You are currently browsing the category archive for the ‘βιβλία’ category.
Ο Στάθης Παχίδης, των Αγάμων Θυτών (και όχι μόνο) είναι ο πρώτος που ασχολείται επιτέλους σοβαρά με τα μούσια: ταξινομεί, περιγράφει και σχολιάζει – δεόντως:
Πηγή: Κατά μουσάτων λίβελος | BLOG | Protagon
Ωστόσο, ο πρώτος μεγάλος καταγραμμένος καυγάς για το μούσι (εξ όσων γνωρίζω) ήταν αυτός ανάμεσα στους Αντιοχείς και τον αυτοκράτορα Ιουλιανό – τον οποίον το παπαδαριό αποκαλεί «αποστάτη» ή «παραβάτη» ανά τους αιώνας και έως της σήμερον, αλλά ήταν ωραίος (και ουχί ορέος) τύπος. Του την έπεσαν λοιπόν οι Αντιοχείς, διότι δεν τον πήγαιναν, με αιχμή το γένι του:
…κύριος στόχος της σάτιρας ήταν η φιλοσοφική γενειάδα του Ιουλιανού, από την οποία, όπως έλεγαν κοροϊδευτικά, μπορούσε κανείς να πλέξει σχοινιά. [446] Η κοροϊδία ήταν κάπως απρεπής, και πολλοί μέχρι σήμερα εκφράζουν τη συμπάθεια τους για τον ατυχή Ιουλιανό, ο οποίος έγινε αντικείμενο χλεύης για τα γένεια του.
Βεβαίως, το να χλευάζεις τις αυτοκρατορικές τρίχες ήταν ΠΟΛΥ επικίνδυνη υπόθεση, εκείνες τις εποχές. Εδώ που τα λέμε ακόμα είναι, στο 90% τουλάχιστον του ευτυχούς μας πλανήτη. Οι Αντιοχείς λοιπόν τα έπαιξαν: έχε γούστο να τα πάρει στο κρανίο ο Αυτοκράτωρ και να μας κόψει… ό,τι κόβεται! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Καθείς και τα όπλα του, καθένας και η χάρη του. Άλλα όπλα και χάρη έχει ο σταυραετός, άλλα ο κότσυφας, άλλα ο σπούργος. Κοινός παρανομαστής, ωστόσο, οι ανοιχτοί ορίζοντες. Το ταξίδι!
Ι. Μια Καμακισμένη Φάλαινα ανήκει στο πλήρωμα της βάρκας που την έχει χτυπήσει με το καμάκι.
ΙΙ. Η Φάλαινα σαν Κατοχυρωμένο Θήραμα ανήκει σύμφωνα με το νόμο σε όποιον μπορέσει να την πιάσει γρηγορότερα.
(…)
Αν όμως το αξίωμα της Καμακισμένης Φάλαινας μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, το συγγενικό αξίωμα της Κατοχυρωμένης Φάλαινας μπορεί να εφαρμοστεί σε ακόμα περισσότερες. Το αξίωμα αυτό βρίσκει εφαρμογή σε όλα τα έθνη και σε όλο τον κόσμο.
Τι άλλο ήταν η Αμερική το 1492, εκτός από κατοχυρωμένο θήραμα, όπου ο Κολόμβος έμπηξε την ισπανική σημαία σα σύμβολο κατοχής στο όνομα του βασιλιά και της βασίλισσάς του; Τι ήταν η Πολωνία για τον Τσάρο; Τι ήταν η Ελλάδα για τον Τούρκο; Τι ήταν η Ινδία για την Αγγλία; Τι θα είναι τελικά το Μεξικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες; Κατοχυρωμένα θηράματα όλες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΚΑΛΑΜΑΤΑ, 14 ΙΟΥΝΙΟΥ.* Του ανταποκριτού μας. Οι επιβάται της αυτοκινηταμάξης Πατρών- Πύργου – Καλαμάτας παρηκολούθησαν εν ασυνήθιστον θέαμα. Ενώ το όχημα διήρχετο τον Αλφειόν είδον έναν χωρικόν τελείως γυμνόν να διασχίζη τον ποταμόν. Λόγω της μικράς ταχύτητος της αυτοκινηταμάξης και του μήκους της γεφύρας το θέαμα παρετάθη επί μακρόν. Τινές των επιβατών εθεώρησαν τον διερχόμενον γυμνόν χωρικόν ως το είδωλον του θεού Πανός.
