http://syntagesapokatina.blogspot.com/
Ένα …νόστιμο blog με Μεσσηνιακές συνταγές
Όπως λέει
στο νοτιότερο άκρο της Μεσσηνίας, στο ακρωτήρι Ακρίτας…
οι συνταγές σαν κομμάτι ζωής όχι σαν δοσολογία υλικών
θα μας ψιθυρίσουνε πώς ζούσανε τα χωριά μας πριν γίνουμε
όλοι πρωτευουσιάνοι
29 Σχόλια
Comments feed for this article
28 Ιουνίου, 2010 στις 8:55 μμ
sissa ben dahir
Σχο άμα αθροίσεις από την εικόνα 2 μέχρι την 7, βγάζεις άθροισμα περί τις 8χιλιάδες θερμίδες ανά γεύμα. Ειδικά το 6, δεν είναι πιάτο. Ατομικό όπλο είναι. Κάθε του κόκκος έχει εξειδικευτεί να χτυπάει και να φράζει και από ένα συγκεκριμένο αγγείο. Αλλά τι ανάγκη έχετε εσείς τα μεσσηνιακά νιάτα; Χο.
28 Ιουνίου, 2010 στις 9:04 μμ
Πάνος
Ωχ ωχ ωχ…
28 Ιουνίου, 2010 στις 9:05 μμ
Πάνος
Ψηφίζω τον καγιανά…
…για ορντέβρ.
28 Ιουνίου, 2010 στις 9:12 μμ
bernardina
Με σκότωσες αδελφέ μου.
Λοιπόν, βουτάμε το καψαλισμένο ψωμάκι στον καγιανά για να ανοίξει η όρεξη, μετά περνάμε στο λουκανικοειδές, χτυπάμε τη μερίδα το ψητό κατσικάκι με τις πατατούλες και τέλος ένα τυλιχτάρι δίπλα/μια κουταλίτσα μουσταλευριά εναλλάξ για να πάνε κάτω τα φαρμάκια.
Αυτό το δεύτερο, το πυργοειδές σε στρώσεις που κολυμπάει αμέριμνο και πασιχαρές, τη στην ευχή του Τσελεμεντέ είναι; Τι λέει; Πλακόπιτες. Οκέι, θέλω κι από δαύτο. 😆
Αει σιχτίρ πια με τα κριμκρακερσπαπαδοπουλου!
28 Ιουνίου, 2010 στις 9:17 μμ
Πάνος
…και όπως παρατήρησε ο (βόρειος) Θανάσης στο φ/μπ, λείπει το καλύτερο: γουρνοπούλα.
(Sissa, μην ανησυχείς: μόλις 1200 θερμίδες – η μπουκιά)
28 Ιουνίου, 2010 στις 9:21 μμ
Πάνος
μπ,
οι πλακόπιτες λέγονται και πέτουλες (στο πιο μεσσηνιακό). Ο φίλος μου ο Ραμ, από τη Σκόπελο (μέγας μάγειρας και γλεντιστής) όταν ερχόταν στο φοιτητικό μας σπίτι για τσιμπούσι φώναζε από τις σκάλες: «ρε συ, τι μυρίζω; έχεις πλακομουνόπιτες;» 🙂
Α, λεπτομέρεια: δεν θα έλεγα όχι και σε μερικές τηγανίτες (ή κουταλίδες) 😉
28 Ιουνίου, 2010 στις 9:21 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Και το κατσικάκι μιά χαρά είναι.
(Όχι πως τα άλλα με χαλάνε… ;))
28 Ιουνίου, 2010 στις 9:22 μμ
Πάνος
Ας μου λύσει κάποιος (μεσσήνιος) την απορία: λουκάνικο είναι – ή οματιά;
28 Ιουνίου, 2010 στις 9:23 μμ
bernardina
Δεν είμαι μεσσήνια, αλλά οματιά γράφει.
28 Ιουνίου, 2010 στις 9:25 μμ
bernardina
Πάνο,
Μπράβο όσφρηση ο μάγερας!!! 😆 😆
Κατά πως βλέπω, με το μπίρι σου και μπίρι μου, κι αυτό το ποστ θα φτάσει τα εκατονεικοσιτόσα σχόλια. Μπρε τι σε κάμνει ο φαγής!
28 Ιουνίου, 2010 στις 9:28 μμ
Πάνος
Εγώ αποχωρώ – πάω να δώ Βραζιλία.
Συνεχίστε άφοβα – οι κυβερνομάσες είναι σαν το κυβερνοσέξ: ούτε θερμίδες έχουν, ούτε ενοχές! 😉
28 Ιουνίου, 2010 στις 9:41 μμ
bernardina
Αλλά ούτε και γλύκα, βρε Πάνο!
