Η παλαιότερη φωτογραφία της παρέας μας, είναι εμείς πάνω στο φράχτη να φλυαρούμε ανέμελα. Μετά, κάποιος μας μάζεψε, βρεθήκαμε στο σκοτάδι για κάμποση ώρα και μετά βρεθήκαμε αλλού…
*
Μετακομίσαμε σε ένα νέο περιβάλλον, το οποίο συνεχίζω να εξερευνώ, ακόμα και τώρα. Το πρώτο που κατάλαβα ήταν ότι είχαμε πια αφεντικό, που φρόντιζε για το φαγητό μας και ότι το έλεγαν (το αφεντικό) Λιλού.
*
Η νέα μας ζωή κυλάει με άφθονο φαγητό (είχαμε και πριν) και άφθονο σεξ (είχαμε και πριν). Όταν ξεκουραζόμαστε από αυτά τα δυο, καμιά φορά νοσταλγούμε τον ξύλινο φράχτη μας, από τον οποίο μπορούσαμε να αγναντεύουμε τον ανοιχτό ορίζοντα, χωρίς να γνωρίζουμε εάν αυτό χρησιμεύει σε κάτι, εδώ που τα λέμε.
Λέιντις εντ τζέντλεμεν, λετ μη ιντροντιούς του γιού εν εξότικ φρούιτ που το λένε καρπούζι. Είναι εντυπωσιακό, αλλά δε γλιστράει. Επιπλέον έχει κάτι περίεργες λακκούβες, που κάνουν την περιήγηση προβληματική (υποχρεωτικά θα γίνει παράκαμψη).
*
Μου αρέσει να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα, αλλά η εμπειρία μου με το αυγό ήταν πραγματικός εφιάλτης…
*
Αυτή είναι η Λιλού, σε ώρα καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ευτυχώς, μετά μας ξεβάφει.
*
Θα ήθελα να διαμαρτυρηθώ: τα σαλιγκάρια είναι σοβαρά όντα, δεν είναι καρναβάλια!
*
Μια μέρα, χαζεύοντας τις φωτογραφίες μας στο λάπτοπ, μαζί με τη Λιλού, κόντεψα να πάθω, με αυτό που είδα. Τότε η Λιλού μου έκανε μια διάλεξη με θέμα το φοτοσόπ, αλλά δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα, γιατί τα εξηγούσε μπερδεμένα.
*
Τελευταία μαθαίνουμε ένα επιτραπέζιο παιγνίδι. Δεν έχει πολύ πλάκα, γιατί όλα εξελίσσονται με απελπιστικά αργούς ρυθμούς – και σε τρώει η ακινησία. Άσε που φεύγεις, ξαφνικά, από τα τετραγωνάκια και μπαίνεις τιμωρία στο πλάι, να μην κάνεις τίποτα, μόνο να περιμένεις τον επόμενο.
*
Ο μεγάλος μου έρωτας είναι το μικρό κανάτι, που έχει μέσα το νερό μας. Μου αρέσει να τυλίγομαι ολόκληρος πάνω στη λεία επιφάνεια και να σφίγγομαι για ώρα. Το μόνο κακό είναι οι φωνές των αποκάτω: «άντε ρε, τελείωνε, θέλουμε κι εμείς!»
*
Ο Αρτέμης είναι πελώριος και έχει δυνατή φωνή, αλλά είναι ευγενικός και φιλικός. Μας αφήνει να τσουλάμε πάνω στο καλογυαλισμένο του τρίχωμα, εκτός αν είναι η ώρα του φαγητού, βεβαίως.
*
Στο σπίτι ζουν μαζί μας, χωρίς να ενοχλούν ιδιαίτερα, η Ευλαμπία η γάτα και ο Κορνήλιος, το ψάρι. Ο Κορνήλιος εκνευρίζεται όταν η Ευλαμπία πίνει νερό από το βάζο του και παριστάνει τον ψόφιο, στον πάτο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
*
«Μου τη σπάει αυτή η γάτα» μας είπε μια μέρα ο Κορνήλιος. «Είμαι σίγουρος ότι κάτι θέλει από μένα, αλλά δε μπορώ να καταλάβω τι». Δε μπορέσαμε κι εμείς να του λύσουμε την απορία.
