Επισπεύδονται τα πειθαρχικά για επίορκους υπαλλήλους
Οκτωβρίου 1, 2015 in comments
Το πρώτο βήμα, δηλαδή η κατάργηση των απαράδεκτων διατάξεων του ΝΔΣΟΚ με τις οποίες καταστρατηγούνταν τα νομικά και ατομικά δικαιώματα δικαίων και αδίκων, έγινε από τον Κατρούγκαλο – και μπράβο του. Το δεύτερο βήμα είναι πολύ πιο δύσκολο: πρέπει άμεσα να λειτουργήσουν τα Πειθαρχικά Συμβούλια και να αποδώσουν ευθύνες στους ενόχους ή να απαλλάξουν άλλους από αστήρικτες κατηγορίες / καταγγελίες. Όσοι δεν αντιλαμβάνονται γιατί αυτό είναι δύσκολο, μάλλον δεν έχουν ιδέα τι είναι και πως λειτουργεί το ημεδαπό δημόσιο. Για παράδειγμα σε χώρους όπως οι Υπηρεσίες Υγείας, στη δεδομένη γραφειοκρατική βραδυπορία προστίθενται η κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη (κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει) και οι αναπόφευκτες (διότι δεν λείπει ο Μάρτης απ’ τη Σαρακοστή) πολιτικές και συνδικαλιστικές παρεμβάσεις. Το σημαντικότερο όμως είναι, όπου προΐσταται δικαστικός το έργο των Πειθαρχικών Συμβουλίων η παρουσία του να μην θεωρείται ως συμπληρωματικό πάρεργο, αλλά ως ευθύνη πρώτης προτεραιότητας. Αλλά με ποιους δικαστικούς και ποια τεχνική υποστήριξη (που σημαίνει πρόσθετους πόρους, που δεν υπάρχουν) θα παγιωθεί κάτι τέτοιο και μάλιστα άμεσα; Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν, ταυτόχρονα νόμιμα και… οικονομικά, αλλά δεν υπάρχει τέτοιο περιθώριο στο πεδίο της πραγματικότητας. Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι λογικό να περιμένει κανείς σπουδαίες βελτιώσεις ούτε σ’ αυτό το θέμα. Τουλάχιστον δεν θα ταλαιπωρούνται ή δεν θα καταστρέφονται επαγγελματικά κάποιοι αθώοι υπάλληλοι, μετά από κακόβουλες ή αβάσιμες καταγγελίες: ήδη επιστρέψαμε στο πρώτο βήμα, όπου μάλλον θα παραμείνουμε επ’ αόριστον, εκτός αν συμβεί κάποιο θαύμα.
Πηγή: Επισπεύδονται τα πειθαρχικά για επίορκους υπαλλήλους – Πολιτική – The Best News
*
Το ΔΝΤ παραδέχεται τα λάθη του για την Ελλάδα αλλά δεν τα διορθώνει…
Οκτωβρίου 1, 2015 in comments
Καιρός ήταν να παραδεχτεί το ΔΝΤ ότι η περίφημη συνταγή του ήταν λάθος. Το οποίο σε συνέργεια με το ημεδαπό λάθος, δηλαδή την ηγετική πολιτική, κοινωνική, πνευματική και οικονομική ελίτ, κοντεύει να πνίξει τον ελληνικό λαό και – ίσως – την ίδια την Ελλάδα.
Είναι χρήσιμη και πιθανόν αξιοποιήσιμη αυτή παραδοχή και για εμάς. Αλλά, όπως σημειώνει ο Μιχάλης Ιγνατίου, το ΔΝΤ «δεν διορθώνει τα λάθη του…». Γιατί και η ηγεσία του ΔΝΤ (πολιτική και οικονομική) είναι της ίδιας ποιότητας με τη δική μας. Μπορεί και χειρότερη, γιατί σ’ αυτήν συμμετέχουν απολύτως αντιτιθέμενα εθνικά και οικονομικά συμφέροντα, με τρόπο που η όποια διόρθωση είναι από δύσκολη έως αδύνατη.
Πηγή: Το ΔΝΤ παραδέχεται τα λάθη του για την Ελλάδα αλλά δεν τα διορθώνει… | Mignatiou.com
*
Ενα βαθιά θρησκευόμενο «κοσμικό» κράτος
Οκτωβρίου 4, 2015 in comments, Η πολιτική στην καλύβα, Μυστήρια πράγματα
Στο δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών» αναλύονται επαρκώς ορισμένα ζητήματα, ενώ άλλα, ενδεχομένως εξίσου σημαντικά, μένουν στο περιθώριο. Τι κόστος μπορεί να έχει, για παράδειγμα, ένας πιθανός κοινωνικός και πολιτικός διχασμός, με αφορμή τον επανακαθορισμό (εφ’ όλης της ύλης) των σχέσεων της Ελληνικής Πολιτείας και της Εκκλησίας της Ελλάδος; Αν ο επανακαθορισμός επιχειρηθεί μονομερώς, με κανονιστικές / διοικητικές πράξεις, είναι εξαιρετικά πιθανό ότι θα καταλήξει σε φιάσκο, το οποίο, επιπλέον, θα κοστίσει πανάκριβα, σε πολλά επίπεδα. Απαιτείται συνεπώς σοβαρότητα, επιμελής προεργασία αλλά και βαθιά Ιστορική γνώση για την πολιτική προσέγγιση του ζητήματος, από την παρούσα ή την όποια κυβέρνηση. Κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι είναι προτιμότερο να μη γίνει τίποτε στα σοβαρά ζητήματα των σχέσεων, παρά να επιχειρηθούν αυτοσχεδιασμοί οι ποίοι με μαθηματική βεβαιότητα θα δημιουργήσουν δυσεπίλυτες περιπλοκές, μόνο και μόνο για να αποσυρθούν στη συνέχεια.
Πηγή: Ενα βαθιά θρησκευόμενο «κοσμικό» κράτος | Η Εφημερίδα των Συντακτών
*
Μέρκελ: Το σκάνδαλο της VW δεν θα έχει εκτενείς επιπτώσεις στη γερμανική οικονομία
Οκτωβρίου 4, 2015 in comments
Από τις δηλώσεις της Μέρκελ, του Σουλτς αλλά και του Χανς Ντίτερ Πετς, που αναλαμβάνει πρόεδρος του ομίλου της Φολκσβάγκεν, προκύπτει ότι:
α. οι Γερμανοί ιθύνοντες παραδέχονται ότι πρόκειται για καραμπινάτο (και πρωτοφανές) σκάνδαλο.
β. δεν είναι καθόλου σίγουροι ότι δεν θα έχει σοβαρότατες επιπτώσεις στη Γερμανική οικονομία γενικά, και, πολύ περισσότερο, στην ίδια τη Volkswagen.
Αυτό που δεν λέγεται αλλά είναι απολύτως βέβαιο ότι γίνεται στα παρασκήνια είναι μια εντατική προσπάθεια πολιτικού χειρισμού του σκανδάλου, ώστε μαζί με την Volkswagen να πέσει στα μαλακά και το Γερμανικό πολιτικό σύστημα, που την κάλυπτε και την καλύπτει. Είναι επίσης προφανές ότι κάποιοι έχουν πιάσει πολύ γερά τους Γερμανούς από τ’ @@- και το αν θα τα στρίψουν ή θα τ΄ αφήσουν εξαρτάται από παραμέτρους που δεν ελέγχουν οι Γερμανοί πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες.
*
Deutsche Welle: Η ελληνική εξαίρεση
Οκτωβρίου 8, 2015 in comments
Η Κομισιόν πρότεινε και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε μια «κατ’ εξαίρεσιν» χρηματοδότηση της Ελλάδας, στα πλαίσια των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων. Θυμίζει ίσως την ελληνική παροιμία «να σε κάψω, Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι», από τη μία, αλλά δείχνει επίσης ότι η Ευρώπη είναι αποφασισμένη να στηρίξει και με επιπρόσθετους πόρους τη χώρα μας. Εν μέρει αναγνωρίζοντας τις δικές της ευθύνες για την παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα, οι οποίες υπάρχουν αν και δεν μπορούν να συγκριθούν καν με εκείνες της ημεδαπής πολιτικής και οικονομικής ελίτ (αλήτ). Εν μέρει διότι πλέον επικρατεί πολιτικά στην Ευρώπη το αυτονόητο, ότι πρέπει να γίνουν προσπάθειες για διατήρηση και ενίσχυση της ΕΕ, αντί να «επιτρέπεται» η διάλυσή της.
Όπως πάντα, το παιγνίδι θα κριθεί από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, τη θέληση και τη δυνατότητά τους να προσωρήσουν αξιοποιώντας τις ευκαιρίες που υπάρχουν ή που δημιουργούνται. Η ουσιαστική αποστράτευση του μεγαλύτερου μέρους του μέχρι χθες κυρίαρχου πολιτικού προσωπικού ήταν αναγκαία μεν, αλλά όχι και ικανή συνθήκη. Ως την άνοιξη του 2016 θα έχουν ξεκαθαρίσει (και κριθεί) πολλά.
Πηγή: Deutsche Welle: Η ελληνική εξαίρεση – οικονομικές ειδήσεις της ημέρας – Το Βήμα Online
*
Ντάισελμπλουμ: Στόχος μας ετήσιο πλαφόν 15% του ΑΕΠ για το χρέος, με «πάγο» 15ετίας
Οκτωβρίου 9, 2015 in comments
Ήδη έχει γίνει κοινός τόπος ότι θα πρέπει να υπάρξει πλαφόν για την αποπληρωμή του χρέους, δηλαδή ποσοστό επί του ΑΕΠ. Αν αυτό είναι στο 15% ή στο πολύ πιο ρεαλιστικό 10% είναι θέμα τεχνοκρατικής αξιολόγησης, κυρίως όμως θέμα πολιτικής επιλογής.
Η χώρα μας θα πετύχει το 10% και ακόμα καλύτερους όρους αν αποδείξει ότι επιτέλους σοβαρολογεί στη διαχείριση της κρίσης από την πλευρά της. Ότι δεν υπεκφεύγει (κάνει καραγκιζιλίκια) όπως έκαναν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά, συμπεριλαμβανομένης της εξάμηνης διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Το διεθνές περιβάλλον είναι ευνοϊκότερο από ποτέ. Οι Ευρωπαίοι είναι υποχρεωμένοι να θέλουν να βοηθήσουν την Ελλάδα γιατί αυτό είναι και δικό τους συμφέρον (ή δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά). Αυτό που χρειάζεται είναι ένα κολασμένο εξάμηνο προσαρμογής στην ευρωπαϊκή και διεθνή πραγματικότητα, με παράλληλες τολμηρές κινήσεις προς τη νομιμότητα, στο εσωτερικό της χώρας.
Αν δεν μπορέσει να το κάνει αυτό η κυβέρνηση Τσίπρα, η επόμενη δημοκρατική εναλλακτική λύση… απλά δεν υπάρχει.
*
Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι μάχη βαρόνων;
Οκτωβρίου 9, 2015 in comments
«Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι μάχη βαρόνων. Θα είναι συνέδριο στρατηγικής, ανοιχτό στην κοινωνία» δήλωσε η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ράνια Σβίγκου.
