Της Ελεάννας Ιωαννίδου
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη»)
Η συνταγή είναι παλιά και δοκιμασμένη: «Διαίρει και βασίλευε».
Στον ασφυκτικό οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό κλοιό που
επιβάλλουν στην ελληνική κοινωνία οι πολιτικές επιλογές κυβέρνησης και
τρόικας, η κοινωνική βία γίνεται εργαλείο στα χέρια της εξουσίας,
αφορώντας όλο και ευρύτερες κοινωνικές ομάδες που τεχνηέντως
στρέφονται η μία απέναντι στην άλλη. Σ’ αυτές τις συνθήκες πάντα ο
μεγάλος χαμένος είναι το συλλογικό συμφέρον, η βιωσιμότητα και το
περιβάλλον.
Ο κοινωνικός αυτοματισμός ήταν αναπόφευκτο ότι σύντομα θα γενικευόταν
και θα μετακόμιζε από τα κέντρα των πόλεων στην περιφέρεια. Εκεί,
όμως, στις κοινωνίες, όπου πολλοί άνθρωποι ζουν μαζί παιδιόθεν, η
διάρρηξη του κοινωνικού ιστού που προκαλεί είναι δυσεπανόρθωτη.
Την περασμένη Τρίτη στις Σκουριές Χαλκιδικής οι κάτοικοι μιας μικρής
τοπικής κοινωνίας βίωσαν το ξέσπασμα μιας πρωτοφανούς μεταξύ τους
βίας. Αφορμή, η εξόρυξη χρυσού. Αιτία, η εργασιακή ανασφάλεια μιας
κοινωνικής ομάδας απέναντι στην αντίρροπη αγωνία άλλης κοινωνικής
ομάδας για το μέλλον του τόπου τους. Τα προσωπικά και κοινωνικά
αδιέξοδα τροφοδότησαν το μίσος, που τα ανατροφοδοτεί, σε έναν φαύλο
κύκλο αυτοκαταστροφής της μικρής κοινωνίας της Χαλκιδικής.
Το υπόβαθρο της σύγκρουσης είχε χτιστεί αριστοτεχνικά από τους
επίσημους φορείς της Πολιτείας, υπουργείο περιβάλλοντος, δήμαρχο και
αστυνομία, σε αγαστή συνεργασία με τους ανθρώπους της μεταλλευτικής
εταιρίας. Το σκηνικό της σύγκρουσης, συμβολικό: το φυλάκιο, το
παρατηρητήριο που έστησαν ενεργοί πολίτες στο βουνό, για να κάνουν
αυτό που δεν έκανε τόσα χρόνια η πολιτεία: να ελέγχουν τις εργασίες
της μεταλλουργίας. Η συμπλοκή είχε όλα τα στοιχεία μιας πραγματικής
σύρραξης. Και τα παιδιά των ανθρώπων που αλληλοχτυπήθηκαν την επόμενη
μέρα πήγαν στο ίδιο σχολείο.
Στο κλίμα απαξίωσης των συλλογικών αγαθών, υποτίμησης της εργασίας,
διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής και γενίκευσης της απόγνωσης στο
μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, η καταλήστευση των φυσικών πόρων
προβάλλει ως μονόδρομος, που πείθει ανθρώπους που δεν έχουν άλλη
έγνοια από την φυσική τους επιβίωση, να συγκρουσθούν με αυτούς που
συνεχίζουν να διεκδικούν ένα βιώσιμο μέλλον για τα παιδιά τους. Και
κάπου εκεί ένα καλύτερο μέλλον χάνεται, πριν καν διεκδικηθεί.
Αυτό, όμως, που χρειαζόμαστε σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι να
ξανασχεδιάσουμε την οικονομία μας με επίκεντρο τον άνθρωπο, τα
δικαιώματα και την ποιότητα της ζωής μας και των επόμενων γενεών, και
στόχο την ταυτόχρονη διέξοδο από την οικονομική, περιβαλλοντική και
κοινωνική κρίση. Και να μην ξεχνάμε πως καμία «ανάπτυξη» δεν μπορεί να
θεμελιωθεί στη βία.
26 Σχόλια
Comments feed for this article
24 Μαρτίου, 2012 στις 12:04 μμ
σχολιαστης
Η διαφορά όμως ενός κόμματος όπως οι Ο-Π, από κάποιους που απλώς σχολιάζουν είναι ότι πρέπει να μπορεί να συνομιλεί με τους πολίτες που έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα και να επικοινωνεί τις δικές του θέσεις.
Ισως, αδυναμία των Ο-Π, που έχει και αντανάκλαση στις σφυγμομετρήσεις, είναι ότι τα παρακολουθεί αυτά τα θέματα από κάποια απόσταση,
Δε φτάνει να πεις σε αυτόν που ελπίζει να βρει δουλειά στο χρυσό, ότι είναι μια επένδυση μη βιώσιμη. Και η πείνα του είναι …μη βιώσιμη. Από τη στιγμή που δεν έχεις κάποιο πλάνο, κάποια βιώσιμη παρέμβαση, για τη συγκεκριμένη περιοχή τον πιάνεις εχθρό.
24 Μαρτίου, 2012 στις 12:57 μμ
GBatz
Σωστά η συνομιλία απαιτεί παίκτες στο παιχνίδι ενώ τώρα ενδιαφέρει η διαπραγμάτευση οπότε προέχουν οι οπαδοί
24 Μαρτίου, 2012 στις 3:35 μμ
bioannis
Οι ΟΠ στην περιοχή δρούν και είναι παραρόντες, πολύ πριν από το 2006. Παρόντες όπως τους επιτρέπουν η εθελοντική στράτευση και το βάθος της τοπικής σύδεσης με τις προσδοκίες ευημερίας των ανθρώπων στη Χαλκιδική. Ο συγκεκριμένος αγώνας είναι αμυντικός και δεν υπάρχει πολύς χώρος να μεταφέρει κανείς το όραμά του για «μια άλλη κοινωνία» εδώ και τώρα. Υπ’ αυτή την έννοια η μοναδική πρόταση είναι να ξεκουμπιστούν οι αποικιοκράτες της ελντοράντο. Έπονται οι προτάσεις βιώσιμης ευημερίας και πως την βλέπουν στην πράξη πολιτικά οι ΟΠ.
