Η επιλογή πολιτικής πρότασης σήμερα, στον κόσμο που άρχισε να συνηθίζει στην ιδέα ότι πρέπει βλέπει τις αντιφάσεις του και να μην τις κουκουλώνει κάτω από ιδεολογικές πομφόλυγες, μοιάζει κάπως με την προσπάθεια για τετραγωνισμό του κύκλου. Και ο λόγος είναι ότι οι κοινωνίες και οι λαοί κινούνται με εντελώς διαφορετικές ταχύτητες, συγκριτικά μεταξύ τους. Άλλες κοινωνίες, για παράδειγμα, ζουν ήδη την εποχή της μετα-εθνικής πραγματικότητας και άλλες παλεύουν ακόμα τα προβλήματα της ταυτότητας και της εθνικής ολοκλήρωσης. Συνυπάρχουν η αντίληψη και το κεκτημένο της απόλυτης πολιτικής ελευθερίας, με την πιο βάναυση καταστολή, είτε σε πλανητικό επίπεδο (από την αυτοκρατορία) είτε σε τοπικό, από τους καθέκαστα δυνάστες. Στο εσωτερικό όλων των κοινωνιών, παρατηρούμε αντίστοιχες αντιφάσεις. Η ελληνική κοινωνία, ας πούμε, διαθέτει ταυτόχρονα και μετα- εθνική / κοσμοπολίτικη διανόηση και μεγάλα στρώματα πληθυσμού που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα (εθνικά, πολιτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά) με τους όρους της δεκαετίας του 1830 και του 1920. Και, στο σύνολό της, εξακολουθεί να εκδηλώνει σταθερά μια λογική ασυγκράτητου αποικιοκράτη για το σημαντικότερο «έχειν» της, δηλαδή τον τόπο, τη θάλασσα, τα νερά, τον αέρα της. Την ίδια ώρα που κάποιες κοινωνικές μειονότητες (πχ ομοφυλόφιλοι) κάνουν αποφασιστικά βήματα χειραφέτησης, κάποιες άλλες (πχ Ρομά) εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες των αρχών του προηγούμενου αιώνα.
Στη χώρα μας, τα γνωστά κόμματα, δεξιά και αριστερά, αδυνατούν να εκφράσουν τα συμφέροντα όλων των κοινωνικών ομάδων, τάξεων, μειονοτήτων. Κάθε ένα προσπαθεί, με τη δική του λογική και ευαισθησία, να βρει τρόπους ώστε να δείξει πως εκφράζει τα συνολικά και τα επιμέρους συμφέροντα , ακολουθώντας παραλλαγές τις ίδιας πολιτικής φιλοσοφίας. Κάτι τέτοιο είναι, προφανέστατα, ανέφικτο. Κι όμως, αυτές οι πολιτικές δυνάμεις κυριαρχούν απολύτως. Σε αυτές τις συνθήκες της ασφυκτικής ιδεολογικής μονοκρατορίας της «ανάπτυξης» και του καταναλωτισμού, των δεξιών και των αριστερών κομμάτων, προβάλλει η αναγκαιότητα μια άλλης, εναλλακτικής πρότασης, η οποία θα απαντάει στα προβλήματα που αποφεύγουν ή αδυνατούν να αντιμετωπίσουν οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις, δεξιές και αριστερές.
Η κλιματική αλλαγή, το πρόβλημα του νερού, η ερημοποίηση μεγάλων εκτάσεων και η συνακόλουθη προσφυγοποίηση του πληθυσμού τους, η μόλυνση του περιβάλλοντος και της τροφικής αλυσίδας με ουσίες επικίνδυνες για την ίδια την ανθρώπινη ζωή – είναι προβλήματα που αφορούν όλους, πλούσιους και πένητες. Και αν, σε πρώτη φάση, οι οικονομικά ισχυροί καταφέρουν να δημιουργήσουν «υγιεινά» μικρο-περιβάλλοντα για τους εαυτούς τους, αυτό θα είναι μονάχα προσωρινό. Προβλήματα όπως η τρύπα του όζοντος, το μεγάλο νέφος που υπερίπταται της ΝΑ Ασίας, οι κίνδυνοι από τις μεταφορές τεράστιων ποσοτήτων ρυπογόνου ενέργειας σε όλο τον πλανήτη και τις όλο και αυξανόμενες σε όγκο μεταφορές προϊόντων και αγαθών σε τεράστιες αποστάσεις, που επιβάλλονται από το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης, δεν είναι προβλήματα του μακρινού μέλλοντος, είναι προβλήματα σημερινά.
