Πάνο, αυτός ο καπετάν Μαύρος που δείχνει η φωτογραφία, είναι ο Νικος Χατζηνικολάου απο την Ζαρκαδιά του Νέστου της Καβάλας. Η αυτοβιογραφία του εκδόθηκε απο τον γυιό ενος συντρόφου του, τον Σπύρο Ρούλη απο την Θάσο. : «Ταραγμένα χρόνια στο Νέστο», εκδόσεις Νιραγός, 2008, ISBN 978-960-7305-25-1.
Πρόκειται για την πιό αγνή και μαχητική μορφή της Αντίστασης στο νομό Καβάλας. Οι άλλες δύο αφηγήσεις, απο πλευράς του ΕΛΑΣ, του Στέργιου Βαλιούλη («Πολίτης Β’ κατηγορίας») και του Κώστα Κωνσταντάρα (Αγώνες και διωγμοι, 1964), μοιάζουν με περιγραφή διακοπών στο βουνό, σε σχέση με τίς συνεχείς συγκρούσεις του Μαύρου, απο το 1941-1949.
Πέθανε στό Breslau της Πολωνίας στίς 22/5/1985. Αρα, μάλλον δεν είναι ο καπετάν-Μαύρος που προπηλακίστηκε στο Μπούλκες.
Ανεξάρτητα απο αυτό, δείτε πως περιγράφει την στιγμή που παίρνει στα χέρια του το κομμένο απο τους Βουλγάρους κεφάλι της αδελφής του: http://vripolidis.blogspot.com/2009/12/blog-post_06.html
Ακριβώς. Επέστρεψε νωρίτερα από τους άλλους πολιτικούς πρόσφυγες στην Ελλάδα, αλλά ο υιός Σωκράτης έμεινε έξω (ΛΔΓ) για σπουδές. Μετά ήρθε , συνεννοήθηκε με το ΠΑΣΟΚ και έκανε ό,τι έκανε.
όλες οι πηγές (πιθανότατα αντιγράφοντας τον Eudes) αναφέρουν ότι ο καπετάν Μαύρος σκοτώθηκε δυο χρόνια μετά την επιστροφή του από το Μπούλκες, ως βαθμοφόρος του ΔΣΕ. Αν μπορείς να βρεις μαρτυρία για το αν ο Ζαρκαδιανός καπετάνιος πέρασε από το Μπούλκες, θα έχεις ανατρέψει την αρχική πληροφορία του Eudes. Αλλιώς ισχύει και η πιθανότητα ότι υπήρξαν δυο καπετάνιοι με αυτό το ψευδώνυμο.
Δεν τίθεται ζήτημα για τη βασιμότητα των περιγραφών και των καταθέσεων για το Μπούλκες.
Θεωρώ, πάντως, ότι αντί αναφοράς στον Eudes, που έγραφε σε συνεπή «αναθεωρητική» γραμμή
(αξέχαστο το τέλειωμα του βιβλίου του ότι «το ΚΚΕ εσ. αποτελεί πλέον την ελπίδα για την επανάσταση στην Ελλάδα» ή κάτι τέτοιο),
αρκεί η καταγραφή των καταθέσεων άλλων ιστορούντων την εποχή,
ο αντισταλινισμός των οποίων δεν τους οδηγεί σε αναπαραγωγή κάθε ελεγχόμενης αντι-ΚΚΕ φιλολογίας και σε παγίδευση στις ίδιες οργανωτικές, θεωρητικές και μεθοδολογικές αφετηρίες,
αλλά εκτός σταλινικού/ζαχαριαδικού κλπ υποκειμενικού πλαισίου.
Ορθά κάνεις και παραθέτεις απομνημονεύματα ελλήνων αγωνιστών της εποχής.
Έτσι πρόχειρα μπορώ να προσθέσω το (σχετικά) πρόσφατο «ο δρόμος είναι άσωτος» του Γ. Χουλιάρα (Περικλή),
ο οποίος δεν πέρασε από το Μπούλκες, αλλά ως κομματικό στέλεχος και εκ των ηγετών του ΕΛΑΣ-ΔΣΕ έχει σαφέστατα άποψη και πληροφόρηση
(επιπλέον δε και ως προγραμμένος ο ίδιος προσωπικά από τον Γούσια-Βοντίτσιο),
όπως και την παραδοχή του Κ. Γκριτζώνα στο «Μετά τον Γράμο»
(παρεμπιπτόντως, αυτή είναι η σωστή ορθογραφία, ετυμολογείται η λέξη από το αλβανικό όνομα Γράμος κι όχι από το «γράμμα»),
όπου, μάλιστα, αν δεν κάνω λάθος, αναφέρεται ως ένας από τους μπουλκικούς τοποτηρητές της βαρβαρότητας ο Τσολάκης.
