Στα 1566 ολόκληρη η Ουγγαρία είχε κατακτηθεί από τον Σουλεϊμάν (αυτόν, της Χουρέμ). Ολόκληρη; Όχι – γιατί υπήρχε ακόμα ένα ελεύθερο κάστρο, που αντιστεκόταν πάντοτε στον κατακτητή!
Αντιγράφω από το βιβλίο του Στήβεν Βιζίνσεϋ Εγκώμιον ωρίμων γυναικών*:
Δεν υπήρχε ούτε ένας φοιτητής στις συγκεντρώσεις αυτές που να μην είχε κατά νου το προηγούμενο του κόμη Ζρίνι το 1566. Ο κόμης Μίκλος Ζρίνι αντιστεκόταν για χρόνια στους Τούρκους κλεισμένος στο μικρό του κάστρο στο Σιτγκεβαρ ώσπου, τελικά, το 1566 ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής αυτοπροσώπως αποφάσισε να τον συντρίψει με έναν ισχυρό στρατό εκατό χιλιάδων ανδρών. Ο Ζρίνι και οι σύντροφοί του αντιστάθηκαν για εβδομάδες στον πολυάριθμο στρατό, κι όταν τους τελείωσν τα τρόφιμα και τα πυρομαχικά, φόρεσαν τις επίσημες στολές τους, έβαλαν χρυσά νομίσματα στις τσέπες για τους στρατιώτες που θα αποδεικνυόντουσαν αρκετά άντρες για να τους σκοτώσουν και ξεχύθηκαν μέσα από τα χαλάσματα του κάστρου σε μια έφιππη έφοδο αυτοκτονίας. Κατόρθωσαν να διεισδύσουν αρκετά βαθιά στις εχθρικές γραμμές προτού πέσουν νεκροί, κι ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, ταραγμένος από την απρόσμενη επίθεση και έχοντας ήδη πέσει σε αθεράπευτη απελπισία που τόσο καιρό χρονοτριβούσαν μπροστά από μια «μυρμυγκότρυπα», κατέρρευσε πάνω σ’ όλη εκείνη την αναστάτωση γύρω από τη σκηνή του και πέθανε από αποπληξία. Οι έριδες που ακολούθησαν μεταξύ των μογγόλων Τούρκων για τη νομή της εξουσίας χάρισαν στους Ούγγρους μια ανάπαυλα αρκετών ετών. Και σαν να μην έφταναν όλ’ αυτά, όχι μόνο ο κόμης Ζρίνι κατάφερε να μετατρέψει την ήττα του σε θεαματική επιτυχία, αλλά και ο δισέγγονός του έγραψε ένα θαρραλέο επικό ποίημα πάνω στο θέμα, έτσι που από τότε ο γέρο – κόμης οδηγεί το ιππικό του στη μάχη στη φαντασία κάθε νέας ουγγρικής γενιάς, παροτρύνοντάς την να αγωνιστεί παρά τις αντιξοότητες και ν’ αποδείξει ότι ακόμη και οι λίγοι μπορούν να απειλήσουν θανάσιμα τους πολλούς.
—
Το πορτραίτο του Μίκλος Ζρίνι, από εδώ:
http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Zrini.jpg
Για τις συμβατικές (πλην ενδιαφέρουσες) πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε εδώ:
…και εδώ:
http://www.fimes.gr/2013/05/souleiman-megaloprepis-2/
—
* Ο Σ.Β. γράφει σε ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου του για την Ουγγρική Επανάσταση κατά των Ρώσων κατακτητών της χώρας του, στα 1956, στην οποία πήρε ενεργά μέρος, σε ηλικία 23 ετών και προσπαθεί να εξηγήσει την παράτολμη τρέλα των Ούγγρων, με παραδείγματα από την ιστορία τους. Ένα από αυτά τα παραδείγματα αφορά τον Σουλεϊμάν (της Χουρέμ).
32 Σχόλια
Comments feed for this article
7 Μαΐου, 2013 στις 10:07 μμ
essexgreen
Το «μογγολων» του Ουγγρου αφηνει μια πολυ ασχημη γευση .
