Πιθανόν πολύ μεγαλύτερο από τα 40.000 ευρώ που χρειάζονται (και δε βρίσκονται) για να συνεχιστούν τα σεμινάρια του «Λαβύρινθου». Χωρίς άλλες εισαγωγές, διαβάστε τι γράφει ο Ross Daly.
*
Χουδέτσι
10/3/2009
Αγαπητοί φίλοι
Με μεγάλη λύπη σας πληροφορώ ότι, λόγω έλλειψης του παραμικρού ενδιαφέροντος και συνεπώς της στοιχειώδους στήριξης τοπικών και εθνικών φορέων που σχετίζονται με τον πολιτισμό, αναγκάζεται το Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος να κλείσει και να θέσει τέλος σε όλες του τις δραστηριότητες πέρα των 5 ήδη ανακοινωθέντων σεμιναρίων των Ζohar Fresco (Kρουστά,18-23/3),Daud Khan Sadozai (Rabab του Αφγανιστάν( 24 – 29 /3) στη Λευκάδα, και των Pedram Khavar-Zamini
(Περσικό Τόμπακ 31/3 – 4/4), Σωκράτη Σινόπουλο (Πολίτικη Λύρα 6 – 11/3), και Ross Daly (Μουσική Ομάδα 28/4 – 3/5) στο Χουδέτσι, Ηρακλείου, Κρήτης.
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η κύρια δραστηριότητα του Μουσικού Εργαστηρίου Λαβύρινθος είναι η διοργάνωση σεμιναρίων καιmaster-classes
με κορυφαίους δασκάλους από όλο τον κόσμο και με τη συμμετοχή περίπου 350 με 400 μαθητών κάθε χρόνο από τουλάχιστον 35 διαφορετικές εθνικότητες. Τα σεμινάρια αυτά δουλεύουν κάτω του κόστος καθώς εμείς που τα διοργανώνουμε δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου για οποιοδήποτε οικονομικό κέρδος. Μας ενδιαφέρει μονάχα η υπηρεσία που προσφέρουμε στους μαθητές μας και στην ίδια τη μουσική. Οι μαθητές είναι στη μεγάλη τους πλειοψηφία άνθρωποι περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων που ήδη κάνουν μεγάλες θυσίες να ανταποκριθούν στη σχετικά χαμηλή
τιμή που είμαστε αναγκασμένοι να ζητήσουμε από αυτούς (250€ για 6 μέρες μαθημάτων και διαμονής!).
Παρόλες τις προσπάθειες μας να συνάψουμε μια κάποια συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς και υπηρεσίες της πολιτείας (Υπουργείο Πολιτισμού, Περιφέρεια Κρήτης, Νομαρχία Ηρακλείου κλπ), δυστυχώς δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον οι συγκεκριμένοι ούτε καν να συναντηθούν μαζί μας πόσο μάλλον να συνεργαστούν. Το μόνο που θέλουμε από αυτούς είναι να συμμετέχουν και αυτοί στο κόστος των σεμιναρίων ώστε να μην περνάει όλο αυτό το οικονομικό βάρος στους μαθητές που δεν μπορούν να το αντέξουν. Μέχρι φέτος ο βασικός μας συνεργάτης σε αυτή τη
προσπάθεια, ο Δήμος Νίκος Καζαντζάκης (ο διαχειριστής του ΜΕΛ), κάλυπτε μοναχός
του το οικονομικό έλλειμμα ( μεταξύ €35,000 και €45,000 ετησίως για τα 25 – 30 καλοκαιρινά σεμινάρια της Κρήτης). Τα τελευταία δυο χρόνια συνάψαμε μια περιορισμένη αλλά θετική συνεργασία με το Δήμο Λευκάδας ο οποίος μας βοήθησε να πραγματοποιήσουμε 6 σεμινάρια στο χώρο του στη διάρκεια του χειμώνα.
Από φέτος ο Δήμος Νίκος Καζαντζάκης δηλώνει αδυναμία να συνεχίζει να καλύπτει τα όσα μέχρι τώρα κάλυπτε και έτσι μένουμε χωρίς τα απαραίτητα οικονομικά μέσα να πραγματοποιήσουμε το φετινό κύκλο εργασιών μας. Ο Δήμαρχος του Δήμου Ν. Καζαντζάκη, ο κ. Ρούσος Κυπριωτάκης μας βεβαιώνει ότι, παρά τις επίμονες προσπάθειες του ιδίου και των συνεργατών του να εξασφαλιστεί το ενδιαφέρον και η στήριξη των τοπικών και εθνικών φορέων που σχετίζονται με τον πολιτισμό προκειμένου να συνεχίζεται η προσπάθεια που γίνεται στο Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος, δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση στα αιτήματα αυτά. Συνεπώς το Μουσικό Εργαστήρι δεν έχει άλλη επιλογή από το να διακόψει όλες του τις δραστηριότητεςκαι να κλείσει.
Το χωριό Χουδέτσι έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό εξαιτίας των δραστηριοτήτων του Μουσικού Εργαστήριου Λαβύρινθος που έχει αναδειχθεί πλέον σε έναν πολύ σοβαρό μοχλό ανάπτυξης τόσο για το ίδιο το χωριό όσο για όλη την περιοχή. Οι μαθητές και η δάσκαλοι του ΜΕΛ διδάσκουν σε μουσικές σχολές και πανεπιστήμια σε όλη την Ελλάδα, στην Ευρώπη και αλλού ταυτόχρονα συμμετέχοντας δημιουργικά και
καθοριστικά σε πολλές από τις κορυφαίες παραγωγές που έχουν να κάνουν με την σοβαρή αξιοποίηση στοιχείων της παγκόσμιας παραδοσιακής μουσικής στη σύγχρονη δημιουργία. Η ίδια η Κρήτη εξελίσσεται σε τόπο συνάντησης, διαλόγου και δημιουργικής επεξεργασίας των μουσικών παραδόσεων της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου, των Βαλκανίων και της Ασίας . Και όμως, η πολιτεία αδιαφορεί…. Το οικονομικό έλλειμμα είναι για αυτούς ένα ευτελές ποσόν για ένα τέτοιο έργο πολιτιστικής και τοπικής ανάπτυξης και η μέχρι τώρα αδιάφορη έως και αρνητική στάση τους μόνο ως εγκληματική μπορεί να χαρακτηριστεί.
Είμαστε διατεθειμένοι να εξετάσουμε και να ακολουθήσουμε ακόμα οποιαδήποτε πρόταση δράσης προκειμένου να συνεχίζει το έργο του ο Λαβύρινθος εκτός από τις εξής τρεις:
..1) Η αύξηση της τιμής των σεμιναρίων σε βάρος του μαθητή.
..2) .Η συρρίκνωση των δραστηριοτήτων του ΜΕΛ.
