Όσοι απείχαν από τις εκλογές είναι αχρείοι;
Αυτά και άλλα παρόμοια ισχυρίζεται ο πολύς Θόδωρος Πάγκαλος, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή».
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_14/06/2009_318696
Ανήκω σε εκείνους που δεν απείχαν. Δεν το έχω κάνει ποτέ μου – ούτε καν το 1984 που οι ευρωεκλογές ήταν ακριβώς στη μέση των εξετάσεων του πτυχίου: ξεσηκώθηκα τότε και κατέβηκα από τη Θεσσαλονίκη στη Μεσσηνία για να ψηφίσω, κουβαλώντας μαζί μου τους τόμους της Κινητής και της Ακίνητης Προσθετικής.
Αλλά η χυδαία απαξίωση αυτών που επέλεξαν την αποχή ειλικρινά με εξοργίζει. Γιατί ο Πάγκαλος δεν καταλαβαίνει (ή κάνει ότι δεν καταλαβαίνει) ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι το έλλειμμα πολιτικής εκπροσώπησης: πολλοί, πάρα πολλοί πολίτες και ψηφοφόροι αισθάνονται ή εκτιμούν ότι κανένα από τα κόμματα που υπάρχουν σήμερα, τουλάχιστον τα κόμματα εξουσίας και τα κόμματα της αριστεράς, δεν τους εκπροσωπεί πολιτικά. Ακούγοντάς τους να επιχειρηματολογούν εκτιμώ το σκεπτικό τους πολύ περισσότερο από εκείνο πολλών «οπαδών» που πάνε στις κάλπες – πολλές φορές για ιδιοτελείς και φτηνούς λόγους*. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να κάτσουν να προβληματιστούν τα κόμματα αυτά για το τι φταίει, να τροποποιήσουν την πολιτική τους, να ανανεώσουν σε μεγάλο βαθμό το πολιτικό τους προσωπικό και να προσπαθήσουν να προσελκύσουν εκ νέου όσους απείχαν. Κάτι που δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο, έτσι όπως τα έχουν καταφέρει ως τώρα.
Η αυτιστική και βαθύτατα αντιδημοκρατική λογική του Πάγκαλου, ότι όποιος δεν ήρθε στις κάλπες να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ είναι αχρείος, μόνο μια απάντηση μπορεί να έχει. Αλλά επειδή η καλύβα είναι σεμνό μπλογκ, αποφεύγω να την καταγράψω…
—
* χαρακτηριστικά: απείχε μόλις το 10% των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ απείχε το 50% των ελεύθερων επαγγελματιών!
89 Σχόλια
Comments feed for this article
14 Ιουνίου, 2009 στις 2:51 μμ
zeppos
O Παπακωνσταντίνου, σε ερώτηση για την μαλακία του Πάγκαλου, είπε:
«Πολλοί συμπολίτες μας είχαν κάτι να πουν με το να απέχουν από τις εκλογές. Θα είναι μεγάλο λάθος για όποιο κόμμα αγνοήσει αυτά που είχαν να πουν και εμεις δεν πρόκειται να κάνουμε αυτό το λάθος..»
Ο Πάγκαλος είναι γνωστός αθυρόστομος, έχει πρόβλημα να χρησιμοποιεί την «ξύλινη» πολιτική ορολογία.. To παρακάτω είναι το συκγεκριμένο απόσπασμα από την συνέντευξη…
«Αντιλαμβάνομαι απολύτως ότι υπάρχουν πολίτες απογοητευμένοι. Εχουμε, όμως, ένα πολίτευμα που προσδιορίζει το Σύνταγμά. Οποιος το αρνείται μπορεί να επαναστατήσει. Εάν δεν επαναστατεί δεν μπορεί να απολαμβάνει τις λειτουργίες της κοινωνίας χωρίς το στοιχειώδες τίμημα να προσέρχεται κάθε 3-4 χρόνια στην κάλπη. Είμαι οπαδός του Περικλή που έλεγε ότι όποιος δεν μετέχει στα κοινά δεν είναι απράγμων, αλλά αχρείος. Δηλαδή άχρηστος και ανάξιος να ζει μαζί μας, στην ίδια κοινωνία.
– Είναι πολύ βαρύ, όπως το λέτε…
– Το λέω ξεκάθαρα και μάλιστα με ένα αίσθημα υπερηφάνειας. Γιατί έχω αηδιάσει από το γλοιώδες θέαμα πολιτικών κάθε κόμματος –συμπεριλαμβανομένου του ΠΑΣΟΚ– οι οποίοι έχουν αναγορεύσει τον 1/3 των πολιτών που την κοπάνησε σε κεντρική φυσιογνωμία του πολιτικού μας διαλόγου.»
Οπαδός του Περικλή λοιπόν.. Όμως σήμερα η λέξη είναι πολύ βαρειά και στην συγκεκριμένη συγκυρία των πρόσφατων εκλογών τελείως ΑΚΑΙΡΗ..
Θα μπορούσε να κατηγορήσει κάποιος όσους μονίμως δεν ψηφίζουν λέγοντας διάφορα. Όμως σήμερα τα πολιτικά κόμματα πρέπει να κάνουν μεγάλες προσπάθειες για να πείσουν τον κοσμάκη οτι υπάρχει διαφορά, οτι δεν είναι όλοι ίδιοι, οτι τελικά με την αποχή, στηρίζουμε άθελά μας όσους σιχαινόμαστε..
Ασχετο αλλά ο Πάγκαλος είπε και το καταπληκτικό για την ΚΟΕ του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρείται από πολλούς οτι έχει καπελώσει τον ΣΥΝ. Είπε οτι οι συριζαίοι «είναι οι μη επαρκώς μετανοημένοι κνίτες…»!
14 Ιουνίου, 2009 στις 3:25 μμ
Πολίτης
«χαρακτηριστικά: απείχε μόλις το 10% των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ απείχε το 50% των ελεύθερων επαγγελματιών!»
Μάλιστα. Δηλαδή, οι ελεύθεροι επαγγελματίες άφησαν (αφήσαμε) να αποφασίσουν για την τύχη μας τα διορισμένα τρωκτικά του δημοσίου που ψηφίζουν από ιδιοτελές συμφέρον. Να μας χαιρόμαστε!
(Άμα είσαι εναντίον του δημοσίου, εσύ κύριε που απείχες, ψήφισε Φιλελεύθερη Συμμαχία! Άμα είσαι εθνικοσοσιαλιστής ψήφισε Χρυσή Αυγή! Οτιδήποτε, όσο και αν διαφωνώ με αυτό! Αλλά, άμα είσαι αδιάφορος ή απλώς γκρινιάρης, βγάλε τον σκασμό και μην με πρήζεις κι από πάνω!)
Δίκιο έχει ο Πάγκαλος. Δεν ξέρω τι μπορούμε να καταφέρουμε ψηφίζοντας, αλλά ξέρω ότι δεν καταφέρνουμε τίποτε απέχοντας.
«Τόν τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα αλλ’ αχρείον νομίζομεν.»
Όχι λαϊκιστικό χάιδεμα του «αθώου» λαού. Ο λαός είναι υπεύθυνος και έχει τους ηγέτες ΚΑΙ το πολιτικό σύστημα που του αξίζει. Και όποιος δεν ψηφίζει θα έπρεπε να στερηθεί το δικαίωμα της γκρίνιας, για να μην μας παίρνει τ’ αυτιά ο ανεύθυνος. Τί με νοιάζει αν έχει δίκιο σε αυτά που λέει; Αυτός τί έκανε για να αλλάξουν τα πράγματα;
Αυτόματη ενημέρωση της Εφορίας για την ψήφο (ηλεκτρονικά από το εκλογικό κέντρο στο μέλλον, με προσκόμιση αποκόμματος για την ώρα), και επιβολή τσουχτερού προστίμου με το εκκαθαριστικό. Να δεις πώς μηδενίζεται η πολιτική.
14 Ιουνίου, 2009 στις 3:33 μμ
Στέλιος
Ισως το είπε λίγο άκομψα, αλλά δεν έχει άδικο κατά τη γνώμη μου (εννοώ για την αποχή): κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους και φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να πηγαίνουμε για μπάνιο την ημέρα των εκλογών. Από αυτήν την ματιά, όσοι απείχαν ήταν τουλάχιστον ανιστόρητοι.
ΥΓ: σε ό,τι αφορά το Λαζόπουλο, και λίγα του είπε!
14 Ιουνίου, 2009 στις 3:34 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Έχει ποτέ αναρρωτηθεί ο Πάγκαλος πόσους έχει στρέψει αυτός ο ίδιος στην αποχή με την άθλια συμπεριφορά του και τον απίστευτο αυταρχισμό που τον διακρίνει?
Και η προτροπή του δε σε όσους δεν τους αρέσει η κατάσταση, αφου δεν ψηφίζουν να επανάστατήσουν, δείχνει ότι πέρα από το ότι είναι αυταρχικός μέχρι αηδίας (που το γνωρίζαμε) είναι και χαζός.
14 Ιουνίου, 2009 στις 5:15 μμ
tougo
@Στέλιος, κάποιοι έδωσαν την ζωή τους και φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν για να έχουμε ένα πολιτικό σύστημα της προκοπής με εκπροσώπους της προκοπής. Που είναι όμως όλα αυτά; Εγώ δεν θα μπορούσα να μην πάω (λόγω συνείδησης) αλλά αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι πίστευα ότι κάποιος πραγματικά άξιζε την ψήφο μου.
14 Ιουνίου, 2009 στις 5:18 μμ
Κωστής Γκορτζής
Αγαπητέ Πολίτη, νομίζω ότι κι εσείς, όπως και ο Πάγκαλος έχουν(;) πολύ ουσιαστικότερα επιχειρήματα από την επίκληση ‘ιστορικών φράσεων’ που χρησιμοποιούνται κατά περίσταση και κατά το δοκούν.
Η ‘ενασχόληση με τα κοινά’ δεν ορίζεται από τη μετατροπή του πολίτη σε ψηφοφόρο μιας χρήσης κάθε τέσσερα, τρία, δύο ή όποτε καπνίσει του καθενός να ορίσει εκλογές. Αντίθετα, θα έλεγα, στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, ο ψηφοφόρος Έλληνας, όταν δεν είναι εξαγορασμένος ρουσφετολογικά, ψηφίζει μάλλον για να έχει άλλοθι στις δικιές του ενοχές την εκ των προτέρων γνωστή ενοχή των εκλεγόμενων…
Οι πολίτες την εποχή του Περικλή, που επιχειρηματικά επικαλείστε κι εσείς κι ο Πάγκαλος, είχαν και άλλες ‘υποχρεώσεις’. Να πληρώνουν φόρους ανάλογα με το εισόδημά τους, να πληρώνουν την ναυπήγηση και τη συντήρηση πλοίων… Είχαν λόγο και μετά τις εκλογές στην Εκκλησία του Δήμου και, για να μη μακρυγορούμε, είχαν λόγο και για την τύχη των πολιτικών τους ανδρών αν αυτοί δεν τηρούσαν την ευνομία.
Η συμπεριφορά του Πάγκαλου και όλων των αυθεντιών που σπεύδουν με επίδειξη φιλολογικών γνώσεων να αφορίσουν την αντίθετη άποψη μειώνοντας την προσωπική αξιοπρέπεια αυτών που την εκφέρουν, οφείλεται -πάντα κατά τη γνώμη μου- στο σύνδρομο του Καραγκιόζη που είναι ξερόλας, κριτής, εξυπνάκιας, φιλόσοφος, ιστορικός, διαχρονικά εν δυνάμει Πρωθυπουργός, γκομενάκιας με την κόρη του Πασά, αλλά, επί 58 χρόνια που τον ξέρω, βρωμερή και τρισάθλια καρικατούρα καρπαζοεισπράχτορα ραγιά στην ακόμα πιο τρισάθλια παράγκα του χωρίς να έχει κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά…
Εσείς έχετε την άποψη -και την ελπίδα- ότι η ψήφος σας ανακυκλώνεται κάθε τόσο σε κάτι χρήσιμο. Σεβαστή. Η δική μου είναι ότι, αντί να ανακυκλώνεται, τροφοδοτεί και ‘αυγατίζει’ πεταμένη την διαχρονική χωματερή του πολιτικού μας συστήματος.
Και επειδή ‘επανάσταση’, με τους ιστορικούς όρους που επικαλείται ο παντογνώστης Πάγκαλος, δεν είναι ακόμα εφικτή, η μόνη ευκαιρία για να μετρηθούμε (και να δείξουμε) πόσοι έχουμε αηδιάσει με το σύστημα είναι η αποχή από το θέατρο σκιών όπου μας έχουν καθίσει με το ζόρι από τα μικράτα μας.
Μπας και αποκαραγκιοζοποιηθούμε πια…
Με εκτίμηση
14 Ιουνίου, 2009 στις 6:02 μμ
Πάνος
Κωστή,
ως …ψηφοφόρος συμφωνώ με όσα αναφέρεις στο σχόλιό σου. Το σύστημα έχει φτάσει στα όριά του – και το πρόβλημα δεν είναι οι πολίτες που επιλέγουν να το επισημάνουν με την αποχή, είναι ακριβώς οι Πάγκαλοι, που κυριαρχούν στα διάφορα κόμματα.
