Δεν υπάρχει κανένας Οικολόγος – Πράσινος που να είναι υπέρ του κυνηγιού. Ωστόσο, υπάρχουν μέσα στους Ο-Π δυο ρεύματα σκέψης: το πρώτο λέει όχι στο κυνήγι εδώ και τώρα, ενώ το δεύτερο προκρίνει μια λογική περιορισμού – εξορθολογισμού, ως άμεση δράση για το θέμα. Οι δυο θέσεις εκφράζονται μέσα από δυο θεματικές ομάδες και δυο κείμενα. Το πρώτο (της ομάδας για τα δικαιώματα των ζώων) υπερψηφίστηκε από το Πανελλαδικό Συμβούλιο των Ο-Π, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ως βάση για συζήτηση – η οποία θα ολοκληρωθεί στο επικείμενο Συνέδριο του Ιουνίου. Το δεύτερο κείμενο (της ομάδας για το περιβάλλον) το οποίο μειοψήφησε, παρατίθεται στη συνέχεια. Στην καλύβα έχουν γίνει στο παρελθόν μεγάλες συζητήσεις, ακριβώς γύρω από αυτές τις απόψεις περί το κυνήγι, οι οποίες αντιπαρατίθενται και στο εωτερικό των Ο-Π. Επειδή η πείρα διδάσκει ότι το θέμα παθιάζει ιδιαίτερα, παρακαλώ προκαταβολικά για ψυχραιμία και αποφυγή παρεκτροπών στη συζήτηση 🙂
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΘΕΜΑΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ
Α. ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΣΕΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ Π.Σ. ΤΩΝ Ο.Π.
Οι θέσεις που διατυπώνονται από την Θ.Ο.Δ.Ζ. στοχεύουν στην προστασία της πανίδας στην Ελλάδα, την άσκηση πίεσης προς τους κυβερνώντες και τους αρμόδιους φορείς, καθώς και την ενημέρωση – αφύπνιση – ενεργοποίηση της ελληνικής κοινωνίας κατά του κυνηγιού. Παράλληλα, ως Θ.Ο. των ΟΠ, στοχεύουμε να συμβάλλουμε με τις θέσεις μας στην αποστασιοποίηση της παράταξής μας από τις τετριμμένες και άκαρπες τοποθετήσεις των άλλων κομμάτων και να προβάλουμε ένα ανεξάρτητο, υπεύθυνο και ριζοσπαστικό πολιτικό πρόσωπο στην χώρα μας.
Παραδοχές
Με το πέρασμα των χρόνων, όπως είναι γνωστό, το Οικολογικό Κίνημα και πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις έχασαν σε μεγάλο βαθμό τη ριζοσπαστικότητα τους, κάποιες μάλιστα την ανεξαρτησία τους και, ενίοτε, μετατρέπονται σε πράσινους κήρυκες του διεθνούς επιχειρηματικού κατεστημένου.
Όλοι σχεδόν μιλούν σήμερα για πράσινη ανάπτυξη, πολλοί όμως έχουν ως κύριο στόχο την εξυπηρέτηση κεφαλαιακών και κερδοσκοπικών συμφερόντων. Παρά την έντονη προβολή που γίνεται για τις πράσινες θέσεις, τα παραδοσιακά κόμματα εξακολουθούν να κυβερνούν γιατί οι πολίτες δεν έχουν ενημερωθεί και πεισθεί επαρκώς για τη γνησιότητα των πράσινων θέσεων και προθέσεων του οικολογικού κινήματος.
Λαμβάνοντας υπόψη τις ανωτέρω διαπιστώσεις, σε συνδυασμό με τις αρχές και αξίες των ΟΠ, δηλώνουμε ότι «η θέση της Θ.Ο.Δ.Ζ. είναι υπέρ της οριστικής και καθολικής απαγόρευσης του κυνηγιού στην χώρα μας». Διαμορφώσαμε δε τις προτάσεις μας βασιζόμενοι στις ακόλουθες παραδοχές:
- Οι Ο.Π. είναι ένα δημοκρατικό, προοδευτικό και ριζοσπαστικό Κόμμα, ανεξάρτητο από τα οικονομικά συμφέροντα φορέων και επιχειρήσεων και από άλλου είδους πιέσεις και εξαρτήσεις από τον κυβερνητικό χώρο.
- Απευθυνόμαστε προς τους Έλληνες πολίτες που έχουν υγιή οικολογική συνείδηση και επιδιώκουμε την ορθή και αντικειμενική ενημέρωση των συνανθρώπων μας, ώστε να προσελκύσουμε στο Κόμμα μας πολυπληθείς ενεργούς πολίτες που θα αποτελέσουν τη δύναμη και τη βάση της εξάπλωσης του αυθεντικού και ανεξάρτητου οικολογικού κινήματος μας.
- Οι θέσεις μας, ως Κόμμα, βασίζονται στις αρχές που έχουμε θεσπίσει και δεν επηρεάζονται από τις ψηφοθηρικές και λοιπές παραδοσιακές τοποθετήσεις και κινήσεις των άλλων Κομμάτων.
Θέσεις / προτάσεις προς Π.Σ.
Ως Θ.Ο.Δ.Ζ. τοποθετούμαστε κατά της θανάτωσης των ζώων. Προκειμένου, όμως, να διεκδικήσουμε την οριστική και καθολική απαγόρευση του κυνηγιού στην χώρα μας, περιοριζόμαστε να επιχειρηματολογήσουμε, προς το παρόν, μόνο για τους λόγους που επιβάλλουν την απαγόρευση του κυνηγιού και δεν εισερχόμαστε στο γενικότερο θέμα της θανάτωσης των ζώων για άλλους λόγους, έτσι ώστε να συμβάλουμε σε μία άμεση και ευρύτερη πολιτική συναίνεση που θα μας οδηγήσει σε μία αμοιβαία αποδεκτή κοινή πολιτική θέση που θα γνωστοποιηθεί στην κοινωνία.
Ζητάμε την οριστική και καθολική απαγόρευση του κυνηγιού για τους παρακάτω λόγους:
- Η τακτική της άσκησης ελέγχου για το κυνήγι μέσω των «ετήσιων ρυθμιστικών διατάξεων περί θήρας» είναι αποδεδειγμένα αναποτελεσματική. Είναι μία ουτοπική προσέγγιση η οποία αποσκοπεί στην σχετική ικανοποίηση όλων των μερών (Κυβέρνησης, Κομμάτων, Κυνηγών, Κυνηγετικών Επιχειρήσεων και συμβιβασμένων αντικυνηγών). Έτσι, η ισχύουσα απαράδεκτη κατάσταση διαιωνίζεται, ικανοποιείται το κατεστημένο και η παράλογη θανάτωση των ζώων για λόγους αναψυχής και οικονομικής εκμετάλλευσης συνεχίζεται απρόσκοπτη. Είναι μία τακτική που βολεύει πολλούς.
- Η έστω και προσωρινή «αποδοχή του κυνηγιού και η διαπραγμάτευση των όρων διεξαγωγής του» τοποθετεί de facto τον πήχη των διαπραγματεύσεων πολύ χαμηλά και το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι χωρίς ουσιώδη σημασία στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Αντίθετα, με την ξεκάθαρη τοποθέτηση μας υπέρ της οριστικής και καθολικής απαγόρευσης του κυνηγιού, αν και είναι κατανοητό ότι αυτή η απαγόρευση δεν είναι δυνατόν να γίνει άμεσα αποδεκτή από την Πολιτεία, τοποθετούμε τον πήχη των διαπραγματεύσεων ψηλά και ασκούμε πολύ πιο έντονη πίεση στη λήψη δραστικότερων μέτρων κατά του κυνηγιού και πιέζοντας παράλληλα για τη μελλοντική απαγόρευσή του. Μάλιστα, η συγκεκριμένη στάση ενισχύει την παρουσία και θέσεις των περιβαλλοντικών φορέων καθότι βοηθά στην αποτελεσματικότερη προβολή των προτάσεών τους και στην πιο εύκολη αποδοχή τους.
- Μια τυχόν τοποθέτησή μας υπέρ των συνήθων συμβιβαστικών «λύσεων», εξομοιώνει τους Ο.Π. με τα παραδοσιακά κόμματα τοποθετώντας τους στο ίδιο επίπεδο. Άλλωστε όλα τα κόμματα πλέον, πλην του ΚΚΕ, παίρνουν κάποια θετική θέση υπέρ της πράσινης πολιτικής και της οικολογίας για ψηφοθηρικούς και ωφελιμιστικούς λόγους. Η υιοθέτηση αντίστοιχης πολιτικής από μέρους μας θα μας οδηγήσει κατά συνέπεια σε ισοπέδωση και πολιτικό μαρασμό. Η εκδοχή να δείξουμε συμβιβαστική στάση προς το παρόν κάνοντας προτάσεις για τις «ρυθμιστικές διατάξεις» του κυνηγιού για μερικά χρόνια και μετά να απαιτήσουμε την οριστική απαγόρευσή του, εκτός από την έλλειψη ρεαλισμού, προβάλει μία αβέβαιη, καιροσκοπική εικόνα για τις θέσεις του Κόμματος μας και μας εκθέτει στην κοινωνία. Άλλωστε στη χώρα μας ισχύει η αρχή «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού».
- Ως προς την προσέλκυση υποστηρικτών, το Κόμμα μας μέχρι τώρα δεν έχει εκμεταλλευθεί στον απαιτούμενο βαθμό τις ευκαιρίες που του δόθηκαν επειδή δεν έχει σε αρκετά θέματα (όπως το κυνήγι) ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις και με τις ενέργειες ή παραλείψεις του αποθαρρύνει την μαζική προσέλκυση νέων υποστηρικτών. Τόσο από τις πολυάριθμες ζωοφιλικές οργανώσεις όσο και από την νεολαία που τοποθετείται αρκετά ευνοϊκά υπέρ των προοδευτικών, ριζοσπαστικών λύσεων δεν έχει εκδηλωθεί μέχρι σήμερα η αναμενόμενη ανταπόκριση προς το Κόμμα μας. Η προσέλκυση υποστηρικτών από το λόμπυ των κυνηγών, όπως έχουν εκφράσει κάποιοι, είναι κυριολεκτικά μία αυταπάτη.
- Η μη λήψη ξεκάθαρης θέσης κατά του κυνηγιού από τους Ο.Π. καλλιεργεί εντυπώσεις στην κοινωνία ότι και αυτό το Κόμμα βρίσκεται σε εξάρτηση, όπως και τα άλλα κόμματα και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών της πράσινης ανάπτυξης επωφελούμενο της παρουσίας του για να αποκομίσει διάφορα οφέλη.
Μέχρι σήμερα όλες οι προσπάθειες επικεντρώθηκαν στη λήψη μέτρων και όχι στην απαγόρευση του κυνηγιού, πλην των αντιδράσεων που εκδηλώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια από ελάχιστες αντικυνηγετικές οργανώσεις. Η λήψη μέτρων νομιμοποιεί και ενισχύει το υπάρχον σύστημα. Οι Ο.Π με την τοποθέτησή τους στο θέμα του κυνηγιού οφείλουν να επιβεβαιώσουν ότι είναι ένα αυθεντικά οικολογικό, ριζοσπαστικό και δυναμικό Κόμμα και όχι κόμμα «βιτρίνας». Οι μεσοβέζικες τοποθετήσεις σε συγκεκριμένα θέματα μπορεί να αποβούν καταστρεπτικές. Η λογική της προσωρινής ρύθμισης του κυνηγιού με στόχο τη μελλοντική απαγόρευσή του, δηλώνει ότι είμαστε ανειλικρινείς, ότι δεν είμαστε μία απελευθερωμένη πολιτική οντότητα και μας στερεί την ευκαιρία να αποτελέσουμε την άλλη πλευρά του νομίσματος για την κοινωνία.
«Δεν μπορούμε να κάνουμε αυθεντική πράσινη πολιτική, αν δεν φέρουμε τον κόσμο με το μέρος μας και δεν θα μπορέσουμε να φέρουμε τον κόσμο μαζί μας, αν δεν έχουμε ξεκάθαρες, ειλικρινείς οικολογικές και πολιτικές θέσεις και προτάσεις».
Β. ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΣΕΩΝ ΤΩΝ Ο.Π. ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Η Θ.Ο.Δ.Ζ. καταδικάζει το κυνήγι ως έγκλημα κατά της φύσης και ζητούμε να σταματήσει. Το κυνήγι που ήταν κάποτε ένας απαραίτητος μηχανισμός επιβίωσης είναι τώρα μια αχρείαστη, άδικη, εθιστική, καταστροφική για την υγεία, ολέθρια για το περιβάλλον, δυσλειτουργική συμπεριφορά και κοινωνική πρακτική. Στην σύγχρονη εποχή είναι ένα «χόμπι» που προκειμένου να το περιφρουρήσουν οι οπαδοί του «επικαλούνται τα παλαιά πρότυπα, την εθνική ταυτότητα και τις αρχαίες παραδόσεις». Ο σύγχρονος άνθρωπος οφείλει να προσαρμοστεί στα δεδομένα της σύγχρονης εποχής. Κατά τον Alvin Toffler, «οι αναλφάβητοι του 21ου αιώνα δεν θα είναι εκείνοι που δεν μπορούν να διαβάσουν και να γράψουν, αλλά εκείνοι που δεν μπορούν να μάθουν, να ξεμάθουν και να ξαναμάθουν».
Το κυνήγι σήμερα είναι μια ψυχαγωγική δραστηριότητα και η θανάτωση των ζώων για ψυχαγωγικούς λόγους δεν μπορεί να είναι κοινωνικά αποδεκτή, νόμιμη και συνταγματικά κατοχυρωμένη.
