Οι παρεμβάσεις του ΔΝΤ, με αιχμή τον Τόμσεν σε προφανή συνεννόηση με τη Γερμανία, έχουν ξεκάθαρους στόχους: να κρατήσουν τη Λαγκάρντ στην ηγεσία του Ταμείου (η θητεία της λήγει το καλοκαίρι) και μαζί μ’ αυτήν την πλήρως αποτυχημένη ομάδα του Τόμσεν. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται η υποστήριξη της Γερμανίας του Σόιμπλε, η οποία ως αντιπαροχή λαμβάνει αυτό που ζητούσε εξαρχής: συμμετοχή του ΔΝΤ στο «ελληνικό πρόγραμμα» χωρίς ουσιαστικό κούρεμα του χρέους. Το ότι αυτή η συνταγή θα καταστρέψει ό,τι έχει απομείνει στην Ελλάδα είναι παρεμπίπτον και άνευ σημασίας.

Το ΔΝΤ «διαρρέει» ότι δήθεν διαφωνεί με την αύξηση κατά 1,5% των εισφορών και προτείνει… 1%, συνοδεύοντας τις γελοίες δηλώσεις για αγελάδες και γάτες. Η ουσία όμως είναι στη συνέχεια: άμεση μείωση των συντάξεων. Με άλλα λόγια, αξιοποιείται πλήρως το στρατηγικό λάθος της ελληνικής πρότασης να επιδιώξει τη διατήρηση των συντάξεων των νυν συνταξιούχων κατά το δυνατόν στο ύψος τους, εις βάρος των μελλοντικών συνταξιούχων και των νέων εργαζομένων.

Τυχόν επιμονή της κυβέρνησης στο λάθος αυτό (το οποίο έχει βέβαια τα δικά του επιχειρήματα) θα δώσει μια εύκολη νίκη στον Σόιμπλε και τον Τόμσεν, όχι μόνο στο θέμα του ασφαλιστικού, αλλά και στο θέμα του κουρέματος του χρέους (με όποιο όνομα κι αν το πούμε). Που σημαίνει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα τελειώνει άδοξα. Από τη μακρινή καλύβα ψηλά στο βουνό ενθαρρύνουμε  την κυβέρνηση να διορθώσει τα λάθη της πρότασής της για το ασφαλιστικό: ούτε η διατήρηση άθικτων των συντάξεων είναι εφικτή, ούτε η αδικία εις βάρος των εργαζομένων είναι λογική, ούτε πρόκειται να «λειτουργήσει» το προτεινόμενο σύστημα χωρίς θανάσιμες παρενέργειες.

Που σημαίνει ότι επιζητούμε ένα άλλο ασφαλιστικό, όχι όμως μιαν άλλη κυβέρνηση. Το γιατί ένα άλλο ασφαλιστικό είναι προφανές. Το γιατί η ίδια κυβέρνηση ας το απαντήσει ο καθένας, ψάχνοντας για καλύτερη εναλλακτική χωρίς νέες εκλογές: αν όντως υπάρχει τέτοια περίπτωση, θα συμφωνήσω κι εγώ.