Κάτι τέτοια ακούω και αναρωτιέμαι αν οι κομματικοί διατηρούν στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα. Εκτός αν όντως τα πιστεύουν αυτά, οπότε η κατάσταση είναι ακόμα σοβαρότερη…
Η στρατηγική εφαρμόζεται ήδη, από την κυβέρνηση μετά τις έκτακτες εκλογές του Σεπτεμβρίου. Δεν περιμένει κανέναν ΣΥΡΙΖΑ για να τη διαμορφώσει την άνοιξη του 2016!
Συνέδριο ανοιχτό στην κοινωνία έχει επιχειρηθεί κι άλλες φορές στο παρελθόν – όλες με παταγώδη αποτυχία. Η οποία θα επαναληφθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικός οργανισμός είναι ήδη παρελθόν. Το πολύ να ανταποκριθούν (στο άνοιγμα) κάποιοι καιροσκόποι, αναζητώντας προσωπικό όφελος με την ένταξή τους στο κόμμα της εξουσίας. Ανιδιοτελής ή στοιχειωδώς σοβαρός άνθρωπος δεν πρόκειται να ζυγώσει σ’ έναν πολιτικά και κοινωνικά απολιθωμένο χώρο. Και, φυσικά, θα είναι μάχη βαρώνων – έστω κι αν οι λαφαζαναραίοι έχουν πλέον μετακομίσει και τοποθετηθεί (από τους πολίτες) στη σαλαμούρα: θα προκύψουν άλλοι, στη θέση τους, έστω ως καρικατούρες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μην έχει σοβαρή κυβερνητική πρόταση, ακόμα και τώρα. Πολύ περισσότερο, να μην έχει θελκτική πολιτική πρόταση. Απλώς δε βρωμάει ακόμα διαπλοκή και δεν προκαλεί τόση αποστροφή στα λαϊκά στρώματα, όσο τα κόμματα του ΝΔΣΟΚ και το Ποτάμι. Κι αυτό σχεδόν αποκλειστικά χάρη στον Αλέξη Τσίπρα.
Αυτά όμως δεν είναι ικανοί λόγοι για αναζωογόνηση του κομματικού ΣΥΡΙΖΑ. Είναι απλά οι αιτίες για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στην κυβέρνηση. Όσο ισχύουν.
Ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει ένα κενό κέλυφος. Ένα άλλοθι για να θεωρούνται ως ισχύοντα τα δεδομένα της «αριστερής παράδοσης». Μιας παράδοσης όμως η οποία έχει χάσει οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα ήδη από τον προηγούμενο αιώνα και παρατείνεται απλά επειδή εκμεταλλεύεται το κενό της πολιτικής σκηνής.
Η πολιτική όμως, όπως και η ζωή, απεχθάνεται το κενό. Το οποίο αργά ή γρήγορα θα γεμίσει. Τότε όμως θα είναι αργά για κομματικά δάκρυα, στα οποία κανείς δεν θα δίνει σημασία.
ΥΓ. Εννοείται ότι το ερωτηματικό του τίτλου είναι της καλύβας και ουχί της κ. Ράνιας Σβίγκου.
Πηγή: Ράνια Σβίγκου: Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι μάχη βαρόνων | πολιτικη | ethnos.gr
*
Το Καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ και «το άνοιγμα την κοινωνία»
Οκτωβρίου 10, 2015 in comments
Έχω διατυπώσει την άποψη ότι το επιχειρούμενο άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία, με εγγραφή νέων μελών, θα αποτύχει παταγωδώς. Κι αυτό γιατί κάθε στοιχειωδώς σοβαρός άνθρωπος πριν εγγραφεί σ’ ένα κόμμα διαβάζει το Καταστατικό του. Από το Καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ προκύπτουν με σαφήνεια τα δεδομένα που περιγράφουν εμφαντικά την ένταξη κάποιου σ’ ένα κόμμα αριστερό, με διακηρυγμένο στόχο την ενότητα με τη λοιπή αριστερά (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ – τώρα πια και ΛΑΕ; ) το οποίο επιδιώκει την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού (κλασσικού τύπου) μέσω της εργατικής τάξης, ο οποία θα απελευθερώσει και τις υπόλοιπες τάξεις – και άλλα τέτοια ορέα.
Στην καμπάνια για τη εγγραφή λοιπόν θα αντιδράσουν θετικά όσοι:
- Δεν θα διαβάσουν το Καταστατικό
- Θα το διαβάσουν αλλά δεν θα το καταλάβουν
- Θα το διαβάσουν αλλά δεν του θα δώσουν σημασία, γιατί θέλουν να ενταχθούν στο ΣΥΡΙΖΑ για δικούς τους, πρακτικούς λόγους.
Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας πολίτης που να συμφωνεί πολιτικά με το Καταστατικό και να επιλέγει την ένταξή του στο ΣΥΡΙΖΑ, στη δεδομένη χρονική συγκυρία. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, έχει ως κυβέρνηση συμφωνήσει σ’ ένα νέο Μνημόνιο το οποίο αρχίζει ήδη να υλοποιεί, συγκυβερνά όχι με την «αριστερά» αλλά με ένα καθαρόαιμο δεξιό κόμμα (τους ΑΝΕΛ) και η κυβερνητική του πρακτική τείνει σε μια προσπάθεια διαχείρισης του καπιταλισμού και ουχί στην ανατροπή του (και την προοπτική του σοσιαλισμού).
Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους πολίτες να συναινέσουν σε μια πολιτική διπολική διαταραχή: να γίνουν μέλη ενός πολιτικά φανταστικού πλέον κλασσικού (κομμουνιστογενούς) αριστερού κόμματος, το οποίο όμως ήδη βρίσκεται στην εξουσία και προσπαθεί να κάνει τον καπιταλισμό να ξαναδουλέψει στην Ελλάδα!
Δεν έχει νόημα. Ακριβώς γιατί δεν έχει νόημα η επιμονή του Τσίπρα και της ομάδας του στη διατήρηση και αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική σκηνή και κυρίως η χώρα χρειάζεται ένα πραγματικά νέο κόμμα, απαλλαγμένο από τα αριστερά στερεότυπα του προηγούμενου αιώνα, τα βασικά χαρακτηριστικά του οποίου θα επιχειρήσω να σκιαγραφήσω σε επόμενο σχόλιο της καλύβας.
*
Ακολουθούν επιλεγμένα αποσπάσματα από το Καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ («προοίμιο»)
Επιμένει στην ανάγκη για κοινή δράση και συμπαράταξη όλων των δυνάμεων της Αριστεράς στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, που θα εμπνεύσουν, θα κινητοποιήσουν και θα συμβάλουν καθοριστικά στην οργάνωση των λαϊκών δυνάμεων, αποσκοπώντας στην οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική ανασυγκρότηση της χώρας μας, σε μια ριζικά αναμορφωμένη από τους λαούς της Ευρώπη, σε έναν κόσμο δημοκρατικό και ειρηνικό.
…χειροπιαστή ελπίδα για την ανατροπή των κυρίαρχων καπιταλιστικών σχέσεων, την οργάνωση του κοινωνικού μετασχηματισμού και τη ριζική αναμόρφωση των παραγωγικών και καταναλωτικών προτύπων. Ο αγώνας για την ανατροπή της κοινωνικής καταστροφής που συντελείται στην πατρίδα μας, για την αναστροφή της πορείας σε ριζικά αντίθετη κατεύθυνση με την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος και τη συγκρότηση κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας και αριστερής διεξόδου, συνδέεται με την προοπτική του σοσιαλισμού, που αποτελεί το στρατηγικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ.
Για εμάς ο σοσιαλισμός είναι μορφή οργάνωσης της κοινωνίας που βασίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και διαχείριση των παραγωγικών μέσων.
Η εργατική τάξη δεν μπορεί να απελευθερωθεί η ίδια, αν δεν απελευθερώσει και την κοινωνία ολόκληρη. –
Οι καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ ανιχνεύονται στο εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα του τέλους του 19ου αιώνα, με το άνοιγμα των οριζόντων των υποτελών τάξεων, στη βάση της μαρξικής σκέψης και των αρχών του 20ού από την Εθνική Αντίσταση, το ΕΑΜ και την ΕΔΑ, τη νεολαία Λαμπράκη, τον αγώνα ενάντια στη δικτατορία, την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τους μεταδικτατορικούς αγώνες των αριστερών κομμάτων και οργανώσεων, τη συγκρότηση του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς, του κινήματος ενάντια στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και του Κοινωνικού Φόρουμ.
Έτσι, αγωνιστές και αγωνίστριες από διάφορα ρεύματα και οργανώσεις της κομμουνιστικής, της σοσιαλιστικής, της διεθνιστικής, της αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς, το χώρο του δημοκρατικού πατριωτικού κέντρου, αλλά και τον επαναστατικό και τον ελευθεριακό χώρο, συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες του εργατικού και του αγροτικού κινήματος, των κοινωνικών κινημάτων, του ριζοσπαστικού φεμινισμού και της οικολογίας, νέες και νέοι, άνθρωποι της τέχνης, των γραμμάτων και της διανόησης, συναντήθηκαν και ένωσαν τις δυνάμεις τους, με στόχο τη μετάβαση προς το σοσιαλισμό του 21ουαιώνα.
Το έργο του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεται στα σύνορα της χώρας μας. Με κινητήριο μοχλό το διεθνιστικό πρόταγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει σημαντικές διεθνείς πρωτοβουλίες στο πλαίσιο της Ευρώπης (διά του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς), και σε διεθνές επίπεδο, με στόχο να συμβάλει στην κοινή πάλη των λαών ενάντια στο ευρωπαϊκό και το διεθνές κεφάλαιο, στον έμπρακτο συντονισμό των αντίστοιχων αγώνων και στην ανάδειξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε βασικό παράγοντα των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εξελίξεων. – See more at:http://left.gr/news/katastatiko-toy-syriza#sthash.Wt2tHCAz.dpuf
Ανθιμος: Παράνομοι οι ομοφυλόφιλοι
Οκτωβρίου 10, 2015 in comments, Εδώ Μπουγατσαδούπολη!, Μυστήρια πράγματα (Επεξεργασία)
Ο Παναγιότατος Θεσσαλονίκης μπορεί να έχει όποια άποψη θέλει για το θέμα. Εκεί που τα χαλάμε είναι όταν κάνει λόγο για «χώρο» ο οποίος ανήκει στην «πνευματική του δικαιοδοσία». Στην πραγματικότητα η εν λόγω πνευματική δικαιοδοσία δεν αφορά «χώρο», αλλά πρόσωπα: αποκλειστικά εκείνα που την αναγνωρίζουν. Πλην, αυτή η (μερική) αναγνώριση δεν παράγει κανένα δικαίωμα επί του «χώρου», δηλαδή στις πλατείες και τους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Περιορίζεται αποκλειστικά εντός των Ιερών Ναών της ορέας μας πόλης. Κάθε παρέμβαση ή απόπειρα παρέμβασης πέραν αυτών θεωρείται… εισπήδηση, σε ξένα χωράφια – και πρέπει να αντιμετωπίζεται αναλόγως από την Πολιτεία και τις τοπικές αρχές.