Η επιστήμη έχει καταδείξει ότι τα ζώα βιώνουν όπως και οι άνθρωποι ένα βαθύ και εκτεταμένο εύρος συναισθημάτων, όπως η χαρά, η αγάπη, η θλίψη, η ζηλοτυπία και η αμηχανία. Τα θηλαστικά κατέχουν μεταιχμιακό σύστημα και νεοφλοιό, τις λειτουργίες δηλαδή που επιτρέπουν στα ανθρώπινα πλάσματα να βιώνουν συναισθήματα και να έχουν αφηρημένες σκέψεις. Όλα τα θηλαστικά κατέχουν οκυτοκίνη, μία ορμόνη που περιλαμβάνεται στη βίωση της ευχαρίστησης κατά τη διάρκεια του σεξ και παίζει βασικό ρόλο στην ανάπτυξη συναισθηματικών δεσμών μεταξύ μητέρας και βρέφους. Η μεταχείριση των ζώων ως απλά αντικείμενα, ως μέσα για τους ανθρώπινους σκοπούς είναι κατακριτέα.
Στην προτεινόμενη απαγόρευση για το κυνήγι συμπεριλαμβάνουμε και την απαγόρευση της αλιείας για αναψυχή με τη χρήση του ψαροντούφεκου, το λεγόμενο ψαροκυνήγι. Το ψαροκυνήγι είναι άλλη μία ακόμη αφύσικη ψυχαγωγία του είδους μας. Τα ψάρια έχουν το ίδιο σύστημα πόνου με αυτό των θηλαστικών και των πτηνών και μάλιστα ορισμένοι υποστηρίζουν ότι είναι ακόμη πιο ευαίσθητο. Οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι οι εγκέφαλοι των ψαριών και το νευρικό τους σύστημα μοιάζουν με του ανθρώπου. Για παράδειγμα, τα ψάρια έχουν νευρομεταδότες, όπως οι ενδορφίνες, που βοηθούν στην αντιμετώπιση του πόνου και ισχυρισμοί ότι τα ψάρια δεν υποφέρουν είναι επιστημονικά άτοποι. Πλήθος μελετών καταγράφουν τη αυξημένη νοημοσύνη των ψαριών, τη χρήση εργαλείων, την εντυπωσιακά καλή μνήμη και τις περίπλοκες κοινωνικές δομές μεταξύ τους. Εν κατακλείδι, τα ψάρια είναι και αυτά όντα με συναίσθηση.
Ο άνθρωπος, ως είδος που διέπεται από ηθικούς κανόνες και διαθέτει την απαραίτητη λογική, είναι σε θέση να αγωνιστεί για τη σωτηρία των άλλων ειδών, με τα οποία συγκατοικεί στον πλανήτη και με τα οποία μοιράζεται τα ίδια βασικά ένστικτα διατήρησης στη ζωή και διαιώνισης του είδους. Κατά συνέπεια, η θανάτωση των ζώων από τον άνθρωπο και μάλιστα για ψυχαγωγικούς λόγους είναι μία απαράδεκτη ενέργεια ασυμβίβαστη με τις ηθικές μας αξίες.
Οι κυνηγοί επικαλούνται ότι είναι διαχειριστές της φύσης. Αυτή η επίκληση στερείται κάθε λογικής και ηθικής βάσης. Οι πρόγονοί μας χρησιμοποίησαν την ιδεολογία του «δικαίου του ισχυρότερου» για να αιτιολογήσουν την κυριαρχία τους επί των άλλων όντων. Αυτές οι τοποθετήσεις έγιναν για τη διαιώνιση της ισχύος τους «παράδοση», «κουλτούρα», «ανάγκη», «χόμπι» και «τρόπος ζωής». Σήμερα, για να αποφευχθούν τυχόν αντίθετες τοποθετήσεις, παρουσιάζεται τη σκεπτικό της «διαχείρισης» και της αναγκαιότητας της για να επιβληθεί η συνέχιση της συγκεκριμένης δραστηριότητας. Η διαχειριστική αυτή λογική έχει συμβάλλει στην πλήρη νομιμοποίηση της δραστηριότητας και μάλιστα στην ανάδειξή της ως μέσο διατήρησης της βιοποικιλότητας και έχει δώσει την ευκαιρία στο κυνηγετικό λόμπυ παγκοσμίως να κατέχει καίριες θέσεις στους φορείς διαχείρισης των εθνικών πάρκων, στα αρμόδια υπουργεία και φορείς καθώς και στις επιτροπές που συστήνονται για την αξιολόγηση των τακτικών που ακολουθούνται.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
“Η «άγρια» φύση δεν είναι άγρια για τα ζώα που ζουν σε αυτή. Η φύση δεν είναι από μόνη της ούτε αιμοσταγής ούτε άγρια. Δεν υπάρχει περισσότερο αίμα, αγριότητα και σκληρότητα απ’ όσο υπάρχει στους ίδιους τους ανθρώπους, ή για την ακρίβεια, στην κοινωνία μέσα στην οποία ζουν.”
Murray Bookchin
Α. Σε σχέση με το Περιβάλλον
Το κυνήγι εκτός από την πρόκληση διαταραχής στην οικολογική αλυσίδα, ευθύνεται και για την εξαφάνιση πολλών ειδών της πανίδας μας. Πρόσθετα με το πρόβλημα της δολοφονίας των ζώων, ένας σημαντικός αριθμός αυτών τραυματίζεται και υποφέρει, ενώ άλλα πεθαίνουν λόγω εξάντλησης από την έντονη και διαρκή όχληση που δεν τους επιτρέπει να βρουν την τροφή τους, να ξεκουραστούν και να αναπαραχθούν.
Πρόσφατα, η εσφαλμένη και βολική αντίληψη περί αειφορικού κυνηγιού ήλθε να καλύψει την αμφισβήτηση για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα και να εξασφαλίσει ότι και οι επόμενες γενεές θα έχουν τη χαρά να σκοτώνουν, καθώς με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η διαιώνιση της δολοφονίας ζώων για ψυχαγωγία. Η έννοια του αειφορικού κυνηγιού παρουσιάζεται ως η οικολογική απάντηση στην καταστροφή!!
Στις σύγχρονες κοινωνίες, στις οποίες δεν υπάρχει διατροφική εξάρτηση από το κυνήγι, η διεξαγωγή του γίνεται με σύγχρονη τεχνολογία ξεκληρίζοντας κάθε ζώο που θα βρεθεί στο δρόμο του κυνηγού. Νέα όπλα και μέθοδοι θανάτωσης προσφέρουν τη δυνατότητα εξολόθρευσης τεράστιων αριθμών θηλαστικών και πουλιών. Η συσσώρευση πλαστικού και μόλυβδου από τα σκάγια στη φύση έχει καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον λόγω της μόλυνσης που προκαλεί.
Η διεξαγωγή της αλιείας για ψυχαγωγικούς λόγους και ειδικά με την χρήση ψαροντούφεκου έχει ολέθριες επιπτώσεις στην θαλάσσια βιοποικιλότητα. Πρόκειται για επιλεκτικό κυνήγι που στοχεύει στην ανεύρεση και θανάτωση συγκεκριμένων ειδών που κρίνονται πολυτιμότερα για τον κυνηγό και πληθυσμιακά υστερούν έναντι των άλλων θαλάσσιων ειδών. Είναι αυτονόητο ότι ένας ψαροντουφεκάς δεν κυνηγά σαρδέλες με το ψαροντούφεκο.
Η διεξαγωγή του κυνηγιού προκαλεί προβλήματα στην φύση, επηρεάζει τη βιοποικιλότητα και δημιουργεί αρνητικές ισορροπίες μεταξύ των ειδών. Η φύση από μόνη της επιτυγχάνει τις απαραίτητες ισορροπίες ενώ η ανθρώπινη παρέμβαση έχει αποδειχθεί καταστροφική στις περισσότερες περιπτώσεις.
Β. Σε σχέση με την Κοινωνία
Η κυνηγετική δραστηριότητα ασκείται από μία μειοψηφία ανθρώπων που παραβλέπει εντελώς το δημοκρατικό δικαίωμα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών να απολαμβάνουν τη φύση σε όλο της το μεγαλείο με ηρεμία και χωρίς κίνδυνο. Σε ένα πληθυσμό 11.000.000 ανθρώπων, η ετήσια ρυθμιστική του κυνηγιού επιτρέπει σε μια μειοψηφία 230.000 οπλοφόρων συμπολιτών μας να ασκεί τις ανάγκες αναψυχής τους σκοτώνοντας ζώα με την ευλογία μάλιστα της Πολιτείας.
Το κυνήγι βασίζεται στην ικανοποίηση από τη διαδικασία καταδίωξης ενός ζωντανού ζώου μέχρι θανάτου. Οφείλουμε να αναδείξουμε το γεγονός ότι το κυνήγι καλλιεργεί αντικοινωνική συμπεριφορά με αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνία. Ως δραστηριότητα, καλλιεργεί τη βία με τη νομιμοποιημένη θανάτωση των ζώων, γεγονός που προωθεί επιθετικά ένστικτα. Η άμεση σχέση μεταξύ της βίας σε ζώα και της βίας σε ανθρώπους αποτελεί πλέον αναμφισβήτητο γεγονός. Είναι πολύ σημαντικό να αναδείξουμε ότι το κυνήγι διδάσκει τους νεότερους ότι κάποιοι έχουν το δικαίωμα να επιβάλλουν τη δύναμή τους μόνο και μόνο επειδή είναι πιο ισχυροί και καλύτερα οπλισμένοι. Οι αντιπαιδαγωγικές αξίες του κυνηγιού:
α. το ενδιαφέρον για τη ζωή ενός ζώου είναι μια μορφή «αδυναμίας» και
β. η θανάτωση ζώων είναι διασκέδαση
θα πρέπει να χαρακτηρίζονται ως κατακριτέες.
Η νομιμοποίηση της οπλοκατοχής για το κυνήγι είναι η αιτία πολυάριθμων θανάτων και σοβαρών τραυματισμών κυνηγών και αθώων περιπατητών στην φύση, ακόμη και παιδιών.
Γ. Σε σχέση με την Οικονομία
Η κυνηγετική δραστηριότητα προκαλεί τεράστιο πρόβλημα στον οικοτουρισμό, τις μικρομεσαίες ξενοδοχειακές και λοιπές συναφείς επιχειρήσεις της ορεινής κυρίως Ελλάδας. Η ζημιά που επικαλείται η κυνηγετική βιομηχανία ότι θα υποστεί σε περίπτωση απαγόρευσης του κυνηγιού είναι κατά πολύ κατώτερη εκείνης που έχει ήδη προκληθεί από την παρεμπόδιση της οικοτουριστικής ανάπτυξης η οποία απευθύνεται σε ένα κατά πολύ μεγαλύτερο αριθμό πολιτών, Ελλήνων και ξένων, που επιλέγουν τον εναλλακτικό τουρισμό καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Ο ισχυρισμός, όπως ο πρόσφατος του ΥΠΕΚΑ (για να δικαιολογήσει την επανέγκριση της ρυθμιστικής απόφασης του κυνηγιού μετά την απόρριψή της από το ΣτΕ) ότι θα υποστούν οικονομική ζημιά τα ξενοδοχεία της υπαίθρου, δεν ευσταθεί γιατί ο αριθμός των κυνηγών που χρησιμοποιούν ξενοδοχεία είναι ελάχιστος σε σχέση με τους πολίτες που κάνουν οικοτουρισμό. Η συντριπτική πλειοψηφία των κυνηγών ασκεί τη δραστηριότητά αυτή κοντά στην περιοχή που κατοικεί και δεν χρησιμοποιεί ξενοδοχεία. Τέτοιοι ισχυρισμοί λειτουργούν εκβιαστικά με σκοπό να αποπροσανατολίσουν. Οι πραγματικοί λάτρεις της φύσης δεν την εγκαταλείπουν όταν τους πάρεις τα όπλα.
Ομοίως, οι ψυχαγωγούμενοι με το ψαροκυνήγι δεν αποφέρουν έσοδα στις τοπικές κοινωνίες των περιοχών που δραστηριοποιούνται, απεναντίας μάλιστα αρκετοί από αυτούς εμπορεύονται την αλιεία τους σε τοπικές ταβέρνες αποκομίζοντας αφορολόγητα έσοδα.
ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
Στον ευρύτερο οικολογικό χώρο οι αρνητικές διαστάσεις του κυνηγιού ήταν πάντα γνωστές και οι αντιδράσεις κατά του κυνηγιού είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από τη δεκαετία του εξήντα. Η διαρκής προσπάθεια συμβιβασμού με τους κυνηγούς όλα αυτά τα χρόνια μέσω διαφόρων προτεινόμενων «ρυθμίσεων» το μόνο που απέδωσε ήταν η επιβίωση του κυνηγιού, η εδραίωσή του μέσα από τους νόμους και τα ΜΜΕ και η κατάληψη καίριων θέσεων από φιλικά προσκείμενα άτομα.
Κάθε χρόνο, το αρμόδιο υπουργείο για το θέμα (Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων μέχρι πρόσφατα), καλεί τους κυνηγούς και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις σε διαβούλευση λίγο πριν την έκδοση της εκάστοτε ρυθμιστικής. Οι κυνηγοί και οι οργανώσεις υποβάλλουν τις προτάσεις τους και το υπουργείο προχωρά στην έκδοση της ρυθμιστικής απόφασης. Το υπουργείο κατά κανόνα στηρίζει τις προτάσεις των κυνηγών.
