Από τα ΝΕΑ: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4573573
Στο όνομα τριών απολύτως αθώων εργαζόμενων που δολοφονήθηκαν άδικα, οφείλουμε να αλλάξουμε από σήμερα τον τρόπο μαζικής διαμαρτυρίας και να θυμόμαστε κάθε τέτοια μέρα τα ονόματά τους.
Η αληθινή επανάσταση σήμερα στην Ελλάδα είναι να μην πηγαίνει κανείς πλέον σε πορείες, γιατί έχουν αποτύχει ως τρόπος διαμαρτυρίας. Πρέπει, με φαντασία, σχεδιασμό και οργάνωση, να βρεθούν άλλοι τρόποι να εκδηλωθεί η αντίθεση στην αδικία, χωρίς κανέναν κίνδυνο βίας. Ούτως ή άλλως, αν οι πορείες είχαν αποτέλεσμα, τώρα όλα τα πολιτικά και οικονομικά πράγματα στην Ελλάδα, όπου γίνονται και οι περισσότερες πορείες και μαζικές διαμαρτυρίες στην Ευρώπη, θα ήταν όλα θαυμάσια, σε σχέση με άλλες χώρες όπου γίνονται πολύ λιγότερες. Γιατί λοιπόν να συνεχίζεται κάτι που εμφανώς πάει όλο και χειρότερα και έχει μηδενικά αποτελέσματα κι επιπλέον κοστίζει ζωές αθώων; Γιατί να συνεχίζεται κάτι που ήδη μοιάζει με πόλεμο, και μάλιστα πάντα με αθώα θύματα; Γιατί να συνεχίζεται κάτι που φέρνει όλο και πιο ακραίες καταστάσεις;
Εφόσον γνωρίζεις εκ των προτέρων πως μια πορεία στο κέντρο της Αθήνας θα έχει βίαιη κατάληξη, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, όποιος και αν είναι αυτός, είσαι συνυπεύθυνος συμμετέχοντας, εκτός κι αν δεν καταδικάζεις τη βία αλλά την επιδιώκεις. Πιστεύω όμως πως πολλοί δεν το είχαν ακόμη συνειδητοποιήσει.
Εγώ προσωπικά δεν πήγα και δηλώνω πως δεν θα προσέλθω ούτε σε καμία άλλη για οποιονδήποτε λόγο. Ας γίνουν συμβολικές διαμαρτυρίες σε πλατείες, δρώμενα, εύστοχη και οργανωμένη κοινωνική ανυπακοή εκεί που χρειάζεται, εκεί που πονάει. Αλλά αυτή η ρουτίνα ανάμεσα στην Ομόνοια και το Σύνταγμα, που έχει μετατρέψει την Αθήνα σε πεδίο μάχης, πρέπει να σταματήσει.
Κατά τα άλλα, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία του άρπα- κόλλα, της προχειρότητας και του εύκολου χρήματος και της επιδειξιμανίας στην Ελλάδα, δεν θα πετύχουμε τίποτε καλύτερο, ούτε και καλύτερους πολιτικούς. Οι πορείες κι αυτές μια προχειρότητα είναι: αποτελούν εύκολες λύσεις διαμαρτυρίας αντί της κοινωνικής οργάνωσης και αλληλεγγύης με τις οποίες θα μπορούσε με εύστοχους τρόπους ο πολίτης να αντιδράσει δημιουργικά και συλλογικά.
Στις πορείες είμαστε όλοι ενωμένοι, αλλά μετά τρώμε ο ένας τον άλλον.
Θέλετε κοινωνικές αλλαγές στη Ελλάδα; Αποχή από τις πορείες!
Ο Φίλιππος Δραγούμης είναι μέλος της Γραμματείας των Οικολόγων Πρασίνων.
*
Σημ. καλύβας: ο Φίλιππος ήταν μέλος της Γραμματείας των Ο-Π μέχρι τον Ιούνιο του 2009. Τώρα είναι αναπλ. μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου.
137 Σχόλια
Comments feed for this article
8 Μαΐου, 2010 στις 10:02 πμ
Πάνος
Αιρετική πρόταση; 😉
Ας τη συζητήσουμε…
8 Μαΐου, 2010 στις 12:58 μμ
http://tsouknida.blogspot.com/
Τους φόβησαν οι πορείες, προκαλούν ρίγη στις αγορές. Δεν μας λέει τι τρόπους πορτείνει. Μήπως να στέλνουμε η-μέϊλ στον ΓΑΠ
Ταυτίζεται μήπως με τον Θέμο, που βγάζει πρωτοσέλιδα εναντίον των κινητοποιήσεων.
Α, ρε πως κάνουν οι χορτάτοι.
Είμαστε στα χαρακώματα ρε!!!!!!
8 Μαΐου, 2010 στις 12:59 μμ
http://tsouknida.blogspot.com/
Η έννοια της τρομοκρατιας των αγορών δεν υπάρχει.
Ο νεοέλληνας τα κάνει όλα!!
8 Μαΐου, 2010 στις 1:11 μμ
GB
Εχει δίκαιο εν μέρει
διότι το μήνυμα τους
ως αίτημα παραμένει
-«βάλτε μέτρο στα μέτρα»
μάθανε βλέπεις στη πολυτέλεια
δε πάθανε απτήν εγκράτεια
ούτε ξέρουν για φιλοκαλία
.
Συνεπώς εάν δε πάει
καλά κάνει
άλλοι θα πάνε
αλλά οι ζηλωτές δε ρωτάνε
να μάθουνε ή να κάνουνε
με βιασύνη ή υπομονή
ποιοί είν’ εχθροί ή φίλοι να πάνε.
8 Μαΐου, 2010 στις 1:35 μμ
GB
Οπως και νάχει
οι συνθήκες αλλάζουνε
ενώ τα πάντα ρει
και όλα τα ρευστά ρέουνε
είτε θετικά είτε αρνητικά
μαζί κι’ αντάμα πλέουνε
εργασία και χρονόμετρα
εργα μ’ αξιολόγηση καμιά
λέγει καχύποπτα κι’ ο Μπενζ Κοριά
8 Μαΐου, 2010 στις 1:42 μμ
Κώστας Κιτσίκης
αν γίνει αυτό θα σημαίνει ότι ο αγώνας των παρακρατικών δικαιώθηκε…
8 Μαΐου, 2010 στις 1:45 μμ
Ο Αιρετικός
Συμφωνώ με τον Κιτσίκη.
8 Μαΐου, 2010 στις 2:34 μμ
κ.ν
Που ζει ? Εσεις που ανηκετε στον ιδιο χωρο , παρακαλω προστατεψτε τον .Θα πεσουν να τον φανε τον ανθρωπο. Κριμα ειναι
8 Μαΐου, 2010 στις 2:35 μμ
Μαύρο πρόβατο
Πρέπει, με φαντασία, σχεδιασμό και οργάνωση, να βρεθούν άλλοι τρόποι να εκδηλωθεί η αντίθεση στην αδικία, χωρίς κανέναν κίνδυνο βίας.
Μου θυμίζει παράξενα την «πρόταση» των ΟΠ στους αγρότες του θεσσαλικού κάμπου, να καλλιεργήσουν ελεφαντόχορτο αντί βαμβάκι…
Ο κ.Δραγούμης δεν θέλει καν να διαμαρτυρηθεί. Και μας το λέει με τον ελεϊνότερο τρόπο: αποπειρώμενος την culpabilisation όσων λένε «φτάνει»…
Δικαίωμά του. Αλλά νομίζω οτι θα έπρεπε να μας ενοχλήσει, όταν θα μας είχε κάποια σοβαρή εναλλακτική.
8 Μαΐου, 2010 στις 2:43 μμ
δεξιος
Eπεισοδια γινονται εφ οσον οι πορειες και συγκεντρωσεις διοργανωνονται απο δυναμεις που δεν εχουν αποκηρυξει τη βια ειτε που αισθανονται καποια συγγενεια με αλλους που ειναι υπερ της βιας.
Οι μεγαλυτερες συγκεντρωσεις της τελευταιας 15ετιας ησαν του αποθανοντος αρχιεπισκοπου για τις ταυτοτητες και εκει δεν εσπασε ουτε καθρεφτακι αυτοκινητου.
Δε φταινε οι πορειες αλλα η ιδεολογια των πορευομενων.
8 Μαΐου, 2010 στις 2:51 μμ
kapetanios
δεξιε
βία δεν ασκούν μόνο οι αμυνόμενοι ασκούν και οι επιτιθέμενοι-εσυ ονόμασε όπως σε βολεύει τις δύο πλευρές, το νόημα δεν αλλάζει καθόλου
Πάντως εγώ δεν απορρίπτω ασυζητητί την βία
8 Μαΐου, 2010 στις 2:56 μμ
κ.ν
κ. Ζερβα αυτο ακριβως εννοουσα .Εξηγηστε του οτι ζει στην Ελλαδα .
8 Μαΐου, 2010 στις 3:06 μμ
δεξιος
@ Καπετανιος
Το Συνταγμα λεει «οι Ελληνες εχουν δικαιωμα να συνερχονται ησυχα και χωρις οπλα». Αρθρο 11.
http://www.bekiris.gr/sintagma_ellados_01.htm#ATOMIKA
Το αρθρο αυτο παραβιαζεται κατ εξακολουθηση σε ολες σχεδον τις πορειες και συγκεντρωσεις (οπλα ειναι και οι βομβες μολοτωφ και τα καδρονια).
Κατα την αποψη μου οι μονες συγκεντρωσεις τα τελευταια χρονια που κινηθηκαν στα πλαισια του αρθρου 11 ησαν οι συγκεντρωσεις του Χριστοδουλου.
Δεν ησαν παντως τα πανεκπαιδευτικα συλλαλητηρια.
8 Μαΐου, 2010 στις 3:20 μμ
kapetanios
δεξιε
γνωρίζω τι λέει το σύνταγμα, η τοποθέτηση σου εάν δεν κάνω λάθος μιλούσε για την άσκηση βίας που απορρέει από την ιδεολογία.
Η ιδεολογίας της μη βίας δεν μπορεί να χρησιμοποιείται κατά το δοκούν και σε συσκευασία μιας χρήσεως.
Εγώ είπα την άποψη μου (περί μη βίας) περιμένω να ακούσω την δική σου
( προσδιόρισε μου επακριβώς τα συλλαλητήρια του Χριστόδουλου-ποια δηλαδή θεωρείς μεγάλα και ποια όχι- γιατί έχω υπόψη μου αρκετούς βανδαλισμούς και άσκηση βίας από διάφορες συγκεντρώσεις του «πιστού πλήθους» κατά την πνευματική καθοδήγηση του αρχιεπισκόπου υμών )
8 Μαΐου, 2010 στις 3:28 μμ
δεξιος
Η αποψη μου ειναι οτι η βια ειναι δικαιολογημενη μονο σε περιπτωση δικτατοριας ή ξενης κατοχης.
Οταν υπαρχει κυβερνηση εκλεγμενη ειναι απαραδεκτη σε καθε περιπτωση.
Βεβαια τωρα υπαρχει ενα ιδιαιτερο προβλημα με τα προεκλογικα ψεματα.
Θεωρω ωστοσο δικαιολογημενο το αιτημα για νεες εκλογες αλλα δισταζω νε δεχθω την ασκηση βιας μονο γιαυτο.
Ως συλλαλητηρια εννοω τα δυο μεγαλα που εκανε η επισημη Εκκλησια το 2000.
Και για αυτους υπηρχε ζητημα αθετησης προεκλογικης δεσμευσης σε εκλογες που κριθηκαν για λιγες ψηφους.
Οι παρεκκλησιαστικες οργανωσεις και διαφοροι επι μερους φανατικοι εχουν και αυτοι μεριδιο βιας.
8 Μαΐου, 2010 στις 3:49 μμ
kapetanios
δεξιέ
(παρεκκλησιαστικές οργανώσεις που χαν την τιμητική τους με τον Χριστόδουλο..)
θεσμικά αλλά και από την άποψη άσκησης πολιτικής βρισκόμαστε υπό ξένη κατοχή.
Και δεν θα διαφωνήσω, η αποδοχή της βίας και η χρήση της ωριμάζει και διατρανώνεται σε περιόδους κοινωνικής εξαθλίωσης και πείνας που σημαίνει ότι είναι δύσκολο για όλους εμάς να την υιοθετήσουμε.
Κατά την γνώμη μου εξίσου δύσκολη πρέπει να είναι και η καταδίκη της. Πάντως εάν αυτή υπάρξει -η καταδίκη της βιας -και μάλιστα σε απόλυτο βαθμό πρέπει να αφορά –απόλυτα- και την άσκηση της κρατικής βίας, που είναι και η πιο συνηθισμένη
8 Μαΐου, 2010 στις 4:03 μμ
Β.Δ. Καργούδης
Από την Γαλλική Επανάσταση & μετά, και με τη διάκριση των εξουσιών, η κοινωνία, εκχωρεί το μονοπώλιο της Βίας στο θεσμισμένο Κράτος -Έθνος.
(Οι έννοιες απαιτούν ακρίβεια και όταν δεν τους δίνεται, εκδικούνται)
Τα υπόλοιπα, είναι λογοτεχνία της κακιάς ώρας, όταν δεν είναι επικίνδυνες πραγματολογικές παρανοήσεις, όπως:
ΘΕΣΜΙΚΑ, καλώς ή κακως, ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ να ΜΗΝ είμαστε υπό ξένη κατοχή.
(Η παρατήρηση γίνεται γιατί το είδα να αναφέρεται πολλές φορές)
8 Μαΐου, 2010 στις 4:19 μμ
Ζερβός
Σύντροφοι, όλοι μαζί σήμερα στης 8μμ να ανάψουμε το φως (του μπροστινού μπαλκονιού) έτσι ώστε να δώσουμε ένα δυναμικό και μαζικό αγώνα κατά τον αντιλαϊκών μέτρων.
Αύριο κλιμακώνοντας τους αγώνες μας, την ίδια ώρα να ανάψουμε και το φως τις κουζίνας!!!
Πέρα από την πλάκα μην ξεχνάτε πως πριν λίγο καιρό μέσω των δελτίων ειδήσεων διαφήμιζαν τέτοιου είδους αγώνες.
8 Μαΐου, 2010 στις 4:23 μμ
Μαύρο πρόβατο
Καλώς τονε κι ας άργησε. Συμβούλεψέ μας κι εσύ κ.Καργούδη που θες να το κάνουμε όλοι μώκο, πώς να διαμαρτυρηθούμε πιό αποτελεσματικά…
8 Μαΐου, 2010 στις 4:34 μμ
Άγγελος
(άντε πάλι μειοψηφία θα μαι)
Αρχίσατε πάλι τα ιδεολογήματα για την δικαιολόγηση της βίας, την σχέση αμυνόμενου-επιτιθέμενου, την πορεία ως μέσο και άλλα ωραία και καλά.
Όπως είπε και το ΠΓ του ΚΚΚ, άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, φτάνει να πιάνει τα ποντίκια. Τόσα χρόνια δέκα ζευγάρια Prada φάγατε στις πορείες, τι σκατά πετύχατε;
Ο μεγάλος Μαχάτμα με ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ και πολύ ποδαρόδρομο, γονάτισε μια αυτοκρατορία.
Άρα πορεία ή μη, στα τέτοια μας. Αποτέλεσμα.
8 Μαΐου, 2010 στις 4:47 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Ο μεγάλος Μαχάτμα με ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ και πολύ ποδαρόδρομο, γονάτισε μια αυτοκρατορία.
Να αναφερθεί εδω και το κίνημα ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις εις βάρος των μαυρων Αμερικάνων, που δραστηριοποιήθηκε τις δεκαετίες του ’50 και ’60 και στο οποίο ηγετική μορφή ήταν ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
8 Μαΐου, 2010 στις 4:50 μμ
σχολιαστης
Το οποίο κίνημα έκανε κάτι πορείες ξεγυρισμένες.
8 Μαΐου, 2010 στις 4:53 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@Μ.Π: Πόθεν, κε Μαύρο Πρόβατο τεκμαίρεται η δική μου θέληση για μώκο του οιουδήποτε; Απ τα 19 μου, που πήγα απέναντι στο Μ-Λ κόμμα νέου τύπου & τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και τη δικτατορία του προλεταριάτου σαν στάδιο προς….(ντρέπομαι πια και να τον αρθρώσω τόσο που κακοποιήθηκε ο δόλιος) ούτε το μώκο κανενός ή επεδίωξα ή ζήτησα (ή του είπα στο αυτί πως το δικό του μώκο θα είναι τάχα για το καλό των πολλών, ως υμείς, ή ορθότερα ομόδοξοί σας τινες).
Αλλά ούτε και (αφελώς) τη βία αποκήρυξα (όπως όχι λίγα Μ-Λ κόμματα σε οβιδιακές μεταμορφώσεις)
Εκείνο που με νοιάζει είναι μόνο να μην οδηγούνται οι πολλοί σαν ξυπόλυτοι στ αγκάθια «μπροστά στις χαίνουσες κάνες, ολωσδιόλου αρνητικών συσχετισμών».
Κι όταν το βλέπω φόρα παρτίδα να συμβαίνει, χοντρο-«τουρκεύω» , φίλε κε Μ.Π…
8 Μαΐου, 2010 στις 4:56 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Το οποίο κίνημα έκανε κάτι πορείες ξεγυρισμένες.
Σχο, και το κίνημα υπερ της ανεξαρτησίας της Ινδίας και το κίνημα ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ κάνανε ξεγυρισμένες πορείες. Την βία όμως την ασκούσαν οι αντίπαλοι τους. 😉
8 Μαΐου, 2010 στις 5:41 μμ
κικη
δες τε και αυτό
http://www.antinews.gr/?p=43186
8 Μαΐου, 2010 στις 5:44 μμ
κικη
και αυτό
αν σας λένε τίποτα και
βαρέθηκα πια τις μικροπολιτικές που εξαρτώνται από το εάν το κόμμα σας είναι στην εξουσία ή όχι
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=1250189
8 Μαΐου, 2010 στις 5:53 μμ
σχολιαστης
Κική σκέψου το εξής: Ενα καθεστώς όπως αυτό της «ΛΔΓ» που υποστήριζε (και ακόμα κλαίει για την πτώση του) ο Ριζοσπάστης, είχε ένα εκατ. χαφιέδες και ασφαλίτες. Εχει σημασία ποιος λέει τι. 😉
Και ένα άλλο καθεστώς που ο Ριζοσπάστης υποστηρίζει με πάθος, δε δίστασε να σκοτώσει πριν μερικά χρόνια, χιλιάδες φοιτητές που διεκδικούσαν στοιχειώδεις αλλαγές.