Ο Ανθιμος ξαναχτυπά: Παράνομοι οι ομοφυλόφιλοι | iefimerida.gr
*
Προσφυγικό: Η Μέρκελ βλέπει Τσίπρα και «κλείνει το μάτι» στον Ερντογάν
Οκτωβρίου 15, 2015 in comments
Δεν αντιλαμβάνομαι την ελληνική αντίδραση στο θέμα της συνεργασίας με την Τουρκία για την από κοινού επιτήρηση των (κοινών) συνόρων. Δεν αντιλαμβάνομαι επίσης τον αποκλεισμό συμμετοχής του Πολεμικού Ναυτικού. Οι διαφορές με την Τουρκία στο Αιγαίο είναι δεδομένες, αλλά η προσφυγική κρίση δημιουργεί νέες ευκαιρίες για αναβάθμιση και ισχυροποίηση της ελληνικής πλευράς, μέσω της συμβολής στην αντιμετώπιση (όχι στη λύση) του κορυφαίου ίσως προβλήματος για την ΕΕ, αυτή την περίοδο. Με την επιφύλαξη ότι εκτός από τις προφανείς ενδεχομένως υπάρχουν και άδηλες παράμετροι, σ’ αυτό το πολύπλοκο πρόβλημα.
Πηγή: Η Μέρκελ βλέπει Τσίπρα και «κλείνει το μάτι» στον Ερντογάν | TVXS – TV Χωρίς Σύνορα
*
Έπεσε και το τελευταίο εμπόδιο – Ο Σκουρλέτης υπέγραψε για την αποτέφρωση νεκρών
Οκτωβρίου 15, 2015 in comments (Επεξεργασία)
Τα αποτεφρωτήρια «αποδεσμεύθηκαν» χωρικά από τα νεκροταφεία και πλέον η εγκατάστασή τους είναι πολύ ευκολότερη. Επειδή όμως η ίδρυση τους παραμένει στη δικαιοδοσία των Δήμων το «πολύ ευκολότερη» πιθανότατα δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Πόσοι δήμαρχοι θα αγνοήσουν Εκκλησία και «πιστούς» ψηφοφόρους; Η ως τώρα εμπειρία έδειξε ότι μονάχα η ανάθεση των αποτεφρωτηρίων σε ιδιώτες θα λύσει οριστικά το θέμα.
*
Σήμερα στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες
Οκτωβρίου 19, 2015 in comments
Να δούμε τι ακριβώς θα ψηφιστεί – στο τέλος. Και μετά, την υλοποίηση αυτών που θα ψηφιστούν. Αυτό το θέμα είναι εσωτερικό, δεν έχει να κάνει ούτε με μνημόνια ούτε με άλλες, εξωτερικές, υποχρεώσεις. Αν η κυβέρνηση καταφέρει να ισορροπήσει επιβάλλοντας τη νομιμότητα χωρίς να θίξει σε τίποτα τη δημοκρατία και τον πλουραλισμό, θα έχει κερδίσει έναν στόχο τεράστιας σημασίας. Αν η ιστορία καταλήξει εντός εκτός και επί τα αυτά, η ήττα δεν θα είναι τακτική, αλλά στρατηγική. Και όχι μόνο για τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του.
Πηγή: Σήμερα στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες – Στο κόκκινο – 105,5 FM
*
Εκτακτη εισφορά – σοκ στους μισθωτούς υπέρ του Ασφαλιστικού
Οκτωβρίου 19, 2015 in comments
Για μια ακόμα φορά επιχειρείται να μπει το κάρο μπροστά από το άλογο. Όσοι απέχουμε 10-15 ή 20 χρόνια από τη συνταξιοδότηση είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι δεν πρόκειται να πάρουμε σύνταξη, αλλά «ένα κάποιο» βοήθημα αλληλεγγύης (για να μη το πούμε ελεημοσύνης). Κι όμως, καλούμαστε τώρα να πληρώσουμε ακόμα μεγαλύτερες εισφορές, για να συντηρηθεί με τις σάρκες μας ένα αδιέξοδο σύστημα . Η λογική λέει ότι θα έπρεπε να πάμε από τον αντίστροφο δρόμο: άμεση κατάργηση κάθε διπλής – τριπλής κλπ σύνταξης. Περικοπές στις υψηλές συντάξεις. Υψηλές περικοπές κάθε πρόωρης σύνταξης που έχει δοθεί, μέχρι τη συμπλήρωση των «κανονικών» (δηλαδή αυτών που θα ισχύουν από δω και πέρα) ετών ασφάλισης. Και… αυξήσεις στις χορηγούμενες συντάξεις όταν θα έχει σταθεί στα πόδια του το ασφαλιστικό σύστημα.
Πληρώσαμε και πληρώνουμε πανάκριβα την άθλια πολιτική του ΝΔΣΟΚ με τις πρόωρες κλπ συνταξιοδοτήσεις. Πληρώνουμε ακριβά την πολιτική και κοινωνική ανοησία του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε ανυψώσει σε «κόκκινη γραμμή» (στη διαπραγμάτευση με τους συν-εταίρους) την προάσπιση του άδικου και σκληρά ταξικού ισχύοντος συστήματος εις βάρος των πολλών συνταξιούχων, των εργαζομένων και των ανέργων – ξεχωριστά όμως εγκληματικού εις βάρος των νέων.
Πάρτε το αλλιώς, συριζαίοι. Μη συνεχίζετε τις εγκληματικές πολιτικές του ΝΔΣΟΚ. Η στροφή που επιχειρείτε οδηγεί στο γκρεμό και το ασφαλιστικό και τους «ασφαλισμένους», αλλά και εσάς τους ίδιους, ως κόμμα εξουσίας.
Πηγή: Εκτακτη εισφορά – σοκ στους μισθωτούς υπέρ του Ασφαλιστικού | φορολογικα, ρεπορτάζ | Ημερησία
*
Νέο τοπίο στα τηλεοπτικά;
Οκτωβρίου 21, 2015 in comments
Απ’ όσα βλέπουμε και ακούμε… τους πονάει πολύ. Είναι όμως μια στρατηγική δημοκρατική επιλογή που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί πριν πολλά χρόνια, με τον «βασικό μέτοχο» του Καραμανλή (του νωθρού) αλλά τότε οι βασικοί μέτοχοι της διαπλοκής επικράτησαν ολοκληρωτικά. Έκτοτε τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα, το σημερινό τηλεοπτικό τοπίο είναι ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Πέρα από την αισθητική κατάντια και το ξαδιάντροπο πολιτικό και οικονομικό νταβατζιλίκι, η κατά κυριολεξίαν παρανομία ολόκληρων δεκαετιών βγάζει μάτι.
Αν η κυβέρνηση χάσει αυτό το στοίχημα, είναι χαμένη: είναι θέμα χρόνου πια η πλήρης απορρόφησή της στη χλιαρή ηδονή της ανοιχτής χαβούζας. Αν επιβιώσει θα επιβιώσει ως μετάλλαξη του ΝΔΣΟΚ. Για να συνεχίσει, πρέπει να κερδίσει αυτή τη μάχη της δημοκρατικής νομιμότητας. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα τα καταφέρει, λόγω πλημμελούς πολιτικής και τεχνικής προετοιμασίας και κακού timing: αυτά έπρεπε να έχουν τελειώσει την περασμένη άνοιξη. Αλλά και γιατί το κύκλωμα της διαπλοκής θα αντισταθεί με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του, ώστε να μείνει άθικτο – ακόμα κι αν φαινομενικά χάσει.
Ένα πρόσθετο πρόβλημα είναι πως η κυβέρνηση μπήκε στη μάχη χωρίς ουσιαστικά να την υποστηρίζει η κοινή γνώμη, η οποία αδιαφορεί. Και γι’ αυτή την αδιαφορία είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι οι ίδιοι οι συριζαίοι υπουργοί και βουλευτές, με την αδιάλειπτη παρουσία τους στις κανάλες, τις οποίες τώρα ο μοναχικός σούπερμαν Παπάς υποτίθεται ότι θα βάλει σε τάξη.
*
Τι προσφέρουν και τι περιμένουν οι Γάλλοι
Οκτωβρίου 22, 2015 in comments
Οι επωφελείς διμερείς σχέσεις μεταξύ των κρατών βασίζονται στα κοινά συμφέροντα ή τους κοινούς φόβους. Η σχέση με τη Γαλλία, η οποία αποτελεί την ικανή και αναγκαία συνθήκη για ένα μελλοντικό αλλά όχι τόσο μακρινό τόξο του Νότου στην ΕΕ (μαζί με Ιταλία και Ισπανία) είναι επίκαιρη: Η Ελλάδα έχει ανάγκη την Γαλλία, αλλά ισχύει εξίσου και το αντίστροφο. Χωρίς να ξεχνάμε ότι η στρατηγική σχέση Γαλλίας – Γερμανίας είναι ο πυλώνας πάνω στον οποίο στηρίζεται ολόκληρη η ΕΕ. Για να μη μιλάμε γενικά, ο Ολάντ έρχεται στην Αθήνα για να βοηθήσει τη Γαλλική οικονομία, τη Γαλλική πολιτική – και τον εαυτό του. Και προσφέρει στον Τσίπρα μια κυριολεκτικά αναντικατάστατη υποστήριξη στο Ευρωπαϊκό πεδίο, η οποία υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να αποβεί εξαιρετικά ωφέλιμη για τη χώρα μας.
Τι προσφέρουν και τι περιμένουν οι Γάλλοι | Η Εφημερίδα των Συντακτών
Οι Τράπεζες και οι κατασχέσεις πρώτης κατοικίας
Οκτωβρίου 26, 2015 in comments
O Μιχάλης Σάλλας, Πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, δηλώνει: Είμαι απόλυτα αντίθετος να στερηθούν τα σπίτια τους βιοπαλαιστές, μικροσυνταξιούχοι και άνεργοι και να επωμισθούν ένα τέτοιο βάρος, ηθικό και οικονομικό, οι τράπεζες. Παράλληλα προτείνει ένα εύλογο τρόπο διευθέτησης του προβλήματος:
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=748754
Την ίδια στιγμή όμως παίζεται ένα πολύ μεγαλύτερο παιγνίδι, καθώς οι δανειστές προσβλέπουν στην αγορά των ελληνικών Τραπεζών, για να βγάλουν τα ποσά που έδωσαν ως τώρα για τις ανακεφαλαιοποιήσεις:
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=748604
Προφανώς οι νέοι ιδιοκτήτες δεν θα έχουν κανένα «ηθικό βάρος» ως προς τους πλειστηριασμούς της α’ κατοικίας. Ούτε και αυτοί που θα χάσουν τα σπίτια τους θα έχουν, ως προς τις διαδικασίες υποδοχής των κατασχέσεων, δηλαδή αυτών που θα αποσταλούν για να τις υλοποιήσουν.
Απομένει το μόνο βάρος που έχει νόημα, το «οικονομικό». Είναι θέμα κοινής λογικής, αλλά… ποτέ μην πεις ποτέ.
*
Η αντίστροφη μέτρηση
Οκτωβρίου 29, 2015 in comments
Ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση: κάθε ένας που του έρχεται ο προσωπικός λογαριασμός του νέου μνημονίου παθαίνει μια μικρή, εσωτερική, ατομική έκρηξη, η οποία τον αποσυντονίζει σε προσωπικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο.