Οι δεξιές και οι αριστερές προτάσεις που ακούμε, δεν είναι πειστικές. Γιατί καμιά δεν προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη ρίζα του: τοπική παραγωγή και διάθεση των προϊόντων, σταδιακή αντικατάσταση του πετρελαίου από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ριζική αλλαγή στη λογική των μεταφορών και της αυτοκίνησης, αποφασιστική στροφή του αγροτικού τομέα και της κτηνοτροφίας σε βιολογική παραγωγή. Η «ταξική» οπτική στις προτάσεις, είτε των που εκφράζουν πρωτευόντως τα συμφέροντα του οικονομικού κατεστημένου, είτε εκείνων με μαρξιστικές καταβολές, δυσκολεύει και τα μεν και τα δε να προσεγγίσουν τα προβλήματα στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Θα δώσω ένα παράδειγμα, από το χώρο των Υπηρεσιών Υγείας. Το κύριο πρόβλημα δεν είναι πλέον, για τη χώρα μας, να αποχτήσουμε περισσότερα νοσοκομεία και περισσότερους γιατρούς. Είναι το πώς θα απαλλαγούμε από την απόλυτη εμπορευματοποίηση της υγείας, στο ΕΣΥ και στον ιδιωτικό τομέα, πως θα προφυλαχτούμε από την αλόγιστη πολυφαρμακία, πως θα εγκαταστήσουμε επιτέλους ένα αξιόπιστο δίκτυο πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, το οποίο θα επιδιώκει την πρόληψη. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν αυτό θα γίνει μέσα από τον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα: και οι δύο είναι εξίσου αποδεκτοί – και μπορούν να είναι συμπληρωματικοί, κατά περίπτωση. Το πρόβλημα είναι πως κάτι που θεωρείται αυτονόητο (η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας) υπήρξε αδύνατο να υλοποιηθεί, εδώ και τριάντα χρόνια, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, γιατί θα πρέπει να θίξει πολύ συγκεκριμένα (και τεράστια) συμφέροντα εταιρειών και γιατρών. Από την άλλη μεριά, στη διαιώνιση του προβλήματος συμβάλλουν, έμμεσα, τα αριστερά κόμματα – καθώς επικεντρώνουν τις προτάσεις τους στην καταστολή του ιδιωτικού τομέα υγείας και στην περαιτέρω ενίσχυση του κρατικού. Έτσι, ο πυρήνας των πραγματικών προβλημάτων παραμένει άθικτος.
Αν είναι δύσκολη η οποιαδήποτε πραγματική αλλαγή της πολιτικής κατεύθυνσης στη διαχείρηση των υπηρεσιών υγείας, το ίδιο και περισσότερο δύσκολη είναι οποιαδήποτε στροφή σε θέματα ενέργειας, μεταφορών, αγροτικής παραγωγής κλπ. Ο μοναδικός τρόπος να γίνει κάτι είναι να διαχυθεί και να κυριαρχήσει στους πολίτες η έγνοια και η ανησυχία για τα καίρια, αντί για τα δευτερεύοντα. Στους πολίτες όλων των πολιτικών χώρων – ώστε να μπορέσουν να διαφοροποιήσουν, κατά το δυνατόν, τις πολιτικές προτεραιότητες των κομμάτων, με βάση μια «οικολογική» λογική.
Δεν είναι καθόλου απλό – και καθόλου εύκολο. Γιατί, κι αν ξεκινούν από μια μετα-ταξική (περισσότερο από υπερ-ταξική) αφετηρία, οι όποιες δράσεις / πολιτικές/ προτάσεις στην κατεύθυνση που ανέφερα παραπάνω, έχουν να αντιμετωπίσουν το ίδιο το κυρίαρχο και πανίσχυρο πλέγμα συμφερόντων και νοοτροπιών. Γιατί συνεπάγονται μεγάλες τομές και ανατροπές στην πολιτική οργάνωση της κοινωνίας – και ακόμα μεγαλύτερες στη σκέψη και στη συνείδηση των ανθρώπων. Και όλα αυτά πρέπει να γίνουν με τη λογική της μη-βίας, με την πειθώ, με το ενεργό παράδειγμα, με την επίκληση και την ενεργοποίηση της καλύτερης και πιο δημιουργικής πλευράς των ανθρώπων.
