Γύρω μας συμβαίνουν πολλά, λίγα μπορούμε να «πιάσουμε». Ένας δρόμος της προκοπής από Τρίπολη – Καλαμάτα και Τρίπολη – Σπάρτη είναι διακαής πόθος για τους Μωραΐτες, από τον καιρό του καπετάν Θοδωράκη Κολοκοτρώνη. Τώρα, «γίνεται», επιτέλους! Ναι, αλλά πώς γίνεται; Οι Οικολόγοι – Πράσινοι Πελοποννήσου έχουν κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Εκεί που τα κάνουν μαντάρα, ως συνήθως, είναι στις προτάσεις που διατυπώνουν: αφήστε το δρόμο, λένε, φτιάξτε το σιδηρόδρομο! Ναι, παίδες, θα το θυμάμαι αυτό, σε λίγο καιρό που θα κατεβαίνω και πάλι τα στροφιλίκια της Μεγαλόπολης, κολλημένος πίσω από μια νταλίκα, με 14 χιλ/ώρα…
*
Η σύμβαση με ιδιωτική κοινοπραξία για το νέο αυτοκινητόδρομο από Τρίπολη προς Καλαμάτα και Σπάρτη, έδωσε στην κυβέρνηση την ευκαιρία να θριαμβολογήσει. Με πρώτη ματιά φαίνεται ότι ένα μεγάλο δημόσιο έργο θα ολοκληρωθεί χωρίς κρατική επιβάρυνση και ότι η Νότια Πελοπόννησος βγαίνει από την απομόνωση. Είναι όμως πράγματι έτσι;
- Το έργο επιδοτείται πολλαπλά με δημόσιο χρήμα: με την εκχώρηση του ήδη έτοιμου τμήματος από Κόρινθο προς Τρίπολη, με το κόστος των μελετών και απαλλοτριώσεων για την υπόλοιπη χάραξη, με τα έργα που έχουν ήδη γίνει, αλλά και με ευρωπαϊκά κονδύλια (που αποτελούν δημόσιο χρήμα και αφαιρούνται από άλλα προγράμματα) για το μεγαλύτερο μέρος του κόστους κατασκευής.
- Τα χρήματα που θα εξοικονομήσει το κράτος (και θα αποσβεστούν από τα διόδια των πολιτών) δεν επανεπενδύονται στην Πελοπόννησο. Στην καλύτερη περίπτωση θα καταλήξουν στη μαύρη τρύπα του δημόσιου χρέους, στη χειρότερη θα γίνουν λάφυρο των γνωστών κυκλωμάτων.
- Αντίθετα η Πελοπόννησος θα πληρώσει κατά το μεγαλύτερο μέρος την απόσβεση των ιδιωτικών κεφαλαίων, με την αύξηση των διοδίων προς Κόρινθο τουλάχιστον στα 7 ευρώ από 2 ευρώ σήμερα. Συνολικά τα διόδια για μια διαδρομή μέχρι την Αθήνα θα φθάνουν στα 12-15 ευρώ, πέρα από το κόστος της βενζίνης.
- Ιδιαίτερα ο κλειστός αυτοκινητόδρομος Μεγαλόπολη – Σπάρτη αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία: Πουθενά αλλού δεν κατασκευάζεται κλειστός αυτοκινητόδρομος δεκάδων χιλιομέτρων για να καταλήξει σε μια τοπική πρωτεύουσα 10-20 χιλ. κατοίκων. Πρόκειται μάλλον για ψηφοθηρική σκοπιμότητα να φανεί ότι όλοι οι νομοί συμμετέχουν στο εικονικό «αναπτυξιακό θαύμα», όμως τα (ελλειμματικά) διόδια προς Σπάρτη θα επιδοτούνται στην πράξη από τα αυξημένα διόδια όλων.
