Μια ανάλυση γύρω από τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει για τα γενόσημα φάρμακα, από έναν άνθρωπο του χώρου, τον Δημήτρη Παπαδημητριάδη.
Την βρήκα στο μπλογκ maga.gr http://maga.gr/2012/02/28/generics-vs-doctors/
Στη συνείδησή μας, η έννοια του φαρμάκου περιλαμβάνει ακόμη και την ίδια τη συσκευασία που περιέχει το χάπι, που με τη σειρά του περιέχει το δραστικό συστατικό. Αυτή η παρεξήγηση αφορά ασφαλώς στον ευρύτερο πληθυσμό, ενίοτε και στους ιατρούς, αλλά στην πραγματικότητα είναι τεχνητή και έχει καλλιεργηθεί – απουσία αποτρεπτικών μηχανισμών – μέσω του μάρκετινγκ.
Πραγματικά, οι περισσότεροι θα εκπλήττονταν αν γνώριζαν πόσο συχνό φαινόμενο είναι να μην έχουν ιδέα οι ιατροί τους για την ακριβή ονομασία της δραστικής ουσίας στο προϊόν που τους συνταγογραφούν. Κάνετε μια δοκιμή στην επόμενη επίσκεψη στον ιατρό σας.
Η κατανόηση όλων αυτών όμως, καθώς και της γνωστής διαμάχης γενόσημων εναντίον πρωτότυπων, είναι αρκετά δύσκολη χωρίς μια ανάλυση σε βάθος. Θα προσπαθήσω λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας τις απόψεις μου και τις γνώσεις μου με την ελπίδα ότι θα συμβάλω στην καλύτερη κατανόηση του “προβλήματος”.
Επιτρέψτε μου αρχικά να σας συστήσω ενδεικτικά τις πέντε μεγαλύτερες φαρμακευτικές εταιρείες που κατασκευάζουν πρωτότυπα φάρμακα, ώστε να έχετε μια ιδέα για τα μεγέθη:
Johnson & Johnson | ΗΠΑ | 61.90 |
Pfizer | ΗΠΑ | 50.01 |
Roche | Ελβετία | 47.35 |
GlaxoSmithKline | Ην. Βασίλειο | 45.83 |
Novartis | Ελβετία | 42.27 |
*ετήσια έσοδα σε δισεκατομμύρια δολάρια βάσει δημοσιευμένων ισολογισμών 2009-2010
Οι πράκτορες και οι άλλοι
Στο πρώτο έτος της ιατρικής σχολής, η καθηγήτρια της φαρμακολογίας μας καλωσόρισε με την εξής φράση: “κάθε φάρμακο είναι δηλητήριο γιατί επηρεάζει εξωγενώς τη βιολογία του οργανισμού… τα φάρμακα χορηγούνται γιατί σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει όφελος που είναι μεγαλύτερο από το βιολογικό κόστος”.
Στο τρίτο έτος της ιατρικής σχολής, όταν ξεκίνησα τις κλινικές μου ασκήσεις, έμαθα ότι οι καλοντυμένοι και συνήθως ευπαρουσίαστοι νέοι και νέες που κυκλοφορούν στα νοσοκομείαμε έναν εξίσου περιποιημένο χαρτοφύλακα είναι φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι, δηλαδή πωλητές φαρμακευτικών εταιρειών που έχουν σε αυτόν τον χαρτοφύλακα διαφημιστικά φυλλάδια φαρμακευτικών προϊόντων. Δεν μπορώ να ξεχάσω στο τελευταίο έτος των σπουδών μου εκείνον τον φαρμακευτικό αντιπρόσωπο που προσπαθούσε να καταλάβει ποιό ακριβώς μοντέλο αθλητικών παπουτσιών ήταν αυτό που ζητούσε ο ιατρός για τον γιο του, ή άλλους ρόλους που ο δύσμοιρος ήταν αναγκασμένος να υποδυθεί, όπως του ταξιδιωτικού πράκτορα, του μεταφορέα βιβλίων, της γραμματέως συνεδρίου, του υπαλλήλου τροφοδοσίας δεξιώσεων, και τόσους άλλους.
Σκεφτόμουν ότι οι περισσότεροι ιατροί στο Εθνικό Σύστημα Υγείας αμείβονται ελάχιστα. Ήταν επομένως αρκετά λογικό να βρίσκουν έδαφος τέτοιες πρακτικές. Δυσκολευόμουν πολύ όμως να νιώσω οποιαδήποτε συμπάθεια ως προς τον πιο φοβερό και τρομερό ρόλο που ενίοτε έπρεπε να υποδυθούν οι πωλητές-πράκτορες: εκείνον του εκπαιδευτή. Μάλιστα του εκπαιδευτή. Πιστέψτε με, δεν είναι λίγοι οι ιατροί που συνταγογραφούν μέχρι σήμερα ακολούθως προς τις συμβουλές και οδηγίες του πωλητή. Στην κυριολεξία εμπιστεύονται και μαθαίνουν από εκείνον τα απαραίτητα, ειδικά για τα καινούρια φάρμακα.
Κάπου τότε, χρονικά, μετανάστευσα στο Λονδίνο για τις μεταπτυχιακές σπουδές μου, αρχικά στο αντικείμενο της Διεθνούς Πολιτικής Υγείας στο London School of Economics (όπου είχα καθηγητή τον Ηλία Μόσιαλο), και αργότερα στην εξειδίκευση της Ψυχιατρικής. Εκεί συνήθισα να συνταγογραφώ τη δραστική ουσία, όπως είχα μάθει στο πανεπιστήμιο, και ξέχασα εντελώς τους καλοντυμένους πράκτορες των φαρμακευτικών εταιρειών.
Όταν γύρισα στην Ελλάδα τους βρήκα πάλι μπροστά μου. Τους αποφεύγω μέχρι σήμερα, αλλά με κυνηγούν στην κυριολεξία. Επειδή όμως τους αποφεύγω πραγματικά, δικαιούμαι και μπορώ να γράψω αυτό το άρθρο. Επιστρέφοντας λοιπόν στην πατρίδα, εκτός από τους πράκτορες βρέθηκα μπροστά στην παρεξήγηση που έγραψα την εισαγωγή μου.
Δεν μου κάνει εντύπωση γιατί οι περισσότεροι συνάδελφοί μου σήμερα επιμένουν να συνεχίσουν να συνταγογραφούν εμπορικά σήματα, γιατί η απάντηση κατά την προσωπική μου γνώμη είναι αυτονόητη. Με απασχολούν όμως οι ιατροί που υποστηρίζουν ότι συνταγογραφούν εμπορικά σήματα των πρωτότυπων φαρμάκων με το επιχείρημα ότι είναι “ανώτερης ποιότητας” και επιπλέον οι ασθενείς που δεν αισθάνονται άνετα με την ιδέα της λήψης ενός γενόσημου “υποκατάστατου του πραγματικού”.
