You are currently browsing the tag archive for the ‘Μίκης Θεοδωράκης’ tag.
Πηγή: http://monoeidiseis.blogspot.com/2010/06/blog-post_5723.html
Να αποχωρήσει η Ελλάδα από το μηχανισμό στήριξης Ευρωπαϊκής Ένωσης – ΔΝΤ και από το ΝΑΤΟ πρότεινε με πολιτική του παρέμβαση σε εκδήλωση του τμήματος Παιδείας και Πολιτισμού του Συνασπισμού ο Μίκης Θεοδωράκης.
Ο κ. Θεοδωράκης προειδοποίησε μάλιστα ότι «εάν το σκάφος Ελλάς δεν αλλάξει άμεσα και ριζικά πορεία τότε θα οδηγηθούμε στο τέλος μας ως έθνος, λαός, ιστορία και πολιτισμός», προσθέτοντας ότι αυτή είναι η επιθυμία «των άσπονδων φίλων μας που μας περιφρονούν, μας χλευάζουν και μας ντροπιάζουν καθημερινά».
Παράλληλα, πρότεινε την οριστική και τελειωτική απαλλαγή της χώρας από το δημόσιο χρέος, καθώς και την εξόφληση του δημόσιου χρέους με εκποίηση μέρους της κρατικής περιουσίας, με εξαίρεση των, στρατηγικής σημασίας, ΔΕΚΟ, με εκποίηση Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
- Επιτάφιος https://panosz.wordpress.com/2007/04/06/epitafios/
- Ο Ήλιος και ο Χρόνος https://panosz.wordpress.com/2007/11/17/mikis/
- Είναι πολλές οι μουσικές να τις αντέξεις… https://panosz.wordpress.com/2007/10/05/mikis-4/
- Στα περβόλια https://panosz.wordpress.com/2008/02/20/mikis-3/
- Μάνος Θεοδωράκης και Μίκης Χατζιδάκις https://panosz.wordpress.com/2009/03/26/manos_mikis/
- Ο Οδοιπόρος, το Μεθυσμένο Κορίτσι και ο Αλκιβιάδης http://zervaspanos.wordpress.com/2008/09/06/manos_hatzidakis/
- Ο Μίκης Θεοδωράκης για τα Δεκεμβριανά 2008 https://panosz.wordpress.com/2008/12/10/mikis-2/
- Το μεν και το δε https://panosz.wordpress.com/2007/05/05/nationalism/
- Ο Μίκης Θεοδωράκης για την ελληνικότητα https://panosz.wordpress.com/2007/06/11/mikis-5/
- Ο Μίκης και ο μύκης https://panosz.wordpress.com/2007/04/15/mikis-6/
- Μίκης https://panosz.wordpress.com/2007/03/31/mikis-7/
- Τα βαρίδια του αργαλειού της Ιστορίας https://panosz.wordpress.com/2006/11/30/mikis-8/
- Ο Μάνος Χατζιδάκις για το νησί των συναισθημάτων https://panosz.wordpress.com/2007/06/07/manos-3/
- Ο Μάνος Χατζιδάκις για την αναζήτηση της ταυτότητας https://panosz.wordpress.com/2008/07/21/manos_hatjidakis/
- Το κρυφό σχολειό http://tamystikatoukolpou.blogspot.com/2006/03/blog-post_12.html
Η σύγκριση του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη είναι μια από τις κλασσικές προκλήσεις του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Σήμερα το πρωί μόλις, ο Νίκος Δήμου έθεσε το ερώτημα Μάνος ή Μίκης και έγινε …της κακομοίρας (με την έννοια της λαϊκής συμμετοχής) Φυσικά το τελευταίο δεν είναι είδηση, γιατί εξίσου ή και περισσότερο συμμετείχαν οι σχολιαστές του σε συζητήσεις για τους γάτους, το ξύρισμα ή τις λίστες απωλεσθέντων αντικειμένων. Ο ιστορικός του μέλλοντος που θα ασχοληθεί με την εξέλιξη του ελληνικού ιστολογείν θα μπορέσει να ερμηνεύσει το φαινόμενο, από την κοινωνιολογική, την ψυχολογική και άλλες σκοπιές.
