Χελιδόνα έρχεται
από την Αραβία
και μας φέρνει Άνοιξη
φέρνει και καλοκαίρι.
Εμείς για τούτο ήρθαμε
να σας παρακαλέσουμε
να μας δώσ΄τε πέντ΄αυγά
κι άλλα πέντε τ’ν Πασχαλιά.
Πριν δύο εφτά χρόνια ακριβώς ανέβασα στην καλύβα τη «χελιδόνα», τη μητέρα όλων των χελιδόνων που ακολούθησαν – κι εκείνων που μέλλουν να ακολουθήσουν, καιρού επιτρέποντος. Θα ήταν ένα ξεχασμένο ποστάκι, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα, αν το δαιμόνιο του θείου Ισίδωρου δεν το μετέτρεπε σε κορυφαία εμπειρία για την καλύβα και τους καλυβίστες – και ένα ανεπανάληπτο αρχιπέλαγος διαδραστικής σάτιρας σε ρίμες, που όμοιό του δεν υπάρχει στην ελληνόφωνη μπλογκόσφαιρα.
(1/3/2014)
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
687 Σχόλια
Comments feed for this article
1 Μαρτίου, 2007 στις 7:42 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Απο τη Σουηδικη Αραβια ή τη Μεσαραβια;
1 Μαρτίου, 2007 στις 8:01 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Φυγε φυγε χελιδονα
φυγε παλιομελιδονα
δε σου δινω πεντε αυγα
και μη ψαχνεις για καβγα
θα τα κανω στραπατσαδα
χλαπατσοστρατσοπλατσαδα
στη Αραβια που θα πας
εκει να κατσεις να τα φας
1 Μαρτίου, 2007 στις 8:07 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Καθιερωνεται η πρωτη Μαρτη σαν παγκοσμια ημερα ποιησης και κυρισω την εναρξη των ποιητικων εργασιων των σχολιαστων.
1 Μαρτίου, 2007 στις 8:23 μμ
gazakas
Κάτι μου λέει Πάνο ότι άμα σε πάρει χαμπάρι η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων την έβαψες! Μα, καλά, φωτογραφίες μικρών παιδιών στο Διαδίκτυο χωρίς να είναι κρυμμένα τα πρόσωπα; Τς, Τς, Τς…
1 Μαρτίου, 2007 στις 10:37 μμ
parafonos
Ρε παιδιά αυτή η χελιδόνα μήπως δεν έρχεται από την αραπιά…
Κάτι μου λέει ότι είδε πως δεν χειμώνιασε, δεν κοιμηθήκαν και οι αρκούδες ούτε δυο μέρες και αποφάσισε να αναβάλει το ταξίδι…
Προσέξτε λοιπόν σύντροφοι μην σας παραμυθιάσει και ζητάει δανεικά για τα ναύλα που δεν έδωσε…
1 Μαρτίου, 2007 στις 10:41 μμ
μαραμένα σύκα
Διαβατήριο έχει?Μήπως έρχετε απο Ασία?Μήπως έχει αυτό το περιέργο σινάχι?
Αν ναι,θέλω να ξέρω ποιος διάολος της έδωσε Βίζα.
2 Μαρτίου, 2007 στις 6:58 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Αχ, τι ωραια που ειναι εδω, σ΄αυτο το μικρο ποστακι, που δεν εχει κινηση και ειναι ησυχα κι ειναι τιγκα στα χελιδονια.
Θελει ναρθει καμια εδω να κανουμε τσιου τσιου?
2 Μαρτίου, 2007 στις 7:06 μμ
RENAISSANCE A.V. 0
tsou 🙂
2 Μαρτίου, 2007 στις 8:32 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ρε ουστ απο δω περα.
2 Μαρτίου, 2007 στις 8:51 μμ
RENAISSANCE A.V. 0
ok, ok… 🙂
2 Μαρτίου, 2007 στις 8:57 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ξουτ ρε
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:02 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Πανο, κατι εγινε και στο τελευταιο (προηγουμενο) σχολιο ο θειος Ισιδωρος βγηκε μπλε!
Πειραξα τιποτα?
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:03 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
παλι μπλε βγηκε
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:05 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
ολο μπλε βγαινει
(Τωρα ειμαστε ολοι ισοι)
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:07 μμ
RENAISSANCE A.V. 0
ΑΚΡΙΒΩΣ! (Μη βαράς θείε! ok, ok, έφυγααααα…..) 🙂
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:09 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Δεν εχεις ρε καμια γκομενα να στειλεις?
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:23 μμ
Alcibiades (!??)
Γραψε κανα ποιμα μηπως τσιμπισει καμμια…
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:26 μμ
Athanassios
γεια σου θείε…
Χελιδόνα , χελιδόνα
θέλω να πηδήξω μια τσαπερδόνα!!
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:35 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ελα ρε Αθαναση, καιρο ειχαμε να τα πουμε.
Αλκηβιαδη, θελεις να σε κανω κι εσενα ανηψιο?
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:38 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Χειμωνιασε και φευγουν τα πουλια
κι ο πελαργος γοργα τα πελαργωνει
κι η ερημη χελιδονοφωλια
χορταριασε παντερημη και μονη!
Για να δουμε, τσιμπαει?
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:45 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Αχ χελιδονι μου πως να πεταξω
σ΄αυτο το μαυρο τον ουρανο
αιμα σταλαζει το δειληνο
και πως να κλαψω και πως να κλαψω
(τυρι για απελπισμενες)
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:45 μμ
Athanassios
το ξεκινάς γλυκά δεν λέω… εγώ ήμουν ωμός…. χαχαχα… 0-1
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:46 μμ
Athanassios
Μια τσαπερδόνα στο κλαρί,
την κυνήγησα με το φιλί./…
με χτύπησε με εδειρε
αλλά πάλι κοντά μου έγειρε…
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:47 μμ
Alcibiades (!??)
…Μπα κε Ισιδωρε, εγω με τις οικογενειες και τους συνεταιρισμους σκατα τα κανω παντα…καλυτερα φιλοι…
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:48 μμ
Athanassios
δώσε αλκιβιάδη… στερέψαμε…!!!
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:48 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ηρθε η ανοιξη παιδια
και μας εφερε κλαδια
πεταλουδες και πουλακια
και ωραια λουλουδακια
(για χαζοχαρουμενες)
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:51 μμ
Alcibiades (!??)
…Πανοοο! Θα σου στειλω μια γκομενα για το θειοοο σουουυυ!!Βλεπε μειλ.(Εντος ολιγου)…
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:51 μμ
Athanassios
χρόνια χελιδόνια με ξεχασατε
τσαπερδόνες με χαλάσατεεεεεεε!
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:54 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ηρθε ηρθε η χελιδονα
ηρθε παλι η μελιδονα
καθησε κι ελαλησε
και γλυκα κελεηδησε
-Θαλασσαν επερασα
τη στερια δεν ξεχασα
κυματα κι αν εσκισα
εσπειρα οικονομησα
Εφυγα κι αφησα συκα
και σταυρο και θυμωνιτσα
κι ηρθα τωρα βρηκα φυτρα
βρηκα χορτα, σπαρτα, βλιτρα,
βλιτρα, βλιτρα, φυτρα, φυτρα.
(για πολυ προχώ)
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:55 μμ
Athanassios
ενα το χελιδόνι κι η ανοιξη ακριβή
και η ζωντό στο μαγαζί χορεύει μοναχή!! (γεια σου θείε)
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:56 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Οπαααα !!!
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:58 μμ
Athanassios
αλααααα……
τι καραποίημα ήταν αυτό με τη θυμωνίτσα?????
2 Μαρτίου, 2007 στις 9:58 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Μια χελιδονα αγαπω
δεν ξερω τι να κανω
θα βγαλω εξω τη ξοβεργα
ναρθει να κατσει απανω
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:00 μμ
Alcibiades (!??)
…Το πραγμα γινεται ακαταληλο για ανηλικους…
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:02 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
απομακρυνετε τα παιδια απο το μονιτορ
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:04 μμ
Athanassios
φερτε μου το χελιδόνι
μη μιλήσει το κανόνι
τα κανόνια τραγουδάνε
κι οι ζωντό τα καβαλάνε…..
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:05 μμ
Athanassios
εσπασε το μόνιτορ!!!
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:07 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ετσι γλενταει ο κοσμος Αθαναση, οχι οπως οι ζοντο.
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:09 μμ
Alcibiades (!??)
Αθανασιος..Ποσα …κιλα ζωντο κανεις; Θελει αντοχη το πραμα…αν κρινω απο τις ιστορικες πλεον φοτο.
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:09 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Απο πανω σαν τιγανι
απο πισω σαν ψαλιδι
απο κατω σαν μπαμπακι!
Τι ειναι?
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:14 μμ
Athanassios
Αλκιβιάδη ρίξε ποίημα κι ασε τα κιλά….. οι ζωντό είναι » ελλιποβαρείς μερίδες», όπως ελεγε κι ο αστυνόμος Πρεβέζης
Θείε, αυτά τα αινίγματα είναι για τον Πάνο… του το κάναμε κώλο… ας απαντήσει…
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:15 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Στα ποσα βγαινουμε?
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:17 μμ
Athanassios
βαρα εσυ….. στερεψα….. κι ενα με τη θυμωνίτσα θελω!!
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:19 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Θα πω ενα και τελος (γιαποψε).
Σε στοιβα καλαμιες αποκοιμηθηκα
κι εβλεπα φωτιες να καινε
κι εβλεπα παντου φωτιες!!1
αλλαααα!!!
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:21 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ο ξαδελφος σου θα στεναχωρηθει που ελειπε απο τογλεντι
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:22 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Αντε καλη ανοιξη
και του χρονου!
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:27 μμ
Athanassios
αλαααααααααααααααααααααααααααααααααα
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:27 μμ
alombar42
Ουαν γουότερ λέηντι Βαγγελιώ,
ουάν γουότερ, κόλντ γουότερ 🙂
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:30 μμ
alombar42
Μήνες να διαβάσω ποστ,
μήνες να σχολιάσω,
και κοίτα ο διάβολος πού μ’ έσπρωξε
να μη μπορώ ν’ αγιάσω.
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:31 μμ
Alcibiades (!??)
Μια και ο υποφαινομενος ειναι:
«ποιητης εκ του προχειρου
με μια μουρη ωσαν του χοιρου»:
…Βγαινει, ψαχνει για κοκο,
αλλα πεφτει σε ζοντο,
πανικος μες τα μπατζακια,
την πατησαμε καρντασια.
Τωρα τρεχει σα λαγος,
ο ποιητης, αν και χοντρος,
οι ζοντο τον κυνηγανε,
τα π….ρια να του «φανε».
Παει, επεσε ο καρντασης
και μεσ’τη φωτια της μαχης,
αντικρυζει μια ξωθια
μια πανωρια κοπελια…
Στασου, στασου κοπελια,
ομορφη σαν πασχαλια,
θα τις διωξω τις ζοντο,
μονο εσενα αγαπω
Πως σε λενε, τη ρωταει,
Μητσο ρε, του απανταει,
και για εικοσι ευρο,
ξεπεταω και χοντρο.
Πω πω νιλα στη Μανιλα!
μεσα στην απελπισια του,
να γλυτωσει κι απο δω,
εχασε και τα βρακια του.
…δεν μπορει να τογραψα εγω αυτο το πραμα…Οχι δεν υπογραφω!!!
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:34 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Που χαθηκες ρε Αλομπαρε
που ησουνα τοσα χρονια
κι εσκασε μυτη σημερα
που ερθαν τα χελιδονια
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:39 μμ
alombar42
Γειά σου θείε Ισίδωρε
και στα στιχάκια γρήγορε!
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:47 μμ
Athanassios
Βασίλη σε χαιρετω και καλωσορίζω… μας πετυχες βεβαια να μην πω σε τι…. θανασης
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:47 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Νικητης της βραδυας ο Αλκηβιαδης !!!
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:49 μμ
Athanassios
Αλκιβιάδη…….. όχι δεν τόγραψες εσυ!!
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:51 μμ
oistros
Αι γυναίκαι περιττεύουν
όταν φάτσες αλητεύουν
Ισιδώρου κι Αλλομπάρου
στο μπλοκοτσαρδί του Πάνου
Να φορέσετε και Μάρτη
μην σας κάψουνε μιά πάρτη
πασχαλιές και κοπελούδια
και καούν τα πελεκούδια
Άντε … σκάσαμε ένα χαμόγελο κι απόψε. Καλά να ‘στε 🙂
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:51 μμ
Athanassios
Νικητης ο αλομπαρ με τη Βαγγελιώ….διαφωνία στο βραβείο… που στο διάολο είσαι καλυβαρχη?
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:52 μμ
Alcibiades (!??)
…Δυστυχως…οφειλω να ομολογησω οτι οταν συγχρωτιζομαι με το θει…κο Ισιδωρο ηθελα να πω, νιωθω να γιγαντωνεται μεσα μου ο θρασυς παιδικος μου εαυτος ! Αυτος τογραψε ο κερατας…
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:52 μμ
Athanassios
γεια σου Οιστρε με τις πενιες σου!!
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:55 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Γεια σου Οιστρε!
Αναχωρω επειγοντως, αυριο παλι ολοι εδω.
2 Μαρτίου, 2007 στις 10:56 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Συνεχιστε ομως εσεις
2 Μαρτίου, 2007 στις 11:06 μμ
Alcibiades (!??)
…Οιστρε, μπορεις, μπορεις να προκριθεις!
2 Μαρτίου, 2007 στις 11:19 μμ
alombar42
Νομίζω πως ο Πάνος θα το απολαύσει, διαβάζοντας τόσα εκπλάγου σύλληψης σχόλια 🙂
2 Μαρτίου, 2007 στις 11:23 μμ
alombar42
Για να μην το ξεχάσω:
Γειά σου κι εσένα άρχοντα
Αθανάσιε με τ’ όνομα.
Ακόμα νά ‘ρθει εκείνη η μάζωξη για ρεμπετοσυζήτηση, χμ…
Ισως πρέπει να ανηφορίσουμε,
αφού όμως μετακομίσουμε!
2 Μαρτίου, 2007 στις 11:27 μμ
Athanassios
ν’ ανηφορίσουμε και να μετακομίσουμε φίλε… καλή ευκολια!!! χαρηκα πιου σε ξαναβρηκα
3 Μαρτίου, 2007 στις 12:16 πμ
Alcibiades (!??)
12 Spring angels
Twelve angels try to play,
with the first swallow of the spring.
Laughing, laughing with her in heaven,
chasing her with swift wing.
Her blackness is as dark as raven,
like glimpse of eye moves her wing…
climbing on the air and trying,
to find shelter, the moon’s ring…
…She falls, and then the angels,
innocent lads and fine maidens,
with lovely, lovely sweet faces,
find the body, still in laughter,
but find it dead and cold and so,
with care, love and some despair,
try with their panicked tears,
to ressurect the fallen wing,
her dazzling beauty, the reflections,
her swift moves, the real thing…
…
3 Μαρτίου, 2007 στις 12:18 πμ
Alcibiades (!??)
Kαληνυχτα…
3 Μαρτίου, 2007 στις 1:57 πμ
Πάνος
6 (τουλάχιστον) κοντοί Σκωτσέζοι, δεν μου επιτρέπουν να πληκτρολογήσω όπως πρέπει. Χαιρετίζω τον Βασίλη (alombar) – και τα λέμε αύριο!
(δέκα λεπτά μου πήρε να ορθογραφήσω την ανωτέρω φράση!)
🙂
3 Μαρτίου, 2007 στις 2:07 πμ
pascal
Χελιδόνα ήσουνα
Της άνοιξης μπροστάρα
Μα τώρα έγινες χοντρή
Και φέρνεις σε μουλάρα.
Πού ν’ τα ωραία νιάτα σου,
Τα στήθη όλο μέλι
Νιώθω πως με κορόιδεψες
Τσάμπα πληρώνω τέλη
Και ας μην σε κυκλοφορώ
Aπό δακτύλιος η μέση σου έγινε περιφερειακός του Υμηττού
Και ο κώλος σου του εμετού.
3 Μαρτίου, 2007 στις 2:41 πμ
Alcibiades (!??)
…Α! Βλεπω οτι ο διαγωνισμος συνεχιζεται…Παναθεμα την αυπνια μου…
Παντως,
Πασκαλ, μπορεις, μπορεις να προκριθεις!! Ειναι μεστο νοηματος και αποπνεει πειρα ζωης.
3 Μαρτίου, 2007 στις 12:10 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Πω πω πω, κωλος το κανατε· κι ουτε τ΄αποτσιγαρα δε μαζεψατε φευγοντας, πως θα το συγυρισω?
3 Μαρτίου, 2007 στις 5:50 μμ
pascal
Επίτιδες το βρόμισα λίγο θείο, γιατί ήδα ώτι εκάλεσες την Ντόλυ για πριβέ.
Αλκιβιάδη, φχαριστό. Πότε ξεκινάι ο επώμενος γίρος και πιο είναι το αίπαθλω?
3 Μαρτίου, 2007 στις 5:53 μμ
Alcibiades (!??)
Ο κος Ισιδωρος* προεκυρηξε. Απευθυνθητε σ’αυτον!
* Θειε, εγω μεχρι γκομενα εστειλα, αλλα ο καλυβαρχης…
3 Μαρτίου, 2007 στις 6:18 μμ
Composition Doll
Εγώ μόνο τούτο έχω να πω:
Τα πουλιά τα βρίσκει ο χάρος στο φτερό…
3 Μαρτίου, 2007 στις 6:59 μμ
(πρώην) Αλη Πασάς, (νυν) Μικρασιάτης
Τα πάθη μου πληθύνανε σαν του γιαλού την άμμο,
μα, σα μου τάδωκε ο Θεός, ίντα μπορώ να κάνω.
Έχει ο Θεός γυρίσματα να γιάνουν τα φτερά μου,
για να γυρίσω να τα βρω πάλι τα πρωτινά μου
Έχει ο Θεός, απού μπορέι τη σφάκα να γλυκάνει
κι η μαχαίρα που μούδωκες, χωρίς γιατρό να γιάνει
Θέ μου, παραπονούμαι σου, γιατί δεν κρίνεις δίκια,
γιατ’ ήριξες την πέρδικα σ΄ ενός κοράκου νύχια.
3 Μαρτίου, 2007 στις 7:00 μμ
alombar42
Εγώ πάλι μόνο αυτό έχω να πω,
δεν έχουν όλα τα πουλιά φτερό 🙂
3 Μαρτίου, 2007 στις 7:20 μμ
Μικρασιάτης
Άλλα έχουν και πετάνε
άλλα έχουν και πεινάνε.
Πως γίνεται αυτό;
3 Μαρτίου, 2007 στις 7:29 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Πουλακι ξενο
ξενητεμενο
πουλακι ξενο
πουλι …….(?)
(Αφιερωμενο στο Μικρασιατη)
3 Μαρτίου, 2007 στις 7:36 μμ
Alcibiades (!??)
Ο μικρος Αλης παιζει
με τον κοκκορα του:
Aλη, αλι και τρισαλι,
παλι παιζεις με το πουλι,
το πουλι για να παχυνει,
θελει ξαπλα και ταχινι.
Αν του δωσεις του πουλιου,
παπλωμα και ξαπλα,
το τσιτσι του θαν’καλο,
με μια ασπρη σαλτσα
Μ’αν το παιζεις, το κουραζεις
και το κρεας σφιγγει
και οταν θα το τρως θα λες
πως δεν εχει ξυγγι.
Το πουλι το γυμνασμενο,
ρωτα τον Αθηναιο,
σαν δεν ειναι τρυφερο,
δεν κανει ουτε για βραστο.
3 Μαρτίου, 2007 στις 7:38 μμ
Μικρασιάτης
Μπάρμπα,
Μόλις έφαγα βραδυνό και βγαίνω έξω για να διασκεδάσω.
Επειδή δεν υπάρχει χρόνος αλλά και επειδή με έκανες και γέλασα δεν θα πέσει κουτσουλιά ξεγυρισμένη σήμερα.
Αουφίντερζεν Ισίδωρος
3 Μαρτίου, 2007 στις 7:42 μμ
Μικρασιάτης
Είναι αλήθεια ότι ο ιστορικός Αλκηβιάδης ήταν αδελφή και προδότης. Πάθος του για τα πουλιά των άλλων και για τα ξένα χρυσά πουλιά.
3 Μαρτίου, 2007 στις 7:45 μμ
Alcibiades (!??)
Ο παρων Αλκιβιαδης δεν ευθυνεται για τις μαλακιες των προγονων του, ειναι νεος και ωραιος.
Δεν εισαι εσυ ο μικρος Αλης μικρασιατα, το ονομα μου καθησε σαν ηχος με το Αλι.
3 Μαρτίου, 2007 στις 7:48 μμ
Alcibiades (!??)
…Παντως, αν και δεν ειμαι fan, κάνε μια πιο εις βαθος ερευνα για τον αρχαιο Αλκη. Ο τυπος ηταν τα παντα σε καθε τομεα…
3 Μαρτίου, 2007 στις 7:58 μμ
Alcibiades (!??)
Πρεπει να ξερεις αδερφε, οταν δεν εχεις μυγα,
πως δεν μυγιαζεσαι ποτε κυριως στην καλυβα,
που πεφτει δουλεμα χοντρο, δουλεμα σα χαλαζι
κι αν δεν αντεχεις παγαινε μοναχος σου στ’αγιαζι,
της ερημιας, της μοναξιας και της αδιαφοριας.
Καταλαβε λοιπον μικρε, οτι σε αγαπαμε,
για τουτο και συχνα πυκνα το κεφι σου χαλαμε…
3 Μαρτίου, 2007 στις 9:08 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Καλα του ταπες του Αλι,
σοφε Αλκηβιαδη,
που παει για διασκεδαση
αφου εφαγε για βραδυ.
πρωτα επαιξε με το πουλι
κι επειτα βγαινει εξω,
τετοιον μαλακα Αλκη μου
μπορω να μην ψεξω?
Αν πρωτα παιζεις το πουλι
κι υστερα βγεις εξοδου
εις το μπουρδελο που θα πας
θαρθεις προ αδιεξοδου
΄τι τοτε θαναι πλαδαρο
σαν σαπια μελιτζανα,
ουτε σου σηκωνεται
και θα γελαει η πουτανα
κι εσυ θα νοιωθεις ασχημα
φτωχε Μικρασιατη
και θ΄αποχτησεις συνδρομο
αμφιβολο κι αμφιδρομο
να παιζεις παντα το πουλι
μονο αργα το βραδυ
σαν θα γυρνας στο σπιτι σου
και τον Αλκηβιαδη
να τον ακους που σου μιλα,
γιατι ειν΄ σοφος μεγαλος
αρχαιοελλην δασκαλος,
(δεν ειναι κανας Γαλλος).
3 Μαρτίου, 2007 στις 10:24 μμ
Alcibiades (!??)
Ενος κοκκορου γνωση
(ακαταληλον δια ανηλικους, εθνικια και στερουμενους γενικως):
Το κοκκορακι το μικρο, το μοσχοαναθρεμενο,
το πλενανε, το χτενιζαν, ητουνε ζηλεμενο
μα εχει ο καιρος γυρισματα, εκει στη μικρασια,
και το κοκκορι λαλησε απο τη μ….κια.
Πηρε ψηλα τον αμανε, πηρε ψηλα τον τονο,
το κοζαρε ενας λεμες το βουτηξε απ το θολο,
το θολο βρε της εκκλησιας π’ ανεβαινε ο μικρουλης,
και βαραγε τον που….ον του και λαλαγε ο χαζουλης.
Στη Σμυρνη τον κουβαλησε τον πουλησε για γροσα,
μα ο κοκκορας την εκανε για τι ειδε μια κλωσσα,
η κοτα ηταν πονηρη ηταν περπατημενη,
στην παραλια τον τραβηξε ηταν δασκαλεμενη,
στην παραλια ενας αγας ηταν τ’ αφεντικο της
την πληρωνε και τουφερνε κοκκορια τρυφερουδια
τα βουταγε και τακανε μεσ’ τη στιγμη «κορτσουδια».
Ητανε ενα αρχαιο σπορ πουχε κληρονομηση
απο ενα προγονο γραικο, πουχε καποτε ριξει
η τυχη η μαυρη, η σκληρη εκει στη μικρασια
Αλκη τον λεγαν τον γραικο, πρωτο και στο μεθυσι,
αλλα και στ’ αλλο το κακο το κ….μπαριλικι.
Ειχε απογονο αξιο ο μεγας Αλκιβιαδης,
μονο που τουρκος ητανε, ενεκα της αναγκης,
οταν μπουκαρησε η τουρκιά μεσα στη μικρασια,
τοτε να εισαι χριστιανος ητουνε μα…κια.
Τουρκεψε ετσι η γενια, γενιτσαροι εγιναν,
γιναν νεοτουρκοι μετα, πολλα σκ…α εγίναν,
αλλα το ιερο το σπορ που ο μεγας προγονος τους
ασκουσε παντα ανελλειπως, δεν ξεχασε η γενια τους
και οταν δουλεια δεν ηχανε, πηδουσαν τα πτηνα τους.
Ετσι κι ο κοκκορας αυτος, αδικως παρεσυρθη,
απο την ατιμη Κλοκλο εκει μεσα στη Σμυρνη,
εκεινη τον παρεσυρε στον στριμωγμενο μωλο,
και εκει μεσ’ τον συνωστισμον τον αρπαξε απ τον κ…. !
4 Μαρτίου, 2007 στις 1:51 πμ
Μικρασιάτης
Αγαπητοί θείε
και αλκηβιάδη.
Το νού σας εσείς πάντα στα πουλιά που σας έρχονται.
Έχετε ενα και στο χέρι τι θέλετε δέκα και καρτέρει;
Η προσταγή σας λάχανα κι ο ορισμός σας αγγούρια.
Έρχονται…
4 Μαρτίου, 2007 στις 5:24 πμ
suigenerisav
ΠΩΣ έχασα ρε παιδιά εγώ ΤΕΤΟΙΟ γλέντι ..;
Θείε, στεκεσαι στο ύψος των περιστάσεων!
Αλκιβιάδη, ζω-γρα-φι-σες!
[That’s the spirit, mates-το έχω διακηρύξει εδώ και καιρό 😉 ]
ΤΙ του κάνατε του αγοριού μουυυ ..?
Γιατι μου το στεναχωράτεεε, λέω ;;
Αλήται!!
Και μιας και μόλις γύρισα, ας δώσω και γω την ταπεινή στιχουργική μου απόπειρα πλαι στους widely accepted κολοσσούς της Ποίησης [δλδ, Θειό και Αλκιβιάδη].
Θερμά παρακαλώ τους έγκριτους ποιητάς της Καλύβης να επιδείξουν επιείκεια στο τολμημα μου αυτό..
Πουλάκι ήρθε να μου πει
απ’ της πέρα γης τα μέρη
πως ένα τέκνο προσφυγιάς
θα έρθει με sour χαμπέρι!
Τα ‘παθη (σου) πληθυνανε’
απ’ τον Κεμάλ δοσμένα
μαζί σου βρε αστέρι μου:
«αίμα για τα ‘χαμένα’!
Στη Σμύρνη και στην Έφεσο
στο όμορφο Αϊβαλί
άσε πια το πουλάκι σου
και πιάσε το βιολί!
Να τραγουδάς τα αισθήματα
Καυτές τις εμπειρίες
σαν τότε σε στριμωχνανε
σκυφτό εις τις γωνίες..
«Αγόρι μου και σπλάχνο μου»
απόψε σαν που να ‘σαι
μήπως εις το Κολούμπια 😉
μήπως με το Βερσάτσε;
Το μπάρμπα τον Ισίδωρα
με τις βαρειές τις σκέψεις
το ‘σύνδρομο’ σαν σου μηνά
με μάγουλα σα λουκουμά
μη λάχει και δεν στέρξεις..
Λουλούδι μου πελώριο,
και άνθος μες στο φώλιο
τη «μάχαιρα» που έβανες;
κακόμοιρο και δόλιο;
Αγόρι και «κοκκόρι» μου
που είσαι και μικρούλιιι!
άσε καλό μου το πουλί
σε μάθαμε βρε μπούλη!
Ματακια μου, τον ηθοποιό
σαν κάνεις για να παίξεις-
Σουλιώτες, μα και τον Αλή
μακριά να αποπέμψεις
Γιατί εκει στην Ήπειρο
στα άγρια λαγκάδια
για τα τεκνά είναι δύσκολο
να φεύγουν χωρίς χάδια
ΚΑΙ άγρια αν σ’ απιθώσουνε
στην άκρη ενός αγρού
πρόσεξε φουκαριάρικο!
θ’ αρπάξεις την τσα-πού.. 🙂
Παρόλα ταύτα τελικά,
αν ετσι σου αρεσει
ζεστά σου υποσχόμαστε:
Κάποιος θα στον φορέσει!
Όσο δε για τα «λάχανα»
μα και για τα «αγγούρια»
ΕΣΥ κρατήσου μακριά!
και βουρ για τα παλιούρια..
Και που σαι βρε σκατόπαιδο!
τον άξιο Αλκιβιάδη
να ακούς πολύ προσεκτικά
σαν σε ορμηνάει το βράδυ
[και επειδή κανας ‘περιεργος’,
μπορει να πα να κουνηθεί
για αυτό το ‘ορμηνάει’
(ότι -τάχα μου- «δεν πάει»
θα ‘θελα να ξηγηθώ:
στα ίσια και στα ντρέτα
[φτωχο μου προσφυγόπουλο
πόοοτε θα φας κουφέτα;]
‘πάει’-‘δεν πάει,’ ας μου πει
ο Αλκης ΤΟΝ γ@μ@%^..]
😉
4 Μαρτίου, 2007 στις 10:06 πμ
RENAISSANCE A.V. 0
Τι να το κάνω εγώ, το αρχίδι του Αρχιμήδη
Που τόξυσε΄και είπε
«ΕΥ-ΡΗ-ΚΑ»
και πίκρανε τον Καα-ζαν-τζίδη
Τι να το κάνω εγώ, το-να-πάρουμε την Πόλη
αν ακόμη κι εμέ που σε βοηθώ
με έ-χε-σες
με πρόδοσες, καργιόλη
Τι να το κάνω εγώ, το «ίτε παίδες Αθηναίοι»
που σχεδόν οι μισοί
τον ΠΑΙΡ-ΝΑ-ΤΕ
για να ξεπληρωθούν τα χρέη
OMADEON (c)2007
4 Μαρτίου, 2007 στις 10:20 πμ
RENAISSANCE A.V. 0
Από τα προηγούμενα η πρώτη στροφή υπάρχει και «μελοποιημένη» σε ραπ κακής… ποιότητας (χεχε) με συνθετική φωνή «Demosthenes Speech synth» που όμως έφερε πολύ γέλιο (2001-2003) σε μπαρ των περιχώρων της Αττικής (μαζί με το άλλο «σουξέ», κακάσχημο και κακόφωνο, αλλά με τον εύγλωττο στίχο «Σιγά, σιγά, σιγά τη μουσική, γιατί, γιατί, θα φωνάξω τη χωροφυλακή».
Σήμερα έχουμε καλύτερη τεχνολογία και τα πρώτα καλά λογισμικά που τραγουδάνε περίπου υποφερτά. Εξάλλου υπάρχει και αυθεντικός ράπερ, o DJ E («DJ E productions») που συνεργαζόμαστε, και κανένα όριο στο τι μπορούμε να κάνουμε.
Παρόλο που τόχω παραχέσει στην (υποτιθέμενη) αυτοπροβολή, στην πραγματικότητα στέλνω «μυνήματα μέσα σε μποτίλιες», για όποιον άλλον με ιδέες και φιλικότητα διαβάσει π.χ. αυτό το κείμενο, για πιθανές συνεργασίες.
Οταν είσαι ναυαγός ΔΕΝ λογαριάζεις τι θα πουν οι επιβάτες των περαστικών πλοίων για τα μυνήματά του. Ιδίως όταν έχεις γίνει και… άρχοντας Ροβινσών Κρούσος, και άλλα.
Οποιος θέλει να δουλέψουμε μουσικά το προηγούμενο ποστ, πολύ ευπρόσδεκτος. (όπως και όλα τα άλλα, τα ξεκαρδιστικά που είπαν οι προλαλήσαντες). Πάσχουμε ΟΛΟΙ από ακατάσχετη δημιουργικότητα. Απλώς μερικοί είναι… πιο σεμνοί από μένα και δεν το πολυδείχνουμε.
Τίτλος του προηγούμενου ποστ θα μπορούσε να είναι «Αντιεθνικιστικοί στίχοι». Η προοδευτική πολιτική σάτιρα, πρέπει να στραφεί κατά τη γνώμη μου σε δύο ανεξερεύνητες μουσικο-ποιητικές διαστάσεις (στην Ελλάδα).
1) Στον ΑΥΤΟσαρκασμό
2) Στον ΕΘΝΟσαρκασμό.
το (2) το έκαναν πολλοί ήδη, αλλά (κατά τη γνώμη μου) χωρις την απαιτούμενη αγάπη.
Οταν βρίζουμε τους εαυτούς μας, ας προσέξουμε μην τυχόν και φανούμε καραγκιόζηδες (οπότε το κοινό θα χάσει και το μύνημα).
Παραμένω στο πλευρό σας σύντροφοι
Μουσικά και προγραμματιστικά
και όχι μόνο
ΟΜΑΔΕΩΝ ο σεμνός και ξιπασμένος ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ
4 Μαρτίου, 2007 στις 10:24 πμ
RENAISSANCE A.V. 0
Υ.Γ. μηνύματα, ρε γαμώτο, όχι «μυνήματα» (δηλαδή μουν
ήματα)… 🙂
επίσης
μηνύσεις, ρε γαμώτο, όχι «μυνήσεις» (και μουνήσεις)… (αυτομούτζα)
4 Μαρτίου, 2007 στις 10:32 πμ
RENAISSANCE A.V. 0
Καλύτερα σεμνόοος, καλύτερα ξιπασμέεενος
παρά όπως εσύυυ -μεσ’ το μυαλόοο-
νεοναζιστήηης κατα-γα-μη-μέεε-νος
Καλύτερα σεμνόος ΚΑΙ καλύτερα ξιπασμέεενος
για να μπορώ -τα δυό αυτά- να ισορροπώ
αντί μετριοπαθής -όπως εσύ- και τελείως τρεεε-λααα-μένος
Γ.Σ.
4 Μαρτίου, 2007 στις 10:34 πμ
RENAISSANCE A.V. 0
το τελευταίο ΔΕΝ ακούγεται καλά στο τέλος ρε γαμώτο.
ΘΕΙΕ!!! ΕΦΥΓΑΑΑΑΑΑ σόρρυ ξεχάστηκαααα
(πάει τώρα, θα φάω ΚΑΙ ξύλο ΚΑΙ γιαούρτια….)
Γ.Σ.
4 Μαρτίου, 2007 στις 1:32 μμ
RENAISSANCE A.V. 0
http://www.omadeon.com/writings/genitsare.html#UPDATE01
4 Μαρτίου, 2007 στις 6:48 μμ
Πάνος
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(μτφ: τι λέτε, ορέ κλεφτόπουλα!)
4 Μαρτίου, 2007 στις 7:07 μμ
Μικρασιάτης
Και τι μπουνταλάδικα ορνιθόπουλα!
Τους αφιερώνω την παρακάτω underground μαντινάδα, που έχει σχέση με τρία πονεμένα ποιητικά πουλάκια:
Και το πουλάκι που’ναι πουλάκι κι εκείνο έχει πόνο
κι απάνω στο ξερό κλαδί πάνω κάτω τονε περνά τον χρόνο
Μην τονε κλαις τον αητό οπου πετά σαν βρέχει,
μόνο να κλαις το πουλάκι οπού φτερά δεν έχει
Τρία πουλάκια χωρίς φτερά με νόστο τον ουρανό θωρούν
αλλοίμονο να πετούν μόνο στον υπνάκο τους μπορούν
4 Μαρτίου, 2007 στις 7:32 μμ
RENAISSANCE STUDENT 101
Γειά σου ορέ |ικρασιάτη, φτεροκόφτη! 🙂
Ημουν αητός και υψώθηκα
στον ουρανό, στ’αλήθεια
είδα τις κότες, παρασύρθηκα
και άρχισα τα παραμύθια
Μια κότα αγνή Μικρασιάτισα, είδα να μοιρολογούσε
σαν την αλεπού χωρίς φτερά, τα αρχίδια μου ακουμπούσε
δεν έχεις φτερά δεν έχεις φτερά, αητόπουλο, αλήθεια
αφού τώρα είσαι πια χαμλά, και λες και παραμύθια
Καλή μου κότα, κόντεψα να πέσω στα κεραμύδια
καθώς πετούσα μου έκλασες -σαν αλεπού- τ’ αρχίδια
4 Μαρτίου, 2007 στις 7:51 μμ
alombar42
Ηταν πουλί κι υψώθηκε
στον ουρανό, στ’ αστέρια
σαν είδε τη μελαχροινή
που τούκανε χουνέρια.
Ηταν πουλί κι υψώθηκε
κορφή, δεν πάει άλλο,
σαν είδε τη μελαχροινή
να παίζει με τον άλλο.
Ηταν πουλί κι υψώθηκε
έφτασε στο ταβάνι
σαν είδε τη μελαχροινή
να τρέμει στο ντιβάνι.
(Να συνεχίσω;)
4 Μαρτίου, 2007 στις 8:09 μμ
Μικρασιάτης
Αγαπητέ Πάνο,
αφήνω τα ορνιθόπουλα να μουγκρίζουν, ομαδικά
ποιητές εκ του προ-χείρου.
Τελευταίο…
Η Γλώσσα τους παπούτσι, αλλά στο μυαλό … κουκούτσι.
Υ.Γ.
Γιώργο 101,
πολυλογά μας αν για κάθε λέξη που άσκοπα μας γράφεις είχες γράψει ένα byte κώδικα θα ήσουν σήμερα Bill Gates.
Αλλά, πάνω κατω, πάνω κάτω το ξέρανες το κλαδάκι σου.
4 Μαρτίου, 2007 στις 8:31 μμ
RENAISSANCE STUDENT 101
Μην φτύνεις το κλαδί από όπου κρέμεσαι, Μικρασιάτη μου.
ΠΟΛΥ λίγες λέξεις είναι άσκοπες. Ο καιρός θα δείξει το γιατί….
4 Μαρτίου, 2007 στις 9:01 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
RENAISSANCE, κοπανα την, ΤΩΡΑ!
4 Μαρτίου, 2007 στις 9:07 μμ
Μικρασιάτης
Γιώργο 101,
Άντε με το καλό να βγάλεις και συ ένα μεροκάματο.
Σου εύχομαι καλή έκδοση.
Τα ποσοστά μου τα χαρίζω στην αηδόνα που της έχω χώσει το παρατσούκλι sinequanonσαυρίδη.
Χρειάζεται να το ταίσουν πολύ κανναβούρι το καημενούλι γιατί δεν ψηφίστηκε ακόμη η νομιμοποίηση των ναρκωτικών.
Αν περιμένει τον Γιωργάκη στην εξουσία για να φουμάρει την ουσία … ποιός ζει ποιός πεθαίνει.
5 Μαρτίου, 2007 στις 11:19 πμ
bioannis
Απο νωρίς στο μεροκάματο… βλέπω μικρασιάτα μου!! Ξεκινάμε με τα απλά και πάμε στα δυσκολότερα στην πορεία. Δεν είναι άσχημα!! Επι παντός επιστητού, ε?? Και για τα «ναρκωτικά» έχουμε άποψη ??? Πρόσεξε όμως …. σου είπα… το μόνιτορ δεν είναι σολάριουμ.
5 Μαρτίου, 2007 στις 1:10 μμ
Μικρασιάτης
Μου πες, σου πα, πήγε μεσημέρι και με πιασε η πείνα για μια καλή φασολάδα στην λέσχη. Το εθνικὀ μας φαγητό!
Με οργανική σαλάτα και φιρίκι φρούτο φυσικά.
Τα οικολογικά αρνάκια (χωρίς διοξίνη) θα τα φήσουμε να βοσκήσουν μέχρι το Πάσχα.
5 Μαρτίου, 2007 στις 2:27 μμ
Alcibiades (!??)
«Πρεπει να ξερεις αδερφε, οταν δεν εχεις μυγα,
πως δεν μυγιαζεσαι ποτε κυριως στην καλυβα,
που πεφτει δουλεμα χοντρο, δουλεμα σα χαλαζι
κι αν δεν αντεχεις παγαινε μοναχος σου στ’αγιαζι,
της ερημιας, της μοναξιας και της αδιαφοριας.
Καταλαβε λοιπον μικρε, οτι σε αγαπαμε,
για τουτο και συχνα πυκνα το κεφι σου χαλαμε…»
Μικρασιατα, αυτο ειναι και το μονο «ποιημα» που απευθυνθηκε ποτε στην αφεντομουτσουναρα σας. Ολα τα αλλα εχουν σχεση μαζι σας μονο οσο εχουν σχεση με τη μυγα σας και το μυγιασμα σας…
Η μονη περιπτωση να πεταξει σαν αιτος ενας «κοκκορας» ειναι οταν ο αιτος θα τον κουβαλαει στη φωλια του σαν λαφυρο…
Διωξ’ τη μυγα…
5 Μαρτίου, 2007 στις 3:09 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Πανο,
μια θερμη παρακληση-προταση·.
Για να μη σου κανουμε κωλος ολα τα ποστ, αυτο το ποστ να το βαλεις στην ακρη αριστερα (πως τη λενε αυτη τη μαλακια?), να του βαλεις και μια ταμπελα «Κωλοχανειον» ή «παιδικη χαρα» ή «εκκλησια του δημου» για να ερχομαστε εδω να ξεχαρμανιαζουμε λιγακι.
Μπορω να αναλαβω τη γενικη διευθυνση (θαλαμοφυλακας), με εσωτερικο βοηθο το RENAISSANCE του οποιου θα του αναθεσω σημαντικα καθηκοντα αποκλειστικης απασχολησης (κατι σαν ολοημερο σχολειο) ωστε να μην εχει χρονο ουτε ν΄αναπνευσει.
Επισης θ΄αποροφηθουνε και αλλα παιδακια ευπαθων κοινωνικων ταξεων (προσφυγοπουλα κλπ) στα οποια θα γινεται δουλεια κοινωνικης (επαν)ενταξης οπως στο «χαμογελο του παιδιου».
Απο καιρο ηθελα να σου ζητησω να μου ανοιξεις ενα μαγαζακι μες την καλυβα για να στεγαστει το «Ιδρυμα θειος Ισιδωρος» και το κανω τωρα που στο παρον ποστ απεδειχθη η δυναμη της επικοινωνιας.
Ελπιζω το αιτημα μου να τυχει θετικης αντιμετωπισης.
5 Μαρτίου, 2007 στις 3:41 μμ
Παπούλης
Θείε επιτρέπονται αι συμβολαί εις το κ…χανείον ;;;;
Έτσι κατέρρευσε απνευστί
εις την αγκάλην πόρνης
μη έχων τύχην αγαστή
ο δυστυχής ο όρνις
Ίπταντο άνωθεν χιαστί
πεντέξη χελιδόναι
του μαύρου έαρος οι ανθοί
σαθραί κοτυληδόναι
Στρουθίων οι τιτιβισμοί
αποπροσανατολισμοί
της ρέμβης η ηλικία
ιατρών δεν έχει χρεία
5 Μαρτίου, 2007 στις 3:43 μμ
Πάνος
θείε Ισίδωρε,
εντός της; ημέρας (Δευτέρας) το αίτημά σου θα ικανοποιηθεί.
11 Μαΐου, 2007 στις 12:30 πμ
Νοσφεράτος
Τωρα που ειδα αυτό το πόστ ,νιωθω πουλι στη φακα
που ημουν οταν παιζατε κανοντας τοση πλακα;
11 Μαΐου, 2007 στις 12:39 πμ
Πάνος
Τρανσυλβανία ήσουνα, καημένε Νοσφεράτε
όταν εδώ η ποίησις εμάθαινε καράτε…
11 Μαΐου, 2007 στις 12:48 πμ
Νοσφεράτος
ως νυχτεριδα, κουρνιαζα εις τα Ψηλα Καρπάθια….
ενώ χανόντουσαν εδώ ,αυγά μα και καλάθια…
11 Μαΐου, 2007 στις 1:19 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Εδω και παλι, οπως παλια
που υπηρχανε αξιες
κι οι νεοι δε φτιαχνοντουσαν
μ΄ενα σωρο ουσιες
μονον τους ενδιεφερε,
το πνευμα τους να οξυνουν
και οχι οπως σημερα
τ΄αρχιδια τους να ξυνουν
και στο μυαλο τους εχουνε
ολο στο φυσαρούφα
να καθονται ολοι πρυνηδον
και να φουμαιρνουν τρούφα
11 Μαΐου, 2007 στις 1:37 πμ
Παπούλης
…κανένας δεν εμίσησε
την έμμισθη τη λούφα
τις μίζες και τα ομόλογα
που αποδειχτήκαν μούφα
Θείο ταχέως ηρέμησε
οι νεολαίγοι παίζουν
με ό,τι εμείς τους δώσαμε
αντί να μας ξεχέζουν
Σαν τάλεγε ο Επίκουρος
μας έπιανε αλαλία
Γι αυτό και το παπαδαριό
τούκαψε τα βιβλία
(Τα παιδιά της Χελιδόνας)
11 Μαΐου, 2007 στις 6:26 πμ
omadeon
Πολύ ωραίοι είσαστε, ποιηταί διανοηταί, φτιαγμένοι
αντί να είστε υπάκουοι υπάλληλοι, κατα-γαμημένοι
Μα δεν βγαίνει έτσι μεροκάματο, στου ιντερνέτ τα δίχτυα
να γράφουμε στίχους βολικούς, για θέματα παραμύθια
Ο θείος κάτι ξέρει και γελά, και τον ντουνιά σαρκάζει
Την τζούρα που ο άνεργος ρουφά, ο θείος ξεσκεπάζει
Ο θείος που γαμεί και εμπνέεται, δεν μασάει «Σαρκόζυ»
Για τα πρεζόνια ο συντηρητισμός, είναι αυτό που αρμόζει
11 Μαΐου, 2007 στις 9:55 πμ
skoupitsa
Ομόλογα διαθέτω με δομή
Κι έτσι θα φτιάξω
Μια ψηλή οικοδομή
Στο ρετιρέ της
Σε απάνεμη γωνιά
Θα΄ χω για σένα
Νοσφεράτε, μια φωλιά
Από ψηλά καθημερνά
Να επισκοπείς
Τις ζουμερές λευκόσαρκες
Που θα επισκεφθείς
Αυτές που παιχνιδιάρικα
Γι αρχή θα τις δαγκώνεις
Και ύστερα με μέθοδο
Θα τις επιμορφώνεις
Στης κοινωνίας το άδικο
Στου έρωτα το ρίσκο
Στου απέθαντου το μαρασμό
Που τριγυρνά με δίσκο
Κι εκεί μαζεύει αχόρταγα
Σταγόνα τη σταγόνα
Δείγματα από αίματα
Απ’ ανάρχες και πρεζόνια,
Κυράδες συντηρητικές,
Ζουρλές σαν την Λουκά
Παπάδες κι αρχιδικαστές
Μ’ ακίνητα ακριβά.
Κι ύστερα στο υπόγειο
Θα σού’ χω τα εργαλεία
Για μια πολυμετάγγιση
Γλυκιά ως αμαρτία
Απ΄ το πολύ ανακάτεμα
Να γίνει παραζάλη
Κι όσοι θα συμμετέχουνε
Να’ χουν χαρά μεγάλη
Κατόπιν απ’ τα δείγματα
Απόσταγμα να φτιάξεις
Και σε μικρά φιαλίδια
Τις δόσεις να μοιράσεις
Όποιος σφινάκι θα το πιει
Στα ίσα του θα έρθει
Κι αποποινικοποίηση
Ξανά δεν θα γυρεύει.
11 Μαΐου, 2007 στις 3:09 μμ
Νοσφεράτος
…γλυκα με νανουριζουνε των ποιητών τα λόγια
σε τουτη τη μικρή γωνια ,μακρια απ’τα λαμόγια…..
σαν χελιδονες που πετουν και ολο τιτιβιζουν
και την μικρή φωλιτσα τους,ολο καμαρι χτιζουν…
(Παναθεμα σε ξενιτεια,πήρες τον Μικρασιατη
που ειχε και πενα ζορικη, και την ψυχή αερατη…)
11 Μαΐου, 2007 στις 3:52 μμ
Alcibiades (!??)
Banished in America?
(Η νοσταλγια των καλυβιστων*)
Εμβληματικος
και ηρως
μοιραιος,
ικανων
ψυχην και καρδιαν,
επαιδευσε, αλλ’ ουκ επαιδευθη,
του αρχαιου
αιματος
και της ακαματου
γραφιδος
επερειδομενος,
ινα
την καλυβην αλωσει,
εις Κωλουμπια
ηξορισθει
τελικως…
Οπου,
η του αιματος σκωρια,
η της γραφιδος ρευσις,
η της καρδιας κωφωσις,
κλεος.
Ομως, η του νεανισκου απουσια,
βαρεια.
*Μια αρενα την ημερα τον γιατρο τον κανει περα…
11 Μαΐου, 2007 στις 4:04 μμ
Νοσφεράτος
Για το μακρυ το ποιημα σου
εχω να πώ, skoupitsa
πώς λίγο μου εθυμησε
την γκομενα Κικιτσα
που ητανε λευκόσαρκη
μέ πόδια ολο χαρη
μα ειχε καρδια λιποσαρκη
και μ’ επαιξε στο ζαρι…
κι ενώ την επιμορφωνα
με μεθοδο και πεισμα…
αυτή, για να διοριστει….
εψαχνε να βρει βυσμα…
και την αγάπην, μπερδευε
με το Παντοπωλειο
(εν τελει διορισθηκε
σε ενα Υπουργείο…)
Δεν μετανιωνω που ‘χασα
την γκομενα Κικίτσα
ιδιως τωρα που μοιασε
τη θεια μου τη Νίτσα…
11 Μαΐου, 2007 στις 4:20 μμ
Νοσφεράτος
Οι ποιητες ζουζουνιζαν
σαν μελισσες στην γυρη
πώς εχασα τόσο καιρό
αυτό το πανηγυρι;;; 😦
11 Μαΐου, 2007 στις 4:38 μμ
Alcibiades (!??)
Ξεκινησε οταν εσυ ,
για τη μνησικακια,
και τον εθνολαϊκισμο,
εκανες μαλακια
και του εκ Φρυγιας κοκκορα
καθοσουν και απαντουσες,
σαν να ταν λεει ικανος,
βαθεια μεσ την ψυχη του,
να «πιασει» οτιδηποτε,
εκτος απ το πουλι του…
Μετα ησουν εξοριστος-εκτος κι αν κανω λαθος-
και εχασες το κουρουμπελο,
οπου με μεγα παθος,
εγιναν ολοι ποιητες,
αλλα και μονομαχοι,
για χαρη αυτου του πετεινου,
εγινε ολη η μαχη.
Και εγεννηθη το ΙΘΙ,
απο τη «χελιδονα»,
ομως ολιγον δυστοκο
μας βγηκε μεχρι ετωρα.
11 Μαΐου, 2007 στις 4:45 μμ
Alcibiades (!??)
:smt023
11 Μαΐου, 2007 στις 5:02 μμ
Νοσφεράτος
…ομολογώ τα λαθη μου
κακο το ριζικό μου…
λες να παρεξηγήθηκε
το Μικρασιατικό μου;
λές, τωρα η ψυχουλα του
αλλού να βολοδερνει..
και κει μακρια στη ξενητεια
ο πόνος ,να τον γδερνει;
αχ νατανε ,να γυριζα
τον χρονο λιγο πίσω,
στου Μικρασιατη δακρυα
και πόνο δεν θα αφήσω…
11 Μαΐου, 2007 στις 5:30 μμ
Νοσφεράτος
Το ξεχασμένον Ιδρυμα , γιατί αφεθη ετσι…;
που είχε ενδοξον αρχή κι’απεγινεν γκιουβετσι….;
Μη στελεχώθη ασχημα,μήπως δεν ειχε πόρους….;
γιατι δεν λειτουργεί καλά και μας αφήνει απόρους;
11 Μαΐου, 2007 στις 5:59 μμ
Alcibiades (!??)
Ο καυλοπυρεσων θειος,
περι τις «θειτσες» τυρβαζει,
και το ιδρυμα το εχει,
φαει το πικρο μαραζι…
Πως να αντεξει ιδρυμα,
οταν ο ιδρυτης του,
τα ξυνει εις την ντατσα του
και «γραφει» το παιδι του;
11 Μαΐου, 2007 στις 6:43 μμ
Νοσφεράτος
Αυτά βλεπουν τα ματια μου και κλαιει η καρδια μου…
τοσα δεινα μαζευτηκαν ,πονουν τα σωθικά μου…
λαχταριστα,σπαρταριστα, μα οχι δια βρωσιν
μη κι εχει ο Πόντος συνταγήν ,Καλύβαν δια να σωσειν….
11 Μαΐου, 2007 στις 7:34 μμ
Πάνος
Πως μας θωρρείς ακίνητος, που τρέχει ο λογισμός σου;
(Πρρρ, Νόσφυ, σε σένα μιλάω!)
Να το ξεχάσεις δε μπορείς το Μικρασιατικό σου;
Το είχες, δεν το ήθελες, τόχασες, το θυμάσαι
με τη γλυκειά του ανάμνηση τώρα θε να κοιμάσαι…
Ο θείος μας Ισίδωρος, στη ντάτσ(ι)α του κλεισμένος
για την απώλεια θρηνεί, βαρύς, φουρτουνιασμένος…
Αλκιδιάδης ο πολύς, ο μέγας στιχοπλόκος
ιδού που περιφέρεται δώθε κι εκείθε ασκόπως
(προς όλους: Σκουπίτσα, βιογιάννη, Ασμοδαίο, Σχολιαστή, παπούλη και λοιπές καλυβιστικές δυνάμεις)
Αφήσατε τα δάκρυα, ω φίλοι καλυβίστας
γιατί απομακρυνόμεθα απ’ την κορφή της λίστας*
κανα ποστάκι γράψατε, να έχουμε υλικόν
γιατί μας βλέπω σύντομα στης λίστας τον βυθόν!
Ιδού, ο καλυβοκύρης σας σύντομα θα την κάνει
αφού σε άλλα θέματα έχει μαλλί να ξάνει.
Κι όσο να ξάνει το μαλλί και να ξαναγυρίσει
κοιτάξτε η καλύβα μας να μην χρεοκοπήσει!
——
*πλάκωσε πάλι κι ο πασχάλ – είναι και κυπελούχος
μια θέσιν εκερδίζαμεν σαν ήταν αδειούχος
11 Μαΐου, 2007 στις 8:23 μμ
Νοσφεράτος
…Πάνε μου μόλις γυρισα απ’ οδοντογιατρεσσα
(γιατί ολα μου ,τα δοντια μου ειναι για… χεσε μεσα )
και πεφτω εις το ποιημα σου ,και μεπιασε ενας πόνος
γιατί ο Μικρασιατης μας, ειναι στα ξενα,μόνος…
Μετανοω πολύ πικρα ,για οσα εχω κάνει
γιατί μου λειπει τρομερα και εχω αποκαμει,
τον θειο τον Ισιδωρα, να βλεπω ,διχως κεφι,
τον Γιωργη τον Ομαντεον να μη χτυπά το ντεφι…
Αλκιβιαδην πένθιμον, να γραφει σαν τον Καλβον
και τον βιοιωαννην μας ,στο φεστιβαλ το μαυρον
Αλίμονο και Τρισαλι!κατι να κανουμε ολοι
ταρα τατα ταρατα τα ταρατατα τολι!!
11 Μαΐου, 2007 στις 8:38 μμ
Πάνος
Tα δόντια εις τον βρυκόλακα είναι ΤΟ εργαλείον
δε γίνεται να σείονται, ούτε να βγάζουν πύον.
Πρέπει να είναι κοπτερά, να κόπτουν με την μίαν
αλλιώς κάτσε καλύτερα και τράβα μαλ***αν.
Αν ίσως τους οδόντας σου χάσεις, ω Νοσφεράτου
ρεζίλι θέλει να γενείς σ’ όλους του Κόσμου Κάτου*
Μα τώρα σ’ αποχαιρετώ, το βιογιάννη θάβρω
ουϊσκιον σκωτσέζικον να πίωμεν, το λάβρο**
—–
*Κάλβειος σύνταξις
**Μέτριος στίχος, λόγω βιασύνης. Μπαρδόν!
11 Μαΐου, 2007 στις 8:52 μμ
Νοσφεράτος
Το ρέκβιεμ της Καλύβας( προσωπική Μαρτυρία)
… Μες την Καλύβαν πέρασα στιγμές φουρτουνιασμένες
Και χίλιες περιπέτειες μπαρουτοκαπνισμένες
Με Μικρασιατη μάλωνα και μουρθε εξορία
Και πέρασα πολύ πικρά εκεί στην Σιβηρία….
…Ύστερα ξαναγύρισα ,…έκτισα την ποινή μου
Και σιγο έχτισα ξανά την Καλυβοζωήν μου
Πέρασα ώρες μαγικές , για λίγο ευτυχισμένες
Μα τις χαρές , η μοίρα μας, τις έχει ξε -χεσμένες
Να ξάφνου που εχασαμε και τον μεγάλο Φρυγα
Κα μείναμε στην μοναξιά, σαν -μες το γαλα- μυγα
11 Μαΐου, 2007 στις 10:29 μμ
σχολιαστής
Μικρασιάτη, γύρνα πίσω,
τί να πώ για να σε πείσω;
Mικρασιάτη πατριώτη
γύρνα στην καλύβα του Παναγιώτη.
Ηρθανε μέρες θλιβερές
κι ώρες δυστυχισμένες
χωρίς το Μικρασιάτη μας
περνάνε κατσιασμένες.
Απο μικρό κι απο τρελό
μαθαίνεις την αλήθεια
κι απο το προσφυγόπουλο
δεκάδες παραμύθια.
11 Μαΐου, 2007 στις 11:18 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Πες μου Σκουπιτσα τι μπορω για σενανε να κανω
για να μ΄αφησεις ν΄ανεβω στη σκουπα σου επανω
να κατσω πισοκαπουλα στης σκουπας το κονταρι
και να πεταξουμε μαζυ να παμε στο φεγγαρι
κι αναμεσα στα συνεφα οταν θα κανεις σουζα,
κι η σκουπα ειναι οπισθόβαρη, θα σε κρατω απ΄τη μπλουζα
θα μας κοιτανε τα πουλια που φευγουν για το νοτο
κι εσυ θα λες:-Μη μου τραβας τη μπλουζα ρε γαμωτο
κι εγω θα πω σ΄ενα πουλι (οταν κατεβει κατω),
να δωσει χαιρετισματα πολλα στο Νοσφερατο
κι απ΄την καλυβα οταν περνας, που ειν΄στο βουνο επανω,
θα στελνω χαιρετισματα στον ανηψιο μου Πανο
Τα πραγματα σου μαζεψε, πες το μεγαλο αντιο
Σκουπιτσα παρ΄τη σκουπα σου και φυγε με το θειο.
12 Μαΐου, 2007 στις 12:20 πμ
skoupitsa
Θείε επιτέλους πρόσεξες το σκουποσάλπισμά μου
Και αν στο Νόσφυ χάρισα τα στιχουργήματά μου
Τη σκούπα μου για σε κρατώ, ευθυμογραμμισμένη,
Και είμαι στο σκουπόξυλο ήδη ανεβασμένη
Στις σούζες μην ανησυχείς και δεν θα μού τσουλίσεις
Είμαι επιδέξια εγώ και θα ισορροπήσεις
Ίσως να βρούμε πρόβλημα λίγο στην κατηφόρα
Μα θα φροντίσουμε κι οι δυο να ναι σωστή η φόρα
Βγες το λοιπόν και κοίταζε από τη Ντάτσ(ι)α επάνω
Μη με μπερδέψεις πρόσεξε με κάνα αεροπλάνο
12 Μαΐου, 2007 στις 1:17 πμ
Ασμοδαίος
Ωραία ειν’ η σύναξις κι ανάλαφρη η παρέα,
ο θείος ενορχηστρωτής. Όλα θα παν ωραία!
Εμπήκα βράδυ και εγώ να γράψω το κοντό μου
μα και μακρύ αν θα μου βγει αυτό το ριζικό μου.
Κοντούς σκωτσέζους θα πιανε ο κύρης και ο Γιάννης
Κι ύστερα θα γυρίζουνε στους δρόμους, γιατί χάνεις
αν δεν μπορείς αποβραδίς να κάνεις περιπάτους
μέσα σε δρόμους αδειανούς μ’ όλους να ‘ναι φευγάτους.
Για να μη βρουν ανάστατο, όταν θα παν, το σπίτι
θα δώσω μία συμβουλή από το συντοπίτη:
Καθένας, όπως έστρωσε, θα πέσει να πλαγιάσει.
Στο σπίτι ακροποδητί η μέρα ΠΡΙΝ χαράξει. 🙂
Τώρα, για την παράκληση του κύρη προς τους φίλους
ας φύγει η απάντηση αμέσως απ’ το χείλος:
όλη τη μέρα τρέχουμε, το βράδυ επίσης όλο,
γιατί το γάργαρο νερό μας πήρε απ’ τον κ**ο.
Σύντομα θα σας στείλουμε το κατιτίς μας, όμως,
δεν είναι τίποτα βαρύ, ούτε κανένας τόμος…
Ο Νόσφυ φιλοσόφησε και είδε το καλό του:
θέλει μαζί του πάντοτε το Μικρασιατικό του!
Πρέπει να σας αφήσουμε εγώ μα κι ο εαυτός μου,
γιατί έχω ξύπνημα πρωί και είν’ κι ο διαγωνισμός μου.
Goodluck για ευχηθείτε μου, δώστε μου τις ευχές σας
κι αν όλα θα πάνε καλά εγώ στις προσταγές σας.
Αντι για υστερόγραφο ή τέλους μαλακία
σε όλους σας θα απευθυνθώ: έχω μια απορία:
Ποια είναι η ντάτσ(ι)α, ρε παιδιά; Απηύδησα ο δαίμων!
Γιατί ‘ναι πια πανδύσκολη η αγωγή των νέων!
12 Μαΐου, 2007 στις 2:02 πμ
Νοσφεράτος
(ασχετο…)Εσύ ξεκαλτσωτη στους δρομους σεργιανάς
Ενώ εμενα εδώ με πνίγει ο σεβντας
Χαιρομαι που ζωντανεψε ξανά η Χελιδονα
και κελαιδά ξεδιαντροπα σαν να ταν Αηδόνα
πηδουν χελιδονοψαρα εις τον αφρόν κυματων
παρά τον ψαροπόλεμον καθε λογής κομματων
χαιρομαι που ξανάνιωσε του Πάνου η Καλυβα
εστω και με αντίτιμο, να στριβει η καθε Βίδα ,
(και να που τωρα γινομαι χελιδονυχτερίδα)
Σκουπιτσα, απο την σκουπα σου ,τον Θειο μη αφηνεις
και συ Θειε Ισιδωρα, που καθε πίκρα σβήνεις
ασε λιγο την μπλουζα της ,θελει να ανασανει
εκεί ψηλά που οι αγγελοι κανουνε νάνι -νάνι
και μ’ ολα αυτά τα φεστιβάλ, εγιν’ουρανός ντουμάνι !!
12 Μαΐου, 2007 στις 2:07 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σαν διαβασα τους στιχους σου πουλεγαν (πανω-κατω)
πως αγαπας αλλον ποιητη που λενε Νοσφερατο
ειπα :- θα κλεισω το ΙΘΙ, θα σκισω τα χαρτια μου
και ολα οσα εγραφα (τα επισημα εγγραφα μου
που προσφατα βραβευθηκαν στο φεστιβαλ στις Κάνες)
στους νεουν θα διανεμηθουν να φτιαξουνε τζιβανες!
κι οταν φουμαρουν το φυτο πουχουνε μες τη γλαστρα
να τους θυμιζει την καρδια του Ισιδωρου η καφτρα,
Μα τωρα που καταλαβες ποσο μεγαλο λαθος
ηταν που δεν καταλαβες του θειου το θειο παθος
που ετρεφε αισθηματα λεπτα για εσε Σκουπιτσα
(ενω ο αλλος ποιητης ηθελε την Πιπιτσα
κι ητανε λαθος σου φρικτο πουρτωγε ο θειος πορτα)
καβαλα στο σκουποξυλο τωρα θα παμε βολτα!
12 Μαΐου, 2007 στις 2:26 πμ
Νοσφεράτος
Σκουπίτσα μ’ εγκατελειψες και πήγες με το θείο;
Δεν το αντεχω,δε βαστώ ,θα πάρω παραθείο…
αναποδα θα κρεμαστώ,θα γινω νυχτεριδα
δεν θα ματαεμφανιστώ σε χοροεσπερίδα…
Σκουπιτσα, μεχρις προτινος, κυμάτων μου αφρος
που τωρα ,ξαφνου, μουγινες ο μελανaς ζωμός
12 Μαΐου, 2007 στις 2:27 πμ
Παπούλης
Καλέ μου Θείο παρακαλώ
εκεί ψηλά που θάσαι
εις της σκουπίτσας το λαντώ
να μη συχνά κοιμάσαι
σκουπόξυλα κακεντρεχή
πολλά κυκλοφορούνε
και αν ο αναβάτης κοιμηθεί
στο κ**ο θα του μπούνε
ή σε ντογκφάιτ αν βρεθείς
με ούφο εκ Κωλούμπια
τότε θα τρέχεις να σωθείς
στου ΙΘΙ τα αποκούμπια
Γι αυτό πολύ ανησυχώ
εξαίρετε Θειούλη
άκου του πλήθους την ηχώ
άκου και το παπούλη
12 Μαΐου, 2007 στις 2:30 πμ
Πόντος και Αριστερά
«…μη κι εχει ο Πόντος συνταγήν, Καλύβαν δια να σωσειν….»
Φυσικά Νοσφεράτε και νομίζω ότι πρέπει να πάρεις μέρος:
Ένα «συμπόσιο (άλλου τύπου) για το σταλινισμό».
Τουλάχιστον αυτά που μας ενώνουν ας τα αναδείξουμε!!!!
μ-π
Υ.Γ.
σοβαρομιλώ (όσο κι αν σας φαίνεται τούτη τη στιγμή παράξενο). Και μετά συνεχίζουμε μ’ ένα άλλο «συμπόσιο για τον εθνολαϊκισμό».
Μη βιαστείς να πεις όχι…
12 Μαΐου, 2007 στις 3:06 πμ
Νοσφεράτος
Ω Πόντε και Αριστερε ,γιατί χαλάς την πιατσα!
δεν βλεπεις! χελιδονιασε ως και του Θειου η ντατσα!
Δε γλεπεις; τοσοι ποιητες στησαν εδώ τσαρδακι!
Τι ασχετα μας τσαμπουνάς,δεν σκεπτεσαι λιγάκι;
Στην Χαλιδονα η Ποιησις μας εστησε καρτερι
και μονο εσύ βρε Ποντιε δεν πήρες το χαμπέρι!
Τωρα μπροστα μας εχτισες -στα γρηγορα εναν τοιχο…
Μα… δεν μπορουσες, προσκλησιν, να καμεις με ενα στίχο;… 😦
12 Μαΐου, 2007 στις 3:14 πμ
Νοσφεράτος
Ω σύ Ουρανιον Πτηνον ,Μαυρη Χελιδονούλα
Που ψαλιδιζεις ουρανόν ,(και μου πονάν τα ουλα!)
