You are currently browsing the category archive for the ‘Στην καλυβα ακούμε μουσική’ category.
Ποιος σκότωσε το Γελαστό Παιδί;
Το πρώτο σουξέ του Μίκη Θεοδωράκη
Το δημοτικό τραγούδι στη σύγχρονη εποχή
Οι μυστικές διαδρομές από το χριστιανισμό στον κομμουνισμό στο ελληνικό τραγούδι
Μιλάει ο Εμβέρ στο Κόμμα μας μπροστά… Η χορωδία της ΠΠΣΠ
Γκουανταναμέρα, γκουαχίρα (χωριατοπούλα) γκουανταναμέρα
Ο Εμφύλιος στα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη
Ο Λόρδος Μπάυρον του Δεκέμβρη ’44 λεγόταν Johnny και ξεκίνησε από την Κεϋλάνη
Ο Οδοιπόρος, το Μεθυσμένο Κορίτσι και ο Αλκιβιάδης
Αραπιά για λίγο πάψε να χτυπάς με το σπαθί
Η Υψηλή Ιστορία μιλάει για το Μάρκο και τον Τσιτσάνη!
(πως είπατε;)
1. Θα προτιμήσω θάνατο / το μαύρο δεν τ’ αφήνω (Βαμβακάρης)
2. Να ‘ξεραν πόσο η καρδιά μου μέσα κλαίει / με βασανίζουν με πληγώνουν οι καημοί / Τίποτα δε θέλω πια κοντά μου / όλα πλέον τα έχω βαρεθεί (Τσιτσάνης)
3. Τέρμα θα ρίξω εις τη ζωή / χρυσή μου ν’ αποθάνω / γιατί βαρέθηκα να ζω / στον κόσμο τον απάνω (Μπάτης)
4. Είναι πικρός ο θάνατος / μα είναι ησυχία/ γιατί γλυτώνει το κορμί / από την τυραγνία (Βαμβακάρης)
5. Νεκροί χτυπώ κι ανοίχτε μου / να μπω για να σκουπίσω / τον τάφο τον παντοτινό / που θε να κατοικήσω (Παγιουμτζής)
6. Τι πάθος ατελείωτο / που είναι το δικό μου / όλοι να θέλουν τη ζωή / κι εγώ το θάνατό μου…Θα πα να εύρω μια σπηλιά / με πέτρες και με χώμα / κι εκεί θ’ αφήσω κόκαλα / ζωή, ψυχή και σώμα (Βαμβακάρης)
7. Φτώχεια που σέρνεις πάντοτε / τον πόνο και τη θλίψη / αρρώστιες, βάσανα, καημούς / – τέτοια ζωή να λείψει (Βαμβακάρης)
8. Ψεύτικος είναι ο ντουνιάς / μια ξέρα να καθίσω / κι απ΄ τα πολλά μου βάσανα / λίγα να λησμονήσω (Βαμβακάρης)
9. Ακόμα και στην κόλαση / μονάχος θέλω νά ‘μαι / δε θέλω ούτε ν’ αγαπώ / ούτε να μ’ αγαπάνε (Τσιτσάνης)
10. Με δίκοπο μαχαίρι / βαριά θα πληγωθώ / θα βάχω με το αίμα μου / τα έρημα σοκάκια ‘ / με πνίξαν τα φαρμάκια. / Με δίκοπο μαχαίρι / εγώ θα σκοτωθώ (Τσιτσάνης)
11. Πάρε, Χάρε, την ψυχή μου / ησυχία για να βρω /αφού το θέλησε η μαύρη μοίρα / μες τη ζωή μου να μη χαρώ (Τσιτσάνης)
12. Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω / να με σκεπάσει το νερό / τη δύστυχη ζωή που κάνω / να την αντέξω δε μπορώ / … …τα κύματα να μ’ αγκαλιάσουν / το φως να μη το ξαναδώ (Βασιλειάδης + Ζαμπέτας ή [το πιθανότερο] Βαμβακάρης)
Επιλογές από την εργασία του «δικού μας» Αυστραλού Στάθη Gaunlett με τίτλο «Περιθωριακοί αυτόχειρες». Ο μπουζουκσής ψάλων, του Μποστ.
Οψές αργά το δειλινό στο Θέατρο του Δάσους
επαίξαν οι Χαϊνηδες μιαν όπερα του πάθους.