Τούτου δοθέντος, θα είχε αρκετό ενδιαφέρον η μελέτη της (πολιτικής και ενδοκομματικής) πορείας των κεφαλιών του Μπούλκες στα κατοπινά χρόνια προς διερεύνηση της ιδεολογικής, πολιτικής και υποκειμενικής σύνδεσης του ΚΚΕ με το σταλινικό παρελθόν του.
Θα μου πεις, τι να φτουρήσει το παρελθόν αυτό μπροστά στο ένδοξο νεοσταλινικό παρόν.
Ε, εκείνο ήταν τρισένδοξο.
Η εξίσωσή σου, ότι μαρξισμός=σταλινισμός είναι ανεκδιήγητη, θα σ’ τό χουν πει.
Και Εντ-ίζει επικινδύνως λίαν (στη δομή και τη μεθοδολογία της).
…από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 24/10/1993, βρίσκω μια συνέντευξη του καπετάν Περικλή στον αμφιλεγόμενο Διονύση Χαριτόπουλο. Ο καπετάν Περικλής έζησε αρκετά χρόνια μετά τη δημοσίευσή της και εάν διαφωνούσε με όσα είχαν γραφτεί σίγουρα θα είχε ανασκευάσει.
Παραθέτω προκαταβολικά το κομμάτι για το Μπούλκες (γραμμένο από τον Χαριτόπουλο αλλά ουδέποτε διαψευσθέν από τον καπετάνιο)
Ο Περικλής έχει δώσει το λόγο του, «ή όλοι θα φτάσουμε στην πατρίδα ή κανένας», και πρέπει να τον κρατήσει. Αυτή η δέσμευση τους ρίχνει στα χέρια των Γιουγκοσλάβων που τους στέλνουν πάλι πίσω και πάνε πια στο Μπούλκες όπου έχουν καταλήξει αντάρτες και πολιτικοί. Ο Περικλής κλείνεται πάνω από τρεις μήνες στο κρατητήριο του στρατοπέδου· και δεν είναι ο μόνος· ούτε ο πιο άτυχος. Αλλοι μείνανε για πάντα εκεί. Οι καπετάνιοι πρέπει να υποταχθούν ή να εξοντωθούν.
Το άστρο του Αρη εκρήγνυται μόνο του. Ο άνθρωπος που δημιούργησε το μεγαλύτερο εθελοντικό στρατό στην ελληνική ιστορία αυτοκτονεί, προδομένος, στη χαράδρα της Μεσούντας. Στο Μπούλκες οι υπεύθυνοι του στρατοπέδου θριαμβολογούν γι’ αυτά που παθαίνουν όσοι ξεφεύγουν από τη γραμμή. Μια κομματική μπροσούρα που έρχεται από την Ελλάδα για διαφώτιση, παρουσιάζει τον Αρη σαν αιμοσταγή λήσταρχο, προβοκάτορα και προδότη. Οι εγκλωβισμένοι αντάρτες δεν μπορούν να διαλέξουν παρά τη σιωπή. Εκτός από τον Περικλή. «Τον έφαγε το στόμα του και τον έσωσε η ιστορία του», μου είπε κάποιος. Μάλλον έτσι είναι, γιατί χάθηκαν άλλοι με μικρότερες αφορμές.
*
Είναι δικαίωμά σου να μη σου αρέσουν οι εξισώσεις μου. Είναι και δικό μου δικαίωμα να σε πληροφορήσω ότι έβαλα τη γάτα μου να κλαίει.
Χωρίς αυτή την τελευταία πληροφορία δεν ξέρω τι θά ‘κανα.
Εγώ, αποδεχόμενος τους όρους διαλόγου που θέτεις, αλλά ελλείψει γάτας, θα μπορούσα να αναφερθώ στου μπογιατζή τον κόπανο.
Στην άλλη πληροφορία, για τον Περικλή, έχεις δίκιο.
Το βιβλίο του το είχα διαβάσει μόλις κυκλοφόρησε κι έχει περάσει καιρός.
Σημαντικό το ότι παρά τις διαφωνίες του
-σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε ανάλογα απομνημονευματικά κείμενα άλλων αγωνιστών-
δεν ευτελίζει το ύφος της αφήγησής του ούτε του περιεχομένου της,
όταν αναφέρεται σε εκείνα τα πρόσωπα της ηγεσίας του ΚΚΕ, με τα οποία συγκρούστηκε.