Θα πρέπει όμως να γίνει κατανοητό (και ίσως αποδεκτό) οτι κάθε φορά που οι ΟΠ συμμετέχουν με μέλη τους σε τοπικούς αγώνες δεν κουβαλάνε σε γενική θέα τις σημαίες και τα λάβαρά τους, όπως οι νεολαίες της παραδοσιακής αριστεράς. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, γιατί η κουλτούρα της Οικολογίας αυτό προτάσει και διεκδικεί. Η κομματοκρατία δεν ξεπερνιέται με νέα κομματοκρατία. Οι μόνοι εχθροί τοπικά απέναντι στους ΟΠ είναι η εταιρία και τα πληρωμένα τσιράκια της. Και αυτό για τους ΟΠ είναι αρκετό για τώρα. Δεν παρακολουθούν απλώς λοιπόν οι ΟΠ τα γεγονότα. Είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα και μπορώ να πω οτι απολαμβάνουν τον σεβασμό και σε ένα βαθμό την υποστήριξη της τοπικής κοινωνίας. Το αν παίρνουν ψήφους, αν θα πάρουν, είναι άλλου παπά ευαγέλιο. Η βασική πρότασή τους είναι ο απαχαρακτηρισμός όλης της περιοχής ως «μεταλευτική ζώνη» και η αλλαγή του παραδείγματος κατανάλωσης/παραγωγής σε όλη την περιοχή. Γεωργία, ενέργεια, μετακινήσεις, τουρισμός να μπουν στο μέλλον της βιώσιμης και δίκαιας κοινωνικά ανάπτυξης, της ανάπτυξης που συμφιλιώνει τους ανθρώπους με το περιβάλλον.
Αλλά στα μεταλεία χρυσού στην Χαλκιδική το πρώτο, το άμεσο, είναι να ξεκουμπιστούνε οι χρυσοθήρες όσο το δυνατό γρηγορότερα και με τις λιγότερες θυσίες για τους ντόπιους και το φυσικό περιβάλλον. Και πλάνο υπάρχει λοιπόν (το κατά δύναμη, γιατί δεν τα ξέρουμε όλα ως ΟΠ, όπως διατείνονται τα κόμματα της παραδοσιακής κομματοκρατίας) και βιώσιμες παρεμβάσεις (δεν ήταν όλοι οι κάτοικοι εξ’ αρχής εναντίον της «επένδυσης», σιγά-σιγά κατάλαβαν τι τους επιφυλάσει το μέλλον. Σε αυτό οι ΟΠ βοήθησαν καθοριστικά!! Ήδη ο Πάχτας αρχισε να αναμασά τις κατηγορίες εναντίον των ΟΠ για … τη Μακεδονία) και προτάσεις διεξόδου υπάρχουν. Ο κόσμος και οι άνθρωποι προχωρούν συνήθως μπροστά και δεν περιμένουμε ως ΟΠ τα προβήματα για να αποκτήσει συνείδηση ο κόσμος (και μεις, ένας ένα ξεχωριστά) οτι ένα άλλος δρόμος είναι εφικτός.
Παρ’ όλα αυτά οι ΟΠ έχουν κάνει πολλά και θα συνεχίσουν να κάνουν.
Η αρθρογραφία είναι ένα κομμάτι του αγώνα (ορατό) επι του συγκεκριμένου, αλλά δεν μπορεί κανείς να καταλογίζει (ή να υπονοεί) μεγαλύτερες ευθύνες σε αυτούς που γράφουν και ενημερώνουν για το πρόβλημα καταδικαστικά, παρά σε αυτούς που έφεραν και υποστηρίζουν το πρόβλημα (π.χ Πάχτας) και τα κόμματά τους (Πασοκ).
Χώστα στο Πασοκ πρώτα, αγαπητέ @σχολιαστή, και μετά χώστα στους ΟΠ για τις σφυγμομετρήσεις. Μήπως θάθελες να πηγαίνουν καλύτερα στις δημοσκοπήσεις και δεν το έχω καταλάβει ; Πασοκ ψήφισες και Πασοκ θα ψηφίσεις. Δεν έχω κανένα πρόβλημα επ’ αυτού (ανθρώπινα μιλώντας, και όχι πολιτικά). Αλλά σε παρακαλώ μη μας μας το παίζεις και φιλο-ΟΠ… ανθρωποδιώχτες μπορεί νάμαστε, αλλά μ@λ@κες όχι.
Το «Τι να κάνουμε;» να σου φέρουμε, επακριβώς κοστολογημμένο, χρονολογικά προσδιορισμένο, με τους υπεύθυνους ανα τομέα, ασφαλίδες δικελίδας υλοποίησης, σε 2389 σελίδες και 500 ειδικών ανα θέμα … εσύ θα βλέπεις πάντα οτι οι ΟΠ δεν έχουν προτάσεις. Δεν έχουν θέσεις. Είναι δυνατόν κάποιος που φοράει γυαλιά πράσινα, να βλέπει τα πάντα γύρω του κόκκινα ;
Το εμπάργκο στα καθεστωτικά ΜΜΕ καλά κρατεί και δικαιολογημένα. Οι ΟΠ είναι κόμμα που αμφισβητεί πειστικά (για ορισμένους) και είναι στον αντίποδα του παραδοσιακου πολιτικού κατεστημένου, γιατί αμφισβητεί ευθέως ΚΑΙ το συγκεκριμένο μοντέλο κατανάλωσης/παραγωγής … ΚΑΙ το πελατειακό κράτος ΚΑΙ την κομματοκρατία. Γιατί να τους δώσουν βήμα ανάλογο -τουλάχιστον- της Ντόρας, του (κατα)Καυμένου, του Δημαρά, και του κυρ-Φώτη;
Το χιλιοπασαρισμένο παραμύθι, οτι το Πασοκ είναι άλλο κόμμα κάθε φορά που αλλάζει ο αρχηγός του, δεν θα περάσει τόσο εύκολα πλέον. Το Πασοκικό κομμάτι του ΝΔΣΟΚ δεν έχει κανένα συμφέρον να δώσει έστω και το παραμικρό βήμα να ακουστούν οι απόψεις των ΟΠ. Αναγκάζεται κάτω από κατάλληλες πιέσεις, συγκυριακά. Μόνο να διαστρεβλώνουν («πράσινη ανάπτυξη») να θέλουν να δημιουργήσουν ρήγματα διάσπασης (Βασιλάκου) και να περιφέρονται (οι νεο-φιλελεύθεροι) ως προοδευτικοί σοσιαλ-δημοκράτες στην ευρώπη ξέρουν. Πολύ περισσότερο το νεοδημοκρατικό κομμάτι του ΝΔΣΟΚ δεν έχει συμφέρον να βγούν οι ΟΠ στα ΜΜΕ. Απλώς, οι ΟΠ είναι εκτός κάδρου, δεν ελέγχονται, και παίζουν … άλλο παιχνίδι. Αυτό, ως κύρια αιτία αποκλεισμού τους από τα ΜΜΕ. Τα δικά τους λάθη είναι σε άλλη διασταση πρόβλημα (δικό τους).
http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?searchword=%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82+%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CF%8C%CF%82&ordering=&searchphrase=all&option=com_search
24 Μαρτίου, 2012 στις 4:10 μμ
σχολιαστης
Ωστε έτσι, πάτε …μεταμφιεσμένοι στις εκδηλώσεις για να μην φαίνεται ότι είσαστε Ο-Π γιατί είναι παλαιοκομματικό. Ποιον δουλεύεις;
Δεν ξέρω αν έχουν οι Ο-Π τον ανθρωποδιώκτη. Εσύ όμως θα μπορούσες να σχολιάσεις αυτά που είπα και να πεις όχι, είναι μια λάθος άποψη. Τι δουλειά έχεις να θέτεις σε ένα τέτοιο ποστ θέμα τι ψηφίζω και τι δεν ψηφίζω;
Βioannis δεν γίνεται έτσι διάλογος.
