλάζει.

Σ’ αυτές τις φράσεις εκτιμώ ότι συμπυκνώνεται το συγκλονιστικό μήνυμα που έστειλε χθες ο ελληνικός λαός, σε μια εκπληκτική επίδειξη ωριμότητας και αυτοκατάφασης που παρακολούθησε με κομμένη την ανάσα η Ευρώπη και ολόκληρος ο κόσμος.

Ελπίζω ότι οι εταίροι μας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη θα το κατανοήσουν και θα το αξιολογήσουν ανάλογα: ο ελληνικός λαός θέλει το ευρώ και επιμένει σ’ αυτό, αρκεί και η Ευρωζώνη να αποδέχεται την Ελληνική Δημοκρατία ως ισότιμη χώρα και να μην την αντιμετωπίζει ως ενοχλητικό επαίτη, ο οποίος θα πρέπει να τιμωρηθεί και να ακολουθήσει άνευ όρων και άνευ αντιρρήσεων τις οδηγίες που του δίνουν.

Πολύ περισσότερο όταν οι οδηγίες αυτές έχουν αποδειχτεί όχι μόνο αναποτελεσματικές, αλλά τοξικές για την ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσουν η λογική και η νηφαλιότητα.

ΥΓ. Οι σκέψεις αυτές αφορούν περισσότερο το μέλλον και όχι τις επόμενες ώρες και μέρες της διαπραγμάτευσης. Απλώς οι επόμενες μέρες της διαπραγμάτευσης και κυρίως η κατάληξή της θα επηρεάσουν καθοριστικά το μέλλον.

*

Η ενδεκάτη μέρα

Ιουλίου 7, 2015 in comments

Σήμερα κυλάει η 11^η μέρα της πιο πολιτικά πυκνής περιόδου από τις μέρες της Μεταπολίτευσης  του 1974 και μετά. Ουδείς από εμάς τους κοινούς θνητούς που παρακολουθούμε με αγωνία τις εξελίξεις είναι σε θέση να προβλέψει με σιγουριά τι θα έχουμε στο τέλος της μέρας: μια καλή συμφωνία (στο μέτρο του δυνατού), μια άθλια συμφωνία (η οποία δεν πρόκειται να υλοποιηθεί) ή μια ρήξη, η οποία θα ανοίξει άμεσα τον ασκό του Αιόλου για την Ευρώπη.

Η μόνη περίπτωση να συνεχίσει η Ευρωζώνη και η ΕΕ την ιστορική της πορεία είναι η πρώτη, δηλαδή μια συμφωνία που θα σέβεται τη μόλις εκφρασμένη θέληση του Ελληνικού λαού. Μια άθλια συμφωνία, δηλαδή μια συμφωνία χωρίς προοπτική διεξόδου από την κρίση για την Ελλάδα και τους Έλληνες, ακόμα κι αν γίνει δεκτή υπό την τρομακτική πίεση της ανάγκης, είναι η αρχή του τέλους για τη Γερμανική Ευρώπη, τη Γερμανική Ευρωζώνη και το ευρώ.

Οι Γερμανοί είναι σε θέση να μας συνθλίψουν τώρα, με την τεράστια οικονομική και θεσμική δύναμη που διαθέτουν και την βοήθεια των πιστών τους (όσο παραμένουν ισχυροί) συμμάχων. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα αποφύγουν τον πειρασμό να το κάνουν, να μας βάλουν δηλαδή στο δίλλημα ανάμεσα σε μια άθλια συμφωνία και το Grexit.

Στην περίπτωση αυτή η Ελλάδα θα περάσει πολύ δύσκολες μέρες, είτε με ευρώ είτε με δραχμή. Ταυτόχρονα όμως θα ενεργοποιηθεί και πάλι ο ιστορικός κανόνας που θέλει τους Γερμανούς να πηγαίνουν από νίκη σε νίκη και από θρίαμβο σε θρίαμβο, μέχρι που στο τέλος χάνουν τον πόλεμο.

Δεν είναι ώρα να το αναλύσουμε αυτό διεξοδικά. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι ο μεγάλος λαός των Γερμανών μπορεί να πετύχει τα πάντα εκτός από το να δείξει ηγετικό χάρισμα. Αν αυτό επιβεβαιωθεί και σήμερα, η λαμπρή Ιστορία της Ένωσης των Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών, που την οραματίστηκαν μεγάλοι πολιτικοί και διανοούμενοι (όπως ο Τσώρτσιλ)  όσο ακόμα διαρκούσε ο Β’ΠΠ θα έχει τελειώσει. Γιατί κανένας λαός δεν θα δεχτεί πλέον να εφαρμόσει τη Γερμανική συνταγή – πιθανότατα ούτε ο ίδιος ο Γερμανικός λαός.

Για όσους ήμασταν Ευρωπαίοι και πριν ακόμα την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η συμμετοχή σε μια Ένωση όπου η Δημοκρατία δεν γίνεται σεβαστή, δεν έχει νόημα. Ακόμα και από στενά  οικονομική άποψη.

Ας ελπίσουμε ότι αυτές οι πικρές αλλά απολύτως ψύχραιμες σκέψεις δεν θα επιβεβαιωθούν σήμερα, την κρίσιμη 11^η μέρα.

Παράδοση άνευ όρων ή Grexit

Ιουλίου 8, 2015 in comments

Από τις δηλώσεις των ηγετών μετά τη Σύνοδο Κορυφής φαίνεται ότι οι εταίροι της Ευρωζώνης αποφάσισαν:

α. να μη λάβουν  υπόψη τους την ετυμηγορία του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της Κυριακής, ούτε κατ΄ ελάχιστον

β. να τιμωρήσουν παραδειγματικά τον ελληνικό λαό.

Η επιλογή της ελληνικής πλευράς είναι ανάμεσα σε μια άθλια συμφωνία (ουσιαστικά παράδοση άνευ όρων) και στο Grexit.

Η απόφαση είναι αυτονόητα δύσκολη. Η πιο δύσκολη που κλήθηκε να πάρει μια ελληνική κυβέρνηση και Βουλή, από τη δεκαετία του ’40 και μετά.

Το αυτό ισχύει για κάθε πολίτη ξεχωριστά.

*

Ο Τσίπρας στο Ευρωκοινοβούλιο

Ιουλίου 8, 2015 in comments

Η σημερινή συζήτηση στο ΕΚ έδειξε ότι υπάρχει ένα μέτωπο κατά της Ελλάδας και της κυβέρνησής της, κυρίως από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (δεξιά), το οποίο είναι έτοιμο, αν και όχι απόλυτα, όχι χωρίς αμφιβολίες, να οδηγήσει τα πράγματα στο Grexit. Από την άλλη έγινε εμφανής μια άλλη, πολύ ευρύτερη συναίνεση, η οποία περιλαμβάνει τους σοσιαλδημοκράτες, τους φιλελεύθερους (εν μέρει, τουλάχιστον), την αριστερά και τους Πράσινους, το οποίο ούτε θέλει ν’ ακούσει για Grexit.

Από την πλευρά του ο Έλληνας πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι επιμένει στη δική του ερμηνεία για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος: όχι σε μια μη βιώσιμη συμφωνία χωρίς προοπτική για τον ελληνικό λαό, επιμονή για μια συμφωνία συμφέρουσα για όλους, εντός του ευρώ.

Ήταν μια σημαντική στιγμή για τη Δημοκρατία και τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, από την οποία η θέση του Έλληνα πρωθυπουργού, η οποία αντανακλά την επιλογή του συνόλου του εγχώριου πολιτικού προσωπικού (πλην ΚΚΕ και λαφαζαναραίων) βγήκε σημαντικά ενισχυμένη.

Δεν θα είναι τόσο εύκολο για τη Γερμανία να περάσει το Grexit την επόμενη Κυριακή, γιατί αν το κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση θα χάσει κάθε ουσία (και άλλοθι) Δημοκρατίας.