Οι κυνηγοί έχουν υποβάλλει προτάσεις όπως η αναβάθμιση της εκπαίδευσης των κυνηγών, η αλλαγή του τρόπου απόκτησης άδειας, οι αυστηρότερες εξετάσεις (γραπτές εξετάσεις και πρακτική εφαρμογή στα κυνηγοτόπια) και η εκπαίδευση σε όλα τα θέματα που σχετίζονται με την κυνηγετική δραστηριότητα και το περιβάλλον. Εφαρμόζουν το πρόγραμμα Άρτεμις Ι και ΙΙ όπου γίνεται λεπτομερής καταγραφή των ειδών. Προτείνουν την έκδοση τοπικών αδειών κυνηγιού αφού προηγουμένως εξεταστεί η ζωοχωρητικότητα και βιοχωρητικότητα της περιοχής σε συνδυασμό με εμπλουτισμό σε «θηράματα». Εισηγούνται, επίσης, την ενδυνάμωση της θηροφυλακής.
Οι προτάσεις των οργανώσεων που έχουν λάβει μέρος στις ετήσιες διαβουλεύσεις αφορούν τις ημερομηνίες άσκησης του κυνηγιού (για τη λήξη της κυνηγετικής περιόδου έχει προταθεί η καταληκτική ημερομηνία της 31ης Ιανουαρίου και έχει προταθεί και η καθυστέρηση της έναρξης της κυνηγετικής περιόδου), τις περιοχές, τα είδη, τον έλεγχο της λαθροθηρίας (πάντοτε υπήρχαν αντιδράσεις για την ομοσπονδιακή θηροφυλακή), και πολλά άλλα.
Τα δε θέματα της λαθροθηρίας και της αειφορίας ήταν τα μόνα που συμφωνούν υπουργείο, κυνηγοί και περιβαλλοντικές οργανώσεις, καθώς με τον καθορισμό ορίων εξασφαλίζεται η αειφορική συνέχιση του κυνηγιού. Κυνηγοί και περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν επιπρόσθετα μέτρα σχετικά με τη διαδικασία εκτροφής και απελευθέρωσης των «θηραματικών» ειδών. Επίσης, θέματα όπως η μολυβδίαση είχαν απασχολήσει το υπουργείο και κατά το παρελθόν, και ακούστηκαν προτάσεις για τη χρήση μη μολυβδούχων σκαγιών. Το ζήτημα έχει ήδη αντιμετωπιστεί από την ΕΕ, η οποία έχει ορίσει ότι μετά το τέλος της κυνηγετικής περιόδου 2009-2010 μόνο για τους υδροβιότοπους θα πρέπει να χρησιμοποιείται άλλο κράμα στα φυσίγγια, οπότε αναγκαστικά θα ακολουθήσει και η Ελλάδα. Τέλος, κυνηγοί και περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν αυστηρότερες ποινές και αύξηση των προστίμων, καθώς και αυστηρότερη νομοθεσία σχετικά με τη χρήση όπλων.
Η αποδοχή περιοριστικών μέτρων προϋποθέτει την αποδοχή της νομιμότητας διεξαγωγής της συγκεκριμένης δραστηριότητας που οδηγεί στη συνέχισή της για τις επόμενες δεκαετίες και μάλιστα στη διαιώνισή της. Στην ανθρώπινη κοινωνία υπάρχουν πράξεις και δραστηριότητες που δεν πρέπει να είναι αποδεκτές, ανεξάρτητα από τον τρόπο διεξαγωγής τους.
Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τη μη αποδοχή μέτρων και τη ξεκάθαρη αντίθεσή μας αποτελεί το χαρακτηριστικό των ατόμων να απευαισθητοποιούνται σε πρακτικές που εμπεριέχουν βία και θανάτωση ζώων μέσω της συνήθειας. Όταν μπαίνουμε στη διαδικασία εκλογίκευσης μιας δραστηριότητας, η κοινωνία μαθαίνει να την αποδέχεται.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για απαγορεύσεις που αν δεν είχαν επιβληθεί, το κυνήγι θα ίσχυε θα συνεχίζονταν μέχρι σήμερα. π.χ. Στην Αγγλία το 1839 απαγόρευσαν το κυνήγι των ταύρων. Αν δεν είχε απαγορευτεί τότε και είχαν μιλήσει για μέτρα, θα διεξάγονταν ακόμη σήμερα. Πρόσφατα, στην ίδια χώρα, μετά από μεγάλη συζήτηση και μια κυβερνητική αναφορά (Burns Report), το Κοινοβούλιο στην ερώτηση μεταξύ ελέγχου και απαγόρευσης, ψήφισε υπέρ της απαγόρευσης του κυνηγιού με σκύλους, θέτοντας τέλος με αυτό τον τρόπο σε μια παράδοση εκατοντάδων χρόνων, το κυνήγι της αλεπούς. Στην Ελλάδα, το παράδειγμα της Τήλου με την απαγόρευση του κυνηγιού στην περιοχή έχει δημιουργήσει νέες προοπτικές για την οικοτουριστική ανάπτυξη του νησιού. Πλήθος άλλων κινημάτων τάσσονται υπέρ των ξεκάθαρων και καθαρά ευδιάκριτων τοποθετήσεων και πετυχαίνουν τους στόχους τους, όπως στο παρελθόν το κίνημα για τον τερματισμό της δουλείας, για την ισότητα των φύλων, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κ.α.
Οι όποιες ρυθμίσεις γίνονται για το κυνήγι απλώς αποσκοπούν στη διαιώνιση μιας απαράδεκτης κατάστασης, εξυπηρετούν ψηφοθηρικές και κερδοσκοπικές σκοπιμότητες και αποτελούν έναν εύσχημο τρόπο αναγνώρισής του. Για τους λόγους αυτούς ζητάμε ξεκάθαρα την καθολική και οριστική απαγόρευσή του στην χώρα μας.
Εκτροφεία
Στη χώρα μας υπάρχουν κρατικά και ιδιωτικά εκτροφεία θηραμάτων. Σκοπός τους είναι ο εμπλουτισμός των βιοτόπων με «εκτρεφόμενα θηράματα» όπως χαρακτηρίζονται τα ζώα που εκτρέφονται με σκοπό να απελευθερωθούν και εν συνεχεία να σκοτωθούν από τους κυνηγούς. Για παράδειγμα, το 2008 περίπου 34.000 φασιανοί και πέρδικες δόθηκαν στους κυνηγετικούς συλλόγους από τα κρατικά εκτροφεία για απελευθέρωση, ή μάλλον, για εκτέλεση. Ο «εμπλουτισμός» αυτός ο οποίος καλείται «διαχείριση του θηραματικού πλούτου», διενεργείται σύμφωνα με επιστημονικά δεδομένα και με τις επιταγές της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας. Μιλάμε πλέον για επιστημονικά τεκμηριωμένους φόνους. Πριν από την απελευθέρωση κάθε είδους πρέπει να λαμβάνονται υπόψη εκτός από τις οικολογικές και βιολογικές απαιτήσεις του και οι γενετικές μελέτες ώστε να αποφευχθεί η γενετική μόλυνση των ενδημικών ειδών. Ο επιστημονικός σχεδιασμός δράσεων και ενεργειών αποσκοπεί στην τόνωση των φυσικών πληθυσμών των διαφόρων ειδών της πανίδας μας ώστε οι κυνηγοί να έχουν τη δυνατότητα της αειφόρου εκμετάλλευσης των θηραμάτων. Το γεγονός αυτό δεν συνάδει με την περιβαλλοντική ηθική και δεν αποδεχόμαστε τη λειτουργία των εκτροφείων θηραμάτων. Εκτός αυτού, τα ζώα που απελευθερώνονται δεν έχουν τη δυνατότητα να επιβιώσουν γιατί δεν έχουν τη συμπεριφορά και τις δεξιότητες των ζώων που μεγάλωσαν στη φύση για να διεκδικήσουν την τροφή και επιβίωσή τους. Επιπλέον, δημιουργούν προβλήματα και επηρεάζουν τους πληθυσμούς των άλλων ζώων μέσω της παρουσίας τους και των αριθμών τους.
Καταφύγια «άγριας ζωής»
Αξίζει να αναφερθεί ότι υπάρχουν 685 καταφύγια άγριας ζωής διάσπαρτα σε όλη την Ελλάδα και θα γίνουν και άλλα. Προτάσεις για αύξηση των καταφυγίων έχουν γίνει και από κυνηγούς και από περιβαλλοντικές οργανώσεις. Το συμπέρασμα πρόσφατης μελέτης που έκανε το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο το 2009, ήταν ότι σε διάστημα 40 ετών, μεταξύ 1969-2009, τα καταφύγια δεν έχουν καταφέρει να προστατεύσουν τα ζώα.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Οι ΟΠ, ως κόμμα το οποίο τάσσεται υπέρ της πράσινης ανάπτυξης με κύριο μέλημά του την προστασία της φύσης και της πανίδας της χώρας, ως κόμμα που αποτάσσει την κάθε μορφή βίας, που αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και την προστασία και κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ζώων, ζητάει από την πολιτική ηγεσία της χώρας την οριστική παύση του κυνηγιού, ως δραστηριότητας βλαπτικής για τα ζώα και το περιβάλλον, βάρβαρης και ασύμβατης με τον 21ο αιώνα. Τα ζώα σκοτώνουν για τις διατροφικές τους ανάγκες, ενώ ο «πολιτισμένος» κυνηγός σκοτώνει για να εξασκήσει τη σκοπευτική του ικανότητα πάνω σε ζωντανά πλάσματα, να ψυχαγωγηθεί και να νιώσει την ηδονή του φόνου. Είναι πράξη που δε συνάδει ούτε με τη νέα περιβαλλοντική ηθική που αναπτύσσεται στις μέρες μας ούτε και με την αρχή της αβλάβειας. Ζητάμε να δοθεί ένα οριστικό τέλος σ’ αυτή τη δραστηριότητα.
Πιστεύουμε σε μια νέα ηθική απέναντι στη φύση και στη ζωή βασισμένη στην προάσπιση των δικαιωμάτων των ζώων. Προτείνουμε στην Πολιτεία να δώσει ένα οριστικό τέλος στο κυνήγι. Σε παγκόσμιο επίπεδο, σειρά αποφάσεων βασίζονται στην ηθική προς τα ζώα και ορίζουν νόμους για την προστασία των ζώων με πρόσφατα παραδείγματα την απαγόρευση της γούνας σε πολλές χώρες, την απαγόρευση του εμπορίου προϊόντων φώκιας στην ΕΕ, την απαγόρευση πειραμάτων σε ζώα σε πολλά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα αλλά και για καλλυντικούς σκοπούς στην ΕΕ, την απαγόρευση των τσίρκο με ζώα σε πολλές χώρες, την απαγόρευση των ταυρομαχιών στην Καταλονία και πολλά άλλα.
Προτείνουμε εναλλακτικές λύσεις για τη μετατροπή της οικονομίας που συνδέεται με το κυνήγι (επιχειρήσεις ειδών κυνηγίου, κλπ) σε δραστηριότητες φιλικές προς το περιβάλλον, όπως ο οικοτουρισμός, οι ξεναγήσεις στη φύση, κλπ. Λαμβάνοντας υπόψη άλλες περιπτώσεις απαγόρευσης, όπως της Τήλου, μπορούν να υποβληθούν εμπεριστατωμένες προτάσεις για ανάπτυξη των περιοχών με βάση πραγματικά οικολογικά κριτήρια. Οι επαγγελματίες που έχουν κάποια οικονομική σχέση με τη δραστηριότητα του κυνηγιού (ξενοδόχοι, βενζινοπώλες, κ.α.) δεν θα χάσουν την πελατεία τους, αντιθέτως, τυχόν παύση του κυνηγιού θα αυξήσει τη δραστηριότητα άλλων ομάδων που έρχονται σε επαφή με τη φύση. Με λίγα λόγια, το μόνο που θα εξαφανιστεί από το τοπίο, θα είναι τα όπλα. Οι μόνοι επαγγελματίες που θα χρειαστεί να αλλάξουν εμπόρευμα ή επάγγελμα, θα είναι οι έμποροι όπλων.
Προτείνουμε να δοθούν κίνητρα και να ανατεθούν συγκεκριμένοι ρόλοι στους κυνηγούς, ώστε να αντικαταστήσουν το κυνήγι με άλλες δραστηριότητες φιλικές με τη φύση και τη ζωή, όπως είναι η δασοπροστασία, η πυροφύλαξη, η προστασία της ζωής (αντί η θανάτωσή της), η δενδροφύτευση, ο καθαρισμός δασικών περιοχών κλπ. Με αυτόν τον τρόπο θα καλλιεργήσουμε μια υγιή σχέση με τη φύση.
Προτείνουμε την υιοθέτηση ριζικότερων πολιτισμικών αλλαγών που θα οδηγήσουν τους κυνηγούς στην αναζήτηση εναλλακτικών μορφών επαφής με τη φύση. Καθοριστικό ρόλο θα παίξει η κατάλληλη περιβαλλοντική εκπαίδευση και η ενημέρωση των πολιτών και πρωτίστως της νεολαίας για τις αρνητικές επιδράσεις του κυνηγιού στο περιβάλλον και η ευαισθητοποίησή τους στα δικαιώματα των ζώων και στην προστασία της ζωής τους.
Προτείνουμε την κατάρτιση ολοκληρωμένου σχεδίου για την κατάργηση του κυνηγιού και για την προστασία όλων των περιοχών από την δεδομένη διεξαγωγή παράνομου κυνηγιού. Στο σχέδιο αυτό θα πρέπει να καθορίζονται οι κανόνες και τα μέσα για την συστηματική εποπτεία των περιοχών για τη μη συνέχιση του κυνηγιού και για την παράνομη αιχμαλώτιση των ζώων της πανίδας.