..3) ..Η οποιαδήποτε έκπτωση στην ποιότητα της
διδασκαλίας
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους μαθητές και τους δασκάλους που όλα αυτά τα χρόνια μας τίμησαν με την παρουσία και
με την εμπιστοσύνη τους καθώς και τους Δήμους Νίκου Καζαντζάκη και Λευκάδας που έκαναν ό,τι μπορούσαν να στηρίξουν το έργο του Μουσικού Εργαστηρίου Λαβύρινθος.
Εάν οποιοσδήποτε αναγνώστης αυτού του μηνύματος θέλει να εκδηλώσει τη δική του ενόχληση για την εξέλιξη αυτή, προτείνω να στείλει ένα email διαμαρτυρίας σε κάποια από τιςακόλουθες διευθύνσεις, ή και σε όλες .
1) Περιφέρεια Κρήτης: http://www.crete.gov.gr/contact.asp?id=4&category=19….
2) Νομαρχία Ηρακλείου: nairakl1@otenet.gr ….
3) ΤΕΔΚ Νομου Ηρακλειου tedk@otenet.gr….
4) Υπουργείο Πολιτισμού: http://www.yppo.gr/0/gcontact.jsp
5) Δήμος Ν.Καζαντζάκη http://www.dimos-nikoskazantzakis.gr/contact.html ..
Να είσαστε καλά
Ross Daly….
Ιδρυτής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής
του Μουσικού Εργαστηρίου Λαβύρινθος
50 Σχόλια
Comments feed for this article
11 Μαρτίου, 2009 στις 11:14 μμ
nik.athenian
Είμαι βέβαιος ότι ο υπουργός Κος Σαμαράς με την αποδεδειγμένη αφοσίωσή του στα πολιτιστικά θα ευαισθητοποιηθεί!
11 Μαρτίου, 2009 στις 11:21 μμ
Πάνος
Την ατυχία μου μέσα… Είναι Μεσσήνιος και ουχί Κρητικός… 40 ψωροχιλιάρικα θα τα έβρισκε! Τώρα, δύσκολο…
11 Μαρτίου, 2009 στις 11:49 μμ
Σπύρος Ντόβας
Ας δοκιμάσει πρώτα να αυξήσει την τιμή στο ύψος του κόστους και αν κάποιοι μαθητές αποδειχθούν άποροι και ανίκανοι να τα καλύψουν ας επιδοτηθούν αυτοί.
11 Μαρτίου, 2009 στις 11:51 μμ
Πάνος
Σπύρο.
…τι λες;
12 Μαρτίου, 2009 στις 12:19 πμ
Σπύρος Ντόβας
Λέω ότι δεν βλέπω γιατί η προφανής λύση για το έλλειμα (που γεννάται από την συνειδητή επιλογή να χρεώνουν κάτω του κόστους) είναι το Δημόσιο Ταμείο.
Η αδυναμία των ωφελούμενων να πληρώνουν δεν είναι βεβαιωμένη, και ακόμα και να υπάρχουν κάποιοι που δεν μπορούν να πληρώνουν το πραγματικό κόστος, δεν καταλαβαίνω γιατί το Δημόσιο Ταμείο θα πρέπει να επιδοτήσει το χαμηλό κόστος για όλους ανεξαιρέτως, έχοντες και μη έχοντες.
Ας ενισχύσει μόνο εκείνους τους μαθητές που βεβαιωμένα δεν μπορούν να καλύψουν το πραγματικό κόστος. Αυτοί που μπορούν, ας πληρώσουν οι ίδιοι.
12 Μαρτίου, 2009 στις 12:37 πμ
bioannis
Λέει … το ίδιο με περισσότερα λόγια.
12 Μαρτίου, 2009 στις 1:23 πμ
Μαρία
Θα πρέπει να βγάλουν και χαρτί απορίας;
12 Μαρτίου, 2009 στις 7:50 πμ
Πάνος
Σπύρο,
αν νομίζεις ότι ο Ross Daly λέει σαχλαμάρες, πάει καλά.
40 χιλιάρικα το «δημόσιο» τα δίνει για πλάκα, για να γίνουν «καρναβάλια» στην Πάνω Κατσικούλα… Μου φαίνεται ντροπή και να το συζητάμε, για την περίπτωση του «Λαβύρινθου».
12 Μαρτίου, 2009 στις 8:26 πμ
Ελεύθερος Σκοπευτής
Ας κόψουν κάποια από τις επιδοτήσεις που είχε εγκρίνει ο τιτάνας Ζαχόπουλος για τις φφφφανταστικές ΜΚΟ των γαλάζιων παιδιών και ας προσφέρουν, 5 ο ένας 5 ο άλλος, 40 χιλιάρικα προς όφελος του πολιτισμού μας.
12 Μαρτίου, 2009 στις 8:58 πμ
Σπύρος Ντόβας
Πάνο, από ποιο ποσό και πάνω προτείνεις να το συζητάμε;
12 Μαρτίου, 2009 στις 9:56 πμ
σχολιαστης
Σπύρο, αν εκτιμάται ότι παράγεται πολιτιστικό προιόν, θα έπρεπε να υποστηριχθεί απο το κράτος. Γι’ αυτό υπάρχουν τα κονδύλια για τον πολιτισμό.
Και επειδή τα μαθήματα συμβάλουν στη διαφήμιση της περιοχής θα μπορούσε να υπάρχει υποστήριξη και απο κονδύλια για τον τουρισμό.
12 Μαρτίου, 2009 στις 9:57 πμ
Dralion
Μηπως συγκρινουμε λιγο μηλα με αχλαδια;
Μπορει για τον κρατικο προυπολογισμο τα 40 χιλιαρικα να ειναι «τιποτα» αλλα για εναν δημο αυτο το ποσον ειναι μεγαλο.
Μια προταση θα ηταν να αναλαβει το «μεγαλο κρατος» δλδ. το υπουργειο πολιτισμου, ωστε τα 40 χιλιαρικα να μην πεφτουν τοσο βαρια.
Μια αλλη προταση θα ηταν να βγει το ΜΕΛ στο εξωτερικο. Οι προυποθεσεις ειναι αριστες. Οι μαθητες προερχονται απο 35 διαφορετικες χωρες, οι δασκαλοι το ιδιο. Τι τους πειραζει να κανουν τα μαθηματα τους στο Oberpfaffenhofen της Βαυαριας αντι για το Χουδετσι Ηρακλειου;
Η ποιοτητα των μαθηματων ειναι παγκοσμιας εμβελειας, αρα μπορουν να σταθουν οπουδηποτε.
Θα μπορουσε λοιπον το ΜΕΛ ανετοτατα να βρει ενα αλλο κρατος το οποιο να θελει να δωσει τα 40 χιλιαρικα (μακαρι και παραπανω).
