Οι παλιότεροι θυμούνται πως όταν ο αείμνηστος Ανδρέας αισθανόταν στριμωγμένος πολιτικά (συνέβη και αυτό, μερικές φορές!) έβγαινε και έριχνε τη μπάλα στην εξέδρα, καταγγέλλοντας προς το νοήμον κοινό πως τα διάφορα σκοτεινά κέντρα (τα οποία ουδέποτε κατονόμασε ευθέως) απεργάζονται σκοτεινές συνομωσίες, εις βάρος της «Δημοκρατικής Παράταξης», δηλ. του ιδίου. Σε μια τέτοια περίπτωση είχε καταγγείλει τα «κεντροδεξιά σενάρια», υπονοώντας τον …Κώστα Σημίτη!
Χθες ο ΓΑΠ προσπάθησε να μιμηθεί τον αείμνηστο μπαμπά του, και προξένησε στο πανελλήνιο ανάμικτα συναισθήματα οίκτου και ιλαρότητας, καθώς μιλούσε με τεθλιμμένο ύφος για τη νέα συνομωσία του Κακού (με αιχμή το Βενιζέλο), που εξαπολύθηκε εναντίον του Καλού (του ιδίου, οφκόρς!). Είναι ο ίδιος άνθρωπος, τον οποίον προσπάθησαν λυσσωδώς (και επί πολύ χρόνο) να λανσάρουν ως αναδάσωση στο καμένο ΠΑΣΟΚ, ακριβώς εκείνοι τους οποίους σήμερα κατηγορεί ως «κέντρα συνομωσίας»!
39 Σχόλια
Comments feed for this article
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 8:23 πμ
anadelfos
Καλημέρα..
Και τότε και τώρα το ίδιο σενάριο αγαπητέ Πάνο..
Είδαμε όλοι την δεξιόστροφη πολιτική του Σημίτη να δικαιώνει τον Αντρέα, άσχετα αν για πολλούς είναι η μοναδική λύση μέσα σε ένα τόσο ασφυκτικό νομικό πλαίσιο της Ε.Ε.
Μπορεί Ο Αντρέας να δανειζόταν για τις παροχές και να έρχονται οι σωτήρες να λένε ….χρωστάμε τόσα ο καθένας κλπ.. αλλά ο κοσμάκης πήρε λεφτά, άσχετα αν το ξέχασε.. Και τι πάθαμε δηλαδή με το χρέος;
Όταν βγαίνει το ΒΗΜΑ πρωτοσέλιδο και φωνάζει σε ένα πρόεδρο του πασοκ
ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ… τι σημαίνει αυτό; Εκφράζει την λαϊκή βούληση;
Αστα να πάνε!
Ο Γιώργος δεν είναι καλός ομιλητής, κάνει εύκολα το σαρδάμ, ίσως δεν έχει άμεσα αντανακλαστικά, αλλά είχε ένα πρόγραμμα για ελαφρά στροφή προς αριστερά (το οποίο δεν συζητήθηκε βέβαια), θέλει συνεργασίες κομματικές με αριστερούς κλπ και αυτό δεν μπορεί να το καταπιεί το κατεστημένο..
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 9:07 πμ
Νίκος Σαραντάκος
Για τον Γιώργο, ανάδελφε, μόνο τα σαρδάμ ενοχλούν; Ότι
καταρράκωσε κάθε έννοια εσωκομματικής δημοκρατίας
δεν έχει σημασία; Ότι διέγραφε βουλευτές για ένα καπρίτσιο
χωρίς να συνεδριάσουν όργανα;
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 9:54 πμ
anadelfos
Πολύ δράμα Νίκο.. «Καταράκωσε κάθε έννοια …κλπ» Κόψε λίγο..
Δεν είναι έτσι. Δεν ξέρω για ποιούς λες αλλά τον Κουλούρη αν τον άφηνε θα το έτρωγε ο Πάγκαλος για πρωϊνό!
Το «ακατάλληλος – λίγος» κολλήθηκε στον ΓΑΠ χωρίς να υπάρχει κατά τη γνώμη μου ουσιαστικός λόγος. Άλλο αρχηγός των τηλεοπτικών παράθυρων και άλλο υπεύθυνη πολιτική που δεν δοκιμάστηκε.
