inno2.gif

Γράφει ο bioannis

Νομίζω δεν θα χρειαστεί κάποια μαλινόφσκια ανθρωπολογική έρευνα για να υποστηριχτεί η άποψη ότι η χρήση των ψυχότροπων ουσιών χάνεται στα βάθη της ανθρώπινης Ιστορίας και λίγο-πολύ αφορά όλες τις εκφάνσεις ανθρώπινων πολιτισμικών συνόλων, απ’ όλες τις ηπείρους. Οι πρώτες καταγεγραμμένες αναφορές μιλάνε για την Κίνα την Ινδία σε περιόδους πολύ πριν το 2.000 π.χ. Ο ίδιος ο Ηρόδοτος αναφέρεται στους Σκύθες και τους Αιγυπτίους και περιγράφει μάλιστα χρήση της κάνναβης με «ιδιαίτερα σπάταλους» τρόπους. Μαζεύονταν, λέει, μέσα σε ένα δωμάτιο και εισέπνεαν τους καπνούς του καιγόμενου φυτού. (http://www.druglibrary.org/schaffer/library/studies/cu/cu53.html).

Βέβαια θα πρέπει να τονιστεί εδώ, ότι η χρήση όποια ψυχότροπης ουσίας, από την οποιαδήποτε πολιτισμική οντότητα, ακολουθούσε σταθερούς κανόνες Ιεροτελεστίας και γινόταν πάντα μέσα σε ένα πλαίσιο θρησκευτικής/υπερβατικής κατάστασης.

Είναι επίσης σίγουρο, ότι οι θεωρίες που φιλοδοξούν να απαντήσουν στο ερώτημα «γιατί οι άνθρωποι κάνουν χρήση ουσιών που τους αλλάζουν την ψυχική διάθεση» είναι περισσότερες από τα ίδια τα ναρκωτικά. Ωστόσο, παραμερίζοντας τα επιβεβλημένα κοινωνικά και επιλεγμένα πολιτικά στερεότυπα, ο διαχωρισμός των ναρκωτικών δεν έχει κανένα απολύτως νόημα σε «μαλακά» και «σκληρά», αν δεν αναφέρεται στη βλάβη που προκαλεί η χρήση του. Ο διαχωρισμός που φαίνεται να έχει κάποιο νόημα, γιατί ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, είναι αυτός μεταξύ Ναρκωτικών και «Ναρκωτικών». Αν τα ναρκωτικά είναι συνδεδεμένα με την σωματική εξάρτηση (εθισμό) τα «ναρκωτικά» δεν είναι. Τουλάχιστον για τη χρήση της κάνναβης (με μέτρο βεβαίως, ή τουλάχιστον με το μέτρο του Βαμβακάρη…) η μόνη της επικινδυνότητα είναι …. η Αστυνομία.

Και εδώ αρχίζει ο παραλογισμός μιας κοινωνίας που για «δικούς της λόγους» κατατάσσει την χρήση ψυχότροπων ουσιών στη «δαιμονολαγνεία» και το κυνήγι μαγισσών. Πως γίνεται, για παράδειγμα, ουσίες όπως ο καφές και το τσιγάρο, παρά την εξαρτησιογόνο δράση και την τοξικότητά τους (πολύ μεγαλύτερες από την κάνναβη) να είναι το εθνικό μας σπορ και να διαφημίζονται με τον πιο προκλητικό τρόπο ? Πως γίνεται επικίνδυνα ψυχοφάρμακα, παρά την εξαρτησιογόνο δράση, την τοξικότητα και τις παρενέργειες τους (πολύ σοβαρότερες από την κάνναβη) να έχουν τόση μεγάλη διάδοση, ώστε να μπορεί ο καθείς να τα προμηθευτεί με μια (όχι απαραίτητη συχνά) απλή συνταγή.

Φαίνεται λοιπόν, ότι οι κρατικές επιλογές δεν γίνονται με κίνητρο τη φροντίδα για την υγεία (τουλάχιστον σωματική) των πολιτών, αλλά με «ετσιθελικό» τρόπο, εφαρμόζουν στερεότυπα το άγριο «κοινωνικό αντανακλαστικό» των «δυνατών» και των «υγιών», το μόνο «όπλο» που διαθέτουν, την Καταστολή. Και τα κίνητρα είναι άλλα ….