Ανεξάρτητα από τη δική μου ψήφο, για την οποία δεν σου πέφτει λόγος, εύχομαι στους Ο-Π να μπουν στη βουλή.
24 Μαρτίου, 2012 στις 6:40 μμ
Αίμα και Χρυσός « ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ
[…] Της Ελεάννας Ιωαννίδου στην Καλύβα Ψηλά στο Βουνό panosz.wordpress.com. […]
24 Μαρτίου, 2012 στις 10:14 μμ
Κωστής Γκορτζής
Γιάννη μας,
«Η βασική πρότασή τους είναι ο αποχαρακτηρισμός όλης της περιοχής ως “μεταλευτική ζώνη” και η αλλαγή του παραδείγματος κατανάλωσης/παραγωγής σε όλη την περιοχή. Γεωργία, ενέργεια, μετακινήσεις, τουρισμός να μπουν στο μέλλον της βιώσιμης και δίκαιας κοινωνικά ανάπτυξης, της ανάπτυξης που συμφιλιώνει τους ανθρώπους με το περιβάλλον.»
αυτό δεν είναι πρόταση, ευχή είναι χωρίς κάτι το πρακτικό εκτός από τον αποχαρακτηρισμό της περιοχής ως «μεταλλευτική ζώνη».
Με δεδομένο δε ότι όλες οι μεταλλευτικές δραστηριότητες βιάζουν τη μορφή που έχει η φύση πριν αυτές αρχίσουν, η πρόταση δίνει την εντύπωση ότι δεν πρέπει να εκμεταλλευτούμε τον ορυκτό πλούτο οπουδήποτε της Ελλάδας σφραγίζοντάς τον στα έγκατα της γης. Με το ίδιο σκεπτικό ίσως θα έπρεπε να αναθεωρήσουμε και την εκμετάλλευση των αγροτικών πόρων, της τουριστικής υποδομής και και και.
Στα προς εκμετάλλευση βάζεις π.χ. και το θέμα «ενέργεια», φαντάζομαι ενέργεια ΑΠΕ, και εύλογα προκύπτει το ερώτημα «οι ανεμογεννήτριες και τα ηλιακά πάνελς εξασφαλίζουν τη φύση της ωραίας Χαλκιδικής όπως είναι τώρα;» Η χάραξη σιδηροδρομικής γραμμής (αφού περιλαμβάνεις και τις «μετακινήσεις»), πάγιο αίτημα για την ανάπτυξη της περιοχής και το άνοιγμα δρόμων ταχείας κυκλοφορίας για τον ίδιο λόγο, δεν θα επηρεάσουν τη φύση;
Δεν καταλαβαίνω γιατί οι ανεμόμυλοι της Μυκόνου είναι ενταγμένοι στη φύση (τεχνολογία του τότε) και δεν μπορούμε να δούμε και ανεμογεννήτριες (τεχνολογία του τώρα) εκεί. Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει το του …Μιλτιάδου τρόπαιον με το ανατρίχιασμα τον οικολόγων (και των …Δικαστικών που θα τους χαλάσει τη θέα από τον οικισμό τους στην Κυνόσουρα Μαραθώνα…) στην πιθανότητα ανάπτυξης θαλάσσιου πάρκου ανεμογεννητριών στη μέση του Νότιου Ευβοϊκού Κόλπου (με το σκεπτικό ότι βιάζεται ο μέγιστος …αρχαιολογικός χώρος -10 μίλια μακριά-).
Προσωπικά έχω πολλές ενστάσεις για την διαδικασία της αρπαχτής με την οποία επιχειρείται η εκμετάλλευση των συγκεκριμένων πόρων στη συγκεκριμένη περιοχή της Χαλκιδικής. Οι ενστάσεις μου αφορούν στο γεγονός ότι και αυτοί οι πόροι δεν θα συνεισφέρουν στην στενά τοπική ανάπτυξη ούτε στη γενικότερη παραπαίουσα οικονομία αλλά, για μια ακόμη φορά θα γεμίσουν τις τσέπες και τις θυρίδες του εθνικού μεγαλοεργολάβου.
Αλλά για να βγάλουμε το νικέλιο, το μαγνήσιο, το ουράνιο, το πετρέλαιο, το αέριο και ό,τι άλλο έχουμε, πρέπει να σκάψουμε και να τρυπήσουμε. Ας το κάνουμε για το συμφέρον μας και όχι ξεπουλώντας τα.
25 Μαρτίου, 2012 στις 11:41 πμ
bioannis
Καπετάνιε Καλημέρα,
ο αποχαρακτηρισμός της περιοχής που σήμερα ισχύει ως μεταλευτική ζώνη, πάει πακέτο μα άλλο μοντέλο ανάπτυξης στην περιοχή και είναι πάγιο τοπικό αίτημα των ανθρώπων που ζουν εκεί. Δεν είναι καμιά μεγάλη σοφία των ΟΠ. Ωστόσο, οι ΟΠ ως κόμμα προτάσουν αυτή την εκδοχή ως κεντρικό θεσμικό, πολιτειακό θέμα, μαζί με την αλλαγή του τοπικού μοντέλου (καθεστωτικής) ανάπτυξης. Το να δεσμεύσεις μια ολόκληρη περιοχή, τη Β. Χαλκιδική εν προκειμένω, και να την παραδώσεις σε μιά οποιαδήποτε εταιρεία (ελληνική ή ξένη) με πολλά χρήματα ή λίγα (όπως στην περίπτωση) σημαίνει να παραδώσεις το μέλλον των κατοίκων στα χέρια της καταστροφής. Γιατί καταστροφή είναι να βγάζεις 1 γραμμάριο χρυσό για 1,5 τόνο έφορης γης/δάσους. Η συγκεκριμένη τεχνική είναι επιφανειακής εξόρυξης και παράλληλης δημιουργίας τοξικών λιμνών (κυανιούχα απόβλητα). Η αξία του δάσους δεν αξιολογείται ως καύσιμη ύλη, κάλλος ή ακόμη και «ομορφιά τουριστικής ανάπτυξης». Σημαίνει νερό, αέρας, γόνιμο έδαφος, φυσικός μηχανισμός κατακράτησης διοξειδίου του άνθρακα και πολλά άλλα «περίεργα» και αφανή όπως η βιοποικιλότητα. Πιό πολύ ακόμη σημαίνει φυσικό απόθεμα που έχει αξία (αυταξία) για όλους τους κατοίκους του, ζώα και φυτά. Εμείς οι άνθρωποι κρίνουμε συστηματικά τη φύση «δικιά» μας «κτήμα μας», και της δίνουμε οικονομική αξία που μετατρέπεται απ’ ευθείας σε χρήμα. Εεε … μιας και τα δάση, τα ελάφια, οι χρυσαετοί, τα αγριοκάτσικα κ.λ.π. δεν έχουν φωνή (ούτε ψηφίζουν), κάποιοι πρέπει να μιλήσουν για τη διατήρησή τους και το δικαίωμά τους να υπάρχουν και να αναπάγονται. Αυτό δεν είναι ηθική σε πρώτο πλάνο, εξυπνάδα είναι. Βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς διατήρηση/προστασία των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος δεν νοείται ούτε υφίσταται. Μόνο η μπούρδα του Πασοκ για «πράσινη ανάπτυξη» (λέγε με συνέχιση του ίδιου καταστροφικού μοντέλου με άλλη φρασεολογία) υφίσταται.