Τα επίθετα που του κόλλησαν «Αμερικανάκι» , «παιδί της μαμάς» κλπ, θυμίζουν την Κανέλλη και τίποτα περισσότερο. Δυστυχώς η κοινωνία γουστάρει πολύ την ειρωνεία και το «αστείο», ακόμη και για τα πιο κρίσιμα και σοβαρά θέματα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, όταν περιορίζεται στο χιούμορ και στην σάτιρα, όμως δεν έμεινε εκεί στην περίπτωση του Γιώργου. Βοήθησε και ο ίδιος με σφάλματα αλλά άλλο το λάθος το αθέλητο και άλλο η ηθελημένη δεξιόστροφη πολιτική που ενώ άδικα του προσάπτουν, είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο…
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 10:01 πμ
σχολιαστης
Που μοιράζουν τα κόλυβα, να πάρουμε;
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 11:12 πμ
anadelfos
Δεν πέθανε ακόμη ρε σεις! Πάντως εάν τα τινάξει.. θα σας στείλω εγώ που έχω τις άκρες, από ένα σακουλάκι μια και σας ..πάω!
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 11:26 πμ
π2
Το πρόβλημα του Γιωργάκη είναι περισσότερο διαδικαστικό παρά ουσιαστικό ή, μάλλον, είναι διαδικαστικό επειδή το ουσιαστικό ήταν χαμένο από πριν. Εξηγούμαι:
Από το 2000, χονδρικά, οι ηγέτες και οι ηγετικές ομάδες των δύο μεγάλων κομμάτων είχαν πάψει να εκφράζουν σαφή, έντονα και συνεκτικά αιτήματα κάποιων κοινωνικών στρωμάτων, πράγμα που δεν είχε συμβεί από την μεταπολίτευση και μετά (με εξαίρεση την εποχή Μητσοτάκη). Καλά, κακά, δεξιά, προοδευτικά, μας άρεσαν, δεν μας άρεσαν είναι αδιάφορο· αυτό που έδινε ισχύ στις ηγεσίες ήταν ότι εξέφραζαν συλλογικά αιτήματα. Ο Καραμανλής εξέφραζε την προδικτατορική τάξη πραγμάτων, τη θέληση για ανάπτυξη υπό κρατική προστασία, με τη σημαντική προσθήκη του αιτήματος ευρύτερων στρωμάτων για ομαλοποίηση των πολιτικών θεσμών. Ο Παπανδρέου senior εξέφραζε το αίτημα για συμμετοχή ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων στην πίτα της εξουσίας και του χρήματος, με την καλή και την κακή έννοια. Ο Σημίτης την ανάγκη για ένα στοιχειώδες δημοσιονομικό νοικοκύρεμα, μια καραμανλική σχεδόν εμμονή στο ανήκομεν εις την Δύσιν, σε συνδυασμό με την διαίσθηση μεγάλων και μικρών τζακιών ότι ο ξέφρενος πλουτισμός υπό κρατική προστασία και πατρωνεία μπορούσε κάλλιστα να επιτευχθεί και με ένα κόμμα που λεγόταν σοσιαλιστικό.
Μετά το 2000, δεν βλέπω κανένα σαφές νέο αίτημα. Ο Καραμανλής κέρδισε την εξουσία, με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, αποκλειστικά με την πολιτική του ώριμου φρούτου. Πέρα από την πρωτογενή πείνα στελεχών και οπαδών για εξουσία και βόλεμα (τώρα ήρθε η σειρά των δικών μας παιδιών) δεν εξέφρασε και δεν εκφράζει τίποτε. Το μετασημιτικό ΠΑΣΟΚ επίσης δεν εκφράζει τίποτε συγκεκριμένο, εκτός κι αν θεωρηθεί πολιτικός λόγος μια ρητορεία που ταιριάζει σε ΜΚΟ ίσως αλλά όχι σε κόμμα εξουσίας.
Σε τέτοιες συνθήκες έλλειψης πραγματικής έκφρασης κοινωνικών αιτημάτων, το μόνο που παίζει ρόλο είναι η διαχείριση της εικόνας. Ο Καραμανλής ήταν καλός μαθητής. Του έλεγαν θα κάνεις τα χεράκια έτσι, τα έκανε. Του έλεγαν θα κάνεις τον ήπιο και σοβαρό, τον έκανε. Έπεισε αρκετούς ψηφοφόρους ότι, όσο μαντάρα και αν τα έκανε η κυβέρνησή του, αυτός, ο σοβαρός και συγκροτημένος, ξέρει τι χρειάζεται. Ένας πρωθυπουργός τελείως απών έπεισε ότι διοικεί στιβαρά. Ο ΓΑΠ, αντίθετα, είχε την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να τα καταφέρει χωρίς να ακολουθήσει τυφλά τις οδηγίες των επικοινωνιολόγων. Το αποτέλεσμα ήταν ότι κλήθηκε να παίζει έναν ρόλο με κακογραμμένο σενάριο-αχταρμά, στον οποίο, επιπλέον, ήταν λάθος το κάστινγκ και πλημμελής η προετοιμασία του ηθοποιού.
