You are currently browsing the category archive for the ‘Μπλογκόσφαιρα’ category.
Πολλά χρόνια νεότερη στη ζωή, λίγους μήνες πιο παλιά στο μπλόγκιν: Παίδες και κόρες, η (μία και μοναδική) Ψιλικατζού!
Εκ των υστέρων πληροφορούμαι ότι η 2α Μαΐου έχει καθιερωθεί (από ποιόν; ) ως η «ημέρα των μπλόγκερ». Δεδομένου ότι η ελληνική μπλογκόσφαιρα δεν υφίσταται πλέον (τη διέλυσαν οι δημοσιόγραφοι και την ισοπέδωσε το φέισμπουκ, εδώ και καιρό) αλλά μπλογκεράδες περιέργως εξακολουθούν να υπάρχουν, εύχομαι να ζήσουμε και να τη θυμόμαστε – τουλάχιστον κάθε 2α Μαϊου 😉
Εικόνα: http://www.ignant.de/2014/08/25/the-blue-room-paintings-by-anwen-keeling/
Με την χάρη της Παναγίας μας, Αγιορείτες Πατέρες τοποθετούνται απέναντι στα ανεπίτρεπτα οικουμενιστικά ανοίγματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Σε μια ύστατη προσπάθεια αφυπνίσεως της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους και του ορθοδόξου πληρώματος, ηγούμενοι, κοινοβιάτες, κελλιώτες μοναχοί, σκητιώτες και ασκητές δίνουν την μαρτυρία τους με θάρρος και ομολογιακό φρόνημα.
Μη εμποδίζετε το Μέλλον, κανάγιες!
Σκέφτηκα πως τα παιδιά, οι γέροντες και οι οπαδοί του ΓΑΠ είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβουν την εξέλιξη της χώρας μέσα απο τις αφηγήσεις του Σταϊκούρα, του Άδωνη, του μπαρμπα Φώτη και των αριστεριστών του Σύριζα.
Έβαλα τα δυνατά μου και έπλασα μιά αλληγορία χρήσιμη για την εμπέδωση του ελληνικού δράματος, αντί να συνεχίζω τις αφηγήσεις περί δανείων, σουόπς και τεμπελχανάδων που τους πρέπει φρονηματισμός.
Είναι ελεύθερη συγγραφικών ή συγγενικών δικαιωμάτων, αφού ο παραμυθάς δεν θεωρείται εξάρτημα, παράρτημα ή απόστημα της πνευματικής ηγεσίας του τόπου, που αγωνιά, μελαγχολεί μπροστά στα δημόσια μικρόφωνα η παίζει τον περαστικό που λυπάται μόνον τα καημένα τα γατάκια χωρίς μανούλα.
Ο Έρμιππος είναι μακράν ο πιο ενδιαφέρων (κατ’ εμέ: και ο καλύτερος) σχολιαστής στο φ/μπ, από την πλευρά των πολιτών, δηλαδή αυτών που δεν είναι επαγγελματίες. Ξαφνικά, έπεσε μαύρο! Δείτε τι λέει ο ίδιος.
Ερμιππος: -Προς του φίλους του FB
Λίγα λόγια για το χθεσινό, απροειδοποίητο σφράγισμα του λογαριασμού μου στο FB από το σύστημα.
Πρώτα από όλα το ζήτημα της ανωνυμίας. Για όσους πιθανόν θα παρασυρθούν να πιστέψουν ότι το οξύ καμία φορά ύφος των αναρτήσεών μου στο FB οφείλονταν στην ασφάλεια που μου παρείχε η οχύρωση πίσω από ένα ψεύτικο όνομα.
Ο λογαριασμός με το διακριτικό «Έρμιππος» δεν υπήρξε ανώνυμος. Υπήρξε, για όσο διάστημα υπήρξε, μόνον παιγνιωδώς ψευδώνυμος. Το πραγματικό μου όνομα ήταν σχεδόν πάντα στην διάθεση κάθε ενός, που είτε με δική μου είτε με δική του πρωτοβουλία συνομιλούσε μαζί μου στο ίνμποξ, για κάτι περισσότερο από μια απλή καλημέρα. Εκατοντάδες από τους δικτυακούς φίλους γνωρίζουν ήδη, εδώ και καιρό, ποιος είμαι. Κάποιοι δε από αυτούς είναι πια και καλοί προσωπικοί φίλοι.
Μιά μέρα στην Μεγάλη Βρεττανία, στις απαρχές της Θάτσερ, ακούστηκε πως η πίντα της μπίτερ έηλ (ένα είδος συστημική μονάδας επιβίωσης για τον πότη, urbi et orbi) θα τσιμπούσε ίσαμε δυό πένες ολάκερες-ήταν ήδη κοντά στις 30.