Συνεπώς το να σκάψουμε, όπως το παρουσίασες, μια τρύπα και βγάζουμε το χρυσό … είναι μακριά από την πραγματικότητα. Ο χρυσός στην περιοχή είναι οι άνθρωποι και οι φιλικές προς το περιβάλλον δραστηριότητές τους.
http://ecology-salonika.org/2010/03/22/halkidiki-goldmines-a-doleful-story-not-just-about-halkidiki/
Θα έχεις ακούσει βέβαια οτι οι ΟΠ είναι εναντίον και κάθε προσπάθειας άντλησης πετρελαίου (υπάρχει δεν υπάρχει, είναι δεν δεν είναι συμφέρουσα οικονομικώς) στο Αιγαίο, αλλά και ΟΛΗ την Μεσόγειο. Εδώ να δεις κουβέντα που μπορεί να γίνει … παρεμφερής με την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική. (Οπότε γιατί να βγάλουν τους ΟΠ στα ΜΜΕ … άλλη συζήτηση αυτή).
Πολύ κακώς και πολύ δόλια το ΝΔΣΟΚ, αλλά και η απολιθωματική αριστερά έχουν ταυτίσει τις ΑΠΕ με τις συγκεντρωτικές υπερμεγέθεις Α/Γ, με τα αιολικά πάρκα. Ποτέ και πουθενά οι ΟΠ δεν έγραψαν ή είπαν, ξεπατώστε το δάσος, (ή τα αρχαιολογικά μνημεία, ή ακόμη και ιδιαίτερους γεωολογικούς σχηματισμούς), για αιολικά πάρκα. Ούτε εστίασαν ποτέ μια κάποια ιδιαίτερη προτεραιότητα για αυτά. Οι ΑΠΕ είναι μια γκάμα δυνατοτήτων (αέρας, ήλιος, θαλάσσια ρεύματα, γεωθερμία, βιομάζα κ.λ.π) νέων τεχνολογιών και αποτελούν το μέλλον για τις ανάγκες τους. Οι ΟΠ δεν είναι Λουδίτες.
Το συμφέρον κάθε εταιρείας, συχνά, είναι άλλο, διαφορετικό, από το συμφέρον των πολιτών αλλά και του περιβάλλοντος. Οι ΟΠ είναι υπερ των Α/Γ όταν το πλαίσιο δημιουργίας και λειτουργίας τους συναποτελούν την λύση, ταυτόχρονα, 3 παραγόντων. Του περιβάλλοντος, της οικονομίας και της κοινωνίας. Το ξαναγράφω: Ταυτόχρονα!! Κάτω από αυτές τις 3 προυποθέσεις εξετάζουν κάθε μεμονωμένη περίπτωση. Η πρότασή τους χονδρικά, είναι να μετατραπεί ο κάθε πολίτης σε υπεύθυνο στοιχείο/φορέα παραγωγής/κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, και αυτό αφού εξασφαλιστεί πρώτα η ανάπτυξη όλων των μέσων και των τρόπων μείωσης της κατανάλωσης και εξοικονόμισης, δια μέσου μόνωσης κάθε κτιρίου και αλλαγής προτύπου κατανάλωσης. Για αυτό είναι υπερ της αποκεντρωμένης παραγωγής σε επίπεδο πολιτών, δήμων, της απλής τεχνολογίας και της δημιουργικής εμπλοκής τοπικών παραγωγικών δυνάμεων. Γι΄αυτό δίνουν προτεραιότητα στις ηλιακές στέγες, τις μικρές Α/Γ σε κάθε κτίριο (ιδιωτικό ή δημόσιο), στη μόνωση, στη γεωθερμία, τις βιο-κλιματικές κατασκευές και την εξοικονόμιση.
Αν η πίτα του ανέμου, του ήλιου (ΑΠΕ) δοθεί κατα αποκλειστικότητα στις 3-4 μεγάλες εταιρείες, όπως κάνουν τα λαμόγια του Πασοκ (συνεπείς στον ρόλο του μεσάζοντα, του μεταπράτη, του τοποτηρητή και του εισπράκτορα άδικων και δυσβάσταχτων φόρων που τους «συνήθεις υπόπτους») τους βάζουμε αφεντικά (ουτε καν συναίτερους) σε δικές μας δυνατότητες και πόρους. Εν προκειμένου οι Πράσινοι της Γερμανίας είναι εναντίον του προγράμματος «Ήλιος» των Γερμανών τεχνοκρατών.
Όταν όμως δίπλα στο σπίτι σου, για παράδειγμα, σχεδιάζεται η δημιουργία ενός πυρηνικού εργοστασίου, είναι λάθος -τουλάχιστον επικοινωνιακά- εσύ να μιλάς για βιολογικές καλλιέργειες και οικοτουρισμό. Αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος, αυτή είναι η επιδίωξη (άλλο μοντέλο ανάπτυξης, βιώσιμης και φιλικής στο περιβάλλον) αλλά οφείλεις να δώσεις προτεραιότητα στο σήμερα με προοπτική στο μέλλον.
Έτσι εξ΄άλλου τελειώνει το κείμενο της Ελεάννας:
«Αυτό, όμως, που χρειαζόμαστε σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι να
ξανασχεδιάσουμε την οικονομία μας με επίκεντρο τον άνθρωπο, τα
δικαιώματα και την ποιότητα της ζωής μας και των επόμενων γενεών, και
στόχο την ταυτόχρονη διέξοδο από την οικονομική, περιβαλλοντική και
κοινωνική κρίση. Και να μην ξεχνάμε πως καμία “ανάπτυξη” δεν μπορεί να θεμελιωθεί στη βία.»
Όποιος θέλει να βγάλει μια δίκαια γνώμη για το τι είναι, τι λένε και τι προτείνουν οι ΟΠ ας πάει στην πηγή. Στα γραπτά τους, και εναλλακτικά στο επερχόμενο προγραμματικό τους συνέδριο. Τα κουτσομπολιά, τα σπασμένα τηλέφωνα, οι φήμες και η επικοινωνιακή διαστρέβλωση εν απουσία τους στα ΜΜΕ δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος.
@Σχολιαστή όπως βλέπεις θα αφήσω ασχολίαστο το σχόλιό σου.
Κριτής και των δυό μας είναι οι επισκέπτες και οι μόνιμοι «κάτοικοι» της «καλύβας».
25 Μαρτίου, 2012 στις 11:48 πμ
δεξιος
Γιατί εναντίον της εξόρυξης πετρελαίου μόνο σε όλη τη Μεσόγειο και όχι σε όλο τον κόσμο;
Eπιστροφή στα άλογα.