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 11:38 πμ
Γιώργας
Θυμάμαι την εποχή που έγινε ο ΓΑΠ πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με το περίφημο σύνθημα «Γιώργο προχώρα, άλλαξέ τα όλα». Θα έφερνε και στο χωριό μας την «συμμετοχική δημοκρατία», όπου τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ, θα αποφάσιζαν για το παραμικρό. Δυό-τρείς μήνες αργότερα με το σχέδιο ΑΝΑΝ για το οποίο είχαν ξεσηκωθεί όλες οι οργανώσεις, τα μέλη, οι φίλοι, και οι εχθροί του ΠΑΣΟΚ, ο ΓΑΠ μας έδειξε πού ακριβώς την έχει γραμμένη την συμμετοχική δημοκρατία.
Δέν μας χρειάζεται ο Πρετεντέρης για να βγάλουμε συμπεράσματα.
Οσο για τον Βενιζέλο η γνώμη μου είναι οτι είναι άφταστος στο να λέει εξυπνάδες, και μπορεί με αυτές να καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές αν του δοθεί η ευκαιρία, αλλα τίποτε παραπάνω.
Το αστείο με τους ΠΑΣΟΚους είναι οτι ενώ διαχειρίστηκαν τον καπιταλισμό επι εικοσαετία, πολλοί απο αυτούς το βράδυ στον ύπνο τους βλέπουν οτι φέρνουν τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα καβάλα στο άλογο (μερικοί το βλέπουν και στον ξύπνιο τους).
Και τώρα ανακάλυψαν οτι ήρθανε κάτι χοντροί δεξιοί πράκτορες του ιμπεριαλισμού που τους έβαλε ο Λαμπράκης και ο Βαρδινογιννης για να αλώσουν την σοσιαλιστική παράταξη.
Κοιμήσου άστρο της αυγής
κοιμήσου νιό φεγγάρι ….
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 2:38 μμ
nik-athenian
Στα περισσότερα ελληνικά βλογς τις μέρες αυτές, οι πάντες γράφουν ποστς και σχόλια για το πόσο σκατάδες είναι όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί και πολιτικές εκτός από αυτή που υποστηρίζουν οι ίδιοι. Πόσο ανίκανοι είναι όλοι οι άλλοι εκτός από μερικούς μόνο που συμπαθούμε εμείς.
Είναι δυνατόν με τόσους συνδυασμούς εχθρότητας να ξεπηδήσει κάτι θετικό;
Να ξεπηδήσει μια συμφωνία, μια συναίνεση, που θα μας πάει ένα βήμα μπροστά;
Αραιά και που σε κάποια, θα δεις μια νότα αισιοδοξίας για κάτι, για μια ατομική ή ομαδική προσπάθεια που γίνεται κάπου στη χώρα μας.
Λέμε για τον τρόμο των μίντια, αλλά και η δικιά μας η μαυρίλα δεν πάει πίσω.
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:03 μμ
m13
ε δε νομίζω η ιστορία να επαναληφθεί στην παρούσα φάση.
το ΠΑΣΟΚ θα παρακμάσει. Μέχρι τέλους.
και αυτό δεν έχει ξαναγίνει.
(nik-athenian, εγώ λέω πως ΟΛΟΙ τους είναι σκατιάδες. Εκτός από τους εξειδικευμένους επιστήμονες που δουλεύουν πάνω σε αυτό που σπούδασαν…αλλά και πάλι, έχω επιφυλάξεις…ποιον άραγε δε δύναται να διαφθείρει η εξουσία;)
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:12 μμ
Νοσφεράτος
»το ΠΑΣΟΚ θα παρακμάσει. Μέχρι τέλους.
και αυτό δεν έχει ξαναγίνει.»
Ενώ η Νου Δου ,το Λαοκ.λ.π θα συνεχιζουν να ακμαζουν και μαζι τους και η χωρα
αυτό επίσης δεν έχει ξαναγίνει.
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:15 μμ
pascal
Δεν είδαμε ακόμα τίποτα.
