(Το έφερε το μέηλ. Και χάρηκα γιατί μέσα στον ορυμαγδό της ανοησίας που μας κατακλύζει, είχα την ευκαιρία να ξαναδιαβάσω αυτή τη συνέντευξη του Κ. Καστοριάδη. Σας το συνιστώ – απολαύστε υπεύθυνα!) 😉
Eρώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;
Καστοριάδης:Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.
Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.
Καστοριάδης: Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι Πέρσες μπροστά στο Μεγάλο Βασιλέα – πράγμα ανθελληνικότατο. Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των «δυνατών» και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σ΄ αυτήν του Πεκίνου.
Δημοσιογράφος: Όλα αυτά αφορούν ένα πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν. Η Ελλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος έχει, ήδη, ιστορία εκατόν εβδομήντα ετών. Θα θέλατε να επικεντρώσετε σ΄ αυτή την περίοδο;
Καστοριάδης: Μα, αυτή η περίοδος είναι ακατανόητη χωρίς τους είκοσι έναν αιώνες ανελευθερίας που προηγήθηκαν. Λοιπόν, μετά το Βυζάντιο έρχεται η τουρκοκρατία. Μην ανησυχείτε, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα αναφέρω μόνο ότι επί τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους Τούρκους, ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες (τους εντολοδόχους των Τούρκων), οι οποίοι κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς, ούτε σ΄ αυτή την περίοδο μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή. Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821, διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον ηρωισμό του λαού και από την άλλη, σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία. Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι.
Δημοσιογράφος: Πού οφείλεται αυτή η «τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία»; Ποιοι είναι οι λόγοι;
Καστοριάδης: Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτησή σας για ποιο λόγο, κάποιος, σε μιαν ορισμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι. Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να διαπιστώσουμε ότι, όταν απουσιάζει μια τέτοια δημιουργία, τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο μορφή.
Δημοσιογράφος: Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική περίπτωση;
Καστοριάδης: Ορισμένα τα εντοπίζουμε, ήδη, στους εμφύλιους πολέμους της Επανάστασης του 1821. Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον εθνικό. Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με «ταξικά» συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των «δυνατών»: ελληνιστικοί ηγεμόνες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης, Δηλιγιάννης.
Δημοσιογράφος: Εξαιρέσεις δεν βλέπετε να υπάρχουν; Εξαιρέσεις εντοπισμένες κυρίως στον 19ο και στον 20ό αιώνα;
Καστοριάδης: Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδό του. Αλλά τα όποια αποτελέσματά τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την πασοκοκρατία. Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο σταλινισμός που κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη. Μου ζητάτε να σας εξηγήσω. Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς, γιατί οι Έλληνες, που σκοτώνονταν εννέα χρόνια, για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά ένα βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα, έφεραν τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν «ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά»;
Δημοσιογράφος: Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν ιδίως όταν αφορούν ερωτήματα που εσείς θέτετε. Θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε τις απόψεις σας;
Καστοριάδης: Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.
Δημοσιογράφος: Πώς την εννοείτε αυτή την ευθύνη;
Καστοριάδης: Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.
Δημοσιογράφος: Θέλετε να πείτε ότι -αντιθέτως- σε άλλες χώρες, στη Δυτική Ευρώπη.
Καστοριάδης: Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε κάνοντάς μου καζούρα στο Παρίσι το 1956:«Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». -Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι
20 Σχόλια
Comments feed for this article
20 Απριλίου, 2012 στις 7:42 μμ
Στάθης Δ
Θένκς καλυβάρχη, όντως μια όαση στην περιρρέουσα μπίχλα
20 Απριλίου, 2012 στις 9:05 μμ
nikiplos
πραγματικά ωραίο άρθρο… και ο ΚΚ όταν εκλαϊκεύει είναι μοναδικός…
20 Απριλίου, 2012 στις 9:16 μμ
silia
Υπάρχουν στιγμές , που χαίρομαι με το ότι … «κόλλησα» στο Διαδίκτυο .