7 Μαΐου, 2013 στις 10:50 μμ
Τα στερνά του ΣουλεϊμάνGreece on WEB | Greece on WEB
[…] Στα 1566 ολόκληρη η Ουγγαρία είχε κατακτηθεί από τον Σουλεϊμάν (αυτόν, της Χουρέμ). Ολόκληρη; Όχι – γιατί υπήρχε ακόμα ένα …read more […]
7 Μαΐου, 2013 στις 11:44 μμ
sodoma&gomora
…αλήθεια ο διανοούμενος Άκης Γαβριηλίδης τι γνώμη θα είχε επ΄αυτού;
…Πάντως χωρίς τους γενίτσαρους, που αποτελούσαν τον πυρήνα του τούρκικου στρατού, δεν θα έκανε πολλά πράγματα ο Σουλεΐμάν…
(στη μάχη του Μοχάτς, η μεγαλύτερη νίκη του Σουλεϊμάν, συνετρίβησαν οι Ούγροι, η Ουγγαρία διαμελίστηκε και ο ηγεμόνας-ανδρείκελο Ζαπολυάϊ ανέλαβε να κυβερνάει, ως υποτελής του Σουλεϊμαν, ένα κράτους δορύφόρο…και η λαφυραγωγία, παλιά «τεχνη» των Τούρκων, που πήρε τη μορφή φόρων σαν σύστημα διακυβέρνισης )
8 Μαΐου, 2013 στις 3:39 πμ
aftercrisis
Δεν ζούσε τότε και η Χιουρρέμ να συμβουλεύει στα διπλωματικά και στρατηγικά, ήταν οχτώ χρόνια πεθαμένη, από το 1558.
Με το θάνατο του Σολομώντος, σουλτάνος έγινε ο γιός της Σελίμ. Έτσι, η Χιουρρέμ δεν πρόκανε να κάνει πραγματικότητα το όνειρό της, να γίνει Βαλιντέ Σουλτάνα (Μητέρα αυτοκράτειρα), δηλαδή το θεσμικό Νο 2 της αυτοκρατορίας.
¨Ομως το αξίωμα δεν μπορούσε να μείνει κενό και Βαλιντέ έγινε η κόρη της Μιχριμάχ, η αδελφή του νέου αυτοκράτορα. Έτσι, δυό απο τα παιδιά της Χιουρέμ κατέλαβαν τις δύο ανώτατες θέσεις.
Η νεαρή Μιχριμάχ ταξίδευε με τον πατέρα της Σουλειμάν στις εκστρατείες, πάνω σε άλογο που λεγόταν Μπατάλ. Αλλά ως Βαλιντέ έγινε γνωστή κυρίως για τις χορηγίες της σε αρχιτεκτονικά έργα (τζαμιά, γέφυρες, υδραγωγεία) που κατασκεύαζε ο περίφημος Μιμάρ Σινάν.
8 Μαΐου, 2013 στις 9:25 πμ
Πάνος
Εντυπωσιακές πληροφορίες, τω όντι… 😉
8 Μαΐου, 2013 στις 12:02 μμ
dina kazana
Εγω δεν θα διαβασω τιποτε γιατι βλεπω το σειριαλ που εχει μεγαλο σασπενς και αγωνια!
8 Μαΐου, 2013 στις 1:24 μμ
Πάνος
Ντίνα,
διάβασέ το άφοβα, δεν έχει σχέση με το τηλεοπτικό 😉
8 Μαΐου, 2013 στις 2:20 μμ
aftercrisis
Μάλλον άσχετο, αλλά πάντα έχω περιέργεια για τα ονόματα που δίνουμε στα ζώα που αγαπάμε.
Tο όνομα Μπατάλ του αλόγου της Μιχριμάχ μου κέντρισε την περιέργεια περί της ανάμειξης των πολιτισμών.
Μπατάλ στα Τούρκικα σημαίνει άχαρος, χονδροειδής, ατσούμπαλος (εξ ού και πέρασε ως μπατάλης, μπατάλικος σε διαλέκτους της ομιλουμένης Ελληνικής).
Αλλά σε Λατινογενείς γλώσσες η σημασία είναι εντελώς διαφορετική (Ιταλική batali = πολεμώ, Γαλλικά bataille= μάχη, αγώνας).