Η χαρούμενη περίοδος του διαλείμματος τελείωσε κιόλας. Μαζί της τελείωσαν οι μπουρδολογίες του Βαρουφάκη και του Λαφαζάνη, αλλά και της ηγετικής ομάδας του πρώην ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου.
Η πραγματικότητα είναι ασύγκριτα πιο σκληρό και απαιτητικό πεδίο πολιτικής, συγκρινόμενη με τις ατέρμονες «αριστερές» εσωκομματικές διαδικασίες.
Δυστυχώς, στο πεδίο αυτό ο Τσίπρας δίνει τη μάχη του αποκλειστικά με όσον ΣΥΡΙΖΑ απόμεινε. Οι πολίτες είναι μακριά, η κοινωνία στο σύνολό της είναι εκτός. Μια απολύτως λογική εξέλιξη, αφού η ηγετική ομάδα έκανε όλες τις λάθος επιλογές: και πρόωρες εκλογές και αποκλεισμό της ΝΔ από το νέο κυβερνητικό σχήμα και (last but not least) επιμονή στον ήδη πεθαμένο κομματικό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ούτε έχει ούτε πρόκειται να αποκτήσει ποτέ αντιστοίχηση με τον κόσμο που υποστηρίζει (υποστήριζε, ως τώρα τουλάχιστον) τον πρωθυπουργό.
Αν τα πράγματα είχαν εξελιχτεί διαφορετικά τώρα ο Τσίπρας θα είχε μια κυβέρνηση «εθνική Ελλάδος». Και μέσα από την πολιτική ζύμωση θα είχε γίνει σαφής η ανάγκη για ένα κοινά αποδεκτό εθνικό σχέδιο ανόρθωσης. Το οποίο ενδεχομένως θα είχε ήδη διαμορφωθεί και ο ελληνικός λαός θα είχε, τουλάχιστον, μια σαφή κατεύθυνση πορείας.
Τώρα, τα πράγματα ζορίζουν. Ο Τσίπρας παραμένει ισχυρός, αλλά μόνο επειδή δεν έχει σοβαρό πολιτικό αντίπαλο. Κάτι που δεν είναι αιτία αισιοδοξίας ούτε για τον ίδιον, ούτε για τη χώρα και τους ανθρώπους της.
Για να κλείσω στοιχειωδώς αισιόδοξα: στην πολιτική ποτέ δεν είναι αργά, όσο δεν έχουν σπάσει οι δεσμοί εμπιστοσύνης της ηγεσίας με τους πολίτες. Για απροσδιόριστο αλλά όχι πολύ καιρό ακόμα, δηλαδή.
*
Δραγασάκης: Υπάρχουν τράπεζες εκτός εποπτείας της ΕΚΤ στην Ευρωζώνη
Οκτωβρίου 31, 2015 in comments
Ένα από τα πρώτα που έπρεπε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ (αντί να ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα, εννιά μήνες τώρα) ήταν η ουσιαστική παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα. Το έλεγε χρόνια πριν (από το 2010, τουλάχιστον), προφανώς όμως δεν το είχε προετοιμάσει σοβαρά – όπως και όλα τα υπόλοιπα. Ως εθνική στρατηγική είναι σωστά (και απαραίτητα) αυτά που λέει τώρα ο Δραγασάκης, το ερώτημα όμως είναι ποιο είναι το πραγματικό τους αντίκρυσμα. Τέτοιο δεν φαίνεται να υπάρχει, οπότε τζάμπα (και εις βάρος της κυβερνητικής σοβαρότητας) ο θόρυβος…
Πηγή: Δραγασάκης: Υπάρχουν τράπεζες εκτός εποπτείας της ΕΚΤ στην Ευρωζώνη — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
Οσο αυξάνονται οι φόροι, τόσο μειώνονται τα έσοδα
Νοεμβρίου 2, 2015 in comments
Δε χρειαζόταν ιδιαίτερη προβλεπτική ικανότητα: το ότι τα έσοδα μειώνονται όσο αυξάνονται οι φόροι είναι γνωστό από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας – ίσως και πιο παλιά. Από την άλλη, η περίφημη «μείωση των δαπανών» έχει τα δικά της όρια – ειδικά αν υπονοεί απολύσεις. Έχει κι ένα ακόμα όριο, τη διάλυση των δομών του κοινωνικού κράτους, καταρχήν, και των υπολοίπων δομών στη συνέχεια. Είναι σαφές πλέον και στον πλέον αυτοκαταστροφικό (πχ αυτόν που θεωρεί από χέρι σωστό ό,τι κι αν λέει ο Σόιμπλε) ότι το μείγμα που επιβλήθηκε από τους δανειστές ήταν αντιβιοτικά + ποντικοφάρμακο και τέτοιο παραμένει, με το γ’ μνημόνιο. Η ανάγκη για μια διαφορετική πολιτική είναι όχι απλά προφανής, αλλά απολύτως απαραίτητη. Ο στυγνός εκβιασμός του περασμένου καλοκαιριού (αυτό ή η κόλαση της άτακτης χρεοκοπίας) πέρασε, γιατί δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά – κυρίως γιατί η πολιτική ελίτ στη χώρα μας ήταν και είναι αναντίστοιχη των περιστάσεων. Η ανάγκη για εθνική συνεννόηση προκειμένου να διαμορφωθεί μια άλλη, σοβαρή και υλοποιήσιμη πρόταση, η οποία θα υποστηριχθεί σθεναρά και πειστικά από σύνολο των δημοκρατικών κομμάτων του τόπου και τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, παραμένει. Ακόμα περισσότερο πιεστική, όσο περνάει ο καιρός και η ελληνική πολιτεία, η οικονομία αλλά και τα νοικοκυριά αδυνατίζουν καθημερινά.
Πηγή: Οσο αυξάνονται οι φόροι, τόσο μειώνονται τα έσοδα | ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
*
Απεργία και ομηρία
Νοεμβρίου 4, 2015 in comments
Πάντα υπάρχει πρόβλημα με τις απεργίες που μεταχειρίζονται τους (άλλους) πολίτες ως ομήρους. Όταν, για παράδειγμα, τους αφήνουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή κλείνουν τους δρόμους. Ωστόσο, η απεργία της ΠΝΟ αυτών των ημερών ξεπερνάει κατά πολύ τον όρο «πρόβλημα», καθώς κρατάει αποκλεισμένους στα νησιά του Αιγαίου πολλές χιλιάδες πρόσφυγες. Αν δεν καταλαβαίνουν οι απεργοί τι σημαίνει αυτό, για τους πρόσφυγες αλλά και για τους νησιώτες, οφείλει να το καταλάβει η κυβέρνηση και να πάρει άμεσα μέτρα. Σήμερα κιόλας.
*
Ανησυχία
Νοεμβρίου 8, 2015 in comments
Όσοι παρακολουθούν τα σχόλια της καλύβας ίσως θυμούνται την επίμονη θέση μου για μια κυβέρνηση πέραν του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. Ο λόγος ήταν ότι δεν πίστευα ότι ο χώρος αυτών των δύο κομμάτων είναι σε θέση να δώσει μια κυβερνητική ομάδα αντίστοιχη των προβλημάτων που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα. Η θέση αυτή επιβεβαιώνεται στην πράξη, πριν κλείσουν δυο μήνες από τις (περιττές, στο χρόνο που έγιναν) εκλογές του Σεπτεμβρίου. Αυτό δεν με κάνει να χαίρομαι, αλλά να ανησυχώ περισσότερο από πριν. Δεν διαθέτουμε μια καλή κυβέρνηση – και η αντιπολίτευση είναι ακόμα χειρότερη. Την ώρα που το βαθύ κράτος παραμένει άθικτο (και μη ελεγχόμενο από την κυβέρνηση) και αποδεικνύει ότι είναι σε θέση να παρεμβαίνει στην πολιτική ατζέντα, ακόμα και σε θέματα που συνδέονται άμεσα με την εξωτερική πολιτική της χώρας (περίπτωση ποντιακού πολέμου, με αφορμή τον Φίλη). Την ίδια ώρα που η κυβερνητική ασυνεννοησία / ασυναρτησία / ανικανότητα δοξάζεται στη περίπτωση των λιμανιών και των υπό ιδιωτικοποίηση αεροδρομίων – όταν την κυβερνητική πολιτική σαμποτάρουν υπουργοί ή κορυφαία στελέχη της διοίκησης. Την ώρα που η κυβέρνηση επιλέγει να δώσει μια λάθος μάχη, υπερασπιζόμενη ουτοπικά υψηλά όρια στην προστασία της α’ κατοικίας, αντί να επικεντρωθεί στο μείζον θέμα της ουσιαστικής κατάργησης των 100 δόσεων, που απαιτούν εκβιαστικά (και παράλογα) οι συν- εταίροι. Την ώρα που ελλοχεύει ο κίνδυνος να γίνει η χώρα μας, άθελά της, μια τεράστια αποθήκη προσφύγων, επειδή η ΕΕ είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των προσφυγικών ροών. Την ώρα που απηυδισμένοι απ’ όσα γίνονται και απ’ όσα δεν γίνονται γινόμαστε υποχρεωτικά θεατές παραστάσεων με σενάρια παρόμοια μ’ εκείνα αμερικάνικων b-movies (υπόθεση Πανούση).
Δεν θέλω η κυβέρνηση να καταρρεύσει, γιατί εναλλακτική λύση δεν υπάρχει, αυτή την εποχή. Αλλά, πρωτίστως, δεν θέλω να καταρρεύσει η χώρα μου – και η Δημοκρατία στη χώρα μου. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, τους επόμενους μήνες. Γι’ αυτό επιμένω και πάλι στην ανάγκη μιας μεγάλης εθνικής συνεννόησης, όσο υπάρχουν περιθώρια για κάτι τέτοιο.
*
Ο ΣΥΡΙΖΑ για τα περί σύνδεσης στελεχών του κόμματος με τρομοκράτες
Νοεμβρίου 9, 2015 in comments
Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να γελοιοποιήσει και (παράλληλα) να εκφοβίσει τον Γιάννη Πανούση, την ώρα που ο πρώην υπουργός κατέθεσε τα στοιχεία που διέθετε στη Δικαιοσύνη, η οποία υποτίθεται ότι πρέπει να τα αξιολογήσει απερίσπαστη από θορύβους και (ενδεχομένως) πιέσεις. Αν η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πράγματι αυτή που περιγράφεται στα ρεπορτάζ, θα αποδειχτεί πολιτικά επιζήμια, αν όχι καταστροφική. Αν κάποιοι συριζαίοι όντως είχαν επαφές και συνεννοήσεις με φυλακισμένους τρομοκράτες, το πρόβλημα δεν είναι ο Πανούσης που το αποκαλύπτει, αλλά ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, αν επιχειρήσει να το συγκαλύψει ή να το υποβαθμίσει.
*
Ντ.Τουσκ: Βαρόμετρο η Γερμανία για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης
Νοεμβρίου 10, 2015 in comments
Έχει δίκιο ο Πολωνός πολιτικός, αλλά δεν λαμβάνει υπόψη του ένα βασικό δεδομένο: Η Γερμανία, ως χώρα, ουδέποτε στην Ιστορία της έχει καταφέρει να «ηγηθεί» στην Ευρώπη. Θα είναι έκπληξη πρώτου μεγέθους αν το κάνει τώρα, με το προσφυγικό. Το πιθανότερο είναι ότι ούτε θέλει, ούτε μπορεί.
