Σε κοίταζα μ' όλο το φως και το σκοτάδι που έχω
Αυτό ισχυρίζεται ο Ίνδικτος – και μάλλον έχει δίκιο.
http://indictos.wordpress.com/2008/07/03/blogs/
Ας ετοιμαστούμε (ψυχολογικά ) για την περίοδο των ισχνών αγελάδων που έρχεται – τέρμα η πολυκοσμία!
(σημ. επειδή φεύγω για τη δουλειά, αφήνω το ποστ να γραφτεί στα σχόλια! Για πείτε… )
 | Theo στη Λάμπρος |
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Καλό 2024! |
 | Αναγνώστης Αθηναίος στη Καλό 2024! |
 | Πάνος στη Καλό 2024! |
| Πάνος στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
 | Ηλίας στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
| Theo στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
| Theo στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
 | lycabettus στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
| Πάνος στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
 | Νικόλαος Τσιμπίδης στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
| Πάνος στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
 | Θανάσημος στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
 | ο Θειος στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
48 Σχόλια
Comments feed for this article
4 Ιουλίου, 2008 στις 7:57 πμ
coolplatanos
Εχω την αίσθηση, αλλά ίσως είναι μόνο προσωπική, ότι υπάρχει μία κόπωση. Ωστόσο δεν ξέρω αν πεθαίνουν πραγματικά. Εκεί από όπου ξεκίνησαν δεν έχουν ακόμα πεθάνει πάντως. Λες εδώ να πεθάνουν όσο γρήγορα άνθησαν; Οκ, ακόμα και αν γίνει αυτό καλά να είμαστε και κάτι νέο θα παρουσιαστεί.
4 Ιουλίου, 2008 στις 8:13 πμ
coolplatanos
Είδα στον Ινδικτο ότι αναφέρεται στην «τρέλα» του facebook. Το είχα ξαναδιαβάσει αυτό σαν εκδοχή πιθανού θανάτου των blog εδώ και κάτι μήνες, αλλά δεν το είδα να συμβαίνει. Μάλλον απλά χωριζόμαστε ανάλογα με τα ενδιαφέροντά μας… 🙂
4 Ιουλίου, 2008 στις 9:10 πμ
nik.athenian
Νομίζω ότι έχεις δίκιο coolplatanos. Αυτά που έχουν εμφανή τα σημάδια της κόπωσης είναι τα γενικού περιεχομένου βλογς.
Αν ο άλλος θέλει να συζητήσει για cosmology, ή για την αρχιτεκτονική στον Ινδικό, ή για τα δικαιώματα των gays στο North LA, θα πάει όχι μόνο στα βλογς αλλά και στα αρχαία φόρα.
Αυτά, για μεγάλου πληθυσμού ομάδες σε γλώσσες επίσης πλατιάς βάσης.
Σ’ εμάς έχω την αίσθηση ότι τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα. Αφ ενός αρχίζουν αρκετοί και ψάχνονται για κάτι καινούργιο, αφετέρου έχουν αρχίσει να δημιουργούνται πέριξ αρκετών βλογς ομάδες με τα στοιχεία της παρέας.
4 Ιουλίου, 2008 στις 9:55 πμ
σχολιαστής
Σε κάθε περίπτωση η κηδεία να γίνει σωστά
http://www.baboulas.gr/
🙂
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:17 πμ
Πάνος
Από τους πρώτους που το πήραν είδηση, αρχές Μαρτίου, ήταν ο μαίτρ Πετεφρής, ο οποίος έκλεινε το σχετικό ποστάκιόν του ούτω πως:
«Καταλήγοντας, έχω την εντύπωση ότι σε μερικούς μήνες, ο καθένας ανωνυμημένος, επωνυμοκράτορας και περσονεύς, θα νοσταλγεί το αξέχαστο χτές εκάστου.Δηλαδή θα δεί το σώμα του, σε έναν τοίχο με τρόπαια»
http://petefris.blogspot.com/2008/03/blog-post_12.html
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:19 πμ
Πάνος
Στη συζήτηση που ακολούθησε (να πάτε να τη δείτε, είναι επολύ ενδιαφέρουσα ) είχα πει κι εγώ το κατιτίς μου:
«Ο όρος «μπλογκοχώρι» που χρησιμοποιώ ενίοτε νομίζω ότι είναι περιεκτικός και ακριβής. Είμασταν μικρό χωριό, γίναμε λίγο μεγαλύτερο – δατς όλ. Μιλάμε στη διαδικτυακή παρέα μας, ακούνε και μερικοί περαστικοί που κοντοστέκονται. Αυτό ειν’ όλο – αλλά δεν είναι καθόλου μα καθόλου λίγο!
Αρκεί να μη φαντασιωνόμαστε αυτό που ΔΕΝ υπάρχει (και αρχίζουμε να μιλάμε για διαφημίσεις και τέτοια) και να χαιρόμαστε το μπλόγκιν – όσο θα κρατήσει.
Το μπλόγκιν είναι χειροτεχνία – και ασκείται από ερασιτέχνες / εμπειροτέχνες. Οι επαγγελματίες της γραφής είναι περαστικοί, κι ένας ένας θα λακίζει όταν συνειδητοποιεί ότι μάλλον χάνει (από επαγγελματική άποψη) τον καιρό του στα μπλογκ»
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:21 πμ
indictos
Εγώ αυτό που παρατήρησα είναι ότι από μιά παρέα 20-30 bloggers που σύχναζε σε καθημερινή βάση σε μένα οι περισσότεροι πλέον βρίσκονται στο facebook.
Αυτό που ΜΕ κάνει όμως πιό πολύ εντύπωση είναι ότι είναι ότι ,σε εμένα τουλάχιστον, που πάνω από το 80% των visitors δεν είναι bloggers έχουν πέσει από τους 300+ σε λίγο κάτω από 100 δίχως όμως αυτό να με έχει ρίξει πολύ κάτω στην λίστα της WP που πάει να πεί ότι βαρέθηκαν να μας διαβάζουν.
Όχι ότι σημαίνει κάτι αυτό. Κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσω να γράφω, απλά κάνω μια διαπίστωση και την σχολιάζω γιατί κακά τα ψέμματα ΜΕ αρέσει αυτά που γράφω να τα διαβάζει (και να τα σχολιάζει) κάποιος.
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:30 πμ
Πάνος
Αυτό που διαπιστώνω τώρα είναι ότι ο κόσμος (αυτός ο λίγος, που στήριζε / στηρίζει το μπλογκοχώρι ) άρχισε να κουράζεται με τα μπλογκ- κι αυτό φαίνεται. Και ο κόσμος που γράφει – και οι σχολιαστές – και οι επισκέπτες.
Το μέσο μοιάζει στατικό / κουραστικό / ξεπερασμένο (ίσως… ) , ακόμα και για όσους είναι εθισμένοι. Χρειάζεται κάτι καινούριο, πχ μια νέα πλατφόρμα, που θα ενσωματώνει πολύ περισσότερες δυνατότητες, από αυτές που προσφέρουν η πόρσε ή το blospost.