Το αντίστοιχο στην Ελλάδα της εποχής θα ήταν να διπλασιαστούν τα ενοίκια.
Οι φυλλάδες με τα πρωτοποριακά ξώβυζα της τρίτης σελίδας έρριξαν τα πρωτοσέλιδα της δεκαετίας. Το γενικό στυλ ήταν «μας κανατε και χάσαμε κοτζάμ αυτοκρατορία, τώρα μας καταδικάζετε σε υδρωπικία».
Κυριακάτικη πρόταση της καλύβας – κατάλληλη για αποτοξίνωση από την πολιτική, το Μουντιάλ και τις λοιπές αηδίες της καθημερινής μας μιζέριας.
Ένα όμορφο ποιητικό και καλοκαιρινό ποστ του AFM από το 2011. Δείτε το ολόκληρο στο μπλογκ του.
1.
Ξεγνοισιά είναι
το μικρό σου όνομα,
Καλοκαίρι μου.2.
Τον Ζέφυρο δες
πως βόσκει τα κύματα
ποιμένας μικρός.3.
Σαν πλύνε βάλε
φανελάκι η καρδιά,
Αύγουστο ντάλα.4.
Βότσαλο μαύρο
στα κύματα πέταξε
κάθε σου έγνοια.
Καλοκαιρινά Χάι Κου | Allu Fun Marx: Αριστερά …στη Blogoslovakia.
O Allu Fun Marx έφυγε εδώ και λίγους μήνες. Ήταν ένας από τους παλιούς μπλόγκερ ή μάλλον ένας από της μπλόγκερ της παλιάς φρουράς. Το έμαθα σήμερα, μ’ ένα SMS, από αυτά που σου ανοίγουν μιαν αδιόρατη πληγή στην καρδιά. Καλό ταξίδι, Γιώργο, έστω με καθυστέρηση…
http://afmarx.wordpress.com/
Σκέφτομαι τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, προσφάτως ενωτικό,με τους συντρόφους του, ιππότες επιχωρίους και εισαγόμενους, να δέχεται την δημόσια κατακραυγή ή την σιωπηρή απάθεια των πολιορκημένων, που έφτανε στην περιφρόνηση. Τα προληπτικά μέτρα ασφαλείας, όπως την απαγόρευση εξόδου από τα τείχη, και τον αγώνα των ανθενωτικών.
Κι απέναντι, τα στρατόπεδα του Μωάμεθ, με πολεμιστές από την Ασία αλλά και την Ευρώπη, πολλούς σπαχήδες , μερικούς χριστιανούς από τα Βαλκάνια. Μέσα στην πόλη υπήρχαν και μερικοί μουσουλμάνοι.Η εποχή δεν ήταν ξεκάθαρη εθνωτικά και ιδεολογικά,αλλά βρισκόταν στην αρχή της μεγάλης πολιτιστικής διαμάχης που συγκλόνισε την Μεσόγειο τους δύο επόμενους αιώνες.
Συνέχεια:
Ο Καπετάνιος (με το Κ κεφαλαίο) είναι μια από τις αιτίες που χάρηκα το μπλόγκιν. Γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους σαν κι αυτόν. Όσοι τον γνωρίζουν, καταλαβαίνουν. Οι άλλοι ας χαρούν απλά την αφήγησή του 🙂
(Aπό το tsalapetinos.blogspot.gr)
Καταπέλτης όσα δήλωσαν, οι τρεις από τους διασωθέντες της τραγωδίας στο Φαρμακονήσι, τινάζουν στον αέρα τους ισχυρισμούς του υπουργού Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και όλα όσα αναμεταδίδουν επιμελώς και συστηματικά -από κυβερνητικές διαρροές- τα κανάλια.