Με απλά λόγια, ο Πάγκαλος θα μπορούσε να συμβάλλει στη μείωση της αποχής αν μας άδειαζε τη γωνιά. Με τον πιο απλό και δημοκρατικό τρόπο: με θέσπιση ανώτατου ορίου βουλευτικής θητείας τα 8 ή τα 12 χρόνια. Νομίζω ότι τόσα είναι υπερ-αρκετά για να προσφέρει κανείς στα κοινά – και να μη κινδυνεύει μετά να γίνει τσάμικος ταμπάκος στην κοινωνία…
14 Ιουνίου, 2009 στις 6:55 μμ
Μαύρο πρόβατο
Ο Πάγκαλος αυτοσχολιάζεται
14 Ιουνίου, 2009 στις 7:16 μμ
Πάνος
8)
…τι λες, ορέ μπίρομ!
14 Ιουνίου, 2009 στις 7:40 μμ
nikiplos
Στο πολιτικό επιχείρημα περί συμμετοχής του πολίτη μέσω των εκλογών κάθε 4 χρόνια για 1 ώρα περίπου που διαρκεί η διαδικασία της ψήφου, υπάρχει το αντεπιχείρημα, περί αποκλεισμού της συμμετοχής του τα κοινά το υπόλοιπο διάστημα…
Ο πόλίτης είναι αποκλεισμένος από τα κοινά εκ προοιμίου στο πολιτικό σύστημα τραβεστί δημοκρατία που έχουμε. Δεν μπορεί να αντιδράσει για τίποτε ούτε να προκαλέσει τον έλεγχο για καμία δικαιοπραξία του Δημοσίου. Πολύ χειρότερα, αν το Δημόσιο τον ζημιώσει, δεν υπάρχει τυπικός τρόπος δικαίωσης, καθώς τα δικαστήρια έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα.
Δεν έχει ούτε το τυπικό δικαίωμα στη Δημόσια διοίκηση, εφόσον αυτή είναι διορισμένη από το κόμμα εξουσίας με προκλητικό και αυθάδη αντιδημοκρατικό τρόπο: (έμπιστος και δικός μας νά ναι κι ότι νά ναι).
Το σύστημα τραβεστί – δημοκρατία έχει δικαιοσύνη, εξαρτημμένη από την κυβέρνηση, χωρίς ύπαρξη τρίτου ελεγκτικού μηχανισμού.
Η Δημόσια διοίκηση είναι ανεξέλεγκτη. Κάνει πάντοτε «αυταξιολογήσεις» με ότι κωμικότερο φαιδρή κριτική του προϊστάμενου στους υφιστάμενους, χωρίς τη δυνατότητα κριτικής των υφισταμένων στην εκάστοτε διοίκηση. Οι ΕΔΕ και ο τυπικός έλεγχος που μπορεί να τους ασκήσει η δικαιοσύνη, είναι μια τόσο αργόσυρτη διαδικασία (τυπικά) που οι μηχανισμοί που διοικούν έχουν εξαφανίσει κάθε στοιχείο ή έχουν επιμερίσει πάντοτε τις ευθυνες σε ετεροχρονισμένες επιτροπές…
Η παιδεία στην Ελλάδα, αποτελεί θέσφατο. Τελείως ανεξέλεγκτη, προκύπτει μέσα από ένα απαρχαιωμένο σύστημα «άνωθεν» κατεύθυνσης χωρίς ανάδραση σε εκείνους τους άνωθεν για το τι γίνεται πραγματικά… Τυπικά, ένας καθηγητής που έιναι διορισμένος να κάνει Μαθηματικά μπορεί να διδάσκει άνετα Λατινικά, δεν υπάρχει η τυπική διαδικασία ελέγχου… Αρκεί μέσα στα Λατινικά, να υπάρχουν και μαθηματικά απο το αναλυτικό πρόγραμμα και όχι από οτιδήποτε άλλο…
Σε όλα αυτά, ο πολίτης, ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε, ανήμπορος να διεκδικήσει το δίκιο του (αν κρίνει ότι αδικείται), φτυσμένος από όλους τους «καπάτσους» που έχουν προσχωρήσει και προσπορίζονται από το σκληρό κομματικό μηχανισμό και πυρήνα, του λένε κι ότι φταίει κι από πάνω που δεν πηγαίνει κάθε τέσσερα χρόνια να επικυρώνει με την ψήφο του τους φαταούλες…
14 Ιουνίου, 2009 στις 7:45 μμ
Ο Αιρετικός
Η επικινδυνότητα του Λαζόπουλου για μένα έγκειται στο ότι υιοθετούνται οι απόψεις του άκριτα από πολλούς (χάρη στο λαϊκίστικο χάιδεμα αυτιών που κάνει) και προβάλλεται ως αυθεντία επί παντός επιστητού.
14 Ιουνίου, 2009 στις 10:05 μμ
Ενη Καπαζογλου
@Aιρετικε
Συμφωνω μαζι σου.
Δεν ειδα ομως κανεις να ασκει κριτικη για παρομοιες αυστηρες δηλωσεις της κας Ντορας Μπακογιαννη σχετικα με την αποχη των πολιτων απο τις καλπες. Επειδη δεν επικαλεσθηκε τον ….. Περικλη?
15 Ιουνίου, 2009 στις 12:03 πμ
Κωστής Γκορτζής
Αγαπητή κυρία Καπάζογλου, από την ίδια ‘αυθεντική’ φιλοσοφία πάσχουν και ο Λαζόπουλος αλλά και ο Πάγκαλος… Επειδή κατέθεσα κι εγώ την άποψή μου, διευκρινίζω ότι αυτή ισχύει για όλους όσους ‘αφορίζουν’ τους απέχοντες είτε αποδίδοντας μειωτικούς χαρακτηρισμούς, είτε κάνουν ‘αυστηρές’ δηλώσεις. Το σχόλιό μου περιορίστηκε στον Πάγκαλο γιατί αυτόν ανέφερε ο φίλος Πολίτης.
Κατά τα άλλα, ο Nikiplos επεξηγεί ακόμα καλύτερα τα πράγματα από την άποψη του όποιου ‘απέχοντος’.
Αυτοί που επικαλούνται τον Περικλή, όμως, αποσιωπούν -σκόπιμα- τα υπόλοιπα στοιχεία της Δημοκρατίας του, κόβοντας και ράβοντας τις ‘δηλώσεις’ του κατά πώς τους συμφέρει. Δημοκόποι, Δημαγωγοί και Φασίστες του αισχίστου είδους καλυμμένοι με την προβιά του Δημοκράτη…
Σαφώς με εκτίμηση
15 Ιουνίου, 2009 στις 1:03 πμ
Ο Αιρετικός
Ένη, πραγματικά δεν ασχολούμαι ΚΑΘΟΛΟΥ με την κ. Μπακογιάννη. Ποτέ δε συμπάθησα τον τρόπο πολιτεύεσθαι της δυναστείας των Μητσοτάκηδων, ο οποίος θυμίζει μεσαιωνικούς φεουδάρχες – ούτε καν την υποκριτική «τιμή» του Bushido, του κώδικα τιμής των Samurai δεν έχουν…
Κι εδώ είναι που θα αναφερθώ σε ένα τρομερά εύστοχο σχόλιο που έκανε πιο πάνω ο Πολίτης. Ο λαός δεν είναι «αθώος». Δεν ήρθαν ουρανοκατέβατες οι δυναστείες των Μητσοτακαίων, των Καραμανλαίων και των Παπανδρέου, ούτε είναι ουρανοκατέβατοι οι συνασπισμένοι ronin τύπου Καρατζαφύρερ. Ναι, έχουμε τους πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα που μας αξίζει.
Αλλά πέρασε αυτή η αντίληψη περί «αθώου» λαού (συνδυασμένη και με το διαχρονικό μας Σύνδρομο Μάρθα Βούρτση) ΚΑΙ λόγω της χούντας, η οποία ανέκοψε μια περίοδο της οποίας οι ωδίνες θα τοποθετούσαν τον ελληνικό λαό προ των ευθυνών του και θα τον οδηγούσαν να ωριμάσει με τρόπο άγριο ίσως, αλλά αποτελεσματικό. Πάνω σ’αυτό είχα γράψει προ ημερών ένα άρθρο στο οποίο καταφερόμουν κατά όσων λένε σήμερα ότι ήταν αναγκαία η χούντα.
Και ναι, είναι όλοι τους επικίνδυνοι. Όλοι όσοι λαϊκίζουν είναι επικίνδυνοι, όπως και όσοι είναι φανερά αυταρχικοί (σαν τον Πάγκαλο) – αλλά προσωπικά με φοβίζουν πιο πολύ αυτοί που χαϊδεύουν τ’αυτιά του κόσμου… Και το ίδιο βέβαια ισχύει και στις διαπροσωπικές σχέσεις: το ταίρι που συνέχεια σου χαϊδεύει τ’αυτιά είναι αυτό που με περίσσια ευκολία θα σε πουλήσει.
15 Ιουνίου, 2009 στις 3:19 πμ
Γιάννης-2
«Ανεπαισθήτως» υπόδουλοι
Tου Χρηστου Γιανναρα
Oι Ευρωεκλογές 2009 επιβεβαίωσαν τη διαπίστωση ότι η ελλαδική κοινωνία δεν έχει τις προϋποθέσεις να ανακάμψει από την παρακμιακή αποσύνθεση.
Η χωρίς σκέψη και κρίση από εθισμό ψήφος στα δύο «κόμματα εξουσίας» (ομολογημένη σε δημοσκοπήσεις προεκλογικές) διατήρησε ποσοστό αποκαρδιωτικά υψηλό. Το δίδυμο των αυτουργών της διάλυσης του κράτους και της καταλήστευσης του κοινωνικού χρήματος, οι κραυγαλέα ανίκανοι να επιλύσουν στοιχειώδη, καίρια προβλήματα της οργανωμένης συμβίωσης, αμνηστεύθηκαν και επιβραβεύτηκαν από τα δύο τρίτα και πλέον των πολιτών που έφτασαν ώς την κάλπη.
Που σημαίνει: τα δύο τρίτα των όσων εψήφισαν αποφασίζουν για τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους χωρίς να έχουν καταλάβει τι συνέπειες έχει ο εξωφρενικός υπερδανεισμός του κράτους, η κατεστημένη κλοπή του κρατικού κορβανά, η θεσμοποιημένη αναξιοκρατία, η δημοσιοϋπαλληλοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων και ανυπαρξία συλλογικής άμυνας, η καλπάζουσα δημογραφική φθίση, η διάλυση του σχολειού και ο εξευτελισμός των πανεπιστημίων, η επικρεμάμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, η συντελεσμένη χρεοκοπία του συστήματος υγείας. Για πολλοστή φορά παραγράφηκαν με την ψήφο της πλειονότητας τα κοινωνικά και πολιτικά εγκλήματα της ιδιοτελούς έμπρακτης σύμπνοιας των «κομμάτων εξουσίας».
Τα δύο τρίτα των όσων εψήφισαν αποδείχθηκαν δίχως την ικανότητα να αντιληφθούν τι σημαίνει, για το συμφέρον τους και για την αξιοπρέπειά τους, το ψευδοδίλημμα ανάμεσα σε έναν παραλυτικά άτολμο και σε έναν ανήκεστα μειονεκτικό σε φυσικά προσόντα πρωθυπουργό. Οι Ευρωεκλογές επιβεβαίωσαν οδυνηρά ότι στην Ελλάδα σήμερα οι δείχτες της κατά κεφαλήν ικανότητας για κριτική σκέψη και διάκριση ποιοτήτων έχουν φτάσει στα επίπεδα τριτοκοσμικών κοινωνιών – η διαπίστωση επικυρώνεται και από τις μετρήσεις των τηλεοπτικών προτιμήσεων του πληθυσμού.
Δυστυχώς η περίπτωσή μας των Νεοελλήνων ενισχύει τον ισχυρισμό του διαβόητου Σάμιουελ Χάντινγκτον ότι κοινωνίες υπανάπτυκτες δεν έχουν τη δυνατότητα να προσλάβουν και αφομοιώσουν το δυτικό μοντέλο της (κοινοβουλευτικής) δημοκρατίας. Τα πολιτικά κόμματα στις κοινωνίες αυτές αλλοτριώνονται σε συντεχνίες συμφερόντων και σε καρκινώματα διαφθοράς, το δικαίωμα της ψήφου υπηρετεί ιδιοτελείς συναλλαγές, ο κομματικός φανατισμός συναγωνίζεται την αλογία της ποδοσφαιροφιλίας.
Εκατόν σαράντα εννέα χρόνια, από το 1833 ώς το 1974, η αδυναμία της μεταπρατικής ελλαδικής κοινωνίας να μιμηθεί αποτελεσματικά το δάνειο μοντέλο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας «επιτροπεύετο» από την εγκάθετη αλλοδαπή βασιλεία. Και όταν η στανική αυτή «επιτροπεία» διαπλεκόταν με τη φαυλότητα των πολιτικών και οδηγούσε σε τυπικά τριτοκοσμικά αδιέξοδα, επενέβαινε ο αυθαίρετος πατριωτισμός του στρατού: Τα στρατιωτικά πραξικοπήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, κάποτε και με απόσταση μηνών. Κατά κανόνα αναχαίτιζαν περιστασιακά τη φαυλότητα, αλλά καθυστερούσαν δραματικά τη θεσμική «ενηλικίωση» του κράτους. Σπάνια οι παρεμβάσεις στρατιωτικών υπήρξαν ευεργετικές – κίνημα στρατηγού Μακρυγιάννη 1843, συνταγματάρχη Νικόλαου Ζορμπά 1909, συνταγματάρχη Νικόλαου Πλαστήρα 1922. Ευεργετικές, επειδή δεν υποκατέστησαν την πολιτική εξουσία, απλώς έδωσαν στην κοινωνία την αδέσμευτη από κομματικές ιδιοτέλειες δυνατότητα να επαναδιατυπώσει, με Συντακτικές ή Αναθεωρητικές Εθνοσυνελεύσεις, φραγμούς στην αυθαιρεσία της εξουσίας.