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:37 πμ
Πάνος
Ίνδικτε,
προς το παρόν δεν έχω μπει στο facebook – δεν είχα ούτε καν την περιέργεια να δω πως είναι. Όλο το concept μου είναι εντελώς αδιάφορο – όπως αδιάφορα μου ήταν και τα φόρουμ.
Με τα μπλογκ είναι αλλιώς, αλλά χρειάζονται …κάτι καινούριο! Τι μπορεί να είναι αυτό, δε γνωρίζω.
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:49 πμ
Σπύρος Ντόβας
Παρότι έχει επινοηθεί για έναν διαφορετικό σκοπό, νομίζω ότι το hype cycle του Gartner
http://en.wikipedia.org/wiki/Hype_cycle
περιγράφει αρκετά καλά τον κύκλο ζωής της μπλογκόσφαιρας.
Νομίζω και γω ότι έχουμε πάρει την κατηφόρα για το «Trough of Disillusionment»
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:57 πμ
Stazybο Hοrn
καλά να πάθουν όταν το ρίχνουν στην ανακύκλωση…
4 Ιουλίου, 2008 στις 11:03 πμ
indictos
Και σε μένα Πάνο το facebook μου είναι αδιάφορο, πιθανόν επειδή δεν προέρχομαι ούτε από τα fora ούτε από τα chatrooms.
Οι περισσότεροι μάλλον έχουν προϋπηρεσία σε αυτά, οπότε το facebook τους δίνει ένα περιβάλλον που τα εμπεριέχει και έτσι επανέρχονται με «νέες συνθήκες» στην προηγούμενη κατάσταση (που είναι και πιό εύκολη έτσι; )
Λές «Χρειάζεται κάτι καινούριο, πχ μια νέα πλατφόρμα, που θα ενσωματώνει πολύ περισσότερες δυνατότητες»
Τι τραγούδια τους βάζω, τι βίντεο τους δείχνω, αυτοί ντιπ 😛
Άν βάζαμε και εμείς κανά παιχνιδάκι για κράχτη;
🙂
4 Ιουλίου, 2008 στις 11:05 πμ
Πάνος
Σπύρο,
ωραίο το γράφημα – και (ουσιαστικά ) αισιόδοξο…
*
Stazybo Horn,
σωστός. Το θέμα είναι ότι μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
4 Ιουλίου, 2008 στις 11:09 πμ
σχολιαστής
Λες να λένε οι αναγνώστες, τα ίδια και τα ίδια μας πρήξατε τ’ @@@@@@@
Παίδες για να γίνουν τα blogs πιο τραβηχτικά πρέπει να διανθίζονται με video και πιασάρικα πράγματα. Π.χ. γράφεις κάτι για το σκύλο σου και ταυτόχρονα βάζεις ένα βιντεάκι που τον δείχνει να δε δαγκώνει (στα ψέματα).
4 Ιουλίου, 2008 στις 11:14 πμ
indictos
@σχολιαστής …και σέξ, βία, ίντριγκα…
Μια κανονική μεσημεριανή εκπομπή. 😦
άντε και κανένα σκυλάδικο για κατέβασμα
4 Ιουλίου, 2008 στις 11:15 πμ
Πάνος
Ίνδικτε,
εννοώ (φαντάζομαι… ) μια πλατφόρμα πολύ πιο φιλική / πλούσια, που να μη είναι στατική, όπως καληώρα. Αν και έχω την εντύπωση ότι τα hand-made, προσωπικά μπλογκ δύσκολα θα καρατήσουν ακόμα και το κοινό που τους έμεινε.
(η καλύβα …κρατάει. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς εξακολουθεί να γράφει 1500σάρια καθημερινά, αλλά απέχει αισθητά από τις επιδόσεις του παρελθόντος )
Ίσως πρέπει να δούμε και την πιθανότητα / δυνατότητα για συνεργασίες.
4 Ιουλίου, 2008 στις 11:25 πμ
indictos
Εμένα δεν με στεναχωρεί τόσο που τα 1500 έπεσαν στο 1/3 αλλά ότι έπεσαν στο 1/3 οι αναγνώστες και κυρίως ότι δεν γράφουν πιά οι περισσότεροι από τους οποίους διάβαζα καθημερινά (γιατί εκτός από το να με διαβάζουν θέλω ΚΑΙ να διαβάζω)
Συνεργασίες…χμ…δύσκολα, βλέπω το blogging σαν ατομικό «σπορ» σαν το άλλο χόμπυ μου, την ερασιτεχνική αστρονομία. Είμαι μάλλον μοναχικός τύπος.
4 Ιουλίου, 2008 στις 12:28 μμ
σχολιαστής
Πάντως και η …δουλειά του σχολιαστή είναι δύσκολη και κακοπληρωμένη. Π.χ. η αφεντομουτσουνάρα μου διαπίστωσε ότι τρώει το διάβασμα και ο σχολιασμός πολύ χρόνο, οπότε σχολιάζω σχεδόν μόνο στην καλύβα που έχει και καθαρό αέρα. 🙂
4 Ιουλίου, 2008 στις 12:56 μμ
omadeon
(αν μου επιτρέπεται το ΠΟΛΥ σπάνιο σχόλιο)…
Συμφωνώ με το ποστ. Το μπλόγκιγκ, όπως το ξέραμε μέχρι τώρα ΦΥΣΙΚΑ και πεθαίνει. (σε λίγο όμως αναδύεται το «Semantic Blogging»).
Ομως το Blogging Εκτελείται, δολοφονείται. Π.χ. ορίστε γιατί:
-Αναζητώ τεχνική εξήγηση (ΚΑΙ «αντίδοτο») για ένα _καινοφανές φρούτο_, ένα WordPress plugin που θέτει στοχευμένους σχολιαστές σε moderation ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΝ ΧΑΜΠΑΡΙ οι ίδιοι, διότι δεν εμφανίζεται καν στη δική τους οθόνη ένα μήνυμα όπωςν το «είστε σε ουρά moderation».
Σαν αποτέλεσμα, αν κανείς πέσει θύμα αυτής της απάτης (και αν μάλιστα είναι λιτός, μη σχολιάζοντας συχνά)… τότε είναι ΠΟΛΥ δύσκολο να την αντιληφθεί. Το φρούτο αυτό είναι ΔΥΝΑΜΙΤΙΔΑ στα Θεμέλια του Λόγου. Εχω ήδη ρωτήσει άλλους, πιο ειδικούς γι’ αυτό. Εντοπίστηκε ήδη σαν τεχνική, με παρατσούκλι «I.S.N.C.H.Y.S.» («In Space Nobody Can Hear You Scream»).
Αν ξέρει κανείς κάτι γι’ αυτό, ας με ειδοποιήσει. Πρέπει να φτιαχτούν άμεσα αντίδοτα, γιατί… ακόμη κι εγώ (επαγγελματίας κλπ) την «πάτησα» επί 10 μέρες. Φανταστείτε άλλοι.
Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν σκοπό να προσεγγίσουν τους άλλους, ούτε να σεβαστούν τις ελευθερίες τους. Δεν είναι όλοι διαλλακτικοί και ανεκτικοί. Το blogging θα τιναχτεί στον αέρα από τέτοια «κόλπα» που προσβάλλουν και εξαπατούν σχολιαστές.
Εξάλλου:
– ΓΙΑΤΙ ο μέσος αναγνώστης να γίνει σχολιαστής; Αν δεν υπάρχει λόγος για να σχολιάσει, γιατί να σχολιάσει; Π.χ.τΤο δικό μου μπλογκ έχει αυξήσει τον αριθμό αναγνωστών του στο 1/4 έως 1/3 της Καλύβας τελευταία, αλλά οι σχολιαστές είναι λίγοι (και καλοί). Συζητήσεις είχαμε, αλλά σπάνια (από 2 έως και.. 152 σχόλια). Αν ένας σχολιαστής θέλει να πει πολλά, συνήθως τα λέει στο δικό του μπλογκ, εκτός αν θέλει να αντιπαρατεθεί σε άλλους.
Αυτά.
4 Ιουλίου, 2008 στις 1:38 μμ
Πάνος
Ομαδεών,
δεν είμαι βέβαια ο κατάλληλος άνθρωπος για συζήτηση επί τεχνικών θεμάτων, αλλά μπήκα στις «ρυθμίσεις» της wordpress και δεν εντόπισα κανένα τέτοιο plugin. Αν το έχουν κάνει, που είναι; Μήπως ισχύει για όλα τα σχόλια σε moderation – είναι δηλαδή μια ρύθμιση (ή λάθος ) που έκαναν (τελευταία ) οι τεχνικοί της πόρσε, εν αγνοία των μπλόγκερ;
Πάντως το δικό σου σχόλιο εδώ, φαίνεται!
4 Ιουλίου, 2008 στις 1:44 μμ
Ο Αιρετικός
Προσωπικά έχω αρχίσει να βαριέμαι, άσε που έχουν πλακώσει και δουλειές. Καλό το blogging, αλλά δεν πληρώνει τους λογαριασμούς. Οπότε λες – ειδικά αν έχεις ξεκινήσει υπερπαραγωγικά – «στοπ, ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε περισσότερο τις εκτός διαδικτύου δουλειές μας και, αν περισσεύει χρόνος, μπλογκάρουμε». Αυτό τουλάχιστον ισχύει στη δική μου περίπτωση.
4 Ιουλίου, 2008 στις 1:54 μμ
keraban
Το κάθε μέσο, έχει τα χαρακτηριστικά του και ταιριάζει σε διαφορετικούς ανθρώπους και διαφορετικούς σκοπούς. Άλλοι προτιμάνε τα blogs, άλλοι το facebook, άλλοι το twitter. Όλα παρουσιάζουν μια υπερβολική ανάπτυξη στην αρχή, όταν γίνονται μόδα, αλλά στην πορεία αποκτούν τις πραγματικές τους διαστάσεις. Εξελίσσονται, παρακμάζουν, πιθανόν και να πεθάνουν αν δεν υπάρχουν οι συνθήκες που τα κάνουν απαραίτητα ή αν βγει κάτι άλλο που να καλύπτει τις ίδιες και περισσότερες ανάγκες επικοινωνίας. Όσο υπάρχει η ανάγκη, θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αν πεθάνουν σημαίνει ότι δεν χρειάζονται πλέον. Η συναισθηματική σύνδεση που έχουμε αρκετοί με τα blog μας, δεν είναι από μόνη της ικανή συνθήκη για να τα κρατήσουμε ζωντανά. Προσωπική μου εκτίμηση πάντως είναι ότι θα μείνουν ζωντανά για αρκετό καιρό ακόμα.
Ο Niκan στο metablogging παρουσιάζει μια νέα ενδιαφέρουσα εφαρμογή του facebook που αφορά τα blogs http://metablogging.gr/archives/1589
4 Ιουλίου, 2008 στις 3:11 μμ
nik.athenian
Δεν είναι τα μπλογκς που πεθαίνουν, είναι η θεματολογία τους που εξαντλείται και επαναλαμβάνεται.
Γιατί να διαβάσει κάποιος ξανά και ξανά την αντίθεση των ίδιων χιλιοειπωμένων αντιλήψεων περί βόρειας μακεδονίας;
Γιατί να προσπαθήσει κανείς να βρει νέες εκφράσεις για να πει ότι αντιπαθεί την πρακτική του Χ κόμματος;
Υπάρχει μια αγωνία να γράφουμε συνέχεια. Κάπως σαν ένας εκδότης να μας έχει επιβάλλει να του παραδίδουμε καθημερινά στήλη.
Από την άλλη, μόλις σκάσει ένα νέο θέμα τοπικής ή μεγαλύτερης εμβέλειας, αλά 10/28 ή σκάνδαλο μίζενς, ή πυρκαγιές, αμέσως μαζεύει αναγνώστες και σχολιαστές, οι περισσότεροι των οποίων όμως μεταφέρουν ξανά τις ήδη γνωστές θέσεις τους.
Σε τομείς της καθημερινότητας δεν είναι εύκολο οι άνθρωποι να πουν κάτι καινούργιο. Ίσως λοιπόν είναι προτιμότερο να σιωπούν ανά διαστήματα.
4 Ιουλίου, 2008 στις 3:27 μμ
Αντώνης
Ακόμη κάτι: κατά τεκμήριο αυξάνεται ο αριθμός των μπλόγκς καθημερινά. Αυξάνεται και ο κόσμος αλλά διασπείρεται σε περισσότερα μπλογκς ή σε άλλες μορφές, social media κλπ. Είναι σαν τα καφέ στην πόλη (αλήθεια έχει κανείς πρόχειρο αριθμό, πόσα καφέ έχει η Θεσσαλονίκη;)
4 Ιουλίου, 2008 στις 3:37 μμ
Dralion
Καλησπερα,
συγνωμη για τον κυνικο ρεαλισμο μου, αλλα ολα αυτα τα web 2.0 / social networking κλπ. εχουν σαν κυριαρχο στοχο να βρουμε γκομενο/-α.
Δεν μιλαω για ολους, αλλα για μια τεραστια, συντριπτικη πλειοψηφια.
Ουτε το λεω υποτιμητικα. Το βρισκω πολυ θεμιτο και ΟΚ να στηνεται καποιος μπροστα στον υπολογιστη και να φλερταρει μεσω πληκτρολογιου. Το να βαζεις τζελ στο μαλλι, στριγκ στον πισινο και να στηνεσαι με τις ωρες, τις νυχτες (και τις μερες) στα κλαμπ γιατι δηλαδη πρεπει να ειναι καλυτερο και αξιοπρεπεστερο;
Και οι 2 δραστηριοτητες εκπληρουν τον ιδιο σκοπο, το πληκτρολογειν το βρισκω μαλιστα υγειινοτερο (φανατικος αντικαπνιστης γαρ, και γενικως αντικοινωνικο ατομο).