Υποβαστάζοντας ο ένας τον άλλον, στάθηκαν απέναντι στις κάμερες και απέναντι στον λιγοστό κόσμο που συγκεντρώθηκε στο Σύνταγμα στις 12 σήμερα το μεσημέρι, οι τρεις πρόσφυγες και ξετύλιξαν το κουβάρι της νύχτας της 19ης Ιανουαρίου που έμελλε να σημαδέψει οριστικά και αμετάκλητα τις ζωές τους. Τα λεγόμενά τους, δεν άφησαν καμία αμφιβολία για το αποτρόπαιο έγκλημα που διαπράχθηκε εκείνο το βράδυ. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Διάβασα σήμερα στην «αριστερή στρουθοκάμηλο» μιαν ανάλυση περί «κεντροαριστεράς» η οποία συμπίπτει σε γενικές γραμμές με την αντίληψη που έχω διαμορφώσει περί αυτής από τον καιρό που προσπάθησε να τη λανσάρει ο Σημίτης, μπας και διατηρήσει μέσω αυτού του απατηλού τεχνάσματος την πρωθυπουργία. Αλλά, καλύτερα, δείτε μόνοι σας…
Παρακολουθώντας τις εργασίες του Προοδευτικού Φόρουμ (που σήμερα το απόγευμα ολοκληρώνεται με τα συμπεράσματα των διοργανωτών κομμάτων/κινήσεων), ένα πράγμα ήταν βασανιστικά σαφές μέσα στην γενικευμένη αναζήτηση οπιασδήποτε επιτέλους σαφήνειας στο επίδικο μιας προγραμματικής συνεργασίας του μεσαίου χώρου: η αφασία στην οποία βρίσκεται η λεγόμενη κεντροαριστερά. Ο χώρος που εκλογικά/δημοσκοπικά εκπροσωπείται από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.
Ακόμη και η συμπεριφορά των ανθρώπων της, είναι αφόρητα παλαιοκομματική. Χθες ας πούμε εμφανίστηκαν μαζικά στο πρώτο θέμα του Φόρουμ για να αποχωρήσουν ικανοποιημένοι αμέσως μετά την λήξη του, όπως συνηθίζουν να κάνουν στα συνέδριά τους όταν μιλήσει ο αρχηγός και κάνα δυο μεγαλοστελέχη – αφήνουν τον βαρετό διάλογο στους παρίες, τα απλά μέλη και τους outsiders.
Αν κάτι παίξει δυνατά θα τρέξουν αργότερα να το ενσωματώσουν στον μηχανισμό τους – είτε τον κομματικό που ανταλλάσσει ιδέες με δουλειές είτε στον προπαγανδιστικό, που ανταλλάσσει πραγματικότητες με πολιτική ορθότητα… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Στα παιδικά μας χρόνια, ρωτούσαμε δειλά «θες να γίνουμε φίλοι;». Στα ενήλικα χρόνια μας ρωτάμε «να σε κάνω φίλο;». Τότε αναφερόμασταν στην απτή πραγματικότητα. Τώρα μιλάμε για την εικονική πραγματικότητα – των κοινωνικών δικτύων.
«Οι εκατό “φίλοι” μου είναι φίλοι μου;» είναι το ερώτημα που έθεσε σε έρευνά της η «Monde» – ορίστε ορισμένες διαφορετικές προσεγγίσεις: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Για να μαθαίνουμε πως η Ιστορία της Ιβηρικής μπορεί να επηρεάσει το μέλλον της – και της Ευρώπης…
Μια χώρα που προσπαθεί να (ξανα)υπάρξει – Τέταρτη ευκαιρία σε πέντε αιώνες
Γράφει ο Νίκος Μπελογιάννης
«Θέλετε η Καταλωνία να γίνει κράτος; Και αν ναι, θέλετε να είναι ανεξάρτητο;» Η πρώτη ερώτηση μοιάζει πλεονασμός, πάντως με αυτές τις δύο απλές φράσεις άνοιξε εδώ και λίγες βδομάδες ο ασκός του Αιόλου για την διάλυση της Ισπανίας με την μορφή που την ξέρουμε. Αν ως τις 15.9.14, όριο των διαπραγματευσεων με την ισπανική κυβέρνηση, δεν υπάρξει αλλαγή στάσης της τελευταίας, στις 9 Νοεμβρίου του 2014 τα εφτάμιση εκατομμύρια Καταλανών θα κληθούν να αποφασίσουν αν στην Ευρώπη θα εμφανιστεί ένα καινούργιο κράτος με έκταση το 16% της Ισπανίας, σαν να λέμε λίγο μεγαλύτερο από Πελοπόννησο και Κρήτη μαζί. Το καταλανικό κοινοβούλιο ενέκρινε τα δυο ερωτήματα με το 64,5% των ψήφων, με ‘όχι’ ουσιαστικά μόνο από το κυβερνητικό Λαϊκό Κόμμα και το βαθιά διχασμένο στο θέμα αυτό (όπως και σε πολλά άλλα) σοσιαλιστικό PSOE.
