Διάγγελμα του Προέδρου του ΙΘΙ, θείου Ισίδωρου

 Οταν σημερα -65 χρονια μετα- μιλαμε για τον εμφυλιο πολεμο φαινεται να μην εχουμε καταλαβει τι ακριβως συνεβη τοτε.

Η αντιληψη που επικρατει ακομα και σημερα είναι ότι καποιοι ανθρωποι στοιχιστηκαν κατω από ιδεολογιες, κατω από δυο σημαιες που τη μια την ανεμιζε ο Μαρξ και την άλλη ο Ανταμς Σμιθ ή δεν ξερω κι εγω ποιος άλλος και …σφαχτηκαν μεταξυ τους.

Θεωρουν ισως ακομα ότι αυτος ο αλληλοσπαραγμος, αυτή η θηριωδια η οποια διαδραματιστηκε τοτε (και την οποια επικαλουμαι σαν το πιο κραυγαλεο παραδειγμα στην προσφατη -τουλαχιστον- ιστορια του τοπου)  διεξηχθη στη βαση καποιων …«ανωτερων ιδανικων» τα οποια η ζωη και η ιστορια ειχε πιστοποιησει ως τετοια.

Κατω από τις «σημαιες» της εικονοναλατρειας οι πραγματικες αιτιασεις τετοιων φαινομενων είναι δυσδιακριτες και μοιραια το ανημπορο ματι μπορει και προσλαμβανει μονο τα συμτωματα τα οποια αναγει σε κυριαρχικα στοιχεια της αντιληψης του υποκειμενου.

Και είναι ακομα πιο δυσκολο αντιληφθουμε την πραγματικοτητα όταν το κακοσχηματισμενο ατομικο και συλογικο «εγω» μας είναι αποτελεσμα μιας παθογενους καταστασης η οποια παραγει τετοια φαινομενα.

Οι ανθρωποι αυτου του τοπου στον εν λογω εμφυλιο πολεμο, στην ουσια, δεν στοιχιστηκαν κατω από καμια ιδεολογια αλλα γυρω από τα παθη τους που ειναι παιδια ενός διογκωμενου θυμικου το οποιο ουδεποτε υπεστη την βασανο κανενος ειδους εξορθολογισμου -στοιχειωδους εστω.

 

Οι πραγματικοι λογοι αυτου του μη εξορθολογισμου είναι πολλοι και μπορει να αναζητηθουν σε ένα ευρυ μετωπο (από πολιτισμικους μεχρι …και κληματολογικους) και που φυσικα, είναι δυσκολο εγχειρημα να προσπαθησει να τις αναπτυξει κανεις, ειδικα σ΄ένα σχολιο.

Ένα σωρο σαβουρες -επινοημενες κατ΄ουσιαν- που αποτελουν τα ποιοτικα χαρακτηριστικα της ελληνικης κοινωνιας συνετειναν σε αυτό το αποτελεσμα.

Η αναπτυξη της ατομικοτητας δεν συμπεριλαμβανετο ποτε στη λιστα με αυτα τα ποιοτικα χαρακτηριστικα και ότιδηποτε προσπαθησε να την μιμηθει δεν αποτελουσε τιποτε άλλο από ψευδες φαινομενο, αντιθετως βλεπουμε τον ατομικισμο του μεγαλο ή (κυριως) του μικρο-συμφεροντος.

Πως συνεβη ξαφνικα σ΄ολοκληρη την …περηφανη ελληνικη υπαιθρο -κυριως- να σφαζει ο ενας τον αλλον με τοση ευκολια και τοση βαρβαροτητα για τις ιδεες του?

Επροκειτο λοιπον για ιδεες και υψηλα ιδανικα ή μηπως για καταναγκαστικους ιδεασμους που προερχονταν από τα αχαλινωτα παθη του στρεβλου θυμικου αυτης της κοινωνιας τα οποια  απελευθερώθηκαν  μεσα απο εικονολατρικους μηχανισμους?

Τι συνεβαινε πριν από τον εμφυλιο και τι συνεβη μετα από αυτόν, ποσο εχει αλλαξει αυτό στον πυρινα του σημερα?

Μπορει η επαφη αυτης της κοινωνιας με τον συγχρονο δυτικο πολιτισμο τους δυο τελευταιους αιωνες να της προσφερε πολλες προσλαμβανουσες παραστασεις αλλα αυτη δεν μπορεσε και δεν θελησε να τις αξιοποιησει προκειμενου να μπορεσει να διαμορφωσει μια νεα, συγχρονη αντιληψη για τη ζωη και τον κοσμο και το μονο που εκανε ηταν να εξαντληθει σ΄ένα κουφιο, ανοητο και κακογουστο μιμητισμο: το κουκουτσι αυτου του φρουτου είναι πολύ σκληρο για να διαραγει!