Ήτανε ο Ρωτόκριτος εκείνου του Κορνάρου –
ανάσα και ξεδιψασμός κι απάρνηση του Χάρου.
Είδα πριν λίγο τυχαία μια εκπομπή του 1986. Επανάληψη, από το «ζήτω το ελληνικό τραγούδι» του Διονύση Σαββόπουλου, στην ΕΤ2. Τότε δεν έβλεπα καθόλου τηλεόραση, αλλά θυμάμαι πως είχα δει μερικές από τις εκπομπές του Διονύση, οι οποίες ήταν πολιτισμικό γεγονός, την εποχή εκείνη. Είχα δει και την συγκεκριμένη εκπομπή, την τέταρτη της σειράς, με θέμα «ανοίγουν τα κέντρα». Δηλαδή τα μαγαζιά, για τη χειμερινή σεζόν που μόλις ξεκινούσε.
Με τα σημερινά δεδομένα ήταν ένα δράμα, ως τηλεοπτικό προϊόν, παρ’ όλη τη λάμψη του Διονύση. Είχε όμως μέσα κάποια διαμαντάκια, όπως η μοναδική εκτέλεση του «μια ζωή μέσα στους δρόμους» από την Ελένη Βιτάλη. Κυρίως όμως ήταν (δηλαδή λειτουργεί έτσι τώρα) μια εξαιρετικά ακριβής σκιαγράφηση της εποχής εκείνης, από άποψη πολιτική, αισθητική και –κυρίως – μουσική. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Διάβασε περισσότερα στο: Πέθανε το κορίτσι για το οποίο γράφτηκε το «Μια βραδιά στο λούκι» | gazzetta.gr
- Επιτάφιος https://panosz.wordpress.com/2007/04/06/epitafios/
- Ο Ήλιος και ο Χρόνος https://panosz.wordpress.com/2007/11/17/mikis/
- Είναι πολλές οι μουσικές να τις αντέξεις…https://panosz.wordpress.com/2007/10/05/mikis-4/
- Στα περβόλια https://panosz.wordpress.com/2008/02/20/mikis-3/
- Μάνος Θεοδωράκης και Μίκης Χατζιδάκιςhttps://panosz.wordpress.com/2009/03/26/manos_mikis/
- Ο Μίκης Θεοδωράκης για τα Δεκεμβριανά 2008https://panosz.wordpress.com/2008/12/10/mikis-2/
- Το μεν και το δε https://panosz.wordpress.com/2007/05/05/nationalism/
- Ο Μίκης Θεοδωράκης για την ελληνικότηταhttps://panosz.wordpress.com/2007/06/11/mikis-5/
- Ο Μίκης και ο μύκης https://panosz.wordpress.com/2007/04/15/mikis-6/
- Μίκης https://panosz.wordpress.com/2007/03/31/mikis-7/
- Τα βαρίδια του αργαλειού της Ιστορίαςhttps://panosz.wordpress.com/2006/11/30/mikis-8/
- Το κρυφό σχολειόhttp://tamystikatoukolpou.blogspot.com/2006/03/blog-post_12.html
- Διόνυσος https://panosz.wordpress.com/2010/01/23/civil_war-40/
- Το παράπονο του Μίκη https://panosz.wordpress.com/2014/10/15/mikis-23/
- Ο Εμφύλιος στα τραγούδια του Μίκη https://panosz.wordpress.com/2010/05/15/civil_war-56/
Είναι γνωστός ο ρόλος και η σημαντικότητα της μουσικής, στην αρχαία ελληνική κοινωνία καθώς και η παρουσία της σε οποιαδήποτε σημαντική πτυχή αυτής, είτε επρόκειτο για ευχάριστες ή δυσάρεστες συνευρέσεις και συνεστιάσεις.
Πλέον, είναι δυνατόν να ακούσουμε το αρχαιότερο γνωστό τραγούδι, παγκοσμίως μάλιστα. Αξίζει να σημειωθεί πως σώζονται τόσο οι στίχοι, όσο και η μουσική του τραγουδιού, το οποίο αποδίδεται στον Σείκιλο, που έζησε στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας, περίπου κατά τον 2 αιώνα π.Χ.