Συγκρινοντας το μπλογκιγκ με το φεησμπουκ εχουμε σημαντικες διαφορες. Στο μπλογκιγκ πρεπει να *σκεφτεις* τι θα γραψεις. Ου μην αλλα και τι θα σχολιασεις. Πρεπει να εχεις μια κατασταλαγμενη, ψαγμενη γνωμη και να μπορεις να την εκφρασεις. Ο υποψηφιος γκομενος/α πρεπει να γραψει κατιτις παραπανω για να σε εντυπωσιασει και να προχωρησετε.
Στο FB αντιθετα ολα αυτα δεν υπαρχουν. Γραφεις ενα «γεια σου ρε Μητσαρα», αραδιαζεις και μερικες φατσουλες με μπολικα χαμογελακια, βαζεις και μια ελκυστικη σου φωτογραφια με μπικινι (οι γυναικες) ειτε με την καινουργια Καβασακι τουρμπο καμπριο ενερτζαιζερ (οι αντρες) και περιμενεις τους υποψηφιους/ες να τσιμπησουν.
Στο μπλογκ κυριαρχει ο λογος, το επιχειρημα, η αναλυση. Οι εικονες παιζουν δευτερευοντα ρολο. Οι δυνατοτητες συμμετοχης ειναι τυχαιες και πολλες. Οποιοςσδηποτε εχει ενδιαφερον για το θεμα που γραφεις, μπορει να σε σχολιασει.
Στο FB αντιθετα η επικοινωνια ειναι περιορισμενη αναμεσα σε σενα και τα μελη της παρεας σου. Ακομα και αν καποιος τυχαιος μπορεσει να δει τι γραφεις, τις περισσοτερες φορες δεν βγαζει νοημα. Συνηθως χρησιμοποιεις το FB σαν συμπληρωμα της επικονωνιας. Για να καταλαβει ενας 3ος τα γραφομενα πρεπει να ξερει τα προσωπα, να ξερει τι εχουν πει προηγουμενως στο τσατ και στο σμσ κλπ. κλπ.
Στο μπλογκ καθε ποστ και καθε σχολιο ειναι αυτοτελη. Ο καθενας μπορει να συμμετεχει, οχι μονο η συγκεκριμενη ολιγομελης κλικα. Αλλα και γι’ αυτο ειναι και πιο απαιτητικα και στο γραψιμο και στο διαβασμα. Το μυαλο πρεπει να δουλευει στα μπλογκ, αλλα οχι στο FB.
Αν ολα αυτα ισχυουν για την τεραστια πλειοψηφια που απλα ψαχνει γκομενο/α (πραγμα καθ’ ολα θεμιτο ειπαμε), ισχυουν πολυ περισσοτερο για τις ελαχιστες εξαιρεσεις που χρησιμοποιουν το ιντερνετ ειτε σαν μεσο εκφρασης ειτε αν μεσο διαδοσης των ιδεων τους.
Τελικο συμπερασαμα: τοσο τα μπλογκς οσο και το FB οσο και οι επιγονοι / μιμητες τους εχουν λογο υπαρξης. Σε οποιον ταιριαζει το στυλ της κλικας, της ευκολης επικοινωνιας, της φωτογραφιας με μπικινι κ.α. θα μεινει στο FB.
Σε οποιον ταιριαζει καλυτερα η «εγκεφαλικη» προσεγγιση του αλλου, οποιος προτιμαει την εκπληξη, τον αγνωστο συνομιλητη και νιωθει οτι μπορει να εκφραστει, θα μεινει στα μπλογκς.
Ειναι στην φυση του ανθρωπου και της κοινωνιας, οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι θα πανε στο FB. Αυτο δεν ειναι κακο. Αλλα δεν σημαινει τον θανατο των μπλογκς.
4 Ιουλίου, 2008 στις 3:40 μμ
stelios
Αυτή τη φορά, μάλλον θα συμφωνήσω με τον Αιρετικό! Ναι, γιατί πειράζει; 🙂 Υποψιάζομαι, πάντως, ότι υπάρχει κάποιος συσχετισμός με την απότομη σχετική επιδείνωση της ζωής, που ίσως κάνει τα blogs να μοιάζουν λίγο πολυτέλεια. Από την άλλη, είναι και καλοκαίρι. Εσύ θα θυμάσαι, ρε Πάνο. Δεν υπάρχει πτώση της αναγνωσιμότητας τα καλοκαίρια;
Όσο για το facebook, το βλέπω πολύ χλωμό να ανταγωνίζεται το blogging. Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα.
4 Ιουλίου, 2008 στις 4:05 μμ
indictos
@nik.athenian επειδή το ιστολόγιο μου είναι «ποικίλης ύλης» αλλά έχει σαν βάση την μουσική, πάντα υπάρχει «νέο υλικό» (παρουσιάσεις δίσκων, συναυλίες κλπ) και για τα νέα πράγματα υπάρχει πάντα ενδιαφέρον.
@ Αντώνης πριν 21 μήνες στο monitor υπήρχαν ούτε 1500 ιστολόγια. Μέσα σε έναν χρόνο (στο sync) είχαν γίνει σχεδόν 30.000 τώρα είναι 35.000 που πάει να πει ότι ο ρυθμός αύξησης πέφτει (χώρια που πολλοί από τους παλιούς έχουν πάνω από ένα Μπλογκ)
Τα μαγαζιά της Θεσ/νικης πριν 5-6 χρόνια σύμφωνα με την εφημερίδα Αγορανομική Επιθεώρηση ήταν 3.500 (μπάρ+εστιατόρια).
Τωρα δεν θα είναι 5.000;
4 Ιουλίου, 2008 στις 4:11 μμ
Θανάσημος
Σε διαδήλωση διαμαρτυρίας κατέβηκαν σήμερα οι μπλόγκερς στην πλατεία Συντάγματος με βασικό αίτημα να καταργηθεί το facebook.
«Μας έχει φαει όλα τα hits!» εξήγησε απελπισμένος μπλόγκερ σε δημοσιογράφο.
«Όλα τα ποια;» ρώτησε ο δημοσιογράφος.
Το θέμα απασχόλησε το υπουργικό συμβούλιο.
«Γιατί φωνάζουν αυτοί εκεί έξω;» ρώτησε αδιάφορα ο πρωθυπουργός
«Ποιος φωνάζει;» έκανε ο Σουφλιάς που παραδοσιακά στα υπουργικά συμβούλια έχει πεσμένη μπαταρία.
«Δίκιο έχεις» είπε ο πρωθυπουργός.
Στα μπλογκς η συζήτηση είχε πάρει φωτιά: «Πρόκειται για γενοκτονία!» φώναζε ο Θαν-άσημος, γνωστός για τους ήπιους τόνους του. «Μας αποδεκατίζουν! Μας παίρνουν τους αναγνώστες και μας τους κάνουν Βάσαλς!» εξηγούσε αλλά δεν υπήρχε κανένας να τον ακούσει γιατί όλοι οι αναγνώστες είχαν μαγευτεί από το τραγούδι του facebook, είχαν κάνει μια ουρά και ένας – ένας πέφτανε στην θάλασσα και πνίγονταν.