Πριν με παρετε με τις πετρες, να εξηγησω λιγο. Τον Ross Daly τον ξερω και τον εκτιμω εδω και δεκαετιες. Η μουσικη του κοσμει την δισκοθηκη μου και τον ακουω συχνα. Για την ποιοτητα της δουλειας (και της προσφορας) του δεν εχω την παραμικρη αμφιβολια.
Παρ’ ολα αυτα παραμενει γεγονος οτι στην Ελλαδα δεν εχουμε την καταλληλη κουλτουρα για να δεχτουμε αυτα που προσφερει ο R. Daly και οι ομοιοι του.
Ο δημαρχος εκλεγεται, μην το ξεχναμε αυτο. Αν οι δημοτες χαιρονται και αγαλλονται με κουρελοπανηγυρια και σκυλαδικα, ποιοι ειμαστε εμεις που θελουμε να σκορπισουμε τα δικα τους λεφτα; Με ποιο δικαιωμα αποφασιζουμε οτι η Χ κουλτουρα ειναι ανωτερη απο την Ψ; Γιατι οχι και η Ζ κουλτουρα και η Κ και η Ε; Υπαρχουν δεκαδες ειδης μουσικης, θεατρου, ζωγραφικης και χορου. Γιατι θα πρεπει να υποστηριξουμε την μια κουλτουρα και οχι την αλλη;
Το προβλημα του ΜΕΛ δεν ειναι η ποιοτητα της δουλειας του. Το προβλημα ειναι οτι το ΜΕΛ ειναι τελειως ξενο σωμα στην τοπικη κοινωνια. Και το ΜΕΛ ζηταει τα λεφτα της τοπικης κοινωνιας. Γιατι να τα δωσουν; Τι κινητρο εχουν; Ποιος αποφασιζει τελικα για το που θα δωσουν τα λεφτα τους οι δημοτες Ηρακλειου και Λευκαδας;
Υ.Γ. Η αναλυση, γυρω απο το *γιατι* η τοπικη κοινωνια του Ηρακλειου προτιμαει τα σκυλαδικα απο την μουσικη του ΜΕΛ ειναι μια αλλη πονεμενη ιστορια.
12 Μαρτίου, 2009 στις 10:09 πμ
alberich
Ολοι οι δήμοι & οι νομαρχίες επιδοτούνται από το ΥΠΠΟ για πολιτιστικές δραστηριότητες που κατά κανόνα μπαίνουν μέσα.Το αν καλώς κόβεται η επιδότηση για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα του Δήμου Νίκος Καζαντζάκης, εξαρτάται από το ποιες άλλες θα επιδοτηθούν το φετεινό καλοκαίρι πανελλαδικά και με πόσα.Και δεν μιλάω μόνο για επιδοτήσεις καρναβαλιών και αθλητικών συλλόγων αλλά και για επιδοτήσεις των πολιτιστικών δραστηριοτήτων των συνήθων -προ πολλού μη παραγωγικών- «πνευματικών ανθρώπων».
Με τα κριτήρια αυτά,τα οποία είναι και τα μόνα που έχουν σχέση με την πραγματικότητα, πιστεύω ότι το να κοπεί ο Daly είναι φάουλ.
12 Μαρτίου, 2009 στις 10:14 πμ
σχολιαστης
Δρακολέοντα, σιγά μη ρωτήθηκε η τοπική κοινωνία και είπε όχι. Οι άρχοντες αδιαφόρησαν γιατί τους απασχολούν …σοβαρότερα θέματα.
Οι σύμβουλοι στο υπουργείο πολιτισμού κοστίζουν 40ριές χιλιάρικα, τα οποία δεν τα σέβονται.
Αν χρειαζόταν λεφτά ο …Λουδοβίκος των Ανωγείων, φίλος της Νατάσας, να δεις πως θα έπαιρνε.
Για όλους αυτούς τους χαραμοφάιδες ο Ross Daly φαίνεται είναι των …κατογείων.
Ρε, δεν πάνε στο διάολο να μην τους βλέπουμε και τους ακούμε. Ουστ.
12 Μαρτίου, 2009 στις 10:27 πμ
alberich
Ούτε ισχύει ότι οι εκδηλώσεις που γίνονται κάπου οφείλουν να τέρπουν αποκλειστικά τους παροικούντες, αφού μάλιστα οι πόροι της τοπικής αυτοδιοίκησης για τον πολιτισμό παρέχονται από το κεντρικό κράτος.
Αντίστοιχο παράδειγμα είναι το φεστιβάλ χορού Καλαμάτας.Η πλειοψηφία εδώ ίσως δεν ενδιαφέρεται για το είδος και ενδεχομένως να το θεωρεί ξένο σώμα, αλλά το φεστιβάλ είναι πάντα γεμάτο, η χρηματοδότηση δίνεται από το ΥΠΠΟ επί τούτου, και στην τελική πρόκειται για κάτι που απλώς επελέγη να διεξάγεται εδώ και να απευθύνεται -επιτυχώς- σε πολύ ευρύτερο κοινό.
12 Μαρτίου, 2009 στις 10:52 πμ
keraban
Αν θυμάμαι καλά, κάποιος πολιτιστικός σύλλογος εργαζομένων στο υπουργείο πολιτισμού, είχε επιδοτηθεί από το υπουργείο επί Ζαχόπουλου με ένα τεράστιο ποσό (νομίζω οτι ξεπερνούσε το 1 εκατομμύριο ευρό) και οι μόνες εκδηλώσεις που πραγματοποίησε ήταν η κοπή της πίτας του, και μια χριστουγεννιάτικη εκδήλωση για τα παιδιά των εργαζομένων. Μπορείτε να βρείτε επίσης και να θαυμάσετε την λίστα με τα σωματεία που επιδοτούνται από τον ΟΠΑΠ. Χρήματα για τον πολιτισμό υπάρχουν και διατίθενται αρκετά. Αλλά υπάρχουν και υπερβολικά πολλά αρπαχτικά και δεν περισσεύουν για να φτάσουν σε αυτούς που παράγουν έργο.