Όπως σημειώνεται, ο Σείκιλος έγραψε το τραγούδι αυτό μετά το 200 π.Χ.. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Ακόμη και το σήμερο τσι δεκαφτά του Μάη,/ Ούλο τ’ ασκέρι φαίνεται με το Χατζη-Μιχάλη./ Και πολεμούν στα σύγνεφα κι ακούγονται οι μπουρμάδες,/ Φωνές και αλογοπεταλιές στου Καστελιού τσι μπάντες./ Ούλοι οι γι’ αλαφροΐσκιωτοι θωρούσι και τρομάζουν./ Μα κείνοι, ο Θεός σχωρέσιντο, κανένα δεν πειράζουν».
Τον Μάη Δροσουλίτες | Η Εφημερίδα των Συντακτών.
ΥΓ. Για τον Ηλία και τον Θανάση.
(Διαλέγω αυτό το άλμπουμ για να τιμήσω τη μνήμη του γιατί κάποτε μου το είχε κάνει δώρο μια όμορφη κοπέλα. Εκτός που είναι… κανόνι!)
Γράφει η Α.
Για το δημοτικό τραγούδι, πέρα από τις κλασσικές προσεγγίσεις (1-5) έχουν διατυπωθεί πολλές τολμηρές απόψεις. Μια υποστηρίζει ότι οι ρίζες του βρίσκονται στην παράδοση της αρχαίας λυρικής ποίησης (6) και μια άλλη ότι το δημοτικό τραγούδι έχει τελειώσει από το 1821 (7). Ωστόσο παρατηρούμε ότι το δημοτικό τραγούδι εξακολουθεί να υπάρχει στις μέρες μας, σε διάφορες μορφές. Η ανίχνευση και η επισήμανση αυτών των μορφών είναι το θέμα της παρούσας εργασίας.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η τελευταία αναλαμπή της παραδοσιακής παραγωγής δημοτικών τραγουδιών παρατηρείται στη δεκαετία του ’40, εξαιτίας των πυκνών και δραματικών ιστορικών γεγονότων εκείνης της περιόδου (Κατοχή, Εθνική Αντίσταση, Εμφύλιος). Τότε δημιουργούνται δημοτικά τραγούδια από αγνώστους δημιουργούς, αλλά και από επώνυμους καλλιτέχνες του δημοτικού τραγουδιού, τα οποία περιγράφουν είτε πρόσωπα και μάχες της εποχής (8), είτε καταστροφές από τον κατακτητή (9) είτε προσωπικά και οικογενειακά δράματα (10) Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σήμερα είναι η «παγκόσμια ημέρα» της jazz. Οι Έλληνες δεν θα την τιμήσουν, θ΄ ακούν άλλα (ανήκουστα). Έτσι πρέπει. Όπως είπε κάποιος «δια της αποσιωπήσεως ιερουργούνται καλύτερα».
Θεός φυλάξοι!
(Κι όμως, θα το εκτελέσει στις 2 Μαϊου, στη Νέα Σμύρνη).
Μια από τις ωραιότερες φωνές, έβερ…
Κι όμως μέσα σ’ εκείνο το σκοτάδι συνέβη το εξής: Ο Μίκης είχε τη δισκογραφική εταιρία Ιουλιανός. Είχε γράψει το Ως αρχαίος άνεμος του Καρατζά. Είχε πει τότε όποιος ήθελε να έστελνε μια άδεια κασέτα στην οποία ο Μίκης θα ηχογραφούσε το δίσκο και θα την έστελνε στον κάθε αποστολέα χωριστά και μάλιστα δωρεάν. Κάποιοι έστειλαν την άδεια κασέτα και πράγματι, μετά την παρέλαβαν από το ταχυδρομείο με τα τραγούδια του δίσκου. Τέσσερις χιλιάδες κασέτες έγραψε τότε ο Μίκης. Αυτό από μαρτυρία συγγενικού μου προσώπου, που έχει ακόμα την κασέτα εκείνης της εποχής.
μέσω Theodorakism – Θεοδωρακισμός: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΜΟ.