Τα πρωτότυπα φάρμακα
Όταν μια φαρμακευτική εταιρεία αναπτύσσει – ή αν προτιμάτε ανακαλύπτει – ένα φάρμακο, της χορηγείται δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, και μια αποκλειστικότητα χρήσης 20 ετών. Αυτό σημαίνει ότι καμία άλλη εταιρεία δεν μπορεί να κάνει χρήση του μορίου, δηλαδή της δραστικής ουσίας του φαρμάκου, για όλη τη διάρκεια της ισχύος του διπλώματος ευρεσιτεχνίας.
Έτσι, όταν το φάρμακο πάρει τις απαραίτητες εγκρίσεις ασφάλειας και δραστικότητας (αποδεικνύεται δηλαδή ότι κάνει αυτό που υπόσχεται ανταποκρινόμενο στις ενδείξεις του) από τους αρμόδιους φορείς (πχ. Aμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Φαρμάκων (ΕΜΑ) ), αναγνωρίζεται στην φαρμακευτική εταιρεία που κατέχει το δίπλωμα ευρασιτεχνίας μια άδεια αποκλειστικής εμπορίας.
Μεσολαβούν περίπου 10 χρόνια μεταξύ της ανακάλυψης ενός φαρμάκου (και επομένως της απόκτησης του διπλώματος ευρεσιτεχνίας) και του χρόνου στον οποίο έχει πάρει τις απαραίτητες εγκρίσεις από τους αρμόδιους φορείς για χρήση στον άνθρωπο και κατ’ επέκταση για την εμπορική του αξιοποίηση.
Τα γενόσημα φάρμακα
Όταν το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ενός φαρμάκου λήγει, άλλες εταιρείες νομιμοποιούνται να παράγουν και να πωλούν τη γενική μορφή του, δηλαδή τη δραστική ουσία. Όλα τα γενόσημα φάρμακα στον δυτικό κόσμο υπόκεινται σε αυστηρή επιθεώρηση και συγκεκριμένες διαδικασίες εγκρίσεων προκειμένου να μπορούν να διατεθούν στην αγορά.
Σύμφωνα με την Aμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) αλλά και του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού οργανισμού (EMA), όλα τα φάρμακα, πρωτότυπα και γενόσημα, πρέπει να λειτουργούν το ίδιο καλά και να είναι εξίσου ασφαλή.
Τα γενόσημα οφείλουν να έχουν τα ίδια ενεργά συστατικά, δηλαδή τη δραστική ούσια, στην ίδια μορφή και δύναμη (δηλαδή να προσφέρουν την ίδια ποσότητα δραστικών συστατικών στον οργανισμό στον ίδιο χρόνο) και να μπορούν να χορηγούνται κατά τον ίδιο τρόπο, πχ. από την ίδια οδό (λ.χ. από του στόματος) με το πρωτότυπο φάρμακο. Οι δε ειδικές επισημάνσεις και οι αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες πρέπει να είναι ουσιαστικά ίδιες με τις αντίστοιχες, αναφερόμενες για το πρωτότυπο.
Τα αδρανή συστατικά όπως συνδετικά, υλικά πληρώσεως, χρωστικές και αρωματικές ουσίες, μπορούν να διαφέρουν μεταξύ γενόσημων και πρωτότυπων. Υποτίθεται ότι αυτά τα αδρανή συστατικά, δεν αλλάζουν την απόδοση του προϊόντος. Ωστόσο, αυτά τα συστατικά μπορεί να περιέχουν π.χ. λακτόζη ή γλουτένη που θα μπορούσε να επηρεάσει την κινητικότητα του εντέρου και κατ’ επέκταση την απορρόφηση σε ευαίσθητους ασθενείς.
Οι κατασκευαστές καλούνται λοιπόν να τεκμηριώνουν πλήρως ότι το προϊόν τους ανταποκρίνεται σε όλες ανεξαιρέτως τις προϋποθέσεις που αναφέρω παραπάνω, καθώς επίσης να παρέχουν πλήρη στοιχεία για τη χημική σύνθεση του προϊόντος (δραστική ουσία συν αδρανή συστατικά έκδοχα, πχ. συντηρητικά, προσθετικά γεύσης κτλ.), αλλά και τις διεργασίες που έχουν ακολουθήσει στα διάφορα στάδια παραγωγής, τα μέτρα ελέγχου της ποιότητας που έλαβαν και εφάρμοσαν, κτλ.
Πρέπει ακόμη να εξασφαλίζουν ότι οι πρώτες ύλες και τα τελικά προϊόντα πληρούν τις προδιαγραφές που θέτουν κάθε φορά οι αρμόδιοι οργανισμοί, όπως για παράδειγμα να αποδεικνύουν ότι το γενόσημο φάρμακο θα παραμένει ισχυρό, δραστικό και χημικά σταθερό μέχρι την ημερομηνία λήξης που αναγράφεται στην ετικέτα του προϊόντος.
Ακόμη και οι εγκαταστάσεις παραγωγής, επεξεργασίας, δοκιμών και συσκευασίας υποβάλλονται σε ειδικές επιθεωρήσεις, όπως εξάλλου συμβαίνει και με τις αντίστοιχες εγκαταστάσεις των κατασκευαστών των πρωτότυπων φαρμάκων.
Κι όμως, το ισχυρότερο επιχείρημα που έχουν όσοι εναντιώνονται στην καθιέρωση της συνταγογράφησης δραστικών ουσιών αντί εμπορικών σημάτων είναι ότι τα γενόσημα φάρμακα δεν είναι ενδεχομένως το ίδιο ασφαλή και αποτελεσματικά με τα πρωτότυπα.
Θα μπορούσα να υπογραμμίσω και πάλι ότι αρκετοί ιατροί μαθαίνουν τις αλήθειες του πράκτορα. Αλλά για να είμαι δίκαιος, υπάρχουν πράγματι ορισμένες διαφορές. Μολονότι το ενεργό συστατικό σε ένα γενόσημο φάρμακο είναι το ίδιο με το αντίστοιχο πρωτότυπο, οι μικρές διαφορές στο πρωτόκολλο παρασκευής και στη χημική σύνθεση (έκδοχα, πρόσθετα κτλ.) μπορούν να επηρεάσουν το πως λειτουργεί στον οργανισμό μας, τόσο ως προς τη βιοδιαθεσιμότητα της δραστικής ουσίας (ρυθμός και έκταση απορρόφησης από τον οργανισμό), όσο και ως προς την ενδεχόμενη συμβατότητα των έκδοχων με τον οργανισμό.
Για αυτόν τον λόγο, ένα γενόσημο μπορεί στην πράξη να είναι λιγότερο αποτελεσματικό, ή να συνοδεύεται με περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες. Θεωρητικά όμως, για να γίνει περισσότερο κατανοητό το δεύτερο, θα μπορούσε ένας συγκεκριμένος οργανισμός να έχει αλλεργία σε ένα έκδοχο του γενόσημου, που δεν υπάρχει για τα έκδοχα του πρωτότυπου, ή και το ανάποδο!
