Του Μιχάλη Μιχελή
Το πρωινό εκείνο, της 13ης Μαΐου 1973, οι εφημερίδες της Λα Παζ στην Βολιβία, είχανε στο εξώφυλλό τους, τη φωτογραφία μιας όμορφης κοπέλας.
Η λεζάντα έγραφε: Επιτέλους σκοτώθηκε η Μonica Ertl. Πυροβολήθηκε σε ενέδρα, που της έστησαν οι μυστικές δυνάμεις της χώρας.
Στα γραφεία της στρατιωτικής ασφάλειας της Βολιβία, ο επικεφαλής των ερευνών, έβαλε την υπογραφή του πάνω σε μια σφραγίδα κι έκλεισε για πάντα τον φάκελο της καταζητούμενης. Το πλέον μισητό πρόσωπο της βολιβιανής κυβέρνησης, τελείωσε εκείνη την μέρα…
Μα ποια ήταν η Monica Ertl;
Η πανέμορφη Γερμανίδα, είναι μια τρυφερή ανάμνηση, μόνο για λίγους. Γιατί δυστυχώς η φανταχτερή ιστορία, τα επαναστατικά κόμματα, οι βολεμένοι ριζοσπάστες, δεν θέλουν να την μνημονεύουν.
Η ζωή της ήταν μια γερή γροθιά, στα ήθη και στα λόγια, όλων εκείνων, που σήμερα έχουν συμβιβαστεί με τον πολιτικό- οικονομικό συντηρητισμό. Που σήμερα, απόμειναν για να διασύρουν με τις τυχάρπαστες πράξεις τους, το επαναστατικό πνεύμα, που άνθισε σε μια άλλη, πιο ρομαντική εποχή.
Η Monica Ertl, ήταν κόρη της αγαπημένης φωτογράφου του Χίτλερ Leni Riefenstahl και του κινηματογραφιστή συνεργάτη της, Hans Ertl.
O πατέρας της, για να γλιτώσει τις διώξεις μετά τον πόλεμο, αφού κατηγορείτο ότι ήταν διακεκριμένο μέλος της χιτλερικής προπαγάνδας, κατέφυγε με πολλούς άλλους ναζιστές, στην Βολιβία. Η κόρη του Monica, εγκατέλειψε την μητέρα της και πήγε να τον συναντήσει, το 1953. Μεγάλωσε μέσα στη χλιδή, αφού ο πατέρας της, αμείβονταν πλουσιοπάροχα, γιατί πρόσφερε τις υπηρεσίες του, στο αυταρχικό καθεστώς της Λα Παζ.
Το 1967 η Monica παντρεύτηκε ένα πολύ πλούσιο Βολιβιανό- Γερμανό εμιγκρέ. Η 28χρονη καλλονή νύφη, μάγεψε με τη λάμψη της, τα περιοδικά και τις εφημερίδες της καλής κοινωνίας. Ότι υλικά αγαθά θα ζήλευε μια κοπέλα, αυτή τα είχε μπρος στα πόδια της. Μόνο ένα της έλειπε. Ο φλογερός έρωτας. Όπως αυτός που φανερώνεται στα λατινοαμερικάνικα σίριαλ. Γιατί μπορεί να είχε γεννηθεί στο Μόναχο (το 1937), αλλά το αίμα της «έβραζε» για «latin πάθος».
Αυτό λοιπόν που ονειρεύονταν, δεν ήταν ένας ωραίος άνδρας, από κάποια ρομαντική σελίδα ενός νερόβραστου βιβλίου. Η ζωή, της έπαιξε ένα τρελό παιγνίδι… Ήταν η τυχαία συνάντησή της, μ’ ένα απόκομμα εφημερίδας. Το περιεχόμενο προκλητικό. «Στις ζούγκλες της Αμαζονίας, οι δυνάμεις ασφαλείας της Βολιβίας, εξόντωσαν τους κουβανούς τρομοκράτες, του περιβόητου Guevara. Ο Che, είναι επί τέλους νεκρός»!
