Του Νίκου Ράπτη
Ανήκουμε σε αυτούς που με γνώμονα την πάση θυσία ανάγκη παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη ανεχτήκαμε πολλά από την κυβέρνηση Παπανδρέου (ΓΑΠ): τα απίστευτα προεκλογικά της ψέματα, την απάτη των πρώτων «σοσιαλιστικών» της μηνών, τη συγκρότησή της ως παρέας (γεγονός εξόχως πολιτικό, που υπονόμευε τη συνειδητοποίηση της κρισιμότητας των καιρών), την αδυναμία της να φέρει εις πέρας τα υπεσχημένα, την ιδεοληπτική της εμμονή με διάφορα θέματα αξιών, την επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης με κριτήριο… τις εσωκομματικές ισορροπίες, την αδυναμία της να αναλάβει ουσιωδώς την ευθύνη της διακυβέρνησης, ρίχνοντας το φταίξιμο πότε στην αξιωματική αντιπολίτευση, πότε στην αριστερά, πότε στο λαό…
Ανεχτήκαμε την κατάφορα ταξική προσέγγιση της κρίσης, την ιδεολογική επιλογή να προκριθεί το ζήτημα των δαπανών και ο λόγος περί «μεγάλου κράτους» (εις πείσμα όλων των διαθέσιμων στοιχείων) με παροχή πλήρους ασυλίας στη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και το «μαφιόζικο» χρήμα… Ανεχτήκαμε την επικίνδυνη ακόμα και για την ίδια τη δημοκρατία επιλογή της κυβέρνησης να διαχειριστεί το δημοσιονομικό πρόβλημα με βίαιη ανακατανομή δύναμης και πόρων εντός του μπλοκ εξουσίας της μεταπολίτευσης, με χτύπημα της αργομισθίας (των «στρατών» του καθεστώτος) και τόνωση των «λεφτών» του (της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, της «μαύρης» οικονομίας).
Τα ανεχτήκαμε όλα αυτά διότι θεωρούσαμε πως η λύση στη δημοσιονομική κρίση μπορεί να είναι μόνο ευρωπαϊκή και το μείζον πατριωτικό καθήκον μας είναι να προασπίσουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Επίσης επειδή θεωρούσαμε την αντιπολίτευση -ιδίως εκείνη του Σαμαρά– τόσο κυνική και ανέμελη, που στο βωμό της εξουσίας της ήταν έτοιμη να θυσιάσει την ίδια τη χώρα. Επίσης διότι εκτιμούσαμε πως σε καταστάσεις κλυδωνισμού του μεταπολιτευτικού καθεστώτος η μετάβαση στη νέα περίοδο θα έπρεπε να γίνει συντεταγμένα, με «μακρά πορεία στους θεσμούς» της μεταπολίτευσης και άρα με αποτροπή των πρόωρων εκλογών.