Η μέθοδος είναι να στήνονται πολιτιστικοί σύλλογοι (η να κατακτώνται ήδη υπάρχοντες) από κομματικούς μηχανισμούς, να επιδοτούνται με δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες ευρό και μετά να κόβουν πίτες και να μοιράζονται τις επιχορηγήσεις. Στην καλύτερη περίπτωση κάνουν και κάποιες «πολιτιστικές εκδηλώσεις» του στιλ «Γιορτή γίδας Άνω Ραχούλας» με επιχορήγηση 80,000 και κόστος 10,000
12 Μαρτίου, 2009 στις 10:53 πμ
nikiplos
Αγαπητέ κύριε Ντόβα μια μικρή ιδέα αν μου επιτρέπετε…
Ποιός είναι αρμόδιος να αξιολογήσει ένα πολιτιστικό έργο? Μια δλδ παραγωγή πολιτισμού? Ουσιαστικά πολύ λίγοι… Θέλω να πω ότι οι συναντήσεις αυτές των μουσικών της ανατολικής λεκάνης της μεσογείου σφυρηλατούν πολιτισμικούς δεσμούς και σχέσεις που αύριο μπορεί να είναι και σωτηρία τόσο για την τοπική κοινωνία όσο και για την ίδια τη χώρα… Βγάζουν από την αφάνεια την ίδια τη χώρα, καθώς της προσδίδουν χαρακτηριστικά πολιτισμού δεκτικότητας, πολυσυλλεκτικότητας. Εξηγώ όσο μπορώ συνοπτικά: ούτε τα αμερικανικά δολάρια, ούτε τα πανάκριβα μηχανήματα που ξεμείνανε εδώ και σαπίζουν στα υπόγεια των υπουργείων ούτε και οι γνωστοί ανίκανοι κοιλαράδες των πολλών χιλιάρικων σε επιδόματα το χρόνο συνετέλεσαν στο να γίνουν οι ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα με ασφάλεια και εν ειρήνη. Αυτό που κυρίως συνέβαλε είναι το ώφελος από την πολιτισμική προσφορά της χώρας μας, της στάσης του λαού της (και όχι των κρατικοδίαιτων κιφήνων που προχθές συνταξιδεύαμε στις Βρυξέλες και είχαν και τις πεθερές τους μαζί εννοείται με δωρεάν εισιτήριο). Η διεθνής ασφάλεια των ελλήνων σφυρηλατήθηκε και σφυρηλατείται μέσα από πολιτισμικούς δεσμούς και σχέσεις αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας.
Τυπικά αρμόδιοι για να αξιολογήσουν το πολιτισμικό έργο είναι διάφοροι κύριοι (αφήνω κατά μέρος την αξιοκρατία) οι οποίοι δεν τους δέχτηκαν καν. Πως θα σας αξιολογήσω εγώ επί παραδείγματι στην εργασία σας αν δεν καταδέχομαι ούτε να σας δώ?
Ο πολιτισμός επιδοτείται γιατί το έργο του είναι ανυπολόγιστης αξίας, αρκεί βεβαίως να αξιολογείται από κάποιους που έχουν και μόρφωση, και είναι ειδικοί, και τέλος έχουν ειδικές σπουδές… Τώρα υποπτέυεστε ποιοί έχουν αναλάβει τα ηνία εξού και δεν υπάρχει παραγωγή σημαντικού πολιτισμικού έργου τα τελευταία χρόνια… Το art management που οι ευρωπαϊκές χώρες το έχουν υψηλότερα από τα πολυτεχνεία τους, εμείς εδώ ούτε το γνωρίζουμε… Ακόμη και οι άνθρωποι που κάπως σοβαροί βρέθηκαν σε θέσεις κλειδιά συμπτωματικά όπως η Μελίνα ή ο κος Τσαγγάρης (και οι δύο εκλιπόντες) δυστυχώς μόνο προβλήματα άφησαν καθώς μετά τους διαδέχτηκε ο κατιμάς…
Για την τοπική κοινωνία, δεν είναι πάντοτε αρμόδια να κρίνει και πολλές φορές δεν έχει και τις δυνατότητες. Η πολιτισμική αποκέντρωση είναι απαραίτητη για να προχωρήσει αυτή η χώρα… Μπορεί να πρέπει ας πούμε το θέατρο να έχει πρωτεύουσα τη θεσσαλονίκη, η μουσική το Ηράκλειο κρήτης ο χορός στην Καλαμάτα, η όπερα στην Ερμούπολη κλπ. Κάποτε η χώρα αυτή ακόμη κι αν κατοικείται από Οθωμανούς (Δηλ. ελληνορωμαιοΑσιάτες) θα αποκτήσει υποχρεωτικά αυτές τις υποδομές… Το ζήτημα είναι αν εμείς θέλουμε πολιτισμικά ή (και έμμεσα βιολογικά) να μετέχουμε της υποδομής, ή να αποτελούμε ένα κακό διάλειμμα.
Μόνο μια ιστορία να θυμίσω… κάποτε ο μακαρίτης Αλέξης Μπίστικας είχε ένα σενάριο και ιδέες για ταινία μικρού μήκους… ήταν την εποχή που έμεναν στην κατάληψη της Γ Σεπτεμβρίου μαζί με τον σημερινό Δ. Παπαιωάννου της τελετής έναρξης. Αφού χτύπησε πολλές πόρτες πολλών διάσημων που σήμερα χαίρουν ασυλίας και είναι στο απυρόβλητο, οι περισσότεροι εκ των οποίων τον πρόσβαλλαν κι όλας, του ήρθε μια ιδέα… Περίμενε στη Βουλή κι έπεσε πάνω στη Μελίνα Μερκούρη… Κάπως την κατάφερε, γιατί ως γνωστόν αυτή θα τον διαολόστελνε… Της ανέπτυξε την ιδέα του και αυτή κούνησε το κεφάλι της, έβγαλε από την τσάντα της το μισθό της (τότε τον έπαιρναν σε φάκελλο) και του τον έδωσε…
Τώρα όσο για τα σκυλάδικα, αυτό είναι άλλου ιερέως ευαγγέλιο… και όποιος είπε για 40.000€ είναι μακριά νυχτωμένος… αν μιλάμε για την Κρήτη…
12 Μαρτίου, 2009 στις 11:14 πμ
Dralion
Ενδιαφερον αυτο που αναφερει ο alberich. Δηλαδη τα λεφτα για τον πολιτισμο δεν τα δινει ο καθε δημος, αλλα το κεντρικο κρατος. Δηλαδη τα λεφτα ανηκουν σε ολους μας, αλλα τα αναθετουμε στον καθε δημο να τα διαχειριστει.
Ορεα.
Γιατι γινεται αυτο; Με τι κριτηρια παιρνει τα δικα μου λεφτα ο δημος Ηρακλειου; Τι υποχρεωσεις εχει απεναντι σε εμενα τον φορολογουμενο; Πως θα τον ελεγξω αν ξοδευει τα λεφτα που του εμπιστευομαι συμφωνα με την θεληση μου;
Στην τελικη, η προσπαθεια του ΜΕΛ παλι χαμενη βγαινει. Αφου το κεντρικο κρατος δινει μεν λεφτα αλλα η διαθεση τους επαφιεται στον πατριωτισμο του καθε δημαρχου (και αρα στην κουλτουρα της τοπικης κοινωνιας), τι κινητρο θα εχει ο δημαρχος Ηρακλειου να δωσει λεφτα στο ΜΕΛ;
Το φεστιβαλ χορου της Καλαματας δεν συγκρινεται με την προσπαθεια του ΜΕΛ.