Μόνο τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια, από το 1974 ώς σήμερα, η μίμηση του δυτικού κοινοβουλευτικού προτύπου προσπαθεί να λειτουργήσει χωρίς βασιλική επιτροπεία και χωρίς ενδεχόμενο επεμβάσεων στρατιωτικής παιδονομίας. Κάποιοι σπεύδουν να θριαμβολογήσουν ότι ο πολιτικός βίος στην Ελλάδα μπήκε σε φάση ενηλικίωσης, αλλά προφανέστατα απατώνται ή κατάφωρα ψεύδονται: Διότι ναι μεν η βασιλική επιτροπεία εξέλιπε και επεμβάσεις στρατιωτικών είναι εκ των πραγμάτων αδιανόητες, αλλά ο έλεγχος της φαυλότητας και της αυθαιρεσίας δεν κατοχυρώθηκε με θεσμούς και συνταγματικές διατάξεις δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων, δραστικού ελέγχου, πειθαρχικού και αξιοκρατικού, τόσο των διαχειριστών της εξουσίας όσο και των κρατικών λειτουργών.
Η δημοκρατία (έστω και μεταπρατική, κοινοβουλευτική) παραμένει για την Ελλάδα ανεπίτευκτος στόχος. Από την παλατιανή αυθαιρεσία και το ανεξέλεγκτο του στρατιωτικού πατριωτισμού περάσαμε στον συνταγματικά κατοχυρωμένο απολυταρχισμό της κομματοκρατίας. Η εξουσία δεν πηγάζει από την υπεύθυνη κρίση και βούληση του λαού, πηγάζει από την πιο επιδέξια (πιο καλοπληρωμένη) πλύση εγκεφάλου των ψηφοφόρων. Ιλιγγιώδη ποσά κρατικού χρήματος και μαφιόζικης «διαπλοκής» διασπαθίζονται για την κομματική διαφημιστική προπαγάνδα που μεθοδικά εξανδραποδίζει τον λαό, χειραγωγεί τα δύο τρίτα των πολιτών να ψηφίζουν από ψυχαναγκαστικό εθισμό, χωρίς σκέψη και κρίση.
Πολίτες «ανεπαισθήτως» υπόδουλοι, λαός ανυποψίαστων ραγιάδων, σκλάβοι ντοπαρισμένοι με ψευδαισθήσεις ελευθερίας. Μας επιτρέπουν να ψηφίζουμε, αλλά με στημένους ακαταμάχητους μηχανισμούς υφαρπαγής της ψήφου μας. Μας παραμυθιάζουν με φαντασιώσεις ελευθερίας και δικαιωμάτων, με το να μας αφήνουν να «διαδηλώνουμε» αναμηρυκάζοντας συνθήματα που μας υπαγορεύουν κομματικοί εγκάθετοι με ντουντούκα.
Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία τόσοι πολλοί δεν υποτάχθηκαν με τόσο ζήλο στα επαγγελματικά συμφέροντα τόσο λίγων.
Τρεις οικογένειες μοιράζουν την τράπουλα, νέμονται διαδοχικά την εξουσία, συντηρούν και τις προσχηματικές αντιπολιτεύσεις: αγραβάτωτους μανιακούς της εξουσιαστικής
(μηδενιστικής) ιδεολογίας, κομματικά απολιθώματα παλαιοημερολογιτικής ψυχοπαθολογίας. Και οι ραγιάδες όλα τα καταπίνουν, καταθέλγονται από τους γόνους της φεουδαλικής τριαρχίας, χοροπηδούν με κομματικές σημαιούλες κάτω από τα μπαλκόνια τους ό,τι και αν πουν, όποιοι και αν είναι: ευφυείς ή καθυστερημένοι, εύγλωττοι ή άγλωσσοι, ικανοί ή ατάλαντοι, πατριώτες ή απάτριδες. Η ποιότητα δεν λογαριάζεται, γυμνά ονόματα ψηφίζουμε, nomina nuda tenemus.
Η απορία είναι: καλά εμείς, η αδύναμη και ευεπηρέαστη πλεμπάγια. Αλλά ο κόσμος των επιχειρήσεων, οι χαρισματικοί της δημιουργίας, όσοι έχουν επενδύσει μόχθο και καρπούς του μόχθου τους σε αυτή τη χώρα, δεν αγωνιούν, δεν τρομάζουν από την κατακλυσμική δυναμική της παρακμής;
Το χρήμα, ναι, δεν έχει πατρίδα (γι’ αυτό και οι πιστοί του Ιστορικού Υλισμού εύκολα μεταλλάσσονται σε καριερίστες διεθνιστές). Αλλά ο άνθρωπος, έλεγε ο Σεφέρης, έχει ρίζες βιολογικές σε κάποια πατρίδα και όταν αυτές κοπούν, πονάει, πόνο σωματικό. Δεν είναι δυνατό να αφήνει αδιάφορο τον επιχειρηματία η πολιτικά ανυπεράσπιστη εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας του, η θεσμική και κοινωνική της διάλυση, δεν γίνεται να παρακάμπτει τον διεθνή εξευτελισμό του ελληνικού ονόματος.
Εμποροι οργάνωσαν την Εθνεγερσία. Την ανατροπή της κομματικής τυραννικής απολυταρχίας ποιος θα την οργανώσει;
15 Ιουνίου, 2009 στις 8:44 πμ
Γιάννης
για την υφή του κοινοβουλευτικού δικομματισμού ένα καλό
15 Ιουνίου, 2009 στις 12:43 μμ
Εφη Βαμβακά
Η αποχή από τις εκλογές είναι κατά την γνώμη μου πολιτική και για πρώτη φορά οι Ευρωπαίοι πολίτες μοιάζει να «συντονίζονται». Βεβαίως η αποχή δεν είναι πρόταση ούτε όμως κατ΄ανάγκη αδιαφορία. Γιατί ο ψηφοφόρος επιλέγει αυτή τη στάση?
Ενα μέρος των ψηφοφόρων δεν καταφέρνει ούτε καν με τις μετακινήσεις του να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Θυμόσαστε όλοι ότι πέρυσι τέτοιο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ είχε φτάσει σε δημοσκοπικά ποσοστα 15-18%, όμως αρνήθηκε να συμμετέχει στη διακυβέρνηση, πράγμα που οδήγησε τους ψηφοφόρους πάλι πίσω στα κόμματα διακυβέρνησης.!
Ενα άλλο μέρος θεωρεί ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα !!
Δεν γνώριζα ότι το 50% των ελεύθερων επαγγελματιών δεν πήγε να ψηφίσει. Όμως αυτό το γεγονός επιβεβαιώνει, κατά την γνώμη μου , την αποψή μου. Οι δημόσιοι υπάλληλοι όχι γιατί είναι αχρείοι, αλλά γιατί εκτός από επαγγελματική ασφάλεια, είναι στη μεγάλη τους πλειονότητα οπαδοί των δύο μεγάλων κομμάτων, προσλέπουν ακόμα στο σύστημα. Ο ελεύθερος επαγγελματίας που δυσκολεύεται να επιβιώσει αντιλαμβάνεται σαν κοροϊδία την ψήφο του .
Οι κοματικοί μηχανισμοί που είναι κυρίως υπεύθυνοι για την αποχή, ήταν οι μόνοι που προπαγάνδιζαν την ανάγκη συμμετοχής στις εκλογές.
Τα κόμματα είναι περισσότερο μηχανισμοί που ενδιαφέρονται για την επιβίωση του, εξάλλου είναι πολύ αποδοτική οικονομικά, παρά για να προασπίσουν τα συμφέροντα του λαού. Η κοινωνία απέχει από την πολιτική όχι με την αρνησή της να ψηφίσει, αλλά με την αδυναμία της να εκφράσει την πολιτική της διαφωνία ή απλά την δυσαρέσκεια της.
Παρακολούθησα τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων που υποτίθεται ότι έχασαν στις ευρωεκλογές.
Και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ απέδωσαν την πτώση τους στην αδυναμία τους να πείσουν την κοινωνία για το δίκαιο των προτάσεων τους.
Νομίζω ότι είναι κοινός τόπος ότι η ΝΔ έπεσε λόγω της οικονομικής διαχείρισης , ο Υπουργός Οικονομικών όμως μας διαβεβαίωσε ότι θα ακολουθήσουν αταλάντευτα το πρόγραμμάτους και μάλιστα θα μας βάλουν επιπλέον φόρους!
Ο Τσίπρας δήλωσε περίπου ότι..»αλοίμονο αν αλλάζαμε τις θέσεις μας για να χαϊδέψουμε τον λαό…»
Εχουμε κοινώς εκχωρήσει στους πολιτικούς να σκέφτονται για μας. Πιθανόν αυτό έπαψε πια να μας αρέσει και θέλουμε να το αλλάξουμε, αλλά δεν μπορούμε γιατί οι πολιτικοί είναι ισόβιοι και …η αποχή αντιδημοκρατική.!
15 Ιουνίου, 2009 στις 1:32 μμ
Βασίλης Ζωγόπουλος
Για τη μεγάλη συμμετοχή των δημοσίων υπαλλήλων καλό είναι να συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι που ψηφίζουν μακριά από τον τόπο εργασίας τους δικαιούνται άδεια (1-2 ημέρες ανάλογα με την χλμ. απόσταση) για τη διευκόλυνση άσκησης του εκλογικού δικαιώματος και φυσικά προσκομίζουν στην υπηρεσία σχετική βεβαίωση της εφορευτικής επιτροπής.
Επίσης, μεγάλο μέρος του δημόσιου τομέα συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία (υπάλληλοι ΟΤΑ, δικαστικοί υπάλληλοι, σώματα ασφαλείας και δεν ξέρω τι άλλο), οπότε πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι εκ των πραγμάτων δεν είχαν τη δυνατότητα να «την κάνουν» το τριήμερο.
Πάντως από ότι θυμάμαι σε γκάλοπ λίγο καιρό πριν στο παρών ιστολόγιο ήταν πολύ ενισχυμένο το κόμμα της «εκδρομής». Αλήθεια Πάνο μας θυμίζεις τα αποτελέσματα;
Η επιλογή της εκδρομής αντί της ψήφου ίσως να μην είναι εντελώς πολιτική στάση, είναι σίγουρα όμως στάση απαξίωσης και αδιαφορίας για την πολιτική με τον τρόπο που γίνεται. Υπάρχει και κείνο το (αναρχικό) ρητό που λέει ότι «αν με τις εκλογές άλλαζαν τα πράγματα τότε θα ήταν παράνομες». Σου λέει ο άλλος αφού με τις εκλογές ποτέ δεν άλλαξε και δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα γιατί να χάσω εγώ το μπάνιο μου; Κάτι ήξερε και ο μεγάλος Ανδρέας που νοιαζόταν κάποτε για «τα μπάνια του λαού»…
15 Ιουνίου, 2009 στις 2:56 μμ
Κλείτωρ
Το ζητούμενο λοιπόν είναι να κάτσουν να προβληματιστούν τα κόμματα αυτά για το τι φταίει, να τροποποιήσουν την πολιτική τους, να ανανεώσουν σε μεγάλο βαθμό το πολιτικό τους προσωπικό και να προσπαθήσουν να προσελκύσουν εκ νέου όσους απείχαν.
———————————————————————————————————-
δεν τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Τους είναι αδιανόητο! Το μοναδικό που τους ενδιαφέρει είναι να πάρουν την ψήφο χωρίς παραπάνω απαιτήσεις. Σκάσε και ψήφισε το δόγμα τους.
15 Ιουνίου, 2009 στις 5:04 μμ
Πάνος
Βασίλη,
το γκάλοπ εκείνο το κατέστησε αναξιόπιστο ένας τύπος που ψήφισε πολλαπλές φορές Ο-Π αλλά στις ευρωεκλογές ψήφισε ΠΑΣΟΚ! 🙂
15 Ιουνίου, 2009 στις 10:25 μμ
parmenidis
η δημοκρατία, έχει μια κολώνα μόνο
τον δημοκράτη πολίτη.
όταν η κολώνα είναι σαθρή αυτά συμβαίνουν
και η ελληνική ιστορία έχει πολλές τέτοιες στιγμές
υγ.
αγαπητέ συνάδελφε
αν θέλεις να βοηθήσεις σε μια έρευνα
απάντησε στα ερωτήματα, πες και την γνώμη σου.
καλοδεχούμενος κάθε ένας, που με τις απαντήσεις του θα βοηθήσει.
16 Ιουνίου, 2009 στις 1:22 πμ
Μάρκος
1. Ο Λαζόπουλος κάνει ύπουλα μία καθαρή προπαγάνδα. Σε ώρα υψηλής τηλεθέασης πλασάρει ένα χαχαχα-χουχουχου κλίμα, τα λέει και ωραία και με την μελετημένη αναλογία κάνει πολιτική και ψαρεύει ψήφους και διαμορφώνει απόψεις.
2. Δεν ξέρω τι είπε ο Πάγκαλος, αλλά ας μιλήσουμε με καθαρές κουβέντες μεταξύ μας. Ας μην κρυβόμαστε. Η αποχή εδράζεται στην ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ. Όλα αυτά περί «πολιτικού μηνύματος» από την αποχή όλοι ξέρουμε ότι είναι μπούρδικες μπούρδες. Για να μην πω ότι είναι επιχείρηση μαζικής ΑΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ των μαζών.