25 Μαρτίου, 2012 στις 12:26 μμ
bioannis
Γιατί η Μεσόγειος είναι ένα κλειστό σύστημα, μικρών σχετικά διαστάσεων, υπερευαίσθητο, με παραθαλάσσια συγκέντρωση μεγάλων πληθυσμιακών ενοτήτων, πολλών και μοναδικών πολιτισμών, αυξημένη αλιευτική δυνατότητα, μοναδική βιοποικιλότητα κ.α. Ξέχασες το τελευταίο «ατύχημα» στον Κόλπο του Μεξικού ; Φαντάζεσαι (ακόμη και ως μικρή αλλά υπαρκτή πιθανότητα) ένα τέτοιο ατύχημα κάπου στη Μεσόγειο, τι επιπτώσεις θάχει;
Ας μη συμβεί ποτέ και ας μείνουν στην ιστορία οι οικολόγοι ως λουδίτες. Έτσι έλεγαν και στη Φουκουσίμα, όπου και εκεί οι απολογητές των πυρηνικών, υπολόγιζαν την πιθανότητα πυρηνικής καταστροφής … από ελάχιστη έως ανύπαρκτη. Τώρα ; Φευγιό, πόνος, καταστροφή και όλεθρος. κανένα ορατό μέλλον για πολλές γενιές.
Η παύση άντλησης πετρελαίου (και χρήσης του) δεν σημαίνει (όπως ατυχέστατα) σημειώνεις επιστροφή στα … άλογα. Σημαίνει άνοιγμα σε νέα εποχή, όπου ΑΠΕ και τεχνολογία υδρογόνου αντικαθιστούν τη ληστρική εκμετάλλευση του πλανήτη, και αυτό ως εξέλιξη θετικής προοπτικής, είναι μάλλον αναπόφευκτο. Το θέμα είναι πόσο ακόμη θα πληρώσουμε σε ανθρώπινα θύματα και ποιός θα προσποριστεί αυτή τη νέα εποχή. Οι ανθρώπινες κοινωνίες και το περιβάλλον ή οι οργανωμένοι -πολιτικά- μαφιόζοι ;
25 Μαρτίου, 2012 στις 12:28 μμ
bioannis
… ποιός θα προσποριστεί ΤΑ ΟΦΕΛΗ, αυτή τη νέα εποχή.
25 Μαρτίου, 2012 στις 8:19 μμ
Κωστής Γκορτζής
Γιάννη, είναι πολύ ωραία τα όσα γράφεις για να διαφωνήσει κανείς μαζί σου επί του «πνεύματος» που το περιγράφεις αδρά. Αυτό που δεν έχω δει (και προσπαθώ να ενημερώνομαι όσο μπορώ) είναι το «γράμμα», δηλαδή η ανταποδοτική συγκεκριμένη πρόταση.
Π.χ. γράφεις «ο χρυσός στην περιοχή είναι οι κάτοικοι και οι φιλικές προς το περιβάλλον δραστηριότητές τους».
Ποιές είναι αυτές και τι μπορούν να αποδώσουν στην τοπική και γενικότερη κοινωνία σε σύγκριση με την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου; Ποιά είναι η συγκεκριμένη πρόταση των Ο-Π; Πρόταση Χρηματοδότησης, πρόταση δραστηριότητας, προκύπτον όφελος σε οικονομία και θέσεις εργασίας.
Από αυτή την άποψη ανέφερα ότι η τελική εντύπωση από τις θέσεις των Ο-Π είναι η άρνηση μετά ευχών επίτευξης ευσεβών (από όλους) πόθων.
Το να ακυρωθεί η άντληση του οποιουδήποτε πόρου (για τους λόγους που αναφέρεις εσύ ή εγώ) χωρίς να προτείνεται σαφής ανταποδοτική λύση, δεν είναι εύκολα «πέψιμο».
Προσπάθησα να συνοψίσω λόγω χώρου κάποια παραδείγματα για ΑΠΕ, μετακινήσεις κλπ που κι αυτά επηρεάζουν τη φύση και διαβάζω ως αντεπιχείρημα:
«Η πρότασή τους χονδρικά, είναι να μετατραπεί ο κάθε πολίτης σε υπεύθυνο στοιχείο/φορέα παραγωγής/κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, και αυτό αφού εξασφαλιστεί πρώτα η ανάπτυξη όλων των μέσων και των τρόπων μείωσης της κατανάλωσης και εξοικονόμισης, δια μέσου μόνωσης κάθε κτιρίου και αλλαγής προτύπου κατανάλωσης. Για αυτό είναι υπερ της αποκεντρωμένης παραγωγής σε επίπεδο πολιτών, δήμων, της απλής τεχνολογίας και της δημιουργικής εμπλοκής τοπικών παραγωγικών δυνάμεων. Γι΄αυτό δίνουν προτεραιότητα στις ηλιακές στέγες, τις μικρές Α/Γ σε κάθε κτίριο (ιδιωτικό ή δημόσιο), στη μόνωση, στη γεωθερμία, τις βιο-κλιματικές κατασκευές και την εξοικονόμιση. »
Δηλαδή;
Τι και πώς και πόσο και πότε μπορούν αυτά να εφαρμοστούν στο σπίτι μου; Με ποιουνού λεφτά; Και με τι κόστος συντήρησης όταν ένας απλός ηλιακός θερμοσίφωνας αποσβένει το κόστος του στον χρόνο που απαιτείται αντικατάστασή του;
Απλοϊκά τα παραδείγματα, απλά για να τονίσω ότι επί του πρακτέου δεν βλέπω κάτι χειροπιαστό.
25 Μαρτίου, 2012 στις 11:10 μμ
bioannis
Καπετάνιε,
χαίρομαι που δυσκολεύεσαι να διαφωνήσεις μαζί μου (με τους ΟΠ) επί του πνεύματος (γράφεις εσύ) επί των γενικών κατευθύνσεων (πλαίσιο αναφοράς γράφω εγώ). Στους ΟΠ λέμε συνέχεια ότι δεν είμαστε πάνσοφοι και ειδικοί στα πάντα, δεν έχουμε τη λύση στο τσεπάκι, (αν και υπάρχει το γενικό πλαίσιο διεξόδου) για να τονίσουμε την ζωτική ανάγκη που έχει ο τόπος, σε μια πανεθνική προσπάθεια που περιλαμβάνει διάλογο και κοινή προσπάθεια να βγούμε από το τέλμα. Μη θεωρείς ότι αυτό είναι υπεκφυγή, επικοινωνιακή ντρίπλα, αν και υπάρχουν (λίγες) λεπτομερείς περιγραφές διεξόδου (επεξεργασμένες από τους ΟΠ) σε τομείς όπως η γεωργία, η ενέργεια και οι μεταφορές … κοστολογημένες, χρονικά προσδιορισμένες, με κίνητρα και αντικίνητρα κ.λ.π. Και θα ακολουθήσουν και άλλες. (Γεωργία π.χ)
Αν μπορούσα να δώσω τέλειες απαντήσεις, ή έστω ικανοποιητικές απαντήσεις σε σένα (δεν είμαι τίποτε άλλο, εκτός από μάχιμος βιολόγος/οικολόγος και δεν προβλέπεται να αλλάξω επίπεδο στο εγγύς μέλλον, εκτός απροόπτου) σε τόσο ειδικά θέματα θα έβαζα υποψηφιότητα για το υπουργείο ανάπτυξης, ή θα δήλωνα παντογνώστης, και έχων τις λύσεις, αγαπητέ μου Καπετάνιο 😉 Τον Μαυρογιαλούρο δεν μου πάει να τον κάνω.