*
Για τον Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη
Νοεμβρίου 10, 2015 in comments, Εδώ Μπουγατσαδούπολη!
Ο Κεμάλ είναι ο πατέρας ενός έθνους – από τα νεότερα στην Ανατολική Μεσόγειο. Όλα τα έθνη έχουν σφαγές (άλλοτε άλλης μορφής, έντασης και διάρκειας) στο πιστοποιητικό της γέννησής τους. Η Τουρκία δεν εξαιρείται, όπως δεν εξαιρείται κανένα άλλο Βαλκανικό έθνος, από τον 19ο αιώνα και μετά. Ο Κεμάλ ήταν αυτός που ήταν, δεν έχουμε κανένα λόγο να τον «δοξάζουμε» εμείς, στη γενέτειρά του Θεσσαλονίκη ή αλλού. Αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να αντιδρούμε υστερικά, με το άκουσμα του ονόματος. Αγνοώντας παταγωδώς την Ιστορία – των άλλων αλλά και τη δική μας.
Πηγή: Τουρκική φιέστα στη Θεσσαλονίκη για την επέτειο θανάτου του σφαγέα Κεμάλ | Mignatiou.com
*
Η διαχείριση της «υπόθεσης Πανούση»
Νοεμβρίου 11, 2015 in comments
Η διαχείριση της «υπόθεσης Πανούση» εκ μέρους της κυβέρνησης είναι τραγική κι όσο πάει χειροτερεύει. Όχι μόνο στο επικοινωνιακό μέρος – αυτό ήταν δεδομένο εξαρχής – αλλά και στο πολιτικό. Η κυβέρνηση, την οποία φαίνεται ότι την ελέγχει πλήρως ο κομματικός σύριζα, δηλαδή μια ολιγάριθμη γκρούπα με ανύπαρκτη κοινωνική αντιστοίχιση, υιοθετεί την αυτοκαταστροφική άρνηση ότι δήθεν δεν υπάρχει θέμα. Ακόμα χειρότερα, επιλέγει την αντιμετώπιση του Πανούση ως κακόβουλου εχθρού, αφού η αρχική απόπειρα γελοιοποίησης δεν απέδωσε. Δεν υποστηρίζω ότι ο Πανούσης έχει δίκιο σ’ αυτά που λέει. Υποστηρίζω ότι θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν από την κυβέρνηση με σοβαρότητα, με ταχύτητα και σε επαφή / συνεννόηση μαζί του. Αντ’ αυτού, κομματικοί και κυβέρνηση προτίμησαν ν’ ανοίξουν μια ακόμα τρύπα στον πάτο της βάρκας, λες και δεν υπάρχουν ήδη αρκετές. Εν τω μεταξύ, ο κόσμος έχει παγώσει. Αλλά αυτό μάλλον δεν απασχολεί τους αυτάρεσκους και αυτάρκεις συριζαίους και δεν επηρεάζει τις ψευδαισθήσεις τους.
*
Μεγα-δόση αυτο-υπονόμευσης
Νοεμβρίου 12, 2015 in comments
Παρά την απεργία, στην οποία συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ τάχα υποστηρίζοντας την κυβέρνηση (ουσιαστικά: πριονίζοντας το κλαδί στο οποίο κάθεται) η διαδικτυακή ΑΥΓΗ έχει σήμερα πρώτο θέμα την απίστευτη και πολιτικά ανόητη θεωρία συνωμοσίας, ότι δήθεν η «Πανουσιάδα» δεν είναι τίποτα περισσότερο από οργανωμένο σχέδιο των εκδοτών, των καναλαρχών και παντός Σαμαροβενιζέλου, με στόχο «να εκτροχιαστεί η προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας και να παραταθεί η δική του(ς) βασιλεία επί των ερειπίων». Για τη ταμπακιέρα, δηλαδή τις επαφές και τις καταγγελλόμενες συνεννοήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με φυλακισμένους τρομοκράτες, την οποία ερευνά η Δικαιοσύνη μετά από προτροπή της ίδιας της κυβέρνησης προς τον πρώην υπουργό της, ούτε λέξη. Η κυβέρνηση επιχειρεί να μας πείσει ότι ο Πανούσης συνωμότησε με τους Σαμαρά – Βενιζέλο – Ψυχάρη – Αναστασιάδη, ίσως και με τους μασόνους, τους Ελ και τους υπεύθυνους για τους ψεκασμούς, ώστε «να εκτροχιαστεί η προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας και να παραταθεί η δική του(ς) βασιλεία επί των ερειπίων». Πιστεύουν αλήθεια ότι αυτή η πατάτα θα γίνει πιστευτή, πέρα από έναν στενό κύκλο φανατικών;
Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απολέσαι. Ή, και μη χειρότερα!
Πηγή: Μεγα-δόση υπονόμευσης – Η Αυγή Online
*
Ρωμανός: Ερχεται Μαύρος Δεκέμβρης, θα σπάσουμε, θα λεηλατήσουμε, θα ανατινάξουμε
Νοεμβρίου 12, 2015 in comments
Είχα υποστηρίξει το αίτημα του Ρωμανού για τις σπουδές του, όταν έκανε την απεργία πείνας. Με λύπη μου διαπιστώνω ότι δεν το άξιζε, αλλά αυτό δεν μπορούσε κανείς να το ξέρει τότε. Εκείνο που θεωρώ τώρα αδιανόητο είναι η δυνατότητα του κυρίου αυτού να κυκλοφορεί τα παραληρηματικά του μανιφέστα και να καλεί σε νέους κύκλους καταστροφής. Ως εδώ και μη παρέκει!
*
Με τον Τζιτζικώστα ο Μάκης Βορίδης, οργή Γεωργιάδη, εκνευρισμός Μητσοτάκη
Νοεμβρίου 13, 2015 in comments
Ο Βορίδης έκανε την απολύτως λογική κίνηση, υπέρ του Τζιτζικώστα. Λογική όχι για τη ΝΔ (και κατ’ επέκταση για τη χώρα) αλλά για το αποκλειστικά δικό του συμφέρον. Όπως είχε πράξει στο παρελθόν, με την αποστασία από το κόμμα του Καρατζαφέρη και την είσοδό του στη Νέα Δημοκρατία – τότε μαζί με τον Γεωργιάδη, ο οποίος τώρα αδίκως εκνευρίζεται και καταγγέλλει «πολιτική συναλλαγή», λες και δεν ξέρει τίποτα από παρόμοιες πρακτικές. Πιο σωστά, ο Μητσοτάκης κάνει λόγο για «παρασκηνιακή συναλλαγή» και εμμέσως πλην σαφώς στηρίζει τον Μεϊμαράκη, κάνοντας απαξιωτικά λόγο για «το ιδεολογικό πρόσημο της υποψηφιότητας Τζιτζικώστα», το οποίο προσδιορίζεται πλέον από την σύμπλευση του Βορίδη με τον φιλόδοξο υποψήφιο από το Βορρά, με τα απροσδιόριστα πολιτικά χαρίσματα. Με λίγα λόγια η ΝΔ χωρίζεται στα δύο, λίγες μέρες πριν την ψηφοφορία για την ανάδειξη του νέου αρχηγού. Ο γραφικός σαματατζής Γεωργιάδης θα καταλήξει στον Μεϊμαράκη ή στον Τζιτζικώστα; Είναι το ερώτημα που μένει να απαντηθεί – αλλά έτσι κι αλλιώς έχει ελάχιστη σημασία.
Πηγή: «Δίπλα» στον Τζιτζικώστα ο Μάκης Βορίδης, οργή Γεωργιάδη | ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Πως θα νικηθεί η τρομοκρατία του Ισλαμικού Κράτους;
Νοεμβρίου 14, 2015 in comments
Οι ισλαμοναζιστές του ISIS έχουν πολλά ατού με το μέρος τους. Για παράδειγμα, αν η Δύση επιχειρήσει μια πραγματική (δηλαδή επί του εδάφους) εκστρατεία για να τους ξεπατώσει, οι παράπλευρες απώλειες μεταξύ των αμάχων θα είναι τέτοιες που ενδέχεται να δημιουργήσουν νέες φουρνιές κομάντο αυτοκτονίας – οι οποίες θα δράσουν σε όλη την έκταση της Ευρώπης ή γενικά όπου υπάρχει δυτικός στόχος. Φυσικά αυτή τη δουλειά μπορούν να την αναλάβουν τοπικοί παράγοντες, όπως οι Κούρδοι – αλλά τότε θα είναι σαν να μπήγεται ένα μαχαίρι στις πλάτες της Τουρκίας. Ή το Ιράν και η Χεσμπολάχ, αλλά τότε θα είναι σα να κόβεται ένα χέρι του Ισραήλ. Μπορεί, πάλι, να υποστηριχτούν πολιτικά η/και στρατιωτικά οι Ρώσοι, σε μια μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση. Αλλά τότε η Συρία κατοχυρώνεται ως πολεμικό τρόπαιο δικό τους, για πολλές δεκαετίες.
Όλες οι επιλογές που αναφέρθηκαν σημαίνουν δυσβάσταχτο κόστος για τον δυτικό κόσμο. Αλλά είναι πρακτικά αδύνατον να μην επιχειρηθεί κάτι, γιατί τότε το κόστος για τη Δύση θα είναι ακόμα μεγαλύτερο, καθώς με μερικές τρομοκρατικές επιθέσεις ακόμα κινδυνεύουν με κατάρρευση όχι μόνο οι αεροπορικές συνδέσεις και ο τουρισμός, αλλά και ο ίδιος ο δυτικός τρόπος ζωής: αθλητισμός, διασκέδαση, κυκλοφορία στους δρόμους των μεγάλων πόλεων. Σε πολιτικό επίπεδο αυτό θα είναι καταστροφή και σε οικονομικό επίσης – για να μην αναφέρουμε τους κινδύνους για την ίδια τη Δημοκρατία. Πέραν του ότι είναι θέμα χρόνου η μεταφορά του πολέμου σε νέα εδάφη, πχ στην Τουρκία.
Η αντίδραση της Δύσης για να έχει νόημα πρέπει να είναι σκληρή, αποφασιστική, αλλά σε νέα πολιτική βάση: δεν θα επιτευχθούν σπουδαία και σταθερά στο χρόνο αποτελέσματα αν αφεθούν άθικτες οι φωλιές του φιδιού – τα κράτη, τα καθεστώτα ή οι πανίσχυρες σέχτες που χρηματοδότησαν, υπέθαλψαν ή διευκόλυναν με οποιονδήποτε τρόπο το Ισλαμικό Κράτος, με προφανή στόχο να το χρησιμοποιήσουν για λογαριασμό τους, σ’ ένα αμιγώς πολιτικό παιγνίδι, άσχετα με το θρησκευτικό πρόσχημα, το οποίο είναι πάντα το μέσον και ποτέ ο σκοπός.