 

 

Μετα τη μεταπολιτευση ουτε η …δεξια, ουτε η …αριστερα ειχε ιδεα περι της λεγομενης ιδιοσυστασιας της ελληνικης κοινωνιας.

 

Η πρωτη ειχε επιβληθει μεσα από έναν εμφυλιο και κυβερνουσε τον τοπο με την μιση κοινωνια (την ηττημενη) αποκλεισμενη, συμπεριλαμβανοντας στις ταξεις της από φασιστοειδη και την παντα σκατωμενη βαθεια ορθοδοξια μεχρι …φιλελευθερους.

Τα αντιδυτικα της ανακλαστικα απλως (αναγκαστικα) επικαλυπτοντο προσωρινα από το πεπλο του αντικομουνισμου της. Όταν αργοτερα της δοθηκε η δυνατοτητα τα αποκαλυψε αναιδεστατα κι αυτά επιδεικνυοντας τα μαλιστα με αγρια χαρα.

 

Από την άλλη η αριστερα (εκτος από το αμαρτωλο της παρελθον) βλεπωντας τον κοσμο και τη ζωη μεσα από τα μανιχαϊστικα της γυαλια, περιεβαλε ότι το «λαϊκο» με το φωτοστεφανο της αρετης αναγοντας το σε υπερτατη θεοτητα!

Συνεπως της ηταν αδυνατο να κατανοησει ότι δηποτε περα από την τυφλα της.

 

Αν καποιος καταλαβε με τι σκατα κοινωνια ειχε να κανει ηταν ο Ανδρεας Παπανδρεου: ο παραδεισος του λαϊκιστη!

 

* * *

 

 «Γενεθλια πραξη του ελληνικου κρατους ηταν η δολοφονια του ιδρυτη του από τους παρακρατικους επειδη προσπαθησε να φτιαξει συχρονο κρατος» ακουσα χθες τον Κλενθη Γριβα να λεει στην TV και ομολογω ότι βρηκα πολύ σωστα διατυπωμενη αυτή τη κοινη διαπιστωση. Μονο που αυτή αφορουσε ένα πολύ μικρο μερος της αληθειας, στην ουσια επροκειτο για τη μεγενθυση ενός κοματιου από τον μεγαλο πινακα της πραγματικοτητας.

 

Όταν η αναγεννηση εβαζε το καδρο στον πινακα γνωριζε ότι δεν χωρουσε ολοκληρο το τοπίο σ’αυτόν, γιαυτο καδραριζε μονο το κοματι που ειθελε …ν΄αναδειξει.

Αλλα ο κ Γριβας μικρυνε ακομα περισσοτερο το καδρο με αυτή τη σωστη διαπιστωση του: Στα βιλαετια (στη γνησια αρχετυπικη τους μορφη μπορουμε να τα δουμε να λειτουργουν και σημερα στην περηφανη ελληνικη περιφερεια) από τα οποια δομηθηκε και αποτελειται αυτό το …κρατος ειμαστε υπηκοοι ολοι , προκειται για …«των Ελληνων τις κοινοτητες» που …«φτιαχνουν άλλο γαλαξια» (ειτε με τις αρχαιοτητες, ειτε με ορθοδοξια, ειτε με ότι χειροτερο σκουπιδι εχουν στη διαθεση τους κάθε φορα).

Τα βιλαετια εχουν την ιδιοτητα να προσφερουν -στον καθεναν ξεχωριστα- την (ψευδ)αισθηση της προσβασης στη νομη της εξουσιας με έναν πιο αμεσα «αποτελεσματικο» τροπο από ότι προσφερει ένα συχρονο κρατος, προκειται γιαυτο που λεμε «πισω πορτα»!

Ετσι, παρα τις παρενεργειες που δημιουργουνται καθημερινα από αυτή τη νοσηρη κατασταση υπαρχει παντα η εσφαλμενη προσδοκια ότι η λυση του ατομικου προβληματος μπορει να περασει κρυφα από την πορτα αυτή, για να αποδειχτει συχνα-πυκνα ότι το προβλημα δεν είναι ατομικο αλλα συλογικο (αρθροισμα ατομικων προβληματων) το οποιο δεν χωραει να περασει και… τοτε: αντι να …«στριψουμε» και να παμε από την κυρια εισοδο σπαμε την πορτα και …βαζουμε φωτια στην πολη! 

 

 Αν ενωσουμε τις τελειες οι οποιες αντιστοιχουν στο πολιτικο προσωπικο της χωρας, τις δημοσιες υπηρεσιες, τα πανεπιστημια, την εκκλησια, τους ομοφιλοφιλους, την δεξια, την αριστερα την αστυνομια, τον «αντιεξουσιαστικο χωρο», τον μεσαιο χωρο των νοικοκοιραιων και καλυψουμε τον κενο χωρο με επιθετικους που μεταβαλονται σε αμυνομενους (θυματοποιηση) στελνωντας τη μπαλα στην εξεδρα, θα δουμε να σχηματιζεται μπροστα στα ματια μας η εικονα της ελληνικης κοινωνιας!