Δυστυχώς όμως, με την εξωφρενική πρότασή του περί δημοψηφίσματος ο ίδιος ο ΓΑΠ ανέδειξε τον εαυτό του στην πιο επικίνδυνη παρουσία στο σημερινό πολιτικό σύστημα (και την πρόσφατη πολιτική ιστορία, όσο διαθέτουμε ζωντανή μνήμη1 εδώ που τα λέμε): προκειμένου να αποφύγει το σκόπελο των εκλογών και να ικανοποιήσει διάφορα ιδεοληπτικά του βίτσια, ο ΓΑΠ προκήρυξε… δημοψήφισμα στο οποίο ουσιαστικά θέτει υπό την λαϊκή έγκριση την ίδια τη συμμετοχή της χώρας στην ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ)…
Δε θα αρχίσω τώρα να επιχειρηματολογών γιατί αυτή η κίνηση είναι η επιτομή της μεταπολιτευτικής ανευθυνότητας: πρώτον, ο ΓΑΠ (υποτίθεται πως) νομίζει πως ρωτάει το λαό αν θέλει τη δανειακή σύμβαση ή όχι, αλλά ο λαός θα απαντήσει αν θέλει ή όχι να συνεχίσει να κυβερνιέται από το ΓΑΠ και την παρέα του, σε συνθήκες πλήρους απαξίωσης του ιδίου, της κυβέρνησής του, του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Ουσιαστικά ο ΓΑΠ παίρνει το ρίσκο να οδηγήσει τη χώρα στη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή μετά το 1922 μόνο και μόνο για να εκβιάσει την παραμονή του στην κυβέρνηση για τα σκάρτα δύο χρόνια που του απέμεναν ακόμα στις καλύτερες συνθήκες! Δεύτερον, ο ΓΑΠ προκηρύσσει ένα δημοψήφισμα ευθέως αντισυνταγματικό. Τρίτον, με την κίνησή του αυτή ο ΓΑΠ ακυρώνει ουσιαστικά (ως τον Ιανουάριο!) την εφαρμογή της συμφωνίας της συνόδου της ΕΕ, καθώς αποθαρρύνει τις τράπεζες να αποδεχθούν τη συμφωνία αυτή και πυροδοτεί τις κοινές γνώμες στους δύσθυμους Ευρωπαίους εταίρους να ζητήσουν (το ελάχιστο!) κι εκείνες δημοψήφισμα για το ίδιο ζήτημα. Τέταρτον… Πέμπτον…
Το μείζον πλέον είναι να φύγει αυτός ο επικίνδυνος και άμυαλος άνθρωπος από το πρωθυπουργικό θώκο. Αυτό μπορεί να γίνει:
-
Με εσωτερική κίνηση των κομματικών του ενεργούμενων που παριστάνουν τους «εκπροσώπους του έθνους», ώστε να εξωθηθεί ο ΓΑΠ σε παραίτηση (και να οδηγηθούμε σε εκλογές, ή ακόμα καλύτερα, αυτή η βουλή να εκλέξει νέα κυβέρνηση εθνικής ανάγκης)
-
Με παρέμβαση του καλοπερασάκια ευσυγκίνητου γεράκου που παριστάνει τον πρόεδρο της δημοκρατίας, που θα θυμίσει την αντισυνταγματικότητα τυχόν δημοψηφίσματος για δημοσιονομικούς λόγους
-
Με άμεση παραίτηση όλων των βουλευτών της αντιπολίτευσης, ώστε να διενεργηθούν εκλογές στις οποίες η αντιπολίτευση θα καλεί το έθνος σε σταυροφορία για την παραμονή μας στο ευρώ και τα άλλα τρελά που λέει (και που θα τα ξεχάσουμε προς στιγμή στο όνομα της παράτασης του βίου μας ως πολιτισμένου έθνους, έστω για ολίγους μήνες)
-
Με παρέμβαση της ΕΕ που θα θυμίσει στον GAP πως δεν είναι δυνατό να ολοκληρώσει τις τεχνικές λεπτομέρειες μιας συμφωνίας που αμφισβητείται από τον… πρώτο που ωφελείται από αυτήν!
Το να πέσει μια κυβέρνηση είναι μία έλασσον ανατάραξη. Το να βγούμε όμως οικειοθελώς από την Ευρώπη είναι εθνική συντριβή ιστορικής σημασίας, πολύ χειρότερη από εκείνες που προκάλεσαν όλες οι χούντες, όλοι οι βασιλιάδες και όλες οι κατοχές μαζί. Και μόνο πως ο ΓΑΠ παίρνει αυτό το ρίσκο σε μια στιγμή που το πολιτικό σύστημα και το ΠΑΣΟΚ είναι τόσο φτυμένα από τον κόσμο, είναι απόδειξη της ανικανότητάς του να κυβερνήσει.
Είναι ανάγκη να εκπαραθυρωθεί όσο το δυνατό γρηγορότερα! Μέσα σε λίγες μέρες! Πριν οι δημοσκοπήσεις (που θα δίνουν «όχι» της τάξης του 70% τουλάχιστο), και οι διεθνείς αντιδράσεις παράγουν τη δυναμική εκείνη –την ελάχιστη που λείπει- που θα τροχοδρομήσει τη χώρα οριστικά εκτός Ευρώπης και θα την εγκαταστήσει στο χώρο της πλήρους ασημαντότητας, της μαζικής φτώχειας και της αυταρχικής-αντιδημοκρατικής διακυβέρνησης.