Τέλος, έχουν τεράστια σημασία οι μέθοδοι και οι δυνάμεις (η βία) που θα χρησιμοποιηθούν. Ίσως ο καλύτερος τρόπος δεν είναι η άμεση στρατιωτική επέμβαση, αλλά ένας μακροχρόνιος επίμονος αποκλεισμός του Ισλαμικού Κράτους, από κάθε πηγή ανεφοδιασμού και κάθε επικοινωνία με τον (έξω) κόσμο. Με ταυτόχρονη ισχυρή δέσμευση των χωρών της Δύσης για επιστροφή των προσφύγων και αμέριστη βοήθεια ώστε να οικοδομήσουν ξανά τις καταστραμμένες πόλεις και τα χωριά τους, σε συνθήκες ασφάλειας και αξιοπρέπειας
Μπορεί όμως η Δύση να δράσει μ’ αυτό το πνεύμα και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των μεγάλων μαζών της περιοχής;
Δεν ξέρω αν μπορεί – ούτε καν αν θέλει να κινηθεί έτσι. Το πιθανότερο είναι πως όχι. Τότε όμως πρέπει να είμαστε έτοιμοι για ακόμα πιο σκληρές αποτυχίες.
*
Η Ευρώπη σε δίλημμα
Νοεμβρίου 16, 2015 in comments
Η Ευρώπη μας είναι ταυτόχρονα φωτεινή και σκοτεινή. Η πραγματική της σύγχρονη Ιστορία κυριαρχείται από πολέμους, κατακτητικούς ή εμφυλίους και από την αποικιοκρατία. Τα μεγάλα της φωτεινά κατορθώματα, όπως η αναβίωση της Δημοκρατίας, η ελευθερία του λόγου, η απελευθέρωση της γυναίκας και των παιδιών, η ανεμπόδιστη καλλιτεχνική δημιουργία και μερικά ακόμα, δημιουργήθηκαν με πολύ κόπο από τα πιο ανήσυχα παιδιά της. Στο μεγαλύτερο μέρος της έκτασής της, ωστόσο, αλλά και στη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου, κυριαρχούσε το σκοτάδι: ο ναζισμός, ο φασισμός, ο σταλινισμός, ο άγριος εθνικισμός. Τα Άουσβιτς και τα Γκουλάγκ. Ο αδιάκοπος ιμπεριαλισμός των μεγάλων ή τέως μεγάλων κρατών της και η αδιάλειπτη εκμετάλλευση του υπόλοιπου πλανήτη. Και στο εσωτερικό της, στην καθημερινή ζωή των Ευρωπαίων, ένα μείγμα ελευθερίας, κοινωνικής προστασίας και ανισοτήτων. Τις τελευταίες δεκαετίες ίσως το καλύτερο που θα μπορούσε να υπάρξει στο πεδίο της πραγματικότητας, για τους Ευρωπαίους, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που έφταναν και φτάνουν στις ευρωπαϊκές χώρες. Όχι όμως υποχρεωτικά καλύτερο για τους «απέξω», τις περιοχές του πλανήτη που εξακολουθούν να νέμονται οι Ευρωπαίοι.
Η Ευρώπη βρίσκεται τώρα (δηλαδή, τα τελευταία χρόνια) μπροστά σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: με την υποδοχή και την ενσωμάτωση των προσφύγων και των μεταναστών διασώζεται και η ίδια, από την πληθυσμιακή και την οικονομική κατάρρευση. Ταυτόχρονα κινδυνεύει να αλλοιωθεί το πολιτικό και πολιτισμικό στάτους που έχει πετύχει (σε πρώτο επίπεδο) και η μεταβίβαση αγαθών (πόρων, παρουσίας και εξουσίας) σ’ αυτούς που έρχονται (γιατί το θέμα είναι πάντα το πάπλωμα). Υπάρχουν πολλές πιθανές απαντήσεις στο κρίσιμο ερώτημα για τις ελίτ και τους λαούς της Ευρώπης. Αλλά, όλες έχουν επώδυνο κόστος: ό,τι κερδίζεις σε ένα σημείο, το χάνεις σε κάποιο άλλο. Ακόμα χειρότερα, το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα μπορεί να εξελιχθεί σε διαλυτική διαδικασία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς δεν υπάρχει κοινότητα αντιλήψεων και συμφερόντων μεταξύ των 28 μελών της.
Η Γαλλία ήταν πάντα πρωταγωνιστής ή βασικός συμμέτοχος σ’ όλες αυτές τις διεργασίες. Και τις φωτεινές και τις σκοτεινές. Διαθέτει, μαζί με το Ηνωμένο Βασίλειο, τη μεγαλύτερη ιστορική και διπλωματική εμπειρία στο χειρισμό κρίσεων στις σχέσεις της με τον κόσμο εκτός Ευρώπης. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η τωρινή σύγκρουση είναι πέρα από τις δυνατότητες μιας ή δύο χωρών. Κι ας μη ξεχνάμε ότι «Ευρώπη» είναι και η Κροατία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, οι Βαλτικές χώρες, αλλά και η Ρωσία και (με κάποιες υποσημειώσεις) η Τουρκία και το Ισραήλ. Μια τεράστια αυτοκρατορία, χωρίς ενιαίο λόγο και χωρίς ενότητα.
Ποιος θα αποφασίσει, τελικά; Πως θα επιλεγούν ποια συμφέροντα ανάμεσα στα αντιθέμενα και αλληλοσυγκρουόμενα, οριζοντίως και καθέτως, συμφέροντα των Ευρωπαίων θα διαφυλαχτούν και ποια θα αφεθούν σε δεύτερη μοίρα; Ποια όψη της Ευρώπης, η φωτεινή ή η σκοτεινή, θα υπερισχύει; Και, παράλληλα, ποια θα είναι η ευρωπαϊκή απάντηση στον άμεσο θανάσιμο κίνδυνο του ISIS;
Δεν μπορώ να απαντήσω – το μόνο που μπορώ είναι να προσπαθήσω να σκιαγραφήσω το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε. Ή, μάλλον, περιμένουμε. Ας έχουμε τουλάχιστον μια κάπως ρεαλιστική εικόνα για το τι είναι η Ευρώπη μας και για τη φύση των διλημμάτων που αντιμετωπίζει.
*
Τα καντήλια
Νοεμβρίου 17, 2015 in comments
Συναντάω όλο και περισσότερους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που κατεβάζουν καντήλια, αλλά με το παντελώς ανυπόστατο επιχείρημα περί «κυβέρνησης της αριστεράς». Που σημαίνει πως είναι εξίσου αφελείς με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που νόμιζαν πως όταν θα γίνει κυβέρνηση η «αριστερά» η πραγματικότητα θα προσαρμοστεί στις ονειροφαντασίες τους.
Οι ίδιοι αλλά και πολλοί ακόμα δηλώνουν έκπληκτοι από τις εξελίξεις – προφανώς δεν κατάλαβαν τι συνέβη τη νύχτα της 12ης Ιουλίου 2015, όταν η Γερμανία μας έκανε… αυτό που έκανε και στη Βραζιλία, στο Μουντιάλ.
Το κακό είναι ότι η εκβιαστική (και τιμωρητική για τον ελληνικό λαό) επιβολή του αδιέξοδου 3ου Μνημονίου είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι ότι και η δική μας ομάδα (οι συριζαίοι) ΔΕΝ ήταν ομάδα, ήταν (σ’ ένα βαθμό είναι ακόμα) ρεμπέτ ασκέρι. Εντελώς απροετοίμαστοι, σχεδόν ανίδεοι και, το χειρότερο απ’ όλα, με εντελώς παλαβές «κόκκινες γραμμές», οι οποίες διαλύθηκαν η μία μετά την άλλη.
(Αναζήτησα μάταια επί 15 λεπτά μια πρόταση για φινάλε – αφήνω λοιπόν το σχόλιο ανολοκλήρωτο. Ίσως προκύψει κάτι από το drainstorming, των φίλων σε καλύβα και φ/μπ).
*
Ελλάδα, Ευρώπη, Τουρκία και πρόσφυγες
Νοεμβρίου 17, 2015 in comments
Είναι το «εφιαλτικό σενάριο»: η Ευρώπη κλείνει τα σύνορα στους πρόσφυγες, οι Τούρκοι τους «σπρώχνουν» προς τα δυτικά, αφήνοντας ανεξέλεγκτους τους διακινητές, με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό χιλιάδων (ίσως εκατοντάδων χιλιάδων) ανθρώπων στην Ελλάδα.
Υποθέτω ότι δεν θα συμβεί, ακόμα κι αν οι Ευρωπαϊκές χώρες κλείσουν τα σύνορά τους, ακόμα κι αν η Τουρκία συνεχίσει να μην ελέγχει τα δικά της. Γιατί κανένας πρόσφυγας δεν έχει ως τελικό προορισμό την Ελλάδα, συνεπώς δεν είναι πιθανόν να επιχειρήσει ένα επικίνδυνο ταξίδι χωρίς νόημα.
Αυτό λέει η λογική, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συμφωνήσει με τη λογική της απελπισίας. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να βρούμε τη χρυσή τομή ανάμεσα στο ανθρωπισμό και το συμφέρον μας, δηλαδή την αποτροπή μιας εξαιρετικά επικίνδυνης κατάστασης για τη χώρα μας και τους ανθρώπους της. Έστω κι αν χρειαστεί να «παρεξηγηθούμε» αγρίως με τους συν-εταίρους της ΕΕ και τους γείτονές μας εξ Ανατολών.
*
Οι ρυθμίσεις για τα στεγαστικά
Νοεμβρίου 18, 2015 in comments
Παρά όσα ακούγονται, έχω την εντύπωση ότι οι ρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν για τα στεγαστικά δάνεια είναι οι καλύτερες δυνατές. Ίσως και κάτι παραπάνω. Αντί να θυμόμαστε τις ανοησίες του στυλ «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» ίσως είναι λογικότερο να παραδεχτούμε το γεγονός ότι και η κυβέρνηση το πάλεψε και οι συν-εταίροι έβαλαν πολύ νερό στο κρασί τους. Όσο γι’ αυτούς που πήραν στεγαστικά εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ τα οποία δεν εξυπηρετήθηκαν, θα έχουν πρόβλημα. Όπως και οι Τράπεζες, που έδωσαν αυτά τα θηριώδη και παράλογα δάνεια.