Ω Χελιδών πολυτροπη,ω ποιητάδων φυση…!
δωσε μυαλόν, στον Ποντο μας, με στιχον να μιλήσει!
12 Μαΐου, 2007 στις 3:20 πμ
Πάνος
Με τους Σκωτσέζους δώσαμε μάχη σκληρή στ’ αλήθεια
ο Βιογιάννης και εγώ – δε λέω παραμύθια.
Τώρα εις τα κρεβάτια μας γλυκά θα κοιμηθούμε
και αύριο με τη δροσιά, θε να τα ξαναπούμε.
Νόσφυ, να ήσουνα και συ στο βρούχος του κυμάτου
να έβλεπες τις κοπελιές εις ώραν περιπάτου
και να λαλείς και να μιλείς για έρωτες και ζάλες
πίνοντας το ουίσκι σου, στις κοπελιές τις άλλες…
Άσε τον Πόντο να λαλεί να λέγει καλατσίας
μη έχουσας αξίαν πλιό παρά μιας νεραξίας.
Άλλη φορά την πρόσκληση να μην την αγνοήσεις
γιατί, μαύρε βουρκόλακα, θα το μετανοήσεις…
12 Μαΐου, 2007 στις 3:32 πμ
Νοσφεράτος
Ειναι ,μα πώς να σου το πώ ,σαν μια τραγωδιαν
με στιχους μεγαλόπρεπους ,ποιησεως αδειαν
και οταν συνεπαιρνεσαι και νιωθεις ευωχιαν
να ακουεις, εντρομος ,φωνήν ,γνωστην, απο μιαν θειαν
που σου φωναζει ξαφνικά: ανηψι Νοσφεράτο
ελα ,και εφερα γλυκό ,ελα! οριστε φατο…
Μπερδευεσαι ,νιωθεις ντροπή ,συναμα και μια ζαλην
ενώ η θεια σε καλεί εις την ζεστήν αγκαλην …
Γκρεμίζεται η Ποιησις ,ηθοποιοι σωπαινουν …
και μόνον, τα χαμογελα, της Θειας ,απομένουν….
12 Μαΐου, 2007 στις 3:39 πμ
Παπούλης
Αχ ορέ σείς Σαλονικιοί
και μιαροί μπαγιάται
των σηκωτσέζων ερασταί
και της λαγνείας εργάται
Αφήσατε άκαρδοι εσείς
μόνο τον Νοσφεράτο
και κορασίδας ευειδείς
ποντίκια δίχως γάτο
Όθεν μου τάλεγε καλά
ο Άλκης τις προάλλες
πως , όχι ούζα και κρασά ,
αλλά με τση μπουκάλες
ύδωρ Σκωτίας πίνετε
μωρέ παλαιοκουφ..ες
12 Μαΐου, 2007 στις 3:46 πμ
Νοσφεράτος
Μα τωρα αποκοιμηθηκα, σκυμμένος στην καρεκλα
(μεχρις που ονειρευτηκα την γκομεναν την Θεκλα…)
Ωρα για να αποσυρθώ εις τα ενδότερα μου
Μη μου τους υπνους ταραττε, χελιδοναψαρα μου…
12 Μαΐου, 2007 στις 4:33 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Κι εγω εδω στη Ντατσα μου κρατωντας μια σκουπα
διαβαζω τα στιχακια της, κι ολα τα λογια που ΄πα
σ΄αλλες γυναικες δεν μετρουν, μοναχα τη Σκουπιτσα
σκεφτομαι τωρα διαρκως. Παραγγειλα μια πιτσα
πανω στην ζυμη την ξανθια να γραφει το ονομα της
με μορταδελα και τυρια, θα πιω και στη υγεια της
εναν σκοτζεζο, ενα αλβανο κι ενα φιλιπινεζο
και το πουλι απ΄το κλουβι θα βγαλω και θα παιζω
κι αυτο γλυκα θα κελαηδει κανοντας τσιου τσιου
εσεις να μην τρομαξετε, θαν΄το πουλι του θειου
12 Μαΐου, 2007 στις 9:54 πμ
Νοσφεράτος
Εξυπνησα πολύ νωρίς ,εφτιαξα κι ενα μπρεκφαστ
για να προλαβω ποιησιν ,μην ξαναδώ εδώ Μπέλφαστ
εβαλα μπόλικο τυρί ,σαλάμι,μορταδελα
και εδώ πάλι γυρισα ,της ποιησης ροδελα
Εχω να πώ στο Θειο μας! Προσεχε την Σκουπίτσα
και εχε την στα πουπουλα …μή την ταιζεις πιτσα
παρα μονάχα φασιανους και των πουλιών το γαλα
και προσεξε την ζηλια σου …μήν κλεινεις σε μια γυαλα
οτι πολυτιμότερο ,αυτή η Καλύβα εχει….
Αμα ,στο κεφαλάκι της κορωνα θες να σεχει (ετσι μου βγηκε τι να κάνω)!
12 Μαΐου, 2007 στις 11:15 πμ
skoupitsa
Εβγήκα από τη Ντάτσια σου λίγο πριν ξημερώσει
Η νόστιμη η πίτσα σου με είχε αναστατώσει
Και μία βόλτα ήθελα μεσ τους αγρούς να κάνω
Να μάσω ροδοπέταλα και να ρθω να σε ράνω
Μα αίφνης μού την πέσανε πεντ-έξι αλλοπαρμένοι
Κάτι αντεξουσιαστές και μαυροφορεμένοι
Με δέσανε πισθάγκωνα, με ρίξανε στο χώμα
Και με το ζόρι μού βαλαν τα τρίφυλλα στο στόμα
Έπρεπε λέει να τα πιω να ρθω να ντουμανιάσω
Κι είτε το θέλω είτε μη απόψεις να αλλάξω
Και τώρα κάπου τριγυρνώ μέσα στην παραζάλη
Τρέξε θείε και σώσε με είμαι σε μαύρο χάλι
12 Μαΐου, 2007 στις 12:14 μμ
Παπούλης
Θείο η Σκουπίτσα σούφυγε
και πάει στους τεκέδαι
εκεί την εκμαυλίζουνε
πεντέξη ντενεκέδαι
τρίφυλλα την ποτίζουνε
η κόρη έχει πλαντάξει
πίτσα του Θείου χρειάζεται
για να την ανατάξει
12 Μαΐου, 2007 στις 1:01 μμ
Πόντος και Αριστερά
Αχ! Νοσφεράτου σύντροφε,
στα δύσκολα με βάζεις
και όλο μου ζητάς να πω
τις θέσεις, που δε λησμονώ,
με τον δικό σου τρόπο!
12 Μαΐου, 2007 στις 2:52 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Οι ποντιοι δε στριβουνε εχουν μεγαλο χαλι,
για τη Σκουπιτσα ολοι μιλουν κι αυτοι τα ιδια παλι
Με Ιωσηφ και Καρολο εχουν μονομανια
κι εχουνε παθει εξαρτηση με τη γενοκτονια
ενα μοναχα θα τους πω, ενα θα τους μυνησω
θα παρω ενα σκουποξυλο να τους γενοκτονησω
12 Μαΐου, 2007 στις 3:43 μμ
Alcibiades (!??)
Ω, θεά, πολυ, πολυ με μελει η θλιψη,
του Νοσφυ του εξαιρετου,
που η τρυφερη του φυση,
στον ερωτα τον εριξε,
της πολυ hot Σκουπιτσας,
μ’αυτη τον εγκατελειψε,
προς χαριν μιας πιτσας,
πιτσας αμερικανικης,
πιτσας καπελωμενης,
μιας πιτσας λεω πολυ Hat,
παγκοσμιοποιημενης,
οπου της σερβιριστηκε-με τεχνη και με χαδι-
στου θειου του Ισιδωρου
την Ντατσα χτες το βραδυ.
Ειναι γνωστος ο θειος μας
σαν εραστης μεγαλος,
και παλι τα καταφερε
να κλαιει καποιος αλλος.
Οπου ειχε μονο την ψυχην
την ομορφη να δωσει,
και πιτσα δεν του περασε
απ το μυαλο να σπρωξει,
σα δολωμα, στην κοπελια
για να την καμακωσει…
Τωρα ο Νοσφυ μονος του,
με ποιηση την βγαζει,
αλλα θαταν καλυτερα,
τη Βεφα να διαβαζει,
να μαθει καμια συνταγη,
με τοπικο το χρωμα,
μηπως την εκαταφερνε,
να πεσουνε στο στρωμα,
την μια, την πανεμορφη,
αλλα gourmet Σκουπιτσα,
κι ετσι μαζι να ιπτανται
σκουποκαβαλημενοι,
στα νεφη, στα αστραποβροντα,
τ’ουρανοσειστη Δια.
12 Μαΐου, 2007 στις 3:55 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα, ανθος των ανθιών και φως των οματιων μου
γερανι της παλιας μου αυλης
(κι οχι αυτης της επαυλης-της Ντατσας) στο χωριο μου
οταν αποδειπνησαμε, την πιτσα αφου ειχες φαει
εγω εναρκωθηκα βαρια κι εσυ εβλεπες τη Σταη,
καποια στιγμη εσηκωθηκα να παω στην τουαλετα
αλλα οταν ειδα κι ελειπες, σκεφτηκα «γαμησε τα!
μαλον θα μου την αρπαξε κανενας φουμαδορος»
κι ημουν θηριο στο κλουβι, δε με χωρουσε ο χωρος,
κι ευθυς σελωνω τ΄αλογο, παιρνω το καριοφυλι
μα μου ΄ρχεται μια μυρουδια σα να καιγαν τρυφιλι
αλλα τσιναει το αλογο και με πεταει κατω
τι ητανε ατι δυστροπο, αγριο και βαρβατο.
Κανω το συνεφρο αλογο και τ΄αστρι χαλιναρι
-«ποιος πουστης, λεω, ετολμησε ναρθει να μου την παρει?»
κι ακολουθωντας την οσμη που το τρυφιλι βγαζει
οταν το καινε οι καπνισται κι ο κοσμος ντουμανιαζει,
εβγηκα σ΄ενα διασελο και βλεπω εσε Σκουπιτσα
που σταυροποδι ησουνα κι εφουμερνες μια πιτσα
Ναι! Δε σου λεω ψεματα, καθοσουν σταυροποδι,
κι ειχε η πιτσα γέμιση σαλαμι απο χταποδι
και μια στρωση τριφυλο με καρβουνα στη μεση
κι εσυ ετρωγες με βουλημιά, φαινοταν να σ΄αρεσει!
και σε κρατουσε ενας ποιητης, του λεω: «-Αστηνε κατω»
και μες το μισοσκοδαδο βλεπω το Νοσφερατο!!!
οπου τον ειχα στο ΙΘΙ διεθυντη απ΄τους πρωτους
να προσαρμοζει προσφυγες, να τους μαθαινει τροπους,
κι αυτος σε αρπαξε απο ΄με, σ΄απηγαγε Σκουπιτσα
και σ΄εφερε στην ερημια να σε μπουκωσει πιτσα!
12 Μαΐου, 2007 στις 4:06 μμ
Alcibiades (!??)
Του θειου την αφυπνηση,
θελω να χαιρετισω
κι ας ητανε αποτομη,
στο ιδρυμα μας πισω,
τον βλεπω τωρα να τραβα,
και να το ξεσκονιζει,
κι αν ερθουνε ολα καλα,
και κανα ποστ θα γραψει.
12 Μαΐου, 2007 στις 6:12 μμ
skoupitsa
Άλκη το Νόσφυ μη λυπού, κι αν διάβασες αρχήθεν
πολυώροφη οικοδομή τού έταξα του δήθεν
Έτσι που μ’ αποκάρδιωσε ο παλιονοσφεράτος
λίαν επεδειρόμενη αισθάνθηκα εσχάτως.
Έμοιαζε μ’ άλλες εποχές που τις θυμάμαι ακόμα
σαν θύμωνε ο ινστρούχτορας και σ’ έδιωχνε απ’ το κόμα
Το δίδαγμα που έδωσε ο θείος μην ξεχάστε
και μεσ το μυαλουδάκι σας καλά να το περάστε
Δεν είναι το πολιτικώς ορθό αυτό που μας ενώνει
Μα η βόλτα στο σκουπόξυλο που μας κατα…..ώνει
12 Μαΐου, 2007 στις 6:32 μμ
Πάνος
κατα…ματώνει;
κατα…χρεώνει;
κατα…κρυώνει;
ή
κατα…τροπώνει; 🙂
12 Μαΐου, 2007 στις 7:03 μμ
skoupitsa
Αύτη η πρόθεση κατά έχει μεγάλο βάρος
και γέρνει το σκουπόξυλο και ρίχνεται στο χάος
Υπάρχει δε και ο κίνδυνος άμα θα πεις κατά
οι άλλοι ν’ απαντήσουνε έλα να φας σκατά
δε ρωτάμε και το θείο;
12 Μαΐου, 2007 στις 9:08 μμ
Παπούλης
Όθεν αποδεικνύεται περίτρανα τοις πάσι
ότι ο Θείος μήποτε πρόκειται να γεράσει
και ότι ισχύει πανταχού , και εν Αγίω Όρει
η θρίξ σαρώθρου θηλυκού θα έλκει και βαπόρι
12 Μαΐου, 2007 στις 9:38 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα εισαι ποιητρια του υψους των μεγαλων
Λασέ, Σανσέ και Μπαλανσέ κι ολλων των …ετσι Γάλλων
Να σε ρωτησω το λοιπον, μην εισαι Γαλλοπουλα?
γιατι οπως καταλαβα δεν εισαι ΕΛληνοπουλα!
Μην εισαι απο την αραπια, απο τους αγιους τοπους?
γιατι οι δικες μας, σιγουρα, δεν εχουν τετοιους τροπους,
ουτε τη ευρυμαθεια που εσυ επιδυκνυεις
(σε καθε σου παρεμβαση αυτο αποδικνυεις).
Μη κι ερχεσαι απο μακρυα και πας πολυ αλαγρα
κι εχεις τα μπαγκαζια σου σοφια γεματα καργα?
Σαν αμαζονα σε κοιτω στης σκουπας το κονταρι
κι αναρωτιεμαι σχετικως, μη σουχω ταξει ψαρι?
Το μεν «πολιτικως Ορθον» να μην σε αποκαρδιωνει
(το μονο ορθον ο Ισιδωρος τοχει στο παντελονι!)
το δε κατά και το διά, το αντί, το αμφί, το από,
ειναι μυστηρια πραγματα, δεν ξερω τι να πω!
Τωρα σωπαινει ο ποιητης(!!!), και στρεφεται εντος του,
τηραει δεξια, τηραει ζερβα, ψαχνει τον εαυτο του
βλεπει το εντος του ανακατο και μια σκουπα αρπαζει
κι οσο σκουπιζει, πιο πολυ το μεσα του σπαραζει!
και τοτε βγαζει την ποδια, τη σκουπα καβαλαει,
δινει βιτσιά στη σκουπα του κι αρχιζει να πεταει!
κι υψηπετής κι απροσβλητος πεταει προς τη Σκουπιτσα
σαν νατανε ντελιβεράς και να της παει πιτσα!!!
12 Μαΐου, 2007 στις 9:54 μμ
Πάνος
Σαν όντε βγαίνει ο αετός, τ’ άλλα πουλιά σωπαίνουν
και στις φωλιές τους ήσυχα φτεροκοπάν και μπαίνουν
αράζουνε στον καναπέ και παραγγέλνουν πίτσα
– έτσι κι εμείς, με δυό αητούς: Ισίδωρο, Σκουπίτσα
καθόμαστε στα λάπτοπ μπρος και όλοι καρτερούμε
τι άλλο μέλλεται να πουν, τι μέλλεται να ιδούμε!
12 Μαΐου, 2007 στις 10:21 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Αλκη, εδω που βρισκομαι, στη Ντατσα μου κλεισμενος,
δεν παιζω αβερτα το πουλι, μα ειμαι απομονωμενος
διοτι εκπονω ενα πονημα πνευματικο και πρεπει
σαν το διαβαστε την καρδια μα και το νου να τερπει!
Κι αν για να γραψω προκειται καμια μαλακια
δεν καθομαι καλυτερα να παιξω μαλακια?
Ο Οιστρος μου εμυνησε να γραψω ενα βιβλιο
το οποιο θα δημοσιευθει εις το φιλοξενειο
Με ειδε που εγραψα παλια περι φλουδος ντοματας
στο οποιο περιεγραφα πως εσκισα τη γατα
κι ηθελε κατι δυνατο που την ψυχη να υψωνει.
Τοτε κι εγω εσκεφτηκα μια φλουδα απο πεπονι
κι υστερα παλι σκεφτηκα μια φλουδα απομ καρπουζι,
πως θατανε καλυτερα, και πιο πολυ θα τσουζει!
Κι ετσι οταν με καλεσε η Silia να γραψω
ενα τραγουδι που αγαπω και να το περιγραψω
μια ιστορια θυμηθηκα (πανε τριαντα χρονια)
που για καρπουζια μιλαγε και οχι για πεπονια.
13 Μαΐου, 2007 στις 1:33 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Παιδια μου, ειμαι ολος χαρα που βρισκεστε κοντα μου
(μηπως πεθαινω κι ηρθατε να παρτε τ΄αρματα μου?)
βλεπω τριγυρω ποιητες που ηρθανε εδω πανου,
εδω, στην εδρα του ΙΘΙ, στο σπιτικο του Πανου
και πλεκουν με τους στιχους τους καλαθια και πανερια
που μεσα χτιζουνε φωλιες χελδονια και περστερια
μα θα σας πω εναν καημο που καιει το εντος μου:
λειπει ο Athanassios (ο αλλος ανηψιος μου),
κι ο Ιχνιλατης, ουτε αυτος ηρθε, κι εχω αγωνια
που να γυριζουν αραγε (μην ειν΄στην Ισπανια
και ασωτευουν στο Μπιλμπαο με τιποτα πουτανες?
μην εχουν παει στο φεστιβαλ και στριβουνε τζιβανες?
Πάνο παιδι μου πηγαινε και ψαξε να τους ευρης
και πεστους πως ο θειος τους σ΄εστειλε να τους ευρης
πες τους να ρθουνε γρηγορα τα ματια μου πριν κλεισω
αλλιως απ΄τη διαθηκη μου θε να τους αποκλεισω!
κι αν δεις κανα κλεφτοπουλο πουναι συνοστησμενο
με δυσκολια να πορπατει και ναναι σα χεσμενο,
παρτο και φερτο γρηγορα να παρει την ευχη μου,
τι κιαν το συνοστησανε?, δεν ειν΄ κι αυτο παιδι μου?
που τοχα μες το Ιδρυμα μη βρεξει και μη σταξει
και τουχα κανει φιμωση μυαλο μηπως κι αλλαξει
δεν τουχα βαλει το Σουή μονιμο δασκαλο του
τι τοπιασε και εφυγε, πηρε των οματιω του
που να γυρναει το δυστυχο? σε καμια παραλια
να περιφεριφερεται ασκοπα, ή πηγε στη Φρυγια?
***
-Κι ετρεξε ο Πανος γρηγορα σα νατανε ζαρκαδι
ψηλα στη ραχη στο βουνο και τρεις φορες φωναζει
Παιδια πεθαινει ο θειος μας, ακους ορε Ιχνιλατη
ακους Θαναση ξαδελφε κι εσυ Μικρασιατη?
Το αντιλαλουνε τα βουνα το λενε τα λαγκαδια
το τραγουδανε τα πουλια κι ο γκιωνης κλαιει τα βραδυα
κι ενα πουλι, καλο πουλι, δεν κανει τσίου-τσίου
μονο βρυχαται σαν θεριο, ειν΄ το πουλι του θειου
που με φωνη στεντορεια (φωνη σαν του ντελάλη
που οταν φωναζει τουρχεται το αιμα στο κεφαλι
και κοκινιζει ολοκληρο σαν αναμενος γλομπος
κι ειναι σκληρο και δυνατο σα ναναι ο γορδιος κομπος)
Φωναζει: θελω ολοι σας να ρθειτε στο ΙθΙ
και οποιος δεν καταλαβε να παει να γαμηθει!
13 Μαΐου, 2007 στις 2:16 πμ
Παπούλης
Μη -κρασιάτη μου καλέ , ταχέως να επιστρέψεις
του Θείου τα παθήματα εσύ να κανακέψεις
από τη Προύσα φέρε του ένα αργιλεδάκι
ότι η Σκουπίτσα τούφυγε και είναι χαρμανάκι
τις πύλες του Ιδρύματος ταχιά σπεύσε να κρούσης
και φέρτου απ το καλύτερο πούχει ο Άγιος Προύσης
γιατί αν δε τον προλάβουμε , θα βγούμε στο ζακόνι
και η πίτσα του Θειούλη μας θα γίνει μακαρόνι
Άλκης και Πάνος πέρασαν , είδαν τον στο κρεββάτι
που όλο σε σκεφτότανε ο τάλας , Μη-κρασιάτη
Γι αυτό και τα οποία μου σβέλτα θα πακετάρω
με τη μαγκούρα μου στο ΙΘΙ αύριο να αρριβάρω
και εγχειρίδιο φίμωσης παίρνω για να διαβάζω
καιρός πλέον δε μούμεινε , παπούλης , να ρεμβάζω
στο Ίδρυμα δε κληροδοτώ όλη τη περιουσία
και απέρχομαι μετέπειτα εις την Κουτλουμουσία
εκεί ελπίζω δια να βρώ πολλά υποσχομένους
νέους συνωστιζόμενους αρκούντως φιμωμένους
ίνα εφαρμόσω αυθωρεί επιταγάς του Θείου
και εντολάς του Ίδρύματος , άλλως Κωλοτουμπίου
13 Μαΐου, 2007 στις 2:28 πμ
skoupitsa
Αν Γαλοπούλα ήμουνα και δη εξ Οινουσσών
Φοβούμαι θύμα θα έπιπτα των ιατρικών λαθών
Που το υγιέστατο πουλί το είχαν στραγγαλίσει
Αφού κακώς επίστευσαν πως είχε αρρωστήσει
Μα ενόμιζα θειούλη μου πως σού είχα εξηγήσει
Προσφυγοπούλα είμαι κι εγώ απ του Τσεσμέ τη βρύση
Μα τι ακούω θείε μου τέτοιο κακό μαντάτο
Μήπως επαρασύρθηκες κι έφαγες μαντολάτο;
Βάζω μπροστά τη σκούπα μου και παρατώ τις σούζες
Φέρνω τα καταπλάσματα φέρνω και τις βεντούζες
13 Μαΐου, 2007 στις 2:39 πμ
Παπούλης
Καλή μου ο Ισίδωρος δεν έχει χρείαν βεντούζας
θα ακούσουνε για κουμπαριές και θάρθει ακι ο Ρεγκούζας
13 Μαΐου, 2007 στις 3:27 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα, αστρο της αυγης και πλασμα των πλασματων,
ειπε μου τι ειναι αυτα που λες περι καταπλασματων?
ελα στο θειο αστερι μου γιατι θα μηνεις ρεστη
να φας πιτσα που σουφερα απο το Βουκουρεστι
προσμενω διακαως να ρθεις, τελώ με αγωνια
ελα να φας την πιστα σου που ειναι απ΄την Ρ υμανία
13 Μαΐου, 2007 στις 3:28 πμ
bioannis
Ο πρώτος που καλάκουσε το κάλεσμα απ’ το (Ί)’θι
Ήταν εκείνο το παιδί, που από τα ντουμάνια βρίθει
Ξάπλα, αλλοπαρμένος και αραχτός σε ένα μικρό μποστάνι
καρπούζι έτρωγε γλυκά όταν ηκούσθη ζωηρά «Σήκω ρε bioanni!!»
Που να πηγαίνω ρε παιδιά, είναι αργά, ο θείος θα κοιμάται
Ας φάμε το καρπούζι μας και το πρωί ας ..πάτε
Σήκω επάνω όρε κρεμανταλά του είπανε οι άλλοι
Ο Θείος είναι σοβαρά, μπορεί να μην τον δούμε πάλι
Από αραχτός σηκώθηκε, ευθύς ορθός εστάθη
Παράτησε τον αργιλέ και στην αποστολή ετάχθη
Ο Νούσυ χαμογέλασε και αμέσως δυνατά αρχίζει να φωνάζει
Κάτσε ρε μάγκα μου εδώ, τα ανίψια του εζήτησε, εσένα τι σε νοιάζει ??
Νούσυ, δεν είναι τα ανίψια του μονάχα που ζητάει
Ζητάει τον κόσμο αγκαλιά και δεν τα παρατάει
Ετούτη όμως τη φορά θα του ‘χω μία λύση
τη μοναξιά με μοναξιά μη πολεμάς, μα με τούτο το χασίσι
είναι ελαφρύ, για πιάσε το, δεν πάει ούτε ένα δράμι
μόλις το στρίψεις και το πιεις σε βγάζει απο θαλάμι
ο θείος είναι ώριμος, σοφός και παντογνώστης
θα το δεχτεί το κέρασμα δεν είναι υπερόπτης
Και περπατούσανε σκυφτοί, στης μαύρης νύχτας το σκοτάδι
την ίδια σκέψη είχανε, πως θα ξεφύγουν μονομιάς απ’ τον σκληρό τον Άδη.
13 Μαΐου, 2007 στις 3:58 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ελα βιοαννη, κοπιασε, μην στεκεσαι στην πορτα,
τα λογια σου με χορτασαν πλιοτερο κι απ΄τα χορτα
βοηθατεμε να σηκωθω ΄τι ΄ρθε στο σπιτι ο Γιαννης
και δε μου λες ρε ρεμπεσκέ, τι προκοπη θα κανεις
που ολο χαχά και χουχουχού κιεισαι ολη μερα ντάγκλα
ο αντρας κανει τη γεννεια κι οχι η γεννεια τον αντρα!*
σου φαινομαι ξενερωτος, για πες μου πως με κοβεις
κι αφου εισαι ξυπνιος:-που επαιζε, σε ποια ομαδα, ο Κόβης?
βλεπεις οτι η μνημη σου σε εχει εγκαταληψει
γιατι ενα συνεφο καπνου την εχει επικαλυψει
πες μου λοιπον ποσα παιδια ο ειχε Ζεβεδαιος
και σε τι δεντρο ανεβηκε απανω ο Ζακχαιος
Τον Ιησου που περναγε να δει να κανει θαυματα?
φουμαρισες τις καλτσες μες τ΄αγρια χαραματα?
13 Μαΐου, 2007 στις 4:05 πμ
skoupitsa
Τούτου του εσχατοπαππού οι αντιπαραινέσεις
Δεν θα με σταματήσουνε θα φέρω και ενέσεις
Αυτές μονάχα για ντεκόρ, να γίνει πειστική
Η όλη μου προσπάθεια η νοσηλευτική
Γνωρίζω ένα συνδυασμό από χειρομαλάξεις
Που σαν ολοκληρώνονται νομίζεις θα πετάξεις
Στο μεταξύ θειούλη μου άσε να σού ιστορήσω
Τι έγινε και άργησα να σού ανταπαντήσω
Κοντά σου πέταξα να ρθω μα είχα μεγάλο κώλυμα
Με πιάσαν οι Νατοϊκοί έξω απ΄ τα Ιεροσόλυμα
Επάνω στο σκουπόξυλο βγήκα για να βολτάρω
Και στη νεκρά τη θάλασσα το μπάνιο μου να πάρω
Και ξάφνου με αρπάζουνε πεντ-έξι Τζεημςμπόντες
Που είχανε εκπαιδευτεί για να γυρνάνε τσόντες
Έχουνε λέει στα σκαριά νέο είδους πολέμου
Και κάνουνε πειράματα στις εκβολές του Αίμου
Αιτία ήταν η σκούπα μας και οι βόλτες στο φεγγάρι
Οι δυνατές οι σούζες μας τους είχαν συνεπάρει
Μα φταις κι εσύ που έπαιξες στη χουρμαδιά από κάτω
Και εντυπωσιάστηκαν οι αρχηγοί του ΝΑΤΟ
Και όλα τα κατέγραψαν με ένα δορυφόρο
Δώσαν τα δεδομένα μας πολύ μεγάλο φόρο.
Θέλαν εμέ να πάρουνε μακριά στο Αφγανιστάν
Αφού στέλναν το βίντεο στον Αρχιταλιμπάν
Μήπως και εκστασιαστεί απ της σκούπας μου τα πλάνα
Και πάψει να επιχειρεί με Μπόινγκ αεροπλάνα
Κι εσένανε σε θέλανε να πας εκεί σιμά τους
Να πείσεις τις γυναίκες τους να τρώνε το χουρμά τους
Κι όπως καθόμουν κι έκλαιγα μεσ την απελπισιά μου
Και πίστευα πως σ έχασα για πάντα από κοντά μου
Γυρνώ ψηλά το βλέμμα μου και βλέπω νυχτερίδες
Στους Τζεημςμπόντες να ορμούν με δυνατές τσιρίδες
Τότε άρπαξα τη σκούπα μου, ανέβηκα επάνω,
Επέταξα πολύ μακριά και να που καταφθάνω
Και τώρα που το σκέφτομαι η αρχινυχτερίδα
Μου φάνηκε πολύ γνωστή, σαν να την ξαναείδα.
13 Μαΐου, 2007 στις 4:07 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Τωρα τα ξημερωματα που ανατελει η πουλια
καθομαι και αναπολω, θυμαμαι τον Παπουλιά
προτου να γινει προεδρος και τον εγλυφουνε ουλοι
κι αναρωτιεμαι, συγκενης αν ειν΄ με τον Παπουλη!
13 Μαΐου, 2007 στις 4:23 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα, ποσα περα περασες μεχρι να ρθεις κοντα μου?
μα τωρα που καταφερες να ξαναρθεις κοντα μου,
μην ξαναφυγεις απο ΄με, μην ξαναβγαλεις γλωσσα
κατσε στα αυγα μου ησυχη και μερα-νυχτα κλώσσα
γιατι για να΄βγει το πουλι απ΄τ΄αυγο να κελαηδησει
πρεπει η κλωσσα για πολυ ωρα να το κλωσισει
κι αυτο αφου επωαστει μετα θα σκασει μυτη
κι απ΄το πολυ κελαηδημα, θα τρεμει ολο το σπιτι.
13 Μαΐου, 2007 στις 4:51 πμ
bioannis
Και αν ο άντρας κάνει τη γενιά, και η γενιά τον άντρα
Άνθρωπος είναι και αυτός, πέρασε τα σαράντα
Τη μνήμη έχει σταθερή, εκεί όπου αυτός γουστάρει
Γι΄ αυτό στα σύννεφα και τους καπνούς ξέρει να πιλοτάρει
Μιλώ σε σένα θείε μου που μόνο ξενέρωτος δεν είσαι
Μα λίγη κατανόηση και άσε την μνήμη, ζωή σε όλους δείξε
Η μνήμη θείε είναι άσχημο κουμπί και μας εφυλακίζει
Όσο η κρίση αδυνατεί, αμέσως σε γκρεμίζει
Σκουπίτσα βλέπω το σκουπί με χίλια το πηγαίνεις
Και στις χειρομαλάξεις σου μάλλον θ’ ανασταίνεις
Να ξέρεις όμως όσο πιο ψηλά οδηγάς
Τόσο που και που, να ξέρεις και να σταματάς.
Η σκούπα φαίνεται γερή, μοντέλο τελευταίο
Και το δικό μου το παπί δεν έχει ούτε ΚΤΕΟ.
Αφού εβρέθηκες εκεί ψηλά, κρατήσου όσο θέλεις
και μην ξεχνάς -καμιά- φορά δωράκια να μας στέλνεις
13 Μαΐου, 2007 στις 5:16 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Καλυτερα στον ανθρωπο να μεινει διχως κνημη
και να κουτσαινει, απο το να μεινει διχως μνημη
κιαν ο κουτσος δεν θα γενει ποτε του Μπεκεμπάουερ
η μνημη οταν κουτσαθει θα γινει Αϊνζεχαουερ!
13 Μαΐου, 2007 στις 5:29 πμ
bioannis
Πάνω απ’ τη μνήμη θείε μου είναι η περισυλλογή
και μερικές φορές χρειάζεται να βγεις στην εξοχή
Αν ήταν να ξεχάσω, λίγο μια φορά, και να είμαι ο αιζενχάουερ
καλύτερα να πάω να πλένω τα βρακιά του Σοπενάουερ
Η μνήμη λήθη γίνεται ? και αυτή η αφετηρία
έτσι να μη φοβόμαστε οτι μας τρώνε τα θηρία
13 Μαΐου, 2007 στις 5:19 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σημερα πουναι κυριακη, που ΄ναι γιορτη και σχολη
απ΄τη χελιδονοφωλια την κοπανησανε ολοι
και καθομαι μοναχος μου και γραφω μαλακιες
μα ετσι ειναι γερο Ισιδωρα, (τα εχουν αυτα οι αργιες).
και καρτερω το δειληνο η Σκουπιτσα να γυρισει
και να μου φερει κρυο νερο απ΄του Τσεσμε τη βρυση.
Μεσ΄τ΄αγρια χαραματα με το σταμνι στον ωμο,
τη σκαφη παραμασχαλα κι ενα κουτι με ΟΜΟ
τα φορτωσε στη σκουπα της, πηρε και μανταλακια
φορεσε το τσεμπερι της, μουδωσε δυο φιλακια,
και χαθηκε στα συνεφα, στου ορανου τα υψη
μα βραδυασε κι ανησυχω γιατι μου εχει λειψει
13 Μαΐου, 2007 στις 6:19 μμ
skoupitsa
Θειέ,
την εντολή που μου δωσες πιστά ακολουθώ
σε μια γωνίτσα ήσυχα κάθομαι και κλωσσώ
δεν πρόσεξες τα ρούχα σου που ναι φρεσκοπλυμμένα
τα όμορφά σου τα βρακιά καλά μανταρισμένα;
Σαν τέλειωσα την λάτρα μου και όλη τη δουλειά
σιμά σου ήρθα κι έκατσα σαν παστρική Σμυρνιά
και τσάι με μέντα σου φτιαξα και τζιεροσαρμάδες
μαντί με σάλτσα σκορδιστή και φρέσκους παστουρμάδες
Γιατί μπορεί να σ’ αγαπώ που΄χεις καρδιά αλήτη
μα θέλω να’ χεις άρωμα βαρβάτου Ανατολίτη
13 Μαΐου, 2007 στις 6:25 μμ
skoupitsa
Θειε,
Αύριο του Άγιου Ισίδωρου, η χάρη του μεγάλη
μήπως να ετοιμάσουμε καμιά γιορτή μεγάλη;
13 Μαΐου, 2007 στις 6:38 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Μαθε το απολυτικιον του Θειου Ισιδωρου
Που ητο ναυτης του Δέκιου, Υιος πατρος εμπορου
Κι ενας καριολης ναυαρχος, Νουμέριο τον λεγαν,
τον εριξε στη θαλατταν κι οι ρεγγες τον εκλαιγαν
Άπολυτίκιον. Ήχος δ’. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως στρατευθείς τω Βασιλεί των αιώνων, των επιγείων την στρατείαν άπώσω, και ευθαρσώς έκήρυξας Χριστόν τον Θεόν όθεν τον αγώνα σου, τον καλόν έκτελέσας, Μάρτυς θεοδόξαστος, του Σωτήρος έδείχθης’ όν έκδυσώπει σώζεσθαι ημάς, τους σε τιμώντας, παμμάκαρ Ισίδωρε.
13 Μαΐου, 2007 στις 7:05 μμ
skoupitsa
ΠΑΜΕ παμμάκαρ θείε μου, αυτό θα σού φωνάζω
όταν με τη σκουπίτσα μου ψηλά θα σ’ ανεβάζω
13 Μαΐου, 2007 στις 7:10 μμ
Πάνος
Κι όμως, θείε Ισίδωρε, η φίρμα ήτο άλλος
επίσκοπος Ιβιρικής, τρανός μα και μεγάλος
οι Ευρωπαίοι θέλουν τον του ίντερνετ προστάτη
να ευλογεί το ίντερνετ, να μην το πιάνει μάτι
ούτε ιός, ούτε τα τρόλ, ούτε οι σπαμιτζήδες
– να προστατεύει άμα δε – κι εμάς τους ατζαμήδες!
13 Μαΐου, 2007 στις 7:30 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Για υτο το θεμα το ΙΘΙ συνερχεται σε σωμα
αλλα μη βιαζεσαι πολυ, ειναι νωρις ακομα
Οταν θα δεις απ΄το ΙΘΙ ασπρος καπνος να βγαινει
τοτε θα ενημερωθεις τι προκειται να γενει
Κι αμα θα δεις μαυρο καπνο στον ουρανο να φτανει
στη συνενδριαση του ΙΘΙ θαναι κι ο Βιωαννη(ς)
13 Μαΐου, 2007 στις 7:30 μμ
σχολιαστής
Θείε μη φάς απ’ το φαί
τι θα βρωμάς σκορδίλα
θα διώξει απο πάνω σου
όλη τη βαρβατίλα.
13 Μαΐου, 2007 στις 7:35 μμ
Νοσφεράτος
..
.Ω ποιηταί,γυρίζοντας απ τα ψηλά Καρπάθια
(οπου αποτραβηχτηκα απ τα εγκόσμια πάθεια)
βλεπω ποιητακίσατε τετρακις και πεντακις
πολλακις αμαρτησατε \Καλβειος παρεμεινε ο Αλκης
ο Βιοαννης ξυπνησε φουμερνοντας μαυρακια
και η ομορφή Σκουπίτσα μας (..που δεν μου στελενει μακια)
παρατησε το σιδερο…και πηγε με το Θειο!
και πως χωρίς πουκαμισο θα εμφανιστώ…. γαμότο!!!
Στο φεστιβαλ ποιησεως ,που γινεται, στο Κιοτο;
13 Μαΐου, 2007 στις 7:45 μμ
Νοσφεράτος
βλεπω πως, εγεμισατε τα, των μουσών, ποτηρια…
στησατε ραψωδών χορο, ποιήσεως τσαντήρια..
.βλεπω ,πως ήπιατε κρυφά ,ποιητικά μαντζούνια…
και στιχομαστουριασατε ολοι εως τα μπουνια…
13 Μαΐου, 2007 στις 7:46 μμ
σχολιαστής
Θείε, φάε το σκορδόφαγο,
πλάκωσε ο Νοσφεράτος
μόλις τον δείς κάνε του χα
και θα φύγει …σφαιράτος
13 Μαΐου, 2007 στις 7:51 μμ
Νοσφεράτος
Δεν σχολιαζω, δεν μπορώ, και δεν μου βγαινει στιχος…
με αυτό που ειδα απορώ και δεν μου βγαινει ηχος…
πονεσαν τα ματακια μου ,σφιγγεται η καρδια μου
αν ειναι ποιησις αυτό,τραβαω τα μαλλια μου…:)
13 Μαΐου, 2007 στις 8:30 μμ
Νοσφεράτος
Πρεπει να ξευρεις σχολιαστή,οτι εμείς οι Νοσφυ
καταγωγήν πως εχουμε απ’ τον μεγαλον Οφι
που ηταν μεγας και τρανός ,και αρχοντας μεγαλος
μα τον εκαταραστηκε ,ζηλιαρης Παπαγάλος…
Τωρα, στα ορη σερνεται, βαθεια φαρμακωμένος
και στους μεγαλους καυσωνες ,λιγο ζαβλακωμένος…
Δεν εχει δόλον στην ψυχή και ουδεμία κακία
μόνο θυμαται, που και που , την εμορφη Ακακία….
(μ αυτήν εζουζουνιζανε στ ουρανια χωραφια ..)
κυλιοντουσαν ,τσιμπιοντουσαν απο τα θεία αγκαθια ..
Τωρα που αυτός εξοριστος στη μαύρη γη ,κοιμαται..
πολλές φορες στον υπνο του ,την Ακακία θυμαται…
Κια απο τα ματια του κυλουν δακρυα μυρωμένα…
(…ναι !κλαιν και τα παλιοφιδα κι ας ειν’ καταραμένα …)
Θελω να πώ ,σχολιαστα, πώς σκορδο, δεν μας πιανει
γιατι του οφι τον καημόν ,εχουμε για χαρμανι….
Εμείς σαν τρωμε σκορδαλια, τρεμει η φυσις ολη!
Κι η αναπνοή, τρομοκρατει, τον καθε κρεοπώλη…
13 Μαΐου, 2007 στις 9:07 μμ
Πάνος
Προς άπαντας τους ποιητάς κι όλας τας ποιητρίας
που στην καλύβα κάμνουσιν μεγάλας προσπαθείας
να αποδώσουνε λεπτά αισθήματα με λέξεις
και που δεν ξέρεις απ’ αυτούς ποιόν να πρωτοδιαλέξεις
γνωστοποιώ το πόνημα ανδρός εγκεκριμένου,
Βαλκάνιου, απ’ την Κέρκυρα το νυν επερχομένου.
Το όνομά του Πετεφρής, η γλώσσα του ηδεία
η ποίησίς του εύρυθμος – και όχι αηδία:
http://petefris.blogspot.com/2007/05/blog-post_13.html
13 Μαΐου, 2007 στις 9:20 μμ
Νοσφεράτος
Απόψε με κυνηγησαν οι σαρκοβόρες μνημες
(και με πονάν τα πόδα μου,οι γαμπες και οι κνημες…)
Θελω να ανεβω σε βουνά ,θελω να δώ ραχούλες
(να ξαναβρώ τους ερωτες και τις αγαπες ούλες…)
Θελω τ αστερια να διαβώ,να δώ Αποσπερίτη…
(Μα οι μνημες μου τη στησανε ,μου καψανε το σπίτι…)
Θελω να αφεθώ ξανα,στου ουρανού τα χαδια,
(Μαυτά τα πόδια δεν βαστουν και ειναι πια ρημάδια..)
Θελω να δροσιστώ ξανα,στ’ ουρανια ρυάκια,
(με πνιγουν τ’αποτσιγαρα στα μαυρα τα τασακια )
Θελω,στα χνούδια τ’ουρανου να στρωσω ερωτος κλινη
(Μα ,τωρα ανακάλυψα ,πώς μουφυγε εκείνη)
Μικρή Σκουπίτσα παρε με και εμέ στο φεγγαράκι..
(Και μη μου φερεσαι σκληρα ,κι ας ειμαι μπατιρακι…)
13 Μαΐου, 2007 στις 9:32 μμ
Νοσφεράτος
Ποιημα με Αριστερα υπονοουμενα
Αφιερωμένο στου Ποντου τα Αριστερα…
η Βασιλισ των μελισσών :
Ζουζούνιζαν οι μέλισσες, θέλαν να φάνε γύρι
χόρευαν στην κερήθρα μας σαν ναταν πανηγύρι
ολημερίς χορεύανε, το βράδυ ξαγρυπνούσαν
και από τη βασιλισσα, φαί όλες ζητούσαν
Δος μας φαί βασίλισσα, δος μας λιγάκι γύρι
απ’ τη δουλειά και το μισθό δεν βλέπουμε χαΐρι
Μα η τρομερή βασίλισσα τις αγριοκυτταει
(που απ’ το φαί και το πιοτό, ο κωλος της βρωμάει)
-Μέλισσες,τέρμα ο μισθός , δεν έχει άλλη γύρι
Άντε, φυγέτε από δω, άντε και αει σιχτίρι
( ξαναγραμμένο-για την περισταση…
13 Μαΐου, 2007 στις 9:37 μμ
skoupitsa
Δεν είναι η πενία σου, που σ’ έχω αδικήσει
Μα η ολιγωρία σου, που σ’ έχω τιμωρήσει
13 Μαΐου, 2007 στις 9:39 μμ
Νοσφεράτος
Ο ΒΕΖΥΡΗς ΚΑΙ Ο ΚΥΡΗΣ
(ενα τραγουδι για την Καθ’ ημας Ανατολή
Την ωρα που τραγουδαγε τον πόνο του ο Βεζύρης
Ξαφνου μπροστα του φανηκε ,της χώρας του ο Κύρης …
Και αγρια του παρήγγειλε ν’ αφήσει το τραγούδι
Γιατί στην χωρα καιγεται , ως και το πελεκούδι…
» Φτιαξε μου στόλο και στρατό ,τεμπελχανά Βεζύρη,
Γιατί μας βλεπω και τους δυο ,χαμένους κακομοιρη…
Και σφιξε λίγο των Γενιτσαρων τα Γκεμια
Και ασε πια τα οργια στα χαρεμια…
Ασε το ραχατι ,,,
Αιιντε!!!
(Αφιερωμένο εις την Ποντιακήν πλευραν του Αριστερου…)
13 Μαΐου, 2007 στις 9:46 μμ
Νοσφεράτος
… Εγώ κιαν ολιγώρησα,σκουπίτσα μου γλυκεία…
Δεν τοκανα απο κακού,μα απο ..αλακία
Ξερεις πως ειμαι ντροπαλος ,ποτε δεν θα τολμουσα…
σκουπίτσα, ανενδοιαστα ,να σε πολιορκουσα…
Μα τωρα εσύ ,για εκδικηση ταφτιαξες με το θείο…
μου φαινεται ,παραδοξο ,της μοιρας μου αστειο …
Σκουπίτσα ,τον Ισιδωρα τον Θειο μας ,παρατα
και ελά στά Καρπάθια,θα φαμε και σαλάτα …
13 Μαΐου, 2007 στις 9:51 μμ
Νοσφεράτος
… Ελα θα φαμε παστουρμα ,ελα θα πιουμε αιματα
το δειλι ,θα θαυμασωμεν τα ηλιοβασιλέματα…
Ελα ,θα κανουμε και σκι εις τα Καρπάθια ορη…
Ελα χρυσοφτερο πουλί ,ελα ουράνια κορη…
13 Μαΐου, 2007 στις 9:54 μμ
skoupitsa
Ποτέ μου δεν απαρατώ τον έναν για τον άλλον
Ειν της ζωής το μάθημα που λαβα το μεγάλο
Μπορώ αν θες για χάρη σου να φτιάξω μια πίτα
Μα μόνο με το θείο μας θα γεύομαι την πίτσα
13 Μαΐου, 2007 στις 10:05 μμ
Νοσφεράτος
Πρεπει να ξευρεις,Πελιδνός κι αν ειμαι εις την Οψι…
Ειν ‘ η καρδια μου τολμηρή, σαν του Σπαθιού την Κοψι…
Τα σωθικά μου σπαρταρούν και φλέγονται για σενα
ω τζιέρι μου! Λαχταριστό…σκεψου λιγο κι εμένα…
13 Μαΐου, 2007 στις 10:10 μμ
Rodia
Θα σας σκίσω ρέιιιιιι …!!!:-))
(μισό, να το βρω μονάχα)
χρτς χρτς.. πλικ πλικ… πατάω πήκτρα.. ααααα νάτο! το πρώτο μου ανέβασμα! το βρήκα! στου αραχτού το είχα ρίξει, το Νοέμβρη του 2005, στην παρθενική μου μπλογκότσαρκα λέμε… ανοίξτε καλά τα ματάκια:
Σταρ
Πόσο γουστάρ’
να γίνω σταρ!
Πήγα σε μπαρ
μπας και τρακάρ’
κανα παπάρ’
να το τσεκάρ’
και να μπουκάρ’
να του τα πάρ’
Βρήκα παπάρ’
σαν το θρεφτάρ’
να με κυαλάρ’
Του δίνω θάρρ’
για να στανιάρ’
να με φλερτάρ’
και το προγγάρ’
να ξεφρακάρ’
απ’ τα δολλάρ’
Ομως για σταρ
ούτε χαμπάρ’!
:-))) σμουτς!
13 Μαΐου, 2007 στις 10:15 μμ
Νοσφεράτος
..Λαβωθηκα! Η αρνησις, μου φερνει μια ζαλην
σε εχασα καρδουλα μου, σε μια πεντοζαλη…
Προδοθηκα ο ερημος και μένω τωρα μόνος…
( Ας ηταν να μήν γκαριζε ,κείνος ο αγριος όνος!!!)
Σα το αγριογουρουνο, θα τριγυρνώ τα βραδια
Αρπυιες θα με κυνηγουν και ονειρα ρημαδια…
… Θα καταποντισθώ ξανα σ’ ερωτοτραγωδια…
(και δε θα ματαμυριστώ Αγαπης ευωδία…)
Με λίγο αιμα στο φλασκί θα ψαξω γι αλλα όρη …
γιατί Σκουπίτσα ματωσε η καρδια μου απ’ το ζόρι…
13 Μαΐου, 2007 στις 10:26 μμ
Ασμοδαίος
Goodluck δεν μου ευχήθηκε κανείς απ’ την καλύβα,
γι’ αυτό κι εγώ -ως το εικός- πολύ καλά δεν πήγα.
Μέχρι τους ημιτελικούς φτάσαμε με τον partner
-δέ λέω- καλά τα πήγαμε, δεν είμαστε κι ο Carter!
Τώρα η κούραση βαριά πέφτει στα βλέφαρά μου.
Όμως, δεν είναι μόνο αυτό -πονάν τα γόνατά μου.
Γι’ αυτό κι εγώ θα φυγω πια, πάω να κόψω τούφες
-κάτσε, skoupitsa, να ακούς όλες αυτές τις μούφες, 🙂
πίτσες, σαλάτες και λοιπά, Καρπάθια και κάστρα,
αφού δε θες στις γρασιδιές να αράζουμε και τ’άστρα
να γλυκοσβήνουν μοναχά καθώς είναι εκεί πάνω
κι εγώ αμέσως ό,τι θες αμέσως να σου κάνω.
Όμως, τα αίματα πολλά απάνω στην ποδιά σου.
Δε θα σφαχτούμε όλοι εμείς δια την αφεντιά σου! 🙂
Καιρός είναι που σκέφτομαι: πού είν’ ο Σούη φευγάτος;
Και τώρα αναλογίζομαι: μην είναι ο Νοσφεράτος; 😉
Αλλά, την απορία μου θέλω να επαναλάβω:
δε σταματάω ίσαμε ‘ν* ντάτσια να καταλάβω!
—-
*Διαλεκτική θεσσαλική μορφή της αιτιατικής ενικού του θηλυκού του οριστικού άρθρου ο, η, το, προφερόμενη ένρινα.
13 Μαΐου, 2007 στις 10:33 μμ
Νοσφεράτος
… Στα πεντακόσια χρονια μου ,δεν βρεθηκε καμια
να μου αρνηθεί τον ερωτα με τοσην ευκολία
Με πληγωμενο εγωισμό ,θα τριγυρνώ τα βραδυα
και σε λευκοσαρκους λαιμους θαφήνω δυο σημαδια
αιματηρα…
(μα πρεπει,τωρα θυμηθηκα,ωιμένα
να φτιαξω και τα δοντια μου που ειναι χαλασμένα !
13 Μαΐου, 2007 στις 10:41 μμ
Ασμοδαίος
Βρε, Νοσφεράτε, ηρέμησε πάρε κανα χαπάκι
-νομίζω λέγεται ταβόρ- δες και το βιδεάκι,
γιατί εκεί μπορεί να βρεις το ταίρι το καλό σου,
να πίνετε αίμα οι δυο μαζί κι από το Μογκαντίσου
να στέλνετε χαιρετισμούς επάνω στην καλύβα
«εις το quartier madeleine ήμουν κι εγώ που πήγα!»
13 Μαΐου, 2007 στις 10:50 μμ
Πάνος
Νοσφεράτος ο Σούη;
Υπάρχει και Θεός – και μας ακούει! 🙂
*
Νοσφεράτε, δες το βίδεο – θα σου θυμίσει παλιές καλές εποχές…
13 Μαΐου, 2007 στις 11:02 μμ
skoupitsa
Τι φταίω εγώ που ο Νόσφυ μας θέλει να νιώθει θύμα;
τι φταίω που η προσοχή του θειού με έχει κάνει φίρμα;
Σε λίγο θα χω της μορφή της Αϊρίν Παππά
τη χήρα όταν έπαιζε στο έργο του Ζορμπά
13 Μαΐου, 2007 στις 11:14 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Δεν ειναι ο θειος καθαυτος που σε αναδικνυει
ειναι η ομορφαδα σου που το αποδικνυει
το αστραφτερο σου το μυαλο, πως καβαλας τη σκουπα
μα τωρα βαλε την ποδια και φτιαξε μου μια σουπα!
13 Μαΐου, 2007 στις 11:18 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα εισαι η βασιλισα σε τουτο το μελισσι
και για το Νοσφυ μη λυπού, θα του ΄βρω καποια λυση.
εισαι η νεραϊδα του ρυακιου, εισαι η χελιδονα,
μα τωρα για σιδερωσε εκεινα τα παντελονια
13 Μαΐου, 2007 στις 11:18 μμ
skoupitsa
Αμέσως τρέχω θείε μου να κάνω κακαβιά
Γιατί έφερα από τον Τσεσμέ ολόφρεσκη ψαριά
13 Μαΐου, 2007 στις 11:22 μμ
skoupitsa
Θα στείλω στο σιδέρωμα χέρια εφεδρικά
γιατί μαζί σου παίζουνε τα δυο κανονικά
(η σούπα βράζει κιόλα)
13 Μαΐου, 2007 στις 11:27 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Εισαι της μυγδαλιας ο ανθος, εσυ εισαι η αμαζονα
διπλα στο θειο ειν΄ η θεση σου, κι οχι με τα πρεζονια
εισαι του ΙΘΙ το αερικο, της ανοιξης το κρινο
εδω εισαι δουλα και κυρα οποτε εγω το κρινω
13 Μαΐου, 2007 στις 11:55 μμ
Νοσφεράτος
… Κοιτώ Ψηλα στον ουρανό και βλεπω το φεγγαρι….
και την μικρή σκουπίτσα μου να στεκει με καμάρι…
πλαι στον Θείο Ισιδωρα και μουρχεται να κλαψω
Βγαινει απ τα στηθια μου καημός,μουρχετα να πλανταξω!
θα βγώ στη γυρα ,θα χαθώ,θα βρώ παλια λημερια…
με τους δαιμονους θα ενωθώ στα αρχαια μας τ’ ασκέρια
Βουρκολακας θα ξαναγινώ και θα γυρνώ στα ελη…
Ανευ Σκουπίτσας δεν μπορώ ,τιποτα δεν με μελει….
Εκεί στα ελη τριγυρνούν αραχνες και ποντικια,
Βατραχοι Φρυγες ,Ιαπωνες, και φυονται και φυκια
εκεί στα ελη τριγυρνα και ο Μεγαλος Τραγος
Ο Παν ο Φαυνος,ο τρανός και των δασών ο μαγος
………………………………………………………………
Ο Θείος την Σκουπίτσα(μου ) οταν ξεμοναχιασει
στην φεγγαριου τα σκοτεινά,και την μπαλαμουτιασει
εκεί ψηλά στον αφαλο θε να βρη μια ελίτσα…
οχι μεγάλη μα μικρή ,μια σταλια μπουκίτσα
Αυτή η ελίτσα Θειο μου, ειναι η ευλογια
που αφησε εκεί, παλια, των μαγισσων, μια θεία
Τιμησε την Σκουπίτσα μας ,την μοιρανε με δωρα
και ολα εσύ τα χαιρεσαι Ισιδωρα μας,Τωρα…
Κι εκεί ,ψηλα ,στο μπουτι της ,Ισιδωρα, η Σκουπίτσα
εχει και κατι τατουαζ που δειχνουνε μια πίτσα
προσεξε, Θειο, προσεξε και μη την νε πατήσεις ,
γιατί δεν ειναι αληθινη (μονάχα θ’ αμαρτησεις)
Την Πίτσα την ζωγραφισε ενα κακό δαμόνιο
που ολους εκοροιδευε (το γελιο του, σαρδόνειο)
Την πιτσα που εβαλε εκεί,οποιος θα την επιασει
Η κορη θα εξαφανιστει .το χερι θα κατσιασει….
14 Μαΐου, 2007 στις 4:42 πμ
skoupitsa
Χρόνια πολλά θειούλη μου σαν είπα να βολτάρω
Από την Πούλια να εμπνευστώ τι δώρο θα σού πάρω
Και λόγω της γλωσσοφαγιάς του κλαίοντος Νοσφεράτου
Που όμως με καζάντισε με τα καμώματά του
Άλλο ένα επεισόδιο του ταραγμένου βιού μου
Με φέρνει σε απόγνωση σε διώχνει από το νου μου
Εκεί που έδειχνα ψηλά σε ένα πελεκάνο
Πώς κάνω εγώ τα βολ πλανέ και πως τ΄ ανεμοπλάνο
Αιφνίδια μου την έπεσαν και ήτανε πεντ-έξι
(Και πίστεψα στο νούμερο πως έχω πάθει έξη).
Οι πέντε ήταν όμορφες και όλων των χρωμάτων
Ντυμένες με ενδύματα καλών καταστημάτων
Την έκτη τη φοβήθηκα μάτι είχε θολό
Το βλέμμα της το απειλητικό μού φερε πανικό
Και να μού ψέλνει άρχισε κάτι αλαμπουρνέζικα
Σαν άκουσα προσεκτικά ειδα πως ΄ήταν σέρβικα
Θείε να μην πολυλογώ, η ώρα περασμένη
Η αιτία που με έχουνε αυτές φυλακισμένη
Είναι που αποκρίθηκα στο λάγνο έρωτά σου
Ενώ ήδη θα έπρεπε να φύγω από κοντά σου
Και να εισβάλω ως μαινάς μες στα φεμινηστήρια
Σαν προκηρύξεις να πετώ τα κατηγορητήρια
Πες ξαναπές κατάλαβα πως τούτα ήταν προφάσεις
Αυτές θέλουν στην ντάτσ(ι)α σου κάτω να τις φωνάξεις
Κι όχι μονάχα να τις βρεις όμορφες και καλές
Μα να τους πεις πως έχουνε και υπέροχες φωνές.
Θείε θα κάνω υπομονή μέχρι το πρωινό
Ότι και αν μου κάνουνε δεν θαν πολύ κακό
14 Μαΐου, 2007 στις 9:44 πμ
omadeon
Πρωι-πρωι σηκώθηκα και είδα πάλι στην Καλύβα ποιήματα
Οι καλυβίστας με ζέση αμείωτη παραδίδουν ποιητικά μαθήματα
Ενώ άλλοι στο ιντερνέτ τσακώνονται, πολλοί με λόγια πρόστυχα
Οι καλυβίστας αλληλο-εμπνέονται, πολύ ανατρεπτικά με δίστιχα
Το ταλέντο μου αχρηστεύτηκε, αλλά εγώ τώρα πια ευτύχησα
Ο εγωισμός μου ξεπεράστηκε, καθώς μία νέα δουλειά ξεκίνησα
Αντί νάμαι ένας, είμαστε πολλοί, ομαδική ελίτ αρχόντισα
της ματαιοδοξίας καθενός σαρκαστική, σατιρική Καλύβα φόνισα
Την παλιά διχόνοια σφάζεις σαν αρνί, στη διατριβή που ήδη εκπόνησα
με την κουλτούρα την ομαδική που προωθείς, όπως το τόνισα
Ω Καλύβα επαναστατική, που χτίζεις Νέα Ενότητα!
Ομάδα γιάφκα σατιρική, που φέρνεις Νέα Νεότητα
Οι κονταρομαχίες μας και οι τσακωμοί, κατέστησαν παρελθόντα απόβλητα
Συνωστισμένοι νιώσαμε νοσταλγικοί, για κάποια φασιστικά σαπρόφυτα…
Σε παραλιακή Καλύβα, ερημική, τα λόγια αυτά εκστόμισα
Καθώς βαρέθηκα και την ποιητική, τη λόξα που απόκτησα
Σηκώθηκα -λοιπόν- πρωί-πρωί, και στίχους πληκτρολόγησα
Αντί να πιάσω τη διαλεκτική – ή τη διατριβή που εκπόνησα
Καλύβα γόνιμη, ομαδική, ενωτική, που τόριξες στην ποιητική
Εύχομαι μόνο να μη χάσεις τη διαλεκτική, και γίνεις… μονολιθική! 🙂
Ομαδεών
(και κλωτσηδόν)
14 Μαΐου, 2007 στις 10:10 πμ
Ασμοδαίος
Ο Νόσφυ αποκάλυψε (11:55 pm) αυτό που είχα κάνει,
σκοπό μάλλον το έβαλε τώρα να με τρελάνει
τι κατά λάθος έκανα -θ’ ορκισθώ σ’ εικόνα!-
τρανό, μεγάλο σφάλμα: του Σούη πως ειν’ περσόνα
αδίκως το υπέθεσα και όχι ο Βουρκόλακας
αφού, παρά την αλλαγή, παρέμεινε βρυκόλακας.
14 Μαΐου, 2007 στις 2:37 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα, που να τοξερα οταν σε πρωτοειδα
οτι θα με παραταγες να πας με μια Σερβίδα
τοπε κι η τηλεοραση, πως ειν΄κατι Σερβιδες
που με οικοδομους μοιαζουνε και με φορτηγατζηδες
τα κοριτσακια παιρνουνε και τα ξεμοναχιαζουν
κι αυτα τα δολια ντρεπονται και ολο αναστεναζουν
και οτι με τη γλωσα τους που σαν παντοφλα μοιαζει
τα μαστιγωνουνε παντου με λυσσα και με ναζι
Ειναι πολεμικη φυλη κι ορμανε με μανια
Για πες μου τι σου κανανε γιατι εχω αγωνια.
14 Μαΐου, 2007 στις 3:53 μμ
skoupitsa
Θείε μου σε παρακαλώ μην έχεις αγωνία
Ανώδυνα εκύλησε η χθεσινή αγρυπνία
Οι κόρες ήταν ήρεμες και συστηματικές
δε γίνανε ακρότητες σαντμαζοχιστικές
Πρώτα μού δώσανε να πιω ένα γλυκό σφινάκι
και ύσερα μού ψάλλανε αυτό το τραγουδάκι
Σαν το ΄μαθα το είπαμε μαζί αγκαλιασμένες
Από τα Ελευσίνεια σαν κάπως εμπνευσμένες
και ύστερα καθίσαμε γύρω από το τραπέζι
και μια μπιρίμπα παίξαμε η αυγή μέχρι να φέξει
Έφεξε και με φίλησαν και μού δωσαν τη σκούπα
και με κατευοδώσανε για το ταξείδι που’ χα
κι εγώ επέταξα ψηλά και έφθασα στη Χίο
κερί άναψα στη χάρη σου και να’ μαι τώρα θείο
Και μην ακούς αυτά που λεν εις τις εφημερίδες
Πως είναι λέει Μυτιληνιές κι έχουνε προβοσκίδες
Καλά κορίτσια ήτανε θέλουν να ρθούν στο πάρτι
Το Νόσφυ να γνωρίσουνε να κάνουν ένα χάπνιγκ
14 Μαΐου, 2007 στις 4:21 μμ
Νοσφεράτος
Ευχαριστώ,δεν θαθελα να παιξω με Σερβίδες…
την γυαλαμπουκα την παχεια και τις φωνές -τσιρίδες…
αν ειναι αυτή η προσφορα ,να με παρηγορήσεις …
σέυχαριστώ σκουπίτσα μου , μα καλλιο να το αφήσεις
14 Μαΐου, 2007 στις 4:38 μμ
Νοσφεράτος
Ενώ θα επροτιμαγα εκείνη τη Βουλγαρα
πουχε κορμακι λαστιχο και ειχε και φωνάρα….
Βουλγαρα παυλικιανή,με τους λαρρυγγισμους της
με ευλιγισια τρομερή και τους ζογκλερισμους της
μ’ αυτην θα ερωτευομουνα εις την Τρανσυλβανεία
να παιζει το ταμπουρλο της ,βαλκανική λαγνεία…
να σείεται ο παλιοπυργος, να τρεχουν τα ελαφια….
και να ξεχνώ ,του κοσμου αυτου, τα πάθη και τα λάθια….
14 Μαΐου, 2007 στις 5:45 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Προηγουμενως μου΄λεγες πως εχεις παθει εξη,
και οταν σε φιλουσανε, ειπες, πως ειχε φεξει.
Καθως εγλυκοχαραζε και σουδιναν φιλακι
θυμασαι αν εφοραγες μωρο μου το βρακακι;
Θυμασαι που σε φιλαγαν, στο μαγουλο ή στο στομα
και σε τραπεζι παιξατε μπιριμπα ή στο στρωμα;
Oταν εσυ της «εκοβες» κι αυτη μοιραζε φυλλα,
εννοιωθες μια περιεργη στο σωμα ανατριχιλα;
Εκει που παιζατε χαρτια ποσο ηταν η γκανιότα,
γιατι οταν εγυρισες δεν φοραγες κυλοτα;
Αλλ΄αν την εχασες γιατι σε κλεψαν στη μπιριμπα
θα παω ο Ιδιος περα εκει και θα τα κανω λιμπα!
14 Μαΐου, 2007 στις 5:48 μμ
Νοσφεράτος
…Λυπαμαι που ξενερωσα ,με ξαναζωσαν φιδια
.πατριωτισμοι κι εθνικισμοι μπου πρηξανε τα….ιδια
εδώ κανουμε ποιησιν και αλλοι το χαβα τους
λες και ενδιαφερουνε τα εσωτερικά τους
14 Μαΐου, 2007 στις 5:58 μμ
Νοσφεράτος
Αχ να μπορουσα να ‘μενα εδώ στην Χελιδονα…
χωρίς σκοτουρες να γυρνώ ,να ακουω την Αηδόνα
του κοσμου τις ξενερωσιες και τα μεγαλα λόγια,
να ξεχνώ,κι εδώ να πλεκω κομπολόγια
ποησεως…να στιχουργώ , απ το πρωι ως το βραδυ…
Ω! Εωσφορε από ψηλά ,,, δειξε ενα σημαδι…
οτι μπορουν κι οι απέθαντοι να βρουντην ευτυχία
και να μή βολοδερνουνε μεσα στα αγρια κρυα…..
14 Μαΐου, 2007 στις 5:47 μμ
Πάνος
Ο Ασμοδαίος προτιμά, ως νέος, τις Ρωσσίδες
κι ο Νόσφυ ενθουσιάζεται δια τις Βουλγαρίδες.
Η τρυφερή Σκουπίτσα μας κορτάρει με Σερβίδες
κι ο βιογιάννης προτιμά τις λάγνες τις Αγγλίδες.
Και ερωτώ, πριν εξελίξεις προκύψουν τρομεραί,
ως άλλος Αυλωνίτης: Που πάμε ρε; ΠΟΥ ΠΑΜΕ, ΡΕ;
14 Μαΐου, 2007 στις 8:06 μμ
Νοσφεράτος
.. Τι καθουμε και εμπλεκομαι μες τις πολιτικουρες
αφου πια απεχθανομαι αριστερομαστούρες..
Αβυσσος η ψυχουλα μου ,αφηκε κι η Σκουπίτσα…
και ασε πια, που δεν μπορώ ,να ξαναφαω πίτσα
Αχ ναχα τη Βουλγαρα μου κείνη με τα ταμπουρλα
Και ας να μη μου πόναγαν ,τα .των οδοντων, ουλα
Ναχα Βαλκανια μικρή απο του Μπανσκο μερη…
Με προικα το ταμπουρλο της και ενα χοιρομέρι…
Και μια συνταξιν μικρή ,να εγκατασταθούμε
στη Βουλγαριά βασιλικά ,να τρωμε και να πιουμε….