Σημείωση
1. Με εξαίρεση ίσως τον «προκάτοχό» του Δημήτριο Ιωαννίδη, που το 1974, επίσης στο όνομα της διαιώνισης του καθεστώτος του, διακινδύνευσε μια εθνική καταστροφή, που τελικά την έλαβε…
34 Σχόλια
Comments feed for this article
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 10:13 πμ
Πάνος
Είναι προφανές ότι εγώ δεν ανήκω σε εκείνους που περίμεναν οτιδήποτε καλό από τον ΓΑΠ (και το ΝΔΣΟΚ, στο σύνολό του). Αναδημοσιεύω όμως το άρθρο του γιατί κατά λοιπά είναι πλήρες – και γιατί νομίζω ότι μπορεί να εκφράσει τους πασόκους της καλύβας 😉
(Πλην του ζέπου, εννοείται…)
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 10:18 πμ
Batcic
Συμφωνώ 100% στο ότι πρέπει να φύγει ο ΓΑΠ. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνος. Από εκεί και πέρα αρνούμαι να ολοκληρώσω το διάβασμα του άρθρου. Και αυτό γιατί δεν ανέχομαι να μου ονομάζουν το άσπρο μαύρο όπως σε αυτήν την άκυρα διατυπωμένη μπάμια:
Που ζει αλήθεια ο κύριος Ράπτης; Την ώρα που ο ιδιωτικός τομέας μετράει κοντά 800000 πτώματά ενώ ακόμα δεν έχει αγγιχτεί το πελατειακό δημόσιο του ΝΔΣΟΚ παρά μόνο σε επιδόματα και δώρα, πως διανοείται ότι μπορεί να γράφει τέτοιες αρλούμπες;;; Χμμμ, μάλλον δεν διανοείται αλλά βρίσκεται κάτω από την επήρεια τάτουρων, μπελαντόνας και ληγμένου αρακά!!!
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 10:30 πμ
Fil
Με πρόλαβε ο Batcic. Ο Ράπτης και η (κατά τα άλλα αξιόλογη) άποψή του καταλήγουν στον κουβά μετά το απόσπασμα που παραθέτει ο Batcic.
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 10:38 πμ
antiDNA
Η αλήθεια είναι πικρή. Είτε με ΔΝΤ είτε χωρίς, ο προϋπολογισμός του κράτους πρέπει να ισοσκελιστεί. Όσο υπάρχει η τρόικα, αυτό μπορεί να γίνει ήπια (σχετικά), διαφορετικά θα υπάρξουν βίαιες εκρήξεις όπου ο εμφύλιος πόλεμος θα είναι αγαθή μνήμη. Δυστυχώς, ο πολιτικοί στο σύνολο τους, και όχι μόνο ο ΓΑΠ, δεν στάθηκαν άξιοι να κουμαντάρουν το καράβι που βουλιάζει. Ο Σαμαράς έπρεπε να συναινέσει προ μηνών στη συγκυβέρνηση, και λόγια του δε συναινώ σε λάθη δεν πείθουν. Ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός είναι μονόδρομος και δε θα το πετύχεις με μείωση φόρων. Έχασε ο Σαμαράς την ευκαιρία του να αναδειχθεί ως πραγματικός ηγέτης, ο ΓΑΠ είναι καμένο χαρτί, τι μας μένει. Χάος, ή μήπως θα προκύψει κανένας Βενιζέλος από το πουθενά. Δυστυχώς, όλες οι αποφάσεις που θα πρέπει να ληφθούν και να εφαρμοστούν είναι αντίθετες στο DNA όλων των Ελλήνων. Θα είναι τόσο σκληρές οι αποφάσεις που θα τρομάζουν και αυτόν που τις σκέφτεται. Η Παπαρήγα θα μπορούσε να είναι μια λύση, με την έννοια ότι θα αρχίσει τις σταλινικές μεθόδους και θα μπορέσει μόνο αυτή να επιβάλει συσσίτια με δελτίο, 1500 Θερμίδες την ημέρα και όσοι αντιδρούν είναι κατάλοιπα της μπουρζουαζίας.