- 1965
Από το βιβλίο του Θανάση Βαλτινού Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60.
28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ.* O υφυπουργός Δημοσίων Έργων κ. Α. Αγγελούσης ανεκοίνωσεν ότι το νομοσχέδιον δια την νομιμοποίησιν των αυθαιρέτων κτισμάτων που έχουν ανεγερθεί εις ολόκληρον την χώραν είναι έτοιμον και θα κατατεθή λίαν συντόμως εις την Βουλήν. Δι’ αυτού προβλέπεται η νομιμοποίησις όλων των ανεγερθέντων μέχρι της 1ης Μαρτίου 1964, πλην των ανεγερθέντων επί πλατειών και οδών, τα οποία οπωσδήποτε θα κατεδαφιστούν προκειμένου να απελευθερωθούν οι κατεχόμενοι δημόσιοι χώροι. Οι ιδιοκτήται των παρανόμων κτισμάτων θα υποχρεωθούν εις την καταβολήν εισφοράς δια την απόκτησιν του δικαιώματος κυριότητος του κτήματός των. Η εισφορά θα ποικίλη αναλόγως της αξίας του κτίσματος, αλλά οπωσδήποτε θα καταβληθή εις μακροχρονίους δόσεις. (…) Δι άλλων διατάξεων προβλέπεται η δημιουργία Αστυνομίας Κατασκευών, η οποία ως κύριον έργον θα έχη την πρόληψιν ανεγέρσεως αυθαιρέτων κτισμάτων. Το νομοσχέδιο θα προβλέπει επίσης την απομάκρυνσιν των περιπτέρων από τας κεντρικάς οδούς, οριζομένου ότι εφ’ εξής θα διατίθεται εις πάσαν ανεγειρομένην πολυκατοικίαν υποχρεωτικός χώρος 2Χ1,5μ. εις το ισόγειον δια την εντοίχησιν του πλησιεστέρου περιπτέρου.
- 1965
Το βρήκα στο βιβλίο του Θανάση Βαλτινού Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60.
ΜΑΪΑΜΙ ΜΠΗΤΣ, 9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ*. Ιδ. Υπηρεσία. Ως εγνώσθη ενταύθα, η εφημερίς της Σοβιετικής νεολαίας της Μόσχας «Κομσομόλσκαγια Πράβντα», σχολιάζουσα την επιτυχίαν της δίδος Κυριακούλας ή Κούλας Τσοπέη, η οποία εξελέγη Μις Υφήλιος, γράφει ότι οι αναλογίες της δεν είναι οι ιδεώδεις. Η Μις Υφήλιος θα έπρεπε να έχει λεπτοτέραν μέσην και περισσότερον καμπύλους τους γοφούς.
- 1964.
Πηγή, το μυθιστόρημα του Θανάση Βαλτινού Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60.
…είναι η «Σταχομαζώχτρα» του μεγάλου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1889. Ο πίνακας είναι του Morteza Katouzian. Καλή ανάγνωση!
Μεγάλην ἐξέφρασεν ἔκπληξιν ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιώ, ἰδοῦσα τῇ ἡμέρᾳ τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους 187… τὴν θεια-Ἀχτίτσα φοροῦσαν καινουργῆ μανδήλαν, καὶ τὸν Γέρο καὶ τὴν Πατρώνα μὲ καθαρὰ ὑποκαμισάκια καὶ μὲ νέα πέδιλα.