Προτείνουμε την τροποποίηση του νόμου και των διαδικασιών ώστε η εκδίκαση των κατηγορουμένων για παράβαση της απαγόρευσης κυνηγιού να είναι σύντομη και αποτελεσματική. Προτείνουμε την αναπροσαρμογή του συστήματος με την καθιέρωση αντίστοιχων ποινών με εκείνων που προβλέπει ο Νόμος για αναίτια θανάτωση των ζώων συντροφιάς.
Ζητάμε την απαγόρευση της κατοχής και χρήσης όπλων με πολύ αυστηρές ποινές σε περίπτωση παράβασης του νόμου. Το ψαροντούφεκο θα πρέπει να θεωρηθεί όπλο και να υπόκειται στους ίδιους περιορισμούς με τα λοιπά όπλα. Η οπλοκατοχή, έστω και με αυστηρές προϋποθέσεις, δεν είναι αποδεκτή γιατί συμβάλλει στη βία και δεν αρμόζει σε μια σύγχρονη, πολιτισμένη και προοδευτική κοινωνία. Η κατοχή όπλων από πολίτες δεν είναι συμβατή τις αξίες ενός οικολογικού πράσινου κόμματος στη χώρα μας.
Αποδοκιμάζουμε τη διαχειριστική πολιτική του υπουργείου και της κυνηγετικής συνομοσπονδίας και των περιβαλλοντικών οργανώσεων. Η δική μας πρόταση δεν βασίζεται στην διαχειριστική λογική. Δεν μπορούμε να μιλάμε την ίδια γλώσσα με τους κυνηγούς για τη «διαχείριση» της φύσης.
Καταδικάζουμε κάθε προσπάθεια απαξίωσης της ηθικής διάστασης και της επιβολής μιας επιστημονικής προσέγγισης, βασισμένης σε κατευθυνόμενες μελέτες και στοιχεία που μας οδηγούν στην πολιτική της διαχείρισης. Η ηθική αποτελεί σημαντικότατο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης κοινωνίας και η άποψη ότι δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη οδηγεί στην αποδοχή της βίας και την απαξίωση των ηθικών κριτηρίων. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε μελέτες για να αποδείξουμε την αξία της ζωής.
Βασισμένοι στον κινηματικό και ριζοσπαστικό χαρακτήρα των ΟΠ, στοχεύουμε στη δημιουργία ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος ενάντια στο κυνήγι που θα συνδέσει τους ΟΠ με ΜΚΟ, ανεξάρτητους πολίτες και την κοινωνία και θα δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες, διαμορφώνοντας την κοινή γνώμη και οικοδομώντας συμμαχίες σε μεγάλη κλίμακα. Η χώρα μας χρειάζεται τον φορέα που θα πει ένα ξεκάθαρο όχι στο κυνήγι και θα ηγηθεί της όλης προσπάθειας φέρνοντας τον κόσμο μαζί του και συσπειρώνοντας τις διάφορες δυνάμεις υπέρ της οριστικής κατάργησης του κυνηγιού.
Θεωρούμε ότι η θέση μας υπέρ της οριστικής κατάργησης του κυνηγιού είναι επιβεβλημένη.
*
Εισήγηση Ομάδας Περιβαλλον Προς Πανελλαδικό Συμβούλιο Οικολόγων Πράσινων
Α. Σημεία συμφωνιών και διαφωνιών με την Ομάδα για τα Δικαιώματα των Ζώων
Οι δύο ομάδες συμφωνούν επί της αρχής καθώς είναι και οι δύο ξεκάθαρα ενάντια στο κυνήγι. Συμφωνούν επίσης και στους βασικούς λόγους για τη θέση τους αυτή, δηλαδή στις αρνητικές επιπτώσεις του κυνηγιού. Συγκεκριμένα το κυνήγι:
- Αφαιρεί τη ζωή ζώων για λόγους αναψυχής και μόνο, πράγμα που αποτελεί ένα ηθικά απαράδεκτο κίνητρο.
- Διαταράσσει ποικιλοτρόπως τη βιοποικιλότητα και τα οικοσυστήματα.
- Συμβάλλει στους τραυματισμούς συνανθρώπων μας.
- Λειτουργεί αποτρεπτικά στην απόλαυση της φύσης από πολίτες μη-κυνηγούς.
Επίσης, και από τις δύο ομάδες αναγνωρίζεται η ανάγκη του να διαμορφωθεί άμεσα θέση των ΟΠ συνολικά πάνω στο θέμα του κυνηγιού. Παρά τις ειλικρινείς προσπάθειες εξεύρεσης κοινά αποδεκτών πολιτικών πρακτικών για την υποστήριξη της κοινής πολιτικής θέσης ενάντια στο κυνήγι, οι δύο ομάδες εξακολουθούν να διαφωνούν. Συγκεκριμένα:
Η Ομάδα για τα Δικαιώματα των Ζώων θεωρεί ότι οι ΟΠ θα πρέπει να υιοθετήσουν μία και μόνο πολιτική πρόταση, αυτή για την άμεση και οριστική κατάργηση του κυνηγιού στην Ελλάδα. Τα κυριότερα επιχειρήματα είναι τα ακόλουθα:
- Οποιαδήποτε συμμετοχή σε συζήτηση για διαχείριση του κυνηγιού στη χώρα μέσω ελεγχόμενων κυνηγετικών περιοχών είναι συμμετοχή σε «οργανωμένο έγκλημα».
- Οι πολιτικές διαχείρισης του κυνηγιού που έχουν προταθεί και από ορισμένες ΜΚΟ συμβάλλουν μόνο στην «αειφορική διατήρηση» του κυνηγιού.
- Πολιτικές προτάσεις στη λογική της διαχείρισης θα απομακρύνουν ψηφοφόρους των ΟΠ που ανήκουν σε φιλοζωικές οργανώσεις και όχι μόνο.
- Η πολιτική πρόταση υπέρ της κατάργησης του κυνηγιού θα διαφοροποιούσε τους ΟΠ από τα άλλα κόμματα δίνοντας τους έτσι ένα καθαρότερο πολιτικό στίγμα.
Από την άλλη μεριά εμείς θεωρούμε ότι η υιοθέτηση από τους ΟΠ της πρότασης για κατάργηση του κυνηγιού εδώ και τώρα:
- Είναι αντιρεαλιστική καθώς:
- Η Ευρωπαϊκή Οδηγία για τα Πουλιά (79/409/ΕΟΚ), το έγγραφο κατευθύνσεων για τη θήρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2008) και η ελληνική νομοθεσία, αναγνωρίζουν τη νομιμότητα της θήρας αγρίων πτηνών ως μορφή βιώσιμης χρήσης. Επομένως, ενδεχόμενη κατάργηση του κυνηγιού, σήμερα, αντιβαίνει στην ευρωπαϊκή νομοθεσία και συνεπάγεται παραπομπή της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
- Το κυνήγι είναι μια διαδεδομένη δραστηριότητα στην Ελλάδα, με βαθιές ρίζες στη ελληνική παράδοση.
- Οι κυνηγοί φτάνουν τους 230.000 χωρίς να συνυπολογίζονται οι λαθροκυνηγοί.
- Θα στερήσει από τους ΟΠ την ευκαιρία ουσιαστικής συμμετοχής σε διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ενισχύοντας την άποψη που εκφράζεται στα ΜΜΕ από τους κυνηγούς ότι οι οικολόγοι είναι παρωπιδικοί αλλά κυρίως, περιορίζοντας τη δυνατότητα επιρροής στη διαμόρφωση πολιτικών που θα συρρικνώσουν τις αρνητικές επιπτώσεις του κυνηγιού.
- Έρχεται σε αντίφαση με την αντι-απαγορευτική κουλτούρα των Οικολόγων Πράσινων.
Υποστηρίζουμε ότι το κυνήγι πρέπει να υπόκειται στον κοινωνικό και επιστημονικό έλεγχο, στο πλαίσιο των κανόνων της αειφορίας και της βιωσιμότητας, σαν όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες που καταναλώνουν φυσικούς πόρους, όπως η επαγγελματική αλιεία, η κτηνοτροφία, ή η γεωργία.
Βασικός μας στόχος είναι ο άμεσος και δραστικός περιορισμός των θανάτων ζώων από κυνηγούς, αλλά στρατηγική μας επιδίωξη αποτελεί η αλλαγή συνειδήσεων με στόχο την κοινωνική απαξίωση του κυνηγιού και τελικά την εξάλειψή του μέσα από την συνεχή μείωση του αριθμού των κυνηγών.
Β. Προτάσεις
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, καταθέτουμε την ακόλουθη δέσμη προτάσεων για ριζική επαναρρύθμιση του κυνηγίου σε εντελώς νέα βάση, η αναλυτική και τεκμηριωμένη παρουσίαση των οποίων βρίσκεται στο βασικό, επισυναπτόμενο κείμενο θέσεων. Οι προτάσεις μας όχι μόνο δεν εμποδίζουν στο διηνεκές την οριστική, πολιτισμική κατάργηση του κυνηγίου από το κοινωνικό σύνολο, αλλά κάνουν ορατή και ανοίγουν διάπλατα μια τέτοια προοπτική δίνοντας τον λόγο στη δημοκρατική δράση της κοινωνίας των ενεργών πολιτών. Συγκεκριμένα προτείνουμε:
- Την κατάρτιση ενός συνολικού Χωροταξικού Σχεδίου Θήρας που θα περιλαμβάνει ελεγχόμενες, φυλασσόμενες, σαφώς οριοθετημένες περιοχές κυνηγετικής δραστηριότητας, με συγκεκριμένες προσβάσεις εισόδου και εξόδου, με εξειδικευμένο προσωπικό και με έσοδα από τα τέλη πρόσβασης, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. Σε αυτές τις περιοχές, και ΜΟΝΟ σε αυτές, θα εξασκείται η κυνηγετική δραστηριότητα με όρους αειφορίας, βιοπαρακολούθησης και βιωσιμότητας των ειδών και των αντίστοιχων οικοσυστημάτων.
- Την κατάργηση των κλιμακωτών ημερομηνιών και τον ορισμό της 31η Ιανουαρίου ως ημερομηνίας λήξης του κυνηγιού για όλα τα είδη.
- Τη θέσπιση νέου φορέα υπό την εποπτεία του ΥΠΕΚΑ με τις εξής βασικές αρμοδιότητες:
- Τον τακτικό επιστημονικό προσδιορισμό των πληθυσμών κάθε θηρεύσιμου είδους με σκοπό τον καθορισμό ορίων στο επίπεδο της φέρουσας ικανότητας κάθε περιοχής ώστε να διασφαλίζεται η αειφορική διατήρηση του είδους.
- Τον καθορισμό του ανώτατου αριθμού αδειών για κάθε έτος καθώς και της μέγιστης επιτρεπόμενης κάρπωσης κάθε είδους ανά κυνηγό, με βάση τα προαναφερθέντα επιστημονικά ευρήματα. Προτείνεται η κατάργηση της γενικής άδειας κυνηγιού και η έκδοση νέας που να προσδιορίζει τόσο το συγκεκριμένο είδος ή ομάδα ειδών που κυνηγάει κανείς όσο και την περιοχή (π.χ. άδεια κυνηγιού αγριογούρουνου/ λαγού/ πτηνών/ υδροβίων κτλ στην περιοχή αρμοδιότητας του τάδε Δασαρχείου).
- Τη θέσπιση, με βάση επιστημονικά κριτήρια, ρυθμίσεων για προσωρινή ή και οριστική απαγόρευση θήρας συγκεκριμένων ειδών.
- Τη δημιουργία ενός κρατικού ένστολου σώματος ασφαλείας με αισθητή παρουσία στην ύπαιθρο όλο το εικοσιτετράωρο και ανεξαρτήτως αργιών ή σαββατοκύριακων, με σκοπό την καίρια αντιμετώπιση της λαθροθηρίας, τον έλεγχο και την εφαρμογή του νόμου.
- Τη δραστική αύξηση των προστίμων για τους λαθροθήρες και καθιέρωση συστήματος αθροιστικών ποινών, οι οποίες σε ιδιαίτερες περιπτώσεις θήρευσης απειλούμενων ειδών ή σε προστατευόμενες περιοχές θα φτάνουν έως τη (μη εξαγοράσιμη) φυλάκιση.
- Την κατάθεση στη Βουλή αυστηροτέρου νόμου «περί όπλων» που: α) θα επιτρέπει την κατοχή μόνο σε κατόχους αδειών κυνηγιού ή σε μέλη σκοπευτικών συλλόγων, β) θα επιβάλλει τη σφράγιση των κυνηγετικών όπλων μετά την λήξη της κυνηγετικής περιόδου και γ) θα απαγορεύει τη χρήση μολύβδινων σκαγιών.
- Τη δημιουργία ενός διαφανούς εξεταστικού συστήματος για τους νέους κυνηγούς που θα εξετάζει βασικές γνώσεις ζωολογίας, οικολογίας και διαχείρισης φυσικού περιβάλλοντος και που θα ελέγχει παράλληλα την ψυχολογική αρτιότητα του αιτούντος.
- Τη δραστική αύξηση του κόστους απόκτησης άδειας κυνηγιού με γνώμονα το πραγματικό κόστος αποκατάστασης του περιβάλλοντος από αυτή τη δραστηριότητα.
- Την επέκταση των Καταφυγίων Άγριας Ζωής με βάση το πνεύμα του Ν. 2637/98, ώστε να καλύψουν όλες τις περιοχές που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την άγρια ζωή (κυρίως την ορνιθοπανίδα) και επηρεάζονται άμεσα από το κυνήγι.