Εγώ πάω να δω Βραζιλιάνους! 😆
28 Ιουνίου, 2010 στις 10:20 μμ
Αγγελής
Εγω ψηφίζω νουμερο 2 φωτο…πετουλα κι ας χανει η χιλη 2-0 απο το πρωτο ημιχρονο!! Πετουλα «και ξερο ψωμι»!!!
Μακαρι να γυρισει το ματσ!!!
28 Ιουνίου, 2010 στις 10:24 μμ
Πάνος
Σα να λες ότι ο Κουβέλης θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση… 😉
ΥΓ. Λίγη μυτζήθρα ακόμα στις πέτουλες, παρακαλώ… Δεν υπάρχει καλύτερος μεζές για το ξανθό μεσσηνιακό κρασί!
28 Ιουνίου, 2010 στις 10:27 μμ
σχολιαστης
Πέτουλες έφαγα χθές, όχι με την αξίνα στο τζάκι, αλλά σε μια συσκευή νέας τεχνολογίας.
Οι Μανιάτες τις λένε και πατσιαβούρες. 😉
28 Ιουνίου, 2010 στις 10:30 μμ
Αγγελής
Τα σπανε…
…αλλα αμα φας πολλες το εχασες το παιχνιδι…βγαινεις εκτος!!!;-)
Γιαγια ερχομαι…βαλε την αξινα να ζεστανει!!!
Παμε στο παιχνιδι τωρα!!!
28 Ιουνίου, 2010 στις 10:30 μμ
Πάνος
Δεν έχει τόση σημασί η αξίνα, όση το άρτυμα.
28 Ιουνίου, 2010 στις 10:31 μμ
Αγγελής
σωστος…
28 Ιουνίου, 2010 στις 10:46 μμ
σχολιαστης
http://syntagesapokatina.blogspot.com/2010/05/blog-post_9104.html
28 Ιουνίου, 2010 στις 10:48 μμ
σχολιαστης
Ξέχασα και τον καπαμά (6000 θερμίδες)
http://syntagesapokatina.blogspot.com/2010/05/1-1-3-1.html
28 Ιουνίου, 2010 στις 11:10 μμ
Πάνος
Θα παραμείνω στον καρύτζαφλα… 😉
28 Ιουνίου, 2010 στις 11:11 μμ
Πάνος
…ο οποίος στη (μεσσηνιακή) καθαρεύουσα λέγεται καρίντζος.
28 Ιουνίου, 2010 στις 11:13 μμ
Πάνος
Δεν ξέρω αν το μεσσηνικαό θερμιδομπλογκ τα έχει, αλλά δύο είναι τα κατ’΄εξοχήν σπιτικά μεσσηνιακά φαγητά:
– κατσικάκι λαδορίγανη
– καστσικάκι στο φούρνο με πατάτες (για τα πανηγύρια ή μεγάλες συγκεντρώσεις)
Σπεσιαλιτέ και μια μακαρονάδα – η κατσικιόζα.
28 Ιουνίου, 2010 στις 11:41 μμ
σχολιαστης
http://meropitopik.blogspot.com/2010/04/blog-post_27.html
28 Ιουνίου, 2010 στις 11:45 μμ
bernardina
24 comments and counting…. 😆
28 Ιουνίου, 2010 στις 11:52 μμ
Πάνος
Τι σ’ έπιασε και μετράς τα σχόλια, μανούλα μου; Θερμίδες είναι;
(Μια και τρώμε μεσσηνιακά, στο είπα μεσσηνιακά…) 😉
28 Ιουνίου, 2010 στις 11:58 μμ
bernardina
Τα μετράω γιατί στο ανάλογο ποστ έκανε κάποιος ένα σχόλιο (ο Άγγελος νομίζω, αλλά δεν είμαι σίγουρη) ότι σε ένα ποστ για μάσα έγιναν πάνω από εκατό σχόλια. Και είμαι περίεργη να δω αυτό πόσα θα συγκεντρώσει 😆
Κι αν μετρούσα τις θερμίδες δεν θα έκανα την ανωτέρω παραγγελιά, καλέ μου Μεσσήνιε, χεχε (απροπό, το 3-0 το γιορτάσαμε δεόντως; 😉
29 Ιουνίου, 2010 στις 12:52 πμ
Πάνος
Δεν είχε γούστο, οι Χιλιάνοι ήταν πολύ μέτριοι…
1 Φεβρουαρίου, 2016 στις 11:15 μμ
Μεσσηνία λέμε! | σχολιαστής
[…] και κόρες. Οι νοστιμιές είχαν ανεβεί στην καλύβα ψηλά στο βουνό και σκέφτηκα να τις φέρω κι εδώ. Να σημειώσω ότι εκτός […]