… πέραν αυτού θα κάνω μια προσπάθεια (ένα ελάχιστο κομματάκι στο όλο παζλ), ως ενεργός πολίτης, κοιτάζοντας και «εγώ την τσέπη μου» (Τι και πώς και πόσο και πότε μπορούν αυτά να εφαρμοστούν στο σπίτι μου;) αλλά με όση αλληλεγγύη μπορώ να εκφράσω και να ζητήσω να υλοποιηθεί, στον γείτονα, τον ανήμπορο και τον ηλικιωμένο … σε όλους τους έλληνες πολίτες.
Τα τελευταία 3-4 χρόνια επέλεξα να ζήσω (δεν είναι του παρόντος να εξηγήσω το γιατί, εδώ) σε ένα οικογενειακό λυόμενο που διατηρώ λίγο έξω από την Κόρινθο. Διαθέτω μια στέγη 85 περίπου μ2 και αποφάσισα να βάλω φωτοβολταϊκά παραγωγής 10 Kw/h. Τόσα μου επιτρέπει το πάνσοφο κράτος να παράξω, διαφορετικά αν θέλω περισσότερα (αν και έχω τη δυνατότητα) πρέπει να ανοίξω επιχείρηση (ΑΕ) με ΦΠΑ έσοδα-έξοδα, λογιστή κ.λ.π.
Συζήτησα με μια τράπεζα και συμφωνήσαμε για ένα 15ετές δάνειο 40.000 Ευρώ (μαζί με το φωτοβολταϊκά, θα βάλω μόνωση, νέα κουφώματα κυρίως, ηλιακό θερμοσίφωνα και αλλαγή των ελενίτ που διαθέτει τώρα η στέγη, από το 1969). Το επιτόκιο της τράπεζας είναι 7,89% με εγγυημένη τιμή πώλησης της Kw/h στη ΔΕΗ στα 0,49 ευρώ (μειωμένη πρόσφατα σε αυτή την τιμή, από τα 0,55 ευρώ). Από τον Αύγουστο αναμένεται να πέσει κι’ άλλο η εγγυημένη τιμή, καλλιεργώντας έτσι συστηματικά (μαζί με το 7-8% επιτόκιο της τράπεζας) την ανασφάλεια και την αποτροπή τέτοιων λύσεων στους πολίτες και κλείνοντας τις πόρτες στην πλέμπα. Η γραφειοκρατία είναι άλλο ένα κομμάτι αποκαρδίωσης και αποτροπής τέτοιων λύσεων για τους πολίτες.
Τελικά τα μεγέθη: 7.500 ευρώ ετήσια παραγωγή και 480 ευρώ η δόση της τράπεζας για 15 χρόνια, με προοπτική απόσβεσης της επένδυσης στα 3-4 χρόνια, είναι μια ελκυστική περίπτωση, αλλά με πολύ τρέξιμο, μεγάλη προσοχή και ξεπερνώντας τις αποτρεπτικές κινήσεις του κράτους που διαθέτουμε …
Το μεγαλύτερο κέρδος για μένα, είναι η απαλλαγή μου από τον βραχνά της ΔΕΗ, η αυτοδυναμία μου δηλαδή σε ηλεκτρική ενέργεια μετά τα 15 χρόνια, με μια εγγυημένη τιμή Kw/h για 20 χρόνια και μεικτά έσοδα περίπου 580 ευρώ τον μήνα. Παράλληλα η συμμετοχή μου στην μείωση απελευθέρωση αερίων του Θερμοκηπίου ικανοποιεί τις «εμμονές» μου, και την προσωπική συμβολή στην αποτροπή καταστροφικών αλλαγών στο κλίμα. Ακόμα και αν δεν έχω ούτε ένα ευρώ σε ρευστό (…) πράγμα που θα με απομάκρυνε από την τράπεζα, η μετατροπή μου σε παραγωγό της ενέργειας που καταναλώνω ετήσια, με κάνει να αναμένω και καποια περίσσια παραγωγή, και από αυτό κάποιο εισόδημα, που δεν θα με κάνει, βέβαια πλούσιο. Απ’ αλλού θα προέλθει ο η κύρια προσπάθεια βιοπορισμού μου, και γι’ αυτό δεν έχω αμφιβολίες.
Τι θα μπορούσε να κάνει ένα κράτος στην κατεύθυνση της «έξυπνης και βιώσιμης επένδυσης» (πράσινη στροφή στην ενέργεια) διαμέσου των πολιτών ; Τι θα μπορούσε να κάνει για να μετατρέψει μια απλή ελκυστική επένδυση σε «μεγιστοποίηση» οικονομικού οφέλους για τους πολίτες, σοβαρή και μόνιμη συμφιλίωση με το περιβάλλον (σε ότι αφορά την ενέργεια) και δημιουργία συνθηκών κοινωνικής ευημερίας;
Υποθέτω και σκέφτομαι:
Να δώσει προτεραιότητα λύσης (διεξόδου) εμπλέκοντας τους πολίτες διαθέτοντάς τους αληθινά χαμηλότοκα δάνεια (της τάξης του 1-2%) και συστηματική αρωγή σε μια σωστής κατεύθυνσης προσπάθεια.
Να διευκολύνει τους πολίτες με βοήθεια τεχνικών στις αιτήσεις, στις μελέτες, τη συντήρηση κ.λ.π. αλλά κυρίως στο να αναπτύξει μια ντόπια βιομηχανία φωτοβολταϊκών, πλαισίων στήριξης, μετατροπέων, καλωδιώσεων και προπαντός τον εκσυγχρονισμό του δικτύου της ΔΕΗ.
Να επανεξετάσει το πλαφόν οικογενειακής παραγωγής, ανεβάζοντάς την στα επίπεδα των 30-40 Kw/h για την κάνει ακόμη πιό ελκυστική και επικερδή για τους πολίτες, αποδεσμέυοντάς την από τις στέγες (που είναι σήμερα) και βάζοντας στο παιχνίδι, στέγαστρα, υποδομές πάρκινγκ, αποθήκες, σκίαστρα κ.λ.π.
Τελικά, σχεδιάζοντας σοφά και προσδοκώντας -κατ΄αρχήν- την ενεργειακή αυτονομία/απεξάρτηση της χώρας από το πετρέλαιο (με τη συμβολή των πολιτών), και κατόπιν την όποια εξαγωγή που θα προκύψει από την εκτεταμένη και αποκεντρωμένη παραγωγή.