ΥΓ. Το απόσπασμα είναι από σχόλιο στην ανάρτηση της πηγής. Έχω κι εγώ μια από εκείνες τις «πειρατικές και παράνομες» 4.000 κασέτες με τα «Πρόσωπα του Ήλιου» – μια εκπληκτική δουλειά – την οποία απόλαυσα τότε και την απολαμβάνω ακόμα. Το ποστ αναρτάται για να ενημερωθούν όσοι ενδιαφέρονται για μια επιστολή του Μίκη, στην οποία καταγράφει την άποψή του για τον πολυετή αποκλεισμό των τραγουδιών του. Σχόλια άσχετα ή περιέχοντα «εξυπνάδες» (ή κρυάδες) θα απομακρύνονται πάραυτα.
Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ένας φίλος με παρακάλεσε να δω στο ιατρείο μια κοπέλα από την Αλβανία, που δούλευε ως καθαρίστρια στο σπίτι του. Όταν ήρθε, ακουγόταν η πρώτη συμφωνία του Μάλερ. Αναγνώρισε αμέσως το έργο και τον συνθέτη (μίλησε αυθόρμητα, γεμάτη χαρά) και μου εξήγησε ότι ήταν απόφοιτος της Μουσικής Ακαδημίας των Τιράνων. Θυμήθηκα το περιστατικό, διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα της συνέντευξης της κ. Μαστροσάββα:
Στην Ελλάδα διδάσκει μουσική ο κάθε πικραμένος;
Είμαστε πάρα πολύ πίσω σε σχέση με άλλες χώρες. Δεν νοείται στα Τίρανα, δίπλα μας, να έχουν Ακαδημία μουσικής και εμείς να μην έχουμε!
Ας ευχηθούμε σε άλλα είκοσι χρόνια από τώρα να έχει βελτιωθεί η κατάσταση – αν και δεν το βλέπω ιδιαίτερα πιθανό.
Όποιος νομίζει ότι η πρόσφατη είδηση για το κάμπινγκ των νεολαίων του σύριζα που το ξημέρωναν με σκυλάδικα (στη διαπασών) είναι τυχαίο ή πρόσφατο φαινόμενο, κάνει μεγάλο λάθος. Κι όποιος νομίζει ότι οι πρόσφατες ομορφιές δεν έχουν την ιδεολογική κάλυψη του Αριστερού Ρεύματος και του Παναγιώτη Λαφαζάνη προσωπικά, κάνει ακόμα μεγαλύτερο λάθος!
Ως γνωστόν (;) οι εξαιρετικοί ισχυρισμοί απαιτούν εξαιρετικές αποδείξεις! Σπεύδω λοιπόν να αποδείξω τον ισχυρισμό της εισαγωγής, αναρτώντας μια επιστολή (δική μου) που στάλθηκε στην εφημερίδα Ριζοσπάστης εν έτει1984 (και φυσικά ΔΕΝ δημοσιεύτηκε – αυτό δα έλειπε!). Τέικ ε λουκ – και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα, λαμβάνοντας υπόψη ότι το ποστ είναι εν μέρει σοβαρό και εν μέρει… μη σοβαρό 😉
*
…στο toportal:
Δύο ιστορίες με τον Μάνο Χατζιδάκι, από πρώτο χέρι – μετά είκοσι έτη
Του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου
http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politismos&id=4250
*
«Ο Χατζιδάκις δεν αντιστοιχεί σε αυτή τη χώρα» (Επτά σκέψεις για τον Μ.Χ.)
Του Νίκου Μωραϊτη
http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politismos&id=4251
*
Το ίδιο, υπέροχο, όνομα…
Του Βαγγέλη Προβιά
http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politismos&id=4252
*
Ο Οδοιπόρος, το Μεθυσμένο Κορίτσι και ο Αλκιβιάδης
Του Πάνου Ζέρβα
http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politismos&id=4255
*
Μάνος Χατζιδάκις: Εικοσάχρονος στον ουρανό
του Άρη Δαβαράκη
http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politismos&id=4262
Εκπομπή-αφιέρωμα που επιμελήθηκε και παρουσιάζει ο Αργύρης Μπακιρτζής στη μνήμη του Σταύρου Καραμανιώλα που έφυγε πλήρης ημερών, στα 103, του χρόνια το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής. Από το Καζαβίτι της Θάσου, στιχουργός, λαϊκός ποιητής και συνθέτης ο Σταύρος Καραμανιώλας έγραψε τη δική του ιστορία στο ελληνικό τραγούδι όταν έγινε ευρύτερα γνωστός το 1991, οπότε και εμφανίστηκε πρώτη φορά στα δισκογραφικά δρώμενα με 6 τραγούδια στον δίσκο «Οι Δακοκτόνοι», των Χειμερινών Κολυμβητών.