Στην Καλαματα συμμετεχει ενα μεγαλο μερος της τοπικης κοινωνιας στο φεστιβαλ. Ειτε σαν θεατες ειτε σαν αμεσα ωφελουμενοι εμποροι (χιλιαδες νοματαιοι στα τοπικα ξενοδοχεια και τις ταβερνες).
Στο Ηρακλειο αντιθετα εχουμε 400 ατομα / χρονο. Η τοπικη κοινωνια απουσιαζει παντελως, με εξαιρεση τις 400 Χ 6 = 2400 διανυκτερευσεις. Δηλαδη για τα ηρακλειωτικα δεδομενα, της πλακας.
Καλως η κακως, το φεστιβαλ της Καλαματας εχει ενταχθει στην τοπικη κοινωνια, εστω σαν πηγη εσοδων, αν οχι πολιτισμου. Το ΜΕΛ δεν ειναι ενταγμενο πουθενα, ειναι ξενο σωμα.
12 Μαρτίου, 2009 στις 11:27 πμ
dionysos
http://www.labyrinthmusic.gr/laby/
Το σωστό λινκ για το Μουσικό Λαβύρινθο, που ξέρω χρόνια κάνει μια σεμνή αθόρυβη και μεγαλειώδη δράση στο χώρο της παραδοσιακής διενούς μουσικής. Οσοι πάτε Ηράκλειο μεριά να τους επισκεφτείτε οπωσδήποτε.
12 Μαρτίου, 2009 στις 11:30 πμ
Πάνος
Θενξ, Διόνυσε!
12 Μαρτίου, 2009 στις 11:45 πμ
nik.athenian
Dralion ο Ross Daly όχι μόνο έχει γίνει πια αποδεκτός για την προσπάθειά του στην ευρύτερη περιοχή του Ηρακλείου, αλλά τον εκτιμούν και ως καλλιτέχνη και ως παρουσία. Στις Αρχάνες μάλιστα που μένει και ο κόσμος είναι εύπορος το έργο του χαίρει εκτίμησης, όχι μόνο σήμερα που η έθνικ μουσική έχει απλωθεί αλλά και 10 χρόνια πριν.
Μπορεί στα πανηγύρια και τα σκυλάδικα της περιοχής η μουσική του να μη λέει τίποτα, να μην την καταλαβαίνουν, αλλά την σέβονται.
Οι μαθητές που έρχονται για τον λαβύρινθο, είναι οι τυπικοί έθνικ μουσικοί χωρών της μεσογείου, με περιστασιακές δουλειές και λίγα μεροκάματα σε ετήσια βάση. Κανείς τους δεν θα έδινε 250 ευρώ. Δεν είναι οι μαθητές των σχολών του Άμστερνταμ και του Πάντιγκτον.
Νομίζω ότι τελικά θα λυθεί το θέμα της χρηματοδότησης του σχολείου του.
12 Μαρτίου, 2009 στις 11:51 πμ
alberich
>>Με τι κριτηρια παιρνει τα δικα μου λεφτα ο δημος Ηρακλειου;
Δεν γίνεται ακριβώς αυτό.Τα χρήματα διοχετεύονται -δικαίως ή αδίκως-κυρίως σε κεντρικά προαποφασισμένες πάγιες δραστηριότητες (δημοτικά περιφερειακά θέατρα,δημοτικά ωδεία, δημοτικές επιχειρήσεις πολιτιστικής ανάπτυξης) ή σε προτάσεις που έχουν υποβληθεί και εγκριθεί από το ΥΠΠΟ (όπως το φεστιβάλ χορού π.χ.)Υποτίθεται λοιπόν ότι το κράτος εποπτεύει τους δημάρχους για λογαριασμό των φορολογουμένων ή χρηματοδοτεί κάποια πράγματα άμεσα βάσει της κεντρικής πολιτικής του.
Σε ότι αφορά το φεστιβάλ χορού, ναι μεν θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένοι -ή ουδέτεροι αφού δεν μπαίνει μέσα η διοργάνωση- μετά από τόσο καιρό οι πολίτες (όχι πάντως από τα πρώτα χρόνια, πριν καθιερωθεί), αλλά δεν είναι.Αναλογικά με το μέγεθος του γεγονότος, τα παράπλευρα οφέλη είναι συγκρίσιμα με αυτό που λές για το Ηράκλειο και το ΜΕΛ, και υπάρχουν πολλοί που λένε ότι κάποιες άλλες εκδηλώσεις με το ίδιο κόστος θα απέδιδαν δευτερογενώς περισσότερα στην τοπική αγορά.
12 Μαρτίου, 2009 στις 12:22 μμ
*****
Με δεδομένο ότι η δραστηριότητα του Ρος Νταίϋλι είναι σημαντική, αναρωτιέμαι αν έχει επιχειρήσει καθόλου να βρει κάποιον χορηγό ώστε να μην έχει ανάγκη τους δήμους και τα υπουργεία. Έχω ακούσει ότι στο ΥΠΠΟ διαβάζουν Καλύβα και τα αρμόδια πρόσωπα θα κινητοποιηθούν.
12 Μαρτίου, 2009 στις 12:25 μμ
*****
Υπάρχει λινκ προς το κείμενο του Ρος Νταϊϋλι;
12 Μαρτίου, 2009 στις 12:44 μμ
nikiplos
Το πολιτιστικό έργο δεν αποτιμάται… Η καλαμάτα, μια καθόλα άγνωστη πόλη στην Ευρώπη, γίνεται τώρα γνωστή μέχρι το … ενδιμβούργο που έχει το φεστιβάλ θεάτρου… Έτσι αυξάνει ο Τουρισμός ο ποιοτικός και όχι αυτός που θέλει ο υπουργός μας που φρονεί τον τουρισμό ως ….Μάλια και Χερσόνησσο…
Όσο για το επίσημο κράτος, δημιούργησε και αντίστοιχο διεθνές φεστιβάλ χορού στην Αθήνα (μη χάλάσουν οι κυράτσες των Αθηνών τα τακούνια τους να πάνε μέχρι την Καλαμάτα… ). Μάλιστα επιδοτήθηκε αδρά για αυτό… άσχετα αν για να πάρεις κι άλλα λεφτά, πρέπει ….. να πάς παρα πέρα από τον ερασιτεχνισμό και να έχεις σοβαρό φάκελλο με διεθνείς υπογραφές κι όχι αυτές των γραικικών μόνο κυκλωμάτων που έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους…
12 Μαρτίου, 2009 στις 1:30 μμ
alberich
Το αποτιμά ο καθένας με τα υποκειμενικά του κριτήρια.Εγώ δεν έχω χάσει παράσταση του φεστιβάλ βέβαια και χαίρομαι που στην περίπτωσή μας η κρατική γενναιοδωρία κατευθύνθηκε σε ικανούς ανθρώπους (έναν δηλαδή) με σχέδιο και γνώση (δεν είναι κανόνας αυτό ούτε πανελλαδικά ούτε εδώ).Απλώς μεταφέρω πώς το βλέπουν κάποιοι άλλοι.