Προφανώς η μικρή Μιχριμάχ δεν θα ονόμαζε το αγαπημένο της άλογο Άχαρο ή Ατσούμπαλο, αλλά ως Πολεμιστή θα το είχε στο μυαλό της (άς όψονται τα μαθήματα Γαλλικής και Ιταλικής που πήρε ως πριγκήπισσα). Αλλά κι έτσι, η σχέση του εστεμμένου κοριτσιού και του αλόγου της θα είχε μάλλον και μιά ισχυρή δόση στοργικής, χαϊδευτικής ειρωνείας: «Γλυκέ μου ατσούμπαλε Πολεμιστή, πολύτιμό μου άχαρο…»
Ψυχούλα και πολύ υψηλής συναισθηματικής ευφυίας πρέπει να ήταν η κόρη του Σουλεϊμάν και της Χιουρέμ.
8 Μαΐου, 2013 στις 4:32 μμ
dina kazana
Πανο, υποθετω πως στο σειριαλ τα βασικα γεγονοτα(που εγω δεν γνωριζω και το βασικο στορυ της ζωης τους θα ειναι κοντα στην Ιστορια. Οταν τελειωσει, τοτε θ αναζητησω και την επιστημονικη οπτικη! Παντως ειναι πολυ τεχνιτες (σκηνοθεσια, κουστουμια, σκηνικα, σεναριο, μονταζ) ειναι αψογο. Με αριστα το 10, του δινω 9,8!
8 Μαΐου, 2013 στις 4:49 μμ
ΣΑΘ
@ aftercrisis*
Από πού, αλήθεια, αντλείτε όλες αυτές τις πράγματι ενδιαφέρουσες πληροφορίες; Θα θέλατε να μας πείτε;
(*)
Πότε, δηλαδή;
8 Μαΐου, 2013 στις 5:14 μμ
ΠανΚαπ
Άραγε από το Μπατάλ προέρχεται και το μπαταβός ή πανταβός (χαζός), που ακούω να χρησιμοποιείται τόσο πολύ, στα ένδοξα Highlands της Αρκαδίας (Κυνουρία);
Στα ίδια μέρη χρησιμοποιούν ως ταυτόσημο και το Μερελός. Γνωρίζει κάνεις την ετυμολογία τους και τις μικροδιαφορές στην σημασία τους ή να απευθυνθώ κατά Σαραντάκο μεριά.
8 Μαΐου, 2013 στις 5:21 μμ
aftercrisis
ΣΑΘ, οι βιογραφίες των μελών της Οθωμανικής δυναστείας που έγραφαν οι επίσημοι βιογράφοι της αυλής, έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Υπάρχουν και πολλές ερευνητικές εργασίες.
http://ottomanbiographies.org/index.html
Πολλά στοιχεία για την εποχή υπάρχουν και στα «Άπαντα» του ίδιου του σουλτάνου Σουλεϊμάν (σε ποιητικό και πεζό λόγο), που υπογράφει με το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο «Muhibbî». Άν θυμάμαι καλά, τα έχει εκδώσει σε Αγγλική μετάφραση το Πανεπιστήμιο του Princeton (?)
Ακόμη και στην wikipedia έχουν περάσει κάτι λίγα στοιχεία της εποχής.
Π.χ. βιογραφικά της Μιχριμάχ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Mihrimah_Sultan
Η όντως καλογυρισμένη σαπουνόπερα πάντως επικεντρώνεται στα γεγονότα της Αυλής και του χαρεμίου – ως συνήθως σε τέτοιες σειρές.
8 Μαΐου, 2013 στις 5:31 μμ
ΠανΚαπ
Αγαπητέ ΣΑΘ
Μάλλον ο/η aftercrisis έχει κάνει σχετικές σπουδές.