Θα τα δούμε όλα πιο χύμα και τσουβαλάτα αν βγει ο Μπένι αρχηγός και μετά από δυο χρονάκια προτείνει για πρόεδρο δημοκρατίας τον Σημίτη και η ΝουΔού τον Παπούλια.
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:18 μμ
Νοσφεράτος
η ΝΔ μπορει να προτεινει τονΔημαρχο Ζαχαρως .
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:18 μμ
anlu
…και τι φάρσα…
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:19 μμ
pascal
Μπα.
Αυτός είναι καμένο χαρτί
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:50 μμ
Παπούλης
Ρε Πδύε
ό,τι έχω με βάσανο χωρέσει στο μυαλό μου και ψάχνω τρόπο να το βγάλω στο πληκτρολόγιο έρχεσαι εσύ , τσούπ , και το ξεφουρνίζεις με μια άνεση ταχυδακτυλουργού …. έτσι εξαφάνισες και το χρυσό ρολόι…..
Δυό παρατηρήσεις :
1) Στο ασφυκτικό πλαίσιο των κανονισμών και συμφωνιών στην Ε.Ε. κανένας ΓΑΠ ή ΚΑΚ ή Ευάγγελος δεν έχει περιθώριο ελιγμών , πέραν αυτών που θα επιτρέψει η ιθύνουσα κάστα για να επιβεβαιώνεται η δημοκρατικότητα του πολιτεύματος και να κατοχυρώνεται το κοινωνικά αποδεκτό του υπάρχοντος συστήματος . Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται τις δραματικές δηλώσεις του Ανδρέα όταν και πάλι πρωθυπουργος ( 94 ) επέστρεψε από σύνοδο της Ε.Ε. και μίλησε για τα ελάχιστα πλέον περιθώρια άσκησης εθνικής πολιτικής , το έλλειμα ανεξαρτησίας κτλ.
2) Κατά τη πρώτη περίοδο του ΠΑΣΟΚ 81-89 υπήρχε σοβαρό έλλειμα στη διανομή του εισοδήματος και του πλούτου και αντίστοιχες κοινωνικές προσδοκίες που έπρεπε να απαντηθούν … παράλληλα ζούσαμε ακόμα σε ένα διπολικό κόσμο όπου τα δυτικά κράτη έπρπε να επιβεβαιώνουν το άλλοθι της αστικής δημοκρατίας με παροχές και κοινωνική μέριμνα.
Ο Αντρεύς έπαιξε σε αυτό το ταμπλό και επωφελήθηκε , δημιουργώντας παράλληλα μια νέα κάστα ανταγωνιστική στα μαστόδοντα. Έτσι φτάσαμε στο 89 και τα περαιτέρω καραγκιοζιλίκια . Η περίοδος Μητσοτάκη συνέπεσε με τα «δραματικά γεγονότα» στο ανατολικό μπλόκ και τη συντριβή του διπολισμού , για τα οποία ακόμα μαγειρεύονται οι σχετικές εμβριθείς μελέτες του ΚΜΕ κατά την σ. Γκιουλέκα. ….. μετά από αυτά δρόμος επιστροφής δεν υπήρχε . Παρά τις απέλπιδες εκτινάξεις αποφυγής από τον Αντρέα και ωρισμένους υποψιασμένους ( που αντιλαμβάνονταν ότι θα έχαναν στη πορεία την εκλογική τους πελατεία ) , το ΠΑΣΟΚ συντεταγμένο πήρε το δρόμο του Σημιτισμού…. και βέβαια προκειμένου να ανανεωθεί η δυνατότητα του κουνήματος να πείσει και πάλι το 2004 προσεφέρθη η προεδρία στο ΓΑΠ με τα suede shoes . Οι προσδοκίες διεψεύσθησαν δις και επιβεβαιώθηκε ότι τα shoes ήτανε blue (Αθάνατε Έλβις).
Όμως όποιος άκουσε χθές τις εκτιμήσεις του Γιάννη Λούλη καταλαβαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μπροστά του μια ευκαιρία να ασκήσει «υπεύθυνη» αντιπολίτευση και να επιχειρήσει πάλι να στοχεύσει την εξουσία . Ο Βαγγέλης θα αποτελέσει το πολιορκητικό κριό κατά πως φαίνεται και το ΠΑΣΟΚ θα προσχωρήσει σε ακόμα πιό «φιλελεύθερες» θέσεις.