12 Μαρτίου, 2009 στις 1:46 μμ
Dralion
Ανακεφαλαιωνω τα λογια του alberich. Το κρατος δινει λοιπον μερικα κονδυλια στους δημους με συγκεκριμενη εντολη για το πως θα μοιραστουν ( ; ) και τους ελεγχει αν τα διαθετουν σωστα.
Στην Καλαματα η πολιτιστικη εκδηλωση φαινεται να εχει πιασει, αν και μελη της τοπικης κοινωνιας πιστευουν οτι με τα ιδια λεφτα σε αλλη εκδηλωση θα ειχαν μεγαλυτερο οφελος.
Στο Ηρακλειο η τοπικη κοινωνια εκτιμαει (δικαιως) τον R. Daly αλλα ο δημαρχος εχει αλλες προτεραιοτητες.
Απορια: ποιος αποφασιζει τελικα για το που θα δοθουν τα λεφτα; Το υπουργειο η ο δημαρχος;
Αν το υπουργειο διαθετει τα λεφτα για τον R. Daly αλλα ο συγκεκριμενος δημαρχος Ηρακλειου αδιαφορει, τοτε μηπως ο R. Daly θα επρεπε να αποταθει σε αλλους δημους;
Αν το υπουργειο δεν δινει λεφτα, τοτε σε οποιον δημο και να παει το ΜΕΛ θα συναντησει αρνηση. Σ’ αυτην την περιπτωση απομενει η λυση του εξωτερικου που ανεφερα πριν.
12 Μαρτίου, 2009 στις 1:58 μμ
Πάνος
«Έχω ακούσει ότι στο ΥΠΠΟ διαβάζουν Καλύβα και τα αρμόδια πρόσωπα θα κινητοποιηθούν»
Μακάρι.
Όχι μακάρι να διαβάζουν καλύβα, αλλά μακάρι να κινητοποιηθούν, πριν το ρεζιλίκι πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις.
12 Μαρτίου, 2009 στις 2:43 μμ
κλείνει ο «Λαβύρινθος»! — ροη σταχυολόγων
[…] πλήρες κείμενο σε αυτόν τον σύνδεσμο (0 votes, average: 0 out of 5)You need to be a registered member to rate this post. Loading […]
12 Μαρτίου, 2009 στις 4:38 μμ
*****
Λυπάμαι αλλά θα διαφωνήσω αν και τυχαίνει να γνωρίζω πολύ καλά το έργο του Νταιυλι και να το εκτιμώ πάρα πολύ. Ρεζιλίκι είναι ο κρατικοδίαιτος πολιτισμός.
12 Μαρτίου, 2009 στις 5:49 μμ
Πάνος
Πεντάστερε,
πάσο – σε συζήτηση θεολογικού επιπέδου δε θέλω να μπω.
12 Μαρτίου, 2009 στις 7:45 μμ
nikiplos
Πεντάστερε, τα κράτη που κυρίως έχουν κρατικοδίαιτο πολιτισμό είναι τα μεγάλα ευρωπαϊκά. Πραγματικά πολύ ρεζίλιδες τους κόβω… 🙂
Οι ΗΠΑ από την άλλη έχει τα κληροδοτήματα… Κάποτε βοηθούσαν ακόμη και έλληνες κομμουνιστές να συγγράψουν βιβλία, χωρίς να είναι καταδότες ή οτιδήποτε άλλο (υπηρέτες του όποιου συστήματος κλπ που τους προσύναψαν ασμένως με περισσή χολή, αριστεριστές νεόκοποι των 70ς).
Ρεζιλίκι είναι ο στρατευμένος πολιτισμός, εκείνος που του λείπει η φαντασία, που δεν συνεγείρει και που δεν θα αφήσει τίποτε στο μέλλον… Θυμάται κανείς σήμερα τους εκατοντάδες συγγραφίσκους, ποιητές και τραγουδιστάδες της χούντας εν ελλάδι? ή μήπως του παραγωγικότατου σοσιαλιστικού ρεαλισμού στην ΕΣΣΔ?
alberich, εκτός από τον καθένα με τα δικά του (όποια … ο.. θεός βοηθός) κριτήρια, υπάρχουν (είτε μας αρέσει ή όχι) και κάποια γενικά μεν, αντικειμενικά δε… μιλώ για την αξιολόγηση του πολιτισμικού έργου… Και αυτά ακόμη μπορεί να πέφτουν έξω, είναι όμως ένας καλός μπούσουλας… Αναγνωσιμότητα, συμμετοχή σε διεθνή, διεθνείς βραβεύσεις, παραγωγικότητα, «πέρασμα» σε ομάδες, στην κοινωνία κλπ… πάρα πολλά… Αν σε ενδιαφέρει πιο ειδικά, υπάρχει ολόκληρη επιστήμη και λέγεται art management…
12 Μαρτίου, 2009 στις 9:28 μμ
Καναλιώτης
Αν ξέρανε κάποιοι τι έργο έχει παράξει αυτός ο ξένος Έλληνας για την Ελλάδα δεν θα έγραφαν αυτά που γράφουν (πχ Ντόβας).
Τον Ross Daly θα έπρεπε να τον ρωτήσουν τι θέλει και να του τα δώσουν όλα όσα ζητήσει χωρίς διαπραγμάτευση.
Ό,τι και να ξοδέψει θα επιστραφεί πίσω στο πολλαπλάσιο.
12 Μαρτίου, 2009 στις 9:44 μμ
alberich
Γενικά τείνω να θεωρώ επιστήμη μόνο ότι εκπληρώνει το κριτήριο της διαψευσιμότητας,όπως το ορίζει ο Πόππερ.Δηλαδή ήδη θεωρώ τον όρο «νομική επιστήμη» οξύμωρο.Πόσο μάλλον το «επιστήμη του art management».
Πέραν αυτού δεν κατάλαβα τί ακριβώς αποτιμά.Την επιτυχία ενός πολιτιστικού θεσμού με κριτήρια αισθητικά και αγοραία ταυτόχρονα?Π.χ. εγώ θα θεωρούσα μια εβδομάδα γιαπωνέζικης αβαν γκαρντ, hardcore και αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής στο κάστρο της καλαμάτας μια εκδήλωση με άπειρο αισθητικό ενδιαφέρον αλλά γνωρίζω ότι θα είχε μηδενική απήχηση εδώ, και θα άφηνε παγερά αδιάφορους τους mainstream κριτικούς, ακαδημίες και καλλιτεχνικούς πράκτορες, όπως συμβαίνει διεθνώς.Τί «σκορ» πιάνει μια τέτοια εκδήλωση?