14 Μαΐου, 2007 στις 8:23 μμ
Πάνος
Κι όμως η φαντασίωση είναι γεμάτη εμπόδια
– το χοιρομέρι απαιτεί ναν’ υγιή τα δόντια!
Άσε που και η μικρά θα έχει απαιτήσεις
– πρόσεχε, το κεφάλι σου και πάλι θα στολίσεις!
Κι αν υποθέσουμε πως τελικά τα δόντια θα τα φτιάξεις
– το άλλο πως θα ανορθωθεί και πως θα κάνει πράξεις;
14 Μαΐου, 2007 στις 8:25 μμ
Νοσφεράτος
…Ισως ο Βιοαννης να μπορεί να μου διδαξει κατι ,
και για να γίνω πιο σαφής : Οι Λύκοι εχουν αγαπη;
εκεί στα αγρια βουνα στις τουντρες και στις στεπες…
που τριγυρνουν αγριολυκοι ,με αδειες τους τις τσεπες…
πες μου Βιοαννη, αραγε ειναι ευτυχισμένοι;
δεν τους αρκεί μια Λυκαινα και ναναι Χορτασμένοι;
Μηπως και οι μοναχικοι,στην ερημια που ψαχνουν …
που ειναι ξεδοντιαρηδες και την μασελα σιαχνουν …
Λυκοι της στεπας ,μοχθηροι, σαν ζωοΔον Κιχωτες…
Πες Βιοαννη ειδικέ ,δεν ειναι πιο Ιππότες;…
Απο τον ντόπιο πληθυσμό και την εγχώρια λέρα…
και ‘ολους που μας κυβερνούν σαν ναμασταν γαλέρα;ι
14 Μαΐου, 2007 στις 8:35 μμ
Νοσφεράτος
… Ειναι βαρύς υπαινιγμός ,αυτό που ειπες, Πανο…
Που , καθε θηλυ , αν βρεθεί , ο Νοσφυ , απο πάνω..
αισθανεται τον ερωτα κι ενα σκοπό σφυριζει
ενώ τα αστρα κανουνε τον ουρανό να σφύζει…
14 Μαΐου, 2007 στις 8:58 μμ
Νοσφεράτος
Οταν του Νοσφυ το φιλι ,γευτουνε τα θηλέα…
σ’ ατμοσφαιρα ονειρική, μπαινουν ακαριαια …
μια ομιχλώδης σιωπή, γλυκα τις νανουριζει
και ενα συνεφο απαλό, τις σιγοοψιθυριζει…
…λογια πολύ παναρχαια απ’ της αβυσσου βαθη…
που αναερα,θυμιζουνε, θεων κι ανθρωπων πάθη….
και οταν λικνιζομενα, φτανουνε ως το χειλος …
τοτε εμφανιζεται ξανα των Φαραω, ο Νειλος…
Ο πιο αρχαιος ποταμός , ο υγραμενος χωρος
Και ξαναπαιρνουνε τη Ζωή, ο Ανουβις κιο Ωρος
και ο Θεός ο Οσιρις,ο διαμελισμένος
ολοκληρωνεται ξανά και ειναι ορθωμένος …
14 Μαΐου, 2007 στις 9:31 μμ
Νοσφεράτος
Το Νοσφειον Επος (ή Αρχαια Δειλινά…)
( ανωτερον κι απο το επος του Γκιλγκαμές…)
α 1….( οι απαρχες….)
… Οταν ο τρομερός Ραμσης,απο τους πιο μεγαλους
ολου του κοσμου Βασιλεις (ακομα και τους Γαλλους )
νικησε ολομοναχος τους τρομερους Χετταιους
και ουλους τους κατεσφαξε ,ως και τους τελευταιους
εκεί στην μαχη του Καντες, και γυρισεν εις Θηβαν
τους Αιγυπτιωτες μαζεψεν , τους εκανε μια στοιβαν
Σε μια πλατεια πελώρια, στη σκια μιας Πυραμιδας
(Υστερα τον μιμηθηκε κι ο Βασιλεας Μιδας)
Ολοι εκεί στεκοντοσαν σιωπηλοι με δεος …
μεχρι να δουν του Φαραω ,το ορθωμένον Πέος
Με φθονο ζητωκραυγασαν ,εμειναν μαγεμένοι
Απο τον Φαλλον του Βασιλια, βαθεια γοητευμένοι …
(….συνεχιζεται),
14 Μαΐου, 2007 στις 10:24 μμ
Νοσφεράτος
…Και τοτε εμφανιστηκε , ενας αρχιευνουχος…
για Αθεο κατηγειλλε τον Φαραω, και ουτως
ηλπισε, να δρεψει αυτός του Βασιλια το κλεος
Ομως αυτο που εισεπραξεν ,ητανε ενα Πεος…
(συνεχιζεται*…)
* Καθε ομοιοτητε με αναλογες σημερινες καταστασεις ειναι απολυτως συμπτωματική….
14 Μαΐου, 2007 στις 11:06 μμ
Νοσφεράτος
Πρεπει να πώ πώς του Ραμσή που ηταν και τσαντιλας
οι νεο-ορθοδοξοι του φερνανε ξυνιλας
Τους ιερεις που επιανε , να βυζαντινολογισουν
Διεταζε τους δημιους ,δια να τους μουνουχίσουν
Διοτι ειχε προγονο τον μέγα Ακενατόνα
που ιερεις τον φαγανε , του πηραν την κορόνα…
14 Μαΐου, 2007 στις 11:24 μμ
Νοσφεράτος
και κανανε στην Αιγυπτο μιαν συνομωσιαν
την »μαχην της ταυτότητας » την λεγαν την αχρείαν …..
και ηταν τοτες του Ρα, ο Μεγας Ιερεας
που » Μανταμ Μπλανς » τον λεγανε κι ηταν πρωην Κουρεας
κι αυτος που ενορχηστρωνε με παθος και μανιαν ,,,
ολη , την συκοφαντικήν αν-ιερη συμπαιγνιαν
14 Μαΐου, 2007 στις 11:31 μμ
skoupitsa
Θείε μου ό,τι ρωτησες εσύ θα τ’ απαντήσεις
το ρίσκο της απάντησης μόνος σου θα ρυθμίσεις
τώρα εγώ αποσύρομαι στη σκοτεινή πλευρά μου
κάποιες ημερες του μηνού κρύβομαι στη φωληά μου
Μ’ αν νιώσεις λίγη μοναξιά και θέλεις τη σκουπίτσα
Άφησα εδώ στο πόδι μου τη βιοσφουγγαρίτσα
ΥΓ Νόσφυ ξέχασες να μας πεις για τον Τουταγχαμών
που είχε ένα άγριο πουλι που κρωζε αχμόν αχμόν
14 Μαΐου, 2007 στις 11:32 μμ
Νοσφεράτος
… Και απο τοτε μαζευε . στην οχθες του ο Νειλος
ολη την Λάσπη που γινε, των ορθοδοξων ζηλος….
14 Μαΐου, 2007 στις 11:41 μμ
Νοσφεράτος
Ναι και επισης ξεχασα τον Ασσουρμπανιμπαλ
(τον λεγαν Σαρδανάπαλο κι ηταν Καρναβάλ’)
Μόνο που ,να. σκουπίτσα μου , χανεται η μαγεια …
οταν την χρονολογικήν , σπαμε, ιεραρχια
…………………….
Αυτά που λές ανηκουνε σε αλλο επεισοδιο
(Αλλη φορά θε να σας πώ το Τουταγχμωνειο Ζωδιο)
14 Μαΐου, 2007 στις 11:46 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα, αν σε ρωτησα για τα παθηματα σου
δεν ην που τα θεωρησα σαν αμαρτηματα σου
ουτε οτι της Ηθικης τον κοδωνα σου κρουω
θελω να μου τα ΄πεις εσυ, μου αρεσει να τ΄ακουω!
μου ειπες σκουπιτσα μου γλυκεια να ειμαι ανατολιτης,
ομως εγω εξοκειλα γι αυτο σου βγηκα αλητης
15 Μαΐου, 2007 στις 2:37 πμ
bioannis
Νοσιφεράτε τι να πω ?
εγώ, αλλού φυσούσα τον καπνό…
Για τους τυχερούς τους λύκους
… δεν τους βάζουνε σε στοίχους
Ένα μόνο θα σου πώ
και ας φανεί ανθρωπινό
Τάχουν συμφωνήσει μία χαρά
ένας κερδίζει, όλες, αλλά μονάχα μιά φορά.
Και όταν πια, περάσει η μπογιά τους
τρώμε και τα κόλυβά τους.
15 Μαΐου, 2007 στις 2:42 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Δεν κοιμασαι ρε Γιανναρε?
15 Μαΐου, 2007 στις 2:43 πμ
bioannis
Που να κοιμηθώ ρε θείε… στα καρφιά ?? φακίρης είμαι ??
15 Μαΐου, 2007 στις 2:45 πμ
Ασμοδαίος
Κι εσείς αϋπνίες;
15 Μαΐου, 2007 στις 2:50 πμ
Ασμοδαίος
Μάλλον, όχι πια…
Άντε, καληνύχτα!
15 Μαΐου, 2007 στις 2:50 πμ
bioannis
Παληκάρια πρέπει να μαζευτούμε, έχει ρίξει μια ιδέα ο Πάνος.
Η ποιητική βραδυά είναι έτοιμη… ένας καλός στην απαγγελία χρειάζεται. Εχω καιρό να πάρω τα βουνά. Δεν εννοώ ταλαιπωρίες έτσι .. να ξηγιόμαστε!
15 Μαΐου, 2007 στις 2:55 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ελατε ρε στις κουτσομουρες, εχει τσαμπα φαί
15 Μαΐου, 2007 στις 3:25 πμ
bioannis
Οι κουτσομούρες αντέχουν μέχρι τη Παρασκευή που θα έρθω στην Αθήνα ??
15 Μαΐου, 2007 στις 2:45 μμ
Νοσφεράτος
Γιατί μας το κανες αυτό ,βρε Πανο, το χουνερι
με Ποντο και Αριστερα ,να πλεκουμε Πανερι
με Γιανναρά και τα λοιπά και πάλι ρε γαμοτο
να γινεται κουρούμπελο, να πεφτει βαρελότο
Ενω εδώ μες στην φωλια ,τσιριζουν χελιδονια
κι αλλοι Βουλγαρες κυνηγουν ,κι αλλοι ακουν τ αηδονια
εδώ σφυζει η ποιησις εκειί πετροβολάνε
και δεν αντεχουν Πανε μας , τα …δια μας να σπανε…(εχουμε και υποχρεωσεις…)
15 Μαΐου, 2007 στις 2:56 μμ
Πάνος
Διόλου μη δυσανασχετείς, μην κάνεις τον αθώον
– πολιτικό, όπως όλοι μας, και συ δεν είσαι ζώον;
Έτσι κι αλλιώς ζυγώνει η στιγμή (και έχω την ελπίδα)
– μονάχα λογοτεχνική να είναι η καλύβα…
Για θέματα πολιτικά, που πάει ο αιών
και άλλα τέτοια διάφορα – εις του Ομαδεών!
Γιατι με τούτα και αυτά κι εκείνα και τα άλλα
– σβήνει το αζιμούθιον και χάνουμε τη μπάλλα!
15 Μαΐου, 2007 στις 3:13 μμ
Νοσφεράτος
Και Τωρα θελω να σου πώ αγαπητε μου Πανε
πως και εγώ φυσικά ,ολο ρωτω Που Παμε ΡΕ…που παμε…
μα ξερω οτι,δυστυχώς, απαντησιν δεν εχει
μονον η χελιδονοφωλια κι η ποησις συνεχει
τον κοσμον μας…και σπαρταρουν τα ψαρια στον αερα,
πετουν και οι σταυραετοι και νυχτα αλλά και μερα
(ασχετο κλεισιμο αλλά ειναι ωρα για σιεστα και νυσταζω …
15 Μαΐου, 2007 στις 5:04 μμ
biosfougaritsa
Θείε η σκούπα πάσχει από ευθυμογράμμιση
Στο συνεργείο είπαν πως θέλει ψυχανάλυση
Μα εγώ πιστεύω θείε μια βόλτα αν την πας
αυτή θα καταλάβει πόσο την αγαπάς
(και θα συνέλθει)
15 Μαΐου, 2007 στις 5:40 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σφουγκαριστρουλα εχω κι εγω πικρα μετανοήσει
που τη Σκουπιτσα αφησα να παει μονη στη βρυση
και πισω οταν γυρισε ειχε πολυ αλλαξει
ηταν κακοκεφη και δεν μπορουσε να πεταξει.
και με υπονοουμενα σεξιστικα αναφερθηκα
την πληγωσα αλλα μετανοω, αναρμοστα της φερθηκα
Οι στεναγμοι μου μελανας εμορφωσαν νεφέλας
και ο οριζων φαινεται ολογυρα μου μέλας
Γι΄αυτο Σφουγκαριστρουλα μου θελω να της μυνησω
οτι του θειου του΄λειψε και να γυρισει πισω.
15 Μαΐου, 2007 στις 5:46 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Αφιερωμενο στη Σκουπιτσα
«Ελα πεταλουδιτσα μου
στασου να σε τσακωσω
δεν θα σου τσαλακωσω
τα ωραια σου φτερα
Θα σε ταϊζω ζαχαρη
θα σουχω για σπιτακι
μετα ξωτο κουτακι
θα ζουμε μια χαρα!»
15 Μαΐου, 2007 στις 6:11 μμ
Νοσφεράτος
Ω! biosfougaritsa μου αναρωτιεμαι μηπως…..
εσυ που εισαι οκολογικια,(και αν δεν εισαι κητος…)
αναρωτιεμαι ελεγα: Αν καναμε παρεα;
Ξερεις …να παμε εξοχή ,τα σεα και τα μεα…;)
15 Μαΐου, 2007 στις 6:42 μμ
Νοσφεράτος
το Νοσφειον επος(επεισοδιον εξηκοστο εκτο… )
ΟΓΚΙΛΓΚΑΜΈΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ κΟΣΜΟ
…. Σαν καποτε ο Γκιλγκαμές, ηρως των Σουμεριων
τον Αδην επισκέφτηκε (οπου είχε εναν θείον
που ήταν και αυτός γιγαντας, πελώριος στην οψιν
κι ειχε κόψει τα γένεια του με του σπαθιού την κόψιν
και που τον λέγαν Σουρουπάκ ,γιο τουΟυμπάρ-Τούτου
μα ολες του οι γκόμενες τον νε φωνάζαν Κού-κου)
όλος χαρά τον φώναξε (ο Γκιλγκαμές τον ) Θείο!
και χιαστί, τον φίλησε και τούπε: Αααίιιοοοοοο!
(τουθόπερ, στα σουμέρικα ,σήμαινε: πές μου Θειούλη
που γύρισα όλο τον ντουνιά, της γής την πλάση, ούλη
Εχεις καμία γκόμενα ,για με τον Καημενούλη;)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
15 Μαΐου, 2007 στις 6:56 μμ
Alcibiades (!??)
Το θειό του εψαχνε ο Γκιλ, η τον αγαπημενο,
Ενκιντου μεγα κυνηγο, που χε φιλο για καιρο;
15 Μαΐου, 2007 στις 7:10 μμ
Νοσφεράτος
… Μα ο Θειος του εμεινε ψυχρός και σαν αγριεμένος
τονε κοιτάζει βλοσυρά και λεει ψυχραμένος:
Γιε του Ουπάκ,του Μουρουπακ, γιου του Κουλάκ-Μούπου
που και εκείνος ηταν γιός του Κουλουμουτουσούκου….
γιου του ξεχναω νατον πώ,δεν ντρεπεσαι λιγακι;
που μου ζητάς και γκόμενα ,σε με το φουκαράκι;
Που από τονκατακλυσμό εχω να πιάσω θηλυ…
μονάχα ισλαμίστριες …Ναι! αυτες το μαντηλι…
έρχονται Κάτου ,κατα δώ ,μα ευτούνες δεν μετράνε
φοράνε μπούργκας και τσαντόρ,κι οι άντρες τους θα με φάνε…
Αν τις κοιτάξω μια στιγμή…Πρίν κάνα δύο αιώνες
Ναι!το θυμαμαι!!! μούρθανε και κανά δυό κοκώνες
απο ταις Βαβυλώνες …μα και αυτές οι καψερές δεν έμειναν μαζί μου
τις βρώμαγαν τα χνώτα μου και το παχύ πουλί μου….
Ε! τώρα που το σκέφτομαι είναι και οι Σερβίδες
Μα όσοι τις πρωτοβλέπουνε ,βάζουνε τις τσιρίδες…
Γύρνα λοιπόν στα Ζιγκουρατ ,εγγονι του Ουνα- Βρις
Στον κατω κόσμο, προκοπής ,γκομενα δε θε να βρης….
15 Μαΐου, 2007 στις 7:11 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Αν τον Ενκιντου εψαχνε τοτε γιατι να παει
στον Σουρουπακ να καθεται και να χασομεραει
θα πηγαινε στο φιλο του χωρις πολλα πολλα
αυτο μας λεει η λογικη, σκεφθητε το καλα
15 Μαΐου, 2007 στις 7:24 μμ
Νοσφεράτος
* Σημειωση:
Ετσι ειναι οπως τα λες σοφε Αλκιβιαδη
Τον Ενκιντού ο Γκιλγκαμες εψαχνε εις τον Αδη
Μα επειδή ‘ταν ζωηρό παιδί με κέφι και με Μπριο..
ειπε: Μιας κι ειμαι δώ ,δεν πάω να δω τον Θειο;
( Για το επεισοδιο αυτό βρεθηκε πινακιδα
θαμένη ,σε ανασκαφή ,στου Βασιλέως Μίδα
το παλατι-ξερεις στην Μικρα ασια…
εκει που φυεται φυτό, …..)
15 Μαΐου, 2007 στις 7:28 μμ
Alcibiades (!??)
…Ξερω η μαλακια…
15 Μαΐου, 2007 στις 7:40 μμ
Νοσφεράτος
Μ αρεσει ο συντονισμός
που εχουμε σ’ αυτό το Πόστ…
15 Μαΐου, 2007 στις 7:58 μμ
Ασμοδαίος
Αλκιβιάδη, γύρισες ξανά στη χελιδόνα,
αλλά εγώ δεν έμαθα να φτιάχνω μακαρόνια. 🙂
(αν θυμάσαι)
Δε θέλεις, Νοσφεράτε μου, να το φιλοσοφήσεις
και τη σκουπίτσα τη γλυκειά μονάχη να αφήσεις.
Μόνο εδώ θα τριγυρνάς να γραφεις για τα έπη
που οι Σουμέριοι έφτιαξαν τότε παλιά που η Πέπη
-του θείου εκείνου η γκόμενα, η όμορφη κοπέλα-
που βόλτα όλο πήγαινε και της φωνάζαν «Έλα
εδώ να δούμε πώς θα πάμε ως τον Άδη,
θα πάρουμε, αν θες μαζί και τον Αλκιβιάδη».
Όμως, αυτή τους έγραφε στα υποδήματά της
και μοναχά εκοίταζε να κάνει τη δουλειά της.
Έτσι κι εσύ, απερίσπαστος, έπος εξ ολοκλήρου
χωρίς να θες ούτε στιγμή να φύγεις απ’΄του θείου
το ίδρυμα το ένδοξο που λέγεται ΙΘΙ
κι έχει τραβήξει όλη μας ημών την προσοχή.
15 Μαΐου, 2007 στις 8:37 μμ
Νοσφεράτος
… μια παρατηρηση για σε εχω να κάνωΘειο
( τον Θείο Ισιδωρο εννοω ,οχι τονΑλλο Θειο
τον
15 Μαΐου, 2007 στις 8:40 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ακουει
15 Μαΐου, 2007 στις 8:48 μμ
Νοσφεράτος
..Σουρουπάκ ,του Γκιλγκαμές ,τον Θειο): θειε
Με ψυχραν την Λογικήν ,δεν γραφονται Ιστορίαι
Μονάχα με συναισθημα κι αυθαίρετον το πάθος
(και που και που κι ας γινεται και κανα μέγα Λαθος!)
Παραδειγμα τρανό, εδώ, στην Καλύβα του Πανου
Που ο Μικρασιατης εγραφε, (κι εβγαινε κι απο πάνου!)
Πώς για την Επανάστασιν ,ως και η Μπουμπουλινα
κιο Πατριαρχης παιξανε μαζί τα μαντολίνα…
Κι οι δυο, συνέφαγαν μαζί και ηπιαν και καμπάρι….
την Εναρξιν, συμφώνησαν με κεφι και καμάρι…
Οι δυό, της Επαναστασης ,κρατούσαν τα ηνία
μόνο που δεν συμφώνησαν, στην ημερομηνια…
15 Μαΐου, 2007 στις 9:36 μμ
Νοσφεράτος
…. σε σχεση με τη συζήτηση στο πόστ το διπλανό
ενα μοναχα σχόλιο, εχω να κανω εδώ:
(παρόλο που ο Γιανναράς το παiζει Μέγα μούρη )
πως η φιλοσοφία του ,ειναι cazzi azzuri…
15 Μαΐου, 2007 στις 9:40 μμ
Πόντος και Αριστερά
«Helleban», όπως θα λέγαμε «Ταλιμπάν»!!!!!!!!!
————————————————————
«…για τον δήθεν διωκόμενο Helleban «αναλυτή» Δελαστίκ…»
όπως τον αναφέρει ΣΗΜΕΡΑ ο Βασιλάκης, στο σχόλιο από το ποστ του «εξαποδώ» που αναδημοσιεύτηκε στην αρχή της συζήτησης, γράφεται:
————————————
«Στο βιβλίο του “Καλά να πάθουν”, εκδ. Γνώσεις, κατονομάζει όλους όσους αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον οργανωμένο κοπετό, που θα απάλλασσε την αμερικάνικη κυβέρνηση από τις τρομερές ευθύνες της για την ιμπεριαλιστική της πολιτική. Μπογιόπουλος, Μουλόπουλος, Κανέλλη, Στάθης, Τριάντης, Σταματόπουλος, Κιάος, Λ. Παπαδόπουλος κι άλλοι πολλοί, δίνονται δώρο στους λυσσασμένους του Μπους για να μην κουράζονται να αποδελτιώνουν τις εφημερίδες!
Ειδική αναφορά γίνεται για το Δελαστίκ και τους άλλους αριστερούς δημοσιογράφους της “Καθημερινής”:
«Ο αναγνώστης της Καθημερινής έχει την εντύπωση ότι διαβάζει την εγκυρότερη, την επίσημη κεντροδεξιά εφημερίδα. Χωρίς να γνωρίζει ότι αρκετά στελέχη της (λ.χ. οι σύντροφοι Γ. Δελαστίκ, Π. Παπακωνσταντίνου, Μ. Τζιαντζή, Γ. Ελαφρός) είναι ταυτοχρόνως στελέχη του ΝΑΡ… Έτσι, δημιουργήθηκε το παρά φύσιν φαινόμενο μιας σοβαρής κεντροδεξιάς εφημερίδας, η οποία έχει αλωθεί από μία οργανωμένη ακραία κομμουνιστική ομάδα και δηλητηριάζει το ανύποπτο κοινό με ιδεολογήματα που δεν έχουν σχέση με τον πολιτικό χώρο στον οποίο απευθύνεται. Δεν θα ήταν υπερβολή αν χαρακτηρίζαμε το φαινόμενο σαν μια καθημερινή πολιτική απάτη, σαν γιάφκα του ΝΑΡ»,
….Από άρθρο εκείνης της εποχής του Γιώργου Παυλόπουλου με τίτλο:
“Οι Γιάφκες που ανακάλυψε ο Μακαρθισμός”
Το “δόσιμο” των δημοσιογράφων έγινε με τέτοιο συστηματικό και ξεδιάντροπο τρόπο, ώστε κυκλοφόρησε κείμενο με υπογραφές συνδικαλιστών της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ, στο οποίο κατάγγειλαν τον Βασιλάκη για «προσπάθεια χειραγώγησης συνειδήσεων», για δημοσιοποίηση «μαύρης λίστας» η οποία έχει «ηθικούς αυτουργούς που κινούνται σε ανώτερα κλιμάκια εντός κι εκτός Ελλάδος» και για «νέο απροκάλυπτο μακαρθισμό».
—————————————————-
Και θάταν καλό να μας πει «Ο Καιρός» (Γιώργος Παπαδόπουλος) τι σήμαινει εκείνο το «δόσιμο»….
μ-π
15 Μαΐου, 2007 στις 9:43 μμ
Πόντος και Αριστερά
Νοσφεράτου τι λες;;;
Τα δικά μας μυαλά από ποιούς «αλώθηκαν»;
μ-π
15 Μαΐου, 2007 στις 9:44 μμ
Πόντος και Αριστερά
Γράψε λάθος…..
Η ταραχή βλέπεις!
15 Μαΐου, 2007 στις 9:51 μμ
Νοσφεράτος
Ποντε … Να χαρείς τον Πόντο σου!!! Σουτο χω πει και αμα ξαναχρειαστει θα το πω χιλιες φορες… Εχει ενα σωρό Ποστ … Εχεις και το Μπλγκ σου…
Ε Ασε ησυχη την Χελιδόνα ρε Γαμοτι μου… Αν ερχεσαι εδώ , γραφε με στιχο …..
Ειδες τί εκανες τωρα…. Για τριτη φορά…. Τα χαλασες ολα…. Και γώ απο την ταραχή μου δεν μπορω να βγαλω στιχο …
…. Μου θυμιζεις την Θεια μου Νιτσα ….
Ασμοδαιε….. Τα χαπια μου γρηγορα
15 Μαΐου, 2007 στις 9:58 μμ
Νοσφεράτος
Και πάνω εκεί που εψαχνα για να βρω τον Ρυθμό
ηρθε ο Αριστερο Πόντιος και,,,
(Γαμότο δεν βρισκω ρίμα … Ειδες τι εκανες ; Ποντιε; Τωρα τί θα κανω μου λές ; Παει το εργο μου…. Μπραβο σου π &α τα καταφερες ,συγχαρητηρια…( 😦 )
15 Μαΐου, 2007 στις 9:58 μμ
Ασμοδαίος
Νοσφερατού, ηρέμησε πάρε το ταβοράκι
ο Πόντος μας εθέλησε να κάνει αστειάκι.
Δεν το ‘ξερε πως είναι πια πανίερος ο χώρος
και δεν μπορεί κανείς εδώ να είν’ γιανναρολόγος
μονάχα ποιητές *μπορούν τους στίχους τους να γράφουν
και όλοι οι άλλοι τα πεζά πρέπει να τα ξεμάθουν.
—
*Λέμε καμιά μαλακία να περνά η ώρα.
15 Μαΐου, 2007 στις 10:09 μμ
Νοσφεράτος
Λεω να στειλω Επιστολήν στον Προεδρον του ΙθΙ
μήπως το Ποντειον πρόβλημα, μπορεσει και λυθεί…
( ε κατι γινεται…ισως ξαναβρώ τον ρυθμό.. αν δεν εχω καμμια αλλη Ποντια παρεμβολή)
15 Μαΐου, 2007 στις 10:14 μμ
Πόντος και Αριστερά
Νοσφεράτε, άσε το ρυθμό
και γύρνα στα ωραία.
Εκεί που έχει ταλιμπάν,
εθνολαϊκιστές στο παραβάν,
κι οι χίτες πάλι μας τραβάν….
Εκεί που κάτι γίνεται και κάποιοι «παραδίδουν»
στους δαίμονες τα ιερά και ήσυχους δεν μας αφήνουν.
Ρεφρέν:
Ξέχνα τη θεία Νίτσα
και πιάσε καμιά γκλίτσα.
μ-π
————————-
Υ.Γ.
Όσο για τις παραπάνω παρεμβολές, κυριολεκτικά τα μπέρδεψα μετά την παρέμβαση Βασιλάκη. Δεν ήξερα που βρισκόμους. Σόρι. Ο Καλυβάρχης που μας έμπλεξε ας τα ξεμπλέξει…. (πάντως οι ακροαματικότητες πάνε άριστα!)
15 Μαΐου, 2007 στις 10:38 μμ
Ασμοδαίος
Η «άθεη» το τίμημα
να πάρει όποιος δεν το ‘χει
μας έδωσε.
Με μπέρδεψε
γιατί είναι μέγα δίλλημα:
ΝΑ ΠΑΡΩ MAC ή ΟΧΙ;
ΥΓ: Για σένα γράφω έμμετρα, φίλε μου, Νοσφεράτε,
να βρεις και πάλι το ρυθμό, ευέλικτε και γάτε,
να φτιάχνεις στιχουργήματα και πάλι τη σκουπίτσα
να διεκδικείς και να αψηφάς του Ισίδωρου τη γκλίτσα.
15 Μαΐου, 2007 στις 10:45 μμ
Νοσφεράτος
Επιστολή
Προς Προεδρον ΙθΙ
κ. Θειον Ισιδωρα
κοιν. κ Πανον Καλυβαρχην
κ. Σκουπίτσαν (ΑΧ!) Γραμματεαν Ι.Θ.Ι
– Ω Σεβαστε Ισιδωρα εχω να καταγγειλω
παρενοχλήσεις γινονται εις το Χελιδωνειο
και δεν μπορεί,Ω Θείε μας, το εργο να αποδώσει
οι Ποντιοι κι Αριστεροι μας εχουνε Γκαστρώσει…
Η Ποίησις ,όλοι ξέρουμε, πως θέλει ησυχία..
Ο ποιητής εις τον ρυθμόν, ρίπτεται με μανία …
ειναι πολύ ευαίσθητος και καθε μαλακία….
τον αποσπά. κι η ποίησις γίνεται αηδια…
Οι Πόντιοι ( καλά παιδιά),μα δεν καταλαβαίνουν
πως, οταν μιλουν οι Ποιηταί θα πρεπει να σωπαίνουν
Γι αυτό θειε ,παρακαλώ ,την ταξη να επιβάλλεις
Και αμα ματαγίνει αυτό,τον Πόντον ν’ αποβάλλεις..
15 Μαΐου, 2007 στις 10:55 μμ
Πόντος και Αριστερά
Ασμοδαίεεεεε…..
Αυτό που λες δεν γίνεται,
είναι μπλοκαρισμένος
και όχι από Πόντιους και λοιπά,
αλλά απ’ τους άλλους και απ’ αυτά:
Η «Άλωση» της «Καθημερινής»,
και η παραφύσιν σχέση,
μιας γκρούπας αριστεριστών
που πρέπει να τελέψει.
Αυτό είναι το νέο μας,
επαναστατικό καθήκον
και ο φίλος νεοφιλελεύθερος
το έκανε από τον οίκον.
Το δηλητήριο έτσι έπαψε
να μας δηλητηριάζει
και οι Helleban συνάντησαν
αντίσταση σωστή
κι αποκαταστάθηκε
της κεντροδεξιάς η τιμή.
Ως πρωτοπόροι προς το παρόν,
αφού τελειώσαμε μ’ αυτούς
άλλους θα βρούμε το λοιπόν.
μ-π
15 Μαΐου, 2007 στις 11:08 μμ
Ασμοδαίος
Τζεμις, δεν έκατάλαβα τίποτα απ’ όσα γράφεις
ποιό είναι που δε γίνεται; τι θέλεις να μου μάθεις;
Καλύτερα ν’ αλλάξουμε τη θεματολογία
για ποίηση ας μιλήσουμε και για φιλοσοφία
γιατί θα πάρει ανάποδες και ο καλυβοκύρης,
που έχει εξαφανιστεί -είναι και νοικοκύρης!
Μα, πες μου τώρα, γρήγορα, πριν απ’ το πρωτοβρόχι:
(έχω περιπου 1000 ευρώ) να πάρω mac ή όχι;
15 Μαΐου, 2007 στις 11:15 μμ
Νοσφεράτος
Ασκησεις ηρεμιας:
Της καρεκλας το ποδαρι ξεκαρεκλοποδαριαστηκε
και ποιος θα το ξανακαρεκλοποδαριασει;
ο ξανακαρεκλοποδαριαστης…
Ο χοτζιρας ,ο μοτζιρας, ο μιτζιτζιτζιχότζιρας…
φτου! σκουληκομερμηγκοτρυπα ,φτου δεν βγαινει ριμα…δεν βγαινει ριμα …δεν βγαινειι ριιιιμα !
15 Μαΐου, 2007 στις 11:19 μμ
Πόντος και Αριστερά
Όχι,
να πάρεις ΙΒΜ
πούναι τεσταρισμένο!
μ-π
15 Μαΐου, 2007 στις 11:38 μμ
Νοσφεράτος
μ-π τι λές ,πως γινεται και δεν καταλαβαίνω…
Ελα θειε Ισιδωρα κι αρχιζω να σαλευω ….
15 Μαΐου, 2007 στις 11:41 μμ
Νοσφεράτος
η Ποντια σου η Πλευρά, Αριστερέ, σαν βγαίνει…
κλαιν τα χελιδονοπουλα κι η ποιησις σωπαίνει …
15 Μαΐου, 2007 στις 11:55 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Εδιαβασα οσα εγραψε εδω ο Νοσφερατος
γιατι ελειπα για μια δουλεια κι εγυρισα σφαιρατος.
Του Μικρασιατη ταις σπουδαις, κι αλλους περισπουδάστους
ολους αυτους στ΄αρχιδια σου, Ω Νοσφερατε γράφτους
Οι δε Ποντιοι που ερχονται εδω στη χελιδονα
κι εχουνε φερει το ΙΘΙ στο ματι του κυλωνα,
και ενοχλουν τους ποιητες και τους διαταρατουν
διοτι εξυμνουν τον Γιανναραν με ηθος Ποντίου Πιλατου,
τον Βασιλακην μεμφονται που εβρισε την λουγκρα
και δια τα αυτονοητα εχουνε παθει μουγκα,
παραλληλα δε δρατονται της καθε ευκαιριας
οπως συνεβη προσφατα με το της Ιστοριας
βιβλιον του δημοτικου και τοριξαν στη δραση
και με κουμάσια απιθανα ειχανε τακιμιασει
κι υπογραφες μαζευανε να σωσουν την πατριδαν
απο την νεοταξικη φιλελευθέρα ακριδα
Ω ανδρες Ποντιοι ακουστεμε τι εχω να σας πω,
και δωστε βαση Ποντιοι, δεν θα τα ξαναπω!
Πρεπει να βαλετε μυαλο, να βρειτε καποιον τροπον
τη μαλακια να κοψετε. Γαμιστε ενα κορτσόπον!
16 Μαΐου, 2007 στις 12:17 πμ
Νοσφεράτος
Ελπίζω, θειε Ισιδωρα,να σιαξουν τα μυαλά τους
οι Ποντιοι κι Αριστεροι να ρθουν στα συγκαλα τους
κι εγώ που τωρα διατελώ εν πληρει τη συγχύσει
να συνελθω(ανω τελεία) το Νοσφειον το επος πρεπει να συνεχίσει…
πασει θυσια…
ομως θειε…πες ,τουλαχιστον,μιας κι εχεις την Σκουπιτσαν (αχ!)
να ελπίσω μεσολαβησην δια βιοσφουγγαριστραν;
του Προεδρου θα εισακουστεί ο προεδρευων Λόγος
αν κανεις κατι και για με ,θα λειψει ο καθε ψογος…
16 Μαΐου, 2007 στις 12:26 πμ
biosfougaritsa
Θείε τα δάκρυα σκούπισα που μ΄έχουν κατακλύσει
Δέσμια είμαι και θρηνώ τη δεδομένη φύση
πραγμάτων καθημερινών που έχουνε σκοπό
τους έρωτες των ουρανών να πνίγουν στο νερό
Θείε μου εγκαταβιώ στη σκοτεινή πλευρά μου
Απόψε με εβάρυνε η ελαφρότητά μου
γράψε μου τα στιχάκια σου που τόσο με γλυκαίνουν
τάξε μου όλα τα όμορφα που τη ζωή ομορφαίνουν
Μα κοίτα μην παρασυρθείς και γίνεις και Ελύτης
Τώρα που μ’ αποδείχθηκες σωβινιστής κι αλήτης
16 Μαΐου, 2007 στις 12:35 πμ
Πόντος και Αριστερά
Οι Πόντιοι, Νοσφεράτου μου,
είχανε τα μυαλά τους…
μα κάποιοι άλλοι αφελείς
τη βρήκανε μπροστά τους!
Και ως ακόμα Αριστεροί
είναι υποψιασμένοι,
και κάποιο απ’ τα κριτήρια
ακόμα παραμένει.
Γι αυτό σου λέω φίλε μου,
γύρνα και λίγο πίσω
και τα παλιά κριτήρια
θα στα ξαναθυμίσω.
Λάθη έκανα και ‘γω πολλά.
Πολλά τάχω πληρώσει,
όμως γερνώντας φίλε μου
τα πόδια μου έχω στυλώσει.
Ρεφρέν
——–
Και μην ακούς τον Ισίδωρο,
ούτε τον Ιρβιγκοσίδωρο!
μ-π
16 Μαΐου, 2007 στις 12:37 πμ
Νοσφεράτος
Ω ! αποτροπαιον τροπή που πήρε η Χελιδόνα…
Ω ! βιο σφουγκαριτσα μου ,εισαι μια τσαμπερδόνα!!!!…
Ω ! να που δευτερο κακό, τρυπά στα σωθικά μου!!!…
(πως σπαρταράν! λαχταριστα χελιδονοφτερα μου)
Αλιμονο ! Ισιδωρα μου πηρες την σκουπίτσαν
και τωρα κλεβεις δευτερην την βιοσφουγγαριτσαν
….
16 Μαΐου, 2007 στις 12:40 πμ
Νοσφεράτος
Και σαν μην εφτανεν αυτό ,χωρίς ντροπήν καμμιαν
οι Ποντιοι συνεχιζουνε ιδίαν μαλακίαν…
16 Μαΐου, 2007 στις 12:47 πμ
Νοσφεράτος
Πες μου πως καταδεχεσαι ω ! Βιοσφουγγαρίτσα
Νασαι στην Ντατσαν δευτερη μετα από την Σκουπίτσα;
Ειναι ντροπή! Το κίνημα το φεμινιστικό
εδωκε μυριες οσες μαχες δι αυτό!
16 Μαΐου, 2007 στις 12:51 πμ
biosfougaritsa
Νόσφυ θα πρέπει να σού πω κάτι για το φεγγάρι
Το λέει και στα Κάρμινα πως παίζει σαν το ζάρι
με δυο όψεις του θνητούς και πως τους παρασέρνει
κι εκεί που τούς γλυκοφυλά τους πιάνει και τους δέρνει
Μα έτσι που το παίζανε σαν ύμνο του ΠΑΣΟΚ
δεν πρόσεξες το νόημα και έχεις πάθει σοκ
Η αλήθεια είναι Νόσφυ μου πως πρόκειται για λάθος
προδόθηκε η σκουπίτσα απ΄το πολύ το πάθος
Και μην το πάρεις για κάκο με πρέπει να ρωτήσω:
Νόσφυ μήπως στα νιάτα σου πέρασες απ την ΚΝΕ;
Γιατί έχεις στην απόρριψη αριστερό τουπέ.
Κλαίνε για σε κι οδύρονται οι δόλιες Σερβίδες
Κι εσύ αναβαίνεις στα βουνά και ψάχνεις καραβίδες
16 Μαΐου, 2007 στις 1:05 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα, ανθε της λεμονιας, της ανεμονης γυρη,
γυρισες και το μεσα μου εστησε πανηγυρι.
Με συγκινουν τα λογια σου, κι αυτη μελαγχολια
της δεδομενης φυσης σου, μιας φυσης που ειν΄ τελεία,
οταν φυσα μες την καρδια του ερωτος ο αερας
και εις τον ανδρα που αγαπας διδει το Άμαλθειον κέρας.
Μα οτε ο αηρ αυτος τελει πληρους απνοίας
μέλανα γινεται η καρδια εως αποπνιξιας
Η δε του Ισιδώρου καρδια τελεί δι εσε εν λαυρα
μα η ενθυμιση σου αποτελει την της θαλασσης αυρα!
16 Μαΐου, 2007 στις 1:08 πμ
Νοσφεράτος
Ω Κόρη ! εγώ ,ποτές δεν χώνεψα τους Κνιτες…
ουτε απ ‘ τα Γκνατ επέρασα ,μαδούσα μαργαριτες…
το σαγαπα δεν μ΄αγαπά το ελεγα με χάρη …
μα η αγάπη μ (εν)επαιξε και μ’ εχασε στο ζάρι…
Τωρα να απολογηθώ και δια τίς Σερβιδες
που βγηκαν Γιουροβιζιον και μοιάζαν με γαριδες ;
Στα αλήθεια , ηρθε η ωρα μου ,να κοιμηθώ λιγακι
(και ισως να σ’ ονειρευτώ βιοσφουγγαριτσακι!)
16 Μαΐου, 2007 στις 1:25 πμ
biosfougaritsa
Νόσφυ, παρακαλώ σε διάβασε το «Πόλεμος και Ειρήνη».
16 Μαΐου, 2007 στις 1:31 πμ
skoupitsa
Σ΄ένα γραφείο θλιβερό βρίσκομαι αυτή την ώρα
Και σκέφτομαι τη Ντάτσ(ι)α σου και την αναπολώ
Θα φτιάξω τη σκουπίτσα μου προτού να ξημερώσει
Μόλις θα ευθυμογραμμιστεί θα έρθω να σε βρω.
16 Μαΐου, 2007 στις 1:47 πμ
omadeon
Ωραία ομαδίτσα κάνατε εδώ, με σκίσατε
την ώρα που μάζευα τα πτώματα, λολήσατε
Για να βγάλω το φίδι απ’ την τρύπα
Είπα γεια χαρά και στον Αντύπα
Τον «Καιρό» τον διάβαζα ανέκαθεν
Μα είδα τις βρωμιές τις εκατέρωθεν
Τι ρόλο παίζει ο Βασιλιάς κι ο Βασιλάκης;
ίσως θα μπορέσει να μας πει ο Ακης
Σε νεκροταφείο με νεκρούς, παιδική χαρά για νεκροφίλους
είναι δύσκολο, πολύ, να κάνουμε ομαδικώς και φίλους
Γι’΄αυτό και ο θείος με συγκράτησε
και δω στο χελιδώνα σας με κάλεσε
Τρία πουλάκια κάθονταν κι ο Γιανναράς μετρούσε
Του Βασιλάκη τα στραβά, μπας και ισορροπούσε…
Οπλισμένος Φλογοβόλα ο Μανώλης
Εμπνευσμένη όλο φλόγα, του Γιανναρά η πανώλης
16 Μαΐου, 2007 στις 2:11 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Γεια σου Γιωργη Ομαδεον
επραξες οτι ητο δεον
16 Μαΐου, 2007 στις 2:20 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Κι εγω εδω, σε σκεφτομαι και συνεχως φουμαρω
βαζω στα ποδια μου φτερα κι ερχομαι να σε παρω
θα καβαλησω ασελωτο , αγριο, βαρβατο ατι
και δεν θα μ΄εμποδισουνε ουτε εκατο νοματοι
να ρθω και στο γραφειου σου μπροστα να ξεπεζεψω
σβησε τα φωτα, κλειδωσε, σε περιμενω απ΄εξω.
16 Μαΐου, 2007 στις 2:36 πμ
omadeon
Θάρθω και στο γάμο σας, να ευχηθώ «και του χρόνου»
Καλύβα της ανωμαλίας, με τον Ακάκιο Πόντιο επί όνου
Ακάκιε, ΠοντιοΚαλυβιώτη, Μακαρόνια φέρε μέλισσα
Εγκεκριμένα απ’ τον Παπαθεμελή, που τον αμέλησα
Μα εγώ κανέναν δεν ξευτέλισα
το γρίφο σας μόνος μου τον έλυσα
Και τη στιγμή που αφοσιωμένος έγραφα
και κοίταγα κάτι άλλες στίβες έγγραφα
Πήρα μέηλ απο ξένους που αμέλησα
που μιλάγανε για θέματα που ανέλυσα
Πάντα σε διπλό ταμπλό, με δυό πισί εδώ
με το ένα στην καλύβα τριγυρνώ
με το άλλο κάτι άαααλλα ερευνω…
(περίπου 10 private mails με κόσμο που είδε το βλογ σήμερα…)
http://omadeon.wordpress.com
Κοσμογονιακή στιγμή θείε. Ετοίμασε γιορτή και πάρτυ! 🙂
16 Μαΐου, 2007 στις 2:37 πμ
Παπούλης
Μ’ έφαγε σήμερα η δουλιά
και αργά πολύ εμπήκα
στης χελιδόνας τη φωλιά
με βιβλιάριο ΙΚΑ
έμεινα φίλτατοι ενεός
με αυτά όπου διαβάζω
εκπέμπω άπελπις το ΣΟΣ
κραυγή μεγάλη βγάζω
Της ποίησης το αγλάισμα
η ένδοξη Χελιδόνα
ύπουλο υπέστη ράισμα
έσπασε το κανόνα
Βλέπω δεξιά , βλέπω ζερβά
κάτι για Γιανναράδες
στου Βασιλάκη το τορβά
καημένοι ποιητάδες
και εκειό το Βασιλάκι μου
να έχει γίνει στάρ
και ο Γιλγαμές Νοσφάκι μου
να κρούει το σιτάρ
Σκουπίτσες να οδύρονται
μα ο Θείος να ακούει
τους Πόντους να ολοφύρονται
δε βγαίνει τέτοιο χούι
Στη χελιδόνα δεν χωρά
η ταξική η πάλη
της ποίησης η αποφορά
είναι η νέα κραιπάλη
στου ΙΘΙ το αιώρημα
και στη ποδιά της Σκούπας
θέλουμε πάθη ώριμα
και εραστές της κούπας.
Γι αυτό αφήστε αγαπητοί
τις «άθεες» Μαριέττες
να παίζουν τρικλοποδηστί
δήθεν τσιγκολελέτες
ότι δε μένει πιά καιρός
σε μένα το Παπούλη
Σκουπίτσα είμαι καρπερός
μέχρι και το μεδούλι
16 Μαΐου, 2007 στις 1:48 μμ
suigeneris
Δαίμονες και καλυβάρχες, θείε και αλκιβιάδη
έδω και μήνες έχασα το κέφι μου το βράδυ,
έμαθα πως με ψάχνετε και ήρθα να συμπράξω
στης Χελιδόνας το τσαρδί και πάλι να λουφάξω
του ασμοδαίου έκατσε να πιάσω μια κουβέντα
καθώς το ονοματάκι μου έπεσε στα ‘σταβέντα’
🙂
Θείο, θα με κατάλαβες, πως η ‘απώλεια’ μου
οφείλεται εις την ζωήν και όχι στα αισθήματα μου
ένεκα που με πέταξε και μ’ έβγαλε στη φόρα
και τωρα δω που κάθομαι προσμένω σε μια μπόρα..
[Πανούλη, αρχηγόπουλο
μου έλειψες κι εσύ
και έσπευσα ως ευκαίρησα
να μπω με βήμα ταχύ!]
γιωργάκη αγορίνα μου, ελπίζω, όλα καλά
τώρα τα πάθια σίγασαν και πάνε στα παλιά
ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠ’ ΟΛΑ ΣΑΣ
ξέρετε ΠΟΙΟ μου λείπ’
τ’ αστέρι, το βλαστάρι μου
ΠΟΥ να ‘σαι βρε Νταλιπ’..?
8)
Τ΄αγόρι μου-το σπλάχνο μου
που το ‘χα στην καρδιά ΜΟΥ
ΌΛΟΙ καλά το ξέρετε,
αντέχει .. μακριά ΜΟΥ?
😉
και σεις όλοι οι newφηδες να εισαστε καλά
θα σκάσω μύτη κάποτε και θα ‘ναι σαν παλιά..
Όσο για κείνο το παιδί
το φίλο μου το (βιο)Γιάννη,
που είσαι ρε παλιόφιλε
μες σε κανα μποστάνι..?
😉
ΕΝΑ παράπονο μοναχά εντός μου με ‘χαλάει’
τους Πόντιους κι Αριστερούς, κανείς να μην σβαρνάει..;
[Βλαντιμιρ ΚΑΙ Χριστόδουλο
σε λίγο.. θα το χάσω
και κεινονε το Γιανναρά
μέντορα θα ανακράξω!]
🙂
ΥΓ. ΕΣΥ, θαρρώ την τσίμπησες την _πλάγια_ μπηχτή
γιαυτό να ξέρεις πως λαλώ:
θα ρθω στην _άκρη στο γιαλό_
να φάμε μια λιαστή…
8)
16 Μαΐου, 2007 στις 1:51 μμ
Νοσφεράτος
ορε ζωή που κανουμε, μωρε χελιδονουλια
ολη ζτη μερα πολεμο,τη νυχτα Καραούλια,
ταστρα μετραμε ολονυχτίς , Αυγερινό και Πουλια
κι εχουμε και τον Γιανναρά, μας τα κανε νταούλια..
16 Μαΐου, 2007 στις 2:16 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Εψες το βραδυ αποφαγα κι ειπα να ξαποστασω
κι ενα βιβλιο ανοιξα λιγακι να διαβασω
μα η Μορφεα μ΄αγκαλιασε, μου βγαλε τα γυαλια
και οπως πριν ανεφερα με πηρε αγκαλια
κι ενω αυτη με χαϊδευε κι εγω φιλια της δινω
(αφου ειχε βαλει τα γυαλια πανω στο κομοδινο
διοτι αν σε παρει αγκαλια κι εσυ αλλαζεις στασεις
μπορει να γινει η ζημια και τα γυαλια να σπασεις)
μετα, λεει, εγω εσηκωθηκα και ανοιξα την πορτα
κι απ΄εξω με περιμενε να παμε, λεει, βολτα
μια νεραϊδα εξωτικη στη σκουπα της επανω.
και σαν την βλεπω ταχασα δεν ξερω τι να κανω
«Ανεβα, λεει, στη σκουπα μου και κραταμε απ΄τη μεση
θα ταξιδεψουμε ψηλα, θα δεις που θα σ΄αρεσει »
Κι υστερα, λεει, πεταγαμε αναμεσα στα αστρα
πανω απο κατι συνεφα που μοιαζανε με καστρα
και σ΄ενα καστρο απ΄ολα αυτα, το πιο πανωριο απ΄ολα,
που ηταν φτιαγμενο απο γυαλι, αστροσκονη και κολα
απο λυωμενο συνεφο, κι ειχε μεγαλες σκαλες,
«Εδω μου λεει θα ζησουμε και ξεχνα ολες τις αλλες»
συνεχιζεται.
16 Μαΐου, 2007 στις 2:22 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σουη, τι ειπε ο Ασμοδαιος? νομιζω δεν το πιανω
για εξηγησε μου το καλα, για ελα απο σοφράνο.
16 Μαΐου, 2007 στις 2:31 μμ
omadeon
Καθώς τους στίχους γράφουμε και φέρνουμε ευφορία
πολλές φωνές ταιριάξανε, και φτιάξανε αρμονία
Εκεί που υπήρχε μπάχαλο, επήλθε πανδαισία
τραγούδι ομαδικό με νέα πολυφωνία
γι’ αυτό κι εγώ βαριέμαι, να βρω ομοιοκαταληξία
θα φτιάξω ένα «πρόγραμμα για ρίμες» με ευφυία
(Είναι εγχείρημα απλό, στη Νέα Λογοτεχνία
Τις ρίμες να ταιριάξουμε με Τεχνητή Ευφυία)
Πρώτα φτιάχνεις λεξικό, με αστεία Οντολογία
(μαζί με το «καρύκευμα», μια σάπια ιδεολογία)
Μετά ταξινομείς ανάποδα, για ομοιοκαταληξία
Πληκτρολογείς και Λογική Δομή για ιδεολογία…
Κι αν έχεις γράψει κώδικα χωρίς απερισκεψία
απολαμβάνεις δωρεάν και ΑΠΕΙΡΗ τη νέα μαλακία…
Μα δεν αλλάζω εγώ το φρόνημα, για τέτοια ανοησία
Της χελιδόνας η ψυχή δεν είν’ «τεχνητή ευφυία»…
Πίσω από κάθε στίχο σας, υπάρχει και σοφία
και δούλεμα προσωπικό, μεγάλη μαεστρία… 🙂
16 Μαΐου, 2007 στις 2:44 μμ
suigeneris
Θείο, 😉
αναρωτιότανε ο νιος μήπως λογκάρω
σαν νοσφεράτος draculaς καλιά μου και μποτζάρω,
κι εγώ τυχαία που ‘πιασα τα λάθος τα μαντάτα
δρομαίος έσπευσα να μπω να πιάσω με την μπάντα..
16 Μαΐου, 2007 στις 2:59 μμ
Πάνος
Καλώς μας ήρθες, το λοιπόν, suigeneris λεβέντη
– να ξέρεις: η πολλή δουλειά τον τρώει τον αφέντη!
Θέλει σιγά και ρέγουλο πάντοτε η εργασία
– αλλιώς σε τι θα διέφερε από τη μαλ*κία;
Όσο για το αγόρι σου, που τόχεις πεθυμήσει
– και δάκρυα τρέχουνε γιαυτό απ’ των ματιών τη βρύση,
νομίζω πως πληγώθηκε η ευαίσθητή του φύση
– μα ο χρόνος είναι ιατρός, κάποτε θα γυρίσει!
16 Μαΐου, 2007 στις 3:29 μμ
Πάνος
Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στον Ορνό κριάρια
– και στις Σκουπίτσας την ποδιά, σφάζονται παλλικάρια!
Δεν έφτανε ο Ισίδωρος, μηδέ κι ο Νοσφεράτος
– νέος επρόβαλ’ εραστής, φουριόζος και βαρβάτος!
«Σκουπίτσα είμαι καρπερός, μέχρι και το μεδούλι»
– δηλώνει το παιδόπουλο, κι ας τονε λεν Παπούλη!
Νομίζω εδώ που φτάσαμε, σ’ αυτή την ιστορία,
– μια λύση μας απόμεινε: να γίνουν καλλιστεία!
Σκουπίτσα τα κατάφερες, όλους να τους γειώσεις
– με το ψηλό σου πέταγμα και με τις προσγειώσεις.
Καλά να τα συλλογιστείς αυτά που θα σου πούνε
– όσοι θελήσουν το γλυκό το μήλο σου να δούνε.
Σαν άλλος Πάρις φρόντισε απόφαση να πάρεις
– σε ποιού το πάρκιν πρόκειται τη σκούπα να παρκάρεις.
Και μια και είναι Άνοιξη, κι είν’ ο καιρός ωραίος
– βλέπω να ενθουσιάζεται μέχρι κι ο Ασμοδαίος!
Κι άμα τους πιάσει ο Μάϊος, που ερωτεύοντ’ όλοι
– ο βιογιάννης που ‘βαλε φυτά μες το περβόλι,
κι ο Σούης που αγωνίζεται, δουλεύει, όχι αστεία
– για τη Σκουπίτσα θε να ρθουν κι αυτοί στα καλλιστεία.
Μέχρι κι ο Γιώργος το φρικιό*, που λέμε Ομαδεών
– θα ξεκινήσει θαρρετά να δώσει το παρόν!
Μονάχα ο Άλκης δε θα ‘ρθεί, πεζός ή δια θαλάσσης
– γιατ’ είναι μονογαμικός, όπως κι ο Αθανάσης.
____
* φρικιό του ίντερνετ, του Υπερ-Λογισμικού και της άλγεβρας.
16 Μαΐου, 2007 στις 3:55 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σουή, καλως μποτζαρισες, γιατι ο καιρος ειν΄φόρτα
κι αλοιμονο στο ναυτικο που ταξιδευει όρτσα.
Πρεπει ν΄αλλαξεις διευθυνση να τονε παρεις πρυμα
ή καπως δευτερόπμυμα, να σε βοηθαει το κυμα
να ταξιδεψεις ομορφα, τις σκότες να λασκαρεις
μεχρι τον καβο Ματαπά, κι εκει σαν καβατζαρεις
και σταβεντώσεις για καλα, εκει θα απαγκιασει
κι ουτε εχει αντιμάμαλο τ΄αρχιδια να σου σπασει.
Κι αφου θα μπουνατσαρει πια, δεσε και το τιμονι
και παιχτον να ευχαριστηθεις την ωρα που νυχτωνει!
16 Μαΐου, 2007 στις 4:25 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ειναι Φρικιο της αλγεβρας, του Μπούλ το κολιταρι,
ειναι της μπάτσικας θεριό, της μανας του καμαρι!
Τ΄αξιωματα του Χάντινγκτον και η θεωρια συνολων
ειναι γι αυτον κωλολοχατρα δια να σκουπιζει κωλον
Στην δε προτασιακη λογικη, που ειν΄η αλγεβρα του Μπούλ,
σαν πεζοναυτης την κοιτα που μπηκε στην Καμπούλ.
Καθοτι αυτος αρεσκεται σε λογικας συνθεσεις,
επι παντος του επιστητου, και σ΄ολα παιρνει θεσεις
μ΄αυτα τα επιχειρηματα εχουν και συνεπειας
δι΄αυτο και ουτος βρεθηκε εις τοπον εξοριας
και αν δεν ητο το ΙΘΙ ν΄αρχισει παρακαλια
στη Σιβηρια θα ητανε παρεα με τα τσακαλια
16 Μαΐου, 2007 στις 4:27 μμ
suigeneris
manana, tio..
8)
hasta la victoria siempre!
Πανούλη, έγραψες!
16 Μαΐου, 2007 στις 5:03 μμ
skoupitsa
Ο θείος ο Ισίδωρος να διαγωνιστεί
και με μαγιό να πορπατεί μεσ το ναό του ΙΘΙ;;;;;
Μ’ αν θέλουνε να διαγωνιστούν οι άλλοι μουστερήδες
έχω καβάντζα επιτροπή με όμορφες Σερβίδες
Και ερωτήσεις θα γενούν για το επιπεδό τους
Κι αν έρθει ο Ομαδεών θα κάψουν το μυαλό τους
16 Μαΐου, 2007 στις 6:06 μμ
Παπούλης
Έτσι αποφασίστηκε να γίνουν καλλιστεία
για της Σκουπίτσας τη καρδιά , τριήμερη νηστεία
συστήνω στους απανταχού καλυβο μουστερήδες,
ώστε να γινουνε λεπτοί ωσάν μοριοσανίδες.
Θα είναι στην επιτροπή και ευειδείς Σερβίδαι
έτσι ώστε στους δεύτεροι να μη τους στρίψουν βίδαι
αυτά τα λέω παρηγοριά του δεύτερου και τρίτου
(παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγεί η ψυχή του
16 Μαΐου, 2007 στις 6:07 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Skoypitsa, θελεις να γενω για σενανε ρεζιλι
και με βαγιο να εμφανιστω σα ναμαι ο Κακιασβίλι?
Θες να λυγιζω σιδερα και να σηκωνω βαρη
κι ο νικητης για επαθλο εσενανε να παρει?
Θελεις σπαθια να καταπιω, φωτιες να ξεφυσαω?
Θα κανω οτι μου πεις εσυ γιατι πολυ σε παω!
Κι αν θελεις να με δεσουνε με αλυσους βαρεις
κι ασηκωτους, κι αν αυτο σε κανει να χαρεις,
πεστο. Κι εγω στο ορκιζομαι εις τους Θεους, ω! Κορη,
θε να κρεμασω κι αγκυρα και να γεννω βαπορι.
Θα ΄μαι ενα πολεμικο σκαρι που εσυρε τη σκουρια του
κοντα σου και φουνταρισε εκει την αγκυρα του
Κι οπως δεν θα ξανακουστουν των κανονιων του οι κανες
κι εγω ποτε δεν προκειται να παω στις πουτανες!
16 Μαΐου, 2007 στις 6:16 μμ
π2
(Φωνή σπηλαιώδης τραντάζει την σκηνήν, εν μέσω καπνών και ετέρων θεόσταλτων σημείων)
Ισίδωρε αν υποσχεθείς να βάλεις μαγιουδάκι,
εγώ σας φέρνω για σπηκάζ Μελέτη, Μενεγάκη.
16 Μαΐου, 2007 στις 6:42 μμ
Νοσφεράτος
Στα Καλλιστεία συμφωνώ μ’ ολους τους Μουστερήδες
Κι εχω -πιστευω-για να βγώ και παμπολλες ελπίδες
μονο ,θερμοπαρακαλω :Ας λοιπουν οι Σερβιδες!!
16 Μαΐου, 2007 στις 7:06 μμ
Νοσφεράτος
Mή χάσετε στο επόμενο επεισόδιο του Νοσφειου Έπους :
Ο Γκιλγκαμες βρίσκει τον Ενκιντου και αρχίζουν μια μεταφυσική συνομιλία-
Παρεμβαίνει ο Θειος Πλατων- ο Θειος Ισιδωρας,ο Επίκουρος ,ο Αρίστιππος ο Καστοριαδης
-Ο Γιανναράς (και η παρέα του) προσπαθεί να χωθεί στην Κουβέντα των φιλοσόφων αλλά όλοι προφασίζονται ότι έχουν μια δουλειά ,το φαί στη φωτιά ,σιδέρωμα κ.λ.π
– παρεμβαίνει ο Βιοαννης καβάλα σε έναν φτερωτό λύκο
–ο οποίος επιπλέον πάσχει από Ακράτεια και ξεχεζει (ο Λύκος ) άθελα του τον Γιανναρα και την παρέα του
– Οι Πόντιοι και Αριστεροί διαμαρτύρονται ενώ ο από μηχανής Θειος κατεβαίνει αργά από το Υπερπέραν με διπλα του την Σκουπιτσαν ντυμένη με Μπούργκας και κράδαινων την γνωστήν Βρυσούλαν για να τους αρχίσει όλους στις Βρυσιες
-Μ ε κομμένη την ανάσα περιμένει το πλήθος την θριαμβευτική επανεμφάνιση του Μικρασιατη οστις…
16 Μαΐου, 2007 στις 7:06 μμ
skoupitsa
Παρακαλώ τη συμβολή σας
στους όρους της συμμετοχής σας
16 Μαΐου, 2007 στις 7:53 μμ
Νοσφεράτος
.Στους ορους της συμμετοχής εχω για να προτεινω:
οι ποιηται να εχουνε διπλα τους κομοδινο
οπου να ακουμπησουνε και τα πονηματα τους
(να μην ειν’ σκορπια παλιοχαρτα) και τα υπαρχοντα τους
και να μην εχουν κινητα και μηχανές τους σκοτους
μα μοναχά την εμπνευση και το (α)λογικό τους
Επισης- εχω να σας πώ -τον Ορον ,επιπλεον
Οι Ποντιοι(&Α) να αποκλειστουν γιατί, πλειστακις, πλεον
εδειξαν με την στασιν τους ,πως δεν εχουνε σχεσιν
Με της στιχο- ποιησεως την θαυμαστην την τεχνην
16 Μαΐου, 2007 στις 8:07 μμ
skoupitsa
Θειούλη αφού σ΄απέκλεισα γιατί δίνεις τη μάχη;
Έχεις καλύτερη δουλειά για μένανε να κάνεις
δεν είμαι ματαιόδοξη για να διεκδικείς
ό,τι δεν σκέφθηκε εδώ να σού αρνηθεί κανείς
Κι αυτούς που με αποζητούν δήθεν κι απάνω απάνω
Τους αγαπώ, τους σκέφτομαι μα τίποτα πιο πάνω
Έχω εγώ τις φίλες μου τις όμορφες Σερβίδες
πρόθυμες να τούς εργαστούν με τις χειρολαβίδες
τη βιοσφουγγαρίτσα μου που εψές αυτονομήθη
όταν ο Νόσφυ άκαιρα πήγε και εκοιμήθη.
Και μια και θα’ σαι ο Πρόεδρος όλης της ιστορίας
για δώσε μας τα φώτα σου. Δράξου της ευκαιρίας
να δείξεις πως η ποίηση τους έπιασε στα πράσσα
γιατί δεν εδιαβάσανε ποιητή Μανούσο Φάσα
16 Μαΐου, 2007 στις 8:16 μμ
skoupitsa
Νόσφυ πολύ ευχάριστα όλα αυτά που ακούω.
Σε καλό δρόμο βρίσκεσαι. Σε βλέπω παραθείο
16 Μαΐου, 2007 στις 8:23 μμ
Νοσφεράτος
Μη χασετε το μεθεπομενον επεισοδιον (εξηκοστον ενατον (69) ) του Νοσφείου Επους
οπου ο Γκιλγκαμες και ο κολλητος του Εκιντου εξαπολυονται (αθελα τους) στο παρόν με την βοηθεια της Υπερλογικής-Ιντερνετικής χρονομηχανής αναζητησης που εφηυρε ο Γ. Κ(κυρος). Ομαντεών/και αναζητουν τον θειο Σουρουπάκ διοτι νομιζουν οτι ακομα βρισκονται στον Αδη ενώ τριγυρω υπαρχει πολύ σκοταδι/ μπερδευονται και φτανουν στον Θειο Ισιδωρο ,νομιζοντας οτι προκειται για τον Θειο τους / Εκεί,εμφανιζεται και καποιος Βασιλακης κραδαινων ενα ματσο εγγραφα που αποδεικνύουν την σχεσιν του Χ Γιανναρα με τα Θεια και την Θειαν Σκουπιτσα/ Ο Θειος εκενευριζεται και τους αρχιζει ολους στις Βρυσιες/ Ο Γκιλγκαμές και ο Εκιντου απορουν και δεν καταλαβαινουν, ομως ετοιμαζονται να ριχτουν στην μαχη ,διοτι αντικριζουν καποιους, ονοματι Ποντιοι και Αριστεροι, οι οποιοι ειναι και πολύ παλληκαρια / ενώ ετοιμαζεται να γινει το Κουρούμπελο των Αιώνων (Ομαδών και Αρμαγεδών) ακουγεται ξαφνικά η στεντορεια φωνή του Σουρουπακ απο τον Αδη,ενώ σουρουπωνει…
16 Μαΐου, 2007 στις 8:54 μμ
Νοσφεράτος
…και (Ενώ ο Σουρουπάκ αρχίζει να λεει κατι εις γλωσσαν τελειως ακαταληπτην και κανείς δεν καταλαβαινε τιποτε ,διοτι ηταν αρχαια σουμερικα και μόνον οι Γκιλγκαμές και Εκιντου προσπαθουσαν να καταλαβουν κατι αλλά και αυτοι δεν τα καταφερναν γιατι ηταν πολύ Αρχαια
και υπηρχαν και παρεμβολαι …) /ξαφνικά ,εκεί μεσα στο σουρουπο μια αναερη μορφή αρχιζει να υπεριπταται περπατωντας στον αερα /φορωντας αραχνουφαντη φουστανέλλα και εχουσα διπλα της την Μπουμπουλίναν /κραδαινουσα και μιαν περγαμηνην του Πανεπιστημιου Κωλουμπια /και ολοι -ως και ο Θειος -απορησαν /και ψιθυριζαν ποιος ειναι παλι αυτός;εκτος βεβαια απο τους Ποντιους και Αριστερους που συνεχιζαν να προκαλουν τους Γκιλγκαμές και Εκιντου/ και δεν εδιναν σημασια σε οτι θαυμαστον εγινετο /εκείνην την στιγμήν που σουρουπωνε ,ενώ μια σιγανή φωνή απο το πληθος ειπε »εναι ο Μικρ……
16 Μαΐου, 2007 στις 10:13 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
P2, καλοσωρισες στο μεγαρο του ΙΘΙ
που εις ναον ποιησεως εχει μεταβληθεί
Σαφως θα βαλω και μαγιο για την ουρανια κορη
και οπως προανεφερα, θα γινω και βαπορι
γι’ αυτην θα φαω σιδερα (αν ειναι ν’ αριστευσω)
και οταν παω στο wc καρφιτσες θ΄αφοδευσω!