Μερικοί μπλόγκερς όμως, που είχαν προνοήσει και είχαν βάλει βαμβάκι στ’ αυτιά, οργανώθηκαν, κάνανε σύνδεση ον δε γκό, πήρανε τα βουνά με τα λάπτοπ, οχυρωθήκανε πίσω απο hide-your-ip-address sites και σηκώνανε αναρτήσεις με συνθήματα όπως «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι» και «facebook και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Μαζί τους και ένας Δρουίδης που είχε το μαγικό φίλτρο που όποιος το έπινε έκανε 5000 αναρτήσεις το δευτερόλεπτο.
«Δώσε κι εμένα καλέ κύριε να πιω!» παρακαλούσε καθημερινά τον Αναρτίξ απελπισμένος ο ΠάνοςΖ.
«Αποκλείεται!» Έλεγε ο Αναρτίξ. «Εσύ είχες πέσει μέσα στο καζάνι όταν ήσουν μικρός…»
Θανάσημος
4 Ιουλίου, 2008 στις 4:22 μμ
Ο Αιρετικός
Είναι και το άλλο που μπορεί να σε κάνει να περικόψεις το μπλογκάρισμα: ο έρωτας. «Πώς είπατε;» θα ρωτήσει κάποιος. Κι όμως, ναι, ο έρωτας. Όταν είσαι ερωτευμένος και τα μάτια σου είναι γεμάτα απ’τη μορφή του ανθρώπου που αγαπάς, η σκέψη σου είναι στο πότε θα ξαναμιλήσετε, πότε θα ξαναγγίξετε ο ένας τον άλλο, πού μυαλό πια για μπλογκάρισμα! Ειδικά δε αν έχεις αποφασίσει από πριν ότι το ιστολόγιό σου δεν θα είναι συλλογή αισθηματικών σκέψεων κι ότι τα προσωπικά σου θα τα κρατήσεις για τον εαυτό σου και για τον άνθρωπο που αγαπάς, τότε προφανώς αυτές τις σκέψεις δεν θα τις γράψεις στο ιστολόγιό σου.
4 Ιουλίου, 2008 στις 5:06 μμ
Stazybο Hοrn
Για το ίδιο θέμα γίνονται δύο παράλληλες συζητήσεις, εδώ και στον Ίνδικτο. Να βάλουμε, λοιπόν, και τον κατακερματισμό στις αιτίες.
Θανάσημε, τα σέβη μου.
4 Ιουλίου, 2008 στις 5:24 μμ
Πάνος
Stazybo,
όχι και κατακερματισμός, δυο παράλληλες συζητήσεις! 😉
*
Αιρετικέ,
με σώζει (ως μπλόγκερ ) το γεγονός ότι είμαι μεν ερωτευμένος, αλλά από …δεκαεξαετίας. Αλλιώς, σιγά μη καθόμουνα να γράφω στην καλύβα! 😉
*
Θανάσημε,
προχώρα! (σε θέλει όλη η μπλογκοχώρα! )
*
ίνδικτε,
βλέπεις ότι δεν αρκεί – χρειάζεται κάτι παραπάνω. Αν έδινες κουπόνια για δωρεάν ποτά; 😉
*
Drallion,
νομίζω πως είσαι λίγο υπερβολικός. Με τα μπλόγκ ασχολούνται όσοι έχουν λυμένα τα ερωτικά τους (ή το έχουν πάρει απόφαση ότι θα μείνουν άλυτα! )
*
Στέλιο,
αυτό δε μποορύσα να το φανταστώ… 😉
*
Αντώνη,
πως γίνεται να είναι χιλιάδες (τα καφέ στη Μπουγατσαδούπολη ) και οι τιμές του καφέ σταθερά πάνω από 4 ευρώ; Θαύμα, θαύμα!
*
νικαθηναίε,
σωστός, ως συνήθως. Εξάλλου, η σιωπή είναι ένα θαυμάσιο θέμα συζήτησης!
*
keraban,
κι εσύ καλά τα λες. Θα δω του Nikan και θα επανέλθω!
4 Ιουλίου, 2008 στις 6:55 μμ
Πάνος
No big deal… (η πρόταση του Nikan )
4 Ιουλίου, 2008 στις 7:28 μμ
Sadmanivo
Το bloging δεν πεθαίνει, απλά ξεφουσκώνει. Το κακό άρχισε τον περσινό Σεπτέμβριο, τουλάχιστον εγώ τότε το αντιλήφθηκα. Από τότε στις ολοένα και αραιότερες βόλτες μου (για προσωπικούς λόγους η … αραίωση) διαπίστωνα συνεχή πτώση τόσο των bloggers όσο και των σχολιαστών, με εξαιρέσεις βέβαια.
Αυτή τη στιγμή η κατάσταση είναι όντως τραγική, αν είσαι εθισμένος blogger. Κι από δω αρχίζουν οι αποκλίσεις των απόψεων.
Α. Πλατφόρμες τύπου face book έπαιξαν σημαντικό ρόλο, καθώς τράβηξαν πληθώρα προβάτων που ακολουθούν τη μόδα. Νομίζω έχει δίκιο ο Dralion ως προς τα «γκομενικά» κίνητρα, αλλά και στο ότι το κάθε FB δεν απαιτεί ιδιαίτερη σκέψη για τη συμμετοχή.
Β. Όσον αφορά στην θνησιμότητα των blogs με λύπη μου συμφωνώ πως έχουν σταματήσει αξιολογότατα blogs, πάντα για προσωπικούς λόγους αλλά πολλές φορές λόγω απογοήτευσης των ιδιοκτητών τους. Αν κάνετε μια βόλτα στην κατηγορία «ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ» που έχω στο blogroll μου θα δείτε αρκετούς ανθρώπους που κουράστηκαν να επισημαίνουν τα στραβά και ανάποδα της κοινωνίας. Ίσως, ρομαντικές φύσεις να θεωρούσαν πως αυτό που λείπει από τον κόσμο είναι η ενημέρωση και το εμψύχωμα. Μόλις διαπίστωσαν πως ο κόσμος απλά αδιαφορεί, τους κόπηκαν τα φτερά.
Γ. Ο hype cycle που αναφέρει ο Σπύρος Ντόβας σαφώς και περιγράφει την πορεία κάθε μέσου που περνάει από την αρχική έξαρση του νέου και της μόδας για να ξεφουσκώσει και να περιοριστεί σε μια έκταση όπου εξυπηρετεί πραγματικές ανάγκες. Ίσως στην μικρή Ελλαδίτσα οι αντίστοιχες καμπύλες να είναι κάπως πιο απότομες ή έντονες.
Τέλος, μια και θα πρέπει να με έχετε βαρεθεί μέχρι τώρα, προσωπικά πιστεύω πως μέλλον υπάρχει μόνο για τα blogs που έχουν θεματολογία ευρύτερου ενδιαφέροντος και δεν αντανακλούν απλά τα βαρετά καθημερινά γεγονότα της ζωής των ιδιοκτητών τους.