Να , καληώρα σαν αυτό που μόλις διάβασα .
20 Απριλίου, 2012 στις 10:29 μμ
δεξιος
Νομίζω ότι στη μεταπολίτευση ο λαός επέβαλε τα δικαιώματα του και δημιούργησε τη σημερινή κατάσταση.
21 Απριλίου, 2012 στις 12:28 πμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
«Νομίζω ότι στη μεταπολίτευση ο λαός επέβαλε τα δικαιώματα του και δημιούργησε τη σημερινή κατάσταση.»
Η επελαση των …μετριων.
Η επικρατηση του επαρχιωτικου παραλογισμου, της γενικης αυθαιρεσιας και ανομιας .
Ο εκτοπισμος πολλων ικανων και η υπερ-εκτοξευση των πονηρων, των καταφερτζηδων, του εκαστοτε κυκλωματος της οποιας εξουσιας.
Χαμηλες ικανοτητες/ελαχιστη προσπαθεια και εσχατως ματαιωμενες προσδοκιες.
………………
Υπαρχουν τα ελληνικα τραυματα που πολλοι αρνουνται να τα διαγνωσουν και να τα επιλυσουν:
1. Ο εθνικος διχασμος απο τα δεκεμβριανα , και ολα τα επακολουθα (διωξεις συμπαθουντων, το τραυμα της βεβαιας ηττας του Δ.Σ. και οι πολιτικοι προσφυγες).
2. Η εσωτερικη μεταναστευση στα αστικα κεντρα(δημιουργωτας εκατονταδες χωρια στις πολεις και μεταφεροντας τον επαρχιωτισμο σε ολες τις εκφανσεις της ατομικης και συλλογικης ζωης) και η εξωτερικη μεταναστευση .
3. Η παιδικη φτωχεια των σημερινων 50-75 και η πλασματικη αιφνιδια ανοδος του βιοτικου επιπεδου απο το 1981
Που ειναι οι αριστεροι -και οχι μονο- κοινωνιολογοι-ψυχολογοι μαζας να μας τα αναλυσουν περισσοτερο.
21 Απριλίου, 2012 στις 8:41 πμ
δεξιος
Επιμένω ότι όλα αυτά δεν είναι η αιτία.Όλα τα τραύματα είχαν επουλωθεί από το χρόνο και τις διεθνείς εξελίξεις.
Τα ξανάνοιξαν άφρονες.
21 Απριλίου, 2012 στις 10:15 πμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
δεξιος
«η πλασματικη αιφνιδια ανοδος του βιοτικου επιπεδου απο το 1981»
Ο «σοφος» λαος δεν ηταν αμετοχος, ανευθυνος σε αυτην την πορεια.
και ανεξαρτητα πολιτικης προτιμησης.
Συνετελεσαν βεβαιως και οι δυο παραγοντες που αναφερεις.
Διαβασε το ποιημα μου με ευρυτητα, υπερκομματικα.
21 Απριλίου, 2012 στις 10:42 πμ
Ένα άκρως επίκαιρο κείμενο του Κορνήλιου Καστοριάδη « βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα"
[…] https://panosz.wordpress.com/2012/04/20/kastoriadis-2/ Κοινοπoιείστε το:FacebookTwitterLinkedInEmailPrintLike this:LikeBe the first to like this post. […]
21 Απριλίου, 2012 στις 2:58 μμ
Ενη
Μιας και η Καλύβα μ΄αυτό το ποστ «ανακάλυψε» τον Καστοριάδη και επειδή ειναι μπλογκ οικολογικών προδιαγραφών, συστήνεται το βιβλιο
«Απο την οικολογία στην αυτονομία», εκδόσεις ΡΑΠΠΑ
Οταν το Φεβρουάριο του 1980 εγινε στο Βελγιο μια συζήτηση μεταξύ Κ.Καστοριαδη και του Danniel Cohn-Bendit, ενώπιον εκατοντάδων ακροατων και επακολουθησε μια ζωηρή και μεστή συζήτηση.