Τοῦτο δὲ διότι ἦτο γνωστότατον ὅτι ἡ θεια-Ἀχτίτσα εἶχεν ἰδεῖ τὴν προῖκα τῆς κόρης της πωλουμένην ἐπὶ δημοπρασίας πρὸς πληρωμὴν τῶν χρεῶν ἀναξίου γαμβροῦ, διότι ἦτο ἔρημος καὶ χήρα καὶ διότι ἀνέτρεφε τὰ δύο ὀρφανὰ ἔγγονά της μετερχομένη ποικίλα ἐπαγγέλματα. Ἦτο (ἂς εἶναι μοναχή της!) ἀπ᾽ ἐκείνας ποὺ δὲν ἔχουν στὸν ἥλιο μοῖρα. Ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιὼ ᾤκτειρε τὰς στερήσεις τῆς γραίας καὶ τῶν δύο ὀρφανῶν, ἀλλὰ μήπως ἦτο καὶ αὐτὴ πλουσία, διὰ νὰ ἔλθῃ αὐτοῖς ἀρωγὸς καὶ παρήγορος; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
- Ιλιάδα + Οδύσσεια
- Θουκυδίδου Ιστορίαι
- Σοφοκλής (όλα)
- Ερωτόκριτος
- Ωδές + Λύρα (Κάλβος)
- Πάπισσα Ιωάννα
- Παπαδιαμάντης (διηγήματα)
- Αναφορά στο Γκρέκο
- Το κιβώτιο (Αλεξάνδρου)
- Μόμπυ Ντικ (Μελβίλ)
Έφυγε στα 67 του – αλλά μας άφησε μερικά από τα σημαντικότερα κείμενα των τελευταίων δεκαετιών. Ένα ράφι της βιβλιοθήκης μου είναι δικό του και δεν το «μετακόμισα» ποτέ, στις τακτικές αποσυμφορήσεις, κάθε που πλημμυρίζουν τα βιβλία. Ελπίζω ότι θα τον διαβάσουν και οι νεότερες γενιές – έχουν να κερδίσουν πολλά αν το κάνουν.
Δεν θα επιχειρήσω βιβλιοκριτική, ούτε καν βιβλιο-παρουσίαση. Θα σημειώσω κάποιες εντυπώσεις μου, ως αναγνώστης.
1. Διαβαστερό και στο σωστό μέγεθος. Ούτε αχαμνό, ούτε ξεχειλωμένο. Πρόσβαρο, με good value for money, όπως λένε οι μπαγιάτηδες που βρέθηκαν ένα φεγγάρι στο Λονδίνο (13 ευρώ με την έκπτωση, από κεντρικό βιβλιοπωλείο).
2. Αποκλείεται να το διαβάσεις και να μη μάθεις καινούρια (παλαιά και πρόσφατα) πράγματα για την πόλη. Ενίοτε ξαναβλέπεις, με άλλη ματιά, πρόσωπα, γεγονότα, αφηγήσεις – που τα είχες ακούσει ή εισπράξει αλλιώς.
3. Δεν υπάρχει θέμα «αντικειμενικότητας»: ο συγγραφέας έχει άποψη – και την εκφράζει. Κι αν δεν συμφωνείς (κάπου, κάποτε) ή επιφυλάσσεσαι (συχνότερα) το χαίρεσαι. Δεν αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα, για να μη χαθούμε στο επιμέρους. Επιπροσθέτως να επισημάνω ότι οι προσεγγίσεις (καλύτερα: οι διατυπώσεις) του συγγραφέα στα αμφιλεγόμενα σημεία και τέρατα βγαίνουν τουλάχιστον μια κλίμακα ηπιότερες από αυτές του Πετεφρή στα ιντερνέτια – και αυτό είναι στα υπέρ του βιβλίου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Με ποιες επιλογές θα συμφωνούσατε ενθουσιωδώς; Ποια βιβλία (νεοελληνική λογοτεχνία 1813-2013) θα προτείνατε εσείς;
Ολοκληρώθηκε η μεγάλη έρευνα του bookpress.gr και του βιβλιοπωλείου «Πολιτεία» για την ανάδειξη των 100 σημαντικότερων βιβλίων της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (1813-2013), στην οποία πήραν μέρος 120 σημερινοί Έλληνες συγγραφείς, ψηφίζοντας μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιητικές συλλογές και θεατρικά έργα.