Και η Μενεγακη αν ηθελε ελθή στα καλιστεια
πες της θαναι πιο glamorus κι απο τη δυναστεια!
16 Μαΐου, 2007 στις 10:28 μμ
σχολιαστής
Δικαίως χέσατε το Βασιλάκη
και ασχολείστε με του θείου το μεράκι.
16 Μαΐου, 2007 στις 10:38 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα δινω ορκο τιμης και ομολογια Ιπποτη
(πως δεν εισαι και η δευτερη, αλλα) εισαι και η πρωτη(!)
γυναικα, που αγωνιζομαι να κλεψω την καρδια της,
απ΄τους μνηστηρες που ομαδόν σφαζονται στην ποδια της!
Κι ας ειν’ αμουστακα παιδια, νεωτεροι απο μενα
θα κλαψει η μανα το παιδι την ωρα που το γέννα.
Η καψερη η μανουλα του, αυτη η μανα η δολια,
την ωρα που θα της το παν’ μεσα σε μια μπόλια!
Στις 6 η ωρα το απογευμα, στην ερημη αρενα,
θα κλαιει η μανα το παιδι και θα παιρνουν τα τρενα
που πανε για τη Γκορδοβα, για το στερνο ταξειδι,
(θα χανει η μανα το παιδι απο το στριμοξιδι)
Γιατι οπως ειπε κι ο τρανος ο ποιητης ο Lorca
«Χωρις εσε τι ειναι η ζωη?» -Ειναι Miseria porca!!!
16 Μαΐου, 2007 στις 10:52 μμ
Πάνος
Λοιπόν,
σύντροφοι υποψήφιοι, δια τα καλλιστεία
– που έχουνε για έπαθλο της Σκούπας την καρδία
(και όχι μόνο, δηλαδή, γιατί μαζί πηγαίνει
με σκώτι, σπλήνα και νεφρά, πούχει η ευλογημένη)
τώρα καθένας από σας, με τόλμη και με χάρη,
ας αποδείξει πως αυτός είναι το παλλικάρι.
Ας πει που εγεννήθηκε, ποιά η ανατροφή του
αν έχει γαιδουροελιές απάνω η μορφή του
ας πει αν είναι χριστιανός, ορθόδοξος ή κόπτης
αν πήρε την απαλλαγή ή πήγε στρατιώτης
ας το δηλώσει ευθαρσώς αν θέλει τις Σερβίδες
ή Ρώσσες ή Μολδοβλαχές πλιο απ’ τις Ελληνίδες
συχνά εκκλησιάζεται; πηγαίνει να ψηφίσει;
όλα εδώ θα να τα πει, αν θέλει να …προκόψει!
Ήταν στο Ρήγα ή πέρασε από την ΚΝΕ λοιπόν
(μόνο ο παπούλης ξέρουμε πως ήταν στην ΕΠΟΝ!)
Του αρέσουν τα πικάντικα; βλέπει πορνογραφίαν
ή με της θειάς του τη μορφή τραβάει μαλ*κίαν;
Το ούζο ή το τσίπουρο σηκώνει στας προπόσεις;
μελαχροινάς ή και ξανθάς εύχεται να του δώσεις;
Και συ Σκουπίτσα θα ρωτάς δια διευκρινίσεις,
περί ανέμων και νερών, για δάση και για στύσεις,
διάρκεια, αν τ’ αρέσει ο Μπράμς, χούγια και πεποιθήσεις
και πλήθος άλλες τολμηρές και σέξυ ερωτήσεις.
Ετούτα είχα να σας πω, το πάρτυ ας αρχίσει
κι ο πλέον άξιος και καλός, στο τέλος ας …νικήσει!
16 Μαΐου, 2007 στις 11:08 μμ
Ασμοδαίος
Διόλου δε μου αρέσουνε οι ανταγωνισμοί!
Αλήθεια, πώς ξεχάστηκαν οι σοσιαλισμοί,
ο άνθρωπός πάει μπροστά με τη συνεργασία
κι όχι ελεύθερη αγορά κι ελεύθερη πορνεία.
Φοβάμαι καταλάβατε πως δεν τα εννοώ
τα όσα έγραψα εδώ, την ώρα την περνώ
γρήγορα τρέχοντας, εδώ κηρύσσω την αρχή
-αν και δεν ενδιαφέρεται για μένα η ψυχή
της σκούπας που ‘ναι ευτυχής μόνο κοντά στο θείο,
π’ όμορφα την εκαβαλά σα να ‘τανε φορείο
και πάνε βόλτες μαγικές επάνω εις το φεγγάρι
έχουν την πούλια συντροφιά και τ’άστρο χαλινάρι.
Μάταιος είναι το λοιπόν ετούτος ο αγών
του θείου είναι που έρχεται κι ετούτος ο αιών!
🙂
16 Μαΐου, 2007 στις 11:21 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ω, Νοσφερατε αρχοντα, πως τοφερε η μοιρα?
(εκει που ετοιμαζομαστε να πιουμε καμια μπυρα,
κι εκαναμε και σχολια για τον Μικρασιάτη),
απ΄τη ζωη στο θανατο εινα΄ενα μονοπατι!
Τωρα ολοι στο ΙΘΙ μας κοιτουν, δεν ειμαστε μοναχοι,
στεκομαστε απεναντι σα δυο μονομαχοι
που ηρθε η ωρα να χτυπηθουν με νου μα και με σωμα,
για της Σκουπιτσας την καρδια, τα ματια και το στρωμα!
Τραβηξε Νόσφυ το σπαθι κι απαγγειλε δυο στοιχοι,
μα …σαν τον ψαλτη που απορει και αρχιναει να βηχει,
βλεπω στα ματια με κοιτας γεματος απορια,
μηπως δε θες ν’ αγωνιστεις, μη θελεις τη Μαρια,
απο τη Γιουροβιζιον, εκεινη τη Βουλγαρα
που ητανε λιγο ασχημη μα ειχε φωνη …μουναρα?
Συνελθε Νοσφυ, συνελθε, τραβα και χτυπα πρωτος
κι απ΄των σπαθιων το σμιξιμο ας ακουστει ο κροτος!
Κι απ΄το σπαθι σου αν πεσω εγω, στα μαρμαρενια αλωνια
Παρ΄τη Σκουπιτσα αγκαλια και πατην στα σαλονια!
16 Μαΐου, 2007 στις 11:27 μμ
Πάνος
Ιντερμέδιο:
απ’ τη ζωή ως το θάνατο είν’ ένα μονοπάτι
κι από τον κ*λο ως το μ**νί δυό δάχτυλα και κάτι!
(Γνωστό ποίημα της Μπριζίτ Μπαρντό)
16 Μαΐου, 2007 στις 11:34 μμ
omadeon
Ρε παιδιά έχω ξεκαρδιστεί στα γέλια, όταν σκέφτηκα…
Φανταστείτε ΤΙ έχει να γίνει αν μια μέρα τα πιούν όλοι μαζί οι βουλευτές κι αρχίσουν να αγορεύουν όπως εμείς εδώ, μέσω ποιημάτων στο βήμα της Βουλής!!! (εννοείται ότι εμείς ακόμη και νηφάλιοι το κάνουμε αυτό για πλάκα)
Α ρε γέλια… φανταστείτε πρακτικά της Βουλής με ποιήματα. Ο Μπούλης κι ο Γιωργάκης να γίνονται χιπ-χιπάδες σαν τον Εμινεμ, κ.ο.κ. Ο Βενιζέλος κι ο Πάγκαλος να ρεύονται ρυθμικά, για να κρατάνε το ρυθμό, η Γιαννάκου με ένα ντέφι, με τον Ψωμιάδη δεμένο σε αλυσιδίτσα να κάνει χορευτικά (αποδεικνύοντας την καταγωγή του Ανθρώπου από τον Πίθηκο), κ.ο.κ.
Σε λίγο θα πλακώσει στην καλύβα κι ο Λαζόπουλος να μας κλέψει τις εμπνεύσεις…
16 Μαΐου, 2007 στις 11:34 μμ
Ασμοδαίος
@Καλυβοκύρης: Ορίστε;
16 Μαΐου, 2007 στις 11:36 μμ
bioannis
Παρακαλώ, ένα ανάκλιντρο εις την αυλή,
για με ανυπερθέτως,
γιατί το μποστανάκι μου ανθούς πολλούς
εγέμισε και φέτος.
Τα καλλιστεία εμίσησα
σεξιστικά μου μοιάζουν
αλλά θε νάρθω οπωσδήποτε
τα γιούχα δε με σκιάζουν
Άλλωστε, έξω θάμαι στην αυλή
και θα πετάω φούντες
σ’ όλους τους υποψήφιους
και τους χαμογελούντες
Θε να ρθω με το τρίκυκλο
γεμάτη η καρότσα
και πράσινα θε να φορώ
ντυμένος αλα Ρότσα *
Τις Σερβίδες αφήστε τις σε με
θα τις φροντίσω αγάλι
και όταν θάναι έτοιμες
Θα σας τις στείλω πάλι
Να γιατί το ανάκλιντρο, αποζητώ
και μια μικρούλα τέντα…
μη και από τα ντουμάνια ταβλιαστώ
και πέσω στα τσιμέντα
Δεν θέλω στο ανάκλιντρο
κανένα παραβάν
γιατί αυτοί που κρύβονται,
όλο μοιρολογάν
(και τον μπάτσο τον τραβάν)
Μα θα μου πείτε τρίκυκλο, και από πίσω θάχεις χόρτο
δεν θάρθει η ασφάλεια του λοιπού να μας ζητά ραπόρτο ?
Αγαπητοί συνποιητές και εσείς στα καλλιστεία
το ομολογώ με λύπη μου…
φούντες και ανθούς το τρίκυκλο… από τ’ ανθοπωλεία !!
Μήπως και με περάσατε, τρελό βαπόρι απ’ τη Περσία ?
που πάει σαν βλάκας να πιαστεί σ’ αυτά τα καλλιστεία ?
* Ο καλυβάρχης ξέρει…
16 Μαΐου, 2007 στις 11:36 μμ
Ασμοδαίος
Αυτά που έχουν ήδη γίνει ονειρεύεσαι, βρε Ομαδεών; 😀
16 Μαΐου, 2007 στις 11:46 μμ
bioannis
Γιωργάκη αυτό που σκέφτηκες εσύ,
κάποιοι στο μαραθώνα, κάποτε, θέλανε να ρίξουν LSD
17 Μαΐου, 2007 στις 12:46 πμ
omadeon
@asmodaios, bioannis
Σιγά το LSD. Εδώ με ένα… απλό video-editor κάνεις ΠΑΠΑΔΕΣ…
π.χ. δείτε τα… δικά μου πειραματάκια στο θέμα:
«Τα καλά παιδιά» (χιουμοριστικό video-clip, μαζί με σατιρικό τραγουδάκι Techno)
17 Μαΐου, 2007 στις 1:05 πμ
skoupitsa
Δεν ξέρω πως σκεφτόσασταν πως θα αγωνιστείτε
σ΄αρένες με άτια και σπαθιά να καταχτυπηθείτε
Εδώ το πράγμα είναι απλό πρέπει να επιδείξτε
του γόητος δυνότητα και να την αποδείξτε
Παράδειγμα για σήμερα το πρώτο το βραβείο
κερδίζει οποιος επισκεφτεί μιας υπουργού γραφείο
χωρίς να τον πετάξουνε αμέσως οι φρουροί
ενώ τον συνοδεύουνε πόντιοι αριστεροί
17 Μαΐου, 2007 στις 1:25 πμ
Νοσφεράτος
Ω θείε μου Ισιδωρα των ιπποτών προστατη
αλίμονο!ηρθε η στιγμή, καβαλα σ’ ενα ατι
για χαρι της Σκουπιτσας μας ,αντι ν’ αγκαλιαστουμε
μεχρι της πτωσης τελικής ,κονταρο κτυπηθούμε!
Θα ειναι αγώνας ανισος…ωσαν Θεοδικία !
Μ’ασπίδα δορυ και σπαθί, χωρίς πολλά αστεια…
προηγουμένως προσευχή,πολυωρο νηστεια
και τωρα…αποχαιρετώ την Νιτσα μου τη θεία!
(σουχω μιλησει θειε μου, για τη θεια μου Νιτσα
οπως και για την γκομενα ..εκείνη τη Κικίτσα…)
μα τι σου λεω …ξεχασα ! γιναμε πια εχθροι
και, μεταξυ μας, αναμεσα ,χωρά , μονο σπαθί..
Των ιπποτών ο κωδικας ειναι ανηλεής
Μα ουδεις τον αγνοεί ,αν ειναι ευγενής……
17 Μαΐου, 2007 στις 1:32 πμ
Παπούλης
Αδέλφια μόλις έμαθα πως φάνηκε πελάτης
Στα καλλιστεία θε να ρθεί και ο Μη-κρασιάτης
τη φουστανέλλα του φορών απάνω σε άσπρο άτι
και σέλλα χρυσοστόλιστη με πέτρες ροζ αχάτη
Εμείς ,ψιλοί και πελταστές, απλοί πεζικαραίοι
που από χρόνια πάψαμε να είμεθα πλέον νέοι
ζάφτι πώς να τον κάνουμε καλέ μου Βιογιάννη
τον νεανία που πουλιά εις τον αέρα πιάνει;;
Καημένε Θείο που ηχείς ωσάν τον Καββαδία
πώς να αντέξεις της μικράς τη φοβερή ακηδία
και όταν εκείνη θα θωρεί το μόρτη απά στη σέλλα
και απάνω του θε να κολλά σα λυσασμένη βδέλλα
εμείς θε να ουρλιάζουμε , μες τη μεγάλη τρέλλα
και αν ,ένεκεν συνωστισμού , της πέσει η μπρετέλα
Σερβίδαι θα ωρμήσωσι , Βάκχαι , τυφλαί Μαινάδαι
πρέπει να το παραδεχτείς , είμεθα φουκαράδαι.
μα αφού παλιά με διέγραψαν , Πάνο , απ την ΕΠΟΝ
θα πάω στο κρεββάτι μου , θα πιώ και ένα ντεπόν
και εσείς θα απομείνετε , μεταίχμιοι στο Ντεπώ
δεν έχει πρόβα σήμερις , μας δώσανε ρεπώ.
Άρα προτείνω εφεξής να πάψει η διαμάχη
για της Σκουπίτσας τη καρδιά , κουραστικό ταμάχι
να μαζωχτούμε όλοι μαζί στου ΙΘΙ το γκισντάνι
με το Θειούλη το καλό και με το Βιογιάννη
Φέρτε το Νόσφυ το γλυκό ,τον Ασμοδαίο , το Σούη
Ομαδεών χαοτικό που τρέχει σαν το Λούη,
τον άξιο σχολιαστή , τον Άλκη Ερμοκοπίδη
πούχει γραφίδα στυγερή και τον Καλυβαρχίδη
Ομού δια να συμπίωμεν ούζα ρακαί και μπύραι
ότι Μη-κρασιατόπουλο τη Σκούπα μας επήρε.
Όλα ναν τα ξεχάσουμε υπέροχοι συμπόται
και αφήστε άλλους εις τα πόστ να κακκαρίζουν κόται.
Αφήστε τη νεάνιδα στου Έλληνα τσ αγκάλες
εμείς παρέα θα κάνουμε με Σκωτικές μπουκάλες
αυτή θα νανουρίζεται με όμορφα παραμύθια
πώς εις την Πόλιν έβραζαν φασόλια και ρεβύθια
και ο Πατριάρχης δέχτηκε εκεί τη Μπουμπουλίνα
πώς ο Παπούλας έφτασε στη μακρινή την Κίνα
και σαν τη πιάσει , την μικράν , άκρατη υπνηλία
ότι η πίτσα άργησε και τηνε πιάσει ανία..
Τότε θειούλη μου ακριβέ ( σου ρίχνω 10 χρόνια )
στα λιγοστά μαλλάκια μου πουν άσπρα σαν τα χιόνια
στο ορκίζομαι στο Ίδρυμα ταχιά ταχιά θα πλεύσει
πα στο γλυκό κοντάρι της για πίτσα θε να σπεύσει.
Γιατί όλοι το ξέρουνε , τόπε και ο Καλυβάρχης
μετά το επιβεβαίωσαν Επίκουρος , Πετράρχης
απ τη ζωή ως το θάνατο είν ένα μονοπάτι
και από το κ… ως το μ…. δύο τρίφυλλα και κάτι.
17 Μαΐου, 2007 στις 1:41 πμ
bioannis
45 μάστορες και ένας απ’ τον Άρη
τις σκούπας ξαίνανε μαλί, και της οξιάς κοντάρι
Τη χτένιζαν, τη γυάλιζαν, της ίσιωναν τη μύτη
Στης ομορφιάς το γλέντι να κοιτούν αυτήν,
Αυτή την Αφροδίτη
Μα η σκουπίτσα άστραψε και έβγαλε φωνή μαινάδας
Ρε κότες, που το είδατε, τη σκούπα μου
να έχετε με τόσας
σαπουνάδας ??
Στο κάτω-κάτω της γραφής για καλλιστεία φτιάχνομαι
Δεν πάω και για γάμο,
Τώρα πλακώσανε οι γαμπροί, το κέφι τους να κάνω ?
κυρά μου εσύ και αφέντρα μου,
το θέλησε η φύση, κόρη μου,
ένας να σου καθίσει
Μα εδώ μαζεύτηκαν πολλοί
και ποιον να πρωτοδιώξεις
καλά το είπατε μωρέ,
θα βάλω σ’ όλους δόσεις.
Εις την επιτροπή, εκεί, να πας και να καθίσεις
Και αν δείς κάνα σαχλό, να τονε καθαρίσεις
Νάναι ο αγώνας τους δίκαιος, τραχύς, μα με κανόνες
Γιατί έτσι μονάχα θε να βγεί αυτός π΄ αξίζει τις κορώνες
Και θάναι ένας, δυνατός, ένας για όλους θάναι
τούτος θε νάναι νικητής και άλλοι άστους να πάνε…
17 Μαΐου, 2007 στις 1:41 πμ
Πάνος
Άριστα παίρνει ο παππούς, παραμένει ζωηρός,
– αν ο νέος* είν’ ωραίος, ο παλιός είναι αλλιώς!
——
* ποιός νέος; 🙂
17 Μαΐου, 2007 στις 1:44 πμ
Νοσφεράτος
Συνεχεια απο το προηγούμενο(Το Νοσφειο Επος)
…ασιατης,ο οποιος αρχισε να διαβαζει ψιθυριστα (απο την περγαμηνην του Κωλουμπια) κατι/ κανεις στην αρχή δεν καταλαβαινε τιποτε/ενώ ολοι γουρλωναν τα ματια (ενώ επρεπε να ανοιξουν καλά τα αυτιά τους) και ο Θείος αρχισε (με την βρυσουλα)να ξυνει τα …και να κανει Χμμμμ/ μονο οι Ποντιοι και Αριστεροι συνεχιζαν να προκαλουν τους Γκιλγκαμές και Ενκιντού με κραυγες και επιχειρηματα του τυπου»ελατε ρε να χτηπηθούμε στα μαραμαρενια αλώνια αν ειστε αντρες» και τετοια,/ αλλά οι δυο Γιγαντες δεν καταλαβαιναν α) διοτι οι Ποντιοι και Αριστεεροι μιλουσαν Ποντιακά και αυτοι Ως Σουμεριοι δεν ηξεραν (Ποντιακα) και β)διοτι ακομη προσπαθούσαν να καταλάβουν το μηνυμα που ο θειος (ο δικος τους θειος οχι ο θειος Ισιδωρας )Σουρουπάκ τους εστελνε απο τον Αδη/ Εν τω μεταξυ ο ιπταμενος φουστανελάς συνεχιζε να διαβαζει κατι και τοτε -μεσα στην γενική αμηχανια καποιος ειπε φωναχτα (διοτι καταλαβε …) Ρε σεις! Ποιημα ειναι …Συμμετοχή στονδιαγωνισμό /Μαλιστα κυριες και κυριοι… Εστειλε ,για συμμετοχή στον διαγωνισμό για την καρδια της Σκουπίτσας και ο Μικ
17 Μαΐου, 2007 στις 1:44 πμ
Alcibiades (!??)
Προς Νοσφυ και Ισιδωρον
Τ’ατια παιδες δαγκωνουνε και κλωτσαν ευθυς,
οταν τα ανεβαινουνε ιπποτες της φακης.
Εαν με κατσαρολικα και πουπουλα ντυμενος
θελεις για τη Σκουπιτσα σου να φανεις αντρειωμενος,
πρωτα πριν τον αντιπαλο να κανεις ταλατιου
πρεπει ναντεξεις να σταθεις στην πλατη του φαριου.
Ειναι βαρια και τα σπαθια, σκεψου και τον ιδρωτα,
που μες στη ζεστη θα βρωμα μεσα στη μαυρη μποτα,
γιαυτο σας λεω τολμηρα, ωραια μου ζαγαρια,
αστε τα κατσαρολικα και παιξτε τη στα ζαρια…
17 Μαΐου, 2007 στις 1:45 πμ
Πάνος
Πολύ καλή παρέμβαση έκανες βιογιάννη
– στις ρίμες λίγη προσοχή, ξέρεις, κακό δεν κάνει… 🙂
17 Μαΐου, 2007 στις 1:50 πμ
Πάνος
Δεν πρόλαβα να γράψω τι για τον βιολογικό,
νάσου τα δυο παλιόπαιδα, με νέο υλικό!
Όμως τουτέστιν κι επειδή αύριο πρωί δουλεύω
αδέρφια ξενυχτάτε το – εγώ τηνε πουλεύω!
17 Μαΐου, 2007 στις 1:55 πμ
Παπούλης
Το εύηχον του ποιήματος της ρίμας έχει χρείαν
αλλά βρε καλυβάρχα μου που σε τιμάω λίαν
το Βιογιάννη δια ρυθμόν και ρίμα να μη ψέγεις
διότι αν όπως αυτός την Τριφυλλίαν αρμέγεις
ομοια κατάληξη , ρυθμόν πώς εν σκοτία να εύρεις;;;
17 Μαΐου, 2007 στις 2:06 πμ
bioannis
Ομοπαθείς παπούλη μου, χαρότο το ριμάδι,
δεν είναι η ρίμα για άρμεγμα, μόνο για χαλινάρι
Αν θέλεις για να βρεις και να πείς
απ’ τη καρδιά στα ίσα
τι να σου κάνουνε και αυτά,
τα έρμα τα χασίσα
Αν έχεις όμως ίσα τη καρδιά,
χωρίς τη φουστανέλα
τότε σου βγαίνουν μονομιάς
σαν νάταν καραμέλα
Ας μην αλλάξει ο σκοπός
και μη χαλάσει ο διαγωνισμός.
Στα Καλιστεία είν’ η εμορφιά
στα Καλιστεία πάμε
η σπουπίτσα ακόμα δεν εμίλησε
αυτή να προσκυνάμε!
17 Μαΐου, 2007 στις 2:13 πμ
Νοσφεράτος
Αλκιβιαδη ακουσα με προσοχή
τα λογια τα σοφά και επειδή
οι μποτες μου ειναι παλιες κιειναι γεματες τρυπες
(και φαινονται κι οι καλτσες μου ,κι αυτες γεματες τρυπες)
ασε που οι μποτες μουρθανε πολυ πολυ μικρες
και δεν χωράν τα νυχια μου που τακοψα προχτες
ενώ πονάν και των ποδιων καταραμένοι οι κάλοι
και ουτε και πατουμασια προφταινω να βρω αλλη
κι’ η πανοπλία μουρχεται μαλλον λιγο μεγαλη
(και εχει και το αλογο το μαυρο του το χάλι)
Ναι!συμφωνώ την εμορφη να παιξουμε στο ζαρι
-αν βεβαια ο Θειος μου δεν θα μου πει:Ζαγάρι!
ειναι ντροπής νασαι κιοτής και να γυρευεις ζαρι
ελα εδώ να χτυπηθείς αλλιως εισαι γομάρι….
17 Μαΐου, 2007 στις 2:34 πμ
Παπούλης
Alea jacta est
the ultimate test
and for the rest
go in the ΙΘΙ nest
17 Μαΐου, 2007 στις 2:35 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Παιδια μου μενω ενεός με την στιχουργικη σας
και υποκλεινομαι βαθια πρωτα εις τον Παπουλην,
στον Νοσφερατον τον τρανον κι αξιο αντιπαλο μου
στον βιογιαννη που αργα το βραδυ σκαει μυτη,
και στον σοφον τον ποιητη που λεν Αλκιβιαδη!
Ομως νομιζω ξεχασα να ειπω τον Ασμοδαιον
και τελευταιον αφηκα τον καλυβαρχη Πανο
που με τις παρεμβασεις του και τα σοφα του λογια
δεινει ρυθμο σ΄ολους εμας τους ποιητες και πρεπει
να τον ευχαριστησουμε για την φιλοξενειαν!
Δεν θα προσθεσω τιποτα, τα ειπανε ολα οι αλλοι,
ενα μοναχα θα σας πω που τωρα δεν θυμαμαι,
γιατι τα χρονια ειναι πολλα και τα λεφτα επισης
και πριν τελειωσω δακρυα στα ματια μου κυλανε
καθως επεδειρομεθα ολοι για την Σκουπιτσα!!!
17 Μαΐου, 2007 στις 2:44 πμ
Παπούλης
Χαρά στο το κουράγιο σου
Ισίδωρε τέτοια ώρα
αντί εις το μουράγιο σου
ή σε άνετη αιώρα
εδώ να ταλανίζεσαι
στού ΙΘΙ τις επάλξεις
και να νταραβερίζεσαι
με τρυφεράς υπάρξεις
17 Μαΐου, 2007 στις 2:48 πμ
Νοσφεράτος
Κι εγώ συγχαιρω ολοψυχα τον Ποιητήν Παπούλη
που εγραψε πολύ σοφόν ποιημα ,αγγλικουλι
το σουιν επιστρεψαντα, τον βιοιαννην,
Ομαντεον ανησυχον,σοφόν Αλκιβιαδην
και σε Θειε Ισιδωρα και επειδής νυσταζω
ας παψω πλεον ποιησιν, σημερις ν αποσταζω
λεω να παω να κοιμηθώ και σας καληνυχτιζω
ταρατατα ταρατατα ταρατατιζω …..
17 Μαΐου, 2007 στις 2:48 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ετσι ειν΄Παπουλη η ζωη
ετσι ειναι οι ξωμαχοι
βγαινουν αργα και ξωμαχουν
οταν κοιμουνται οι αλλοι!
17 Μαΐου, 2007 στις 2:49 πμ
Παπούλης
Αλλ’ ήρθε η αποτρόπαια
ώρα να σας αφήσω
της ποίησης τα τρόπαια
να μη τα διαγουμίσω
Δι’ ό στην κλίνη μου ευθύς
σπεύδω αλλά βραδέως
υποχρεώσεις της ζωής
αφύπνισις το έως
17 Μαΐου, 2007 στις 2:50 πμ
omadeon
η Υπερφόρτωση πληροφορίας
είναι μεγέθυνση ανοησίας
αλλά κι η σκούπα της αηδίας
περί της όποιας φιλοσοφίας
την ώρα που χελιδονιαζόσαστε
και για τη Γνώση δε νιαζόσαστε
Ο πλανήτης μετεξελίσσεται
ραγδαία υπερκειμενίσσεται
Δεν με χωράει ο εγκέφαλος
νιώθω σαν ψάρι κέφαλος
θα καταντήσω ακέφαλος
ή… ομαδικός τραγέλαφος
τι να την κάνω, τη σκουπίτσα
όταν δεν φτιάνω ούτε σουπίτσα;
δεν παραγγέλνω ούτε πίτσα
κυνηγώντας το… φως με γκλίτσα’;
έχει ο βοσκός τη γκλίτσα του
και ο βιαστικός την πίτσα του
ο καλυβιώτης, το ποντίκι του
και τους άσσους, στο μανίκι του
17 Μαΐου, 2007 στις 2:55 πμ
bioannis
Ωραία τελείωσανε τα αστεία
πάνε και αυτά τα καλλιστεία!!
Μα αν η σκουπίτσα επιστρέψει
αντε καλά χαράματα, … θα φέξει
17 Μαΐου, 2007 στις 2:56 πμ
Παπούλης
Νόσφυ εσύ απαίσιε , και των αιμάτων πότη
καλό ύπνο σου εύχομαι, πάρε ένα καταπότι
σήμερα εδοξάσαμε του Ιδρύματος το Θείο
που είναι αξύς και δύσκολος (δε παίρνει και από αστείο)
Θείε και εσέ καληνυχτώ και όλους τους άλλους ρέκταις
και από βραδίς θα είμεθα πάλιν ποιήσεως παίκταις.
Πάνο μου σε ευχαριστώ και εσέ και τη Καλύβα
και πιό πολύ το απολωλώς , που μας το παίζει Ντίβα
(εννοώ το υιοθετημένο του Σούη με το νεανικό του ενθουσιασμό)
17 Μαΐου, 2007 στις 2:57 πμ
Παπούλης
Θείο βάλε χέρι στον Ομαδεώνα…..
17 Μαΐου, 2007 στις 3:01 πμ
bioannis
Παπούλη καληνύχτησε και το Μικρ-ασιατή
αλλα με τους σκοτζέζους στην κοιλιά πως θάβρεις το κρεβάτι ?
17 Μαΐου, 2007 στις 3:03 πμ
omadeon
Παπούλη πες στο θείο να περάσει κι απο το δικό μου μπλογκ, να δει τη συζήτηση με τον «νεοφερμένο», και θα καταλάβει ΤΙ τραβάω σήμερα…
(για πολύ σοβαρές δουλειές, μάλιστα).
Αν τυχαίνει να είναι και επιχειρηματίας, χρειαζόμαστε τις γνώσεις του (στα αγγλικά).
17 Μαΐου, 2007 στις 3:07 πμ
Παπούλης
Γιάννη μου Βιολογικέ
ανησυχία μη έξεις
του γήρατος αι λογικαί
αμβλύνουν τας ορέξεις
17 Μαΐου, 2007 στις 3:19 πμ
bioannis
Στο λέω Παπούλη για να δεις…
και ας τα να πάν χαράλαμπε.. και όλαι αι κακομοίραι…
με αυτά Παπούλη βγαίνουνε εις το μυαλό φουσκάλες
Αυλαία ?
17 Μαΐου, 2007 στις 4:30 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Παω να πεσω και εγω στο στρωμα μου να γυρω
και αν με ζητησουν στο ΙΘΙ θα ειμαι εδω το γυρω
παω γιατι ειναι πια αργα, με καρτερει η Μορφεα
που καθε βραδυ αγκαλια κοιμωμεθα παρεα
και με χαϊδευει μου φιλα τα γερικα μου ματια
αυτα τα ματια που εχουν δει καλυβες και παλατια
Και μια μαλιστα φορα ειδα και ενα θαυμα
το ειδα με τα ματια μου, πως ηταν λεει μια σταμνα,
κι η σταμνα, αυτη που σας μιλω ή μαλλον που σας γραφω,
στο χερι ηταν ζωγραφιστη κι οχι με παντογραφο
και ειχε μεσα λεει νερο απ΄του Τσεσμέ τη βρυση
να πινουνε οι ανυπαντρες, κι οχι για αλλη χρηση
Ας πουμε αν καποια ηθελε να πλυνει τα μαρουλια,
ή να ποτισει το μπαξε (τα κρινα και τα γιουλια)
η σταμνα αυτη δεν εβγαζε νερο κι ας ητανε γεματη.
Μια περα περναγε απο εκει τυχαια η Χιονατη
κι ενω εστριβε σε μια γωνια τη βλεπει ενας νάνος,
μα ολως τυχαιως περναγε κι ο Στεφανος ο Μάνος
ο οποιος εσυνεχισε κι επηγε στη δουλεια του
και κατα λαθος του ΄πεσαν στο δρομο τα κλειδια του
μα οπως ηταν βλοσυρος δεν πηρε καν χαμπαρι,
τα βλεπει ο νανος και ορμα αμεσως να τα παρει
μα ο δυστυχης δεν προλαβε γιατι παραπαταει
πευτει στη σταμνα το θεριο και τοτε η σταμνα σπαει
και τοτε εμφανιζεται ενας μεγαλος τραγος
και κοκαλωνει το νερο και γινεται ολο παγος
κι ολοι απορουσαν τι ειν΄αυτο που το νερο παγωνει
μα ξαφνου μεσα απ΄το νερο πετιεται ενα παγωνι
συνεχιζεται…..
17 Μαΐου, 2007 στις 4:49 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα απερινόητη που εισαι σαν τη Μισγάγκεια
εγω φυτρωνω στους γκρεμους, στους λογγους, στα φαραγκια
κι εσυ κοιμασαι ησυχη χωμενη σ΄ενα βαζο!
Αυτα τα λογια μουρχονται να πω, καθως διαβαζω
ολα οσα οσα εγραψες μηπως και καταλαβω
του Βιολογου τον καυμο και το δικο σου λαθος
γιατι σου γινηκε ο μιγκές το πιο μεγαλο παθος.
17 Μαΐου, 2007 στις 7:55 πμ
Νοσφεράτος
Νοσφειον Επος συνεχεια
..
…ασιατης! Τοτες ολοι απορησαν(ως και η βρυσουλα αρχισε να τρεχει)και ο Θειος ειπε(ο Ισιδωρας οχι ο Σουρουπακ) Φερτε τον Μοσχον τον σιτευτόν … Ηρθε ο ανιψιος ο ξενιτεμένος, αλλά ,εκείνος τους αγνοησε και στραφηκε προς τους Γκιλγκαμές και Ενκιντου οι οποιοι αγνοωντας το ολον περιστατικόν ηταν προσηλωμένοι στον δικό τους θειο(τον Σουρουπάκ) προσπαθώντας να καταλάβουντι ελεγε διοτι υπήρχαν παρεμβολαι και δεν καταλαβαιναν τιποτε και ξυναν ο ενας την κεφαλα του αλλου (διοτι ειχαν πολύ μεγαλες ) (κεφαλες εννοώ μην νομισετε οτι εννοω τιποτε αλλο αν και το αλλο ηταν επισης Πολύ μεγαλο) και τοτε ο Ιπταμενος φουστανελοφορος χαμηλωσε λιγακι και αρχισε να τους μιλα στα σουμερικά που τα ειχε σπουδασει στο Κωλούμπια ουνιβερσιτυ και μαλλον προσπαθουσε να τους προσηλυτισει στην ορθοδοξιαν και να τους πασαρει και εικονιτσες αγιων που ειχε μαζι του αλλά δεν πρεπει να τα καταφερνε πολυ καλά και τα σουμερικά τα ελεγε με Ερασμιακή προφορά που δεν ηταν η σωστη για την περισταση διοτι ξαφνικά είδαμε τους Σουμεριους γιγαντες να αγριευουν και να φωναζουν και να προσπαθουν να του δωσουν και καμμια .ομως δεν τα καταφερναν γιατι ο φουστανελοφορος ηταν αυλος και αναερος και μάλλον ηταν ενα ολογραμμα και τοτε ο Ομαντεον Κυρος ειπε αλλο ενα θαυματης τεχνολογιας του Υπερδικτυακου διακτινωμένου λογισμικου και καταλάθος εκει που βαρουσαν οι Σουμεριοι πετυχαν με ενα αριστερο κροσε τις Δεξιες παρυφες ενος Ποντιου και αυτός ειπε »ημετεροι αυτοι μας Βαρανε» και τοτες μαζευτηκαν παραπολλοι Ποντιοι και αλλοι Αριστεροι (γιατι οπως ειναι γνωστον ειναι Παρα πολλοι) και αρχισαν να ριχνουν ξυλο πολύ και ταικβοντο και εγινε μεγαλο πατιρντι….
( Συνεχιζεται)
17 Μαΐου, 2007 στις 8:34 πμ
Πόντος και Αριστερά
…και τότε ο πονηρός γάτος που έβλεπε τον αγώνα από ψηλά και προσεύχονταν στο δικό του θεό για τη νίκη των Σουμερίων, αρχίζει να τραγουδά μια ωδή για το μετασχηματισμό της λίμπιντο σε μεταριστερή έκφραση…
17 Μαΐου, 2007 στις 2:36 μμ
Νοσφεράτος
ΝΟΣΦΕΙΟ ΕΠΟΣ (ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 72)
Η ΜΑΧΗ ΤΗς κΑΛΥΒΑΣ
ΣΥΝΈΧΕΙΑ..
,,,και εκεί απανω στον καυγά ,ακουστηκε και ο Ομαντεων να κραυγάζει »αλλο ενα παραδειγμα παρεξησης που οφείλεται στο Διακειμενικο ιντερετικο βαρομετρικό υψηλο» και προσπαθησε να αντιστρεψει την χρονομηχανή αναζητσης αλλά αυτή ηταν μη αντιστρεψιμη και ,αντις αυτου δημιουργηθηκε καταλάθος ενας υπερκειμενικος μεταφραστης σουμερικών, και ακουστηκε τοτε καθαρα ο λόγος του Σουρουπακ που μιλουσε για τον Πλατωνα τον Αριστιππο και τον Κορνηλιο Καστοριαδη και τοτε ο Ασμοδαιος Αρχισε να συζητα σε υψηλοτατο επιπεδο με τον Θειο(Σουρουπάκ) ενώ οι Ποντιοι και Αριστεροι συνεχιζαν να μαχονται τους Σουμεριους που τους αποκαλουσαν Κεμαλιστες και χιτες ταγματασφαλιτες, ενώ οι Σουμεριοι με τη σειρα τους τους εβριζαν παλιο(κ)ακκαδιους, εντωμεταξυ ο Θειος Ισιδωρας δεν μπορεσε να κρατησει την ψυχραιμια της Βρυσουλας του και τους αρχισε ολους στο Βρυσιδι,και ο Ασμοδαιος αναρωτιοταν τι να προτιμησει Mac h Ibm ,(πάρε ΙΒΜ του λεει ενας Ποντιος)… εκείνη τη στιγμή η Θεια Σκουπίτσα εχασε την ισορροπία της και μπουρδουκλώθηκε μεσα στη Μπουργκας της και φανηκε οτι κατι επαθε το ποδαρακι της, τελικά δεν ηταν τιποτε το σοβαρό παρόλο που ο Νοσφυ -που κιαυτόν τον πονουσαν οι μποτες του οι στενες και φορουσε και μια βαρυτατη πανοπλία ,αρχισε να τρεχει προς την Σκουπίτσα φωνάζοντας» Τι επαθες Καρδουλα μου» ,εκείνη την στιγμή δε ο Ασμοδαιος αρχισε να ρωταει (τον Νοσφυ) μήπως ειναι ο Σουι και ο Νοσφι του ειπε πως η ερωτηση ηταν Ακαιρη αλλά το ακουσε και καποιος Α-καιρος που ειπε: »ειμαι 3ο χρόνια δημοσιογραφος πρωτη φορά βλεπω τετοιο μπουρδελ… ,ο Δε Θειος(Ισιδωρας) ετρεξε και αυτός προς βοηθειαν της Σκουπίτσας αλλά μολις την πλησιασε ,τον επιασε πάλι ενα απο τα Γνωστα του Παθη (Ποδολαγνεια) και αρχισε να χαιδευει με τροπο προκλητικά ,σκανδαλωδώς, απρεπο τον αστραγαλο της Σκουπίτσας,ενώ ο κυριος Πάνος ,που ως συνηθως επαιρνε πολύ αργα χαμπαρι το τι συνεβαινε αντεληφθη την κατασταση και αρχισε να φωνάζει » Κωλο χανειο την κανατε την Καλύβα »αλλά ο Βιοαννης που ολη αυτή την ωρα φουμερνε μανιωδώς κατω απο ενα δεντρο και χασκογελουσε ειπε »Βρε δεν μας χεζεις» ,το ακουει αυτό ο φτερωτος ακρατής Λυκος που μεχρι εκεινη την ωρα κρατιοτανε και αρχισε να φτεροκοπάκαι να αφήνει παντου Λυκούραδα,τα βλεπει ολα αυτά η Σκουπίτσα και τα πηρε αγρια και πιανει την σκουπα και ουρλιαζει »εξω ολοι» και ο Θειος Ισιδωρος τολμησε να πει και γώ Μαναριτσα μου;» και αυτή του ειπε »και συ !» και κοντολογής τους πεταξε ολους εξω απο την Καλύβα ,στον ανοιχτο κυβερνοχωρο, με τις Σκουπιες και ολοι φωναζαν απο την Λαχταρα που πηραν (ακομα και οι Θειοι ): αχ θειουλη μου πεφτουμε!! και σπαρταρουσαν και τοτε χαρις σε μια αλλη καταλάθος συσκευή του Ομαντεων αρχισαν να βγαζουν στην Πλατη τους Χελιδονοφτερα και να φτερουγιζουν και ετσι σωθηκαν ….
Τελος ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ
17 Μαΐου, 2007 στις 3:44 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Νοσφερατε,
εισαι μεγαλος συγραφευς, παρα πολυ μεγαλος
κι απ΄του μεγαλους συγραφεις ακομη πιο μεγαλος!
Καλως τα λεγεις ολα αυτα (μαλλον καλως τα γραφεις)
μονον που της ποιησεως εγινες μεταπράτης
Τον λογον της ποιησεως εσχατως αποποιήθης
και συνηθειας απεκτησες μιαρας και κακοηθεις
Εσυ, πες μου, δεν ησουνα που επεπληξες τον Ποντον
διοτι πεζον εξεφερε στην χελιδονα λογον?
Τι σ΄επιασε κι επροδωσες της ποιησεως την τεχνη?
εμετρως για συνεχισε σημερα που ειναι Πεμτη!
17 Μαΐου, 2007 στις 5:33 μμ
μαθητριούλα
την είδα και τη ζήλεψα αυτή την παρεϊτσα
Και θέλω να ανταγωνιστώ αυτή τη μιξοσκουπίτσα
Μεγάλο έχω προνόμιο φοράω την ποδιά
που είναι με σκαφτό γιακά και με πολλά κουμπιά
17 Μαΐου, 2007 στις 7:05 μμ
Νοσφεράτος
Ω θειο μας Ισιδωρο,των ποιητων ω θειο
ω πιο μεγαλε απο τον Σουρουπάκ του Γκιλγκαμες τον θειο…….
μιαν μόνο επιφυλαξιν στ λόγια σου τ’ ωραια
πως στους αρχαιους ποητές ητανε εναιια
η ποιησις και η φιλοσοφια
το γραφειν, ατεμαχιστον και η λογοτεχνια
Απο την αλλην δεν βαστώ θελω νολοκληρωσω
το Νοσφειον το επος μου και εδώ, να το εκδώσω
για αυτό ταχειαν περιληψην της καθε ραψωδιας
δημοσιευω παραυτα εις τας χελιδωνιας ….
Παρεπιπτοντως εφτασε και μια μαθητριουλα
Ισιδωρα κατσε καλά!(μήπως την λενε Σούλα)
Εσυ Σκουπιτσα διαλεξες ; Εγω παιρνω μικρουλα …
Δεν γινεται Ισιδωρα να τα εχεις ούλα…
17 Μαΐου, 2007 στις 7:41 μμ
Ασμοδαίος
Γεια σου, βρε Νόσφυ ποιητή και μέγα στιχοπλόκε,
έπος ολόκληρο έγραψες -να προσφωνώ σε Τόκκε;
Και μη νομίζεις πως αυτά στα λέω τι στάζω μέλια
-μα τον Τουτάτης!- έπεσα στο πάτωμα απ’ τα γέλια!*
Τώρα εις τη μαθήτρια ν΄απευθυνθώ λιγάκι:
πές μου, καλή μου, κούκλα μου, μοιάζεις με ρωσιδάκι
σαν και αυτά που είδαμε στο διαγωνισμό
και μένα μου προκάλεσαν μεγάλο θαυμασμό;!; 🙂
—
rotfl (για να μη ξεχνιόμαστε!)
17 Μαΐου, 2007 στις 8:14 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ενταξυ Νοσφυ, συμφωνω, μα εδω ειν΄η χελιδονα
κι εσυ μου αναφερεσαι στο καθε Μιρμιδονα
ποιητη που εγραφε ενιαια, ομως αυτο δεν στεκει,
φοβουμαι μην κι οι ποιηται αλλαξουνε ολοι στεκι.
Κι αρχισουν τα πολιτικα και λεν για την Μαριετα
και ζημιωθει η ποιησις, οποτε γαμησε τα!
Του Ποντιου το παραδειγμα να μην ακουλουθησεις
τον δρομον τον ποιητικο σ΄ολους εσυ να δειξεις!
Δι αυτο να εκφραζεσαι εμετρα και οχι πεζολογωντας
κι ασε πως εξεφραζετο παλαια ο Επαμινωνδας!
Οσο δια την μαθητριαν διολου δεν με μελει
πες της να παει να (ας καμει οτι θελει)!
κι αν ανω αφηκα κενο συμπληρωσε τη λεξη
μαζυ της πραξη κανε την, δωσ’ της τον να στον …….
κι αν παλι αφηκα κενα ή εβαλα τελεια
δι εσενα μια μαθητρια γινεται ευκολως λεία !!!
Τα σουβλερα τα δοντια σου σαν μπουνε στο λαιμον της
τοτε η μαθητριουλα αυτη θα βρει τον δασκαλον της !!!
Εγω, ανευ δαγκανισμων, με την Σκουσπιτσαν μόν’
θελω να γευομαι ερωτος και τρυφερων στιγμων!
17 Μαΐου, 2007 στις 8:19 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ασμοδαιε, πως ομιλεις ετσι στας μαθητρίας
θελεις να γινει πολεμος οπως αυτος της Τροιας?
Ο Νοσφυ την μαθητριαν αυτος την ειδε πρωτος
για συμορφωσου νεε μου, αυτος δεν ειναι τροπος.
17 Μαΐου, 2007 στις 8:28 μμ
Ασμοδαίος
Ανίερα συμμάχησαν ο Νόσφυ και ο θείος
ομού το αποφάσισαν, ως φαινεται ο βίος
παίζει παιχνίδια ύποπτα στις πλάτες των δαιμόνων
δεν είναι παίξε γέλασε, λιβάδια ανεμώνων.
Αλλά, εγώ αυτόνομη 😉 νομίζω πρέπει να ‘ναι
ετούτη η μαθήτρια, όχι να λέει «κάνε
ετούτο τώρα δα, εκείνο εις το μέλλον»
ο θείος και να υπακούει εκείνη στο εντέλλον.
17 Μαΐου, 2007 στις 8:35 μμ
Νοσφεράτος
Στον Τρωικον τον Πολεμον Ασμόδαιε,ενθυμου
πως μεσα στο στρατοπεδον των Αχαιων ξεκινου
εμφυλιος σχεδον πολεμος δια την Βρησιηδαν
που ηταν πανεμορφη γυνη,και λεια Τρωαιδα
17 Μαΐου, 2007 στις 8:36 μμ
Ασμοδαίος
Το ξέρετε πολύ καλά, είμαι πασιφιστής
αλλά -σας το θυμίζω πάλι εδώ- και ελευθεριστής.
Οι μαθητρίαι είν κι αυτές πλάσματα, όπως όλες,
και πρέπει να τις ομιλούν δίχως αυτές τις φόλες,
πως είναι τάχατες μικρές, σεμνές και ταπεινές
-καλά, θείε, τι νόμισες, είμαι κάνας μπινές;;
Εγώ ξανά το γράφω εδώ: ζήτω η αυτονομία
ν’ αποφασίσει μονάχη -ως πρέπον- η κυρία.
Ας μη ξεχάσει να μας πει ποιες είναι οι *διαστάσεις*
κι άμα αργήσει, συγχωρώ -έχει και εξετάσεις!
Όμως, ο Νόσφυ να μου πει τι θέλει εγώ να κάμω.
γιατί, άμα θέλει, υποχωρώ -μονάχα να προκάμω
να δω να γράφεται απ’ αυτόν, το βρυκολακιασμένο.
Δεν ημπορώ να τον σκεφτώ εστεναχωρημένο!
17 Μαΐου, 2007 στις 8:53 μμ
Νοσφεράτος
Παρεπιπτοντως θαλεγα ω! φιλε Ασμοδαιε
των λεγεωνων αρχηγε και ποιητη Σπουδαιε…
Πως η απορια σου δια τον Τριαδημ
εμενα μου εθυμησε εκείνον τον Τριαντην
(ξερεις που γραφει οπισθεν στην Ελευθεροτυπίαν
Τι εγινε στον διπλα ποστ κι επηξε…κιαν ;
17 Μαΐου, 2007 στις 8:59 μμ
Νοσφεράτος
Πρεπει ακόμα Να σου πω ω ! Φιλε Ασμοδαιο
πως στων Ερωτων το μαντρι μη καμνεις τον ωραιον
(οτι εισαι κι ελευθερωτής ,ταυτοχρονα και γόης )
ο ερως ειναι βιαιος και αποπλανητικός
δεν γινεται ,νασαι, δον Ζουαν- Καστοριαδικός…
17 Μαΐου, 2007 στις 9:00 μμ
μαθητριούλα
Διάλειμμα σαν κάνω
από το διάβασμά μου
πηγαλίνω στο μπανάκι
να δροσιστώ λιγάκι
και ύστερα πιάνω πάλι
στα χέρια το βιβλίο
Πως θα θελα να έχω
κάτι άλλο να προσέχω
17 Μαΐου, 2007 στις 9:24 μμ
μαθητριούλα
ουπς πηγαίνω ήθελα να πω
17 Μαΐου, 2007 στις 9:38 μμ
Ασμοδαίος
Θείε, σε καταευχαριστώ για τις καλές ευχές σου
αλλά γιατί δε βοηθάς να γίνουν έμπροσθέν* σου!
Δέχομαι την επίπληξη, μα δεν καταλαβαίνω 😦
στα όσα έγραψα πιο πριν, σ’ όλα αυτά εμμένω.
Νόσφυ μου, συναγωνιστή και φίλε καλυβιώτη,
μη γίνεσαι εισαγγελεύς και μοιάζεις με το Διώτη.
Άσε εμέ το δαίμονα, όπως νομίζω, πράττω
και τον Καστοριάδη μου μονάχος να διαβάζω
Αν πράγματι το επιθυμείς, πες το μου τώρα -εμπρός!-
ν ‘αφήσω τη μαθήτρια, όπως το θέλει ο θειός.
Όσο για σε, μαθήτρια, σου έθεσα ερωτήσεις
πολύ, αλήθεια θα μ’ άρεσε, όλες να απαντήσεις!
Τέλος, έχω μια πρόταση σ’ όλους τους καλυβίστας
(να μη μαλώνουμε κι εμείς ωσάν τους ζαπατίστας)
το Σάββατο τ’ απόβραδο να μαζευτούμε ούλοι
και, αν το θέλετε κι εσείς, να πάμε στου Ρασούλη!
—
*τρόπος του λέγειν, δεν είσαι η Αφροδίτη στη Δ!
17 Μαΐου, 2007 στις 10:00 μμ
Πάνος
Ασμοδαίε,
για συνάντηση (θα) συμφωνούμε ούλοι
– όχι στη Βάρδια, φίλε μου, ν’ ακούσουμε Ρασούλη.
Τελείως ακατάλληλον είναι το μαγαζί
κι από σμήνη ζωντοχήρες
έχει πια καταληφθεί. 🙂
17 Μαΐου, 2007 στις 10:12 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Διοτι Ασμοδαιε, νεε μου του θειο σου τον λογο
ουδολως κατανοησες, δι αυτο του θειου ο ψογος.
Τους σοφιστας , ανοητο παιδι, ο θειος τους κατεχει
και ει πολυν εκτιμησιν ολους αυτους τους εχει!
Γοργίας τε και ο Θρασύμαχος, Πρωδικος, Πρωταγορας
μικροι με τον Ισιδωρο επαιζαν στας αιώρας
δι αυτο την αλλην την φορα να εισαι προσεκτικος
και μες την ταξη μην πετας σαϊτες συνεχως!
17 Μαΐου, 2007 στις 10:34 μμ
Athanassios
θείε, τα ίδια τα σοφίσματα έλεγες και στη Σόφη,
μέχρι που σε παράτησε , σ’ εφάγαν οι φιλοσόφοι….
17 Μαΐου, 2007 στις 11:38 μμ
skoupitsa
Θείε….
18 Μαΐου, 2007 στις 12:32 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ελα ρε μωρο μου, που εισαι?
18 Μαΐου, 2007 στις 12:51 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσααααααααααααα!!!
18 Μαΐου, 2007 στις 1:00 πμ
skoupitsa
Είναι βλαμμένο το κομπιούτερ στο γραφείο
18 Μαΐου, 2007 στις 1:02 πμ
skoupitsa
Γιατί βγαίνεις μπλε;
18 Μαΐου, 2007 στις 1:06 πμ
Νοσφεράτος
Μου θυμισε η σιγανή η κορη -μαθητριούλα
Μια καποτε μαθήτρια ,που χα γνωρισει ,Κούλα
που μου την επροξένευε η Θεία μου (η) Νίτσα
και στην αρχή την πέρναγα για Παρθενοπιπίτσα…
Φορούσε μακρυ’α ποδιά, και άσπρο γιακαδάκι
και κούμπωναν πολλά κουμπιά μεχρι το λαιμουδακι
και μουμοιαζε πως ητανε και πολύ Παρθενάκι
(καμμια φορά μου θύμιζετην Νταιζη Ντακ ναυτάκι )
Ομως οταν αρχίσανε οι μυχιες περιπτυξεις
Κατω απο το Απολλώνειο το πέπλο,οι εκρηξεις
της κορης αναδείξανε το Διονυσιασμό
και τον ερωτικότατο τον αισθησιασμό….
18 Μαΐου, 2007 στις 1:14 πμ
skoupitsa
Εκδίκηση ζητούν αυτοί που πέσαν απ’ το τραμ
Εμπρός παιδιά μην κάθεστε γραφτείτε στο ΕΑΜ
(του Μανούσου Φάσσα κι αυτό)
Καληνύχτα.
18 Μαΐου, 2007 στις 1:15 πμ
Νοσφεράτος
καλά το ειπες:
Πηγαλίνω
Οταν εσύ Πηγάλινες γλυκειά μαθητριούλα
Εγώ μασελαν εβανα στα πονεμένα ουλα…
Και οταν πρωτοεπαιξες πηγαλινομαντολίνο
εγώ ονειρευομουνα τον ολολευκό σου Κρινο…
18 Μαΐου, 2007 στις 1:17 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Τετοια ωρα στο γραφειο σου Σκουπιτσα τι γυρευεις
εχεις γραφειο κηδειων και διανυχτερευεις,
ή μηπως εισαι μια γιατρος, μην εισαι νοσοκομα?
’ τι εχω ενα σφαχτη και πονω και κοιτωμαι στο στρωμα
Γιατι Σκουπιτσα ξενυχτας τα βραδυα στο γραφειο σ’ ?
να σταματησουν ολα αυτα, θα επιληφθει ο Θειο$
18 Μαΐου, 2007 στις 1:21 πμ
skoupitsa
Αμάν βρε Νόσφυ με συγχλίζεις και χλάνω τη ρίμα
Ήσουν ο πρώτος που έχασε στον πρώτο άθλο
Ο Ασμοδαίος που ήρθε δεύτερος τη γλύτωσε
18 Μαΐου, 2007 στις 1:26 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Εγω ειμαι μπλε
ή ειμαι κομπλέ?
18 Μαΐου, 2007 στις 1:28 πμ
Ασμοδαίος
Ποιον άθλο μας ετσαμπουνάς νυχτιάτικα, βρε θεία;
Τι γλύτωσα για πες μου εδώ, δίχως υποκρισία!
18 Μαΐου, 2007 στις 1:32 πμ
Πάνος
Αυτά δεν είναι καλλιστεία ποιότητος
– διακρίνω μιας κοπώσεως και μιας νωθρότητος.
Ανασυνταχθείτε οι καλλονοί επειγόντως
– μπορούμε καλύτερα, του Καραμανλή ειπόντος.
18 Μαΐου, 2007 στις 1:44 πμ
Νοσφεράτος
Μαζί σου αναρωτήθηκα και ‘γώ ω! Ασμοδαίο!
γατι ομιλεις Σκουπίτσα μας ; Για ποιόν άθλον Σπουδαιο;
18 Μαΐου, 2007 στις 2:43 πμ
Παπούλης
Απόψε άργησα πολύ στο δίκτυο να έμπω
ήταν βαρειά η μέρα μου , έχασα και το τέμπο
γύρισα απ’ τη Τριπολιτσά και μήνυμα σας πέμπω
πρόσφυγα εκεί απάντησα και τη Σοφία Βέμπο.
Μού είπε εκείνος ο μικρός ο πρόσφυξ Μη-κρασιάτης
ο ανιματέρ του ιδρύματος στο τμήμα της απάτης
ότι εις τον συνωστισμο και την αναμπουμπούλα
έσκασε μύτη με ποδιά κομψή μαθητριούλα
Αχ πούν εκειά τα νειάτα μου , όπου στην εκκλησία
και στο σχολειό ετρίβοντο απ τη «γονυκλισία»
αγνές ποδίτσες κυανές με πάμπολλα κουμπάκια
και κόπιτσες και στα μαλλιά φορούσαν κορδελλάκια
Το primae noctis , είναι σαφές , τόχει ο Νοσφεράτου
πούχει το μάτι γερακιού , τη πείρα γερο-γάτου
πολύ φοβούμαι όμως παιδιά πως αν τηνε δαγκώσει
δεν θα θελήσει ο μιαρός εις άλλους να τη δώσει
18 Μαΐου, 2007 στις 1:38 μμ
Νοσφεράτος
Τα βραδυα οι μαθήτριες,άραγε ,που πάνε;
Τα βραδυα οι μαθήτριες,οι πονηρές ,που πάνε;
οταν απο τα μαθήματα τα ανιαρά σχολνάνε
και απο τα φροντιστήρια ,κρυφά ,την κοπανάνε
κρυφογελουν και χαιρονται,μαθητριες ,που πάνε;
οταν, λιγο ξεφευγουνε απ’ των δασκάλων, μάτι
και λιγος χρόνος βρίσκεται γιαυτές ,λιγο ραχάτι
και ο μπαμπάς και η μαμά δεν λενε πλεον : Νάτη
η προκομένη μας ,που ησουνα βρε Χιονάτη;
Τα βράδυα οι μαθήτριες ,οι λυγερές, Που Πάνε;
Οταν γλιστρούν αθόρυβα, κάτω απο το κρεβάτι,
σε μυστική καταπακτη,και φθάνουν ως το άτι
το ατιθασο,που κρύβεται σε μιαν οφθαλμαπάτη
τις περιμενει,και χυμά για το Ονείρων Πάρτυ
Τα βραδια οι μαθητριες οι τρυφερές ,πετάνε
γλυστρουν σαν φεγγαρόσκονη και στα αστερια πάνε
18 Μαΐου, 2007 στις 2:07 μμ
Νοσφεράτος
… Ωρε χελιδονοπουλα,μ εκνευρισαν λιγακι
εκείνοι του Αντίβαρου στο διπλανο Ποστάκι…
και εχασα τον ελεγχο και εκανα μαλα…ιαν,
δεν βάσταξα να συγχωρώ την καθε αηδίαν
Ομως γοργά επεστρεψα στο χελιδοναμπέλι
αμα αυτοι δεν ντρεπονται εμένα τι με μέλει;
18 Μαΐου, 2007 στις 2:27 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Εδω λοιπον να κατσωμεν κι ολοι με μιαν καρδίαν
με ποιησεως τιτιβισμους γλυκείαν μελωδιαν
με στιχους να συνθεσωμεν, να πλεξωμεν στεφανους
και εις ιστοριας μην μπλεξωμεν με λυκους και τζομπανους!
18 Μαΐου, 2007 στις 2:31 μμ
π2
Νόσφιε να ’σαι ψύχραιμος· μην κάνεις πια τα λάθη
που κάνουμ’ οι νεότεροι, κι ορμώμεθα απ’ τα πάθη.
Η “Μαριέττα” γέμισε σπαμ και αντιβαρίστας
δεν ωφελεί να οργίζεσθε, έμπειροι καλυβίστας.
Έχασα εγώ το σάλιο μου, σεις όμως μη μασάτε:
ο εθνικόφρων που αλυχτά, ποντίκι που βρυχάται.
Αλλά θα το ξανακάνω το λάθος, φοβάμαι.
18 Μαΐου, 2007 στις 2:33 μμ
vangelakas
ο εθνικόφρων που αλυχτά, ποντίκι που βρυχάται.
Ελπίζω νά μήν έχεις πετάξει τό χαρτάκι τού ημερολογίου!
18 Μαΐου, 2007 στις 2:38 μμ
νεκρόφιλος κομμουνιστής
Ναι,
αλλά ποιοι αγωνίζονται δια την σωτηρίαν του έθνους ρε παιδιά
και από τι;
Μήπως η Κοκώ,
ή η Κική;
18 Μαΐου, 2007 στις 2:42 μμ
Νοσφεράτος
Καλώς και τον Βανγκέλακαν τον Πριγκιπαν τον Μίσκιν
που απο τον Ντοστογιεφκυ μας εις Χελιδόνα εισήλθην
18 Μαΐου, 2007 στις 2:46 μμ
Νοσφεράτος
Παρκαλώ Νεκροφιλους και καθε εισερχομένους
να σεβαστουν κανονισμους που εχωμεν γραμμένους
ει το Χελιδωνειον
(μη το κανωμεν ,και τουτο, Ταβερνείον)
18 Μαΐου, 2007 στις 2:59 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Π2, σωστα ομιλησες, προκειται δια ποντικ’,
οχι, δεν ειναι βουβαλος, ουτε ο Μομπυ Ντικ.
Ενα ποντικι ειναι κι αυτο, που ψαχνει δια τυρι
υπεισερχομενο εις τα μπλογκ και κανει οτι μπορει.
18 Μαΐου, 2007 στις 3:02 μμ
vangelakas
Αγαπητέ νοσφέρατους, καλέ μου βαμπιρίδη
πολλές συγγνώμες στέλνω σε γιατ’είμαι ένα αρχίδι
πού δέν σεβάστηκα ποσώς τούς νόμους τσ’ χελιδόνας
καί τώρα κλαίω γοερώς σάν ένας μυρμιδόνας.
18 Μαΐου, 2007 στις 3:09 μμ
σχολιαστής
Δικαίως κλαις Βαγκέλακα,
σωστά αναστενάζεις
ο χώρος είναι ιερός,
μπαίνοντας ανατριχιάζεις
18 Μαΐου, 2007 στις 3:15 μμ
vangelakas
Ανατριχίλες έρχονται
ρίγος μάς καταφθάνει
όταν θά φθάσει ο κτήτωρας
ο νόσφι θά τόν ξεκάνει.
Εγώ νίπτω τάς χείρας μου
είμ’ από επαρχία
αρχίζω καί οχτρεύομαι
τόν Πάν’από Μεσσηνία.
18 Μαΐου, 2007 στις 3:18 μμ
Ασμοδαίος
Πολύ σωστά επράξατε, ω συσχολιασταί
τα post εγκαταλείποντας τα άλλα* οι φωναί
-φαντάζομαι το ξέρετε- καθόλου δεν ταιριάζουν
κι όσοι στα λόγια τους πολύ με μύες ομοιάζουν
μονάχα εκνευρισμό μας φέρνουν συνεχώς.
Γι΄αυτό και πρέπει όλοι μας να δούμε προσεχώς
πώς θα εξασφαλίσουμε ωραίας παρουσίας
-λέω τίποτα τζέντλεμεν και σοβαράς κυρίας.
Αν και καλό θα ήτανε να δούμε τα εθνίκια
-δεν πρέπει να τ’ αφήσουμε μονάχα σα ποντίκια!
—
*=άνω τελειά (πώς μπαίνει;)
18 Μαΐου, 2007 στις 3:29 μμ
vangelakas
alt καί 0 – 1 – 8 – 3
18 Μαΐου, 2007 στις 3:58 μμ
Νοσφεράτος
Εμπρός να προφυλάξωμεν -ομού -Χελιδωνείον
Τον μονο ζωντανο θεσμό μες στο Κωλοχανειον
Εδώ οσοι εισερχονται , ρόπαλα εξω αφήνουν
μονο με στιχους θα μπορουν να γραφουν και να σβήνουν….
οποιος εισερχεται εδώ στή ιερή κοιλάδα
πρεπει να ειναι ευγενής και οχι αγελάδα ….
Εδώ δεν επιτρέπεται τα καταγής το πτύειν
Εδώ μον’ της ποιησεως το άνθος θελει Φύειν
18 Μαΐου, 2007 στις 6:19 μμ
Νοσφεράτος
Αγαπητε Βαγγέλακα δεν εισαι ενα αρχίδι
παρα μαυρομαργαριταρο κρυμένο σ’ ενα στρείδι
κι εχεις Παιδείαν μπολικην ,περι αυτου επείσθην
ανα φορά που εκαμες στου πριγκιπα του Μίσκιν….
18 Μαΐου, 2007 στις 6:22 μμ
Νοσφεράτος
Ετσι λοιπόν ξεχωριστά απ’ τα λοιπά εθνίκια
Εσε ,καλωσοριζουμε στα Χελιδωνοτσιφλίκια…
18 Μαΐου, 2007 στις 6:25 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Νοσφυ, η Σκουπιτσα χαθηκε απ’ τα ερτζιανά
μην ξερεις που πιανει σταθμον, μην ξερεις που γυρνα,
εις ποιον μηκος κυματος να λουεται τον αφρον ?
κι ο θειος μονος κι ερημος πινει καφε πικρον!
18 Μαΐου, 2007 στις 6:37 μμ
Νοσφεράτος
Στους Καλλιτέχναι, δεν χωρούν πολιτικαί διακρίσεις
-αρκει, μονο, να δινουνε ποιητικές τας λύσεις…
Δεν πα να εισαι δαίμονας είτε κι ο Χιροχιτο
μη κι ο Ζωγράφος ο Νταλί,μοναρχικός δεν ητο;
Δεν ξεχωρίζωμεν εδώ Διεθνιστάς κι εθνίκια
μονο ,θέση δεν εχουνε,τα αγενή,καθήκια….
18 Μαΐου, 2007 στις 6:41 μμ
Νοσφεράτος
Ω θειε μου Ισιδωρα την τελευταια φοράμ
που ειδαν την Σκουπιτσα μας-κατι ελεγε για ΕΑΜ
και για ενα Τραμ-ακατανοητο- πολυ ανησυχώ…
επαθε κατι λές ;Πω-πω να ! ξεκινώ … Αμεσως …Ψαχνω να την Βρω!
18 Μαΐου, 2007 στις 6:44 μμ
Νοσφεράτος
Και ελεγε πως την Σύγχλισα με κατι που ειπα εγώ…
Σκουπιτσα ανα σε πειραξα ,συγγνωμη σου ζητώ…
18 Μαΐου, 2007 στις 6:58 μμ
Νοσφεράτος
Πω πηγε η Σκουπίτσα μας,που ναν’ η ευλογημένη; …
που κρυβεται η ,ποιητών,χιλοτραγουδισμένη
Ελα ο Θειος σε ζητεί ,μη κρυβεσαι στα Κρινα,
Ελα φορωντας τα λευκά τα ρουχα σου ,τα φίνα
(μεταξωτα,,πολυχρωμα και απο μουσελίνα)
18 Μαΐου, 2007 στις 7:10 μμ
Νοσφεράτος
Ελα και συ μαθητρια Ω! χαμηλοβλεπουσα….