Σε κάθε περίπτωση όμως, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη βιοδιαθεσιμότητα, πρόκειται για λεπτές μικροδιαφορές που στη συντριπτική πλειονότητα των γενόσημων είναι αμελητέες. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας διαφοράς είναι η λεβοθυροξίνη, μια ορμόνη του θυρεοειδούς αδένα που διατίθεται ως εξωγενές συμπλήρωμα με τη μορφή φαρμάκου. Η λεπτή ρύθμιση της θυρεοειδικής λειτουργίας είναι εν προκειμένω πολύ ευαίσθητη σε τέτοιες μικρές διαφοροποιήσεις. Το ίδιο συμβαίνει με ορισμένα αντιαρρυθμικά και αντιεπιληπτικά φάρμακα.
Παρατεταμένη αποδέσμευση είναι η βραδεία απελευθέρωση του ενεργού συστατικού μέσα στον οργανισμό
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η αντικαταθλιπτική βουπροπριόνη. Συγκεκριμένα, για την έκδοση της μορφής παρατεταμένης αποδέσμευσης διαφορετικοί κατασκευαστές χρησιμοποιούν διαφορετικές διεργασίες μεταποίησης με αποτέλεσμα ελαφρώς διαφορετικές τεχνολογίες απελευθέρωσης της δραστικής ουσίας μέσα στον οργανισμό.
Ουσιαστικά λοιπόν, οι ιατροί πρέπει να είναι σε θέση να γνωρίζουν τον ασθενή τους και τι ακριβώς λαμβάνειώστε να κάνουν τις απαραίτητες ρυθμίσεις εξατομικευμένα για το επιθυμητό θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Aξίζει να σημειώσω ότι δεν είναι όλες οι δραστικές ουσίες διαθέσιμες ως γενόσημα φάρμακα, γιατί μερικές φορές η αγορά είναι τόσο μικρή που δεν υπάρχει νόημα ανταγωνισμού.
Tα γενόσημα είναι φθηνότερα!
Τα γενόσημα κοστίζουν συνήθως 30% έως 50% λιγότερο από τα πρωτότυπα. Η διαφορά είναι σχεδόν αυτονόητη, καθώς οι κατασκευαστές των γενόσημων δεν έχουν τα ίδια έξοδα. Συγκεκριμένα δεν είναι υποχρεωμένοι να επαναλάβουν τις αρχικές μελέτες που αποδεικνύουν τη βιολογική αξία της δραστικής ουσίας, ούτε βαρύνονται επομένως με τα αρχικά έξοδα ανάπτυξης. Επίσης, δεν έχουν τα ίδια έξοδα μάρκετινγκ και προώθησης εφόσον η δραστική ουσία έχει γίνει ήδη γνωστή – όπου χρειάζεται – στα χρόνια της αποκλειστικής εμπορίας του πρωτότυπου. Και βέβαια με τη λήξη της αποκλειστικότητας και την είσοδο πολλών γενόσημων ανταγωνιστικών προϊόντων, οι τιμές υφίστανται μεγάλες πιέσεις ώστε σε πολλές περιπτώσεις μειώνεται ακόμη και η τιμή των πρωτότυπων.
Πως όμως να το εξηγήσεις αυτό σε μια Ελλάδα όπου κυριαρχεί η μετακατοχική αντίληψη “φθηνότερο = χειρότερο”; Στη μοναδική χώρα της Ευρώπης στην οποία γνωστή πολυεθνική εταιρεία λιανικής πώλησης αγαθών αύξησε τις τιμές της παλαιότερα για να μπορέσει να πουλήσει περισσότερο;
Διεθνώς, οι κατασκευαστές των πρωτότυπων φαρμάκων ανταποκρίνονται στον σφοδρό ανταγωνισμό που προκύπτει από τη λήξη της αποκλειστικότητας με διάφορες τεχνικές. Η πιο ευγενής από αυτές, σε μια προσπάθεια παράτασης “ζωής” και κέρδους, είναι η ανάπτυξη παραλλαγών των πρωτότυπων φαρμάκων, όπως νέων εκδόσεων “state-of-the-art” που καλύπτονται με νέο δίπλωμα ευρασιτεχνίας. To Nexium, ένα γνωστό εμπορικό σήμα φαρμάκου γαστροπροστασίας, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.
Οι πιο επιθετικές προσεγγίσεις στη χώρα μας αφορούν στους πράκτορες. Μην με παρεξηγείτε… πράκτορες στέλνουν και οι κατασκευαστές των γενόσημων. Ενίοτε μάλιστα περιμένουν μαζί στους προθαλάμους των γραφείων των ιατρών.
Ένα άλλο επιχείρημα των σκεπτικιστών είναι ότι θα αποτελέσει μέγα δυστύχημα να πρέπει να αποφασίζουν …οι φαρμακοποιοί για το ακριβές προϊόν που θα ικανοποιεί τη συνταγή της δραστικής ουσίας που εκδίδει ο ιατρός. Μα αυτό έχουν σπουδάσει, και μάλιστα στο Πανεπιστήμιο! Ασφαλώς και πρέπει να είναι σε θέση να εκτελούν μια συνταγή. Ασφαλώς οι ιατροί πρέπει να συνταγογραφούν δραστικές ουσίες.
Ασφαλώς οι ιατροί δεν έχουν καμία δουλειά σε αυτό το εμπορικό παζάρι.
Τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση σε αρκετούς συναδέλφους μου που έχουν αντίθετη άποψη, όπως τα μέλη Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Προσωπικά, αισθάνομαι ότι οι επιφυλάξεις τους δεν είναι στη σωστή κατεύθυνση και συγκεκριμένα σε αυτό το ζήτημα συμβάλλουν με αυτές, άθελά τους…, στην περαιτέρω απαξίωση του λειτουργήματός μας.
23 Σχόλια
Comments feed for this article
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 2:13 πμ
Leo Irakliotis
Εξαιρετικό κείμενο.
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 2:14 πμ
silia
Ουδέν σχόλιον …
Απλά … συγχαρητήρια στον νεαρό (υποθέτω) συνάδελφο .
Τελικά … υπάρχει ελπίς …
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 8:53 πμ
σχολιαστης
Εχω σοβαρότατες αμφιβολίες για τη δυνατότητα πολλών γιατρών να γράψουν …σωστά τη συνταγή με τη δραστική ουσία και πολλών φαρμακοποιών να δώσουν μέσω της δραστικής ουσίας το κατάλληλο γενόσημο.
Οταν είσαι 20 χρόνια φαρμακοποιός και το μόνο που κάνεις είναι να πουλάς κουτάκια με φάρμακα, πως να εμπιστευθούμε την κρίση σου επειδή κάποτε έκανες μερικά μαθήματα στη Φαρμακευτική;
Προφανώς τα γενόσημα είναι σωστή πολιτική αλλά θέλουν προσοχή διότι η Ελλάδα είναι μυστήριο κάρο.
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 10:01 πμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Θα ήθελα να σας μεταφέρω την εικόνα ενός απλού χρήστη των προϊόντων και υπηρεσιών υγείας.
Στο συγκεκριμένο ζήτημα, σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι σε άλλα παρεμφερή όπως είναι τα τρόφιμα, το κύριο που αναζητούμε είναι η αίσθηση ασφάλειας.
Έτσι η τάση προτίμησης προς τα πατενταρισμένα έχει να κάνει με το ότι κάποιος οργανισμός (Ιδιωτικός) αναλαμβάνει την ευθύνη για πιθανά προβλήματα και μάλιστα υπάρχει και το ιδιότυπο ντισκλάμερ που περιλαμβάνεται στη συσκευασία.
