Papageorgopoulos&#8217; gardens

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 10:46 πμ

Ας βοηθήσω το φιλοθεάμων κοινό.

Στις πρώτες 2 φωτο, φαίνεται μια κατασκευή, που σκοπό έχει να χρησιμεύσει ως στήριγμα αναρριχόμενων φυτών. Λογικά την άνοιξη θα είναι σε πλήρη ανάπτυξη.

Στην 3η και 4η φωτο, φαίνεται το εξωτερικό του κήπου των ρόδων,που όταν τράβηξε ο καλιτέχνης τις φωτογραφίες ήταν κλειστός γιατί διαμορφώνεται ένας καλαίσθητος παιδότοπος. Οταν λειτουργήσει κανονικά, ας του ασκηθεί κριτική.

Η 5η φωτο έχει την τιμή να είναι ένα γηπεδάκι τενις. Η περίφραξη απαραίτητη για να μη λακάει το μπαλάκι.

Η 6η είναι απέναντι απο τον καταράκτη, η επικάλυψη είναι ξύλινη και προσφέρει σκια χωρίς να κλείνει το φως.

Η 7η δείχνει μια πρόταση για να προστατευθεί ένα υφιστάμενο δένδρο

και η 8η ασχολίαστη.

Tyler Durden

πιο κακόγουστη ανάπλαση από αυτή και του Λευκού Πύργου δεν έχω ξαναδεί, ούτε μπορούσα να φανταστώ. Τέτοια κυριαρχία τσιμέντου, αντιμετώπιση της βλάστησης ως αναλώσιμης (σιγά μην ανατυχθούν τα δέντρα σε μικρά τεράγωνα τσιμέντα, θα ξεραίνοντα ανά 3-4 χρόνια και θα αντικαθίστανται).

Επίσης κίνδυνοι πολλοί για ατύχημα, πχ οι τρόποι που δήθεν κάλυψαν τους μώλους (αντί να τους βγάλουν πιο πάνω δίπλα σε ποδηλατόδρομο, οι κακόγουστες πισίνες για ευχές, τα επικίνδυνα μονοπατάκια στις λίμνες με τα νούφαρα (αντί για τοξωτά γεφύρια).

Οσο για τον Λευκό πύργο, κι εκεί το τσιμέντο όχι μόνο κατάκλυσε τον τόπο, αλλά «φυτρώνει» κιόλας με τα απερίγραπτα αντιαρματικά έργα που έκανε εκεί και τις δημόσιες τουαλέτες. Πραγματικά πρέπει να είναι πολύ θρασύς ο ατσαλάκωτος για να πει δημόσια ότι έχει αυξήσει το πράσινο της πόλης

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 11:22 πμ

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 11:57 πμ

σχολιαστή,

μερσί για τη βοήθεια, αλλά…

Στις δύο πρώτες φωτό φαίνεται ένα κοτετσόρυρμα. Όταν θα μεγαλώσει ο κισσός, θα φαίνεται ένα κοτετσόσυρμα καλυμένο με πρασινάδα. Η απορία μου παραμένει: τι στο διάολο χρησιμεύει ένα τέτοιο κατασκεύασμα στην παραλία – εκτός από το να κόβει τη θέα;

Στην τρίτη και τέταρτη ΔΕΝ κριτικάρουμε το εντός. Κριτικάρουμε την περίφραξη, η οποία θυμίζει το κλουβί του Κινγκ- Κόνγκ – και η οποία δεν είχε κανένα λόγο (πέρα από τη ζούρλα των αρχιτεκτόνων) να υπάρχει και να καταπιέζει έτσι βάναυσα το μάτι!

Η περίφραξη στο γηπεδάκι τένις θα μπορούσε (όφειλε!) να είναι περισσότερο καλαίσθητη. Έτσι, είναι μαύρα χάλια!

(άσε που παρατήρησα στα γηπεδάκια στάσιμα ύδατα – κάτι που σημαίνει κακή κατασκευή…)

Στην έκτη, η επικάλυψη (σε ύψος πάνω από 6 μέτρα) είναι ξύλινη – αλλά οι κολώνες είναι καρα-μεταλλικές και άκρως αντιαισθητικές. Αν δε μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ξύλο, ας έλειπε!

Επιπλέον, στον κήπο του νερού, πάει το τσιμέντο σύννεφο – χώρια που το τελικό αποτέλεσμα είναι (επιεικώς…) τσουρούτικο.

Τέλος, γιατί ασχολίαστη η 8η φωτογραφία; Ίσα ίσα ΠΡΕΠΕΙ να σχολιαστεί, γιατί με αυτό το άκρως ακαλαίσθητο φραπεδοτσιμέντο (ή όπως το λένε) έχουν κατασκευαστεί πολλές δεκάδες μέτρα μάντρες και «καθίσματα» – ο θεός να τα κάνει! Και είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα από τα χειρότερα στοιχεία των πάρκων!