8 Μαΐου, 2010 στις 6:01 μμ
kapetanios
Χρήστος Γιαννακούλης λοιπόν λέγεται ένας ακόμη «βίαιος» ιδεολόγος
8 Μαΐου, 2010 στις 6:20 μμ
κικη
σχο
άσε την μικροπολιτική και μην πετάς πέτρες αλλού. Αμφισβητείς την φοτο?
Τα σημερινά γεγονότα σχολίασε.
Εκτός κι αν ταυτίζεις την κυβέρνησή σου με τα καθεστώτα που αναφέρεις
8 Μαΐου, 2010 στις 6:25 μμ
M
————————–
Δεν πιστεύω οτι το γράφω αυτό, αλλά συμφωνώ με τον κο Δραγούμη των Ο.Π.
Το έγραψα και σε άλλο ποστ: τα έκτροπα γίνονται πάντα υπο την κάλυψη των πορειών. Δεν τσουβαλιάζω εδώ όλες τις εκδηλώσεις, αλλά τα περι φιλειρηνικών εκδηλώσεων είναι παπάρια, όταν οι συμμετέχοντες (ή μεγάλο μέρος τους) κατεβαίνουν στις πορείες με φτυαρόξυλα που έχουν στην άκρη τους ένα κόκκινο πανάκι 5Χ5 εκ.! Τα περι προβοκατόρων μπορεί να ισχύουν, αλλά τα τσαμπουκαλίκια προέρχονται απο τον κυρίως όγκο των διαδηλωτών που δεν φοράνε καθόλου κουκούλες.
8 Μαΐου, 2010 στις 6:26 μμ
Μαύρο πρόβατο
Αυτή λοιπόν είναι και η απάντηση στις «ιδέες» του κ.Δραγούμη και άλλων, για το πώς να κάτσουμε σπίτια μας.
8 Μαΐου, 2010 στις 6:30 μμ
M
————————–
……Ο Δ. Κουμπούρης παραδίδει στον αστυνομικό διευθυντή το πιστόλι και τις ταυτότητες του ασφαλίτη……
8 Μαΐου, 2010 στις 6:33 μμ
Πάνος
Ωραίος και ο Κουμπούρης (του ΚΚΕ – παρέδωσε όπλο + ταυτότητες) 😉
Άσχετα με το τι
μαλακίααφασία δέρνει το ΚΚΕ για τη ΛΔΓ ή την Κίνα, το να περιφρουρεί αποτελεσματικά τις διαδηλώσεις του είναι 100% ΟΚ.*
Για να επιστρέψω στο θέμα του ποστ: ο Φίλιππος λέει όχι στις κλασσικές πορείες, αλλά προτείνει κάτι διαφορετικό:
Παίδες και κόρες, τείνω να συμφωνήσω μαζί του. Οι πορείες όπως τις ξέρουμε είναι πραγματικό πανηγύρι για τους οργανωμένους εραστές της βίας. Οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να φέρουν σε δύσκολη θέση ακόμα και το ΚΚΕ – με την παραδοσιακά καλή περιφρούρηση (η οποία δεν εμφιβάλλω ότι θα γίνει ακόμα καλύτερη – απόδειξη ο …Κουμπούρης).
Αλλά αυτό που κάνει το ΚΚΕ στις πορείες δε μπορούν να το κάνουν όλοι, όχι εύκολα, τουλάχιστον. Δεκάδες μισθωτοί της ανωμαλίας (=μπάτσοι, ΚΥΠατζήδες), αλλά και ναζιστές, ακροδεξιοί, μπαχαλάκηδες κλπ ανακατεύονται με τους ειρηνικούς διαδηλωτές και ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ τη βία. Έρχονται μετά τα ΜΑΤ για να τους …αντιμετωπίσουν (ΑΥΤΟ ακριβώς λέγεται προβοκάτσια) – και γίνεται κάθε φορά της Κορέας.
Αν και συμφωνώ κατά βάση με το Φίλιππο, όσο γίνονται μαζικές πορείες, θα πηγαίνω – μέχρι να αντικατασταθούν από άλλες μορφές διαμαρτυρίας. Αν συμβεί, ποτέ. Γιατί αυτός είναι ο παραδοσιακός και δοκιμασμένος τρόπος που έχουμε για να εκφράζουμε από κοινού την πολιτική μας θέση / αντίθεση. Ειδικά τώρα, στη μεγάλη προσπάθεια της κοινωνίας να σταθεί ατα πόδια της απέναντι στο ΔΝΤ, που μόλις άρχισε.
Επιμένω όμως ότι πρέπει (οι συμμετέχοντες) να έχουμε, ο καθένας ξεχωριστά, την ευθύνη της περιφρούρησης. Κανένας κουκουλοφόρος ανάμεσά μας. Κανένας μολοτοφάκιας, μισθωτός ή απλός βλαξ. Κανένας με λοστούς και λοιπά σύνεργα. Κι όποιος εμφανίζεται, να έχει χωρίς κανένα δισταγμό την τύχη του Γιαννακούλη.
Έτσι θα εξαλειφθεί η βία από τις πορείες και τις διαδηλώσεις και θα μπορέσουμε επιτέλους να επικεντρώσουμε στο πολιτικό μέρος της υπόθεσης.
8 Μαΐου, 2010 στις 6:35 μμ
σχολιαστης
Κική, την κυβέρνηση την έχω γραμμένη. Είναι γνωστό ότι ασφαλίτες κάνουν …εισοδισμό σε διαδηλώσεις. Στα Δεκεμβριανά είχα δει ο ίδιος τέτοια δράση.
Αυτό δεν αναιρεί ούτε μια λέξη απο το προηγούμενο σχόλιό μου. Το ρεζουμέ είναι, «Κοίτα ποιός μιλάει».
8 Μαΐου, 2010 στις 6:38 μμ
zeppos
Οι διαδηλώσεις και οι πορείες είναι ΑΝΑΦΕΡΕΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ των πολιτών.
Όποιος αισθάνεται οτι «συμβάλλει» με την συμμετοχή στη πορεία στο «έργο» των μπαχαλάκηδων ας μη πάει.
Η περιφρούρηση της ειρηνικής πορείας είναι ευθύνη των διοργανωτών, αλλά η ειρηνική κατάληξη γενικώς είναι ευθύνη του κράτους.. Δεν υπάρχει άλλη λύση αν θέλουμε να μπορούμε να ΒΆΖΟΥΜΕ ΑΙΤΗΜΑΤΑ.
Είναι ένα ζήτημα όμως η συχνή διακοπή της κανονικής ζωής της πόλης. Εχουν και το δίκιο τους τα καταστήματα που ακόμη και ειρηνικές να είναι οι διαδηλώσεις,, το ταμείο θα είναι σχεδόν άδειο για ώρες. Όμως να μην ξεχνάμε οτι εκείνα τα καταστήματα που «θίγονται» συχνά, είναι και εκείνα που λόγω της προνομιακής τους θέσης έχουν τζίρους, σε περιόδους ειρήνης και ανάπτυξης..
Για την ώρα.. βράσε ρύζι! Δεν θα ήθελα με τίποτα να είχα μαγαζί σε τέτοια περιοχή..
8 Μαΐου, 2010 στις 6:39 μμ
κικη
Πάνο
συμφωνώ μαζί σου
και για να εκτονώσω το βαρύ κλίμα
(με δεδομένη την αντίθεσή μου σε κάθε είδους βία)
8 Μαΐου, 2010 στις 6:43 μμ
Β.Δ. Καργούδης
Έτσι γιατί με διαολίζετε και προκαλείτε την ίδια την ιστορική μνήμη του φορέα που δείχνετε να στηρίζετε, κε Μαυροπρόβατε, πείτε μας, παρακαλώ, πότε στην πολύχρονη όντως ιστορία του, το ΚΚΕ, οδήγησε ένα «μαζικό ταξικό ειρηνικό κίνημα των εργαζομένων» στο να διεξέλθει μέχρι το τέλος της μια ρήξη με τον ταξικό εχθρό;
Αν δεν κάνω λάθος, η εργατική τάξη με τα πολιτικά μορφώματα που ανάδειξε σαν οδηγούς της, (ΚΚΕ & μεταπολεμικά ΕΔΑ) τότε μόνο μεγαλούργησε πολιτικά, όταν χάρη στην έξοχη υποδειγματική δράση των χιλιάδων μελών της μέσα στην κοινωνία, κατάφερε και έκανε δικό της & στη συνέχεια καθοδήγησε τον αγώνα όλης της κοινωνίας.
Και έφτασε στο απόγειο της επιρροής και της δράσης, είτε σε συνθήκες πολεμικές (ΕΑΜ) είτε σε συνθήκες παροξυμμένης κρίσης.
Πότε άλλοτε;
8 Μαΐου, 2010 στις 6:44 μμ
κικη
Άσε zeppo
αυτά τα ακούσαμε πολλές φορές.
Βρες κάτι καινούργιο.
8 Μαΐου, 2010 στις 6:51 μμ
Σοσιαλδημοκρατης
Η συλλογιστικη εχει μια βαση αλλά…
Εφοσον ο πολιτικος λογος των αρχηγων των κομματων στη Βουλη ακομη και προχτες ειναι μεταπολιτευτικος τη στιγμη που καλουν τον κοσμο να ζησει εκτος μεταπολιτευτικου κοινωνικου συμβολαιου… ο κοσμος θα αντιδρασει με τα μεταπολιτευτικα »οπλα».
Σοσιαλδημοκρατης
Υ.Γ Πανο γιατι ξεγραφτηκα απο την καλυβα και μου ζητα ξανα ονομα mail κτλ;
8 Μαΐου, 2010 στις 6:51 μμ
Μαύρο πρόβατο
Αυτά κ.Καργούδη δε σας αφορούν – είναι δικός μας προβληματισμός, εμάς των υπολοίπων, που θέλουν ν’αλλάξουν τα πράγματα. Εσείς θέλετε να σώσετε το Γιωργάκη, τον Καρατζαφέρη, το ΔΝΤ, τους τοκογλύφους. Ο καθείς με τη δουλειά του…
8 Μαΐου, 2010 στις 6:55 μμ
κικη
κ Καργούδη
σας παρακαλώ
μην ενδιαφέρεστε πλέον για την αριστερά
που την έχετε εγκαταλείψει
για κάποια πράσινα μάτια
8 Μαΐου, 2010 στις 6:59 μμ
Πάνος
Σοσιαλδημοκράτη,
ουκ οίδα! 🙂
(Αμερικάνικο είναι το wordpress, τι περιμένεις…) 😉
8 Μαΐου, 2010 στις 7:05 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@ΜΠ: Μέχρι το απόγευμα με ποιόν κουβεντιάζατε, με κανέναν συνεπώνυμό μου;
Η κική έτσι κι αλλιώς από κάποια στιγμή και μετά, έχει εκραγεί συναισθηματικά. Δικό της το θέμα.
Και δική μου η υποχρέωση για κατανόηση.
Εσεί γιατί αφήνετε περιθώρια να υποθέσει κανείς (όχι, προς Θεού εγώ) πως πιεστήκατε από το ερώτημα;
8 Μαΐου, 2010 στις 7:13 μμ
κικη
ξέχασα με μλε βλεφαρίδες
έξτρα αφιερωμένο
8 Μαΐου, 2010 στις 7:18 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@κική: Όπως και νάχει παραδέχομαι 101% την ευρηματικότητά σου. Το τραγουδάκι, είναι φοβερό εύρημα. Κι απ τα αγαπημένα του αξέχαστου του πατέρα μου..
Νάσαι καλά!
8 Μαΐου, 2010 στις 7:34 μμ
Χρηστος
Προτεινω ως εναλλακτικη αντιδραση στα μετρα το κρατημα της αναπνοης για 20 δευτερα τη πρωτη μερα. Μετα για 30 και μετα κλιμακωτα θα προσθετουμε 10 δευτερα καθε μερα. Οσοι σκανε θα βγαινουν απο το παιχνιδι και ετσι θα λυνουμε και το προβλημα της ανεργιας. Επισης προτεινω να σταματησουν οι απεργιες και να δουλευουμε 16ωρο ωστε να πνιξουμε το συστημα με τη παραγωγικοτητα μας και να καταρευσει απο το πολυ πλουτο. Και μια ερωτηση. Γιατι ο καθενας που γραφει καπου δημοσια θεωρει τη παπαρια του μεγαλειωδη ανακαλυψη και τρεχει να τη κατοχυρωσει στη κοινωνια? Ισως γιατι πληρωνεται αδρα απο τα αφεντικα. Ειναι μια απαντηση που μου ερχεται στο μυαλο αλλα τη κρυβω γιατι οι καιροι ειναι πολυ καρατζαφυρερ και δεν ειναι για να λεμε τετοια.
8 Μαΐου, 2010 στις 8:01 μμ
iconology2009
Από την στιγμή που μιά τέτοια πρόταση είναι πολύ,παρα πολύ , μα παρα,παρα, παραπολύ βολική είναιαυτόχρημα και ύποπτη. Η πορεία δεν είναι απλά ο σχεδιασμός μιάς οργανωμένης ομάδας αλλά και η ενστικτώδης κίνηση ενός πνιγμένου δίκιου που έχει ανάγκη να εκφραστεί. Τί θα κάνουμε δηάδή; θ’αναβουμε κεράκια και θα στήνουμε καντηλάκια και θα αποθέτουμε λουλουδάκια σαν να πηγαίνουν=με στο μνημόσυνο της καημένης της» Νταιάνα». Ανέκαθεν η Ιστορία είχε σαν βασικές παρ’απλευρες απώλειες τα σώματα και τις ψυχές κάποιων ανθρώπων και αυτούς η Ιστορία τους ονομάτιζε ΗΡΩΕΣ. Τί θα γίνει; θα την κάνουμε την ιστορία ανέξοδο εικονικό παιχνίδι; Ε τότε πάμε πίσω ντουγρού στο 1789 και ίσως ακόμη πιό πίσω. Πίσω ακόμα κι απ’τον Ιωάννη τον Ακτη’ήμονα. Δεν λέει!
8 Μαΐου, 2010 στις 8:04 μμ
Μαύρο πρόβατο
κ.Καργούδη, ομολογώ πως δεν κουβεντιάζω σοβαρά μαζί σας εδώ και κάμποσο διαδικτυακό χρόνο. Παραδεχθείτε, όπως ευγενικά σας ζήτησα, οτι σχολιάσατε τερατώδεις βλακείες για το ζήτημα της πορείας και του ΚΚΕ, για να επανέλθουμε ως διαφωνούντες πλην συνομιλητές. Τουλάχιστο κάντε το για χάρη της υπόθεσης που υπηρετείτε, μην «καίγετε» το χαρτί σας…
8 Μαΐου, 2010 στις 8:27 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@ΜΠ: Μήπως ονειρεύομαι, ή βλέπω το τραύμα από το σύνδρομο της «δήλωσης» ανεστραμένο;
Με την ελπίδα (μάλλον) ιάσεως αν εφαρμοστεί στον αντίπαλο;
Αμ δε!
Όσο για την «ομολογία» σας, εγώ να δείτε τι ομολογώ, φίλε μου…
8 Μαΐου, 2010 στις 8:41 μμ
Μαύρο πρόβατο
Εσείς δεν ομολογείτε, δουλεύετε, χρονιάρα μέρα, και χωρίς αποδοτικότητα
8 Μαΐου, 2010 στις 9:19 μμ
eréndira
Αγαπητέ Φίλιππε,
διακρίνω έναν άκαιρο μηδενισμό και ηττοπάθεια στην τοποθέτησή σου. Γράφεις:
«Η αληθινή επανάσταση σήμερα στην Ελλάδα είναι να μην πηγαίνει κανείς πλέον σε πορείες, γιατί έχουν αποτύχει ως τρόπος διαμαρτυρίας. Πρέπει, με φαντασία, σχεδιασμό και οργάνωση, να βρεθούν άλλοι τρόποι να εκδηλωθεί η αντίθεση στην αδικία, χωρίς κανέναν κίνδυνο βίας.»
Προτείνεις δηλαδή να ΜΗΝ γίνεται κάτι, χωρίς να καταθέτεις παράλληλα κάποια αντιπρόταση. Το να λέμε ότι πρέπει με φαντασία, σχεδιασμό και οργάνωση να βρεθούν άλλοι τρόποι, δεν είναι πρόταση, είναι ευχή.
Αληθινή επανάσταση δεν είναι να μην πηγαίνουμε σε πορείες, η αληθινή επανάσταση σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται σε εξέλιξη και είναι ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΗ.
Αντιγράφω τη σχετική τοποθέτησή μου από το μπλογκ στο οποίο γράφω και απευθύνω τις εκκλήσεις και σε εσένα προσωπικά:
«Στον τόπο αυτό έχει αρχίσει να συντελείται μια συνειδησιακή επανάσταση. Η μόνη επανάσταση, δηλαδή, που είναι ικανή για μόνιμες και θετικές μεταμορφώσεις.
Η επιχείρηση σοκ ήταν δίκοπο μαχαίρι. Έτσι, μετά το μούδιασμα που έφερε, άρχισε να ξυπνάει συνειδήσεις. Στους υστερικούς δίνουν χαστούκι, ώστε με το σοκ να ξεφύγουν από την κρίση τους. Εδώ οι πολίτες φάγαμε πολλά χαστούκια κι έχουμε αρχίσει να ξυπνάμε. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι βλέπουμε να διαμορφώνεται αυθόρμητα κοινή αντίληψη σε ανθρώπους που δεν έχουν έρθει σε άμεση επαφή αλλά απλώς βιώνουν τον ίδιο καταιγισμό από συνταρακτικά ιστορικά γεγονότα.
Ο νεοέλληνας ήρθε αντιμέτωπος και με τη δική του ατομική ευθύνη για την εξέλιξη της ιστορίας. Άλλοι αισθάνθηκαν ότι τόσα χρόνια ήταν αφελείς που πίστευαν και άλλοι αισθάνονται ένοχοι που συμμετείχαν στο παιχνίδι των πολιτικών. Δεν περιμένω να αρχίσουν οι δηλώσεις μετάνοιας. Μου αρκεί -όχι απλώς μου αρκεί, είμαι ευτυχισμένη- που υπάρχει εσωτερική, προσωπική, ακόμα και κινηματική, μεταμορφωτική αυτοκριτική. Βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου να αντιδρούν με τον πιο θετικό τρόπο στα γεγονότα: να ξεφεύγουν από τον ατομικισμό τους και να γίνονται ενωτικοί. Ας μην κολλάμε σε διαφορές δευτερεύουσας σημασίας, σε διαφορές ορολογίας, όπως πχ αν θα πρέπει να μιλάμε για ταξικό ή άλλου είδους αγώνα ή ακόμα αν θα πρέπει να κρατάμε ελληνικές σημαίες ή έχουμε αλλεργία στις σημαίες και τα έθνη. Ο καθένας έχει τους δικούς του ρυθμούς συνειδητοποίησης. Το ζήτημα είναι ότι καταλήγουμε στην ίδια ουσία. Το ζήτημα είναι ότι συντελείται μια αναγεννητική συνειδησιακή μεταμόρφωση, όπου ο καθένας διατηρεί την ατομικότητά του αλλά δημιουργείται ομογένεια επί της ουσίας.