[Φυσικά, οι καλυβίστας και άλλες ακτιβιστικές σπείρες θα συνεχίσουν να τραβάνε την προσοχή και το ενδιαφέρον του ποπουλάτου 😉 ]
4 Ιουλίου, 2008 στις 9:28 μμ
π2
Τι έγινε ρε παιδιά, έφυγα ένα μήνα και πέθαναν τα μπλογκ; 🙂
Δεν νομίζω πως θα πεθάνει ο ασθενής. Καταρχάς, καμιά νέα μορφή επικοινωνίας δεν υποκαθιστά πλήρως τις προηγούμενες· απλώς οι προηγούμενες μεταλλάσσονται, παύουν να στοχεύουν το αρχικό σύνολο των αναγκών επικοινωνίας που εξυπηρετούσαν αρχικά (άλλες καλύτερα, άλλες χειρότερα) και οι χρήστες τους επικεντρώνονται και εμβαθύνουν στα πράγματα που η «παλιά» μορφή κάνει καλύτερα.
Το facebook και τα συναφή ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες επικοινωνίας μεγάλης μερίδας του κόσμου. Επικοινωνία σύντομη, πιο χαλαρή, λεκτικά τηλεγραφική, άμεση, οπτικά πιο πλούσια. Ταιριάζουν γάντι στον πολιτισμό του sms. Από κει και πέρα, όσοι ένιωθαν άνετα στα ιστολόγια -γιατί εκτιμούσαν την ανταλλαγή επιχειρημάτων (ή το λεκτικό καφενείο -ανάλογα), την χειροτεχνική ισορροπία λόγου, εικόνας, μουσικής, την ενημέρωση πέρα από τα αρτηριοσκληρωτικά ΜΜΕ- νομίζω πως θα παραμείνουν εκεί. Ασφαλώς θα κλείσουν πολλά ιστολόγια, ασφαλώς θα μειωθεί η κίνηση, αλλά δεν θα εξαφανιστεί το είδος.
Το μέλλον, θαρρώ, ανήκει σε δύο ειδών ιστολόγια. Το πρώτο είναι τα εξειδικευμένα, αυτά που κάνουν καλά κάτι συγκεκριμένο (ενημέρωση, ανάλυση επικαιρότητας, τέχνες, πολιτικός ακτιβισμός, οτιδήποτε), ή έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο στίγμα (στα κείμενά τους, στο εικαστικό τους κομμάτι κλπ.). Κάποια από αυτά, είτε για να γίνουν επιτυχημένα είτε αφού γίνουν επιτυχημένα, θα είναι αναγκαστικά ομαδικά, αλλιώς δεν θα ανταποκριθούν αποτελεσματικά στις υποχρεώσεις της εξειδίκευσης. Κάποια άλλα θα συνεχίσουν να στηρίζονται στο έντονο μεράκι ενός ατόμου. Αλλά αυτά θα έχουν βραχύτερη ζωή ή θα ανοιγοκλείνουν, για τους ίδιους λόγους. Ελάχιστα ίσως γίνουν επαγγελματικά. Δεν εννοώ τις διαφημίσεις, αφού η μικρή ελληνική αγορά νομίζω πως δεν ευνοεί κάτι τέτοιο, αλλά την εξαργύρωση της αναγνωρισιμότητας και το όποιο μέγεθος του κοινού σε άλλα, πιο εμπορικά μονοπάτια.
Το δεύτερο είδος είναι κάποια από τα πολυσυλλεκτικά (που σήμερα αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα), τα οποία θα συνεχίσουν να στηρίζονται όχι τόσο στο ταλέντο του ιστολόγου αλλά στον συνδυασμό του ταλέντου αυτού μ’ αυτό το ευχάριστο αλλά απροσδιόριστο μείγμα παρέας / συλλογικότητας / καφενείου που δημιουργούν το αρχικό ποστ σε συνδυασμό με τα σχόλια, μια συνταγή που κανείς ποτέ δεν κατάλαβε ποια είναι και πώς λειτουργεί -γι’ αυτό και είναι πετυχημένη.
[Επιστρέφω στο καβούκι μου και πάλι]
4 Ιουλίου, 2008 στις 9:50 μμ
indictos
εδώ κάτι σχετικό με την κουβέντα μας
http://www.alternet.org/mediaculture/89439/
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:01 μμ
Πάνος
π2,
θυμήσου: η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη! 🙂
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:09 μμ
π2
Αν ήταν στο χέρι μου, θα ήμουν σε ξαπλώστρα με φραπέ. Αλλά οι άτιμες οι Προθεσμίες (με καφκικό κεφαλαίο) δεν μ’ αφήνουν ν’ ακολουθήσω την φυσική μου κλίση.
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:11 μμ
σχολιαστής
προβλέπει το συμβόλαιο πολύ βαριές κυρώσεις??? 🙂
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:14 μμ
π2
Πλάκα πλάκα, ναι.
4 Ιουλίου, 2008 στις 10:40 μμ
περιούσιος
Να καταθέσω και εγώ την άποψή μου όντας «νεούδι» του ιστολογείν :
Τα ιστολόγια δεν πρόκειται να πεθάνουν, όσο υπάρχει κόσμος, που αρέσκεται σε μια εμπεριστατωμενη κουβέντα, η οποία προϋποθέτει ανταλλαγή επιχειρημάτων, προβολή θεμάτων, τα οποία περνούν απαρατήρητα στα συμβατικά Μ.Μ.Ε. Επίσης, πολλοί ιστολόγοι αναζητούν ιστολόγια με ενδιαφέροντα θέματα, αναλύσεις, παρουσιάσεις και άλλα συναφή. Θα συμφωνήσω με το sadmavino, ο οποίος αναφέρει ότι τα ιστολόγια απλά ξεφουσκώνουν. Και πως να μη συνέβαινε αυτό, όταν αυτή τη στιγμή υπάρχουν 35.000 ιστολόγια στην Ελλάδα, τα οποία συνήθως δεν ανανεώνονται ως προς τα άρθρα τους συχνά από τους διαχειριστές τους ή δεν παρουσιάζουν κάποια πρωτοτυπία ως προς τη θεματολογία τους, για να μη μιλήσουμε για την τακτική της αντιγραφής-επικόλλησης, που εφαρμόζεται σε πάμπολλα ιστολόγια, με αποτέλεσμα να μην έχουν επισκεψιμότητα, πράγμα, που συχνά απογοητεύει το διαχειριστή. Ναι, θέλει και λίγο προβληματισμό το ιστολόγιο, τον οποίο δεν θέλουν όσοι προτιμούν το facebook. Προσοχή, δεν υποτιμώ το facebook, απλά είναι φτιαγμένο για πιο χαλαρές στιγμές.
Από την άλλη πλευρά για σκεφτείτε, σε μια χώρα, όπου οι περισσότεροι δεν έχουν ιδιαίτερες παρτίδες με το Διαδίκτυο, είναι δυνατό να επιβιώσουν 35.000 ιστολόγια; Προσωπικά δεν το νομίζω. Επομένως, πιστεύω ότι πάρα πολλά ιστολόγια θα κλείσουν, διότι δεν είναι δυνατό να έχουν επισκεψιμότητα, πράγμα, το οποίο λειτουργεί αρνητικά για πολλούς ιστολόγους.