Με λίγα λόγια, αν κάποιος μου πρότεινε να διαμορφώσει με αυτή την αισθητική την παραλία και έπρεπε να πάρω εγώ την απόφαση, θα τον έστελνα απο κει πούρθε, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ίσως επειδή είμαι από χωριό και δεν καταλαβαίνω πολλά από «αισθητική αστικού τοπίου»… 😉

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:33 μμ

Τι λες ορέ μπύρο μ’.

viosakis

Δεν σας τα’ λεγα?
Αφου αμειβονται με το κυβικο,οσο περρισοτερο τσιμεντο πεσει,τοσο ποιο μεγαλες αμειβες εισπρατουν,ολοι ,ως συνενοχοι στο εγκλημα.
Πανο και Φιλοι καλυβιστες, μονο η ανατροπη τους και η καταδικη/υποβαθμιση τους σε κλητηρες, θα επαναφερει στον κοσμο την χαμενη αισθηση του δικαιου…

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:53 μμ

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:39 μμ

viosakis, χαίρομαι που είσαι τόσο σίγουρος και τσεκουράτος. Θα έχεις στο μυαλό σου και κάποιο επιτελείο στελεχών στην πόλη που θα μπορούν να υλοποιήσουν τα οράματά σου. 😉

viosakis

@σχολιαστής,
αχ μωρε μπυρομ’ δεν στερευει ο τοπος,ειναι (ηταν) ευλογημενος.
Ετσι κι αλλιως (ως ΝΔΣΟΚ)ειστε παρελθον, οι νεες γενιες δεν μασανε οτι και οι πατεραδες και οι παπουδες τους.Ανηκετε στον σκουπιδοτενεκε της ιστοριας (με «καταδικες»απο τον κοσμο) για πολλα σκανδαλα,ολοι οι κουμπαροι σας και οι παραγκες σας.
Δεν στερευει ο τοπος απο ανθρωπους με Πρασινο οραμα,
ολα τα λαθη που εκαναν οι «πρωην» ειναι ο οδηγος των νεων, για μια νεα εποχη, στην εφαρμογη οικολογικων πολιτικοοικονομικων κριτηριων/λυσεων για το μελλον.

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 2:01 μμ

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 2:46 μμ

Εχεις μεγάλη γλώσσα και λίγο μυαλό. Ευχαρίστως θα σου έλεγα δυο φωνήεντα όπως το αξίζεις, αλλά σέβομαι το blog του Πάνου. Αν σε έχουμε αμόλα οι της «πολιτικής οικολογίας» θα τους το κλείσεις το μαγαζί.

Σε κάθε περίπτωση, αει χάσου καραγκιόζη που απευθυνόμενος σε μένα θα μιλήσεις για «σκουπιδοντενεκέ». Να μη σε τρακάρω πουθενά, καθίκι.

ρουφγκάρντεν

15 μέτρα απ’ την θάλασσα πλατσουρίζουνε τα χλιδοφωσφοριζέ νιαγαράκια, της βγάζουν γλώσσα…. Οποία τσιμενταρμονία, δολοφονία της μνήμης, στο χρώμα του χρήματος… Αυτό δεν είναι παραλία είναι ρουφγκάρντεν διαθεματικής, καινοτόμου, καζινοτράπεζας.

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 6:12 μμ

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 6:26 μμ

«Οσο για τον Λευκό πύργο, κι εκεί το τσιμέντο όχι μόνο κατάκλυσε τον τόπο, αλλά “φυτρώνει” κιόλας με τα απερίγραπτα αντιαρματικά έργα που έκανε εκεί…»

Σωστός! Γελούσα πριν καναδυό βδομάδες, όταν διάβασα μια συνέντευξη της κυρίας που σχεδίασε τα αντιαρματικά (κανονικό Ρούπελ…) και έκανε λόγο για «απόλυτη αίσθηση αρμονίας…» ή κάπως έτσι…

Το κακό είναι ότι οι χλιδοφτηνιάρηκες αναπλάσεις που έγιναn ήδη (και αυτές που ΔΕΝ θα αποφύγει η παραλία στο άμεσο μέλλον) στερούν από τη Θεσσαλονίκη την ελπίδα, τουλάχιστον για το πρώτο μισό του 21ου αιώνα, να γίνει κάτι καλό με το εκπληκτικό συγκριτικό της πλεονέκτημα, δηλαδή το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης.

Ήτοι …Las Bougatsas! 😦

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 7:27 μμ

Φυσικά, το συνολικό θαλάσσιο μέτωπο της πόλης (ξεκινώντας από το Καλοχώρι και φτάνοντας στην Αγία Τριάδα) είναι θλιβερό – για την ακρίβεια είναι ο απόλυτος καθρέφτης της κακομοιριάς που δέρνει τη Μπουγατσαδούπολη: βρώμα και δυσωδία, στο μισό – αυθαίρετες καταπατήσεις και χρήσεις στο άλλο μισό!

Μια οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή πόλη, αν εκτός από αυτό το ανεπανάληπτο δώρο της Τύχης, διέθετε αυτό που λείπει από τη Μπουγατσαδούπολη (δηλ. σοβαρότητα, ευαισθησία και στοιχειώδης ποιότητα της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ελίτ) θα είχε ήδη κάνει θαύματα (για τους κατοίκους, την οικονομία και το περιβάλλον) – και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο ζόρι…

Εμείς, μετά από τόσα χρόνια, έχουμε για τη θάλασσα της πόλης μας:

α. έναν βιολογικό καθαρισμό που ΔΕΝ λειτουργεί σωστά
β. την επέκταση του αεροδρομίου με μπάζωμα του Θερμαϊκού, και
γ. τους κήπους του Παπαγεωργόπουλου – και τα αντιαρματικά του Λευκού Πύργου!

Πάλι καλά που κάτι έχει γίνει στο λιμάνι (στα παλιά κτήρια) και ΕΥΤΥΧΩΣ που φαίνεται ότι ναυάγησε το απόλυτο έγκλημα δηλ. η υποθαλάσσια!