Ίσως γι αυτό μένει στα επιστημονικά και τα σοβαρά και δεν κάνει καμία νύξη για τον έρωτα του Μιμάρ Σινάν προς τη Μιχριμάχ, το γάμο της τελευταίας με τον Μεγάλο Βεζίρη Ρουστέμ Πασά, την θλίψη και την μοναξιά του Σινάν και πως επηρέασε την αρχιτεκτονική των τζαμιών που έκτισε για τη Μιχριμαχ, ιδιαίτερα του Τεμένους της στην πύλη της Αδριανουπόλεως. Επιπλέον για τον τυχερό σύζυγο Ρουστέμ Πασά που ακόμα οι ψείρες του έφερναν τύχη.
8 Μαΐου, 2013 στις 5:37 μμ
aftercrisis
ΠανΚαπ, είναι πιθανό να προερχεται από το Τούρκικο budala
Στην Ήπειρο που γνωρίζω, υπάρχει το μπανταλός = ηλίθιος, βλάκας
(κάνει μπανταλά = κάνει χαζομάρες), που προέρχονται σαφώς από το μπουνταλάς (που έγινε πανελλήνιας χρήσης),
Πάντως, άλλο budala = βλάκας, μπουνταλάς (στο μυαλό)
Εντελώς άλλο batal = άχαρος, χονδροειδής, μπατάλης (στη μορφή)
Η πριγκήπισσα μπορούσε να πείραζε χαιδευτικά το άλογό της ως «άχαρο». Ποτέ ομως δεν θα ονόμαζε «ηλίθιο» και «βλάκα» το άλογο που καβαλούσε.
8 Μαΐου, 2013 στις 5:43 μμ
aftercrisis
ΠανΚαπ, τά ‘βγαλες όλα στη φόρα, είπα να μη μαρτυρήσω το σενάριο του επόμενου σήριαλ…
Αλλά κάποια από αυτά είναι από Περσικές πηγές, μπορεί να τα παρατράβηξαν οι χρονικογράφοι. Αντίπαλες αυτοκρατορίες, Σουλτάνοι εναντίον Σάχηδων – έκαναν και τότε πολιτική με τα προσωπικά δεδομένα.
8 Μαΐου, 2013 στις 10:46 μμ
sodoma&gomora
Παν Καπ
…τα Highlands της Αρκαδίας ( Κυνουρίας)
λέγονται: Μαλέβός….!!!!
ο (Ποταμός) Τάνος, η Μεσοράχη, το Καστρί, η Ωριά (Μπερνορή), ο Έλατος (Δραγαλεβός), η Περδικόβρυση (Τσερβάσι), η Νέα Χώρα ( Ρούβαλη),
ο Κότρωνας, ο Αγιος Πέτρος, το Κάστρο Ωριάς, η Μονή Μαλεβής, η Μονή Προδρόμου…
8 Μαΐου, 2013 στις 11:01 μμ
ΣΑΘ
@ aftercrisis
Ευχαριστώ πολύ.
Όμως, μας τα χαλάτε!
#…. επίσημοι βιογράφοι της αυλής, “Άπαντα” του σουλτάνου Σουλεϊμάν (σε ποιητικό και πεζό λόγο), που υπογράφει με το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο “Muhibbî”, μαθήματα Γαλλικής και Ιταλικής που πήρε ως πριγκήπισσα η Μιχριμάχ, χορηγίες [της ίδιας] σε αρχιτεκτονικά έργα … που κατασκεύαζε ο περίφημος Μιμάρ Σινάν….#
Είναι δυνατόν;
Δεν ήταν όλοι τους απολίτιστα, τρισβάρβαρα, ημιάγρια γεννήματα τής στέπας;
‘Ουδεμία σύγκριση’, δηλαδή, με τους προγόνους μας της τρισένδοξης, (βεβαίως, βεβαίως) Βυζαντινής Αυτοκρατορίας;
9 Μαΐου, 2013 στις 1:48 πμ
aftercrisis
Ορίστε, το περίφημο ποίημα του «Muhibbî» αφιερωμένο στην Χιουρρέμ (άν δεν απατώμαι, αυτό απαγγέλθηκε και στη σαπουνόπερα, αλλά έχω χάσει πολλές συνέχειες).
Είναι κλασικό ερωτικό ποίημα για όσους κάνουν μαθήματα ιστορικής τουρκικής λογοτεχνίας – κάτι σαν γνωστά αποσπάσματα απο τον δικό μας «Ερωτόκριτο»
http://www.turkishclass.com/forumTitle_55458
Οι κριτικοί λογοτεχνίας υποστηρίζουν όμως, ότι τα καλύτερα του είδους τα έγραψε μετά το θάνατό της.