- Βασικότερο όμως αντάλλαγμα προς την ιδιωτική κοινοπραξία θα είναι η μονοπωλιακή της θέση και η ομηρία των πολιτών, με την απαξίωση των εναλλακτικών λύσεων και ιδιαίτερα του σιδηροδρόμου. Ο τελευταίος υποθηκεύεται ήδη με την 4ετή σχεδόν διακοπή λειτουργίας της γραμμής προς Καλαμάτα και με τη διατήρηση της παλιάς χάραξης του 19ου αιώνα, ώστε να μη γίνει ποτέ ανταγωνιστικός. Τα ελλείμματα που θα επιβαρύνουν τον ΟΣΕ και το κράτος, αποτελούν μια ακόμη επιδότηση με δημόσιο χρήμα για να έχουν εξασφαλισμένη πελατεία τα διόδια του αυτοκινητοδρόμου.
- Τελευταία έμμεση επιδότηση αποτελούν τα τεράστια ποσά που θα πληρώσουμε σε «δικαιώματα εκπομπής» για την απόκλισή μας από τους στόχους του Κιότο για το κλίμα, καθώς ο τομέας των μεταφορών στην Ελλάδα έχει τις χειρότερες επιδόσεις και οι εκπομπές του σε αέρια θερμοκηπίου αυξάνονται ανεξέλεγκτα.
Η εξάρτηση των μεταφορών μας από το ΙΧ και το φορτηγό είναι ήδη ξεπερασμένη. Τα στοιχεία λένε ότι, για το ίδιο μεταφορικό έργο, το λεωφορείο και το φορτηγό απαιτεί 3-4 φορές περισσότερη ενέργεια από το τρένο, ενώ το ΙΧ φθάνει μέχρι και το 15πλάσιο. Αντίστοιχες είναι και οι επιπτώσεις στην τοπική ρύπανση και την κλιματική αλλαγή. Αν συνυπολογίσουμε τα θύματα των τροχαίων και την εξάρτηση από καύσιμα που έρχονται από μακριά και στοιχίζουν όλο και ακριβότερα, μόνη λογική λύση είναι η αλληλοσυμπλήρωση οδικών και σιδηροδρομικών μεταφορών. Αυτό σημαίνει ότι το τρένο γίνεται κορμός των μεταφορών για μεγάλες αποστάσεις (αυτές που σήμερα καλύπτει το εθνικό οδικό δίκτυο) και το αυτοκίνητο αναλαμβάνει κυρίως τις τοπικές διαδρομές.
Για να φτάσουμε όμως σε κάτι τέτοιο, ο εκσυγχρονισμός του τρένου είναι πολύ πιο απαραίτητος από τη δημιουργία νέων κλειστών αυτοκινητοδρόμων.
Χώρες με πλήρη και σύγχρονα σιδηροδρομικά δίκτυα, όπως η Σουηδία, δεσμεύονται πλέον ότι οι επενδύσεις τους σε υποδομές για τρένα θα είναι τουλάχιστον διπλάσιες από τις δαπάνες για νέους δρόμους.
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα κάνουμε ακριβώς το αντίθετο, καθώς αποτελούμε τη μόνη ευρωπαϊκή χώρα με επίσημο στόχο να αποκτήσουμε περισσότερα χιλιόμετρα κλειστών αυτοκινητοδρόμων από ό,τι όλο μαζί το σιδηροδρομικό μας δίκτυο.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι της Πελοποννήσου καταθέτουμε πρόταση για στοιχειώδη εξισορρόπηση οδικών και σιδηροδρομικών υποδομών, ως προτεραιότητα απέναντι στο σχεδιαζόμενο ιδιωτικό αυτοκινητόδρομο. Στο πλαίσιο αυτό ζητάμε άμεσες δεσμεύσεις για:
- Επέκταση του Προαστιακού, σε νέα γρήγορη χάραξη, μέχρι Άργος και Ναύπλιο.
- Στη νέα γραμμή, το Άργος να λειτουργήσει ως σταθμός μετεπιβίβασης προς Τρίπολη και Καλαμάτα, ώστε να συντομευτεί η διαδρομή στην παλιά χάραξη.
- Έργα για επιπλέον συντόμευση της διαδρομής, με νέες χαράξεις για το τρένο στον Αχλαδόκαμπο και άλλα δύσκολα σημεία.