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 10:38 πμ
Πάνος
Παιδιά, ηρεμήστε – και μην πυροβολείτε έτσι ομαδόν το Νίκο. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αφετηρίες και τον ίδιο τρόπο σκέψης – ούτε καν τους ίδιους στόχους!
Η αξία του άρθρου είναι ότι επισημαίνει τους λόγους για τους οποίους πρέπει να πάμε σε εκλογές και όχι σε δημοψήφισμα, κάτι που μπορεί να γίνει κοινός τόπος της συντριπτικής πλειοψηφίας – ανεξάρτητα από τις ξεχωριστές αφετηρίες καθενός.
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 10:48 πμ
Fil
Αν είναι να πάμε σε εκλογές, για να υιοθετηθεί η σχολή σκέψης Ράπτη που μου λέει ότι οι δαπάνες του Κράτους είναι φυσιολογικές και θα βρούμε τα λεφτά απολειστικά από τη …φοροδιαφυγή, τότε άστα να πάνε.
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 10:49 πμ
Δημητρης
@Batcic
Ο Νίκος Ράπτης, φαίνεται να προσυπογράφει την μεταπολιτευτική αφήγηση περί μεγάλου κράτους. Αυτό είναι το κοινό χαρακτηριστικό όλων των υπαρχόντων κομμάτων και βεβαια ο ακρογωνιαίος λίθος υπαρξης του ΝΔΣΟΚ.
Οσο για τον ΓΑΠ και την πρωτοφανή του ανεπάρκεια, ήταν γνωστή σε όλους μας αλλα τώρα αρχίζει να φαίνεται που θα μπορούσε να μας οδηγήσει. Ισως να μας νανουρίζει το γεγονος οτι η χωρα ειναι απλα στον ευρωπαικο αυτόματο πιλότο, αλλα διαπιστωνουμε εντρομοι, οτι ανα πασα στιγμη η φωστηρας μπορει να ξυπνησει και να αρπαξει το πηδαλιο.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_29/10/2011_460750
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 10:58 πμ
Fil
@batcic
Εκτός της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα (μια κατηγορία η οποία είναι απόλυτα απεγνωσμένη σήμερα), υπάρχει και τρομερή συμπίεση μισθών η οποία τους επόμενους μήνες θα γίνει ασύλληπτη, μέσω ουσιαστικής κατάργησης των κλαδικών συμβάσεων.
Για όσους γνωρίζουν τι γίνεται εκεί έξω, πλην των εταιρειών που αναφέρει το άρθρο, υπάρχει σωρεία ΚΕΡΔΟΦΟΡΩΝ εταιρειών που εκβιάζουν και αποσπούν συμφωνία των εργαζομένων για μείωση μισθών.
http://www.express.gr/news/finance/532013oz_20111031532013.php3
Επομένως κ. Ράπτη κάντε μας τη χάρη!
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 11:06 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Λέει σωστά πράγματα το άρθρο. Η ηγεσία του ΓΑΠ ίσως αποδειχτεί εξαιρετικά επικίνδυνη για την χώρα, εκτός φυσικά από βαθύτατα ανεύθυνη, και όλα αυτά για δύο, όπως πολύ σωστά αναφέρει ο κ. Ράπτης, σκάρτα χρόνια παραμονής στην εξουσία…
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 11:13 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Και να προσθέσω εδω πως αυτό που λένε ο Fil και ο batcic σαφώς και έχει βάση. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε, το κόστος που ηδη πληρώνουν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα (σε ανεργία, σε φτώχεια, σε συνθήκες εργασίας), και το οποίο θα αυξηθεί δραματικά στο κοντινό μέλλον, είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο από αυτό των εργαζόμενων στον δημόσιο τομέα. Και αν δεν υπάρξει ανάπτυξη ώστε να ανορθωθεί ο ΙΤ, δεν θα δούν άσπρη μέρα ούτε οι εργαζόμενοι στον ΔΤ.