Ακόμη και αν είναι θεωρητικό ο (φοβισμένος φυσικά) ασθενής θεωρεί ότι έχει έναν αντισυμβαλλόμενο, τον οποίο μπορεί να βρει έστω και έμμεσα (μέσω των Κρατικών Υπηρεσιών ή των Δικαστικών Αρχών) και αυτή η αίσθηση θεωρεί ότι υποχρεώνει την Εταιρία να είναι προσεκτική στο τι διαθέτει.
Εγγύηση στο παραπάνω αποτελούν οι εγκρίσεις και οι πιστοποιήσεις των Κρατικών και Διακρατικών Φορέων.
Όσο και να είναι λάθος ή απλουστευτικό ισχύει και η λογική «29 κατασκευαστές το συνιστούν, αυτοί ξέρουν», δηλαδή αν ένα σκεύασμα έχει ευρεία χρήση (δηλαδή το συνταγογραφούν κατά κόρον οι Ιατροί), το δέχεσαι πιο εύκολα από κάποιο άλλο που το ακούς για πρώτη φορά (συνήθως πρήζεις το γιατρό και είναι αλήθεια ότι το μάρκετινγκ λειτουργεί και αντίστροφα ως πίεση από το κοινό).
Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι πρέπει να καταρρίψουμε διάφορους μύθους περί του πατενταρισμένου, διότι καταλαβαίνω την επιχειρηματολογία των γιατρών σαν αυτού του προτεινόμενου post, είναι απαραίτητο να αποδείξεις ότι τα στάδια έγκρισης και σύστασης (συνταγογράφηση) είναι ΙΚΑΝΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΩΡΑ να υποκαταστήσουν τα προαναφερόμενα.
Ποιο είναι το ανησυχητικό στην όλη (δημόσια) συζήτηση έτσι όπως την παρακολουθώ;;
Κατ’αρχήν το ότι βλέπω τους υποστηρικτές των γενοσήμων να υποσημειώνουν απλώς το θέμα του τελικού σκευάσματος, μιλώντας με όρους στατιστικής και με ευρεία χρήση του ..υποθετικού λόγου, της ευκτικής κλπ, ας πούμε «είναι βέβαια και το θέμα των εκδόχων, τα οποία μπορεί, δύναται στατιστικώς, αλλά..».
Ενθυμούμαι την όλη συζήτηση για τα εμβόλια της γρίπης, ότι όταν οι Φορείς που μίλαγαν για την μαζική υποχρεωτική χρήση στριμώχτηκαν στο θέμα των παρενεργειών, πολλοί είπαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στη δραστική ουσία , αλλά στα έκδοχα, όπως και ότι υπήρξαν και τα λεγόμενα καλά εμβόλια (ως προς τα έκδοχα προφανώς) που ήταν πιο ακίνδυνα σε σχέση με τα πρώτα.
Καταλαβαίνουμε επίσης ότι το θέμα του να ησυχάσουμε με βάση τη λειτουργία του ΕΟΦ, ή στην ευσυνειδησία των επαγγελματιών του χώρου, στην Ελλάδα του 2012 της απαξίωσης των πάντων μόνον ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί.
Βλέπω επίσης και μια επιχειρηματολογία περίπου, πρέπει να αλλάξει το σημερινό καθεστώς όπου οι γιατροί, οι Φαρμακοβιομηχανίες , η κρίση και τα Ταμεία κλπ.
Αυτό όταν το βλέπεις να στο λέει Υπουργός είναι ένα θέμα, αν όμως το λέει τεχνοκράτης με πολιτική ορολογία ΧΩΡΙΣ να το αντιμετωπίζει τεχνοκρατικά (επιστημονικά, ήτοι αυτή είναι η κατάσταση, έχουμε ή δεν έχουμε φορείς ελέγχου, και με βάση αυτό που έχουμε τα προβλήματα και και οι κίνδυνοι και όχι οι …ωφέλειες των γενοσήμων είναι αυτές τις οποίες αντιμετωπίζουμε έτσι) είναι άλλο θέμα και νοιώθουμε όπως με τους σεισμολόγους και το ΒΑΝ.
Στο κάτω κάτω ο όποιος Λοβέρδος έχει και μια επιπλέον γραμμή άμυνας, τους επιστήμονες (που τον συμβούλευσαν λάθος ή σωστά), όταν βλέπεις τους επιστήμονες να μιλούν ..γενικά, ποια είναι η άλλη γραμμή άμυνας που θέλει η κοινή γνώμη να νοιώθει ότι υπάρχει;;
Για τους κρατικούς ΦΟρείς, μέχρι να γίνουμε ..σύγχρονο Κράτος με πρωτογενές πλεόνασμα, ξεχάστε το, άλλα είναι τα λαϊκά αισθήματα.
Τέλος να πω ότι έχω μια ..αλλεργία στην αντίληψη ότι μπορεί η θεσμοθέτηση διαδικασιών να αλλάξει μια κατάσταση. Μπορεί να είναι απαραίτητο, αναγκαία συνθήκη, αλλά δεν φτάνει και δυστυχώς διαβλέπω στη συζήτηση μια ..κανονιστικολαγνεία.
Για παράδειγμα αν αλλάξω τη διαδικασία της διάθεσης του φαρμάκου τότε ο τάδε κρίκος το α, ο δείνα το β και το αποτέλεσμα ..φρονώ αυτό, κάτι σαν αυτό που έλεγε ο συγχωρεμένος (πολιτικά) ο Αδριανόπουλος, άμα απελευθερώσω την τιμή των καυσίμων , λόγω του νομοτελειακά λειτουργούντος ανταγωνισμού, θα πέσει(η τιμή, όχι ο Αδριανόπουλος).
Περιμένουμε πολύ περισσότερα από τον επιστημονικό κόσμο, ειδικά σε εποχές που η κάθε κοινωνική (επαγγελματική) ομάδα έχει αυξημένες ευθύνες για αλληλεγγύη στις άλλες, δεδομένης της κατάρρευσης λειτουργίας θεσμών και της συνεπαγόμενης κοινωνικής ανασφάλειας.
Δηλαδή ο προβληματισμός είναι μήπως για να βελτιωθεί μια κατάσταση οικονομικά πρέπει να υπάρξει ένα κόστος το οποίο όμως έχει σημασία ποιος θα το πληρώσει, αν συμπεριλαμβάνεσαι οιονεί σε αυτόν.
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 10:58 πμ
Βασίλης
καλημέρα,
έστειλα ένα σχόλιο το οποίο δεν έχει δημοσιευτεί. Ισως λόγω των δύο συνδέσμων που παρέθεσα; Η το wordpress είναι στις κακές του; 🙂
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 11:33 πμ
σχολιαστης
Ετσι είναι Βασίλη. Οταν έχει περισσότερους συνδέσμους τα κρατάει. Θα το φροντίσει ο καλυβάρχης. 🙂
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 11:56 πμ
Πάνος
Βασίλη, σόρυ, δεν έχει φτάσει τίποτα, προς το παρόν.