- Διακλάδωση της σιδηροδρομικής γραμμής από Μεγαλόπολη προς Σπάρτη.
Σημειώνουμε τέλος ότι τα ζητήματα των μεταφορών και των έργων δεν είναι καθόλου ανεξάρτητα από μια σειρά σοβαρά ερωτήματα που έχουμε συνηθίσει να αφήνουμε στη σκιά. Στο πλαίσιο αυτό αξίζει ίσως να αναρωτηθούμε μήπως υπάρχουν φορές που η ανάπτυξη αφαιρεί περισσότερα από όσα μας προσφέρει, αλλά και κατά πόσο η ευημερία της περιφέρειάς μας περνάει μέσα από το στόχο να συντομεύσουμε τις αποστάσεις με την Αθήνα και να γίνουμε – ουσιαστικά – ένα μεγάλο προάστιό της.
Οικολόγοι Πράσινοι Πελοποννήσου
Για περισσότερες πληροφορίες:
Άκης Ντάνος 6937 577471
Γιάννης Παρασκευόπουλος 6979 952070
18 Σχόλια
Comments feed for this article
24 Ιουλίου, 2007 στις 9:42 πμ
σχολιαστής
Nα γίνει, αρκεί να μη διαλυθεί σαν τα 9 χιλιόμετρα του Σημίτη.
Σιγά μην περιμένουμε τα τρένα. Μην ξεχνάμε ότι λόγω διαστάσεων, η γραμμή θέλει αλλαγή εκ βάθρων.
Αυτά με τον κλειστό Μεγαλόπολη-Σπάρτη να τα πούνε στους Σπαρτιάτες που είναι εντελώς ρυγμένοι απο το κράτος. Και είναι μεγάλη γαιδουριά να λέμε ότι είναι απαράδεκτο να πληρώνουν οι υπόλοιποι αν τα διόδια είναι προβληματικά.
24 Ιουλίου, 2007 στις 11:15 πμ
π2
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει δίλημμα δρόμοι ή τρένο. Σε μια χώρα στην οποία μπορείς να φτάσεις από τη μιαν άκρη ως την άλλη μέσα σε μια μέρα, το σύστημα τρένο και τοπικοί δρόμοι δεν μπορεί να έχει εφαρμογή. Ορισμένοι αξιοπρεπείς δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας χρειάζονται, τουλάχιστον μεταξύ των μεγάλων αστικών κέντρων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη ενός αξιοπρεπούς σιδηροδρομικού δικτύου, για τις μεταφορές ανθρώπων και εμπορευμάτων (ιδίως μεγάλου όγκου). Αλλά εμείς δεν είμαστε σαν τους ανόητους τους Ισπανούς, που χρησιμοποιούν τα Κοινοτικά Πλαίσια για υποδομές: εμείς τα κάναμε τζιπάρες και Ουκρανές.
Παρεμπιπτόντως, στις ΗΠΑ, υποτίθεται τον παράδεισο της αυτοκίνησης και των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων, το ποσοστό των μεταφορών με σιδηρόδρομο, το οποίο στη δεκαετία του 1950 ήταν πολύ χαμηλό, έχει ανέβει στο 38%, ενώ στην ΕΕ συνεχίζει να πέφτει και βρίσκεται στο 8% [πηγή (pdf)]. Η διαφορά είναι ακόμη πιο κουφή με δεδομένο ότι οι ευρωπαϊκές σιδηροδρομικές εταιρείες σε μεγάλο βαθμό ανήκουν στο ή επιδοτούνται από το κράτος.
24 Ιουλίου, 2007 στις 1:51 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Π2,
τι δικαιολογητικα χρειαζονται για να ενταχθω στο 3ο ΚΠΣ να παρω Ουκρανή;
24 Ιουλίου, 2007 στις 2:52 μμ
π2
Θείε, με μια καλή μίζα άστο πάνω μου.