Να δώσει το ίδιο, το «παράδειγμα προς μίμηση» εφαρμόζοντας λύσεις βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής και χρήσης ΑΠΕ για θετικά ισοζύγια ενέργειας σε όλα τα δημόσια κτίρια (μεγαλύτερη παραγωγή – μικρότερη κατανάλωση) στηριζόμενο στις ελληνικές δυνατότητες για καινοτομία και προκοπή.
Στον αντίποδα η ελληνική κομματοκρατία του ΝΔΣΟΚ τι κάνει ;
Ψάχνει να ξεπουλήσει δικαιώματα και δυνατότητες για τα επόμενα χρόνια και τις επόμενες γενιές. Μια ολέθρια κίνηση που απονευρώνει τη χώρα και της αφαιρεί την όποια προοπτική διεξόδου. Γι’ αυτό η όποια κινητικότητα σε αυτή την κατεύθυνση (φωτοβολταϊκά) δεν άλλαξε τα δεδομένα. Αντίθετα, παλιά και νέα λαμόγια έχουν κατακλύσει την αγορά, ήδη οι πρώτες δυσφορίες παρατηρούνται, και ο μόνος ωφελημένος της πολιτικής του μεσάζοντα-μεταπράτη, θάναι είναι η Γερμανική βιομηχανία και τα Κινέζικα φωτοβολταϊκά. Αγρότες, πιθανόν πεισμένοι στο παλαιό και γνώριμο νοσηρό φαινόμενο, «πληρώνομαι για να κάθομαι», βάζουν σε υποθήκη τεράστιες αγροτικές εκτάσεις, όπου ο μόνος ωφελημένος είναι πάλι οι 3-4 μεγάλες εταιρείες παραγωγής ενέργειας σε βάθος χρόνου, εκμεταλλευόμενοι τα κενά νομοθεσίας και τη νοοτροπία του μεσάζοντα-μεταπράτη, προτάσσοντας τα παλιά οικονομικά μοντέλα της «οικονομίας κλίμακος».
Με μαζικές, συγκεντρωτικές, αποκλείοντας τους πολίτες, «λύσεις». Θέλουν τον πολίτη πελάτη και τίποτε άλλο.
Αλλά όσο εμπιστευόμαστε τις επικοινωνιακές τζιριτζάντζουλες του παλαιού καθεστώτος (άλλαξε αρχηγό και έγινε κάτι άλλο), των επαγγελματιών της πολιτικής και του πελατειακού κράτους, αυτό είναι αδύνατο. Για να ανατραπεί αυτή η λογική (και πολλά άλλα) θέλω να μπουν οι ΟΠ στη βουλή.
Αυτή η σεντονιάδα … είναι αφιερωμένη σε σένα Καπετάνιε, όπου και συ φαίνεσαι πεισμένος στο γνωστό παραμύθι (τον δούρειο ίππο της εξουδετέρωσης και του αποκλεισμού των ΟΠ από τη βουλή των ελλήνων) οτι οι ΟΠ τάχα .. δεν έχουν θέσεις/προτάσεις και εξαντλούν την ύπαρξή τους στο πολιτικό σκηνικό, μόνο με διαμαρτυρίες και καταγγελία. Δεν είναι αλήθεια Καπετάνιε!!! Για μη επαγγελματίες πολιτικούς … έχουν και παραέχουν!!
25 Μαρτίου, 2012 στις 11:58 μμ
bioannis
Ξέχασα να βάλω έναν σχετικό με τα παραπάνω σύνδεσμο:
http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=2633:–o—-&catid=16:climate-energy&Itemid=33
26 Μαρτίου, 2012 στις 12:04 πμ
Gagavuzis
Εγώ νόμισα ότι σχολιάζατε ένα άρθρο για την βία και τον κοινωνικό αυτοματισμό που δημιουργείται στην περιοχή, αλλά εσείς μάλλον αναφερεσθε σε κάποια μελέτη για την οικονομία της Χαλκιδικής (σε 400 λέξεις, ορέα…)
26 Μαρτίου, 2012 στις 6:22 μμ
Κωστής Γκορτζής
Γιάννη, εμμέσως πλην σαφώς, κατατάσσεις τον όποιον απορούντα, διερευνώντα, απαιτούντα να σχηματίσει πρακτική αντίληψη των προτεινόμενων ένθεν και ένθεν, στους παραμυθιασμένους από ή ανήκοντες στους ΝΔΣΟΚ που συνωμοτούν για να μην μπούν οι Ο-Π στη Βουλή…
Δεν περιλαμβάνω τον εαυτό μου σ’ αυτούς. Καλύτερα να τα ξανασυζητήσουμε μετά τις εκλογές.
26 Μαρτίου, 2012 στις 6:59 μμ
bioannis
Αν προκύπτει, Καπετάνιε, αυτό που περιγράφεις, από τα σχόλιά μου, τότε πάω πάσο …
Έχω την εντύπωση πάντως οτι σε αυτό που προσπάθησα να επιχειρηματολογήσω (και μάλιστα βγήκα εκτός θέματος, ώστε να «μου τα χώσει» ο Gagavuzis, δίκαια ως ένα σημείο) ήταν εναντίον του παραμυθιού των ΜΜΕ (και ορισμένων άλλων) … οτι οι «ΟΠ δεν έχουν προτάσεις», και στη συνέχεια, δευτερευόντως, αναφέρω, απλώς ότι «φαίνεσαι (=μου φαίνεται) πεισμένος στο γνωστό παραμύθι» και εσύ … αν επιμένεις οτι είναι το ίδιο με αυτό που διατυπώνεις παραπάνω (έστω εμμέσως πλην σαφώς) … ξαναπάω πάσο.
Τα λέμε όποτε προκύψει, και όποτε συμφωνήσουμε.
Φτάνει νάμαι στην ιδιαίτερη πατρίδα, στην κοινή μας γειτονιά του Θερμαϊκού Κόλπου.
29 Μαρτίου, 2012 στις 3:38 πμ
bioannis
Κανονικά θάπρεπε να τους αφήσω να βράζουν στο ζουμί της ανυπαρξίας τους. Αλλά το θεώρησα μνημείο της πιό cult αριστεράς, τέτοιο που δεν πρέπει να χαθεί ανάμεσα στις άλλες παρόμιες παράνοιες των πάσης φύσεως παραφυάδων της. Το ΟΑΚΚΕ (Οργάνωση για την ανασυγκρότηση του ΚΚΕ) τοποθετείται υπερ της επενδυσης των χρυσοθήρων στην Χαλκιδική και καταδικάζει το βιομηχανικό σαμποτάζ, το «κίνημα κατοίκων» (τα εισαγωγικά δικά τους, γιατί δεν δικαιούνται να ονομαστούν αληθινό κίνημα αφού διαφωνούν με τους ινστρούχτορες) και τους ρώσους ιμπεριαλιστές, εις βάρος της ελλάδας. Ο Μπόμπολας είναι κακός … γιατί δεν επενδύει και σαμποτάρει και αυτός και άλλα πολλά: διαβάστε (αν αντέχετε…).
http://www.oakke.gr/na466/mpomp466.htm
29 Μαρτίου, 2012 στις 7:37 πμ
δεξιος
Πως είναι δυνατόν να έχει κάποιος χρυσό μέσα στην πόρτα του και να τον αφήνει ανεκμετάλλευτο, τη στιγμή μάλιστα που η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα;
Aπό το κείμενο πιο πάνω.Η απάντηση είναι επειδή υπάρχουν μερικοί ηλίθιοι σε ΕΕ και ΔΝΤ που χρηματοδοτούν το ελληνικό κράτος χωρίς να σκεφθούν να βάλουν στο μνημόνιο όχι περικοπές μισθών αλλά υποχρεωτική εκμετάλλευση των πόρων του για να πληρώσει τις υποχρεώσεις του.