3. Δημοκρατία σημαίνει δημο-κρατία. Άμα δεν γουστάρει κάποιος να μετέχει του δήμου, τότε αποποιείται και της μετοχής και στην (οργανωμένη) κοινωνία. Να πάρει τα βουνά, να διαγραφεί από τους εκλογικούς καταλόγους, να πάει στον Αμαζόνιο και να μας αφήσει ήσυχους εμάς που ακόμα νοιαζόμαστε κι ας διαφωνούμε μεταξύ μας.
Αυτό που ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ στον νεοέλληνα είναι ότι είναι απολίτικος και παρόλ’ αυτά εκφράζει δήθεν πολιτική άποψη με έναν μηδενισμό. Ρε σάλτα και τηΓΑνίσου. Άει αυτοκτόνησε βλαμμένε απέχοντα καραγκιόζη που δίνεις και πολιτικό μήνυμα
Αυτά για σήμερα.
16 Ιουνίου, 2009 στις 6:10 πμ
Κωστής Γκορτζής
Γειά σου Μάρκο …Δημοκράτη! 🙂
16 Ιουνίου, 2009 στις 7:39 πμ
cirut
O Λαζ απλά ζήλωσε τη δόξα του Μπέπε Γκρίλο, που επηρεάζει πράματα και θάματα στη γείτονα και εξέλιξε το προσοδοφόρο μαγαζί από 10 Μήτσους, σε τσαντίρι κι ύστερα σε βήμα της αρχαίας αγοράς. Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει απ’ αυτόν περισσότερο απ’ τους άλλους δημοκόπους, πολιτικούς, διαφημιστές, δημοσιογρ και κανάλια. Το ίδιο ακριβώς κάνουν. Είναι μια δυσμενής εκδοχή της δημοκρατίας, σαν τα αναπόσπαστα όστρακα στο δέρμα της φάλαινας.
Και σαν καλός «ελεύθερος» επαγγελματίας ταυτίζει την τσέπη του με την άποψη του και την κοινωνική επιρροή.
16 Ιουνίου, 2009 στις 9:34 πμ
σχολιαστης
Καντάφι ο νέος Μπαμπινιώτης.
Η Λιβύη έχει δημοκρατία και όσοι το αμφισβητούν καλά θα κάνουν να λάβουν υπόψη τους ότι η λέξη «δημοκρατία» είναι αραβική.
Το ξεκαθάρισε ο Μουαμάρ Καντάφι από την Ιταλία, όπου έκανε επίσημη επίσκεψη, όταν ρωτήθηκε για την προοπτική διεξαγωγής εκλογών στη χώρα του. «Μα η λέξη είναι ελληνική», του αντέτειναν. Δήμος και κράτος. «Δήμος στα αραβικά είναι ο λαός και κράτσι η καρέκλα», εξήγησε ο Λίβυος ηγέτης. «Ο λαός, λοιπόν, πρέπει να κάθεται στις καρέκλες. Αυτό είναι δημοκρατία. Αν βγάλουμε από την αίθουσα τον λαό και αυτός επιλέξει δέκα και τους βάλει μέσα να καθήσουν, τότε δεν έχουμε δημοκρατία, έχουμε δεκακρατία. Η εναλλαγή των δέκα προσώπων σημαίνει ότι μοιράζονται την εξουσία μεταξύ τους. Αυτό δεν είναι δημοκρατία. Μόνον όταν κάθονται όλοι στις καρέκλες (όπως στη Λιβύη) έχουμε πραγματική δημοκρατία». Με τέτοια επιχειρηματολογία, αντιλαμβάνεστε ότι έμεινε άφωνο το ακροατήριο.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-06-13&s=politika-paraskhnia
16 Ιουνίου, 2009 στις 9:43 πμ
sissa ben dahir
Ο Λαζόπουλος νομίζω ότι δεν έχει και πολλές ομοιότητες με τον Μπέπε Γκρίλο. Ο Μπέπε Γκρίλο μόνο βιοποριστικά είναι διασκεδαστής. Κάθε πολιτικό ή κοινωνικό θέμα που πιάνει το μελετάει και παραθέτει στοιχεία τεκμηρίωσης. Έχει σημαντική ακτιβιστική δράση, είναι δηλαδή παρών στα γεγονότα που παρουσιάζει και μιλάει με τα πρόσωπα που θέλει να καταπιαστεί. Δεν καλύπτεται από την ασφάλεια του στούντιο. Επίσης ο Μπέπε Γκρίλο έχει μια ισχυρή διαδικτυακή παρουσία και είναι ανοικτός στην αλληλεπίδραση με τα σχόλια των αναγνωστών του. Και στα Αγγλικά παρακαλώ για όσους αμη Ιταλούς τον παρακολουθούν (και είναι αρκετοί.) Ας τολμούσε κάτι τέτοιο και ο ημέτερος Λαζόπουλος.
Φυσιογνωμικά βέβαια και στην έκφραση κυρίως των ματιών τους μοιάζουν οι δύο τους.
16 Ιουνίου, 2009 στις 9:54 πμ
σχολιαστης
Το ότι έχει τόσο μεγάλη τηλεθέαση ο Λαζόπουλος, έχει να κάνει με τα σκουπίδια που σερβίρει η τηλεόραση. Το τσαντίρι του ξεχωρίζει παρά τις μεγάλες δόσεις λαικισμού γιατί έχει κάτι να πεί.
16 Ιουνίου, 2009 στις 10:16 πμ
Πάνος
Καντάφι, ο νέος Γκας Πορτοκάλος!
16 Ιουνίου, 2009 στις 10:57 πμ
nikiplos
Κι όμως Πάνο, πολλοί έλληνες του εξωτερικού, έχουν το σύνδρομο του Γκας… και μάλιστα όχι αμόρφωτοι, αλλά με περγαμηνές…
16 Ιουνίου, 2009 στις 11:00 πμ
tougo
Ο Λαζόπουλος και ο κάθε Λαζόπουλος έχει όση δύναμη του αναγνωρίζουν αυτόι που δεν των χωνεύουν. Γιατί αυτοί των τροφοδοτούν με δύναμη.
16 Ιουνίου, 2009 στις 11:04 πμ
parmenidis
Εχετε υπολογίσει ποιά θα ήταν τα ποσοστά των κομμάτων, αν αντί για την αμερικανόφερτη και έξυπνα υποκινούμενη αποχή, οι απέχοντες λάμβαναν μέρος και ψήφιζαν λευκό (δηλαδή σέβομαι τις εκλογές, όμως δεν με αντιπροσωπεύει κανένας από τους υπάρχοντες).
Σε αυτούς, που υποστηρίζουν πως το λευκό δεν προσμετράται στα εκλογικά ποσοστά, ένα να σκεφτούν.
Ας είχαμε εικοσιπέντε τοις εκατό (25&!) λευκά και μετά θα βλέπαμε τι θα αποφάσιζε το ευρωπαϊκό δικαστήριο.
16 Ιουνίου, 2009 στις 12:19 μμ
Ενη Καπαζογλου
Ασφαλως το θεμα δεν ειναι ποιος σχολιογραφος ειναι περισσοτερο «δημοκρατης» απο τους αλλους. Αυτο δεν τιθεται καν ως θεμα ως παντελως αδιανοητο.
Ομως στην «περιβοητη» συνεντευξη του Παγκαλου (Καθημερινη 14/6/09) αναφερονται και καποιες «σκληρες» αληθειες (και οχι μονον τα περι …Περικλη), και συγκεκριμενα στην αρχικη φραση του:
«Οποιοι συλληβδην απαξιωνουν το πολιτικο συστημα και τα κομματα θα πρεπει να αντιληφθουν οτι μας οδηγουν ειτε σε δικτατορια ειτα σε «μπερλουσκονικη δημοκρατια». »
Οπως επισης δεν ειναι δυνατον να αντιπαραβαλλεται απο τη μια μερια το «πολιτικο συστημα» και απο την αλλη οι «πολιτες». Το πολιτικο συστημα προσδιοριζεται απο το Συνταγμα και ασφαλως δεν αμφισβητειται απο κανενα.
Η «μηδενιστικη» ομως πολιτικη (τυπου διασκεδαστων βλ. Λαζοπουλος), και οι τασεις απο πολλες μεριες να θελουν να γινεται η αποχη κεντρικο πολιτικο θεμα, τελικως αποπροσανατολιζουν τους πολιτες απο τα σοβαρα προβληματα του τοπου και την πολιτικη που ασκειται απο το κυβερνων κομμα της ΝΔ.
(Σε οτι αφορα την εκπομπη Τσαντιρ του Λαζοπουλου, οσες φορες αλλαζοντας καναλια βρεθηκα μπροστα της, αυτο που μου εκανε τρομερη εντυπωση ειναι το εκδηλα βαθυτατα περιφρονητικο-ειρωνικο μειδιαμα του παρουσιαστη προς το κοινο του, που συνηθως «παραληρει» με τα λεγομενα του).
16 Ιουνίου, 2009 στις 12:26 μμ
Παπούλης
Ένας οργισμένος ΄πολίτης σε εκπομπή δήλωνε περίπου το εξής :
«Όταν μας πούν ποιοί τελικά τα πήρανε τότε θα πάω και εγώ να ψηφίσω »
Το επιχείρημα αν και λαικίστικο κατά πολλούς είναι τελικά ατράνταχτο 😉
16 Ιουνίου, 2009 στις 12:38 μμ
Dralion
Ενη, οι ελληνες εχουν συνηθισει να τους φτυνουν με «εκδηλα βαθυτατα περιφρονητικο-ειρωνικο μειδιαμα» και να νομιζουν οτι ψιχαλιζει.
Ο Λαζοπουλος κανει αυτο που κανουν – καλυτερα και συχνοτερα – οι πολιτικοι.
Ο Παγκαλος ειπε μια βλακεια και μιση, λαικιζοντας αφορητα.
“Οποιοι συλληβδην απαξιωνουν το πολιτικο συστημα και τα κομματα θα πρεπει να αντιληφθουν οτι μας οδηγουν ειτε σε δικτατορια ….»
Δεν απαξιωσε κανεις το πολιτικο συστημα. Το πολιτικο συστημα ειναι η κοινοβουλευτικη δημοκρατια και κανενας ελληνας δεν ειναι δυσαρεστημενος με αυτο. Κανενας ελληνας δεν ευχεται να αλλαξει το πολιτικο συστημα.
Τους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ απαξιωνουν οι ελληνες. Τους ανικανους, ηλιθιους, διεφθαρμενους, διαπλεκομενους πολιτικους. ΟΛΟΥΣ.
Η αποχη ειναι η μοναδικη – νομιμη – μεθοδος για να δειξει ενας πολιτης την δυσαρεσκεια του. Το γιαουρτωμα πολιτικων θα ηταν καλυτερο, αλλα ειναι δυστυχως παρανομο.
Ο Παγκαλος εντελως γκαιμπελικα, προσπαθωντας (για αλλη μια φορα) να μας περασει για ηλιθιους, ταυτιζει τον εαυτο του και το κομμα του με τους εκφραστες του ελληνικου πολιτευματος. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Οποιος απαξιωνει τον Παγκαλο και το Πασοκ, απαξιωνει τον Παγκαλο και το Πασοκ. Δεν απαξιωνει την Δημοκρατια.
16 Ιουνίου, 2009 στις 3:11 μμ
Ενη Καπαζογλου
Παπουλη
Ασφαλως πρεπει και να μας πουν και να τιμωρηθουν, γιατι ασφαλως δεν ειναι ολος ο πολιτικος κοσμος λωποδυτες και απατεωνες, αυτο πρεπει οι σωφρωνες πολιτες να το αντιληφθουν και να μην μιλουν απαξιωτικα για το συνολο των πολιτικων, οποιασδηποτε παραταξης.
Αυτο ηταν και το νοημα της προτασης του Παπανδρεου στον Καραμανλη, να εξετασουν ολες τις περιπτωσεις «κι’ ας ματωσουν», αλλα και ενα καλο προηγουμενο για να μην επαναλαμβανονται στο μελλον φαινομενα που προκαλουν το δημοσιο αισθημα.
dralion
Χαιρομαι για τον σωστο διαχωρισμο που κανεις, κι ας μην ειναι οπωσδηποτε δικαιος για το συνολο των πολιτικων.
16 Ιουνίου, 2009 στις 3:43 μμ
Παπούλης
Κα Ένη , θα μου επιτρέψετε να θεωρώ εκ προοιμίου λαμόγια , και μέχρις αποδείξεως του εναντίου , κάθε μέλος αυτής της κάστας των πολιτικών . Οι ίδιοι που ψήφισαν αυτό το κατάπτυστο νόμο περί ευθύνης υπουργών , θορυβημένοι από τα εν σειρά σκάνδαλα : Κοσκωτά , Παντσαβόλτα και τη γνωστή συνέχεια ( από τη μιά ) και τώρα θορυβημένοι από τη μεγάλη έκταση της αποχής που κάνει κάθε επόμενη πρόβλεψη για το μέλλον τους τουλάχιστον επισφαλή ( από την άλλη ) και τη γενική αποδοκιμασία του κατά τη γνωστή κυρία «κοσμάκη» σκέπτονται να αλλάξουν αυτό το νόμο , αλλά προσκρούουν ( τους παρεκούμβησε τάχα μου ) στο Συνταγμα.
16 Ιουνίου, 2009 στις 4:14 μμ
Dralion
Πεστα Παπουλη!
Πεστα εσυ που τα λες ψυχραιμα, γιατι αν τα πω εγω θα παραφερομαι και θα γινομαι απαξιωτικος (παλι).