δεν υπάρχει κανένας διάλογος, ούτε θα υπάρξει. Δεν νοείται διάλογος με κάποιον ανώνυμο που ξεκινώντας αποκαλεί τις απόψεις σου εξωφρενικές. Άλλο θέμα η ανταλλαγή εφυολογημάτων.
γνωρίζει κανείς αν στο Μπούλκες εκδόθηκε χαρτονόμισμα των 1.000 δηναρίων? έχω δεί μέχρι 500άρικο, αλλά μερικοί ισχυρίζονται ότι εκδόθηκε και 1.000άρικο. ισχύει κάτι τέτοιο ή πρόκειται για παραμύθι?
«Ο εξτρεμιστής της ΟΠΛΑ στην Αθήνα, Στέλιος Κάλφας, αφού προηγουμένως βασάνισε άγρια περί τους 20-30 συντρόφους του, τους ρίχνει μισοπεθαμένους στο Δούναβη, όπου πνίγονται.»
Αυτή την ιστορία πάντως την είχα ακούσει κι από τη γιαγιά μου, πολλά πολλά χρόναι πριν, που ήταν εκεί όταν έγινε. Όπως και πολλές ιστορίες που το πρωί τους εύρισκαν πνιγμένους σε πηγάδια και έλεγαν πως αυτοκτόνησαν.
η ταινια για το μπουλκες ειναι φιλοκκε εαν εχουμε διαβασει ολο το αρθρο για τα εγκληματα και τα μαρξιστικα αισχη του τιμημενου κκε.Επειδη τα αισχη εγιναν γνωστα μετα το 85 90 δεν τα ξερανε το 69 να τα περιγραψουνε.α δειξουνε τα μαστιγωματα τις φαλαγγες το σπασιμοχεριωποδιων κεφαλιων,τοτε θα ηταν αντικειμενικη,ενω τωρα κουκουεδιζει η ταινια
«κόπηκε Ελληνικό δηνάριο, κόπηκαν από την «κυβέρνηση» του Μπουλκές 9.253.255 δηνάρια που χρησιμοποιούνταν μέσα στο χωριό)»
Ορίστε τα IOY του Βαρουφάκη. 🙂
Σχετικά με το Μπούλκες, σκόνταψα πρόσφατα σ’ ένα μέλος της ΟΠΛΑ Αργολίδος, τον «Καπετάν Φάνη», ο οποίος στα Δεκεμβριανά γνωρίστηκε με τον Μπαρτζιώτα (Φάνη) και έγινε προστατευόμενός του.
Ο Μπαρτζιώτας τον έστειλε μέσω Θεσσαλονίκης στο Μπούλκες, όπου έγινε ένας από τους υπασπιστές του Πεταχτσίδη και επικεφαλής κλιμακίου της εκεί ΟΠΛΑ που βασάνιζε τους ανυπάκοους.
Επέστρεψε στην Ελλάδα με την πιό σημαντική ομάδα 65 στελεχών από την Πελοπόννησο, αλλά παρέμεινε στον Γράμμο προαχθείς σε ταγματάρχη, υπεύθυνος Α2. Συνελήφθει αιχμάλωτος το 1948 και έδωσε λεπτομερή κατάθεση 60 τόσων σελίδων για την οργάνωση του ΔΣΕ, κλπ….
Ήταν τόσο βάναυσος που μιά φορά, μετά τη σφαγή 2 μικρών παιδιών, έλεγε μετά ότι «τσιρίζανε σαν γουρουνόπουλα».
Για τέτοιο είδος ανθρώπων μιλάμε ότι έδρασαν εναντίον των συντρόφων τους στο Μπούλκες.
Για όσους μπορεί να ενδιαφέρονται, το σημερινό όνομα του, (για άλλους δυσώνυμου και για κάποιους ‘θρυλικού’), Μπούλκες*, είναι Maglić (Μαγκλίτς).
Tο χωριό βρίσκεται 40 περίπου χιλιόμετρα Δ – ΒΔ του Νόβι Σαντ, στον αχανή κάμπο τής (σερβικής) Βοϊβοντίνας, επίκεντρο της οποίας είναι το Νόβι Σαντ (Βόρεια Σερβία).
Οι (μέχρι τα τέλη τού Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου) κάτοικοι του πλούσιου Μπούλκες δεν ήταν απλώς «γερμανόφωνοι» που λέτε.
Ήταν ταυτοχρόνως και γερμανόφρονες. Ουσιαστικά ήταν «Γερμανοί».