Ας παρουμε τον μπατσο: ας του βγαλουμε τη στολη βαζοντας του το πιστολι στον κωλο και ας του φορεσουμε το λαμπερο χαμογελο του παρουσιαστη δελτιου ειδησεων, τη φανελα του χουλιγκανου, τη γραβατα του πολιτικου, την κουκουλα του αντιεξουσιαστικου φρικιου, τα αμφια του αγιου πατερα της εκκλησιας κοκ για να διαπιστωσουμε αν προκειται, στην ουσια, για το ιδιο προσωπο σε άλλο ρολο!   

 

Καποτε, στο ενδοξο ΠΝ ένας οπλονομος που ειχε αντιθετη αποψη με την δικη μου, στην προσπαθεια του να με «πεισει», μου ειχε πει: «-Εμενα η υπηρεσια μου εδωσε χαρτι και μολυβι, εσενα σου’δωσε τα’ρχιδια μου γιαυτο κατσε καλα μη σε γλυψει η …μαυρομύτα*».

 

 

Προχθες ο ιδιος (ή καποιος αντιστοιχος) συνεβη να μην κραταει …«μαυρομύτα» αλλα πιστολι και αυτό ηταν που εκανε την …ποιοτικη διαφορα!

 

Τις τελευταιες μερες καποιοι αλλοι κραταγαν καδρονια, λοστους και μολοτοφ, καποιοι καμερες και μικροφωνα, καποιοι το σερβιτσιο με το αγιο δισκοποτηρο, καποιοι κλεμενα εμπορευματα και καποιοι την ανασα τους.

Και μονο η κυβερνηση κραταγε (και εξακολουθει σταθερα να κραταει)  -στα ισα- αυτό που ντρεπεται να παραδεχτει ανοιχτα ότι κραταγε η κοινωνια στο συνολο της: τα’ρχιδια της!

 

Ας μη σπευσει κανενας, φυσικα και δεν είμαστε ολοι το ιδιο, ειμαστε όμως αρκετα ομοιοι: ο μπατσος είναι ο ταγος του νομου αλλα, δυστυχως, ειναι ταυτοχρονα και η …οπλισμενη εκφανση αυτης της κοινωνιας (πριν λιγα χρονια ενας τιμιος αγροτης και το βλασταρι του, κρατωντας μια καμπινα, σκοτωσαν πεντε ανθρωπους επειδη …περασαν μεσα από το χωραφι τους)!

 

Και μπορει η θεωρεια του Επικουρου περι «παρεγκλισης των ατομων» στην περιπτωση της περηφανης ελληνικης μπατσουριάς ναχει μεγαλο σουξε, αλλα ειμαι σιγουρος ότι ο φιλοσοφος δεν θα συμπεριφεροτανε σαν σνομπ ψωλοκυρία της υποτιθεμενης υψηλης κοινωνιας απεναντι στον βρωμιαρη υδραυλικο: το λιγοτερο που θα’κανε θα ηταν να αναγνωρισει ότι είναι τα δικα του σκατα αυτά που εφραξαν το δυκτιο.

 

Προσωπικα, το μονο που μπορω να κρατησω είναι η απωλεια ενός 15χρονου παιδιου, γνωριζοντας δεν αυτό δεν προκειται ν΄αλλαξει τα πραγματα.

 

ΥΓ

Οσο για τα μαγαζια που καηκαν, πανω στη σταχτη τους αλλοι μικροι και μεγαλοι μαγαζατορες -από κομματα μεχρι φρικια και δημοσιογραφοι- εσπευσαν να στησουν τους παγκους τους και να πουλησουν τη δικη τους πραμάτεια: ομως οι νοικοραιοι προτιμησαν να …«ψωνησουν» από τα καμενα (που ητανε και τσαμπα)!

 

ΥΓ2

Διαβαζω και ακουω τι γραφουνε και λενε για όλα οσα συνεβησαν  αυτές τις μερες τα διεθνη ΜΜΕ (BBC CNN κλπ), πως τα βλεπουνε όλα αυτά.

Μαλακιες! Εκτος του ότι δεν διαθετουνε αναλυτες και γιγαντες της ενημερωσης σαν τους δικους μας (Αυτιάδες, Βερυκοκους, Τραγκες, Καμπουρακηδες, Τρεμησες, Χατζηνικολαηδες κλπ) είναι προφανες ότι σταζουνε και δηλητηριο από τον …ανθελληνισμο τους.

 

Αν κατι εχει σημασια είναι να προσεξουμε μην …γινουμε Βελγοι!  

 

 

 

* μαυρομύτα = το στυλο με το οποιο ο σ΄εγραφε στο ποινολογιο