(ασε τον Μεγαλεξανδρον που πηγαινε στα Σουσα…
ασε τα μαθηματικά ,την Φυσικήν Χημεια…
ετουτο το απογιομα,το ολογιομον μαγεία..
ελα φορωντας το σεμνον λευκο σου γιακαδακι
φορωντας την ποδδιτσαν σου ,ομοιαζουσα ναυτακι,
με ενα φιογκο στο μαλί και κάλτσες τρουακάρ
στην ερωτοσυναντησιν τα αμαξια μας τρακάρ…
18 Μαΐου, 2007 στις 7:24 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Εις την Μαριετα αφηκα πριν λιγο δυο στιχους
κι εγραψα συνθηματα στου ποστ αυτου τους τοιχους
18 Μαΐου, 2007 στις 7:30 μμ
omadeon
Επέστρεψα θείε, ως κακοποιός
κελάηδησα ήδη, ανθρωπιστικώς
Της άλλης συζήτησης ευτυχώς
ξόρκισα το κακό ποιητικώς
18 Μαΐου, 2007 στις 7:30 μμ
Νοσφεράτος
Καποτες αποπλανησιν οι μαθητριουλες
επιθυμουσαν ,τωρα περιπετειουλες
18 Μαΐου, 2007 στις 7:32 μμ
omadeon
Γιαπωνέζικα χάϊκου
κι ο Νοσφεράϊκου… ?
18 Μαΐου, 2007 στις 7:34 μμ
omadeon
ή ταν η επιτάσσ -ει
η χελιδόνα ποιητάς
18 Μαΐου, 2007 στις 7:48 μμ
Νοσφεράτος
Ωδή στην Ποδιά
Η εμορφια οταν κρυβεται κερδιζει γοητειαν
φαινεται κατι απιαστον και μοιαζει μ’ ουτοπιαν
οταν προβαλλει ολογδυτη και ευκολη στο βλεμμα
η φαντασια χανεται και ολα μοιαζουν με γευμα
Με την ποδιαν φρενήρης καλπαζε η φαντασιαν
γιατί να ψαξεις επρεπε, να ευρης την ουσιαν
κατω απ τον σεμνον γιακάν, το μπλε φορεματακι
τι ταχα σώμα κρύβεται και τι λογής κορμακι…
Με την ποδιάν το σώμα της,έπρεπε να μαντέψεις
Τωρα; μισόγυμνα κορμια! τι να πρωτοψαρεψεις;
εχει χορτασει η ματιά, δεν μένει επιθυμία
δια την εσωτερικήν ,μαθήτριας ,χημείαν.
Κάποτες, οι μαθήτριες άφηναν μουστακάκι
και ειχαν στα αποκρυφα ενα λεπτο χνουδακι
Τωρα το καθε θηλυκόν βαφεται με μανια…
δεν άφησεν στον ερωτα,κρυφήν καμμια γωνια …
σαν καταργηθηκε η Ποδιά, χαθηκε η σαγήνη!
Μα να θρηνώμεν μάταιον . Οτι εγίνη,εγίνη…
18 Μαΐου, 2007 στις 8:11 μμ
Νοσφεράτος
Αμα αναζητάς να βρεις ,ποδιας την σημασιαν
Στα Πυθαγορεια δογματα , θε να βρεις την ουσιαν
Τα Πυθαγορεια μυστικά ελεγοντο κρυμμένα
πέπλα βαρεια τα εκρυβαν,ητανε σαν θαμένα
ο νεαρός φιλοσοφών επρεπε να μοχθησει
τους λόγους του σοφου ανδρος για να κατανοησει
Ετσι η ποδια αποκρύπτοντας,πολλά αποκαλύπτει
και την μαγειαν ερωτος επιδεξια καλύπτει…
Των μερακληδων , η ματιά ,ηθελε τας ωραιας…
να κρυπτουσι την εμορφιαν και οχι αγοραιας…
18 Μαΐου, 2007 στις 9:00 μμ
skoupitsa
Άκου θειούλη μου γλυκέ για όλα φταις εσύ
Ενώ δική σου ήμουνα με έκανες κριτή
Κι εκεί που ο έρως κόκκινο μου άναβε λαμπάκι
Τρέχω στα ΣΠΑ να ομορφωθώ να γίνω Μενεγάκη
Και εσύ μικρέ μου απέθαντε που ήσουν η αφορμή
Το πνεύμα του θείου Ισίδωρου μ’ εμέ να γητευτεί
Εσένα Νοσφεράτε μου που τόσο έχω πειράξει
Μόνος σου τα κατάφερες να’ σαι στην ίδια τάξη
Γι αυτό άκουσε τώρα το νέο μου ορισμό
«όποιος κατανοήσει της σκούπας το χρησμό
θα πάρει ένα πόντο κι ένα λευκό φουρό»
(για τους ημιτελικούς)
Επεξηγήσεις:α) Ο θείος έχει κερδίσει ήδη τον πόντο
-και τον αριστερό- και δεν φορεί φουρό.
β) Ασμοδαίε δεν «τσαμπουνώ»
«ορίζω και διαμηνώ»
(άντε μη σε αποβάλλω)
γ) παππούλη η εθνοσωτήριος ηλικία σου, σού δίνει δυο πόντους αλλά αν δεν απαντήσεις στο αίνιγμα χάνεις τέσσερις
Πετώ για τα ΣΠΑ. Χαίρετε
18 Μαΐου, 2007 στις 9:19 μμ
μαθητριούλα
Τώρα που έφυγε η κακιά
Να’ ρθω κι εγώ λιγάκι;
Έχω απλώσει την ποδιά
Σ΄ ένα λεπτόό σκοινάκι
Λερώθηκε την έπλυνα
Και τώρα που στεγνώνει
Κρυώνω και είμαι μόνη
18 Μαΐου, 2007 στις 9:19 μμ
Νοσφεράτος
Σκουπίτσα ο νεος σου χρησμός με εμπέρδεψεν λιγουλακι!
μην ταχαμ ‘ ειναι το φουρό αλο ενα σημαδάκι..
σαν την ελιτσα την μικρή πουχεις ψηλα στον αφαλό
και χρησισμευει (το φουρο) για τον χρησμό;
Δεν μπορώ
Θα το σκεφτώ
ολη την νυχτα σημερα προτου να κοιμηθώ !!!
18 Μαΐου, 2007 στις 9:21 μμ
Νοσφεράτος
ελα εσυ μικρό
αλλιως μοναχος μου
θα κοιμηθώ
φορα και κανα φουρό
(ειναι γοητευτικό!)
19 Μαΐου, 2007 στις 1:18 πμ
Νοσφεράτος
Χρόνε
Χρονε σαν οφις τριγυρνας
υπονομευεις σχεδια και σαν καντηλαναφτης
αναβεις -σβηνεις τη φωτια που εχωμεν στα στηθια
ολοι θνητοι κι αθανατοι και καθε μας συνηθεια
ανατρεπεις…
Χρόνε
που ολημερις, σισυφεια τα βράχια
κατρακυλάς ,χρονε-βραχνας
οι ωροδεικτες σου πονουν , σαν μαχαιριες ,
οι νυχτες
πόσο γρηγορα κυλουν,
γερνουν
και σβυνεις τις πιο ομορφες στιγμές
Χρονε
παιδί
που παιζει..
Χρονε μ ασπρισαν τα μαλλια
και μοιαζω
του Παπουλη
και του Θεμιστοκλή Σοφούλη
Χρονε….
19 Μαΐου, 2007 στις 1:23 πμ
Νοσφεράτος
Αγαπη :
Αγαπη μου, μικρή, λαχανιασμένη…
Σταλαγματιες αφηνει…
Κερί που τρεμει απο Ηδονή…
Και σβύνει…
19 Μαΐου, 2007 στις 2:11 πμ
Νοσφεράτος
Ο Γρίφος!
Μες στο μυαλό μου τρύπωσε το βράδυ ενας Γριφος
που μούλεγε ακατανόητα λόγια . ολα με ύφος
ολη την νύχτα έψαχνα να βρώ το νόημα τους
μεχρις που αποκοιμήθηκα κι έχασα τη λαλιά τους
Αραγες τι να ‘ελεγε ο μεγαλειώδης Γρίφος
Με ολο τουτο τ’αρχοντικό και επηρμένο υφος;
Τα λόγια, όσο τα άκουγα μου φαινονταν σοφία …
Μα όταν εκοιμήθηκα ,χάσαν καθε μαγεία …
Ω Γρίφε…Μεγαλόπρεπε! που κατοικείς παλάτια…
Σε γκρέμισαν του ονείρατου τα αλλόκοτα μου άτια…
19 Μαΐου, 2007 στις 2:53 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Νοσφυ γιατι γυρνοβολας τετοια ωρα στη Μαριετα
η χελιδονα δεν σου αρκει
ή μηπως δεν ειν’ ειναι επαρκη
της ποησης η δυνη?
Στης Χελιδονας τη φωλια
να μην ακουγεται μιλια
και εις την Μαριετα να γυρνας
στης νυχτας τη γαληνη?
19 Μαΐου, 2007 στις 2:56 πμ
Νοσφεράτος
Θείε εσυ πουσαι σοφός, για πε και με λιγάκι…
Καταλαβες τι έγινε μ’ αυτον τον Βασιλάκη;
Στην διπλανή συζητηση τι τσαμπουναν οι φίλοι
ολημερις κι ολονυχτίς ,γιατι δεν τρών σταφύλι..
(δεν βγηκε ακομα θα μου πεις ..σωστα, έκανα λάθος)
αλλά για πε : που οφείλεται όλο αυτό το πάθος
γιατί δεν καταφερόνται κατα του Γιανναρά
ολοι οι δημοσιόγραφοι, που βλέπουν καθαρά
παρα ολοι τους τα βάζουνε με τον μικρόν Καίλαν
(Για τον οποίον και ποσώς εχω σκορδοκαίλαν! )
Αραγε εχεις Θειε μου εξηγησιν Καμμία;
Η ολη η συζητησις ειναι μια μαλακία….
Θελω μιαν απαντησιν προτου να κοιμηθώ..
μου σπηρουνίζει το μυαλό το αινιγμα αυτό!
19 Μαΐου, 2007 στις 2:58 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Περιμενε συνθετω
19 Μαΐου, 2007 στις 3:04 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Αδυνατον να συνθεσω!
(αρνησις Ιππου).
19 Μαΐου, 2007 στις 3:16 πμ
Νοσφεράτος
Αντε λοιπόν τελείωνε Θειούλη να συνθετεις
Και εναγωνιως προσδοκώ οσες εξηγησεις θετεις
Κρεμαστηκα απ το στομα σου κλείνουν τα βλέφαρα μου
Θειε μου άλλο δεν μπορώ, πονούν και τα νεφρά μου
19 Μαΐου, 2007 στις 3:19 πμ
Νοσφεράτος
θειε η ανυπακοή του Ιππου με σοκαρει!
ο Ιππος ο ανυπάκουος ειναι πολύ γομαρι…
αν Ιπποι δεν υπακουαν, γαιδαροι δεν γκαρίζαν
του συμπαντος τα θεμέλια Θειούλη μου ,θα τριζαν !
19 Μαΐου, 2007 στις 3:21 πμ
Νοσφεράτος
Πρεπει να πώ πως Θειε μου ,παρα που οι εξηγησεις
Δεν με ικανοποιησαν ,μπορείς να με αφήσεις
Να πέσω στο κρεβατι μου να κοιμηθω λιγακι
Και την πρωί με την αυγή να πιω το καφεδακι
Και να σκεφτώ το υπολοιπο του Γριφου ,του αλήτη
Που μέρες τωρα μπέρδεψε εμέ, μου ρήμαξε το σπίτι
Και δεν θυμαμαι τι ελεγε, ουτε και ποιος το είπε,
Ο Βασιλάκης ;ο Γιανναρας; Ο κυριος Σταλίδης
Η μηπως άλλος μουστερης και καποιος Σπασαρ..ιδης!
19 Μαΐου, 2007 στις 6:21 πμ
skoupitsa
Θείε μου μόλις βγήκα έξω από τα ΣΠΑ
Μ΄ αλλάξανε τα φώτα με κάναν σα χουρμά
Και έχασα το κέφι μου γι ακόμα μια φορά
Και μόνη μου παρηγοριά ετούτο το πρωί
Του νοσφεράτου η πρόοδος εις την ποιητικήν
Θείε μου στείλε μήνυμα γοργό στον Καλυβάρχη
Πρέπει να ανασυνταχτεί να βάλει ένα χεράκι
Κάτι φωτό του έστειλα μ’ εκείνες τις Σερβίδες
Γιατί δεν τις ανέβασε να δουν οι μουστερήδες
Την κριτική επιτροπή και να αναθαρρήσουν
Μαριέτα να αφήσουνε κι εδώ να κατοικήσουν
Μα σε εγκαταλήψανε εδώ, μονάχο τέτοιο βράδυ
Όπου εγώ έτρεχα στα ΣΠΑ που μ΄ έκαναν ρημάδι
19 Μαΐου, 2007 στις 8:01 πμ
skoupitsa
Θείε, εγώ τώρα θα’ πρεπε να κάτσω να δουλέψω
Μα μου’ ρθε μια επιθυμιά στιχάκια να σού πλέξω
Θείε που πήγαν οι βραδιές που ερχόμουνα στην Ντάτσ(ι)α
Και με κρατούσες αγκαλιά με χάδια και φιλάκια
Βαρύ καθήκον μου ΄θεσες μ΄ όλους να σε συγκρίνω
Ενώ εγώ ασύγκριτο ήθελα να σε κρίνω
Θείε μου τι τα ήθελες αυτά τα καλλιστεία
Εσύ για να αναδειχτείς δεν είχες καμιά χρεία
Κι αν ήθελες θειούλη μου τους φίλους να μαζέψεις
Ας παίζατε ποδόσφαιρο χωρίς πολλές τις λέξεις
Θειούλη μου σού γκρίνιαξα για τελευταία φορά
Και τώρα σε απαρατώ να πιάσω τη δουλειά.
19 Μαΐου, 2007 στις 11:06 πμ
Νοσφεράτος
Σκπουτσα που μου ξυπνησες στις εξι το πρωι
σ’ ευχαριστώ που εκτιμησες, προοδο ποιητική
με τον καλό τον λόγο σου, μου εδωκες φτερά
για να ξεφυγω απο στάσιμα, ποιητικά ,νερά
θελω να πώ σκουπίτσα μου, μ’ αυτήν την ευκαιρια
πως διπλα αποκαλύφτηκε, αντιβαρο σκευωρια
μου φαινεται τον Γιανναράν θελαν να βγαλουν Λαδι
γιαυτό και επιστρατευσαν, το κάθε το στραβάδι
Να λεει για τον Χριστοδουλο, το Δικτυο εικοσιένα
και να προσβάλλουνε Σκαιώς, τον Καλυβοκαθένα …..
και τελευταια ο Καιρός επηρε το καλάμι
και την Καλύβαν φυσηξε λες κι ητανε τσουνάμι
Τον Πανον καλυβαρχην μας,το χελιδονοκαμάρι
Μ’ λογους απερισκεπτους επήγε να Τουμπάρει
Ομως του Πανου η Θωριά κι η αιθερια γραφιδα…
τους σκευωρους ξεσκέπασε κι εβαλε στη θεση καθε βιδα….
Απεναντι του νιωθουμε…ολοι οι Καλυβιωτες
Μεγαλην περηφανεια , Σαλονικιοι ειτε Χιωτες…
Διοτι μας Απέδειξε ,πως ποτε δεν κωλώνει
και μπρος εις τους Βαρυγδουπους τα πόδια τα στηλώνει..
Νασαι καλά Πανακο μας, Μεγα Καλυβαρχίδη
(………………………………. ……… ………….. ……)
19 Μαΐου, 2007 στις 11:50 πμ
Νοσφεράτος
Ακουστε Χελιδόνια μου και της φωλιας καμάρια
μεινατε εις τις θεσεις σας και φτιαξτε και αμπάρια
Εμπρος να υπερασπίσωμεν την Μανα Χελιδώνα
Που ειναι της ποησεως και λευτεριάς Κοκώνα
Εδώ ολα τα χελιδωνα μπορουν να τιτιβίσουν
ειτε ειναι πλουσια η φτωχά μπορουν να τσιτσιρισουν
Κατατρεγμένα ας Ερχονται καθε λογης πουλία
Εδώ, εις καθε κελαιδείν, εχουμε ασυλία
Εδώ κανεις τα λευτερα πουλια δεν θα μαντρωνει
Της Χελιδόνος ο αήρ ολα τα λευτερώνει
τις ξωβεργες τις σπασαμε εδώ, καθε θρησκεια
λατρευεται ελευθερα ,ως και η Αθεία
19 Μαΐου, 2007 στις 12:10 μμ
skoupitsa
Σκπουτσα!!!!!!
Κάτσε τώρα καμάρι μου το γρίφο να μού λύσεις
Γιατί σού έκοψα βαθμό και δεν θα προχωρήσεις;
Τι λάθος μέγα έκανες στον άθλο σου τον πρώτο
και έτρεξες και δάγκωσες το άθλιο καρότο;
(ωμού μετά του Ασμοδαίου;)
Θυμήσου και τα λόγια μου περί διπροσωπίας
κι όλες τις αντιρρήσεις μου περί αιματοχυσίας
Διάβασε στα στιχάκια μου αν θες να εξηγήσεις
πως πρέπει να είναι ο εραστής που εμένα θα κερδίσει
(έχεις μια ώρα)
19 Μαΐου, 2007 στις 12:21 μμ
Νοσφεράτος
Δυστυχώς και δεν προφταινω τώρα!
Τον εξυπνο τον Γριφον σου θα ψαξω αλλην Ωρα !
19 Μαΐου, 2007 στις 12:26 μμ
Νοσφεράτος
Παντως προφταινω να σου πώ, χωρις να πολυψαξω
πώς το αινιγμα μα σου το διπλό εγώ μαλλον θα σιαξω
Μου ηρθε τώρα στο μυαλό μια φαεινή ιδεα
Που ετσι κι αλλιως το ηξερα ,δεν ειναι νεα
Θελώ να πώ πως ηξευρα απ’ την αρχή Σκουπίτσα
η αλλη οψις σου ηντανε η Βιοσφουγγαριστα
Παρόλο σχεδον σιγουρος, αμφεβαλλα λιγάκι
και εψαχνα να βεβαιωθώ: Τι ναι το Βιοσφουγγαράκι;
19 Μαΐου, 2007 στις 12:35 μμ
Νοσφεράτος
Οπως εκείνη η γυνή, στου Χαυντ και Τζεκύλου
κι οπως η μάνα Λύκαινα στου Ρωμου και Ρωμύλου
και οπως οι Ιστορικοι του Ρωμαιογραικύλου
κι οι Αρχαιοι, οταν ψαχνανε το προσωπον του Νείλου
Ετσι κι γω γητευτηκα απ την διπλή ταυτότητα
και απ αυτήν πλανευτηκα, Τριαδικήν ενότητα
( εσυ μου εδινες κλεισί ττις οψεις της σελήνης
ομως εγώ επροτιμαγα την πλανη της Σαγήνης)
19 Μαΐου, 2007 στις 12:35 μμ
Νοσφεράτος
κλεισι = λαθος ,Κλειδί
19 Μαΐου, 2007 στις 12:37 μμ
Νοσφεράτος
Μη ταχα το σφουγγαρισμα δεν έπεται της Σκούπας
Μηπως κι ο Ασος στα χαρτια δεν ειναι μετα Κούπας;
19 Μαΐου, 2007 στις 1:41 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Εχθες το βραδυ επαθα μια αφλογησία
και δεν μπορουσα να εκφραστω ποιητικη αδεια
ομως βλεπω πως σημερα κατι παει να γινει
(λετε να μ’ επιρεασε χθες βραδυ η σελινη?).
Σκουπιτσα, γιατι ξυπνησες τοσο νωρις (στις εξι)
και εγραφες ποιηματα σχεδον προτου να φεξει?
Μην ταχα με σκεφτοσουνα κι εσυ οπως κι εγω
ή μηπως γυριζες στα μπαρ μαζυ με τη Γωγω
Αλλα στις εξι το πρωι τι εργασια κανεις
και ξεκινας τοσο νωρις τι τρεχεις να προκανεις?
Ο Νοσφυ βλεπω εξυπνησε στις εντεκα και δεκα
διοτι τη νυχτα γυριζε κι αυτος με τη Μαριετα,
και ταπινε με τον Καιρο και με το Γιαναρα
κι ο Βασιλακης ητανε, περασαν μια χαρα!
Αλλα ο Καιρος εχαλασε και αρχισε να βρεχει
και τοτε ο Νοσφυ γρηγορα στη χελιδονα τρεχει
που ειναι ζεστα κι ευχαριστα ωσαν θερμη αγκαλη
που παντα της ποιησεως θερμαινει το μαγκαλι!
19 Μαΐου, 2007 στις 2:13 μμ
Νοσφεράτος
Θειε πες μου σήμερα πουναι και μεσημέρι
(γιατι εψες ο ιππος σου σου εκανε χουνέρι…)
στην διπλανη της στηλην μας τι ταχα να συμβαινει
κι Αντιβαρούνε οι Καιροι,καθε πουλί σωπαίνει
Τι καταγιδα εινα αυτή και αγριο τσουνάμι
που την Καλύβαν επληξε και εγινε ντουμάνι
(οχι δεν αφορά εσενανε ω! Βιοιωαννη
επ’ ευκαιρια που γυρνάς; βρηκες κανα χαρμανι;)
Γιατί ολοι συνωνιζονται εδώ εις την Καλυβίτσα
(αναρωτιεται πονηρα η θεία μου (η )Νίτσα)
γιατι και τον διαλογο κάναν μαλλί κουβάρι
κι ανεδειξαν το πνευματικό, το μαύρο τους το χάλι;
Με Γιανναρά ξεκίνησαν και άθεη Μαριετα
και υστερις κουρουμπελο το καναν νέτα σκέτα!
Φταιμε βεβαιως και εμεις , φταιει κι Βασιλακης
Και (ισως) ο Τσοχατζόπουλος να φταίει και ο Ακης
( Γαβριηλίδης) βέβαια – θα πειτε αυτός- τις Πταιει;
Μα πως;-Εγω σας απαντώ- ο κάθε ένας φταίει
Εκτός απο Χριστόδουλαν και Χρήστον Γιανναρά
Αυτοι ειχαν ανέκαθεν τα πιο γερά χαρτιά
Αν κάποιος τους επιτεθεί θα βγαλουν ένα -ένα
χρυσά μανικετόκουμπα Δικτύου εικοσιένα
19 Μαΐου, 2007 στις 2:56 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ο Ιππος Νοσφυ τα ’παιξε κι επαθε αρνησία
και αρνηθηκε οπως το αρνι που αρνειται τη θυσια
του Ισαακ του Αβεσαλώμ κι αρχιζει να βελαζει
μα το τσακωνει ο εκδορευς και στη στιγμη το σφαζει
Ομως εγω τον ιππο μου δεν ηθελα να σφαξω
κι ουτε θυσια ηθελα εις τους θεους να ταξω
Γιαυτο αμεσως φωναξα ενα σταυλιτη δουλο
που εχω εις την Ντατσα μου και τουπα «παρ’τον Μουλο»
αλλα ο σταυλιτης μου απαντα και λεει «Δεν ειναι Μουλαρι,
δεν βλεπεις που του κρεμετε απο κατω ενα κονταρι?»
Σημερα ομως που ξυπνησα ευρηκα αυτον τον ιππον
που εβοσκε αμεριμνος στης ποιησεως τον κηπον.
19 Μαΐου, 2007 στις 3:14 μμ
Νοσφεράτος
Αυτός ο ιππος,που Θειος μου , μόλις επεριεγραψε
Μαλλον με κητος του Ιωνα -καθως η Βιβλος εγραψε
Μου ομοιάζει…
Μα ειναι δυνατόν ποτε, οι Ιπποι μας , ω Θειακο
Να μας το παιζουν ηρωες, σαν τον Αθανασιο Διάκο;
Εκείνος ητο ηρωας γιαυτό και εσουβλίσθη
Ομως δεν επιτρεπομεν ,ιππος να ηρωοποιήθη….
Πολύ αεραν Θειε μου, αν δωκωμεν στους Ιππους
Θα μας εκαβαλήσουνε ,θα γινουν σαν τους Γριπους
πουχαν την οψιν τρομεράν κι εμφανισιν αισχράν
που ειχαν φατσαν λεαινας και γαιδαροουράν
μου θυμισες Ισσιδωρα τον συγγραφεα Σουιφτην
που στα ταξιδια Γκιουλιβερ ειχε τον ιππον τσιφτην
και αφηνε τα ανθρωποειδή (τα ονομαζε» Γιαχού»)
να τα προγκαρουν αλογα ,να τα φωναζουν Ού!
19 Μαΐου, 2007 στις 4:08 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Ουτως ειπειν του ιππου μου αι πραξεις ουτως εχουν
γι αυτο κι οσοι εχουν αλογα θα πρεπει να προσεχουν.
Ως προς τα περι του αλλου ποστ, τουθ’οπερ της Μαριετας,
το μονον που δεν ειδα εκει ηταν τας μαζορετας.
Διοτι ο Γιαναρας ητο εκει το θεμα
ξεστρατησε η συζητηση κι επεσε πολυ ψεμα
ενθεν κακειθεν λεγανε αλλα αντι αλλωνόνε
κι ητο σα να εξυλιζετο ο Μπρους Λη με το Σταλόνε
αυται αι κουβενται πουθενα ποτε δεν καταληγουνε
κι ανευ αποτελεσματος αυτοι οι αγωνες ληγουνε.
Ηλθε κι ο Εριχθονιος δια να εμπλουτησει
με αποψεις την συζητηση και να διαφωτησει
τους συμποσιαζομενους, να ειπει την αποψιν του
κι ο Ποντιος διεξηγαγε συζητησιν μαζυ του
κι ενω ολοι οι συμποσιασταί στεκονταν στην γωνιαν
αυτοι συνενοηθησαν δια την γενοκτονιαν.
και με την δυναμην του νοός και της καρδίας την ζεσην
δια τα ελληνοτουρκικα συμφωνισαν την θεσην!
βεβαιως εχουν διαφορας σε θεματα μεγαλα
μα πανω απ’ ολα τζιερη μου βαζουνε την Ελλαδα!
19 Μαΐου, 2007 στις 4:25 μμ
omadeon
Σήμερα πριν τη σιέστα, επήγα και στη λαϊκή
διαπίστωσα ότι δεν ήταν καν… εθνολαϊκή
και τρώγοντας σουβλάκι από φίλο σουβλατζή
του είπα για τη Διάνοια που απεδείχθη γιαλατζή
Του είπα ότι είναι πολύ ωραίος -αλήθεια? ΒΕΒΑΙΩΣ-
ο «διάλογος μυαλών’ όταν _δεν_ είναι αγοραίος
Υποσχέθηκα το άλλο Σάββατο, μέσω εκτυπωτή
να του δείξω στιγμιότυπα από την Καλύβα αυτή
Δημιογράφοι, συγγραφείς, ηγέτες των μαζών
κατάντησαν ικέτες και υποστηρικτές μπαζών
Μία παρέα διανοουμένων με αντίληψη τρελή
εξεφτίλησαν τελείως κάθε «αφρόκρεμα υψηλή»
Και με συμπόνια πια, απέναντι σε κάθε σχολιαστή
ο τζαίη-που-καίει ΔΕΝ μιλά, στο γέλιο έχει χεστεί
Πολλά, παχιά τα λόγια είναι που ορίζουν τη ζωή
Μεγάλα λόγια ψεύτικα, μας παίρνουν την ψυχή
Τον κακό μου τον καιρό, που μου τράβηξες το αυτί
ΣΤΑνιάρισα με σύννεφα, ξεροΣΤΑΛΙΑσα για τη βροχή
Κι εσύ που ΔΕΝ κατάλαβες τη φράση μου αυτή
είσαι φασίστας, γιατί αρνήθηκες τη ΔΙΚΗ εκδοχή
Αλλά κατάλαβα, τώρα πια πως ήρθε -σίγουρα- εποχή
Που μια ταπεινή Καλύβα τίναξε, στον αέρα κάθε Αρχή
Δεν μας κολακεύω, το έζησα με κρίση αντικειμενική
Την Αλήθεια αντικειμενικά ανέλυσα, σαν ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ
19 Μαΐου, 2007 στις 5:00 μμ
omadeon
μουουουου… 🙂
(ξέχασα ένα «μου» στη φράση
«Eίσαι φασίστας, γιατί αρνήθηκες τη ΔΙΚΗ μου εκδοχή»
Επιτρέψτε μου τώρα να παραπέμψω σε έναν παλιό μας φίλο… 😉
Εκείνα τα πατήματα στα ξερά φύλλα
Μουκανώντας το βόιδι ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ (σελ. 31)
Ντέε οξ!
Pax
Pax San Tropezana (σελ. 52)
Και τώρα ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟ:
Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ (Μαρία Νεφέλη Οδυσσέα Ελύτη, σελ. 53)
Αχ, δεν είναι αυτός πλανήτης
όλο κότες και πρόβατα
και βλακώδεις άλλες κύπτουσες υπάρξεις
Άκρη-άκρη του Σύμπαντος ο αμελητέος
με τους τόσους-δα ωκεανίσκους του
με τα Ιμαλαϊάκια του
με τα τέσσερα δις των απτεροδιπόδων του
μαχόμεννων αέναα υπέρ βωμών και εστιών
πετρελαιοπηγών και άλλων πλουτοφόρων περιοχών.
Δεν είναι αυτός πλανήτης
στουμπωμένος δηλητηριώδη αέρια
έκθετος σε βροχές μετεωριτών
σε σκέψεις φιλοσόφων
σε μακρούς αγώνες για την ελευθερία
(ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΝΤΟΤΕ – ποτέ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ).
Ένα σκάκι για κόρακες εξασκημένους
να κερδίζουν πάντοτε ΚΑΙ από τις δύο πλευρές
«μαύρα πουλιά» που λεν «μαύρα μαντάτα».
Όχι, όχι δεν είναι αυτός πλανήτης
μάλλον είναι μία πλάνη ήτις οδηγεί πολύ μακρυά
Στο Δία στο Χριστό στο Βούδα στον Μωάμευ
που εδέησε κάποτε ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ
να ατονήσουν ώστε ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ
να ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥ.
Η αντίστροφη μέτρηση ως τον τέλειο πλήρη αφανισμό.
Το μόνο πράγμα που θα μείνει ΑΝΕΠΑΦΟ
είναι η ΕΚΔΙΚΗΣΗ.
Το σίδερο και η πέτρα έχουν τον τρόπο τους
θα μας καταβάλλουν
και θα περάσουμε μία νέα λίθινη εποχή
θα τρομοκρατηθούμε ανάμεσα στους εξαγριωμένους βροντοσαύρους.
ΤΟΤΕ ίσως νοσταλγήσουμε
την ακρίβεια και την τελειότητα
ενός ρολογιού Patek Philippe.
Ε σεις Κύριοι της Τεχνολογίας
λίγο πιο δεξιά παρακαλώ
ρατήστε μου μια θέση στο Α του Κενταύρου
και ΠΑΛΙ βλέπουμε.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΙ Η ΓΗ, ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΞΟΔΑ ΓΥΡΙΖΕΙ.
τέλος…
Χάνεις Τζίμυ, βρίσκεις Μπομπ
ήρθε Ο ΚΑΙΡΟΣ των ανταλλακτικών…
(από μνήμης αυτοί οι δύο στίχοι)
19 Μαΐου, 2007 στις 5:05 μμ
skoupitsa
Νόσφυ,
ο νου σου εξεστράτησε και πάει στο προφανές
Θα βαζα εγώ αίνιγμα τόσο διαφανές;
Τώρα, καθώς δουλεύω εδώ, μεσ τη βαριά δουλειά μου
που πρέπει να κρατώ κρυφή μην εύρω το μπελά μου,
Σκέφτομαι αν παράταση θα πρέπει να σου δώσω
ή άσπλαχνα να σού φερθώ κι αμέσως να σε κόψω.
Μα πως να πάει Νόσφυ μου χωρις εσέ ο αγώνας;
Θα μείνεις εδώ δίπλα μου εντός της Χελιδόνας.
και με λεπτούς υπαινιγμούς σιγά θα προσπαθ’ησω
τη λύση να σού δείξω.
19 Μαΐου, 2007 στις 5:39 μμ
Νοσφεράτος
Ax Skoupitsa
Σε λίγο φευγω για να δω την Θεια μουΝιτσα!
19 Μαΐου, 2007 στις 5:51 μμ
skoupitsa
Σήμερα στο μάθημα της έκθεσης εγώ αντέγραψα απ΄το βιβλίο μου το παρακάτω ποιηματάκι, που το αφιερώνω στον Ομαδεών. Λέτε να περάσω ή να κοπώ; Κια τέλος πάντων μιλήστε μου λιγάκι.
Αχ που η μάνα σου να σου αυτωθεί
Που πας στον πόλεμο φτωχοχωριάτη
Αχ που η γυναίκα σου θα σου απαυτωθεί
Με τον ταύρο μεσ του στάβλου το παχνί.
Με το δικό σου το χοντρό πουλί
Μόνο οι μύγες θ’ ασχολούνται μες τη Σιβηρία
Μη το δείχνεις την Παρασκευή
Η μέρα εκείνη είναι για νηστεία
Ας καβαλήσουμε αδέρφια χωρικοί
Τη φοραδίτσα την καλή του λοχαγού μας.
Είναι το πράμα της λιγότερο φαρδύ
Απ΄ όσο το χουν τα κορίτσια του χωριού μας
Αχ που η μάνα σου να απαυτωθεί
19 Μαΐου, 2007 στις 6:11 μμ
Νοσφεράτος
Aχoυ Σκουπιτσαμ μη λεεις τετοιαμ πραματα κουρτσουδιμ εδώ μεσα.Μας διαβαζ ‘ ου κυριους Σταλιδης κι μπορει (λεγου ) να παρξγηθεί(κι ειν’ κι θυμουνιαρς),
19 Μαΐου, 2007 στις 6:24 μμ
skoupitsa
Νόσφυ μου το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Υποτίθεται ότι αυτό θα το ποστάριζα ως μαθητριούλα, της οποίας η περσόνα εμέλλετο να έιναι κάπως αγκρεσίβ (ουί) αλλά την κρίσιμη στιγμή πήρε η κολλητή μου να μου πεί ότι χωρίζει και να τ’ αποτελέσματα. Κάλα έλεγε η μανούλα μου για τα μεταξωτά βρακιά, δε λέω το υπόλοιπο υπερφόρτωσα. Ομαδεών, αν το διαβάσεις, ελπίζω να μην παρεξηγηθείς θα το γλύκαινα στο τέλος αλλά δεν πρόλαβα η επιδέξια.
19 Μαΐου, 2007 στις 6:27 μμ
omadeon
AAAA XA XA XA!!!!!
σκουπίτσα, μου έκανες το μυαλό μου πίτσα
σκουπίτσα, ψέκασες, ξέχεσες, τελείωσες την Ελλαδίτσα
σκουπίτσα, αχρήστευσες, εκτέλεσες τη μανιωδίτσα
τη δικαίωση του κάθε νου, που θέλει την αλήθεια μοναχίτσα
19 Μαΐου, 2007 στις 6:34 μμ
Πάνος
Αδέρφια αλήτες ποιητές της εκλεκτής μας ράτσας
ιδιοτροπίες του Καιρού με κράτησαν μακριά σας.
Μα ο μεν Καιρός είναι βραχύς, η δε Τέχνη μακρά
κι αν είναι η Κρίσις χαλεπή, αυτό δεν μας χαλά.
Σ’ όλους εσάς, λοιπόν, τον πόνο μου θα πω:
έφυγα για τον Όλυμπο χωρίς το τροφοδοτικό!*
Αυτό δηλοί πως πάραυτα θα πρέπει να τον κλείσω
τον φορητό κομπιούτορα, για να τον συντηρήσω.
Αύριο βράδυ, το λοιπόν, τάζω στο Νοσφεράτο
να ανεβάσω πόνημα στεγνό, βρυκολακάτο!
Θάναι για ‘να βρυκόλακα θλιμμένο και κανάγια
που τον ελέγαν εν ζωή κυρ- Αθανάση Βάγια.
Το ποίημα το έγραψα στη δεύτερη Λυκείου
και από τότε καρτερεί στα βάθη του αρχείου,
πότε ν’ απελευθερωθεί, να δει το φως της μέρας
– και να η ώρα, έφτασε, για το σκληρό το τέρας!
Ως τότε μπαίνω βιαστικά εις το χελιδονείον
μα τώρα φεύγω πριν τα βολτ περάσουνε στο μείον!
—-
*του λάπτοπ
19 Μαΐου, 2007 στις 7:02 μμ
Ασμοδαίος
Στον Όλυμπο ήμουν κι εγώ, φίλτατε καλυβάρχη
-στο Δίο πήγα εκδρομή, μα έδωσα μια μάχη
για να μπορέσω ύστερα να φτάσω εις το σπίτι,
γιατί η άσπλαχνη βροχή μου έβρεχε τη μύτη!
19 Μαΐου, 2007 στις 7:03 μμ
omadeon
Πάνο, για να σου κάνω τη ζωή ΠΙΟ εύκολη, ΣΒΥΣΕ το ποστ μου από τη συζήτηση για το Γιανναρά/Βασιλάκη και κράτα μόνο την κόπια του, που ξαναγράφω εδώ:
Καιρός, να αλλάξει ο Καιρός
να καταλάβει ακόμη κι ο κύριος Καιρός
ότι η αλήθεια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ, μπορεί νάναι και αλλιώς…
Οτι ΔΕΝ μπορούμε πάντα να επιβάλλουμε τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ ερμηνεία
όσων λέμε μονομερώς, εξηγώντας τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ φιλοσοφία
ότι και ΑΛΛΕΣ ερμηνείες, έχουν ΚΑΙ αυτές αξία…
Ομως, καθώς πέφτουν σαν βροχή οι λέξεις,
αμέτρητες σταγόνες, τώρα πια, ΠΟΙΕΣ να διαλέξεις
καθώς ΑΠΤΟΗΤΟΣ μας εκφωνείς ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ…
ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ για το δίκιο της αυτο-λογοκρισίας
Δημοσιογράφων ΔΕΣΜΙΩΝ εργοδοσίας
σε μονοδιάστατο χαρτί άνευ αξίας…
Είναι η πρώτη μέρα, που ΔΕΝ αγόρασα Ελευθεροτυπία
Γιατί κουράστηκα την ίδια της την ευσυνειδησία
που σπάει κόκκαλα μέσα στα καφενεία…
Γενικεύσεις, στηλιτεύσεις, αγορεύσεις
Σαν τις δέκα εντολές, σαν “ου φονεύσεις”
(κι αν κοτάς στείλε επιστολή, να πρυτανεύσεις….)
Ο καθένας έρχεται στον Κήπο της Πολυμορφίας
να επιβάλλει το δικό του ΔΙΚΙΟ αδιαλλαξίας
που αγνοεί την Υπερφόρτωση Πληροφορίας…
Τεχνάσματα απαξίωσης των αντιθέτων
κελεύσματα απάντησης κατατεθέντων
(αιτημάτων απόρριψης _άλλων_ λεχθέντων…)
Λες και έχει καν στο σύμπαν σημασία
ΤΙ θα υποστηρίξει η Ελευθεροτυπία
ΤΙ θα πει η Ευρώπη και τι η Ασία…
Ο καθένας έρχεται στην Πολυμορφία
να την περιορίσει σε ΜΙΑ μόνο σημασία
με παρωπίδες για κάθε _άλλη_ διαδικασία….
όπως τη διαδικασία της σύνθεσης απόψεων
μέσα στη δημιουργικότητα των άπειρων όψεων…
(και ακόμη και των υποτιθέμενων… ονειρώξεων)…
19 Μαΐου, 2007 στις 7:12 μμ
Νοσφεράτος
Εσεις πηγατε Ολυμπον , Συνκαλυβοι Θεοί!
Κι εγώ στήν Καλυβιτσα έτρωγα ,το μαυρο το ψωμί…
Εμέ μ’ αφήαστε εδώ μεσα εις την Χελιδόνα
Και εσεις ανεβήκατε Ψηλά οπου κελάιδα η Αηδόνα
Μνησικακια μ’ επιασε και αισθημα Φθονερό….
να συμφωνήσω μουρχεται ακόμα και με Καιρό
(οχι βεβαιως τον Καιρό που ειν’ αφεντικό
το αλλον καιρό, που χάλασε, τον καιρο σας τον Κακό …)
19 Μαΐου, 2007 στις 7:16 μμ
Παπούλης
Απορία ψάλτου βήξ Τι να σου πώ Σκουπίτσα ;
πούχεις δυό και τρία νίκς ξεκούμπωτη ποδίτσα..
Ανάκατα μας τάκανες εδώ στη χελιδών
το ποιημάτάκι πούγραψες εις τον Ομαδεών
είναι δικό σου άραγε ή μήπως κάποιου άλλου
ποέτα εξωτερικού , θυμόσοφου , μεγάλου ;
19 Μαΐου, 2007 στις 7:30 μμ
omadeon
Βρε παπούλη μας, σπουδαίε
και στην κριτική, γενναίε
στην ψυχή σου πάντα νέε
και μη-καταδικαστέε…
Αν στηλίτευσε η σκουπίτσα
με γιαουρτάκι αγελαδίτσα
τη νοοτροπία στην Ελλαδίτσα
θα κάνουμε και επιδερμίτσα…
Σκουπόξυλο θέλουμε πολλοί
και όχι σεμνή σκουπίτσα
Γιατ’ είμαστε εγωιστές πολύ
τρώγοντας βιαστικοί την πίτσα
Αγελαδίτσα, Ελλαδίτσα
σου χρειάζεται σθεναρή σκουπίτσα
Αγελαδίτσα, Ελλαδίτσα
σκουπίσου από την πολλή τη γλίτσα…
Με τόσους στίχους σερνικούς
απηύδησεν η σκουπίτσα
Τους λόγους τους φιλιππικούς
στηλίτευσε, με γλώσσα-γκλίτσα
19 Μαΐου, 2007 στις 8:08 μμ
Παπούλης
Μερσί Ζώρζ Ομαντεών
της ποίησης τ’ ακορντεόν
είναι το μόνο οργανόν
αρμόζον δια την Χελιδών
Ποιός είμαι ;; γρούζει ο Μπαιρόν
επί ματαίω αναζητών
το γίγνεσθαι μα και το όν
ως να εγρύλιζε cochon
μα η Σκουπίτσα η κοκκών
και της Καλύβης η αηδών
αν και ηράσθη Isidoron
μας έχει βάλει στο ντορόν
σε καλλιστεία ποιητών
και μας εφόρεσε φουρόν
μα η συνθήκη των Σεβρών
δεν έχει όρον σχετικόν
19 Μαΐου, 2007 στις 8:18 μμ
Νοσφεράτος
Παντοτε μ’ εσυγκιναγε ο Ποιητης Παπουλής
Πουχε τα λόγια τα σοφά και εινα και τρυφερούλης
Τα ασημενια του μαλλια, δινουν στα λόγια, βαρος
και του παππου η προσηνεια, μας επιτρεπει θαρρος
Η χελιδών συμάζεψε των ποιητων, ανθούς
και νεους και μεσηλικες και να κι ενας παπους
19 Μαΐου, 2007 στις 8:37 μμ
Παπούλης
Τώρα που λείπει ο Ισιντόρ
Νόσφυ αλλού τυρβάζεις
και ως μανικός τορεαντόρ
στο άλλο πόστ οργιάζεις
Εκεί επώνυμοι πολλοί
σεντόνια κατεβάζουν
κόλλησες Νόσφυ μου και σύ,
τι στο καλό φωνάζουν ;;
Εγώ στο λέω φιλικά
εκεί δεν έχεις θέση
αν μπεί ο Θειός ξαφνικά
δίκαια θα σε ξεχέσει
19 Μαΐου, 2007 στις 11:36 μμ
Νοσφεράτος
Μωρε παπούλη , μουρχεται καμμια φορά και ‘εμενα
με τουτα τα πολιτικά να βρυσω τον καθενα
να μπώ κι εγώ εις τον χορό ,και ολους να τους ξε-χεσω
ιδιως τους επώνυμους ,(να τους επαναθέσω
το μεγα το ερωτημα, το υπαρξιακό
(που ΠΑΜΕ ΡΕ που πάμε Ρε ,που ειναι κλασσικο!)
Καλά που μ’επανεφερες, ομως, στην Χελιδώνα
που τσιου τσιου κανει εδώ η καθε τσαμπερδώνα
του θειου του Ισιδωρα η επιστροφή
Καλυτερα να μη με Βρει ,εκεί…
Ομως για πές παπουλη μου τι θελουν εκείπέρα
ολοι εκείνοι οι ασχετοι που βγαζουν μόνο λέρα
και βρίζουν και ομαντεον και καλυβαρχη Πανο
με πιάνει το μαχητικό … Θα βγαινουν κι απο Πανω;
Με βαρυναν παπουλη μου ολοι αυτοι οι λόγιοι
ολοι τα Αντιβαρα αυτά και οι παπαρολόγιοι
τον φιλο μου Ομαντεον για να υπερασπίσω
Καμμια φορά μου ερχεται και να τους απάντησω
Δεν δικαιουστε Κύριοι τον Γιωργη ν’ ακουμπατε!!
Και ουτε την Καλυβαν μας να την ταρακουνατε!
Εις την Καλυβαν χτίσθηκε κοινότης ιερή
Πάρτε το Γιανναρείο σας και άιντε απο’ κεί!!!
19 Μαΐου, 2007 στις 11:46 μμ
Νοσφεράτος
Να τώρα εκνευριστηκα και για να ηρεμήσω
θελω λίγο ,μαθητριας ποδια να αντικρυσω …
που είσαι βρε μαθητρια ,με τασπρο γιακαδάκι;
που ταχα κρυβεσαι μικρο ,γαλαζιο,κοριτσακι;
20 Μαΐου, 2007 στις 12:05 πμ
skoupitsa
Απ την αρχή το είπα πως αντέγραψα, το ποίημα είναι του Απολιναίρ
20 Μαΐου, 2007 στις 12:20 πμ
Νοσφεράτος
Ενδεκα χιλιαδες Βεργες (χρειαζονται καποιοι…)
20 Μαΐου, 2007 στις 12:41 πμ
Νοσφεράτος
Πρέπει να γινει σύσκεψις εδώ στην Χελιδούνα
– Ν α! έκρουσε και ο κλητήρ την πιο τρανή Κουδούνα!
Την κρισιμότατη στιγμή του Ιδρυματος, αυτή
την Κρισιν να περάσουμε ξανά ολοι μαζί
Θελω να πω ,πώς, ευτυχώς, το Ι.Θ.Ι ζωντανεύει
χαρι στην Χελιδουνα μας, που αιμα νεο, μαζευει
και καλλιτεχνας ,ποιητας και κάθε στιχοπλόκους
(μονο που εσχατως είδαμε και κάποιους δολοπλόκους)
Ω! φιλτατοι… Απο παλιά, σε καθε νέα σύναξη
σε καθε μάζωξη ευτυχή , και καθε ανασυνταξη
να αρμέξουν τρόπο ψάχνουνε τους πρώτους Δον Κιχώτες
Μαυροκορδατοι λόγιοι και αλλοι φαναριώτες…
Να μην τους επιτρεψωμεν, την σκυλευσιν ποιήματος
μετα την πρώτη αναλαμπή του ευγενούς Ιδρύματος
Ας τρεξει καποιος για να βρει τον Θειο τον Ισιδωρα
Θαρρώ πως, η καταστασις, δεν επιτρεπει αντίδωρα
(ή Αντίβαρα)
20 Μαΐου, 2007 στις 1:04 μμ
Παπούλης
Νόσφυ καλέ μου δράκουλα πρέπει να ηρεμήσεις
ΓιανναροΒασιλάκηδες καλό ειναι να αγνοήσεις
φόρα τα δόντια τα καλά και τη φριχτή μασέλα
στη Χελιδόνα μας ξανά σου λέω πάλι έλα
Τα είδα εγώ τα χάλια τους στην «άθεη Μαριέττα»
κάθε λογής επώνυμους να κάνουνε φαλτσέτα
γι αυτό και εγώ απέφυγα να μπώ να πάρω θέση
έλειπε και ο Ισίδωρος που θα τους είχε χέσει
Ο άδολος Ομαδεών μπήκε να συζητήσει
αντί μεμιάς όλους αυτούς ροχαληδόν να φτύσει
έπεσε μέσα στα σκατά , νόμιζε θα τους σκίσει
αλλά από τη μπόχα τους δε λέει να ξεβρωμίσει
Είχα και εγώ πολλά να πώ στο άθλιο Γιανναρείο
Τετραδιστάν , Βασιλιστάν και το κωλοχανείο
αλλά προτίμησα εκλεκτέ ποιητική αδεία
το Ίδρυμα του Ισίδωρα , σκουπός τη γοητεία
20 Μαΐου, 2007 στις 1:16 μμ
Παπούλης
Απολλιναίρ
ντεγκυστατέρ
νταν λ ασσανσέρ
ή ο Μπωντλαίρ
ανιματέρ
φάε ένα εκλέρ
20 Μαΐου, 2007 στις 2:06 μμ
Alcibiades (!??)
Κακος καιρος ειναι αυτος,
που αντι χαρα ναφησει,
να λαμψει πανω απο τη γης,
ηρθε για να μας ριξει,
μιας γριας γελαδας την κοπρια,
που απο καιρο εχ’αρμεξει
και αφου ηπιε και εφαγε καλα,
τωρα εχει καβαλικεψει
και καβαλαρης πια θαρρει,
πως εχει καθαρισει
με τα μικρα, τασημαντα
και παει για αφησει
σημαδι ‘πανω στα μυαλα
-καυτα να μας κεντρισει
μηπως «ξυπνησουμε» ευθυς
ωστε να καταληξει
να ειναι ο αναμορφωτης
που θα ποδηγετησει,
οτι καινουργιο,
ζωντανο σαλεψει
-αν και απο την πλατη της
πολυ μικρο το βλεπει,
αξιο να ακουει μοναχα,
οτι αυτος προσταξει.
Μ’αντι σημαδι πυρινο
μεστο μυαλο να γινει,
μια γελοια μυρουδια
μας εχει πια πλανταξει
απο σκατα γελαδας γριας
που λιφτινγκ δεν της πρεπει
αλλα του σφαχτη η μάχαιρα
καιρος ειναι να πεφτει.
20 Μαΐου, 2007 στις 7:42 μμ
Νοσφεράτος
Πολλοι οι στιχοι που γραφτηκαν εδώ στην Χελιδώνα
που ιχνηλατουν την Ποιση του εικοστου πρωτου αιώνα
ανεπαισθητως ανοιξαν πύλες Λογοτεχνίας
(αν βεβαια ,εξαιρεσουμε και ολίγας μαλακίας)
Μιαν αποτιμησην μικρήν ,ποιησεως, θα καμω
οχι βεβαιως τελικήν, γι αυτήν δεν θα προκάμω
και ουτε με κριτηρια , αγνα ,ποιητικά
μα μάλλον με τα γουστα ,τα πολύ προσωπικά…
Των στιχουργών μ’ αρεσουνε σχεδόν ολων τα λόγια
(που συχνα ανατρέπουνε του χρόνου τα ρολογια)
Μα πιο πολύ- σ’ εμέ- μιλούν του Ποιητή Παπούλη
Που εχουν τρυφερότητα μα και σοφίαν ούλη.
Παπουλη μου,ειλικρινώς, στους στίχους ,φανερώνεις
τη πατρικη τη θαλπωρή, και ολους μας σκλαβώνεις
με αυτό το προστατευτικό,ποιητικό σου βλέμμα
που διαλύει αυθωρεί ,το παιδιακίσιο ψέμμα
20 Μαΐου, 2007 στις 7:58 μμ
Νοσφεράτος
Των νεαρών τα ποίηματα ειναι σημάδια θαρρους
(καμμιά φορά, όμως, κρύβουνε και άσχετους γαιδάρους)
Την αρχοντια ,ευγένεια ,ποιήσως ,φροντίδα
Προσφέρει μεγαλοκαρδα, η, του Παπού, Γραφίδα
20 Μαΐου, 2007 στις 8:05 μμ
omadeon
Ετσι είναι, ακριβώς, σ’ ευχαριστώ παπούλη,
άνοιξε η πόρτα ξαφνικά, μπουκάραν ούλοι
γιουρούσι κάνανε φανατικά, με το νταούλι
τραγούδησαν και τουρκικά, ραγιάδες δούλοι
ο ένας βλάκας μπήκε έγγυος με φερετζέ
Φερέγγυος Ρήγας, Φεραίος και βερεσέ
να μας παραδώσει στους Αγιατολάχ μεζέ
στον Μπιν Λάντεν κλύσματα με ναργιλέ
ο άλλος βλάκας ήθελε αλλουνού ψυχή
να τον φάει σαν λάχανο, σαλάτα εποχική
αλλά θύμωσε ο Δίας με τον Καιρό πολύ
και τούριξε βροχή, βροντή, βροχή, κλανιάρα αστραπή…
20 Μαΐου, 2007 στις 8:06 μμ
σχολιαστής
470 ποιήματα
περιμένουν το … Μαραθιά τους
είναι κρίμα να να διαβάζουν (μόνο)
ο θείος και η … θειά τους.
20 Μαΐου, 2007 στις 8:12 μμ
Νοσφεράτος
… και η θείαμουΝίτσα
20 Μαΐου, 2007 στις 8:13 μμ
σχολιαστής
Ομαδεών, μας κάλυψε στο θέμα σου ο Πάνος,
ας είμαστε επιεικείς, δεχόμενοι το ..sorry,
οι καλυβίστας δεν πρέπει να είναι … άνθρωποι μοβόροι.
20 Μαΐου, 2007 στις 8:18 μμ
omadeon
Σχολιαστή μου, μας αδικείς πολύ
ΠΩΣ την είδες έτσι, μηχανή της AGB;
Επειδή δεν μέτρησες αν μας ακουν πολλοί
νομίζεις ότ’ είμαστε ερημίτες, λίγοι, αραχτοί
Για ρώτα και τον Πάνο αν αληθεύει αυτή
η δική σου απαισιοδοξία, η στατιστική
Μήπως μας διαβάζουν άνθρωποι καλοί
κι επειδή μας συμπονάνε, το ρίξαν στη σιωπή 🙂
20 Μαΐου, 2007 στις 8:19 μμ
Νοσφεράτος
Ξεκινησα να γραφω, για τον Ομαντεών
ενα μεγαλο ποιημα ,Υπερκειμενικόν
θαναι μεγάλο Πόνημα ,θα εχει και συνδεσμους
θα παραπέμπει σ’ Ιντερνετικους ου-τοπους κι επιδεσμους
Θα κλαψει η μπλογκοσφαιρα και ολοι,Ομαδών
οταν τελειωσει το επος μου ,το του Ομαντεόν
(μα θελω λίγη βοήθειαν εις την ορολογίαν
Δεν την κατέχω απολυτα, φοβουμαι μαλακίαν
20 Μαΐου, 2007 στις 8:25 μμ
omadeon
sorry sorry -άααλα- sorry
βρήκανε άλλο -λέει- αγοοόρι
story, story, άλλο story
ψάχνουν λογοτέχνες πρωτοπόροι…
ζόρι, ζόρι, -κι άλλο- ζόρι
τραβάνε οι ΚΑΙΡΟΙ και όλοι οι οδοιπόροι…
glory, glory, -hello- glory
τραβάνε κεί κι οι πράκτορες, οι συνοδοιπόροι
20 Μαΐου, 2007 στις 8:43 μμ
σχολιαστής
Ομαδεών το (μόνο) ήτανε …ποιητική αδεία
αλλοιώς ο στίχος θάβγαινε … σκέτη αηδία.
Ξέρω οτι μας διαβάζουνε οι πάντες,
χαμουτζήδες και πόντιοι,
εθνίκια και κουμούνια,
θεούσες και θεές,
φιλόσοφοι και μπούφοι,
και μερικοί σχολιάζουνε
σε επίπεδο …Γκούφυ.
ι
Ενα σας λέω,
μη χάσετε το Βάγια,
που ο καψερός περίμενε
30 χρόνια να λυθούν τα μάγια
και να τον βγάλει ο Πάνος
σε κοινή θέα.
Προβλέπω τέτοια αναταραχή
που θα χρειαστούμε τον …Αρκουδέα.
20 Μαΐου, 2007 στις 8:59 μμ
Νοσφεράτος
Αντε λοιπόν Πανουλη μας και δειξε μας τον Βάγια
να κλαψουν οι λυκανθρωπο και να λυθούν τα Μάγια
Γιατί και οι απεθαντοι ,θελουν αναψυχή
Μη ταχα κι οι Βουρκόλακες , δεν εχουνε Ψυχή;
20 Μαΐου, 2007 στις 9:34 μμ
Alcibiades (!??)
Σκεφτομουν κυρ Βουρδουλακα,
πως αν στην ειχα φερει,
την ομορφη και πια νεκρη
αγαπημενη φιλη,
της εριχνες μια δαγκωνια
απεθαντη να γινει,
τωρα μαζι θα φευγαμε
να παμε στο χορταρι,
να τρεξουμε σαν και παλια
με γρηγορο ποδαρι,
και να κατατρομαξουμε
του Χαρου το πουλαρι
που μαυρο και γυαλιστερο
την σερνει πια σαν ψαρι,
αγκιστρωμενο με ιστο
γερο σιγουρεμενο…
Μα ηταν μονο ενα σκυλι
και τα σκυλια πεθαινουν
νωρις στου χρονου τη ροη,
κι ισως και να το θελουν
μην μεινουν μονα στη ζωη
αν φυγουμε εμεις πρωτοι…
Κι επειτα κυρ βουρδουλακα,
κι εσυ με δοντι χαλι,
πως στο καλο να δαγκωνες
της Νοβας το ατσαλι,
που κατω απτο βελουδινο
μαυρο κρυβοταν δερμα;
20 Μαΐου, 2007 στις 9:38 μμ
Πάνος
Πάω να ψάξω να τον βρω το Βάγια στα συρτάρια*
κάντε ολίγη υπομονή ακόμα, παλλικάρια!
—-
* του λάπτοπ
20 Μαΐου, 2007 στις 9:46 μμ
Νοσφεράτος
Αλκιβιαδη θυμησες το μαύρο μου το χάλι
που μου πεσαν τα δοντια μου(σαν γερος στο μαγκάλι
ειμαι πιά,ξερεις που καθουνταν εκεί να ζεσταθούνε
πλαι στη φουφού και βγαζαν την μασελα να μη δουνε
οι εγγονοι ,πως χαθηκαν οι Βουρκολακοδόντες
οι τραπεζίτες οι παχιοί και, κύρια, οι κυνοδόντες
20 Μαΐου, 2007 στις 9:51 μμ
Νοσφεράτος
Βγαζαν (λαθος) Βαζαν
20 Μαΐου, 2007 στις 9:57 μμ
Alcibiades (!??)
Υπαρχει οδοντιατρος κι ας ειναι του ΕΣΥ,
ευθυς εις τους κυνοδοντας να κανει επισκευη.
Μονο που αν καταλαβα καλα στο παρελθον,
ο του ΕΣΥ οδοντιατρος πασχει απο εξοπλισμον
κι ουτε καρεκλα βρισκεται, και ουτε καν ταναλια,
παντως η σοβαροτης του δεν ειναι τοσο χαλια,
θα καταφερει σιγουρα με καποιο ματσακονι
την πετρα απ τα δοντια σου να καθαρισει ολη,
και υστερα προσθετικην οχι απο πορσελανη,
αλλα απο ατοφιο χρυσο στα δοντια σου θα κανει.
Ετσι δεν ξερω απεθαντος αν εισαι οπως δηλωνεις
αλλα απο δοντι σιγουρα θα σκιζεις σαν δαγκωνεις.
20 Μαΐου, 2007 στις 10:02 μμ
Παπούλης
Άλκη μου φίλε ακριβέ
που δεν σ’έχω γνωρίσει
μα μές του Πάνου το σεφτέ
σε έχω εκτιμήσει
20 Μαΐου, 2007 στις 10:10 μμ
Πάνος
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΓΙΑΣ
Η ιστορία του θλιμμένου βρικόλακα
Ιστορία για ηθοποιούς,
χορευτές, τραγουδιστές,
ορχήστρα, χορωδίες -και
μια μεγαλόπρεπη μουστάκα.
*********************************
Mουσικοχορευτικόν έργον
*********************************
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1990
ΦΑΣΗ ΠΡΩΤΗ
Παίρνουν μέρος:………………..ΔΙΚΑΣΤΗΣ
ΧΟΡΟΣ ΒΡΙΚΟΛΑΚΩΝ
ΒΡΙΚΟΛΑΚΑΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΧΟΡΟΣ ΘΕΑΤΩΝ
ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΓΙΑΣ
(Η πρώτη φάση σε φανταστικό σκηνικό δικαστηρίου για βρικόλακες: Υπάρχει η έδρα, το ημικύκλιο των ενόρκων, το εδώλιο, ξύλινα
έδρανα για τους θεατές της δίκης. Πίσω απ’ το κεφάλι του δικαστή
το πορτραίτο του Οξαποδώ.
Μέσα στο γενικό γιουχάισμα δυο ασφαλίτες φέρνουν τον Θ.Β. και τον καθίζουν στο εδώλιο. Μετά κάθονται εκ δεξιών και εξ ευωνύμων του.
Εμφανίζεται ο δικαστής. ‘Όλοι κάνουν μόκο και σηκώνονται όρθιοι.
Κάθεται, όλοι παίρνουν τις θέσεις τους και είμαστε έτοιμοι ν’
αρχίσει η παράσταση.)
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Αρχίζει η παράσταση και αρχίζει μ’ ένα έξοχο εύρημα: Ο Θανάσης
Βάγιας δικάζεται για πράξεις και σκέψεις που ανέπτυξε μέσα στα
μαύρα σκότη της Κολάσεως. Κοιτάζω τον ατομικό του φάκελο και
θαυμάζω! Τι φόνοι, τι κλοπές, τι βιασμοί, τι βασανιστήρια, τι
μπαμπεσιές, τι προδοσίες… Πως ένα τέτοιο λαμπρό παιδί κατέληξε
κατηγορούμενος; Τι στο Διάολο -μεγάλη η χάρη Του- συνέβη; Να
έρθει παρακαλώ ο διοικητής της ΚΥΒ, της Κρατικής Υπηρεσίας
Βρικολάκων, να μας τα κάνει λιανά!
(‘Έρχεται ο περί ου ο λόγος μπάτσος)
Για λέγε κύριε διοικητά, τι ξέρεις για την ανατρεπτική δράση του
Θανάση Βάγια;
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
Κύριε πρόεδρε, κύριοι ένορκοι. Ομολογώ πως βρίσκομαι μπροστά στην
πιο παράδοξη υπόθεση της καριέρας μου: Για πρώτη φορά στην
ιστορία της γενιάς των ελλήνων βρικολάκων, ένας βρικόλακας -και
σημειωθήτω ένας ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ βρικόλακας-, απασχολεί την ΚΥΒ εξαιτίας
πράξεων ή σκέψεων ανατρεπτικών για την καθιερωμένη συγκρότηση του
τρόπου ζωής της κοινωνίας των βρικολάκων και ενός εκάστου
βρικόλακα ξεχωριστά.
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Για πιάσε τα πράγματα από την αρχή, να καταλάβουμε περί τίνος
πρόκειται…
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
Περί της επιγείου ζωής του κατηγορουμένου δεν είναι ανάγκη να σας
πω τίποτα. Οι παλαιότεροι γνωρίζουν εξ’ επαφής και οι νεότεροι
διδάσκονται τα κατορθώματα του Θανάση Βάγια σε εγχειρίδια
ιστορίας και πατριδογνωσίας. Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν σε
όλες τις έγκυρες εγκυκλοπαίδειες, από την ΔΟΜΗ έως την ΠΑΠΥΡΟΣ-
ΛΑΡΟΥΣ.
ΘΕΑΤΕΣ
Μέγας και τρανός
υπήρξεν ο Θανάσης
κι από τις ατιμίες του
τι να πρωτοθαυμάσεις!…
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
Λόγω ειδικότητος όμως είμαι σε θέση να σας πω δυο λόγια για την
πολιτεία του κατηγορουμένου από τότε που εισήλθε ως ευκλεές μέλος
στην κοινωνία μας. Αρχικώς επέδειξε ελάχιστα από τα συνήθη
προβλήματα προσαρμογής των νέων βρικολάκων στην καινούρια τους
ζωή: Δεν έβλεπε π.χ. καλά στο σκοτάδι και χρειαζόταν να κουβαλάει
μαζί του λάμπες θυέλης. ‘Η, ανυπόμονος, ήθελε να ξεμυτίζει από
τον τάφο σχεδόν μόλις σκοτείνιαζε, χωρίς να περιμένει τα
μεσάνυχτα. Γρήγορα όμως αναδείχτηκε σε μορφή ανάμεσα στους άλλους
βρικόλακες και αυτό ίσως ήταν η αιτία που τον οδήγησε στην
καταστροφή…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Δηλαδή;
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
Λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων που επέδειξε, η Γερουσία του
ανάθεσε την εκπαίδευση των νέων βρικολάκων, τη μύησή τους στα
μυστικά της νυχτερινής ζωής. Πράγματι, ο Βάγιας ανταποκρίθηκε
ικανοποιητικά στα καθήκοντά του, εκπαιδεύοντας μαθητές που τώρα
διαπρέπουν και έχουν εξελιχθεί σε δυναμικά στελέχη της κοινωνίας
των Ελλήνων βρικολάκων…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Που είναι λοιπόν το πρόβλημα;
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
Ο Βάγιας θέλησε να εμβαθύνει στην παιδαγωγική και άρχισε να
μελετά. Μετά όμως από τα γνωστά συγγράμματα των κλασσικών Ούγγρων
παιδαγωγών το γύρισε στο τσάμικο κι άρχισε να διαβάζει διάφορους
μη βρικόλακες συγγραφείς, συνήθως ανατρεπτικών αντιλήψεων. Εκεί
πιστεύω πως βρίσκεται το πρόβλημα, η ρίζα του κακού και η αρχή
της κατρακύλας του Θανάση Βάγια.
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Ώστε ο Βάγιας αποφάσισε να το παίξει διανόηση… Βρε τι γίνεται
στον Κάτω Κόσμο! Για πες μας, πως εξελίχτηκε αυτή η κατάσταση;
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
Στη συνέχεια άρχισαν να εκδηλώνονται διάφορα συμπτώματα: Πρώτον,
ο Βάγιας άρχισε να μην συμπεριφέρεται φυσιολογικά. Με το ζόρι
χωνόταν κάθε πρωί στην ταφόπετρα, άσε που γύριζε σα χαμένος στα
κράκουρα αντίς να κυνηγάει κανέναν τρυφερό λαιμό…
ΘΕΑΤΕΣ (ερεθισμένοι)
Χε, χε, χε…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Πολύ σωστά!
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
Δεύτερον, άρχισε να αναπτύσσει διάφορες ύποπτες θεωρίες στους
μαθητές του, οι οποίοι όμως σα γνήσιοι βρικόλακες τον κάρφωσαν
αμέσως και φυσικά η γερουσία τον απέλυσε.