Ο Ν.Δ. ξεκινάει με επικοινωνιακό γκολ («Μίκης ή Μάνος;») το οποίο όμως είναι οφ- σάιντ: Εισάγει έντεχνα τη λογική ενός διλήμματος. Και το επεξηγεί, στο σύντομο εισαγωγικό του κείμενο:
Έζησα όλη μου την ζωή ακούγοντας δύο μεγάλους μουσουργούς που δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί σαν άνθρωποι. Τον λυρικό Χατζιδάκι και τον επικό Θεοδωράκη. Ο ένας λεπτός, ευαίσθητος, χαμηλότονος, αλλά οξύτατος (διαβάστε τα πολιτικά του σχόλια), ο άλλος πληθωρικός, δυναμικός, ακόμα και αμετροεπής κατά καιρούς. Και οι δύο σφράγισαν την ζωή μου. Ακούω και τους δύο, αλλά φυσικά προτιμώ έναν από αυτούς, γιατί όπως ο κόσμος διαιρείται σε γατόφιλους και σκυλόφιλους έτσι διαιρείται και σε Χατζηδακικούς και Θεοδωρακικούς. Σπάνια να βρεις άνθρωπο που μέσα του ισορροπούν οι προτιμήσεις και για τους δύο.
Η παράγραφος αυτή καταφέρνει να συμπεριλάβει πάρα πολλές παρεξηγήσεις – για να μην πω κοινοτοπίες, που ακούγονται και γράφονται κατά κόρον, αλλά δεν αντιστοιχούν στο έργο των δύο συνθετών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
…να μιξάρουν το «άξιον εστί» με τo this is our night, για τη Γιουροβίζιον!
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Επιφανους 1
11742, Αθήνα
Δ Η Λ Ω Σ H
Πίσω από το χέρι του θύτη, που έκανε αυτό το απαίσιο έγκλημα που μας συγκλονίζει, κρύβονται οι πραγματικοί ηθικοί αυτουργοί, δηλαδή το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, που ανέχεται χρόνια τώρα την εκτροφή και τη γιγάντωση παράλογων και εγκληματικών καταστάσεων, που ξεκινούν από κέντρα σκοτεινά, όμως ορατά από όλους.
Αν θέλουν οι διάφοροι αυτόκλητοι ηγήτορες και διαμορφωτές της κοινής γνώμης να κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους και όλοι μαζί τον ελληνικό λαό είτε από φόβο είτε από υπολογισμό είτε από ανομολόγητα κίνητρα, ας το κάνουν. Εγώ όμως θα πω την αλήθεια, όπως την βλέπω και όπως νομίζω ότι την βλέπει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας.
Σταματήστε πια αυτό το βρώμικο και επικίνδυνο παιχνίδι με τους κουκουλοφόρους και τα ΜΑΤ, που μόνο αίμα, δάκρυα και καταστροφές προσφέρουν στον Λαό μας. Οι αντικειμενικές συνθήκες, ειδικά σε σχέση με όσα περάσαμε και ζήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν, δεν δικαιολογούν με τίποτα αυτή την κατάσταση. Μοιάζει σαν να θέλουμε να βγάλουμε οι ίδιοι τα μάτια μας.
Καιρός να μιλήσει και ο Λαός !
Αθήνα, 7.12.2008
Μίκης Θεοδωράκης
Καμιά φορά, η «αγάπη» είναι απλώς το πρόσχημα για να ζωγραφιστεί, με γκρίζα πάντοτε χώματα, το σκηνικό: Αγάπη (Μίκης, τραγουδάει ο Γιώργος Νταλάρας)
Αγάπη του ψωμιού και της φωτιάς
αγάπη της αρμύρας
ρεκλάμες θα μας πνίξουν κι αδειανά
κονσερβοκούτια μπύρας
Πού να σε ταξιδέψω
γυαλιά και λαμαρίνες
γεμίσανε τα χρόνια
με εκτελεσμένους μήνες
Αγάπη του ψωμιού και της βροχής
αγάπη στα μπαλκόνια
στην άσφαλτο τα αίματα θα δεις
και πλαστικά μπιτόνια Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όταν οι στρατιώτες ήρθαν να με συλλάβουν κοιμόμουνα. Μ’ έγδυσαν και με διέταξαν να γονατίσω. Ύστερα, μ’ έδεσαν πιστάγκωνα, όπως κάνουν οι Αμερικάνοι με τους Βιετκόγκ. Όταν η Μαρία μπήκε, ντράπηκα και τους ζήτησα να μου βάλουν το σώβρακο. Μου έβαλαν το σώβρακό μου και το πανταλόνι μου. Ήμουν ξυπόλυτος και είπα στη Μαρία να μου βάλει τα παπούτσια μου. Έσκυψε μπροστά μου και όταν μου έδενε τα κορδόνια, της ψιθύρισα: «Κουράγιο, Μαρία».