Στην εποχή του Σουλειμάν (1500-1600) οι πρίγκηπες και οι πριγκήπισσες της Ο.Α., απο τα παιδικά τους χρόνια, μάθαιναν τουλάχιστον 3 γλώσσες (συνήθως Γαλλικά, Ιταλικά και Περσικά), συχνά επίσης Γερμανικά, Αραβικά ή Ισπανικά. Για πρακτικούς λόγους, δηλαδή για να είναι έτοιμοι/ες να ανταποκριθούν στα μελλοντικά τους καθήκοντα.
O ίδιος ο Σουλειμάν μιλούσε Αραβικά, Περσικά, Ιταλικά και Σερβο-Κροατικά.
Η κόρη του Μιχριμάχ κατείχε τα Γαλλικά, Ιταλικά, Περσικά και πιθανότατα τα Γερμανικά. Είναι γνωστή η διπλωματική αλληλογραφία της με τον βασιλιά της ενωμένης τότε Πολωνίας – Λιθουανίας Σιγισμούνδο ΙΙ, στην προσπάθειά της να τον κερδίσει ως σύμμαχο των Οθωμανών εναντίον των Αψβούργων.
Τα «ημιάγρια» τής στέπας, άν ήταν έτσι, ήταν ιστορίες 5- 7 αιώνες πιό πίσω, γύρω στο 800 – 1000 μ.χ.
Για χορηγίες κανένα πρόβλημα …διέθετε απεριόριστο χρήμα και πολύ καλό αρχιτέκτονα.
9 Μαΐου, 2013 στις 5:50 πμ
Γιάννης - 2
Στα μέρη της Μεσσηνίας, και πιστεύω και στην Αρκαδία (τουλάχιστον στην Γορτυνία) είναι άλλη η έννοια του μπανταβού και άλλη του μπουνταλά.
Μπανταβός = ηλίθιος, βλάξ, αναξιόπιστος
Μπουνταλάς = αργοκίνητος, τεμπέλης
9 Μαΐου, 2013 στις 7:56 πμ
ΠανΚαπ
sodoma&gomora
Σχεδόν 30 έτη πέρασαν που είμαι γαμπρός της Μπερνορής. Έχω εμπεδώσει ότι τα Highlands της Κυνουρίας λέγονται Μαλεβός.
9 Μαΐου, 2013 στις 12:45 μμ
ΣΑΘ
@ aftercrisis
Το ‘πνεύμα’ τού σχολίου μου είναι, νομίζω, προφανές…
Κι όμως:
Ακόμα και στη σημερινή Ελλάδα, σχεδόν επικρατεί η αντίληψη ότι οι Τούρκοι δεν ασχολούνταν με ξένες γλώσες διότι το απαγόρευε το Κοράνιο.
Εντεύθεν και η ανάδειξη (κυριότατα) Ελλήνων σε αξιώματα όπως αυτό του Μεγάλου Δραγουμάνου που σαφώς απαιτούσε γνώση ξένων (ευρωπαϊκών) γλωσσών.
9 Μαΐου, 2013 στις 12:50 μμ
sodoma&gomora
ΠανΚαπ
…με συγκινείς …!
η Ωριά είναι το χωριό της μητέρας μου…εχω ακομη συγγενείς (τον ξαδελφο)…
εκει ξοδεβα τα καλοκαίρια την παιδικής μου ηλικίας…εκει, στον Τάνο ποταμό,
στην Λάκα, το Λαμπίρι…
10 Μαΐου, 2013 στις 10:59 πμ
Pepermint
Το θέμα με τον ατσούμπαλο είναι μέγα σινδόνιον και δη ψιλοαπαγορευμένο.
Οντως είναι κοινή η προέλευση του μπουνταλάς, μπανταλός κ.λ.π.
Αλλά…δίδω και την υπερβατική διάσταση σε απλή αραμαϊκή….σε όσους δύνανται να πιάσουν κάτι και να το απλώσουν εντός. Οι ρεστ…τα προβλεπόμενα.