Στα καθ’ ημάς, μπορεί ο επικεφαλής των λαφαζαναραίων αν θέλει να βάψει το μαλλί του μωβ, εγκαταλείποντας το σκούρο κομοδινί, εις ένδειξη διαμαρτυρίας. Αλλά είναι απολύτως επιβεβλημένο να περιμαζέψει τους δικούς του (και τον εαυτό του) όσο είναι καιρός, γιατί το απροκάλυπτο σαμποτάζ που κάνουν στον Τσίπρα και στην προσπάθεια για μια βιώσιμη συμφωνία εντός του ευρώ, αυτή τη φορά δεν θα περάσει χωρίς συνέπειες.

*

Θρίλερ ή σπλάτερ;

Ιουλίου 9, 2015 in comments

Είναι προφανές ότι κέρδισε ο Γολιάθ: πρόκειται για μια άθλια πρόταση συμφωνίας, με σκληρά υφεσιακά μέτρα, δηλαδή με νέες επιβαρύνσεις της μεγάλης και ήδη εξαντλημένης πλειοψηφίας των πολιτών, μέσω αυξήσεων στο ΦΠΑ, αυξήσεων των εισφορών περίθαλψης κλπ, ενώ θα διατηρηθεί ο ΕΝΦΙΑ και θα αυξηθεί κλιμακωτά (ευτυχώς) η «έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης», η οποία, κατά το ελληνικό σύστημα άπαξ και τρούπωσε, μονιμοποιείται. Μαύρα μαντάτα για τους αγρότες (αύξηση κόστους ενέργειας), αλλά και για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις (αυτό, θετικό).

Η συμφωνία, εφ’ όσον γίνει δεκτή από τους Γερμανούς, θα επιτρέψει στην Ελλάδα να παραμείνει προς το παρόν στο ευρώ και να ελπίζει σε βελτίωση της κατάστασης, αορίστως. Δε γνωρίζουμε τι θα αποφασιστεί για την εξασφάλιση της ρευστότητας, την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών και, εννοείται, για το κούρεμα του χρέους, με άλλο όνομα. Μένει να τα δούμε, με την ελπίδα ότι θα μετριάζουν τις επιπτώσεις από το τσουνάμι των μέτρων.

Είναι πρόδηλα τρία σημεία, εφ’ όσον η πρόταση γίνει δεκτή από τους δανειστές:

• Πρόκειται για τοξικό προϊόν (αντιβιοτικά + ποντικοφάρμακο, με αυξημένη δόση του τελευταίου) στη γνωστή συνταγή που ήδη κατάστρεψε την ελληνική οικονομία και πολλά νοικοκυριά.
• Τα προβλεπόμενα εισπρακτικά μέτρα θα μείνουν σε μεγάλο βαθμό ανεφάρμοστα, καθώς το ένστικτο επιβίωσης θα στρέψει τους πάντες στη μαύρη οικονομία και την πάσει θυσία φοροδιαφυγή / φοροαποφυγή, ενώ θα ενταθούν τα φαινόμενα διάλυσης του κοινωνικού ιστού αλλά και τα φαινόμενα αλλοίωσης της πληθυσμιακής σύνθεσης.
• Η «ιδέα» της Ευρώπης και του ευρώ θα χρεοκοπήσει παράλληλα με τα ελληνικά νοικοκυριά, οριστικά και αμετάκλητα. Ταυτόχρονα οι εσωτερικές κοινωνικές αντιθέσεις θα οξυνθούν σε πρωτοφανή επίπεδα.

Ουσιαστικά, εφ’ όσον η συμφωνία γίνει δεκτή από τους δανειστές, το μοναδικό κέρδος της θα είναι η ακριβή εξαγορά ορισμένου χρόνου. Ο οποίος θα πρέπει να αξιοποιηθεί εντατικά, για να αποφύγουμε την κοινωνική και εθνική κατάρρευση και τον εκφυλισμό των δημοκρατικών θεσμών. Με την έννοια αυτή, η υπερψήφιση από τη Βουλή της πρότασης για συμφωνία είναι πράξη στοιχειώδους σωφροσύνης, αλλά και ευθύνης απέναντι στη χώρα και τους πολίτες.

Υπάρχει και η περίπτωση η Γερμανία να απορρίψει την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης και να επιβάλει Grexit εδώ και τώρα. Αν συμβεί αυτό, το θρίλερ θα μεταβληθεί αυτόματα σε σπλάτερ.

*

Ραγδαίες εξελίξεις

Ιουλίου 11, 2015 in comments

Το πιο «αριστερό» κομμάτι της κυβερνητικής πλειοψηφίας πήδηξε από το πλοίο, στην πρώτη πραγματικά κρίσιμη στιγμή: 2 καταψήφισαν, 8 δήλωσαν παρών, 7 απουσίαζαν. Και άλλοι καμιά 15αριά (λέγεται ότι) δήλωσαν πως δεν θα ψηφίσουν «τα μέτρα».

Ήταν αναμενόμενο,  ανεμομαζώματα διαβολοσκορπίσματα: Η «αριστερή» (κάποιοι θα έλεγαν αριστερίστικη) παρένθεση έκλεισε άδοξα. Και αδέξια, παρεμπιπτόντως.

Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Πριν λίγο καιρό έγραφα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βαρίδι για τον Τσίπρα και –κυρίως – για τη χώρα, καθώς οι φράξιες είναι ανίκανες για οποιαδήποτε πραγματική συμβολή σε ο,τιδήποτε έστω και ελάχιστα θετικό.

Δεν ξέρουμε ακόμα αν ο πρωθυπουργός μπορέσει να βρει την ψυχική δύναμη και την πολιτική αποφασιστικότητα για να συνεχίσει, απαλλαγμένος από την ομηρία των φραξιών, όσο διαθέτει την υποστήριξη της κοινής γνώμης.

Το σίγουρο είναι ότι το πολιτικό σκηνικό αλλάζει, ριζικά.

Προς το παρόν όμως τα άκρως επείγοντα είναι άλλα.

*

Αυτά που θα γίνουν

Ιουλίου 11, 2015 in comments

«Αυτό που προέχει τώρα είναι η θετική έκβαση στη διαπραγμάτευση. Όλα τα άλλα στην ώρα τους». Αυτή ήταν η κατάληξη της σύντομης γραπτής δήλωσης του πρωθυπουργού, η οποία δόθηκε λίγο μετά τις πέντε το πρωί του Σαββάτου. Σημειώστε ότι στην ομιλία του στη Βουλή έκανε λόγο, δύο φορές, για «πιθανότητα» να γίνουν δεκτές οι ελληνικές προτάσεις και να φτάσουμε σε συμφωνία. Πιθανότητα και όχι βεβαιότητα.

Προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Γερμανία θέλει να ολοκληρώσει το σχέδιό της για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, το οποίο υφίσταται τουλάχιστον από το 2012. Μια έξοδος που είναι η αρχή για το «μεγάλο» σχέδιο: μια αναδιάταξη της Ευρωζώνης, στην οποία θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής μόνο όσες χώρες αντέχουν το σκληρό ευρώ και τους σκληρούς κανόνες της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Και όσοι μπορούν να ακολουθήσουν στο σχέδιο για μείωση των κοινωνικών δαπανών αλλά και για συμπίεση του κόστους παραγωγής, ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των εξαγωγικών χωρών της Ευρώπης.

Δεν είναι θέμα συναισθηματισμών, είναι θέμα ψυχρής λογικής: η Ελλάδα δεν ανταποκρίνεται σε κανένα από τα κριτήρια που ανάφερα και ούτε υπάρχει πιθανότητα να είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε κάποιο απ’ αυτά (εκτός ίσως από την εξαθλίωση στις αμοιβές της εργασίας, αλλά αυτό από μόνο του δε σημαίνει απολύτως τίποτα) ούτε άμεσα ούτε καν στο απώτερο μέλλον.