Το διακύβευμα δεν βρίσκεται εκεί , αλλά στο κατά πόσο η αριστερά θα μπορέσει να πακτώσει και να επεκτείνει στη συνέχεια το πλεονέκτημα που απέκτησε σε αυτές τις εκλογές
Θα δούμε
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 4:01 μμ
Swell
Γειά σου Πάνε,
Θα σε δούμε την Πέμπτη;
http://www.swell-swell.blogspot.com/2007/09/blog-post_6479.html
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 4:23 μμ
parisbrouzos
Πάντως για το ΠΑΣΟΚ είτε με ΓΑΠ είτε με Βενιζέλο ισχύει αυτή τη στιγμή το «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 4:40 μμ
Πόντος και Αριστερά
Οι μετεκλογικές εξελίξεις στο Πασόκ έχουν μεγάλη σημασία για την κοινωνία μας. Γιατί, καλώς ή κακώς, η παρουσία ενός δεύτερου μεγάλου ανταγωνιστικού κόμματος εξουσίας, δημιουργεί κάποιους φραγμούς στην κυβέρνηση.
Ο διπολισμός είναι προτιμότερος από την απόλυτη κυριαρχία του ενός! Όμως, πολλά είναι αυτά που προκαλούν τη θυμηδία των πολιτών….
Και ένα απ’ αυτά σχετίζεται μ’ όλον αυτόν το σημιτικό εσμό, που αφού επεξεργάστηκε -τέσσερα χρόνια πριν- τις απαράδεκτες διαδικασίες παράδοσης της εξουσίας στον Γιώργο Παπανδρέου, σήμερα στοιχίζεται πίσω από τον Ευάγγελο Βενιζέλο ως προδομένη σύζυγος!
Εκείνη την εποχή της χρισμοδότησης ήταν σα να βρισκόμασταν σε φεουδαρχικό κράτος του Μεσαίωνα. Όταν παραβιάστηκε κάθε κανόνας και αυτού του αστικού τρόπου διαχείρισης!
Και ο Βενιζέλος φυσικά άριστα ποιεί!!!
Όντας ένας ισχυρός παράγοντας του Πασόκ, χωρίς όμως σοβαρό σωκομματικό μηχανισμό λογικό είναι να στηριχθεί αυτήν τη μεταβατική εποχή σ’ όποιον του προσφέρει ”γη και ύδωρ” ή πιο τυπικά “χείρα βοηθείας“!
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 5:06 μμ
Πάνος
Swell,
μερσί για την πρόσκληση. Εξέφρασα και τον προβληματισμό μου.
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 5:08 μμ
Παπούλης
Το τελευταίο Πόντιε να το αντιστρέψεις
Συνήθως οι πολιτικοί είναι που προσφέρουν «γήν και ύδωρ» στους μεγαλοεκδοτοεργολάβους , που προτίθενται βέβαια να κατάσχουν από τη δική μας τσέπη.
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 7:41 μμ
π2
Παπούλη, μία παρατήρηση στην πρώτη δική σου (και μερσί once more):
Δεν έχω ακόμη πειστεί ότι το ασφυκτικό πλαίσιο κανονισμών της Ε.Ε. (που είναι απολύτως υπαρκτό) είναι πραγματική τροχοπέδη για την έλλειψη ουσιαστικού πολιτικού περιεχομένου στην ελληνική κομματική σκηνή ή απλώς μια βολική δικαιολογία των Ελλήνων πολιτικών. Καταλαβαίνω φυσικά ότι σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού ριζικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομική οργάνωση είναι εξαιρετικά δύσκολες (όταν δεν συντρέχουν τελείως ειδικές συνθήκες τύπου Τσάβεζ με λεφτά πετρελαίου). Αυτό όμως δεν θα εμπόδιζε ένα κόμμα με πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο να κάνει δύο πράγματα. Πρώτον, να διακόψει τον φαύλο κύκλο της πελατειακής οικονομίας που έχουμε εδώ. Το οικονομικό πρότυπο στην Ελλάδα δεν είναι ένας ορθολογικός επιθετικός καπιταλισμός, αλλά οι ΠΑΕ: ιδιωτική οικονομία με κρατική εξασφάλιση ότι βρέξει χιονίσει ο έχων τις κατάλληλες άκρες θα αυγατίσει τα λεφτά του. Δεύτερον, να επαναφέρει την πρωτοκαθεδρία της πολιτικής, όχι σοσιαλδημοκρατικοποιώντας τις δομές της οικονομίας (πράγμα αδύνατο στη σημερινή Ε.Ε. και, ούτως ή άλλως, όχι κατανάγκην επιθυμητό), αλλά χτίζοντας αναχώματα στην παμφάγο λογική της οικονομικής σφαίρας (του τύπου, στην επιχείρησή σας κάντε ό,τι θέλετε, αλλά στην παραλία δεν θα βάλετε χέρι, γιατί έτσι αποφασίσαμε, τελεία και παύλα).
