(Το έστειλε στην καλύβα ο φίλος Γιάννης-2)

Του Αθανασίου Iω. Τερζάκη (Κωτσάκη),

Οδοντίατρου

 

Μια απίστευτη ιστορία ξετυλίχτηκε στην Αλωνίσταινα το πρωινό της 23 – 6 – 2009. Ο Γιάννης Κωτσάκης ήλθε από την Ολλανδία προσκυνητής στην ιδιαίτερη πατρίδα των προγόνων του μετά από 222 χρόνια!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στις 25-6-2000 ο προαναφερθείς Γιάννης Κωτσάκης, γράφει μια επιστολή και την απευθύνει προς το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Με την επιστολή του αυτή ζητά να μάθει αν είναι απόγονος της οικογένειας της μητέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, η οποία ως γνωστόν ήταν η Ζαμπία (εκ του Ελισάβετ: Ελιζαμπέτα, Ζαμπέτα, Ζαμπία) Κωτσάκη. Από την οικογενειακή του παράδοση γνώριζε ότι «η μητέρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ήταν από την οικογένεια Κωτσάκη, καταγόταν από την Αλωνίσταινα της Τριπολιτσάς και ήταν συγγενής τους.»

Επίσης γνώριζε ότι πέντε γενιές πριν απ’αυτόν ,στα 1787, ο πρόγονός του Νικόλαος Κωτσάκης μαζί με τρία αδέρφια του ,Θεόδωρο,Κωνσταντίνο και Δημήτριο,  των οποίων οι γονείς ήταν ο Ιωάννης και η Μαρία, αναγκάστηκαν να φύγουν για την περιοχή της Αζοφικής στη Ρωσία, επειδή είχαν λάβει μέρος στην επανάσταση του 1770 στην Πελοπόννησο που υποκινήθηκε από τους αδελφούς Ορλώφ. Η προφορά και η γραφή του επωνύμου τους άλλαξε σταδιακά και σήμερα είναι Κατσάκη (Katchaki).  Από τα τέσσερα αυτά αδέλφια ο μεγαλύτερος ήταν ο Δημήτριος ο οποίος είχε γεννηθεί το 1741. Εκεί οι πρόγονοί του έγιναν ευγενείς, αφού οι αρχές τους κατέταξαν στην τάξη των αριστοκρατών αποκτώντας έτσι μεγάλη αγροτική περιουσία από χιλιάδες εκτάρια.  Είχαν μάλιστα στη δικαιοδοσία τους και ένα χωριό που το ονόμασαν «Κωτσακίεβα», όπου έκτισαν μια λιθόκτιστη εκκλησία της Αναλήψεως. Στην περιοχή της Οδησσού όπου ζούσαν οι Κωτσάκηδες απέκτησαν, όπως είναι φυσικό, οικογένειες. Ο αναφερθείς Νικόλαος Κωτσάκης απέκτησε γιο Γεώργιο που γεννήθηκε στα 1805. Το 1825, σε ηλικία είκοσι ετών, έγινε αξιωματικός του Ρωσικού Ιππικού και διακρίθηκε στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1829. Στα 1830 παντρεύτηκε μία Ελληνίδα, την Ελένη, κόρη του Παύλου Γ. Βαρβάτη από τη Βυτίνα, με την οποία απέκτησαν τέκνα εκ των οποίων γνωστός είναι ο Κωνσταντίνος. Γιος του τελευταίου ήταν ο Βασίλης, παππούς του προαναφερθέντος Γιάννη Κωτσάκη. Ο Βασίλης ήταν αξιωματικός του Ιππικού του Αυτοκρατορικού Στρατού του Τσάρου. Συγκεκριμένα, έγινε διοικητής του 12ου Συντάγματος των Ουσσάρων, δηλ. του ελαφρού Ιππικού. Μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων έφυγε για τη Σερβία με την οικογένειά του. Ο γιος του Βασίλη Κωτσάκη, ο Νικόλαος Κωτσάκης, φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή της Οδησσού, αλλά μετά την Επανάσταση των μπολσεβίκων κατέφυγε κι αυτός στη Σερβία, όπου παντρεύτηκε Σερβίδα και απέκτησαν τον προαναφερθέντα Γιάννη Κωτσάκη στα 1939.  Ο Γιάννης Κωτσάκης σπούδασε γιατρός στο Βελιγράδι. Πήρε την ειδικότητα του Μικροβιολόγου και κατόπιν έκανε Μaster στην Μικροβιολογία στις ΗΠΑ, στο Πανεπιστήμιο του Rochester, με υποτροφία του Iδρύματος Fullbright. Τώρα συνταξιούχος πια, ζει με τη Σερβίδα σύζυγό του, το γιο του και την κόρη του στην Ολλανδία. Να σημειωθεί ότι ο γιος του είναι παντρεμένος και έχει ένα κοριτσάκι που το έχει ονομάσει Ελισάβετ, δηλαδή το όνομα της Ζαμπίας, της μητέρας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη! Η προαναφερθείσα επιστολή  του Γιάννη Κωτσάκη προς το Ίδρυμα Ερευνών περιήλθε σε γνώση του προέδρου της Αδελφότητας Αλωνιστιωτών κ. Σπύρου Δημητρακόπουλου ,δικηγόρου,  ο οποίος ως ιστορικός ερευνητής αλλά και απόγονος των Κωτσακαίων της Αλωνίσταινας, του έστειλε πολλές πληροφορίες  σχετικά με την ιστορική διαδρομή  της οικογένειάς του.