Η πολιτική οικολογία είναι εκείνος ο χώρος που προσπαθεί να αρθρώσει μιαν εναλλακτική πρόταση για την οικονομία και την ανάπτυξη, για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, για την πολιτική διάρθρωση της κοινωνίας και τους θεσμούς, για την καθημερινότητα. Όχι, δεν είναι «ώριμα» και «επεξεργασμένα» όλα αυτά – ούτε θα μπορούσαν να είναι. Δεν υπάρχουν ταυτόσημες, για όλους, αντιλήψεις, ενώ η «θεολογική σκέψη» είναι ενδημικά παρούσα και στους οικολόγους. Αυτή η παραδοχή, δεν ακυρώνει την όποια αξιοπιστία της των Οικολόγων – Πράσινων, ως αξιόλογη εναλλακτική λύση για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου;
Είναι σαφές για μένα πως οι Οικολόγοι – Πράσινοι δεν είναι ακόμα έτοιμοι για να παίξουν το ρόλο που ζητάει από αυτούς η εποχή μας, στην ελληνική κοινωνία και την ελληνική πολιτική σκηνή. Από την άλλη, είναι ο μοναδικός πολιτικός φορέας που αρθρώνει συστηματικά διαφορετικό λόγο για τη διαχείριση των νερών, τα εκατοντάδες γήπεδα γκολφ, τις μεταλλευτικές εκμεταλλεύσεις επιφανείας, τα φαραωνικά και επιζήμια δημόσια έργα, όπως η υποθαλάσσια της Θεσσαλονίκης – και τα υπόλοιπα σημεία και τέρατα που πραγματοποιούνται ή πρόκειται να ξεκινήσουν από το ένα άκρο της χώρας μέχρι το άλλο. Αυτό και μόνο θα ήταν για μένα αρκετό, για να τους ψηφίσω ευχαρίστως. Τα υπόλοιπα που ανέφερα στο πρόχειρο κείμενό μου (κυρίως η διαφορετική αντίληψη για την ανάπτυξη), έστω και ως αμυδρές πολιτικές και κοινωνικές προοπτικές, με κάνουν να τους ψηφίσω ακόμα πιο ευχαρίστως!
Τα ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα, οι μειονότητες, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι γυναίκες, οι μετανάστες κλπ διαθέτουν και άλλους αξιόλογους υπερασπιστές, σε όλους τους πολιτικούς χώρους (πλην ακροδεξιάς). Όσοι θεωρούμε, επιπλέον, πως είναι καλό να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας σε ένα βιώσιμο, δηλαδή ανθρώπινο, περιβάλλον, έχουμε σοβαρούς λόγους να υποστηρίξουμε την πολιτική οικολογία. Με τον τρόπο που ταιριάζει στον καθένα και την καθεμιά. Ακόμα και αν επιλέξει να ψηφίσει άλλο κόμμα στις επερχόμενες εκλογές!
66 Σχόλια
Comments feed for this article
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 12:41 μμ
Αθ. Αναγνωστόπουλος
Συγνώμη, είχα τον χρόνο μόνο για μια διαγώνια ανάγνωση, αλλά εκείνο το «τοπική παραγωγή και διάθεση των προϊόντων» σημαίνει αυτό που φαίνεται να σημαίνη;
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 12:46 μμ
Αθ. Αναγνωστόπουλος
Νομίζω ότι μπορώ να εκθέσω εδώ μια παλαιά απορία μου: το οικολογικό πολιτικό κίνημα δεν είναι μη περιεκτικό σαν ιδεολογία; Θέλω να πω, καταλαβαίνω ότι υπάρχει μια (σωστή ή λανθασμένη) οικολογική πρόταση για την ανάπτυξη, την χωροταξία, την γεωργία, αλλά ποια είναι η οικολογική πρόταση για την ανεργία, το ασφαλιστικό, τα αμυντικά θέματα, την απονομή της δικαιοσύνης, το Κυπριακό; Υπάρχουν και εδώ απαντήσεις που απορρέουν αβίαστα από μια γενική οικολογική θεωρία; Ερωτώ με πάσα ειλικρινή απορία.