Δεν με ενδιαφερουν τα μεγαλα λογια και οι μεγαλες φιλοσοφιες. Ουτε με ενδιαφερουν τα διεθνη προβληματα – των οποιων η λυση εξαρτιεται απο πολλους και διεθνεις παραγοντες.
Δυο γαιδουριων αχυρο μπορουμε να χωρισουμε;
Για παραδειγμα να μην χτιζονται τα καμμενα;
Να μην γεμιζουμε σκουπιδια στην υπαιθρο;
Ωστε ο Λαζοπουλος φταιει που (ταχα μου) «προωθει μηδενιστικη προσεγγιση»;
Ωστε η αποχη οφειλεται στο οτι ο μαλακας λαος ενστερνιστηκε την «μηδενιστικη προσεγγιση» του Λαζοπουλου και πηγε στις παραλιες;
Μπραβο αναλυση! Οταν γραφω και ξαναγραφω οτι σας φτυνουν (οι πολιτικοι) και λετε οτι ψιχαλιζει με αποκαλειτε απαξιωτικο.
Οταν ομως ο Παγκαλος λεει ανοιχτα οτι το 50% των πολιτων ειναι ευκολοπιστα θυματα του Λαζοπουλου, δεν βρισκεται ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ να τον παρει με τα ληγμενα.
Υ.Γ. Αυτα που ειπε ο Παγκαλος (αποκαλωντας ολους τους πολιτες ηλιθιους) ειναι προσωπικες του αποψεις η μηπως επισημη θεση του Πασοκ;
16 Ιουνίου, 2009 στις 5:39 μμ
Παπούλης
Δράλιε
ψυχραιμία..
Δεν γίνεται , και ποτέ δεν ήταν εφικτό στη παγκόσμια πολιτική ιστορία , να αγνοήσει κανείς τα διεθνή προβλήματα και τις διεθνείς σχέσεις.
Να μου επιτρέψεις να σημειώσω ότι η πολιτική του στύλ να λύσουμε εδώ και τώρα το εκάστοτε τοπικό μας πρόβλημα , σαν να είμασταν ένα ανεξάρτητο κράτος και όχι προτεκτοράτο επί κοντά δύο αιώνες , μπορεί να ακούγεται λογική και εφαρμόσιμη .
Είναι πράγματι σημαντικό να επιλυθούν γρήγορα ορισμένα προβλήματα όπως πχ να πέφτει βαρειά η ποινή σε όσους χτίζουν στα καμμένα ή , προσθέτω εγώ , να εκλέγεται η ηγεσία της Δικαιοσύνης από το σύνολο των δικαστών , ‘η να σταλούν για επανεκπαίδευση σταδιακά όλοι οι διδάσκοντες στη δημόσια εκπαίδευση αρχίζωντας με του «εγκεφάλους» του ΠΙ που πρέπει να σταλούν για 6 μήνες σε γκουλάγκ και μετά στη Φινλανδία κτλ κτλ.
Αλλά συνάμα ποτέ δεν πρέπει να χάνουμε επαφή και ευκαιρίες στο διεθνές περιβάλλον και να ενδιαφερόμαστε για τα γενικώτερα ζητήματα .
Άλλωστε και στην Εσπερία , που θαυμάζουμε σαν χάνοι για τους θεσμούς και το επίπεδο της πολιτικής ζωής νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Λαμόγια και εκεί έχουν τον έλεγχο . Οι ευρωπαίοι το γνωρίζουν αλλά όσο ακόμα λειτουργούν ορισμένα πράγματα , όσο η αστική τους δημοκρατία δεν αμφισβητείται και όσο ακόμα μπορούν να γεμίζουν τη κοιλιά τους με ληγμένα και μεταλλαγμένα και να κάνουν εκδρομές ειδικού περιεχομένου στη Ταυλάνδη και τις Φιλλιπίνες ( και τελευταία στη Καμπότζη ) απλώς θα επιλέγουν να απέχουν από τας εκλογάς και από άλλες δημόσιες δραστηριότητες.
Υπ αυτή την έννοια και η ρουκέτα του Πάγκαλου είναι για φτύσιμο , όπως επισήμανε σωστά ο Κωστής , αφού σε συνθήκες σημερινές επιχειρείται σύγκριση με τη δημόσια ζωή μιας άμεσης δημοκρατίας του παρελθόντος.
( φιλικά και με εκτίμηση πάντα )
16 Ιουνίου, 2009 στις 5:41 μμ
Παπούλης
…Φιλιππίνες ….. ( mea culpa )
16 Ιουνίου, 2009 στις 6:36 μμ
Dralion
Παπουλη, παντοτε φιλικα και με εκτιμηση.
Εχω γραψει πολλες φορες εδω στην Καλυβα (και ακομα περισσοτερες εκτος Καλυβας) οτι η Ευρωπη ειναι μαυρο χαλι. Δεν κανω συγκρισεις.
Εισαι σωστος, πρεπει να ενδιαφερομαστε *και* για τα διεθνη ζητηματα.
Π.χ. το θεμα της Φυρομ ειναι σημαντικοτατο. Αλλα για την Φυρομ μπορει ενα (η και ολα) τα κομματα να εχουν σωστες θεσεις και να μην μπορουν να τις υλοποιησουν λογω διεθνων συγκυριων.
Αλλα το να χτιζονται τα καμμενα δεν εχει καμμια σχεση με τις διεθνης συγκυριες, την οικονομια, την διεθνη κριση κ.α. Ειναι καθαρα εσωτερικο μας ζητημα.
Ε, περιμενω απο τα κομματα που αξιωνουν να γινουν κυβερνηση να λυσουν *τουλαχιστον* αυτο. Ετσι σαν ενα μινιμουμ.
Ο Παγκαλος μπερδευει ηθελημενα – γιατι ανοητος δεν ειναι – το κομμα του με το δημοκρατικο πολιτευμα. Ισχυριζεται οτι οποιος περιφρονει το κομμα του, περιφρονει την δημοκρατια.
Επισης ισχυριζεται οτι η αποχη του κοσμου οφειλεται στην «παραπλανηση» που επαθε ο κοσμος απο τον Λαζοπουλο. Τοσο απαξιωτικα για τον λαο δεν θα τολμουσε να μιλησει κανενας ευρωπαιος πολιτικος (να που κανω και συγκρισεις με την Ευρωπη).
Το οτι ο λαος σιχαθηκε τον Παγκαλο και το κομμα του, κανει σαν να μην το καταλαβε.
Εμεις θα φταιμε και για την αποχη τωρα. Η μαλλον ο Λαζοπουλος που μας παραπλανησε σαν τις μωρες παρθενες.
16 Ιουνίου, 2009 στις 8:03 μμ
Παπούλης
Πάντως Δράλιε το θέμα της FYROM δεν ήταν στις σκέψεις μου όταν μιλούσα για τα διεθνή ζητήματα 🙂
16 Ιουνίου, 2009 στις 8:15 μμ
Κλείτωρ
και να ήτανε μόνο ο Πάγκαλος….. όλα τα κόμματα την ίδια αντίδραση είχανε. Σαν να είναι τσιφλίκι τους η ψήφος μας.
17 Ιουνίου, 2009 στις 12:29 πμ
Ενη Καπαζογλου
Στο αντιπροσωπευτικο κοινοβουλευτικο πολιτευμα λειτουργουν πολιτικοι οργανισμοι δηλαδη τα διαφορα κομματα τα οποια ψηφιζονται η καταψηφιζονται απο τους πολιτες στις εκαστοτε εκλογες.
Τα εκατομμυρια των πολιτων που στις εκλογες εκφραζουν την προτιμηση τους σε οποιοδηποτε κομμα ασφαλως δεν ειναι ουτε ραγιαδες ουτε ε δυναμει λαμογια οπως γινεται μια προσπαθεια να εμφανισθουν απο διαφορες εκφρασμενες γνωμες.
Ουτε ειναι υποχρεωμενοι επειδη ψηφιζουν και δεν απεχουν να δεχονται τους απαξιωτικους χαρακτηρισμους των οποιωνδηποτε εχουν διαφορετικη γνωμη.
Μπορει ο καθενας να εχει οποιαδηποτε πολιτικη τοποθετηση για οποιοδηποτε κομμα, αλλα αυτοι που δεν εχουν καμια προτιμηση και απαξιωνουν τον θεσμικο ρολο του πολιτη που ψηφιζει, δεν νομιμοποιουνται να κανουν τους κριτες για τους αλλους που προτιμουν καποιο κομμα και το ψηφιζουν.
Και σε οτι αφορα τις τελευταιες εκλογες υπηρξαν αποτελεσματα, που κανεις δεν τα αμφισβητησε, με καταγραμμενα συγκεκριμενα ποσοστα επιτυχιας η αποτυχιας που θα πρεπει αναλογως να ληφθουν υποψη ολων των κομματων που συμμετειχαν στις εν λογω ευρωεκλογες.
Δεν υπαρχει «απολυταρχια κομματων» παρα μονο ευτυχως πλουραλισμος κομματων που ειναι το γνωρισμα της δημοκρατιας.
Και αν λαβουμε υποψη καποιες επισημανσεις στο σχολιο «ανεπαισθητως» δηλαδη να συγκεντρωσουμε τις ελπιδες μας στους «μοχθουντες» επιχειρηματιες, ισως τοτε «ανεπαισθητως» βρεθουμε σε μια «μπερλουσκονικη δημοκρατια» με ο,τι αυτο συνεπαγεται για την ελληνικη κοινωνια.
17 Ιουνίου, 2009 στις 8:55 πμ
Κωστής Γκορτζής
Αγαπητή κυρία Καπάζογλου,
επειδή ανήκω σ’ αυτούς που ‘απείχαν’, χωρίς να θέλω να επιβάλλω τη γνώμη μου και χωρίς να θεωρώ αυτή τη στάση πανάκεια, διευκρινίζω ότι, σέβομαι και την αντίθετη άποψη. Οι χαρακτηρισμοί, κι από τις δύο πλευρές μπορεί και να είναι υπερβολικοί αλλά, η πλειονότητα τους -προερχόμενη από ‘επαγγελματίες πολιτικούς’ όπως ο κ.Πάγκαλος- εκπέμφθηκε από τους ‘συμμετέχοντες’ και μάλιστα με ιδιαίτερη μανία.
Αν μου εξηγήσει κάποιος πώς γίνεται ο υιός Μητσοτάκης, εργαζόμενος επί ΠΑΣΟΚ στην Τράπεζα της Ελλάδος (με διαδικασίες …ΑΣΕΠ), να κατεβαίνει για πρώτη φορά στη Β’Αθηνών και να παίρνει 170.000 ψήφους, αναιρώ κάθε υποννοούμενο στα δικά μου σχόλια για ‘εξαγορασμένες ψήφους ραγιάδων’.
Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για κάθε ‘γόνο’ που κληρονομεί την καρέκλα από τον μπαμπά του, σε όποιο (δήθεν)διαφορετικό χώρο κι αν ανήκει.
Αν αυτό δεν είναι ‘απολυταρχία’ κομμάτων, τότε τι είναι;
Είναι Δημοκρατία η εξαγορά ψήφων έναντι αντιστασιακών, αγροτικών και αναπηρικών συντάξεων;
Είναι Δημοκρατία η εξαγορά ψήφων με ‘μαϊμού’ επιδοτήσεις ‘αγροτικών επενδύσεων’ και θνησιγενών ‘επιχειρηματικών’ σχεδίων;
Είναι Δημοκρατία η εξαγορά ψήφων με διορισμούς από το παράθυρο και μεταθέσεις σε ‘καλό’ στρατόπεδο;
Είναι συνειδητοποιημένοι πολίτες αυτοί που (δεν)παρακολουθούν τις προεκλογικές ομιλίες στις πλατείες αλαλάζοντες γηπεδικά συνθήματα τύπου ντέρμπι των ‘αιωνίων’;
Σ’ αυτή την κατεστημένη πραγματικότητα αντιδρούν πολλοί από αυτούς που απέχουν. Και αυτήν την κατεστημένη πραγματικότητα εκτιμώ ότι πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι να αλλάξουμε. Οι Ιταλοί την άλλαξαν. Με αποχή, με Λευκά, με Τσιτσιολίνες και με Μπερλουσκόνι (που μπορεί εμείς, δίκαια, να χλευάζουμε αλλά η δημοτικότητά του στην Ιταλία είναι 70%!). Δεν είναι ούτε η καλύτερη ούτε η ευκολότερη λύση. Αλλά ο ‘εξοστρακισμός’ αυτών που μας κάθησαν στο σβέρκο δεν θα είναι ανώδυνος. Ας πούμε ότι είναι ένα ‘τίμημα’ που πρέπει να καταβάλουμε για το έγκλημά μας να τους συντηρούμε στην εξουσία με την ψήφο μας για τόσα χρόνια.
Με εκτίμηση
17 Ιουνίου, 2009 στις 9:40 πμ
απέχουσα
Kυρία Ενη μου πραγματικά οι εμμονές σας είναι απερίγραπτες, οπως και η επιμονή σας … καταλάβετέ το επιτέλους, μπορούμε να επιλέξουμε να μην ψηφίσουμε χωρίς να χάσουμε την ιδιότητα του πολιτικού όντος.
17 Ιουνίου, 2009 στις 9:44 πμ
σχολιαστης
Κωστή, στην Ιταλία έκαναν βήματα προς τα πίσω με το Μπερλουσκόνι, το Φίνι και το μεταφασίστα πως τον λένε. Και το 70% είναι καταστροφικό.
