Στην πραγματικότητα το ερώτημα έχει αντιφατικές απαντήσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι ένα αριστερό κόμμα. Ως κυβέρνηση προώθησε διάφορα θέματα, ιδιαίτερα στο θέμα των ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων. Ήταν ταυτόχρονα αριστερός και προοδευτικός.

Ήταν όμως έτσι σε όλα;

Ας πάρουμε το θέμα των εξορύξεων για τους υδρογονάνθρακες. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως ελληνική κυβέρνηση συναίνεσε να μετατραπεί η Ανατολική Μεσόγειος σε μια τεράστια χαβούζα, όπου εταιρείες και κράτη θα αντλούν κέρδη, με μεγάλους περιβαλλοντικούς κινδύνους. Αυτό ενδεχομένως είναι αριστερό. Είναι όμως ταυτόχρονα και προοδευτικό; Οι εξορύξεις για πετρέλαιο στην Ήπειρο, με τη μοναδική φύση, είναι ίσως αριστερή πολιτική. Είναι όμως και προοδευτική πολιτική; Μήπως εδώ πραγματική προοδευτική πολιτική είναι εκείνη που λέει όχι στις εξορύξεις, ναι στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;

Ας πάρουμε το θέμα των Σκουριών, στη Χαλκιδική. Είναι αριστερή πολιτική η αφαίρεση των μεταλλευμάτων και η επεξεργασία τους στο εξωτερικό; Μπορεί και να είναι. Είναι όμως αυτό προοδευτική πολιτική;

Τρίτο παράδειγμα, η ανασφάλεια των νεαρών κοριτσιών, που δεν μπορούν να διασχίσουν την πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ μόλις πέφτει το σκοτάδι, μετά από 4 και μισό χρόνια αριστερής διακυβέρνησης. Είναι προοδευτική πολιτική η αποδοχή της ανασφάλειας των ανθρώπων και η έμμεση πλην σαφής προστασία της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας, στο όνομα της ιδεολογίας του «ασύλου»;

Όπως βλέπετε, τα θέματα είναι πολύπλοκα. Η αριστερά δεν έχει δεδομένη καμιά ταύτιση με την προοδευτικότητα. Η οποία, συνήθως, είναι απλώς η κοινή λογική: ασφάλεια για τις φοιτήτριες στο ΑΠΘ, προστασία του περιβάλλοντος από τον ενδεχόμενο κίνδυνο καταστροφής, διατήρηση του περιβαλλοντικού πλούτου για τις επόμενες γενιές, αποτροπή της λεηλασίας του ορυκτού πλούτου με αποικιοκρατικούς όρους.

Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να κάνει προοδευτική πολιτική στα θέματα που ανέφερα, αλλά δεν μπορούσε. Είτε για λόγους ιδεολογικούς, είτε από πραγματική πολιτική αδυναμία. Εγώ δεν είμαι αριστερός, προσεγγίζω κάθε θέμα ξεχωριστά, με βάση τις πολιτικές που το αντιμετωπίζουν. Θεωρώ την εξίσωση αριστερά = πρόοδος εκτός πραγματικότητας.

Χρειαζόμαστε τη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, ως αυριανή κυβερνητική πρόταση, γιατί δεν θα έχει κανέναν παρόμοιο ιδεολογικό ή πολιτικό περιορισμό. Γιατί θα μπορεί να κάνει πολιτική με βάση τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών, οι οποίοι θα τη στηρίζουν στα δύσκολα. Με βάση τη δική τους πολιτική βούληση και όχι τους συσχετισμούς και τις συνεννοήσεις των φραξιών σε μια πυραμιδική πολιτική συλλογικότητα.

*

Αυτά, μεταξύ άλλων, είπα σε μια συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στην Περαία, χθες 16/7/2019. Πολλές από τις εξαιρετικές τοποθετήσεις που ακούστηκαν εκεί θα μπορούσαν να είναι αυτοδύναμα άρθρα σε οποιαδήποτε εφημερίδα ή ιστοσελίδα. Φυσικά, δεν πέρασε από το μυαλό κανενός αυτή η συνάντηση να μεταδοθεί απευθείας μέσω web-tv. Ίσως, την επόμενη φορά.

Advertisement