24 Ιουλίου, 2007 στις 3:48 μμ
xberliner
Καταρχήν δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν οι κάτω από το αυλάκι χαμουτζήδες να διαμαρτύρεστε ότι το κέντρο σας έχει αφήσει στη μοίρα σας τη στιγμή που οι περισσότεροι πρώτης γραμμής πολιτκοί ήταν και είναι από κει.
Η αλήθεια είναι προτιμούν τα έργα βιτρίνα όπως η ζεύξη Ρίου-Αντιρίου.
«αποτελούμε τη μόνη ευρωπαϊκή χώρα με επίσημο στόχο να αποκτήσουμε περισσότερα χιλιόμετρα κλειστών αυτοκινητοδρόμων από ό,τι όλο μαζί το σιδηροδρομικό μας δίκτυο.»
Δεν ξέρω την αναλογία μήκος αυτοκινητοδρόμων προς μήκος σιδηροδρόμων, αλλά δεν θα έλεγα ότι οι σιδηρόδρομοι είναι περισσότεροι (προσοχή μην συγκρίνεις ανόμοια πράγματα, μια χαμηλής ανοχής μονή γραμμή αυτοκινητοδρόμου θα πρέπει να τη συγκρίνεις με έναν επαρχιακό δρόμο και όχι με αυτοκινητόδρομο).
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ούτε ένα ολοκληρωμένο αυτοκινητόδρομο. Μόνο κομμάτια από εδώ και από εκεί. Εντάξυ δεν χρειάζεται να γίνουμε Γερμανία. Δηλαδή σε τί χρειάζεται ένας κλειστός αυτοκινητόδρομος (με 2 λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και βοηθητική αλλιώς δεν είναι αυτοκινητόδρομος) να ενώνει 2 μεγάλα χωριά τη Σπάρτη με τη Μεγαλόπολη. Αλλά ένα Τ (Ηγουμενίτσα -> Κήποι, Εύζωνοι -> Καλαμάτα) χρειάζεται. Κάθε έργο προς αυτή την κατεύθυνση είναι απαραίτητο, άσχετα με το τί λένε οι οικολόγοι. Είναι η απαραίτητη βασική υποδομή για τη χώρα. Το ίδιο απαραίτητο είναι ένα Τ για τα τρένα. Αλλά με διπλές γραμμές που να μπορούν να υποστηρίξουν ταχύτητες μεγαλύτερες των 250 χλμ/ώρα. Αν είναι να βάζουμε σύχρονα τρένα σε γραμμές χαμηλής ποιότητας, τότε καλύτερα καβουρνιάρης που είναι και φθηνότερος.
24 Ιουλίου, 2007 στις 4:04 μμ
Πάρης
@σχολιαστής
«Σιγά μην περιμένουμε τα τρένα. Μην ξεχνάμε ότι λόγω διαστάσεων, η γραμμή θέλει αλλαγή εκ βάθρων.»
@π2
«Δεν θα έπρεπε να υπάρχει δίλημμα δρόμοι ή τρένο. Σε μια χώρα στην οποία μπορείς να φτάσεις από τη μιαν άκρη ως την άλλη μέσα σε μια μέρα, το σύστημα τρένο και τοπικοί δρόμοι δεν μπορεί να έχει εφαρμογή. Ορισμένοι αξιοπρεπείς δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας χρειάζονται, τουλάχιστον μεταξύ των μεγάλων αστικών κέντρων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη ενός αξιοπρεπούς σιδηροδρομικού δικτύου, για τις μεταφορές ανθρώπων και εμπορευμάτων (ιδίως μεγάλου όγκου).»
Και τόσο μικρή χώρα δεν είμαστε! Από πότε μας φαίνονται Ελβετία, Δανία και Ολλανδία θηριώδεις; Και ποιος είπε ότι οι μετακινήσεις με τρένο συμβαίνουν μόνο μεταξύ Ουραλίων και Ατλαντικού;
Μπορεί το 38% και το 8% να ισχύουν για εμπορεύματα αλλά το τρένο στην Ευρώπη είναι το πιο λαϊκό μέσο μεταφοράς. Χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες μικρές και μεγάλες για όλες τις καθημερινές ανάγκες. Εξάλλου το θέμα δεν είναι μόνο το τρένο αλλά γενικά η κίνηση σε ράγα. Τα τραμ και τα μετρό συμβάλλουν κατά πολύ στην μεταφορά ανθρώπων.