Έπειτα, μην ξεχνάτε την ιστορία με ιστολόγια, που εμφανίζονται ως ενημερωτικά και τα οποία δυσφημίστηκαν από πολύ κόσμο, λόγω του ύφους και των πρακτικών τους. Αυτή η ιστορία κόστισε πολύ και στα υπόλοιπα ιστολόγια και θα πάρει αρκετό καιρό να ξεχαστεί.
Αυτά και νομίζω ότι τα ιστολόγια έχουν πολύ χρόνο ζωής μπροστά τους, αρκεί να εξελίσσονται.
5 Ιουλίου, 2008 στις 9:57 πμ
σχολιαστής
Στο facebook έχουν το …αντίθετο προόβλημα. Διέγραψαν κάποιον γιατί …το χρησιμοποιούσε συχνά 🙂
http://techblog.gr/wom/facebook-delete-apostolos/
5 Ιουλίου, 2008 στις 10:22 πμ
Πάνος
Τρομερά προβλήματα… 😉
*
Ο τύπος στον οποίο δίνει λίνκ ο Ίνδικτος (Ιούλιος 4, 9:50 μμ ) γνωματεύει ότι τα μπλογκ θα σωθούν αν το γυρίσουν στο micro-blogging. Δηλαδή, τέρμα η πολυλογία! Τα ποστ να αποτελούνται από δυο αράδες!
…ίσως γι’ αυτό η καλύβα κρατάει γερά: πολλά ποστ (αντίθετα με άλλα, που είναι διπλόφαρδα σεντόνια ) είναι κάτι παραπάνω από …λιτά (το παρόν, ζήτημα να έχει 40 λέξεις! )
Αυτό, βεβαίως, είναι side effect του «χαζάιν πιρούιτ» και δεν προέκυψε κατόπιν ωρίμου σκέψεως και αναλύσεως της αγοράς… 😉
5 Ιουλίου, 2008 στις 3:55 μμ
Anemos
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη συζήτηση. Αυτό που πιστεύω είναι πως δεν είμαστε ούτε καν στο 1/3 της πρώτης φάσης του Hype cycle που αναφέρθηκε από κάποιον σχολιαστή. Ούτε καν στην κρίσιμη μάζα δηλαδή.
Προφανώς μια υποκειμενική θεώρηση μπορεί να λέει άλλα πράγματα. Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό.
5 Ιουλίου, 2008 στις 4:38 μμ
Πάνος
Άνεμε,
α(χ)μήν!
(όχι ότι θα πέσουμε του θανατά, αλλά όσο νάναι το πονάμε το μπλογκοχώρι… )
6 Ιουλίου, 2008 στις 12:54 πμ
Πάνος
Ήθελα να στείλω στου Άνεμου, εδώ:
http://naftilos.blogspot.com/2008/07/blog-post_05.html
το σχόλιο – Μπεν Χουρ που ακολουθεί, αλλά είναι αδύνατον λόγω των ταχυτήτων που έχω, εδώ στη μακρινή Κατερίνη. Το βάζω λοιπόν στην καλύβα – για να καταλάβετε τι λέω πάτε πρώτα στον Άνεμο!
*
Τι λέτε, ορέ κουρασμένα παλικάρια;
Η καλύβα ήταν (από την αρχή της) και είναι ο καλύτερος διαφημιστής των νέων προσπαθειών στη μπλογκόσφαιρα. Μονάχα τον τελευταίο καιρό έχει προτείνει /παρουσιάσει:
Την παραπολιτική http://parapolitiki.blogspot.com/2008/07/blog-post_7595.html
Το Θανάσημο http://www.thanasimos.blogspot.com/
Τη γενιά των 700 Ευρώ http://g700.blogspot.com/2008/06/blog-post_27.html
Το dentnews http://dentnews.wordpress.com/2008/06/29/kep-avram-siemens/
Το μπλογκ του Νταμπαράκη http://implantnet.wordpress.com
Tη χελώνα http://imwrong.wordpress.com/
Το μανιτάρι του βουνού (http://manitaritoubounou.wordpress.com/)
Το εγκόλπιο – αυτούς όχι ακριβώς – http://egolpio.wordpress.com/2008/05/20/vonifatios/
…κι όλα αυτά από τις 22 Μαΐου και μετά (δεν κοίταξα παραπίσω). Χώρια οι αναφορές σε παλιά και γνωστά μπλογκ, το ίδιο διάστημα! (Μακμάνους, Ρίτσα Μασούρα, Ψιλικατζού κλπ )
Το ίδιο κάνει και ο Άνεμος – τουλάχιστον έτσι νομίζω.
Όσο για το «γεράσαμε» και «γίναμε αρτηριοσκληρωτικοί», δεν ξέρω για εσάς τους σαραντάρηδες, αλλά εμείς οι (σχεδόν) πενηντάρηδες αισθανόμαστε φρέσκοι φρέσκοι – και με τη συνήθη όρεξη για γράψιμο!
(η οποία προϋπήρχε των ιστολογίων – φαντάζομαι ότι θα υπάρχει και μετά από αυτά)
Συνεπώς η κρίση του μπλόγκιν (που όντως παρατηρείται) δεν οφείλεται μονάχα σε δικούς μας (των μπλόγκερ) υποκειμενικούς, λόγους. Και δεν είναι κάτι που παρατηρείται μόνο εν Ελλάδι – ο Ίνδικτος έδωσε λινκ στην καλύβα, όπου φαίνεται πως το πρόβλημα απαντάται και εις την αλλοδαπήν. Άλλωστε, ένας σταματάει ή επιβραδύνει – δυό ή τρεις εξίσου αξιόλογοι (ή και πιο αξιόλογοι) αρχίζουν να γράφουν!
Δε συμμερίζομαι την άποψη του Άνεμου, ότι το φαινόμενο μόλις ξεκίνησε ή ότι κρίνουμε από τον ελάχιστο μικρόκοσμό μας. Μια ματιά στη λίστα των μπλογκ της wordpress (που συγκεντρώνει τα περισσότερα δημοφιλέστερα ελληνόφωνα μπλογκ της τελευταίας διετίας) είναι πολύ διαφωτιστική. Νομίζω πως είναι σαφές, έχει φύγει πολύς κόσμος (μπλόγκερ και –κυρίως- σχολιαστές και αναγνώστες) από τη μπλογκόσφαιρα. Και πολύ δύσκολα θα επιστρέψει!
Γιατί το μπλόγκιν ΕΙΝΑΙ πια στατικό.
Γιατί ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ένα καλογραμμένο ποστ – τέτοια έχουν διαβάσει εκατοντάδες και χιλιάδες οι αναγνώστες/ σχολιαστές και βαρέθηκαν.
Γιατί η μπλογκόσφαιρα έχει πλέον αποκτήσει, σε μεγάλο βαθμό, τα άσχημα χαρακτηριστικά της TV και του Τύπου – κι αυτό είναι απωθητικό και αποθαρρυντικό.
Γιατί τα κόμματα μπήκαν με τα μπούνια στη μπλογκόσφαιρα – κι αυτό έδιωξε ακόμα περισσότερους από τους «παλιούς» – που έφτιαχναν κατάσταση.