Σπάνιες ηχογραφήσεις, ανέκδοτες στιγμές και ανεκτίμητες αναμνήσεις από τη ζωή, το έργο και την προσωπικότητα του Θασίτη δημιουργού.
Μια παραγωγή του Κόκκινου Καβάλας 102,8.
Ακούστε εδώ το Δεύτερο Μέρος της εκπομπής
– See more at: http://stokokkino.gr/article/8929/Meros-Proto#sthash.4hY6AX3s.dpuf
Εκπομπή-αφιέρωμα που επιμελήθηκε και παρουσιάζει ο Αργύρης Μπακιρτζής στη μνήμη του Σταύρου Καραμανιώλα που έφυγε πλήρης ημερών, στα 103, του χρόνια το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής.
Καθώς ξεφυλλίζεις τον τόμο με τα τραγούδια, δεν θέλεις να προχωρήσεις παρακάτω. Μένεις σ΄ εκείνη τη χρονιά, την πρώτη, ουσιαστικά, του στιχουργού Μάνου Ελευθερίου. Γιατί καθώς τα τραγούδια περνάνε μπροστά στα μάτια σου και τα ξανακούς, συνειδητοποιείς ότι σε έχουν συντροφέψει ολόκληρες δεκαετίες – κάποια μάλιστα ακούγονται τόσο φρέσκα, λες και γράφτηκαν σήμερα!
Το πρώτο τραγούδι του 1971 (Μη χτυπάς), κατά σειρά εμφανίσεως στη συλλογή (Τα λόγια και τα χρόνια, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2013) βγήκε με κατ’ απονομήν στιχουργό τον Λουκιανό Κηλαηδόνη – γιατί η Κωστούλα Μητροπούλου δεν ήθελε άλλο όνομα δίπλα στο δικό της, στο δίσκο που έκαναν τότε με τον Λουκιανό!
Ο πρώτος μεγάλος δίσκος του 1971 είναι «Τα λαϊκά», σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τριάντα χρόνια από την αποδημία, εκατό από τη γέννηση.
Ο μάγιστρος που πήρε τη ρεμπέτικη παράδοση και έφτιαξε το λαϊκό τραγούδι.
Ένα δώρο (για μένα) που δεν θα το αφήσω «για όταν φτιάξουν τα πράγματα» 😉
1963-2013. Πενήντα χρόνια τραγούδια. Οι στίχοι των τραγουδιών που έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου, μελοποίησαν σημαντικοί παλαιότεροι και νέοι συνθέτες κι ερμήνευσαν αγαπημένοι τραγουδιστές. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο γυμνασιάρχης ήταν ένα στριμμένο άντερο. Με το παραμικρό μοίραζε αποβολές. Άλλοι καιροί. Μιλάμε για επαρχιακό γυμνάσιο πριν τριάντα πέντε χρόνια. Ξέρετε τι σήμαινε βαθιά ελληνική επαρχία εν έτει 1977; Η Αθήνα ήταν πολύ μακριά, πέρα απ’ την άκρη της απελπισιάς. Ο πατέρας σου, ο μπάρμπας σου, ο χωροφύλακας, ο γυμνασιάρχης, ο επιστάτης του σχολειού, είχαν απόλυτες εξουσίες πάνω σου. Ο αυστηρός γείτονας που σε πετύχαινε να βγαίνεις στα μουλωχτά απ’ το μπιλιάρδο, δεν ενημέρωνε το σπίτι σου, σε πλάκωνε κατ’ ευθείαν στις σφαλιάρες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ομολογώ ότι αγνοώ παντελώς τα άσματα του τοπ- τεν και από τους καλλιτέχνες έχω δυο τρεις ακουστά, φατσικά ξέρω μόνο το τσαλίκι και – ίσως – το γονίδι, αν και αποκλείεται να αναγνωρίσω τη φωνή τους. Ωστόσο, οι αμφιβολίες της ανάρτησης είναι αβάσιμες – dogs rule! Ούτε καν ο Πάριος, τα καθαρόαιμα ημίαιμα λέμε! Υποψιάζομαι ότι το Μνημόνιο που μας βρήκε κατακέφαλα είναι η (δίκαιη) τιμωρία των Ελλήνων για τις μουσικές τους προτιμήσεις – μόνο που μαζί με τα πολλά ξερά καήκανε και τα λίγα χλωρά! 