Τελευταία ανακάλυψα ένα περίεργο μηχάνημα που το λένε κινητό. Χαζό όνομα, γιατί δεν κουνιέται ρούπι, εκτός αν το σπρώξεις. Μου αρέσει να πατάω τα κουμπάκια που έχει. Μια φορά μάλιστα ακούστηκαν κάτι μπιπ μπιπ και μετά μια αντρική φωνή που έλεγε «έλα… γιατί δε μιλάς… το κάνεις για να με ερεθίσεις…». Ακολούθησαν βογκητά, και μετά ο τύπος ούρλιαζε, σε επιτακτικό τόνο που δε σήκωνε αντίρρηση, να έρθει ο χήνος (η αρσενική χήνα, για όσους δε γνωρίζουν). Αν και ατρόμητος σκιάχτηκα και αποχώρησα παρευθείς από το πεδίο του δράματος.
*
Ο χυμός τομάτας μας ξετρελαίνει. Όπου τον βρούμε, τον καθαρίζουμε στο πι και φι.
*
Μια αξιομνημόνευτη μέρα, η Λιλού μας έφερε μια ακίνητη κατασκευή που την έλεγε Μπάρμπι. Την είχε πασαλείψει με τοματοπελτέ και, φυσικά, ορμήσαμε. Επειδή άκουγα την αφεντικίνα μας να κάνει φασαρία (βογκούσε) με την άκρη του ματιού την είδα να ψάχνει κάτι που είχε χάσει, στον ίδιο της τον εαυτό. Δεν έδωσα σημασία και σε λίγο η Μπάρμπι ήταν και πάλι πεντακάθαρη, ενώ η Λιλού είχε βρει αυτό που έψαχνε και είχε ηρεμήσει.
*
Μετά από αυτό, όταν μας έβαλε πάνω της, ήταν λογικό να υποθέσω ότι θα είχε αλειφτεί και η ίδια με τοματοπελτέ και εμείς θα τρώγαμε καλά. Δυστυχώς, με το που μας έβαλε πάνω της, εμένα και το Σωτήρη, βόγκηξε δυνατά, με τον γνωστό τρόπο, και …αυτό ήταν. Ούτε που προλάβαμε να κατέβουμε από το πρώτο βουναλάκι. Στο τέλος, φάγαμε μαρούλια.
*
Μια φορά η αφεντικίνα μας μας πήγε βόλτα, αλλά όχι στη εξοχή. Ήταν πολύς κόσμος, φασαρία κλπ. Εγώ αφοσιώθηκα να φτάσω γρήγορα στο μαρούλι που κρεμόταν μπροστά και δεν έδωσα σημασία στα υπόλοιπα. Όταν γυρίσαμε στο σπίτι, η Λιλού ήταν τόσο χαρούμενη που με σερβίρισε τομέιτο τζους πάνω στο αριστερό βουναλάκι της. Το έφαγα με όρεξη, ενώ αυτή χαλούσε τον κόσμο – μέχρι που ησύχασε πάλι. Δυστυχώς, δεν πήρε φωτογραφίες από αυτό το περιστατικό.
*
Με τη Λιλού που μπλέξαμε δε μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος… Κάποιες φορές διασκεδάζει βάζοντας στο δρόμο μας σκελετούς από προϊστορικά τέρατα.
*
Μια φορά το παράκανε, καθώς με ανέβασε σε μια περίεργη εξέδρα, όχι και τόσο αναπαυτική. Ευτυχώς περνούσε από εκεί η Σαμάνθα και η ώρα πέρασε με κουβεντούλα και ερωτοτροπίες.
18 Σχόλια
Comments feed for this article
22 Μαρτίου, 2011 στις 1:27 μμ
vel
δεν υπάρχει ..λέμε!!