29 Μαρτίου, 2012 στις 8:36 πμ
Πάνος
δεξιέ,
η σύμπλευσή σου με την ΟΑ-ΚΚΕ είναι τυχαία ή μοιραία; 😉
29 Μαρτίου, 2012 στις 8:47 πμ
δεξιος
Δεν υιοθετώ τη συνωμοσιολογία τους.Περισσότερο πιστεύω ότι όλα αυτά γίνονται λόγω της αντίληψης που επικρατεί στην Ελλάδα ότι μπορείς να ζεις καλά χωρίς δύσκολες αποφάσεις.
Αλλά εάν πράγματι κάποιος ξένος έκανε αυτή την ερώτηση,αυτή είναι η ενδεδειγμένη απάντηση.
29 Μαρτίου, 2012 στις 8:51 πμ
Πάνος
Δε νομίζω. Στα συν και πλην (για την Οικονομία, τον τόπο, το περιβάλλον, το μέλλον), τα πλην είναι απείρως βαρύτερα. Αν ασχοληθείς κάπως με τις λεπτομέρειες, νομίζω ότι θα το διαπιστώσεις.
29 Μαρτίου, 2012 στις 1:15 μμ
Σκουριές Χαλκιδικής : Αίμα και Χρυσός « //ΠαραλληλοΓράφος//
[…] Της Ελεάννας Ιωαννίδου στην Καλύβα Ψηλά στο Βουνό panosz.wordpress.com. […]
29 Μαρτίου, 2012 στις 1:58 μμ
bioannis
Κανέναν δεν φαίνεται να ενοχλεί η ταμπακέρα, και όλοι σχεδόν οι απολογητές της «επένδυσης» μιλούν σαν μην τρέχει τίποτε και οτι τάχα είναι βλάκες, ή πράκτορες, ή τεμπέληδες, ή βάρβαροι, ή τοπικιστές συμφεροντολόγοι οι ντόπιοι κάτοικοι εκεί… για να μην βλέπουν «τον χρυσό δίπλα στην πόρτα τους». Αδιαφορούν εντελώς για το γεγονός, ίσως ακριβώς γι΄ αυτό … επειδή δηλδή βλέπουν τον «χρυσό στην πόρτα τους» να κάνουν ότι κάνουν.
Υπάρχουν 2-3 μικρές λεπτομέρειες (ας αφήσουμε στην άκρη το δικαίωμα να ζουν οι άνθρωποι στον τόπο τους όπως θέλουν και όπως νομίζουν) και όποιος θέλει να να στηρίξει την «επένδυση», με λογικά επιχειρήματα και όχι άναρθρες κραυγές υπερ της «ανάπτυξης» που σημαίνει καταστροφή, πρέπει να πάρει υπόψιν του:
1) Η εξόρυξη είναι επιφανειακή, δηλαδή σημαίνει οτι η προχωράει κατά μήκος και σε ορισμένο μικρό βάθος, σπαταλώντας ασύστολα το έδαφος που έχει συσσωρευτεί και που θα εμπλουτίζει για εκατοντάδες χρόνια στο μέλλον τους αγρούς κατάντι των εξορύξεων υποθηκεύοντας την κύρια αγροτική δραστηριότητα των κατοίκων των γύρω χωριών, αλλά και τις τουριστικές δυνατότητες της περιοχής για τους επόμενους αιώνες.
2) Το έδαφος δεν θα παραμερίζεται απλώς για να βρεθεί ο χρυσός. Ο χρυσός θα προκύπτει μετά από εκτεταμένη χημική και μηχανική επεξεργασία του γόνιμου εεδάφους μετατρέποντάς το ταυτόχρονα σε κυανιούχο τοξικό απόβλητο.
3) Η αναλογία χρυσού προς γόνιμο έδαφος (και συνεπώςτοξικού κυανιούχου απόβλητου) είναι περίπου 1gr χρυσού για κάθε 1,5 τόνο εδάφους που μετατρέπεται σε τοξικό απόβλητο.
4) Οι μεγάλες τρυπες (εξορυκτικά πεδία) στο δάσος του Κάκαβου και όλης της γύρω περοχής που θα προκύπτουν με αυτό τον τρόπο επεξεργασίας του γόνιμου εδάφους, θα συγκεντρώνουν τοξικά (τεχητές κυανιούχες λίμνες απόπλυσης/αποβλήτων) τα οποία θα έχουν σίγουρη τελική κατάλήξη στους υπόγειους υδροφορείς, αποστερώντας στους ντόπιους «ξαφνικά και με το έτσι θέλω» την μοναδική πηγή πόσιμου νερού με την οποίαν τροφοδοτούνταν για να επιβιώσουν.
Υπάρχει κανένας πατριώτης για να δώσει απαντήσεις στα παραπάνω ;
Με ποια λογική εξανδραποδισμού των ντόπιων μπορεί να σταθεί αυτού του είδους η «ανάπτυξη»;
Μάλλον και οι Βούλγαροι (και άλλα σοβαρά κράτη σε όλον τον πλανήτη) είναι βλάκες που δεν βλέπουν «τον χρυσό στα πόδια τους» και είπαν όχι (και κατάφεραν το όχι τους να γίνει πολιτική απόφαση ενός κράτους με μέλλον) σε τέτοιου είδους (αποικιοκρατικές) «επενδύσεις».
29 Μαρτίου, 2012 στις 3:22 μμ
bioannis
Εκδιώχθηκε από τις Σκουριές η ΠΑΡΑΝΟΜΗ “Ελληνικός Χρυσός”
30 Μαρτίου, 2012 στις 10:12 πμ
bioannis
Δεν είναι (δεν ήταν, και δεν θα είναι) η περίπτωση της Χαλκιδικής ιδιαιτερότητα της Ελλάδας. Διεφθαρμένοι πολιτικοί και πολυεθνικές «κοράκια» υπάρχουν και δρούν παντού στον κόσμο. Στην Αργεντινή τους γνώρισε ο ντόπιος πληθυσμός όταν ήδη είχαν προχωρήσει αρκετά στη καταστροφή.
31 Μαρτίου, 2012 στις 11:52 πμ
bioannis
Νέες στγκρούσεις, σοβαρότερες αυτή τη φορά στη Χαλκιδική. Μεταφέρθηκαν ΜΑΤ από την Θεσσαλονίκη:
http://ecology-salonika.org/2010/03/31/new-clashes-with-riot-police-in-ierissos-halkidiki/