Αλλά δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Αν ήταν μόνο η χώρα μας, η Γερμανία δεν θα είχε σοβαρό πρόβλημα να την «ανεχτεί» στην Ευρωζώνη. Είναι και άλλες χώρες, με πολύ μεγαλύτερες οικονομίες και αντιστοίχως μεγάλα προβλήματα. Ας αναφερθεί στο σημείο αυτό μονάχα η Ιταλία.

Η ευκαιρία που δίνεται τώρα για να ξεκινήσει μια αναδιάταξη της Ευρωζώνης είναι μοναδική. Απ’ αυτές που δεν παρουσιάζονται κάθε μέρα. Ο πειρασμός των Γερμανών να επιβάλλουν εδώ και τώρα το Grexit είναι μεγάλος, τόσο ώστε να μην αποκλείεται καθόλου η ανάληψη του ρίσκου μιας τέτοιας κίνησης εκ μέρους τους.

Εξάλλου έχουν προετοιμάσει τα πάντα: και σε τεχνικό επίπεδο (οι δυο τόμοι που έδωσαν προχθές στον Τσίπρα) και σε πολιτικό, ώστε να απορροφηθεί η κατακραυγή που θα ξεσπάσει εις βάρος τους σε όλη (ή μάλλον στη μισή) Ευρώπη: ένα γενναιόδωρο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της αναπόφευκτης ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα, που θα εξασφαλίζει ότι δεν θα καταρρεύσουν ζωτικές υπηρεσίες όπως τα νοσοκομεία. Δεν είναι φαντασίες αυτά, τα είπε ο Σουλτς, ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου. Μάλλον του ξέφυγαν, μέσα στην τσαντίλα του.

Δεν ξέφυγαν όμως καθόλου από τον Τσίπρα. Ο οποίος έσπευσε να ετοιμάσει ένα Μνημόνιο στα μέτρα των Γερμανών, σε μια τελευταία προσπάθεια να αποτρέψει τους Γερμανικούς σχεδιασμούς για άμεσο (και καθόλου απροετοίμαστο, σε ό,τι τους αφορά) Grexit. Εκτιμώντας, πολύ σωστά, ότι μια τέτοια εξέλιξη θα είναι καταστροφική για τη χώρα μας, στις δεδομένες συνθήκες. Το ότι οι λαφαζαναραίοι δεν πήραν χαμπάρι απ’ όλ’ αυτά και προτίμησαν να στερήσουν δυναμική από τον πρωθυπουργό δημιουργώντας θέμα δεδηλωμένης, είναι παρεμπίπτον και άνευ σημασίας. Ευτυχώς η απώλεια υπερκαλύπτεται από την υπεύθυνη στάση της Νέας Δημοκρατίας και του Μεϊμαράκη στην περίπτωση αυτή.

Φυσικά δεν είναι βέβαιο ότι θα προχωρήσει ως το τέλος ο Γερμανικός σχεδιασμός για Grexit. Αυτό δεν εξαρτάται ούτε στο ελάχιστο από εμάς, αλλά υπάρχουν άλλοι ενδιαφερόμενοι για την αποτροπή του. Οι ΗΠΑ και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως. Το ερώτημα είναι αν οι πιέσεις που ασκούν στη Γερμανία θα είναι πειστικές ή απλά γίνονται για το θεαθήναι.

Αν ισχύει το πρώτο, μένουμε ευρώ. Αν ισχύει το δεύτερο, πάμε ολοταχώς για δραχμή.

*

Η Ευρώπη των ονείρων μας

Ιουλίου 12, 2015 in comments

Οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την επιζητούμενη συμφωνία έφτασαν στο Eurogroup με τη σύμφωνη γνώμη (θετική εισήγηση) των «θεσμών». Πολύ περισσότερο, συντάχτηκαν σε συνεργασία με τους «θεσμούς», με βάση τις υποδείξεις τους.

Στο Eurogroup όμως αναδύθηκε νέο πρόβλημα: η αξιοπιστία της ελληνικής πλευράς – και μάλιστα, σύμφωνα με ορισμένους, η διαχρονική της αναξιοπιστία. Με άλλα λόγια, ένα πρόσχημα για να μην υπάρξει συμφωνία. Σε οποιαδήποτε νέα επιμέρους προσαρμογή της ελληνικής πλευράς η απάντηση ήταν δεδομένη: «δεν είναι αρκετό».

Σε σημείο που κάποιος Ευρωπαίος υπουργός είπε «αν ο Ευκλείδης πρότεινε να κόψει το χέρι του επιτόπου για να κλείσει η συμφωνία, η απάντηση θα ήταν και πάλι – δεν είναι αρκετό».

Τις ίδιες ώρες αποκαλύφθηκε στην εμβρόντητη ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, με τη μέθοδο της διαρροής σε εφημερίδα, το σχέδιο Σόιμπλε για προσωρινό 5ετές Grexit. .

Η Φινλαδική εμπλοκή είναι παρεμπίπτον φαινόμενο. Το πραγματικό Eurokougi γίνεται ανάμεσα στη Γερμανία, η οποία προωθεί με πρόσχημα την Ελλάδα την αντζέντα της για επανασχεδιασμό της Ευρωζώνης και στη Γαλλία, η οποία διαπιστώνει ότι η Ευρωζώνη τείνει να μετατραπεί (ή έχει κιόλας μετατραπεί) σε Γερμανικό φέουδο.

Την ορέα ατμόσφαιρα συμπληρώνουν διάφορες επιμέρους συγκρούσεις, όπως αυτή του Ντράγκι (ο οποίος είναι πρόεδρος της ΕΚΤ αλλά είναι και Ιταλός) με τον Σόιμπλε.

Το Eurogroup δεν ασχολήθηκε καθόλου με το επείγον πρόβλημα του ελληνικού λαού. Παρά μόνον σε ό,τι αφορά το δόγμα Tsipras delenda est. Δεν τους ενδιαφέρει  η αγωνία των Ελλήνων, τους ενδιαφέρει να εξοντώσουν τον Τσίπρα – και μετά να επιβάλουν ακριβώς τα ίδια, ίσως με κάποια ψίχουλα ελεημοσύνης επιπλέον.

Σήμερα θα γίνει η Σύνοδος των ηγετών. Προφανώς δεν θα καταλήξει σε αποφάσεις. Ίσως να αποφασίσει μια σύντομη παράταση της επιβίωσης για την Ελλάδα, με χίλια ζόρια και – πάντοτε – χωρίς ουσιαστική προοπτική λύσης.

Η Ευρώπη των ονείρων μας. Η Ευρώπη της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης, των συναινέσεων. Η Ευρώπη που είναι στα πρόθυρα κήρυξης του Γ’ ΠΠ (ας ελπίσουμε μόνο με οικονομικούς βομβαρδισμούς, αυτή τη φορά), με αφορμή και πρόσχημα την Ελλάδα.

Συμφωνία

Ιουλίου 13, 2015 in comments

Η συμφωνία έκλεισε, το Grexit αναβλήθηκε. Στηρίζουμε απόλυτα τον πρωθυπουργό στις επιλογές του. Στηρίζουμε τη χώρα μας και τους ανθρώπους της. Ψηλά το κεφάλι, η ζωή συνεχίζεται!

*

Κι αν το κάναμε Κούγκι;

Ιουλίου 13, 2015 in comments

Βλέπω πολλούς φίλους και γνωστούς που το φέρουν βαρέως (στα μύδια). Μερικούς τους ακούω κιόλας (στα τηλέφωνα). Νομίζουν ότι χάσαμε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία προχωρώντας σε μιαν άθλια συμφωνία αντί να επιλέξουμε τη ρήξη.

Είναι όμως έτσι;

Καμιά ευκαιρία δε χάθηκε, γιατί τέτοια ευκαιρία δεν υπήρξε ποτέ. Και η επίκληση του δημοψηφίσματος, όπου το 62% ψηφίσαμε όχι, είναι άκυρη. Γιατί δεν υπήρχε κανένα ερώτημα για ρήξη, ούτε καμιά εντολή για ρήξη.