1. Υπάρχει Θεός; Δεν έχουμε καμία τελεσίδικη λογική απόδειξη για την ύπαρξη Θεού ή Θεών. Όλες οι αποδείξεις καταρρίφθηκαν από τον Κάντ κι έκτοτε δεν αναβίωσε καμία τους (παρά μόνο σε ορισμένα ελληνικά σχολικά εγχειρίδια θρησκευτικών). Οι αποδείξεις αναφέρονταν στην παραδοσιακή έννοια του Θεού όπως την διαμόρφωσαν οι μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ). Σύμφωνα με αυτές ο Θεός ήταν ο δημιουργός του κόσμου, άναρχος, παντοδύναμος και πανάγαθος.
Το ερώτημα αν υπάρχει κάποια αφηρημένη κοσμολογική δύναμη, απρόσωπη και αδιάφορη προς τα ανθρώπινα (όπως έλεγε ο Επίκουρος) ανήκει στο χώρο των φυσικών επιστημών – αλλά ούτε από εκεί έχει προκύψει κάποια ένδειξη. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γράφει ο Άντης Ζέρβας
Κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο κάποιες φωτογραφίες από ιδιωτικές στιγμές ενός αρχιμανδρίτη, με πόζες όχι και πολύ αρχιμανδριτικές. Προσωπικά δεν μου άρεσαν, τις βρήκα κάπως κιτς. Το συζητήσαμε με τον Κλόουν και αποφασίσαμε να μην τις αναπαράγουμε, για λόγους όμως που δεν έχουν καμιά σχέση με την αισθητική μας. Έχουν να κάνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία έχουμε το βίτσιο να θεωρούμε υπέρτατη αξία, κάτι που δεν συμβαίνει με τους «εν Χριστώ αδελφούς» του αρχιμανδρίτη.
Τι μας νοιάζει αν ένας αρχιμανδρίτης βάζει κραγιόν και γούνες; Γιατί να τον διαπομπεύσουμε γι’ αυτό; Θα έπρεπε να έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει αν του αρέσει. Θα μπούμε εμείς αγάδες στις προσωπικές στιγμές του καθενός; Είναι άλλο να μην σου αρέσει μια εικόνα και άλλο να διασύρεις κάποιον επειδή δεν σου αρέσει. Το δεύτερο είναι φασισμός.
Μας είναι πάντα πιο εύκολο να κατηγορούμε τους άλλους για ό,τι συμβαίνει στη ζωή μας. Να δηλώνουμε αδύναμοι και τόσο μόνοι απέναντι σε ένα σύστημα που τείνει να μας μεταμορφώσει σε άλλο ένα τούβλο στον τοίχο. Όταν όμως διαμαρτυρόμαστε ενάντια στην άδικη κοινωνία ξεχνάμε ότι εμείς είμαστε η κοινωνία.
Κανείς δε θα αρνηθεί ότι «το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι» και το κεφάλι είναι οι εκατομμυριούχοι που πειραματίζονται ανελέητα με τους ανθρώπους σαν να είναι έντομα.
Είναι οι αρνησίορκοι πολιτευτές που εξυπηρετούν τα οικονομικά κυκλώματα εις βάρος του λαού που τους εξέλεξε.
Είναι οι διανοούμενοι που κλείνονται στους φιλντισένιους πύργους τους, τυφλοί, κουφοί και μουγκοί, σαν τις τρεις μαϊμούδες.
Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή. Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Τους κάνει αόρατους!
«Η Ανάκριση» του Πέτερ Βάις (Die Ermittlung, 1965), ορατόριο σε 11 ωδές, είναι ένα συγκλονιστικό, αποκαλυπτικό και δριμύ κατηγορητήριο κατά του ναζισμού, που βασίστηκε στα πρακτικά της δίκης βασικών στελεχών του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης και εξόντωσης του Αουσβιτς. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Το δημόσιο πολλοί εμίσησαν. Το δημόσιο χρήμα ουδείς».
H καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, ειδικά αν είναι Κυριακή και ο πρωινός καφές συνοδεύεται από απειλή μήνυσης. Ή αλλιώς, πως ένα ερώτημα βουλευτή στο ελληνικό κοινοβούλιο, μπορεί να οδηγήσει σε νομικές περιπέτειες έναν πολίτη που τόλμησε να το μεταφέρει στον ενδιαφερόμενο εκδότη-δημοσιογράφο…
Πρωινός ζεστός καφές, λίγη τσίμπλα ακόμη στο μάτι και σόσιαλ μίντια. Ένα τυπικό κυριακάτικο πρωινό δηλαδή.