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 12:07 μμ
Πάνος
Είναι ασφαλή τα γενόσημα φάρμακα
Δήλωση του προέδρου ΕΟΦ
Τη διαβεβαίωση ότι τα γενόσημα φάρμακα είναι εξίσου ασφαλή και αποτελεσματικά με τα πρωτότυπα έδωσε χθες ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) Γιάννης Τούντας. Μία ημέρα πριν από την ψήφιση στη Βουλή του σχεδίου νόμου του υπουργείου Υγείας, το οποίο προβλέπει την αύξηση της χρήσης των γενοσήμων, ο κ. Τούντας ενημέρωσε για τα στάδια πιστοποίησης και ελέγχου των φαρμάκων, σε μία προσπάθεια καθησυχασμού των πολιτών για την ασφάλειά τους. Μάλιστα, σημείωσε ότι τα περισσότερα από τα 52 φάρμακα που ελέγχθηκαν μέσα στο 2011, κατόπιν καταγγελιών για παρενέργειες, ήταν πρωτότυπα. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΕΟΦ, όπου κι αν παράγεται ένα φάρμακο, είτε στην Ινδία είτε στο Πακιστάν είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να εισαχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση υποβάλλεται σε πολλαπλούς ελέγχους.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100063_29/02/2012_474193
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 12:20 μμ
Πάνος
Ο Κασιμάτης για τη λίστα φαρμάκων και άλλα διαβολικά δαιμόνια
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_29/02/2012_474157
(υποθετω από που βρηκε τα στοιχεία…) 😉
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 1:04 μμ
Στάθης Δ
Ο Κασιμάτης είχε κάνει εκτενή αναφορά τον Μάϊο και τον Ιούνιο του 2010
Με ονόματα και διευθύνσεις
Αλλά ήδη ήμασταν στο Μνημόνιο και στα πλαίσια περικοπών της σπατάλης η Εισαγγελία δεν αγόραζε εφημερίδες φαίνεται
Κι’ ύστερα ήλθαν οι νομοθετικές ρυθμίσεις…
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 1:24 μμ
nikiplos
Ας μην νομίσει ο κόσμος ότι ο σεπτός κλάδος των φαρμακοποιών είναι καλύτερος… αφού οι «πράκτορες» μπορούν και ελέγχουν κοτζάμ γιατρούς και μάλιστα εκείνους που απολαμβάνουν χρόνια τώρα τις αρετές του επαγγέλματος αποκομμένοι από τις «κακίες» (ανεργία, προσεταιρισμός κλπ), φανταστείτε πόσω ευάλλωτοι είναι οι φαρμακοποιοί της γωνίας, ιδίως όταν στην έρμη τη γωνία, υπάρχουν 3 κολλητά φαρμακεία…
Μου έχει συμβεί αρκετές φορές να ζητώ εις γνώση μου γενόσημο φάρμακο και να μην υπάρχει πουθενά… μόνο τα «γνήσια» και μάλιστα 3 ή 4 φορές ακριβότερα κι όχι μόνο 2 όπως αναφέρει το άρθρο… Όπως και κάθε άλλη αγορά, έτσι κι αυτή (ιδίως αυτή!) των φαρμάκων είναι «πιασμένη»… (εδώ γάλα μη αραιωμένο δεν κυκλοφορεί στην ελληνική πιάτσα….). Δεν νομίζω πως έχουν πολλά να καταφέρουν οι καταναλλωτές έλληνες… Ίσως αν αναπτυχθεί εκτενώς το ηλεκτρονικό εμπόριο και το καρτέλ των φαρμάκων αρχίσει να χάνει σημαντικά κέρδη…
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 1:45 μμ
ektoneso
Παρομοίως μέσα στα χειρουργεία γονάτων ή ισχύων κλπ, βρίσκονται πωλητές των εταιριών που δίνουν οδηγίες στους γιατρούς, (εκπαιδεύοντας τους στου κασίδη το γόνατο) καθώς οι γιατροί πήγαν πληρωμένες διακοπές με την οικογένεια και πήραν τζάμπα λαπτοπ, αλλά δεν πήγαν εκπαιδευτικό σεμινάριο.
Εκ των έσω.
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 3:05 μμ
Πάνος
(Του Βασίλη, μέσω μέηλ)
σχο (8:53πμ),
τα προβλήματα που θέτεις πιστεύω πως στην πράξη θα λυθούν από μόνα τους. Τόσο οι γιατροί όσο και οι φαρμακοποιοί θα (ξανα)συνηθίσουν να μελετούν λίγο περισσότερο και να μην εμπιστεύονται τυφλά τους ιατρικούς επισκέπτες, όπως περιγράφει το post.
Στο μεταξύ, η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας έστειλε επιστολή στον Πρωθυπουργό για τη συνταγογράφηση με δραστική ουσία. Σε αδρές γραμμές, υποστηρίζει πως το νομοσχέδιο επιφέρει πλήγμα στην εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, λόγω αδυναμίας ανταγωνισμού των κατά πολύ φθηνοτέρων εισαγομένων γενοσήμων, κάτι το οποίο μεσομακροπρόθεσμα στερεί το ελληνικό δημόσιο έσοδα από φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και επενδύσεις των εγχωρίων φαρμακοβιομηχανιών.
Σε μια άλλη δημοσίευση, διαβάζω πως «ο ΕΟΦ υποστηρίζει πως σύμφωνα με ελέγχους που έχουν διενεργηθεί την τελευταία πενταετία, το 4% των γενοσήμων έχει κριθεί ελαττωματικό» (πηγή: in.gr). Βεβαίως, δεν τρέφω και τη μεγαλύτερη εκτίμηση για την αξιοπιστία του ΕΟΦ.
Σε γενικές γραμμές θεωρώ πως η συνταγογράφηση δραστικής ουσίας και η χρήση γενοσήμων είναι στη σωστή κατεύθυνση. Θα ήθελα ωστόσο από κάποιον ειδικότερο να μας ενημερώσει και ως προς το άλλο σκέλος, δηλαδή το πώς θα επηρεάσει (πλήξει;) την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία και το πώς θα μπορούσαν(;) να συνδυαστούν τα οφέλη από τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης χωρίς την ταυτόχρονη απαξίωση ελληνικών επιχειρήσεων και ισχυροποίηση ξένων ολιγοπωλίων που μακροπρόθεσμα λειτουργεί σε βάρος της Ελληνικής οικονομίας.
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 3:26 μμ
anikitos
Εγω παντως ξερω οτι τοσα χρονια οι πρακτορες-φαρμακευτικοι αντιπροσωποι προσπαθουσαν να μας πεισουν οτι τα αντιγραφα ειναι ασφαλη φαραμκα και το ιδιο αποτελεσματικα,οχι το αντιθετο. Δηλαδη οι περισσοτεροι πρακτορες μας ερχονταν απο εταιριες αντιγραφων φαρμακων, σπανια απο εταιριες προτοτυπων. Αρα, γιατι εμπλεκει τους πρακτορες με τη διαμαχη των γιατρων με τα γενοσημα? Οι πρακτορες ειναι απο την αλλη πλευρα. Και φυσικα απο ελληνικες εταιριες αντιγραφων.Που θα χασουν κι αυτοι τη δουλεια τους ( και δεν ειναι λιγοι) γιατι με το νεο νομο τα αντιγραφα απο τριτες χωρες δεν χρειαζεται να διαφημιστουν, θα επιβαλονται δια νομου ως τα πιο οικονομικα.Για να λεμε ολη την αληθεια.