Ο Αλέκος Κουτσούκαλης, μάλιστα, στο βιβλίο του «Το Χρονικό Μιας Τραγωδίας 1945-1949», (Ιωλκός 2004), γράφει ότι η περιοχή αυτή, (Νόβι Σαντ), ήταν πηγή εκλεκτών SS για το Χίτλερ!
Με την προέλαση των Σοβιετικών προς Βελιγράδι στο τέλος του πολέμου, οι παρτιζάνοι τού Τίτο ξεπάτωσαν αγρίως όσους γερμανόφρονες («Γερμανούς») τής περιοχής αυτής δεν πρόλαβαν να την κοπανήσουν.
Μεταξύ τών αμάχων που ξέμειναν στο Μπούλκες, ήταν ασφαλώς και πολλές γυναίκες.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Κουτσούκαλης:
«Οι Γερμανίδες στην αρχή είχαν κλειστεί σε χώρους στην άκρη του χωριού, απομονωμένες από τους πρόσφυγες με γερά και ψηλά συρματοπλέγματα. Ήταν πολύ προκλητικές και όταν κανείς περνούσε πολύ κοντά τους, αυτές έβγαζαν τα ρούχα τους και στέκονταν γυμνές, καλώντας τούς πρόσφυγες στα γερμανικά να κάνουν έρωτα μέσα από τα σύρματα. Μετά τις έντονες διαμαρτυρίες των πολιτικών προσφύγων, οι γιουγκοσλαβικές αρχές τις απομάκρυναν από τους χώρους αυτούς. Ωστόσο οι ερωτικές προκλήσεις δεν σταμάτησαν. Τώρα είχαν πάρει τη θέση τών Γερμανίδων οι ντόπιες Σερβίδες, που ζούσαν στα γύρω χωριά και κάθε βράδυ κάνουν εφόδους για να βρουν ερωτικούς συντρόφους. ………. Πολλές Σερβίδες, πολύ εύκολες στον έρωτα, έμειναν έγκυες και τα δράματα άρχισαν μέρα με τη μέρα να πληθαίνουν…….»
Τι να κάμουν οι φουκαριάρες οι γυναίκες. Ο πόλεμος τους είχε στερήσει τη χαρά του άντρα. Ε, κι αφού δεν άντεχαν άλλο…
24 Σχόλια
Comments feed for this article
Απρίλιος 22, 2010 στις 4:44 μμ
Σπύρος Ντόβας
Γιατί παρακαλώ «χαμένο στοίχημα του σταλινισμού» και όχι «χαμένο στοίχημα του κομμουνισμού»?
Ευτυχώς, έχασαν…
Απρίλιος 22, 2010 στις 5:03 μμ
Πάνος
Έχω γράψει παλιότερα μαρξισμός = κομμουνισμός = λενινισμός = σταλινισμός. Δεν υπάρχει διαφορά.
Απρίλιος 22, 2010 στις 5:28 μμ
Νεόπτωχος
Ο Πέτρος Κόκκαλης, (υπουργός Παιδείας και Λαϊκής Υγείας της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης) πρέπει να είναι ο πατέρας του δικού μας Κόκκαλη έτσι;
Απρίλιος 22, 2010 στις 9:15 μμ
vripol
Πάνο, αυτός ο καπετάν Μαύρος που δείχνει η φωτογραφία, είναι ο Νικος Χατζηνικολάου απο την Ζαρκαδιά του Νέστου της Καβάλας. Η αυτοβιογραφία του εκδόθηκε απο τον γυιό ενος συντρόφου του, τον Σπύρο Ρούλη απο την Θάσο. : «Ταραγμένα χρόνια στο Νέστο», εκδόσεις Νιραγός, 2008, ISBN 978-960-7305-25-1.
Πρόκειται για την πιό αγνή και μαχητική μορφή της Αντίστασης στο νομό Καβάλας. Οι άλλες δύο αφηγήσεις, απο πλευράς του ΕΛΑΣ, του Στέργιου Βαλιούλη («Πολίτης Β’ κατηγορίας») και του Κώστα Κωνσταντάρα (Αγώνες και διωγμοι, 1964), μοιάζουν με περιγραφή διακοπών στο βουνό, σε σχέση με τίς συνεχείς συγκρούσεις του Μαύρου, απο το 1941-1949.
Πέθανε στό Breslau της Πολωνίας στίς 22/5/1985. Αρα, μάλλον δεν είναι ο καπετάν-Μαύρος που προπηλακίστηκε στο Μπούλκες.