Η είδηση που κυριαρχεί στην timeline του twitter αφορά μία “ιστορία διαπλοκής“, όπως μεταφέρεται από το The PressProject, μεταξύ υπουργείου παιδείας και τριών εκδοτών εφημερίδων, για την εκτύπωση τριών τίτλων βιβλίων με συνολικό κόστος περί τα δύο εκατομμύρια ευρώ. Αν μη τι άλλο ενδιαφέρον. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
To ημερολόγιο ενος ανέργου – Δήθεν δεν πάει κάτω.
Ύστερα από τρία και μισό χρόνια ανεργίας, με μεροκάματα ως εργάτης όπου έβρισκα, ελάχιστα, όχι πολλά, γιατί γραφιάς είμαι και δεν αντέχω πολύ βαριές δουλειές για πολλές μέρες στη σειρά, μου το έδειξε το σώμα μου. Το επάγγελμά μου πέρασε και τελείωσε, όπως το επάγγελμα του ράφτη. Τώρα, μέσα σε τέτοιες συνθήκες θα με προσλάβουν για να έχουνε τριετίες και έναν 62-χρονο στην δουλειά τους;
Ήλθε το νέο για πιθανή απόλυση της συζύγου. Δέκα μέρες ξάγρυπνος, περίμενα να κοιμηθούνε στο σπίτι για να ξεσπάω ίσαμε το ξημέρωμα. Ήσυχα πάντα. Με διάφορες συχνά ακραίες σκέψεις, βάρος στην οικογένεια και τα γνωστά σε πολλούς, φαντάζομαι. Δεν απολύθηκε η σύζυγος, μειώθηκε ο μισθός της στο μισό σχεδόν. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ένα μέρος του σεβάσμιου «Ορθόδοξου» κλήρου εκδηλώνεται υπέρ των παγανιστών / σατανιστών της ναζιστικής συμμορίας. Ουδεμία έκπληξις, όπως έλεγε σ’ ένα τραγούδι του ο Σαββόπουλος.
«Έβαλαν στη φυλακή τα θύματα αντί να βάλουν τους θύτες» [Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος]
Η παραπάνω ανάρτηση των σεβάσμιων αγιορειτών, μιλάει από μόνη της: “Η Χρυσή Αυγή έφυγε, οι λαθρομετανάστες ξαναήρθαν…”
Η συνέχεια:
Αγιορείτες και Μητροπολίτες υπέρ Χρυσής Αυγής… | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές.
Για να ξεφύγουμε λίγο από την αυγουλίλα και τη σαμαρίλα… Το έχουμε ανάγκη!
(Έψαχνα από νωρίς ένα θέμα να μας δώσει ανάσα – άργησα αλλά το βρήκα!) 🙂
Βλέποντας ένα βίντεο με την προσνήωση ενός ελικοπτέρου σε συνθήκες θαλασσοταραχής ΕΔΩ
ήρθαν στο μυαλό μου μνήμες ανάλογων εμπειριών που όλοι οι χειριστές Ελικοπτέρων του Ναυτικού έχουμε βιώσει. Και είναι αυτές οι εμπειρίες που δεν μπορούν να …φορολογηθούν ούτε να “κουρευτούν” από τα πολιτικά στουρνάρια μας.
1979-1980. Μεγάλη Άσκηση του Στόλου στο Αιγαίο. Μόνο δύο πλοία μπορούσαν να φέρουν Ελικόπτερο, τα Αντιτορπιλικά ΜΙΑΟΥΛΗΣ και ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ. Αξιωματικός Ε/Π στο ΜΙΑΟΥΛΗΣ η αφεντιά μου. Με την έναρξη της Άσκησης, πήραμε το Ε/Π (ένα Allouette III) από το Ελικοδρόμιο και προσνηωθήκαμε ωραία και καλά στο πλοίο που ήταν σε τσαμαδούρα του Ναυστάθμου. Το καλοδέσαμε και το πλοίο απέπλευσε.
Η συνέχεια…
Ενδιαφέρον θέμα! Αρκεί να θυμόμαστε πάντοτε εμείς οι παμφάγοι το Χρυσό Κανόνα του Σύμπαντος: Κλάνε Πέτρο, μα με μέτρο!
Από τον Ανδρέα Ζουρδό, διαιτολόγο διατροφολόγο
“…φτιάξε ρε κανέναν Τσίπρα με κουρέλια ή με σοβιετική στολή, άντε κινέζικη- έχω κουραστεί να διαβάζω εξυπνάδες από χτες για το περίφημο Burberry’s πουκάμισο στη Θεσσαλονίκη…” μού είπε το Ερυθρό Καγκουρώ και επειδή στους φίλους δε χαλάμε χατίρια, μπήκα στο κινηματογραφικό βεστιάριο, αναζητώντας ένδυμα για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ιδού τα αποτελέσματα.