Παραίτηση Γαβριήλ Σακελλαρίδη
Νοεμβρίου 19, 2015 in comments
Από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου πέρασαν μόλις δυο μήνες. Κι όμως, σήμερα υπήρξε η παραίτηση του Γ. Σακελλαρίδη από τη βουλευτική έδρα, γιατί διαφώνησε με μια πολιτική που ήταν προκαθορισμένη και γνωστή σε όλους ΠΡΙΝ τις εκλογές. Επιβεβαίωσε έτσι αυτό που λέγαμε αμέσως μετά τις εκλογές: ότι η ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν είναι ικανή να ανταποκριθεί στις τρομακτικές πολιτικές απαιτήσεις της συγκυρίας. Ακόμα κι αν, τυπικά, δεν καταρρεύσει. Η κυβέρνηση είναι αντανάκλαση των κοινοβουλευτικών ομάδων που τη στηρίζουν – και τα συνεχή καραγκιοζιλίκια με τα «ισοδύναμα», αλλά όχι μόνο, το υπογραμμίζουν εμφαντικά. Το πολιτικό αίτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει στην αφετηρία: κυβέρνηση πολιτικής συνεννόησης με τις άλλες δυνάμεις της Βουλής – κυρίως με τη ΝΔ. Αν ο Τσίπρας και οι δικοί του θέλουν να δώσουν στην Ελλάδα (άρα και στον εαυτό τους) μια ευκαιρία διεξόδου. Μόνοι τους ΔΕΝ μπορούν. Δεν έχουν ούτε τα πρόσωπα, ούτε την απολύτως απαραίτητη πολιτική ενότητα και αποφασιστικότητα. Για σχέδιο, ούτε λόγος…
*
Αλλιώς ξεκίνησε η βδομάδα, αλλιώς τελείωσε
Νοεμβρίου 22, 2015 in comments
Σε όλη τη διάρκεια της βδομάδας ο ΣΥΡΙΖΑ (ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για την έκφραση) έκλασε ματωμένα δάκρυα, σε καθαρά πολιτικό επίπεδο: η υποχρεωτική πλην πάμφθηνη μεταβίβαση της ιδιοκτησίας των Τραπεζών, μέσω της ανακεφαλαιοποίησης, σε κάποια άγνωστα και γι’ αυτό επίφοβα «κερδοσκοπικά» κεφάλαια, τον κατέστησε ιδανικό στόχο των πολιτικών του αντιπάλων και των αρθρογράφων, επαγγελματιών και ερασιτεχνών. Δίκαια ή, κατά την ταπεινή μου γνώμη, άδικα – αν και οι όροι αυτοί στην πολιτική είναι ρευστοί και εν πολλοίς ακαθόριστοι.
Ταυτόχρονα έγινε στόχος για τις ρυθμίσεις των κόκκινων στεγαστικών και αντικείμενο χλεύης για τις δυο αποστασίες από την κυβερνητική πλειοψηφία, κυρίως όμως για τον αποχαιρετισμό στα όπλα από τον Γαβριήλ Σακελαρίδη. Παρεμπιπτόντως, βγήκαν οι υποθέσεις διορισμών συγγενών της Δούρου, οι 5 νέοι μετακλητοί του Κουρουμπλή, ενώ συνεχίζεται η παντελώς άβολη για την κυβέρνηση «υπόθεση Πανούση». Για να μην αναφέρουμε τα δηλητηριώδη σχόλια για την επίσκεψη του Τσίπρα στην Τουρκία – τα οποία δίκαια ή άδικα κυριάρχησαν. Και το πρόβλημα των προβλημάτων, το προσφυγικό – μεταναστευτικό, για το οποίο σταθερά αποδίδεται στον ΣΥΡΙΖΑ ακέραια η ευθύνη για την συλλογική αποτυχία της Ευρώπης να το αντιμετωπίσει. Όπως και για όλα τα θέματα εσωτερικού ενδιαφέροντος, αυτά στα οποία τα έκαναν ρόιδο οι κυβερνήσεις του ΝΔΣΟΚ (και του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜΑΡ) τα προηγούμενα χρόνια και τώρα τα λούζεται ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του. Εν μέρει δίκαια, εν μέρει άδικα, με τη ρευστότητα που έχουν αυτές οι αξιολογικές αποτιμήσεις.
Και ξαφνικά, εκεί που η συζήτηση για το αν η κυβέρνηση θα κάνει Χριστούγεννα ως έχει ή θα πάμε σε νέο σχήμα είχε φουντώσει, ήρθε η Ματωμένη Κυριακή της Νέας Δημοκρατίας να τα αφήσει όλ’ αυτά στην άκρη. Για λίγο ή πολύ, θα δούμε. Πάντως η κυβέρνηση γενικά και ο Κοντονής ειδικά την έβγαλαν ζάχαρη, από την άποψη της κριτικής που τους άξιζε, για το θέμα των χουλιγκάνων στο ποδόσφαιρο. Οι οποίοι χουλιγκάνοι μετά από δέκα μήνες ΣΥΡΙΖΑ (και ΑΝΕΛ και ΟΠ) χαίρουν άκρας υγείας και ουδείς τους έχει ενοχλήσει, παρά τους λεονταρισμούς που ακούστηκαν στην αρχή της χρονιάς. Ακριβώς όπως και οι μπαχαλάκηδες και οι αριστεριστές στα Πανεπιστήμια, ακόμα και οι αμετανόητοι τρομοκράτες, που εξακολουθούν να κυκλοφορούν με την άνεσή τους μανιφέστα βίας και θανάτου.
Κάθε θάμα τρεις ημέρες, το μεγάλο τέσσερις. Το θάμα / θέαμα της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να κρατήσει ακόμα πιο λίγο. Η σκληρή πραγματικότητα θα επιστρέψει στις οθόνες των τηλεοράσεων και των λάπτοπ: η κυβέρνηση που έχουμε δεν είναι αντίστοιχη των σκληρών και ανελαστικών απαιτήσεων της συγκυρίας. Δεν έχει τη συνοχή, τα πρόσωπα και το σχέδιο για την ανάταξη της χώρας και τη σωτηρία των νοικοκυριών.
Ο καπετάνιος είναι πάντα υπεύθυνος για το καράβι. Κι αυτό δεν αλλάζει με την αναστάτωση που προκαλεί η κραυγή «κόμμα στη θάλασσα!» Δίκαια ή άδικα.
*
Η ρελάνς Τσίπρα με την πρόσκληση «εθνικού διαλόγου»
Νοεμβρίου 23, 2015 in comments
Από άποψη πολιτικής τακτικής η ρελάνς έχει κάποιο νόημα. Από αυστηρά πολιτική σκοπιά δεν έχει κανένα. Γιατί το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν (θα έπρεπε να) είναι η περαιτέρω εξουθένωση της ανύπαρκτης πολιτικά αντιπολίτευσης, αλλά η ανόρθωση της χώρας. Να «νικήσεις» ή να «εκθέσεις» τους ήδη σκοτωμένους και εκτεθειμένους (από τη λαϊκή ετυμηγορία) δεν είναι σπουδαίο κατόρθωμα. Σπουδαίο θα ήταν να έχεις εθνικό στρατηγικό σχέδιο για τη χώρα και να το εφαρμόσεις, καλώντας τους άλλους να συμβάλλουν ή, αν δε θέλουν, να κοιτάνε από μακριά. Υπάρχει κάτι τέτοιο;
Πηγή: Η ρελάνς Τσίπρα με την πρόσκληση «εθνικού διαλόγου» | TVXS – TV Χωρίς Σύνορα
*
Τουρκία: ανόητος τραμπούκος ή ανόητος λαγός;
Νοεμβρίου 24, 2015 in comments
«Πισώπλατη μαχαιριά από τους συνεργούς των τρομοκρατών» που θα έχει πολύ σημαντικές επιπτώσεις στις ρωσο-τουρκικές σχέσεις, χαρακτήρισε ο πρόεδρος της Ρωσίας την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού Su-24 από τουρκικό F-16. Το ερώτημα είναι αν η Τουρκία αισθάνεται τόσο απελπισμένη (ή τόσο ισχυρή) ώστε να προκαλεί ευθέως τη Ρωσία, με τον πιο εμφαντικό και επικίνδυνο τρόπο, προκειμένου να αποτρέψει τον εφιάλτη της, τη δημιουργία Κουρδικού κράτους στα σύνορά της.
Με βάση όσα γνωρίζουμε η κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού ήταν μια εν ψυχρώ, υπολογισμένη και σκόπιμη, πολιτική ενέργεια. Κανένας στρατιωτικός λόγος δεν υπήρχε. Πιστεύει η Τουρκία πως είναι τόσο ισχυρή ώστε να ανατρέψει τη συμμαχία Ρωσίας – Γαλλίας – ΗΠΑ, να βγάλει τους Ρώσους από το παιγνίδι και να επιβάλει τη δική της ατζέντα στις εξελίξεις του Συριακού;
Πολύ δύσκολο να το πιστέψει κανείς αυτό, αν και τα απίστευτα έχουν μπει πια για τα καλά στη διεθνή πραγματικότητα. Αν δεν ισχύει, μένουν δυο σενάρια: είτε πρόκειται για εσωτερικό πραξικόπημα των στρατιωτικών, ώστε με τις επιπτώσεις που θα έχει να απαλλαγούν από τον Ερντογάν, είτε η Τουρκία έδρασε ως αφελής λαγός των ηγετών του ΝΑΤΟ, οι οποίοι παρά τη συμμαχία των τριών που αναφέρθηκε θέλουν να διώξουν τη Ρωσία από τη Συρία.
Φυσικά και οι τρεις ερμηνείες είναι παράλογες και, όλες, πιθανότατα σημαίνουν εξαιρετικούς κινδύνους από τις αναμενόμενες, ουσιαστικά ανεξέλεγκτες, εξελίξεις.
Διοικητές Νοσοκομείων
Δεκεμβρίου 13, 2015 in comments
Ανέκαθεν ήταν ο προνομιακός χώρος για τους εκλεκτούς του ΝΔΣΟΚ. Ο χώρος που το ΝΔΣΟΚ τοποθετούσε όσους αποτύγχαναν να εκλεγούν βουλευτές, όσους επιθυμούσαν βελτίωση εισοδήματος (συνταξιούχοι οποιασδήποτε υπηρεσίας, εκπαιδευτικοί μέσης εκπαίδευσης κλπ), όσους νεότερους κομματικούς είχαν φιλοδοξίες για «μετά» και όσους ήταν κομματικοί μεν, άνεργοι δε, αλλά με προσόντα: τους υποστήριζε κάποιος από τους βαρόνους της εκάστοτε κυβέρνησης. Ορισμένοι ήταν εμφανώς αστοιχείωτοι ή γραφικοί τύποι. Επαγγελματίες της διοίκησης μεταξύ τους υπήρξαν ελάχιστοι. Επαγγελματίες πασόκοι ή νεοδημοκράτες, αμέτρητοι. Ήταν και κάποιοι που έμπαιναν ανάποδα, ιδίως στην τελευταία περίοδο της σαπίλας πριν το ξέσπασμα της κρίσης, επί Καραμανλή: πχ διοριζόταν διοικητής ο εκλεκτός κάποιου μεγαλοπασόκου, όταν ο δεξιός υπουργός δεν είχε κάποιον δικό του να βολέψει. Υποθέτω ότι συνέβαινε και το αντίστροφο – αν και δεν έχω πρόχειρο παράδειγμα γι’ αυτό.
(Διαθέτω όμως πλήθος παραδειγμάτων για όλα τα προηγούμενα).
Οι διοικήσεις των νοσοκομείων αποτελούν δίκτυο εξουσίας ή μάλλον νομής της εξουσίας μέσω της κομματοκρατίας και των πελατειακών σχέσεων, τοπικά και πανελλαδικά. Ανέκαθεν. Και ήταν ένας από τους λόγους που μαράζωσε, λεηλατήθηκε, απαξιώθηκε και φυτοζωεί ένα από τα ελάχιστα πραγματικά επιτεύγματα του ελληνικού λαού, το ΕΣΥ. Ίσως όχι ο σημαντικότερος, αλλά οπωσδήποτε στη short list με τις κακοδαιμονίες της Δημόσιας Υγείας.