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 4:51 μμ
Μιχάλης Μιχελής
Στην προσπάθεια του post να ξεδιαλύνει το γρίφο των γενόσημων φαρμάκων, θα ήθελα να προσθέσω την πληροφορία, ότι στις 14 Φεβρουαρίου, η Ακαδημία της Ιατρικής της Γαλλίας (το Ανώτατο επιστημονικό Σώμα της εν λόγω χώρας), με έκθεσή της καθιστά την προσοχή των γιατρών, ως προς την αποτελεσματικότητα των συγκεκριμένων φαρμακευτικών παρασκευασμάτων. Σημειώνει μεταξύ άλλων η έκθεση- γνωμάτευση για την αποτελεσματικότητα των γενόσημων, ότι σε αρκετές περιπτώσεις, όπως φάνηκε από έρευνες, είναι επιζήμια η χορήγησή τους, για την υγεία των ασθενών.
Συγκεκριμένα: Η βιοϊσοδυναμία των γενόσημων, δεν πληρούται ως προς τα δραστικά συστατικά και δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικά τα νέα συστατικά που προστίθενται, μ’ εκείνα των αρχικών παρασκευασμάτων. Από τις περισσότερες παρενέργειες που παρουσιάζονται στον λήπτη γενοσήμων, είναι οι αλλεργίες.
Τα οικονομικά πλεονεκτήματα που έχουν από τα γενόσημα (ως προς τ’ αυθεντικά φάρμακα), οι ασθενείς και τα Ταμεία Περίθαλψης, σε καμιά των περιπτώσεων δεν πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν, δεδομένου ότι εξ αιτίας των αναπάντεχων παρενεργειών, μπορεί τελικά να προκύψει στον ασθενή πολλαπλάσιο κόστος, απ’ εκείνο που έχει προϋπολογιστεί για την αντιμετώπιση της φαρμακευτικής του περίθαλψης. Ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι την φαρμακευτική επίδραση είναι σε αρκετά μεγαλύτερη στα γενόσημα, με αποτέλεσμα ο οργανισμός να καταβάλλεται, με απρόοπτες συνέπειες. Αυτό αποδείχτηκε έμπρακτα και σε περιπτώσεις εντατικής θεραπείας, που ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος.
Δεν είναι δυνατόν να γίνεται εμπεριστατομένος έλεγχος στα γενόσημα, αφού ένα ενεργό συστατικό από την Ινδία, φτιάχνεται τελικά ως φάρμακο, σ’ ένα εργοστάσιο της Ουγγαρίας, που λειτουργεί με εντελώς διαφορετικές προδιαγραφές από εκείνο το φάρμακο, που βγαίνει σε μια φαρμακευτική εταιρία που έχει σύμφωνα με το νόμο, τον ολοκληρωμένο έλεγχο της παραγωγής.
Τα γενόσημα φάρμακα, άλλωστε δεν είναι πλέον αποκλειστική παραγωγή, μόνο από χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο (που έχουν την ανάγκη φτηνών φαρμάκων), αφού (γενόσημα) παράγονται και από θυγατρικές εταιρίες πολυεθνικών (η Sandoz είναι θυγατρική της Novartis). Υπάρχει λοιπόν γύρω από τα γενόσημα ένας οικονομικός πόλεμος, που τελικό θύμα του είναι ο καταναλωτής των φαρμακευτικών ουσιών.
Οι μικρές εταιρίες που παράγουν γενόσημα, δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν έρευνες, επειδή τα περιθώρια κέρδους τους είναι πολύ μικρά.
Σε περίπτωση χρήσης γενόσημων, συνίσταται για μικρό χρονικό διάστημα και για ασθένειες που δεν έχουν επιπτώσεις σε άλλα ζωτικά όργανα. Για σοβαρές ασθένειες και μακροχρόνιες θεραπείες, τα γενόσημα ν’ αποφεύγονται.
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 5:31 μμ
sissa ben dahir
Η ΠΕΦ(πανελλήνια ένωση φαρμακοβιομηχανίας) που αναφέρει και ο Βασίλης στο σχόλιό του, παρόλο που δεν παράγει πρωτότυπα φάρμακα, μετά την εξέλιξη του ηλ. διαγωνισμού για την προμήθεια 2 δραστικών ουσιών, ισχυρίζεται τα εξής για τη ζημιά που θα υποστούν τα μέλη της:
…..
Γιατί επιμένει(το υπουργείο) να αγνοεί «εκκωφαντικά» το 85% της φαρμακευτικής δαπάνης που προέρχεται από τα πρωτότυπα φάρμακα (για τα οποία δεν μπορεί να γίνουν διαγωνισμοί και άρα παραμένουν στο απυρόβλητο) και βάλλει κατά του υπόλοιπου 15% που έχει ελληνική «ταυτότητα», ελληνική τεχνογνωσία, ελληνική διοίκηση, εξαγωγική δραστηριότητα και 15.000 έλληνες εργαζόμενους;
Γιατί(το υπουργείο) επιμένει να αγνοεί «εκκωφαντικά» το ετήσιο έλλειμμα των 3 δις. € της χώρας στο ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών του φαρμάκου; Γιατί δεν έχει ληφθεί κάποιο μέτρο για το εγκληματικό αυτό οικονομικό μέγεθος; Γιατί δεν αξιοποιείται ορθά και με κανόνες η ελληνική παραγωγή που αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να καλύψει πάνω από το 60% της αγοράς;
Γιατί αθετείται η δέσμευση για την εφαρμογή ενός σαφούς πλαισίου φαρμακευτικής πολιτικής με βάθος διετίας ώστε να εξασφαλίζονται αφενός η μείωση της δαπάνης από όλα τα φάρμακα και αφετέρου η εγχώρια προστιθέμενη αξία;
Γιατί το υπουργείο δεν έχει προβεί σε καμία απολύτως κίνηση για τα πρώτα 100 σε πωλήσεις φάρμακα, δηλαδή για το 45% της δαπάνης, αλλά ασχολείται μονομερώς με όλα τα υπόλοιπα; Γιατί δεν εφαρμόζει κανένα θεραπευτικό πρωτόκολλο, καμία οδηγία συνταγογράφησης στα νοσοκομεία με αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη υποκατάσταση και την αύξηση της δαπάνης;
Σχετικά με το θέμα του πρόσφατου διαγωνισμού η ΠΕΦ αναφέρει ότι το υπουργείο θα έπρεπε να προβληματιστεί αφενός για τους λόγους για τους οποίους καμία μεγάλη ελληνική παραγωγική μονάδα δεν έχει κερδίσει διαγωνισμό και αφετέρου για το πώς είναι δυνατό να υπάρχει εταιρεία που δίνει τέτοιες εκπτώσεις χωρίς να πουλά χαμηλότερα από το κόστος παραγωγής, όταν το τρέχον κόστος χρήματος αγγίζει το 8% και το μέσο χρηματοοικονομικό κόστος για τις πωλήσεις στα νοσοκομεία την τελευταία τριετία ξεπερνά το 35%. Η ΠΕΦ επισημαίνει ακόμα το μείζον θέμα της ποιότητας και της ασφάλειας των φαρμάκων αυτών, ενώ κάνει λόγο για εταιρείες που επιχειρούν να εξαφανίσουν αργά ή γρήγορα τον υγιή ιστό της ελληνικής παραγωγής, μέσω ανοίκειων πρακτικών.