Αυτή η μοιραία της περιέργεια, την έστειλε στο δρόμο των επαναστατών. Πέταξε μια δικαιολογία στις υπηρέτριές κι έφυγε για πάντα από το αρχοντικό της. Απαρνήθηκε την καλοβολεμένη ζωή της. Μετά από λίγες μέρες, το 1969, ήταν ερωτευμένη με τον αρχηγό των βολιβιανών επαναστατών Inti Perendo. Αυτός, που αποφάσισε να συνεχίσει τον αγώνα των guerrillieros, ενάντια στις στρατιωτικές δυνάμεις της Βολιβίας και της CIA.
Ο έρωτας της Monica και του Inti στα βουνά, κράτησε λίγο. Οι χαρές τους ήταν μετρημένες, αλλά πολύ έντονες. Η επανάσταση, όμως τους κράτησε το πάθος, για πάντα. Ο Inti συνελήφθη και δολοφονήθηκε από τον αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών της Βολιβίας, Roberto Pereira. Η Monica, ορκίστηκε εκδίκηση.
Το βολιβιανό κράτος για να γλιτώσει τον Pereira (που είχε δολοφονήσει και τον Che), από τυχόν εκδίκηση των επαναστατών, τον έστειλαν πρόξενο στο Αμβούργο. Η 34χρονη Monica, πήγε εκεί το 1971 και τον συνάντησε. Προφασίστηκε την Γερμανίδα, που θέλει να πάει στην Βολιβία και ζήτησε βίζα. Όταν συναντήθηκαν στο γραφείο του προξένου, μ’ ένα πιστόλι, που της το είχε δώσει ο περίφημος εκδότης Giangiacomo Feltrinelli (δολοφονήθηκε κι αυτός αργότερα), πυροβόλησε τον Roberto Quintanilla Pereira, τρεις φορές. Οι θανατηφόρες πληγές στο στήθος και στην κοιλιά ήταν στο σχήμα “V”. Πέταξε ένα σημείωμα και την κοπάνισε. «Vitoria o muerte» (νίκη ή θάνατος). Το σήμα των επαναστατών του λατινοαμερικάνικου αντάρτικου.
Στη συνέχεια η Monica Ertl, μετά από πολλές περιπέτειες από την καταδίωξή της, συνάντησε τον Regis Debray (τον Γάλλο κοινωνιολόγο, φίλο του Che κι αργότερα σύμβουλο του προέδρου Μitterrand). Αποφάσισαν ν’ απαγάγουν τον επονομαζόμενο «χασάπη» της Λυών, τον αξιωματικό της Γκεστάπο Klaus Barbie, που κρύβονταν στην Βολιβία.
Ο Debray, που είχε απελευθερωθεί μετά την ομηρία του (συμμετείχε με την αντάρτικη ομάδα του Guevara), προσπάθησε να την αποτρέψει. Αυτή όμως πείσμωσε κι έστησε ενέδρα, για να δολοφονήσει τον μισητό ναζιστή συμπατριώτη της. Όμως το σχέδιό της είχε προδοθεί. Είχαν προλάβει oι μυστικές υπηρεσίες της Βολιβίας να δράσουν.
Οι δολοφονικές σφαίρες, σταμάτησαν τη ζωή της. Ήταν μόλις 36 χρονών. Από τότε, πέρασαν χρόνια δίσεκτα. Η ιστορία της Monica Ertl ξεχάστηκε.
Κανένας επίσημος φορέας, ούτε ο Κάστρο κι η Κούβα, μα ούτε κι οι άλλοι, οι δικοί μας και οι αλλοδαποί «κομουνιστές», δεν τολμάνε να πουν κάτι, γι’ αυτήν την «αριστοκρατική αριστερίστρια». Μόνο λίγοι φίλοι, της άφησαν και φέτος στον τάφο της, δυο γαρίφαλα κι ένα σημείωμα:
«Αυτή η αγάπη σου, για τα επαναστατικά ιδανικά που πίστεψες. Aυτό το πάθος σου, για την κοινωνική δικαιοσύνη, που αγωνίστηκες. Αυτά τα δυο άνθη, για ‘σένα και τον αγαπημένο σου Inti, είναι μονάκριβή μας Monica, το δικό μας και των καταφρονεμένων όλης της Γης, ταπεινό ευχαριστώ».