Η ρίζα είναι η ίδια και δηλοί τον Μπούντα, ήτοι τον υπερβατικό Ανατολικό Λόγο ή και πεφωτισμένο άνθρωπο τον ενσαρκωμένο επί της χθωνός…αλλά και τον μπουνταλά, ήτοι τον κοινό βλαμμένο.
Ο Ωραίος Τρελλός θα λέγαμε…και ο άσχημος τρελλός. Ο ένας επιστρέφει full of knowledge, ο άλλος κατεβαίνει full of ignorance. Η εναντιότητα, η αντίθεσις και η αρμονία παίζουν με τις λέξεις και τα σύμβολα της τεράστιας αυτής μάνδολας.
Είναι το ίδιο και το αυτό με τον δικό μας Ηλίθιο, αυτόν που έχει τον Ηλι θεό δηλαδή, ο οποίος εναλλακτικά καλείται και Α-νόητος, δηλώνοντας με την σειρά του τον 1ο νοητό ήλιο.
Ηλιο νοητό…ο οποίος φέγγει στην κάρτα ζερό των ταρώ όπισθεν του τρελλού ο οποίος παρότι πάει ανάποδα…πάει μιά χαρά, δηλώνοντας την μεμορφωμένη επιστρεπτικότητα στην Πηγή. (εδώ: http://www.astro-live.gr/thumbnail?filepath=/contentfiles/galleryfiles/taro_trelos.png&width=350)
Ο Ζερό έχει για γράμμα το Α και αριθμό το Μηδέν…στερητικό ως προς την μία κίνηση, »συζευκτικό» ή μάλλον κοσμημένο Α ως προς την επιστροφή.
O A-νόητος ως ΖΕΡΟ κατά την φάση έναρξης της δημιουργίας….είναι ουσιαστικά και Α-λόγος…(εξ΄ου και η ονομασία του αλόγου της Μιχριμάχ) καθότι στην καθοδική κίνηση τα άλογα (που όλοι αναρωτιούνται ποιός τα πετά στον γκρεμό) προηγούνται πάντα των Ελ-λόγων.
Το ίδιο εμφαίνεται και στις ηλικίες του ανθρώπου και τον λόγο του, όπως αποτυπώνεται στο αίνιγμα της σφίγγας.
Εξ΄ ου και η διαφορά του Α-λόγου με τον Ιππο (ο δεύτερος έχει κύριο).
Ως επιστροφή λοιπόν είναι δίκερος…από Αλ έχει γίνει Ελ (έχει κοσμηθεί), για αυτό και επειδή τρέφεται με Ελ είναι τρηρός (ελ-αφρύς…ως Ατι) και τρ-ελ-λός. Παρότι φαίνεται να βαδίζει στον γκρεμό (από όπου παλαιότερα »εξέπεσε) θα προχωρήσει και όταν βγεί πέρα από τον βράχο θα τρ-έφεται με ηρ- = 108 = ΜΗΔΕΝΑ (ανώτερη εκδήλωση φωτός) γι αυτό και ο αριθμός του είναι το 0. Από δίκερως…θα γίνει άτι Μονόκερο…όπως υπέροχα δηλοί το σχετικό εξαιρετικά αποκαλυπτικό σύμβολο.
Η όψη του είναι θηλυπρεπής διότι έχει κατακτήσει τη συνείδηση της διπλής του φύσης. Εχει πετύχει την εξισορρόπηση των πολικών αντιθέτων μέσα του, είναι κατά μία έννοια ερμαφρόδιτος, αλλά μόνο εσωτερικά, δεν είναι ανδρόγυνος. Παραμένει διαχωρισμένοε από το πολικό του ον εξωτερικά, αλλά μέσα του έχει συνείδηση της ενότητάς του μαζί του.
Ως Ήρωας αναζητεί εξωτερικά την Δέσποινα των λογισμών του κατορθώνοντας άθλους (εξ΄ου και η έννοια του πολεμιστή μπατάλιον), και ως Ημίθεος ημι-θέεται, δηλαδή μισο φαίνεται, με πολλές έννοιες. Δεν παύει όμως, θεωρούμενος ως ΤΡΕΛ-ΛΟΣ = 665 να απέχει »μία τρίχα» από το 666 το οποίο την στιγμή του άλματος στον βράχο του »επιτίθεται» για να τον αποτρέψει.