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 1:54 μμ
artbomber
Πρόταση συνεργασίας για τη συγγραφή ενός βιβλίου.
O Αrtbomber σε προσκαλεί να συμμετάσχεις σε μια πρωτότυπη εκδοτική προσπάθεια.
Επειδή θέλει να αποτελέσει την ουσιαστική εναλλακτική πρόταση τέχνης και τον πολύτιμο συνεργάτη κάθε νέου καλλιτέχνη που πλέον δεν θα χρειάζεται «καλές δημόσιες σχέσεις» για να αναδείξει το ταλέντο του.
Επειδή πιστεύει ότι ο μοναδικός κριτής ενός λογοτεχνήματος είναι και πρέπει να είναι ο αναγνώστης και όχι ο reader-υπάλληλος μιας εταιρείας
Ο Artbomber αναζητά 30 bloggers – συγγραφείς για μια πρωτότυπη εκδοτική προσπάθεια.
Αν σ’ ενδιαφέρει να συμμετάσχεις, στείλε e-mail στο info@artbomber.com για να σου αποσταλεί ενημερωτικό κείμενο με λεπτομέρειες και οδηγίες συνεργασίας.
Artbomber.com
Το site των δημιουργών.
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 2:19 μμ
Πάνος
Αγαπητέ Αθ. Αναγνωστόπουλε,
ναι, υπάρχουν θέσεις, για όλα αυτά που ρωτάς. Μπορείς να τις βρείς εδώ: http://www.ecogreens.gr/gr/
(αν δεν δεις κάτι συγκεκριμένο, που σε ενδιαφέρει, πες ποιό είναι αυτό!) 🙂
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 2:25 μμ
Πάνος
Προλαβαίνω μια προβλεπόμενη αντίρρηση, καλύπτοντας ένα κενό σημείο που άφησα στο ποστ: όχι, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και να υποτιμούμε την παράδοση των κινημάτων των δύο περασμένων αιώνων.
Επίσης, η διάκριση δεξιάς -αριστεράς εξακολουθεί να είναι υπαρκτή και πολιτικά λειτουργική. Μόνο που (προσωπικά) θεωρώ πως είναι πλέον ανεπαρκής για να «κινήσει» τις πολιτικές διεργασίες που απαιτούν τα σημερινά προβλήματα.
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 2:53 μμ
Αθ. Αναγνωστόπουλος
Διάβασα επιτροχάδην τις θέσεις των Πρασίνων, πολλές είναι ενδιαφέρουσες, υπάρχει θα έλεγα αρκετή επικάλυψη με θέσεις του Συνασπισμού ή της ΦΣ, διατηρούν όμως ένα ευδιάκριτο στίγμα. Αυτό που εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω είναι ποιο είναι ακριβώς το στίγμα αυτό. Η απλή αναλογική, η ιδεολογική άρνηση στράτευσης και η συναινετική λύση του Κυπριακού δεν απορρέουν από οποιαδήποτε οικολογική θεωρία. Αν δεν υποτιμάτε όντως την ιστορία πολιτικών ιδεών των τελευταίων δύο αιώνων (και πώς θα μπορούσατε άλλωστε), γιατί δεν αναφέρετε με μεγαλύτερη σαφήνεια από ποια παράδοση αντλείτε; Μήπως το οικολογικό στοιχείο στον προγραμματικό σας λόγο και στο όνομα του κόμματός σας δεν αρκεί για να εξηγήση τις θέσεις σας ικανοποιητικά;
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:00 μμ
Αθ. Αναγνωστόπουλος
Όσο τις διαβάζω τις θέσεις σας, τόσο με προκαλούν, θετικά και αρνητικά. Προτείνω να ανοίξετε πεντέξι αναρτήσεις με μερικές που βρίσκω αμφιλεγόμενες, έτσι για να πλακωθούμε λίγο. Ας πούμε: «ανάπτυξη σε μεγάλη κλίμακα πράσινων δραστηριοτήτων έντασης εργασίας», «Να κηρυχθεί ολόκληρη η χώρα ζώνη ελεύθερη από μεταλλαγμένα», «Προστασία και κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ζώων», «Μορατόριουμ στις επενδύσεις για αυτοκινητοδρόμους, επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου».