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Πολύ ωραία.
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
Τρίτον, περιέπεσε σε καψούρα κύριε πρόεδρε!
ΘΕΑΤΕΣ
Ε ρε ξεφτίλα
και διαφθορά…
Ρε το Θανάση
το μασκαρά…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Και ποιά ήταν η εκλεκτή του;
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
Η κυρά-Φροσύνη, κύριε πρόεδρε!
(Σούσουρο στο ακροατήριο)
‘Έχουμε στοιχεία!
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Για πες μας, για πες μας…
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ
Όργανα της ΚΥΒ ανέφεραν τσάρκες τα μεσάνυχτα έξω από τον τάφο
της Φροσύνης. Ακόμα βρήκαμε καρδούλες χαραγμένες σε μαύρους
βασάλτες με τα ονόματα «Θανάσης-Φροσύνη» ολόγυρα…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Αίσχος!
(Όλοι γιουχάρουν. Ο Θ.Β. κάθεται με σκυφτό κεφάλι στο εδώλιο)
Να έρθει η κυρά-Φροσύνη!
(Ξαφνική ησυχία. Η κυρά έρχεται μπροστά σε στυλ βαμπ)
Για πείτε μας κυρά-Φροσύνη, τι γνώμη έχετε για τον Βάγια;
ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ
Συγνώμη κύριε πρόεδρε, αλλά τον έχω χεσμένο!
(Χάχανα. Ο Θανάσης σκύβει περισσότερο το κεφάλι του)
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Χμ, μάλιστα. Σας ενοχλούσε ο κατηγορούμενος;
ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ
Μου έχει γίνει ταγάρι κύριε πρόεδρε! Δεν κοτάω να ξεμυτίσω απ’
τον τάφο να ψάξω για κανένα ξεμοναχιασμένο πιτσιρίκι…
ΘΕΑΤΕΣ (ερεθισμένοι)
Χε, χε, χε…
ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ
…νάτον τον ανεπρόκοπο μπροστά μου! Βρε χάσου, τον λέγω, τίποτε
αυτός! Με παίρνει ξοπίσω και με μιλάει για λουλούδια, ήλιους και
γρασίδια, μέσα στο μαύρο σκοτάδι κύριε πρόεδρε! Με έχει κάνει
ρεζίλι σ’ όλο το νεκροταφείο με τις σαχλαμάρες του…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Merci κυρά-Φροσύνη, δε σας χρειαζόμαστε άλλο…
(Η κυρά αποχωρεί και κάθεται με τους θεατές)
Για σήκω απάνω ρε Βάγια! Για ζύγωσε! Τι έχεις ν’ απολογηθείς στο
δικαστήριο των βρικολάκων;
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΓΙΑΣ
Πειράζει
νάχω όνειρα κι εγώ
να θέλω να αισθάνομαι
να θέλω ν’ αγαπάω;
Πειράζει
που τις νύχτες περπατώ
και δεν αντιλαμβάνομαι
που στέκομαι, που πάω…
ΘΕΑΤΕΣ+ΕΝΟΡΚΟΙ (με φρίκη)
Ααααααααα…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Τι τρίχες είν’ αυτές Θανάση Βάγια; Ξεμωράθηκες ολότελα;
ΘΕΑΤΕΣ+ΕΝΟΡΚΟΙ
Θανάση Βάγια σύνελθε
κι έλα στα συγκαλά σου…
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΓΙΑΣ (συνεχίζει)
Αλήθεια είναι πως κουράστηκα
ίσως και ν’ απογοητεύτηκα
τη σύμβασή σας τη βαρέθηκα…
Στα δίχτυα τ’ όνειρού μου πιάστηκα
γουστάρω ήλιο, θάλασσα, ζωή
όχι πια μούχλα από το βράδυ ως το πρωί…
ΘΕΑΤΕΣ+ΕΝΟΡΚΟΙ
Θανάση Βάγια
αίσχος και ντροπή!
Κρίμα τις παραδόσεις
και την καταγωγή!
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Θανάση Βάγια είσαι απαράδεχτος! Δεν άκουσα ποτέ χειρότερο
ανατρεπτικό κήρυγμα!
ΕΝΟΡΚΟΙ
‘Ώρες είναι να φυτέψουμε λουλούδια
και να φέρουμε και ωδικά πτηνά
ώρες είναι με κιθάρες και τραγούδια
να βγαίνουμε Για τσάρκα τα μεσάνυχτα…
ΘΕΑΤΕΣ
Μπουχαχα…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Να φοράμε ρούχα κόκκινα, γαλάζια…
ΘΕΑΤΕΣ + ΕΝΟΡΚΟΙ
Χα, χα, χα…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Να ρουφάμε κόκα κόλα αντί για αίμα…
ΘΕΑΤΕΣ+ΕΝΟΡΚΟΙ
Μπλιααααα…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Να κινήσουμε και μ’ αρχηγό το Βάγια…
ΘΕΑΤΕΣ+ΕΝΟΡΚΟΙ
Μπουχαχα…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Να πνιγούμε στου Αχέροντα το ρέμα!
ΘΕΑΤΕΣ+ΕΝΟΡΚΟΙ
Αυτό μας έλειπε!
(Γίνεται πανδαιμόνιο)
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Παιδιά ολίγη σοβαρότης! Τηρουμένων των αναλογιών, δεν παύουμε να
είμαστε ένα σοβαρό δικαστήριο! Βάγια έχεις να προσθέσεις τίποτα;
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΓΙΑΣ
Τα λόγια δε μπορώ να τα ταιριάξω
να σας εξηγηθώ
αυτά που έχω στο μυαλό μου
όμως με πείσμα το φωνάζω
και το διεκδικώ
το δίκιο είναι δικό μου!
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Αρκετά! Δεν υποφέρεσαι πλέον! Αξιότιμοι ένορκοι, τι ποινή να του
επιβάλλουμε;
ΕΝΟΡΚΟΙ
Δεμένος οπισθάγκωνα
μποστά σε λίμνα αίμα
να στέκεται να το θωρεί
και να το πιεί
να μη μπορεί!
Μπουχαχα…
ΔΙΚΑΣΤΗΣ (επίσημα)
Η ενοχή του Θανάση Βάγια απεδείχθη πέραν πάσης αμφιβολίας…
Θανάση Βάγια, καταδικάζεσαι ως απροσάρμοστο και αντικοινωνικό
στοιχείο, να μη βάλεις στο στόμα σου σταγόνα αίμα Για έναν
ολόκληρο χρόνο από σήμερα! Άντ’ αυτού θα ρεύεις και θα τριγυρνάς
σαν την άδικη κατάρα στα κατώγια του Κάτω κόσμου, διότι επιπλέον
απαγορεύεται να ξεμυτίσεις στον Απάνω κόσμο! Όλοι οι βρικόλακες
θα σε αποφεύγουν και όταν θα σε συναντάνε θα σε προγκάνε…
Ελπίζω αυτά να σε συνετίσουν, γιατί αν δεν σε συνετίσουν ή
παραβείς τις απαγορεύσεις, την έχεις βαμμένη! Αντιλαβού; Τσακίσου
τώρα και κοίτα να συνέλθεις όσο είναι καιρός!
(Ο Θ.Β. αποχωρεί μέσα στα γιουχαιτά των θεατών)
Αγαπητοί μου συμβρικόλακες… Ζυγώνουνε μεσάνυχτα!
ΔΙΚΑΣΤΗΣ+ΕΝΟΡΚΟΙ+ΘΕΑΤΕΣ
Ζυγώνουνε μεσάνυχτα
η φύσις ησυχάζει
μα ο καλός βρικόλακας
τα δόντια του ετοιμάζει…
Αίμα…
Θα σκορπιστούμε στα χωριά
να βρούμε τρυφερά μουνιά
Ε ρε κι όποιανε πετύχω
τα λαιμά θα της ξεσκίσω!
Αίμα…
Διάβολε μου τραγογένη
μη μου στείλεις γαμημένη
μόνο άκουσε κι εμένα
ρίξε μου καμιά παρθένα!
Αίμα…
(Φεύγουν όλοι. Τέλος της Πρώτης Φάσης).
(συνεχίζεται;)
20 Μαΐου, 2007 στις 10:14 μμ
Παπούλης
Βουρκόλακα επέστρεψα , μπήκα στη Χελιδόνα
μα είδα τον Άλκη το καλό μέσα στην αλγηδόνα
Δια τούτο αποφάσισα και πάλι να ριμάρω
και τη καρδιά του φίλου μας λίγο να ξαλεγράρω
Νόσφυ μου οι οδόντες σου έχουνε παραγίνει
ωρίμασαν , θα πέσουνε τι φοβερό γιαγκίνι
Πώς άραγε φαφούτικος να πας με τη Σκουπίτσα
πούχει απαιτήσεις μέγαιρας είναι και γλυκουλίτσα;
Βέβαια μπορείς να απευθυνθείς εις τη μαθητριούλα
αυτήνε με τη μπλέ ποδιά πούναι και βολικούλα
μα αν έρθει ο Ισίδωρας με σφύρα και παλούκι
ποιός θα σε σώσει φουκαρά απόνα τέτοιο λούκι
Τι είναι ο Θείος μπελαλής και ξερριζώνει βρύσαις
και τονε πιάνουνε συχνά εκνευρισμοί και λύσσαις.
20 Μαΐου, 2007 στις 10:22 μμ
Ασμοδαίος
Το πρώτο μέρος διάβασα απ’ το Θανάση Βάγια,
όμως δεν ξεκαθάρισα αν θα περνώ τα βράδια
συνέχειες αναμένοντας απ’ τον καλυβοκύρη
ή πρέπει μου παρηγοριά εις το κεφαλοτύρι;
🙂
20 Μαΐου, 2007 στις 10:26 μμ
Πάνος
Οι φάσεις είναι τέσσερις αγαπητοί μου φίλοι
– η ανάρτησις των γίνεται τώρα, στο πιτς φιτίλι!
Υπό την προϋπόθεσιν εσάς να σας αρέσει
– και από τα χασμουρητά η σιαγών μη πέσει!
(Τον καλλιτέχνην τον σεμνόν
εγκαρδιώνει το κοινόν!)
20 Μαΐου, 2007 στις 10:31 μμ
Alcibiades (!??)
Ο Βαγιας ητανε στου Γ’ πρακτικου το τμημα,
που εγω κι ο Πανος ειμασταν ενα μικρουλι…τμημα,
πηγη εμπνευσης για των διαφορων «ποιητων» τη ριμα…
20 Μαΐου, 2007 στις 10:35 μμ
Ασμοδαίος
Μπράβο σας! Ζήτω! Έπαινος αρμόζει εις υμάς
τι δωρεάν παρέχετε τα κείμενα εις ημάς.
Θέλει λαμπρόν Μαυσώλειον αυτός ο συγγραφέας,
παιάνας κι αποθέωσιν εις τρίτους ουρανούς!
Ευρέθη μες στους Καλαματιανούς, με γνώση κι ένας Ζέρβας,
κι εσκέφθη ο μεγάλος του και πρακτικός του νους
πως μέσα στην Ελλάδα μας που πλημμυρούν τα φώτα,
χελιδωνείον έπρεπε να γίνει πρώτα-πρώτα.
20 Μαΐου, 2007 στις 10:35 μμ
Πάνος
Στο Β’ πρακτικό*, φίλε, μη λησμονείς
οι ρίμες για βρυκόλακες ήσαν δημοφιλείς!
—–
*εκτός αν μου κάνει πλάκα ο Αιζενχάουερ!
20 Μαΐου, 2007 στις 10:38 μμ
Alcibiades (!??)
Το εργο κυριε Πανο μας,
δεν ειναι μυθιστορημα
που σε συνεχειες στρογγυλες
πας και μας το σερβιρεις,
βαλτο λοιπον ολο με μιας
και ασε τα σεσηποτα…
20 Μαΐου, 2007 στις 10:41 μμ
Πάνος
Να, το κοινόν* το απαιτεί, με ουρανομήκη ζήτω!
Του Βάγια μέρος τέταρτο και δεύτερο και τρίτο**
θα ανεβάσω πάραυτα προς τέρψιν θεατών
τυχαίων (όποιονε φανούν) και των καλυβιστών!
—
*δηλ. ο Ασμοδαίος
**όχι με αυτή τη σειρά
20 Μαΐου, 2007 στις 10:42 μμ
Νοσφεράτος
Ω Πάνε! τι θαμασιο θεατρικό ειναι αυτο !
Που αφορά στον Βάγια μας , το μεγαλο πρωτουργό
της εθναναγεννησεως ,ημων, των Βρυκολάκων
που με αγάπη εβγαλε απ’ των ν αχρείων λακκων
τον εκλεκτον μας τονλαον του εδωκεν γαλήνη
Γι αυτό και τον δικάσανε οι Φαρισαιοι εκείνοι!
(Μοναχα που θα προτεινα το θεατρικόν αυτό
εις αλλο να αναρτηθεί ,σε ποστ ξεχωριστο …)
20 Μαΐου, 2007 στις 10:42 μμ
Πάνος
ΦΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Παίρνουν μέρος…………………ΑΦΗΓΗΤΗΣ (φωνή που ακούγεται)
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΓΙΑΣ
ΟΜΑΔΑ ΝΕΑΡΩΝ ΒΡΙΚΟΛΑΚΩΝ
ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ
ΧΟΡΩΔΙΑ-ΧΟΡΕΥΤΕΣ
(Η δεύτερη φάση θα ξεδιπλωθεί σε σκηνικό του Κάτω κόσμου, οι
λεπτομέρειες του οποίου επαφίενται στον πατριωτισμό του
σκηνογράφου. Εν πάση περιπτώσει, μετά το άνοιγμα της αυλαίας,
ακούγεται η φωνή του Αφηγητή).
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Με τον τρόπο που παρακολουθήσατε στην πρώτη φάση, αξιότιμοι
θεατές, ο Θανάσης Βάγιας έγινε απόκληρος της κοινωνίας των
βρικολάκων… Η τιμωρία του ήταν φριχτή. Εδώ ένας καπνιστής δεν
μπορεί να κόψει το τσιγάρο, πολλώ δε μάλλον ένας βρικόλακας το
αίμα… Ωστόσο ο μεγάλος καημός του Βάγια ήταν η κυρά-Φροσύνη,
που αντί να του ανοίξει τη δρακουλίσια καρδιά της, άνοιγε τα
μαυρονύχικα δάχτυλά της και τον φασκέλωνε όποτε τον αντάμωνε.
Έτσι ο Θανάσης θέλοντας και μη, τόριξε στους μακρινούς
περιπάτους. Έσερνε τη θλιβερή σκιά του ανάμεσα σε βρυγιασμένα
κοφτερά βράχια ή σε σπηλιές με νυχτερίδες. Ο Κάτω κόσμος είχε
γίνει πια πραγματική κόλαση…
(Μπαίνει ο Βάγιας, σε αισχρή κατάσταση).
BΑΓΙΑΣ
Τ’ ήτανε τούτο το κακό πούπεσε πάνωθέ μου;
Τι έφταιξα και μούβγαλες την πίστη Διάβολέ μου;
Πενήντα χρόνια ζωντανός γύριζα και γλεντούσα
κι άλλα εννιά βρικόλακας, κοτσάνι την περνούσα
Τώρα πλανιέμαι δυστυχής και μαύρη είν’ η καρδιά μου
από του κόσμου την κραυγή και σένα, ερωτά μου…
Αααααααα… Δεν είναι ζωή αυτή, μου την έχει βιδώσει! Τι ήθελα ο
κόπανος να το παίξω αντιρρησίας συνειδήσεως; Αλλά από την άλλη δεν
άντεχα πια τη μαύρη κι άραχλη μιζέρια της νύχτας, το
ξεγλωσσισμένο κυνηγητό του αίματος, τη λύσσα και την κτηνωδία της
ανεξέλεγκτης βίας… Μα που να καταλάβουν αυτοί οι ντιπ
ξεροκέφαλοι! Δόστους αίμα και πάρτους την ψυχή -που λέει ο λόγος,
καθόσον η ψυχή ολονών βρίσκεται προ πολλού στο ενεχυροδανειστήριο
… Εγώ πάντως τα σκάτωσα! Κινήθηκα ενάντια στη φύση και τη βολή
μου. Θέλω αίμα, κι όμως ανατριχιάζω στην ιδέα να δαγκώσω λαιμό…
Ποιός θα το φανταζότανε πως όντας βρικόλακας θα με πιάνανε
υπαρξιακές αγωνίες… Κι έχω και τη Φροσύνη… Αμάν, τι λούκι
είν’ αυτό;
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Κόφτο Θανάση και εισέρχεται εκ δεξιών η κυρά-Φροσύνη, βγαίνοντας
Για την μεταμεσονύκτια τσάρκα της.
(Ο Θανάσης ταραγμένος απομακρύνεται στο βάθος και παρακολουθεί
την κυρά-Φροσύνη να μπαίνει στη σκηνή και να λέει το τραγούδι
της).
ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ
Σαν πέφτει η νύχτα ξεκινώ
με άχτι και θυμό
και κυνηγώ στα σκοτεινά
τον τρυφερό λαιμό.
Κάποιοι με λένε παρακμή
μα ηδονή χαρίζω
καθώς στα άπραγα τζιτζιά
τα δόντια μου βυθίζω.
Έτσι κι αλλιώς
είν’ η ζωή
μια αυταπάτη
όταν τη δεις
με καθαρό
και κρύο μάτι…
Πέφτω λοιπόν σαν τη βροχή
στο διψασμένο χώμα
με δέχονται σαν άλλη εκδοχή
κάθε πρωί είμαι πτώμα…
Για να δούμε, τι ψάρια θα ψαρέψουμε κι απόψε… Μπα, τι βλέπω, ο
Βάγιας! Βρε χαμένε!…
ΒΑΓΙΑΣ
Φροσύνη…
ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ
Τον κακό σου τον καιρό αχαϊρευτε!
ΒΑΓΙΑΣ
Φροσύνη γιατί με πληγώνεις, αφού σ’ αγαπώ…
ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ
Ακριβώς γιαυτό, επειδή με τάχεις πρήξει!
ΒΑΓΙΑΣ
Πως μπορείς να μη νοιώθεις τη φλόγα του έρωτα να πυρπολεί την
καρδιά σου;
ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ
Είσαι τελείως μαλάκας… Τι να ερωτευτώ από το κουφάρι σου βρε;
Εγώ θέλω πλάσματα ζωντανά, με γλυκό ζεστό αίμα, που κυλάει στις
φλέβες τους και τα γαργαλάει, κι όταν μπήχνω τα δόντια μου στην
απαλή τους σάρκα με γεμίζουν ηδονή… Τι ν’ αγαπήσω από σένα, τις
ξεροκοκάλες σου;
ΒΑΓΙΑΣ
Φροσύνη, μη…
ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ
Ρ’ άει χάσου! Έχουμε και δουλειές!
(Η Φροσύνη φεύγει και αφήνει σύξυλο το Θανάση).
ΒΑΓΙΑΣ
Άντε να πείσεις τώρα αυτήν την αιμορουφήχτρα για την
πνευματικότητα του έρωτα…
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Θανάση Βάγια, για να ολοκληρωθεί η εικόνα της κατάπτωσής σου
μπροστά στους αξιότιμους θεατές μας, θα αντιμετωπίσεις τώρα μια
παρέα παλιών σου μαθητών.
ΒΑΓΙΑΣ
Α, όχι, όχι!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Μη χτυπιέσαι και θα πιείς το ποτήρι μέχρι το τέλος…
ΒΑΓΙΑΣ
Δε θέλω!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Ποιός σε ρώτησε αν θέλεις; Το σενάριο προβλέπει σ’ αυτό το σημείο
συνάντησή σου με ομάδα παλιών σου μαθητών και κόψε το λαιμό σου!
Εξάλλου έρχονται κιόλας, δεν τους ακούς;
(Με τη συνοδεία μουσικής που επαφίεται στον πατριωτισμό του
συνθέτη, μπουκάρουν στη σκηνή μισή ντουζίνα βρικόλακες,
χούλιγκανς).
ΝΕΑΡΟΙ
Ρε σεις μαγκάκια, ο Βάγιας! Γειά σου Θανάση!
ΒΑΓΙΑΣ
Καλώς τα τα παιδιά…
(Τον περιτριγυρίζουν)
ΝΕΑΡΟΣ Α’
Καλάμια και παλούκια!
ΝΕΑΡΟΣ Β’
Βάγια, πες αλεύρι…
ΝΕΑΡΟΣ Γ’
Η Φροσύνη σε γυρεύει…
ΒΑΓΙΑΣ
Σας παρακαλώ…
ΝΕΑΡΟΣ Α’
Τι λες ρε γέρο-ξούρα; Εσύ δε μας έμαθες πως η πρώτη αρετή του
βρικόλακα είναι να μην φοβάται τίποτα και κανέναν;
ΝΕΑΡΟΣ Β’
Εκτός κι αν μας έλεγες ψέματα, οπότε και πάλι θέλεις φτύσιμο…
ΝΕΑΡΟΣ Γ’
Βάγια μας πούλησες και μεις σε είχαμε Για πρότυπο… Φτού σου!
ΒΑΓΙΑΣ
Μα γιατί δεν με ακούτε;
(Οι νεαροί δεν ακούν τίποτα. Κάνουν κύκλο γύρω του και τραγουδούν
το παρακάτω τετράστιχο. Ο Θ.Β. τάχει χαμένα).
ΝΕΑΡΟΙ
Βάγια, Βάγια βλάκα
κόπανε, μαλάκα
γυρίζει και σε φτύνει
και η κυρά-Φροσύνη!
(Οι νεαροί φεύγουν)
ΒΑΓΙΑΣ
Βρε κακό που με βρήκε… Δε μου φτάνει η δίψα και η καψούρα μου,
έχω και τούτα τα τσογλάνια να μου τη σπάνε… Μαέστρο κάνε το
καθήκον σου γιατί θέλω να τραγουδήσω πένθιμα και ηρωικά τα χάλια
μου…
Πίσω μου μαύρη καταχνιά
μπροστά μου μαύρο ρέμα
αλλά θ’ ανοίξω τα πανιά
θα πάω νάβρω αίμα…
Να τριγυρνώ σαν το σκυλί
άλλο δεν το αντέχω
στης κοινωνίας το σκαλί
το τελευταίο στέκω.
Φροσάκι την αγάπη μου
αφού περιφρονείς
και γω θα σβήσω, θα χαθώ
να κλαις και να πονείς.
Αυτό ήτανε! Δε μου μένει άλλο τίποτα παρά ένα αξιοπρεπές τέλος:
Θα πάω στα Γιάννενα και θα πιώ αίμα του Αλή-πασά που έπνιξε την
κυρά-Φροσύνη!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Τι λες μωρέ Βάγια; Το σκέφτηκες καλά;
ΒΑΓΙΑΣ
Τίποτα δε με σταματάει…
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Θα σε ξαναπάρει, κατά πάσαν πιθανότητα, ο διάολος…
ΒΑΓΙΑΣ
Πάψε να κάνεις επίδειξη φτηνού πνεύματος και υπόδειξέ μου κάποιον
τρόπο να φτάσω γρήγορα στα Γιάννενα.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Να πας με το τραίνο.
ΒΑΓΙΑΣ
Είναι ασφαλές;
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Αν σ’ αρέσει! Αν δε σ’ αρέσει, τράβα ποδαρόδρομο και ξεφορτώσου
μας! Εδώ το σενάριο σου αφήνει απόλυτη ελευθερία επιλογής.
ΒΑΓΙΑΣ
Θα πάω με το τραίνο!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Κάνε λοιπόν γρήγορα, για να βγάλεις εισιτήριο. Στο μεταξύ οι
αξιότιμοι θεατές μας θα παρακολουθήσουν το μουσικοχορευτικό
αριστούργημα που κλείνει τη δεύτερη φάση…
(Τα επακολουθούντα, πλην του πατριωτισμού των υπολοίπων
επαφίενται και εις αυτόν του χορογράφου).
ΧΟΡΩΔΙΑ
Σκοτάδι πίσσα στο νεκροταφείο
κι έξω δε βγαίνουν μήτε γι ανάγκη
οι πεθαμένοι, μα έχουν αγγείο…
Γεμάτοι κόκαλα τρίζουν οι τάφοι
τρίζουν οι ώρες και ξεπροβάλλει
άμαλλο, λείο, λευκό κεφάλι.
Λείπουν δυό δόντια, λείπει ένα χέρι
πούχασε τότε σε κάποιο καρτέρι
λείπουν οι σάρκες και μονάχα
στριφτή, μεγαλόπρεπη, στέκει η μουστάκα.
Θανάση Βάγια ξεπροβάλλεις
κι αναρωτιέσαι και αμφιβάλλεις
αν τάχα υπάρχεις και τ’ αρνιέσαι
μόνος τη νύχτα πως πλανιέσαι.
Θανάση Βάγια πράξεις φριχτές
-θυμήσου- έκανες κι είναι σαν χθες
όταν γυρνώντας μια νύχτα μπούζι
του Μπότσαρη έκλεψες μαύρο καρπούζι!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Ναι. Ο Θανάσης Βάγιας βαδίζει πλέον -ή Για να ακριβολογούμε
κάθεται στο κουπέ του- προς το πεπρωμένο του… Έχοντας φτάσει
στην έσχατη απελπισία ξέχασε να πάρει μαζί του ακόμα και την
οδοντόβουρτσα του… Τόσο πολύ έχει ξεπεράσει τη φύση του, που
ούτε δίνει σημασία στην όμορφη σαρακατσάνα που κάθεται απέναντί
του και γνέθει με τη ρόκα της… Ο Θανάσης Βάγιας, μη έχοντας
φυσικά τη συναίσθηση του πόσο γειτονικά είναι το ηρωικό και το
γελοίο, μετεωρίζεται ανάμεσά τους, αλλάζοντας εκφράσεις και
ταυτόχρονα αλλάζοντας τη στάση της ιστορίας απέναντί του… Ας
ξεκουραστούμε όμως λιγάκι, γιατί στην τρίτη φάση μας περιμένουν
πράματα και θάματα…
ΧΟΡΩΔΙΑ
Στης ανυπαρξίας
τα θολά νερά
κυλάς και φεύγεις, Βάγια
για δεύτερη φορά…
(Τέλος της δεύτερης φάσης – μπορείτε να σηκωθείτε για κατούρημα).
20 Μαΐου, 2007 στις 10:44 μμ
Πάνος
ΦΑΣΗ ΤΡΙΤΗ
Παίρνουν μέρος…………………ΟΔΑΛΙΣΚΕΣ
ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ
ΤΖΟΧΑΝΤΑΡΑΙΟΙ
ΡΕΠΟΡΤΕΡ ΤΗΣ ΤV
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
ΟΞΑΠΟΔΩ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΓΙΑΣ
ΧΟΡΩΔΙΑ
(Φαίνεται ένα κομμάτι της σκηνής, ως εσωτερικό του σαραγιού του
Αλή-πασά. Ο πασάς έχει ξαπλώσει μακαρίως, ενώ πλειάς οδαλίσκων
τον ψυχαγωγεί χορεύοντας και τραγουδώντας).
ΟΔΑΛΙΣΚΕΣ
Λάμπεις σαν ήλιος
και βροντάς σαν κεραυνός
Αλή πασά μου
Για σεν’ ανάβει
βαρύς καημός
μέσ’ την καρδιά μου.
ΑΛΗΣ
(Κλάνει βροντερά, αφού κάνει νόημα να σωπάσουν)
Για σκασμός ορέ θηλυκά! Θέλω να τραγουδήσω!
(Οι χανούμισσες ξαπλώνουν ολόγυρα)
Αμάν, αμάν
πασάς μωρέ στα Γιάννενα
ποιός μου κουνιέτ’ εμένα;
ΟΔΑΛΙΣΚΕΣ
Κανείς, κανείς, κανείς…
ΑΛΗΣ
Αμάν -επαναλαμβάνω- αμάν
όποιος αντίλογο μου πει
θα κλάψει η μάνα που τον γέννα.
ΟΔΑΛΙΣΚΕΣ
Την έχει σαφώς βαμμένη…
ΑΛΗΣ
Αμάν -Για πολλοστή φορά- αμάν…
(Ξαφνικά ακούγεται ένα φρικιαστικό ουρλιαχτό, που κόβει τον Αλή.
Μετά φασαρίες, φωνές, τρεχάματα, κακό, χαμός. Ο Αλής σηκώνεται
και περιμένει με αγωνία, ενώ οι οδαλίσκες λουφάζουν πίσω του.
Μπουκάρει ένας αξιωματικός της φρουράς).
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ
Πασά μου!…
ΑΛΗΣ
Τι συμβαίνει ορέ;
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ
Ξω-ξω-ξωτικό πασά μου… Το ξωτικό του Θανάση Βάγια…
ΟΔΑΛΙΣΚΕΣ (φοβισμένες)
Ααααααα…
ΑΛΗΣ
Τι λες μωρέ; Που, πότε, πως;
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ
Στο λάκκο με τον ασβέστη, στην πίσω αυλή του σαραγιού, πασά μου…
Όπως πήδηξε τη μάντρα έπεσε μέσα μέχρι τη μέση και δε μπορεί να
κουνηθεί…
ΑΛΗΣ
Ο Βάγιας… Και τι ήρθε να κάνει μωρέ στο σεράι;
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ
Απ’ ότι λέει πασά μου… (κομπιάζει)
ΑΛΗΣ
Λέγε μωρέ χαμένε, λέγε!
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ
Ε, να, είπε πως ήρθε να σ’ εκδικηθεί πασά μου, γιατί λέει έπνιξες
στη λίμνη την κυρά-Φροσύνη…
ΑΛΗΣ (έξω φρενών)
Σκασμός άθλιο υποκείμενο! Τσακιστείτε, βγείτε όλοι έξω, θάρθω κι
εγώ σε λίγο…
(Ο αξιωματικός και οι χανούμισσες αποχωρούν. Ο Αλής μονολογεί).
Βάι, βάι, βάι, καλό κι ετούτο… Απόπειρα δολοφονίας του
πολυχρονεμένου Βεζίρη, τρεις βδομάδες πριν τις εκλογές, από τον
Θανάση Βάγια, γνωστόν πράκτορα του εχθρού, γνωστόν προδότη…
Τζόγος μεγάλος! Θα μου πείτε πως είμαι ο μοναδικός σοβαρός
υποψήφιος στις εκλογές, ε, δε χάλασε δα ο κόσμος… Ο πανέξυπνος
λαός μου θαρρεί πως είμαστε πολλοί και διάφοροι. Μάλιστα τούτη τη
φορά θαρρώ πως θα προτιμήσουν τη σοσιαλιστική εκδοχή μου… Τι να
κάνω αξιότιμοι θεατές, είναι βλέπετε σκανδαλιάρης λαός και πρέπει
κάθε τόσο να του βρίσκω κάποιο ξόανο να προσκυνά, Για νάναι
ήσυχος κι ευχαριστημένος… Χε, χε… Να τώρα ο Βάγιας, ευκαιρία
να τους συσπειρώσει όλους γύρω μου, Για τον σοσιαλιστικό
μετασχηματισμό που σκοπεύω να λανσάρω, προς όφελος μου φυσικά…
(Βγαίνοντας στην αυλή)
Ορέ τσιμπούκ-τσογλάνια! Νάρθουν αμέσως τα κανάλια και να
μεταδίδουν απευθείας τα δρώμενα σ’ ολόκληρη την επικράτεια! Θα
δώσω και αποκλειστική συνέντευξη.
(Αλλάζει ο φωτισμός -βλέπε πατριωτισμό σκηνοθέτη- και βλέπουμε
την πίσω αυλή του σαραγιού, όπου ο μεν Βάγιας βρίσκεται
καθηλωμένος στον ασβεστόλακο, οι δε τζοχανταραίοι τρέχουν ολόγυρα
με πυρσούς, τρομαγμένοι).
ΤΖΟΧΑΝΤΑΡΑΙΟΙ
Τι λαχτάρα ήτανε τούτη
τι κωλοπηλάλημα;
ΑΛΗΣ
Που είν’ αυτός
που ήρθε να ταράξει
την καθεστηκυία τάξη;
Που είν’ αυτός
που στο νόμο αντιτάχθη;
Θα τόνε κάνω
μπούρμπερη, στάχτη!
ΤΖΟΧΑΝΤΑΡΑΙΟΙ
Νάτονε πασά μου, νάτον
μες τον ασβεστόλακο…
ΑΛΗΣ
Θα τον συγυρίσω εγώ! Α, να και τα κανάλια… Από δω ορέ
τσογλάνια…
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Τι έχετε να δηλώσετε Για τα τελευταία γεγονότα πασά μου;
ΑΛΗΣ
Απόπειρα δολοφονίας εναντίον μου αφενός… Τον στείλανε αυτά τα
καθάρματα -και ξέρετε ποιούς εννοώ βέβαια- για να με καθαρίσει.
Αφετέρου και στη συνέχεια είχε σκοπό να κηρύξει δικτατορία, να
σκλαβώσει το λαό, να τον ξεζουμίζει, να τον ξεγελάει με
παπαρδέλες περί δημοκρατίας, να τον κρατάει χρόνια και χρόνια στο
σκοτάδι, να τον αποβλακώνει ερεθίζοντας τα πιο ταπεινά ένστικτα
και καταπνίγοντας κάθε πνευματική ανάταση… (Πιο σιγά) Μα πως τα
λέω έτσι ο αφιλότιμος… Ραγίζουν και οι πέτρες… Βλέπετε λοιπόν
τι κίνδυνο αποτελεί ο Βάγιας;
ΤΖΟΧΑΝΤΑΡΑΙΟΙ
Για δες, Για δες…
ΑΛΗΣ
Όμως ΕΓΩ σας έσωσα και πάλι φτιάχνοντας έγκαιρα τον ασβεστόλακο!
Κουφάλες… Προσέχτε με τώρα καλά!
Ο Βάγιας είν’ η απειλή
είν’ ο σεισμός
είν’ ο λιμός
ο καταποντισμός…
Για να σωθούμε
όλοι μαζί
πρέπει να κυριαρχήσει
ο σοσιαλισμός!
ΤΖΟΧΑΝΤΑΡΑΙΟΙ
Ο σοσιαλισμός
ο σοσιαλισμός…
ΑΛΗΣ
Αλλά να ξηγιόμαστε κωθώνια: Ο καλός ο σοσιαλισμός και δε θέλω
τίποτες ουρανοκατέβατα γιατί θα σας πάρει ο διάολος τον πατέρα…
ΤΖΟΧΑΝΤΑΡΑΙΟΙ
Σοσιαλισμός πολλής
κι επικεφαλής
πάντα ο Αλής! (το λένε σα σύνθημα)
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Σε απευθείας σύνδεση με το Λουτράκι όπου παραθερίζει, σας μιλάμε
με τον Απόστολο Πέτρο, εκπρόσωπο της συνομοταξίας των
Παραδεισίων. Απόστολε, τι έχετε να μας πείτε Για το θέμα του
Βάγια;
ΠΕΤΡΟΣ
Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου… Δος ημίν σήμερον
και άφες ημίν… Αι γενεαί πάσαι…
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
(Τον σκουντάει). Για τον Βάγια, Απόστολε…
ΠΕΤΡΟΣ
Α, Για το Βάγια… Είναι προφανές πως ήρθε ως απεσταλμένος του
Οξαποδώ για να σαμποτάρει την τιτάνια προσπάθεια για σοσιαλισμό
που κάνει ο Αλή-πασάς. Εμάς βασικά στ’ αρχίδια μας, πλην όμως,
μια και είμαστε με το μέρος του Αλή-πασά, όπως είμαστε βέβαια με
το μέρος κάθε εξουσίας, τον σιχτιρίζουμε και του ευχόμαστε κακό
ψόφο νάχει…
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Και στους πιστούς τι έχετε να πείτε;
ΠΕΤΡΟΣ
Εμ, ναι… Νηστεία και προσευχή κλπ. Ο έχων δύο χιτώνες να φέρει
τον ένα αποδώ και να κονομήσει την ευλογία του Κυρίου… Μωρέ
παιδάκι μου τι να σου πω, μούχουνε γίνει τούμπανο δυό χιλιάδες
χρόνια τώρα να κοπανάω τις ίδιες μαλακίες, αλλά τι να κάνουμε,
ντήλερ σου λέει ο άλλος, πρέπει να πουλήσω τόσα κομμάτια αέρα
κοπανιστό, έχω υπογράψει συμβόλαιο εγώ, και…
(Ξάφνου τον καταπίνει το σκοτάδι).
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Πάει κι ο Πέτρος, μας τελείωσε… Είχε ξεμωραθεί τελείως ο
κακομοίρης. Αλλά, τι γίνεται στην αυλή;
(Στην αυλή με το λάκκο, οι τζοχανταραίοι γυρνάνε γύρω από το Βάγια
και τραγουδάνε κοροϊδευτικά)
ΤΖΟΧΑΝΤΑΡΑΙΟΙ
Βάγια, Βάγια, βλάκα
κόπανε, μαλάκα
τι θαρρείς, τι θαρρείς
λίγο ακόμα
θα διαλυθείς!
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Σας μιλάμε αξιότιμοι θεατές από το Βρικολακιστάν, όπου ο Ύπατος
των Βρικολάκων, ο ίδιος ο Οξαποδώ, θα μας παραχωρήσει
αποκλειστική συνέντευξη Για το θέμα του Βάγια… Εξοχότατε, τι
έχετε να μας πείτε;
ΟΞΑΠΟΔΩ
Βασικά, ναι… Ξέρεις, είναι η πρώτη συνέντευξη που δίνω Για την
τηλεόραση και οφείλω να ομολογήσω πως έχω λίγο τρακ…
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Χαλαρώστε… Εδώ είμαστε όλοι μια μεγάλη οικογένεια, όπως έχει
πει κάποιος, ο πλανήτης μας είναι ένα οικουμενικό σπίτι…
ΟΞΑΠΟΔΩ
Ευχαριστώ, θα προσπαθήσω… Εχμ, ο Βάγιας υπήρξε πάντοτε
νομοταγής βρικόλακας έως ότου, όπως φαίνεται, του λασκάρισε
κάποια βίδα… Εξ υποθέσεως βέβαια εμείς, εγώ δηλαδή και η
αριστοκρατία του Κάτω κόσμου, οι βρικόλακες δηλαδή, είμαστε
εχθροί των ζωντανών…
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Τώρα όμως έχει επέλθει ένας κάποιος ιστορικός συμβιβασμός…
ΟΞΑΠΟΔΩ
Ας το πούμε κι έτσι, είναι μια ανάγνωση κι αυτή… Χε χε… Η
ουσία είναι πως ο Βάγιας προχώρησε σ’ έναν ανεύθυνο εξτρεμισμό
που εκθέτει το κύρος του Βρικολακιστάν αλλά και αυτή καθ’ εαυτήν
την υπόσταση του Σύμπαντος. Αν οι βρικόλακες πάψουν νάναι
βρικόλακες, οι ζωντανοί ζωντανοί και οι παραδείσιοι παραδείσιοι,
τότε πάει, χάλασε η τάξη, χάλασαν οι τάξεις, πάνε οι θεσμοί, οι
δομές, τα ιδανικά, οι γραφειοκρατίες, τα σύνορα, οι φόροι, η βία
και τα λοιπά στηρίγματα του Συμπάντου… Μ’ εννοείς;
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Όχι!
ΟΞΑΠΟΔΩ
Καλύτερα, όσο λιγότερο μ’ εννοείς, τόσο το καλύτερο…
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Για το Βάγια θέλω να μου κάνετε μια δήλωση…
ΟΞΑΠΟΔΩ
Ευχαρίστως νεαρέ μου… Δεδομένου ότι αν γίνουν όλοι Βάγιες θα
γίνει της κακομοίρας, τον αποκηρύσσουμε τον κοπρίτη μετά
βδελυγμίας! Και λυπάμαι, διότι δε μπορώ βέβαια να τον
διαβολοστείλω…
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Ευχαριστούμε πολύ εξοχότατε Οξαποδώ.
ΟΞΑΠΟΔΩ
Κι εγώ ευχαριστώ… Και πούσαι, νεαρέ… Σε περιμένω κατά δω
μεριά, δε φαντάζομαι να χαραμιστείς με τους παραδεισίους…
Πρέπει να οργανώσω τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης του Κάτω κόσμου και
να φροντίσω λίγο για το image μου…
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Πληρώνεις καλά;
ΟΞΑΠΟΔΩ
Πλάκα κάνεις τώρα δικέ μου;
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Προς το παρόν έχω συμβόλαιο… Όταν λήξει, πολύ ευχαρίστως. Τώρα
όμως πρέπει να φύγω πάλι Για την αυλή του σαραγιού… Αντίο
εξοχότατε Οξαποδώ!
ΟΞΑΠΟΔΩ
Άιντε, στο Διάολο…
(Στην αυλή, η προηγούμενη εικόνα)
ΤΖΟΧΑΝΤΑΡΑΙΟΙ
Βάγια, Βάγια, βλάκα
κόπανε, μαλάκα
τι θαρρείς, τι θαρρείς
λίγο ακόμα
-θα διαλυθείς…
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Και τώρα αξιότιμοι θεατές, η μεγάλη στιγμή που όλοι περιμένατε! Η
TV σας προσφέρει σε απευθείας μετάδοση την τελευταία συνέντευξη
του Θανάση Βάγια, λίγη μονάχα ώρα πριν βγει ο ήλιος, λίγη μονάχα
ώρα πριν ο Θανάσης Βάγιας γίνει καπνός!
ΒΑΓΙΑΣ
No comments
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Δε μπορείς να μας το κάνεις αυτό Θανάση! Όλοι παρακολουθούν από
τις τηλεοράσεις αυτό το φαντασμαγορικό show, που εισάγει τη χώρα
θριαμβευτικά στη δεκαετία του από τηλεοράσεως σοσιαλισμού! Όλη η
Ελλάδα αυτή τη στιγμή κρέμεται από τα χείλη σου!
ΒΑΓΙΑΣ
Σκορδοκαϊλα μου!
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Θανασάκη, μην είσαι εγωιστής… Κάνε μια θυσία… Κάνε μας μια
δήλωση όσο είναι καιρός…
ΒΑΓΙΑΣ
Έχω τη σκασίλα μου, έχω και τούτη την κολλιτσίδα… Τέλος πάντων,
έστω κι έτσι, δημόσιες σχέσεις είναι αυτές…
Κίνησα να πράξω έργα τρομερά
μα η φοράδα στ’ αλώνι εχέστη
και βρώμισα μονάχα τον ασβέστη…
Φριχτός, κουτός και άθλιος
και αιμοβόρο κτήνος δηλωμένος
της καντεμιάς μου κλοτσοσκούφι
από τον έρωτά μου προδομένος
λειώνω και χάνουμαι
μετά τη νύχτα ετούτη.
Και δε με νοιάζει
ό,τι κι αν πουν
οι κριτικοί της πλάκας
μονάχα αυτό με τυραννά
που πάω σα μαλάκας…
Κίνησα να πράξω έργα τρομερά
μα η φοράδα στο αλώνι εχέστη
και βρώμισα μονάχα τον ασβέστη…
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Αξιότιμοι θεατές, σωθήκανε τα παραμύθια! Σε λίγα μόνο λεπτά ο
ήλιος θα προβάλλει πίσω από τη μάντρα και τότε Θανάσης Βάγιας
γιόκ! Παρακολουθήσατε σε απευθείας μετάδοση, Για πρώτη και μόνη
φορά τις τελευταίες ώρες ενός βρικόλακα, ενώ η TV τάπωσε τόσους
και τόσους συγγραφείς βιβλίων Δράκουλα και άλλους τόσους
σκηνοθέτες ταινιών τρόμου! Έλα η μουσική!
ΧΟΡΩΔΙΑ
Φόβος και τρόμος αν ήσουν Θανάση
όλα τα νήματα πια έχουν σπάσει
τι κι αν το βλέμμα σου άγριο γυρνά;
Ο ήλιος θάνατο, Βάγια, κερνά
σε καύκαλο άδειο αντίς για κούπα-
πιές το και γίνε καπνός, τουλούπα…
(Ο πατριωτισμός του σκηνοθέτη…)
Έγιν’ ο Βάγιας αφράτη σκόνη
η ύπαρξή του θλιμμένα τελειώνει
πάει ο βρικόλακας, μένει για πλάκα
στριφτή, μεγαλόπρεπη, η δόλια μουστάκα!
(Τέλος της τρίτης φάσης)
20 Μαΐου, 2007 στις 10:46 μμ
Πάνος
ΦΑΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Παίρνουν μέρος…………………ΑΦΗΓΗΤΗΣ
ΟΜΑΔΑ ΝΕΑΡΩΝ ΒΡΙΚΟΛΑΚΩΝ
ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΟΜΠΗ ΒΡΙΚΟΛΑΚΩΝ
ΚΥΡΑ ΦΡΟΣΥΝΗ
ΧΟΡΩΔΙΑ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΓΙΑΣ
(Το σκηνικό της δεύτερης φάσης)
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Τη μέρα που ακολούθησε τον αφανισμό του Θανάση Βάγια πολλοί
βρικόλακες δε βρήκαν ησυχία στα μνήματά τους… Κάτι αργοσάλεψε
στο θολωμένο και αμάθητο να σκέφτεται μυαλό κυρίως των νέων
βλασταριών του Κάτω κόσμου. Η δυσαρέσκεια και η διάχυτη
επαναστατικότητα, σε ποιόν δρόμο άραγε θα περπατήσουν;
(Μπαίνει στη σκηνή ομάδα νεαρών βρικολάκων)
ΝΕΑΡΟΙ
Μες τον υπόγειο ασάλευτο καιρό
μνήμη άλικη εξαίσιας φαντασίας
του τραγουδιού σου πιάνουμ’ όλοι το σκοπό
σαν έκφραση πρωτόγνωρη ελευθερίας.
Πειράζει
νάχω όνειρα κι εγώ
να θέλω να αισθάνομαι
να θέλω ν’ αγαπάω…
Πειράζει
που τις νύχτες περπατώ
και δεν αντιλαμβάνομαι
που στέκομαι, που πάω…
Αλήθεια είναι πως κουράστηκα
ίσως και ν’ απογοητεύτηκα
τη σύμβασή σας τη βαρέθηκα…
Στα δίχτυα τ’ όνειρού μου πιάστηκα
γουστάρω ήλιο, θάλασσα, ζωή
όχι πια μούχλα απ’ το βράδυ ως το πρωί…
(Σα σύνθημα)
Γουστάρω ήλιο, θάλασσα, ζωή
όχι πια μούχλα
απ’ το βράδυ ως το πρωί!
ΝΕΑΡΟΣ Α’
Φτάνει πια σύντροφοι! Είχε δίκιο ο μεγάλος αγωνιστής, ο μεγάλος
οραματιστής Θανάσης Βάγιας!
ΝΕΑΡΟΣ Β’
Καιρός να πούμε όχι στη μαύρη κι άραχλη μιζέρια της νύχτας, στο
ξεγλωσσισμένο κυνηγητό του αίματος, στη λύσσα και την κτηνωδία
της ανεξέλεγκτης βίας!
ΝΕΑΡΟΣ Γ’
Να μελετήσουμε, να εμβαθύνουμε, να οργανωθούμε, να δράσουμε!
Πάμε!
(Φεύγουν)
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Ποιός το περίμενε, ε; Βέβαια κατά πάσαν πιθανότητα θα τους
ποδηγετήσουν οι καθεστώτες, ή απλούστατα, θα τους τσακίσουν…
Καμιά φορά όμως οι αγνές προθέσεις ικανοποιούν την ιστορία,
ανεξάρτητα από την κατάληξή τους, και εν πάση περιπτώσει ο
Θανάσης Βάγιας βρίσκεται άθελά του στο ρόλο του ειδώλου ενός
ρωμαλέου, αναπτυσσομένου κινήματος.
(Μπαίνει στη σκηνή μια επίσημη πομπή βρικολάκων με λάβαρα,
εικόνες του Βάγια στεφανωμένες με λουλούδια κλπ).
ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ
Στου Κάτω κόσμου
τις αμέτρητες σκιές
μέσα σε βασιλιάδες
ήρωες και ποιητές
τα βράδια μια σκιά
μεγάλη ξεχωρίζει
τη νέα μας αντίληψη
του κόσμου προσδιορίζει
είναι του Βάγια
η ανάμνηση που λες…
ΒΡΙΚΟΛΑΚΑΣ Α’
Δεν είμαστε κορόιδα αγαπητοί μου! Αφού τον ηρωοποίησαν αυτόν τον
απερίγραπτο, θα τόνε κάνουμε κι εμείς άχρηστο τοτέμ που θα
απορροφά την κουταμάρα των αφελών, και επί πλέον θα ευλογεί εκ
του ασφαλούς τις εκάστοτε επιλογές μας!
ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ
Ο βρικολύκος κι αν εγέρασε
κι άσπρισε το μαλλί του
μήτε η γνώμη του άλλαξε
μήτε την κεφαλή του…
ΒΡΙΚΟΛΑΚΑΣ Β’
Θα του χτίσουμε ναό του Βάγια! και πάλι ένα κενοτάφιο όπου κάθε
χρόνο, στην επέτειο του θανάτου του, θα γεμίζει με το αίμα
δεκάδων παρθένων που θα θυσιάζονται ομαδικά… Χε, χε, να δούμε
κιόλας μέχρι που φτάνουν τα όρια της επαναστατικής ηθικής των
τσογλανιών που πέρασαν προηγουμένως…
ΒΡΙΚΟΛΑΚΑΣ Γ’
Ο Βάγιας θα γίνει σούπερ-σταρ! Οι διανοούμενοι του Κάτω κόσμου θα
γράψουν μελέτες γιαυτόν -να κάνουν και κάποια δουλειά οι
χαραμοφάηδες! Το όνομά του θα δοθεί σε στάδια, συλλόγους, σπηλιές
και βουνά. Θα κυκλοφορήσουν μπλουζάκια με τη μουτσούνα του
επάνω. Και βέβαια θα κυκλοφορήσουν και γραφτά του που θα
δικαιώνουν την επίσημη πολιτική μας…
ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ
Στου Κάτω κόσμου
τις αμέτρητες σκιές
ανάμεσα σε βασιλιάδες
ήρωες και ποιητές
τα βράδια μια σκιά
μεγάλη ξεχωρίζει
τη νέα μας αντίληψη
του κόσμου προσδιορίζει
είναι του Βάγια
η ανάμνηση που λες…
(Η πομπή αποχωρεί)
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Καημένε Θανάση… Υπήρξες ένας καντέμης βρικόλακας και κατάληξες
να γίνεις Για άλλους πρότυπο επανάστασης και Για άλλους ξόανο…
Μα τι να γίνεται η κυρά-Φροσύνη;
(Η κυρά-Φροσύνη μπαίνει στη σκηνή συνοδευόμενη από δυο-τρεις
νεαρούς, με εμφάνιση εύθυμης χήρας).
ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ
Σταλιά-σταλιά να μάζευα
τα δάκρια που χύνω
στ’ άδειο σου φέρετρο να πότιζα
τον κάτασπρο τον κρίνο
που φύτεψες πριν να χαθείς
Θανάση μου…
Ήσουν ωραίος και γλυκός
κι είχες τις χάρες όλες
όλα σου τα ελάτρευα
μέχρι τις τρύπιες σόλες
που σ’ έφερναν για να με δεις
Θανάση μου…
Τώρα θέλω στα χώματα
να γύρω και να βγάλω
τον άτιμο που τάραξε
το δάχτυλό μου κάλο
και σ’ έκανε ν’ ανησυχείς
Θανάση μου…
Πάμε παιδιά, ίσα που προλαβαίνουμε να ετοιμαστούμε Για το φινάλε!
(Φεύγουν).
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Μπράβο η κυρά-Φροσύνη… Μαθαίνω ότι κάνει καριέρα γυρίζοντας
ταινίες ρεαλιστικού κινηματογράφου. Αξιότιμοι θεατές δε μένει
παρά το φινάλε… Ελπίζω μέχρις εδώ να αντλήσατε τα απαραίτητα
ψυχωφελή διδάγματα που φιλοδόξησε να σας προσφέρει η παράστασή
μας. Αν πάλι δεν καταλάβατε τίποτα, μη στεναχωριέστε: Κάντε από
αύριο δίαιτα, να φτιάξει τουλάχιστον η σιλουέτα σας!
(Τα φώτα σβήνουν και ανάβουν με τον Βάγια να εμφανίζεται και να
τραγουδάει).
ΒΑΓΙΑΣ
Δεν πρόκειται για σύμβαση
δεν είμαι άγουρος καρπός
μιας στείρας παρουσίας-
μόνο η γελοιογραφία
των ονείρων που παράγει
το κυνήγι της ουσίας…
ΧΟΡΩΔΙΑ
Θανάση Βάγια
ξανάρθες πάλι
τέρας μονόχειρο
με το φριχτό κεφάλι
στρίβεις τη μουστάκα
και χαμογελάς
γιατί μας κοροϊδεύεις
και μας τυραννάς;
ΒΑΓΙΑΣ
Αν είναι έτσι…
Άλλο εγώ λόγο
πια δε θα πω
αφήνω τη στερνή αυτή
τη ματαιοδοξία
κάντε με ό,τι θέλετε
-κι ανάγκη εγώ δεν έχω-
δεν θα σας κρατήσω
μούτρα και κακία.
ΧΟΡΩΔΙΑ
Θανάση Βάγια κρυφέ λογισμέ
Θανάση Βάγια κρυμμένε καημέ
η ύπαρξή σου τα πάντα παγώνει
κι όμως σχωρνά και λυτρώνει…
Αταίριαστη εικόνα
βλάστημη φάτσα
να κοροϊδεύεις
ζημιές και στραπάτσα
Θανάση Βάγια
τι να σου πω
Θανάσης Βάγιας
είμαι κι εγώ.
Πάμε Για αίμα, Για δόξα, Για χρήμα
μα να το ξέρεις, σε κάθε μας βήμα
αφού η φοράδα στ’ αλώνι εχέστη
μας περιμένει ο λάκκος τ’ ασβέστη…
ΤΕΛΟΣ
20 Μαΐου, 2007 στις 10:48 μμ
Alcibiades (!??)
Ναι Πανο, εχεις δικιο
το Β πρακτικο
ηταν που με βασανισε,
ομως για «ΓΑΜΑ» μου μεινε
στη μνημη το λοιπο,
μαλλον γιατι τα μαθηματικα,
δεν ειχαν γοητεια,
και «γαμα» ειχε συνθημα
ο αρμοδιος και τρια,
ηταν ο βαθμος,
συχνα πυκνα που εβλεπα
οχι τοσο στην αλγεβρα
μα στη γεωμετρια…
20 Μαΐου, 2007 στις 10:49 μμ
Παπούλης
Μούρχεται δύσκολο παιδιά να σας μιλώ με ρίμα
ντάκος δεν τρώγεται μαθές χωρίς μυζήθρα τρίμμα
Όμως αυτό που διάβασα , τη τραγωδία του Πάνου
του Βάγια τα παθήματα , λίγες γραμμές πιο πάνου
πολύ με άγγιξε βαθειά , έχει και προεκτάσεις
και άμα θα το καλοσκεφτείς τον ύπνο σου θα χάσεις
Βλέπω το Ίδρυμα ανθεί σε κάθε είδους τέχνη
το χνώτο από τη πείνα μας για πάντα θε να ζέχνει
Μόνο πολύ ανησυχώ που ο Νόσφυ δε μιλάει
μήνα το Βάγια αντίκρυσε και έφυγε και πάει ;;;
ότι τα πόστα τάχουνε , της τέχνης , πιάσει άλλοι
φορούν κορώνα επίσημη απάνω στο κεφάλι
20 Μαΐου, 2007 στις 10:58 μμ
Ασμοδαίος
Πάρα πολύ μου άρεσε το δεύτερο το μέρος
ήταν σα να με δρόσισε μέσα σ΄αυτό το θέρος
και μη νομίζετε αυτά πως λέω τι στάζω μέλια
-μα τον Τουτάτης!- έπεσα στο πάτωμα απ’ τα γέλια!
20 Μαΐου, 2007 στις 10:59 μμ
Νοσφεράτος
Ετουτη η Φροσυνη η κυρά
μου φαινεται, σα ναταν πεθερά
του Βαγια του Βρυκόλακα
του κομμουνισταρά
που τον ελέγαν ολοι
τι θες αληταρά…
του Βαγια του Βρυκόλακα
του φουκαρά!
Μου φαινεται σαν ψεματα
του Βαγια η θυσια
μ’ουχει αναψει τα αιματα
αυτή η ιστορια…
20 Μαΐου, 2007 στις 11:09 μμ
Ασμοδαίος
Πάρα πολύ εγέλασα· οι τέσσερις οι φάσεις
μου φαίνεται πως άνοιξαν πολλές καινούργιες τάσεις
Στην ποίηση πως έφεραν πολλούς, τους νεοτάξ
τους νίκησαν σα το Θανάση Μαρξ. 😉
Μονάςχος που καθόμουνα τώρα το είδα αυτό γραμμένο
και ήθελα να πω στην «άθεη» (sic) αφιερωμένο:
Τα βεγγαλικά σου μάτια ένα ολοκαύτωμα
και η μοναξιά να πέφτει σα βροχή στο πάτωμα.
20 Μαΐου, 2007 στις 11:09 μμ
Νοσφεράτος
Που τον ‘ λέγαν ολοι
Τι θες αληταρα΄
Κι ο Βαγιας μονο γυρευε
μια θεση στο ντουνιά(δις)
Τον Βαγια τονε φάγανε
νυχτα με μπαμπεσιά
χορεύαν κι οι Χορεύτριες
για τον Αλή Πασα…(δις)
Τον Βαγια τον Βρυκόλακα ..
Τον ειπαν μασκαρά
Τον Βάγια το ομορφοπαιδο
τον φουκαρά !(δις)
20 Μαΐου, 2007 στις 11:20 μμ
Νοσφεράτος
Τωρα που χρόνοι επερασαν
τάχα σ’αυτους ανήκει…
Οταν τον είχανε, μπροστα
τον λέγαν συμμορίτη
τον Βαγια τον Μαγγίτη
τον φουκαρά!!!
20 Μαΐου, 2007 στις 11:29 μμ
Παπούλης
Πάνο μου η τραγωδία σου πολλάς έχει ελλείψεις
ή νεοτάξ ή Αντίβαρους αν ήθελες να γλύψεις
έπρεπε νάσαι ακριβής , ιστορικώς , ρολόι
και όχι με του Βουρκόλακα να μπλέκεσαι το σόι
η Μπρεχτική αφαίρεσις δεν είναι πιά της μόδας
οι μέτα – νεωτερισταί το βάζουν εις τους πόδας
αλλά και οι αψίκοροι του Αντιβάρου ηρώοι
που παιδιόθεν έβοσκαν του έθνους μας τη χλόη
δεν ημπορούν συνωστισμόν τόσο πολλών προσώπων
ιδία των βουρκόλακων αλλά και των ανθρώπων
στα βάθη της Παμβώτιδας δεμένοι με βαρίδια
και οι οδαλίσκες του Αλή να ξύνουνε τ’ αρχίδια
21 Μαΐου, 2007 στις 12:01 πμ
Alcibiades (!??)
Oι νεοταξ την εποχη
που εγραφη η τραγωδια,
ητανε μακρυα πολυ
κι απο τη φαντασια…
21 Μαΐου, 2007 στις 12:15 πμ
Νοσφεράτος
Το τελευταιο ποιημα σου, μου φαινεται, Παπουλη
πώς μπλεκει νεωτερισμούς, με το ηρωικό το Σούλι
Χαρεμια του Αλή πασα με ΜπερτολντΜπρεχτισμούς
και ημας τους βουρκόλακας, με Αντιβαρισμούς
Μεταμοντέρνα ποίησιν μου φαινεται πως γράφεις
κι’ μ’ αλματα δυσαναλογα της ηλικιας σου, Γνάθεις
νεους ποιητικους χρησμούς ,στην κλασσικήν την ποιησιν
θα προτιμουσα να σε ιδώ ξανά και ασε τους μετεωρισμούς
των εξπρεσσιονιστών τις αφαιρεσεις και τους μετα-ορισμους
Το ξεύρω ,βεβαια πώς ψάχνεις την έμπνευσιν
για να βρεις και συγχωρώ τους πειραματισμους
μα εσυ παπούλη δι εμέ ησουν το αποκούμπι
κι αξία σταθερά, Ασε το Ημισκούμπρι
να παιξει με καμμιαν νεαρά.
Αμήν
21 Μαΐου, 2007 στις 12:26 πμ
Νοσφεράτος
Πω πω πωσ! εξελιχθηκε παιδιά μ’ ΄, η Χελιδόνα
μικρό πουλάκι ητανε και φουσκωσε σαν Μαντόνα
μου φαινεται πως εγινε κάπως υπερμεγέθης
και αναζητα νεες φωλιες στιχοπλοκής και μέθης….,
21 Μαΐου, 2007 στις 3:29 πμ
omadeon
and now for something… completely different (όπως λέγανε οι Μόντυ Πάϊθονς): 🙂
Σημερινή μετάφραση Ελύτη στα αγγλικά (σαν επιδόρπιο Χελιδονόσουπας) και… όχι μόνον (με ιδιαίτερη προσοχή στην αγγλική ρίμα):
“Maria Nefeli“ (σελ. 106).
My pale face -yes- and longish hair, magicians know too well
About these they talk; the virgin, the one whom heavens sent
About she who said in Peace to us; she who was so blessed:
Beware, be aware and bear in mind
The Many forge The One…
πλήρες άρθρο ΕΔΩ (όχι μόνο για ποίηση)
21 Μαΐου, 2007 στις 4:22 μμ
Νοσφεράτος
Βλεπω(τωρα που λειπει κι ο Θειος Ισιδωρας) την Χλιδόνα τιν γραψατε ολο ε;
21 Μαΐου, 2007 στις 4:23 μμ
Νοσφεράτος
την Χλιδόνα τιν γραψατε ολο ε;(πω ! πω ! μαλλον ηπια λιγακι παραπάν
21 Μαΐου, 2007 στις 5:57 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Νοσφυ ο θειος εφυγε, θα λειψει για καμποσο
μη με ρωτας για να σου ’πω, κι εγω δεν ξερω ποσο.
Του φυγανε να προβατα και παει να τα μαζεψει
’τι με οσα του συμβαινουνε κοντευει να τα παιξει.
Μα ο θειος ξερει απ΄αυτα γιατι ειναι αρσιβαριστας
(δεν ειναι κανας ασχετος ή κανας αριβιστας)
και βαρη με ταις πλαταις του πολλα εχει σηκωσει
ετσι κι αυτα που προσφατα τον εχουνε πλακωσει
θα τα σηκωσει με αρασέ, ζετέ και ζιουζίτσου
θα τους γαμησει τη μαμά (και τη μαμά του Κίτσου).
Στην χελιδονα θα παιρνώ, κλεφτες ματιες θα ριχνω,
εστω κι ας μη με βλεπετε (θαχω σβηστο το λύχνο).
Εις το σχολειον του ΙΘΙ αυτο, την Χελιδονα,
που τα χελιδονοπουλα φευγω και μενουν μονα,
μπουρδελον μη το καμετε, μην πτυεται κατα γης,
ειναι το περιεχομενο του θειου της διαταγης.
Σε διοριζω δι ολα αυτα εσε Χελιδοναρχην
μα μην τα καμνεις θαλαττα και γινεις Λιμεναρχης.
οσοι ερχονται εις το σχολειό εμετρως θα ομιλουνε
και με χελιδονοστιχους ολοι τους θα λαλουνε
Μη δω οτι μου κουβαλησες τιποτα Αντιβαρισται
το μαθουν και πλακωσουνε και τιποτα φασισται
κι αρχισουνε να βριζονται και μου το κανουν γιαφκα
εδω ολοι εμετρως θα ομιλουν (ακομα και ο Καφκα).
Οσον δια την θειαν σας την ομορφη Σκουφιτσα
οσο θα λειπω απο δω μην την ταϊσεις πιτσα
και μην γυρισω και σας βρω σε καμια σταση αστεια
κι αναγκαστω να ερωτω (εσε κι οχι την θεια),
-«Τι της κανεις ρε της θειας σου,
κι ειν΄τα ποδια της στ΄αυτια σου?»
Και τωρα προσεξε καλα, ασ΄το Χελιδονειο
κι ελα μαζυ μου γρηγορα εις το φιλοξενειο
να δεις πως εθυμηθηκα του καρπουζιου μια φλουδα
που καποτε αγαπησα μα ηταν ελπιδα φρούδα.
21 Μαΐου, 2007 στις 6:22 μμ
Ασμοδαίος
Ρε θείε, πάλι «έγραψες», πολύ ωραία τα πες!
Μη φεύγεις, όμως· δεν μπορούν οι εδικές μου πλάτες
της απουσίας της εσής να σ’κώσουνε το βάρος
μα -πες μου- μήπως νόμισες πως είμαι κανας ταύρος;
Γι’ αυτό, λοιπόν, περικαλώ μ’ όλο το θάρρος που ‘χω
μην το αφήνεις μοναχό το χελιδωνείο ετούτο.
Κι αν λόγοι ανυπέρβλητοι -λεω για τα πρόβατά σου-
σ’ έχουν απάνω στο βουνό, εσύ τα βήματά σου
να φέρνεις στην καλύβα αυτή, πολύ μακριά δεν είναι
κι αυτήν απάνω στο βουνό· μα -ξαναλέω- μείνε!
21 Μαΐου, 2007 στις 7:12 μμ
σχολιαστής
Λύκος να φάει τα πρόβατα
και τσάκαλος τα γίδια,
ο θείος φεύγει μακριά,
κλαίνε τα …ανηψίδια.
21 Μαΐου, 2007 στις 8:28 μμ
Νοσφεράτος
Σα λειψει ο θειος, το μαντρι θα γινει αποκαιδια
Υπαρχει ο κινδυνος να ερθουν εδώ και τιποτε αρ.ίδια .
γιαυτό χελιδονοπουλα ομου συγκεντρωθειτε
αν τα γερακια ορμήσουνε να μην αφανιστειτε…
Αν λυκος ερθει στο παχνι, εσεις χελιδονουλια
μην πειτε, α! ,δεν ψαχνει εμας και ψαχνει γουρουνουλια
Οι λύκοι εσκαρτεψανε και τρωνε οτι βρούνε
υπαρχει πιθανοτητα , μες τη φωλια να μπουνε
Σα δειτε απ’ του Αντιβαρου κανα απεσταλμενο
να παριστανει το καλό και ταχαμ’το καυμένο
και εντεχνως καμουφλαρεται, να μη ξεγελαστειτε
Αμεσως στου Ισιδωρα να τρεξτε να το πειτε
(κιαν δεν τον βρειτε
μεσα στη Χελιδονοφωλια ,ολα ταμπουρωθειτε!
21 Μαΐου, 2007 στις 9:10 μμ
Παπούλης
Νόσφυ μου παρεξήγησες τους χθεσινούς μου στίχους
και τώρα τη κεφάλα μου βαράω εις τους τοίχους
Του ευτυχούντος γκουαταρί κ’ άλλων μεταμοδέρνων
ως και των αντιβαριστών την ακηδία δέρνων
δεν μπόρεσα το σκωπτικόν το ποιήματος το πνεύμα
εις φωλεάν χελιδονών , πούχει μεγάλο ρεύμα ,
να υποστηρίξω επαρκώς , μέμφω τον εαυτό μου
που στενοχώρησα εγώ , τον άξιο κολλητό μου
Βλέπω ο Θείος την έκανε και πάει φιλοξενείο
του οίστρου το κατάστημα , πάει το Χελιδονείο ,
λέτε να έφταιξα εγώ ; ή μήπως η Σκουπίτσα ;
θα τονε δέρνει εφεξής με μια μεγάλη βίτσα.