Ανεξάρτητα απο αυτό, δείτε πως περιγράφει την στιγμή που παίρνει στα χέρια του το κομμένο απο τους Βουλγάρους κεφάλι της αδελφής του:
http://vripolidis.blogspot.com/2009/12/blog-post_06.html
Απρίλιος 22, 2010 στις 9:17 μμ
Πάνος
Ακριβώς. Επέστρεψε νωρίτερα από τους άλλους πολιτικούς πρόσφυγες στην Ελλάδα, αλλά ο υιός Σωκράτης έμεινε έξω (ΛΔΓ) για σπουδές. Μετά ήρθε , συνεννοήθηκε με το ΠΑΣΟΚ και έκανε ό,τι έκανε.
Απρίλιος 22, 2010 στις 9:26 μμ
Πάνος
vripol,
όλες οι πηγές (πιθανότατα αντιγράφοντας τον Eudes) αναφέρουν ότι ο καπετάν Μαύρος σκοτώθηκε δυο χρόνια μετά την επιστροφή του από το Μπούλκες, ως βαθμοφόρος του ΔΣΕ. Αν μπορείς να βρεις μαρτυρία για το αν ο Ζαρκαδιανός καπετάνιος πέρασε από το Μπούλκες, θα έχεις ανατρέψει την αρχική πληροφορία του Eudes. Αλλιώς ισχύει και η πιθανότητα ότι υπήρξαν δυο καπετάνιοι με αυτό το ψευδώνυμο.
Απρίλιος 22, 2010 στις 9:59 μμ
vripol
Προφανώς υπήρξαν δύο τουλάχιστον Μαύροι.
Ο Ζαρκαδιανός Μαύρος, απ’ ότι γραφει στην αυτοβιογραφία του, δεν πέρασε απο το Μπούλκες.
Απρίλιος 22, 2010 στις 10:47 μμ
Πάνος
Είναι όμως σίγουρα αυτός που εμφανίζεται στη φωτογραφία με το αυτόματο;
Απρίλιος 23, 2010 στις 11:14 πμ
@
Χαίρομαι που τα ξαναλέμε.
Δεν τίθεται ζήτημα για τη βασιμότητα των περιγραφών και των καταθέσεων για το Μπούλκες.
Θεωρώ, πάντως, ότι αντί αναφοράς στον Eudes, που έγραφε σε συνεπή «αναθεωρητική» γραμμή
(αξέχαστο το τέλειωμα του βιβλίου του ότι «το ΚΚΕ εσ. αποτελεί πλέον την ελπίδα για την επανάσταση στην Ελλάδα» ή κάτι τέτοιο),
αρκεί η καταγραφή των καταθέσεων άλλων ιστορούντων την εποχή,
ο αντισταλινισμός των οποίων δεν τους οδηγεί σε αναπαραγωγή κάθε ελεγχόμενης αντι-ΚΚΕ φιλολογίας και σε παγίδευση στις ίδιες οργανωτικές, θεωρητικές και μεθοδολογικές αφετηρίες,
αλλά εκτός σταλινικού/ζαχαριαδικού κλπ υποκειμενικού πλαισίου.
Ορθά κάνεις και παραθέτεις απομνημονεύματα ελλήνων αγωνιστών της εποχής.
Έτσι πρόχειρα μπορώ να προσθέσω το (σχετικά) πρόσφατο «ο δρόμος είναι άσωτος» του Γ. Χουλιάρα (Περικλή),
ο οποίος δεν πέρασε από το Μπούλκες, αλλά ως κομματικό στέλεχος και εκ των ηγετών του ΕΛΑΣ-ΔΣΕ έχει σαφέστατα άποψη και πληροφόρηση
(επιπλέον δε και ως προγραμμένος ο ίδιος προσωπικά από τον Γούσια-Βοντίτσιο),
όπως και την παραδοχή του Κ. Γκριτζώνα στο «Μετά τον Γράμο»
(παρεμπιπτόντως, αυτή είναι η σωστή ορθογραφία, ετυμολογείται η λέξη από το αλβανικό όνομα Γράμος κι όχι από το «γράμμα»),
όπου, μάλιστα, αν δεν κάνω λάθος, αναφέρεται ως ένας από τους μπουλκικούς τοποτηρητές της βαρβαρότητας ο Τσολάκης.
Τούτου δοθέντος, θα είχε αρκετό ενδιαφέρον η μελέτη της (πολιτικής και ενδοκομματικής) πορείας των κεφαλιών του Μπούλκες στα κατοπινά χρόνια προς διερεύνηση της ιδεολογικής, πολιτικής και υποκειμενικής σύνδεσης του ΚΚΕ με το σταλινικό παρελθόν του.