Ο κατάλογος με τα 100 καλύτερα βιβλία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, που δόθηκε αλφαβητικά και όχι με σειρά επιτυχίας, είναι ο εξής:
1 ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΤΟ ΚΙΒΩΤΙΟ
2 ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ, ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
3 ΑΞΙΩΤΗ ΜΕΛΠΩ, ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΝΥΧΤΕΣ
4 ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΛΤΙΝΟΣ, Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΕΝΝΙΑ Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ένα δώρο (για μένα) που δεν θα το αφήσω «για όταν φτιάξουν τα πράγματα» 😉
1963-2013. Πενήντα χρόνια τραγούδια. Οι στίχοι των τραγουδιών που έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου, μελοποίησαν σημαντικοί παλαιότεροι και νέοι συνθέτες κι ερμήνευσαν αγαπημένοι τραγουδιστές. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κάτι τέτοιες λίστες σε κολάζουν… Στο μεταξύ, αναρωτιέσαι: πόσα βιβλία του τοπ-100 έχω διαβάσει; Ποια θα έβγαζα και με ποια θα τα αντικαθιστούσα;
Πριν από μερικά χρόνια 100 συγγραφείς, διάσημοι και μη, από 54 χώρες αποφάσισαν να κάνουν πραγματικότητα ένα μεγαλόπνοο πόνημα και να συγκεντρώσουν σε μια λίστα τα 100 καλύτερα βιβλία όλων των εποχών.
Η πρωτοβουλία ανήκε στη Νορβηγική Λέσχη Βιβλίου μέσω της επιθυμίας να υπάρξει μια καταγραφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας με βιβλία από όλες τις χώρες, τους πολιτισμούς, αλλά και χρονικές περιόδους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο καρκίνος είναι μέρος της ζωής μας, είτε μας έχει ήδη αγγίξει άμεσα είτε όχι. Ταυτόχρονα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για την ιατρική έρευνα στον δυτικό κόσμο, εδώ και πολλές δεκαετίες: οι ερευνητές αγωνίζονται να βγάλουν άκρη, χωρίς να το έχουν καταφέρει ως τώρα. Η «νίκη» μπορεί να καθυστερήσει για πολύ ακόμα – αν και το δυσμενέστερο ενδεχόμενο είναι, όταν έρθει, να απασχολούν τους ανθρώπους πολύ πιο επείγοντα προβλήματα. Ή να βρεθούμε μπροστά σε μια «ταξική» θεραπεία, η οποία δεν θα είναι προσβάσιμη στους πολλούς. Προς το παρόν, ας είμαστε αισιόδοξοι – είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε. Το βιβλίο διαβάζεται σαν ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα. Ίσως δεν είναι ό,τι καλύτερο για τη ραστώνη του Αυγούστου, αλλά έτσι κι αλλιώς ο Αύγουστος που κυλάει μοιάζει με άλλους μήνες και όχι με τον εαυτό του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο λιγότερες συναισθηματικές λέξεις περιέχουν τα νέα λογοτεχνικά βιβλία, με εξαίρεση τις λέξεις που μεταφέρουν το συναίσθημα του φόβου, οι οποίες αυξάνονται σταδιακά ιδίως μετά τη δεκαετία του ’70. Σε αυτή τη διαπίστωση κατέληξε μια πρωτότυπη μελέτη ερευνητών από τη Βρετανία, μεταξύ των οποίων και ένας ελληνικής καταγωγής, οι οποίοι ανέλυσαν, με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών, τις διαχρονικές τάσεις στη χρήση λέξεων, που μεταδίδουν μια πληθώρα συναισθημάτων (χαρά, θυμός, φόβος, λύπη, έκπληξη, αηδία κ.α.). Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Στα 1566 ολόκληρη η Ουγγαρία είχε κατακτηθεί από τον Σουλεϊμάν (αυτόν, της Χουρέμ). Ολόκληρη; Όχι – γιατί υπήρχε ακόμα ένα ελεύθερο κάστρο, που αντιστεκόταν πάντοτε στον κατακτητή!