- Την απαγόρευση του κυνηγιού σε περιαστικούς βιότοπους (όπως δάση και μικροί υγρότοποι) που χρησιμοποιούνται από πλήθος πολιτών ως τόποι αναψυχής.
- Τη δημιουργία νέων «Κέντρων Περίθαλψης Άγριων Ζώων» σε κάθε περιφέρεια.
- Τον κεντρικό και αυστηρό έλεγχο διαδικασιών εκτροφής και απελευθέρωσης θηραματικών ειδών από κυνηγετικούς συλλόγους.
- Τον πλήρη διαχωρισμό της είσπραξης κρατικών τελών για απόκτηση άδειας κυνηγίου, από την οικονομική συνεισφορά των κυνηγών στους κυνηγετικούς τους συλλόγους.
- Την ενίσχυση με νέο προσωπικό και την εκπαίδευση των υπηρεσιακών παραγόντων στην παράνομη αγοραπωλησία ειδών και σε όλα τα άρθρα της συνθήκης CITES.
Γ. Προτεινόμενες δράσεις
- Συμμετοχή, με βάση τις παραπάνω προτάσεις, στον εθνικό διάλογο για το κυνήγι που ξεκινά τον Μάρτιο του 2010 υπό την αιγίδα του ΥΠΕΚΑ.
- Δημιουργία δικτύου πληροφόρησης για νέα σχετιζόμενα με το κυνήγι μέσω συνεργασίας με ΤΠΚ των ΟΠ.
- Συστηματική παρέμβαση στα τοπικά αλλά και εθνικά ΜΜΕ με κύριο στόχο την προώθηση των παραπάνω θέσεων/προτάσεων για το κυνήγι και τη ρύθμισή του.
- Σε συνεργασία με τη Θεματική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Ζώων, δημιουργία ενημερωτικού υλικού που σχετίζεται με τις αρνητικές επιπτώσεις του κυνηγιού.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
30 Σχόλια
Comments feed for this article
27 Απριλίου, 2010 στις 4:45 μμ
καραμπασ
pano τι γινεται με αυτο το κομμα που ασχολειται με την αγρια φυση την ιδια στιγμη που η κυβερνηση παει να εξοντωσει τους εργαζομενους?2 μισθους κατω μας επιβαλλει το δντ και η εοκ και οι οικολογοι πρασινοι ασχολουνται με το κυνιγι και το πεταγμα της αγριας πεταλουδας.
Τελικα αυτο το κομμα είναι μια φιλοπεριβαλλοντικη νεα δημοκρατια? ένα οικολογικο δεξιό πασοκ?ΡΕ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΡΕ που έλεγε και ο συντροφος Αυλονιτησ
27 Απριλίου, 2010 στις 5:03 μμ
kapetanios
με μια γρήγορη ματιά στο Α κείμενο , αυτό δηλαδή που αποτελεί και επίσημη θέση των ΟΠ, στάθηκα σε τρία σημεία που αξίζουν ίσως κάποιο σχολιασμό:
– Το πρώτο αφορά στην θέση των ΟΠ για την απαγόρευση της θανάτωσης των ζώων στο σύνολο τους ( το αίτημα της απαγόρευση του κυνηγιού ως προτεραιότητα απλώς χρησιμοποιείται για τους δικούς τους πολιτικούς/ψηφοθυρικούς και μόνο λόγους )
– Το δεύτερο αφορά στην ένταξη των ψαριών [1]στα «αισθανόμενα (sentient) πλάσματα» που πρέπει να προστατευτούν
(την άποψη για την απαγόρευση του ψαροντούφεκου δεν την σχολιάζω, μιας και για τους ίδιους ακριβώς λόγους , δηλαδή την επιλεκτικότητα των θηραμάτων, θεωρώ ότι ΔΕΝ θα πρεπε καν να απαγορευτεί και από τον Θερμαϊκό κόλπο)
– και το τρίτο πολύ σημαντικό για μένα αφορά στην επίσημη παραδοχή από τους ΟΠ των θετικών αποτελεσμάτων της διαχείρισης της άγριας πανίδας στον τόπο μας. ( διάβασα να επαναλαμβάνουν τουλάχιστον 4 φορές, εάν δεν μ΄ απατά η μνήμη μου, εμμέσως πλην σαφώς τον «κίνδυνο» να εξασφαλιστεί μέσα από τα προγράμματα διαχείρισης το αειφορικο- κατά την διατύπωση τους, κυνήγι στο διηνεκές)
Αυτά προς το παρόν
27 Απριλίου, 2010 στις 6:51 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Εκ του Α’ κειμένου (της πλειοψηφίας):
«Παρά την έντονη προβολή που γίνεται για τις πράσινες θέσεις, τα παραδοσιακά κόμματα ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ να κυβερνούν ΓΙΑΤΙ οι πολίτες δεν έχουν ενημερωθεί και πεισθεί επαρκώς για τη γνησιότητα των πράσινων θέσεων και προθέσεων του οικολογικού κινήματος.»
Χωρίς να εισέλθω, ακόμη, στην ουσία του θέματος, ήθελα να πω ότι βρίσκω προβληματική τη συλλογιστική αυτή, διότι φαίνεται ότι υιοθετεί την άποψη της κατοχής «αντικειμενικής» (εξ’ αποκαλύψεως, άσχετα αν η διαδικασία αντί για «σημεία και τέρατα» περιλαμβάνει «ψάξιμο και ευαισθησίες») αλήθειας.
Νομίζω ότι δια αυτής προσέγγισης υιοθετείται μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες της (και) Ιστορικής Αριστεράς
Έτσι, γίνεται προβολή της υποκειμενικής αδυναμίας στις «αντικειμενικές συνθήκες» και μάλιστα στην εκδοχή «του υπο(και παρα, και παρα….)πληροφορημένου ακροατηρίου».
Οπότε, κατά την προσέγγιση αυτή, δεν χρειαζόμαστε πολιτική, αλλά «Αποστόλους» που μεταλαμπαδεύσουν την «αλήθεια» στους τυφλούς και πλανημένους.
Πώς άραγε;;
Με βάση την ιστορική εμπειρία, στην πρώτη φάση με έντονη «καμπάνια πληροφόρησης και ευαισθητοποίησης» , δηλαδή αποκάλυψης «σημείων» και όχι άσκησης πολιτικών με συμμαχίες «σε ελάχιστους συμφωνημένους στόχους».
Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι λέγεται ότι «αν συνομιλήσουμε κάνοντας υποχωρήσεις, υπάρχει κίνδυνος να …..μολυνθούμε».
Δηλαδή «θα δει ο κόσμος ότι προδίδουμε την αλήθεια και άρα τι ιεραπόστολοι θα είμαστε μετά»
Κατά τον 20ο αιώνα όταν αυτή η αντίληψη απέκτησε ισχύ και αποκαλυφθηκαν και τα σημεία και τα τέρατα, ξεκίνησε και ο «σοφρωνισμός» αυτών που «δεν θέλουν ή δεν μπορούν να ΔΟΥΝ την αλήθεια».
Θα ήθελα να επισημάνω , για να είμαι δίκαιος, ότι τα λεγόμενα αστικά κόμματα, ασχέτως του ρόλου τους, από τον Εμφύλιο και μετά δεν υιοθετούσαν αυτές τις αντιλήψεις (και πάντως δεν τις θεωρητικοποιούσαν) και όταν χρειάζετο το «σύστημα» ιεραποστόλους και σοφρωνιστές, έκαναν στην άκρη για να αναλάβουν οι «ακροδεξιοί».
Το παραδοσιακό δυναμικό τους, τους αντιμετώπιζε στην καλύτερη περίπτωση ως αναγκαίο μεν , αλλά κακό.
Άσε που δεν θέλαν και πολλές παρέες μαζί τους…
Νομίζω ότι οι ΟΠ, διαθέτουν αρκετό αξιόλογο δυναμικό σε μέλη , αλλά κυρίως σε «φίλους» που λέει και ο ΓΑΠ, και είναι αρκετά νέοι, για να γίνουν ΚΚΕ (και όχι μόνο) με το καλημέρα.
Ελπίζω ειλικρινά ότι επιλέγοντας να σχολιάσω μια συγκεκριμένη παράγραφο (1μιση για την ακρίβεια), μου διέφυγε ότι η παράγραφος είναι «επουσιωδης» και συμπεριφέρθηκα άδικα στο Α’ κείμενο.
Όμως σε αυτές τις παραγράφους θεμελιώνεται η επιχειρηματολογία του κειμένου ενάντια σε μια πιο χαλαρή άποψη (το Β’ κείμενο)
Κατά τα λοιπά, υπάρχουν διάφορα ουσιαστικά θέματα στα κείμενα, τα οποία πρέπει να συζητηθουν.
27 Απριλίου, 2010 στις 7:01 μμ
Psychopompos
Θα σταθώ κι εγώ στην παραδοχή πως το κυνήγι αποτελεί αειφορική δραστηριότητα, που στερεί κάθε επιχείρημα περί επικυνδινότητας για την πανίδα.
Για τα υπόλοιπα μπορεί κάποιος να αντικαταστήσει τη λέξη «κυνήγι» με κάποια άλλη δηλωτική δραστηριότητας της (μη) αρεσκείας του, όπως και τη λέξη οικολόγοι-για με οποιαδήποτε δηλωτική θρησκείας ή/και αίρεσης και θα έχει στα χέρια του ένα «ευαγγέλιο» μερί απαγορευμένων μη ηθικών δραστηριοτήτων.
27 Απριλίου, 2010 στις 7:24 μμ
επισκέπτης
Ποιος έγγραψε ρε παιδιά το πρώτο κείμενο? Ο αγιατολάχ Χομεϊνί? Το διάβασα και κόντεψα να …πηδηχθώ από το παράθυρο. Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Ας προσπαθήσω όμως
1. Επιτίθεται άμεσα στις περιβαλλοντικές οργανώσεις που αποτελούν την δεξαμενή των ψηφοφόρων των ΟΠ γράφοντας «Με το πέρασμα των χρόνων, όπως είναι γνωστό, το Οικολογικό Κίνημα και πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις έχασαν σε μεγάλο βαθμό τη ριζοσπαστικότητα τους, κάποιες μάλιστα την ανεξαρτησία τους…».
2. Μετά από βαθυστόχαστη ανάλυση αποφαίνεται ότι «τα παραδοσιακά κόμματα εξακολουθούν να κυβερνούν γιατί οι πολίτες δεν έχουν ενημερωθεί και πεισθεί επαρκώς για τη γνησιότητα των πράσινων θέσεων και προθέσεων του οικολογικού κινήματος».
3. Αναγάγει την οικολογική συνείδηση στην σφαίρα της ιατρικής (ή μήπως της ψυχιατρικής?) γράφοντας για υγιή οικολογική συνείδηση σε προφανή αντίθεση θα πρόσθετα με την «άρρωστη» ή «μη κανονική». Μέχρι τώρα κάτι Καρατζαφύρερ ή ούλτρα συντηρητικοί μιλούσαν για «υγιείς» απόψεις, δεν ήξερα ότι υπάρχουν και στον οικολογικό χώρο.
4. Η διατύπωση της συγκεκριμένης παραγράφου, με την πληθώρα των επιθετικών προσδιορισμών, μάλλον θυμίζει επίσης Καρατζαφύρερ παρά οικολογικό λόγο. Απολαύστε: «Απευθυνόμαστε προς τους Έλληνες πολίτες που έχουν υγιή οικολογική συνείδηση και επιδιώκουμε την ορθή και αντικειμενική ενημέρωση των συνανθρώπων μας, ώστε να προσελκύσουμε στο Κόμμα μας πολυπληθείς ενεργούς πολίτες που θα αποτελέσουν τη δύναμη και τη βάση της εξάπλωσης του αυθεντικού και ανεξάρτητου οικολογικού κινήματος μας».
5. Το επόμενο βήμα τους αφήνεται να εννοηθεί πως είναι η κατάργηση της κτηνοτροφίας (τουλάχιστον) και η απαγόρευση της κατανάλωσης κρέατος καθώς γράφουν «περιοριζόμαστε να επιχειρηματολογήσουμε, προς το παρόν, μόνο για τους λόγους που επιβάλλουν την απαγόρευση του κυνηγιού και δεν εισερχόμαστε στο γενικότερο θέμα της θανάτωσης των ζώων για άλλους λόγους». Προσέξτε, προς το παρόν, προφανώς σκοπεύουν να το κάνουν αργότερα.
6. Αναδεικνύουν την γραφικότητα ως κύριο χαρακτηριστικό της πολιτικής γράφοντας «αν και είναι κατανοητό ότι αυτή η απαγόρευση δεν είναι δυνατόν να γίνει άμεσα αποδεκτή από την Πολιτεία, τοποθετούμε τον πήχη των διαπραγματεύσεων ψηλά…». Το ενδεχόμενο να πετάξουν τις απόψεις τους στον κάλαθο των σκουπιδιών δεν το έχουν σκεφτεί…
7. Αναθέτουν σε ένα πολιτικό κόμμα το ρόλο του «λαγού» γράφοντας «Μάλιστα, η συγκεκριμένη στάση ενισχύει την παρουσία και θέσεις των περιβαλλοντικών φορέων καθότι βοηθά στην αποτελεσματικότερη προβολή των προτάσεών τους και στην πιο εύκολη αποδοχή τους».