…όταν το πέλαγο βαλθεί να τραγουδά 
Ο αστείρευτος λυρικός ποταμός φέρνει και πάλι δροσερά, καθάρια νερά στη θάλασσα του ελληνικού τραγουδιού – και στις καρδιές μας. Λίγο μετά την τραγωδία της Μεγάλης Παρασκευής, ο Μίκης Θεοδωράκης επιστρέφει στο ύψος του, με ένα δίσκο -διαμάντι: Οδύσσεια. Αυτή η συλλογή τραγουδιών, χτισμένη πάνω στους αρχέτυπους ομηρικούς μύθους, έχει μια καθοριστική διαφορά από τις προηγούμενες δουλειές του Μίκη: διαθέτει τον έξοχο στίχο του Κώστα Καρτελιά. Τραγουδάει μοναδικά η Μαρία Φαραντούρη, ενώ τις όμορφες, ευφάνταστες ενορχηστρώσεις έχει κάνει η Ιρίνα Βαλεντίνοβα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το γνωστό περιοδικό έχει ένα (εντελώς ανούσιο) αφιέρωμα στην υποστήριξη του… «Κρυφού Σχολειού». Αρνούμαι να ασχοληθώ με τον …Καλλίμαχο (μεταγραφή δεξιού εξτρέμ!) και την υπόλοιπη παρέα των έξαλλων εθνικιστών αρθρογράφων – οφείλω όμως να παρουσιάσω στους φίλους της καλύβας ένα κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη (και όχι …Θοδωράκη, όπως τον προτιμάει ο μερακλής που επιμελήθηκε την ηλεκτρονική έκδοση του εντύπου) γιατί αυτό αποτελεί, εν μέρει, απάντηση και στη «νεκροφιλία» του Α. Γαβριηλίδη, περί την οποία έγινε εκτενής συζήτηση στην καλύβα.Το κείμενο του Μίκη, εδώ:
Αυτό το δημοσίευμα της «Ε», μου έκανε εντύπωση:
6 κορυφαίοι της Αριστεράς προειδοποιούν για εθνικισμό
Εξι επιφανείς Ελληνες ζητούν από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και το προεδρείο του Συμβουλίου της Ευρώπης να καταδικάσουν «την αναγέννηση της εθνικιστικής ιδεολογίας» σε κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να αντιδράσουν «στην προσπάθεια αλλοίωσης και επαναπροσέγγισης των αποτελεσμάτων του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου».
Σε κείμενό τους κάνουν ειδική αναφορά στην Εσθονία, κατηγορώντας την ηγεσία της ότι με πράξεις της «συμβάλλει στην αναβίωση του φασισμού και του ναζισμού». Οπως είναι γνωστό, πρόσφατα η κυβέρνηση της χώρας αυτή αποφάσισε να απομακρύνει από την πρωτεύουσα Ταλίν το άγαλμα του Σοβιετικού στρατιώτη, με αποτέλεσμα να προκληθούν αντιδράσεις.
Ο Μανώλης Γλέζος, ο Λάκης Σάντας, ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γ.-Α. Μαγκάκης και ο Αλέκος Αλαβάνος, που υπογράφουν ως «πολίτες μιας ενιαίας, δημοκρατικής Ευρώπης», τονίζουν ότι η Ιστορία έχει καταδικάσει το φασισμό και τους χιτλερικούς εγκληματίες και τονίζουν: «Ωστόσο βλέπουμε ότι ακόμη και εκπρόσωποι δημοκρατικά εκλεγμένων αρχών έχουν κοντή μνήμη. Επιχειρούν την εκ νέου γραφή της Ιστορίας. Συμβάλλουν με πράξεις τους στην αναβίωση του φασισμού και του εθνικισμού».
Αναφερόμενοι ειδικά στην Εσθονία, τονίζουν ότι «ο νεοφασισμός παίρνει επικίνδυνες μορφές. Από το 1992, επισημαίνουν, γίνονται στη χώρα αυτή ετήσιες εκδηλώσεις παρέλασης βετεράνων της εσθονικής λεγεώνας των S.S., όχι μονο με την ανοχή, αλλά και την παρουσία των επίσημων αρχών».
*
Τους «6» τους πείραξε που απομακρύνθηκε το άγαλμα του «σοβιετικού στρατιώτη» και διαμαρτύρονται; Κακώς, κάκιστα! Οι Βαλτικές χώρες είπαν το δεσπότη Παναγιώτη, εξαιτίας των Σοβιετικών. Αν οι ημέτεροι διαμαρτύρονταν μονάχα για την αποδιδόμενη τιμή στους βετεράνους SS, θα συμφωνούσα κι εγώ.
