ΣΥΡΙΖΑ – «μαϊμού»

Διαβάστε το άρθρο του Περικλή Κοροβέση στην “Ε” με τίτλο ΣΥΡΙΖΑ – «μαϊμού».

Εχει ενδιαφέρον γιατί τα γράφει κάποιος που έζησε το χώρο απο μέσα.

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=92532

Ενα ποσοστό του 4,6% του ΣΥΡΙΖΑ θεωρήθηκε επιτυχία στις πρόσφατες εκλογές.

Το 4,7% που πήρε ο ίδιος πολιτικός οργανισμός στις ευρωεκλογές χαρακτηρίστηκε ταπεινωτική ήττα. Η έκφραση αυτή ανήκει στον ιστορικό ηγέτη της Αριστεράς, τον Λεωνίδα Κύρκο. Υποκλίνομαι μπροστά στον Λεωνίδα, «και το αίμα του φιλώ», αν μου επιτρέπει ο Διονύσης Σαββόπουλος να χρησιμοποιήσω τον στίχο του (και δεν ξέρω τι θα κάνει η ΑΕΠΙ με τα δικαιώματα). Αλλά από κει και πέρα έχω δικαίωμα σε μια προσωπική γνώμη. Ο Λεωνίδας Κύρκος ήταν ο ιδρυτής ενός αποτυχημένου ΠΑΣΟΚ και σε όλη την πολιτική του διαδρομή μετά το ’74 δεν είχε άλλο πολιτικό προσανατολισμό από το να κολλήσει αυτό το αποτυχημένο «ΠΑΣΟΚ» στο πραγματικό ΠΑΣΟΚ, που κατάφερε να γίνει κόμμα εξουσίας.

Μπορεί να μοιάζουν σκληρές αυτές οι φράσεις, αλλά για μας τους αριστερούς πολίτες, το πρόταγμα είναι η ελευθερία του λόγου. Και βρεθήκαμε σε μηχανισμούς και οργανώσεις που το μόνο που μισούσαν ήταν αυτήν ακριβώς την ελευθερία του λόγου. Σε αυτούς τους μηχανισμούς, οι πιο ασήμαντοι άνθρωποι, που δεν είχαν κάνει τίποτα στη ζωή τους, με την τακτική του καρκίνου, διέβρωναν έναν υγιή και ρομαντικό θα έλεγα οργανισμό, που τον είχαν δημιουργήσει άλλοι. Τα παραδείγματα από την ιστορία είναι πολλά, αλλά το πιο εκπληκτικό από όλα είναι ότι αυτό το σενάριο επαναλαμβάνεται.

Ο Περικλής Κοροβέσης απαντάει στους σταλινικούς

Ιδού ο ένοχος

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ*

Η πολιτική ηγεσία του ΣΥΝ φαίνεται να ταυτίζεται πλήρως με τα έργα και τις ημέρες του πάλαι ποτέ Ενιαίου Συνασπισμού που συγκροτήθηκε από το ΚΚΕ και την ΕΑΡ υπό την ηγεσία των Χαρίλαου Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκου.

Ο τελευταίος μάλιστα με άρθρο του στα «Νέα» (20.8.09) επαναφέρει στο προσκήνιο την πολιτική της ΕΑΡ προτείνοντας στον ΣΥΝ να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Εδώ και χρόνια από τις στήλες αυτής της εφημερίδας ο καλός συνάδελφος Γ. Βότσης θέτει πιεστικά ερωτήματα για τον χρηματισμό των κομμάτων της Αριστεράς και απάντηση δεν έχει πάρει. Με δραματικό τρόπο επανέφερε το ερώτημα και ο καθηγητής Κώστας Μπέης. Εγώ απλώς ανακύκλωσα τις ήδη δημοσιευμένες πληροφορίες με την ελπίδα πως θα ασκούσα μια πίεση για να δοθεί μια απάντηση. Η ελπίδα μου βγήκε αληθινή και τα κόμματα της Αριστεράς αντέδρασαν. Αλλά δεν απάντησαν στα ερωτήματα που έθεσε η «Ε» και στοχοποίησαν τον ανακυκλωτή.

Ο ανανεωτικός Στάλιν

Του Περικλή Κοροβέση, αναδημοσίευση από την «Εποχή» Στα καλά καθούμενα, όλοι εμείς που αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ως ΣΥΡΙΖΑ, βρεθήκαμε στις αρχές αυτού του αιώνα στην δεκαετία του ΄30 στην ΕΣΣΔ. Ο Στάλιν μαζί με τους ασήμαντους γραφειοκράτες της δεύτερης γενιάς, έχει επικρατήσει ολοσχερώς στους μηχανισμούς του κόμματος και του κράτους, και εμπεδώνει την ολοκληρωτική πολιτική του κόμματος-κράτους, με τέτοιους διωγμούς που ουδέποτε αποτόλμησε κάποιο τσαρικό καθεστώς. Περίπου ένα 70% έως 80% του στελεχικού δυναμικού των μπολσεβίκων εκτελέστηκε ή εξορίστηκε. Ακόμα και σήμερα ο ακριβής αριθμός των θυμάτων μας είναι άγνωστος. Αυτό που ξέρουμε με ακρίβεια είναι ο αριθμός των φυλακισθέντων και εξορισθέντων που γύρισαν σπίτια τους μετά το θάνατο του Στάλιν. Ήταν είκοσι εκατομμύρια. Το σίγουρο είναι πως ο Στάλιν σκότωσε τόσους πολλούς κομμουνιστές όσους όλοι οι φασίστες μαζί. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, άνοιξαν και τα απόρρητα αρχεία. Μελετητές από όλο τον κόσμο, όχι αναγκαστικά αντικομμουνιστές, ενέσκηψαν σε αυτό το υλικό και μας έδωσαν μια καινούργια γνώση. Ενδεικτικά αναφέρω την έρευνα των αδελφών Μεντβέντιεφ, «Ο Άγνωστος Στάλιν» (Εκδόσεις Καστανιώτη) που πρωτοκυκλοφόρησε το 2003 και το θεωρώ μια από τις πληρέστερες μελέτες του Σταλινικού φαινομένου. Δεν έχει καμία σχέση με τροτσκιστικά ή αναρχικά πονήματα, που όσο δίκιο και αν είχαν στην καταγγελία τους, είχαν μια ιδεολογική επιβάρυνση που νόθευε την επιστημονική τους έρευνα.