8. Βάζουν τα χεράκια τους και βγάζουν τα ματάκια τους γράφοντας «Η μη λήψη ξεκάθαρης θέσης κατά του κυνηγιού από τους Ο.Π. καλλιεργεί εντυπώσεις στην κοινωνία ότι και αυτό το Κόμμα βρίσκεται σε εξάρτηση, όπως και τα άλλα κόμματα και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών της πράσινης ανάπτυξης επωφελούμενο της παρουσίας του για να αποκομίσει διάφορα οφέλη». Ενώ η εκκωφαντική σιωπή των ΟΠ γύρω από το φλέγον αυτές τις μέρες θέμα των ΑΠΕ, που συζητιέται σήμερα μάλιστα στη Βουλή, όταν επιπλέον το σύνολο των οικολογικών οργανώσεων έχει τοποθετηθεί επικριτικά, δεν καλλιεργεί εντυπώσεις στην κοινωνία. Ούτε να ξεχωρίσουν που είναι τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είναι ικανοί.
9. Θυμίζουν τις χειρότερες στιγμές του ΚΚΕ όταν υποστηρίζουν ότι «η λήψη μέτρων νομιμοποιεί και ενισχύει το υπάρχον σύστημα». Τελικά ο αριστερισμός είναι και παιδική αρρώστια του οικολογισμού.
10. Νομίζατε ότι οι ψαροντουφεκάδες θα την γλύτωναν? Γελαστήκατε: «Στην προτεινόμενη απαγόρευση για το κυνήγι συμπεριλαμβάνουμε και την απαγόρευση της αλιείας για αναψυχή με τη χρήση του ψαροντούφεκου, το λεγόμενο ψαροκυνήγι». Και γιατί όχι την καθετή, την συρτή, το τσαπαρί και άλλες δολοφονικές ψυχαγωγικές επινοήσεις. Για να μην αναφερθώ και στα δικαιώματα του δολώματος.
11. Γράφουν «Τα ψάρια έχουν το ίδιο σύστημα πόνου με αυτό των θηλαστικών και των πτηνών και μάλιστα ορισμένοι υποστηρίζουν ότι είναι ακόμη πιο ευαίσθητο. Οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι οι εγκέφαλοι των ψαριών και το νευρικό τους σύστημα μοιάζουν με του ανθρώπου». Στοίχημα ότι μετά την κατάργηση της κτηνοτροφίας σειρά έχει και η αλιεία?
12. Παραπληροφορούν καθώς γράφουν «το κυνήγι εκτός από την πρόκληση διαταραχής στην οικολογική αλυσίδα, ευθύνεται και για την εξαφάνιση πολλών ειδών της πανίδας μας» Ποια ρε άσχετοι? Ποια είδη της πανίδας μας (της χώρας μας προφανώς εννοεί αυτό το μας) εξαφανίστηκαν, έστω τον προηγούμενο αιώνα? Είναι τόσα πολλά που δεν σας φτάνει ο χώρος να τα αναφέρετε? Γιατί εγώ μόνο για τον λύγγα γνωρίζω για πιθανή εξαφάνιση και αυτό όχι γιατί θεωρείτε καλός μεζές!!!
13. Λένε βλακείες γράφοντας ότι «Η διεξαγωγή της αλιείας για ψυχαγωγικούς λόγους και ειδικά με την χρήση ψαροντούφεκου έχει ολέθριες επιπτώσεις στην θαλάσσια βιοποικιλότητα». Το ψαροντούφεκο φταίει λοιπόν και όχι η εντατικοποίηση της αλιείας, η ρύπανση των θαλασσών κλπ κλπ
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη αλλά ομολογώ ότι βαρέθηκα να ασχολούμαι με μπούρδες. Εξάλλου έψαξα στο ecogreens-gr και δεν αναφέρετε τίποτα σχετικό. Μας κάνει πλάκα ο καλυβάρχης ή πρόκειται για «αποκλειστικό»?. Αν ήταν πρωταπριλιά θα ήμουν βέβαιος για το πρώτο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το Πανελλαδικό Συμβούλιο των ΟΠ, στους οποίους παρεπιπτόντως ανήκω, ψήφισε ή μάλλον υπερψήφισε το συγκεκριμένο κείμενο. Συμφώνησαν δηλαδή με αυτές τις γελοιότητες ο Τρεμόπουλος και ο Χρυσόγελος? Γιατί τους είχα για σοβαρούς ανθρώπους, ικανούς να κάνουν «πολιτική» και όχι να πλασάρουν την βλακεία ως ριζοσπαστισμό.
27 Απριλίου, 2010 στις 8:57 μμ
Dralion
Μια καλη αρχη θα ηταν να εξομοιωθουν οι συνθηκες του κυνηγιου στην Ελλαδα με εκεινες της Ευρωπης.
Στην Ελλαδα οι κυνηγοι πληρωνουν ενα παραβολο στο υπουργειο (κατι που δεν ισχυει για το ψαρεμα). Με αυτο το παραβολο δικαιουνται να κυνηγησουν οπως γουσταρουν.
Περιοριζονται μονο απο καποια ειδη + εποχες (δεν επιτρεπεται να κυνηγησουν ορισμενα ειδη σε ορισμενες περιοδους). Επισης περιοριζονται απο καποιους λογικους χωροθετικους νομους (π.χ. δεν μπορουν να κυνηγησουν σε κατοικημενες περιοχες).
Στο ψαρεμα εχουμε πληρη ελευθερια, ο καθενας πιανει οτι θελει, οπου θελει, οποτε θελει.
Οι ελεγχοι ειναι ελλιπεις, συχνα πεφτει ενα μπαξισακι και οι φυλακες κανουν τα στραβα ματια. Σε ακραιες περιπτωσεις (Ιονια νησια) οι φύλακες στελνονται σε υποχρεωτικη αδεια, προκειμενου οι κυνηγοι να καταργησουν τον νομο – και να μεινουν εγγυημενα ατιμωρητοι.
Στην Ευρωπη το κυνηγι + ψαρεμα επιτρεπονται μονο σε ορισμενες περιοχες, που ειναι «κλειστες». Αυτες οι περιοχες νοικιαζονται απο τους κυνηγους για εναν χρονο. Αν ειναι μεγαλες περιοχες (ειτε λιμνες, ειτε ποταμια), νοικιαζονται απο κυνηγετικους / αλιευτικους συλλογους και διατιθενται στα μελη τους.
Εννοειται οτι ισχυουν και οι υπολοιποι περιορισμοι για τις κυνηγετικες περιοδους. Π.χ. δεν επιτρεπεται να κυνηγας ειδη εκτος εποχης, ακομα και αν βρισκονται μεσα στην περιοχη που εχεις νοικιασει.
ΜΟΝΟ αν μιλαμε για κλειστες περιοχες μπορει να γινει λογος για «διαχειριση» των θηραματων.
ΜΟΝΟ αν ξερουμε απο πριν τι υπηρχε στο συγκεκριμενο οικοσυστημα, ΜΟΝΟ αν καταγραφεται καθε ζωο που σκοτωνεται μπορει να υπαρξει διαχειριση.
Αλλιως πως θα γινει διαχειριση, οταν οποιος θελει παει σε ενα βουνο και σκοτωνει οτι βρει;
Ποιος μετραει ποσα ζωα βγαινουν απο το οικοσυστημα σε καθε σαιζον;
Τι στον δαιμονα «διαχειριση» ειναι αυτη, οταν δεν ξερεις τι ειχες πριν, δεν ξερεις τι εχεις σημερα, δεν ξερεις τι αφαιρεις και δεν ξερεις τι προσθετεις;
* * * *
Σαν απολυτη λυση, ειμαι κι εγω υπερ της καταργησης του κυνηγιου.
Αλλα ας μην ζηταω το απολυτο.
Σαν πρωτο βημα, ας γινει ο περιορισμος σε κυνηγετικες περιοχες. Οι κυνηγοι ας νοικιαζουν αυτες τις περιοχες και ας αποδειξουν οτι πραγματικα μπορουν να κανουν αειφορο διαχειριση. Ιδου η Ροδος, ιδου και η διαχειριση.
Ας παρουν ενα βουνο (με ενοικιο) και ας αποδειξουν οτι το βουνο θα εχει θηραματα και μετα απο 5 χρονια.
Ας ελεγξουν οι ιδιοι τους παρανομους στην περιοχη τους. Οχι σαν σημερα, που το ανεπαρκεστατο κρατος υποχρεωνεται να ελεγχει ολην την επικρατεια.
Αν καποιος ενδιαφερεται για τις συνθηκες κυνηγιου στην Γερμανια, μπορω ευχαριστως να δωσω λεπτομερειες.
Πρωτα θα πρεπει να εξηγησουν οι κυνηγοι, γιατι αντιτιθενται με τοση μανια σ’ αυτην την ρυθμιση.
27 Απριλίου, 2010 στις 9:01 μμ
Dralion
Ημουν σιγουρος οτι θα εμφανιστει ο θιασος.
Με τις γνωστες, χιλιοειπωμενες ρητορειες.
Και πολυ αργησε.
Επεσε το σφυριγμα στον συλλογο και ηρθαν.
Ο (γνωστος) πρωταγωνιστης περιμενει την εξελιξη του εργου. Προς το παρον εχει στειλει την παιδικη χορωδια.
27 Απριλίου, 2010 στις 9:11 μμ
Πάνος
«Μας κάνει πλάκα ο καλυβάρχης ή πρόκειται για «αποκλειστικό»?»
Πρόκειται για «αποκλειστικό», με την έννοια οτι η καλύβα ενδιαφέρεται πάντοτε για το θέμα – και φρόντισε να το δημοσιοποιήσει. Πολύ περισσότερο που η συγκεκριμένη απόφαση του Πανελλαδικού Συμβουλίου δέχτηκε το κείμενο (το α’) ως «βάση για συζήτηση» και υπό την προοπτική ότι η συζήτηση θα εξακολουθήσει ως το συνέδριο του Ιουνίου (13 & 14), όπου θα παρθεί και η τελική απόφαση.
Η συζήτηση που (προβλέπεται ότι) θα γίνει εδώ, πιστεύω ειλικρινά ότι θα είναι χρήσιμη και εποικοδομητική. Άλλωστε, το θέμα αφορά και ενδιαφέρει την κοινωνία στο σύνολό της, αλλά και τα μέλη και τους φίλους των Ο-Π, οι οποίοι σήμερα ΔΕΝ διαθέτουν πολλά λειτουργικά δημόσια fora για να εκφράσουν με άνεση και ελευθερία (και σε συνθήκες διαρκούς κριτικής και αξιολόγησης) τη δική τους άποψη.
27 Απριλίου, 2010 στις 11:23 μμ
kapetanios
διαβάζοντας λίγο και το δεύτερο κείμενο στάθηκα στην απαίτηση -και μάλιστα υπογραμμισμένη, για «την δημιουργία ενός κρατικού ένστολου σώματος ασφαλείας».
Αναρωτιέμαι, αυτή τους η απαίτηση υπονοεί την κατάργηση της υπάρχουσας ιδιωτικής θηροφυλακής [1] ή ζητά ΚΑΙ την αρωγή της πολιτείας για την καλύτερη οργάνωση μιας τέτοιας δύσκολης και άκρως επικίνδυνης επιχείρησης, όπως έχουν δείξει τα θανατηφόρα περιστατικά συμπλοκών θηροφυλάκων και λαθροθήρων?
Πάντως υπάρχουν αντίστοιχες φωνές κρατικοποίησης της θηροφυλακής και από τους ίδιους τους θηροφύλακες
Click to access D.T.%20DOLOFONIA%20THIRIFILAKA.pdf
[1] το ΣτΕ έχει αναγνωρίσει με την 3943/2001 απόφαση του την θηροφυλακή (219 μόνιμοι και 120 εποχιακοί) των Κυνηγετικών Οργανώσεων
27 Απριλίου, 2010 στις 11:47 μμ
Dralion
Καπετανιε, η θηροφυλακη δεν μπορει να ελεγξει ολη την επικρατεια.
Ειτε κρατικη, ειτε ιδιωτικη – πρεπει να βαλουμε απο εναν θηροφυλακα πισω απο καθε δεντρο. Δεν γινεται.
Με 219 μονιμους και 120 εποχιακους περιμενεις να ελεγξεις ολη την Ελλαδα, ολες τις εποχες, ολες τις ωρες;
Παρτε (εσεις οι κυνηγοι) μια κλειστη περιοχη και φυλαξτε την μονοι σας απο τους παρανομους.
Το κρατος θα σας υποστηριξει νομικα. Π.χ. αν εσεις καταγγειλετε εναν λαθροθηρα, τα δικαστηρια θα τον τιμωρουν παραδειγματικα και θα του επιβαλλουν αποζημιωση υπερ του συλλογου σας.
Φυλαξτε επισης και τα θηραματα – αφου υποστηριζετε οτι κανετε αειφορο κυνηγι.
Σε ολες τις αλλες περιοχες το κυνηγι θα απαγορευεται δια ροπαλου – απο ολους και για ολον τον χρονο.
28 Απριλίου, 2010 στις 1:07 πμ
kapetanios
δραλίονα
δηλαδή διαφωνείς και εσύ με την πλήρη απαγόρευση έτσι όπως διατυπώνεται στο Α κείμενο των ΟΠ ?
Εάν συμφωνείς μην ασχολούμαστε με άσχετα και επουσιώδη
όσο για τις συγκεκριμένες περιοχές κυνηγιού, σχεδόν συγκεκριμένες εκ των πραγμάτων (ανάλογα το θήραμα) είναι και τώρα για την πλειοψηφία των κυνηγών.
Αυτό που βλέπεις πχ να γίνεται στην Γαλλία με τις αυστηρά οριοθετημένες περιοχές δεν έχει να κάνει τόσο με τον έλεγχο την αειφορία του κυνηγιού και την διαχείρηση ( η οποία για να έχει κάποιο νόημα και αποτέλεσμα πρέπει να λάβει χώρα στο σύνολο της επικράτειας και όχι αποσπασματικά σε δυο τρεις περιοχές )αλλά με το κέρδος για τον επιχειρηματία ή ιδιοκτήτη της γης.