Αυτή η ίδια καθοδική δύναμη κατείχε και τον τελείως τρελλό πολεμιστή Αλέξανδρο με τις παράλογες στρατιωτικώς νίκες του. Μετά την πτώση του στην Βαβυλώνα την πόρνη την γυνή όμως…άρχισε την »αφανή» (για εμάς) μυστηριώδη επιστροφή του καθόλα μεθυσμένος από το σαγηνευτικό κρασί της τελευταίας.
Εξ’ ου και η μυστηριώδης προσφώνησή του ως Ισκαντάρ…Δίκερως.
Το ίδιο και ο Δίκερως Μωυσής (και αυτός έκανε »έξοδο» άλογη…για να πάρει μετά επιστρεπτικό δρόμο) και κάθε »δίκερως»….όπως ο Διόνυσος, ΔΙΚΕΡΩΣ = ΔΙ-Κ-ΕΡΩΣ Δηλαδή δύο κι ο έρως…που είπαμε παραπάνω περί εξισσορόπησης αντιθέτων.
κλείνοντας το μίνι σουρεάλ…υπενθυμίζω και το θυμοσοφικόν
»Από μικρό και από τρελλό…μαθαίνεις την αλήθεια»
Βοηθειά μας.
10 Μαΐου, 2013 στις 11:18 πμ
Pepermint
ο δε Βουκεφάλας…είναι και αυτός »μπουνταλάς» (λέμε και σήμερα…άντε ρε βουκεφάλα)
από ατίθασο άλογο όμως…γίνεται φωτισμένος ίππος
10 Μαΐου, 2013 στις 11:20 πμ
Pepermint
Ο μοναδικός δε αστερισμός…που στέκεται ανάποδα σε σχέση με τους υπολοίπους…είναι του τρελλού αθλούμενου Ηρακλέα…που από μαινόμενος αρχικώς…επιτυγχάνει τελικώς την άνοδο στους Ουρανούς.
10 Μαΐου, 2013 στις 1:20 μμ
zeppos
Θα τόσκασες φαίνεται.. Ήταν χαλαρή η φύλαξη του τρελλάδικου ..’αγιες μέρες και την έκανες άνευ της συνταγής δου…. 🙂
10 Μαΐου, 2013 στις 2:26 μμ
Pepermint
πολύ καιρό τώρα…πεζέ ζέπε 😉
11 Μαΐου, 2013 στις 2:15 πμ
aftercrisis
Μεταξύ του ίππου και του ιππέα του (στην προκειμένη περίπτωση της αμαζόνας του), αναπτύσσονται πάντοτε ισχυρά αμοιβαία συναισθήματα, εν πολλοίς άλογα ή και παρ-άλογα.
Οπότε συμπεραίνω ότι ίσως ο/η Pepermint γνωρίζει από άλογα….
4 Φεβρουαρίου, 2014 στις 1:41 μμ
Γιάννης
ρε, μάθαιναν και ξένες γλώσσες οι Οθωμανοί. Και τους κακολογούν οι κακιωμένοι κομπλεξικοί.