Αλλά γιατί δεν υπήρξε καμιά δυνατότητα για ρήξη;

Για τον απλούστατο λόγο ότι η χώρα δεν ήταν ούτε κατ’ ελάχιστον προετοιμασμένη τεχνικά, πρακτικά και πολιτικά. Ούτε είχε εξασφαλίσει κάποιες διεθνείς συμμαχίες που θα τη βοηθούσαν να ανταπεξέλθει στα ζόρια. Και γιατί η αναγγελία της ρήξης θα έδινε άμεσα το σύνθημα της διάλυσης των κρατικών δομών και της απόλυτης αναρχίας, με τη χειρότερη δυνατή έννοια, σε όλα τα επίπεδα.

Για παράδειγμα, αμέσως θα εμφανιζόντουσαν φαινόμενα μαύρης αγοράς (καταρχήν στα τρόφιμα) και ελλείψεις απολύτως απαραίτητων αγαθών, όπως τα φάρμακα. Είναι αστείο και να σκέφτεται κανείς ότι υπήρχε τρόπος διατήρησης της τάξης και αποτροπής της γενικευμένης παρανομίας, η οποία θα κατέληγε σε κάποιας μορφής εμφύλιο.

Επιμένω στο σημείο αυτό γιατί δεν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα αποτροπής, χωρίς να ανατραπεί το δημοκρατικό πλαίσιο. Αλλά ακόμα κι αν καταλήγαμε σε επιβολή έκτακτων μέτρων, δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα ότι αυτά θα έμεναν στον έλεγχο της κυβέρνησης και δεν θα περνούσαν σε ανεξέλεγκτες δυνάμεις. Γιατί να ακολουθήσει κανείς τον Λαφαζάνη και σε ποια κατεύθυνση; Εκτός αν το βαμμένο κομοδινί  μαλλί μπορεί να θεωρηθεί ως επαρκής λόγος.

Αδίκως λοιπόν στεναχωριούνται όσοι στεναχωριούνται: ποτέ δεν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα ρήξης, παρά μόνο στο επίπεδο της φαντασίας.

Η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας είναι επείγουσα ανάγκη, γιατί η προσκόλληση σε μια προοπτική που δεν υπήρξε ποτέ δημιουργεί σοβαρό πολιτικό θέμα: μετατρέπει τα λάθη (που όντως έκανε ο Τσίπρας και η κυβέρνηση) στην ψευδή συνείδηση ότι συντλέστηκε κάποια προδοσία. Τα επόμενα στάδια αυτής της συλλογιστικής (ανατροπή και τιμωρία των προδοτών κλπ) μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορούν να έχουν.

Ιδιαίτερες, πολύ σοβαρές, είναι οι ευθύνες όσων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και όσων κομματικών στελεχών του επιμένουν στη λογική της ρήξης και τώρα, μετατρέποντας τη ρήξη που δεν έγινε σε άλλοθι της πολιτικής τους συνέχειας και δράσης.

Νομίζω όμως ότι κι αυτό το κύμα θα ξεφουσκώσει σύντομα, το πολύ θα φτάσει ως τις εκλογές. Τις οποίες θα εκβιάσουν ουσιαστικά, ενώ δεν χρειάζονται, αν δεν κάνουν το πολιτικά αυτονόητο: να παραδώσουν τις βουλευτικές τους έδρες (οι βουλευτές) και να στεγαστούν σε άλλον κομματικό φορέα (τα στελέχη και τα μέλη που συμφωνούν μεταξύ τους και διαφωνούν με τον πρωθυπουργό).

Εκτός αν επιμένουν να κρατήσουν τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία στα χέρια τους δεν θα έχει υπολογίσιμο αντίκρισμα.

*

Καταιγιστικές εξελίξεις σε κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ

Ιουλίου 14, 2015 in comments

Ο πρωθυπουργός δεν θα πρέπει να πέσει στην (τελευταία; ) παγίδα της ψευδαίσθησης ότι υπάρχει ακόμα «ΣΥΡΙΖΑ», πολύ περισσότερο ότι  μπορεί να συνεχίσει ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ / γενικός αντιπρόσωπος των πολυπληθών κοτζαμπάσηδων που τον έχουν καταλάβει και διαμορφώσει.

Είναι ώρα για τολμηρές αποφάσεις, με μοναδικό κριτήριο την πραγματικότητα: αν στύψεις όλους μαζί τους ΔΕΑ, ΜΕΑ, ΣΕΑ + τους λαφαζαναραίους ΔΕΝ φτιάχνεις καν μια καινούρια ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Όλοι αυτοί έχουν αποδείξει ξανά και ξανά ότι όσο τους χαϊδεύεις, τόσο… χάνουν κάθε αίσθηση μέτρου.

Ας κάνουν λοιπόν αυτό που νομίζουν σωστό και ο λαός θα τους κρίνει στις επόμενες εκλογές. Ο χρόνος και οι δυνάμεις του πρωθυπουργού πρέπει να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά στα σοβαρά και άκρως επείγοντα θέματα που έχει η χώρα.

Καταιγιστικές εξελίξεις σε κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ | Η Εφημερίδα των Συντακτών.

*

Ο κάθε ένας παίρνει τις ευθύνες του και θα κριθεί

Ιουλίου 15, 2015 in comments (Επεξεργασία)

Η συγκρατημένη αλλά σαφής φράση του τίτλου είναι το μήνυμα που έστειλε χθες ο Αλέξης Τσίπρας προς το εσωτερικό του κόμματός του.

Φοβάμαι ότι δεν θα το λάβουν υπόψη οι επίδοξοι Τσιριμώκοι του 2015, πενήντα χρόνια μετά την Αποστασία του άλλου Ιουλίου.

Μπορεί μερικοί Αποστάτες του 1965 να επιβίωσαν πολιτικά (πχ ο Μητσοτάκης) αλλά στη συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού ήταν από την πρώτη στιγμή και παρέμειναν για πάντα Αποστάτες, με βαρύ μερίδιο ευθύνης για όσα ακολούθησαν.

Μοναδική έντιμη λύση για όσους διαφωνούν σε σημείο που να θέλουν να ρίξουν τον Τσίπρα με την ψήφο τους στη Βουλή (και να επαναφέρουν τους επιγόνους του Μητσοτάκη στην κυβέρνηση – γιατί αυτό θα είναι το αποτέλεσμα) είναι η άμεση παραίτηση από τις βουλευτικές έδρες.

Καμιά δικαιολογία, όσο κι αν είναι μασκαρεμένη με δήθεν αριστερά διακοσμητικά κουρέλια, δεν θα γίνει αποδεκτή από τους πολίτες και την Ιστορία. Όπως δεν έγινε και την πρώτη φορά, με τους Τσιριμώκους.

*

Παρά έναν τεσσαράκοντα

Ιουλίου 16, 2015 in comments

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 39 απώλειες χθες στη Βουλή, καθώς 39 δικοί του βουλευτές δεν υποστήριξαν την πρόταση του πρωθυπουργού. Η χώρα όμως είχε ένα τεράστιο κέρδος, καθώς αυτοί που βγήκαν αυτοβούλως από το κυβερνητικό κάδρο ήταν ένα πολύ σημαντικό, ίσως το σημαντικότερο, εμπόδιο στο να μπορέσει η κυβέρνηση Τσίπρα να πιάσει επαφή με την πραγματικότητα και να παράξει θετικό έργο.

Φυσικά η δεδηλωμένη έχει χαθεί. Αλλά, όσο κι αν οι 39 εξακολουθήσουν να δηλητηριάζουν πολιτικά την ατμόσφαιρα, η εμπιστοσύνη και η στήριξη του κόσμου στον πρωθυπουργό εξακολουθούν να ισχύουν. Θα ήταν τεράστιο, και πολιτικά θανάσιμο λάθος για τον Τσίπρα αν εξακολουθήσει να ασχολείται με τους «39» ή με τον ΣΥΡΙΖΑ: αμφότερα ανήκουν στο παρελθόν και αποτελούν τροχοπέδη για το μέλλον της χώρας.