Μάλιστα δεν θεωρώ καθόλου απίθανη μια τέτοια επιχειρηματική δραστηριότητα και στην χώρα μας ( εγώ δεν θα γινόμουν πελάτης τους όπως δεν πάω πχ και για ψάρεμα σε ιχθυοτροφείο )εφόσον βέβαια ρυθμιστούν ζητήματα ιδιοκτησίας και χρήσης γης.
28 Απριλίου, 2010 στις 7:53 πμ
Μιχάλης Μιχελής
Προς τους φίλους διαχειριστές της φύσης, για τις «ζώνες κυνηγιού».
Αν παρεπιπτόντως, είμαι από μια περιοχή (ντόπιος) και δεν συμφωνώ με το κυνήγι, γιατί θα πρέπει να κάνω γαργάρα, ότι στον τόπο μου (στη διαχειριστική ζώνη), μπορούν οι κυνηγοί να εξασκούν το «σπόρ» τους, για να μείνει «ακέραιος», αλώβητος, ένας άλλος τόπος της πατρίδας μας;
Και για να συγκεκριμενοποιήσω τα λεγόμενά μου.
Είμαι από την Τήνο. Το νησί ακόμη έχει σε πολλά σημεία, αρκετά μέρη με άγρια φύση (κυκλαδίτικη μακία). Σ’ αυτήν ζούν, αρκετά ζώα και πουλιά προς θύρευση. Εκμεταλλευόμενα τις μικρές λιμνοθάλασσες, είναι επίσης τόπος διαβατάρικων, μεταναστευτικών πουλιών.
Για ν’ αναζητήσουν την τροφή τους, απλώνονται καθημερινά στην επικράτεια του νησιού κι επανέρχονται στην βάση τους το σούρουπο.
Από τα γύρω νησιά, επειδή έχει καταστραφεί η φύση από την οικοδομική δραστηριότητα ( Μύκονος, Σύρος), κάθε Αύγουστο, πλακώνουν οι κυνηγοί (από τα προαναφερόμενα μέρη) και κάνουν σμπαράλια για τρείς μήνες, την θηρεύσημη πανίδα του νησιού μου.
Πως λοιπόν εγώ, πρέπει να το καταπιώ αυτό; Και φυσικά τα ίδια ισχύουν και για το ανεξέλεγκτο ψάρεμα, αλλά αυτό είναι άλλο ένα μεγάλο σχόλιο, γι’ αργότερα.
28 Απριλίου, 2010 στις 8:15 πμ
Dralion
Καπετανιε και Μιχαλη, καλη μερα.
Ειπα οτι ειμαι υπερ της πληρους καταργησης του κυνηγιου – και μαλιστα παγκοσμια. Εδω και τωρα.
Η καταργηση ειναι διαφορετικη απο την απαγορευση. Καταργηση σημαινει οτι οι ιδιοι οι κυνηγοι αναγνωριζουν το λαθος τους και σταματανε οικιοθελως. Οχι με απαγορευση.
Δυστυχως, αυτη μου η επιθυμια ειναι ουτοπικη.
Αναγκαζομαι λοιπον να συζηταω πραγματοποιησιμες λυσεις.
Π.χ. στην Τηνο δεν θα ανοιγα κυνηγετικο παρκο, λογω της οικολογκης σημασιας που περιγραφει ο Μιχαλης (την οποια δεν ηξερα μεχρι τωρα).
Υπολογιζω οτι πρεπει να υπαρχουν περιοχες στην Ελλαδα που ειναι καταλληλες για κυνηγετικα παρκα.
Αυτες οι περιοχες πρεπει να βρεθουν και να οριοθετηθουν με διαβουλευση αναμεσα στο κρατος, κυνηγετικους συλλογους και οικολογικες οργανωσεις.
Δινω μαλιστα και μια πιστωση καλης θελησης στους κυνηγους, ελπιζοντας οτι στα υπο ιδρυση κυνηγετικα παρκα δεν θα καταστρεψουν τα παντα, αλλα θα κανουν αυτο που υποσχονται και διακυρησσουν, δλδ. αειφορια. Αυτο θα επιτρεψει περισσοτερες περιοχες να χαρακτηριστουν κυνηγετικα παρκα.
Δεν συμφωνω οτι και τωρα οι κυνηγετικες περιοχες ειναι «συγκεκριμενες εκ των πραγματων» οπως υποστηριζει ο καπετανιος. Εγω βλεπω κυνηγους παντου – οπου πηγαινω στην Ελλαδα.
Στην τελικη, αφου ειναι «εκ των πραγματων» οριοθετημενες, ας μπουν και αυστηρα, καθορισμενα ορια. Αφου δεν θα αλλαξει τιποτα για τους κυνηγους, γιατι ειναι αντιθετοι;
Η διαχειριση δεν μπορει να γινει σε εθνικο επιπεδο, αλλα (ισως και με περιορισμους) σε ενα σχετικα κλειστο οικοσυστημα. Κανενας δεν μπορει να διαχειριστει την πανιδα της Ελλαδας. Εδω δεν μπορουμε να διαχειριστουμε την πανιδα ενος λαχανοκηπου.
Πριν χαθουμε σε ατερμονες θεωρητικες κουβεντες περι παγκοσμιας πανιδας, γιατι δεν αποδεικνυουμε τα πραγματα στην πραξη;
Ας παρουν οι κυνηγοι μια περιοχη και ας την διαχειριστουν για 5 χρονια. Μετα συζηταμε πανω σε πρακτικα παραδειγματα – οχι θεωριες.
Υ.Γ. Το κυνηγι μεταναστευτικων πουλιων και το ψαρεμα ειναι ειδικες περιπτωσεις, που θελουν ξεχωριστη κουβεντα. Στα μεταναστευτικα κανενας δεν μπορει να κανει διαχειριση.
28 Απριλίου, 2010 στις 8:55 πμ
Μιχάλης Μιχελής
Σχόλιο που δεν αφορά τον Dralion, αλλά τους καθ’ έξην κυνηγόφιλους. Στους κυνηγούς εμφανίζονται δυο κατηγορίες:
Οι έχοντες ηθικούς κανόνες στο «σπορ» τους κι οι άλλοι οι παραδοσιακοί, λάτρεις της κυνηγητικής περιπέτειας, που δεν έχουν κολλήματα.
Από την πρώτη κατηγορία των ηθικών, θέτονται εκ μέρους τους ζητήματα, περί ανθρωπίνων ενστίκτων, όπως το κυνήγι και το sex. Ότι δηλαδή, είναι καταγραμμένα στο γονίδιό μας και η άρνηση αυτής της παραδοχής, είναι ανυπόστατη στραβωμάρα, από εκείνους που δεν θέλουν να παραδεχθούν, το γεγονός αυτό.
Το ερώτημα όμως τίθεται, πέρα από τον γονιδιακό μας οργασμό.
Στο πεδίον του sex, είναι και ο βιασμός; Η παιδεραστία; Γιατί πλέον η επιθυμία, δεν είναι αμφίδρομη, όπως πρέπει να τίθεται. Αλλά βολονταριστική, από την μία πλευρά και μη αποδεκτή (ή έστω, μη ερωτώμενη η άλλη).
28 Απριλίου, 2010 στις 8:59 πμ
Μιχάλης Μιχελής
Σχόλιο που αφορά και τον Dralion ( όχι με αρνητική διάθεση).
Στους οικολόγους, οι διαχωρισμοί είναι:
Οι μεθοδικοί περιβαλλοντολόγοι και οι ιδεαλιστές.
Στην πρώτη κατηγορία, η ιστορία των διαδικασιών τους, θυμίζει την απαγόρευση του τσιγάρου.
Δηλαδή, για να περιοριστεί η κατάχρηση, για να προστατευθεί ο παθητικός καπνιστής, φτιάχνονται χώροι, που κάνουν δύσκολη τη ζωή τους, ξεβολεύεται η ελευθεριότητα των καπνιστών. Στο ζήτημα όμως της υγείας (που πρώτα απ’ όλους πλήττει τους καπνιστές), ο περιορισμός δεν δρα ανασταλτικά στην επιθυμία τους ή στο πάθος τους. Έτσι αναζητούν μανιωδώς τον δικό τους χώρο, για να εκτονωθούν. Αυτή η «παρανομία», η καταδίωξη, τους κάνει πιο άπληστους για να καπνίσουν. Τελικά, η αύξηση της τιμής των τσιγάρων, θα μειώσει τη συνήθεια της αυτό-δηλητηρίασης ή η αποκρουστική θέα των ακτίνων των πνευμόνων τους; Τα φλέματα, ο βήχας, η βαριά αναπνοή, οι κομμάρες η καταρράκωση της υγείας τους; Η πορεία τους προς τον καρκίνο και το θάνατο;
Το οικολογικό κίνημα, είναι αυτό που θα προτρέψει κάποιον να καπνίσει στον περιορισμένο χώρο του, μέχρι να σιχαθεί το καταραμένο τσιγάρο ή θα περάσει μηνύματα στο χρήστη, ότι αυτό δεν λύνεται με ημίμετρα; Ότι πρέπει να φροντίσει το Ευ ζην του. Ότι τα πνευμόνια μας χρειάζονται τον καθαρό αέρα, για να λειτουργήσει σωστά το σώμα;
Στους μεθοδικούς λοιπόν οικολόγους, που μπαίνουν στο δίλημμα, του ναι μεν αλλά, η ηθική δεν έχει εκπτώσεις.
Δεν μετράς με οριοθετημένους χώρους, την αφαίρεση της ζωής του διαβατάρικου πουλιού. Του τετράποδου ζώου, που έτυχε να βρεθεί στο σκόπευτρο. Η τύχη της κυνηγημένης πανίδας μας, η επιβίωσή της, δεν μπαίνει σε χωρικά και χρονικά περιθώρια. Όταν κάποιος χάνεται, χάνεται για πάντα. Όπως οι καρκίνοι, δεν έχουν αποτρέψει (δυστυχώς), τον κόσμο, να συνεχίσει την ανθυγιεινή ζωή του, έτσι κι αυτός που πυροβολεί, δεν συνετίζεται, δεν εκπαιδεύεται (συν το χρόνο) στην φιλοζωία, στην αλλαγή ενστίκτων του. Τουναντίον, γίνεται επιθετικότερος. Γιατί περιορίζεται κι αισθάνεται διωκόμενος. Μόνο το σθένος μας, η οικολογική μας δυναμική, θα φέρει την αλλαγή.
Η ελευθερία, η αγάπη, ο αλτρουισμός, είναι δυνατά ένστικτα, είναι η βάση του ιδεαλισμού μας. Δεν διαπραγματεύονται σε παζάρια υπουργείων!
Απέναντι λοιπόν στο θάνατο και στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, δεν χωρούν ηθικά διλήμματα.
• Είσαι εναντίον της πυρηνικής ενέργειας.
• Είσαι εναντίον των μεταλλαγμένων. Ξεκάθαρα και κάθετα!
Κι αναφέρομαι σ’ αυτά τα δύο παραδείγματα, γιατί μερικοί οικολογίζοντες, μασάνε τα λόγια τους… Κάνουν στραβοτιμονιές. Μας εκθέτουν.
Δεν είσαι υπέρ στρατηγικών προσεγγίσεων, για να σε καταλάβουν οι κυνηγοί. Γιατί το «χόμπι» τους, είναι η δική σου ψυχική κατάπτωση. Είναι ο μαρασμός του ωραίου, ο χαμός του ζωντανού παλμού, του κελαηδήματος, που φτιάχνει τα αισθήματα της γαλήνης σου.
Δεν είσαι υπέρ των καταπατήσεων (δασικών και παραθαλάσσιων), γιατί με την απληστία τους, χάνεται η αίσθηση του μέτρου και της φυσικής αρμονίας. Άρα καταστρέφεται ο αισθητικός σου ορίζοντας.
Δεν είσαι υπέρ όλων εκείνων των αποφάσεων, που έχουν πλαστογραφηθεί, ως «λαϊκές παραδόσεις». Πολιτισμός, σημαίνει εκτός του τρόπου ζωής και ποιότητα σκέψης. Το κυνήγι ήταν κι είναι, η ραφιναρισμένη εκδήλωση της εγωϊστικής υπεροχής, ενός παρωχημένου ανδροκρατικού αμοραλισμού. Δεν είναι (η παραπλανητικά πλασαρισμένη), δήθεν «φροντίδα» του οικοσυστήματος. Η αναζήτηση του θανάτου, δεν έχει σχέση με την καλοδιάθετη προσέγγιση, αλλά με την μωροφιλόδοξη εξόντωση.
Η οικολογική λοιπόν ιδεολογία, σ’ αυτό το σημείο, βάζει την κόκκινη γραμμή της.
Η παρέλκυση απ’ αυτήν, είναι νοθεία προϊόντος, κρασί που νερώνεται.
Η είσαι λοιπόν έγκυος ή δεν είσαι. Ολίγον και περιστασιακά, δεν γίνεται!