Να το πω αλλιώς. Δεν νομίζω πως δικαιούνται οι πολιτικοί με καλές προθέσεις να κρύβονται πίσω από τον μπαμπούλα του κακού συστήματος και των καταραμένων Βρυξελλών.
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 7:49 μμ
Παπούλης
Π2
θα συμφωνήσω στη παρατήρηση σου λέγοντας όμως ότι παρόλα αυτά τα υπάρχοντα πλαίσια είναι πλέον ασφυκτικά.
Είναι αδύνατο να ασκηθεί υπεύθυνη πολιτική με αριστερές κραυγές τύπου ΚΚΕ , είναι αδύνατον να αγνοηθεί σήμερα ο διεθνής παράγων και ο καταμερισμός εργασίας που προωθείται , αλλά πρέπει ( και δεν γνωρίζω πώς ) να σταματήσουμε κάποτε να δίνουμε μάχες οπισθοφυλακής και εδώ τα περιβαλλοντικά προβλήματα και η αναδιάταξη και αναδιανομή του προιόντος , η πρόωθηση και εφαρμογή κάποιων κανόνων εξορθολογισμού του συστήματος μπορούν να είναι η βάση αναστροφής.
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 7:53 μμ
Νοσφεράτος
Π2 …το νεοελληνικό κρατικό μορφωμα που στηριζεται στην -κατα παραδοση – περιφρονηση καθε εννοιας δημοσιου χωρου (ειτε με την εννοια του χωρου (πλατειες παραλίες , δαση κ.λ.π.) ειτε με την εννοια του Κοινου Αγαθου (π.χ στοιχειωδεις κανονες Δημοκρατιας , Κρατους δικαιου κ.λ.π)
-συναντιεται σημερα ,κατα παραδοξο τροπο -οχι με την νεωτερική Ευρωπαικη παραδοση –
αλλά , υπερπηδώντας ενα σταδιο αναπτυξης ,
με την πρωτοπορια μιας μεταμοντερνας Αμερικάνικης ιδιωτικοποιησης των παντων (με την εννοια της ιδιοποιησης καθε Δημοσιου χωρου και λόγου) και με τον Καπιταλισμό της Καταστροφής …
Ετσι , μπορυμε ως Ελληνες να ειμαστε Υπερηφανοι…
Βρισκομαστε πλαι στην Παγκοσμια Πρωτοπορια.
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 7:54 μμ
Παπούλης
…. θα μας προσλάβουν στη Blackwater ;;;;;
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 7:56 μμ
Νοσφεράτος
Σιγουρα …
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 7:59 μμ
π2
Παπούλη, καλά, εννοείται πως δεν μιλούσα για το ΚΚΕ. 🙂
Συμφωνώ και επαυξάνω για την ανεπάρκεια των μαχών οπισθοφυλακής.
Νοσφεράτε, στην υπερπήδηση ήμασταν καλοί από εποχής Τσικλητήρα. Αλλά δεν πρόκειται νομίζω για συνειδητή επιλογή νεοφιλελεύθερου τύπου αλλά για αρπαχτή παλαιοβαλκανικής υφής.
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 8:07 μμ
Παπούλης
… και μάλιστα άνευ φοράς
19 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 8:12 μμ
Νοσφεράτος
Συμφωνουμε …το αποτλεσμα ειναι παντως το ιδιο… Οπως με την Πατουλιδου ,,εστω κατα λαθος το πήραμε το κύπελο .
20 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 1:14 μμ
N.Ago
Παιδί μου…τα σκάτωσες, θα του έλεγε ο Ανδρέας!
20 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 1:20 μμ
Πόντος και Αριστερά
π2,
είμαστε το μόνο έθνος-κράτος στην Ευρώπη που δημιουργήθηκε στο γεωγραφικό σημείο εκείνο που δεν υπήρχαν καθόλου αστοί και διανοούμενοι. (+αρκετά άλλα)
Μάλλον η διάγνωση θα έλεγε: «Ανωμαλία στο γενετικό υλικό του κράτους μας……..»