Για το λόγο αυτό, καλώ εκείνους που ακόμα αντιστέκονται σε αυτή την αλλαγή να προσπαθήσουν, έστω επιστρατεύοντας τη λογική, να αφεθούν στο ρεύμα της και αντί για κριτική από μηδενιστική, παθητική και ηττοπαθή βάση, να καταθέτουν τις προτάσεις τους με τρόπο θετικό και δημιουργικό. Είμαστε ποτισμένοι από την τάση να κρίνουμε αρνητικά και να γκρινιάζουμε επιρρίπτοντας τις ευθύνες σε όλους πλην του εαυτού μας και παραμένοντας αδρανείς. Αυτή τη στιγμή αυτό σπάει. Έχουμε αρχίσει να γινόμαστε αλληλέγγυοι, θετικοί και δημιουργικοί. Ας σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε στη συνειδησιακή επανάσταση που συντελείται μέσα και γύρω μας και ας αποτρέψουμε κάθε προσπάθεια να αναχαιτιστεί η ζωή που διεκδικεί την ύπαρξή της.
Τίποτα δεν τελείωσε! Όλα άρχισαν! Η ευθύνη μας είναι μεγάλη και δεν αφορά μόνο εμάς, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα, την ίδια τη ΖΩΗ!
ΥΓ Το κείμενο αυτό υπογράφει νηφάλια ένας άνθρωπος εγγενώς απαισιόδοξος που μέχρι τώρα θεωρούσε την απαισιοδοξία ρεαλισμό!»
Όσον αφορά αυτό που λες για τις συμβολικές διαμαρτυρίες σε δρόμους και πλατείες: κατ’ αρχάς δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορείς να πιστεύεις ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να έχει αποτέλεσμα, από τη στιγμή που υποστηρίζεις ότι οι πορείες δεν έχουν κανένα. Επιπλέον, υποθέτω ότι δεν θα γνωρίζεις τι έγινε στην ΕΙΡΗΝΙΚΗ καθιστική (και όρθια) διαμαρτυρία στο Σύνταγμα την Πέμπτη 6 του μήνα. Χωρίς κανένα λόγο ή αφορμή υπέστη δολοφονική κατασταλτική επίθεση.
Μπορείς να πάρεις μια ιδέα, αν διαβάσεις τις μαρτυρίες ορισμένων από εκείνους που συμμετείχαμε στα σχόλια του άρθρου του tvxs με τίτλο «Αστυνομική επιχείρηση κατά των διαδηλωτών στο Σύνταγμα». Επίσης μπορείς να δεις βίντεο και φωτογραφίες στη σελίδα http://wp.me/pPn6Y-Pb
Φιλικά,
eréndira
8 Μαΐου, 2010 στις 9:20 μμ
δεξιος
Και μια επιγραφη που υπηρχε στον στοχο του εμπρησμου.
http://www.thenewathenian.com/2010/05/chilling.html
8 Μαΐου, 2010 στις 10:21 μμ
Vita
Σοφή κουβέντα κ.Καργούδη μόνο που τη λέτε σε λάθος ακροατήριο γιατί οι περισσότεροι εδώ μέσα μάλλον την ξέρουν.Αλλού πρέπει να την πείτε .Εκεί που έχουν κάνει επιστήμη την παραποίηση των εννοιών.Οι νυν ομοϊδεάτες σας είναι «μανούλες» σ’ αυτή την τέχνη και η εκδίκηση μάλλον έχει αρχίσει να φαίνεται στον ορίζοντα.
Επι του post τώρα.Ίσως σε μια ιδανική για τα τωρινά δεδομένα κοινωνία οι διαμαρτυρίες μέσω mail , μεσω happenings, καθιστικών συναθροίσεων κλπ να είχαν αποτέλεσμα.Τώρα όμως το καζάνι βράζει πολύ έντονα για να εκδηλώνεται τόσο ήπια η εξάτμιση των χυμών που περιέχει.
Απλώς ο ίδιος ο κόσμος που συμμετέχει πρέπει να περιφρουρεί τις κινητοποιήσεις του από προβοκατόρικες ενέργειες βίας. Μια από τις αιτίες που μας έφτασαν εδώ είναι και το άραγμα στον καναπέ μας….
8 Μαΐου, 2010 στις 10:56 μμ
κικη
Vita
συμφωνώ μαζί σου, οι άνθρωποι κατεβαίνουν ανυποψίαστοι και εξοργισμένοι.
Αποδέχονται παθητικά κάθε άστοχη κίνηση. Πρέπει να περιφρουρούν τις πορείες για να μην αφήνουν κανάν να δίνει αφορμές. Η ειρηνικές πορείες πρέπει να διαφυλάττουν τον χαρακτήρα τους.
8 Μαΐου, 2010 στις 11:03 μμ
Φίλιππος Δραγούμης
Αγαπητή erendira, απολύτως συμφωνώ με την συνειδησιακή επανάσταση, είναι κατ ουσίαν η μόνη διέξοδος, και εύχομαι αυτά που λες να ειναι έτσι. Αυτή όμως είναι ατομική…ουδεμία σχέση με σιδηρολοστούς και μολότωφ.
Τώρα όσον αφορά τις προτάσεις υπάρχουν πολλές…τρεις από αυτές είναι
1) να μην πληρώνουμε άλλο τους παπάδες σαν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι και να φορολογηθεί σωστά η εκκλησία
2) να μειωθούν άμεσα οι δαπάνες για άμυνα, όπλα και στρατό στο 1% του ΑΕΠ
3) να καταργηθούν άμεσα οι αποσπάσεις δημοσίων υπαλλήλων στα κόμματα
και φυσικά άμεση κατάργηση του νομου περί ευθύνης υπουργών και η ασυλία των βουλευτών.
Πως θα τα πετύχουμε;
1) Μην πηγαίνοντας στην εκκλησία…
2) Μην πηγαίνοντας στρατό ( άρνηση στράτευσης)
3) Άμεση καμπάνια κατά του τρόπου που λειτουργούν τα κόμματα με μαζική συλλογή υπογραφών
4) γιαούρτι, αυγά και ντομάτες σε κάθε πολιτικό, κάθε κόμματος κάθε φορά που εμφανίζεται…όπου κι αν εμφανίζεται. το ίδιο σε κάθε πρώην πολιτικό…πάντα μέχρι να αλλάξει με αποφασιστικότητα έστω κι αν πάρει δύο χρόνια.
Αυτά βέβαια δεν θα φτάσουν…για να αλλάξει η κατάσταση, αλλά θα είναι μια αρχή.
Προφανώς δεν είμαι κατά των διαδηλώσεων ως αρχή ούτε και κατά του δικαιώματος. Ομως, στην Ελλάδα του σήμερα, (όχι του χθες) έχουν όχι μονο αποδειχθεί αναποτελεσματικές λόγω συχνότητάς τους και κόμματικής εκμετάλλευσής τους αλλά η βία πάντα εξυπηρετεί την καθεστικύα τάξη και όχι το αίτημα των διαδηλωτών. Αυτήν βολεύει και αυτό επετεύχθει προχθές εκτός από τον τραγικό φόνο…μέσα από αυτόν.
ΚΑτά συνέπεια, πηγαίνοντας στις διαδηλώσεις παίζεις το παιχνίδι της εξουσίας αλλά δίνοντας την ευκαιρία σε κάποιους να τα σπάσουν φτάνοντας μέχρι το έγκλημα.
Μπορούν να περιφρουρηθούν απο τους διαδηλωτές; έχει φανεί πως όχι. Τα ΜΑΤ; ίσως και να μην θέλουν να πειριφρουρήσουν….
Συνεπώς, ποιά είναι η λυση;
Αλλαγή συνείδησης, απολύτως συνειδητοποίηση της ατομικής μας ευθύνης και οργανωμένες συλλογικότητες άλλου τύπου. ΠΧ δίκτυα κοινωνικής αλληλοβοήθειας, επιστροφή σε οικονομία εξω από το σύστημα με δίκτυα παραγωγών καταναλωτών χωρίς μεσάζοντες, αποκλεισμός των μεγάλων mall, (αλήθεια, γιατί δεν πάνε να κλείσουν–ειρηνικά αλλά αποφασισμένα– το mall για μερικές ώρες, αντί πάντα μα πάντα ή ίδια ρουτίνα στο κέντρο, που πληρώνουν οι ταλαίπωροι καταστηματάρχες μικρομεσαίοι της Αθήνας και μερικοί εργαζόμενοι με τη ζωή τους;
8 Μαΐου, 2010 στις 11:08 μμ
Άγγελος
http://www.viceland.com/wp/2010/05/the-greeks-are-still-fucked/
8 Μαΐου, 2010 στις 11:26 μμ
κικη
Άγγελε
μήπως σκόπιμα δεν έδειξαν την τεράστια πορεία,
αλλά πρόβαλαν μόνο τα έκτροπα, όπως κάνουν και τα δικά μας κανάλια και προκάλεσαν τις απαγορευτικές ταξιδιωτικές οδηγίες?
8 Μαΐου, 2010 στις 11:40 μμ
κικη
8 Μαΐου, 2010 στις 11:47 μμ
Πάνος
4) γιαούρτι, αυγά και ντομάτες σε κάθε πολιτικό, κάθε κόμματος κάθε φορά που εμφανίζεται…όπου κι αν εμφανίζεται. το ίδιο σε κάθε πρώην πολιτικό…πάντα μέχρι να αλλάξει με αποφασιστικότητα έστω κι αν πάρει δύο χρόνια.
Συγγνώμη Φίλιππε, αλλά αυτό ΕΙΝΑΙ βία. (Άσε που τα γιαούρτια είναι πανάκριβα). Και μάλιστα ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΗ ΒΙΑ – η δημόσια διαπόμπευση είναι το αμέσως προηγούμενο στάδιο από το λυντσάρισμα! Επιπλέον, τι θα πεί κάθε πολιτικός κάθε κόμματος; Τι ισοπέδωση είναια αυτή – προερχόμενη από ένα χώρο που διαλαλεί τη συνεργασία, την ανεκτικότητα κλπ; Σου υπενθυμίζω τέλος ότι και συ είσαι πολιτικός (στέλεχος, υποψ. βουλευτής) ενός κόμματος. Πας γυρεύοντας για γιαούρτι; 😉
ΥΓ. Όταν λέμε όχι βία ενοούμε όχι σε κάθε μορφή βίας/ αυτοδικίας – ακόμα και προς τους καραμπινάτους (πολιτικούς) ενόχους. Ο σκοπός δεν αγιάζει ΠΟΤΕ τα μέσα!
9 Μαΐου, 2010 στις 12:33 πμ
eréndira
Φίλιππε,
η συνειδησιακή επανάσταση είναι απαραίτητη προκειμένου οποιαδήποτε αλλαγή να είναι ριζική και μόνιμη. Ωστόσο δεν είναι αρκετή. Ούτε εγώ πίστευα στη δύναμη των διαδηλώσεων, παρ’ όλα αυτά είμαι σίγουρη ότι η διαδήλωση της Τετάρτης, αν δεν είχε αυτή την τραγική κατάληξη που γέμισε τους πάντες ενοχές και μας έκοψε τα πόδια, είχε πραγματικά ανατρεπτική δύναμη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όταν άρχισε να ακούγεται ότι έχουμε τρεις νεκρούς άρχισε παράλληλα να λέγεται ότι κατεβάζουν το στρατό στους δρόμους.
Η πορεία, παρά τον όγκο της, ήταν αρκετά ειρηνική. Ειρηνική αλλά αποφασισμένη και οργισμένη. Όχι μόνο το αναρχικό μπλοκ, όλος ο κόσμος ήταν έτσι. Και όταν δεχόταν καταιγισμό από χημικά και αλλεπάλληλες επιθέσεις από τις διάφορες μονάδες καταστολής, η πορεία έσπαγε σε πολυπληθή κομμάτια που δεν διαλύονταν, αλλά παρέμεναν συμπαγή. Τα χημικά που έπεσαν δεν ήταν αποτέλεσμα των ενεργειών του κόσμου, αλλά προσπάθεια να μας αναγκάσουν να παραιτηθούμε και να υποχωρήσουμε. Μας έκαναν να υποχωρούμε, αλλά δεν μας διέλυαν. Μόλις συνερχόμασταν λίγο επανερχόμασταν.
Αν δεν είχε γίνει αυτό που έγινε και που ειλικρινά δεν ξέρω πού να το αποδώσω (πολλά περνάνε απ’ το νου μου) δεν θα είχαμε φύγει απ’ τη Βουλή, θα κατέβαινε κι άλλος κόσμος, θα είχε αποτραπεί η ψήφιση του νόμου. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εφικτό απλώς με το να μην πηγαίνουμε στην εκκλησία, στο στρατό, να μαζεύουμε υπογραφές και να πετάμε αβγά και ντομάτες στους πολιτικούς. Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι πολιτικοί δεν γνωρίζουν ποια είναι η βούλησή μας. Γνωρίζουν πολύ καλά, απλώς ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ για τη γνώμη μας. Συνεχίζουν να πράττουν ασύδοτα, όπως κάνουν εδώ και τόσα χρόνια.
Όσον αφορά τα δίκτυα κοινωνικής αλληλοβοήθειας και την αυτοοργάνωση γενικότερα, ήδη υπάρχουν και γίνονται ολοένα και περισσότερα. Δεν αρκεί αυτό, όμως, γιατί δεν έχουν ανατρεπτική δύναμη. Η επιστροφή σε οικονομία έξω από το σύστημα μου φαίνεται καλύτερη από το υφιστάμενο σύστημα, αλλά όχι αρκετή. Με τον αποκλεισμό του mall που προτείνεις δεν καταλαβαίνω τι θα μπορούσε να επιτευχθεί.
Συμφωνώ ότι η βία εξυπηρετεί την καθεστικύα τάξη, ωστόσο έχω μεγάλες αμφιβολίες σχετικά με τη δύναμη της ειρηνικής διαμαρτυρίας. Γιατί αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ότι η καθεστικύα τάξη έχει ξεφύγει τελείως. Δεν σέβεται τίποτε και δεν περιμένει αφορμές για να επιβάλει μέτρα περιορισμού της ελευθερίας και της δημοκρατίας ούτε για να ασκήσει η ίδια βία.
Πες μου τι θα πρέπει να κάνουμε όταν δεχόμαστε απρόκλητα επίθεση από την αστυνομία; Όταν πετάνε δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου λάμψης επάνω στους διαδηλωτές; Την Τετάρτη έφαγα ένα δακρυγόνο στα πόδια. Σε πληροφορώ ότι δεν είχα κάνει τίποτα. Ούτε εγώ ούτε όσοι βρίσκονταν κοντά μου. Στη διαμαρτυρία της Πέμπτης υπήρξαν τραυματίες με εγκαύματα και θραύσματα στο πρόσωπο από χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Δεν είχε προηγηθεί επίθεση από τη μεριά τους. Η ηλικιωμένη κυρία που της άνοιξαν το κεφάλι την Πέμπτη ( http://wp.me/pPn6Y-Pb ), απλώς στεκόταν μπροστά-μπροστά στη διαμαρτυρία. Όταν, αφού δεχτήκαμε την απρόκλητη επίθεση, αρχίσαμε να υποχωρούμε στην Πανεπιστημίου συνεχίσαμε να δεχόμαστε καταιγισμό από χημικά στα μούτρα. Χωρίς να ανταποδίδουμε. Δεν σεβάστηκαν το γεγονός ότι η διαμαρτυρία ήταν ειρηνική. Μέχρι που έκαναν και προσαγωγές σε άτομα που συμμετείχαν.
Η εξουσία δεν ψάχνει πλέον για αφορμές ή για προφάσεις. Είναι απροκάλυπτα βίαιη. Δεν υφίσταται καμμία συνειδησιακή επανάσταση. Δεν ανέχεται όχι μόνο να μας ακούει, αλλά ούτε καν να μας βλέπει.
Δεν είμαι υπέρμαχος της βίας. Ούτε όμως και της παθητικότητας. Αυτό που χρειάζεται, πέρα από την επαναστατική δράση της καθημερινότητας που εκφράζεται μέσα από την αλληλεγγύη σε προσωπικό επίπεδο, είναι μαζικότητα στους δρόμους. Ειρηνικά, δεν λέω. Και μετά, βλέπουμε. Δεν θα κάτσουμε και να μας σκοτώσουν μόνο και μόνο για να μη γίνουμε βίαιοι.
Όσον αφορά το να πετάμε γιαούρτια και αβγά, ως χορτοφάγος διαφωνώ ριζικά. Αρκετή εκμετάλλευση υφίστανται τα ζώα για τη διατροφή μας, μην τα εκμεταλλευόμαστε και για να δείξουμε την αηδία μας στους πολιτικούς. Αν είναι να τους πετάξουμε κάτι, ας τους πετάμε τα υποπροϊόντα των τροφών μας, αφού έχουν εξέλθει από το πεπτικό μας σύστημα (είπα να μη χρησιμοποιήσω κακές λέξεις, ελπίζω να έγινα κατανοητή).
9 Μαΐου, 2010 στις 1:14 πμ
Άγγελος
Κική (11:26 μμ):
Εάν δεις το κείμενο (και τις άλλες καταχωρήσεις του μπλογκ) θα έλεγα ότι είναι μάλλον φιλικά προσκείμενο προς τους διαδηλωτές.