Κατά τ’ άλλα η αποχή είναι σεβαστή, μόνο που είναι αδικημένη διότι οι συμμετέχοντες μοιράζουν τις θέσεις αυτών που παίρνουν αποφάσεις για όλα. Και όπως θα ξέρεις είναι πολλοί που ψηφίζουν χωρίς να θέλουν ούτε ρουσφέτια, ούτε συντάξεις, ούτε λαμογιές.
Πάντα την ψήφο τη θεωρούσα ένα στοιχειώδες μέσο προστασίας της δημοκρατίας μας, και ας είναι στραβή, κουτσή, κουφή και με ποδάγρα. 🙂 Μεγαλύτερη απόδειξη ότι το σύστημα αδιαφορεί για την αποχή, γιατί δεν παράγει αποτέλεσμα, είναι το ότι στην Αμερική ο Μπούς με λιγότερο απο 20% αυτών που θα μπορούσαν να ψηφίσουν κατέστρεψε το σύμπαν.
17 Ιουνίου, 2009 στις 12:23 μμ
Dralion
Ενη, σεβομαι και εκεινους που ψηφισαν ενα οποιοδηποτε κομμα και εκεινους που δεν ψηφισαν. Ειμαι δε καλοπροαιρετος να πιστεψω στις καλες προθεσεις του καθενος (εξαιρουνται οι εκπροσωποι του Λαος).
Αλλα εδω δεν μιλαμε για το αν ειναι σωστη η αποχη η οχι. Δεν ειναι αυτο το θεμα μας. Παραπεμπω στον τιτλο και στο περιεχομενο του ποστ για οσους αμφιβαλλουν.
Το θεμα εδω ειναι οτι ενας – πρωτοκλασσατος – πολιτικος του Πασοκ μας φτυνει. Μας θεωρει ηλιθιους, μαλακες. Μας λεει ανοιχτα οτι οσοι δεν τον ψηφισαν ειναι πιονια του Λαζοπουλου.
Το ερωτημα ειναι, αν θα τον αφησουμε (αφησετε) να μας (σας) φτυνει.
Αυτο ειναι ασχετο απο το αν ψηφισε καποιος η οχι, ειναι ασχετο απο το κομμα που προτιμησε, ειναι ασχετο απο τις προσφατες εκλογες (και απο τις επομενες).
Σεβομαι την καθε πολιτικη αποψη. Δικαιωμα του καθενος να ψηφισει η οχι.
Αλλα δεν ανεχομαι να μου φερονται ΤΟΣΟ ξεδιαντροπα.
Υ.Γ. περα απο τις προσφατες εκλογες, το μακροπροθεσμο πολιτικο προβλημα στην Ελλαδα ειναι *κυριως* στις σχεσεις αναμεσα πολιτες και πολιτικους. Ολοι αναμασαμε την (σωστη) προταση, οτι οι σχεση αυτη ειναι πελατειακη. Συμπληρωνω την δικη μου, μη-δημοφιλη γνωμη, οτι ειναι και ραγιαδιστικη. Καποιος που παρακαλαει για μια θεση στο Δημοσιο και καθοριζει την ψηφο του με βαση ενα ρουσφετι, ειναι ραγιάς.
Αγανακτω και βριζω τον Παγκαλο, ακριβως γιατι απευθυνεται σε ραγιαδες. Μαλιστα τον θεωρω εκφραστη του γενικου κλιματος που επικρατει στο Πασοκ – να αντιμετωπιζονται οι πολιτες σαν ραγιαδες.
Και οσο εμεις ανεχομαστε να μας φερονται σαν ραγιαδες, αυτοι θα διαιωνιζουν αυτο το σαπιο πολιτικο κλιμα. Η αποχη θα γινεται ολο και πιο δικαιολογημενη σαν σταση.
17 Ιουνίου, 2009 στις 1:19 μμ
Κωστής Γκορτζής
Αγαπητέ Σχολιαστή,
νομίζω ότι ο Δρακολέων, ως αποδεδειγμένα καλόπιστος και ευπειθής Πολίτης, αυτοπεριόριζεται στην κριτική του εστιάζοντας στην -υπαρκτή- ανυποληψία αυτών που νομίζουν ότι \’άρχουν\’. Αλλά, κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα, άρα και ο στόχος των πολιτών δεν πρέπει να περιορίζεται στην προσπάθεια απαλλαγής από αυτούς. Το πρόβλημα δεν είναι οι πολιτικοί αλλά το Πολίτευμα που αυτοί έχουν διαμορφώσει και το ονομάζουν Κοινοβουλευτική Δημοκρατία επειδή οι Πολίτες έχουν ΜΟΝΟ δικαίωμα να πηγαίνουν κάθε τόσο να τους ψηφίζουν. Το πολίτευμα που διακηρύσσει την ισότητα ως: Πολίτης που δωροδοκεί = ισόβια, Υπουργός που δωροδοκείται = αθώος…, στον Καταστατικό του Χάρτη, στο Σύνταγμα!
Το να κρίνουμε εμείς τον Μπερλουσκόνι και τον Ιταλικό λαό που τον ψηφίζει ως \’καταστροφικό\’, ε, θέλει και λίγο θράσος 🙂 (στην Ιταλία, όπου το Πολίτευμα λειτουργεί, ο Κράξι, ακόμα και ως σορός, είναι εξοστρακισμένος στην Τυνησία και ο εκατό χρονών Αντρεότι σέρνεται στα δικαστήρια ως μαφιόζος. Η δε FIAT, που φαλήριζε πριν από πέντε χρόνια, αγόρασε την Κράισλερ!)
Κι αν αυτός είναι ο λόγος για να ανακυκλώνουμε το δικό μας οικογενειακό \’πολίτευμα\’, ως καλύτερο από το Ιταλικό, με συγχωρείτε, δεν θα πάρω… 🙂
Ξεκαθαρίζω, ΔΕΝ μου αρέσει ο Μπερλουσκόνι, αλλά, θέλω δε θέλω, νομίζω ότι η ελληνική εκδοχή του είναι το τίμημα που θα πληρώσουμε για τη μέχρι τώρα πολιτική συμπεριφορά μας ως πολίτες ρίχνοντας συνεχώς νερό (ψήφους) στο κατεστημένο πολιτικοκομματικό σύστημα.
17 Ιουνίου, 2009 στις 1:29 μμ
Παπούλης
Κωστή , υποκλίνομαι στη σοφία σου….
17 Ιουνίου, 2009 στις 1:40 μμ
zeppos
Κωστή, πριν από λίγα χρόνια στην Ιταλία άλλαζαν τις κυβερνήσεις (συνεργασίας) τόσο συχνά όσο αλλάζουμε το πουκάμισο της δουλειάς μας. Και όμως ήταν τα χρόνια της μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης..
Όλοι γνωρίζουν οτι στην γείτονα \»άλλοι\» κάνουν κουμάντο.. Οι πολιτικοί είναι για τα πρωτόκολλα.. Οι δουλειές, η ανεργία, τα συνδικάτα, οι τράπεζες, το ποδόσφαιρο, οι βιομηχανίες, τα ΜΜΕ, τα δημοτικά συμβούλια κλπ, δίνουν λόγο και αναφορά σε \»υψηλά ιστάμενους\» που δεν κατέχουν κανένα κυβερνητικό θώκο..
Οι περιστασιακές διώξεις και δίκες είναι πάντα σχεδόν \»ξεκαθάρισμα\»..
17 Ιουνίου, 2009 στις 1:56 μμ
Κωστής Γκορτζής
zeppo, οι δικοί μας …δηλαδή, κάνουν κουμάντο. Να ζητήσω συγγνώμη τότε από τον Μπόμπολα, το Βαρδινογιαννέϊκο, τον Λάτση, και τους υπόλοιπους που τους σούρνω τα πατερημά! :-))
Κι ας δω και εδώ μια \»περιστασιακή\» δίωξη, κι ας πεθάνω! 🙂
Παππούλη, ολίγον \»Πυθιακό\» το σχόλιο, λόγω αποσιωπητικών…
Πάντως, το τελευταίο που μου …καταλογίζω είναι \»σοφία\». 🙂
17 Ιουνίου, 2009 στις 1:59 μμ
Ενη Καπαζογλου
Εχει αφαιρεθει το ονομα μου και τα σχολια μου δεν δημοσιευονται. Ποιος μπορει να μου δωσει μια εξηγηση?
17 Ιουνίου, 2009 στις 2:08 μμ
Ενη Καπαζογλου
Εν ταξει, βλεπω οτι αποκατασταθηκε το προβλημα, ομως δεν βρισκω εξηγηση. Απο το πρωι σημερα το ονομα μου και η ηλεκτρονικη διευθυνση μου ειχε «αφαιρεθει» απο ΟΛΑ τα μπλογκς οπου ειχα προσβαση και μαλιστα χωρις να εχει γινει με δικη μου αιτηση η προσβαση αυτη.
17 Ιουνίου, 2009 στις 3:00 μμ
sissa ben dahir
Κωστή Γκορτζή 1.19μμ. !!!(Αν και ψήφισα)
17 Ιουνίου, 2009 στις 6:15 μμ
σχολιαστης
Αγαπητέ Κωστή, διάβασα πρόσφατα τα «Γόμορα», ένα βιβλίο που εξηγεί τι εστί Ιταλία και μαφία σήμερα. Και πόσο μικρή επίδραση έχουν οι δικαστές με τα «καθαρά χέρια». Το Ιταλικό πολιτικό σύστημα παράγει περισσότερη διαφθορά απο αυτή που μπορεί να καταναλώσει.
Ενδιαφέρον έχει και το σημερινό άρθρο του Ανδρέα Ρουμελιώτη στην Ελευθεροτυπία
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=54892
Ξεκινάει ως εξής
«ΜΑΥΡΕΣ περιπολίες» και μελανοχίτωνες ξανά.
Απόστρατοι αστυνομικοί και πρώην ασφαλίτες μαζί με εθελοντές νεοφασίστες- του στιλ «Χρυσή Αυγή» θα κυκλοφορούν σε σχηματισμούς στα δρομάκια της Ρώμης σ’ ένα ανθρωποσαφάρι, εντοπίζοντας μετανάστες και κάθε είδους υπόπτους που θα τους καταδίδουν στους καραμπινιέρους.
ΜΕΛΗ του ακροδεξιού «Νέου Κοινωνικού Κινήματος» έδωσαν, λέει, συνέντευξη Τύπου το Σαββατοκύριακο και εξέφρασαν την πρόθεσή τους να συμμετάσχουν σαν… εθελοντές στις περιπόλους που ετοιμάζει η κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι. Ο υπουργός Εσωτερικών, Αλφρέντο Μαντοβάνο, υπερασπίστηκε το νέο σχέδιο νόμου, είπε όμως πως στις περιπόλους δεν θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής τέτοιες «αυτοσχέδιες», όπως τις χαρακτήρισε, ομάδες. Δηλαδή, σκίνχεντς, φασίστες, νεοναζί.. ************
Συμφωνώ με το «Το πρόβλημα δεν είναι οι πολιτικοί αλλά το Πολίτευμα που αυτοί έχουν διαμορφώσει και το ονομάζουν Κοινοβουλευτική Δημοκρατία επειδή οι Πολίτες έχουν ΜΟΝΟ δικαίωμα να πηγαίνουν κάθε τόσο να τους ψηφίζουν.». Παράλληλα μου φαίνεται χειρότερο να μην ασκούν ΟΥΤΕ αυτό το δικαίωμα που με σωστή χρήση μπορεί να στείλει και κανέναν καλό στις θέσεις εξουσίας. 🙂
Και «στην τελική» που λέει η νεολαία, εδώ κρίνουμε τόσο σκληρά τους δικούς μας, γιατί θέλει θράσος να κρίνουμε το Μπερλουσκόνι που συνεργάζεται με όλα τα φασιστοειδή; 🙂
17 Ιουνίου, 2009 στις 7:17 μμ
Κωστής Γκορτζής
Σχολιαστή, καιρός είναι να γράψει κανείς και τα …Σόδομα 🙂 που ενδεχομένως θα αναδεικνύουν τα της ελληνικής Μαφίας και διαφθοράς. Ο τίτλος θα είναι και πιό …ρεαλιστικός 🙂 (δεν βγήκε τυχαία το «greek way») 🙂 🙂
Κατά τα άλλα, συμφωνούμε. Αιθεροβαίνοντας στην ονομαζόμενη Δημοκρατία μας προς την κάλπη, μπορεί να μπεί στη Βουλή και κανένας της προκοπής. Αλλά τι θα μπορέσει να κάνει όταν, από την άλλη, οκτώ βουλευτές -λένε τα «ρεπορτάζ»- ετοιμάζονται να παραδώσουν την έδρα τους στα παιδιά τους (Πολύδωρας, Δήμας και λοιποί που μου διαφεύγουν), διότι βεβαίως και η εξαγγελλόμενη μεγαλομεταρύθμιση για την κατάργηση των «κλειστών» επαγγελμάτων ΔΕΝ θα αφορά στους πολιτικούς που είναι …πιό ίσοι από τους άλλους Έλληνες.
Και, βεβαίως, από δω πας, από εκεί πας, αλλά δεν μου απάντησες (και κανείς άλλος φίλος) πώς και γιατί ο μικροΜητσοτάκης εξασφάλισε 170.000 ψήφους με την πρώτη του εμφάνιση στην πολιτική. Η «προίκα» είναι ψήφοι ή ΑΝΘΡΩΠΟΙ; (και δεν αφορά μόνο σ’ αυτόν, ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ Άνθρωποι αποτελούν ΠΡΟΙΚΑ των γόνων)
Έγραψα και παλιότερα για το λευκό. Τότε …υπέστην ακόμα πιό μεγάλη επίθεση και αντεπιχειρήματα όπως «το λευκό» = ψήφος στο πρώτο κόμμα. Τώρα, μερικοί φίλοι μου λένε «ΠΡΕΠΕΙ να ψηφίσεις και η Δημοκρατία μας σου δίνει το δικαίωμα να ρίξεις ΛΕΥΚΟ»!