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 7:44 μμ

Τι λές να έχει γίνει στο λιμάνι; Είναι η περίφημη πολιτιστική πρωτεύουσα του 1997. 😉

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 8:17 μμ

Το έχω υπόψη μου… 😉

viosakis

«αει χάσου καραγκιόζη..».επιστρεφεται στον αποστολεα.(τον σχολιαστη)
«Να μη σε τρακάρω πουθενά, καθίκι.» επισης επιστρεφεται στον ιδιο,με ερωτημα στον καλυβαρχη για τα προβλεπομενα.

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 8:39 μμ

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 9:00 μμ

Μη σκιάζεσαι. Αν σε πετύχω πουθενά θα σε αποφύγω. Αλλά σκέφτηκες ότι το υβρεολόγιο του σχολίου σου των 1.39, που αναφερόταν σε μένα, θα περνούσε ασχολίαστο. Χωρίς να με ξέρεις προσωπικά είχες το θράσος να με προσβάλλεις με αυτό τον τρόπο. Ντροπή.

viosakis

Αμα εισαι ΝΔΣΟΚ,δικαιως τα πηρες ως προσβολη.
Αμα δεν εισαι,τι σκας?
Αμα νομιζεις οτι σε σκιαζομαι,εχω διευθυνση να’ρθεις.
Το σχολιο ειναι καθαρο και ξαστερο,και δεν απευθυνεται στην μουτσουνα σου «την αγνωστη και ανωνυμη».

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 9:17 μμ

1 Δεκεμβρίου, 2008 στις 11:10 μμ

Για να μην παίζουμε, αυτό ήταν το «καθαρό και ξάστερο» που δεν απευθυνόταν σε μένα

«@σχολιαστής,
αχ μωρε μπυρομ’ δεν στερευει ο τοπος,ειναι (ηταν) ευλογημενος.
Ετσι κι αλλιως (ως ΝΔΣΟΚ)ειστε παρελθον, οι νεες γενιες δεν μασανε οτι και οι πατεραδες και οι παπουδες τους.Ανηκετε στον σκουπιδοτενεκε της ιστοριας (με “καταδικες”απο τον κοσμο) για πολλα σκανδαλα,ολοι οι κουμπαροι σας και οι παραγκες σας.
Δεν στερευει ο τοπος απο ανθρωπους με Πρασινο οραμα,
ολα τα λαθη που εκαναν οι “πρωην” ειναι ο οδηγος των νεων, για μια νεα εποχη, στην εφαρμογη οικολογικων πολιτικοοικονομικων κριτηριων/λυσεων για το μελλον.»

Επιμένεις ότι είναι τόσο καθαρό και ξάστερο; Τι να σου πω;

Και ‘γω έχω διεύθυνση που την ξέρει ο καλυβάρχης. Αλλά δε θέλω να ξαναασχοληθώ μαζί σου. Για να ακριβολογώ, δεν έχω όρεξη να δω τη μουτσούνα σου.

N.Ago

Τα νέα σας φρούρια! 🙂

2 Δεκεμβρίου, 2008 στις 6:31 μμ

Γιώργος Χ

Οι κρεμαστοί κήποι του Ατσαλάκωτου λοιπόν…

Να χαιρόμαστε την μπουγατσοαισθητική του…

2 Δεκεμβρίου, 2008 στις 6:49 μμ

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:07 πμ

Ρε Πάνο πάλι καλά που σου άρεσε και κάτι!
Εμένα ο κήπος του νερού μου άρεσε πολύ, παρόλο που δέν λειτουργούν ακόμη το εστιατόριο και το αναψυκτήριο. Περι ορέξεως κολοκυθόπιττα θα μου πείς. Ναί βέβαια.
Τα γήπεδα, παρόλο που θα μπορούσα κι’ εγώ να βρώ διάφορες ατέλειες, έχεις υπόψη σου κάποιο άλλο γήπεδο-πρότυπο της Μπουγατσαδουπόλεως, της Σουβλακοπόλεως ή κάποιας άλλης πόλεως με βάση το οποίο θα μπορούσαν να κατασκευαστούν:
Το skateboard δέν μου άρεσε και μένα. Απο οτι έμαθα ομως οι πιτσιρικάδες με τα πατίνια το τίμησαν δεόντως.
Για την αλέα δέν είδα κάποιο σχόλιο. Τα δέντρα (εκεί αλλα και όλα τα υπόλοιπα που έχουν φυτευθεί) είναι μικρά βέβαια (την τελευταία στιγμή μας αρρώστησε ο Πανοραμίξ και δέν μπόρεσε να μας στείλει απο κείνα τα μαγικά βελανίδια).
Φυσικά η αισθητική είναι ενα πολύ υποκειμενικό πράγμα. Εδώ έγινε η πλατεία στο χωριό μου που έχει πεντακόσιους νοματαίους όλους κι όλους κι ο καθένας είχε διαφορετική γνώμη για το πώς έπρεπε να γίνει. Πού στην Μπουγατσαδούπολη του ενός εκατομμυρίου, που ο ένας τρώει την μπουγάτσα του με κρέμα κι’ ο άλλος την θέλει με τυρί. Για την συγκεκριμένη ανάπλαση άκουσα σχόλια ή πολύ εγκωμιαστικά (απο λάτρεις του σκυροδέματος υποθέτω) ή άκρως χεστήρια (καλη ώρα).
Πάντως για να μή τον αδικούμε τον ατσαλάκωτο, δέν είναι αυτός που έφτιαξε την παραλία. Είναι αυτός που παρήγγειλε την ανάπλαση. Η ευθύνη για την καλή ή κακή μελέτη και κατασκευή ανήκει στους μελετητές και στους κατασκευαστές.