Τώρα προέχει να ολοκληρωθεί θετικά η διαπραγμάτευση και να κατοχυρωθεί μια συμφωνία που θα αποτρέπει την άμεση καταστροφή, με τη σύμπραξη όλων των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου.  Η σύμπραξη αυτή πιθανότατα θα είναι απαραίτητη και για το αμέσως επόμενο στάδιο. Αλλά, ας μη προτρέχουμε.

*

Ο Σόιμπλε συνεχίζει το σαμποτάζ κατά της Ελλάδας

Ιουλίου 16, 2015 in comments

Ο Γερμανός πολιτικός απέτυχε στην επιδίωξή του για άμεσο Grexit (παρά τη βοήθεια λίγων πιστών του χωρών στην Ευρωζώνη και των λαφαζαναραίων στην Ελλάδα. Οι τελευταίοι δεν διαθέτουν καν σχέδιο αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, σε αντίθεση με τον χερ Βόλφγκανγκ).

Ο Σόιμπλε είδε επίσης να καταρρέει το μεγάλο του ψέμα, ότι δήθεν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Αντί όμως να παραδεχτεί ότι πουλούσε φύκια για μεταξωτές κορδέλες τόσα χρόνια, χρησιμοποιεί ένα νέο τερατώδες ψέμα, ότι το κούρεμα του χρέους είναι αδύνατον εντός της ευρωζώνης. Επιστρέφουμε λοιπόν στο κουτάκι νούμερο ένα: άμεσο Grexit.

Το πλέον πιθανό είναι ότι δεν θα του περάσει. Στο μεταξύ όμως δρα απροκάλυπτα ως οικονομικός τρομοκράτης και σαμποτέρ κατά της ελληνικής οικονομίας: ποιος επενδυτής θ΄αρχίσει να σκέφτεται μπας και επενδύσει έστω και ένα ευρώ στην Ελλάδα, όταν ακούει αυτά που εκπέμπει ακούραστα ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ;

Το ότι ολόκληρη η ηγεσία της Ευρωζώνης υιοθέτησε ομόφωνα πως θέμα Grexit δεν υφίσταται, δεν τον πτοεί. Δημιουργεί όμως πολύ σοβαρό πολιτικό πρόβλημα και στην ίδια την κυβέρνηση της Γερμανίας, καθώς ολοκληρώνεται έτσι η κατεδάφιση του πολιτικού της κεφαλαίου ως δημοκρατικής ηγετικής δύναμης στην Ευρώπη, που εκτυλίχτηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ευρωπαίων το κολασμένο ΠΣΚ που μας πέρασε.

Πολύ πιο άμεσα μας ενδιαφέρει η πιθανότητα (πες βεβαιότητα) ότι ο ηττημένος πολιτικά Γερμανός θα εξακολουθήσει να σαμποτάρει τις διαδικασίες για την συμφωνία μεταξύ των εταίρων και της Ελλάδας. Καθυστερώντας όσο μπορεί και ματαιώνοντας αν είναι δυνατόν κάθε περίπτωση να πάρει η χώρα μας ανάσα.

Έστω κι αν το τίμημα θα είναι η διάλυση της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Σόιμπλε: Καλύτερο μονοπάτι για την Ελλάδα η προσωρινή έξοδος – Ειδήσεις – Οικονομία – in.gr.

*

Τι να κάνουμε;

Ιουλίου 17, 2015 in comments

Στα 1955, μετά το θάνατο του Παπάγου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής βρέθηκε πρωθυπουργός και επικεφαλής του «Συναγερμού», του κόμματος που άφησε πίσω του ο μακαρίτης. Ο Καραμανλής δεν δίστασε τότε να εγκαταλείψει το κόμμα που υπήρχε και να φτιάξει ένα καινούριο, την ΕΡΕ. Απαλλάχτηκε έτσι δια μιας από τις παθογένειες της κομματικής επετηρίδας και τις προσωπικές ατζέντες των κοτζαμπάσηδων – κομματαρχών, που είχαν διαμορφωθεί στα πλαίσια της προηγούμενης κατάστασης.

Στα 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο αυτονόητος ηγέτης της «Ένωσης Κέντρου». Ωστόσο επέλεξε να αγνοήσει το κόμμα αυτό (που στις εκλογές του ’74 πήρε σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό από το ΠΑΣΟΚ) ακριβώς για να μην φορτωθεί τους παλαιοκομματικούς βαρώνους του χώρου. Ανεξάρτητα από την κριτική στην κυβερνητική του πορεία, η κίνηση να δημιουργήσει τότε ένα νέο κόμμα αντί να ασχοληθεί με τα υλικά κατεδαφίσεων που ήταν διαθέσιμα, αποδείχτηκε εξίσου επιτυχής με την επιλογή του Κ. Καραμανλή, δυο δεκαετίες νωρίτερα.

Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας έχει την ιστορική ευκαιρία να κάνει κάτι ανάλογο. Να αγνοήσει τον διχασμένο (και πολιτικά ευνουχισμένο) ΣΥΡΙΖΑ και να προχωρήσει στην ίδρυση ενός νέου, σύγχρονου φορέα, με τη βοήθεια του οποίου θα συσπειρώσει τις πολλές χιλιάδες των πολιτών που δεν έχουν εκπροσώπηση στην υφιστάμενη πολιτική σκηνή. Παρεμπιπτόντως θα απελευθερώσει από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ όσες δυνάμεις έχουν μπαϊλντίσει από τις ιδεοληψίες της αριστεράς του φραπέ.

Φυσικά μια τέτοια κίνηση έχει ρίσκο. Ρίσκο όμως πήραν και ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου, όταν εγκατέλειψαν τα δεδομένα και σίγουρα και προχώρησαν μπροστά. Εξάλλου δεν υπάρχει άλλη διέξοδος: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά ακυρωμένος (ουδείς λογικός άνθρωπος θα εμπιστευτεί ξανά έναν φορέα που θα έχει τους αρνητικούς πρωταγωνιστές των ημερών στις τάξεις του, ακόμα κι αν μείνει ως επικεφαλής ο Τσίπρας) ενώ η παλινόρθωση της ΝΔ ή της πασοκαρίας στις διάφορες μορφές της μοιάζει εξίσου απωθητική προοπτική.

Όλα τα δεδομένα είναι ευνοϊκά, στη δεδομένη κρίσιμη στιγμή. Αρκεί να υπάρξει η απαιτούμενη αποφασιστικότητα, για την υπέρβαση που έχει ανάγκη η χώρα.

*

Η πολιτική έκφραση που δεν υπάρχει

Ιουλίου 19, 2015 in comments

Αναδημοσίευση ποστ με ημερομηνία 7/1/2014. Τότε ήταν πολύ νωρίς – αύριο θα είναι πού αργά (ο Λένιν το έλεγε αυτό, με το συμπάθιο 😉 ) για να πραγματοποιηθεί η ευχή εκείνης της ανάρτησης. Ή τώρα ή ποτέ. Τόσο απλά!

Κάποτε πρέπει να πάψουμε να κοροϊδευόμαστε: αριστερά δεν σημαίνει περισσότερο προοδευτικά ή, έστω, σκέτο προοδευτικά. Ειδικά όταν όλο και περισσότερο η έτσι αυτοαποκαλούμενη χρησιμεύει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ δια τα ορφανά του ΠΑΣΟΚ, αντάμα με τα ορφανά του Χόνεκερ. Χρειαζόμαστε μια πολιτική έκφραση των ανθρώπων που βλέπουν τη λύση του προσωπικού τους προβλήματος μέσα από πολιτικές που θα επιδιώκουν λύση για όλους, εκτός από τα λαμόγια, τους ήδη «δοκιμασμένους» και τους ιδεοληπτικούς. Μόνο αυτή η προοπτική μπορεί να δημιουργήσει μια πραγματική πλειοψηφία, η οποία θα διαρκέσει και θα έχει αποτελέσματα. Αν τη δείτε, πείτε το και σε μένα!

Η πολιτική έκφραση που δεν υπάρχει | Η καλύβα ψηλά στο βουνό.