Το σημαντικό είναι ότι περιέχει μια φώτο κάποιων, οι οποίοι όπως λέει ο φωτογράφος προσπαθούν να σπάσουν τον Ιανό. Δεν είμαι από Αθήνα, δεν ξέρω την περιοχή. Είναι όντως έτσι;
Εαν ο τύπος δεν λέει παπαριές (και μέχρι τώρα δεν βλέπω το λόγο να το κάνει) μήπως έχουμε κάποιους που μπορεί να θεωρηθούν ύποπτοι για την δολοφονία των 3;
9 Μαΐου, 2010 στις 1:16 πμ
ansmc
Φιλε μου διαφωνω μαζι σου,οταν οι βουλευτες και ολοι οι εκμεταλευτες αυτης της χωρας ειδαν ποσος κοσμος συμετειχε στην πορεια τα παιξαν,δεν το περιμεναν.Σε αυτο το σημειο πρεπει να σου πω οτι οι αδικοχαμενοι(+ενα αγενητο μωρακι) δολοφονηθηκαν για να φοβηθει,αποκαρδιωθει ο κοσμος και αν μην ξανα παει σε καμια πορεια.Αν λοιπον δεν ξανα βγουμε ολοι στους δρομους και δεν πολυορκισουμε την βουλη θα ειναι σαν αυτοι οι ανθρωποι να πεθαναν για το τιποτα,θα ειναι ξεκαθαρη νικη των δολοφων τους και τελος θα ειναι ξεκαθαρη ητα ολων των ελληνων.Κλεινωντας θα ηθελα να αναφερω οτι και το ΔΝΤ χουντα οικονομικη βεβα οχι στρατιωτικη αλλα και η πρωτη χουντα που εγινε στην ελλαδα επεσε επειδη ο κοσμος βγηκε στους δρομους και κλειστηκε στο πολυτεχνιο.
9 Μαΐου, 2010 στις 1:24 πμ
Άγγελος
eréndira,
@Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι πολιτικοί δεν γνωρίζουν ποια είναι η βούλησή μας. Γνωρίζουν πολύ καλά, απλώς ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ για τη γνώμη μας. Συνεχίζουν να πράττουν ασύδοτα, όπως κάνουν εδώ και τόσα χρόνια.»
Συμφωνώ με το ότι οι πολιτικοι γνωρίζουν αλλά λέω και ότι ενδιαφέρονται. Απλώς οι μέχρι τώρα αναδράσης του συστήματος ήταν θετικές. Η αποχή στις εκλογές ήταν μεν ένα μύνημα αλλά με στοιχεία αυτοευνουχισμού. Το κοντέρ έγραψε ΠΑΣΟΚ 48% και όχι αποχή 40% (τυχαία νούμερα, δεν θυμάμαι).
Στις επόμενες εκλογές θα ξέρουμε. Δυστυχώς πορείες κτλ. εμένα δε με λένε τίποτε εάν δεν εξαργυρωθούν στην κάλπη. Και μέχρι τουδε, δεν.
Τα υπόλοιπα που λες, με φαίνονται πολύ σωστά.
Από την άλλη
9 Μαΐου, 2010 στις 1:43 πμ
δεξιος
Το ακουσα και εγω οτι προσπαθησαν να καψουν τον Ιανο.
Οσο για τη Marfin σε μια αλλη φωτο που περεθεσες φαινεται παλι αυτο που παρεθεσα σε αλλο link,οτι το υποκαταστημα ηταν προσημαδεμενο με το συνθημα «καψτε τη τραπεζα της γειτονιας σας» και το Α.
9 Μαΐου, 2010 στις 1:59 πμ
eréndira
@ Άγγελος
Ίσως να μην το διατύπωσα σωστά: γνωρίζουν, αλλά δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τη βούλησή μας. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν θέλουμε το ΔΝΤ κι ωστόσο -εκτός από τρεις- ακολούθησαν την κομματική γραμμή που έλεγε «ναι».
Το παράδειγμα της αποχής επίσης αποδεικνύει ότι δεν τη λαμβάνουν υπ’ όψιν. Παίρνουν αποφάσεις γνωρίζοντας ότι εκπροσωπούν μια σχετική πλειοψηφία που είναι πλασματική, αφού δεν έχουν υπολογίσει το σχεδόν 50% της αποχής, και μάλιστα αυτή τη στιγμή είναι πολύ χαμηλότερα.
Όσον αφορά τη σχέση αποχής και αυτοευνουχισμού, συμφωνώ. Απέχοντας αφήνουμε τους άλλους να αποφασίσουν.
9 Μαΐου, 2010 στις 3:07 πμ
Persona non grata
Συμβολικές διαμαρτυρίες…Λες και βρισκόμαστε στη χώρα όπου η διαπόμπευση έχει αποτελέσματα και οι πάντες έχουν τσίπα.
Τα σύμβολα είναι στη σφαίρα του νοητού.
Οι πράξεις είναι αυτές που μένουν.
Και το ότι κοιτάνε οι κυβερνώντες να δημιουργήσουν πανικό στις πορείες, πάει να πει ότι τις φοβούνται.
Άρα οι πορείες είναι στο σωστό δρόμο.
Το πρόβλημα των πορειών αυτή τη στιγμή ως μέσο διαμαρτυρίας δεν είναι οι προβοκάτσιες ή οι καταστροφές. Είναι η έλλειψη μαζικότητας.
Η ευθύνη για τον θάνατο των τριών βαραίνει κατά πολύ περισσότερο τον Βγενόπουλο παρά τους ούγκανους που το έκαναν. Διότι ούγκανοι υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες και, να το πω λαϊκά, «δε νιώθουν». Πολύ περισσότερο σε εμάς.
9 Μαΐου, 2010 στις 8:48 πμ
kapetanios
προτάσεις υπάρχουν πολλές…τρεις από αυτές είναι
1) να μην πληρώνουμε άλλο τους παπάδες σαν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι και να φορολογηθεί σωστά η εκκλησία
2) να μειωθούν άμεσα οι δαπάνες για άμυνα, όπλα και στρατό στο 1% του ΑΕΠ
3) να καταργηθούν άμεσα οι αποσπάσεις δημοσίων υπαλλήλων στα κόμματα
και φυσικά άμεση κατάργηση του νομου περί ευθύνης υπουργών και η ασυλία των βουλευτών.
Πως θα τα πετύχουμε;
1) Μην πηγαίνοντας στην εκκλησία…
2) Μην πηγαίνοντας στρατό ( άρνηση στράτευσης)
3) Άμεση καμπάνια κατά του τρόπου που λειτουργούν τα κόμματα με μαζική συλλογή υπογραφών
4) γιαούρτι, αυγά και ντομάτες σε κάθε πολιτικό,
@Φ. Δραγούμη
Καλημέρα
9 Μαΐου, 2010 στις 8:48 πμ
Πάνος
«Αν προκειμένου να νικήσουμε θα έπρεπε να στήσουμε κρεμάλες στις πλατείες, θα προτιμούσα να χάσουμε».
Ένας αναρχικός για τα πρόσφατα γεγονότα:
9 Μαΐου, 2010 στις 8:59 πμ
blackpanther1975
Καλά στις 5 Μαη έγινε χούντα και εμείς θεωρούμε «επαναστατικό» να κάτσουμε σπίτια μας!
Ρε ξυπνάτε!Κάθε μέρα που περνά είναι άλλη μια μέρα ΧΟΥΝΤΑΣ ΔΝΤ-ΜΕΓΑΛΟΑΣΤΩΝ-ΜΕΓΑΛΟΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ.
Και τα δύο λινκς παραπέμπουν σε κείμενα που έγραψα μετά τις 5 Μάη.
Εκεί αποκαλύπτονται πολλά.
Ετοιμάζω τρίτο με τίτλο:»το σπάσιμο του κώδικα της άγριας δολοφονίας των 4 και πώς γλυτώσαμε από τα χειρότερα»
Δεν έιναι ώρα να μείνουμε σπίτια μας μαγιάτικα!
Δεν είναι ώρα να αφήσουμε την ΧΟΥΝΤΑ να παγιωθεί.
Είναι ώρα για να περιμένουμε την επόμενη πανεργατική και να τελειώνουμε με τους γκάγστερ του ΔΝΤ και να φέρουμε μια άλλη ζωή.
Προτάσεις υπάρχουν πολλές και όλες ανθρώπινες και καλύτερες από τον σημερινό αδίστακτο παραλογισμό του ΔΝΤ.
9 Μαΐου, 2010 στις 9:32 πμ
Χρηστος
Καλα εχω δει απολιτικους και επικινδυνου συλλογισμους αλλα σαν αυτους ειχα καιρο να δω.
1) Νομιζω οτι πολλοι συμφωνουνι με τη φορολογηση της εκκλησιας και τη πληρωμη των παπαδων απο τα κερδη τις εκκλησιας.
2) Τη μειωση των στρατιωτικων δαπανων την εχει προτεινει εδω και αρκετα χρονια συγκεκριμενος πολιτικος χωρος αλλα δεν ειδα κυριε Δραγουμη να το αναφερετε ή να το παλευετε μαζι τους. Αρα οψιμο το ενδιαφερον σας γι’αυτο. Ισως επειδη το λεει τωρα ο Κον Μπετιτ σας αρεσε. Μελετηστε λιγο και το παρελθον για να δειτε ποιοι εκαναν καμπανιες γι’αυτο το θεμα.
3) Γιαουρτια και ντοματες κυριε Δραγουμη ειναι η πιο χυδαια βια. Και μαλιστα σε ολους ειναι η πιο φασιστικη λογικη. Τα ελεγε και ο Χιτλερ στη Γερμανια. Ολοι ειναι ιδιοι και θα σας σωσω εγω. Ξερουμε τι συνεβει τοτε απο τον σωτηρα. Δε περιμενα τετοια λογικη απο καποιον που κοπτεται για τη δημοκρατια.
Αυτο ισως να φανερωνει και την φτωχεια επιχειρηματων μπροστα στην εναλλακτικη προταση του να μη γινονται πορειες και απεργιες.
Και επειδη η δυσφημηση των πορειων και των απεργιων καλα κρατει να σας θυμισω πως το νομοθετημα Γιανιτση για το ασφαλιστικο αποσυρθηκε με μια και μοναδικη πορεια και μια και μοναδικη απεργια. Στην οποια δε συνεβη το παραμικρο. Φτανει πια με τα παραμυθια σας. Το αλλο παραδειγμα ειναι το αρθρο 16 και ολη η συνταγματικη μεταρυθμιση που κατερευσε απο εναν διαρκη αγωνα των φοιτητων. Χωρις οι φοιτητες να κατεχουν καμια βουλευτικη εδρα.
Εαν θελετε λοιπον να εχουν βαση τα λεγομενα σας να λετε πραγματικα δεδομενα και οχι μυθευματα ή φαντασιωσεις.
Οι εργαζομενοι, οι ανεργοι, οι συνταξιουχοι βρισκονται στα ορια της επιβιωσης πλεον και εσεις προτεινετε να πετανε ντοματες. Τρομακτικη πολιτικη πραξη. Εχετε κι αλλους σαν κι εσας στο πολιτικο σας χωρο?
9 Μαΐου, 2010 στις 10:48 πμ
kapetanios
Πάντως κι εγώ, για να πω την αμαρτία μου ,τέτοια πρότεινα πριν από 1,5 χρόνο περίπου
Καθήστε μέσα ρε! (και καλή διασκέδαση)
9 Μαΐου, 2010 στις 10:51 πμ
kapetanios
( ότι να ναι έβαλα..)
9 Μαΐου, 2010 στις 12:29 μμ
karampas
η προταση του συντροφου φιλιππα ειναι προδοτικη μεν αλλά ταιριαζει στο προφιλ των οικολογων πρασινων δηλαδή μιας οικολογικής νέας δημοκρατίας ή ενός δεξιού φιλοπεριβαλλοντικού πασοκ.Οι οικ πρασινοι μετά απο 25 μερες και απο 10 απεργιες συγκεντρωσεις των πρωτοβαθμιων σωματειων έβγαλαν ανακοίνωση εναντια στο δντ και τα μετρα.Ακόμα και η δεξιά έκανε πιο φιλεργατική αντιπολίτευση απο το κόμμα.[η αντιπολιτευση της νδ ειναι σωστη διότι τα μετρα που επεβαλε το δντ μας πανε στην καταστροφη και τον ολεθρο ενω τα λεφτα θα πανε στους τραπεζιτες και τουσ δανειστες.]
Η λύση ειναι μία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ στα φιδια με τα μπιτονια και τις βαριοπουλες.Ο συνασπισμος και ο συριζα εχει 30-50 αποσπασμενους εκλεγμενους συνδικαλιστες αλλα και εκατονταδες μελη μπρατσαραδες μαζι και η ανταρσυα και οι ανεντακτοι.Ενα σωμα απο 50 ατομα που θα επιβαλλουν προληπτικα πριν δηλαδη γινουν σπασιματα ή και κατα τη διαρκεια απο τα φιδια με τους κασμαδες και τη βενζινη,θα επιβαλουν την εργατικη δημοκρατια και την εργατική τιμωρια με τις βαριες σημαιες τους.
Πλεον δεν υπαρχει άλλη λυση απο την εργατική βια εναντια στους πρακτορες της αστυνομίας αλλα και τους μη αμοιβομενους απο το κρατος μηδενιστες τους ιδεολογους δηλαδη που καινε τα περιπτερα διοτι και το περιπτερο ειναι μια καπιταλιστικη επιχειρηση όπως λεγανε και για τη γενοβα παλαιοτερα
9 Μαΐου, 2010 στις 12:41 μμ
karampas
βλεποντας απο το τρωκτικο τα βιντεο με το σπασιμο του ιανου 10 φιδια με κασμαδες σπαγανε τον ιανο ενω απο μπροστα τους περναγε καποιο αριστερο κομμα η ανταρσυα ή ο συριζα με 200 μπρατσωμενους νταγλαραδες με καδρονια που με ενδιαφερον παρακολουθούσανε το σπασιμο του ιανου και φωναζανε εμπροσ λαε μη σκυβεις το κεφαλι…Εάν αυτοί οι 50 100 αριστεροι με τα καδρονια επιτιθονταν στους 10 με τις μολοτοφ με κινδυνο της ζωής τους βεβαια διοτι εχουν φαει αριστεροι διαδηλωτες μολοτοφ και έχουν ανοιχτεί αριστερα κεφαλια απο τα καδρονια των φιδιών με τα μπιτονια και τους κασμαδες.Εάν οι αριστεροι διαδηλωτες ειχαν επιτεθει στους δολοφονους-εγκληματιες με τα μπιτονια θα ειχαν σωθει οι 3 εργατες της μαρφιν.Το κριμα δηλαδή του θανατου των εργατων της μαρφιν πεφτει πάνω σε ολη την αριστερα και τους αγωνιζόμενους ανθρωπους που κατεβαινουν στις πορειες και μπροστα στα ματια τους βλέπουν τα φιδια με τα μπιτονια να σπανε και να καινε.ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΑΥΤΗ Η ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.Ηρθε η ώρα της εργατικής αποδοσης δικαιοσύνης
9 Μαΐου, 2010 στις 1:00 μμ
�����?� �q��ͼ��: �?Ǯ ��� Ĺ� ?u���! � � ���Ͳ� ȷ�� �Ŀ ��Ž� « Karampas's Blog
[…] […]
9 Μαΐου, 2010 στις 1:21 μμ
Πάνος
karampas,
αποδοκιμάζω απερίφραστα το χαρακτηρισμό σου «προδοτική» για την πρόταση του Δραγούμη. Αν σε ενδιαφέρει να στέλνεις σχόλια στην καλύβα, φρόντισε να μην επαναλάβεις παρόμοια αθλιότητα, για κανέναν λόγο!
9 Μαΐου, 2010 στις 1:30 μμ
karampas
ενταξει ,ειναι λαθος η θεση δεν κατεβαινουμε σε πορειες δεν εχω προθεση να θιξω καποιον ,άκυρο το προδοτικη μη στεναχωριεστε
9 Μαΐου, 2010 στις 1:46 μμ
zeppos
Πάνος: «αποδοκιμάζω απερίφραστα το χαρακτηρισμό σου “προδοτική” για την πρόταση του Δραγούμη. Αν σε ενδιαφέρει να στέλνεις σχόλια στην καλύβα, φρόντισε να μην επαναλάβεις παρόμοια αθλιότητα, για κανέναν λόγο!»
ΣΩΣΤΟΣ!
Τον ΓΑΠ μπορούμε να τον λέμε ..»δοσίλογο», «προδότη» ελεύθερα;
Χωρίς την δαμόκλεια σπάθα του «μπαλαούρου»;
9 Μαΐου, 2010 στις 1:53 μμ
Πάνος
Το έχει αυτό το προνόμιο, ζέπο, ως πρωθυπουργός. Ωστόσο εγώ ουδέποτε χρησιμοποίησα τέτοιους χαρακτηρισμούς και δεν είναι μυστικό ότι τους αποδοκιμάζω χωρίς καμιά επιφύλαξη. Αναγνωρίζω βέβαια την …ασυμμετρία – ούτε λόγος!
9 Μαΐου, 2010 στις 1:57 μμ
Παπούλης
Ζέππο
η ευαισθησία σε μάρανε…. 🙂
9 Μαΐου, 2010 στις 2:17 μμ
kapetanios
γέρο Ζέπο ,δεν ξέρεις τι λες (για να μην πω λες βλακείες και σου κακοφανεί).
Μόνο ένας ο οποίος δεν βλέπει την τύφλα του θα εξίσωνε τους χαρακτηρισμούς προς τα θεσμικά πρόσωπα όπως είναι ένας πρωθυπουργός (που στα αρχίδια μας τι πιστεύει ή τι είναι στην προσωπική του ζωή) , υπουργός και πάει λέγοντας, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣΕΙ ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ στο παρελθόν , με στόχο βέβαια τον προηγούμενο πρωθυπουργό (στον οποίον έχεις απονέμει ΚΑΙ ποινικές ευθύνες, Κόκκινε μου εσύ) με χαρακτηρισμούς που απευθύνονται σε συνομιλητές μας.
Ο Δραγούμης γράφει ΕΔΩ στην καλύβα αγαπητέ όπως γράφεις εσύ , εγώ ο Καργούδης και τόσοι άλλοι. Αυτό έλειπε τώρα να αρχίσουμε τα προδότη και δεν συμμαζεύεται ο ένας στον άλλον.
Ξεκόλλα γέροντα όσο είναι καιρός-και αυτή *ναι* είναι συμβουλή με το Σ κεφαλαίο
( μου χρωστάς και μια απάντηση-ξέρεις εσύ- την οποία και περιμένω πως και πως )
9 Μαΐου, 2010 στις 3:04 μμ
karampas
Αν πρέπει να θυσιάσουμε κάτι, είναι χρόνος και ψυχή για να τους ανατρέψουμε
Υποβλήθηκε από diktio την 8 Μάιος, 2010 – 06:08.