Θα μου πεις, τι να φτουρήσει το παρελθόν αυτό μπροστά στο ένδοξο νεοσταλινικό παρόν.
Ε, εκείνο ήταν τρισένδοξο.
Η εξίσωσή σου, ότι μαρξισμός=σταλινισμός είναι ανεκδιήγητη, θα σ’ τό χουν πει.
Και Εντ-ίζει επικινδύνως λίαν (στη δομή και τη μεθοδολογία της).
Καλημέρες.
Απρίλιος 23, 2010 στις 1:53 μμ
Πάνος
@
Ο Περικλής πέρασε από το Μπούλκες – συμφωνα τουλάχιστον με τον Χαριτόπουλο. Αντιγράφω, από εδώ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=163440
…από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 24/10/1993, βρίσκω μια συνέντευξη του καπετάν Περικλή στον αμφιλεγόμενο Διονύση Χαριτόπουλο. Ο καπετάν Περικλής έζησε αρκετά χρόνια μετά τη δημοσίευσή της και εάν διαφωνούσε με όσα είχαν γραφτεί σίγουρα θα είχε ανασκευάσει.
Παραθέτω προκαταβολικά το κομμάτι για το Μπούλκες (γραμμένο από τον Χαριτόπουλο αλλά ουδέποτε διαψευσθέν από τον καπετάνιο)
Ο Περικλής έχει δώσει το λόγο του, «ή όλοι θα φτάσουμε στην πατρίδα ή κανένας», και πρέπει να τον κρατήσει. Αυτή η δέσμευση τους ρίχνει στα χέρια των Γιουγκοσλάβων που τους στέλνουν πάλι πίσω και πάνε πια στο Μπούλκες όπου έχουν καταλήξει αντάρτες και πολιτικοί. Ο Περικλής κλείνεται πάνω από τρεις μήνες στο κρατητήριο του στρατοπέδου· και δεν είναι ο μόνος· ούτε ο πιο άτυχος. Αλλοι μείνανε για πάντα εκεί. Οι καπετάνιοι πρέπει να υποταχθούν ή να εξοντωθούν.
Το άστρο του Αρη εκρήγνυται μόνο του. Ο άνθρωπος που δημιούργησε το μεγαλύτερο εθελοντικό στρατό στην ελληνική ιστορία αυτοκτονεί, προδομένος, στη χαράδρα της Μεσούντας. Στο Μπούλκες οι υπεύθυνοι του στρατοπέδου θριαμβολογούν γι’ αυτά που παθαίνουν όσοι ξεφεύγουν από τη γραμμή. Μια κομματική μπροσούρα που έρχεται από την Ελλάδα για διαφώτιση, παρουσιάζει τον Αρη σαν αιμοσταγή λήσταρχο, προβοκάτορα και προδότη. Οι εγκλωβισμένοι αντάρτες δεν μπορούν να διαλέξουν παρά τη σιωπή. Εκτός από τον Περικλή. «Τον έφαγε το στόμα του και τον έσωσε η ιστορία του», μου είπε κάποιος. Μάλλον έτσι είναι, γιατί χάθηκαν άλλοι με μικρότερες αφορμές.
*
Είναι δικαίωμά σου να μη σου αρέσουν οι εξισώσεις μου. Είναι και δικό μου δικαίωμα να σε πληροφορήσω ότι έβαλα τη γάτα μου να κλαίει.
Απρίλιος 23, 2010 στις 2:55 μμ
@
Χωρίς αυτή την τελευταία πληροφορία δεν ξέρω τι θά ‘κανα.
Εγώ, αποδεχόμενος τους όρους διαλόγου που θέτεις, αλλά ελλείψει γάτας, θα μπορούσα να αναφερθώ στου μπογιατζή τον κόπανο.
Στην άλλη πληροφορία, για τον Περικλή, έχεις δίκιο.
Το βιβλίο του το είχα διαβάσει μόλις κυκλοφόρησε κι έχει περάσει καιρός.
Σημαντικό το ότι παρά τις διαφωνίες του
-σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε ανάλογα απομνημονευματικά κείμενα άλλων αγωνιστών-
δεν ευτελίζει το ύφος της αφήγησής του ούτε του περιεχομένου της,
όταν αναφέρεται σε εκείνα τα πρόσωπα της ηγεσίας του ΚΚΕ, με τα οποία συγκρούστηκε.
Απρίλιος 23, 2010 στις 4:19 μμ
Πάνος
@
δεν υπάρχει κανένας διάλογος, ούτε θα υπάρξει. Δεν νοείται διάλογος με κάποιον ανώνυμο που ξεκινώντας αποκαλεί τις απόψεις σου εξωφρενικές. Άλλο θέμα η ανταλλαγή εφυολογημάτων.