22 Μαρτίου, 2011 στις 1:50 μμ
silia
Μας τηλεφώνησε πρόσφατα μια «γνωστή» από Γερμανία μεριά , ονόματι Άγκελα και μας μίλησε πολύ αυστηρά … Η Λιλού μας (που κυκλοφορεί και με το nick «ΓΑΠ» ) , μας είπε να μην φοβόμαστε … θα «καθαρίσει» αυτή …
Η Λιλού , μας μαθαίνει και αριθμητική . Σήμερα , μάθαμε το 69 … Η δασκάλα , μας είπε να εξασκηθούμε και μόνον τότε θα μας μάθει και άλλο νούμερο …
22 Μαρτίου, 2011 στις 2:03 μμ
Πάνος
🙂
22 Μαρτίου, 2011 στις 2:05 μμ
silia
http://pixdaus.com/single.php?id=278415&from=email
Και τα σαλιγκάρια … έχουν «ψυχή» .
http://pixdaus.com/single.php?id=270836&from=email
… Τρόϊκα …
22 Μαρτίου, 2011 στις 4:36 μμ
sissa ben dahir
.
.
.
Αυτοί ναι ράτσας οι χοχλιοί, παίζουνε με βυζάκια
δε θα τους ρίξει η μοίρα τους μέσα στα τηγανάκια.
Ο μερακλής ο άνθρωπος πόσα λεφτά δε δίδει
να βρει χοχλιούς μπουμπουριστούς να φάει με το ξύδι
22 Μαρτίου, 2011 στις 5:32 μμ
Πάνος
.
.
.
Περί τα 12 ευρώ θαρρώ είν’ η τιμή τους
εις τη «Μυρσίνη» που (σαφώς) είναι το μαγαζί τους.
Σαν έρθω από το Μάντσεστερ, έλ’ από την Αθήνα
και με χοχλιούς μπουμπουριστούς θε να περάσεις φίνα!
—
* γιατί με ξύδι, αδερφέ; με (όποια) σάλτσα ντομάτας, είναι νοστιμότατοι! Εξάλλου, όπως είδες και στο ποστ, οι χοχλιοί αγαπούν τη σάλτσα ντομάτας 😉
22 Μαρτίου, 2011 στις 6:43 μμ
Άγγελος
είστε άρρωστοι. όλοι σας! αναζητήσατε βοήθεια!
22 Μαρτίου, 2011 στις 7:21 μμ
vel
βοήθειαααααα!!!
22 Μαρτίου, 2011 στις 8:27 μμ
Πάνος
Ωραία, έρχονται (από το παρελθόν) και οι ενισχύσεις, για τον Άγγελο…
22 Μαρτίου, 2011 στις 10:41 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Όντως οι κ(χ)οχλιοί είναι ωραίοι με σάλτσα ντομάτας. Όμως οι μπουμπουριστοί δεν έχουν καθόλου σάλτσα, είναι απλώς τηγανητοί με ξίδι και με δενδρολίβανο. Την ώρα που τηγανίζονται πρέπει να είναι σκεπασμένο το τηγάνι γιατί «εκσφενδονίζονται, κάνοντας «μπουρ Μπουρ» 😉 ,
καλό βράδυ 😀
22 Μαρτίου, 2011 στις 11:09 μμ
Πάνος
Σωστός! 🙂
26 Ιουνίου, 2014 στις 1:00 πμ
sissa ben dahir
Είδος: Helix Aspersa ή Escargot petit gris.
Καθάρισμα, πλύσιμο, τάισμα, πότισμα, και μπλουμ στο καυτό νεράκι για λίγο. Αύριο οι μισοί θα συναντήσουν ξινόχοντρο στο τσικάλι και μεθαύριο οι άλλοι μισοί θα συναντήσουν ξιδάκι και αρισμαρί στο τηγάνι.
26 Ιουνίου, 2014 στις 9:59 μμ
bas
Αυτό (στην πρώτη φωτο) που έρπει και γλύφει, με τον Λοβέρδο μοιάζει.
26 Ιουνίου, 2014 στις 10:21 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
«18/06/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
Λοβέρδος: ο «ασκούμενος επαναστάτης»…
Του Φώτη Παπούλια
Ο Ανδρέας είναι εδώ, όχι ο παλιός, αλλά ο νεο-καινούργιος, ως ταύρος σε υαλοπωλείο, εφόρμησε στο υπουργείο Παιδείας και ξηλώνει ότι ο προκάτοχός του είχε θεσπίσει. Ο με κοινωνικό πρόσημο Ανδρέας Λοβέρδος, επιδιώκει να εμφανιστεί ως ο υποστηρικτής των κοινωνικών δικαιωμάτων, προσπαθώντας να μας πείσει ότι όταν ψήφιζε τα μνημόνια το έκανε από εθνική υποχρέωση και όταν «κάρφωνε» τις οροθετικές ιερόδουλες το έκανε για να προστατέψει την τιμή και την υπόληψη της αγίας ελληνικής οικογένειας.