Η αποχή δεν είναι πανάκεια. Ούτε το Λευκό. Αλλά, κάποτε έπρεπε να μετρηθούμε όσοι θέλουμε ως πολίτευμα μια πραγματική Δημοκρατία. Δεν μωροφιλοδοξώ ότι όλοι όσοι απείχαν σκέφτονταν έτσι. Αλλά …αυξανόμαστε. Κι αν μέχρι τις βουλευτικές εκλογές συνεχιστεί το παραμύθι (σχεδόν βέβαιο), οι συνειδητά απέχοντες από τη ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ -ΟΧΙ από τα κοινά- θα είναι ακόμα περισσότεροι.
Η αποχή στις Ευρωεκλογές, δυστυχώς και ευτυχώς, έφερε στην επιφάνεια τα πραγματικά προβλήματα του πολιτικού συστήματος που νοιώθει να καταρρέει όσο κι αν παριστάνει ότι …ψιχαλίζει.
Όλου του φάσματος συμπεριλαμβανόμενου.
Και επειδή το …παρατραβήξαμε (υπερασπιζόμενοι την όποια άποψή μας), κλείνω αποδεχόμενος ότι και οι δύο απόψεις έχουν, εκτός από τη λογική τους, και κοινό σκοπό. Να γίνει καλύτερη η Δημοκρατία μας. Με το να απορρίπτουμε -με βαρείς, μάλιστα, χαρακτηρισμούς- τη μία ή την άλλη, στην ουσία μειώνουμε την ουσία της Δημοκρατίας που υπερασπιζόμαστε. Γι αυτό και απολογούμαι αν, στην παράθεση των επιχειρημάτων μου, παρεισέφρυσαν και μερικοί εξ υπερβολής χαρακτηρισμοί.
Υ.Γ. Μα τι …μαυρίλα είναι αυτή που βλέπεις στην Ιταλία; Οι Ιταλοί γιατί δεν ξεσηκώνονται; Σίγουρα ο Φασισμός βρήκε χωράφι να …καλλιεργηθεί στας Ευρώπας με το μεταναστευτικό πρόβλημα. Όπως και εδώ. Πολεμώντας, όμως, τον Φασισμό, χωρίς να λύνεις το πρόβλημα, το μόνο που κάνεις είναι να του ποτίζεις τζάμπα το χωράφι…
17 Ιουνίου, 2009 στις 7:35 μμ
zeppos
Κωστης: «Οι Ιταλοί γιατί δεν ξεσηκώνονται;»
Ναι αυτό είναι το ερώτημα.. Και οχι μόνο γιατί δεν αντιδρούν, αλλά και πως έφθασε, στο σωτήριον έτος 2009 να υποστηρίζεται από το 70% ο Μπερλουσκόνι και τα τόσο φανερά άσχετα με την πολιτική «μέλη» της κυβέρνησής του, – μοντέλες,πρώην παρτουζιάρες κλπ – σε μια μεγάλη χώρα που πριν λίγα χρόνια, πριν την δολοφονία του Α.ΜΟΡΟ, κόντεψε να γίνει η πρώτη «δυτική» χώρα του ΝΑΤΟ με κομμουνιστική κυβέρνηση…
Η απάντηση είναι πολύ κοντά και στο περίεργο που συμβαίνει και εδώ σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ανάμεσά τους και στην Θεσσαλονίκη με τα ποσοστά του Ψωμιάδη.. Εχει πεισθεί ο κοσμάκης ότι η πολιτική κουλτούρα ΔΕΝ τον βοηθάει να καλιτερέψει τη ζωή του. Αυτό που τον βοηθάει πραγματικά είναι οι πολιτικές γνωριμίες.
Είχα γράψει και παλιότερα οτι αυτό που εκπέμπουν οι σύγχρονοι «μπερλοσκόνιδες» είναι: Ψήφισέ με, και μετά έλα να μου πεις το πρόβλημά ΣΟΥ και εγώ θα κάνω οτι μπορώ να σου τo λύσω. ΔΕΝ θα με ρωτάς όμως, ούτε θα διαμαρτύρεσαι για το τι κάνω σε άλλα θέματα, ΟΥΤΕ ΠΩΣ τα λύνω»
17 Ιουνίου, 2009 στις 7:42 μμ
Ενη Καπαζογλου
Πhttp://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4521933ροσθετοντας στο λινκ του Σχολιαστη και αυτο
17 Ιουνίου, 2009 στις 7:46 μμ
σχολιαστης
Κωστή, πράγματι τους έχω βάλει στο μάτι τους Ιταλούς με τις επιλογές τους. 🙂
Για τον Κυριάκο, αν σκεφτείς ότι είναι γιός του Δρακουμέλ, μόνο ο Μυλωνάκης μπορεί να απαντήσει. Το μόνο παρήγορο είναι ότι στις επόμενες εκλογές θα αποχαιρετήσει την πρωτιά και θα πάρει θέση στον πάτο αυτών που θα βγουν.
17 Ιουνίου, 2009 στις 7:47 μμ
Ενη Καπαζογλου
Προσθετοντας στο λινκ του Σχολιαστη και αυτο
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4521933
στο προηγουμενο εγινε καποιο λαθος. Συγνωμη
17 Ιουνίου, 2009 στις 7:54 μμ
Κωστής Γκορτζής
Ζέππο, σωστή, εκτιμώ, η ερμηνεία. Και στο πνεύμα αυτού που έγραψα στο τελευταίο σχόλιο.
Ας δούμε, όμως, τι λένε και οι «νικητές» των ευρωεκλογών εδώ (ΟΧΙ οι Καρατζαφυρερ):
«Μέτρο Πρώτο: Μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση. Στόχος 0% λαθρομετανάστες.»
Τι εννοούν οι …ποιητές; Να ρωτήσουμε τα πώς;
Να υποψιαστώ «βυθίσεις» πλοιαρίων στο Αιγαίο; Να υποψιαστώ «πογκρόμ» και «σκούπες» με τη συμμετοχή του Στρατού;; (Δεν είμαι ειδικός για να εξειδικεύσω το μέτρο, μήπως κάποιος μπορεί να βοηθήσει;)
Συμφωνεί η σοσιαλιστική βάση σε μια τέτοια εκδοχή;
Το ερώτημα γιατί δεν ξεσηκώνονται οι Ιταλοί ήταν περισσότερο ρητορικό και στο πνεύμα του ότι κρίνουμε τα χάλια των γειτόνων αλλά ψηφίζουμε τα δικά μας… 🙂 Οι αναφορές μου στο σύνδρομο του Καραγκιόζη, στα προηγούμενα σχόλιά μου, δεν έγιναν με πρόθεση λοιδωρίας αλλά με την πεποίθηση ότι το ‘μπόλιασμά’ μας από τη μικρή ηλικία στην συμπεριφορά του συγκεκριμμένου «σκιώδους» πρωταγωνιστή κατατρέχει ως πρότυπο την κοινωνία μας.
17 Ιουνίου, 2009 στις 7:58 μμ
Κωστής Γκορτζής
Σχολιαστή, γράφαμε μαζί.
Το Πολυτεχνείο βγάζει καλούς …δικηγόρους!!! 🙂
ΔΕΝ χρειάζεται Μυλωνάκης για να εξηγήσει το φαινόμενο και μη πετάς την μπάλα στην εξέδρα. Ξέρεις, και ξέρουμε ΟΛΟΙ, τις προίκες των γόνων και πώς διαμορφώνονται… 🙂
17 Ιουνίου, 2009 στις 8:07 μμ
zeppos
«αλλά με την πεποίθηση ότι το ‘μπόλιασμά’ μας από τη μικρή ηλικία στην συμπεριφορά του συγκεκριμμένου “σκιώδους” πρωταγωνιστή κατατρέχει ως πρότυπο την κοινωνία μας.»..
ΑΚΡΙΒΩΣ! Σε παρακαλώ όμως, σε αυτό το «σοφό» παραπάνω, να συνεκτιμήσεις και τις προτροπές για αποχή. Εννοώ τις προβαλλόμενες δικαιολογίες για την δικαίωση της αποχής. Κράτησε επίσης οτι εγώ ΔΕΝ μέμφομαι όποιους συνειδητά απείχαν από την ψηφοφορία για να στείλουν ένα μήνυμα. Λάθος έκαναν, αλλά – όπως ξανάγραψα – ρόλος των κομμάτων είναι να το αρπάξουν επιτέλους πραγματικά το μήνυμα και να προσπαθήσουν , όσο είναι δυνατόν, να εξαλείψουν τις αιτίες για αποχή. Η αποχή, η μόνιμη αποχή από εκλογές, εκτός του οτι φέρνει ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα βραχυπρόθεσμα, λειτουργεί και σαν μια μεγάλη «ταφόπλακα» απογοήτευσης και πλήρους παράδοσης του πολίτη ενάντια στα μαφιόζικα σχέδια.
Τώρα για το 0 ανοχή στην λαθρομετανάστευση, φυσικά δεν εννοεί Ο λαθρο.. Εννοεί 0 στην ανοχή! Τώρα αν προσπαθήσω να το αποκωδικοποιήσω, σύμφωνα και με τους όρους που έχει ορίσει το πρόσφατο «Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο» της Ε.Ε., (Σεπτέμβρης 2008) είναι:
# Χρήση συστημάτων υψηλής τεχνολογίας για τον έλεγχο των συνόρων
# Βιομετρική καταγραφή των χωρίς χαρτιά
# Δημιουργία «ευρωπαϊκού γραφείο στήριξης», που θα δίνει πληροφορίες για την κατάσταση που επικρατεί στις χώρες καταγωγής των αιτούντων άσυλο, προκαταλαμβάνοντας και καθοδηγώντας έτσι τις αποφάσεις για χορήγηση ή όχι ασύλου
# Aπαγόρευση μαζικών νομιμοποιήσεων
# Κοινές πτήσεις επαναπροώθησης
# Εξωτερίκευση των συνόρων μέσα από υπογραφές συμφωνιών επαναπροώθησης με τις χώρες προέλευσης και τις χώρες διέλευσης καθώς και εξαγωγή τεχνογνωσίας (εκπαίδευση προσωπικού) και εξοπλισμού
# Eνίσχυση της Frontex, της ευρωπαϊκής συνοριακής υπηρεσίας
# Δημιουργία μπλε κάρτας για προσέλκυση μεταναστών υψηλής κατάρτισης
17 Ιουνίου, 2009 στις 8:08 μμ
δεξιος
Η κατασταση στην Ιταλια ειναι πλεον εντελως διαφορετικη απο την Ελλαδα.
Κατ αρχην παντα στην Ιταλια η αριστερα κρατουσε αποστασεις απο το σοβιετικο προτυπο πραγμα που δεν συνεβαινε εδω.
Μετα το 1990 το ΚΚΙ μετονομασθηκε σε Δημοκρατικο Κομμα της Αριστερας και ειναι δεδομενη η παραδοχη οτι ο σοσιαλισμος σε ολες τις μορφες του ειναι αποτυχημενο συστημα οποτε οποιος χρησιμοποιει συμβολα και γλωσσα που ακομη περνανε στην Ελλαδα θεωρειται γραφικος.
Αλλα τα πραγματα δεν εμειναν εκει : Στην Ιταλια ειναι αρκετα διαδεδομενη και η αισθηση οτι οι μουσουλμανοι μεταναστες αποτελουν πολιτιστικη απειλη.
Το βιβλιο της Οριανα Φαλλατσι «Οργη και περηφανεια» που ηταν ενας υμνος στο δυτικο πολιτισμο και καταγγελια του Ισλαμ πουλησε πανω απο ενα εκατομμυριο αντιτυπα και προκαλεσε βαθεια εντυπωση.Ενας Αραβας διανοουμενος ονοματι Μαγκντι Αλλαμ που βαφτισθηκε χριστιανος απο τον Παπα βρισκεται πολυ συχνα σε στηλες εφημεριδων και καναλια και εκπεμπει στο ιδιο μηκος κυματος.Δεν ειναι διατεθειμενοι οι Ιταλοι να παραδωσουν τη χωρα τους στον καθε υπαναπτυκτο και αλλωστε σε αντιθεση με κατι αλλους που μοιρολατρικα περιμεναν την Πολη να τουρκεψει ουτε στο 15ο αιωνα την παρεδωσαν.
17 Ιουνίου, 2009 στις 8:19 μμ
σχολιαστης
Μπορεί να τον ψήφισαν αυτοί που αγοράζουν συσκευές ζήμενς. 🙂
Για το θέμα των γόνων συμφωνούμε απόλυτα, εφαρμόζουν τη μέθοδο του Κιμ Ιλ σούνγκ, με …δημοκρατική συναίνεση, ανάθεμα το …γονιό τους. 🙂
17 Ιουνίου, 2009 στις 9:13 μμ
σχολιαστης
Μια σειρά απο σχόλια είναι μπλοκαρισμένα για τεχνικούς λόγους. Οταν επιστρέψει ο καλυβάρχης θα τα …ελευθερώσει. 🙂
17 Ιουνίου, 2009 στις 9:15 μμ
Κωστής Γκορτζής
«Τώρα για το 0 ανοχή στην λαθρομετανάστευση, φυσικά δεν εννοεί Ο λαθρο.. Εννοεί 0 στην ανοχή!»
zeppos, μακάρι να μην εννοούν 0% λαθρομετανάστης. Έλα, όμως που το …επεξηγούν αναλυτικά στον τίτλο του μέτρου που σου τον επαναθέτω:
“Μέτρο Πρώτο: Μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση. Στόχος 0% λαθρομετανάστες.” (δεν ξέρω πώς να το κάνω bold ή υπογραμμισμένο για να φαίνεται καλύτερα).