Καλή μέρα και καλό μήνα σε όλους.
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 11:16 πμ
catalinas
και καλα το ΓΑΠ το ξεφορτώνεσαι. Τον εσμό των κρατ-οικιστων που είναι η πραγματική κληρονομιά του μεταπολιτευτικού συστήματος πως τον διαχειριζεσαι?
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 11:27 πμ
Fil
Έστω και με κουτσουρεμένες αμοιβές, το κομματικό σύστημα συνεχίζει να εξασφαλίζει τα παιδιά του.
http://www.realpolitics.gr/index.php/archives/37189
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 11:34 πμ
vel
τώρα είναι αργά , αγάπη μου γλυκιά…
λαλαλα …
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 11:38 πμ
Άγγελος
catalinas
άμα σκοτώσεις το πρωτεύον αρσενικό, τα άλλα κιοτεύουν. καλύτερα βέβαια είναι να τα σκοτώνεις όσο είναι μικρά.
Λοιπόν, αγαπητοί βολευταί του ΠΑΣΟΚ, ιδού η ευκαιρία να περάσετε στην ιστορία, ρίξτε την κυβέρνηση τώρα!
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 12:04 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Ρε Fil αυτά τα άρθρα τα περνάμε ολόκληρα δεν βάζουμε μόνο τον σύνδεσμο… 😉
Το άρθρο προς το οποίο μας παρέπεμψε ο Fil
«‘Οταν ήρθε στην Ελλάδα η τρόικα είχε εμπειρίες από ολόκληρο τον κόσμο. Το IMF διαχειρίστηκε στις τελευταίες δεκαετίες δεκάδες υπερχρεωμένες χώρες και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρακολουθεί τα οικονομικά όλων των χωρών της Ευρωζώνης. Παρ’ όλα αυτά το παγκοσμίως πρωτοπόρο! πολιτικό μας σύστημα κατάφερε να διατηρήσει σχεδόν ανέπαφες τις κακές του συνήθειες, με την ανοχή της τρόικας, ή ενίοτε και με τις ευλογίες της. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ήταν χωρίς αμφιβολία το «κόλπο» των προσλήψεων.
Το 2010, πριν υπογραφεί το Μνημόνιο, ήταν προφανές ότι οι περικοπές που χρειάζονταν ήταν τρομακτικές και έπρεπε κανείς να βρει τρόπο να μειώσει το κοινωνικό κόστος της προσαρμογής. Γιατί ήταν βέβαιο ότι αν δεν βρίσκαμε τρόπο να περικόψουμε με τρόπο λιγότερο επώδυνο κοινωνικά τις δαπάνες, θα ακολουθούσε υψηλή φορολογία και πολύ μεγαλύτερη της αναγκαίας αύξηση της ανεργίας. Γι’ αυτό και από τότε πρότεινα πλήρες πάγωμα των προσλήψεων και πλήρη κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων (που δεν γίνονται για λόγους υγείας).
Η κυβέρνηση έκανε το ακριβώς αντίθετο. Συμφώνησε με την τρόικα ότι… θα ακολουθήσει τον κανόνα μία πρόσληψη για πέντε συνταξιοδοτήσεις (που αργότερα έγινε μία προς δέκα). Ταυτόχρονα όμως με τις ευλογίες της τρόικας όχι απλώς κράτησε ανοικτό το παράθυρο των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, αλλά προσέθεσε και πόρτες, αυξάνοντας τον πλασματικό χρόνο που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι για να βγουν στη σύνταξη και κατεβάζοντας για μια μεταβατική περίοδο τα όρια ηλικίας για τους άνδρες δημοσίους υπαλλήλους. Αποτέλεσμα ήταν -με βάση την ίδια την έκθεση της τρόικας για το 2011- σε συνδυασμό με την πρόωρη συνταξιοδότηση λόγω εργασιακής εφεδρείας, να βγουν στη σύνταξη 47.000 δημόσιοι υπάλληλοι, αντί για 15.000 με 20.000 που ήταν η φυσιολογική ροή. Ταυτόχρονα με δεδομένο ότι αυξάνονταν οι συνταξιοδοτούμενοι υπάλληλοι, αυξανόταν και το «νόμιμο» όριο των προσλήψεων από τις 2.000 στις 5.000, έτσι ώστε να γίνουν και καινούργιοι διορισμοί.
Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια λοιπόν. Και επιπλέον διορισμοί και εξασφάλιση «των δικών μας παιδιών» (που έχουν τώρα μεγαλώσει). Γιατί αν κάνετε την αφαίρεση των 20-30 ετών εργασίας που απαιτούνται για την πρόωρη συνταξιοδότηση με αυτές τις διατάξεις, θα ανακαλύψετε ότι με τη μεθόδευση αυτή καλύπτεται όλη η δεκαετία του ’80, όπου οι προσλήψεις ήταν σχεδόν στο σύνολό τους κομματικές. Οι δε άνθρωποι που συνταξιοδοτούνται με τις ευεργετικές (για τους ίδιους) διατάξεις θα κάθονται από τα 50-55 με μια σύνταξη πάνω από 1.000 ευρώ και ένα μικρό εφάπαξ, για τα οποία δεν έχουν βέβαια ποτέ πληρώσει ανάλογες εισφορές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον πλασματικό χρόνο, που εξαγοράζουν με μειωμένο κόστος για τους ίδιους, περιλαμβάνονται για πρώτη φορά, από τον Ιούλιο του 2010, ακόμα και οι απεργίες.
Την ίδια ώρα πάνω από 200.000 άνθρωποι στον ιδιωτικό τομέα έχασαν τη δουλειά τους ή έκλεισαν την επιχείρησή τους, υπό την πίεση και των αυξήσεων στη φορολογία του ιδιωτικού τομέα που συνεπάγονται αυτές οι γαλαντομίες. Ταυτόχρονα το 2011 το 40% των νεοπροσλαμβανομένων στον ιδιωτικό τομέα εργάζονται με μειωμένα ωράρια και με μισθό της τάξεως των 450 ευρώ τον μήνα και Κύριος οίδε σε ποια ηλικία θα συνταξιοδοτηθούν.
Λεπτομέρεια πρώτη. Επειδή το βαθύ ΠΑΣΟΚ είναι για λίγο ακόμα εδώ, η κυβέρνηση παραβίασε τον κανόνα «ένα προς δέκα» και προσέλαβε το 2011 με βάση την έκθεση της τρόικας 12.495 υπαλλήλους.
Λεπτομέρεια δεύτερη. Η Νέα Δημοκρατία προτείνει το κόλπο αυτό της πρόωρης συνταξιοδότησης, να επεκταθεί ανεξαρτήτως ηλικίας, μέσω εργασιακής εφεδρείας που θα διαρκεί επ’ αόριστον, έτσι ώστε να περιληφθούν και «τα δικά μας παιδιά» νεότερων δεκαετιών.
Λεπτομέρεια τρίτη. Η τρόικα τι έκανε για όλα αυτά;»
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 12:12 μμ
Fil
@ΔΠ
Όντως 😉
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 12:13 μμ
Batcic
Fil, εννοείται ότι συμφωνώ!
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 12:28 μμ
Ασπρη πέτρα
Δύστοπη πραγματικότητα,
Γιά πρώτη φορά συμφωνώ μαζί σου!
Καλή συνέχεια!
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 12:39 μμ
Άγγελος
for what is worth!