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:21 πμ

Γιώργα,

ο κήπος του νερού δεν είναι αυτός που περιφράσσεται με πανύψηλο φράχτη (που κόβει τη θέα) λες και μένει μέσα ο Κινγκ Κόνγκ, γαμώντας στην κυριολεξία κάθε έννοια αισθητικής;

Συγγνώμη, αλλά το εστιατόριο και το αναψυκτηριο τον μάραναν…

(τον κήπο – ίσως και τον Κινγκ Κονγκ…) 😉

Τα γήπεδα δε συγκρίνονται με άλλα γήπεδα – συγκρίνονται με τον εαυτό τους. Ε, τα συγκεκριμένα:

α. περιβάλλονται από ακαλαίσθητο κοτετσόσυρμα (δε μπορούσε να βρεθεί μια αισθητικά βελτιωμένη λύση;), και,

β. μαζεύουν νερά – που σημαίνει ότι είναι κατασκευασμένα με ατέλειες, οι οποίες είναι εμφανείς ήδη και θα χειροτερέψουν με την παροδο των …εβδομάδων.

Αυτό είπα – και το επαναλαμβάνω. Επιχειρήματα του στυλ «μα και οι άλλοι βασανίζουν τους μαύρους», δε στέκονται καλά…

Το σκέιμπορντ καλώς δεν σου άρεσε – είναι μαλακία. Οι νεολαίοι ενδιαφέρονται για τις κούρμπες, όχι για το πως φαίνεται αυτό το πράγμα!

Για την αλέα δεν είδες κάποιο σχόλιο; Παραπάνω γράφει κάποιος ότι τα δέντρα έχουν ζωή 3-4 χρόνων, σε αυτή τη θέση. Αν ισχύει αυτό, για ποιά αλέα μιλάμε; Και εν πάσει περιπτώσει, ας τη δούμε πρώτα!

Η μπουγάτσα δε σηκώνει παρεξηγήσεις: εγώ τη γουστάρω με τυρί, αλλος με κρέμα, άλλος με κιμά. Αλλά και η κριτική σε μια παρέμβαση στο αστικό τοπίο δε σηκώνει παρεξηγήσεις: δε φτάνει δηλαδή που τη φάγαμε στη μάπα – δε μπορούμε να πούμε και τη γνώμη μας;

Γνωρίζεις ότι (για λόγους που δε χρειάζεται να επαναλάβω εδώ) ήμουν καταρχήν θετικά προ-διαθετημένος απέναντι στο έργο. Λυπήθηκα με αυτό που είδα, γιατί περίμενα κάτι πολύ καλύτερο.

Αυτό που είδα, είναι μια μαλακία και μισή, στο σύνολό του. Επιμέρους καλά στοιχεία, έχει. Γενικά μιλώντας, είναι μάπα.

Και βέβαια η ευθύνη είναι του Παπαγεωργόπουλου, 100%! Οι μελετητές ΠΡΟΤΕΙΝΑΝ – το κοντό τους και το μακρύ τους. Την ευθύνη την έχει αυτός που ΕΠΕΛΕΞΕ.

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 2:57 πμ

Χμμμ αυτός που λέει οτι τα δέντρα θα ξεραθούν σε 3-4 χρόνια, μάλλον θα ξέρει κάτι που δέν το ξέρουν οι φυτοτέχνες που αποφάσισαν να τα βάλουν εκεί. Εγώ δέν ξέρω. Σε 3-4 χρόνια θα δούμε ποιός έχει δίκιο.

Ο κήπος του νερού είναι αυτός με το νερό 🙂
Ο άλλος (αυτός με τον Κίνγκ Κόγκ) είναι ο κήπος των ρόδων. Κατα το ημισι εσωτερικά είναι γεμάτος με τριανταφυλλιές. Κατα το υπόλοιπο ήμισι είναι παιδική χαρά με άφθονη άμμο, σπιτάκια για να παίζουν τα μικρά παιδιά που κάνει κρά το μάτι τους για να βρούνε λίγη άμμο στη γειτονιά τους. Γύρω γύρω έχει πέργκολα για να κάθονται οι γονείς. Για να παίζουν τα παιδιά με ασφάλεια ο κήπος αυτός έπρεπε να είναι κλειστός. Θα μου πείς.. γιατί τόσο ψηλός φράχτης; Δέν ξέρω να σου απαντήσω.

Για τα γήπεδα, σε όλα τα γήπεδα που ξέρω εγώ σε τέτοιους χώρους στην Ελλάδα αλλα και στας Ευρώπας, η μόνη λύση για να μήν λακάει το μπαλάκι προς τη θάλασσα αλλα και για να βλέπουν κανονικά αυτοί που είναι απόξω είναι το κοτετσόσυρμα. Ακαλαίσθητο; ΟΚ. Μια καλύτερη πρόταση;
Νερά είναι απαράδεκτο να κρατάνε τα γήπεδα. Θα ήθελα να πώ δυό κουβέντες στον επιβλέποντα.

Οταν έγινε η επιλογή των μελετών η συγκεκριμένη μελέτη επιλέχθηκε γιατί είχε την πιό ήπια παρέμβαση, και φύτευε ενα σωρό νέα δέντρα (αυτά που θα ξεραθούν σε 3-4 χρόνια) κόβοντας μόνο τις λεύκες οι οποίες ήταν τελείως ακατάλληλες και επικύνδυνες για αστικό τοπίο. Οι άλλες μελέτες χτίζαν κτίρια και γέφυρες (3-4 ακόμη σάν κι αυτή που είναι στο Μακεδονία Παλλάς, σε όλο το μήκος της παραλίας). Ο Παπαγεωργόπουλος δέν κάνει αρχιτεκτονική. Επέλεξε απο τα πακέτα που είχε μπροστά του. Τα εύσημα λοιπόν απο αυτούς στους οποίους άρεσε η ανάπλαση και η χλαπάτσα απο αυτούς στους οποίους δέν άρεσε απευθύνονται στους μελετητές και στους κατασκευαστές.