Έτσι κλείνει ένας έρωτας. Που δεν τελείωσε σαν τα τετριμμένα σίριαλ. Που οι πρωταγωνιστές του, δεν φωτίζονται από λαμπιόνια και δόξες. Σκεπασμένοι, σιωπηλοί, λησμονημένοι, από το λιγοστό χορτάρι της λατινοαμερικάνικης γης. Εκεί, σ’ ένα ερημικό κοιμητήριο της Λα Παζ.
Μιχάλης Μιχελής
Πρόσφατα κυκλοφόρησε στην Γερμανία το χρονικό-βιβλίο του δημοσιογράφου Juergens Schreiber: «Πέθανε σαν τον Che Guevara. Η ιστορία της Μonica Ertl».
Σημείωση: O Klaus Altmann Barbie, παραδόθηκε αργότερα (1983) στην Γαλλία και παραπέμφθηκε σε δίκη. Πέθανε το 1991 στην φυλακή, από λευχαιμία.
22 Σχόλια
Comments feed for this article
13 Μαΐου, 2009 στις 5:05 μμ
Πάνος
13 Μαΐου, 2009 στις 7:48 μμ
Σκύλος της Β.Κ.
Στη Wikipedia, πάντως, κύριε Μιχελή, δεν γράφει ότι είναι κόρη της Λeni Riefenstahl
http://en.wikipedia.org/wiki/Monika_Ertl
To 1937 η Riefenstahl ήταν πολύ απασχολημένη για να γεννήσει παιδί.
Παντρεύτηκε δύο φορές: τον Peter Jacob το 1944 και τον Horst Kettner το 2003, στα 101 της!
Οπότε….
13 Μαΐου, 2009 στις 7:58 μμ
sissa ben dahir
Το 1989 ο Γερμανός Christian Baudissin έβγαλε ένα φιλμάκι ντοκυμαντέρ με τίτλο: Gesucht: Monika Ertl . Φυσικά δεν έτυχε καμιάς προβολής η ταινία. Μόνο σε αρχείο για ντοκυμαντέρ βρήκα κάτι λίγα γι αυτό. Είχαν εξάλλου πια τελειώσει και οι δράσεις των εξτρεμιστικών ομάδων στη Γερμανία και οι στάχτες αυτών των δράσεων δεν μπορούσαν να ξαναζωντανέψουν με προβολή ηρωίδων του βολιβιανού αντάρτικου.
13 Μαΐου, 2009 στις 9:19 μμ
Cirut
OK! Ωραία ιστορία, κε Μιχελή. Άγνωστη, για μένα τουλάχιστον. Όσο για τον Regis Debray, η Ιστορία ακόμα τον ..ταλαιπωρεί, με χαρακτηρισμούς μεταξύ ήρωα και προδότη.
13 Μαΐου, 2009 στις 9:28 μμ
John 8:32
Μου θυμίζει το ανέκδοτο με εκείνην που σκότωσε τον άντρα της επειδή είχε υποψίες πως το παιδί δεν ήταν δικό της….
Κατά τα άλλα, πρόκειται για αξιόλογο δημοσίευμα (βέβαια παρατραβάει κάπως η λογοτεχνίζουσα απόπειρα) και ασυγκρίτως σοβαρότερο από εκείνο το πομπώδες και παραληρηματικό «ρεπορταζ» του ίδιου(?) συντάκτη σχετικά με τις διαδηλώσεις στο Λονδίνο για τους G20.