*
Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, πριν πάω για ύπνο άνοιξα την τηλεόραση και παραλίγο να μου έρθει …νταμπλάς. Ο λόγος ήταν ο λόγος του Σεβασμιωτάτου – παρουσία του Μίκη. Θέλησα να γράψω κάτι σχετικά, αλλά το παράτησα, γιατί με χάλαγε πολύ. Κάνοντας μια γύρα στα μπλογκ, είδα αυτό το ποστ του «Π». Έστω καθυστερημένα, το παρουσιάζω στους φίλους της καλύβας:
Κάθε τι θέλει το χρόνο του για να ωριμάσει. Πολλές φορές ο χρόνος μας ξεγελά και αντί για την απόλαυση του ώριμου μας μένει η ένδεια της απουσίας. Έτσι και με τον «Επιτάφιο» των Ρίτσου – Θεοδωράκη. Ολόκληρες δεκαετίες το ήξερα και το άκουγα, ωστόσο κάτι έλειπε, κάτι εμπόδιζε την επαφή.
Ώσπου τυχαία, στο αυτοκίνητο ενός φίλου, άκουσα για πρώτη φορά τον «Επιτάφιο», κατά Σταύρο Ξαρχάκο. Το «τυχαία» είναι κυριολεκτικό. Πέρασαν πολλοί μήνες από τότε και δεν άκουσα ποτέ ένα τραγούδι του έργου αυτού από το ραδιόφωνο, δεν είδα κάτι στην τηλεόραση, ούτε έτυχε να διαβάσω κάτι σχετικό στον ημερήσιο τύπο. Μια, μοναδική, εξαίρεση: Ο μακαρίτης πια Πάνος Γεραμάνης έπαιξε όλο το έργο στην εκπομπή του, στο Δεύτερο Πρόγραμμα, όταν συνέβη το ατύχημα με τους νεκρούς μαθητές στο «πέταλο του Μαλιακού».
Παρεμβαίνω, λοιπόν, στην θέληση της Τύχης για χάρη σας και ανταποδίδω το αντίδωρο: Εγεννήθη ημίν το πρώτο αυθεντικό αριστούργημα του ελληνικού τραγουδιού στον 21ο αιώνα! Μη στερήσετε τον εαυτό σας από την μοναδική και ανεπανάληπτη εμπειρία της ακρόασης αυτού του έργου.
Προσωπικά έχω δηλώσει ότι …αποφεύγω να κριτικάρω τις πολιτικές δηλώσεις του Μίκη. Δείτε, όμως, τι γράφει ο φίλτατος Ροϊδης, http://roides.wordpress.com/2007/03/31/mikis/
καθώς και τα σχόλια στο ποστ του.
…μέσα στο delirio του αναθεωρητισμού που βρισκόμουν ανέκαθεν μεταξύ άλλων έκανα και την αμαρτωλή σκέψη ότι: Κομμουνισμός ίσον δίκαιη ανισότητα
(Μίκης Θεοδωράκης, στο βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη Θηλυκό πόκερ)
*
Με άλλα λόγια ο Μίκης επιστρέφει στην αφετηρία: δίκαιη ανισότητα πρακτικά σημαίνει οποιοδήποτε πολίτευμα / τρόπο κοινωνικής οργάνωσης / καθεστώς – που εξασφαλίζει στον άνθρωπο ένα minimum προϋποθέσεων για μια αξιοβίωτη ζωή. Του καπιταλισμού συμπεριλαμβανομένου. Αν όμως ισχύει αυτό, τότε ολόκληρος ο μαρξισμός δεν αξίζει ιστορικά και φιλοσοφικά ούτε όσο το χαλάκι της εξώπορτας. Προσωπικά έχω καταλήξει σ’ αυτό το συμπέρασμα εδώ και πολλά χρόνια. Το ζητούμενο παραμένει πως μπορεί να σχηματιστεί και να προκόψει η αριστερά (= η ανθρωποκεντρική πρόταση) του μέλλοντος χωρίς τα αχρείαστα βαρίδια του παρελθόντος. Και δεν εννοώ καθόλου ότι συμπεριλαμβάνονται στα βαρίδια οι παραδόσεις και οι κατακτήσεις των εργατικών και άλλων κινημάτων – ακόμα κι αν πραγματοποιήθηκαν με μαρξιστικό καπέλο.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
Τελευταια σχολια