Αντώνης

Οι γέφυρες θα ήταν μια πολύ καλή ιδέα και την είχα αναφέρει κι εγώ χωρίς να ξέρω ότι είχαν προταθεί σε άλλη μελέτη. Έπεσε τόσο τσιμέντο και θα γινόταν λιγότερο ήπια η παρέμβαση αν ενώνονταν τα πάνω με τα κάτω πάρκα; Αναφέρεται σαν αρνητικό να χτιστούν πεζογέφυρες δηλαδή;

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 8:11 πμ

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 10:19 πμ

Να δούμε πρώτα ποιά είναι η τύχη της πεζογέφυρας που ήδη έχουμε. Ποιοί την χρησιμοποιούν: Κανείς! Εμενα επι 15 χρόνια λίγο πιό πάνω και σ’ αυτή τη γέφυρα ανέβηκα μια φορά απο περιέργεια. Ολοι (νέοι, γέροι, μαμάδες με καρότσια, παιδιά με τα ποδήλατα) προτιμούν να περιμένουν ενα λεπτό να ανάψει το φανάρι για να πάνε απέναντι. Απο αισθητικής απόψεως: Περι ορέξεως κολοκυθόπιττα … ή μάλλον μπουγάτσα με κρέμα.
Το θέμα των πεζογεφυρών επανήλθε απο την μελετη της υποθαλάσσιας αρτηρίας η οποία προβλέπει διαπλάτυνση της Μ.Αλεξάνδρου με τρείς ακόμη λωρίδες, φράξιμο του δρόμου με πετάσματα και μετατροπή του σε οδό ταχείας κυκλοφορίας, και δημιουργία πεζογεφυρών απο τις οποίες θα πηγαίνει πιά υποχρεωτικά οποιος θέλει να κατεβεί στην παραλία μιας και ο δρόμος θα είναι κλειστός. Προσωπικά μου προξενεί φρίκη μια τέτοια εξέλιξη. Αλλα είπαμε. Περι ορέξεως……

Αντώνης

Ποιός είπε ότι ο μοναδικός τύπος πεζογέφυρας είναι αυτός του Μακεδονία Παλάς; Δεν έχεις περπατήσει σε πεζογέφυρες στο εξωτερικό Γιώργα; Και γιατί να συνδέεται η πεζογέφυρα απαραίτητα με κλειστό αυτοκινητόδρομο; Για την τωρινή κατάσταση μιλάμε. Τόσης έκτασης πράσινο δεν υπάρχει πουθενά στην πόλη και βρίσκεται εκατέρωθεν μιας λεωφόρου πέντε λωρίδων. Τα πάνω πάρκα είναι εντελώς έρημα, δεν έχουν καμμιά χρήση, ακριβώς επειδή είναι αποκομμένα. Γι’ αυτό και δίνονται ως οικόπεδα φιλέτα για εκκλησίες, σε αθλητικά σωματεία, προξενεία και άλλα ευαγή ιδρύματα… Από κάτω η ανάπτυξις πραγματοποιείται δια της ηπίας μεθόδου των αναψυκτηρίων, όπως θα συμβεί και μ’ αυτά τα αναψυκτήρια, μην έχεις καμμιά αμφιβολία Γιώργα μου. Και ρωτώ ο άμοιρος λείπουν τα καφέ απ’ αυτήν την πόλη; λείπουν τα εστιατόρια; πρέπει να τα βάλουμε και στα πάρκα να ξαποσταίνουν οι διαβάτες υπό τας φιλύρας; Εμένα πάντως μου προξενεί φρίκη αυτή η εξέλιξη και δεν υπάρχει τίποτα που να με κάνει να ελπίζω ότι δεν θα συμβεί.

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 10:23 πμ

Αντώνης

Ακόμα και οι αρχιτέκτονες του εκτελεσθέντος έργου συνειδητοποίησαν την αποκοπή από το πάνω μέρος και διαμόρφωσαν το πάνω μέρος σαν συνέχεια του κάτω στον κήπο με τα … μυρωδικά. Από κάτω δεν φαίνεται καλά η λεωφόρος και ιδού η virtual πεζογέφυρα! ζβεγκάλι! Virtual συνέχεια για το μάτι.

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:15 μμ

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:28 μμ

🙂

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:38 μμ

Γιώργα,

δε βλέπω να διαφωνείς σε κάτι συγκεκριμένο, από αυτά που αναφέρω – πλην της ευθύνης του Παπαγεωργόπουλου.

Επ’ αυτού, αν ο διαγωνισμός δεν έβγαλε καλό «μακέτο» υπάρχει η μαγική λέξη «άγονος». Μπορούσε να επαναληφθεί, με προσθήκη του όρου: όχι πολύ τσιμέντο, μη κόβετε τη θέα κλπ κλπ.

Με άλλα λόγια, ο δήμαρχος (που είναι και ο τελικός και αυτοδίκαιος αποδέκτης του εύγε ή του γιούχα) βάζει τις προδιαγραφές – και οι αρχιτέκτονες δουλεύουν πάνω σ’ αυτές. Νομίζω!