Ακούνε μόνο «σκυλάδικα» οι Έλληνες; Ή οι εταιρείες με τα ψεύτικα views και την μονοπωλιακή προβολή συγκεκριμένων καλλιτεχνών, θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι οι Έλληνες έχουν πάψει να ακούνε καλή μουσική;
Αν δει κάποιος τη λίστα με τα πιο «δημοφιλή» τραγούδια του 2013 θα πιστέψει οτι στην Ελλάδα τελικώς υπάρχει σοβαρότατη κρίση, πέραν της οικονομικής. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η αναδημοσίευση αυτού του ποστ στην καλύβα είναι και πρόσκληση για την παρέα μας: τι καλό νέο υπάρχει – πέρα από όσα αναφέρει ο Ξυδάκης; (NEO, λέμε – μην αρχίσουμε τις αρχαιολογίες…)
Του Νίκου Ξυδάκη
Πριν από μέρες έπεσα πάνω σ’ ένα βίντεο στο YouTube, εκ παραπομπής Facebook. Κωσταντής Πιστιόλης – ηπειρώτικα και τζαμαρίσματα, ο τίτλος. Ενα ερασιτεχνικό βίντεο γυρισμένο 25 Σεπτεμβρίου στην οικία του ακορντεονίστα Αλέκου Καμπουράκη, όπου είχαν μαζευτεί μουσικοί να τιμήσουν τα γενέθλια του συναδέλφου τους. Κλαρίνο και τραγούδι ο 24χρονος Κωσταντής Πιστιόλης, ακορντεόν ο οικοδεσπότης, κοντραμπάσο ο Πάνος Τσίτσικας, σαντούρια, βιολιά, μαντολίνο, κιθάρες παιδιά απόφοιτοι του Μουσικού Λυκείου Παλλήνης.
Τα 22 λεπτά του κακοφωτισμένου βίντεο αποκαλύπτουν μιαν άλλη Ελλάδα. Εγκαρδιωτική. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
“Γιατί έχετε παραλύσει και δεν έχετε καταφέρει ακόμη να γράψετε το τραγούδι που θα εκφράσει την εποχή που ζούμε;”. Μια ερώτηση που την έχω ακούσει πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο. Άλλοτε με ειλικρινή αγωνία και άλλοτε με ιδιαίτερα επιθετικό τρόπο. Και εστιάζουν στον στίχο. Προσπαθώ να απαντήσω, δίχως φυσικά να εκπροσωπώ κανέναν πέρα από τον εαυτό μου, και σκέφτηκα μετά από καιρό να συγκεντρώσω ορισμένες από τις σκέψεις μου και από τις απαντήσεις που έχω δώσει και γράψει κατά καιρούς.
Δεν νομίζω πως υπάρχουν εποχές που ξαφνικά εξαφανίζεται το ταλέντο και η ικανότητα των στιχουργών να «διαβάσουν» την εποχή και το αίσθημά της. Αν εσύ αισθάνεσαι πως δεν το βλέπεις σήμερα, σίγουρα εσύ έχεις δίκιο, εφόσον δεν βρίσκεις κάτι να σε συγκινήσει – πώς να σε πείσω για το αντίθετο; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Είναι δυο αδέρφια από τη Βέροια, οι Ματθαίος και Κωνσταντίνος Τσαχουρίδης. Πολύ νέοι ακόμα, αμφότεροι διδάκτορες μουσικολογίας σε Βρετανικό Πανεπιστήμιο – όπου βρέθηκαν με υποτροφία. Χωρίς πολλά πολλά, είναι οι Χαϊνηδες της ποντιακής μουσικής, στο πιο λόγιο. Δεξιοτέχνες – αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το σημαντικό είναι ότι ανοίγουν νέους μουσικούς δρόμους, με επίκεντρο την ποντιακή μουσική παράδοση και την ποντιακή λύρα – η οποία στα χέρια του Ματθαίου βγάζει… παπάδες. Είναι ήδη εντυπωσιακά αυτά που έχουν κάνει – και το μέλλον υπόσχεται ακόμα περισσότερα. Υγεία και Τύχη, παίδες!