Μ-π
20 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 1:47 μμ
Πάνος
Μ-π,
υπήρχαν ΚΑΙ αστοί ΚΑΙ διανοούμενοι στα ιδρυτικά του κράτους μας. Εισαγόμενοι, βεβαίως, εξ ανατολών. Οι οποίοι τους πρόκοψαν τους Μωραϊτες και τους Ρουμελιώτες…
20 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 1:57 μμ
Πόντος και Αριστερά
Δεν υπήρχαν τέτοια στρώματα που θα μπορούσαν να επανδρώσουν ένα αστικό κράτος… Και όταν οι «ετερόχθονες» έγιναν πολλοί, εμφανίστηκε το «κίνημα των αυτοχθόνων» (του Μακρυγιάννη συμπεριλαμβανομένου) και «καθάρισε».
Την κρίσιμη εκείνη εποχή, η επανεπιβεβαίωση της πολιτικής κυριαρχίας των παλιών τζακιών (κοτζαμπάσηδες και προεσστοί) -που συμβολικά θα εκφραστεί με τη δολοφονία του Καποδίστρια- θα βασιστεί στη συγκεκριμένη κοινωνική διάρθρωση του ελεύθερου κρατιδίου.
Το ζήτημα δεν είναι τοπικιστικό φυσικά… και ούτε εγώ το προσεγγίζω έτσι.. αλλοίμονο!!!!!
Μ-π
20 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 2:01 μμ
Πόντος και Αριστερά
…και για να μην παρεξηγηθώ για τοπικιστικούς λόγους επεξηγώ:
Σε οποιοδήποτε μέρος της περιφέρειας του τότε ελληνικού κόσμου δημιουργούνταν το εθνικό κράτος, είτε στον Πόντο, είτε στην Κρήτη, ετε στην Κύπρο, θα υπήρχαν τα ίδια δομικά προβλήματα!
Μ-π
23 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 11:34 πμ
Νοσφεράτος
Mia αποτιμηση της Ιστοριας της Ιστοριας απο τον Ιο
http://www.iospress.gr/ios2007/ios20070923.htm
24 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 9:09 πμ
Πόντος και Αριστερά
Ο «Ιός» σύντροφε Νοσφεράτο, είναι ένας από τους υπεύθυνους που ένα σύνολο υπαρκτών θεμάτων έχουν παραδωθεί στην ακροδεξιά.
Είναι ένας απ’ αυτούς που -όπως λέγαμε παλιά- «αλείβουν βούτυρο στο ψωμί της».
Έτσι, στο ζήτημα του περιβόητου πλέον βιβλίου, για τον «Ιό» υπάρχει μόνο το σχήμα:
Εθνικόφρονες-πατριδοκάπηλοι-ακροδεξιοί, από τη μια και
επιστήμονες αντικειμενικοί ιστορικοί, απ’ την άλλη.
Η αριστερή κριτική που ασκήθηκε ουδόλως τον ενδιέφερε. Ακύρωνε το διϊστικό του μοντέλο βλέπεις!
Όσο για την προσφυγική κριτική;
Γι αυτήν είχε τοποθετηθεί εδώ και πολλά χρόνια: Η Μικρά Ασία ήταν το Βιετνάμ των Ελλήνων….
Κατάλαβες βιετναμέζε Νοσφεράτε;;;;;;;;;;;;
Μ-π
24 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 9:20 πμ
Πόντος και Αριστερά
Το ότι δεν θα κλείσουν οι κύκλοι και δεν θα μπορέσουμε να ηρεμήσουμε μ’ όλους αυτούς τους επιγόνους των ρατσιστών αντιπροσφύγων (βλέπε: Γεώργιος Βλάχος, Ιωάννης Μεταξάς κ.ά.) φαίνεται από το παρακάτω απόσπασμα του «Ιού» από το κείμενο που προτείνεις:
«Πέντε μέρες πριν από τις εκλογές, το «Εθνος» ανέδειξε σε πρωτοσέλιδο κύριο θέμα το «εθνικό φάλτσο» του νέου εγχειριδίου της Γ’ Λυκείου. Μεταξύ άλλων, το βιβλίο κατηγορείται ότι κάνει λόγο για αγριότητες (και) του ελληνικού στρατού στη Μικρασία, ότι δεν αναφέρει τη «γενοκτονία» των Ποντίων (που -ειρήσθω εν παρόδω- έχει «αναγνωριστεί» από τη Βουλή, όχι όμως κι από την επιστημονική κοινότητα των ελλήνων ιστορικών)………»
————————————–
Στο μπλογκ μας το σχολιάσαμε ως εξής:
«Η ομάδα του “Ιού” εντάσσεται σ’ όλο αυτό το χώρο της αναθεώρησης, που δομικά παραπέμπει στους ΦΙΛΟΝΑΖΙ αναθεωρητές της Ευρώπης.