Novecento Bernardo Bertolucci Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από τον Γιώργο Καλλή.
O Άντονι Κουίν στην ταινία Ζορμπάς(1964) Flickr © sacmclubs
Τον περασμένο Ιούλιο, 1.500 συνάνθρωποί μας πλήρωσαν ένα σημαντικό ποσό για να κρατήσουνε τραπέζι σε ιδιωτικό θέρετρο της Μυκόνου για να απολαύσουν τη συναυλία του τραγουδιστή Αντώνη Ρέμου. Όταν κάποιοι θαμώνες ανοίξανε ένα κουτί με ακριβές σαμπάνιες προς τιμήν του pop ερμηνευτή, ο τελευταίος απάντησε με τις γνωστές ύβρεις για τους Γερμανούς και τον κ. Σόιμπλε. Κάποιοι δημόσιοι σχολιαστές υπεραμύνθηκαν του τραγουδιστή, μιλώντας για το «δικαίωμα στο ξόδεμα». Είναι όμως πράγματι έτσι;
Σε ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο στα Νέα της 17ης Αυγούστου, ο Παναγής Παναγιωτόπουλος ενάντια στο ρεύμα της γενικής κατακραυγής για την συναυλία του Αντώνη Ρέμου υπεραμύνεται της «Μυκόνου της χλιδής και της κατανάλωσης» και του δικαιώματος «στην ατομική ευδαιμονία, να ξοδεύεις τα χρήματά σου, και να διαθέτεις το σώμα σου όπως νομίζεις». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο σύνδεσμος παραπέμπει σε ενημερωτικό (αλλά όχι μόνο) Καλαματιανό / αναρχικό άρθρο, για το επικείμενο φεστιβάλ των αυγών στην όμορφη πόλη του Μοριά. Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για τα γεγονότα, ούτε τα πρόσωπα που αναφέρονται. Προφανώς θεωρώ λάθος τη μη- συμμετοχή στο μέτωπο που σχηματίζεται εκεί κατά των αυγών και την οποία υποστηρίζει ο συντάκτης του κειμένου. Δείτε μόνοι σας.
Τον Αύγουστο στις 3 και 4 του μήνα ψήνεται το φεστιβάλ νεολαίας των ακροδεξιών της Χρυσής Αυγής στην Καλαμάτα. Η ημερομηνία, όπως διαπιστώνεται, δεν είναι τυχαία, αφού τότε συμπληρώνονται 77 χρόνια από την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά. Το συγκεκριμένο γεγονός αλλά και η επιλογή της πόλης δεν θα πρέπει να προκαλούν απορία εάν αναλογιστούμε κάποια δεδομένα:
1) Η Μεσσηνία γενικά είναι από παλιά χώρος δράσης της Χ.Α. εξ αιτίας της κωμόπολης του Μελιγαλά. Οι χρυσαυγίτες από την ίδρυση της οργάνωσής τους και πέρα δεν ξεχνάνε κάθε Σεπτέμβρη να επισκέπτονται τον Μελιγαλά για το μνημόσυνο στην πηγάδα.
(Η συνέχεια στο σύνδεσμο)
Πως αλλιώς να βάφτιζε το ηλεκτρονικό του ημερολόγιο ένας ναυτικός;
Πάτε μια βόλτα ως το μπλογκ του καπετάν – Χρήστου και ταξιδέψτε… παντού.
…και στο ΒΗΜΑ:
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=376576#ixzz1ARGgr8fs
(Η φωτογραφία είναι από ποστ στον «εξάντα»).
Το Ζάλογγο… κομπλέ, από τον Νίκο Σαραντάκο:
Το Ζάλογγο και οι μύθοι « Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία.
Εσύ μπορεί να είσαι άνετος, κουλ και χάι, αλλά εγώ πολλές φορές δεν μπορώ να ανασάνω. Μη φανταστείς τίποτα παράνοιες, καταθλίψεις και βαθιές κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις. Όχι. Εγώ σχεδόν κάθε μέρα έρχομαι αντιμέτωπος με κάτι που βλέπεις κι εσύ και σου είναι οικείο. Ειδικά τώρα το καλοκαίρι. Το ξέρω πως θα γελάσεις, αλλά θα προσπαθήσω να σ’ το δώσω να καταλάβεις.