Αντιγράφω από το βιβλίο του Στήβεν Βιζίνσεϋ Εγκώμιον ωρίμων γυναικών*:
Δεν υπήρχε ούτε ένας φοιτητής στις συγκεντρώσεις αυτές που να μην είχε κατά νου το προηγούμενο του κόμη Ζρίνι το 1566. Ο κόμης Μίκλος Ζρίνι αντιστεκόταν για χρόνια στους Τούρκους κλεισμένος στο μικρό του κάστρο στο Σιτγκεβαρ ώσπου, τελικά, το 1566 ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής αυτοπροσώπως αποφάσισε να τον συντρίψει με έναν ισχυρό στρατό εκατό χιλιάδων ανδρών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Εγώ, δυο βιβλία – που τελειωμό δεν έχουν:
– Όταν είμαι στο σπίτι το «Σούλι και Σουλιώτες», της Βάσως Ψιμούλη.
– Όταν είμαι στη δουλειά (εφημερία) το «Ημερολόγιο» του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, της εποχής 1942-45.
Ό,τι πιο σύγχρονο και επίκαιρο, δηλαδή… 😉
Χασάν Ταχσίν Πασάς: Ένα άγνωστο -τραγικό- πρόσωπο – Εφημερίδα Μακεδονία της Θεσσαλονίκης.
Του Κώστα Μαρίνου
marinos@makthes.gr
Μια υπογραφή, που πρέπει να μπήκε με πολύ κόπο, ήταν αυτή που καθόρισε την ιστορία της Θεσσαλονίκης. Θα πρέπει να ήταν εξαιρετικά δύσκολες οι στιγμές που θα έζησε αυτός που πήρε την απόφαση να παραδώσει τη Θεσσαλονίκη, τις στρατιωτικές δυνάμεις που διοικούσε, τον εαυτό του και την οικογένειά του στον εχθρό. Το όνομα του ήταν Χασάν Ταχσίν Πασάς, ο εχθρός που είχε φθάσει έξω από τη Θεσσαλονίκη ήταν ο ελληνικός στρατός από τη μια πλευρά και ο βουλγαρικός από την άλλη.
«Παρέδωσε τη πόλη στον ελληνικό στρατό, χωρίς να ακολουθήσει τον κανόνα που επικρατούσε τότε, δηλαδή να τις καίνε ή να σφάζουν τους πληθυσμούς τους. Παρέδωσε και τον στρατό του χωρίς να έχει καμία απώλεια, πέραν όσων χάθηκαν στις μάχες των Γιαννιτσών και του Σαρανταπόρου» λέει ο Χρίστος Χριστοδούλου, συγγραφέας του βιβλίου «Οι τρεις ταφές του Χασάν Ταχσίν Πασά» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Επίκεντρο. Βιογραφία και ψυχογράφημα για έναν στρατιωτικό, ο οποίος έκανε μια υπέρβαση που μπορεί να κριθεί ανεξήγητη, και για την οποία το τίμημα που κατέβαλε ήταν μεγάλο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Κουγέ δεν κουραζόταν να θαυμάζει. Ήταν πολύ συγκινημένος, χάιδευε τους ηλεκτροκινητήρες, έριχνε τη ματιά του, σουρτά κι ερωτικά, στις όμορφες αστραφτερές μηχανές.
– Made in Japan! Made in Japan! αναφωνούσε ολοένα.
Πλησίασα μια νεαρή εργάτισσα, χλωμή, με μάτια μαυροκυκλιασμένα.
– Ευχαριστημένη; τη ρώτησα.
Γύρισε το κεφάλι της και με κοίταξε μια στιγμή. Πόσο ήταν αδύναμη και θλιμμένη, και πώς φοβόταν! Τα μικρά μαύρα μάτια της έκραζαν άφωνα: «Σώσε με!»
Ο διευθυντής μπήκε με τρόμο ανάμεσά μας.
– Μάλιστα… ψιθύρισε εκείνη. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση σας παρουσιάζω τα Μεταμεσονύχτια της εκλεκτής συναδέλφου εν ιστολογίοις, Σοφίας Γκιούσου – γνωστής ως digital era της μπλογκόσφαιρας.
Περίληψη:
Πιτσιρικάδες με δόντια, κάτι λέξεις σαν μουσικές, βλέμματα, αρώματα και θολές στιγμές κυκλοφορούν μέσα σε αυτές τις μικρές ιστορίες ψηφιακής ιδιοσυγκρασίας.