*

Τα Γερμανικά Plans A, B, C και D

Ιουλίου 19, 2015 in comments

Το Plan A της Γερμανίας εκδηλώθηκε στο Eurogroup της Παρασκευής 10/7 από τον Σόιμπλε: η Ευρωζώνη να επιβάλει (εκεί και τότε) το Grexit. Το σχέδιο αυτό απέτυχε παταγωδώς, καθώς συνάντησε την αντίδραση χωρών όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Αυστρία κ.α.

Η Γερμανία πέρασε στο Plan B,  στη σύνοδο κορυφής που ακολούθησε: να επιβληθεί στην Ελλάδα ένα μνημόνιο με απεχθείς και επαχθείς όρους και (επιπροσθέτως) καταφανώς μη εφαρμόσιμο, ώστε να αναγκαστεί ο Τσίπρας να το απορρίψει και να οδηγηθούμε πάλι στο Grexit, με υπαιτιότητα της ελληνικής κυβέρνησης. Όμως ο Τσίπρας δεν τσίμπησε (το έκαναν αρκετοί «χρήσιμοι ηλίθιοι» στο κόμμα του), βοήθησε και η δημοκρατική αντιπολίτευση (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) κι έτσι απέτυχε κι αυτό το Γερμανικό σχέδιο. Μόνο που τώρα ήταν εμφανής η μεγάλη ζημιά για τη στρατηγική της Γερμανίας: το κούρεμα του ελληνικού χρέους θεωρείται πλέον αυτονόητη προϋπόθεση  από τους πάντες: τις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης, την Κομισιόν, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και το σύνολο των οικονομολόγων διεθνώς. Α – και τις ΗΠΑ. Στις βαριές ζημιές της Γερμανικής εμμονής καταγράφηκε επίσης η καταστροφή του πολιτικού κεφαλαίου δεκαετιών της Γερμανίας ως ηγετικής δημοκρατικής δύναμης στην Ευρώπη, αλλά αυτό επισημαίνεται μόνο παρεμπιπτόντως στο παρόν σχόλιο.

Το Plan C της Γερμανίας ξεδιπλώνεται αυτές τις μέρες. Και λέει ότι κούρεμα του χρέους γίνεται μόνο εκτός ευρώ. Εντός ευρώ, δεκτό είναι μόνο έναreprofilling, που θα συζητηθεί μετά την πρώτη αξιολόγηση του υπό διαπραγμάτευση Μνημονίου – ει δυνατόν το μήνα που δεν θα έχει Σάββατα – ώστε να συμμετάσχει και το ΔΝΤ στη β’ φάση της χρηματοδότησης προς την Ελλάδα. Μόνο που το ΔΝΤ δεν παίζει: μιλάει για 30 χρόνια «περίοδο χάριτος», μείωση επιτοκίων και μετάθεση του χρόνου τελικής εξόφλησης πολλές δεκαετίες μετά: αυτό λέγεται βαθύ κούρεμα, κι ας το βαφτίσουν  οι Γερμανοί Φριτς ή όπως αλλιώς τους βολεύει, προκειμένου να το καταπιούν.

Έχουμε κι εμείς τα απίστευτα ζόρια μας, αλλά είναι προφανές ότι και οι Γερμανοί είναι άσχημα στριμωγμένοι, μετά την απόλυτη αποτυχία των Plans A & B και τη διαφαινόμενη βύθιση στα ρηχά και του Plan C. Μοναδική Γερμανική πιθανότητα αυτή τη στιγμή είναι να αυξηθούν οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» (εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ) στην Αθήνα, ώστε να τιναχτούν τα πάντα στον αέρα με ελληνική πρωτοβουλία. Μοιάζει χλωμό, αλλά όχι εντελώς απίθανο.

Στοιχηματίζω (δέκα με τίποτα) ότι ήδη στο Βερολίνο επεξεργάζονται το Plan D, το οποίο βασίζεται στο ότι το νέο Μνημόνιο είναι πρακτικά ανεφάρμοστο, συνεπώς αργά ή γρήγορα οι Έλληνες (πολίτες και πολιτικοί) θα το τινάξουν στον αέρα, ώστε να επιτευχθεί το πολυπόθητο Grexit, έστω με καθυστέρηση. Οι Γερμανοί (κυρίως μέσω του φιλικού τους διεθνούς πλέγματος ΜΜΕ) θα… βοηθήσουν όσο μπορούν, προβοκάροντας συνεχώς. Δεν υπάρχει πιο αποτελεσματική οικονομική τρομοκρατία από τη συνεχή, με ποικίλες παραλλαγές, επίκληση του «αναπόφευκτου» Grexit. Αποθαρρύνει τους επενδυτές, ρίχνει το Χρηματιστήριο, υπονομεύει τις Τράπεζες, δημιουργεί δηλητηριώδεις αμφιβολίες εντός και εκτός Ελλάδος – και μερικά ακόμα.

Δε μπορώ να στοιχηματίσω για την πιθανή επιτυχία ή αποτυχία του Γερμανικού Plan D. Γιατί δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για την εξέλιξη των πραγμάτων στην ελληνική κοινή γνώμη και στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Για το μόνο που είμαι 100% βέβαιος είναι ότι αν διατηρήσουμε (σωστότερα: αν εμπεδώσουμε) την εθνική μας ενότητα, η οποία είναι απολύτως απαραίτητη για τη χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής (η οποία προς το παρόν υπάρχει, αλλά δεν έχει αποκτήσει ισχύ δόγματος) τότε και το Plan D θα έχει την τύχη των τριών προηγουμένων.

Τότε όμως η Ελλάδα θα έχει κερδίσει οριστικά και αμετάκλητα τη θέση της στην Ευρώπη – και θα κινείται με άλλες δυνατότητες  στο νέο Ευρωπαϊκό περιβάλλον. Και θα μπορεί να διεκδικήσει μια ριζική αναθεώρηση των οικονομικά και πολιτικά παράλογων προβλέψεων του 3^ου Μνημονίου, χωρίς να χρειάζεται να κάνει τη σχετικές διαπραγματεύσεις με τον κ. Σόιμπλε και την κ. Μέρκελ, αλλά με τους διαδόχους τους – ακόμα κι αν μείνουν (ως πρόσωπα) οι ίδιοι, στις θέσεις τους.

*

Να γίνουν εκλογές το συντομότερο!

Ιουλίου 20, 2015 in comments

Αρκεί να έχουν διασφαλιστεί από την παρούσα Βουλή τα εξής βασικά προαπαιτούμενα:

1. Να έχει ματαιωθεί οριστικά κάθε πιθανότητα για Grexit
2. Να έχει αποκατασταθεί πλήρως η λειτουργία των τραπεζών και να έχει ομαλοποιηθεί η κατάσταση στην παραγωγή και τις επιχειρήσεις
3. Να έχει μπει η Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ
4. Να έχει ρυθμιστεί (ξεκινήσει) η ροή πόρων από το χρηματοδοτικό πακέτο της Κομισιόν
5. Να έχουν λυθεί καίρια προβλήματα λειτουργίας του κράτους (φορολογικός / εισπρακτικός μηχανισμός, χρηματοδότηση μονάδων υγείας, εκπαίδευσης, ασφαλείας κλπ) στο μέτρο του δυνατού, αλλά και του επείγοντος.

Κάθε ένα από τα πέντε προαπαιτούμενα αρκεί από μόνο του για να κόβεται μαχαίρι κάθε συζήτηση για πρόωρες εκλογές. Οι λαφαζαναραίοι που προκάλεσαν με την αποστασία τους τη σχετική συζήτηση έχουν ήδη γραφτεί στα μαύρα κατάστιχα της κοινής γνώμης. Ο πρωθυπουργός, τα δυο κόμματα της κυβέρνησης και τα τρία δημοκρατικά κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να υπερβούν αποφασιστικά τα στερεότυπα και τους κομματικούς υπολογισμούς και να δουλέψουν από κοινού (καθένας στο ρόλο του) πάνω στην πεντάδα με τα προαπαιτούμενα. Όσο χρειαστεί: ένα, δύο ή τρία χρόνια! Μετά, εκλογές χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση!