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:12 μμ
bioannis
Αγαπητέ Αθ. Αναγνωστόπουλε. Είναι συνηθισμένη αντίληψη απλών ανθρώπων η ερώτηση… «και τι σχέση μπορεί να έχει η Οικολογία, με την ανεργία, το Κυπριακό, την εξωτερική πολιτική» και άλλα ζητήματα που φαινομενικά δεν έχουν σχέση με την Οικολογία. Δεν έχω εδώ την φιλοδοξία να σας πείσω για κάτι συγκεκριμένο. Αναζητήστε τις προτάσεις από την προγραμματική διακήρυξη των Οικολόγων Πράσινων, στο σύνδεσμο που σας έδωσε ο Πάνος. Ωστόσο,πρέπει να ξερετε οτι το ερώτημά σας θέλει προετοιμασία και μελέτη (και από εσέ και από εμέ…) και οπωσδήποτε συμπύκνωση των ερωτημάτων και διάλογο σε βάθος. Αυτή η συμπύκνωση συναντά τη γενική πρόταση της «Πολιτικής Οικολογίας» και βασίζεται στην ιδέα ότι η Δημοκρατία δεν είναι απλώς ένα σύστημα πολιτειακής διοίκησης, εκτός από αυτό, είναι και το «αποτελεσματικότερο όπλο» ένταξης των ανθρώπινων κοινωνιών, στην προσπάθεια άμβλυνσης και εξισσορόπισης (μετά από επαναρύθμιση) των αρνητικών πλευρών των δραστηριοτήτων τους στο φυσικό περιβάλλον. Ο τύπος της κοινωνικής οργάνωσης επηρεάζει άμεσα την επίδραση των ανθρώπων πάνω στη φύση και αυτό με τη σειρά του (ο τύπος της κοινωνικής οργάνωσης) επηρεάζεται από τη διαθεσιμότητα των φυσικών πόρων, την υποβάθμιση της «άγριας ζωής» την καταστροφή δημόσιων αγαθών (νερό, γη, αέρας κ.λ.π.).
Είναι μεγάλη η συζήτηση εδώ, με προεκτάσεις φιλοσοφικές, κοινωνικές, πολιτικές οικονομικές κ.λ.π. Εδώ βρίσκεται και η μεγαλύτερη διαφορά αντίληψης περί πολιτικής παρέμβασης των Οικολόγων Πράσινων, με τα υπόλοιπα παραδοσιακά κόμματα της αριστεράς. Η Πολιτική οικολογία δεν είναι ένα απλό κεφάλαιο του προγράμματος δράσης ενός πολιτικού σχηματισμού. Για τους Οικολόγους Πράσινους, η Πολιτική Οικολογία είναι το θεμέλιο της σκέψης και των πολιτικών σε κάθε επιμέρους τμήμα της δράσης τους. Περιττό να πω ότι, αυτό που ισχύει π.χ για τη Δημοκρατία, ισχύει σε αντίστοιχες περιπτώσεις και με την Ειρήνη. Ο Πόλεμος είναι απορριπτέος ως η πηγή των σοβαρότερων ανθρωπιστικών και περιβαλλοντικών καταστροφών, και οπωσδήποτε δεν υπάρχει πόλεμος δικαιωμένος (επανάσταση) στο όνομα μια κοινωνικής αλλαγής.
Άλλο παράδειγμα είναι η ανεργία, η οποία για την Πολιτική Οικολογία δεν μπορεί να παραμένει ασφυκτικά μέσα στα πλαίσια της οικονομίας, αλλά κυρίως εντάσσεται στην αποφυγή εξάντλησης των κοινωνικών πόρων (άνθρωποι) και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής με την έννοια πως κάθε μέλος της κοινωνίας πρέπει να απολαμβάνει ένα «μίνιμουμ επίπεδο» ασφάλειας σε σχέση με την επιβίωση, τις προσδοκίες, την καλλιέργεια και τον αυτοκαθορισμό της ευτυχίας και της γαλήνης του.