Τα Μεταμεσονύχτια ( http://www.digital-era.org/stories/midnight/), γραμμένα σε υπολογιστή, δημοσιευμένα, σχολιασμένα και μοιρασμένα ψηφιακά, κάπως σαν πολύ μικρά διηγήματα, κάπως σαν ποιήματα.
Γραμμένα εδώ κι εκεί, κι όμως πάντα μαζί.
Πληροφορίες: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Λούης: «Κλέβω βιβλία και όταν έχω λεφτά, πάω και τα πληρώνω» | ΠΡΟΣΩΠΑ | Protagon.
Τον αναζητούσα μέρες, στα στενά του Περάματος. «Μπαινοβγαίνει» μου έλεγαν. Και με τα μάτια, μου έδειχναν το βουνό. Την πίσω πλευρά, προς τα «τρελάδικα». «Ποιος ο Λούης;» αντέδρασε ένας. «Άφαντος. Δεν πάει πια ούτε στον Γλάρο να πιεί το κρασάκι του». Απογοητεύτηκα αλλά στο βάθος ήμουν χαρούμενος. Ο θρύλος ήταν ζωντανός. Κανείς δεν τον είχε ξεχάσει. Πιτσιρικάδες, γέροι, περιπτεράδες, ράπερ, όλοι ήξεραν τον Λούη, τον Ζορμπά του Περάματος, τον ήρωα του Κώστα Μουρσελά στα « Βαμμένα κόκκινα μαλλιά». Αυτόν έπαιξε ο Νινιός στο σήριαλ που γύρισε ο Κουτσομύτης. Γι’ αυτόν αν το καλοσκεφθείς έσπασαν τα μηχανάκια της AGB στις αρχές της δεκαετίας του 90. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ το πρώτο μυθιστόρημα της Κατερίνας Μόντη με τίτλο Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ. Περιληπτικά η υπόθεση: «Τον Ιανουάριο του 2010, δύο αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής επισκέπτονται στο σπίτι της στην Ικαρία μια γυναίκα, για να της πάρουν κατάθεση. Τι έχουν εναντίον της; Τι τους κρύβει εκείνη; Πώς θα καταλήξει η αναμέτρησή τους να ανασκαλίσει απωθημένα μέχρι και της Μακεδονικής Ιστορίας; Η ανακρινόμενη θα αποφασίσει να γράψει τελικά τη δική της πλέον κατάθεση, όπου αφηγείται και συζητάει για την αριστερά, τις γυναίκες, τον εθνικισμό, τις μειονότητες. Για τις προσωπικές και κοινωνικές μας περιπέτειες και ουτοπίες, σε μια κρίσιμη εποχή για την Ελλάδα και τον κόσμο…»
Η Κατερίνα Μόντη γεννήθηκε στα Γιαννιτσά το 1962. Σπούδασε Ιατρική στη Θεσσαλονίκη και πήρε στη συνέχεια την Παιδιατρική ειδικότητα, που από το 1999 την ασκεί ως γιατρός του ΕΣΥ. Το βιβλίο Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
http://enekenperiodiko.blogspot.com/2012/01/blog-post_08.html
*
Αυτά είναι όλα κι όλα όσα υπάρχουν, προς το παρόν, για το μυθιστόρημα της Μόντη στο διαδίκτυο. Ελάχιστα «διαφωτίζουν» για το τι πραγματικά είναι το βιβλίο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μόλις το τελείωσα. Διαβαστερό. Με στιγμές συναρπαστικές. Ομολογώ ότι έμαθα πολλά για τη ζωή (γενικά) και την Ιστορία (ειδικά) εκείνα τα χρόνια, δηλαδή από το 1808 έως το 1831. Από την άποψη αυτή το βιβλίο είναι πραγματικά πολύτιμο. Είναι μεγάλη λογοτεχνία, όπως προφανέστατα φιλοδοξεί;
Δεν μπορώ να το πω. Πάντως, έφτασε πολύ κοντά… Διαβάστε το!
