Ναι, είναι ένας πανέμορφος τόπος: οχτώ χιλιόμετρα αμμουδιάς, απέναντι από τη Θεσσαλονίκη. Τόσο όμορφος και σε τέτοιο στρατηγικό σημείο, που είναι σε θέση να γίνει πηγή πραγματικού πλούτου, τώρα και στο μέλλον, για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.  Κι όμως, είναι γεμάτος πληγές, που τον ασχημαίνουν αφόρητα. Ενδεικτικά, χωρίς να αναφέρονται όλες:

Πρώην πλαζ του ΕΟΤ. Το συρματόπλεγμα που θυμίζει στρατόπεδο συγκέντρωσης κόβει το δρόμο στους περιπατητές και τους ποδηλάτες που θέλουν να φτάσουν στην Αγία Τριάδα. Το τελευταίο τείχος του αίσχους στην Ευρώπη!

Εγκαταστάσεις ΚΑΥΥ Αξιωματικών. Κι εδώ απολύτως παράνομα συρματοπλέγματα, με αισθητική στάνης αιγοπροβάτων, παλαιού τύπου. Και μέσα στη περίφραξη μόνιμες μπετονένιες εγκαταστάσεις, πάνω στο κύμα.

Αλιευτικό καταφύγιο Νέων Επιβατών. Λόγω σχεδιαστικής αστοχίας (παρεμβάλλεται στην κίνηση των ρευμάτων του κόλπου) έχει προσχωθεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Επιπλέον, …γκρεμίζεται!

Εγκαταστάσεις «Αεροπορίας». Μπροστά στο κύμα χτίζονται ΤΩΡΑ δυο τεράστια συγκροτήματα. Με ποιο συντελεστή δόμησης; Ποιος έδωσε τις άδειες; Με ποια λογική; Αντί να δούμε τι θα γίνει με τα πέριξ υπάρχοντα κτίσματα που καταπατούν κάθε έννοια νομιμότητας καθώς είναι χτισμένα πάνω στον αιγιαλό, βλέπουμε καινούρια τέρατα να ξεφυτρώνουν…

«Λιμανάκι» του ΚΑΠΑ. Η απόλυτη κακοτεχνία! Η διάβρωση ρίχνει το δρόμο στη θάλασσα, η προσάμμωση δεξιά και αριστερά έχει σχεδόν θάψει τους «λιμενοβραχίονες», ενώ κατασκευάστηκε μόλις πριν 3 μήνες!

Διάδρομος 10/28. Η μεγαλύτερη και η πιο επικίνδυνη  πληγή. Για να είμαστε ακριβείς πρόκειται για καρκίνο, που απειλεί να καταστρέψει μια για πάντα την Ανατολική Ακτή, καθώς η αντιμετώπιση της διάβρωσης θα γίνει με …μπετόν. Ήδη έχουν χαθεί εκατοντάδες τετραγωνικά ακτής, ενώ η διάβρωση προχωράει με γοργούς ρυθμούς.

*

Αυτό είναι το θαλάσσιο μέτωπο του τόπου μας. Και το διαχειριζόμαστε, κυριολεκτικά, σαν στρατός κατοχής, που θα φύγει αύριο- μεθαύριο…

Για να πάμε, που;