Γιατί ο ακτιβισμός μέσω των μπλογκ (Αμαλία, πυρκαγιές κλπ) αποδείχτηκε λίγος και εύκολα ενσωματώθηκε / έγινε γραφικός.
Γιατί η παρουσία εκατοντάδων μπλογκ στην επαρχία ΔΕΝ άλλαξε τα πράγματα, ούτε έφερε κάτι πραγματικά καινούριο.
Γιατί οι καυγάδες που ξεσπάνε κάθε τόσο μεταξύ των μπλογκεράδων ΔΙΩΧΝΟΥΝ κόσμο. Όπως και οι «επαγγελματίες σχολιαστές», που μπαστακώνονται σ’ ένα (δημοφιλές, οπωσδήποτε!) μπλογκ και το φλομώνουν, αηδιάζοντας ΚΑΙ τους επισκέπτες ΚΑΙ τον μπλόγκερ.
Γιατί η ανωνυμία / ψευδωνυμία, όταν χρησιμοποιείται για τζάμπα μαγκιά / υβρεολόγιο κλπ απαξιώνει το μέσο και διώχνει ακόμα περισσότερους.
Γιατί οι συνεργατικές προσπάθειες αποτυγχάνουν, η μία μετά την άλλη.
*
Φανταστείτε τώρα ένα μπλογκ 5-6 εταίρων/ συνεργατών, σε μια πραγματικά ευέλικτη, πλούσια και φιλική πλατφόρμα, το οποίο:
– θα ανεβάζει κάθε μέρα ένα ή δυο βιντεάκια με αυτοπρόσωπη παρουσία (εικόνα + λόγος) των μπλόγκερ
– θα είναι θεματικό ή και πολυθεματικό
– θα δημιουργεί θέματα / συναντήσεις/ events ΚΑΙ στη virtual ΚΑΙ στην πραγματική ζωή
– θα επιδιώκει αυτόνομη πολιτική / ακτιβίστικη παρέμβαση, χωρίς κομματικές εξαρτήσεις / αναφορές
Ε, λοιπόν, ένα τέτοιο μπλογκ θα ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΕ, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, τους επισκέπτες και τη δυναμική της μπλογκόσφαιρας.
Κι αν γινόταν ΠΟΛΛΑ τέτοια μπλογκ, θα ήταν πραγματική τομή – και στη μπλογκόσφαιρα και στο ίντερνετ και στην καθημερινότητα!
*
Παίδες, αυτό είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το μέλλον: Ένωση δυνάμεων, συλλογική δουλειά, δεοντολογία, πρωτοτυπία, ενσωμάτωση όλων των δυνατοτήτων της ιντερνετικής τεχνολογίας, διαρκής επαφή με τους άλλους και μέσα και έξω από το διαδίκτυο και τη μπλογκόσφαιρα.
Αλλιώς, δεν έχει καμιά σημασία αν βγουν 10 ή 100 ή 1000 καλύτεροι νέοι μπλόγκερ από τους παλιούς / κουρασμένους και κάνουν στα 2008 το ίδιο πράγμα που έκαναν οι παλιοί στα 2005. Ήδη έχουν βγει – και λοιπόν;
Ο χρόνος είναι εξαιρετικά συμπυκνωμένος ή, αν θέλετε, τρέχει με διαβολική ταχύτητα στο ίντερνετ, οι καταστάσεις αλλάζουν συνεχώς. Αν θέλουμε απλά να συντηρήσουμε τα μαγαζάκια μας ΔΕΝ πρόκειται να τα συντηρήσουμε! Το μοντέλο του μπλόγκερ που κάθεται μονάχος στο σπιτάκι του και φτιάχνει ποστάκια, έδωσε ό,τι είχε να δώσει και από δω και μπρος θα βρίσκεται σε μόνιμη παρακμή. Καρατσεκαρισμένο!
6 Ιουλίου, 2008 στις 12:57 μμ
Elikas
Δεν πεθαίνει, μεταλλάσσεται.
Είτε σε multimedia (πλατφόρμες ημι-ερασιτεχνικής web TV και άλλων μέσων), είτε σε ομαδικά/συλλογικά μπλογκς με κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο (απάντηση των πολιτών στα corporate media), είτε σε εξειδικευμένης ύλης ηλεκτρονικά περιοδικά (φίλοι της ψαροντουφεκοστολής), είτε σε ιστοσελίδες που περιλαμβάνουν forum και άλλα καλούδια μαζί με δυνατότητα σχολιασμού των άρθρων (portals, vortals, κλπ), είτε σε ψηφιακά κακέκτυπα των παραδοσιακών μέσων κιτρινισμού (κουτσομπολίστικα, ψευδο-καταγγελτικά, κλπ).
Είτε σε όλα τα παραπάνω.
Επιπλέον, αυξάνεται ο ανταγωνισμός. Την εποχή που ο Πάνος π.χ. είχε τα «μυστικά του κόλπου», τα ελληνόφωνα μπλογκς ήταν ελάχιστα. Τώρα, έχουν πολλαπλασιαστεί (περισσότερο από όσο έχουν πολλαπλασιαστεί οι αναγνώστες). Η πίτα μοιράζεται και ο κορεσμός είναι επόμενος.
Και φυσικά, σε ένα βαθμό παίζει ρόλο και το hype του φακέλομπουκ και άλλων social media – μόνο που εκεί ΔΕΝ μπορείς να υποκαταστήσεις το ύφος και την έκταση του δημόσιου λόγου των μπλογκς (παρά μόνο το κοινωνικό αλισβερίσι και τα παιχνίδια των γνωριμιών). Τι είχαμε, τι χάσαμε κοινώς…
Ειδικά στην Ελλάδα, αυτό που ξεφουσκώνει (γιατί ποτέ δεν ίσχυσε) είναι το περιβόητο «κίνημα των μπλόγκερς», δηλαδή η θεοποίηση των μπλογκς εξαιτίας της πολιτικής παρέμβασης μέσω διαδικτυακών κινητοποιήσεων (στις οποίες συχνά η πλειοψηφία της «κοινότητας» των μπλόγκερς απείχε).
Δεν είμαστε τα βίντεο κλαμπ των 00s που θα εξαφανιστούν μόλις περάσει η μόδα τους. Από την άλλη, όσοι από εμάς δεν εξελιχτούν, θα μείνουν απολιθώματα (με ελάχιστες εξαιρέσεις ίσως πολύ δυνατών γραφιάδων).
24 Ιουλίου, 2008 στις 9:37 πμ
αλληλόμορφος
Δεν διάβασα όλα τα σχόλια σχετικά με το facebook και ίσως επαναλαμβάνω κάτι που ήδη ειπώθηκε ρίξτε όμως μια ματιά και σε αυτό το λινκ είναι μία ενδιαφέρουσα θεωρία συνομωσίας.
http://tokeratomas.blogspot.com/2008_05_01_archive.html
24 Ιουλίου, 2008 στις 9:44 πμ
Πάνος
Εγώ δε μπαίνω σε τέτοια εργαλεία του Οξαποδώ… 😉