Είναι πλέον γενικά αποδεκτό, εμπειρικά από τα αποτελέσματα και επιστημονικά από πολλές και διαφορετικές έρευνες, ότι η καταστολή σχετικά με τα Ναρκωτικά δεν λύνει το πρόβλημα, είναι μέρος του προβλήματος. Γιατί αντί να περιορίζει τη χρήση επικίνδυνων ουσιών, την εξαπλώνει ολοένα και περισσότερο, μαζί με τα πιο ολέθρια αποτέλεσμά της, την κοινωνική περιθωριοποίηση, τον έλεγχο, την εξόντωση και συχνά τον θάνατο νέων ανθρώπων.

Σύμφωνα με στοιχεία από την τελευταία ετήσια έκθεση του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά (ΕΚΤΕΠΝ), το 2004 είχαμε πάνω από 250 νεκρούς (226 βεβαιωθέντες θάνατοι), περίπου 20.000 καταγεγραμμένους χρήστες ηρωίνης, 12.823 κατηγορούμενοι για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, 3.600 άτομα στις φυλακές οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το 40,6% των κρατουμένων σε όλες τις φυλακές της Ελλάδας, και από αυτούς η συντριπτική πλειοψηφία (91%) είναι έγκλειστοι για χρήση ουσιών !!! Στην Ελλάδα, οι συνδεόμενοι με τα ναρκωτικά θάνατοι αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 7% του συνόλου των θανάτων ατόμων ηλικίας 15-39 ετών, και είναι από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη των 25 (ΕΚΤΕΠΝ, 2006). Αν συγκρίνει κανείς αυτά τα στοιχεία με ανάλογα της δεκαετίας του ‘80 και ’90, οι καμπύλες αύξησης, φαίνονται προκλητικά συνεχώς … όρθιες. Είναι πραγματικά εγκληματική πολιτική η Καταστολή, γι’ αυτό και η Κοινωνία των Πολιτών, ο καθένας από εμάς πρέπει να αντιδράσει! Όπως και αντιδράει…

Η λύση λοιπόν φαίνεται ότι βρίσκεται στην κατεύθυνση της «αντιαπαγόρευσης», της αποποινικοποίησης της χρήσης όλων των Ναρκωτικών, που ταυτόχρονα δίνει έμφαση στην πρόληψη και στον έλεγχο των επιπτώσεων στον άνθρωπο, τη κοινωνία και την οικονομία.

Το πρώτο Σάββατο του Μαΐου γιορτάζεται κάθε χρόνο η Ημέρα Παγκόσμιας Δράσης για την αποποινικοποίηση της Κάνναβης, ως μια συμβολική διεκδίκηση για δίκαιες, ανθρώπινες και αποτελεσματικές πολιτικές περί «ναρκωτικών». Γιορτάζονται οι ατομικές ελευθερίες και το δικαίωμα σε πιο ανθρώπινες «αντιαπαγορευτικές» πολιτικές που δεν αντιμετωπίζουν την χρήση ή την εξάρτηση από ουσίες ως ποινικό αδίκημα, αλλά περιορίζουν τις βλάβες στον άνθρωπο και την κοινωνία, και ταυτόχρονα οδηγούν στην «απεξάρτηση του χρήστη» από το παράνομο εμπόριο, αποδυναμώνοντάς το !!

Στην Ελλάδα γίνεται και φέτος ένα διήμερο εκδηλώσεων στις 4 – 5 Μάη, (ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥΠΟΛΗ ΙΛΙΣΙΑ -είσοδος από Ουλ. Πάλμε) με την ελπίδα ότι η συμμετοχή όλων όσων υποστηρίζουν, ότι η χρήση ουσιών είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, υπαρκτό από τα βάθη της ιστορίας, ότι η κατανάλωση ουσιών εξ ορισμού δεν αποτελεί έγκλημα ή ποινικό αδίκημα, αλλά είναι ζήτημα αυτοδιάθεσης, προσωπικών επιλογών και ελευθεριών, να συμβάλλουν στη αναθεώρηση της Ελληνικής πολιτικής για τα Ναρκωτικά, προς την κατεύθυνση της μείωσης της βλάβης και την εξάλειψη του παράνομου εμπορίου ανθρώπινων πλασμάτων/ψυχών.

Για περισσότερες πληροφορίες στο «μέτωπο» των Ναρκωτικών, επισκεφτείτε:

http://www.elefsyna.org/

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το φεστιβάλ (protestival) δείτε! (αν και υπό κατασκευή…)

http://www.myspace.com/iliosporoi