Αυτές τις μέρες γίνεται μεγάλη φασαρία για τις αξιολογήσεις των διοικητών που διόρισε η προηγούμενη κυβέρνηση. Η λέξη αξιολόγηση μπορεί να μπει σε εισαγωγικά: ήταν απλά ο νομότυπος τρόπος για να απαλλαγεί η κυβέρνηση από τους εκλεκτούς τους προηγούμενης χωρίς να αναγκαστεί να τους απολύσει, καταβάλλοντας τις δέουσες αποζημιώσεις. Διότι ήταν ελάχιστοι εκείνοι που διέθεταν την ευθιξία να παραιτηθούν οικιοθελώς, παρ’ όλο που τους το ζητήθηκε επανειλημμένως, από την αρχή της χρονιάς.
Έπρεπε η κυβέρνηση να προχωρήσει σε αντικατάσταση των διοικητών – εκτός από μια ντουζίνα που κράτησε στις θέσεις τους;
Ευθέως και χωρίς περιστροφές, ναι. Όπως όφειλαν όλοι, εξαρχής, να θέσουν τις παραιτήσεις τους στη διάθεση του Υπουργείου Υγείας, χωρίς τσιριμόνιες. Γιατί, πέρα από τα τάχαμ δήθεν, συγκροτούσαν ένα δίκτυο νομής εξουσίας απλωμένο από την προηγούμενη κυβέρνηση, με τους όρους που σκιαγραφήθηκαν ήδη. Γιατί είναι αδιανόητο η κυβέρνηση να έχει (ή να αισθάνεται πως έχει) ως επικεφαλής του συστήματος της Δημόσιας Υγείας ανθρώπους εχθρικούς προς την πολιτική της ύπαρξη και φυσικά εχθρικούς με τις πολιτικές που θέλει να προωθήσει.
Θα ήταν όλα διαφορετικά αν είχαμε μια όχι ιδανική αλλά μια απλά υποφερτή δημόσια διοίκηση. Τούτου δοθέντος, ας προχωρήσουμε στο επόμενο ερώτημα:
Θα είναι η διαδικασία επιλογής των νέων διοικητών αντικειμενική, δηλαδή αξιοκρατική;
Ευθέως και χωρίς περιστροφές, όχι. Τίποτα δεν εγγυάται μια τέτοια εξέλιξη. Ούτε καν τα ίδια τα κριτήρια της επιλογής, τα οποία περιλαμβάνουν και την (τυχόν) συμμετοχή του υποψηφίου διοικητή σε… εθελοντικές οργανώσεις!
(Δεν είναι πρωτότυπο, είναι η συνέχεια της περίφημης «κοινωνικής δράσης» που είχαν εφεύρει οι πασόκοι προ αμνημονεύτων χρόνων, ακόμα και για την επιλογή νευροχειρουργών ή γαστρεντερολόγων για το ΕΣΥ)
Αλλά και τα υπόλοιπα κριτήρια είναι γενικά, αόριστα και άσχετα με την πραγματικότητα (δείτε το σύνδεσμο, στο τέλος). Επειδή είναι απολύτως αδύνατον να υπάρξει «αντικειμενική» αξιολόγηση με βάση τα κριτήρια αυτά, ο μόνος τρόπος να ξεφύγουμε από τα δεδομένα του ένδοξου παρελθόντος είναι οι επιτροπές αξιολόγησης των υποψηφίων να είναι κοινής (όχι απλά κυβερνητικής) αποδοχής και εμπιστοσύνης.
Μιαν άλλη φορά, ίσως.
*
*
Σύντομος απολογισμός μιας ατελείωτης χρονιάς
Δεκεμβρίου 23, 2015 in comments
Με δυο λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε κι έχασε στο εξωτερικό μέτωπο. Ουδεμία έκπληξη, καθώς η ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ συνέβη άπαξ και δεν επαναλαμβάνεται εύκολα. Μαζί του έχασε και η χώρα, κι αυτό είναι που μας ενδιαφέρει. Εκ του αποτελέσματος, αυτός ο αγώνας δεν έπρεπε να δοθεί ή μάλλον έπρεπε να δοθεί με διαφορετικούς όρους, μακριά από τις βαρουφάκειες πομφόλυγες (σαπουνόφουσκες). Αλλά αν συνέβαινε αυτό η νέα κυβέρνηση θα έμενε μετέωρη στον αέρα για λίγο – και αμέσως μετά θα έσκαγε κάτω με πάταγο.
Προσωπικά διαφώνησα με όλες σχεδόν τις κεντρικές πολιτικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ: με την εκβίαση των πρόωρων εκλογών μέσω της εκλογής ΠτΔ τον Δεκέμβρη του 2014, με την παράταση της διαπραγμάτευσης πέραν του Φεβρουαρίου, με τις ανούσιες (και σκληρά ταξικές με την κακή έννοια) εμμονές στις «κόκκινες γραμμές» ειδικά στο ασφαλιστικό, με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, με την επιμονή στη διατήρηση του πεθαμένου πολιτικά κομματικού ΣΥΡΙΖΑ μετά τη διάσπαση του καλοκαιριού, με τις πρόωρες εκλογές του Σεπτεμβρίου και με την ανανέωση της κυβερνητικής συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αντί μιας ευρύτερης συνεννόησης (πιθανόν και συνεργασίας) αμέσως μετά τις εκλογές. Ωστόσο δεν απέσυρα την πολιτική μου υποστήριξη, ως ψηφοφόρος, για τους λόγους που θα αναφέρω στη συνέχεια.
Ταυτόχρονα με τη δεινή ήττα στο εξωτερικό μέτωπο η κυβέρνηση κατατρόπωσε με χαρακτηριστική ευκολία τους πολιτικούς αντιπάλους της στο εσωτερικό. Ίσως οι προχθεσινές εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού στη ΝΔ να είναι η απαρχή ενός νέου πολιτικού σκηνικού, αλλά αυτό δεν είναι παρά μια εξαιρετικά αμφίβολη υπόθεση, προς το παρόν. Στο μεταξύ, ο Τσίπρας και η ομάδα του «μαθαίνουν τη δουλειά» και ίσως δείξουν κάποιο πραγματικό έργο τους πρώτους μήνες του 2016. Αν συμβεί αυτό, τα όνειρα πολλών για μια πρόωρη κατάρρευση της κυβέρνησης αναστέλλονται επ’ αόριστον, υπό την προϋπόθεση ότι θα παραμείνει αρραγής η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή.
Στη γενική εικόνα, ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του παραμένουν πολιτικά ακμαίοι – για τη ακρίβεια απόλυτοι κυρίαρχοι του παιγνιδιού. Παρά τις απανωτές πολιτικές κουλαμάρες και αστοχίες, την κραυγαλέα ανικανότητα ουκ ολίγων υπουργών και στελεχών, την αναβίωση ενός πνεύματος ΝΔΣΟΚ σε ό,τι αφορά την αξιοκρατία και τη διαφάνεια στη στελέχωση της διοίκησης. Αντέχουν και κυριαρχούν γιατί στη συνείδηση των ψηφοφόρων τους (και τη δική μου) δεν έχουν προς το παρόν εξελιχθεί σε σκληρή και αδίσταχτη πολιτική μαφία, όπως οι προηγούμενοι. Και γιατί δίνουν ανάσες δημοκρατίας, όπως η ψήφιση της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης ή η σωστή κατά βάση αντιμετώπιση του μείζονος προβλήματος των προσφυγικών ροών.
Είναι λίγα αυτά – και πολύ κάτω από τις απαιτήσεις των καιρών; Σίγουρα ναι. Μόνο που οι προηγούμενοι δεν είχαν ούτε καν αυτά. Και επιπλέον εφάρμοσαν για πέντε ολόκληρα χρόνια μια «συνεπέστατη» καταστροφική πολιτική, αποφεύγοντας ή αδυνατώντας να θίξουν τις δομικές παθογένειες που προκάλεσαν την κρίση (για πολλές απ΄ τις οποίες ήταν υπεύθυνοι οι ίδιοι), κάτι που προσπαθεί να κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Άθελά της, φυσικά, και με το μαχαίρι στο λαιμό, αλλά το προσπαθεί.
Δε βουλιάξαμε λοιπόν, τη χρονιά που πέρασε. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα βουλιάξουμε ούτε τη χρονιά που έρχεται. Περισσότερη αισιοδοξία μη (μου) ζητάτε.
*
Το δίλημμα του ασφαλιστικού
Δεκεμβρίου 29, 2015 in comments
Κανένας δεν θέλει τη μείωση των συντάξεων. Το ερώτημα όμως είναι από πού θα βρεθούν οι πόροι ώστε να αποφευχθεί η ριζική μείωση. Και η απάντηση που φαίνεται να δίνεται από την κυβέρνηση είναι «με νέα φορολογία». Που σημαίνει ότι αν επιλεγεί αυτή η πηγή εσόδων, πχ με φορολόγηση των τραπεζικών συναλλαγών, θα προστεθεί ένα ακόμα βάρος στην οικονομία και στα νοικοκυριά χωρίς συνταξιούχους. Από την άλλη, αν απλά μειωθούν οι συντάξεις όσο «πρέπει» η επίδραση της μείωσης στην οικονομία θα είναι δραματική – και στην αύξηση της ανεργίας επίσης.
Αυτό το αδιέξοδο είναι ακριβώς το ποντικοφάρμακο που περιέχει η συνταγή των μνημονίων. Η κυβέρνηση και η κοινωνία είναι υποχρεωμένη να απαντήσουν στο γνωστό δίλημμα του Ιασωνίδη, με το σκατό και το αγγούρι.
ΥΓ. «Ακούστε να λέγω σας ντο εν το δίλημμα» απάντησε ο Ιασωνίδης. «Πέρωμεν έναν σκοινίν. Περάζουμ” α ας σο στόμαν και βγάλουμ” ατό ας σον κώλον! Σ” εμπρός το μέρος δένουμεν έναν σκατόν! Σ” οπίς πα το μέρος δένουμεν έναν αγγούρ”! Συρτς να εβγάλτς το σκατόν ας “σο στόμας, εμπέν” το αγγούρ” σον κώλος! Συρτς να εβγάλτς το αγγούρ” ας σον κώλος, εμπέν το σκατό “σο στόμας! Αρ” ατό εν το δίλημμα!»
Χάι χούι
Δεκεμβρίου 31, 2015 in Ημέρες
1.
Από τον Λένιν
Ως το Λεβέντη
Ένα τσιγάρο
Δρόμος.
2.
Τσουλάμε
Με χάρη
Και με
Φλαμπουράρη.
3.
Κυριάκος
Βορίδης
Μπουμπούκος.
Απόλαυση.
4.
Απ’ τη ζοχάδα
Ο Βόλφγκανγκ
Ξεχάστηκε
Και περπάτησε.
5.
Κόκκινες
Γραμμές
Ξεβάφουν
Χαριτωμένα.
6.
Ευρώπη
Ανθρωπισμός
Πολιτισμός
Σκατά.
7.
Σαν πέρσι
Πρόπερσι
Ταπί και
Ψύχραιμοι.
8.
Ίδιος
Φεύγει
Έρχεται
Ο χρόνος.
9.
Μια καλύβα
Φανταστική
Το μόνο
Καταφύγιο.
10.
Χάσαμε
Παντού
Είμαστε
Παρόντες.
11.
Το δειλινό
Γίνονται
Οι σκληρότερες
Μάχες.
12.
Καλή
Καρδιά
Κι αυτό
Θα περάσει.
13.
Ένα
Κλωνάρι
Βασιλικός
Αρκεί.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
Σχολιάστε
Comments feed for this article