21 Μαΐου, 2007 στις 9:55 μμ
Πάνος
Παπούλη,
είναι ανέκαθεν γνωστόν
πως το φιλοξενείον
είν’ ιστολόγιο φιλικόν
με το χελιδονείον.
Μάλιστα ο Ισίδωρος
τους είχε στείλει άλλο*
κι αν δεν το έχεις ακουστά
το σύνδεσμο να βάλω!
—-
* το οποίο απερρίφθη, ως σεξιστικόν. Φυσικά, το ανεβάσαμε στην καλύβα, με μεγάλο σουξέ!
(…και μας σιχτίρισαν, για άλλη μια φορά, οι πολιτικώς ορθοί – και ορθές!)
21 Μαΐου, 2007 στις 10:29 μμ
skoupitsa
Δεν ξέρω ποιους θα κηνυγώ με βέργες και σκουπίτσες
Σηκώστε τα τηλέφωνα και παραγγείλτε πίτσες
22 Μαΐου, 2007 στις 12:18 πμ
Νοσφεράτος
Βεργούλες, πάρε Σκουπίτσα μας, τις ενδεκα χιλιαδες
και ριξε ενα ξεγυριασμα(φερε και αλλες θειαδες))
αιντε, γιατί μας πρηξανε, με σχολικό βιβλιο
κι εγινε το κεφαλι μας, σωστο κωλοχανειο
Δεν ξερω αν το καταλαβες μα πλεον μου τη δίνει
ολη αυτή η εμμονη ,όλη αυτή η δίνη
το ψειρισμα καθε γραμμής ,μη τυχει και βρεθεί
μες σε βιβλιο σχολικό,λαθος παραπομπή
λες κι ολα του Δημοτικου,τ’ αθωα τα παιδακια
που τα μισα τουλαχιστον ειναι και Αλβανακια
πρεπει να μάθουν και καλά αν φταιει ο ΕΔΕΣ
για τον Εμφυλιο πόλεμο και μετα να λέν : Για Δες!
Και δεν φτανει που πεισανε ως και Ακαδημια
Κι εκαναν’ στο βιβλιο αυτό φανταχτερή κηδεια
Πρεπει ,κι εμείς με το στανιο , ολοτελα ,να πιουμε
καθε βλακώδη κριτική,ως τελους να δεχτούμε….
22 Μαΐου, 2007 στις 2:43 μμ
Νοσφεράτος
Παναθεμα την ώρα που σ’ αφήκα Χελιδονα
και γυρναγα στην Αθεη, Και μαλιστα με δωρα
Πόντιοι με ξεμυαλισαν που καναν κριτική
στη Βιβλο την ιστορική την ενδοσχολική
Μολις το πόδι πατησα για λίγο στην Μαριετα
ορμηξανε τα νεκροφιλα κομμουνια και η Τετα
ποιά τετα – ξερω ,θα μου πεις – ε 1 ολο και μια Τέτα
θα χωνει τις μπουταρες της εκεί μες τη Μαριετα
Τουλαχιστον να επιανα΄και γώ λιγάκι μπουτι
της Τέτας της Ξετσιπωτης ,να κανα μπαλαμούτι
να γινονταν εκει σεφτες, για μενα τον Ξεκούτη
Μ’αντις για Τετα, μ’ αρχισε ο Πόντος το μπαρμούτι
Αλλη φορά Χελδόνα μου δεν παω , στη Μαριέττα
Ξεκοβω, και στους Πόντιους το λέω Νέτα Σκέτα
Να μη με δελεαζουνε με καθε λογής Τετα
Ουτε με δωρα ακριβά ουτε με Μπανκονετα
(ασχετη η μπανκονετα αλλά κανει ρίμα)
22 Μαΐου, 2007 στις 2:55 μμ
Πόντος και Αριστερά
Σ’ αγαπάμε
βρε, χαζούλι!!!!
—–
Αλλιώς, θα σ’ αγνοούσαμε.
Θάμασταν στο μανούλι…
22 Μαΐου, 2007 στις 3:06 μμ
Νοσφεράτος
Αλλη φορα Χελδόνα μου, κορόνα θε, να σε εχω
και απο Τέτα πονηρή, ολότελα θα απέχω
Γιατι ειναι επικίνδυνες, ολες αυτές οι Τέτες
Μαγκιόρες ,αδιαντροπες και ξεμυαλίστρες σκέτες
Βαμμένο, σου προτείνουνε το κοκκινο τους χειλος
και, ενώ τρεχουν τα αισθηματα ,οπως ο ρίβερ Νείλος
και κινδυνεύει η σχέση σου με την καλή συμβία
Οι Τέτες ‘ξαφανίζονται, και σύ μένεις στα κρύα
του λουτρού και, τοτε, οι Πόντοι
δηθεν -δώρα σου κανουνε -και συ θαρρείς τω όντι ,
πως κι αυτοι πονούν, που έχασες την Τέτα,
ενώ το μόνο που θελουν να σου πούν, ειναι το »Πέτα
μαζί με Πόντο κι Αριστερα, στην Παναγια Σουμελά, να προσκυνήσεις
Κι αλλη φορά, το Πόντιον το σόι, μην Αφήσεις,
Ενώ ξανθιες σε βάζουνε σε στόμα Κροκοδείλων ,
Κι οταν εσυ εισέρχεσαι εις τον Λασπώδη Νειλον ,
τοτε θυμάσαι τι ελεγε η θεια σου η Νίτσα
Νοσφυ , μην εμπιστευεσαι την καθεμια Μουνίτσα…
22 Μαΐου, 2007 στις 9:42 μμ
Νοσφεράτος
Πανο ,εκει που ελεγα για την μουνιτσα Τέτα…
κι η θεια μου Νίτσα μουλεγε τα σοφά λογια, τα σκετα
μουβαλες κείνη την Φωτο, με την ωραια Σλαβα
και μουρχεται, μα το θεό ,να σκασω απο την …βλα
Ολο το γυναικογλυκο αυτό, γαιτανάκι
που καθε θηλυ ερχεται και δειχνει το γατακι
μας ρίχνει απ τη λεβεντια και την φιλοπατρία
μειωνει και τη ρώμη μας, σπρώχνει στη Μαλθακία
Και κινδυνεύουμε οικτρα να υποδουλουθώμεν
εις Εθος Νεοταξικόν, να καταναλωθώμεν
και τα τσαρούχια να χαθουν ,οι Πόντιες μας Βράκες
θα μας σερνουν Σλαβοτριχες,θα απογινουμ’ βλάκες
Και αν η Τετα ειν ‘ελληνίς, στο εθνος παραμένει
η ζωτική μας η ορμή αν ειναι ομως Σλαβα;
και διμετρη Ρωσις; ή εστω Γιουγκοσλαβα
(εκτός βεβαιως απο Σερβίς)τι τοτε θα συμβεί
με ολη την πλεοναζουσα του εθνους προκοπή;
Δεν θα εκφυλισθεί γοργά το Ιχωρ μας το αιμα
σαν με τις Σλαβες μπλεξωμεν ,γίνουν τα δυο ενα
Και τοτε τα Αντιβαρα ματαιως θα φωναζουν
Ειναι αργά για το εθνος μας ,οι κάργες θα κραυγαζουν !
22 Μαΐου, 2007 στις 9:51 μμ
Νοσφεράτος
Και δεν θα καταλήξωμεν εις εθνος Σλαβικόν ;
( προειπε ο Φαλμεραυερ, τον ειπαν γραφικόν)
Αι Σλαβαι ειναι .υριοι,κινδυνος για Πατριδα
(ιδιως η Σλαβα στη φωτό πουναι σαν νεροφίδα!)
22 Μαΐου, 2007 στις 9:58 μμ
Νοσφεράτος
Αχ Πόντε! Ποιος φανταζονταν εκεί στη Καλλιθέα
Πουθαρχονταν τετοιοι καιροι με τοση Σλαβοθέα
Τα μίζερα,τα σεβεντυς,τα χρόνια του Αραμπά
Που οι γκομενες οι πιο καλές Μοιάζαν με του Ζορμπά !
( του Ζορμπά του Ελληνος ! Αληθεια λέω λεβεντοκοριτσα μεν …)
22 Μαΐου, 2007 στις 10:07 μμ
Ασμοδαίος
Τώρα εδώ που κάθομαν (τρώω ψωμί με φέτα)
όλο αναρωτιόμουνα: ποια είναι αυτή η Τέτα;
22 Μαΐου, 2007 στις 10:12 μμ
Παπούλης
Στάλεγα Νόσφυ μου καλέ μείνε στη χελιδόνα
και σύ πήγες στην «άθεη» πούναι κορακαηδόνα
σου ρίξανε απο κοντά τη ξελογιάστρα Τέτα
και η «καρδιά» σου φουκαρά πολύ ψηλά επέτα.
Έμεινες φίλε μοναχός εν μέσω των θηρίων
έλειπε και ο Ισίδωρος εις το φιλοξενείον
σε φάγανε τα αντίβαρα γιανναρο βασιλάκια
και η Τέτα σε εκμαύλισε με άθλια τσαλιμάκια
23 Μαΐου, 2007 στις 12:26 πμ
Νοσφεράτος
η Τετα
Η Τέτα μικρέ μου δαιμονα,καλε μου
Ασμοδαιο
Συμβολικιά ειναι γυνή ,πού καθε τι
σπουδαιο
σαν Δαλιδα με τα φτιασιδωμένα της τα θελγητρα
ΤΟ κοβει,
καθε Σαμψούντος τα μαλλια μ’ ενα ψαλιδι
κι υστερις τον ξεκόβει
από τους φιλους και γνωστούς, τον βανει να χωριζει
απο τους μυχιους δεσμούς κι ύστερα οταν αυτός
απο την τριχα σερνεται (της Τετας )του αιδοιου
μαραζώνει ,δεν πολυμιλά και μέρα -νυχτα λυωνει
κι αρχινά τσιγαρο και πιοτί,καταστροφή και πάει
στα Καζίνα να ρεφάρει και αυτή(η Τέτα δηλαδή ) του λεει
Τι αντρας εισαι μωρ’ εσύ και παει μ’αλλον, τοτες
αυτός στα σκοτεινά την περιμενει, σε γωνιά
(και ειναι σουρωμένος
βαρεια προσβεβλημενος)
και αυτή, περνα μπροστα του και χασκογελά
με νεο Γκομενο αγκαζέ (προτεταμένο το Βυζέ)
εκείνος δεν μιλά και ενας κόμπος πια του σφιγγει τη καρδια
(κρατα στα χερια φυλαχτό
ενα μαχαιρι ακριβό)
Και οταν στην πορτα του σπιτιου η Τετα στεκει βιζαβί
με ‘να φιλί στο στομα (αυτουνού το χερι στο βυζί)
του νεου γκομενου εννοώ κι η Τετα (που γινε τσουλί)
(του πετάι μπουτι και αυτός να μη πώ τι)
ο θλιβερός μας ο Σαμψων κρυφοκοιτάει
και νιωθει ανυποφορα,νιώθει πως μαρτυραει ….
ετσι ,οταν εκεινος φευγει ,και αυτή
γυρνα στη πορτα το κλειδί
αυτός (που τα μαλλια του κοψαν) μπροστα της ξαφνικά
προβάλλει …αυτής της κοβεται η μιλιά
Τετα ! της λεει ικετευτικά… Τέτα μου… Γυρνα πίσω !
μη ξεχνάς ! τους ορκους, που μου εδινες ,στο καθισμα το πίσω
στο Ασανσερ,οταν το καναμε κρυφα
και στα κλεφτα
λυπησου …τα ερημα τα νειάτα μου και τα μαλλιά
εγώ που ημουν πάντα λεβεντιά
λυπήσου….Μα εκείνη(η Τέτα δηλαδης )
που ξαναβρηκε τη μιλιά ,του ριχνει μια ματια
περιφρονητικά ,του λεει :Ακου να δεις
και σωπα !Φυγε απο δω, εγώ ειμαι η Τετα
κι οχι καμμια βουτυρομπεμπέκα
Τοτες αυτός , που ητανε
παλια ,πριν καταντησει ετσι ,το ξεφτερι
και μάγκας και βαστουσε και μπεγλέρι
Ο Σαμψων, βγαζει
το μαχαιρι
και λεει
» Τετα Βαστώ μαχαιρι …»
Η σΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΌΔΙΟ
23 Μαΐου, 2007 στις 12:52 πμ
Νοσφεράτος
Εκείνη τη στιγμή (σαν υψωνε το μαχαιρι ο Σαμψων )
ενα παραξενα αλλόκοτο οντως ον
αρχίζει ν’ αφήγειται
(Ξεχασα να πώ, πως αυτή ηταν μονο,μια σεκανς
σ’αυτό το φιλμ το Ντεκαντάνς)
»Η Τέτα- ελεγε το ον- η αλλως Αντουανέττα
που ειχε μαθει τον καφέ να πινει σκετα -νετα
ηταν πολύ αθλητικια και ηξευρε και Τζουντο
κι οταν μικρή την χουφτωνανε και της ελεγαν »πούντο»;
κι ενοαγαν το χερι – μεσ στο στριμωξιδι
στα τρολλευ ,καμμια φορα και πάνω στο στασίδι
στην εκκλησια ,οταν αυτή σκυφτα μεταννοουσε
Κι ο παπας Ρουπας ηθικά την εξομολογουσε
και οσο εκείνη ελεγε τα αμαρτηματα της
ο Παπα Ρουπας μπανιζε τα εξαρτηματα της
Μα ηταν ηθικός πολύ,παιδια. ο Παπαδακος
αλλα το χερι τοβαζε στην Τέτα μας ο Διακος
Τοτες η Τετα τζουντικά και χωρις να γυρισει
ξεγυρισμένη τουριχνε ,το χερι του να αφησει
και την εξομολογησιν ,χωρις να συσπασθει ,
ουτε ενας μυς ,συνεχιζε μεχρις να ασπασθεί
ο παπα Ρουπας την καλή ,και την ευλογημένη
Τεταν….ελεγε το ον – κι ετσι ,αν και τρομαγμένη
σαν είδε το μαχαιρι ,δινει μια, εις του Σαμψων το χερι
και τον αφοπλίζει….
τοτες αυτος λεει …Τετα ,γιατι μου κανες χουνέρι;
και γονατίζει, τοτε η Τετα
τον αγκαλιαζει μητρικά και τον λιγώνει
στα μεγαλα της Βυζια
και υστερα του λεει ψιθυριστα »ελα μεσα …
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ
23 Μαΐου, 2007 στις 1:14 πμ
Νοσφεράτος
ΧΟΡΟΣ
και τοτες , μπαινει ο χορός και λεει :
Ναι ! η Τέτα
Ω! Δαιμονα Ασμόδαιε ,ειναι μια πιρουετα
της Αφροδιτης της θεάς , Μπαγιονέτα
και της Λαγνείας μας, η θεια Γκιλιτοτινα
θρασύτατα, που αψηφά, ολα τα φινα
τα αντρικά αισθηματα, η Τετα
ειναι του ερωτος η μπανκονέτα…..
ειναι εκείνη
που αφυπνιζει, μεσα σας ,τα κτηνη
Η Τετα
δεν ειναι σαν και τη σεμνη την Βεττα
ουτε την παιχνιδιαρα την Αλκμηνη
Ναι ! εκείνη
(η Τετα ) ειναι αυτή που σ΄αφήνει
Μονο να θρηνεις
Φαλλοσηκώστρα
Κι υστερα να πνιγεις
Ενώ εκείνη
ως μυγοσκοτώστρα
μ’ε ερωτικά παιχνιδια
θαβει
τους αντρικους λυγμους(μαζί με τους φαλλους)
Η Τετα.
ειναι ‘κεινη που σου λεει :Ριχτα!
η Τετα
ειναι μια αιματορουφηχτρα !
23 Μαΐου, 2007 στις 1:26 πμ
Πόντος και Αριστερά
ουφφφφφ!!!!!
23 Μαΐου, 2007 στις 2:00 πμ
Νοσφεράτος
Τί ξεφυσας βρε Πόντιε
γιατι αναστεναζεις;
23 Μαΐου, 2007 στις 2:13 πμ
Νοσφεράτος
Η ιστορία της Τετας μας – Λοιπόν- δε συνεχίζεται
πρωτα αν δεν μαθω , μηπως κι αν ο Πόντος μας συγχίζεται
μήπως του πειραξε κανείς, τιποτα ιερόν
κατι σεπτον και αμεπτον… Ειπα, τιποτις Μιαρόν
Μήπως του Πόντου εθιξα τα Αριστερά ταμπού
Μη συνεριζεις πόντιε ,την Τετα τη μαιμού…
Αν θελεις πες μου ορθα κοφτα, τώρα να συνεχίσω;
Η για Μαριεττα , Γιανναρά και πάλι να σ άρχίσω…
Αμα δεν εδιεκοπτες αυτήν την ιστορίαν
θα εβλεπες την Αθεη να μπαίνει με μανιαν
Ναι την Μαριέττα εννοώ ,πανω στις Περιπτυξεις
της Τετας μας με τον Σαμψων ,κι εκεί να κανει νυξεις
Για το ακαταπόνητο θεμα της Ιστορίας
Ναι ! το βιβλιο εννοω , της Τετας, Απορίας
Δια να λύσει…..ομως Ποντιε ,πριν συνεχίσω
θελω ορθα κι Αριστερά εσενα να ρωτήσω
Προς τι τα ουφφφ! κι οι στεναγμοι ,εισαι δυστυχισμένος;
η μη , μαζί μου τάβαλες και εισαι μουτρωμένος;
23 Μαΐου, 2007 στις 2:21 πμ
Νοσφεράτος
και επειδή δεν επαιρνα απαντηση καμμια
δεν δινω τοτε ουτε εγώ , δεκαρα ουτε μια
Λεω λοιπόν στον Ποντιο :Πόντιε καληνυχτα …
διοτι μπήκε για καλά, καταμαυρη η Νυχτα!!
23 Μαΐου, 2007 στις 6:44 πμ
omadeon
Ξύπνησα πολύ νωρίς μαζί με τα πουλάκια
που κάνανε μαζί καινούργια τραγουδάκια
χθες επήγα πιο νωρις να κάνω εγώ νανάκια
ζαλίστηκα με τις δουλειές και τα αηδονάκια
Επήγα χθες και για βουτιές περίπατο στα βράχια
βρίσκοντας στην Καλύβα καβούρια και βατράχια
Ο κάβουρας ο πονηρός, ο Πόντιος δεν λυγούσε
όσο κι αν τον γαργάλαγε ο Νόσφος, που γελούσε!
23 Μαΐου, 2007 στις 7:18 πμ
omadeon
Στο Πανεπιστήμιο του Βορείου Τέξας,
Ανακάλυψα χθες μια γκόμενα εξαίσια
Είναι η όμορφη, η Rada η Mihalcea
Σλαβικής καταγωγής, _πολύ ωραία_:
Γλωσσολόγος επιστήμων, κορυφαία
φτιάχνει επίσης λογισμικά σπουδαία
που καταβροχθίζουν, όλες τις λέξεις (τι ωραία!)
Και τις ενοποιούν σε νέα, λεξιλόγια ενιαία….
Πάρτε τώρα ένα λινκ, προς την ωραία τη δουλειά της
Είναι τόσο όμορφή, μα και τέρας στα μυαλά της:
http://www.cs.unt.edu/~rada/
Κάντε κλίκ στην τελευταία γραμμή που λέει
If happiness is one of your concerns: [ a recipe for happiness ]
που οδηγεί στο PDF paper:
«A Corpus-based Approach to Finding Happiness»
(δεν ξέρω πως λέγεται το Corpus είναι στα ελληνικά, πάντως σημαίνει ένα μεγάλο αρχειοθετημένο σύνολο από κείμενα ή λεξιλόγια που διατίθενται για γλωσσολογική – πληροφορική αξιοποίηση).
Το paper της Rada Mihalcea αναφέρεται και σε αναλύσεις κειμένων blog.
23 Μαΐου, 2007 στις 12:10 μμ
Νοσφεράτος
ΤΕΤΑ : Η συνεχεια
Αφηγητής: (το παραξενο οντως ον )
Οταν λοιπόν οι δυο τους μπήκανε στήν γ…στρώνα
διαλυμενος χυνεται ο Σαμψων στην Πολυθρονα
Κι’ η Τετα ερχεται κοντα του , η Κοκώνα
και του σερβιρει ενα λικερ,σκυβοντας να φανεί
το μόλις καλυπτομενο απτο σουτιέν βυζί
Υστερις σβήνει το φώς, κι αναβει το Αμπαζούρ
το κοκκινο,και στο πικάπ
βαζει ενα παμπάλαιο δισκο του Αζναβούρ,
η Τετα ,και τον ακουμπά (ξερετε που ) και λεει: Μον Αμούρ
λιγο βραχνα , θελεις να γινει μεταξυ μας κατι τις, Τουζούρ;
(Συγνωμη -λεει το ον- πρεπει να διακόψω ,κατι επειγον …επιστρεφω συντομα )
23 Μαΐου, 2007 στις 8:41 μμ
Νοσφεράτος
Αν κατι με στεναχωρεί σ’ αυτήν την κενωνια
ειναι τα λόγια τα παχεια και η υποκρισία
που ολοι λένε ναι και θα μα, μόλις γυρίζεις πλατη
ολοι θυμουνται μια δουλεια ,το ρίχνουν στο ραχάτι
Γιατί τα λέω ολα αυτά ; Να εδώ στην Καλύβα
Μόλις ο Θειος εφυγε ,αδιαφορια είδα…
Ολοι που λεγαν Θα και Πως, πού εξαξαφανιστήκαν
Και την Χελιδονουλα μας μοναχη ,την Αφήκαν
Οταν την Μανα δεν τιμουν, τ’απιστα χελιδόνια
και τρεχουν ολα να πιαστουν απ’ τα ντεμέκ Μπαλκόνια
Της καθε δολιας Σλαβας, και της Πορσε!
Ε ! τότε μουρχεται να πώ σε καθε ενα :Ορσε!
Μη σας τα χρωστώ!πουλησατε τη μάνα σας ,για μια Πόρσε ….
23 Μαΐου, 2007 στις 9:10 μμ
Ασμοδαίος
Εγώ τα είχα πει ξανά πως, αν αφήσει ο θείος
μονάχο τούτο ‘δω το post, θέλει να μοιάζει η Ιος
-λέω για ‘κεινο το νησι- πυκνοκατοικημένη
μπροστά στη «χελιδόνα» μας, που θα ‘ν’ ερειπωμένη.
Γι’ αυτό, βρε Νοσφεράτε μου, μη βαρυγκόμεις διόλου,
γιατί και συ δεν τήρησες τα όσα λες καθόλου
-μήπως δεν επισκέφθηκες και συ τον επισκέπτη;
ή πως περνάμε νόμισες τη μέρα στον καθρέφτη;
Θείε, σαλάγα τα τ’ αρνιά, φέρε και τα κατσίκια,
φέρε στη θειά μεταξωτές κορδέλες με τα φύκια.
Εμείς σε περιμένουμε, είμαστε μαζωγμένοι,
μα εσύ όξω στο βουνό· είν΄η καρδιά σφιγμένη. 😦
23 Μαΐου, 2007 στις 9:31 μμ
Νοσφεράτος
Εγώ τουλαχιστον εγραψα την ιστορια Τετας
-ενώ εσύ Ασμόδαιε, το παιζες Βεληγκεκας-
Κι ενώ εγώ κουραστηκα να βγαλω το ρημαδι
(το εργο) ερχεσαι συ και κανεις κριτική(…)
Η κριτική ειναι ευκολη σα βγανεις την ουρα απ ‘εξω
κι ολοα τα εξαποδώ (μολις λιγο ο νοσφυ κουραστει )του βγανουν την γλωσσα εξω ……
Κιεν πασει περιπτωση -αγανακτώ- γιατι εγώ να καθομαι να ψαχνω να βρω ρίμα;
Κι εσεις τα λοιπά δαιμονια,να χορευεται μια με την Σλαβα μια με δεν ξερω τι και να την περνατε
φινα;
23 Μαΐου, 2007 στις 9:49 μμ
omadeon
βρε πως σώπασε και ησύχασε η Καλύβα
δεν τολμάει να κουνηθεί ούτε μια μύγα
μήπως φταίει κάνα-γραπτό-μου λαχανίδα;
αγγινάρα υπερ-κειμενική, αλά… πολίτα;
Μήπως πάλι η σιωπή αυτή, είναι «σήμα»
πως σωπάσαν όσοι έχασαν τη ρίμα
ή δεν έχουν άλλη αντίρρηση στο κύμα
στου λαού του καλυβιώτικου το Βήμα;
Ο καθένας που έχει πάθη, έχει αίμα
κι αγωνία με την πάλη για το θέμα
ή ροχάλες για να φτύσει και το φλέμμα
που κρατάει στο λαιμό του απεγνωσμένα
Οταν όμως δει πως τέλειωσε το θέμα
Κι οι ταμπέλες δεν θα φέρουν άλλο αίμα
τότε… ροχαλίζει αμέεεριμνα
και ευτυχισμέεεενα… 🙂
23 Μαΐου, 2007 στις 9:49 μμ
Νοσφεράτος
To ον αφηγειται και παρατηρει (Η ΤΕΤΑ )
.. Είμαστε παγιδευμένοι από εικόνες
-ωσαν αρχαιοι Βατραχοι σε ιερους Λειμώνες
μας κυνηγουν τα παθεια μας και οι Ωρες
-που μοιάζουν πως ξαχαστηκαν και ξαφνικά αλυχτουν-
οι Λιμνες ,των αισθηματων ,ξενυχτουν ,
οι κόρες
των ματιων σου, λιμνες ,που μας κοιτουν
Η Τετα
Ανοιγει την Πληγή ,το σχισιμο στο δερμα , με την απαλή της .την Αφή
οι ρόγες της, Ανακαλουν
την καλτσοδετα ,το σουτιεν το μαυρο , το κομπινεζόν
-οταν ξανατυνοτανε κλεφτα σαν εφεγγε η αυγή
,τα πρωινά ,….
Και το Βαμπίρ
διπλωνε τα φτερά και κουρνιαζε αναποδα σε μια γωνια να κοιμηθεί,
με ενθυμησες απο κομπιναιζόν και γαλα
Σταλα απ’ το Βυζί σου…
Θε!
23 Μαΐου, 2007 στις 9:55 μμ
skoupitsa
Δεν φτάνει που’ μεινες φρουρός στου θείου το ποδάρι;
Τι κουτουλάς ζερβοδεξά σαν το τρελό κρυάρι;
Ακόνισ’ τα δοντάκια σου και βγες μια βολτίτσα
κάτσε τη Λίβερπουλ να δεις, φάε και καμιά πίτσα.
Και μη χαλιέσαι μάτια μου μ΄όλες τις ιστορίες
Απ΄ότι αποδείχθηκε σε όλες βρίσκεις θείες.
Και στάσου υπερήφανος σαν γνήσιος ευπατρίδης
εσύ, που σε τραγούδησε μέχρι κι ο Καζαντζίδης.
23 Μαΐου, 2007 στις 10:04 μμ
Πάνος
Νοσφεράααααατου αγάπη γλυκειά μου
νοσταλγώωωωωω νάρθεις πάλι κοντά μου.
(δις)
…εκτός αν το «νυχτερίδες κι αράχνες» εννοείς!
23 Μαΐου, 2007 στις 10:28 μμ
Νοσφεράτος
Σκουπίτσα εχεις δικιο ,θα κανω μια βολτα
– σε Ντισκο θα ριξω χορό,συρτάκι αλά Τραβόλτα
μα μόνο θελω να σου πώ – εσε και καθε θεια
Πως – οπως πάντα ελεγα -θεια ειναι μονο μία….!
εξαλλου το βεβαιωνε κι η θεία μου(η) Νίτσα
-που με παροτρυνε κι αυτή ,να τρωω και καμια πιτσα
Νοσφυ! Θειες ειναι πολλές ,μα οταν σε έβρει βόλι
αργυρό ,παλουκι στη καρδια , Αγκυροβόλι
Μονο στη μονο μια Θεια, θε να βρεις τη Νιτσα
-γιατί ειν’ αναξιοπιστη η καθε μια Μουνίτσα….
23 Μαΐου, 2007 στις 10:31 μμ
Ασμοδαίος
Ρε Νόσφυ, ας μη χαλάσουμε απόψε τις καρδιές μας
δεν είναι ώρα για να βγουν οι αλλαξο***ιές μας
όλες στη φόρα τώρα δα που είναι ο τελικός,
γιατί φοβάμαι πως ξανά θα γίνει πανικός.
Όσο μπορώ στιχουργικήν την τέχνην την ασκώ,
όμως, -λόγω Αλτσχάιμερ;- πρέπει να ξαναπώ
Και τώρα που στο θύμισα, ήπιε κι ο κύρης Σκώτον 🙂 ,
πρέπον θα είν’ όλων ημών, σχολιαστών ασώτων,
να τελειώνει στα σιγά αυτή η παρουσία.
Μάγκες μου, ‘γεια σας. έφυγα. πάω στη Φρουτοπία.
23 Μαΐου, 2007 στις 10:37 μμ
Νοσφεράτος
Αχ! Θεια ΜουΝιτσα ….σοβαρή ,πίσω απο τα γυαλια σου
που επλεκες και κενταγες αιωνια τα προικιά σου
πάντα υπομονετική και με γλυκεια ανοχή
σε καθε παραστρατημα και καθε μου ενοχή….
Θεια ΜουΝιτσα σε τιμώ και μερα νυχτα γραφω
της Νιτσας μου ταις συμβουλαι , τηρώ μεχρι το ταφο …
Ομως τα βραδυα τις ξεχνώ σαν βγαινω μες τα κρυα
ψάχνων ολοφρεσκους λαιμούς ,στων παγετών τα βρύα ….
(οι παγετοι των παγετών;
24 Μαΐου, 2007 στις 12:30 πμ
Νοσφεράτος
Αντε παιδι μου ,ξεσπασε, τραβα στη Φρουτοπία
ετσι κι αλλιως ,δεν προκειται να γινει η ουτοπία
πραγματικοτης ,διοτι η καθε ουτοπία
ειναι ο αναστεναγμός που κρυβουν τα ονειρα μας
και οι πληγες (που η Τετα ανοιξε) ,βαθεια μες την Καρδια μας…
Δεν εχουν , Ασμοδαιε , ουσίαν οι ουτοπίες
Απ’ τον καιρό του Μώρου, Εκρυβαν μαλακιες,
ασε που αν πραγματωθουν ,γινονται και εφιαλτες
και Κνουτον επανέρχεται εις των Μουζικων πλατες…
24 Μαΐου, 2007 στις 3:24 πμ
Νοσφεράτος
Εναντιον της παρακμής (συνεχεια στην ΤΕΤΑ)
Ομιλει το οντως ον :
Στις μέρες μας ,τα θηλυκά μας εχουνε.αλώσει
και στα τσιφτετελαδικα εχουνε ξεσαλώσει
διεκδικουν αξιωματα εις το καθε πεδίο
αμφισβητούν ως και το υπατο αξιωμα του Θείου
( Ισιδωρα και οχι του Σουρουπάκ ,του Θειου .. )
Πανε οι καιροι που φοραγαν στα εσώτερα, φουρό
τωρα, τα Θήλυα, ρίχνουνε, ξεπέτα στο φτερό
εχουνε ξεπεράσει πια, μακραν ,το καθε οριο
κι υφισταται ο κόσμος μας, τρανταγμα υποδοριο
Καποτε εν ταις θηλυκές υπηρχε η σεμνότης
Σήμερις καθε μια γυνή, προκυπτει κι ενας πότης
Κι αν κάποτε κοκκίνηζαν σαν ακουγαν αισχρότητες
Τωρα χωρις να ντρεπονται ,τολμούνε και ακροτητες
Τι θα απογινουμε ,αλί ,μ’ αυτόν τον ξεπεσμό
ωθειται η κενωνία μας εις πληρη μαρασμό
,θα πρεπει , καπως και ταχειά ,να παύσουν οι αμαρτίες
Καποιος να πει στα θηλεα αυτά : Αιδώς Αιδοίες!
24 Μαΐου, 2007 στις 9:17 πμ
σχολιαστής
Ο Πίπο έβαλε το γκόλ
και ο Κακά τη σέντρα
και οι Εγγλέζοι βρέθηκαν
με μια …πίτσα στα χέρια
24 Μαΐου, 2007 στις 11:31 πμ
Παπούλης
Είναι τυχαίο Νόσφυ μου αιδώς και το αιδοίο
που εύστοχα μας έφερες εις το Χελιδονείο
λέξεις αρχαίες που έχουνε μάλλον την ίδια ρίζα
πώς λέμε πάρτα Τέτα μου και κάνε τα κορνίζα;
ο άνωθεν σχολιαστής το έρριξε στη μπάλλα
ενώ η Τέτα προτιμά ασέλωτη καβάλλα
είναι και ο Πάνος πούβαλε νέα φωτογραφία
Ελένη , Κίρκη και λοιπές , μουνί καλλιγραφία
Νόσφυ μου δεν σε παρατώ μόνο στη Χελιδόνα
και ας λείπει ο Θείος μακρυά , εμείς εις τον αγώνα
το κάλλιστο της ποίησης , και όταν έρθει η Τέτα ,
«τυχαία πέρναγα από δώ» , έτσι για μια ξεπέτα
το άθλιο το σαρκίο μας θα κάψει κουζινέτα
και εις το ρίγκ της ποίησης θα ρίξουμε πετσέτα
24 Μαΐου, 2007 στις 8:34 μμ
Νοσφεράτος
Παπουλη μου τολεγα εγώ και δεν ειναι τυχαιο..
πως μονο υπερηλικες εχουν ηθος ακμαιο
ποτες δεν παρατάν αρχες , δεν αλλαξοπιστούνε
στην Χελιδονα μενουνε και δεν βαρυγκομουνε
24 Μαΐου, 2007 στις 8:55 μμ
Παπούλης
Μες τα βαθειά γεράματα τι θάθελες να κάνω
ευγενικέ Βουρκόλακα και άξιε καπιτάνο
καλά που βάζει ο Πάνος μας διάφορες Ζαχαρούλες
μετέπειτα Χρυσοπηγές , εξώλης Χρυσαυγούλες
και χαίρεται το μάτι μου , αναπηδάει η ψυχή μου
αφού δεν αποκρίνεται κατάλληλα η ψωλή μου.
Στη ποίηση το ρίξαμε στης ρίμας το λειμώνα
τη Τέτα και αν ηράσθημεν , έμεινε η Χελιδόνα
24 Μαΐου, 2007 στις 9:00 μμ
Νοσφεράτος
Πολυ απαισιοδοξο σε βλεπω Ω ! Παπούλη
ολο θε να βρεθεί για σε, κανα μικρο αιδοι(δην)ούλι
κ ι αν ο φαλλος στην Ωρα του δεν ανταποκριθεί
υπαρχουν και σκευάσματα για να ανυψωθεί
24 Μαΐου, 2007 στις 9:02 μμ
Παπούλης
…και βέβαια ορέ Νοσφώτατε το ήθος είναι που μένει
αν και της Τέτας ο νταλκάς είναι βαρύ ντουζένι.
Ποτέ δεν αλλαξοπίστησα καλέ χελιδονίτη
έχω και χίλια κέρατα να κρέμονται στο σπίτι
ταράνδων , έλαφων , βοών και τρυφερών δορκάδων
που είχαν πέσει θύματα Βακχών τε και μαινάδων
Λείπει και ο Θείος μάτια μου να μας παρηγορήσει
καρπουζοπεπονόφλουδες πήγε για να πατήσει
24 Μαΐου, 2007 στις 9:04 μμ
Νοσφεράτος
Στην χελιδωνα ερχονται και μικρα αιδ(ονακ)οια
και που και που, και κανουνε και με παπούδες, Μάκια…
24 Μαΐου, 2007 στις 9:11 μμ
Παπούλης
Όταν ο γέρων εντρυφεί εις της Τετός την άγρα
δεν ωφελούν σκευάσματα ού μην και το βιάγρα
θέλω καρασάκι κόκκινο ή και ρακή σπιτίσια
και μεζεδάκια μάγκικα , σηκωταριά αρνίσια
και όταν στο κέφι θε να ρθώ θα σιγοτραγουδήσω
και τα οπίσθια της Τετός άπαξ θε να τσιμπήσω
τότε βρέ Βαμπιρώτατε ποιός νεαρός με πιάνει
αφού και όντας καθιστός το φτάνω το ταβάνι
24 Μαΐου, 2007 στις 11:48 μμ
Νοσφεράτος
Παπούλιε ,παρατηρηρώ πως στα Ποιητικά
Τα συνεργα σου ορθώνονται μαλλον, πολυ γοργα
αυτό σημαινει εμπνευσιν και ψυχικό βρασμό
αν και παπούς ,δεν φαινεται,να εχεις μαρασμό
Παπου ακου παραπονο που εχω απο τα νιάτα
Τη Χελιδονα αφήσανε και πήγαν στα Λουσατα
Στα σαλονατα,εντρυφουν, της Ναυσικάς τα κάλη
κι εδώ στην Χελιδώνα μας ,αφηκαν ενα χάλι….
Δεν ντρεπονται ,ωρε Παπου και παν στα μεγαλεια
κι αφήνουνε τη ποιηση και την φιλολογια;
πες μου ,ετσι που τα παρατούς και που γυρνάν ασκόπως
Πως θε να δουνε προκοπή ,τι θαπογινει ο τόπος;
29 Μαΐου, 2007 στις 5:24 μμ
Νοσφεράτος
Σα γυρισα απτην Οχρις ,ειπα να μπώ εδώ πάλι
Στην Χελιδόνα γυρισα και βρηκα μαυρο χαλι
οι νεοι τα παρατησαν ,πήραν την κατω βολτα
χορευουνε στις Ντισκοτέκ μαζι με Τζων Τραβόλτα
Με πιάνει μαυρη απελπισιά με πιάνει και μια ζαλη
με αυτήνα την ξετσιπωσιά ,του θράσους πεντοζάλη
π’αφήκανε την ποιησιν και γυρισαν την πλατη
και στην Χελιδονοφωλιά , δεν λένε, πιά Σπολάτη
29 Μαΐου, 2007 στις 6:42 μμ
skoupitsa
Εγώ βούτηξα δίπλα σου να πιάσω ένα κοράν
Όμως εσύ με πέρασες για μαύρο κορμοράν
και μ’ έπιασες απ΄ το λαιμό και μού πες δωσ’ το ψάρι
Στον Αυτοκράτορα το πάνε αυτό οι Σκηπιτάροι
Κι εγώ κάτι εψέλισα περί δημοκρατίας
Μα εσύ μού καταλήφθηκες εκ μείζονος μανίας
Κι είπες πως η αφορμή που ο Αλέξιος ο πρώτος
Έσφαξε τους Βογόμιλους ως εχθρούς του καθεστώτος
Δεν ήταν που λατρεύανε και τον Σατανιήλ
Ή που πολύ γελούσανε με τον Σεσίλ Ντεμίλ
Μα που αποφασίσανε πως όλα τα κοράν
Δεν θα τα τρων οι βασιλείς μα μόνο οι κορμοράν
Και πάψαν στον Αλέξιο να στέλνουν το μεζέ
Κι αυτός τους εθεώρησε πως είν πολύ μπλαζέ
Όλα δε τα υπόλοιπα περί ελευθεριότης
Περί οργίων μαζικών και αιωνίας νιότης
Που εσέ σε γοητεύουνε και θες να μελετήσεις
Μήπως δια του διαβάσματος μπορέσεις και τα ζήσεις
Όλα αυτά είναι ψέματα, σκέτη συκοφαντία
Και του ψαριού η νοστιμιά έκανε τη ζημία
Και τώρα σε παρακαλώ άσε πια το λαιμό μου
Δεν είναι λόγος να πνιγώ απάνω στον ανθό μου
29 Μαΐου, 2007 στις 8:23 μμ
Νοσφεράτος
Σκουπίτσα μου πενταμορφη και πολύ μορφωμένη
με γνωσεις εξαιρετικές και με εκτεταμένη
την κουλτουρα,αχ τωρα μουρθε μια θολουρα
γιατί στις δωκεκαμισυ εβγαλα τραπεζίτη
και το ταξιδι στην Οχρίς μου βγήκε απ’ την μυτη
…
Παρολα ταυτα χαιρομαι που ηρθες στη Χελδώνα
Σκουπίτσα συ πανέμορφη ,των ποιητών κοκώνα
το ποιημα σου χαιρομαι και αν και δεν σε ορωμαι
ορέγομαι τα καλη σου ,κιεντός μου αναρωτόμαι
πώς να ‘ναι απο εμφανιση ,η εξυπνη Σκουπίτσα
μην ειν’ λεπτή ,τσαχπίνικη ως μια σκιουριτσα,
Η μήπως ειναι στρουμπουλή και με μεγαλα στήθη
αρχοντισσα βυζαντινη που των Βαρβαρων στιφη,
αδαμαστη την αφηκαν,εκεί κοντα στη Πρεσπα
οταν εισβαλλανε εκεί το χιλια…Τεσπα!
29 Μαΐου, 2007 στις 9:09 μμ
skoupitsa
Νόσφυ μου περαστικά. Μην κλαις τον τραπεζίτη
Αφού έχεις κυνόδοντες που σπάνε και χαλίκι
Αυτούς εδώ πολύ καλά κοίταξε να φροντίσεις
Σαν να ‘σουν Αμερικανός, υγιείς να τους κρατήσεις
Όμως περιγραφή για με τώρα πώς να σου κάνω;
Που άλλος με θέλει κότερο κι άλλος αεροπλάνο;
Μπορείς αν θες να επισκεφθείς τη φαντασίωσή σου
Νομίζω πως θα κρατηθώ εις την εκτίμησή σου
Μ΄ αν πάλι ως νέος γνωστικός θες την αλήθεια ούλη
Ψάξε και βρες και ρώτησε τον έμπειρο παππούλη
29 Μαΐου, 2007 στις 9:14 μμ
Παπούλης
Δεν σε αφήκα μόνο σου καλέ μου Νοσφεράτε
αν και περάσαν αποδώ πολλοί άξιοι διαβάται
μον η Σκουπίτσα απέμεινε , στολίδι και κορώνα
αυτή είναι η Βασίλισσα εδώ στη Χελιδόνα.
και αν σ΄έβαλε ο Ισίδωρος στη Χελιδών γκιουλέκα
με τη Σκουπίτσα προσοχή , πουν έξυπνη γυναίκα
θε να μας παίζει όλους μας στα δάχτυλα σα ζάρια,
τόχει για σπόρ , να σαλαγά άνδρες , βλέπε γομάρια.
29 Μαΐου, 2007 στις 10:39 μμ
omadeon
Σύντροφοι καλοί, θα πάρω εγώ μια σκούπα
και των φανατικών θα σβύσω τα σούπες-μούπα
που μπαίνουν στην Καλύβα αεράτοι, υπεροπτικοί
με το στόμα γεμάτο μίσος, υπεροψία πνευματική
αφοδεύοντας στο όνομα (πάντα) του υποτιθέμενου Θεού
αλλά όλες τους οι κουβέντες, παπαριές πάντα είναι, παντού
29 Μαΐου, 2007 στις 11:54 μμ
Νοσφεράτος
Ομαντεόν , σε χαιρομαι,σ’ αυτήν την Κενωνια
που καθε Υπο-κειμενο το βάνεις στη γωνια
Και το γουγλίζεις με βιτσιες, το κανεις να ματώνει
Ενώ το υπερκειμενο, ολο και γιγαντώνει
Κι εσυ Παπουλη μου πιστε ,παντα στη Χελιδονα
ολόρθε,Αξιε γεροντα που διακονάς ακομα
Της Ποιησης το υψηλό, και αγιο ποτήρι
και δεν σκορπάς εδώ κι εκεί, να κανεις μπανιστήρι
σαν τς νεαρους που βλεπουνε με υφος ζαβλακωμενο
το, καθε Σλαβας, το νινί ,το ρετουσαρισμένο
30 Μαΐου, 2007 στις 3:22 μμ
Νοσφεράτος
Και πάνω εκει που εκλαιγα τον δολιο μου το δοντι
κι ελεγα: αχ τι κακό με βρηκε και οι Πόντοι
ας μη με δουνε άδοντο, ας μη με βρουν σε χάλι
και επ’ ευκαιρια αρχίσουνε το παλαιό Τροπάρι
Αντις αυτών μου ορμησε ο αιθέριος ο Πάνος
Σαν ναταν κανας Χάζαρος τουρκος ή Μεγας Χάνος
Μου αδειασε την Κεφαλή ,σαν του Τουταγχαμνων
κι ενοιωσα, σαν να δεχτηκα. κλωτσια στων αχαμνών
την περιοχή-
-ασε που με αναγκασε εις πληρη αποχή-
απο της δεσμοφυλακος την εσοχή
(οπου βεβαια εισεδυαν μπαναναι
Η δεσμοφύλαξ αύτη ,αραγε ,ποιά νάναι;)
30 Μαΐου, 2007 στις 9:36 μμ
skoupitsa
Επέρασε τόσος καιρός
Εδώ στη Χελιδόνα
Φτιάξανε τα πουλιά φωλιές
Σωπάσανε τ’ αηδόνια
Και μοναχά του γκιώνη
Ακούγεται η φωνή
Την ίδια αγάπη
Κάθε βράδυ να καλεί
Κι αν σαν τον άνθρωπο
Μπορούσε να μιλήσει
Πότε γυρνά ο θείος
Θα’ θελε να ρωτήσει
30 Μαΐου, 2007 στις 9:55 μμ
Πάνος
Ο θείος μας έστειλε ποστ ρομαντικόν κι ωραίον
και στην καλύβα σύντομα θα γίνει το μοιραίον…
(ήτοι, η ανάρτησις αυτού)
30 Μαΐου, 2007 στις 11:08 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα
31 Μαΐου, 2007 στις 12:09 μμ
Νοσφεράτος
Τωρά πού ερχεται λαμπρό ξανά καλοκαιράκι
Ειν ‘ ετοιμο για το φευγιο και το χελιδονάκι
Αραγε που θε να χαθεί στο τερμα οριζοντων ;
πετωντας πλαι στις ψυχές ζωντων και τεθνεώντων ;
Ποιά τρυφερή φωτια στον ουρανο θα σιγοκαίει
στον ουρανό ,σαν ηλιος ,ή παιδί που κλαιει
ποιό σημαδι-σαν ενα χαδι-θα αφήνει ο Θεός
Ω!χελιδονι πουσουνα της Ανοιξης φρουρός
και θα χυθουμε τωρα στου καλοκαιριου ,τη λησμοσύνη
Στη θαλασσα ,στην απεραντοσυνη
στην μοναξια -πολυβουη -που μας Κυκλώνει
χελιδονάκι πέτα στο ουρανιο αλώνι…
31 Μαΐου, 2007 στις 2:03 μμ
nik-athenian
Ρε συ Νόσφυ. Ανέβασες τα γράδα, το ξέρεις;
31 Μαΐου, 2007 στις 2:07 μμ
Νοσφεράτος
nik-athenian
Σε στίχους οτι πεις , Πλιζ…
(Τού θειου μου τις εντολές, ποτές δεν θα αψηφήσω
της χελιδόνος την φωλιά θα την περιφρουρήσω….)
31 Μαΐου, 2007 στις 3:22 μμ
Νοσφεράτος
Τωρα που το καλοκαιράκι
λαμπει σαν να τανε χρυσό
λυωνεις ,ψυχη μου,σαν κεράκι
σ’ενα δωμάτιο γυμνό…
σαν νούφαρο πλέεις, ψυχή μου
αερικό καλοκαιριού
τώρα,που χανω τον εαυτό μου
στη ζεστη του μεσημεριού
31 Μαΐου, 2007 στις 3:41 μμ
Πάνος
Για δες καιρό που διάλεξε
ο Νόσφυ να μας γράφει
για ζέστες του κακολαιριού…
έξω βροντάει κι αστράφτει! *
Μα η ψυχή του ποιητή
δεν έχει το θεό της
και μόνη της φαντάζεται
πώς είναι ο καιρός της.
Μπορεί και στην καλοκαιριά
που ο τζίτζικας θα σκάζει
και κάθε άνθρωπος απλός
θα βλαστημα, θα βράζει,
ο Νοσφεράτος – ποιητής,
μ’ έναν καιρό δικό του-
βλέποντας πως χειμώνιασε
να ψάχνει το παλτό του…
—-
* Στη Βόρεια Χαλκιδική, τ΄ωρα που γράφω το σχόλιο – δεν ξέρω τι γίνεται στη Μπουγατσαδούπολη.
31 Μαΐου, 2007 στις 9:37 μμ
Παπούλης
Νόσφυ μου διπλοφτέρουγε , με τα γαμψά τα νύχια
που των θηλέων τα μυστικά γνωρίζεις και τα μύχια
ακόνισ τα δοντάκια σου , παράγγειλε και πίτσα
στη Χελιδόνα εφάνηκε η ευειδής Σκουπίτσα
Και αν έχεις κάψες πρωινές και βραδυνές ορέξεις
εις τη μπανιέρα σούμπιτος συστήνεται να τρέξεις
αφού το χέρι της Σκουπός καπάρωσεν ο Θείος
θάναι άσκοπος και βαρετός ο εδικός μας βίος
1 Ιουνίου, 2007 στις 2:49 μμ
Νοσφεράτος
Το ποιημα που εγραψες Πάνο αγαπητε
αππεδειξε περιτρανα μια νεα βεριτέ,
οτι εις το διαδικτυο ψευδαισθηση παρόντος,
αποτελει η συνύπαρξη του κάθε Μπλογκο-όντος
θελω να πώ, πως νομισες, πώς ειμαστε μαζί
και επειδη σου εβρεξε, εις την Χαλκιδική
το ιδιο θα συνεβαινε και εις θεσσαλονική
οπου εσκαγε τζιτζικας και εβογκούσε η Νικη*
απο την καψα,και ιδρωνε το θειο της το σωμα
για να κρυωσει ,ανοιγε μιας κοκας κολας, πωμα
και επινε αχορτογα, λουζοτανε με κολα
και ελεγε ενας μερακλής: Νίκη μου βγαλτα ολα
*φιλενάδα με τη Τέτα
4 Ιουνίου, 2007 στις 2:54 μμ
Νοσφεράτος
Ελλάδα
των απορριματων
σπαταλημένη
σαν ζωή ,στην ακρη,
παρατημένη ,
ή παρατετεμένη
Αγωνια
που διασκεδαζει
και (δηθεν ) Μορφαζει
απο ευχαριστηση ή και Ανια
ή Αγχωμένη Μαλακια
Ελλάς
Της Ιστορίας
Της Υστεριας
Ελλάς του Μόχθου
Ελλάς του Ρόγχου…
Ελλάδα των περιττωμάτων
Ελλάς μοναχικών πτωμάτων…
4 Ιουνίου, 2007 στις 4:14 μμ
Παπούλης
Νόσφυ μου ακαταπόνητε , τση Χελιδώς μπουντέλι
αν η Πατρίς αναζητεί σωτήρα και τον θέλει
σε εσένα φίλε θα τον βρεί με τους λευκούς οδόντες
γι αυτό και οι πολιτικοί εκτάκτως συνελθόντες
Θα σε αναγορεύσουνε το Εθνικό Βαμπίρ
και συ ματαίως θα τύπτεσαι ως βασιλέας Λήρ
4 Ιουνίου, 2007 στις 8:30 μμ
Νοσφεράτος
Μονάχα εσύ εμεινες, Παπούλη μου πιστός
εδω στης Χελιδονοφωλιας το θειο φως
κι εγώ γυρνώ σαν και τον Ληρ ,ντυμένος με κουρελια
ενώ οι Ελληναρες μας χορευουν τσιφτετέλια
στο καφενείον η Ελλάς δεν θελουν τα βαμπίρια
μονάχα των πολιτικών να κανουν τα χατιρια
4 Ιουνίου, 2007 στις 8:54 μμ
Παπούλης
Εδώ είμαι Νοσφώτατε πίσω στη Χελιδόνα
ομού να συμμαχήσωμε στον ευγενή αγώνα
στα άλλα πόστ επικρατεί ομίχλη και αντάρα
και ο νεοτάξ να τρώγεται με κάθε Ελληνάρα
Βέβαια αν το καλοσκεφτείς όλα δεν είναι ίδια
εις τον αφρό βολτάρουνε λαβράκια και σαφρίδια
έχει και βάθος αρκετό να ψάξεις και να ζήσεις
απόψεις , προβληματισμούς για να αναδιφήσεις
Αυτό που σφόδρα με ενοχλεί , αγρίως μου τη σπάει
είναι το ύφος μερικών όπου μαγκιά πουλάει
γι αυτό και αύθις έρχομαι εις το Χελιδονείο
στη τρομερή αγκάλη σου , βρέ χάσαμε το Θείο..
4 Ιουνίου, 2007 στις 9:08 μμ
Νοσφεράτος
Αν το καλοσκεφτεις Παππου εδώ στην Χελιδονα
εχουν τεθει τα ορια σε κάθε αλαζόνα
και μονο που αναγκαζεται να εκφραστεί σε στίχους
τίθεται περιορισμός στους μαλακίας, ηχους…
Γιατί τι αλλο, απο απεμεινε για τον πολιτισμούς
παρα κανόνες να τεθουν και περιορισμούς
σε καθε αμετροεπειες και καθε αταξιες
ωστε να χαλιναγωγηθούν οι οποιες υπεροψιες….
4 Ιουνίου, 2007 στις 9:32 μμ
Ασμοδαίος
Παπούλη, Νόσφυ και λοιποί για δείτε τι συνέβη
πως τις ελευθερίες μας τις ρίχνουνε απ’ τη στέγη
σντουπ κάτω για να σκορπιστούν, να γίνουνε κομμάτια
μονάχα για να χαίρονται του Άδωνη τα μάτια.
Γι’ αυτό κι εγώ διατελώ εις τας επάλξεις μένων·
θέλω να κράξω δυνατά: «Ελλάς Ελλήνων Λογοκριμένων».
4 Ιουνίου, 2007 στις 9:40 μμ
Παπούλης
Νόσφυ μου σεβαστότατε Χελιδονηγερέτη
πολιτισμοί χρειάζονται ανεκτικό ηγέτη
όχι κανόνες αυστηρούς και ήθη αυστηρά
αλλά ανεκτικότητα και εδάφη ανθηρά
και αν κάποιοι υπεροπτικοί εν αμετροεπεία
θέλουν να ξαναφέρουνε τη μαύρη σατραπεία
υπάρχουν τρόποι για να μπούν ξανά εις το ντορό
διότι ανελλήνιστοι δεν είμεθα θαρρώ
4 Ιουνίου, 2007 στις 9:43 μμ
Νοσφεράτος
Καλως τον Ασμοδαιο μας, Αγγελο στιχοπλοκο
Αγαπητε, εις την Ελλάς ,τον καθε δολοπλόκο
τον κανουνε λογοκριτή τον κανουν Χωροφυλακα
κι αφου αναγορευσουνε εις παραδοσεις, Φυλακα
αυτός φουσκώνει και ριγούν, ολοι οι τσομπαναραιοι
που εκπολιτιστικανε, γιναν αφενταρεοι
αφήνουν Μερτζειο μύστακα και με βαρύ το υφος
πάνε και μονολογουν, μπροστα στο μεγα πληθος
»’ Ακουστε με ακουστε με ω σεις Καρακιτσατοι
Δεν ειστε πιά αγραμματοι ! ειστε πολύ μοδατοι…
Καθε τσογλάνι αγαλμα , καθε μαγκια κι αξια
εμπρος να απαλλάξουμε αυτήντην κοινωνια
απο τους Νεοταξικους τους Λιακους, καλιτεχνες
και να επαναφερουμε τας Κιτσαριας Τεχνες…»
4 Ιουνίου, 2007 στις 10:11 μμ
Ασμοδαίος
Άγγελο μ’ είπες Νόσφυ μου ή δεν ακούν τ’ αφτιά μου;
Δαίμονας, ρε Βουρκόλακα, γ**ώ την γκαντεμιά μου!
Δαίμονας είμαι νεοτάξ, ταπαίρνογλου, προδότης,
τ’ soros υπάλληλος καλός*, καθόλου πατριώτης.
—
*δεύτερη δουλειά γιατί ο Satanas μας έχει με το βασικό…
4 Ιουνίου, 2007 στις 10:20 μμ
Satanas
😈
4 Ιουνίου, 2007 στις 10:21 μμ
Νοσφεράτος
Μα εννοουσα, Ασμόδαιε, του Σκότους Αγγελούδι
Κι οχι Χριστοδουλειο (γιοσακο) κοπελούδι…
Σορρυ αμα σε προσβαλλα ω! Σκοτεινό Γιαβριμ
Ω! συ γεναιοψυχε ,διαολων Χερουβειμ
4 Ιουνίου, 2007 στις 10:24 μμ
Satanas
😈 😈
4 Ιουνίου, 2007 στις 10:45 μμ
μαθητριούλα
Η καλή μου η δασκάλα
με σταμάτησε στη σκάλα
κι έψαχνε να δει
καθαρό αν φορώ βρακί
Μα ήρθε ο Διευθυντής
και τής είπε «δεσποινίς
τι τής κάνεις της μικράς
και στην σκάλα την κρατάς;»
εδώ είναι κρεμασμένη
η ωραία μας σημαία
δεν μπορείς εδώ να κάνεις
τέτοια πράγματα μοιραία
κι αν εσύ θέλεις να μάθεις
καθαρόν αν έχει κώλον
φρόντισε μην διαπράξεις
περιϋβρισιν συμβόλων
4 Ιουνίου, 2007 στις 11:10 μμ
Ασμοδαίος
Δεν με επρόσβαλες εσύ αγαπημένε Νόσφυ
μόνο αυτός ο Satanas που ξέχασε τον Όφι
που ήταν κάποτε αυτός ίσαμε να ψηλώσει,
να γίνει άρχοντας της Hell, να αποκτήσει γνώση,
δαιμόνους να εκυβερνά, ν’ ανάβει τα καζάνια
και δίνει μόνο βασικό σ’ όλους εμάς· φιντάνια
μας εθεωρεί και αγριεύει κιόλα
κι εμείς ευρά δεν έχουμε ούτε για coca-cola!
😈
Θεία, για άφηστα αυτά με τα πολλά τα νικ σου
άντε στη σκάλα πήγαινε και κοίτα το βρακί σου.
Και πρόσεχε τα σύμβολα, μην τα περιυβρίζεις
και τα παιδιά του Άδωνη μην τα πολυτσιγλίζεις
τι είναι και συμμαθητές στο ίδιο το σχολείο
δεν ξέρουν -τα μικρούλια μου!- τι ‘ν’ το χελιδονείο!
4 Ιουνίου, 2007 στις 11:58 μμ
Νοσφεράτος
Βουλγαρακη Βουλγαραάκη
Με φαλακροκεφαλακι
και την πονηρη σου οψη
απο του σπαθιου τη κοψη
βουλγαράκη βουλγαρακη
Ρειτζερ και Κενταυράκι
και πολυ πολιτισμένε
Σα δεν ντρεπεσαι καυμένε
μετα τις υποκλοπές
και μετα απαγωγές
να μας κανεις τον ωραιο
και τον Βουλγαρομοιραιο
με πολιτισμό να μπλεκεις
και τ αρ…δια μας να πλεκεις
να μιλάς γι αισθητική
λες και εχεις κι απ’ αυτή
οσο δε για τις αρχές σου
μοουρχεται να πώ αντε .χ.. σου
5 Ιουνίου, 2007 στις 1:48 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Σκουπιτσα!
5 Ιουνίου, 2007 στις 2:24 μμ
Παπούλης
Θείο , το είδα το παιδί που γύρισε στη στάνη
πήγε στη Λέσχη Μπιλντεμπεργκ λοβοτομή να κάνει
μα αυτοί τον εξετάσανε με προσοχή μεγάλη
φίμωση διαπιστώσανε στο κάτω το κεφάλι
Ψάχνει το Σούη για να βρεί να κάνει θεραπεία
γιατί δεν το δεχτήκανε εκεί στη σατραπεία
του κάνανε μαθήματα εκεί στην ομογένεια
ήταν ο μύστακας μικρός και άχρηστα τα χτένια
Νόσφυ μου επανέκαμψε ακμαίος Μη-κρασιάτης
του Έθνους υπερασπιστής ακούραστος εργάτης
αλλα εσύ τα δόντια σου μη τρέχεις να ακονίσεις
αν τέτοιο τρυφερό λαιμό θα πρέπει να ξεσκίσεις
5 Ιουνίου, 2007 στις 2:46 μμ
Νοσφεράτος
Ποτε μου δεν θα πειραζα τα Ασιατικά καυμένα
Μη τάχα σαν κι εμένα
δεν εχουνε ψυχή ;
Μηπως κι ο Μικρασιατης μας που πήγε στην Κωλούμπα
και γυρισε απ’ Αμερική κι εκανε Κωλοτούμπα
κι εβαλε μερικά κιλά και γυρισε εδω μεσα
δεν δικαιουται και αυτό να λεει Χεσε μέσα…
Παπούλη ολες ου ψυχες εχουνε καλωσυνη
ως και οι Μικρασιατικές ,στην απεραντοσυνη
του Συμπαντος μας και αυτές εχουνε μια θεση
και δεν μπορεί ο καθε εις , αδίκως να τους χεσει …
5 Ιουνίου, 2007 στις 3:03 μμ
Νοσφεράτος
Η Ζωή (Η Μηπως την λένε Οζα;)
πως τινάζεται ή σερνεται ,χορευει
αλλοτε βαρετή αλλοτε ζωηρή ,και ειναι κοκκινη σαν
αιμα ,ενώ απο κατω της κυλουν ποταμι, δακρυα νεκρών ,ψυχες προς βρωσιν
και ,απο πάνω , η ζωή κυλά
αλλοκοτη,
ασχημη ,
Ομορφη ,
πλανευτρα
οπως τριζοβολουν τα ξυλα στο τζακι
κι αργοσαλευουν οι φυλλωσιες
και το κυμα ξεπά ή (αλλοτα)γλιστρα στο σωμα μας σαν χαδι
ή οπως ρυτιδιαζει εκείνη η αιωνια φωτια που αναβει με μετρο και σβυνει με μέτρο…
5 Ιουνίου, 2007 στις 3:18 μμ
Παπούλης
Μα δις εν τω αυτώ Νόσφυ μου ποταμώ ουκ αν εμβαίης
και αν είσαι και του Κλούζ ο φημισμένος μπέης
και της Τρανσυλβανίας δια βίου οσποδάρος
εν Ηρακλείτω αδελφέ , θε να πεθάνει ο Χάρος
5 Ιουνίου, 2007 στις 3:46 μμ
Νοσφεράτος
Δεν ειν΄τυχαιο αδελφε: εις Ηρακλειτειον ρεί
οφειλουμεν αναστασιν του θεου Οσιρί….
Που εις τον Νειλο εριξαν , φρικτα διαμελισμένο
και με την χαριν γυναικών, εφτιαξαν ενωμενο
Ετσι η ζωή -γλυκεια ζωη -που αλλοι την λένε κι Οζα
οσο κι αν φαινεται σκληρή, ειναι πολύ γουστόζα…
Ενέχει και ανατροπές , και θάματα κρυφά
ελπίδα ,θλίψη θάνατο κι αναστασης χαρα
(Μου θυμιζει βεβαια ποιηματακι κατηχητικου…ελπίζω να με γλυτώσει ο Οσιρις …)
5 Ιουνίου, 2007 στις 3:49 μμ
Μικρασιάτης
Παπούλη μας παπούλη μας
εσύ εισαι το χερούλι μας,
στριγγάς όσο γυρνάς
βρε τι καλός παραμυθάς!
Αχ παπούλη μου τα νιάτα σου τα έχασες
και ακόμη το μυαλό σου σε τάξη δεν έβαλες
τα πόδια σε κουράστηκαν απ΄τις διαδηλώσεις
η γλώσσα εξηράνθηκε με τις πολλές δηλώσεις
Αλλοίμονο παπούλη μου τι αχάριστος είναι η νεολαία
το γραπτό σου να μην έχουν κάνει ακόμη μια παντιέρα
αχάριστοι γελάνε με σένα και λένε τι φάση έχει ο φουκαράς
όταν γεράσει ο λύκος, γίνεται των σκυλιών ο μασκαράς.
5 Ιουνίου, 2007 στις 3:58 μμ
Μικρασιάτης
Α ρε Νοσφεράτε Νείλος που σε έχει φάει
τετοια ακράτεια των ούρων, τι έχεις πάθει;
Τουλούμπα μεγάλη σου φέρνω απο Κολούμπια
να φας και να στεριώσεις μπας τον θάνατο γλυτώσεις.
Σ’ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Με το κουταλί μου τα δίνεις και με την χουλιάρα μου τα παίρνεις.
5 Ιουνίου, 2007 στις 4:01 μμ
Ασμοδαίος
😈 ΟΧΙ ΤΗ ΧΕΛΙΔΟΝΑ! 😦
5 Ιουνίου, 2007 στις 4:12 μμ
Παπούλης
Πρόσφυγος έπεσα ο φτωχός εις τη καλύβα θύμα
πούχει το λόγο κοφτερό και άψογη τη ρίμα
επεδειρόμενος θρηνώ φοβούμενος το βρυχηθμό
του φιμωμένου , και θαυμάζω τον ρυθμό.
mikrasiat αν δεν μπορείς τη ρίμα να τηρήσεις
στη Χελιδόνα δεν μπορείς έστω και να φτουρήσεις
εδώ δεν είναι Μπίλντεμπεργκ , ούτε η ομογένεια
και το Κωλούμπια , πρέπει νάχεις ντουζένια
5 Ιουνίου, 2007 στις 4:21 μμ
Νοσφεράτος
🙂 🙂 🙂
5 Ιουνίου, 2007 στις 4:41 μμ
Μικρασιάτης
Παπούλη σε φαντάζομαι με κοντό μπαστούνι
βοήθεια να χρειάζεσαι πίνοντας το ματζούνι,
με πυελοδοχείο δίπλα σου τις νύχτες να περνάς
και βιάγρα στην ρίμα σου απο μένα όλο να ζητάς.
5 Ιουνίου, 2007 στις 4:46 μμ
bioannis
Για την ακράτεια και για τα ποτάμια ούρα
μικρασιάτη μου είχα εκείνη τη φαγούρα…
απο το άλλο ποστ στο έφερα για νά το εκτιμήσεις,
για το κολούμπια πάγαινε και εμας να μας αφήσεις
δουλειά δεν είχε ο διάολος γαμούσε την κοτρώνα
μην μαγαρίζεις πρόσεξε, εδώ στη χελιδώνα.
Νάσαι πολύ προσεκτικός στο χιούμορ και εις την ρίμα
και αν δεν σου βγαίνουν και τα δύο, μην κάνεις ούτε βήμα
5 Ιουνίου, 2007 στις 4:47 μμ
Μικρασιάτης
Τι γριγκελάρισμα είναι αυτό το «ντουζένια»;
Βάλε λίγο φρένο παπούλη, σπνιάρεις τα γουίλια σου και μυρίζει όλη η χελιδόνα.