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:56 μμ

Μοναδικός τύπος αυτός του Μ. Παλλάς; Οχι βέβαια! Μια πεζογέφυρα μπορεί να είναι πιό όμορφη ή πιό άσχημη (ανάλογα και με τα γούστα του καθενός), φτιαγμένη απο μπετόν, σίδερο, ξύλα, αλουμίνιο ή άλλα υλικά. Η λειτουργία της ομως σε ολες τις περιπτώσεις εξακολουθεί να είναι η ίδια. Πρέπει δηλαδή να ανέβεις απο το επίπεδο του εδάφους μέχρι την στάθμη των 5.5 – 6 μέτρων (ο δρόμος χρειάζεται ενα ελεύθερο ύψος τουλάχιστον 5-5.5 μέτρα) και μετά να ξανακατέβεις. Αυτό γίνεται είτε με σκάλες (ανεβοκατεβαίνεις ύψος 2 ορόφων) είτε με ράμπα (οπου για να ανέβεις 5.5 μέτρα με μια κλίση 10% που θεωρείται πάρα πολύ απότομη πρέπει να διανύσεις 55 μέτρα, και άλλα τόσα για να κατέβεις. Είτε με ασανσέρ οπου γλυτώνεις μέν την ανάβαση οχι ομως και χρόνο γιατί πρέπει να περιμένεις 2 ασανσέρ. Οπως και να την κάνεις την γεφυρα η διαδρομή σου είναι η ίδια. Ο άλλος προκειμένου να την κάνει, περιμένει ενα λεπτό να ανάψει το φανάρι και περναει απέναντι. Δεν μπορούμε να του δώσουμε εντολή να ανέβει υποχρεωτικά απο τη γέφυρα. Αυτό άλλωστε φαίνεται απο αυτό που συμβαίνει σήμερα. Ακόμη και στον περιφερειακό που υπάρχουν δύο κακάσχημες μέν, πεζογέφυρες δέ, στο Κορδελιό και στην Ευκαρπία όσες φορές πέρασα ποτέ δέν είδα εναν ανθρωπο επάνω, κι’ αν δεί κανείς να μου γράψει. Ρισκάρουν τη ζωή τους διασχίζοντας το δρόμο ταχείας κυκλοφορίας για να γλυτώσουν λίγα μέτρα και το ανέβασμα με τις σκάλες.
Η άλλη λύση είναι ο υποβιβασμός του δρόμου 5-6 μέτρα πιό κάτω. Εγώ άν ήμουν ο αρχιτέκτονας αυτό θα πρότεινα, και στη συνέχεια την σύνδεση των πάρκων με ισόπεδες διαβάσεις ή ακόμη και την πλήρη ενοποίησή τους και τον δρόμο να τρέχει υπόγεια. Αρκεί να μου έδινε κάποιος μια τεχνική λύση τί να τους κάνω ολους αυτούς τους αγωγούς αποχέτευσης της πόλης που τον διασχίζουν κάθετα για να καταλήξουν στον κεντρικό αποχετευτικό αγωγό.

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:15 μμ

Πάνο, βγάζεις πολύ εύκολα κρίσεις, και αυτό δε βοηθάει. 🙂

Φυσικά και δεν θα επέτρεπαν οι αρχιτέκτονες παρεμβάσεις που δεν θα είχαν τη δική τους σφραγίδα. Ο δήμαρχος είναι οδοντίατρος.

Ο τρόπος που εκφέρονται τόσο απαξιωτικές κρίσεις, δε λέει.

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:38 μμ

Πάνο διαφωνώ κατ’ αρχήν στο γενικό συμπέρασμα. Το δικό σου είναι πως στο σύνολο της η ανάπλαση είναι μάπα και έχει και κανα δυό καλά στοιχεία. Το δικό μου είναι πως σε γενικές γραμμές η ανάπλαση είναι πολύ καλή, αλλα έχει διάφορα κακά στοιχεία είτε απο σφάλμα των μελετητών είτε απο κακή κατασκευή (π.χ. το φραπεδοτσιμέντο). Ολοι οι επικριτές μιλάνε για μπετά, κανέναν ομως δέν άκουσα να λέει μια κουβέντα για τα εκατοντάδες νέα δέντρα που φυτεύτηκαν. Αντ’ αυτού βιαστήκατε να τα ξεράνετε. Είναι μικρά ακόμη τα δέντρα τί να κάνουμε; Μόνο ο Πανοραμίξ τα είχε αυτά τα μαγικά βαλανίδια.
Αν ήσουν εσύ λοιπόν στη θέση του Παπαγεωργόπουλου θα έλεγες «άγονος ο διαγωνισμός, μαζώτε τα και δρόμο». Αν ήμουν εγώ θα έλεγα «πολύ καλό το μακέτο, προχωρήστε στην υλοποίηση» με μερικές παρατηρήσεις.
Αν κρίνω λοιπόν απο τις γνώμες των μπουγατσαδοπολιτών που έχω συγκεντρώσει, οι περισσότερες είναι θετικές και λίγες είναι πλήρως αρνητικές. Υποκειμενικές απόψεις θα μου πείς. Θα συμφωνήσω. Το ερώτημα είναι τίνος την υποκειμενική άποψη να ακολουθήσει κανείς για την υλοποίηση ενός έργου. Οτι και να κάνεις δέν μπορεί να είναι όλοι ευχαριστημένοι.

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:54 μμ

Βρε παίδες, θα μας (με) τρελάνετε;

Την έρμη τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ την άποψη έγραψα!