*

Η αριστερή παρένθεση έκλεισε;

Ιουλίου 21, 2015 in comments

Έκλεισε, αλλά όχι όπως το φαντάζονταν οι θαυμαστές της πολιτικής στρατηγικής του Σαμαρά, δηλαδή με την γρήγορη επάνοδο του ΝΔΣΟΚ στην κυβέρνηση.

Έκλεισε ως προς το επίθετο: η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι πια «αριστερή», ούτε τυπικά ούτε ουσιαστικά. Ευτυχώς!

Αν οι εξελίξεις είναι φυσιολογικές (εδώ υπάρχουν πολλά ερωτηματικά) σε λίγο θα είμαστε μάρτυρες στη γέννηση μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας: είναι αυτό ακριβώς που έχει άμεση ανάγκη ο τόπος, ενώ από την αριστερά και τη δεξιά στις ποικίλες μορφές της δεν έχει να περιμένει (σχεδόν) τίποτα!

Αν ο Τσίπρας μπορέσει να ανταποκριθεί στην πρόκληση των καιρών και προχωρήσει αφήνοντας πίσω το άδειο τσουβάλι της αριστεράς, αλλάζοντας ο ίδιος, θα έχει προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στον τόπο. Δεν είναι καθόλου σίγουρη αυτή η ανταπόκριση στο κάλεσμα της Ιστορίας (και της ανάγκης) αλλά όσο υπάρχει αυτή η πιθανότητα πρέπει να υποστηριχτεί σθεναρά.

Συνέχεια με ΚΟΕ, ΣΕΑ, ΜΕΑ, λαφαζαναραίους και λοιπούς ιδεοληπτικούς δεν νοείται. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα μεγάλο, σύγχρονο, ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα εξουσίας, με ευρεία λαϊκή συμμετοχή, το οποίο θα προσπαθήσει να κάνει την Ελλάδα μια φυσιολογική χώρα, χωρίς να ισοπεδώσει τις ιδιαιτερότητές της. Έστω κι αν έχει τη λέξη «αριστερά» στον τίτλο του, δεν θα τα χαλάσουμε γι’ αυτό.

*

Τσίπρας: Ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ και στροφή στην κοινωνία

Ιουλίου 22, 2015 in comments

Έχω ήδη σημειώσει στα σχόλια της καλύβας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά ακυρωμένος (νεκρός) και ότι θα ήταν μεγάλο λάθος οποιαδήποτε ενασχόληση του Τσίπρα μαζί του, την ώρα που έχει πολύ σοβαρότερες δουλειές να κάνει. Το μήνυμα του πρωθυπουργού ότι «ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιστοιχηθεί στον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ» εκφράζει σε κομματική γλώσσα αυτό που λένε οι πολίτες σε απλά ελληνικά. Προφανώς χρειάζεται μετάφραση και το τι σημαίνει «ανοιχτό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ», το οποίο θα αποφασίσει για τη νέα πορεία, από Σεπτέμβρη. Γιατί όποιο συνέδριο, κλειστό, ανοιχτό ή κάτι ανάμεσα, περιλαμβάνει τους θλιβερούς αποστάτες των Ιουλιανών του 2015, αυτομάτως ΔΕΝ θα περιλαμβάνει τους πολίτες που στήριξαν και στηρίζουν τον Τσίπρα, με την προοπτική της δημιουργίας ενός μεγάλου κινήματος ανόρθωσης της χώρας, το οποίο δεν θα έχει καμία σχέση με τον «κομματικό ΣΥΡΙΖΑ». Σε πόσο πιο απλή γλώσσα θα πρέπει να το πούμε;

Ο νέος πόλεμος του Τσίπρα: Ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ και στροφή στην κοινωνία | TVXS – TV Χωρίς Σύνορα.

*

Η Κυρία Πρόεδρος

Ιουλίου 23, 2015 in comments

Προξενούσε θλίψη χθες και σήμερα η Πρόεδρος της Βουλής. Όχι τόσο με τις φτηνιάρικες μεθοδεύσεις παρακώλυσης των διαδικασιών, που θύμιζαν διαδικασίες φοιτητικού συλλόγου της δεκαετίας του 1980 (αυτές γνωρίζω από πρώτο χέρι – μπορεί να υπάρχουν αντίστοιχα φαινόμενα και σε άλλες δεκαετίες) αλλά με όσα έλεγε από το βήμα.

Γιατί είναι αληθές ότι έγινε θεσμικό πραξικόπημα εις βάρος της χώρας μας από τα θεσμικά όργανα και την ηγεσία της ΕΕ. Ότι η Ελλάδα υπέστη οικονομική τρομοκρατία και στυγνό εκβιασμό. Ότι περιφρονήθηκε η εκφρασμένη άποψη του ελληνικού λαού, στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου. Ότι βιάστηκε βάναυσα η κοινοβουλευτική διαδικασία με τα υπερ- κατεπείγοντα προαπαιτούμενα, των εκατοντάδων σελίδων που όφειλαν να ψηφιστούν ουσιαστικά χωρίς συζήτηση και χωρίς περιθώρια τροποποιήσεων. Ότι με όλα αυτά και μετά απ’ όλ’ αυτά υπάρχει σοβαρό ζήτημα εθνικής κυριαρχίας.

Λες και δεν τα ξέραμε! Λες και δεν τα ξέρει αυτά ο πρωθυπουργός, που πήρε «την ευθύνη της υπογραφής», ώστε να μπορούν να κρύβονται πίσω της διάφοροι και να λένε ό,τι τους κατέβει, χωρίς κόστος – αλλά και χωρίς την παραμικρή συναίσθηση ευθύνης.

Γιατί η κυρία Πρόεδρος, όπως και πολλοί άλλοι του κλίματος της ανευθυνότητας, δε μπαίνουν καν στον κόπο να εξετάσουν με την ίδια ή έστω με μικρότερη αναλυτική υπομονή την εναλλακτική που είχε η χώρα και ο Τσίπρας αν δεν υπέκυπτε στον εκβιασμό. Τι θα σήμαινε η ρήξη και η άμεση χρεοκοπία για τη χώρα, για την οικονομία, την παραγωγή, αλλά και τις λαϊκές μάζες. Τι θα σήμαινε η ρήξη όχι μόνο για την εθνική ανεξαρτησία, αλλά για την ίδια την υπόσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Γιατί η κυρία Πρόεδρος δεν έθιξε καθόλου το ζήτημα ότι η χώρα δεν ήταν προετοιμασμένη ούτε κατ’ ελάχιστον για να αντιμετωπίσει τις άμεσες και τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες μιας τέτοιας ρήξης.

Αλλά στα φοιτητικά αμφιθέατρα, όπου έμεινε προσκολλημένη, όπως και στις κομματικές συνεδριάσεις, η ανευθυνότητα μάλλον επιβραβεύεται και δίνει πόντους στον φέροντα.

Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και την πραγματική ζωή, όταν δεν ρητορεύουμε απλά για να δημιουργήσουμε εντυπώσεις αλλά ο λόγος έχει πραγματικές συνέπειες, αντίστοιχες με τη θεσμική θέση αυτού που τον εκφέρει.

Τι λες, Παππά μου;

Ιουλίου 25, 2015 in comments

Ο Νίκος Παππάς θέτει ευθέως πλην σαφώς ζήτημα πρόωρων (φθινοπωρινών) εκλογών, εξισώνοντας την ψήφιση της συμφωνίας στη Βουλή από τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας με ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση.