5 Ιουνίου, 2007 στις 4:57 μμ
Μικρασιάτης
Γιάνννη μου παλουκάρι μου του Σόρου σας καμάρι
Κεμάλ μας ερωτεύτηκες, κι έμαθες στο ραχάτι
Δεν δίνω γρόσι τούρκικο στην γνώμη την δική σου
μια κι η Ρεπούση πέρασε μάπα μέσα στην κεφαλή σου.
Μάπα = σφουγγαρίστρα
5 Ιουνίου, 2007 στις 6:41 μμ
Παπούλης
Μη-κρασιάτη λέοντα και φοβερέ γκιουλέκα
βάλε εις το μουστάκι σου διπλή δόση μαντέκα
βάλε και φοβερή κραυγή να φεύγουν οι Μουρτάται
και όλος ο κόσμος έντρομος για σε να διερωτάται :
«Τι παλουκάρι είναι αυτή και τι φωνή μεγάλη
τοιούτοι νέοι δοξάζουνε του Έθνους την αγκάλη »
γιατί δεν καταλάβανε πως η φωνή που βγάζεις
είν όταν στου Ισίδωρου τη μαχαιριά στενάζεις
Βλέπω εγύρισες εδώ πολύ νταβραντισμένος
στους γέροντες να επιτεθείς με όλο σου το μένος
αλλά στο είπα και άλλοτε και πάλι σου το λέω
πρόσεχε πως χειρίζεσαι το κινητό σου ουραίο
5 Ιουνίου, 2007 στις 6:43 μμ
Παπούλης
Να διορθωθεί :
Τι παλουκάρι είναι αυτό και τι φωνή μεγάλη
5 Ιουνίου, 2007 στις 7:00 μμ
Μικρασιάτης
Ουκ λάβεις παρα του μη έχοντος ως οι μόνοι έχουσι κινητά ουραία
πολιτικοί μαρξιστές δεινόσαυροι και νεοφιλελεύθερα νεοαταξικά αρουραία
Εκτός κι αν κατα λάθος έλαβες στην χείρα ονειρευόμενος
Γιαμάχα εξωλέμβιο το κινητό ουραίο και πάντα φανταζόμενος
ημίγλυκο ατύχημα της Γιαπωνέζας το αιχμηρό μηραίο.
5 Ιουνίου, 2007 στις 7:01 μμ
Ο θειος Ισιδωρος
Που γυρναγες ρε ασωτε κι ειχαμε ανησυχια
μη σε συνοστησε κανεις σε καμια παραλια.
5 Ιουνίου, 2007 στις 7:12 μμ
Παπούλης
Στην ομογένεια ήτανε θείο συνωστισμένος
μα όταν το κατάλαβαν πως είναι φιμωμένος
τούκαναν κούρα εντατική εκεί εις το Κωλούμπια
να σκάβει τον εβάλανε για κάτι αρχαία τούμπια
ήλθε στη χελιδόνα μας ρίμα να θεραπεύσει
έίναι κομμάτι δύσκολο , ες Κόρινθον να πλεύσει
μα τώρα που εφάνηκες σε σένα τον αφήνω
να κάνω χάζι θέαμα διαστροφικό και φίνο
5 Ιουνίου, 2007 στις 7:24 μμ
Ασμοδαίος
Μικρασιάτα νεαρέ, δεν ξέρω πώς την είδες,
κι ούτε με νοιάζει διατί ανάποδες επήρες!
Μονάχα θέλω να σου πω: για μάζεψτα και φύγε
αν δεν μπορείς ριμάροντας να γράφεις, ρε φίλε,
δίχως να κάνεις θερινό ‘φτο το χελιδονείο,
γιατί για μας τους γέροντες είναι σα καφενείο
που ρχόμαστε συχνά-πυκνά να πιούμε χαμομήλι
κι όχι βρισιές να γράφουμε σε μήκος κάνα μίλι.
Γι΄αυτό θερμά παρακαλώ άσε μας στο ΚΑΠΗ
να μη σου επιβάλλουμε ποινή Χαμμουραμπί.
—
PS: Ρε γ*τ, αφού αγαπάτε τη γλώσσα, γράψτε τα σωστά: «ουκ αν λαβ*οι*ς…»
5 Ιουνίου, 2007 στις 7:45 μμ
Μικρασιάτης
Τσίμπησε και ο Ασμόδαιος με το Ουκ λάβεις
της γλώσσας της Ελληνικής έγινε χαμάλης
Ερωτα ακόμα έχει με την αρχαία καθηγήτρια ωραία
που του έδειχνε αστράγαλο και χτύπαγε ρομφαία.
Τα χέρια του Ασμόδαιου ζωγραφισμένα χαραματιές κλειστές
τι βίτσιο η φιλόλογος την γλώσσα να του μάθε με κάτι αρπαχτές
Αυτή η καθηγήτρια με τα πολλά προσόντα και τις κρυφές χαρές
σαν Ρενουάρ πίνακας γεμάτη ομορφιές πολύχρωμες πια σκιές.
5 Ιουνίου, 2007 στις 7:55 μμ
Πάνος
Όπως δεν πρόκειται ποτέ μπατίρης να τον δώσει
τον οβολό – κι ο Χάροντας να τον διεκπεραιώσει
έτσι δεν πρόκειται ποτέ να βγάλει φίνο ποί’μα
άνθρωπος που ζορίζεται να φτιάξει μία ρίμα.
Γι’ αυτό οι γέροντες εσείς* να είσθε επιεικείς
και με τους νέους ποιητάς γαλήνιοι, γλυκείς.
Παίξτε την πρέφα ήρεμα, μαστορικά το τάβλι
– να ξέρετε, δε γίνεται κλαρίνο το σουραύλι,
και πάρτε το απόφαση πως δεν υπάρχει τρόπος
ο Μικρασιάτης να γενεί μια μέρα στιχοπλόκος…
Αφήστε τον, όπως μπορεί ο δόλιος να κινείται
τραύμα απόρριψης, ξανά, μην του δημιουργείτε!
Και κάτι άλλο θα σας πω, ν’ ακούσει η ανθρωπότης
εσχάτως, φίλοι ποιηταί, μας πέφτει η ποιότης
κι η χελιδόνα θα γενεί στο τέλος σκέτη κάργια
– όλοι μας ας προσέξουμε! Όλους βαρούν τα σκάγια!
Θα έρθει κι ο Ομαδεών για να μας κάνει τρανς
και θα του βγαίνει τσάμικος, με τέχνη αν δε βαν’ς
τις συλλαβές, τον τονισμό, τις ρίμες και τις λέξεις.
Πλούσια η γλώσσα μας θαρρώ – μπορείς να τις διαλέξεις!
—-
*Ισίδωρος, παπούλης, Ασμοδαίος, Νοσφεράτος, Σατανάς & Σία…
5 Ιουνίου, 2007 στις 7:56 μμ
Μικρασιάτης
Παπούλη μας και συ θύμα της Ρε-πούσης
μάπα τον εγκέφαλο σου έκανε η κρούση
με το βιβλίο της 6ης τάξης η κόρη απο Σορμπόνη
ξέχασε να βάλει θηλειά στην δική της την αγχόνη
αλλά έτσι είναι, κάποιος τελικά θα πει μυλαίδη, αγαμίες τέλος
και θα καρφώσει την κυρά παρθένα σαν Γουλιέλμου βέλος!
5 Ιουνίου, 2007 στις 8:05 μμ
Μικρασιάτης
Εμείς Πάνο μου μεγαλώσαμε σε άλλες εποχές,
το βλέπω την ρίμα δεν υποφέρεις ,
δεν χρειάστηκε να γράψουμε πολλά στις καλές,
αλλά ένα βλέμμα έφτανε να σέρνεις,
και τα κορίτσια των γερόντων* πέφταν ανθών πορτοκαλιές.
*Ισίδωρος, παπούλης, Ασμοδαίος, Νοσφεράτος, Σατανάς & Σία…
5 Ιουνίου, 2007 στις 8:16 μμ
Παπούλης
και ο Πάρις ήτανε θαρρώ και αυτός Μη-κρασιάτης
στη Τροία συνωστίστηκε ,των κοριτσιών δραγάτης
είν μόνο ο Ισίδωρος καλό μου προσφυγάκι
στην Έφη Θώδη μοναχά να ρίχνεις το καμάκι
Ποιός σούπε βρέ αθεόφοβε , χαμένε μες το πούσι
πως κέφι μου εκάνανε τα σκέρτσα μιας Ρεπούση
σε μύρια όσα διαφωνώ με Νόσφυ ή με Σούη
αλλ’ έχω στέρεο άλλοθι της ποίησης το χούι
5 Ιουνίου, 2007 στις 8:41 μμ
Νοσφεράτος
Της ποιησις η μυστική γωνια ανεκαλύφθη
κι απο την Μικρασιατικήν επέκταση καλυφθη
ω! Χελιδονια!!! οι ομορφιες του βιου εχουν τέλος
Οταν του Πάρη σ’ουρχεται φαρμακωμένο βέλος…
Οταν βουτά τα βέλη του, στου Μικρασιατη, χόλο
κι οταν κτυπτα τις πτερνες σας ,με αμετρο τον δόλο
κι εχει ατοφια χαρα ,νομιζει φτιαχνει ποιημα
Λαβωνεται θανασιμα η τεχνη και η ρίμα….
Γιατί κατεχει μυστικά ο ΜικραΚωλουμπιανος
δεν ειναι απλά κανας εθνολαικιστηςρουφιανος
Διδαχθηκε τεχνας πολλάς εκει στας Κωλουμπίας
Του τις διδαξαν, Αραβες φορώντας Κελεμπίας……
5 Ιουνίου, 2007 στις 8:50 μμ
Μικρασιάτης
Καλός βγήκε τελικά ο Παπούλης.
Λίγο πολύ κυρούλης.
Ο Νοσφεράτος όνομα και πράγμα,
μεγάλος τσαρλατάνος.
Αμερικάνοι κι Άραβες δεν του πάνε
Τούρκους θέλει να του την φοράνε (την κελεμπία).
5 Ιουνίου, 2007 στις 9:49 μμ
Χορωδία Συγχλισμένων Σερβίδων
Είναι βαρύ τ’ απόγευμα
Σύννεφα στο βουνό
Φτιάχνουν έναν αλλόκοτο
Και σκοτεινό χορό
Οι σκούπες που μαζεύτηκαν
Για ν’ αποχαιρετήσουν
Της Χελιδόνας τη φωλιά
Προτού να την αφήσουν
Μοιάζουν σαν να μαδήθηκαν
Από μυστήριο ξόρκι
Σαν γάτες που βραχήκανε
Σε άγριο ανεμοβρόχι
Γι αυτό ν’ αποδημήσουνε
Σκεφτόντουσαν εγκαίρως
Πριν να γεμίσει ο ουρανός
Από σαλάμια αέρος
Καθώς η ρίμα Κέρβερος
Δεν ήταν να γαβγίσει
Και έξω απ΄ τη φωλίτσα τους
Τ΄ άμετρα να κρατήσει
Μα σαν πιάσαν τη σκούπα τους
Κι ανέβηκαν ψηλά
Στη χελιδόνα ρίχνοντας
Την τελευταία ματιά
Τους λέει εκείνη η κοντή
Που’ ταν ο αρχηγός τους
Αν φύγουμε κορίτσια μου
Θα γίνει το δικό τους
Θα κάνουν την ωραία φωλιά
Ένα μπακουρομάγαζο
Που μέσα του θα χώνεται
Το κάθε παρατράγουδο
Τι κι αν μας περιφρόνησε
Ο μέγας εραστής
Και πέσαμε εμείς ανάσκελα
Χαμαί και καταγής;
Ή θα τον απαγάγουμε
Μαζί μας να πετά
Ή πίσω του να τρέξουμε
Κι ας μη μας προτιμά
Υπάρχει δε και η εκδοχή
Αντί για νυχτερίδα
Γατούλη να τον κάνουμε
Μα με κομμένα …νύχια
Ψαράκια η πιο όμορφη
Από μας να τον ταΐζει
Κι αυτός ο χοντρομπεγκεμότ
Γλυκά να γουργουρίζει
Ύστερα αποτραβήχτηκαν
Απόφαση να λάβουν
Για χάρη του αν θα μείνουνε
Ή θα τον απαγάγουν
Και πύκνωσαν τα σύννεφα
Στο σκοτεινό βουνό
Λέτε να αποφασίσουνε
Κάτι πολύ κακό;
5 Ιουνίου, 2007 στις 9:56 μμ
Πάνος
Ο Νοσφεράτος προκαλεί εις τα θήλεα εθισμό
– οπότε τζάμπα γίνεται σύσκεψις εις το βουνο…
5 Ιουνίου, 2007 στις 10:01 μμ
Πάνος
630 σχόλια έπιασε η χελιδόνα, ποιηταί!
Θα φτάσουμε τα 1000; (ποτέ μην πεις ποτέ…)
6 Ιουνίου, 2007 στις 12:09 πμ
Μικρασιάτης
Never Say Never Again
If time itself was his demeanor
There’d be no sunlight or a glimmer
Of sunlight landin on the street
Nesferatou’s enemy is to be clean
It’s dark! Watch out people!
Nosferatou hunts, he isn’t free.
Maybe that’s never
But never say never
As you walk by, randy as a goat
his teeth shine of mischief
Maybe that’s never
But never say never
I might like you better
If you started a diet now.
Maybe that’s never
But never say never
There’s no easy way to lose weight
Too much blood is such a pain
Maybe that’s never
But never say never
6 Ιουνίου, 2007 στις 12:32 πμ
Νοσφεράτος
Mou fainetai den sou ‘meine myalo oute koukoutsi
meta pou se etroumoxe o Americo Vespoutsi
6 Ιουνίου, 2007 στις 12:40 πμ
omadeon
Αμερικανασιάτης! 🙂
6 Ιουνίου, 2007 στις 1:23 πμ
bioannis
Ξέρει και αγγλικά
την τάξη κατακτά
τι κρίμα να φοβάται τόσο την Τουρκιά !
Τους άραβες ζητά
Γιατί είναι πιο καλά
Τι κρίμα που του έμαθαν να κρύβεται καλά!
Βλέπω σου καλάρεσε στας μακρινάς τας ΗΠΑς
Και φόβος πάλι σ’ έπιασε με αυτά τας τουρκικοπίπας…
6 Ιουνίου, 2007 στις 1:24 πμ
Παπούλης
Τέτοια μεγάλη ποιήση δεν έχω ματαδεί
στου Έζρα Πάουντ τη γλώσσα νάχει ξαναγραφεί
γι αυτό και θα προτείνω ευθύς να βραβευθεί
με το βραβείο Πουλ-ιτζερ και να συνωστισθεί
Εδώ μη-κρασιάτη μου δεν είναι ομογένεια
και των παπάδων αγγλιστί να ευλογούμε γένεια
εδώ παλουκαράκι μου είναι η Χελιδόνα
ειναι Σκουπίτσας η φωλιά που άδει σαν αηδόνα
τα αδιέξοδα της ύπαρξης δω κάτω μελετούμε
πίνωντας το κρασάκι μας συχνά μονολογούμε
με τέτοια αυτοπεποίθηση εδώ δεν έχεις κλίση
για άλλα κατορθώματα η μοίρα σ’ έχει ορίσει
αφού αυτή η φίμωση είναι σημάδι θείο
ευγνωμοσύνη να χρωστάς εις το καλό το Θείο
που φρόντισε από μικρό να διαπαιδαγωγήσει
το άξιο προσφυγόπουλο να μη παραστρατήσει
6 Ιουνίου, 2007 στις 1:25 πμ
Satanas
Εκ Κωλουμπίας
ή εσπερίας,
ιδία γευσις
αηδία γευσις…
6 Ιουνίου, 2007 στις 1:55 πμ
Νοσφεράτος
αυτή η γευση Σατανά, η γευσις Αηδιας
Μου φαινεται ξαναρχεται εδώ εκ Κωλουμπίας
οπου εμεταναστευσε το αξιο παλληκαρι
ομως ξαναρθε πάλι εδώ (να πάρει ενα παπ ..ρι)
παρά την γνωσιν σφαιρικήν για θέματα του Κώλου
για καθε ημισφαιριον του μερους ή του ολου
αλλίμονο! δεν εβαλε μυαλο εις τας Κωλουμπας
οπου τον εταιζανε, μάλλον μόνο Τουλούμπας
Σ΄Αμερικάς και Φλωριντας και Δυτικάς Ινδιας
Η γευσις μικρασιατη μας θα μενει ,Αηδίας
6 Ιουνίου, 2007 στις 2:18 πμ
Νοσφεράτος
Ελατε Γουρουνια τουΔυτικου Πολιτισμου
Φατε περισσοτερο Λίπος
Φατε Φατε περισσοτερο μαρμαρωμενο Φιλετο περιισοτερο Χοιρινο
gravy!
Εμπλουτιστε το με σαλτσα ,τηγανιτό κοτόπουλο
σε λαδι που κοχλαζει
Μεταφερετε το ψιχαλιστα σε γκρι κλιματα ,χιονισμένα με
αλάτι
Μικρα αρνια σκεπασμένα με μέντα ψημενα σε παιδάκια
γαρνιρισμενα με πατατες φουρνου μουσκεμένα με βουτυρο…….
6 Ιουνίου, 2007 στις 2:29 πμ
Νοσφεράτος
Τζακ Κέρουακ πέθανε στις 21 του Οκτώβρη του 1969
Σήκωσε τα χέρια
και έγραψε ότι η υφήλιος δεν υπάρχει
και πέθανε για να το αποδείξει.
Πανσέληνος στο Όζον-Παρκ
Λεωφορείο τρέχοντας μέσα στο σούρουπο
για το Μανχάτταν.
Ο Τζακ ο Μάγος μέσα
στον τάφο του στο Λόουελ
για πρώτη νύχτα.
Ο Τζακ εκείνος που μέσα από τα μάτια του
είδα
αιθαλομίχλη δόξας φέγγοντας
χρυσό πάνω απ’ τις σπείρες του Μανχάτταν
ποτέ δεν θα ξαναδεί αυτές
τις καμινάδες να στέλνουν
κι άλλον από τον καπνό τους πάνω σε αγάλματα Παρθένου
στο νεκροταφείο.
Πλατφόρφες που παρκάρουν
κάτω από οδογέφυρες,
ατέλειωτη φλυαρία
στο τελωνείο της Κολούμπια χωρίς φόρο
Μαύρα Φαράγγια ομίχλης
να υψώνονται πάνω από το νωθρό
ποτάμι
Έξοχο ομοίωμα σαν τις διαφημίσεις
για την Εσσο-Μπρεντ
Αντίτυπα πολλαπλασιάζοντας γενειάδες
Αντί για πάντα στο Σταυρό
κάτω από το ποτάμι, φώτα κινούνται αξονικά
κι αλλάζουν θέσεις – τούνελ κεραμικό
Αιώνια σταθερότητα, το μεγάλο
φορτωμένο χάντρες κέρινο ομοίωμα του Βούδα
χλωμό βρίσκει ανάπαυση μέσα στο φέρετρο.
Κούφια κρανία δρόμοι
της Νεάς Υόρκης
Φαντάσματα κάτισχνα
γεμίζουν την πόλη
Κέρινα ομοιώματα περπατούν στην Παρκ Ειβ,
Φως που αστράφτει μες το ματογυάλι
Φωνές που ηχούνε μέσα από Μικρόφωνα
Η άφιξη του ναύτη του Γκραντ-Σεντράλ
2 δεκαετίες αργότερα
νοιώθει μελαγχολία
Νοσταλγία για τον αθώο
Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
Ένα εκατομύριο πτώματα τρέχοντας
διασχίζοντας την 42η οδό
Γυάλινα κτίρια υψώνονται
όλο και πιό ψηλα, διάφανο
αλουμίνιο
τεχνητά δέντρα
ρομπότ – σοφάδες,
αδαείς – αυτοκίνητα
Μονόδρομος για τον Παράδεισο
Του σκοτεινού Ιδρύματος η πρόσοψη
από τούβλα κόκκινα.
___
Άλεν Γκίνσμπεργκ.
24 του Οκτώβρη 1969
6 Ιουνίου, 2007 στις 6:19 πμ
Χορωδία Συγχλισμένων Σερβίδων
Αχ Σούλυ Σαμπάχ
Ωχ Μαρίζα Κωχ
Οϋτε τον απαγάγουμε
ούτε τον κυνηγάμε
Στις σκούπες ανεβαίνουμε
και μακρυά πετάμε
6 Ιουνίου, 2007 στις 9:36 πμ
Νοσφεράτος
Κοριτισα με τις Σκούπες σας Σερβιδες μου πού πάτε;
οταν στον μπλε τον ουρανό εκεί ψηλα πετατε
Και ειστε και πανεμορφες ειστε και συγχλισμένες
και απ την πολύ τηνσυγχλιση ειστε αγριεμένες
Σερβιδες μου Πενταμορφες στον Ουρανό πού Πατε;
Σας Διασχίζουν συνεφα και μια ομιχλη υγρή
εσας που εγκαταλείψατε την απονη τη γή
παρεα οι πετούμενοι σας κανουν πελαργοι
Σερβιδες ,το ταξιδι σας ετουτο πως Αργεί…
Μη ταχα εκεί στον ουρανό σας φευγει κανα δακρυ
οταν αναλογιζεσθε του βιου σας την ακρη
οταν κοιτατε προς τα μπρός και σας αφήνουν πίσω
τα βασανα κι οι λύπες σας ,κουβαρι ,αχ πώς να λύσω
το αινιγμα σας,την Καρδια,αιωνια αγαπη
Αγάπη ; Σταυροβελονια;,ή μήπως μια απάτη
Κοριτσια μου ,Σερβιδες μου στον Ουρανό πετατε
Α χ πώς να δώσω αδολα αυτό που μου ζητατε;
Νατανε να βγανα φτερα πλαι σας να πετουσα
σαν Αλμπατρός πελωριος στη γή να μην πατουσα
Πλαι σας να μουνα πουλί,στα ματια να κοιτουσα
Τα Σερβικά σας τα υγρα ,να μη λιγοψυχουσα,
Αχ ναταν να εγκατέλειπα κι εγώ ολη τη μικροτη
να Ξαναβρισκαμε μαζί χαμένη τη νεότη
Ερωτικά στα συνεφα να στηναμε Χορό
Να στελναμε στο διαολο τον κάθε Εξαποδώ
Αχ πώς θα την περουσαμε στα ουρανια τα φινα
Αλλίμονο δεσμευομαι απο ενα μαυρο κριμα …
Σερβιδες ,οι φτερούγες μου ειναι τσαλακωμένες
και δεν ανοιγουνε καλά ,κι ειναι και μπερδεμένες …
Και εχω τις επτα Ψυχες μέσα φυλακισμένες ..
Κι ολες φωναζουνε μαζί να βγουνε οι καυμένες …
6 Ιουνίου, 2007 στις 10:12 πμ
Νοσφεράτος
Μη ταχα με τα ματια μας ερμητικά κλειστα
Σκονταφτουμε σε ουρανια μυστηρια σφραγιστα;
Τη πιστη μας κι αν χασαμε σε ολα τα θεικά
σ’ αερικά πετούμενα σε ξορκια μαγικά,
Μη ταχα παυουν να πετούν νεραιδες στον αερα
Που μας δαγκώνουν την καρδια,σαν φτανουμε εκεί περα
Στων οριζοντων τη γραμμή , στην ακρη της γαληνης
Τυφλούς μας παγιδευουνε με πέπλα της σαγήνης
Σερβιδες …μετενσαρκωση της λαγνας αμαρτίας
Δεν ειναι η αναλαμπή της πιο τυφλής μωριας;
Να τωρα εγώ που σας ποθώ κι ειμαι συγκινημένος
Ανήμπορος να κινηθώ ,εδώ καθηλωμενος
ενω εσεις αγγιζετε την καθε πολλαπλοτητα
και την συμπαντική ,την παλλουσα ενοτητα,
Σερβιδες νεραιδοπλεχτες ψηλά σαν χελιδονια
που τωρα διασχιζετε τα πιο ουρανια χιονια,
Το Συμπαν ειαι τ΄ονειρο του Μυχιου εαυτού μας
κι εσεις Σερβιδες μου, ψυχες του εσωτερικου μας
Μη ταχα με τα ματια μας ερμητικά κλειστα …
Σκονταφτουμε σε ουρανια μυστηρια σφραγιστα;
Και σας ρωτω τι εγινε το αλλο μας μισό
του εαυτου πολυτιμο ,σαν κύπελλο χρυσό …
Σε πιο πήγαδι χαθηκε η και ουρανια δινη
Αυτό που’ μέσα κρυβαμε, Ψυχενιο κομποσχοίνι
Και στα στενα περασματα των κόσμων μας των νόθων
Μπλέκονται οι αναστεναγμοι των πιο Κρυμμένων πόθων ..
Σκουπίτσες ,τωρα εινα πρωι σε λίγο θα ναι βραδυ
Αν ξερατε τι θαδινα για ενα δικο σας Χαδι;
6 Ιουνίου, 2007 στις 10:54 πμ
Νοσφεράτος
Ο ερωτας ειναι μια πλανη που μας γνεθει
απ ‘το παραθυρο της ολη μερα γνεθει.
αραχνουφαντο το πέπλο της μαγείας,
ονειρική, μια κορη ακρας γοητειας
Ο ερωτας ειναι μια πλανη που κυκλωνει
και η ψυχή, τοτε, φουσκώνει σαν παγωνι
ανοιγει μυρια, ερωτικά ,πολυχρωμα φτερά
και αναδυει μια θεσπέσια μυρωδια
Ο ερωτας, ειναι μια πλανη ,πού ραγιζει
οταν ,σαν κοφτερό μαχαιρι ,μας αγγιζει
το τζαμι μας χαρασσει,στα κλεφτα
και αποκαλυπτει τα πιο μύχια μυστικά
Ο ερωτας ειναι μια πλανη ,που ενώνει
τα δυο σε ενα και τα δενει με μια ζωνη
κοιταζονται στα μάτια ΅:» Σ’ αγαπώ!»
Και νιωθουν το καθενα ,σαν Μισό
Ο ερωτας ειναι μια πλανη ,που τυφλωνει
και παραβλεπουμε ,αυτό ,που μας πληγώνει
Αγγιζουμε το ψεμα με Λαγνεία
την Αυταπάτη , αγαπάμε με Λατρεία
Ο Ερωτας ειναι ο κόμπος που ανεβαινει
στο λυγμό ,το δακρυ εκείνο που δεν βγαινει
Οταν αποκαλυπτεται η αυταπάτη
Δακρυζει αίμα το τυφλό μας μάτι…
6 Ιουνίου, 2007 στις 12:38 μμ
Παπούλης
Τώρα που οι Σερβίδες μας είναι σε αποδημία
ο Νόσφυ μόνος κάθεται και προσμετράει το πόνο
θαυμάζω τα στιχάκια του , εις την ακαδημία
των Σουηδών , για Νομπέλ να το προτείνω μόνο
μπορώ , γιατί τα έργα του είναι ψηλού επιπέδου
έλιωσε ο δόλιος έμεινε ξερός επί δαπέδου.
Νόσφυ βαθειά σε συμπονώ, μπήτνικ των βουρκολάκων
που στων σερβίδων έπεσες εις τη λαγνεία άκων
και αν ερωτάτε έντρομοι το καλυβάρχη Πάνο
τα πόσα πόστ η Χελιδών προβλέπεται να φτάσει
τα χίλια πόστ τα φτάνουμε και ίσως παραπάνω
τη δόξα της Τριπολιτσάς σαφώς θα ξεπεράσει
6 Ιουνίου, 2007 στις 1:18 μμ
Νοσφεράτος
Διορθωση :Ο ερωτας ειναι μια πλανη που μας γνεθει
σε:Ο ερωτας ειναι μια πλανη που μας γνεφει
Ευαχριστώ παπούλη μου για τα καλά σου λόγια
Η ποιησις ειν’ αντιδοτο εναντι στα λαμογια
που απο παντού μας κυκλωσαν και μας ρουφούν το αιμα
Του Σαββα τα ομολογα ,του Κωνσταντή το ψεμμα
Θυμασαι που μας λεγανε »Σεμνά και Ταπεινά;»
τωρα εξεσαλωσανε και κλεβουν φανερα…
Τον Παναγιωτη βαλανε,αθωο ,φυλακή
κι αυτοι χορευουν ξενοιαστα μεσα εις την Χλιδή…
και καταργουν δικαιωματα και τις ελευθεριες
το ριχνουν ξεδιαντροπα εις εθνομαλακιες
μαζί με τον Χριστοδουλα και την Χρυσοπηγή
Αρμεγουνε τον Ελληνα απο κάθε Πηγή
Το ριχνουμε στην ποιηση και στην φιλοσοφίαν
Και ο Κωστακης ,φανερα, χωρίς Αιδώ καμμια
Παχυδερμα ,τον ξεπερνά τον ηθικό φραγμό
και ριχνει και τη χωρα μας σε απλαχνο γκρεμό…
6 Ιουνίου, 2007 στις 2:44 μμ
Νοσφεράτος
Πόσο εγινες δυσκολη σημερα, ελευθερια
Που σε στολιζουν διαρκώς ,με δήθεν προσωπεία
σε περιφερουν δω και ‘κει ωσαν νεκρή αγία
ενώ γλιστρούν στόν κυνισμό και την υποκρισια
Εσυ που ησουν φυλαχτό σε καθε ιερό
να δεχεσαι πισωπλατο χτυπημα φθονερό
Απο αυτους που ταχα μου το παιζουν Δημοκρατες
ενώ στα βαθη της καρδιας ειναι της Χούντας Κραχτες
Ελευθερία ακριβή και των ελληνων όψη
καταντησες να δεχεσαι καθε Λαμόγιου Κόψη..
6 Ιουνίου, 2007 στις 3:05 μμ
Νοσφεράτος
Από Τα Ανθη του Κακου (Μπωντλαιρ)
φυλή του αβελ,τρωγε ,πίνε και κοιμήσου
ο θεός ς’ εσένα γλυκά χαμογελά!
φυλή του Καιν ,μες τη λάσπη σου ,κυλίσου
και ψοφά πάνω στη κακομοιριά
Φυλή του Αβελ το θυμίαμα σου ευφραίνει
των
Σεραφείμ , τη μύτη εκεί ψηλά
Φυλή του Καιν η αγωνιά που σε βαραίνει
θε να τελειώσει εδώ καμμια φορά;
………………………………..
Φυλή του Αβελ , το ψοφίμι το δικό σου
Θε να λιπάνει σαν κοπριά τη γη
Φυλή του Καιν , η δουλειά που ‘εχεις εμπρός σου
Για σε δεν έχει ακόμα τελειωμο
Φυλή του Αβελ , να ποια ειναι η ντροπή σου :
Το σίδερο έχει απ’ το κοντάρι κινηθεί
Φυλή του Καιν ως τα ουράνια ας φταξει η οργή σου
Κι ας ρίξει το Θεό κάτω στη Γη!
6 Ιουνίου, 2007 στις 3:31 μμ
Παπούλης
Les fleures du Nosfy
6 Ιουνίου, 2007 στις 4:28 μμ
Παπούλης
Λένε πως έφαγες κορμιά , λένε πως έπιες αίμα
μα όποιος περάσει και σε δεί θα ειπεί πως είναι ψέμμα
Σπιτάκια , λεύκες κυκλαμιές και ο ήλιος σου ανατέλλει
σαν ταπεινός αμπελουργός μέσ’από κάποιο αμπέλι
Γαργάλατας
6 Ιουνίου, 2007 στις 4:39 μμ
Νοσφεράτος
Σ’ αυτήν εδώ την εποχή δεν εμεινε αξια
γεμισαν οι οθονες μας με καθε μαλακια
κι απεμεινε στη μνημη μου ,σαν ξορκι μαγικό
κι το φυλασσω στην καρδια ,σαν ενα φυλακτο
η σαν αναμνηστικό μιας αλλης ηλικίας
τοτε, που σπανια ακουγαμε, μεγαλας μαλακιας
το αξιο ,το δυστυχο, του κυριου του Νοβα
αμφισβητειται βεβαια αλλά ειναι σουπερ – βομβα
και λεω κι εγώ ,χαμογελώ σε καθε μια Μαιρουλα
ελπίζοντας θα μουκανε και με καμμια χαρούλα …
»Ελα Μαιρούλα χι χι χι και δεΙξε μου τα στηθεια
τα ασπρα σαν τα γαλατα , ξεγυμνωμένη αλήθεια
κι ασε με λίγο να τα δώ να τα γλυκομυρισω
που εχω απο την Αλωση ,στηθη χοντρα να αγγιξω
Ασε με λιγο Μαιρη μου,τα στηθια να χουφτωσω
και των βυζιών τα γαλατα να τα εμφιαλώσω»
Από την εποχή της αλώσεως
δεν έγινε τέτοια μονάδα εμφιαλώσεως
6 Ιουνίου, 2007 στις 5:05 μμ
Νοσφεράτος
για δες που καταντησαμε κι εγώ και τα παππούλια
τωρα πού γκρισαρισαμε , γιναμε γεροντουλια
μοναχα οι θυμησες παλιες μας τρεφουν και οι μνημες
μας προσπερνουν αδιαφορα οι εφήμερες οι φήμες
θυμόμαστε χρονια παλια και μυριοδοξασμένα
του ενα ενα τεσσερα και εχουμε χεσμένα
τα σημερις ξετσιπωτα νειατα ,τα ξεπεσμένα
γιατι μας τριγυριζουνε ωσαν στοιχειωμένα
ολα τα χρόνια τα παλια ,και οι παλιες οι δοξες
τότε που καθε ασχετος , δεν σουκανε και κογξες
7 Ιουνίου, 2007 στις 12:50 πμ
Νοσφεράτος
Περί Σκύλας και Χάρυβδης
Ω Οδύσσεα ! Σαν περνάς από τις συμπληγάδες
Κι έχεις κερί στα ωτα σου και έχεις και ζοχαδες
Θυμήσου! είναι μάταιο στα δυο να ταλαντώνεσαι
Και από τις Σειρήνες τους να ερωτο -βαλαντώνεσαι
Ω! Ούτι ! κάνε υπέρβαση!: ψηλά κι αριστερά!…
Πέτα μέχρις του φεγγαριού την σκοτεινή πλευρά..
Μη με ρωτάς- ψυχωτικά- πώς και θα γίνει αυτό
Φαντασου το !και μαγικά θα γίνει στο λεπτό
Αν πάλι αυτό το σχέδιο σου φαίνεται τρελό
Άσε το στον Τηλέμαχο που ναι παιδί μικρό
7 Ιουνίου, 2007 στις 1:29 πμ
Νοσφεράτος
Το Ουρλιαχτό
Άλεν Γκίνσμπεργκ.
Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα απ’ την τρέλα, λιμασμένα υστερικά γυμνά,
να σέρνονται μες απ’ τους νέγρικους δρόμους την αυγή γυρεύοντας μια φλογισμένη δόση,
χίπστερς αγγελοκέφαλοι που καίγονταν για τον αρχαίο επουράνιο δεσμό με το αστρικό δυναμό στη μηχανή της νύχτας,
φτωχοί και κουρελήδες με βαθουλωμένα μάτια, που φτιαγμένοι ξενυχτούσαν καπνίζοντας στο υπερφυσικό σκοτάδι παγωμένων διαμερισμάτων, αρμενίζοντας πάνω από τις κορφές των πόλεων αφοσιωμένοι στη τζαζ,
που άνοιγαν το μυαλό τους στα Ουράνια κάτω απ’ τον εναέριο σιδηρόδρομο και βλέπανε αγγέλους μουσουλμάνους τρεκλίζοντας φωτισμένοι σε ταράτσες λαϊκών πολυκατοικιών,
που πέρασαν απ’ τα πανεπιστήμια με μάτια ανοιχτά κι αχτινοβόλα με παραισθήσεις του Άρκανσω κι οράματα τραγωδιών με φως του Μπλέηκ ανάμεσα στους μανδαρίνους του πολέμου,
που αποβλήθηκαν απ’ τις ακαδημίες γιατ’ ήσαν λέει τρελοί κι εξέδιδαν άσεμνες ωδές στα παράθυρα της νεκροκεφαλής,
που τρέμανε σ’ αξύριστα δωμάτια με τα εσώρουχα, καίγοντας τα λεφτά τους σε καλάθια αχρήστων και στήνοντας τ’ αυτί στον Τρόμο μες απ’ τον τοίχο,
που πιάστηκαν από τις ηβικές γενειάδες τους γυρίζοντας φτιαγμένοι με μαριχουάνα από Λαρέντο για Νέα Υόρκη,
που καταπίνανε φωτιά στους τεκέδες ή πίναν νέφτι στο Πάρανταϊς Άλλεϋ, θάνατος, ή τυραννούσαν τα κορμιά τους κάθε νύχτα
με όνειρα, με ναρκωτικά, μ’ εφιάλτες στον ξύπνο, βακχείες και οχείες κι ατέλειωτα όργια,
ασύγκριτα αδιέξοδα φρικιαστικού σύννεφου κι αστραπής στο μυαλό που πηδούσε στους πόλους του Καναδά και του Πάτερσον, καταυγάζοντας τον ασάλευτο κόσμο του Χρόνου,
Πεγιότ συμπάγειες των θαλάμων, χαράματα περιβόλων πράσινων δέντρων κοιμητηρίων, κρασομεθύσια στις στέγες, αυτοκινητάδες της πλάκας και της μαστούρας και απέραντες σειρές προθήκες και βλεφαρισμοί των φώτων της τροχαίας, ηλιακές και σεληνιακές και δενδρικές δονήσεις στα βρυχώμενα χειμωνιάτικα δειλινά του Μπρούκλιν, τενεκεδοπαραληρήματα κι ευγενικό βασιλικό φως του νου,
που στρώθηκαν στο μετρό για την ατέρμονη βόλτα απ’ το Μπάττερυ στο άγιο Μπρονξ με μπεζεντρίν ωσότου των τροχών και των παιδιών ο θόρυβος τους έριξε τρέμοντας σύγκορμοι με στραβό το στόμα τσακισμένοι ξεστραγγισμένοι από κάθε σκέψη στο θλιβερό φως του Ζωολογικού Κήπου […]
7 Ιουνίου, 2007 στις 9:10 πμ
Νοσφεράτος
Χαιρε Αιδοιοτατη!
Χαιρε Αιδοιοτατη και Κρίνουσα αρχή
Χαίρε που λογοκρίνεις και βάνεις Φυλακή
Και τα Αιδοία ας μάθουνε να βαράνε προσοχή !
Και να μην αυνανίζονται στην Κρίσιμη στιγμή…
Χαίρε Αιδώς κι αισθητική του κάθε χωροφυλάκος
Χαίρε αιδημοσύνη του κάθε Τεχνοφυλακος …
Χαιρε ω! αιδοιότριχα που έγινες Τριχιά
Και Χαιρε ω! λογοκριτα που ξύνεις τα’ απαυτά
Το χέρι απαγορεύεται σας λέμε ω ! αιδοιες
Να κατεβαίνει εις οπάς ,να κάμνει ματακίες ….
7 Ιουνίου, 2007 στις 9:48 πμ
Νοσφεράτος
Άραγε τι φαντάζονται, μικρές μαθητριουλες;
Άραγε τι φαντάζονται, μικρές μαθητριουλες
Στας σχολικάς τας εορτας φορώντας μπλε πόδουλες
Με κουμπωμένο το γιακά , και σ’ επιφυλακή
Θεούσα καθηγήτρια τις λέει:Προσοχή
Άραγε τι φαντάζονται, σαν λένε ποιηματάκια
Και όταν οι συμμαθητές πετούν ,κρυφά, βελάκια
Μη τρέχει τάχα ο λογισμός στο σκούρο εφηβαίο;
Όμως αιδώς τις συγκρατεί : αμάρτημα ,γαρ, μοιραίο
Άραγε οι μαθήτριες, σαν στεκουν προσοχή
Είναι εκεί η ψυχούλα τους όπως και το κορμί;
Μη τάχα η φαντασία τους είναι αλλού χωμένη
Σε μια, αιδοίου τη γωνιά, με πέπλα σκεπασμένη;
8 Ιουνίου, 2007 στις 6:34 μμ
Νοσφεράτος
Χελιδοναιδοιούλι μου γιατι ‘σαι μαραμενο;
ολοι σ’ εγκαταλείψανε και σ’εχουνε γραμμένο;
ολοι τη βλεπουν σοβαροι , εντος μεσονυχτιου,
κι θεωρουν ασήμαντα τα του χελιδονείου;
8 Ιουνίου, 2007 στις 6:49 μμ
omadeon
Ενα το χελιδόνι, κι η άνοιξη του σχολιαστή
Για να μη μας σβύσει ο Πάνος, θέλει χαρά πολλή
Θέλει δεξιοί χιλιάδες νάναι στους τροχούς
θέλει κι οι νοσφεροί να πίνουν το αίμα τους
Πάρθηκεν από Πάνο, το σεντόνι του μαγιού
Τόχουνε κλείσει μέσα, σε Καλύβα του πέλαγου
9 Ιουνίου, 2007 στις 2:21 πμ
Παπούλης
Μόνοι μας απομείναμε πάλι στη Χελιδόνα
ο άξιος Νόσφυ , ο Παπούς με τον Αρμαγεδώνα
η Σκούπα μας παράτησε και ο Θείος άλφα άλφα
είναι Οβραίων ίντριγκα , δείτε και τη πεντάλφα
Ο Ασμοδαίος απεργεί μαζί με Βιογιάννη
ο καλυβάρχης σκέπτεται τι στο καλό να κάνει
με τούτο το αθώο πόστ που έγινε σινδόνη
βρε μήπως μας κουτσούλισε κανένα χελιδόνι ;;
9 Ιουνίου, 2007 στις 2:28 πμ
bioannis
Παπούλη, όταν μιλάς για πράσινους να εξηγάς, Πασόκους
γιατί υπάρχουν και άλλοι Πράσινοι
που απέχουνε πολύ από αυτούς, τους στόκους…
9 Ιουνίου, 2007 στις 2:40 πμ
Παπούλης
Γιάννη μου βιολογικέ μη μου κρατάς κακία
του γέροντα να ανεχθείς τη μη ακριβολογία
μα αν και διασάφησης δεν είναι χρεία θαρρώ
ως μόνους άξιους πράσινους τους μπακακους θεωρώ
9 Ιουνίου, 2007 στις 2:40 πμ
Νοσφεράτος
.. Ως ασχετο μου φαινεται καλέ μου Βιοαννη
το πρασινιζων σχόλιο που βγαλες μανι -μανι
εκτος κι αν ειναι κάτι τις που εμενα μου διαφευγει
μη πεταξε κατις ο Παπους και τωρα τ’ αποφευγει;
Παντως η χελιδονα μας καλά κρατει ακόμη
κι η χελιδονοκατασταση ειναι μακρυ σεντονι
η ποιησις ατελειωτη και η φιλοσοφια
συνθετουν με πολιτική, εξαισια συνοδεία
10 Ιουνίου, 2007 στις 11:19 πμ
Νοσφεράτος
Η Γευσις της ζωής μας
Απ τη ζωή, στο τέλος της, μόνη απομένει γεύσις
του αειφόρου ποταμού (που δις εμβαινειν), ρεύσις
η γλύκα, μήλου αδαγκωτου, και η επιθυμία
ανείπωτη ,ως μια ορμή προς μιαν ουτοπία..
Απ’ τη ζωή στο τέλος της ,μένει καμμένο ξύλο
κι’ ο τρομερός Μινώταυρος δεμένος σ’ενα στύλο
Η Αριαδνη ,μυστικά να ξετυλίγει μίτους
κι’ ο Ιωνάς να οδύρεται με΄τη Κοιλιά του κήτους …
Απ’ τη ζωή γαυγίσματα ,φωτιά και γκρίζα σκονη
κι όταν στο τέλος έρχεται η νεκρική σινδονη
κι οταν εγκαταλείπουμε το ,των ανθρώπων ,πλήθος
Πλάθει νανούρισμα ξανά πια το μητρικό το στήθος
η Γευσις της θεότητας , βυζιού γαλακτερή
οπως το άστρο της Βηθλεεμ ,κι αυτή αστραφτερή
όταν θα φευγει η ζωή ,σαν μια σκιά στον τοίχο
και μάταια ο Μινωταυρος θα ψάχνει για τον Μιτο….
10 Ιουνίου, 2007 στις 12:21 μμ
Πάνος
Τρία ακόμα ποιήματα
θα πάρει η χελιδόνα
-θα φτάσει, πριν να φέξει
τα έξι εξήντα έξι
(ύστερα θ΄ αναπαυτεί
– και νέος κύκλος θ’ ανοιχτεί)
Όθεν, προσέξτε ποιηταί
τον αύξοντα αριθμόν,
τα επόμενα θα διαγραφούν
– μη δείξετε θυμόν.
*
Όλοι στον καλόν αγώνα
με τη Νέα Χελιδόνα!*
—–
*οσονούπω ιδρυθησομένην! Εις τα εγκαίνια θα παραστεί ο Πρόεδρος του ΙΘΙ θείος Ισίδωρος, τον αγιασμόν θα τελέσει ο πανοσιολωγιότατος αρχιμανδρίτρης της Ι.Μ. Διαδικτύου κ. Ομαδεών Λιγομίλητος (όνομα και πράμα!), τον πανηγυρικόν της ημέρας με τίτλο «η ταυτότητα της χελιδόνας και ο εθνολαϊκισμός στη Θεσσαλονίκη» θα εκφωνήσει ο γνωστός λόγιος της Μπουγατσαδουπόλεως κ. Νοσφεράτος, ενώ ο μουσουργός Ασμοδαίος θα διευθύνει το σύνολο προκλασσικής μουσικής «Ιπτάμενες Σκουπίτσες». Θα ακολουθήσει επίσκεψις εις τον μπούφο, παρντόν, στο μπουφέ!
10 Ιουνίου, 2007 στις 12:53 μμ
Ασμοδαίος
Το σχόλιο ετούτο εδώ θα ‘ταν το τελευταίο
μα δεν το επερίμενε γιατι ήτανε μοιραίο
πάρα πολύ να εφοβήθηκε μήπως το διαγράψει
-ένεκα της υπέρβασης- ο κύρης και να κλάψει
εγώ δεν ήθελα ποσώς να το ιδώ μπροστά μου,
γι’ αυτό τώρα το άφησα. Και τώρα η χαρά του
δεν περιγράφεται καθώς θα ναι απ’ τα τελευταία
που θα γραφτούνε εις το post γιατί θα είναι αρχαία
ετούτη εδώ η χελιδών κι εμείς στο «ιερατικό»
εκεί να ξεδιπλώσουμε τάλαντο ποιητικό,
εκεί να αποδείξουμε το σχόλιο του κύρη
πως δεν εγράφη άδικα -αλλιώς το χαρακίρι
θα περιμένει όλους εμάς που θέλουνε στ’αλήθεια
μπουσίντο κώδικας τιμής και όχι παραμύθια. 🙂
😈
10 Ιουνίου, 2007 στις 1:03 μμ
Ασμοδαίος
Σημείον της κοπώσεως ήταν τα ανωτέρω
η ρίμα δε μου έβγαινε, ούτε τα περαιτέρω…
μα τώρα θέλω να ιδώ ποιο θαναι τελευταίο
το σχόλιο που θα γραφεί πριν το ιωβηλαίο
-γιατί μου μοιάζει με γιορτή πως είναι το εξακόσια
κι έξι δεκάδων μάζωξη, μονάδων άλλα τόσα
τόσοι που μαζευτήκαμε εδώ του κάτω κόσμου
Λουσιφερίδης, Satanas, -μπάρμπα και μένα δόσ’μου 🙂 –
ο Χάρος, ο Νοσφερατού, εγώ, ο Εωσφόρος,
-κι άμα κανένα ξέχασα δεν ήτανε πυρφόρος
για να το δω και να σας πω, σαν το Θανάση Βάγια,
και να φωνάξω «είναι κι αυτός που ξέρει από μάγια»!
ΥΓ: Μακάρι να κλείσει η «σκουπίτσα»!!!
10 Ιουνίου, 2007 στις 2:51 μμ
skoupitsa
Ωραία ήταν η άνοιξη σε τούτη τη φωλιά
Πετάξαν και κελάηδησαν πολλά γλυκά πουλιά
Και δώσανε στον έρωτα τη δέουσα προσοχή
όση θα πρεπε να ΄χει στην καθαυτό ζωή
Γι αυτό κι εγώ σας εύχομαι σαν τα χελιδονάκια
Να πιάνετε τους έρωτες σα να ήτανε μυγάκια
Και όμορφες κάθε άνοιξη να φτιάχνετε φωλιές
Κι εκεί να τιτιβίζετε , να φτιάχνετε γιορτές
Με περισσή αγάπη η θείτσα σας αφήνει
Μα η αδυναμία της ωστόσο την προδίνει
Στο Νοσφεράτο θα΄ θελε μια συμβουλή να δώσει
Αυτό το νόμο του Λακάν ας μην τον εφαρμόσει
1 Μαρτίου, 2009 στις 12:39 πμ
A
667 χο χο!!!! Δεν πιστευω να ξενερωσει για το 667ο σχολιο ο θειος Ισιδωρος οταν γυρισει????
1 Μαρτίου, 2009 στις 8:52 πμ
Πάνος
Οι χελιδόνες της καλύβας, εδώ – μία μία και με ολίγα στατιστικά:
1 Μαρτίου, 2009 στις 9:02 πμ
Πάνος
Σε έναν καλύτερο κόσμο, το υλικό που έχει συγκεντρωθεί θα μπορούσε να χρησιμεύσει για ένα πολύ καλό μετα – Μποστ θεατρικό, με τι διαφορά ότι θα είχε όχι έναν, αλλά πολλούς συγγραφείς. Το φαινόμενο με τις σχετικά αυτόνομες θεματικές ενότητες (8 υπάρχουν στην πρώτη χελιδόνα – τις έχω ανεβάσει σε ξεχωριστά ποστ) τα εμβόλιμα σκετς (πχ «πως γίνεται τον κώλο τους να ντύνουν μ’ ένα σπάγγο», ο «Γράμμος» κλπ) και – κυρίως – η ανάπτυξη και η εξέλιξη των χαρακτήρων – πρωταγωνιστών, είναι πραγματικά …σκανδαλιστικά.
Αλλά ΔΕΝ ζούμε σε έναν καλύτερο κόσμο, ζούμε σε αυτόν εδώ, όπου τέτοια project είναι καταδικασμένα από χέρι…
1 Μαρτίου, 2009 στις 10:18 πμ
σχολιαστης
Ελπίζω να ξαναπεράσει απο την καλύβα και η σκουπίτσα.
1 Μαρτίου, 2009 στις 2:33 μμ
Ενη Καπαζογλου
Αυτο το ποστ ξερετε τι μου θυμιζει? Ενα παληο τραγουδακι που λεει»
«Ξαναγυρισε κοντα μου
οπως μια φορα
ξαναφερε στην καρδια μου
τη κρυφη χαρα…..
(το παρακατω δεν ταιριαζει στην περιπτωση)
Και το μηνυμα σε οσους θελουν να ακουσουν, αλλιως «φωνη βοωντος εν τη ερημω»…
1 Μαρτίου, 2009 στις 7:37 μμ
Πάνος
Ένη,
η επαναφορά αυτού του ποστ έχει καθαρά επετειακό χαρακτήρα – δύο χρόνια χελιδόνας είναι κάτι που δε μπορεί να περάσει απαρατήρητο στην καλύβα. Από κει και πέρα, όλες οι συν-δηλώσεις παραμένουν ανοιχτές 😉
Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και να δούμε κι άλλες χελιδόνες να πλανάρουν, μέχρι την 1η Μαρτίου του 2010.
3 Μαΐου, 2010 στις 8:55 μμ
Rodia
Για το ΔΝΤ:
(προφητικο ονειρο)
Σαν το Δράκουλα σε είδα,
σαν μιά μαύρη νυχτερίδα
είχες τα φτερά απλωμένα
και με δάγκωσες και μένα!
Σαν το Δράκουλα πετούσες,
δόντια, μπέρτα κι άγριο βλέμμα…
Με κοιτούσες και γελούσες
και μου ρούφαγες το αίμα!
3 Μαΐου, 2010 στις 8:56 μμ
Rodia
Με ολα ετουτα, τη ξεχασες τη χελιδονα Πανο… 😦
3 Μαΐου, 2010 στις 8:57 μμ
Rodia
Ανεβασε μια χελιδονα ΑηΔοΝάΤη!
3 Μαΐου, 2010 στις 8:58 μμ
Πάνος
Δεν είναι άσχημη ιδέα… 😉
1 Μαρτίου, 2014 στις 7:43 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Ορέ Πάνο το ανέβασες πάλι τελικά!!
Κωλοσιέο 🙂
¨οποιος έχει διάθεση και κουράγιο ας το διαβάσει, μαζί με τα σχόλια και δεν θα χάσει 😉
Αν μη τι άλλο θα κατανοήσει τι θα έπρεπε να είναι το μπλογκινγκ και κάποιους λόγους που ακόμη μετά από τόσα χρόνια δεν είναι χάσιμο χρόνου να σχολιάζει κάποιος στην Καλύβα.
¨οτι άλλο πω θα ..αποδυναμώσει το post (μετά των σχολίων, ως ενιαίο σύνολο ..νοούμενον)
ΥΓ Πριν λίγα χρόνια όταν έπεσα απάνω του (καθώς και στο εκπληκτικό «σχέδιο Ανανά») κόντεψα να παρεξηγηθώ καθότι το διάβαζα ενώ άλλοι ..συσκέπτονταν και δεν ήθελαν να με πιστέψουν ότι δεν γέλαγα με αυτά που έλεγαν, αλλά με μια έμμετρη κατάθεση, από την οποία δεν μπορούσα να διακόψω γιασ να ..δώσω βάση στις ..παραλυσίες τους 🙂
1 Μαρτίου, 2014 στις 9:50 μμ
papoylis
🙂
15 Μαΐου, 2018 στις 3:59 μμ
Θηταγιωτας
Ο ΕΥΡΥΜΑΝΘΙΟΣ ΚΑΦΡΟΣ
(η αληθεια πισω απο ολους τους μυθους)
“Σαν ντομινο σωριαζονται οι παντες-ολοι μυθοι
κι από την πτωση τους αυτή προκυπτουν νεα ηθη”
Γιουγκερμαν
Ευρυμανθος: (418 πχ) Αθηναιος, νεος, χοιροβοσκος, γνωστος για την ευρυμανθεια του, που -εκτος των αλλων- διεθετε και εναν κάπ-φρο, τον γνωστο Ευρυμανθιο καφρο.
ΠΡΑΞΙΣ ΠΡΩΤΗ
Απο μικρος ο Ευρυμανθος καθως εβοσκε χοιρους
να μελεταει του αρεσε κι εδιαβαζε παπύρους,
απ΄εξω και ανακατωτα τα ειχε μαθει ολα:
Αννα και Μιμη και γιαγια, την Ελλη και τη Λόλα
και το μπαμπα και τη μαμα επισης ειχε μαθει
απ΄εξω κι ανακατωτα, χωρις να κανει λαθη !
Μα ειχε διαβασει καποτε για μια μικρη κοπελα
που φοραγε ολο κοκκινα φουστανια και καπελα.
Απ΄ολα του τα χοιρινα ξεχωριζε εναν καπρο
που εβοσκε αμεριμνος διπλα σε μια ταφρο
και τοτε ενα δαιμονιο που απο αλλον ειχε φυγει
-οσοι δαιμονους εχουνε δεν ειναι δα και λιγοι-
αυτος λοιπον ο δαιμονας μες το γουρουνι μπηκε
και φωταζε: «Ελα να με φας, παλιε μου φιλε λυκε»
(γιατι ο καπρος μας αυτος σαν ητο γουρουνακι
ο λυκος μ΄ενα φυσιμα του εριξε το κονάκι
αλλα για τυχη του καλη κατι παρενεβληθη
και εξ αυτου το φαγωμα του νεου ανεβληθη)!
καθοτι για τον διαβολο και τον κακο τον λυκον
ειναι οι αξιες της ζωης μηδεν εις το πηλικον!
Κι ο λυκος σαν τον ακουσε, φοραει ενα φουστανι
κι ενα καπελο της γιαγια, που γελαγε ολη στανη
με αυτο το μεγα σκανδαλο (τοτε ειχαν αλλα ηθη
και δεν υπηρχαν τραβεστι), μα εκεινος δεν πτοηθη
και κουτσα – κουτσα, ταχα μου, το χοιρινο ζυγωνει
(ο Ευρυμανθος εδιαβαζε και ειχανε μεινει μονοι)
και λεει: «Τι θες παιδακι μου, ποιονε φωναζεις Νικο?»
(ειχε μπερδεψει -ταχα μου- το Νικο με το Λυκο)!
«Αφου εχεις μεγαλα αυτια και μακρουλη κεφαλα
πως εισαι τοσο ηλιθια και εντελως κουφαλα?
Γιατι εχεις τα χάλια σου?» τηνε ρωταει χοιρος
που φανταζε ηδη στη γιαγια καλοψημενος γυρος
με κρεμυδακι, μαϊντανο κι επανω λιγη σαλτσα
(δεν ηξερε πως εμπεξε με του διαβολου καλτσα)!
«Ειμαι γρια κι ανημπορη και δεν εχω να φαω
ας ετρωγα και υστερα στο διαβολο ας παω»
Σαν τ’ακουσε ο Εξαποδώ λεει μεσα απ’ το γουρουνι
«Παρε γιαγιακα μου καλη ενα γερό πιρουνι,
γιατι βλεπω τα σαλια σου, γιαγια, πως τρεχουν ηδη
απο την πεινα την πολλη και τσιμπα ενα αρχιδι»!
Μολις το ακουσε η «γιαγια» (που ητανε ομως λυκος)
-ετσι ειναι φιλε μου η ζωη, δικαιως ή αδικως-
τονε αρπαζει απ’ τ’ αχαμνα, του στριβει τα παπαρια
και απο τον πονο ο διαβολος τραγουδησε μιαν άρια!
Και μεσαθε του ηκουγοντο και διαφοροι αλλοι ηχοι
που προκαλει ο διαβολος σε αυτόν που κατατρύχει.
Μα τον ακουει κι ο Ευρυμανθος απο το απεναντι ορος
και απορει πως κι εγινε ο χοιρος του τενορος,
θυμαται ομως τι εγινε με αυτη την κοπελιτσα
κι ευθυς πεταγεται ορθιος αρπαζοντας τη γκλιτσα
και μεσα σε λιγα λεπτα -καθως ητο και οκυπους-
διεσχισε ολους τους αγρους, τους λογγους και τους κηπους
και οταν εν τελει εφτασε, εκει, στα περα πλάγια,
καταλαβε οτι εκαναν του χοιρινου του μάγια
και νομισε πως κρυβεται η Κιρκη απο πισω
«Για να τα κανει ολα αυτα θελει να τη γαμησω»
σκεφτηκε ο Ερυμανθος που ειχε διαβασει Οδυσσεια
και ειδε πως του την επεφτε η μαγισα στα ισια!
Γυριζει ο Ευρις στη «γιαγια», της λεει: «-Που σε ξερω,
εσυ δεν εισαι που εμπλεξες μ’ εκεινονε το γερο
που δεκα χρονια εκανε στο σπιτι να γυρισει
κι αιχμαλωτο τον κραταγες μονο για το γαμησι?
Μα αν θες να συνουσιαστεις με μενα που ειμαι νεος
και ν’ απολαυσεις για καλα το σφριγηλο μου πεος
αν θελεις να ευχαριστηθεις και να με ευχαριστησεις
του χοιρου μου τωρα ευθυς τα μαγια να του λυσεις»!
Και λεγοντας τα λογια αυτά σηκωνει τη χλαμύδα
κι ηταν ο μπουτσος του χονδρος, σαν το πουγκι του Μίδα!
Ετσι ο λυκος ο κακος, που ητο καργα μαγκας,
διετρεχε τον κινδυνο να γινει ντιγκιντάγκας!
Ομως ουτε και το μεζε δεν ηθελε ν΄ αφησει
(η απληστια, ως γνωστον, στου λυκου ειναι τη φυση)
«Κωλο αν δεν δωσεις δεν θα φας -λεει η παροιμια- ψαρι»
γιαυτο κι ο λυκος ο κακος ειπε να το ρισκαρει:
τραβαει και κοβει συριζα του γουρουνιου τα ‘ρχιδια
και τα πεταει γρηγορα στο σακο με τ’ απιδια
Μα απο τον πονο ο χοιρος μας αρχισε να πηδαει
και κατ΄ευθειαν στο γκρεμο ετραβηξε να παει,
μα μεσα΄θες του μια φωνη αλλοκοτη ηκουσθη
«Πρωτη μου φορα που εμπλεξα με τετοιο λυκο πουστη,
ο Κυριος με διεταξε μες το γουρουνι νά’μπω
οταν όταν εκεινο εβοσκε αμεριμνο στον καμπο,
μα μεσα εδω που βρεθηκα τι διαολο γυρευω
σταματα παλιογουρουνο, σταματα να κατεβω»!
Κι ευθυς αμεσως η «γιαγια» τους στρωνει στο κυνηγι
γιατι απ΄το παρτυ νηστικη δεν ηθελε να φυγει
τη βλεπει ο Ευρυμανθος και ορμαει …πισωθες της
-ο Λυκος αποδειχτηκε πολυ μεγαλος χεστης-
και οσο ο Ευρυμανθος ετρεχε απο πισω
«Πουστογρια, της φωναζε, στασου να σε γαμησω»
Κι ετσι ο ενας τρεχοντας στου αλλου στο κατοπι,
αφου πρωτα περασανε απο ενα βοσκοτοπι,
τρεχοντας ασταματητα, πανω απο μια ωρα,
και απ΄το πολυ το τρεξιμο πηρανε τοση φορα
που ως εφτασαν σε μια πλαγιά που ειχε μεγαλη κλιση
και, δυστυχώς, δεν μπορεσε κανεις να σταματησει
οταν να χασκει ο γκρεμος εφανηκε μπροστα τους
κι ετσι καθως δεν φοραγαν και τ΄αλεξίπτωτά τους
ο διαβολος τους σηκωσε μαζι του και τους πηρε.
Ωρα καλη σου Ευρυμανθε, λυκε κακε και χοιρε!
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ
Μα ο νομος της βαρυτητας, οπως γνωριζουμε ολοι,
ζαφτι δεν τονε κανουνε ουτε εκατο διαολοι
οση κι αν εχουν ανωση δεν θα μπορεσουνε ομως:
Στο τελος παντα θα γενει αυτο που λεει ο νομος!
ΠΡΑΞΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ (περιληψις)
Ετσι οταν προσεκρουσαν στου εγκρεμού τη βαση
(καθως ολοκληρωνοταν της πτωσεως η φαση
η οποια στο εργο μας αυτο ειναι η «Πραξις πρωτη»)
σαν τις κουραδες σκασανε πανω σ’ εναν αγροτη
που ηταν σκυφτος και εσκαβε ενα μικρο χωραφι
ενω πιο περα αμεριμνο εβοσκε ενα ελαφι
Τοτε ο αγνος ο γεωργος, που αναφεραμε ηδη,
λεει: «-Ποιος μαλακας πεταξε τα ζωικά τα ειδη,
γουρουνια, Λυκους, ανθρωπους διαβολους και τριβολους
κι ένα σακι, μαζι με αυτά, που εχει μεσα βολους?
7 Ιουνίου, 2020 στις 9:56 πμ
Οι χελιδόνες της καλύβας | Η καλύβα ψηλά στο βουνό
[…] https://panosz.wordpress.com/2007/03/01/helidona-3/ […]
7 Ιουνίου, 2020 στις 9:41 μμ
Θειος Ισιδωρος
https://www.protothema.gr/greece/article/1014415/serres-sunelifthi-giati-gremise-folia-helidonion-kai-skotose-neosso/
8 Ιουνίου, 2020 στις 8:49 πμ
Πάνος
Άνθρωποι και χελιδόνια…
31 Ιουλίου, 2020 στις 6:03 μμ
papoulhs
Δεν αντιλαμβάνομαι πώς βρέθηκα
εδώ. Θα φταίει το άτιμο το Αιζενχαουερ.
Να είστε όλοι καλα…
Υ.Γ. Κάποιος μου έλεγε προχθές (νομίζω προχθές)
οτι η νοσταλγία είναι ασθένεια μολυσματική των
γηροκομείων
31 Ιουλίου, 2020 στις 8:31 μμ
Πάνος
Nα επανέρχεσαι, κατά καιρούς. Η καλύβα θ’ ανοίξει πάλι, σε σταθερή βάση. Για τη χελιδόνα, δε νομίζω.
31 Ιουλίου, 2020 στις 9:11 μμ
papoulhs
Αν θυμηθώ πάλι τη διαδρομή….
Εσύ ποιός έισαι;;;
Υ.Γ.: γιατί όχι τη Χελιδόνα;;
7 Αυγούστου, 2020 στις 7:23 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
@papoulhs
Ως…μικρότερος θυμάμαι αρκετά και αν δεν… το googliζω.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ψυχανάλυση για να καταλάβουμε τον εμφύλιο.
Όμως χρειάζεται πολύ ψυχανάλυση για να διαπιστώσουμε πως τον κατανοησαν οι μεταγενέστεροι, πως αποδέχονται τον αφανισμό ελλήνων από Έλληνες σε έναν εμφύλιο πόλεμο, και μάλιστα οι προικισμένοι στα μαθήματα που εξεταστήκαμε συνομήλικοι μας λ.χ. του ΕΜΠ, τα βαριά τραύματα ειδικά σ’ αυτούς από φτωχές πολυμελείς οικογένειες, η κοινωνική αδικία, η απομόνωση στην Αθήνα ως φοιτητές παρά τις υψηλές επιδόσεις τους στα μαθήματα (που ειρωνικά εκφράστηκε υπέροχα από την λαϊκή ρήση Πρώτοι στο χωριό τελευταίοι στην πόλη),τα αρχικά εμπόδια της κοινωνικής και επαγγελματικής ένταξης, η ένταξη σε αριστερές οργανώσεις και κομματικούς σχηματισμούς ως αποκούμπι, …, τα εμπόδια κατανάλωσης της παγκόσμιας κουλτούρας,…
ΥΓ Ισως να θυμάσαι την συζήτηση το 2012 για το παπαδημουλι και τι άκουσα απο τους συνσχολιαστες. Δυστυχώς οι απόψεις μου επιβεβαιωθηκαν….
7 Αυγούστου, 2020 στις 7:28 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
ΑΠΟΓΡΑΦΗ
Γιος Αγρότη
κοιμάται στρωματσάδα
χαράματα στα καπνοχωραφα
ο έμπορος κλέβει
διαβάζει πολύ
να μπει στο ΕΜΠ
Συγκάτοικος σε υπόγειο
φοιτητής στην ΚΝΕ
Αποφοιτά, μετά θητεία
δουλεύει σε αριστερά αφεντικά
Μετά τα σαράντα
σε αριστερούς εργολάβους
φιλοξενείται στο υπόγειο
νοίκι δεν πληρώνει
χτίζει μεγάλο σπίτι
300 τετραγωνικά
νέος ήταν αθλητικός
χοληστερίνη και λιπίδια
οι αρτηρίες φράζουν
τώρα λαχανιάζει
σκάβοντας στον κήπο
η κόρη σπουδάζει
η γυναίκα γράφει
αυτός δεν διαβάζει
είναι άντρας και πληρώνει
τις δόσεις