13 Μαΐου, 2009 στις 10:49 μμ
Πάρης
Σκύλε της ΒΚ, στο βιντεάκι λέει ότι ήταν κόρη της Ριφενσταλ και του Ερτλ. Όπως το λέει όμως αφήνεται να εννοηθεί ότι δεν ήταν παντρεμένοι. Τον Ερτλ τον αναφέρει ως τον εικονολήπτη της.
13 Μαΐου, 2009 στις 11:07 μμ
Πάρης
Sorry, γράψτε λάθος. Αναφέρει ότι μόνο ότι ήταν κόρη του Ερτλ. Όχι της Ριεφενσταλ.
13 Μαΐου, 2009 στις 11:31 μμ
nikiplos
Πολύ δυνατή ιστορία… από εκείνες που πονάνε… Έρωτας, επανάσταση και ρομαντισμός… Μα κυρίως ανθρωπισμός… Η Μόνικα θα μπορούσε να παραμείνει μια σιωπηλή κυρία «αυτοεξόριστη» από τούτον τον κόσμο, απολαμβάνοντας τα αγαθά που η τύχη της χάρισε… μα είναι μερικές φορές που αν δεις τον κόσμο με άλλο μάτι, πλέον δεν έχει επιστροφή…
13 Μαΐου, 2009 στις 11:44 μμ
Πάνος
Ήξερα μονάχα την Τάνια, τώρα έμαθα και τη Μόνικα…
*
Δε νοιώθω ικανός να κρίνω, αλλά έχω την εντύπωση ότι οι ένοπλοι ταξικοί αγώνες ποτέ δεν οδήγησαν πουθενά@. Πέραν αυτού, η ιστορία της Μόνικα άκρως γοητευτική.
*
Ρε συ John, σου έχει φάει ο Μιχελής τη γκόμενα και αντιδράς έτσι – ή τόχεις χούι; 😉
___
@ εννοώ δεν οδήγησαν κάπου της προκοπής
14 Μαΐου, 2009 στις 1:40 πμ
Ποιος θυμάται τη Monica Ertl; — ροη σταχυολόγων
[…] πλήρες κείμενο σε αυτόν τον σύνδεσμο (0 votes, average: 0 out of 5)You need to be a registered member to rate this post. Loading […]
14 Μαΐου, 2009 στις 2:59 μμ
Σκύλος της Β.Κ.
Όντως, φαίνεται πως ο πατέρας της μακαρίτισας είχε σούξουμούξου με τη Ρίφενσταλ. Σόρυ αν φάνηκα ξινός, η ιστορία μου άρεσε…
19 Μαΐου, 2009 στις 10:46 μμ
John 8:32
Πάνο,
Μια καλή κουβέντα είπα κι εγώ για το κείμενο αυτό, γιατί μου την πέφτεις έτσι;
Για να μην χαλάσω το αξιόλογο αυτό ποστ, η απάντησή μου στο thread του επίμαχου ρεπορτάζ.
20 Μαΐου, 2009 στις 12:16 πμ
Μιχάλης Μιχελής
Φίλε john,
Σ’ ευχαριστώ για τις παραινέσεις σου, στο να προσπαθήσω να είμαι πιο αντικειμενικός στα γραπτά μου, με λιγότερο οίστρο και ασάφειες.
Βεβαίως αναγνωρίζω ότι η αλλαγή της δημοσιογραφίας από την κλασική της μορφή και τα μονοσήμαντα κατεβατά των άρθρων και πληροφοριών έχει παρέλθει.
Η blog δημοσιογραφία, σε καθιστά πιο υπεύθυνο, γιατί πρέπει ν’ απαντήσεις άμεσα, σε οποιοδήποτε σχόλιο σου διατυπώνεται. Η αναφορά της κάθε είδησης γίνεται δισήμαντη ( άμεση σχέση συγγραφέα κι αναγνώστη). Έτσι έχει σημασία και η λεπτομέρεια που διατυπώνεται.
Αυτά για την θεωρία. Επί της ουσίας τώρα. Αυτά που μου επισυνάπτεις επικεντρώνονται σε δυο περιστατικά.