12 Μαρτίου, 2009 στις 11:18 μμ
Rodia
τι έχει πει ο αξέχαστος Μάνος Χατζιδάκις ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ:
«Δεν έχουμε πολιτισμό και η απόδειξη είναι ότι έχουμε Υπουργείο Πολιτισμού»
..τι να προσθέσω η ταπεινότης μου;..
13 Μαρτίου, 2009 στις 4:28 πμ
indictos
Πάνο μπορώ να το ανεβάσω;
13 Μαρτίου, 2009 στις 7:22 πμ
Πάνος
Ίνδικτε,
– και βέβαια!
Καλημέρα.
13 Μαρτίου, 2009 στις 9:54 πμ
Dralion
Συμφωνω κατα γραμμα με το πιο πανω σχολιο του Καναλιωτη, αλλα…
Ποιοι ειμαστε εμεις που αποφασιζουμε οτι ο R. Daly ειναι ανωτερη κουλτουρα απο την Πενγκη Ζηνα; (το Πενγκη δεν ειναι τυπογραφικο λαθος).
Το κρατος δεν εχει απεριοριστους πορους. Καποια κριτηρια πρεπει να εφαρμοστουν, αλλιως τα λιγοστα λεφτα θα μοιραστουν σε «αναξιους» – οτι και να σημαινει η αξιολογηση της Τεχνης.
Η Τεχνη ειναι ενας απο τις ελαχιστες εξαιρεσεις, οπου συμφωνω με την κρατικη επιδοτηση. Ειμαι ομως ευτυχης, που δεν ειμαι εγω υπευθυνος για το πως θα μοιραστουν τα χρηματα.
Προταση (ουτοπικη):
να θεωρηθουν *ολα* σαν Τεχνη και να φορολογηθουν με εναν ειδικο φορο. Ας τον πουμε «εισφορα υπερ Τεχνης». Με τα εσοδα αυτου του φορου θα επιδοτουνται οσοι καλλιτεχνες δεν εχουν εμπορικη απηχηση.
Θα ηταν αυτος ενας τροπος, να πηγαινουν τα εσοδα απο τα μπουζουξιδικα (μερος τους) σε καλλιτεχνες σαν τον Daly.
13 Μαρτίου, 2009 στις 10:30 πμ
Για το Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος « INDIBLOG
[…] το Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος Το διάβασα στον Πάνο: Χουδέτσι […]
13 Μαρτίου, 2009 στις 10:33 πμ
indictos
Πάνο τα links δεν δουλεύουν.
13 Μαρτίου, 2009 στις 11:01 πμ
nikiplos
Αγαπητέ, δρακολέοντα, όταν τα σκυλάδικα πληρώσουν φόρο, τότε θα το συζητήσουμε… μέχρι τότε τα «καφέ μπαρ» έχουν και μειωμένο ΦΠΑ 9% αντί του 19% ίδιο ακριβώς με τις καντίνες και μόνο στα ποτά έχουν φόρο πολυτελείας (τα γνήσια που τους φεύγει ένα μπουκάλι το μήνα γιατί τα άλλα είναι άγραφα..) και εννοείται πως η πολεοδομία, ούτε θα διαννοηθεί να κρίνει τις τυχόν κατάφωρες παραβιάσεις καταπατήσεις τους…
Ούτε λόγος φυσικά για την αστυνομία ή την τροχαία και τους παρκαδόρους των σκυλάδικων που παρκάρουν παράνομα και στην αττική παραλιακή, τη νύχτα καταργούν ακόμη και δρόμους ολόκληρους…
alberich… μόλις πέταξες και την … ιατρική έξω από τις επιστήμες :). Μην σου πω και πολλές άλλες… όσο για τη νομική, κάνεις ένα λάθος… είναι πολύ μαθηματική επιστήμη… όταν φυσικά εφαρμόζεται και λειτουργεί ως τέτοια. Ισχύει δλδ η αποδειξιμότητα, μονοσημαντότητα και πολλά άλλα θεωρήματα της γενικευμένης θεωρίας συνόλων και αφηρημένων εννοιών…
Τώρα όσο για το τι θεωρεί ο καθένας μας δεν παίζει ρόλο… Η παγκόσμια κοινότητα πάλι έχει αντικειμενικά κριτήρια στο να θεωρεί το management επιστήμη (όχι… το ελληνικό) και να μην θεωρεί επιστήμη τη σχεδίαση ρούχων… Όσο για το art management, σε αντίθεση με ότι πιστεύεις είναι μια πολύ δύσκολη επιστήμη και στο εξωτερικό τα ικανά στελέχη αμοίβονται με πολύ καλά ποσά. Περισσότερα για τον ορισμό ή όχι επιστημών σε άλλα ποστ της καλύβας. Εγώ θεωρώ πολύ καλά τα βιβλία του Ευτύχη Μπιτσάκη…
13 Μαρτίου, 2009 στις 11:02 πμ
viosakis
«Στο Στοιχειομενο Σπιτι της Ζωης η Μονη Σκαλα που δεν Τριζει…ειναι η Τεχνη.»
Συμφωνω με τον Καναλιώτης, οτι επενδυεται στον Πολιτισμο,επιστρεφει με πολλαπλασια κερδη,αλλα οχι σε χρηματικο (απαραιτητα )επιπεδο.
13 Μαρτίου, 2009 στις 11:20 πμ
Πάνος
Ίνδικτε,
δυστυχώς. Να ένα στο facebook, που ανοίγει:
http://www.facebook.com/profile.php?id=1237551595&ref=name#/group.php?gid=72095822785&ref=mf
13 Μαρτίου, 2009 στις 11:37 πμ
nikiplos
Viosakis, η σωστή διαχείριση της τέχνης (κάθε είδους) είναι πολύ αποδοτική σε χρήμα… Μάλιστα όσοι έχουν επενδύσει πολλά σε αυτήν σήμερα είναι πάμπλουτοι…
Ο Τουρισμός είναι από τους σημαντικότερους πόρους μας και υποτίθεται στρατηγικός επενδυτικός στόχος… Η Ελλάδα θα μπορούσε να επενδύσει σε τέχνη και να παράξει πολιτισμό, κι έτσι να κάνει τα 7 εκατομύρια τουρίστες που έχει το χρόνο, 20 ποιοτικά εκατομύρια, χωρίς να ανταγωνιστεί κανέναν…
Εμείς έχουμε όσους τουρίστες έχει η Φλωρεντία… μια περιοχή δλδ που απλά έχει επενδύσει σε τέχνη και τίποτε άλλο (αρχιτεκτονική, εικαστική, λογοτεχνία, μουσική, λαογραφία, γευσιγνωσία κλπ). Μόνο που οι δικοί μας τουρίστες αποδίδουν το 25% των τουριστών της φλωτεντίας…
13 Μαρτίου, 2009 στις 1:23 μμ
viosakis
nikiplos, συμφωνω,
υπαρχουν μελετες επι μελετων για την αναδειξη μιας πολης, η τελευταια που διαβασα απο το economist, τον αυγουστο του ’07 για την χρηση/στηριξη των μουσειων,γκαλλερι, & λοιπων χωρων/εργων πολιτισμου, και το αλμα,οχι μονο στον τουρισμο,αλλα και στο οικο-επιπεδο βιωσης των πολιτων & επισκεπτων των πολεων αυτων. (ενοειται με την αναλογη προσοχη στο Πρασινο,τα ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΑΡΚΑ,κλπ.)