Ένα πολιτικό κείμενο με την καθαρότητα της ματιάς του «Βραχνού Προφήτη».
ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΛΑΪΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΑ ΤΕΙ ΑΡΤΑΣ
Οι περισσότεροι πολιτικοί που έχουν περάσει από τη χώρα μας-και την έχουν καταστρέψει- είναι, σε μεγάλο βαθμό, απολίτιστοι. Αποξηραμένοι τεχνοκράτες, κομπιναδόροι και ψεύτες. Επειδή η παιδεία και ο πολιτισμός δουλεύουν βαθειά και μακροπρόθεσμα, ποτέ δεν ήταν στις προτεραιότητες αυτών που μας κυβερνούν. Θέλουν να δείχνουν άμεσα ότι παράγουν έργο, μπας και ξεγελάσουν τους ιθαγενείς για να τους ξαναψηφίσουν. Και επίσης, δεν τους συμφέρει να επενδύσουν σ΄αυτούς τους δύο πυλώνες της κοινωνικής ζωής γιατί ένα λαό με παιδεία και ακμαίο πολιτισμό, πολύ πιo δύσκολα μπορούν να τον καθυποτάξουν. Είναι λοιπόν προφανές αυτό που γίνεται σήμερα. Η συμμαχία διεφθαρμένων πολιτικών και αδηφάγου χρηματοπιστωτικού συστήματος, στην προσπάθειά της να επιβιώσει, τα πρώτα που εγκαταλείπει είναι η παιδεία και ο πολιτισμός. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ανάρτηση αφιερώνεται στους χρυσολάγνους της καλύβας 😉
…με το τελευταίο τάνγκο στην Αθήνα, για φέτος.
(Του χρόνου, τσάμικα) 😉
«Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου /σου `φερα απ΄ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου / και πριν προλάβω τρις να σ΄ αρνηθώ /
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου» (Ερωτικό – Με μια πιρόγα)
Θα αρκούσε και αυτό το τετράστιχο για να μείνει ο στιχουργός και ποιητής Αλκης Αλκαίος, στην ιστορία της νεότερης ελληνικής μουσικής. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Ακάματος εργάτης της ποίησης και της στιχουργικής ο Αλκης Αλκαίος κατόρθωσε τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια να αφήσει ένα σημαντικότατο έργο το οποίο συνοδεύτηκε από ελάχιστες συνεντεύξεις, εμφανίσεις. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Γιώργος Ζαμπέτας έφυγε πριν είκοσι χρόνια, στις 10 Μαρτίου του 1992.
Να θυμηθούμε κάποια παλαιότερα πόστ της καλύβας;
Ο Ζαμπέτας στον Εμφύλιο
https://panosz.wordpress.com/2010/02/08/civil_war-43/
Ζαμπέτας και Ηράκλειτος
https://panosz.wordpress.com/2010/02/13/zambetas-2/
Γιώργος Ζαμπέτας, ο μελαγχολικός τροβαδούρος
Τί νὰ τὰ κάνω τὰ τραγούδια σας
ποτὲ δὲ λένε τὴν ἀλήθεια
ὁ κόσμος ὑποφέρει καὶ πονᾷ
κι ἐσεῖς τὰ ἴδια παραμύθια
Τί νὰ τὰ κάνω τὰ τραγούδια σας
εἶναι πολὺ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν σὲ σοκολατόπαιδα
μὰ δὲ ταιριάζουνε γιὰ μένα
Το ορυχείο με τα ποιήματα που γίνονταν εύκολα τραγούδια – διαμάντια το ανακάλυψαν πρώτοι ο Γιάννης Σπανός και η Μαρίζα Κωχ. Μετά ήρθε ο Θάνος Μικρούτσικος με το «σταυρό του νότου» (με τ’ αστράλια) και ο κύριος Νίκος τραγουδήθηκε όσο κανένας άλλος Έλληνας ποιητής. Και το θαύμα συνεχίζεται, καθώς ο 21ος αιώνας προχωράει και έχει ήδη αφήσει στη λησμονιά τόσους και τόσους ποιητές και στιχουργούς…
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
Τελευταια σχολια