Όπως αναφέρουν οι έλληνες φαρμακοβιομήχανοι απαιτείται μία συνολική εθνική φαρμακευτική πολιτική με ικανό βάθος χρόνου και όχι αποσπασματικά μέτρα με πρόσκαιρο όφελος, (είτε οικονομικό είτε επικοινωνιακό). Η Πολιτεία μέχρι στιγμής αγνοεί τα μεσο-μακροπρόθεσμα αποτελέσματα για την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης (υποκατάσταση φαρμάκων , όπως αποδεδειγμένα συμβαίνει την τελευταία δεκαετία) και οδηγεί στην καταστροφή έναν ολόκληρο κλάδο…..
Από τα μπερδεμένα μα την αλήθεια θέματα.
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 5:48 μμ
Πάνος
Μύλος…
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 10:56 μμ
δεξιος
H μεγαλύτερη απόδειξη ότι δεν είναι βλαβερά τα γενόσημα είναι ότι σε άλλες χώρες της ΕΕ χρησιμοποιούνται κατά κόρον.
Σε ένα πίνακα της ΕΕ που έδειξαν τα κανάλια η Γερμανία χρησιμοποιεί γενόσημα στο 60% των φαρμάκων ενώ η Ελλάδα είναι στο 18%.
Όμως από τις διαμαρτυρίες της ΠΕΦ προκύπτει ότι για την άμεση μείωση των δαπανών θυσιάζεται ελληνική προστιθέμενη αξία σε τομείς που δεν θα έπρεπε.
Για να βρεθεί η βέλτιστη λύση πρέπει να ξέρουμε λεπτομέρειες.
29 Φεβρουαρίου, 2012 στις 10:59 μμ
2π
Λογω χρεωκοπιας του γαλλικου ασφαλιστικου συστηματος , νομοθετικη διαταξη του 1998 επιτρεπει στο φαρμακοποιο ν αλλαξει, με απλη προφορικη συγκαταθεση του ασθενη, τη συνταγογραφηση του γιατρου και ν αντικαθιστα τα συμβατικα φαρμακα με αντιστοιχα γενοσημα
Στη Γαλλια υπαρχει η λιστα φαρμακων και το κρατος επιτρεπει στο φαρμακοποιο 20% επιπλεον κερδος στα γενοσημα απ οτι στα συμβατικα
Η τιμη των γενοσημων στη Γαλλια ειναι απο 0-20/30 % φθηνοτερα
0 % διοτι οι φαρμακευτικες εταιριες μειωσαν τις τιμες μερικων φαρμακων
Στην Αμερικη τα γενοσημα αντιπροσωπευουν το 60% των πωλησεων και στη Γαλλια φτανει γυρω στα 25% αλλα τα δυο τελευταια χρονια η πωληση εχει μειωθει κατα 3%
Οι γιατροι τα τελευταια χρονια κανουν ολο και πιο συχνα χρηση επανω στη συνταγογραφηση, του ορου (NS»non substituable») «αναντικαταστατο »
λεπτομεριες για γαλλομαθεις
http://fr.wikipedia.org/wiki/M%C3%A9dicament_g%C3%A9n%C3%A9rique
http://www.lemonde.fr/planete/article/2012/02/27/les-generiques-copies-pas-si-conformes_1647709_3244.html
Η γερμανικη φαρμακοβιομηχανια γενοσημων Merck (25% των παγκοσμιων πωλησεων και δευτερη σε εσοδα, φαρμακευτικη εταιρια ) προσφερει δωροεπιταγες οι οποιες καθοριζονται απο τον συνυπολογισμο του τζιρου που αποφερει ο φαρμακοποιος και ποσα καινουρια γενοσημα προωθει στο φαρμακειο του, ουτως ωστε η Merck να καταληξει η σχεδον αποκλειστικη προμηθευτης
λεπτομεριες
http://archives.lesechos.fr/archives/2009/LesEchos/20380-100-ECH.htm
http://pla.ce.bo.free.fr/generiques.htm
Ο Jörg Blech γερμανος συγρααφεας και δημοσιογραφος, στο βιβλιο του «Οι εφευρετες ασθενειων : τακτικες και χειρισμοι της φαρμακοβιομηχανιας» εξηγει πως οι ερευνητες και επιστημονες γιατροι οριζουν συνεχως την ενοια «νοσος» μακραινοντας συγχρονως και τη λιστα των πιθανων παθολογιων
Το 80% των ιατρικων επιστημονικων αρθρων στa media , ειναι αποτελεσμα δημοσιων σχεσεων γραφει ο Jörg Blech
Οι δυσκολιες της ζωης και οι κανονικες συμπεριφορες παρουσιαζονται συστηματικα ως παθολογικες.
Προσπαθουν να πεισουν το κοσμο οτι πασχει απο ασθενειες που αγνοουσε μεχρι τοτε την υπαρξη των
Παραδειγμα το «συνδρομο Σισσυ» (η αυτοκρατειρα)
Πρωτοεμφανιστηκε το 1988 σε μια ανακοινωση του εργαστηριου SmithKline-Beecham αργοτερα Glaxo-SmithKline
Τα ατομα περιγραφονταν ως καταθλιπτικα και η κατασταση τους χρειαζοταν θεραπεια με ψυχοτροπα
Το 2003 γιατροι της πανεπιστημιακης κλινικης του Μοναχου απεδειξαν οτι ηταν μια απλη εφευρεση της φαρμακοβιομηχανιας
Toν προηγουμενο χρονο παρατηρησα μια σειρα αρθρων σε ελληνικες εφημεριδες να προτρεπουν να εμβολιαστουν 14/17χρονα για την αποφυγη καρκινου της μητρας ενω στις Σκανδιναβικες χωρες που το τεστ ΠΑΠ ειναι υποχρεωτικο η ασθενεια εχει σχεδον εξαλειφθει.