Ο Ανδρέας αφού περπάτησε την προσωπική του διαδρομή, διαγραφείς από το ΠΑΣΟΚ και ιδρυτής της σχεδόν μονοπρόσωπης «Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα», επανέκαμψε μέσω της αειθαλούς ΕΛΙΑΣ, για να μας θυμίσει ότι η επανάσταση ζει και βασιλεύει. Με τη μία προκάλεσε κυβερνητική κρίση, όχι για την ουσία της διαθεσιμότητας των διοικητικών των πανεπιστημίων, αλλά για να μας πείσει ότι εξακολουθεί να είναι σοσιαλιστής και ότι «σκοτώνεται» με τον εκπρόσωπο της τρόικας Κ. Μητσοτάκη.
Ποιος Σαμαράς και ποιος Βενιζέλος, με τη μία ο Ανδρέας δήλωσε «ή εγώ ή το χάος» και μετά άρχισε το γνωστό φιλολαϊκό παιχνίδι. Τα σχολεία ανοίγουν στις 11 Σεπτεμβρίου, δεν χάνονται αργίες, δεν κόβονται διακοπές, δεν θα ισχύει η «λευκή εβδομάδα», δεν…δεν… αλλά για τα κενά, τις συγχωνεύσεις, τις αναπληρώσεις, κουβέντα…
Σε πολύ πρόσφατες εποχές θα κατάγγελλε ως «ακραίο λαϊκιστή» όποιον έκανε όλα αυτά, όμως η προοπτική να ηγηθεί ενός μετασυνεδριακού ΠΑΣΟΚ ή έστω τμήματός του, του επιτρέπει να κινείται ανέξοδα, χωρίς πολιτικό κόστος και -ω του θαύματος- να εμφανίζεται υπέρμαχος της κοινωνικής συνοχής. Ποιος, ο ίδιος που ως υπουργός Εργασίας είχε εκστομίσει τη φράση «οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν κιόλας, ζουν πολλά χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή τους», έρχεται σήμερα να αναστηλώσει την καθημαγμένη δημόσια εκπαίδευση, νομίζοντας ότι μπορεί να εμπαίζει μια ολόκληρη κοινωνία.
Ισως να στοιχειώνει μέσα του η νεότητα και οι ασκήσεις ανταρτοπόλεμου στον Χορτιάτη, για να συνηθίζει από τότε σε συνθήκες κυβέρνησης του βουνού. Μόνο που το Μαρούσι και ο πύργος του υπουργείου δεν βρίσκονται σε καθεστώς «Ελεύθερης Ελλάδας» και ο Α. Λοβέρδος απέχει από το να χαρακτηριστεί οπλαρχηγός ή έστω δεκανέας. Εξάλλου τα ραντεβού στου «Κικιλίνη», πάντα θα γράφουν ιστορία… και, όπως έλεγε και ένας φίλος του, «καλή η επανάσταση, αλλά να γίνει με ελαφρύ οπλισμό…»
http://www.efsyn.gr/?p=207425
26 Ιουνίου, 2014 στις 10:40 μμ
Πάνος
Η ξεφτίλα του νυν υπουργού είναι η μία όψη του νομίσματος. Η ξεφτίλα του προηγούμενου, η άλλη.
26 Ιουνίου, 2014 στις 11:32 μμ
Πάνος
Λοβέρδος: Το υπουργείο βιάστηκε να εφαρμόσει την Τράπεζα Θεμάτων
https://gr.news.yahoo.com/%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B2%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CF%86%CE%B1%CF%81%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1-182649291.html
15 Φεβρουαρίου, 2015 στις 9:12 πμ
Πάνος
Η νέα μόδα από το Παρίσι: Σαλιγκάρια στο πρόσωπο!
http://www.spartaface.net/2015/02/blog-post_365.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter
26 Νοεμβρίου, 2016 στις 4:40 μμ
Το εργαστήριο του Δόκτορος Σαλ Ιγκάρι | Σημειώσεις για τον Εμφύλιο
[…] […]