Ακόμη να πω επιπρόσθετα οτι οταν διαβαζαμε στη δεκαετία του ΄80 Καστοριάδη, ειχαμε γοητευθεί με τίς ιδέες του π.χ. το βιβλίο
«Το επαναστατικό πρόβλημα σημερα» εκδόσεις ΒΕΡΓΟΣ 1976
οπως το ξανακοίταξα σήμερα, ειναι γεμάτο υπογραμμίσεις και σημειώσεις.
Αλλοτινοί καιροι……….
Απο τα πιο γνωστά του εργα βέβαια ειναι το «η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας» , «η γραφειοκρατική κοινωνία 1 2» κ.α.
21 Απριλίου, 2012 στις 3:02 μμ
δεξιος
Δεν ανέφερες το βιβλίο «Mπροστά στον πόλεμο» του 1981 όπου προβλέπει Γ΄παγκόσμιο πόλεμο και αναλύει γιατί είναι αδύνατη η εμφάνιση ενός μεταρρυθμιστού στη Σοβιετική Ένωση 4 χρόνια πριν την άνοδο του Γκορμπατσώφ.
Είναι υπόδειγμα αποτυχημένης πρόβλεψης.
21 Απριλίου, 2012 στις 3:19 μμ
Ενη
Δεξιέ,
Σ’ενα σημειωμα στα ΝΕΑ του Γεωργουσόπουλο (31/12/97) με την ειδηση του θανάτου του Καστοριάδη, αναφέρονται , αναμεσα σε άλλα, τα εξης:
Ο Τίτλος του αρθρου ειναι
«Ο τραγικος ουτοπιστής»
(…..) πίστεψε στην ουτοπία της διαρκους επανάστασης και στον Τρότσκι και τους γύρισε τις πλάτες (….) εβαλε στη θεωρητική του σφαίρα το διλημμα «σοσιαλισμος η βαρβαρότητα» πολέμησε αρθρογράφησε. Τα παράτησε η τον παράτησαν τα πράγματα. (….) για μια στιγμή κάτι ελαμψε με τον Μαη του ’68. Και ο Καστοριάδης ειδε τους μεθυσμένους αυτόνομους επαναστάτες νέους να επανδρώνουν τις επιτροπές που σχεδίασαν το Μααστριχτ και τη Συμφωνία του Σένγκεν. (….) ξεκίνησε λαικος καθηγητής και κατέληξε σοφός συζητητής στα σαλόνια των Αθηνων και των Παρισίων. Τον αγνοουν οι μάζες και τον επικαλουνται ως αλλοθι οι ματσωμένοι αριστεροί. Ο καλύτερος αναγνώστης του Πλάτωνος, αθεος, ασκητικός, αρνήθηκε το Βυζάντιο και ανακάλυψε τη δημοκρατία του Κλεισθένη.
Ενας τραγικός ουτοπιστής.»
21 Απριλίου, 2012 στις 4:50 μμ
elias
εξαιρετικό
21 Απριλίου, 2012 στις 5:12 μμ
vita2011
Η Καλύβα και βέβαια δεν ανακάλυψε τώρα τον Καστοριάδη. Εξαιρετική είναι και η συνέντευξη του που αναδημοσιεύτηκε εδώ:
(σωστά θυμήθηκα ότι την είχα διαβάσει στην καλύβα)
Κείμενα για αρχείο…
21 Απριλίου, 2012 στις 5:48 μμ
nikiplos
Δεξιέ, ουδείς τέλειος…
Απλά είχαν πάντα ένα θεματάκι οι ‘αριστεροί’ εν Ελλάδι με τις προβλέψεις και προφητείες που αν κρίνω από τη μονομανία τους αυτή πρέπει να κρατάει από πολυ παλιά… Μετά Χριστόν προφήτες να δεις που έχουν όλα τα πολιτικά στρατόπεδα… Η περιβόητη κρίση του 2008 έχει σε όλον τον κόσμο ένα σωρό που δήθεν την πρόβλεψαν… αυτή η πρόβλεψη τους καθιστά αυτοστιγμεί σοφούς στα μάτια των υπολοίπων… » Α’ αυτός ξέρεις είχε προβλέψει την κρίση»… όπως και την πτώση των πάλαι ποτέ Ανατολικών Χωρών, που όπως παραδέχτηκε κάποτε ο Κίσιγκερ τους έπιασε στον ύπνο, την είχαν τάχατες προβλέψει πολλοί σοφοί…
21 Απριλίου, 2012 στις 6:05 μμ
ιερεμίας
Πιστεύω οτι η ταμπακιέρα είναι:
Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.