ΥΓ. Διαβάστε το μόνο όσοι έχετε γερά νεύρα – πολλές περιγραφές είναι πραγματικό σπλάτερ…
Το αναζήτησα σήμερα, αλλά δεν είχε έρθει ακόμα. Την Τετάρτη, θα ευχηθούμε το Νίκο Τακόλα από κοντά…
Όχι ότι το επιδίωξε ο ίδιος… Απλά, οι σύντροφοι ΔΕΝ παίζονται!
Στην καλύβα έχουν ανέβει αρκετά ποστ σχετικά με τον Παπαδιαμάντη:
Οι έμποροι των εθνών:
https://panosz.wordpress.com/2008/01/21/papadiamandis/
Ο αββάς Αμμούν εξορκίζει το δαιμόνιον του έρωτος, το κατοικούν εντός της αδελφής Αγάπης:
https://panosz.wordpress.com/2007/08/01/papadiamandis-2/
Οι ερυθρές κλειτορίδες των χελιδονιών:
https://panosz.wordpress.com/2007/11/30/papadiamandis-3/
Η ανθρωπίνη καρδία αγαπά παν το μισητόν:
https://panosz.wordpress.com/2007/09/25/papadiamandis-4/
Οι πρωτοκαπιταλιστικές κατακτήσεις της Βενετίας και η γέννηση της πολιτικής:
https://panosz.wordpress.com/2007/09/03/papadiamandis-5/
Ο ουρανός και η απελπισία:
https://panosz.wordpress.com/2008/06/04/papadiamandis-6/
Καθάρσια και κλύσματα: η βία της Ιατρικής ή η Ιατρική της βίας:
https://panosz.wordpress.com/2007/12/03/papadiamandis-7/
Ο ερωτικός πόθος στα διηγήματα του Παπαδιαμάντη:
https://panosz.wordpress.com/2009/07/03/papadiamandis-8/
Μπου ντουνιά τσαρκ φιλέκ:
https://panosz.wordpress.com/2010/07/05/papadiamandis-9/
Κι η πλάση όλη αναγαλλιάζει:
Του suigeneris
«Στης ψυχής σου το μπουρδέλο, ανατέλλω…»
Το ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΦΙΛΟΥΣ της Σοφίας Νικολαϊδου, (εκδόσεις Μεταίχμιο) είναι ένα μικρό βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα συνοψίζοντας την περιπέτεια ανθρώπινων ζωών-μα κυρίως ανθρώπινων συνειδήσεων.
«Δεκέμβριος 2008: Πορείες και συνθήματα. Μια μεγάλη φωτιά σε μια μεγάλη σχολή. Και μια φράση που εκτοξεύεται με δύναμη: Απόψε δεν έχουμε φίλους. Οκτώβριος 1981-1989: Ένας ανυποψίαστος μα αποφασισμένος ιστορικός ερευνά το απαγορευμένο θέμα των δωσίλογων και τις γερμανοφασιστικές οργανώσεις στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Από παντού, πέφτουν να τον φάνε. 1934-1944: Ναζιστική Γερμανία, κατεχόμενη Θεσσαλονίκη. Εβραίοι, Έλληνες, Γερμανοί. Μαυραγορίτες, κατηχητικά, φυλακές και συσσίτια. Προδότες και πατριώτες. Ένα μυθιστόρημα για τρεις γενιές Ελλήνων που προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους, την Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ομολογώ ότι τον Χωμενίδη δεν τον έχω περί πολλού ως συγγραφέα. Σήμερα το πρωί έπρεπε να συνοδέψω τα παιδιά στη θάλασσα και – την τελευταία στιγμή – ανακάλυψα πως δεν είχα μαζί μου το βιβλίο που διαβάζω αυτές τις μέρες. Έτσι δεν είχα παρά να διαλέξω ανάμεσα στα δυο που είχε μαζί της η γυναίκα μου. Ένα της Ζατέλη και το λόγια φτερά. Διάλεξα το δεύτερο για λόγους όγκου: το βιβλίο της Ζατέλη (που προτιμώ) είναι κουρσούμι, του Χωμενίδη συμμαζεμένο.