* Ανακοινώσεις
* Κ
Μια πραγματική γενική απεργία, η μαζικότερη εργατική διαδήλωση των τελευταίων δεκαετιών
Τελικά, ο Γιωργάκης Παπανδρέου και η κυβέρνησή του δεν έβαλαν σε τάξη τη χώρα. Η απεργία της 5ης Μαΐου και οι διαδηλώσεις σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας, οι συγκρούσεις με την αστυνομία και οι καταλήψεις δημόσιων κτιρίων έδειξαν ότι μεγάλα κομμάτια των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας δεν είναι διατεθειμένα να δωρίσουν τη ζωή τους στο κεφάλαιο, να υποκύψουν στις εντολές της ΕΕ και του ΔΝΤ. Στις 5 Μαΐου αποδείχθηκε ότι μπορούμε να κάνουμε την κρίση δική τους κρίση, ότι αν θέλουν δάνεια για να χρηματοδοτούν τις τράπεζες υπάρχουν πολλοί, μα πολλοί άνθρωποι σε αυτή την κοινωνία που κραυγάζουν: «Μαζί τα φάγαμε;». Οι μαζικές λαϊκές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής το δηλώνουν: Έχουμε δρόμο μπροστά μας, ευλόγως ο Γιωργάκης φοβάται έναν εργατικό Δεκέμβρη, δικαίως εμείς τον επιδιώκουμε.
Ο εγκληματικός θάνατος τριών αθώων
Μέσα σε αυτό τον εκπληκτικό εργατικό ξεσηκωμό τρεις αθώοι άνθρωποι πέθαναν μετά τον εμπρησμό της Marfin στη Σταδίου. Εδώ δεν χωρούν μισόλογα, ούτε δικαιολογίες. Ο τραγικός θάνατος των τριών εργαζομένων της τράπεζας οφείλεται στην εγκληματική αδιαφορία για την ύπαρξη ανθρώπων στο χώρο αυτών που έβαλαν τη φωτιά. Σωστά τα τραπεζοϋπαλληλικά σωματεία και άλλα συνδικάτα καταγγέλλουν την αθλιότητα του Βγενόπουλου σε ό,τι αφορά την υποχρεωτική παραμονή εργαζομένων στην τράπεζα, την έλλειψη εξόδου κινδύνου, την απουσία κάθε μέτρου πυρασφάλειας κ.λπ.
Όμως, ως κίνημα συνολικά αλλά και ως επιμέρους συνιστώσες, οφείλουμε να καταθέσουμε τη συντριβή μας και να κάνουμε την αυτοκριτική μας γιατί δεν καταφέραμε να περιορίσουμε το φετιχισμό της βίας που οδήγησε σε αυτή την καταστροφή. Οι αντίπαλοί μας διαθέτουν τον κυνισμό και την υποκρισία να μιλούν για «παράπλευρες απώλειες», όμως οι αξίες και η ηθική του κινήματος δεν μας επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Δεν κάνουμε θυσίες για τον καπιταλισμό, δεν χρειαζόμαστε ανθρωποθυσίες για να τον ανατρέψουμε.
Βία του κράτους και κινηματική αντιβία
Είναι πλέον πασιφανές ότι όσο τα αντικοινωνικά μέτρα κλιμακώνονται, όσο η οικονομική και κοινωνική κρίση βαθαίνει, όσο η οργή, η απελπισία και τα αδιέξοδα μεγαλώνουν η καταστολή θα είναι μόνιμος συνοδός της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης της κρίσης. ΕΕ και ΔΝΤ δεν απαιτούν μόνο «δημοσιονομική σταθερότητα» αλλά και κοινωνική ειρήνη. Γι’ αυτό όχι ευθύγραμμα αλλά οπωσδήποτε συμμετρικά την οικονομική τρομοκρατία των περικοπών, των απολύσεων και της ανεργίας την ακολουθεί η πολιτική τρομοκρατία των ΜΑΤ, των χημικών, των προσαγωγών και των συλλήψεων.
Η καπιταλιστική βαρβαρότητα γεννά πολλών ειδών βία: παραβατικότητα, ενδοταξικές συγκρούσεις, ακροδεξιά τρομοκρατία και βεβαίως κινηματική, μειοψηφική ή μαζική, αντιβία. Είμαστε ένας από τους χώρους που στην εξέγερση του Δεκέμβρη υποστηρίξαμε (και συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε) τη μαζική κινηματική αντιβία. Ωστόσο, η κινηματική αντιβία είναι μέσο, δεν είναι αυτοσκοπός, απευθύνεται στην κοινωνία, δεν την τιμωρεί, προσπαθεί να διευκολύνει το κίνημα, όχι να στείλει ανθρώπους στο σπίτι τους, και πάνω απ’ όλα, οφείλει να μη θέτει σε κίνδυνο ζωές ανθρώπων που μάλιστα ανήκουν στους «από κάτω ».
Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται…
Η κυβέρνηση, αν και ψήφισε τα μέτρα, στριμωγμένη από τη λαϊκή κατακραυγή (και κυρίως φοβισμένη από το τι μπορεί να ακολουθήσει μετά την εφαρμογή τους) και υπόλογη απέναντι στους «δανειστές της», εκμεταλλεύεται το θάνατο των τριών εργαζομένων για να διαβρώσει το φρόνημα των εργαζομένων και να νομιμοποιήσει τη σκλήρυνση της καταστολής. Να είμαστε σίγουροι: Την επόμενη περίοδο τα ΜΑΤ και τα δικαστήρια θα χτυπήσουν εργατικές απεργίες και διαδηλώσεις μετωπικά και απρόκλητα. Αυτό προλογίζεται από σήμερα με τη δικτατορία που επιβάλλουν στα Εξάρχεια (μαζικές προσαγωγές, καθημερινοί ξυλοδαρμοί, εισβολές σε στέκια και καταλήψεις – η τραμπούκικη εισβολή της ομάδας ΔΕΛΤΑ στο Στέκι Μεταναστών-Κοινωνικό Κέντρο της Τσαμαδού είναι ένα παράδειγμα) και την προσπάθεια συνολικής ποινικοποίησης του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου μέσω της απόδοσης συλλογικής ευθύνης για τον εμπρησμό της Marfin.
Και εδώ δεν χωρούν μισόλογα, ούτε δικαιολογίες. Αν επιτρέψουμε να δημιουργηθεί «ειδικό καθεστώς» στα Εξάρχεια και να τεθεί σε «καθεστώς εξαίρεσης» ο αναρχικός χώρος, είναι βέβαιο ότι ανοίγει ο δρόμος για την καταστολή του ευρύτερου κινήματος και οπωσδήποτε για τον αποπροσανατολισμό και την κάμψη του αγωνιστικού φρονήματος μεγάλου τμήματος των εργαζομένων. Οι πολιτικές ευθύνες εκείνων των τμημάτων του αναρχικού χώρου που δεν αναμετριούνται πολιτικά με το φετιχισμό της βίας, επουδενί μπορούν να δώσουν νομιμοποίηση στην κρατική καταστολή.
Για τον εργατικό Δεκέμβρη
Ζούμε τη μεγαλύτερη αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων από το τέλος του εμφυλίου. Έχουμε την πιο αντιλαϊκή, γλοιώδη και δημαγωγική κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση. Απειλούνται και η επιβίωση και η αξιοπρέπειά μας, αλλά και η ίδια η υπόστασή μας ως εργαζομένων.
Έχουμε δρόμο! Κάθε αγώνας που γίνεται χρειάζεται την υποστήριξη όλων μας. Να είμαστε παντού! Αν πρέπει να θυσιάσουμε κάτι, είναι χρόνος και ψυχή για να τους ανατρέψουμε. Με απεργίες, με καταλήψεις, με κλεισίματα δρόμων, με συνοικιακές επιτροπές ενάντια στα μέτρα, με δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, μπλοκαρίσματα πλειστηριασμών σπιτιών και επανοικειοποίηση ειδών πρώτης ανάγκης από σούπερ μάρκετ, με ό,τι χρειαστεί για να μείνουμε όρθιοι και να αρχίσουμε να νικάμε.
7/5/10
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
(Κίνηση Αθήνας) επαναλαμβανω ότι δε θελω να θιξω κάποιον συναγωνιστη με την εκφραση προδοτικη θεση.Το νοημα ήταν ότι η αποχη απο τις πορειες ειναι εναντια στα συμφεροντα των εργαζομενων.Το συμφερον των εργατωνε ειναι να κατεβουν μαζικα στις πορειες αλλα με περιφρουρηση.Σορρυ για το βαρυ της εκφρασης ήθελα να πω είναι λαθος προταση
9 Μαΐου, 2010 στις 4:08 μμ
zeppos
Καπετάνιε, παρεκτρέπεσαι!
Ηρέμησε και δεν σου φταίω εγώ για την όποια ταλαιπωρία βρίσκεσαι.
Εσύ είσαι κύρια υπεύθυνος για τις αποφάσεις σου.
Εγώ απλώς σχολιάζω εδώ, και οτι και να μου λες δεν διορθώνεις τίποτα.
Ο καλυβάρχης απάντησε και όσοι από σας γουστάρετε να «τεκμηριώνετε» τις πολιτικές σας συζητήσεις με παρόμοια επίθετα, μπορείτε και με την άδειά του!
Η οποία φυσικά «δόθηκε» κατόπιν δικής μου … «αίτησης» μην το ξεχνάτε!
9 Μαΐου, 2010 στις 4:15 μμ
zeppos
Πάντως κάπτεν, – τώρα που ξαναδιάβασα το στρίγκλισμά σου – πολύ ψηλά έχεις πάρει τον αμανέ!! Δεν κρατιέσαι αδερφάκι μου..
Βλάκα με είπε και ο Πάνος και το επαναλαμβάνεις εσύ (μειωμένο)..
Σου λέω μόνο οτι παρόμοιοι χαρακτηρισμοί, εχουν νόημα μόνο οταν προέρχονται από άτομα εγνωσμένης εφυΐας!
9 Μαΐου, 2010 στις 4:31 μμ
Άγγελος
karampa,
Χαρά στο κουράγιο σας αλλά δεν βλέπω να καταφέρνετε τίποτε.
το πρόβλημα όλων των φορέων της «κοινωνικής δικαιοσύνης» είναι ότι την μεταφράζουνε σε φράγκα. Έτσι όλοι οι εργατικοί αγώνες μεταφράζονται σε αυξήσεις, επιδόματα κτλ.
Οπότε και ρίχνεται ο σπόρος της διάσπασης. Άσε που οι ΝΔΣΟΚ πάντα κάνουν ρελάνς και καθαρίζουν το κόλπο.
Όταν καταλάβουμε ότι η καλή ζωή για όλους μας θα επιτευχθεί με περικοπές στο πρότυπο (ιδιωτικής) κατανάλωσης που λατρεύουμε, τότε ίσως υπάρχει ελπίδα.
Αλλά δεν το βλέπω. Οπότε γιατί να τρέχει ο κόσμος στις πορείες, αφού το μόνο που θέλει είναι να πληρωθεί ο μισθός ΤΟΥ.
9 Μαΐου, 2010 στις 4:53 μμ
Rodia
Νομιζω πως αν υπηρχε και λειτουργουσε η παλια καλη Επιθεωρηση, που στηλιτευε πρακτικες και εβγαζε τα απλυτα στα φορα, δεν θα χρειαζοταν τιποτε αλλο…
(εκτος ισως απο… την επεμβαση της λογοκρισιας!) 😀
9 Μαΐου, 2010 στις 5:00 μμ
kapetanios
( βαθύς αναστεναγμός και φατσούλα μία )
9 Μαΐου, 2010 στις 5:01 μμ
kapetanios
( ζεπε βαθύς αναστεναγμός και φατσούλα μία )
9 Μαΐου, 2010 στις 5:14 μμ
zeppos
🙄
9 Μαΐου, 2010 στις 7:15 μμ
eréndira
Άγγελε,
γράφεις: «Όταν καταλάβουμε ότι η καλή ζωή για όλους μας θα επιτευχθεί με περικοπές στο πρότυπο (ιδιωτικής) κατανάλωσης που λατρεύουμε, τότε ίσως υπάρχει ελπίδα.
Αλλά δεν το βλέπω. Οπότε γιατί να τρέχει ο κόσμος στις πορείες, αφού το μόνο που θέλει είναι να πληρωθεί ο μισθός ΤΟΥ.»
Κατ’ αρχάς βρίσκω άδικα ισοπεδωτικό το τελευταίο, ότι δηλαδή ο κόσμος που τρέχει στις πορείες το μόνο που θέλει είναι να πληρωθεί ο μισθός ΤΟΥ. Ειλικρινά, διαβλέπω μια εξαιρετικά ελπιδοφόρα αλλαγή της εγωκεντρικής και ατομικιστικής στάσης του Έλληνα. Επιπλέον, πολλοί από αυτούς που κατεβαίνουμε δεν είμαστε «άμεσα θιγόμενοι». Δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι ή μισθωτοί, δεν έχουμε ακίνητα ούτε αυτοκίνητα και δεν καπνίζουμε ούτε πίνουμε.
Όσον αφορά το πρώτο που λες, ο κόσμος αναγκαστικά θα αλλάξει τρόπο ζωής. Εκ των πραγμάτων θα δοθεί και έχει ήδη αρχίσει να δίνεται τέλος στην υπερκατανάλωση. Το κατά πόσο αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να επιτευχθεί η καλή ζωή για όλους μας, θα το δούμε στην πράξη και στην πορεία.
9 Μαΐου, 2010 στις 8:04 μμ
Β.Δ. Καργούδης
Αν είναι έτσι ρε παιδιά, τόσον δλδ «ορέα» που λέτε κι εσείς, γιατί όλη αυτή η συνειδησιακή εξεγερσιμότητα, «πήρε φωτιά» με το που εδηλώθη αρμοδίως πως «το ταμείο είναι μείο», ή ως και ο φίλεργος Λοβέρδος παρετήρησε «ΔΕΝ υπάρχει σάλιο»;
Και σκάσαν στον ορίζοντα τα πρώτα μαντάτα για «δραματικές εισοδηματικές περικοπές»;
Τόση σύμπτωση πια, να «εκρύγνυται η συνείδησις» (πρσχ. στα τριτόκλιτα πρκλ!) την ώρα που τελειώνει και το σάλιο και το ταμείο;
Όπως έλεγε και ο αξέχαστος Ηλίας ο Πετρόπουλος: «Χρόνια εσκεφτόμουν πότε έρχεται πιο ζόρι; όταν σφίγει η ζέστη, ή όταν σφίγγει η λόρδα;»
Προσωπικά, πιστεύω πως αν την παραμονή της κρίσης είμασταν μια φορά «εκπεπτωκότες», (που, συμπαθάτε με, ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΤΟ συμμερίζομαι) τώρα πάμε για ρεκόρ, αφού κοτσάραμε και την «παραμύθα» της «ντεμέκ»ηθικής εξέγερσης.
Που λέγε-λέγε, θα κοντέψουμε να πείσουμε και τους ίδιους μας τους εαυτούς.
Κρίση οικονομική, χρέους, δανεισμού, άντε μέχρι και παραγωγικού μοντέλλου, ΟΚ, & μάλιστα. Η «βούρτσα» όμως της ηθικής κρίσης τι θέλει και μπλέκει με την π.., με όλα αυτά, ήθελα να πω, και μπερδεύει και μάς;
Που, βέβαια, άλλο που δε θέλαμε!
9 Μαΐου, 2010 στις 9:53 μμ
eréndira
Αγαπητέ, δεν καταλαβαίνω πού βρίσκεται η ένσταση ή το οξύμωρο. Ναι, η συνειδησιακή εξεγερσιμότητα, όπως την αποκαλείς, πήρε φωτιά λόγω της φτώχειας και της επακόλουθης εξαθλίωσης και του ξεπουλήματος της χώρας. Ούτε παράξενο το βρίσκω ούτε αθέμιτο.
Η οικονομική κρίση σε επίπεδο ατομικό, η οικονομική κρίση που βιώνουν οι πολίτες δηλαδή, είναι κάτι που το ζούμε χρόνια τώρα, αλλά κανείς από τους πολιτικούς δεν το αντιμετώπιζε ως πρόβλημα. Από τότε που βγήκε ο ΑΓΠ (πατήρ του ΓΑΠ) δεν σταματήσαμε να ακούμε για λίγα χρόνια λιτότητας προκειμένου να ορθοποδήσουμε. Αντ’ αυτού, φτωχαίνουμε όλο και περισσότερο. Και με τον καιρό συνειδητοποιήσαμε ότι η οικονομική κρίση που ενδιαφέρει τους από πάνω δεν είναι αυτή που αφορά εμάς, τους πολίτες, αλλά η κρίση των αγορών.
Ο νεοέλληνας τόσα χρόνια συμμετείχε στο παιχνίδι ανταλλαγμάτων των πολιτικών σκεπτόμενος ατομικιστικά και κοντόφθαλμα. Ψήφιζε με κριτήριο ποιος θα τον βολέψει. Κάποιοι λίγοι ψήφιζαν με ιδεολογικά κριτήρια. Και οι μεν και οι δε συνειδητοποιούν τώρα ότι εξαπατήθηκαν: και εκείνοι που παρείχαν ανταλλάγματα στην ψήφο του και εκείνοι που του πουλούσαν ιδεολογία τον εξαπάτησαν με τον πιο άθλιο τρόπο. Τον οδήγησαν στο σημείο να πεινάει και να περιμένει φτώχεια, εγκληματικότητα και κρατική καταστολή άνευ προηγουμένου.
Παράλληλα βλέπει ότι η χώρα, το υλικό της κομμάτι, ξεπουλιέται, αφού κινητά και ακίνητα μπαίνουν υποθήκη σε ένα δάνειο που δεν προβλέπεται να τον βγάλει από τη μιζέρια του. Αντιλαμβάνεται επιπλέον ότι όλα αυτά δεν γίνονται για το δικό του καλό, αλλά για κάτι απρόσωπο που λέγεται «αγορά». Και δεν πρόκειται για τη δική του αγορά, αφού τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Πρόκειται για την απρόσωπη αγορά που τον χρησιμοποίησε ως υπάλληλο με ολοένα και πιο οπισθοδρομικές συνθήκες εργασίας και που ο ίδιος στήριξε τόσα χρόνια παίζοντας το καταναλωτικό παιχνίδι της ζωής με δάνεια και κάρτες, που τον είχε κάνει να ζει σε μια αυταπάτη πλούτου και ευημερίας.
Όλα γκρεμίζονται, νιώθει ότι χρησιμοποιήθηκε και έχει μπροστά του την προοπτική της απόλυτης εξαθλίωσης, χωρίς διαβλεπόμενη διέξοδο, και όλα αυτά χωρίς την πρόφαση ή την αυταπάτη ότι γίνονται για το δικό του καλό.
Αισθάνεται την ανάγκη να υπερασπιστεί τη ζωή και την αξιοπρέπειά του. Αναγκάζεται να βγει από την απάθεια και την αδιαφορία του, γιατί πλέον το πρόβλημα τον αφορά άμεσα. Αυτό είναι το σοκ που τον έκανε να ξυπνήσει.
Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό είναι κακό. Αντιθέτως, εκ του αποτελέσματος μου φαίνεται πολύ θετικό, γιατί βλέπω ανθρώπους που μέχρι πρότινος ιδεολογικά ήταν εχθροί να συντάσσονται και να συμπορεύονται.
Το έχω γράψει και αλλού: στη διαμαρτυρία της Πέμπτης δίπλα μου ήταν μια εξηντάχρονη κυρία που φώναζε με πάθος «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» και που μου είπε «στις προηγούμενες εκλογές ψήφισα Καρατζαφέρη, γιατί πίστευα ότι είχε δίκιο στο μεταναστευτικό κι ότι καλό είναι και για τους μετανάστες και για μας να φύγουν. Να μου κοπεί το χέρι!».
Βλέπω αριστερούς, αναρχικούς κι εθνικιστές να υφίστανται μια κοινή επίθεση από έναν κοινό εχθρό και να φτάνουν στο σημείο να συζητάνε, ακόμα και να συμφωνούν. Οι πρώτοι να αντιλαμβάνονται ότι το πρόβλημα είναι παγκόσμιο και ότι ο εχθρός βρίσκεται στον κόσμο του χρήματος. Οι τελευταίοι μέχρι πρόσφατα πίστευαν ότι όλα οφείλονται σε σχέδιο εναντίον της Ελλάδας, γιατί οι ξένοι μας φθονούν επειδή «όταν χτίζαμε Παρθενώνες εκείνοι κρέμονταν στα δέντρα», με τον καιρό όμως βλέπουν ότι εχθρός δεν είναι «οι ξένοι» γενικά, που μας φθονούν, ότι το ζήτημα δεν είναι έθνος εναντίον έθνους, αλλά είναι υπερεθνικό, αφού μετά από εμάς σειρά έχουν άλλοι. Παράλληλα βλέπουν ότι οι «ανθέλληνες» αγωνίζονται με νύχια και με δόντια ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε όλοι οι Έλληνες, αφού δεν διακατέχονται από τυφλό ανθελληνικό μίσο (ή στον αντίποδα από τυφλή εθνικιστική αγάπη), αλλά από αίσθημα δικαίου πέρα από εθνικές ταυτότητες.
Συγγνώμη, αλλά αν αυτή τη συνειδησιακή -και όχι μόνο- αφύπνιση δεν τη θεωρείς επαναστατική, τότε μιλάμε για διαφορά ορολογίας και όχι ουσίας. Αν, τώρα, δεν τη θεωρείς θετική, τότε αναρωτιέμαι με ποιον συντάσσεσαι.
9 Μαΐου, 2010 στις 11:21 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Έχουμε μπει σε περίοδο γενικευμένης αντίδρασης σε αυτά που συμβαίνουν.
Είτε κατά μόνας , είτε πιο οργανωμένα όλοι προσπαθούν να αντιδράσουν σε μια κατάσταση που βιώνουν και , πολύ περισσότερο, σε μια που φαντάζονται ότι θα βιώσουν.
Το να θεωρεί κάποιος ότι δεν θα υπάρχουν διαμαρτυρίες ή θα τις ¨εξαφανίσει» είναι το λιγότερο παράλογος.
Δεν είναι όλες οι μορφές αντίδρασης θετικές, άσχετα αν είναι δικαιολογημένες, υπό το πρίσμα της δεινής θέσης που έχουν περιέλθει οι φορείς τους.
Έτσι, καταλαβαίνω τον ΔΥ που κήρυξε «λευκή απεργία», αλλά δεν συμφωνώ με το μέσο.
Η διαδήλωση της αντίθεσης με τα μέτρα , προφανώς, είναι υγιής.
Το πρόβλημα ξεκινάει αν εκτιμούμε ότι βρισκόμαστε σε περίοδο όπου η ¨εκτροπή από τη δημοκρατική νομιμότητα» αποτελεί πραγματικό κίνδυνο και όχι θεωρητική πιθανότητα.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα «εκτροπής» είναι η ψήφιση τροπολογίας, νύχτα, σύμφωνα με την οποία εξαιρείται η Βουλή από τις επίμαχες συμβάσεις του Υπ.Οικ.
(Παπούλη mea culpa η εκτροπή της συζήτησης εκείνου του post σε άλλο θέμα, η μόνη δικαιολογία μου είναι ότι θεώρησα πως είχαμε ήδη όλοι συμφωνήσει ότι πρόκειται περι αυτού που περιέγραψες στο τελευταίο σου σχόλιο).
Το να εξαιρέσουν οι αντιδρώντες κάθε μορφή βίας από το οπλοστάσιό τους, θεωρώ ότι είναι απαραίτητο για την αποφυγή του υπαρκτού κινδύνου εκτροπών.
Είναι γεγονός ότι οι ¨μαζικές διαδηλώσεις» ενέχουν τον κίνδυνο να ξεφύγει η κατάσταση.
Δεν συμφωνώ όμως με την κατάργησή τους. Φυσικά η σωστή περιφρούρηση είναι κάτι θετικό, αλλά όχι αρκετό στην παρούσα συγκυρία.
Το ζήτημα είναι η στάση των πολιτικών δυνάμεων.
Αν οι ίδιες δεν «αγωνισθούν ενάντια στην έκφραση της βίας», πολιτικά εννοώ, ακόμη και συμβολικές ενέργειες διαμαρτυρίας, μπορούν να είναι βίαιες. Άρα καταργώντας τις διαδηλώσεις , απλώς μεταθέτουμε το πρόβλημα.
Δεν είμαι αισιόδοξος ως προς τη στάση τους, θα έλεγα μάλλον απογοητευμένος. (αλλά αυτό μάλλον είναι θέμα σχολίου σε άλλο post 😉 )
Θα είχε ενδιαφέρον, αντί της πρότασης του post, μια πρόταση «συγκέντρωσης διαμαρτυρίας» κατά της βίας με αφορμή το θάνατο των 3 συνανθρώπων μας.
Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε, ούτε καν προτάθηκε, από καμία πολιτική δύναμη.
Το θεωρώ ενδεικτικό για το πόσο επικίνδυνα είναι τα πράγματα.
9 Μαΐου, 2010 στις 11:30 μμ
δεξιος
Συγκεντρωση εγινε απο το ακριβως αντιθετο ακρο.
Δεν ειναι βεβαια κατι ενθαρρυντικο.
10 Μαΐου, 2010 στις 12:09 πμ
Β.Δ. Καργούδης
Να ξεκαθαρίσουμε πρώτα (αν συμφωνούμε, βέβαια) μερικά απλά πράγματα;
Η βία, είτε σαν άμεση άσκησή της ( συμβολικά πρβλ. «ευρωπαϊκή» τρομοκρατία 70ς, ή ακόμα και σαν άμεση ενέργεια καταστροφής του αντιπάλου πρβλ. «αραβική» τρομοκρατία) ή σαν υπαινιγμός άσκησής της (απειλή άσκησης βίας ή μπλόφα για άσκηση βίας , και τα δύο σαν τακτικές τοποθετήσεις), υπάρχει εν σπέρματι σε όλες τις πολιτικές ενέργειες «άμεσης δράσης» εκτός κοινοβουλίου.
Πχ ακόμα και το μαζικό ειρηνικό κίνημα διαμαρτυρίας, είναι τόσο πιο επιτυχημένο όσο πιο μαζικό γίνεται. Όχι βέβαια σαν ανόητος αυτοσκοπός μεγέθους, αλλά για τον απλό λόγο πως η απειλή άσκησης βίας που υπάρχει στην πολιτική τους συμπαραδήλωση, γίνεται ακριβώς πιο αποτελεσματική σαν απειλή.
Διαμαρτυρία ή διεκδίκηση που δεν ακολουθεί τα κανάλια της δι αντιπροσώπων διαβούλευσης, εξ ορισμού ΠΕΡΙΕΧΕΙ τη ΒΙΑ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Δεν βγαίνουν από τους οργανωτές οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στο δρόμο, έτσι απλά για να παρελάσουν!
Πρόκειται για έναν απειλητικό «δειγματισμό» μεγέθους και επιθετικότητας.
Δείχνουμε δλδ στον αντίπαλο τί θα πάθει αν… ή αν δεν…
Να συμφωνήσουμε πρώτα επ αυτών και μετά πάμε και για άλλα;
10 Μαΐου, 2010 στις 12:24 πμ
Β.Δ. Καργούδης
@ερέντιρα, με συγχωρείς τώρα είδα το σχόλιο.
Αλλά και πάλι, είναι σαφές ότι ούτε την ίδια γλώσσα μιλάμε, ούτε στην ίδια χώρα, ουτε καν στον ίδιο πλανήτη κατοικούμε.
Από τον δικό μου πάντως πλανήτη, να σε ενημερώσω ότι σε μας εδώ, οι Χρυσαυγίτες και οι αναρχικοί παραμένουν απελπιστικά ασυμφιλίωτοι, κι ούτε καν δειγματοληπτικά δύο απ αυτούς τους έτσι κι αλλιώς ολιγοφρενείς δεν είδα μέχρι τώρα στις βόλτες μου στον πλανήτη αγκαλιασμένους!
Τι καλά που πρέπει να περνάτε εσείς εκεί στον δικό σου πλανήτη!
Παρ΄όλα βέβαια τα εφιαλτικά που μου διηγείσαι και που εμείς εδώ -Θεόσ φυλάξει- δεν τα είδαμε -ΑΚΟΜΑ τουλάχιστο-, ούτε καν στους εφιάλτες μας!
10 Μαΐου, 2010 στις 12:37 πμ
eréndira
@ Β.Δ.
Δεν μίλησα για χρυσαυγίτες, μίλησα για εθνικιστές. Οι χρυσαυγίτες είναι ένα μηδενιστικό και θανατολάγνο κομμάτι των εθνικιστών που φυσικά είναι αδύνατον να συμφιλιωθεί με οποιονδήποτε θέτει ως βασική αξία τη ΖΩΗ.
Ως εκ τούτου, ούτε στον δικό μου πλανήτη οι αναρχικοί είναι αγκαλιασμένοι με τους χρυσαυγίτες.
Και παρεμπιπτόντως, πιστεύω ότι θα πρέπει πλέον τα πάντα να τεθούν σε αυτή τη βάση. Να δοθεί τέλος σε συζητήσεις περί εθνοτήτων και ιδεολογιών και να αρχίσουμε όλοι να συντασσόμαστε με τη ΖΩΗ. Είναι το μόνο που μπορεί να μας ενώσει και να μας οδηγήσει σε κοινά αποδεκτές λύσεις.
10 Μαΐου, 2010 στις 12:44 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Βαγγέλη, ποιον από τον «ένα ή τον άλλον τρόπο» συζητάμε, όχι μόνο εμείς, αλλά οι ασχολούμενοι με τα κοινά εδώ και αιώνες.
Στο post με ενδιαφέρει και λέω την άποψή μου πώς θα διασφαλίσουμε τον «έναν» και όχι τον «άλλον» τρόπο, όχι γενικά, αλλά στη συγκυρία.
Να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε ή όχι για το θέμα της βίας γενικά, δεν έχω αντίρρηση, αλλά πρώτα να λύσουμε αυτό και μετά να συζητήσουμε για τα μέσα διαμαρτυρίας στην παρούσα συγκυρία διαφωνώ.
10 Μαΐου, 2010 στις 1:12 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Πχ ακόμα και το μαζικό ειρηνικό κίνημα διαμαρτυρίας, είναι τόσο πιο επιτυχημένο όσο πιο μαζικό γίνεται. Όχι βέβαια σαν ανόητος αυτοσκοπός μεγέθους, αλλά για τον απλό λόγο πως η απειλή άσκησης βίας που υπάρχει στην πολιτική τους συμπαραδήλωση, γίνεται ακριβώς πιο αποτελεσματική σαν απειλή.
Το παραπάνω είναι σαφώς λανθασμένο. Λανθασμένο σε σχέση με την βάση πάνω στην οποία τοποθετεί την δύναμη ενος κινήματος διαμαρτυρίας να επηρεάσει καταστάσεις.
Ένα ειρηνικό κίνημα διαμαρτυρίας χρειάζεται την μαζικότητα, όχι όμως γιατί έτσι προβάλει, με έμμεσο τρόπο, μέσω της μαζικότητας, την δυνατότητα του να ασκήσει βία εναντίον των αντιπάλων του. Ένα ειρηνικό κίνημα χρειάζεται την μαζικότητα γιατί έτσι μπορεί να διαταράξει αποτελεσματικότερα την κανονική ροή της ζωής μέσα σε μία κοινότητα αναγκάζοντας τους αντιπάλους του να προβούν σε υποχωρήσεις προκειμένου να αποφευχθεί η διατάραξη της κανονικότητας που η δράση του κινήματος επιφέρει. Η διατάραξη αυτή μπορεί μιά χαρά να είναι ειρηνική, και η αποτελεσματικότητά της κατα καμία έννοια δεν χρειάζεται να βασίζεται πάνω σε καποια υποθετική προοπτική άσκησης βίας από την μεριά του κινήματος.
Διαμαρτυρία ή διεκδίκηση που δεν ακολουθεί τα κανάλια της δι αντιπροσώπων διαβούλευσης, εξ ορισμού ΠΕΡΙΕΧΕΙ τη ΒΙΑ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Το παραπάνω είναι φυσικά λάθος.
Μπορεί μια χαρά να υπάρξει διαμαρτυρία, η οποία δεν ακολουθεί τα κανάλια της δι’ αντιπροσώπων διαβούλευσης, και παραλληλα να μην βασίζεται κατα καμία έννοια στην απειλή της βίας προκειμένου να είναι αποτελεσματική.
10 Μαΐου, 2010 στις 1:27 πμ
eréndira
Με κάλυψε η Δύστροπη Πραγματικότητα. Θα ήθελα μόνο να προσθέσω κάτι ακόμα σε σχέση με το «Πχ ακόμα και το μαζικό ειρηνικό κίνημα διαμαρτυρίας, είναι τόσο πιο επιτυχημένο όσο πιο μαζικό γίνεται. Όχι βέβαια σαν ανόητος αυτοσκοπός μεγέθους, αλλά για τον απλό λόγο πως η απειλή άσκησης βίας που υπάρχει στην πολιτική τους συμπαραδήλωση, γίνεται ακριβώς πιο αποτελεσματική σαν απειλή.»
Σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, η αποτελεσματικότητα της μαζικότητας θα έπρεπε να οφείλεται στο γεγονός ότι εκφράζει τη βούληση του κόσμου κι επομένως θα έπρεπε να λαμβάνεται υπ’ όψιν. Σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Γιατί εδώ ο νόμος ψηφίστηκε, και μάλιστα με απλή πλειοψηφία, χωρίς να έχει προηγηθεί δημοψήφισμα και από μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε χάρη σε διαφορετικές εξαγγελίες. Κι αυτό παρά τη μαζικότητα των διαφόρων ειδών αντιδράσεων των πολιτών και παρότι είναι γνωστό σε όλους ότι η πλειοψηφία δεν επιθυμούσε την επιλογή αυτής της «λύσης».
Και μη μου πείτε ότι το πολίτευμά μας είναι δημοκρατικό, γιατί έχει βουήξει ο τόπος από φωνές που λένε το αντίθετο. Η δημοκρατία βασίζεται στη λαϊκή κυριαρχία.
10 Μαΐου, 2010 στις 8:15 πμ
Vita
Συμφωνώ και επαυξάνω: Θα μπορούσε να θεωρήσει κάποιος ότι οι νόμοι ψηφίζονται μόνο από τους αρχηγούς κομμάτων αφού οι βουλευτές που διαφωνούν διαγράφονται πάραυτα.Π.χ η πρόσφατη ψηφοφορία ήταν παρωδία.Θα μπορούσαν οι 5 αρχηγοί να φέρουν το ίδιο αποτέλεσμα και να μη μας κοροϊδεύουν με κατ΄επίφαση διαβουλεύσεις και συζητήσεις…
Πιστεύω ότι κατά πρώτον ο όγκος μιάς κινητοποίησης εκφράζει το «είμαστε πολλοί.Λάβετέ μας υπόψη σας» .Κατά δεύτερον υποκρύπτει την απειλή της πτώσης της κυβέρνησης (ή της μη επανεκλογής της) .Οι ειρηνικές κινητοποιήσεις κατα κανόνα είναι καταγγελτικές ή διεκδικητικές και δεν υποθάλπτουν ούτε δικαιολογούν τη βία.
10 Μαΐου, 2010 στις 9:43 πμ
Β.Δ. Καργούδης
@καλημέρα ΔΠ: «Διατάραξη της κανονικότητας» που λές (και συμφωνώ) θες να δούμε αν μπορεί να γίνει χωρίς ρήξη με την νομιμότητα;
Στην προστασία της οποίας είναι ακριβώς ταγμένες (και πολύ καλά κάνουν) οι δυνάμεις καταστολής.
Οι οποίες στο νομικό τους οπλοστάσιο (και όχι μόνο) διαθέτουν και το Συνταγματικά προβλεπόμενο Μονοπώλιο της Βίας.
Και όλη αυτή η κατασκευή, δεν πρέπει να αγνούμε πως δεν είναι παρά η έννομη προστασία του Κοινωνικού Συμβολαίου. (Η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα επαναστατική κατάκτηση θεσμικά)
Τώρα όσο για τα άλλα ότι δλδ το μαζικό κίνημα διεκδίκησης ή διαμαρτυρίας είναι εναλλακτική ψηφοφορία» ή τρόπος που τεκμαίρεται η βούληση των πολλών, απλά δεν το συζητάω. Σκέφτηκε όμως αυτός που το διατυπώνει πως όσο μαζική κι αν είναι πχ μια διαμαρτυρία, οι ΜΗ συμμετέχοντες θα είναι εξ ορισμού ΠΑΝΤΑ οι ΠΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ;
10 Μαΐου, 2010 στις 9:52 πμ
σχολιαστης
Βαγγέλη, ο καπιταλισμός έχει μόνιμη ρήξη με τη νομιμότητα. Είδες για παράδειγμα πόσο ευγενικά αντιμετωπίζονται τα καλόπαιδα του συστήματος που ανασκολόπισαν τα ασφαλιστικά ταμεία; Πόσο ευγενικά αντιμετωπίστηκαν όλες οι υποθέσεις κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος (π.χ. για τα καραμπινάτα 70 εκατ. για τα υποβρύχια που γέρνουν βγαίνει ο σκασμός). Ο απροκάλυπτος τρόπος που η δικαιοσύνη …καλύπτει τους δικούς της (βλ. την πρόσφατη ιστορία με τον ανακριτή) είναι ο ορισμός της καταστρατήγησης της νομιμότητας.