και……
Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». -Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι
21 Απριλίου, 2012 στις 7:16 μμ
Πάνος
Είναι άλλο πράγμα η ανάλυση και η αποτίμηση και άλλο οι προφητείες για το μέλλον. Εδώ ο Κ. μιλάει για το παρελθόν και το παρόν και είναι πολύ ενδιαφέρον αν κάποιος μπορεί να αμφισβητήσει σοβαρά αυτά που λέει.
(Προσωπικά δεν συμφωνώ με την προσέγγιση του Κ, γιατί θεωρεί ως δεδομένα ανώτερη τη μορφή δημοκρατίας που υπήρξε στη Δύση, ενώ δεν ασχολείται καθόλου πχ με τις ιθαγενείς εμπειρίες του κοινοτισμού, οι οποίες είναι επίσης αξιοπρόσεχτες. Επίσης, παραγνωρίζει το γεγονός ότι η δημοκρατία στη Δύση συνοδεύτηκε είτε από την καταλήστευση του υπόλοιπου πλανήτη [αποικιοκρατία] είτε από την εξολόθρευση των ντόπιων [Αμερική]. Η συζήτηση λοιπόν πυροδοτείται από τον Κ, δεν τελειώνει…)
21 Απριλίου, 2012 στις 8:06 μμ
Ενη
«Επίσης, παραγνωρίζει το γεγονός ότι η δημοκρατία στη Δύση συνοδεύτηκε είτε από την καταλήστευση του υπόλοιπου πλανήτη [αποικιοκρατία] είτε από την εξολόθρευση των ντόπιων [Αμερική]. Η συζήτηση λοιπόν πυροδοτείται από τον Κ, δεν τελειώνει…»
Σωστά……..
«»
21 Απριλίου, 2012 στις 8:28 μμ
ιερεμίας
Απορώ που είναι οι προφητείες. Για τη νεώτερη περίοδο ξεκινάει απο τους κοτσαμπάσηδες και φθάνει μέχρι τους επιγόνους τους, τους πασοκοκράτες. Απλά δεν πρόλαβε το ΝΔΣΟΚ .
22 Απριλίου, 2012 στις 12:16 πμ
epekorinthia
Στο παρακάτω σχόλιο, έχει ήδη απαντήσει ο ΚΚ μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού. Είχε πει ΜΠΡΟΣΤΑ και όχι ΠΡΙΝ τον πόλεμο. Δεν ήταν μάντης…
Δεν ανέφερες το βιβλίο “Mπροστά στον πόλεμο” του 1981 όπου προβλέπει Γ΄παγκόσμιο πόλεμο και αναλύει γιατί είναι αδύνατη η εμφάνιση ενός μεταρρυθμιστού στη Σοβιετική Ένωση 4 χρόνια πριν την άνοδο του Γκορμπατσώφ.
Είναι υπόδειγμα αποτυχημένης πρόβλεψης.
30 Απριλίου, 2012 στις 7:43 μμ
Καστοριάδης για Νεοέλληνες « Τετρακτύς
[…] σε ποιον και πότε) όπως αναρτήθηκε στο ιστολόγιο “Η καλύβα ψηλά στο βουνό”. Εκεί θα δούμε την άποψη του φιλοσόφου για την ρίζα των […]