Γι’ αυτό και θεωρώ ότι το τρένο είναι το πιο έξυπνο και σημαντικό μέτρο που θα έπρεπε να ήταν στόχος πρώτης πεντάδας. Θα άλλαζε όχι μόνο τον τρόπο μετακίνησης αλλά κατ’ επέκταση τον τρόπο επικοινωνίας και την νοοτροπία μας ως λαού. Είναι η επίδραση που έχει στη φιλοσοφία μιας κοινωνίας η αίσθηση ότο μπορείς να ταξιδέψεις γρήγορα και με ασφάλεις προς όλες τις κατευθύνσεις. Θα ξεφεύγαμε από τον μόνιμο επαρχιωτισμό μας και την νοοτροπία του κακομοίρη. Θα μπορούσε να ήταν και αφορμή για πραγματική αποκέντρωση. Ειδικά της Αττικής.
Άλλαξε ο κόσμος με την κατασκευή του τρένου. Η Ευρώπη δεν θα ήταν ίδια χωρίς αυτό. Η νοοτροπία των λαών της επίσης όχι.
24 Ιουλίου, 2007 στις 4:15 μμ
π2
Πάρη, καμιά αντίρρηση περί τρένου. Επισήμανα απλώς ότι δεν είναι εποικοδομητικό να τίθεται το δίλημμα «ή τρένο ή δρόμοι»:
1) γιατί οικονομοτεχνικά δεν ισχύει (ή τουλάχιστον δεν ισχύει σε μια ευνομούμενη πολιτεία)·
2) γιατί η ύπαρξη ενός αξιοπρεπούς δικτύου αυτοκινητοδρόμων στους βασικούς άξονες της χώρας που να ενώνει τα μεγάλα αστικά κέντρα μου φαίνεται εξίσου απαραίτητος (πρώτον γιατί εκτός από το περιβάλλον καλό είναι να σώζουμε και ζωές και δεύτερον γιατί οι αργές ταχύτητες στους καροδρόμους μας επιβαρύνουν τελικά το περιβάλλον)
3) γιατί είναι επικοινωνιακά ατελέσφορο. Αν ρωτήσεις τον μέσο Έλληνα: «Έχουμε χρήματα είτε για τρένο είτε για αυτοκινητόδρομο» τι νομίζεις ότι θα σου απαντήσει;
24 Ιουλίου, 2007 στις 4:28 μμ
Πάρης
Π2
Με το 1) τι εννοείς;
24 Ιουλίου, 2007 στις 5:06 μμ
π2
Εννοώ ότι για ένα κράτος που δεν αναθέτει την κατασκευή αυτοκινητοδρόμων με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση σε σκιτζήδες εργολάβους, με αποτέλεσμα να πρέπει να ξαναφτιάξει τους δρόμους στη συνέχεια, για ένα κράτος που νοιάζεται για πραγματικά αναπτυξιακές υποδομές και όχι για το μοίρασμα μιας απροσδιόριστης πίτας κ.ο.κ., τα χρήματα επαρκούν και για το βασικό δίκτυο αυτοκινητοδρόμων και για την κατασκευή ενός ανεπτυγμένου σιδηροδρομικού δικτύου.
24 Ιουλίου, 2007 στις 5:26 μμ
π2
Για παράδειγμα, όταν ένας υπουργός αυτοπαινεύεται για έναν αυτοκινητόδρομο μήκους 365 χλμ και συνολικού κόστους 2,8 δισ. ευρώ, αυτό δεν σημαίνει ότι αδειάζουν τα ταμεία του κράτους, γιατί το κράτος μπορεί στην πραγματικότητα να βάζει μόνο το 10%.