Ο καπιταλισμός και συγκεκριμένα η θλιβερή Ελληνική του εκδοχή ασκεί απροκάλυπτη βία στις ζωές των ανθρώπων. Γιατί βία δεν είναι μόνο οι ξυλοδαρμοί.
…
10 Μαΐου, 2010 στις 9:54 πμ
Β.Δ. Καργούδης
Και για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, τα πράγματα τίθενται για μένα έτσι, και γι αυτό θεωρώ εξ ορισμού υποκρισία κάθε προγραμματική ΄δεσμευση απλά περί αποκλεισμού της Βίας. Τελείως άλλο πράγμα Η ΕΝΟΠΛΗ ΒΙΑ και ειδικότερα και η ΕΝΟΠΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΒΙΑ που «δηλώνει τη χρήση ένοπλης ΜΕΙΟΨΗΦΙΚΗΣ ΒΙΑΣ» ή καλύτερα «για την επιβολή μειοψηφικής βούλησης».
Οι προγραμματικές δεσμεύσεις των πολιτικών δυνάμεων πρέπει κατά τη γνώμη μου να γίνονται πάντα με θετικές παραδοχές.
(Και δεν πρέπει να θεωρούμε μη σχετικό το ότι ο τρόπος που μια κοινωνία παίρνει ή όχι αποφάσεις, μπορεί δλδ να αποφαίνεται ομαλά για κρίσιμες επιλογές, αποκαλύπτει και την ισχύ του κοινωνικού ιστού)
10 Μαΐου, 2010 στις 9:58 πμ
Β.Δ. Καργούδης
@σχο καλημέρα: ειδικά με την τελευταία παράγραφο δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει.
Αλλά καμιά φορά σχο, πρέπει να δούμε πως η απονομή δικαιοσύνης, πέρα από το ό,τι άλλο συνιστά, είναι και μια κρίσιμη δοκιμασία για την ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ στη λειτουργία των κοινωνικών συστημάτων.
10 Μαΐου, 2010 στις 10:04 πμ
σχολιαστης
Βαγγέλη καλημέρα.
Μέτρα πόσες φορές θα ήθελες να πεις δυο …φωνήεντα σε όλα αυτά τα μεγαλοστελέχη που έχουν διαλύσει τη χώρα και δεν εφαρμόζουν ακόμα και τους απλούς καπιταλιστικους κανόνες. Ο κανόνας «χρυσάφι πιάνουν κάρβουνο γίνεται», είναι μια πατέντα που υπερβαίνει τα όρια του συστήματος και έχει ντόπια χαρακτηριστικά. Η τοπική ελίτ έχει μετατραπεί σε αλήτ.
10 Μαΐου, 2010 στις 10:33 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Διατάραξη της κανονικότητας” που λές (και συμφωνώ) θες να δούμε αν μπορεί να γίνει χωρίς ρήξη με την νομιμότητα;
Τα έχεις μπερδέψει στο μυαλό σου Βαγγέλη, άλλο βία, άλλο διατάραξη της κανονικότητας, και άλλο πράγμα η ρήξη με την νομιμότητα.
Για να γίνω πιο σαφής, ένα κίνημα διαμαρτυρίας μπορεί να καταφύγει σε μία ρήξη με την νομιμότητα χωρίς όμως κάτι τέτοιο να προϋποθέτει και την υιοθέτηση βίαιης δράσης εκ μέρους του. Για παράδειγμα οι διαμαρτυρόμενοι ενάντια σε κάτι αποφασίζουν να λάβουν μέρος σε μία διαδηλωση παρα το γεγονός ότι αυτή έχει απαγορευθεί, και αρα έχει κηρυχθεί παράνομη. Η συμμετοχή τους στην διαδήλωση σαφώς και συνιστά ρήξη με την νομιμότητα αλλά κατά καμμία έννοια από αυτό δεν συνεπάγεται ότι η διαδήλωση θα είναι βίαιη. Ίσως οι μόνες που θα ασκήσουν βία θα είναι οι δυνάμεις ασφαλείας…
Επίσης η διατάραξη της κανονικότητας δεν είναι αναγκαίο να είναι παράνομη, μπορεί μία χαρά να είναι νόμιμη. Οι πολιτικές συγκεντρώσεις για παράδειγμα, είναι πολλές φορές νόμιμες αλλά παρόλα αυτά διαταράσσουν την ομαλή ροή της ζωής μέσα σε μία κοινότητα.
Καλημέρα σε όλους.
10 Μαΐου, 2010 στις 10:48 πμ
Β.Δ. Καργούδης
Ο μόνος που μπερδεύει κάτι είναι αυτός που δεν αντιλαμβάνεται τον ορισμό:
ΡΗΞΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ = ΒΙΑ. (Η βία δεν είναι κατ ανάγκην αιματηρή)
10 Μαΐου, 2010 στις 11:17 πμ
Πάνος
Βαγγέλη,
σαφώς όχι! Ο Γιάννης (ΔΠ) το βάζει στη σωστή του βάση.
10 Μαΐου, 2010 στις 11:31 πμ
Πάνος
Ιντερμέδιο με τίτλο – όταν ο θεός έχει κέφια…
10 Μαΐου, 2010 στις 11:37 πμ
Β.Δ. Καργούδης
Πάνο ΟΧΙ, η επιστημονικά αποδεκτή βάση είναι ΜΙΑ και όχι αυτή που γουστάρουμε! Μη με προκαλείς σε πεδία που… (Φιλοσοφία Δικαίου και κατ επιλογή Συγκριτικό είχα μερικές από τις καλύτερες αξιολογήσεις δεκαετίας στο ΑΠΘ – σεμνότητα ο δικός σου ε, αλλά με διαολίζεις, τόχεις αυτό! – ανθρωπάκι)
Όπως και νάχει όμως, Ο Α.Α έχει δίκιο: δεν θα κάνουμε δοκιμιακή κουβέντα για τη ΒΙΑ. Άλλα είναι που έχουν σημασία τώρα.
Η παρέμβασή μου είχε το νόημα πως για δεκαετίες πολλά κινήματα οδηγήθηκαν σαν ξυπόλητα στ αγκάθια στην ήττα, επειδή επικρατούσαν αυτά που παλιότερα το ΚΚΕ(!) ονομάτιζε «λεγκαλιστικές αυταπάτες».
Από το καθόλου γραφικό (όπως πιστεύουμε εδώ) κίνημα του Φρίσκο στα 60ς, μέχρι και σήμερα.
Ο προσερχόμενος σε ένα κίνημα διεκδίκησης ή διαμαρτυρίας, πρέπει να είναι ενημερωμένος πως δεν πάει σε εκδήλωση…αγαπητική (που λένε και οι εξ ημών θρησκεύοντες) αλλά σε κάτι…Βρώμικο (σαν περιεχόμενο) μακρόχρονο, επίμονο, διαλυτικό πιθανώς σχέσων, που έχει και αλλαγή τρόπου ζωής, και πιθανή δίωξη, και ιδρώτα, και αίμα, που καμιά φορά μπορεί να μην είναι καν μεταφορικό ή συμβολικό!
10 Μαΐου, 2010 στις 11:42 πμ
Πάνος
Βαγγέλη,
χαίρομαι που η απάντησή σου επιβεβαιώνει τη …δική μου 😉
10 Μαΐου, 2010 στις 11:55 πμ
Παπούλης
Μιλάτε ορέ για ζητήματα «θεσμών» ερήμην της πραγματικότητας.
Η ΒΙΑ είναι το κατ εξοχήν μέσο κίνησης των πραγμάτων ανεξαρτήτως από το πόθεν αυτή προέρχεται. Το δημοκρατικό πολίτευμα ήρθε ως κατάκτηση για να εγγυηθεί ότι η ασκούμενη βία θα είναι «μονοπώλιο» των θεσμών και πυλώνας του κοινωνικού συμβολαίου. Δεν ήρθε δηλαδή να καταργήσει τη βία αλλά να την ελέγξει. Αυτά ισχύουν ως γενικές αρχές και στα πλαίσια μιας «δεοντολογίας» που βρίσκεται στο απυρόβλητο της θεωρητικής της ισχύος.
Με μια κουβέντα η πρακτική εφαρμογή των ανωτέρω ιδεολογημάτων και στερεοτύπων , πάνω στα οποία στηρίχτηκε η σύγχρονη αστική δημοκρατία , ειδικά μάλιστα στο τόπο μας ( αφήνω την εφαρμογή τους αλλού ) αποτελεί το τελικό ζητούμενο. Γιατί είναι ορέο το να διατυπώνεις , να ευαγγελίζεσαι και να διατρανώνεις κανόνες και «θεσμούς» , αλλά αυτοί στέκουν ως αδιάφορα και ανίσχυρα ξόανα μπροστά στην καθημερινή ΕΦΑΡΜΟΓΗ τους .
Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα : Ο κύριος Ασπίς ( και πρόνοια ; ) διώκεται εσχάτως για κακούργημα. Η «δικαιοσύνη» καθυστέρησε τραγικά , αν και η εγγυητική των 500 εκ είχε αποδειχθεί πλαστή από το φθινόπωρο. Αλλά παράλληλα βρείτε μου μία ( ΜΙΑ ορέ ) κλαδική ή τοπική απεργία που να μη χαρακτηρίστηκε τάχιστα ως παράνομη και καταχρηστική με επείγοντα μέσα ( ασφαλιστικά ) για όλα τα προηγούμενα χρόνια. Με πρόσχημα τη βλάβη του κοινωνικού συνόλου και τη διακύβευση σημαντικών συλλογικών αγαθών βεβαίως …. 🙂
Ο διαφυγών εν μέσω της νυκτός Κύριος Χριστοφοράκος μόλις προχθές διεκανόνισε ( με ένα εκατομμυριάκι ) φιλικά το «πρόβλημα» του με τη Μίζενς και αποδίδεται άσπιλος και άμωμος στη γερμανική κοινωνία. Ισχύει το ίδιο και για το μικροεπαγγελματία που αύριο θα δικάζεται επειδή χρωστά κάτι δόσεις στον ΟΑΕΕ που σύντομα ΔΕΝ θα έχει να πληρώσει συντάξεις ;;;;
Αυτά βέβαια είναι παραδείγματα μεμονωμένα χωρίς αποδεικτική ισχύ στη γενικότητα ( θα έλεγε κάποιος 😉 ) , αλλά έχω την αίσθηση ότι εκφράζουν μια ΒΙΑΙΗ πραγματικότητα διάχυτη και εκτεταμένη ( αν δεχτούμε την άποψη ότι η ρήξη με τη νομιμότητα αποτελεί αυτόχρημα ΒΙΑ και ότι η νομιμότητα υπάρχει μόνο όταν εφαρμόζεται ισότιμα προς όλους ).
Στη πραγματική ζωή ο απλός πολίτης υφίσταται νομιμοφανή ΒΙΑ που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της τάχα μου νομιμότητας που πηγάζει από τις διακηρυγμένες αρχές μιας αστικής δημοκρατίας.
Το πρακτέο του καθενός στη συνέχεια απομένει ως ζητούμενο. Κατά βάση είναι θέμα εμπιστοσύνης , αγαθό σε απόλυτη ανεπάρκεια σήμερα , και προσδοκιών που δυστυχώς φρόντισε να νεκροτομήσει διαχρονικά ( ομού με την εμπιστοσύνη ) η πολιτική και οικονομική μας ελίτ.
10 Μαΐου, 2010 στις 12:03 μμ
Παπούλης
Βάγγο
μη μου έρθεις εδώ με την αιχμή της «λεγκαλιστικής αυταπάτης» , κι ας έχεις διαπρέψει στο Συγκριτικό και τη Φιλοσοφία Δικαίου. Αντιλαμβάνομαι ότι η επιστημονική προσέγγιση της ΒΙΑΣ και της ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ μπορεί να έχει φτάσει σε απύθμενα αναλυτικά βάθη , αλλά σκέψου ότι ιστορικά ουδέποτε πραγματοποιήθηκε επί της ουσίας πρόοδος σε αυτά τα ζητήματα όσον αφορά τη θεσμική και αργότερα πρακτική τους υπόσταση χωρίς ρήξεις …..
Η εφαρμογή του HOME RULE στη Μ. Βρετανία πριν από 100 χρόνια κατέληξε τελικά στη πλήρη ανατροπή και την ίδρυση της Ιρλανδικής Δημοκρατίας μέσα από το αίμα και τη σφαγή.
Όλες οι επιστημονικές θεωρήσεις στο πεδίο των ανθρωπιστικών σπουδών έχουν ως τελικό κριτή την ιστορία , μια κυρία αμείλικτα βίαιη… 😉
10 Μαΐου, 2010 στις 12:09 μμ
Πάνος
παπούλη,
μαζί σου συμφωνεί και ο παππούς Ηράκλειτος (πόλεμος [δηλ. βία] πάντων πατήρ).
Αλλά εδώ το βασικό ζητούμενο είναι η σχέση σκοπού /μέσου.
Η συντριπτική πλειοψηφία των διαδηλωτών (λέω εγώ) ΔΕΝ θέλει να κάνει κοινωνική επανάσταση (ουσιαστικά: εμφύλιο) εδώ και τώρα. Τα βασικά ζητήματα έχουν κριθεί ή δεν έχουν (ξανα)ανοίξει.
Ουσιαστικά διαδηλώνουμε για κοινωνική δικαιοσύνη και νομιμότητα, στα υπάρχοντα πλαίσια.
Συνεπώς, η βία από τη μεριά των διαδηλωτών (επίθεση ή διάθεση επίθεσης στη Βουλή, Μαρφίν και Ιανός) μόνο με βάση την πολιτική αφέλεια (να μη πω βλακεία) μπορεί να εξηγηθεί – όταν δεν είναι προϊόν έμμισθων «μυστικών».
Που θα πει ότι η συγκεκριμένη βία είνα ικαι αδικαιολόγητη και επιζήμια.
10 Μαΐου, 2010 στις 12:40 μμ
Παπούλης
Μόνο Πάνο μου που είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τη τυφλή ή υποκινούμενη βία από τη ρήξη με την υπάρχουσα νομιμότητα.
Αν το ζήτημα τεθεί σε θεωρητική βάση ( κατά το Καργούδειον όρυγμα ) τα σχόλια μου παραπάνω έχουν έννοια και ισχύ.
Αν πάλι το ζητούμενο είναι το κατεξοχήν πρακτικό ερώτημα που έχει σχέση με τη κατηγοριοποίηση των φαινομένων βίας το άθλημα σηκώνει πολύ νερό πράγματι. Ας λάβουμε υπόψιν μας ότι μεγάλο μέρος των διαμαρτυρομένων πολιτών ( 80% άδικα μέτρα , 60% μη υποχρεωτικός μονόδρομος ) δεν ελέγχωνται σφικτά από τα κόμματα , μεγάλο μέρος τους βλέπει κεκτημένα δεκαετιών να θίγωνται , αντιλαμβάνεται ότι προκειμένου να μείνουν αλώβητοι οι κερδοσκόποι , οι μεγάλοι παίκτες , το τραπεζικό σύστημα ( όχι οι μικρομέτοχοι αλλά οι γκόλντεν λαμόγιοι ) θα αναγκαστεί να ζήσει όλο και χειρότερα για τις επόμενες δεκαετίες , ΔΕΝ έχει ακόμα βγεί στο δρόμο γιατί δεν έχει έρθει ήδη στο αμήν.
Αυτά που προτείνει ο Φ. Δραγούμης μου φαίνονται τεχνικές αρμόζουσες σε αυτούς που ακόμα έχουν και θα έχουν (ίσως ) το περιθώριο της πολυτέλειας
Από ένα σημείο και πέρα , όταν ο κόμπος θα σφίγγει αφόρητα , όταν η καθημερινή νομιμοφανής ΒΙΑ θα είναι ο κανόνας και οι διάφοροι «καλοθελητές» θα την εκμεταλλεύονται και θα τη συνδαυλίζουν τα δεδομένα θα είναι διαφορετικά και η εύκολη καταδίκη που ασκούμε σήμερα ακόμα πιό άχρηστη και αναποτελεσματική.
Επ’ ευκαιρία , να κάνω και μια πρόβλεψη ( όχι τόσο δύσκολη ) : ο καρατζαμπραντεφύρερ εξερχόμενος της πραγματοποιούμενης συσκέψεως «ενημέρωσης» θα επιτεθεί άμεσα στην αριστερά. Θα ασχοληθώ με το κύριο αυτό σε ιδιαίτερο ποστ…
10 Μαΐου, 2010 στις 12:48 μμ
Πάνος
ΟΚ. Σου επισημαίνω (αν και δεν χρειάζεται…) ότι είναι η πρώτη φορά που ο Κ. έρχεται σε ευθεία ρήξη με τους οπαδούς του, οι οποίοι είναι κατά του ΔΝΤ. Προφανώς το κάνει επιδιώκοντας να αλλάξει κατηγορία (από ρεζίλης που είναι τώρα, να γίνει statesman – τρομάρα του…)
10 Μαΐου, 2010 στις 12:49 μμ
Παπούλης
😉 🙂
10 Μαΐου, 2010 στις 2:13 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@παπς μου, γιατί στριτζώνεσαι
και μου κακοκαρδείσαι
είδες τον βάγγο πουθενά
να λέει «Λάθος είσαι»;
(Κοίτα που αρχίζω να το παίρνω το κολάϊ με την ποίηση(;) ρε παιδί μου! Δε γαμείς, «μάθε τέχνη κι άστηνε», ή «μάζευε κι ας είν και ρώγες»)
Μέσα είσαι φίλε μου καλέ, και λέω και για τον @Πάνο που έχει 101% δίκιο για τα γεγονότα, πως 1)όπως λέει και ο παπς «εν τοις πράγμασι» υπάρχει στο τέλος-τέλος ζήτημα ελέγχου.
Αλλά είναι τόσα αυτά τα «υπό έλεγχο», που ούτε σαν θεωρητική ουτοπία δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ «πολιτική εγγύηση ελέγχου»
Και από την άλλη μεριά, το Κράτος, αν η αντιπαράθεση παίρνει οριακές τιμές, έχει τη δυνατότητα, πέρα από το Μονοπώλιο της Βίας (σαν εγγύηση του Κοινωνικού Συμβολαίου», να ΜΕΤΑΤΟΠΙΖΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ κατά πως εκείνο γουστάρει…
Για @Παπς & @Πάνο, ανθρωπάκια κίτρινα χειροκίνητα (Χεστήτε, δεν μπορώ ο ηλίθιος ούτε με σφαίρες να μάθω να τα κάνω!)