Σαμαράς: Η ΝΔ αποφασισμένη να αποτρέψει τους πειραματισμούς
Υπάρχει πιθανότητα να παραιτήσει όλη την ΚΟ της ΝΔ για να διαλυθεί η Βουλή και να πάμε σε εκλογές.
http://www.skai.gr/news/politics/article/184957/plirofories-gia-dialusi-tis-ko-tis-nd-kai-proores-ekloges-/
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 1:04 μμ
Πάνος
«Όποιος πηδάει πολλά κάψαλα (παλούκια) στο τέλος κάποιο του χώνεται»
Παροιμία που έλεγε η μακαρίτισσα γιαγιά μου. Ταιριάζει γάντι στον ΓΑΠ.
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 1:40 μμ
Πάνος
«Ανεξάρτητη βουλευτής η Μιλένα Αποστολάκη» γράφει το πρωτοσέλιδο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, χωρίς περαιτέρω στοιχεία.
2 μείνανε…
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 2:25 μμ
σχολιαστης
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=427925
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 3:24 μμ
kimon
Ρε σεις μην ανησυχείτε…υπάρχουν και ψυχιατρεία …να τον κλείσουμε μέσα,γιατί εκτός από κρετίνος πάσχει και ψυχικά ,αλλοιώς δεν εξηγούνται αυτές οι μεταμορφώσεις του Οβηδίου…αει σιχτιρ πια μας τα έχει πρήξει,να τον κλείσουμε στο Δαφνί να τελειώνουμε!!!
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 3:26 μμ
Τάλως
151
Ανεξάρτητη ΚΑΙ η Εύα Καϊλή!
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 3:38 μμ
ΣΠΥΡΟΣ Ο ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ
Επιμένω,δέν έχει πάρει χαμπάρι τί γίνεται γύρω του………
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 3:44 μμ
Τάλως
152
«Ανεξάρτητη ΚΑΙ η Εύα Καϊλή!» Το μανάρι μου προειδοποιεί μόνο.
Βιάστηκαν στο Κέρδος.
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 4:18 μμ
antiDNA
Το πιο περίεργο όμως είναι, όλοι αυτοί που προ λίγων μηνών φώναζαν για δημοψήφισμα, τώρα βγάζουν αφρούς ακόμα και στο άκοσμα αυτής της λέξης.
http://ellinaki.blogspot.com/2011/11/intermission-54-edition.html
Υποθέτω, το ίδιο θα συμβεί και σε μια μερίδα ακτιβιστών της αριστεράς, όταν μιλούν για το λαό και βλέπουν τα ποσοστά τους να υποχωρούν. Εύκολος δρόμος δεν υπάρχει, τα οικονομικά δεν έχουν αριστερά και δεξιά.
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 4:23 μμ
antiDNA
Το Σπίγκελ πάντως είναι κατενθουσιασμένο με τι κίνηση του Παπανδρέου. Έβγαλε όλους ματ με μια και μόνο κίνηση. Τώρα κανείς δεν δικαιούται να ομιλεί, ανεξάρτητα αν παραμείνει πρωθυπουργός ο ΓΑΠ ή γίνει ο Σαμαράς (θεός να μας φυλάξει).
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 4:28 μμ
vel
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ:
Προτείνω :
υπουργός Γιαούρτια και Θεάματα : Καστανίδης Χ.
υπουργός :ένα citroen σε κάθε σπίτι: Μιλένα (μία είναι η μιλένα)
υπουργός: Υδροχόος-Υδατοσυλλέκτης : Γ. Παπακωνσταντίνου
υπουργός: Αλήθεια ή Θάρρος : Γ. Α. Π. (ένας είναι ο ΓΑΠ)
παίζετε;
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 8:11 μμ
nikiplos
Καταρχήν η διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος το οποίο κρίνει ένα σοβαρό ζήτημα, όπως το μνημόνιο, ΔΕΝ είναι αντισυνταγματικό.