1. Στις ταραχές του Λονδίνου. Κατ’ αρχάς δεν ξέρω αν έχεις πληροφορηθεί, ο νεκρός, σύμφωνα με το πόρισμα του ειδικού ανεξάρτητου ιατροδικαστή, επήλθε από την αστυνομική βία. Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας. Διότι η αστυνομία στην αρχή, είπε διάφορα ψέματα και ισχυρίστηκε ότι πέθανε από καρδιακή προσβολή κι αναπνευστικά προβλήματα. Όσον αφορά το μέγεθος των διαδηλώσεων που διαφώνησες, έχω να σου αναφέρω: Επειδή την ημέρα εκείνη είχαν απεργία τα ελληνικά ΜΜΕ, οι πληροφορίες, μου ήρθαν από το εξωτερικό, γιατί αυτόπτης μάρτυρας δεν ήμουνα. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, της Ιταλίας, Γερμανίας Βελγίου και Γαλλίας, ανέφεραν για τις ταραχές κι έδωσαν έμφαση στο νεκρό και στην ρίψη των χαρτονομισμάτων που σε παραξένεψαν. Άρα, κι άλλοι εκτός από μένα, ανέφεραν το γεγονός. Ίσως μερικοί να είχαν διαφορετική εικόνα, από τους δημοσιογράφους Βρετανούς, αλλά απ’ ότι ξέρω, έγινε κριτική στα βρετανικά ΜΜΕ, για τον τρόπο που κάλυψαν τα γεγονότα των G20. Γιατί π.χ. δεν αναφέρθηκαν εκτεταμένα στις λεηλασίες και στις ταραχές. Μετά από δυο μέρες, όταν έγινε προβολή του θέματος από τα ελληνικά ΜΜΕ, έγινε αντιγραφή των βρετανικών εφημερίδων, που πράγματι, ανέφεραν λιγότερα απ’ ότι έγιναν. Μάλλον, η βρετανική φιλοξενία, έπρεπε να μικρύνει τα γεγονότα, ειπώθηκε σε τηλεοπτική συζήτηση. Αν με όλα τα παραπάνω δεν πείθεσαι, δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο. Αυτά γνωρίζω κι αυτά μεταφέρω.
2. Για την υπόθεση της Monica Ertl, ανεξάρτητα της πλοκής της ιστορίας, επικεντρώθηκες στο αν η συγκεκριμένη πρωταγωνίστρια, είναι ή δεν είναι κόρη της Leni Riefenstahl, με βάση τους γάμους που έκανε, η διάσημη Γερμανίδα φωτογράφος. Αν σ’ ενδιαφέρει πράγματι το γεγονός, μπορείς να πληροφορηθείς για την ιστορία αυτή, από τις διηγήσεις που έδωσε η αδελφή της Monica, η Beatriz, αναφερόμενη στη σχέσεις της με τον πατέρα της Hans. Εκεί λοιπόν σημειώνεται, η ιδιαίτερη σχέση της Monica με τον πατέρα της και το μεγάλο μυστικό που έμαθε από την γιαγιά της, σχετικά με το ειδύλλιο Hans και Leni. Ο πατέρας της κι η μητέρα της, δεν αναφέρθηκαν ποτέ, για το πώς ήρθε στην οικογένεια η Monica.
Αυτά για τις επεξηγήσεις, για να μην μπλέκεις στην υπόθεση της ειδησεογραφίας τον Πάνο και την υποστήριξη που δείχνει σ’ εμένα. Ευχαριστώ.