Πώς να το πω… Να, με τρομάζει αφάνταστα όταν βλέπω αυτό το χαλαρό χέρι που κρέμεται σαν πεθαμένο έξω από το παράθυρο του οδηγού. Ολόκληρο όμως. Από τη μασχάλη μέχρι ίσα κάτω. Λίγο πάνω από την άσφαλτο. Μερικά έχουν κι ένα τσιγάρο ανάμεσα στα δάχτυλα. Δεν το μπορώ αυτό το πεθαμενατζίδικο. Με ανακατεύει η σκέψη ότι στην προέκταση αυτού του χεριού βρίσκεται ένας άνθρωπος που απαξιώνει την ασφάλεια τη δική του και των γύρω του. Που δείχνει σα να έχει πεθάνει τόσο πολύ μέσα του, που στην πρώτη ευκαιρία ρίχνει έτσι άκομψα και επιδεικτικά το αριστερό του χέρι έξω από το παράθυρο σα να σκέφτεται ότι, ακόμα και αν του έπεφτε στο δρόμο, δε θα τον ένοιαζε. Πολλές φορές φαντάζομαι αυτό το τριχωτό χέρι…
η συνέχεια επιτόπου:
| του Ντέιβιντ Χάρβεϊ |
|
Κριστόφ Τουίκελ (Christoph Twickel, CT): Στις μέρες μας οι μαρξιστές πρέπει να ασχολούνται με τις μητροπόλεις, αντί με την εργατική τάξη;
Ντέιβιντ Χάρβεϊ (David Harvey, DH): Οι παραδοσιακοί μαρξιστές θεωρούν ως επαναστατική πρωτοπορία τη βιομηχανική εργατική τάξη. Από τη στιγμή όμως που αυτή εξαφανίζεται στη δίνη της αποβιομηχάνισης της δύσης, πολλοί αντιλαμβάνονται πως οι αστικές συγκρούσεις μπορεί να αποδειχθούν αποφασιστικής σημασίας.
CT: Κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους στην Ελλάδα, οι μισθοί μειώθηκαν και τα κοινωνικά επιδόματα περικόπηκαν. Αλλά οι απεργιακές κινητοποιήσεις δεν κατόρθωσαν να ανατρέψουν τις αλλαγές αυτές. Επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός τη διαπίστωσή σας, πως το παραδοσιακό προλεταριάτο δεν μπορεί πια να οδηγήσει σε παράλυση ένα κράτος; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου » |
Παρήλθε λοιπόν και το 2012 και φυσικά δεν «βγήκαμε στις αγορές», που λένε και οι δημοσιογράφοι. Επειδή όπως έχουμε πει η άστοχη πρόβλεψη δεν είναι αβελτηρία και έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα απλά, αλλά συχνά και πολιτικός ελιγμός, ιδού μια μικρή σταχυολόγηση προβλέψεων με ορίζοντα το παρελθόν και το μέλλον, σχετικά με την επάνοδό μας στη μυθική νιρβάνα των αγορών, για να μην χάνεται ο λογαριασμός…
Η Κομισιόν περιμένει πως η Ελλάδα θα μπορέσει να στραφεί και πάλι στις αγορές για χρηματοδότηση, στα μέσα του 2011, μόλις δηλαδή πάρει πίσω την χαμένη της αξιοπιστία, εφαρμόζοντας τα σκληρά μέτρα
Πόουλ Τόμσεν (8/2010) [διπλό τζάκποτ: συντάξεις και αγορές]: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(Η ομιλία του Κωστή Γκορτζή)
Από τα …πολύ νιάτα μου, μέχρι τα σημερινά ασπρισμένα, όλες οι επετειακές ομιλίες και οι χαιρετισμοί που ακούω ξεκινούν συνήθως με τη φράση «στις κρίσιμες στιγμές που διανύει η Πατρίδα μας». Λέω να πρωτοτυπήσω και να μην ξεκινήσω κι εγώ έτσι αλλά να αφήσω τη φράση αυτή για το τέλος.
Ξεκινώ τιμώντας, ως οφείλω, όλους τους απόντες συναδέλφους που είναι αρκετοί μετά από 40 χρόνια. Πρόσφατες απώλειες, σημαντικές όπως όλες, αυτές του Αντιπλοιάρχου Θανάση Μαυροβουνιώτη, βασανισμένου για τη συμμετοχή του στη Δημοκρατική Άμυνα, των Κινηματιών Ναυάρχων Απόστολου Βασιλειάδη και Διονυσίου Τρουπάκη και του πρώτου κυβερνήτη μου, Ναυάρχου Νίκου Παππά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πηγαίνοντας αρκετά συχνά στη Μανωλάδα για να βρεθώ δίπλα στους πρόσφυγες εργάτες γης και να σταθώ αλληλέγγυος μαζί τους , βρέθηκα και σε ένα άλλο πλήθος προβλημάτων – καταστάσεων που συντηρούνται – απορρέουν εξαιτίας του βασικού προβλήματος.