Για να μη σας ζαλίζω εγώ με την «υπόθεση», δείτε την εδώ:
http://www.critique.gr/index.php?&page=article&id=382
Περιέργως πως, το διάβασα απνευστί, θυσιάζοντας κάτι ιερό – την απογευματινή μου σιέστα. Κάτι για το οποίο μονάχα ένα εξαιρετικά διαβαστερό βιβλίο μπορεί να με πείσει.
Για να τιμήσω λοιπόν το συγγραφέα, είπα να το κάνω και ποστ. 😉
Gibson είναι μια μάρκα ηλεκτρικής κιθάρας. Ο Τάσος Μελίτης τη συνταίριαξε με την Παπαλάμπραινα, σε ένα από τα οχτώ διηγήματα του βιβλίου – το οποίο κυκλοφόρησε με αυτόν τον τίτλο. Προς το παρόν, «στίγμα» υπάρχει μονάχα στο facebook:
http://el-gr.facebook.com/people/Papalampraina-ByGibson/100000901610639
Περί τίνος πρόκειται; Οχτώ διηγήματα που αντικατοπτρίζουν μια γενιά μετρίως μέτρια και πάντα μετρημένη (ο συγγραφέας έχει γεννηθεί στα 1961). Με τις ενοχές, τις νευρώσεις, τα απωθημένα, τις διαψεύσεις και τις απογοητεύσεις – αλλά και την παρεϊστικη διάθεση και την ακατάβλητη (ακόμα) φιλοδοξία για «κάτι περισσότερο».
Τα διηγήματα σε άλλους θα αρέσουν και σε άλλους όχι. Εγώ σας πληροφορώ για την ύπαρξή τους- και διευκρινίζω ότι η Παπαλάμπραινα δεν είναι καμιά ηλικιωμένη ηρωίδα, αλλά το γνωστό τσάμικο, το οποίο παίζει ένας παππούς στα πανηγύρια με την καινούρια του ηλεκτρική κιθάρα. Τη Gibson.
Το βιβλίο του Κωστή Γκορτζή κυκλοφορεί σε λίγο. Η καλύβα σπεύδει να παρουσιάσει το …εξώφυλλο, με την επιφύλαξη για αναλυτική βιβιλιοπαρουσίαση, όταν θα το διαβάσω (όταν θα το ξαναδιαβάσω, δηλαδή, γιατί σημαντικά κομμάτια έχουν ήδη παρουσιαστεί στο μπλογκ του συγγραφέα). Δεν είναι ότι ο Κωστής είναι παλιός φίλος στη μπλογκόσφαιρα, είναι ότι έζησε, νεότατος, ως αυτόπτης και συμμέτοχος, ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μας – και το αφηγείται τώρα.
Καπετάνιε, από καρδιάς καλοτάξιδο!
Παρουσίαση του βιβλίου: Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Αλέξανδρος», Εθνικής Αμύνης 1, ώρα 7:30 μμ. Θα απευθύνει χαιρετισμό ο ναύαρχος Νίκος Παππάς.
Το Logicomix σκίζει αυτόν τον καιρό, στην αγγλόφωνη εκδοχή του. Ευκαιρία να το βρείτε όσοι δεν το έχετε ανακαλύψει ακόμα!
Δε μπορείς να κρίνεις ένα βιβλίο και τις απόψεις που υποστηρίζει από μια σύντομη βιβλιοπαρουσίαση. Ας πούμε, το βιβλίο με τον τίτλο «τι να κάνουμε». Όχι του Λένιν, βρε. Του σύγχρονου γκουρού της πολιτικής οικολογίας (και του ΕΠΚ) δηλαδή του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=84008
Πάρτε μια γεύση (μη χάσετε…) και μάλλον θα τα ξαναπούμε, σύντομα.
Η Τζιοκόντα είναι ένα από τα συγκλονιστικά κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Μας τη θυμίζει ο Θανάσης Τριαρίδης,
http://www.triaridis.gr/keimena/keimD036.htm
επειδή ο συγγραφέας αυτής της αληθινής ιστορίας, ο γιατρός Νίκος Κοκάντζης, γεννημένος στα 1927, πέθανε πριν λίγες μέρες.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
Τελευταια σχολια