Ελπίζω να μου αναγνωρίζετε αυτό το δικαίωμα… 😉

3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 3:39 μμ

Αναμφιβόλως 🙂 (Βολταίρος). Νομίζω ομως πως κι’ εμείς δικαιούμεθα να κάνουμε κριτική επι αυτής της άποψης και να εκθέσουμε τα δικά μας επιχειρήματα.

Αντώνης

Γιώργας, κι εγώ από καταβυθίσεις άρχισα αλλά έμαθα ότι είναι πολύ ακριβές… 😉 Μήπως αν μαζεύαμε δεξιά και αριστερά από την υπόγεια διάβαση τους αγωγούς θα βοηθούσε; Ή μήπως κι αυτό έχει ανυπερβλητες τεχνικές δυσκολίες;

4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:00 πμ

4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:26 πμ

Υπάρχουν ένα σωρό αποχετευτικοί αγωγοί της πόλης οι οποίοι πρίν απο την λειτουργία του κεντρικού αποχετευτικού αγωγού ρίχνανε ολα τα fragnant goods (να χρησιμοποιήσω και τις προσφάτως αποκτηθείσες γνώσεις επι της Αγγλικής) στη θάλασσα. Ολοι θυμόμαστε την ευωδία όταν κάναμε βόλτα στην παραλία. Αυτά όλα τα μαζεύει ενας κεντρικός αγωγός που τρέχει απο κάτω. Υπάρχει και ενα αντλιοστάσιο λυμάτων ακριβώς πάνω στο μέτωπο της παραλίας, που οι μελετητές προσπάθησαν να το καλύψουν με μια φουτουριστική σιδηροκατασκευή που δέν έχει ολοκληρωθεί ακόμη.
Ανυπέρβλητες τεχνικές δυσκολίες δέν υπάρχουν. Υπάρχουν τεχνικές λύσεις. Δεί χρημάτων.

http://giorgas.blogspot.com/

Οι δικές μου φωτογραφίες απο την νέα παραλία

4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:39 μμ

Αντώνης

«Ανυπέρβλητες τεχνικές δυσκολίες δέν υπάρχουν. Υπάρχουν τεχνικές λύσεις. Δεί δη χρημάτων.»

Εδώ είμαστε. Γι’ αυτό δεν πρέπει να σπαταλώνται χρήματα for the glamour of it.

4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:56 μμ

4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 2:03 μμ

Εχει ενδιαφέρον η απολυτότητα των επιχειρημάτων. Ο Αρχιτέκτων κ. Μάκης Νικηφορίδης επένδυσε χρόνια εργασίας για την ανάπλαση, και κριτικές στο πόδι δε συμβάλουν.

Βέβαια είναι το μόνιμο κουσούρι μας, το «όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω.» 😉

4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 2:15 μμ

Σωστό – αλλά εμείς θα τα βλέπουμε ακόμα περισσότερα χρόνια. Αν στεναχωρεί τον κ. Νικηφορίδη που τα λέμε στο πόδι, ας καθίσουμε να τα πούμε με την άνεσή μας… 😉

4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 3:36 μμ

Δεν έχεις παρά να παρακολουθείς τις αρχιτεκτονικές συνεδρίες της πόλης. Εκει κάνει τις παρουσιάσεις του. 😉

4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 6:03 μμ

Εδώ δεν πηγαίνω στις οδοντιατρικές συνεδρίες… Μόνη περίπτωση, να ανταμώσουμε σε καμιά συνάντηση μπλογκεράδων… 😉

Κωστής Γκορτζής

Βλέπω ότι ο …Ατσαλάκωτος καλά τα κατάφερε! Τι; Μα να συζητούν όλοι αν είναι καλή ή κακή αισθητικά η ανάπλαση… Εμφύλιος!!!!
Χρειαζούμενη (σε σχέση με τις προτεραιότητες αναγκών της πόλης και σε σχέση με το κόστος της) ήταν; 🙂

4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 6:14 μμ

4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 8:58 μμ

(εντελώς υποκειμενικά)

Ήταν!

(άλλο αν την πατήσαμε στην …αισθητική) 😉

5 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:04 πμ

Αντώνη μιλάμε για έργο άλλης τάξης μεγέθους. Είναι εύκολα κατανοητό νομίζω οτι άλλο πράμα είναι να φτιάχνεις παγκάκια, φράχτες και πέργκολες, και αλλο να κάνεις ένα έργο τέτοιου διαμετρήματος.

5 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:35 πμ

Πάνο οπως έγραψα και πιο πάνω απο τους περισσότερους που έχω συναντήσει εγώ, εχω ακούσει πολύ εγκωμιαστικά σχόλια για την παραλία.
Σ’ αυτά προστίθενται και τα δικά μου. Εμείς λοιπόν δέν την πατήσαμε γιατι μας ικανοποιεί το αισθητικό αποτέλεσμα. Να ρωτήσω άλλη μια φορά λοιπόν:
Τίνος η αισθητική θα έπρεπε να εφαρμοστεί: Γιατι αφού οι αισθητικές αντιλήψεις διαφέρουν είναι αδύνατο να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι οποιαδήποτε κι’ αν ήταν η λύση για την ανάπλαση.

alcibiades2

Ενα αισθητικο αποτελεσμα στο μεσο ορο του αποδεκτου σπανια ειναι ενα σημαντικο αποτελεσμα…Η Βαρκελωνη του Gaudi πχ. δεν συμβαδισε ποτε με τον μεσο ορο.

http://en.wikipedia.org/wiki/Park_Guell

5 Δεκεμβρίου, 2008 στις 7:38 πμ

5 Δεκεμβρίου, 2008 στις 10:21 πμ

Τίνος ή αισθητική θα έπρεπε να εφασμοστεί;

Η δική μου – φυσικά. 🙂

(κριτικάρω, διότι εφαρμόστηκε μια εντελλώς άλλη!)