Την Κυριακή 28/04 , κατά την διάρκεια της πορείας από τη Μανωλάδα μέχρι το αστυνομικό τμήμα της Βάρδας (4klm περίπου) είχα την ευκαιρία να μιλήσω με αρκετούς πρόσφυγες – εργάτες γης.
Κάποια στιγμή ρωτάω έναν μπαγκλαντεσιανό συνοδοιπόρο
– ”Ρε φίλε , εσείς εδώ , που γαμάτε , υπάρχουν γυναίκες που τις πληρώνεται για να πάτε μαζί τους; ” Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Διότι, αλλαγή οικονομικού κλίματος που δεν συνοδεύεται από ανάλογη αλλαγή κοινωνικού, θεσμικού, δομικού και πολιτικού περιβάλλοντος, σημαίνει στην ουσία καμία αλλαγή. Πάλι εστιάζουμε στα συμπτώματα και όχι τις αιτίες. Πάλι ανάγουμε τα δομικά και θεσμικά προβλήματα της χώρας σε «φράγκα». Και το χειρότερο είναι πως όσα μαθήματα μπορούσαμε να πάρουμε από την χρεοκοπία του κοινωνικοπολιτικού κατεστημένου της τελευταίας 30ετίας, τα αφήσαμε στην άκρη. Με τα πρώτα θετικά οικονομικά σημάδια, το υπάρχον πολιτικό σύστημα άρχισε ήδη να επιστρέφει στον παλιό καλό γνώριμο πελατειακό, σαθρό και διεφθαρμένο μηχανισμό σπατάλης του δημοσίου πλούτου χωρίς αναπτυξιακές πολιτικές. Βγάζοντας πάλι στην επιφάνεια νοοτροπίες από τις οποίες τρία χρόνια τώρα προσπαθούμε να απαλλαγούμε.
*
Τα πριν και τα μετά (ενός πολύ ενδιαφέροντος ποστ), εδώ:
Γράφει ο Θάνος Γιαννούδης (Φιλόλογος, Ποιητής, Μέλος Οικολόγων-Πράσινων)
Είναι γεγονός πως οι δηλώσεις της Κικής Δημουλά, η ποίηση της οποίας ποτέ δεν με άγγιξε στο ελάχιστο, άναψαν φωτιές και πυροδότησαν μια συζήτηση αναγκαία, σχετικά με το ρόλο των πνευματικών ανθρώπων και της Λογοτεχνίας εν γένει στη σημερινή συγκυρία.
Η όποια προσπάθειά της να τις καλύψει στη συνέχεια με προτροπή σε βία έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα κι έδωσε στο Νικόλαο Μιχαλολιάκο μια χρυσή ευκαιρία, θιγμένος που η ποιήτρια τους αποκάλεσε »δολοφόνους» (λες και δεν είναι υπεύθυνοι για πράξεις βίας, έστω κι ως ηθικοί αυτουργοί, με τη ρητορική του μίσους που προάγουν), να φτιάξει τον δικό του λογοτεχνικό κανόνα. Ο ΓΓ της Χρυσής Αυγής δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή πως αντιμάχεται την αμορφωσιά της νεολαίας, αποκρύπτοντας πως αυτήν εκμεταλλεύτηκε ο ίδιος στο έπακρο για να οδηγήσει ένα κόμμα περιθωρίου από την ανυποληψία στο 7%, βασιζόμενος σε βαρύγδουπα συνθήματα κι επικίνδυνες γενικεύσεις. Παράλληλα, επεσήμανε πως δεν μπορεί να είναι τέχνη όταν »μαζεύονται διακόσιοι με ψειριασμένα μούσια, μπολσεβίκια και κουμμούνια, και κλαίνε τη μοίρα τους.» Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όταν λέει «νέους μπλόγκερ» τι εννοεί ο κύριος Κώστας; Εμείς οι παλιοί μπλόγκερ, θα φάμε πόρτα; 😉
Εκδήλωση με καλεσμένο τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη διοργανώνει την Τετάρτη στις 6 το απόγευμα το βιβλιοπωλείο Free thinking zone.Η εκδήλωση έχει τίτλο «Digibate: Mitsotakis vs Bloggers. Catch him if you can!». Ο πρώην πρωθυπουργός θα απαντήσει σε ερωτήσεις νέων bloggers.Η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά από τη σελίδα του πρώην πρωθυπουργού στο Facebook (http://on.fb.me/14M3co6).
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
Τελευταια σχολια