24 Ιουλίου, 2007 στις 6:17 μμ
Πάρης
@π2
Εντάξει. Τώρα το κατάλαβα!
24 Ιουλίου, 2007 στις 6:35 μμ
bioannis
Γιατί μας αρέσει να ανακαλύπτουμε φτωχοδιάβολους εκεί που δεν υπάρχουν ? Ποιός έβαλε διλημματικά ή τραίνα ή αυτοκίνητα, τουλάχιστον στο παραπάνω κείμενο. Όταν σχεδιάζονται οι υποδομές μεταφοράς της χώρας, δεν θάπρεπε να λαμβάνεται υπ’ όψιν η εκπομπή αερίων θερμοκηπίου, η ρύπανση της ατμόσφαιρας, το οικονομικό βάρος στον κρατικό κορβανα, η μείωση των ατυχημάτων, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, την εξοικονόμηση χρημάτων των μετακινούμενων και ένα σωρό άλλα που στη συγκεκριμένη περίπτωση ουτε καν τιθονται ? Το μόνο που τίθεται είναι αν το έργο φτιαχτεί από το κράτος σε «συνεργασία» με «ιδιώτες».
Πως διάολο φτιάχνουν τη ζεύξη Ρίου-Αντίριου και δεν υπάρχει ένας να πει: «Ρε μαλάκες δεν βάζουμε και μια γραμμή τραίνου δίπλα στην αουτοστράντα ??, δεν ξέρεις τι γίνεται καμιά φορά «. Αυτή είναι η λογική του να γίνονται έργα για να «κινείται το χρήμα», στις ανάγκες των εργολάβων και όχι στην ανάγκη της χώρας.
Πως διάολο φτιάχνουν στην Ελβετία, στη Δανία (χώρες λιγότερο ορεινές από τη δικιά μας) αυτοκινητόδρομους και τραίνα που περνάνε μέσα από βουνά και κοιλάδες, και εδώ τα περνάμε μόνο από την πεδιάδα και άντε γύρω-γύρω σε μια ισουψή και άντε… έτσι μια απόσταση σε ευθεία γραμμή, μπορεί να είναι 10 χιλμ., και «ραχούλα τη ραχούλα» γίνεται 120 χιλμ. Δώσε μπάζα, δώσε τσιμέντο, δώσε άσφαλτο. Για να μετριαστούν οι επιπτώσεις από τη διάσπαση βιοτόπων της Εγνατίας χρειάστηκε φοβερός αγώνας 10 τουλάχιστον χρόνων. Και ξέρεται πότε «κατάλαβαν επιτέλους» οτι οι αυτοκινοτόδρομοι φτιάχνονται αλλιώς ??? Όταν τους πήγαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο…
24 Ιουλίου, 2007 στις 7:28 μμ
π2
Ιδού:
Το κεντρικό νόημα μοιάζει να είναι, ασχέτως των προθέσεων των συντακτών του κειμένου: αφήστε τους δρόμους και φτιάξτε τρένα.
Ξαναλέω: συμφωνώ και επαυξάνω για τη σημασία του σιδηροδρομικού δικτύου. Αλλά λίγο καλύτερο μάρκετινγκ δε βλάφτει.
24 Ιουλίου, 2007 στις 9:25 μμ
bioannis
@@Π2 οταν το περιτύλιγμα κρύβει σκατούλες όσο μαρκετινγκ και να κάνεις…. Μια του κλέφτη, δυό του κλέφτη….
Μια επιλογή έναντι μιας άλλης δεν είναι ντε και καλά διλημματική, ειδικά οταν οι δύο τρόποι μετακίνησης (τρένο – αυτοκίνηση) έχουν πολλές διαφορές στα υπερ και κατά. Το δίλημμα μπαίνει από τους κυβερνώντες (μπλε και πράσινους) και είναι του τύπου. Θέλεται αυτοκινητόδρομους ή θέλεται σιδηρόδρομους.