Ξαναζωντανεύουν το παλιό αντιπροσφυγικό μένος του Λαϊκού Κόμματος και του Παλατιού και φαίνεται να μη συγχωρούν τις προσφυγικές οργανώσεις γιατί τόλμησαν να μιλήσουν για την τραγική τους ιστορική εμπειρία και να απαιτήσουν την ενσωμάτωση της εμπειρίας αυτής στην ευρύτερη ελληνική.
Και είναι τέτοιο το μένος τους που -προσπαθώντας να αποκαθάρουν τον τουρκικό εθνικισμό για τα εγκλήματά του- συμπλέουν με το τουρκικό Υπ.Εξ. (πού έχει την ίδια γνώμη μ’ αυτούς)
Εμείς τη αναβίωση του αντιμικρασιατικού και αντιπροσφυγικού ρατσισμού δε θα την αφησουμε να περάσει έτσι! … πόσο μάλλον που επιτρέπει την παραδοσιακή αντιλαϊκή Δεξιά -που για μας είναι συνένοχος της Γενοκτονίας μαζί με τον τουρκικό εθνικισμό- να απενοχοποιηθεί και να παρουσιάζεται ως υποστηρικτής των δικαιωμάτων του Λαού.
Ίσως το τελευταίο στις μέρες μας νάναι και το μεγαλύτερο “έγκλημα”: Να αλείφει κάποιος βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς!!!!!
Προς το παρόν δείτε το αφιέρωμά μας για τον “Ιό”.
Το σύνθημα “ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΔΕΝ ΞΟΦΛΗΣΑΜΕ” δεν παραπέμπει μόνο στην εξουσία και στην ακροδεξιά, αλλά και σε ομάδες τύπου “Ιού”
Ως συμπλήρωμα σας προτείνουμε και το κείμενο: Η εκδίκηση των “αυτοχθόνων”
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/01/23/autohthones/#more-48 «.
24 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 12:23 μμ
π2
Δεν υπάρχει πιο κουραστικό είδος επιχειρημάτων από τις εμμονικές υπερβολές καλοπροαίρετων ανθρώπων.
Καλοί μου αριστεροπόντιοι, νισάφι. Από τη μια σας φταίει το μανιχαϊστικό μοντέλο του Ιού, από την άλλη:
.
Δεν αντέχω να συζητήσω άλλο για το μπιπ βιβλίο. Αλλά τόσο δύσκολο είναι να καταλάβετε ότι το 80% των ανθρώπων που διαφωνούν μαζί σας δεν συμπαθούν το βιβλίο, απλώς είναι βαθύτατα πεπεισμένοι πως τα όποια ελαττώματα, λάθη, κακοπροαίρετα κόλπα κλπ. κλπ. του βιβλίου βαραίνουν λιγότερο από τις αλαλαγές του Ψωμιάδη «Δεν θα διδαχτούν τα παιδιά μου διαφορετική ιστορία από εκείνη που διδάχτηκα εγώ»;
Πιστεύετε στ’ αλήθεια ότι το μείζον πρόβλημα σήμερα είναι ο «αντιπροσφυγικός αναθεωρητισμός»; Πιστεύετε στ’ αλήθεια ότι υπάρχει «αντιπροσφυγικό μένος» στη σημερινή Ελλάδα;
24 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 12:34 μμ
Πάνος
π2,
με πρόλαβες! Προσυπογράφω.
24 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 1:44 μμ
Πόντος και Αριστερά
π2,
νομίζω ότι μας παρεξήγησες.
Η όλη παρέμβαση αφορούσε τον αναθεωρητισμό και μόνο:
-που υπάρχει σε μια συγκεκριμένη και μικρή μερίδα, η οποία έχει «νεκρατζοποιήσει» το συγκεκριμένο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας και
-που επιτρέπει την ακροδεξιά να γίνεται τιμητής.
Εάν δεν «υπάρχει “αντιπροσφυγικό μένος” στη σημερινή Ελλάδα», τότε πρόκειται περί απύθμενης βλακείας!
Μ-π