10 Μαΐου, 2010 στις 2:18 μμ
Παπούλης
Για το ΚΡΑΤΟΣ βάγγο μου δεν χρειάζεται να σε παραπέμψω πουθενά , γνωρίζεις αρκετά και μάλιστα στην ίδια σου τη καμπούρα…
10 Μαΐου, 2010 στις 2:28 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@Πάνος: Ειδικά εκείνο -το τόσο κατ αρχή πολιτικά σωστό- το δικό σου: «…διαδηλώνουμε για κοινωνική δικαιοσύνη & ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ, ΣΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ» κι εσύ κι εγώ καταλαβαίνουμε ότι ΗΔΗ απ τη στιγμή που διατυπώνεται, ανοίγουν τα περιθώρια του ετερο-προσδιορισμού του…
Οπότε, Πάνο μου, αντίο στο ιστορικό τραίνο.
Ο άλλος, ο απέναντι, έχει την απόλυτη άνεση με ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ κινήσεις, να σου αποδώσει ταυτότητες από «νερόβραστου φλούφλη θεσμο-λάγνου», μέχρι «κυνικά άκαρδου εμπρηστή σε ζωές αθώων»!
Εκεί είναι για μένα το κουμπί.
«Όταν επιλέγεις να δώσεις μάχη σε πεδίο που ο απέναντι έχει επιλέξει, του παραχωρείς εξ ορισμού και την τακτική πρωτοβουλία κινήσεων» Ακόμα και στο πλακωτό και το φεύγα, ένας πολύ μέτριος παίκτης, το καταλαβαίνει με την πρώτη ματιά.
Καλό μας απόγευμα…
10 Μαΐου, 2010 στις 2:36 μμ
Πάνος
Μπα… γιατί το έχει επιλέξει το πεδίο ο «απέναντι»; Είναι και δική μου επιλογή – και μάλιστα έχω με το μέρος μου και το τεκμήριο ότι ο «απέναντι» είναι ψιλο (ή χοντρο-)απατεώνας…
Έχοντας τα ίδια δεδομένα, καταλήγουμε σε αντιδιαμετρικά συμπεράσματα… Πρώτη φορά μας ξανα-συμβαίνει… 😉
10 Μαΐου, 2010 στις 3:07 μμ
Vita
Πιστεύω ότι στις περιπτώσεις αυτές ισχύει το «εξ όνυχος το λέοντα» κ.Καργούδη. Τα συμπεράσματα δεν προκύπτουν μόνο από αριθμητικά δεδομένα σ΄αυτές τις περιπτώσεις.(Θυμηθείτε λίγο το Ελλάς Ελλήνων Καθολικώς Διαμαρτυρομένων).
Κατά τα άλλα το «με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί» μπορεί να είναι τελικά το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα της Ιστορίας της ανθρωπότητας.
10 Μαΐου, 2010 στις 3:27 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
ΡΗΞΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ = ΒΙΑ
Αρα σύμφωνα με την «λογική» σου (ο θεός να βάλει το χέρι του) όλοι αυτοί οι μαύροι που παίρνανε μέρος στις, πολλές φορές παράνομες, διαδηλώσεις που διοργάνωνε το κίνημα εναντια στις φυλετικές διακρίσεις στα τέλη του ’50 – αρχές ’60 ήταν βίαιοι…εξίσου βίαιοι, πάντα σύμφωνα με την «λογική» σου, με την αστυνομία που τους κατέβρεχε με τις μάνικες της πυροσβεστικής και έριχνε πάνω τους τα αστυνομικά σκυλιά…
Όπως, πάντα συμφωνα με την αντιληψή σου περι βίας, βίαιοι ήταν και οι διαμαρτυρόμενοι οικολόγοι που την δεκαετία του ’70 είχαν προχωρήσει σε ειρηνικές καταλήψεις πυρηνικών εργοστασίων προκειμένου να αποτραπεί το χτίσιμο και άλλων τέτοιων εργοστασίων…
θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα παραδείγματα αλλά αυτά αρκούν.
Οι μόνοι που χαρακτηρίζουν παράνομες μεν αλλά ειρηνικές παρόλα αυτά πράξεις διαμαρυρίας ως βίαιες πράξεις είναι τα κάθε λογής καθεστωτικά φερέφωνα και τα τσιράκια της εξουσίας.
10 Μαΐου, 2010 στις 3:44 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@vita: Από τα συμφραζόμενα έλπιζα να είναι κατανοητό πως δεν δίνω πολλή σημασία στο πόσοι ήταν στην πορεία ή τη διαδήλωση. Άλλες είναι (πάντα ήταν & πάντα θα είναι) οι κρίσιμες παράμετροι.
Το ανάφερα απαντώντας σε συν-σχολιάστρια πως «από την μαζικότητα μιας εκδήλωσης μπορεί να τεκμαίρεται και η λαϊκή βούληση».
Και προσπάθησα να εντοπίσω το σε πόσο…ακανθώδη μονοπάτια οδηγεί αυτό.
Κατά τα άλλα και εμένα μου φαίνεται πως όσο εξακολουθούμε να είμαστε «άνθρωπος = ον δί-που, άπτερον» πάντα η Ιστορία θα κάνει τα μεγάλα βήματα ή τα άλματά της σε βίαια, αιματηρά πεδία τιμής. Είτε σε πεδία μάχης είτε σε οδοφράγματα.
Καλώς ή κακώς…
10 Μαΐου, 2010 στις 4:05 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τη τυφλή ή υποκινούμενη βία από τη ρήξη με την υπάρχουσα νομιμότητα.
Παπούλη νομίζω πως μπορεί να ξεχωρίσει κανείς την βία (τυφλή ή υποκινούμενη, δεν έχει σημασία) από μία πράξη που παραβιάζει την νομιμότητα, όπως για παράδειγμα συμμετοχή σε πορεία που έχει απαγορευτεί από τις αρχές. Η παραβίαση της νομιμότητας δεν είναι απαραίτητα βίαιη, η βία όμως είναι σαφέστατα παράνομη στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Το επιχείρημα ότι κάθε παραβίαση της νομιμότητας, ασχέτως ποιά μορφή παίρνει αυτή η παραβίαση, είναι βίαιη, έχει χρησιμοποιηθεί από όλων των ειδών τα καθεστώτα, από δημοκρατικά εως δικτατορικά, προκειμένου να δικαιολογήσουν την εξαπόλυση ΒΙΑΙΩΝ επιθέσεων εναντίον ειρηνικών κινημάτων διαμαρτυρίας τα οποία όμως ενίοτε παραβίαζαν και την νομιμότητα.
Και γενικότερα, είναι ένα επιχείρημα που το χρησιμοποιούν ευρέως οι υποστηρικτές της εκάστοτε εξουσίας προκειμένου να δικαιολογήσουν την βίαιη καταστολή ειρηνικών κινημάτων που όπως προανέφερα εκφεύγουν ενίοτε των ορίων που θέτει η νομιμότητα.
10 Μαΐου, 2010 στις 11:46 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Υπάρχει θέμα συζήτησης περι βίας γενικά.
Δεν απαξιώνω τη συζήτηση περί αυτού, (ίσα ίσα είναι πολύ ενδιαφέρουσα), ούτε την «ξεπερνώ» με αφυψηλού αντιμετώπιση «αυτά είναι γνωστά».
Απλώς θέλω να θέσω ένα ζήτημα για τη συγκυρία.
Νομίζω πως έχουμε συνεννοηθεί (σε ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο) στο τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε σε ειρηνική ή βίαιη μορφή αντίδρασης, τουλάχιστον στην Ελλάδα του σήμερα.
Επίσης ότι υπάρχουν μορφές διαμαρτυρίας οι οποίες διεκδικούν (απαιτούν) σεβασμό στη Δημοκρατική Νομιμότητα, ενίοτε και ως μορφές «ενάντια στη Βία (προφανώς όχι γενικά στη Βία).
Έτσι έχουμε διαδηλώσεις ενάντια στη Βία που ασκήθηκε σε Πολίτες από «όργανα του Κράτους».
Από την άλλη, στην Ιταλία είχαμε διαδηλώσεις ενάντια στη λειτουργία της Μαφίας, με αφορμή τις δολοφονίες Πολιτών.
Στην Ισπανία και στην Ιρλανδία είχαμε συγκεντρώσεις ενάντια στην «τρομοκρατική δράση ακραίων ομάδων».
Το πρόβλημά μου είναι οι απαντήσεις στα κάτωθι:
Είναι μοιραίο όποιοι αντιδρούν συλλογικά στη «ΔΝΤ εποχή» να μετέρχονται μέσων που κοινωνικά και πολιτικά θεωρούνται «βίαια» (άσκηση σωματικής βίας, καταστροφές , μολότωφ κλπ);;
Ακόμη και αν οι συμμετέχοντες δεν το επιθυμούν, είναι μοιραίο ότι θα καταλήξουν εκεί, είτε γιατί η οργή τους θα τους οδηγήσει , είτε /και δρουν προβοκάτορες ;;
Η άποψή μου είναι ότι αν απαντηθούν θετικά τα 2 παραπάνω, τα πράγματα είναι άσχημα.
Αν λέμε (όσοι λένε από τις πολιτικές δυνάμεις) όχι, πρέπει να κάνουν κάτι για αυτό.
Επίσης,
κρίνουμε ότι για πολλούς λόγους τα πράγματα οδηγούνται σε εκτεταμένο «μπάχαλο» και ότι αυτό δεν είναι καλό για κανέναν;;
Το πιο σίγουρο αποτέλεσμα θα είναι η «ανάγκη αποκατάστασης της τάξης και στοιχειώδους λειτουργίας της κοινωνικής και οικονομικής λειτουργίας».
Όχι «όσο ήταν τα τελευταία χρόνια», η διαφορά είναι ποιοτική.
Απλώς λέω ότι το θέμα δεν είναι η θεωρητική στάση στο φαινόμενα Βία φιλοσοφικά ή ιστορικά, αλλά οι πολιτικές απαντήσεις του πολιτικού κόσμου και των κινημάτων.
Έτσι, το θέμα δεν είναι οι «δηλώσεις καταδίκης» αλλά οι έμπρακτες κινήσεις.
Ούτε το κύριο θέμα είναι η «μορφή».
Από αυτήν την άποψη η έλλειψη πολιτικής παρέμβασης από τα πολιτικά υποκείμενα ή τα κινήματα στο θέμα της δολοφονίας των 3 συνανθρώπων μας στη Σταδίου, οδήγησε στην κάλυψη του κενού από ακροδεξιές ομάδες (Δεξιέ δεν το είχα υπόψιν μου).
Δηλαδή αντί «όχι άλλοι νεκροί» στο «έχουμε και εμείς νεκρούς στον Πόλεμο, για τους οποίους θα εκδικηθούμε».
Αυτό που θεωρώ πιθανό είναι ότι, αν συνεχίσουμε έτσι, το ερώτημα του post δεν θα απαντηθεί από τους διαδηλωτές και τα κινήματα, αλλά από τα «Όργανα της Πολιτείας» και μάλιστα με ευρεία κοινωνική συναίνεση.
10 Μαΐου, 2010 στις 11:58 μμ
Μαύρο πρόβατο
Αν λέμε (όσοι λένε από τις πολιτικές δυνάμεις) όχι, πρέπει να κάνουν κάτι για αυτό. Ας έλθουν με τα μπλοκ του ΠΑΜΕ, κι αν δε θέλουν, ας μιμηθούν την αυτοπεριφρούρησή του
11 Μαΐου, 2010 στις 12:14 πμ
Πάνος
μαύρο πρόβατο,
🙂
11 Μαΐου, 2010 στις 12:31 πμ
δεξιος
Συγκρισεις με Ιταλια δεν εχουν νοημα.Στην Ιταλια μετα απο καθε δολοφονια των Ερυθρων Ταξιαρχιων γινοταν διαδηλωση εναντιον τους απο συνδικατα και οργανωσεις της αριστερας.
Στην Ελλαδα ποτε δεν εγινε καμμια διαδηλωση εναντιον της 17Ν και μαλιστα η ιδια η τρομοκρατικη οργανωση ειχε δηλωσει οτι θα σταματησει τη δραση της αν γινει μια μεγαλη διαδηλωση εναντιον της.Δεν εγινε ποτε.
Αντιθετα τις ημερες της συλληψης της εγιναν μικροδιαδηλωσεις υπερ της 17Ν ενω στη δικη ως ιδεολογικοι μαρτυρες υπερασπισης (δηλαδη μαρτυρες που δεν ησαν αυτοπτες μαρτυρες των ενεργειων της αλλα απλως δικαιολογουσαν θεωρητικα τη δραση της ) παρηλασαν ουκ ολιγοι προοδευτικοι αστερες.
11 Μαΐου, 2010 στις 12:37 πμ
Πάνος
Δεν είμαι σίγουρος, αλλά νομίζω στην Ιταλία οι διαδηλώσεις άρχισαν μετα τη δολοφονία του Μόρο.
Για τη 17Ν, σωστός. Ποτέ δεν κατάλαβα ποιά άρρωστη γοητεία εξασκούσε αυτή η Εταιρεία Δολοφόνων σε πολύ κόσμο…
11 Μαΐου, 2010 στις 1:06 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Αναγνώστη, μερικές σύντομες απαντήσεις στα ερωτήματα που έθεσες…
Είναι μοιραίο όποιοι αντιδρούν συλλογικά στη “ΔΝΤ εποχή” να μετέρχονται μέσων που κοινωνικά και πολιτικά θεωρούνται “βίαια” (άσκηση σωματικής βίας, καταστροφές , μολότωφ κλπ);;
Όχι, δεν είναι αναγκαίο οι διαμαρτυρίες ενάντια στο ΔΝΤ να είναι βίαιες. Κάποιες ομάδες όμως θα εκμεταλλευθούν την συγκυρία για να αντιδράσουν βίαια, αυτό είναι σίγουρο. Η πλειοψηφία των διαμαρτυρομένων πάντως πιστεύω πως θα συνεχίσει να ακολουθεί τον δρόμο της μη-βίας.
Ακόμη και αν οι συμμετέχοντες δεν το επιθυμούν, είναι μοιραίο ότι θα καταλήξουν εκεί, είτε γιατί η οργή τους θα τους οδηγήσει , είτε /και δρουν προβοκάτορες ;;
Χωρίς να παραγνωρίζω την σημασία των δύο παραπάνω, υπάρχει και μία τρίτη εκδοχή, την οποία θεωρώ και πιο πιθανή, αυτή των μειοψηφιών που θα επιλέξουν την βία ως απάντηση στην κατάσταση που βιώνουμε αυτές τις μέρες. Πιο συγκεκριμένα: ένα κομμάτι του αναρχικού χώρου θα προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί την συγκυρία και θα επιλέξει (και πάλι) να δράσει βίαια. Τα άτομα αυτά πιστεύουν πως στην παρούσα φάση θα απολαμβάνουν μίας μεγαλύτερης ανοχής από μία μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας σε σχέση με το παρελθόν, οπότε αυτό θα τους ωθήσει σε ακόμα πιο παράτολμες βίαιες ενέργειες.
κρίνουμε ότι για πολλούς λόγους τα πράγματα οδηγούνται σε εκτεταμένο “μπάχαλο” και ότι αυτό δεν είναι καλό για κανέναν;;
Το παραπάνω είναι δύο ερωτήσεις στην πραγματικότητα.
Η πρώτη είναι κατά πόσο τα πράγματα θα οδηγηθούν σε εκτεταμένο μπάχαλο και η απάντησή μου είναι όχι απαραίτητα. Το αν θα οδηγθούμε σε ένα πιο εκτεταμένο μπάχαλο εξαρτάται σε ένα σημαντικό βαθμό και από το πως θα αντιδράσει το κράτος στις κινητοποιήσεις.
Η δεύτερη ερώτηση είναι κατά πόσο θα είναι προς το συμφέρον των διαδηλωτών, και γενικότερα της κοινωνίας, το μπάχαλο. Η απάντηση, κατά την γνώμη μου, είναι όχι. Κάποιες μικρές μειοψηφίες θα χαρούν από τυχόν αναμπουμπούλα γιατί θεωρούν πως έτσι δημιουργείται η κατάλληλη «επαναστατική» συνείδηση αλλά πέραν αυτών κανένας άλλος δεν θα ωφεληθεί από ένα γενικευμένο μπάχαλο.
Αυτό που θεωρώ πιθανό είναι ότι, αν συνεχίσουμε έτσι, το ερώτημα του post δεν θα απαντηθεί από τους διαδηλωτές και τα κινήματα, αλλά από τα “Όργανα της Πολιτείας” και μάλιστα με ευρεία κοινωνική συναίνεση.
Απόλυτα σωστό.
Εαν συνεχιστεί το ίδιο βιολί, το κράτος θα βρεί την αφορμή που γυρεύει για να εφαρμόσει το «δόγμα Κοσσίγκα», την βιάιη καταστολή δηλαδή όλου αυτού του κύματος διαμαρτυρίας ενάντια στο ΔΝΤ. Χρειάζεται πολλή προσοχη, ακριβώς για να αποφευχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
11 Μαΐου, 2010 στις 1:42 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Μαύρο Πρόβατο, την περίπτωση να αναλάβετε outsourcing την περιφρούρηση άλλων την έχετε σκεφθεί;;
Στο κάτω κάτω μισή ντροπή δική τους, μισή δική σας, αλλά το όφελος εξασφαλισμένο 😉
11 Μαΐου, 2010 στις 1:59 πμ
Μαύρο πρόβατο
Δείτε με το σφο Χριστόφια το λογαριασμόναι αλλά ποιοί είμαστε εμείς και ποιοί οι άλλοι; 🙂11 Μαΐου, 2010 στις 2:02 πμ
Ο Αιρετικός
Πάρα πολύ ωραία τα λέει ο Κλείτωρ:
http://kleitor.blogspot.com/2009/01/blog-post.html
Σόρρυ, αλλά ο Δραγούμης, με την επιφανειακή του αντιμετώπιση στο συγκεκριμένο ζήτημα (η οποία – βολικότατα για συγκεκριμένη πλευρά – αγνοεί τη διάσταση της προβοκάτσιας), πάει ολοσούμπιτος στο ιστολόγιο που ασχολείται με το ανελέητο κυνήγι ΚΟΤΣΑΝΑΣ.
11 Μαΐου, 2010 στις 2:06 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Αυτά θα τα βρείτε.
Το θέμα είναι τι υπηρεσίες θα ζητήσετε ως αντισταθμιστικά από δαύτους.
Οπότε δείτε τι χρειάζεσθε και προχωρήστε στη διαπραγμάτευση 🙂
11 Μαΐου, 2010 στις 8:30 πμ
Πάνος
Παίδες και κόρες, καλημέρα!
Αυτή η συζήτηση θα ήταν αδιανόητη (=εντελώς αδιάφορη) πριν λίγο καιρό. Πολύ φοβάμαι ότι θα παραμείνει επίκαιρη για πολύ…