Η απάντηση είναι: θέλουμε και αυτοκινητόδρομους εκεί που πρέπει και κυρίως τρένο γιατί δεν υπάρχει καθόλου σαν μέσο μαζικής μεταφοράς στη Πελοπόννησο. Όπου είναι καλύτερο (οικολογικότερο, οικονομικότερο, τεχνικώς ευκολότερο κ.λ.π) για το τρένο, φτάχνουμε τραίνο. Εκεί που είναι συμφερότερο (κυρίως για αποφυγή ατυχημάτων) φτιάχνουμε αυτοκινητόδρομο. Το τρένο έχει «προβάδισμα» λόγω ορθολογικού τρόπου, οικονομίας και οικολογικών περιορισμών.
Βεβαίως και πρέπει να υπάρχει αυτοκινητόδρομος για να οδηγηθεί κανείς στις μεγάλες πόλεις της Πελοποννήσου. Αλλά το τρένο στην Πελοπόννησο δεν υπάρχει κάν !! Για την Πελοπόννησο ο αγώνας είναι άνισος.
Τραίνο – Αυτοκίνητο: 1 – 25. (ούτε μπάσκετ να παίζαμε!)
Δηλαδή, οι χώρες που έχουν αναπτυγμένο το τρένο ως μέσο μαζικής μεταφοράς (Ιταλία π.χ που την ξέρω…)… δεν έχουν αυτοκινητόδρομους ???
Για «εξισορρόπηση» μιλάει το κείμενο, αρνούμενο την προκλητική στάση προώθησης προνομίων του κράτους (έως σκανδαλώδη εύνοια) ΥΠΕΡ της ιδιωτικής (αυτοκίνητης) μεταφοράς και το θάψιμο του τρένου.
Π2 στο μάρκετιγκ είμαι σκράπας … δεν έρχεσαι να μας κάνεις κανένα σεμιναριάκι… (δεν κάνω πλάκα, ούτε σε ειρωνεύομαι).
24 Ιουλίου, 2007 στις 9:37 μμ
π2
Αν σας κάνω εγώ σεμινάρια μάρκετινγκ, θα καταστραφείτε. Δεν τα καταφέρνω.
Επί της ουσίας τώρα, επειδή μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε. Δεν χρειάζεται να με πείσεις για το τρένο. Μαζί σου. Να γεμίσει η Ελλάδα σιδηροδρομικές γραμμές και να δοθούν κίνητρα για τη μεταφορά ανθρώπων και εμπορευμάτων με τρένα. Το μόνο διαφορετικό που λέω είναι πως το αν, παράλληλα, θα κατασκευαστεί και ένα οδικό δίκτυο της προκοπής είναι ένα παντελώς άσχετο θέμα και πως το γεγονός της από κοινού αναφοράς στα δύο θέματα στο παραπάνω κείμενο βλάπτει τους (άγιους, γιούργα, μαζί σας) σκοπούς του κειμένου.
24 Ιουλίου, 2007 στις 9:41 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Βλεπω οτι ταχετε γραψει ολοι στ΄αρχιδια σας τα κειμενα του ΙΘΙ
και ασχολεισθε …απο που θα περασει το τενο.
Δηλαδη ουτε στην Αμερικη στις αρχες του 19ου Αιωνα δεν συμβαινανε αυτα!
Για καντε κανα ντουζ μπας και συνελθετε!
24 Ιουλίου, 2007 στις 9:43 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
…Τρενο
25 Ιουλίου, 2007 στις 10:12 πμ
σχολιαστής
Οπως έχει πει και ένας Καλαματιανός θείος μου, «μ’ αυτό το τρένο μεταφέρανε μουλάρια το 40 στην Αλβανία».
Το να μιλάμε για τρένο στην Πελοπόννησο είναι σαν …ποντιακό ανέκδοτο. Οποιος επιμένει ας κάνει για τιμωρία τη διαδρομή Τρίπολη Καλαμάτα με το αυτοκίνητο 5 φορές. Παρέχουμε σακούλες για το ξέρασμα.
Και ας σταματήσουμε να λέμε κρυάδες για την αναγκαιότητα να μπορούν να κινούνται και οι Λακεδαιμόνιοι με ασφάλεια.