Όσο για την αποκωδικοποίηση για τα περί συνόρων, ξεπερνώ την απορία μου γιατί αφήσαμε αρχικά (από Αλβανία) τα σύνορα αφύλακτα και τις τεχνολογίες αχρησιμοποίητες…
Κι άντε τους βιομέτρησες. Τι τους κάνεις;
Ωραία ακούγονται και για τα περί πολιτικού ασύλου που εξειδικεύεις (Γραφεία κλπ). Αλλά, ας πούμε ότι διατηρούμε διπλωματικές σχέσεις με το Πακιστάν, αναγνωρίζοντας την κυβέρνηση και το πολίτευμά του. Με ποιό δικαίωμα θα δώσουμε πολιτικό άσυλο σε έναν Πακιστανό που το ζητάει ως αντίθετος ιδεολογικά της κυβέρνησής του; Δεν είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι κι εμείς διαφωνούμε;
«Απαγόρευση μαζικών νομιμοποιήσεων». Ποιός να απαγορεύσει τι και σε ποιόν; Η εκάστοτε κυβέρνηση στον εαυτό της;
«Κοινές πτήσεις επαναπροώθησης». Συγγνώμη, δεν το καταλαβαίνω ως Μέτρο κατά της λαθρομετανάστευσης. Αν δεν είναι κοινές, σε τι επηρεάζει;
«Εξωτερίκευση των συνόρων…» Παρά την βαθειά μελέτη της μεταπολιτευτικής συνθηματικής πολιτικής ορολογίας, ομολογώ ότι ούτε αυτόν τον ορισμό κατανοώ. Υποψιάζομαι ότι σημαίνει να μην περιμένουμε στα σύνορα αλλά να στείλουμε συνοριοφύλακες στα σύνορα του Πακιστάν. Αλλά, εδώ δεν μπορούμε να φυλάξουμε τα δικά μας…
Με την -νομίζω κοινή- λογική μου, εκτιμώ ότι αν οι πλούσιες χώρες δεν σταματήσουν να εκμεταλλεύονται στυγνά τον Τρίτο Κόσμο και δεν μεριμνήσουν για να του αποδώσουν τα ανάλογα αντισταθμιστικά οφέλη ώστε να βελτιωθεί το επίπεδο διαβίωσής του, η λαθρομετανάστευση θα φουντώνει συνεχώς και περισσότερο και θα γίνει αναγκαία η λήψη «στρατιωτικών» μέτρων με ό,τι αυτά συνεπάγονται (όρα πειρατές της Σομαλίας). Και θα είναι η …βενζίνη αντί νερού στη φωτιά που έχει ανάψει η Δύση για να ζεσταθεί. Ίσως και χρειαόμαστε κάτι τέτοιο ως παγκόσμια κοινωνία για να βάλουμε μυαλό…
Υ.Γ. Ειδικά για τα περί «πολιτικού ασύλου» και τις διεθνείς συμφωνίες, εξακολουθώ, από προσωπική εμπειρία να είμαι πολύ επιφυλακτικός (έως σίγουρος ότι δεν) στην πρακτική εφαρμογή τους από τις Δυτικές Δημοκρατίες…
Όπως κατάλαβες, εξακολουθώ να ζητάω τις πραγματικές έννοιες πίσω από τις αόριστες λέξεις ώστε κάποια μέρα να ψηφίσω συνειδητά! 🙂
17 Ιουνίου, 2009 στις 9:27 μμ
σχολιαστης
Κωστή, πολλοί ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ γιατί το κόστος παραμονής της ΝΔ στην εξουσία είναι ανυπολόγιστο. Στους στραβούς ο μονόφθαλμος βασιλεύει. 🙂
Και μιας και μιλάμε για τους λαθρομετανάστες, αν θυμηθούμε τις ζαρντινιέρες που δέρνουν φοιτητές, φαντάσου τη μοίρα των λαθρομεταναστών αν επικρατήσουν Καρατζαφέρειες λογικές.
17 Ιουνίου, 2009 στις 9:45 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Για να τα κάνεις bold Κωστή θα γράψεις . Στο χώρο μεταξύ των δύο συμβόλων της ανισότητας θα γράψεις την φράση ή λέξη που θέλεις να τονίσεις και είσαι έτοιμος!
17 Ιουνίου, 2009 στις 9:47 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
τα σύμβολα της ανισότητας που χρειάζεσαι
17 Ιουνίου, 2009 στις 9:48 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Για κάποιο λόγο τα σύμβολα της ανισότητας δεν εμφανίζονται.
17 Ιουνίου, 2009 στις 9:59 μμ
Κωστής Γκορτζής
, Σχολιαστή το σοβαρό είναι ότι όταν κάποιος εξαγγέλλει μέτρα με αόριστο περιεχόμενο, αφήνει περιθώρια εφαρμογής όλων των εκδοχών μέτρων, των Καρατζαφυρέρειων περιλαμβανόμενων… Αυτό προσπαθώ, καλόπιστα και φιλικά να τονίσω στους πιό πολιτικοποιημένους φίλους. Ήδη ο υσττερικός της παρέας τους τσιρίζει στα κανάλια «Μας αντιγράφετε» !!! 🙂
17 Ιουνίου, 2009 στις 10:00 μμ
Κωστής Γκορτζής
Δοκίμασα και τις ανισότητες αλλά …τζίφος! 🙂
17 Ιουνίου, 2009 στις 10:07 μμ
δεξιος
Η αοριστια ήταν και παραμενει το μεγαλο οπλο του ΠΑΣΟΚ.Μπορει να ειναι τα παντα και το αντιθετο τους.Αφου ηταν ετσι απο το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ιδιο συνδικατο,τις βασεις που φευγουν αλλα μενουν,τη στενωπο και τον εκσυγχρονισμο,τη βυθιση του Χορα και το σχεδιο Αναν και αλλα πολλα γιατι να μην ειναι και στη λαθρομεταναστευση;
17 Ιουνίου, 2009 στις 11:20 μμ
Κωστής Γκορτζής
Δεξιέ, το κακό είναι ότι από τη μια μεριά αοριστολογούν και από την άλλη μηδενπράττουν. 🙂 Έτσι, για να είμαστε αντικειμενικοί, ε; 🙂
18 Ιουνίου, 2009 στις 7:55 πμ
zeppos
<b> BOLD </b>
Για τον Καπετάνιο.. «ανισότητες» δεν χωράνε!!
18 Ιουνίου, 2009 στις 9:12 πμ
Κωστής Γκορτζής
ζεππο, καλημέρα!
Μερικές φορές δεν θα έπρεπε να χωράνε! 🙂 Η Δημοκρατία επιβάλλει συνθέσεις αντίθετων απόψεων και σεβασμό στην τελική πλειοψηφούσα συνισταμένη. Η ολική απόρριψη εξ αρχής όσων απόψεψν δεν εκφέρονται από την πλευρά μας οδηγεί στη στασιμότητα και στον αποπολιτισμό (μη ξαναγράψω σεντόνι, πολιτισμός -για μένα- = σύστημα/πλαίσιο διαμόρφωσης συνειδητοποιημένων Πολιτών) της κοινωνίας.
Γίνεται να ξυπνάς κάθε πρωί και να λες ‘καλημέρα’ μόνο στον γείτονα του αριστερού διαμερίσματος και ‘τον κακό σου τον καιρό’ μόνο σ’ αυτόν που μένει δεξιά; 🙂
Εσείς τελικά δεν θα με αφήσετε να τελειώσω μια καταγραφή που προσπαθώ επί μήνες να της δώσω μορφή βιβλίου… 🙂
18 Ιουνίου, 2009 στις 9:22 πμ
zeppos
Καλημέρα! Σε όλους ε;
Μάλλον οι συζητήσεις εδώ σε «βοηθάνε», μάλιστα χωρίς δικαιώματα!
Όταν δεν μου «βγαίνει» κάτι, ένα πρόγραμμα, μια σκέψη, το παρατάω και το ξαναπιάνω μετά από μέρες.. Και ω του θαύματος η απάντηση ήταν μπροστά μου…
Καλή επιτυχία.
18 Ιουνίου, 2009 στις 9:28 πμ
σχολιαστης
Κωστή, καλή επιτυχία στο βιβλίο σου. 🙂
18 Ιουνίου, 2009 στις 9:29 πμ
Κωστής Γκορτζής
Σίγουρα! Γι αυτό και …μπαινοβγαίνω 🙂
Ευχαριστώ (και τους υπόλοιπους!)
18 Ιουνίου, 2009 στις 12:00 μμ
Παπούλης
Κωστή
Εννοούσα κάθε λέξη του μικρού μου σχολίου αγαπητέ
Τα αποσιωπητικά εννοούσαν ότι δεν χρειάζεται να επεκταθώ και να εξηγήσω.
18 Ιουνίου, 2009 στις 12:17 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Kωστή εύχομαι καλή επιτυχία στο βιβλίο σου. 😉
Και σε καταλαβαίνω, εδω που έχεις μπλέξει θα σου πάρει καιρό να το τελειώσεις. 🙂
18 Ιουνίου, 2009 στις 12:27 μμ
Κωστής Γκορτζής
Παππούλη, με τιμά και μου προκαλεί αμηχανία και η διευκρίνιση 🙂
Σχολιαστή και Δ.Π., θα είστε …συνυπεύθυνοι στο αποτέλεσμα! 🙂 🙂
18 Ιουνίου, 2009 στις 12:30 μμ
Παπούλης
¨ορε ναύαρχε
είμαι λίγος για να αισθάνεσαι τιμή ή / και αμηχανία από τα σχόλιά μου
18 Ιουνίου, 2009 στις 12:52 μμ
Κωστής Γκορτζής
Παππούλη, οι τίτλοι δεν λένε τίποτα. Κι αν δεν «μ’ ‘εσπρωχναν» πολλοί (και από τους εδώ) φίλους να καταγράψω τις …νεανικές εμπειρίες μου, θα έμενα στην Ανωνυμία (ή στην επωνυμία του μακαρίτη σκύλου μου) που έχει μεν πολλά μειονεκτήματα αλλά επιτρέπει στον άλλον να σε κρίνει από τα γραφόμενά σου και όχι από πλαστά -εν πολλοίς- στερεότυπα τίτλων…
Η περιστασιακή χρήση του τίτλου μου από εμένα, είναι ένας απεχθής κοινωνικός συμβιβασμός στον οποίον εξαναγκάζομαι από την κρατούσα νοοτροπία.
(ο τοπικός μας Δήμαρχος π.χ., απαξιεί να απαντήσει σε γράμμα του πολίτη Κωστή Γκορτζή αλλά …τσακίζεται να απαντήσει στον «Αντιναύαρχο» λες ο τίτλος εμπεριέχει και την έννοια του …Επιθεωρητή του Δημοσίου)
Τα μπολιάσματα από το Θέατρο Σκιών που λέγαμε… 🙂
Για τους φίλους εδώ, είμαι ο Κωστής, …χωρίς οποιαδήποτε ανισότητα (όπως μου αρέσει, κατά τον Zeppo) και κερδίζω, ως άνθρωπος, πολλά. 🙂
18 Ιουνίου, 2009 στις 1:31 μμ
σχολιαστης
🙂
18 Ιουνίου, 2009 στις 1:55 μμ
Παπούλης
Ναύαρχε
δεν χρειάζεται να μου τα γράφεις όλα αυτά τα επεξηγηματικά… η εκτίμηση μου προς εσένα θα ήταν σε κάθε περίπτωση η ίδια , μη έχωντας να κάνει με τίτλους , ιστορικό κτλ , αλλά με αυτό που διαπιστώνω διαβάζωντας σε τόσα χρόνια ( κοντά 4 ). 🙂
18 Ιουνίου, 2009 στις 2:13 μμ
sissa ben dahir
Ο Κος Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει κληρονομημένες μόνο τις 170.000 των αρχικών ψηφοφόρων του. Έχει επίσης κληρονομημένο και το απυρόβλητο από τα ΜΜΕ.
Καμιά εφημερίδα πλατιάς κυκλοφορίας ή κανάλι εθνικής εμβέλειας δεν στάθηκε καθόλου στο γεγονός της συγκατοχής του μαζί με τον Χριστοφοράκο, κτηματικής περιουσίας.
Μας είχε πει, τότε με τις οικοσκευές ότι δεν εγνώριζε τον Κο Χριστοφοράκο. Πως μοιράζεσαι ακίνητη περιουσία με κάποιον που δεν έχεις σχέσεις;
Οπωσδήποτε δεν πρέπει να δημιουργηθούν από τώρα κηλίδες για το παιδί. Πρέπει να εμφανιστεί με καθαρό μέτωπο ως αρχηγός αύριο.
18 Ιουνίου, 2009 στις 2:30 μμ
Κωστής Γκορτζής
Παππούλη, Αμοιβαία η εκτίμηση και τους ίδιους λόγους.
Το κατεβατό το έγραψα μπας και με αποκαλέσεις Κωστή, έτσι για να νοιώθω άνετα! 🙂
sissa, ακριβώς. Με συμμετέχοντες στη διαδικασία πολλούς που θα με χαρακτηρίζουν ‘αχρείο’ αν αρνηθώ να πάρω μέρος σ’ αυτή….