Στη Γαλλια η καμπανια δεν ηταν τοσο σπουδαια ισως λογω προηγουμενου με το εμβολιο της ηπατητιδας B, και μια απο τις πιθανες παρενεργειες του, την εμφανιση της νοσου «σκληρηνση κατα πλακας » χωρις καποιο προηγουμενο στην οικογενεια
Μεχρι το 1998 οι σχολιατροι πηγαιναν σε σχολεια και γυμνασια και εμβολιαζαν στη σειρα, και μονο τα παιδια που οι γονεις αρνηθηκαν να υποκυψουν στην ενοχοποιηση απο μεριας διδακτικου προωπικου απεφυγαν τον εμβολιασμο
To αρθρο δινει πρωτη τη Johnson & Johnson αλλα ο τζιρος δεν ειναι μονο φαρμακευτικων δραστηριοτητων
http://fr.wikipedia.org/wiki/Johnson_%26_Johnson
http://fr.wikipedia.org/wiki/Industrie_pharmaceutique
Pfizer-Wyeth (États-Unis) : 75 milliards de dollars
Merck & Co.- Schering-Plough (États-Unis) : 47 milliards,
Hoffmann-La Roche-Genentech (Suisse) : 43,10 milliards,
Novartis (Suisse) : 41,50 milliards,
Sanofi-Aventis (France) : 34,90 milliards,
GlaxoSmithKline (Royaume-Uni) : 33,60 milliards,
AstraZeneca (Royaume-Uni) : 31,60 milliards,
Abbott (États-Unis) : 29,50 milliards,
Johnson & Johnson : 24,60 milliards (pharma uniquement)(États-Unis),
Bristol-Myers-Squibb (États-Unis) : 20,60 milliards,
Eli Lilly (États-Unis) : 18,63 milliards,
Amgen (États-Unis) : 14,77 milliards,
Bayer (Allemagne) : 14,10 milliards,
Boehringer-Ingelheim Pharmaceuticals (Allemagne) : 10,95 milliards (2007).
1 Μαρτίου, 2012 στις 12:48 πμ
silia
@ 2π
Πολύ ενδιαφέρον σχόλιο . Το διάβασα με μεγάλη προσοχή και η πρώτη σκέψη που μου δημιουργήθηκε , ήταν : «υπάρχουν κάποιες έστω και μεσοβέζικες λύσεις για όλα … αρκεί να υπάρχει βούληση»
———————————-
Όμως , επιτρέψτε μου μία «ένσταση» πάνω στο «Toν προηγουμενο χρονο παρατηρησα μια σειρα αρθρων σε ελληνικες εφημεριδες να προτρεπουν να εμβολιαστουν 14/17χρονα για την αποφυγη καρκινου της μητρας ενω στις Σκανδιναβικες χωρες που το τεστ ΠΑΠ ειναι υποχρεωτικο η ασθενεια εχει σχεδον εξαλειφθει»
Το ΠΑΠ τεστ είναι διαγνωστικό τεστ που αφορά τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και μόνο . Ενώ το εμβόλιο (αν δεν κάνω λάθος) , αφορά την πρόληψη του καρκίνου του σώματος της μήτρας , έναν τελείως διαφορετικό καρκίνο , και ανεξάρτητο τον ένα από τον άλλον . Το να εμβολιασθεί μια γυναίκα με το εν λόγω εμβόλιο , δεν σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψει τον έλεγχο με το ΠΑΠ τεστ γιατί το εμβόλιο δεν την «καλύπτει» και για τον καρκίνο του τραχήλου … δυστυχώς … Και από την άλλη , το να ΜΗΝ εμβολιασθείς επειδή κάνεις ανελλιπώς το ΠΑΠ τεστ είναι λάθος , γιατί κινδυνεύεις από τον καρκίνο του σώματος της μήτρας … Άλλο επιθήλιο , άλλος καρκίνος … ξαναδυστυχώς .
1 Μαρτίου, 2012 στις 6:56 μμ
2π
Σιλια,σ ευχαριστω
Κατι με τα τηλεγραφικα αραμαικα μου,:) κατι που βαριομουν να ψαξω τους ελληνικους ιατρικους ορους, το αποτελεσμα ηταν να μην δωσω σωστα τη πληροφορια
προσπαθω να ξαναδιατυπωσω
Αναφερομουν στο εμβολιο Gardasil για το καρκινο του τραχηλου της μητρας ο οποιος αρχιζει απο μια λοιμωξη που προκαλει καποιες αλλαγες στα τραχηλικα κυταρα οι οποιες ανιχνευονται με το τεστ παπ
Αρθρο για το Gardasil με διαφορες πηγες
http://www.homeopathy.gr/homeopathy/gardasil_side_effects.html
εγραφα πιο πανω
«Το 80% των ιατρικων επιστημονικων αρθρων στa media , ειναι αποτελεσμα δημοσιων σχεσεων γραφει ο Jörg Blech »
http://el.wikipedia.org/wiki/HPV
Παρόλο που η χρήση του τεστ Παπανικολάου έχει μειώσει την θνησιμότητα και την ανάπτυξη καρκίνου του τραχήλου στις ανεπτυγμένες χώρες, αυτή η ασθένεια εξακολουθεί να αποτελεί αιτία θανάτου για χιλιάδες γυναίκες κάθε χρόνο ανά τον κόσμο.
Πρόσφατα εγκρίθηκε η χρήση δύο εμβολίων (Gardasil και Cervarix) τα οποία αποτρέπουν την μόλυνση από τους πιο επικίνδυνους καρκινογόνους τύπους του HPV
Το εμβόλιο δεν έχει παρενέργειες, εκτός από ελαφρύ τσούξιμο στην περιοχή που ένα άτομο εμβολιάστηκε.
http://reviews.in.gr/health/cervicalcancer/
http://reviews.in.gr/health/cervicalcancer/article/?aid=1231070598
καλο βραδυ
1 Μαρτίου, 2012 στις 8:40 μμ
anikitos
Οχι, κανεις λαθος silia. Το εμβολιο ειναι για την προληψη του καρκινου του τραχηλου της μξτρας, και συγκεκριμενα για τον ιο HPV, που ειναι υπευθυνος για τον καρκινο του τραχηλου. Πραγματι δεν αντικαθιστα το τεστ παπανικολαου, για το λογο οτι το εμβολιο καλυπτει τη μολυνση απο τους δυο πιο καρκινογονους τυπους του ιου, οι οποιοι ενοχοποιουντια για το 70% των περιπτωσεων καρκινου του τραχηλου. Υπαρχουν ομως 200 και πλεον τυποι του ιου ,καποιοι απο τους οποιους ειναι δυνητικα καρκινογονοι.
Η χρησιμοτητα του εμβολιου ειναι μεγαλη κουβεντα. Η Γνωμη μου ειναι οτι θα ηταν περισσοτερο οφελιμο σε πληθυσμους που δεν, εχουν προσβαση σε διαγνωστικες εξετασεις, στην αφρικη για παραδειγμα, αλλα οπως και ολα τα πραγματα το εχουν αυτοι που δεν το χρειαζονται τοσο και λειπει απαυτους που το χρειαζονται πολυ. Για τη χωρα μας εχει μια αξια να το κανουν νεα κοριτσια πριν τις πρωτες σεξουαλικες τους επαφες, γιατι οπως ειπαμε καλυπτει κατα μεγαλο ποσοστο απο μελοντικο καρκινο, και απο κονδυλωματα, που ειναι καλοηθης παθηση ,αλλα ταλαιπωρει μεγαλο αριθμο κοριτσιων και αγοριων. Σε αυτο το περιοδικο εχει ενα δικο μου αρθρο για το εμβολιο.
1 Μαρτίου, 2012 στις 9:19 μμ
silia
@ anikitos
Όντως , έχω λάθος .
Ευχαριστώ σας για την επισήμανση και ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες αυτού του χώρου , για την αναστάτωση από την λάθος πληροφορία .