28 Απριλίου, 2010 στις 9:58 πμ
Πάνος
Μιχάλη,
ο φίλος/φίλη είδε το κείμενό σου αναδημοσιευμένο στο Ιντυμίντια και…
http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2010/04/27/monika-ertl-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%AE%CF%81%CE%B5-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%BF/
26 Ιουνίου, 2010 στις 1:53 πμ
Rodia
Εξαιρετικο! 🙂
7 Φεβρουαρίου, 2013 στις 11:08 μμ
Bαγγέλης Γονατάς
http://eladversariocubano.wordpress.com/2013/02/07/monika-ertl-la-mujer-que-vengo-al-che-guevara/ (Cuba)
Monika Ertl « Η γυναίκα που πήρε εκδίκηση για τον Τσε Γκεβάρα»
Η Μόνικα Ertl, κόρη ενός από τους μεγαλύτερους προπαγανδιστές του ναζισμού (Ηans Ertl, γνωστός σαν «ο φωτογράφος του Χίτλερ») κατέληξε στην Βολιβία όταν μετά την κατάρρευση του Γ’ Ράιχ οι ηγέτες του κατέφυγαν στα πιο απομακρυσμένα καταφύγια της γης. Μεγάλωσε σε έναν πολύ κλειστό ρατσιστικό περιβάλλον που έλαμπε «το άστρο» του πατέρα της καθώς και μιας άλλης σκοτεινής προσωπικότητας που αποκαλούσε «θείο»: Τον Klaus Barbie, τον «Χασάπη της Λυών».
Όμως η όμορφη και νεαρή γερμανίδα μεγάλωσε και στα τέλη της δεκαετίας του 60 όλα άλλαξαν. Ο θάνατος του Ερνέστο Γκεβάρα στην ζούγκλα της Βολιβίας σημάδεψε την τελική της επιλογή: Ξεκόβοντας από τις ρίζες της, κάνοντας την απόλυτη υπέρβαση, στρατεύτηκε στις γραμμές του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού, την αντάρτικη ομάδα που δημιούργησε ο ίδιος ο Τσε.
Το 1971 διασχίζει τον Ατλαντικό και επιστρέφει στην γενέτειρά της Γερμανία και στο Αμβούργο εκτελεί προσωπικά τον Βολιβιανό πρόξενο στην πόλη. Ποιος ήταν; Κανένας άλλος από τον συνταγματάρχη Roberto Quintanilla, φυσικό αυτουργό της «χαριστικής βολής» στον Τσε Γκεβάρα: τον ακρωτηριασμό των χεριών του.
Από τότε έζησε κυνηγημένη, διασχίζοντας «βουνά και θάλασσες» μέχρι που έπεσε νεκρή (1973 στην Βολιβία).
3 Ιουλίου, 2014 στις 8:01 μμ
Πάνος
Αρκετές επισκέψεις σήμερα σ’ αυτό το ποστ, εξαιτίας ενός σχολίου σε άλλο μπλογκ… Κλασσικός Μιχελής 🙂
3 Ιουλίου, 2014 στις 9:02 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Αδιεξοδοι ή μη, ηταν οι απελευθερωτικοι αγωνες της Λατινικης Αμερικης της νεοτητας μας.
3 Ιουλίου, 2014 στις 9:04 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Δημοσιεύτηκε στις 20 Ιαν 2014
Cubainformación TV — Basado en un texto de El Duende — Radio Miami / Contrainjerencia / Blog «Isla mía» (Cuba).- El periodista alemán Jurgen Schreiber ha publicado recientemente la biografía de Mónika Ertl, bajo el título «La mujer que vengó al Che Guevara».
3 Ιουλίου, 2014 στις 9:06 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Δημοσιεύτηκε στις 22 Μαΐ 2013
Mónica Erlt, conocida como Imilla en las filas del ELN boliviano vengó el asesinato del Che Guevara y en la presente producción se rememora este hecho. Hoy en día, queda pendiente la tarea de juzgar y sancionar a los que disparon contra el Comandante Che Guevara y cortaron sus manos.
2 Φεβρουαρίου, 2017 στις 2:22 μμ
Ποιος θυμάται τη Monica Ertl; | Σημειώσεις για τον Εμφύλιο
[…] Φεβρουαρίου 7, 2013 στις 11:08 μμ […]
27 Φεβρουαρίου, 2018 στις 8:57 μμ
» Ίμιλα » || Του Prattler – Los Innuendos
[…] https://panosz.wordpress.com/2009/05/13/mihelis-13/ […]