Πριν  5 χρόνια έγραψε σε μία επιστολή του από την Ολλανδία που ζει προς τον κ. Σπύρο Δημητρακόπουλο :  «Θα ήθελα να έρθω κάποια ημέρα στην Αλωνίσταινα και ν’ ανάψω ένα κερί στην εκκλησία της Αγ. Παρασκευής. Για να κλείσει έτσι ο κύκλος της περιπλάνησης της οικογένείας μου: Αλωνίσταινα-Ρωσία-Σερβία-Ολλανδία-Αλωνίσταινα».

Και πράγματι! Η ημέρα εκείνη ήταν η Τρίτη 23-6-2009. Συνοδευόμενος από τη γυναίκα του και άλλους δύο συγγενείς του ήλθε στην Αλωνίσταινα. Στην ιστορική εκκλησία της Αγ. Παρασκευής άναψε το κερί-τάμα του. Σε λίγο έξω απ το ναό, στο τάφο της Ζαμπίας Κωτσάκη –Κολοκοτρώνη,μάνας του Γέρου του Μωριά, ο ιερέας του χωριού π. Δημήτριος Λυμπερόπουλος έψαλε το τρισάγιο και ο Γιάννης Κωτσάκης κατέθεσε συγκινημένος λίγα φρέσκα τριαντάφυλλα που η κυρά Γιαννούλα Γαληνού έκοψε απ τον κήπο της. Στη συνέχεια στο μνημείο της Ζαμπίας που κρατά στο χέρι της το γιο της Θοδωράκη Κολοκοτρώνη,  κατέθεσε δάφνινο στεφάνι αφού  πριν,  με δάκρυα στα μάτια ασπάστηκε  το μαρμάρινο μνημείο. Μάρτυρες στη λιτή αυτή τελετή ,εκτός απ τον π. Δημήτριο Λυμπερόπουλο , ο Δήμαρχος Φαλάνθου κ. Κώστας Ψυχάρης, ο Πρόεδρος της Αδελφότητας Αλωνιστιωτών-δικηγόρος κ. Σπύρος Δημητρακόπουλος, εκπρόσωποι της οικογένειας Κωτσάκη που σήμερα ζουν στα Φιλιατρά,στην Πάτρα και στην Αθήνα και οι λιγοστοί κάτοικοι της Αλωνίσταινας.