Οσο για τα χρηματα που παραγονται απο/για τους Αρτιστες,τους Δημιουργους, (στην Ελλαδα) αστα να πανε…
13 Μαρτίου, 2009 στις 2:48 μμ
indictos
Πάνο τα έφτιαξα, πάρε τα από μένα.
31 Μαρτίου, 2009 στις 9:53 μμ
bioannis
Δήλωση του Ross Daly για τη συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο των Οικολόγων Πράσινων
Η πρόσκληση να συμμετέχω στο Ευρωψηφοδέλτιο των Οικολόγων Πράσινων αποτελεί μια ιδιαίτερη τιμή για μένα και ταυτόχρονα μια σημαντική ευκαιρία να συνδέσω την έννοια της συνείδησης απέναντι στο περιβάλλον με την έννοια της συνείδησης απέναντι στην τέχνη και στον πολιτισμό. Πάντα πίστευα ότι ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου και το εξωτερικό του περιβάλλον είναι δυο όψεις της ίδιας πραγματικότητας. Ο εσωτερικός μας κόσμος δεν μπορεί να είναι υγιής όταν το περιβάλλον στον οποίο ζούμε νοσεί, όπως και η όποια παρέμβαση μας στο εξωτερικό περιβάλλον δεν μπορεί παρά να αντανακλά την πνευματική μας κατάσταση. Συνεπώς θεωρώ ότι η ενασχόλησή μας με την τέχνη σε όλες της τις εκφάνσεις είναι ένα σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της σχέσης μας με το φυσικό περιβάλλον και με την ίδια τη ζωή. Ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός δυστυχώς έχει παραβλέψει αυτήν τη θεμελιώδη αλήθεια και κινδυνεύει να πληρώσει ένα πολύ βαρύ τίμημα για αυτή την απερισκεψία. Το ρολόι όμως δεν γυρίζει πίσω και δεν έχει νόημα να μιλάμε για τις υποτιθέμενες ουτοπίες άλλων εποχών.
Η σύγχρονη τέχνη πρέπει να αντιμετωπίσει την πρόκληση της σύνδεσης των διαχρονικών και αρχέγονων αναγκών, αξιών και αληθειών με την συνείδηση του σημερινού ανθρώπου, ο οποίος πρέπει επιτέλους να βρει τρόπους να συνυπάρξει αρμονικά τουλάχιστον με το τμήμα της φύσης που τον συντηρεί. Εν ολίγοις η σχέση μας με το φυσικό περιβάλλον χρειάζεται να αποκτήσει ξανά διαστάσεις ποιητικές, να είναι η ίδια η σχέση αυτή μια τέχνη. Είναι λυπηρό πια η τέχνη να έχει υποβιβαστεί σε ένα ρόλο «δημοσιογραφικό» όπου καταγράφει απλώς την δυστυχία και την δυσφορία μας απέναντι σε έναν τρόπο ζωής που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε. Κάποτε οι άνθρωποι τραγουδούσαν στη γη τους, χόρευαν πάνω της για να τη τιμήσουν, και τη θαύμαζαν ως ένα μοναδικό έργο τέχνης στον οποίο συμμετείχαν ενεργά και καθημερινά. Ίσως σήμερα πια οι άνθρωποι, έτσι όπως έχουν γίνει, είναι πολύ αποξενωμένοι από τη πραγματική τους φύση για να μπορούν να ξαναζήσουν μια τέτοια ιερή σχέση με το περιβάλλον τους. Ωστόσο η τέχνη μπορεί να μας οδηγήσει όχι πίσω αλλά μπροστά σε μια σχέση μαζί του έστω αντίστοιχης ποιότητας.
Έχω μελετήσει εδώ και πολλά χρόνια τους διαχρονικούς πολιτισμούς διαφόρων λαών Ευρωπαϊκών και μη και αυτή εμπειρία μου έχει διδάξει πολλά πράγματα για την έννοια της τέχνης και του πολιτισμού γενικότερα καθώς και για τη σχέση αυτών των εννοιών με την ποιότητα της ζωής. Ο δυτικός πολιτισμός, ενώ διακρίνεται για αξιοθαύμαστα κατορθώματα στο χώρο της επιστήμης, της τεχνολογίας και της τέχνης, ωστόσο έχει χάσει κάπως το δρόμο του και δυσκολεύεται πια να απεμπλακεί από στενές εγκεφαλικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας, κεντρομόλου τύπου, που εντέλει θολώνουν και μας απομακρύνουν από φυσικές ισορροπίες οι οποίες δεν μπορούν να γίνονται αντιληπτές μόνο με αυτό τον τρόπο. Πιστεύω ότι η ενίσχυση της ανταλλαγής του Ευρωπαϊκού πολιτισμού με αυτόν των άλλων λαών έχει πολλαπλά οφέλη για όλους τους ανθρώπους στους δύσκολους καιρούς στους οποίους ζούμε. Η αλληλοκατανόηση ανθρώπων διαφορετικών πολιτισμών είναι σήμερα ένα από τα κορυφαία ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα. Σε αυτό το ζήτημα η τέχνη και ο πολιτισμός γενικότερα μπορούν να παίξουν ένα μοναδικό ρόλο που θα έχει σοβαρές και θετικότατες επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής όλου του πλανήτη.
Ross Daly
Αρχάνες 2009
31 Μαρτίου, 2009 στις 10:04 μμ
Rodia
~~bioannis, πού το βρήκες; Δώσε σύνδεσμο, σε παρακαλώ, είναι πολύ χρήσιμο -νομίζω- να διαδοθεί αυτό το κείμενο! 🙂
31 Μαρτίου, 2009 στις 10:24 μμ
bioannis
Ροδιά αν και μου ήρθε με μαίηλ, ο σύνδεσμος είναι αυτός:
http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=192%3Ao-ross-daly—–&catid=32%3Aeurolist&limitstart=1
31 Μαρτίου, 2009 στις 10:38 μμ
Rodia
Ευχαριστώώώώώ :)))))