…Εκείνες τις μέρες ο Walsh πληροφορήθηκε ότι έφθασαν στην Πόλη σακκιά με 2.500 ζευγάρια αφτιά από τη σφαγή των Ελλήνων της Πάτρας, κι ότι μπορούσε να δει κανείς αυτά τα πολεμικά τρόπαια, στοίβες μπροστά στην πύλη του σεραγιού. «Πίστευα πως ήταν φήμες, ανατολίτικα παραμύθια. Κι ότι αν τέτοια δημόσια έκθεση μπορούσε να γίνει σε περασμένους αιώνες θα ήταν αδύνατο να συνεχίζεται στην εποχή μας αυτό το βάρβαρο έθιμο». Πήρε ένα γενίτσαρο και ξεκίνησε για το σεράι. «Οι δρόμοι παρουσίαζαν πένθιμη εικόνα…Περάσαμε πλάι στο πτώμα ενός αποκεφαλισμένου. Το αίμα έτρεχε ακόμα από τις φλέβες. Γύρω-γύρω ένα κοπάδι σκυλιά καθισμένα στα πισινά τους. Μερικά είχαν κι όλας γλύψει το αίμα, κι όλα μαζί περίμεναν να νυχτώσει για να κατασπαράξουν το πτώμα. Ήταν πεταμένο σε ένα στενό σοκάκι του παζαριού μπροστά σε ένα χασάπικο κι από πάνω του ακριβώς κρέμονταν κρέατα, έτσι που νόμιζε κανείς πως ήταν κομμάτια από το ίδιο το πτώμα. Οι Τούρκοι δρασκέλιζαν αδιάφορα το κουφάρι». Έφθασε στην πύλη του σεραγιού και διαπίστωσε την ακρίβεια της πληροφορίας… «Στις δυο πλευρές της πύλης υπήρχαν δυο στοίβες, σαν μικρά δεμάτια σανού, από κάθε λογής κομμάτια του προσώπου. Τα αφτιά ήταν τρυπημένα και κρέμονταν από σπάγγους. Μαζί με κάθε μύτη είχαν κόψει επίσης το πάνω χείλος και ένα κομμάτι από το μέτωπο. Μαζί με τα πηγούνια υπήρχαν το κάτω χείλος καθώς και μακριά, συνήθως, γενειάδα. Σε μερικές περιπτώσεις ήταν πελεκημένο κάθετα ολόκληρο το πρόσωπο και όλα τα χαρακτηριστικά της μορφής παρέμεναν ανέπαφα. Άλλοτε ήταν χωρισμένα κατά κατηγορίες, ανάλογα με τον ακρωτηριασμό. Εκεί έμεναν κρεμασμένα ώσπου, σαπίζοντας εντελώς, έπεφταν στη λάσπη του δρόμου. Οι Τούρκοι περνούσαν πατώντας τα αδιάφοροι. Τα λείψανα των προσώπων, καθώς βρίσκονταν σε αποσύνθεση, κολλούσαν στα παπούτσια των περαστικών. Έτσι έβλεπες τον Τούρκο να βαδίζει με ένα χείλος ή πηγούνι στις παντούφλες του. Και καθώς ξεπετιόνταν τα ανθρώπινα γένεια, νόμιζες πως τα παπούτσια ήταν φοδραρισμένα με γουναρικά»
4 Φεβρουαρίου, 2014 στις 1:48 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Πολύ ενδιαφέρον!!
Δύο ..παρεμπίπτοντα.
Συμφωνώ με τη θετική χρήση του όρου μπατάλης κλπ.
Δεν είναι τυχαίο ότι όταν λέμε «είδα την τάδε, καλά είναι αλλά μπατάλεψε» εννούμε ότι έχει μια πολεμική επιθετικότητα, πράμα που αποδεικνύεται και από την ..πράξη, όντως έχουν.
Σχετικά με τη Χουρέμ νομίζω ότι το άριστο και η χρυσή τομή θα ήταν κάτι ανάμεσα στο βάρος που είχε πριν τη σειρά (ήταν πολύ) και σε αυτό που είχε όσο έπαιζε (ήταν λίγο).
Και δράττομαι της ευκαιρίας να κλείσω με την επισήμανση ότι αυτή η η αξία της χρυσής τομής επιβεβαιώνεται και στη σοφή επιλογή του Προέδρου Αλέξη και της Κεντρικής ΕΠιτροπής γενικότερα για την υποψηφιότητα του Οδυσσέα Βουδούρη στην Περιφέρεια Πελ/σου
4 Φεβρουαρίου, 2014 στις 2:14 μμ
dina kazana
ξερει κανεις γιατι σταματησε ο ΑΝΤ1 την προβολη της σειρας ?
22 Ιουνίου, 2016 στις 1:08 μμ
Τα στερνά του Σουλεϊμάν – Σημειώσεις για τον Εμφύλιο
[…] Πηγή: Τα στερνά του Σουλεϊμάν | Η καλύβα ψηλά στο βουνό […]