Απορώ πως αυτή η ανοησία παίζεται τόσο στα ΜΜΕ, όσο και σε έγκριτα μπλογκς…
Όταν το ζήτημα αφορά σημαντικό ζήτημα για τη χώρα, τότε δεν εντάσσεται στα δημοσιονομικά (πχ να πληρώνουν οι Δήμοι το τέλος των παρεπιδημούντων? ), αλλά στα κυρίαρχα, και εκεί ο νόμος δεν ασχολείται με το κυρίως ειπείν θέμα (αν δλδ άπτεται της οικονομίας ή της ασφάλειας ή ότι άλλο…)…
Ανεξαρτήτως του τι συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς, για τόσο σοβαρά θέματα είναι καλό να ρωτάται ο λαός (κι ας μην τον υποτιμούμε). Δλδ ναι ή όχι στην ΕΟΚ? Τώρα ναι ή όχι στο ευρώ?
απλά πράγματα δλδ.
για τον ΓΑΠ, το τίμιο (που θα τον έσωζε και πολιτικά) θα ήταν να κάνει το δημοψήφισμα, και μετά να πάμε σε εκλογές… αλλά δυστυχώς οι σύμβουλοί του δεν θέλουν να χάσουν την κουτάλα…
Η στάση του Σαμαρά, είναι πέρα για πέρα ύποπτη και ενδεικτική για το πολιτικό του ποιόν… 😉 Κάποιοι από εμάς το ξέρουμε εδώ και καιρό… 😉
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 8:13 μμ
tomoly
Άσχετο, αλλά, το μάθατε;
Κλείνει η “Ελευθεροτυπία”! Τελευταίο φύλλο, αύριο…
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 8:39 μμ
xBerliner
«Απορώ πως αυτή η ανοησία παίζεται τόσο στα ΜΜΕ, όσο και σε έγκριτα μπλογκς…»
Για τα ΜΜΕ μην απορείς καθόλου. Ευκαιρία έψαχναν για να ρίξουν την κυβέρνηση. Το κλείσιμο της «Ε» (μάλλον το γιατί κλείνει) λέει πολλά.
Και το ποιοι είναι οι πρώτοι βουλευτές του πασοκ που ξεσηκώθηκαν επίσης λέει πολλά (και δεν εννοώ απλώς ότι είναι του κύκλου Βενιζέλου).
Αυτό που προσπαθώ να καταλάβω από χθες αν η κίνηση ΓΑΠ ήταν τόσο απερίσκεπτη όσο φαίνεται. Οι γερμανοί πάντως από ότι φαίνεται δεν ήταν και τόσο ανενημέρωτοι.
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 8:59 μμ
nikiplos
XBerliner, ποσώς απερίσκεπτη δεν μου φαίνεται προϊόντος του χρόνου. Το πρωΐ έριχναν την κυβέρνηση, και τα σκληροπυρηνικά μπλογκς, ετοίμαζαν και … ικριώματα στου Γουδή…
Μετά το απογευματάκι, αρχίζει να αχνοφέγγει η γύμνια μας…
-εκείνη της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον ΑΚΣ να πατάει σωδηδόν τις μπανανόφλουδες και να ακολουθεί την εισέτι δοκιμασμένη λογική του ώριμου φρούτου…
-εκείνη πολλών που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν το δημοψήφισμα παπατζηλίκι. Τι είναι δλδ πιο σημαντικό? Η ετυμηγορία του λαού για ένα θέμα τόσο σοβαρό που θα κρίνει την τύχη του τα επόμενα 40 χρόνια, ή το ποιός θα τον κυβερνήσει την επόμενη περίοδο?
-εκείνη της άλαλης αριστερής άποψης. Τραγικά άλαλης να παρουσιάσει ένα πειστικό ανάχωμα ακόμη και στον βίαιο εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας.
…
1 Νοεμβρίου, 2011 στις 9:21 μμ
sissa ben dahir
Κλεμμένο αλλά μ’ αρέσει.
Ο ΓΑΠ είναι καλός πρωθυπουργός αλλά σε REWIND!!.. Σκέψου τα όλα με αυτή τη σειρά : αρχικά μας ζητάει δημοψήφισμα, έπειτα κουρεύει το χρέος κατά 50%, τέλος παίρνει και 110 δις από το ΔΝΤ και μετά ανακοινώνει πως «Λεφτά υπάρχουν!»..ποιος μαλακας του έδωσε ανάποδα το ντοσιέ ?….