Ιουνίου 8, 2010 στις 1:41 πμ
loom
Θυμίζει την ιστορία της «Colonia Dignidad».
Ιουνίου 26, 2010 στις 8:28 μμ
Ιδού η γιαγιά μου ΙΙ « Solaris
[…] αυτά και μ’ αυτά ο δρόμος τους έβγαλε στο Μπούλκες, εν έτει 1948. Έζησαν εκεί έναν δύσκολο χρόνο, τον […]
Αύγουστος 4, 2010 στις 7:47 μμ
Κώστας
γνωρίζει κανείς αν στο Μπούλκες εκδόθηκε χαρτονόμισμα των 1.000 δηναρίων? έχω δεί μέχρι 500άρικο, αλλά μερικοί ισχυρίζονται ότι εκδόθηκε και 1.000άρικο. ισχύει κάτι τέτοιο ή πρόκειται για παραμύθι?
Αύγουστος 14, 2010 στις 6:49 μμ
Πάνος
Ζέστη ξεζέστη, 24 νοματαίοι ήρθαν σήμερα στο Μπούλκες!
Οι πιο πολλοί από εδώ:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1199677
Σεπτεμβρίου 13, 2010 στις 4:58 μμ
dame31
«Ο εξτρεμιστής της ΟΠΛΑ στην Αθήνα, Στέλιος Κάλφας, αφού προηγουμένως βασάνισε άγρια περί τους 20-30 συντρόφους του, τους ρίχνει μισοπεθαμένους στο Δούναβη, όπου πνίγονται.»
Αυτή την ιστορία πάντως την είχα ακούσει κι από τη γιαγιά μου, πολλά πολλά χρόναι πριν, που ήταν εκεί όταν έγινε. Όπως και πολλές ιστορίες που το πρωί τους εύρισκαν πνιγμένους σε πηγάδια και έλεγαν πως αυτοκτόνησαν.
Ιουνίου 3, 2014 στις 2:08 πμ
Kostas Karampas
η ταινια για το μπουλκες ειναι φιλοκκε εαν εχουμε διαβασει ολο το αρθρο για τα εγκληματα και τα μαρξιστικα αισχη του τιμημενου κκε.Επειδη τα αισχη εγιναν γνωστα μετα το 85 90 δεν τα ξερανε το 69 να τα περιγραψουνε.α δειξουνε τα μαστιγωματα τις φαλαγγες το σπασιμοχεριωποδιων κεφαλιων,τοτε θα ηταν αντικειμενικη,ενω τωρα κουκουεδιζει η ταινια
Αύγουστος 28, 2015 στις 1:25 πμ
Γιάννης -2
«κόπηκε Ελληνικό δηνάριο, κόπηκαν από την «κυβέρνηση» του Μπουλκές 9.253.255 δηνάρια που χρησιμοποιούνταν μέσα στο χωριό)»
Ορίστε τα IOY του Βαρουφάκη. 🙂
Σχετικά με το Μπούλκες, σκόνταψα πρόσφατα σ’ ένα μέλος της ΟΠΛΑ Αργολίδος, τον «Καπετάν Φάνη», ο οποίος στα Δεκεμβριανά γνωρίστηκε με τον Μπαρτζιώτα (Φάνη) και έγινε προστατευόμενός του.
Ο Μπαρτζιώτας τον έστειλε μέσω Θεσσαλονίκης στο Μπούλκες, όπου έγινε ένας από τους υπασπιστές του Πεταχτσίδη και επικεφαλής κλιμακίου της εκεί ΟΠΛΑ που βασάνιζε τους ανυπάκοους.
Επέστρεψε στην Ελλάδα με την πιό σημαντική ομάδα 65 στελεχών από την Πελοπόννησο, αλλά παρέμεινε στον Γράμμο προαχθείς σε ταγματάρχη, υπεύθυνος Α2. Συνελήφθει αιχμάλωτος το 1948 και έδωσε λεπτομερή κατάθεση 60 τόσων σελίδων για την οργάνωση του ΔΣΕ, κλπ….
Ήταν τόσο βάναυσος που μιά φορά, μετά τη σφαγή 2 μικρών παιδιών, έλεγε μετά ότι «τσιρίζανε σαν γουρουνόπουλα».
Για τέτοιο είδος ανθρώπων μιλάμε ότι έδρασαν εναντίον των συντρόφων τους στο Μπούλκες.