28 Απριλίου, 2010 στις 9:02 πμ
Psychopompos
Καλημέρα σε όλους,
τελικά μήπως πρέπει οι οικολόγοι ν’ αποφασίσουν αν ενδιαφέρονται περισσότερο για μια υγιή άγρια φύση ή για την κατάργηση του κυνηγίου για ιδεολογικούς λόγους;
Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει άλλος δρόμος από τη συνεργασία με τους κυνηγούς, οι οποίοι είναι και η ΜΟΝΗ κοινωνική ομάδα που στηρίζει ενεργά ΚΑΙ οικονομικά την ύπαρξη άγριας φύσης;
28 Απριλίου, 2010 στις 9:15 πμ
Psychopompos
Ο κ. Μιχελής απάντησε…
28 Απριλίου, 2010 στις 9:47 πμ
Πάνος
Ναι, αλλά η απάντησή του είναι η μια όψη του φεγγαριού. Για τους Ο-Π, υπάρχει και η άλλη (την οποία εκφράζουν ο επισκέπτης και ο δράλλιον – βλ. παραπάνω)
28 Απριλίου, 2010 στις 10:00 πμ
Πάνος
Κι ένας κυνηγός – φίλος και κοντοπατριώτης- για το θέμα που συζητάμε:
http://artozinos.blogspot.com/2010/04/blog-post_6675.html
28 Απριλίου, 2010 στις 11:46 πμ
kapetanios
Μιχάλη
θα περιμένω και το σχόλιο για την ερασιτεχνική και επαγγελματική αλιεία γενικότερα. (ελπίζοντας βέβαια να μην αναλωθεί και αυτό σε ψυχογράφημα των ψαράδων )
*
δραλιονα
μα οι κυνηγετικές οργανώσεις ήδη διαχειρίζονται μια περιοχή με «επικίνδυνα»-για τους ΟΠ- θετικά αποτελέσματα όπως παραδέχονται και οι ίδιοι .
Και εν πάση περιπτώσει όπως λέει και ο Μιχάλης δεν έχει νόημα μια κουβέντα μεταξύ μας – κινδυνεύεις
Πραγματικά τώρα, πέρα από το αστείο με τον Μιχάλη(για να τον πειράξω) δεν έχει νόημα να συζητάμε ένα ζήτημα στο οποίο έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Για να γίνει γόνιμη μια κουβέντα πρέπει να υπάρχουν κάποιες ελάχιστες κοινές παραδοχές
28 Απριλίου, 2010 στις 11:53 πμ
Μιχάλης Μιχελής
«Το καινούργιο κατά τη γνώμη μου, έρχεται μέσα από ένα «εμφύλιο» των οικολογικών – περιβαλλοντικών οργανώσεων, που η κύρια αιτία του, δεν είναι άλλη, από την κατανομή του χρήματος.»
Αυτά, τα σαχλαμαρίστικα σχόλια, που αναφέρει ο φίλος σου από την Πελοπόννησο Πάνο, στο blog του δεν με αφορούν.
Γιατί δεν πήρα ουτε ένα ευρώ (δρχ.) κι ουτε είμαι στη λίστα των ΜΚΟ και λαμόγιων.
Η ουσία λοιπόν είναι αλλού. Δεν υπάρχει ηθικό δίλημμα. Πρακτικό είναι:
Το κυνήγι είναι στηριγμένο σ’ ένα πολλαπλό εμπόριο (από ξενοδοχεία κι αυτοκίνητα 4×4, μέχρι μπαρούτι και μπουφάν), γι’ αυτό «νομιμοποιείται».
Αυτή τη στιγμή και προς τιμή τους, οι τρεις υπουργίνες περιβάλλοντος της Νότιας Ευρώπης ( Ελλάδας, Ιταλίας και Γαλλίας) ειναι απέναντι στο main srteam των κυβερνήσεων που συμμετέχουν. Σε πρόσφατες δηλώσεις τους, είπαν, ότι αν ήταν στο χέρι τους, θα είχαν καταργήσει το κυνήγι. Αυτό, μόνο σημειολογικά έχει αξία. Γιατί πολιτικά, μπαίνουμε στους οπορτουνισμούς, που κάθονται στην καρέκλα του χαρτοφυλακίου τους.
Το θέμα είναι απλό. Η ζητάς; Τη ζωή ή το θάνατο; Η είσαι με τον πόλεμο ή με την ειρήνη! Για να μην γίνεται λοιπόν παγκόσμιος πόλεμος, 60 χρόνια τώρα, μας έχουν πρήξει στους περιφερειακούς και στις οικονομικές καταστροφές. Αυτή είναι η λεγόμενη νέα, έξυπνη διαχείρηση του καπιταλισμού. Μέχρι λοιπόν να πειστεί το υπαρκτό αυτό σύστημα, να γίνει ανθρωπινότερο (;), ας φτιάξουμε τις ζώνες, ελέγχου, που θα κατασπαράζουμε τα θύματα πολίτες, για να κάνουμε έτσι για πλάκα, το πατροπαράδοτο κέφι- κέρδος μας. Να δούμε πώς θα συμπεριφερθούν εκεί τα πειραματόζωα, να δούμε πως θα διαχειριστούν εκεί οι καπιταλιστές κυνηγοί τα θηράματά τους και μετά αναλόγως, θα φροντίσουμε για τα περ’ εταίρω.
Αυτά κι άλλα ηθικά, σ’ εκείνον που λέει πληρώνω (την άδεια) και βγαίνω στο βουνό, να γνωρίσω με το ντουφέκι, από κοντά τη φύση.
Όμως αυτό είναι «χόμπι» εκτόνωσης, μάλλον παρα-φύση!
28 Απριλίου, 2010 στις 12:59 μμ
Bill Zogo
Πρόταση-συνεισφορά στον περί κυνηγίου διάλογο: το κυνήγι να επιτρέπεται με τη χρήση μόνο παραδοσιακών όπλων, όπως σφεντόνα, τόξα-βέλη, άντε και κανένα ακόντιο.
Αυτό θα είναι ευεργετικό κυρίως για τους ίδιους γιατί με αυτό τον τρόπο:
– θα έρθουν σε πιο άμεση επαφή με τη φύση σπάζοντας τα βάρβαρα δεσμά της καθημερινότητας κάνοντας το χόμπι τους
– θα τους κάνει καλό στην υγεία, αφού θα τους δοθεί η ευκαιρία κάνοντας το χόμπι τους να προβούν και σε λίγη σωματική άσκηση και δε θα έχουν πια ανάγκη να περιφέρουν τα περιττά τους κιλά πάνω σε οχήματα 4Χ4
– σε επικοινωνιακό επίπεδο θα αποδείξουν και στην πράξη ότι είναι οι πιο αγνοί φυσιολάτρες, όπως ισχυρίζονται
– θα έχουν την ευκαιρία να εγκαταλείψουν το «μιλιτέρ» λουκ με τις στρατιωτικού τύπου ενδυμασίες, που νομίζεις ότι κάθε σαββατοκύριακο στην ύπαιθρο γίνεται πόλεμος. Αν μάλιστα φορέσουν και προβιές θα έρθουν ακόμη πιο κοντά στην (πραγματική τους) φύση
– θα μειώσει το κόστος άσκησης της δραστηριότητάς τους, αφού δε θα χρειάζονται πια όπλα και πυρομαχικά
Το παιχνίδι θα παίζεται με λιγότερο άνισους όρους, αφού τα ελεύθερα ζώα (χαϊδευτικώς αποκαλούμενα «θηράματα») θα έχουν περισσότερες δυνατότητες διαφυγής. Ενώ τώρα παίζεται με (βαριά) σημαδεμένη τράπουλα.
Το περιβάλλον δε θα ρυπαίνεται από το μολύβι και το πλαστικό των φυσιγγίων, αλλά και τις κατά κόρον χύμα απορριπτόμενες συσκευασίες αυτών, όπως γίνεται σήμερα.
Για αυτούς και ίσως κι άλλους λόγους που μου διαφεύγουν, θα έπρεπε την πρόταση αυτή να την είχαν ήδη κάνει οι κυνηγετικοί σύλλογοι. Έτσι θα αποστόμωναν και τους κάθε λογής οικολόγους και ντεμέκ φυσιολάτρες που σήμερα στρέφονται εναντίον τους.
28 Απριλίου, 2010 στις 1:22 μμ
Μυθοπλάστης
Bill Zogo
Μαζί σου…..
Θα εισηγηθώ στα ανώτατα κλιμάκια, ΥΠΕΚΑ, ΚΣΕ κτλ. την πρόταση – συνεισφορά σου στα του κυνηγίου πράγματα.
Προς Μιχάλη Μιχελή
Συνηθίζουν μερικοί κυνηγοί της Τήνου και αρχίζουν το κυνήγι μέρες νωρίτερα από την επίσημη έναρξή του για να μην βρίσκουν τίποτα οι κυνηγοί από τα γειτονικά νησιά Μύκονο, Σύρο κτλ.
Έχεις δίκιο, πως να το καταπιείς αυτό, να τολμούν να έρχονται «ξένοι» στον δικό σου τόπο;
28 Απριλίου, 2010 στις 1:46 μμ
psychopompos
Ωραία είναι τα κελαηδίσματα και τα κελαρίσματα, αλλά κι’ αυτό φύση είναι:
28 Απριλίου, 2010 στις 9:03 μμ
Dralion
Μιχαλη,
στο παρελθον εχουν γινει πολλες συζητησεις περι κυνηγιου στην Καλυβα. Με τον καπετανιο εχω ανταλλαξει πολλα επιχειρηματα – αλλα και βρισιες.
Καποια στιγμη αναγνωρισαμε και οι 2 οτι δεν εχει νοημα να επαναλαμβανουμε τα ιδια και τα ιδια.
Σημερα προσπαθουμε να κρατησουμε την κουβεντα σε πρακτικα, υλοποιησιμα επι μερους θεματα.
Αν και οι αποψεις μου με τον καπετανιο ειναι αντιδιαμετρικα αντιθετες, μπορω μαζι του τουλαχιστον να κανω μια σοβαρη κουβεντα.
Τωρα αν πλακωσει για αλλη μια φορα ο γνωστος θιασος στην Καλυβα, δεν εχω κανενα προβλημα να μιλησω και μια αλλη γλωσσα.
Θελω να σου εξηγησω, οτι ειναι ασκοπο να με κατατασσεις στην α ειτε την β κατηγορια των οικολογων. Αυτα που γραφω σημερα εξυπηρετουν περισσοτερο την αναγκη μου να δειξω διαλλακτικοτητα και καλη θεληση – και λιγοτερο τα πραγματικα μου αισθηματα απεναντι στους κυνηγους.
* * * *
Καπετανιε, ελα τωρα που με προκαλεις. Τι ειναι αυτα τα «κινδυνευεις» που γραφεις; Μετα απο τοσες κουβεντες μεταξυ μας, θα επρεπε να ειχες καταλαβει οτι τουλαχιστον δεν ειμαι παιδακι.
Ειναι σωστο αυτο που ειπες οτι πρεπει να υπαρχει κοινη βαση για κουβεντα.
Σου προτεινα ηδη μια κοινη βαση: την διαχειριση σε κλειστα κυνηγετικα παρκα. Γουσταρεις να την κουβεντιασουμε ψυχραιμα;
Και ασε τα «κινδυνευεις» γιατι ξερεις οτι δεν κωλωνω με κατι τετοιες παιδαριωδεις ανοησιουλες.
Σε αντιμετωπιζω σαν εξυπνο ανθρωπο και απαιτω να κανεις το ιδιο για μενα.
Αλλιως πραγματικα δεν εχει νοημα.
* * * *
Ζηταω προκαταβολικα συγνωμη που τραβαω το θεμα εξω απο την αρχικη ανακοινωση των Ο-Π και το επικεντρωνω στα κυνηγετικα παρκα.
Εννοειται οτι αν η πλειοψηφια των συν-σχολιαστων θελησει να συζητησει τις θεσεις του αρχικου κειμενου, θα ακολουθησω την κουβεντα και δεν θα επειμεινω στα παρκα.
28 Απριλίου, 2010 στις 9:16 μμ
kapetanios
?!
1 Μαΐου, 2010 στις 1:03 πμ
Οι Οικολόγοι Πράσινοι και το κυνήγι « ΒΙΟ…ΛΟΓΙΕΣ
[…] https://panosz.wordpress.com/2010/04/27/ecogreens-107/ […]
1 Μαΐου, 2010 στις 9:21 πμ
kapetanios
καλημέρα βιο
2 Ιουλίου, 2010 στις 6:48 μμ
Καχύποπτος
Πίσω από τις αποφάσεις πολλών κυβερνήσεων κρύβεται πάντα κάτι άλλο από τις δήθεν αγαθές προθέσεις για διευθέτηση κοινωνικών ζητημάτων και θεμάτων περιβάλλοντος.
Πολλά οικολογικά κινήματα και οργανώσεις παίζουν καθαρά πολιτικό ρόλο υπεράσπισης της νέας τάξης πραγμάτων και πολλά πρόσωπα αποτελούν πράκτορες τους.
Ας έχουμε κατά νου πως μια οριστική απαγόρευση κυνηγιού(πέρα από τη χρήση γης κλπ)
αφαιρεί ένα άξονα πίεσης σε μια κυβέρνηση για να περάσει στο επόμενο μέτρο.Ποιό είναι αυτό το μέτρο;Απαγόρευση της οπλοκατοχής!!
Αν συνδυαστεί και με κάποιο νόμο περί κακουργήματος της οπλοκατοχής(η οπλοκατοχή θα είναι παράνομη και θα αφορά όλους) δήθεν για την πάταξη της εγκληματικότητας,τότε σε μελλοντικές κοινωνικές συγκρούσεις με συμμορίες αλλοδαπών ή με άλλα στοιχεία οι περισσότεροι στην Ελλάδα θα είναι άοπλοι και θα πάνε ως πρόβατα επί σφαγή.
Διάφορες φωνές για τα όπλα των Κρητικών,εξυπηρετούν πιθανώς ίδιους σκοπούς.
20 Απριλίου, 2015 στις 3:08 μμ
νικητής
το κυνήγι δεν είναι πάντα δολοφονία…