Ο Δήμαρχος Φαλάνθου του πρόσφερε ως δώρο ένα βιβλίο για την Αρκαδία καθώς και την Ιστορική μελέτη του αείμνηστου Τάσου Αθ. Γριτσόπουλου με τίτλο ‘Τα χωριά του Φαλάνθου’. Ως αντίδωρο ο Γιάννης Κωτσάκης δώρισε στο Ναό της Αγίας Παρασκευής μία εικόνα-κειμήλιο της οικογένειάς του, ηλικίας 200 ετών! Στο τέλος της σεμνής τελετής όλοι οι παρευρεθέντες έψαλαν τον εθνικό ύμνο και ο Δήμαρχος προσέφερε καφέδες και αναψυκτικά.

Στη συνέχεια, ο Γιάννης Κωτσάκης με τους εκπροσώπους της οικογένειας Κωτσάκη, που την αποτελούσαν ο Σπύρος Γ. Δημητρακόπουλος, ο Νίκος Δημ. Κωτσάκης, ο Θεόδωρος Παν. Κωτσάκης και ο γράφων το κείμενο αυτό, επισκέφθηκε το Λιμποβίσι όπου φανερά συγκινημένος περιήλθε κάθε γωνιά του ερειπωμένου σπιτιού του Θ. Κολοκοτρώνη και στην κατασκευασμένη απ τον ευεργέτη Παν. Αγγελόπουλο  «οικία του Θ. Κολοκοτρώνη»  έγραψε ένα συγκλονιστικό κείμενο στο βιβλίο επισκεπτών. Στο τέλος υπέγραψε στα ελληνικά «Γιάννης Κωτσάκης», συμπληρώνοντας «Έλληνας, προερχόμενος από την Ολλανδία». Η όλη περιήγηση- προσκύνημα ολοκληρώθηκε στην Πλατεία Άρεως στην Τρίπολη όπου φωτογραφήθηκαν κάτω απ τον ανδριάντα του Γέρου του Μωριά και επισκέφθηκαν τον Λόφο Κωτσάκη στο Νότιο μέρος της Τρίπολης όπου βρίσκεται ο ναός της Αγ. Αικατερίνης.  Λίγες ημέρες αργότερα ο γράφων το κείμενο αυτό έλαβε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ένα ευχαριστήριο γράμμα από το Γιάννη Κωτσάκη, όπου μεταξύ άλλων έγραφε:

«… Για μένα το ταξίδι αυτό στην Αλωνίσταινα ήταν ένα αληθινό προσκύνημα. Δεν έχω λόγια να περιγράψω πλήρως όσα αισθάνθηκα. Φτάνει να πω ότι ένιωσα ειλικρινά τη φιλία που μου δείξατε. Ούτε για μια στιγμή δεν αισθάνθηκα ξένος, τουναντίον μού φάνηκε ότι επέστρεψα στο σπίτι μου. Ίσως είναι δύσκολο για σας να αντιληφθείτε, αλλά μέχρι να επισκεφθώ την Αλωνίσταινα, να προσευχηθώ στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, στον τάφο και στο μνημείο της Ζαμπίας, ήμουν ένα πρόσωπο χωρίς οριστικές ρίζες. Όταν οι άνθρωποι άρχισαν να ψάλουν τον ελληνικό εθνικό ύμνο, έκλαψα από χαρά. Τώρα μπορώ μόνο να επαναλάβω: Έχω κλείσει τον κύκλο μου και αισθάνομαι ένα πλήρες πρόσωπο και όπως πάντα είμαι υπερήφανος και ευτυχισμένος που είμαι ένας Κωτσάκης. Σας ευχαριστώ όλους για αυτό.

Ειλικρινά δικός σας,

Ιωάννης Κωτσάκης»