Γελάω όταν βλέπω στα μύδια θεματάκια με τίτλους «τι έλεγε ο Τσίπρας στα 2012». Ο Τσίπρας άλλαξε – για την ακρίβεια εξελίχτηκε. Αν δεν το έκανε θα ήταν σήμερα κι αυτός στην πολιτική σαλαμούρα, μαζί με τον Αλαβάνο, το Λαφαζάνη και την Κωσταντοπούλου.
.
Είναι καλό ν’ αλλάζεις;
.
Εξαρτάται. Αν η αλλαγή εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας σου, είναι καλό. Εκ του αποτελέσματος, δηλαδή από την αποτίμηση του κυβερνητικού έργου, το πρόσημο είναι θετικό: η κυβέρνηση Τσίπρα υπήρξε μακράν η καλύτερη της τελευταίας περιόδου. Ούτε κατά διάνοια μπορεί να συγκριθεί με τις κυβερνήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου (ΓΑΠ) και Σαμαρά.

.
Αυτό που πέτυχε ο Τσίπρας, με τη βοήθεια ελάχιστων ανθρώπων από το ΣΥΡΙΖΑ ή εκτός ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα πραγματικό πολιτικό θαύμα: κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στη σύγχρονη ιστορία.
.
Κι όμως, το μεγάλο στοίχημα αφορά το μέλλον. Και δεν είναι άλλο από τη δημιουργία μιας μεγάλης, πλειοψηφικής δημοκρατικής παράταξης, η οποία θα εκφράζει τους πολίτες πέραν της δεξιάς, θα διεκδικεί και θα κατακτά την κυβερνητική εξουσία.
.
Αυτό σήμερα μπορεί να το ξεκινήσει μονάχα ο Αλέξης Τσίπρας. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Ιουλίου. Με πρώτα βήματα την εκλογή του ως Προέδρου σε ανοιχτή εκλογική διαδικασία και την προκήρυξη ανοιχτού ιδρυτικού συνεδρίου.
.
Δε γνωρίζω αν θα συμβούν αυτά. Ή ποιες εξελίξεις θα υπάρξουν αν δεν τολμήσει ο Τσίπρας στα 2019 αυτό που έκαναν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στα 1955, όταν ίδρυσε την ΕΡΕ και ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 1974, με τη δημιουργία του ΠΑΣΟΚ.
.
Μπορώ όμως να υποθέσω, με όση βεβαιότητα μπορεί να έχει μια πολιτική πρόβλεψη, ότι αν δεν προχωρήσει τολμηρά τους επόμενους μήνες, δύσκολα θα έχει συνέχεια το πολιτικό θαύμα 2015 – 19.