5 Δεκεμβρίου, 2008 στις 10:34 πμ

Aναφορικά με το πάρκο των ρόδων, όταν το είδε ο Καλυβάρχης ήταν κλειστό διότι τοποθετούσαν στον παιδότοπο καταπληκτικές κατασκευές-παιχνίδια. Κατά τη γνώμη μου ο κήπος των ρόδων είναι …άλλα κόλπα, και με την πρώτη ευκαιρία θα τροφοδοτήσω τον καλυβάρχη με υλικό για του λόγου το αληθές.

Εχει τόσες ασχήμιες η πόλη που δε λέει να ασκούμε ισοπεδωτική κριτική σε κάτι καλαίσθητο. 🙂

5 Δεκεμβρίου, 2008 στις 10:35 πμ

Γιατί εξακολουθείτε να το λέτε «κήπο των Ρόδων» και όχι «κήπο του Κινγκ Κονγκ»;

Θα λακίζανε τα ρόδα και τα περιέφραξαν με φράχτη 6 μέτρα ύψος; 😉

5 Δεκεμβρίου, 2008 στις 11:00 πμ

…καλά, μπορεί να είναι και 5 μέτρα το ύψος – είναι και ο Κινγκ Κονγκ γέρος πια…

5 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:45 μμ

Μπές πρώτα μέσα λέω, και μετά γράφεις 😉

Αντώνης

Ιδού μια φωτογραφία παρμένη παράλληλα στην παραλιακή, στο ύψος της Όλγας, δηλαδή 50-100 μέτρα από την Μεγάλου Αλεξάνδρου:

Οι άνθρωποι που ζούν σ’ αυτά τα σπίτια δε νομίζω ότι χρειάζονται κήπους ρόδων, πάρκα νερού, ήχων και μυρωδικών. Δεν χρειάζονται τσιμέντο -έστω και καλλιεπώς χυμένο. Παρ’ όλ’ αυτά θα κάνουν μια βόλτα από τους νέους κήπους και θα τους αρέσει. Κατά 90% θα πουν ότι είναι καταπληκτική η ανάπλαση -γιατί φυσικά είναι καλύτερα από πριν. Η πλειοψηφία τους εξέλεξε τον Παπαγεωργόπουλο και τον Ψωμιάδη. Επιθυμούν «κάτι το ωραίον». Δεν πρόκειται όμως να συχνάζουν εκεί πλην των γονέων με τα πιτσιρίκια.

Αν αντιπαραθέσουμε αυτήν την φωτογραφία με φωτογραφίες από τους κήπους γίνεται κατανοητό γιατί η ανάπλαση είναι έργο βιτρίνας και μόνο. Δεν έχει να κάνει με την αισθητική κατά την άποψή μου. Και το βυζαντινό μουσείο π.χ. είναι καταπληκτικό κτίριο υψηλής αισθητικής, αλλά κατέλαβε πολύτιμο ελεύθερο χώρο στο κέντρο της πόλης. Το ίδιο και το Μέγαρο Μουσικής.

5 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:56 μμ

http://giorgas.blogspot.com/

Πάνο δέν έχεις παρά να δείς την δική μου φωτογραφία απο τον κήπο των ρόδων

Ο φράχτης απο μέσα δέν κόβει την θέα προς τη θάλασσα οπως φαίνεται καθαρά στην δική μου φωτογραφία. Αυτό είναι ενα τρύκ που χρησιμοποιούν πολλοί αρχιτέκτονες και οφείλεται στην διαφορά φωτεινότητας.
Αν σούχει τύχει να κάνεις βολτα στην παραλία τους καλοκαιρινούς μήνες που μετά τις 10 το πρωί βαράει ο ήλιος κατακέφαλα, η περιμετρική πέργκολα του κήπου των ρόδων είναι ενα σκιερό μέρος όπου μπορείς να ξεκουραστείς πίνοντας εναν καφέ. Χωρίς να χάσης την θέα προς τη θάλασσα. Ασε που τώρα πιά ο περίπατος σου μπορεί να γίνεται στην αλέα κάτω απο τη σκιά των δέντρων που δέν υπήρχαν πιό πρίν.

Και βέβαια γύρω απο τον κήπο των ρόδων αλλα και απο τα γήπεδα είναι φυτεμένα ενα σωρό δέντρα. ΝΕΑ δέντρα. Μόλις μεγαλώσουν αυτά νομίζω οτι ακόμη και η δική σου γνώμη για την παραλία θα αλλάξει. Γιατί τα δέντρα είναι κυρίαρχο στοιχείο. Ακόμη και στις δικές σου φωτογραφίες διακρίνονται – πιό πολύ απο τα στηρίγματά τους… αλλα τα δέντρα είναι ζωντανοί οργανισμοί (ως γνωστόν). Τα ποτίζεις και μεγαλώνουν.

Δέν προσπαθώ να σε πείσω βέβαια αλλα να εκθέσω κι εγώ την δική μου άποψη.

5 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:02 μμ

5 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:04 μμ

ΟΚ – τη φωτογραφία σου την είδα (χθες)

Ορέον πράγμα να αγναντεύεις τη θάλασσα μέσα από τα διάκενα του φράχτη… 😉