Κι εμείς στην καλύβα (όχι ρε σεις, δεν την έχουμε ψωνίσει, την άποψή μας λέμε!) είχαμε συμφωνήσει πριν λίγες μέρες με εκλογές το συντομότερο δυνατόν, αρκεί να έχουν εξασφαλιστεί τα εξής προαπαιτούμενα:

1. Να έχει ματαιωθεί οριστικά κάθε πιθανότητα για Grexit
2. Να έχει αποκατασταθεί πλήρως η λειτουργία των τραπεζών και να έχει ομαλοποιηθεί η κατάσταση στην παραγωγή και τις επιχειρήσεις
3. Να έχει μπει η Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ
4. Να έχει ρυθμιστεί (ξεκινήσει) η ροή πόρων από το χρηματοδοτικό πακέτο της Κομισιόν
5. Να έχουν λυθεί καίρια προβλήματα λειτουργίας του κράτους (φορολογικός / εισπρακτικός μηχανισμός, χρηματοδότηση μονάδων υγείας, εκπαίδευσης, ασφαλείας κλπ) στο μέτρο του δυνατού, αλλά και του επείγοντος.

Είναι μάλλον επιστημονική φαντασία όλα αυτά να έχουν γίνει ως το Οκτώβριο του ’15 ή ως τον Απρίλιο του ’16. Συνεπώς και εφόσον η τρικομματική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ- Πλατφόρμας μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να αντιμετωπιστεί, η μόνη λογική διέξοδος είναι ένας «μεγάλος συνασπισμός» του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Δημοκρατία, μέχρις ότου εκπληρωθούν τα προαπαιτούμενα που λέγαμε.

ΥΓ. Δείτε και τον υπόλοιπο Παππά (τη συνέντευξη δηλαδή) έχει ενδιαφέρον.

Nίκος Παππάς: «Η χώρα δε θα μπορεί να πορεύεται με κυβέρνηση μειοψηφίας για πολύ» | ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΕΙΔΗΣΕΙΣ | LiFO.

*

Χθες ήταν πολύ νωρίς, αύριο θα είναι πολύ αργά

Ιουλίου 27, 2015 in comments

Αν ο Τσίπρας συμφωνήσει για συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (του υφισταμένου και όχι κάποιου φανταστικού «κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ») το Σεπτέμβριο και αν μπει στη διαδικασία της πολιτικής ή εσωκομματικής διαπραγμάτευσης με τους λαφαζαναραίους και τους λοιπούς, κακό του κεφαλιού του. Μπορεί να κρατήσει το ΣΥΡΙΖΑ αλλά θα χάσει όλα τα άλλα. Μεταξύ των οποίων η θέση του πρωθυπουργού είναι αυτό που έχει τη μικρότερη αξία, γιατί θα χαθεί δια παντός η μοναδική ευκαιρία της δημιουργίας ενός νέου κινήματος χωρίς τις εσωκομματικές ιδεολογικές αγκυλώσεις και τις προσωπικές στρατηγικές των αριστερών κοτζαμπάσηδων. Ενός κινήματος το οποίο θα μπορούσε να καλύψει το κραυγαλέο κενό εκπροσώπησης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, που επιθυμούν διακαώς να γίνει η Ελλάδα μια «κανονική» χώρα.

Χθες ήταν πολύ νωρίς, Αλέξη, αύριο θα είναι πολύ αργά!

(Για όσους κάτι τους θυμίζει αυτό, το είπε ο… Λένιν, λίγο πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση. Μακριά από εμάς, αλλά ταιριάζει γάντι στην περίσταση!) 😉

Απαρχή εξελίξεων για τον ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί η σημερινή μέρα.

*

Αστικός πολιτισμός στο διαδίκτυο; Σοβαρολογείτε;

Ιουλίου 27, 2015 in comments

Γράφει ο Γιώργος Παπασπυρόπουλος (είναι ο γνωστός μπλόγκερ στην «Αριστερή Στρουθοκάμηλο») ένα άρθρο γνώμης (να το διαβάσετε έχει το ενδιαφέρον του). Τι το ηθικότερον, θα μου πείτε, αυτό κάνει ένα σωρό κόσμος. Ναι, αλλά για δείτε τι γίνετε αποκάτω, στα σχόλια! Οι (συνήθεις) έξαλλοι ξεσαλώνουν εναντίον του, όχι με πολιτικά επιχειρήματα αλλά με προσωπικές επιθέσεις, και πέρα από τα όρια της κατινιάς. Ακριβώς αυτό που συνέβη χθες και σήμερα με άλλους έξαλλους, όταν τους υπενθύμισα (εφ’ όσον με είχαν προσκαλέσει στην ομάδα τους) ότι είναι άλλο η πολιτική αντιπαράθεση με την ΠτΒ και άλλο η χυδαιότητα, μεταμφιεσμένη πρόχειρα σε πολιτικό λόγο. Πάντα συνέβαιναν αυτά, από τον καιρό που ξεκίνησαν τα μπλογκ, εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Απλά τώρα το φαινόμενο έχει επεκταθεί… στο μη περαιτέρω. Το αντιμετωπίζω με ψυχραιμία, σχεδόν με απάθεια, αλλά δεν θα συμφιλιωθώ ποτέ με την ιδέα ότι δεν υφίσταται ούτε κατά διάνοια αυτό που λέμε αστικός πολιτισμός στο διαδίκτυο. Ίσως επειδή εγώ είμαι από χωριό 😉 Η… ανταρσύα της Αριστερής Πλατφόρμας | TVXS – TV Χωρίς Σύνορα.

*

Την Πέμπτη η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ: ο Τσίπρας αυτοκτονεί πολιτικά!

Ιουλίου 28, 2015 in comments

Αυτό που αποφάσισε ο πρωθυπουργός ίσως έχει τη λογική του. Είναι όμως εντελώς έξω από τη λογική της Ιστορικής στιγμής, η οποία απαιτεί εντελώς διαφορετική ηγετική παρουσία και ανάλογες αποφάσεις.

Κρίμα.

Συνεδριάζει εκ νέου η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ – Ωρα για κρίσιμες αποφάσεις | ειδησεισ, πολιτικη | Ημερησία.

*

Τι ζητά το ΔΝΤ για να μπει στο νέο μνημόνιο

Ιουλίου 30, 2015 in comments

Πρακτικά, τέσσερα πράγματα:

1. Να είναι βιώσιμο το χρέος (που σημαίνει κούρεμα)
2. Να είναι βιώσιμο το ισοζύγιο πληρωμών (που σημαίνει άγρια λιτότητα)
3. Να υπάρχει προοπτική επιστροφής στην ανάπτυξη (που δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, αν ισχύσει το 2), και
4. Να υπάρχει προοπτική εξόδου στις αγορές στο τέλος του προγράμματος (που δε σημαίνει απολύτως τίποτα, είναι απλά μια ευχή).

Στο 1 αντιδρούν λυσσωδώς οι Γερμανοί, αν και φαίνεται ότι οι αντιδράσεις τους υποχωρούν. Στο 2 αντιδρά η κοινή λογική (με βάση τα καταστροφικά αποτελέσματα της ήδη 5ετούς εμπειρίας) και, πιθανότατα, θα αντιδράσουν μαζικά οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, όχι τόσο με δυναμικές και θορυβώδεις κινητοποιήσεις αλλά με εκτεταμένη παθητική απείθεια, προκειμένου να επιβιώσουν.

Το πρόβλημα με το ΔΝΤ είναι η αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης: ο Τόμσεν δεν θεωρεί αξιόπιστη την ελληνική κυβέρνηση (ούτε και καμία από τις προηγούμενες, εδώ που τα λέμε) και οι Έλληνες δεν θεωρούν αξιόπιστο το ΔΝΤ, οι συνταγές του οποίου τους έχουν ήδη κάψει τη γούνα. Ωστόσο, όπως επισημαίνει η Λαγκάρντ, το ΔΝΤ είναι αναντικατάστατος σύμμαχος στο θέμα του κουρέματος του χρέους.

Τρομερά δύσκολες συνθήκες – και γίνονται ακόμα πιο δύσκολες αν  αντί να ασχολείσαι μ’ αυτές, χάνεις το χρόνο σου προσπαθώντας να διαχειριστείς τους λαφαζαναραίους…

Το απόγευμα στην Ελλάδα η Ντέλια | οικονομια | ethnos.gr.