Αύγουστος 28, 2015 στις 3:10 πμ
Γιάννης -2
«Ήταν τόσο βάναυσος που μιά φορά, μετά τη σφαγή 2 μικρών παιδιών, έλεγε ότι «τσιρίζανε σαν γουρουνόπουλα».»
Διευκρίνηση: Ο καπετάν Φάνης δεν έλεγε ότι δράστης ήταν ο ίδιος. Μόνον ότι ήταν παρών στη σφαγή τους.
Οκτώβριος 10, 2015 στις 1:52 πμ
ΣΑΘ
Για όσους μπορεί να ενδιαφέρονται, το σημερινό όνομα του, (για άλλους δυσώνυμου και για κάποιους ‘θρυλικού’), Μπούλκες*, είναι Maglić (Μαγκλίτς).
Tο χωριό βρίσκεται 40 περίπου χιλιόμετρα Δ – ΒΔ του Νόβι Σαντ, στον αχανή κάμπο τής (σερβικής) Βοϊβοντίνας, επίκεντρο της οποίας είναι το Νόβι Σαντ (Βόρεια Σερβία).
Οι (μέχρι τα τέλη τού Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου) κάτοικοι του πλούσιου Μπούλκες δεν ήταν απλώς «γερμανόφωνοι» που λέτε.
Ήταν ταυτοχρόνως και γερμανόφρονες. Ουσιαστικά ήταν «Γερμανοί».
Ο Αλέκος Κουτσούκαλης, μάλιστα, στο βιβλίο του «Το Χρονικό Μιας Τραγωδίας 1945-1949», (Ιωλκός 2004), γράφει ότι η περιοχή αυτή, (Νόβι Σαντ), ήταν πηγή εκλεκτών SS για το Χίτλερ!
Με την προέλαση των Σοβιετικών προς Βελιγράδι στο τέλος του πολέμου, οι παρτιζάνοι τού Τίτο ξεπάτωσαν αγρίως όσους γερμανόφρονες («Γερμανούς») τής περιοχής αυτής δεν πρόλαβαν να την κοπανήσουν.
Μεταξύ τών αμάχων που ξέμειναν στο Μπούλκες, ήταν ασφαλώς και πολλές γυναίκες.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Κουτσούκαλης:
«Οι Γερμανίδες στην αρχή είχαν κλειστεί σε χώρους στην άκρη του χωριού, απομονωμένες από τους πρόσφυγες με γερά και ψηλά συρματοπλέγματα. Ήταν πολύ προκλητικές και όταν κανείς περνούσε πολύ κοντά τους, αυτές έβγαζαν τα ρούχα τους και στέκονταν γυμνές, καλώντας τούς πρόσφυγες στα γερμανικά να κάνουν έρωτα μέσα από τα σύρματα. Μετά τις έντονες διαμαρτυρίες των πολιτικών προσφύγων, οι γιουγκοσλαβικές αρχές τις απομάκρυναν από τους χώρους αυτούς. Ωστόσο οι ερωτικές προκλήσεις δεν σταμάτησαν. Τώρα είχαν πάρει τη θέση τών Γερμανίδων οι ντόπιες Σερβίδες, που ζούσαν στα γύρω χωριά και κάθε βράδυ κάνουν εφόδους για να βρουν ερωτικούς συντρόφους. ………. Πολλές Σερβίδες, πολύ εύκολες στον έρωτα, έμειναν έγκυες και τα δράματα άρχισαν μέρα με τη μέρα να πληθαίνουν…….»
Τι να κάμουν οι φουκαριάρες οι γυναίκες. Ο πόλεμος τους είχε στερήσει τη χαρά του άντρα. Ε, κι αφού δεν άντεχαν άλλο…
Αυτά…
(*) Η λέξη σημαίνει «νύφη».
(**) Δ. Ζαφειρόπουλος «Ο Αντισυμμοριακός Αγών 1945-1949»
Μαΐου 9, 2016 στις 1:29 μμ
Μπούλκες – Σημειώσεις για τον Εμφύλιο
[…] Απριλίου 22, 2010 στις 9:17 μμ […]
Αύγουστος 18, 2016 στις 7:51 μμ
ΖΑΡΚΑΔΑΣ
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΑΥΡΟΣ ΕΙΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΚΑΒΟ ΔΕΝ ΞΕΡΟ ΑΝ ΕΙΝΕ Ο ΗΔΙΟΣ Η ΠΡΗΝ ΤΩΝ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ
Αύγουστος 19, 2016 στις 12:08 πμ
Πάνος
Πρέπει να είναι διαφορετικά πρόσωπα. Καλησπέρα.