Είναι αλήθεια αυτό που γράφει ο Πάνος !! Στην Ελληνική Κοινωνία, αν και τα επίπεδα της οικολογικής ευαισθησίας είναι ορατά, η Πολιτική Οικολογία δεν είναι ικανά «ώριμη» και με «επεξεργασμένες» στη λεπτομέρειά τους «θέσεις». (Όχι όμως οτι τα «προγράμματα» των άλλων κομμάτων είναι περισσότερο επεξεργασμένα, ναάμστε σαφείς, έτσι? Η επικοινωνιακή τους πολιτική είναι επεξεργασμένη). Θα έλεγα αυτό (η ωρίμανση και η κοινωνική εμβέλεια της Πολιτικής Οικολογίας) αποτελεί το ζητούμενο μιας μακράς πορείας, με κύριο χαρακτηριστικό, όχι μόνο την πολιτική, αλλά κυρίως, τον πολιτισμό (κουλτούρα).
Οι εκλογές του Σεπτέμβρη φιλοδοξούν να παίξουν θετικό ρόλο σε αυτή την πορεία. Η ανάγκη ύπαρξης ενός Πράσινου Κόμματος δεν μπορεί να είναι ευχολόγιο ή δικαιολογία… η θα αναδειχτεί μέσα από κοινωνικές διεργασίες ή απλώς δεν θα προκύψει…
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:32 μμ
Ασμοδαίος
@ Αθ. Αναγνωστόπουλος:
Νομίζω ότι υπάρχει μια σύγχυση του ενδιαφέροντος για το περιβάλλον (=περιβαλλοντισμός) και της πολιτικής οικολογίας, που είναι μία συγκεκριμένη θεωρία με σαφή πολιτικά-φιλοσοφικά θεμέλια.
Σχετικό βιβλίο:
http://www.protoporia.gr/protoporia/product.asp?sku=78570&mscssid=94DRXRPT5A249MMUVFGF3P
Πολύ πιο σύντομη συνέντευξη:
Και ένα ενδιαφέρον άρθρο:
http://autonomyorbarbarism.blogspot.com/2007/06/blog-post.html
(Δε γνωρίζω αν οι απόψεις αυτές υιοθετούνται πλήρως από τους Ο-Π, απλώς κατατίθενται στο πλαίσιο της συζήτησης για την πολιτική οικολογία).
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:35 μμ
Ασμοδαίος
Θα το περάσει το σχόλιό μου το μετριασμό σχολίων* (sic); Δε θα περάσει;
Ταχ’ εισόμεθα μάντεων τ’ υπέρτερον.
—
*@Αθ. Αναγνωστόπουλος: Καμία ευηχότερη λέξη για το moderation σου βρίσκεται; 🙂
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:39 μμ
Νοσφερατος
Η παρεμβαση των Ο. Π ειναι πολύ σημαντική απο αποψη πολιτικής Κουλτουρας … Και αυτό θα φανει κυριως μετα τις εκλογές …Αρκει να υπαρξει (που πιστευω οτι θα υπάρξει )συνέχεια .
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 4:12 μμ
spiretos72
Εγώ εχώ μια άλλη απορία (γενικά μιλώντας): από που πηγάζει η βεβαιότητα πως για την εξυφαινόμενη κλιματική αλλαγή φταίνε οι ανθρώπινες δραστηριότητες? γιατί as far as i know δεν υπάρχουν indisputable scientific evidence in favour…
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 4:57 μμ
Νοσφερατος
κι εγώ θα ηθελα να συζητηθει κι εδώ στην Καλύβα ,( ισως αργοτερα με περισσοτερες διευκρινίσεις )
η εννοια της »κοινωνιας του Ρίσκου » που πρωτος ο Γερμανός κοινωνικός επιστήμονας Ουρλιχ Μπεκ καθιερωσε ηδη απο την δεκαετια του ‘8ο ,μετα το Τσερνομπιλ….
…και που εχει τεραστιο αντιχτυπο σε ολες τις κοινωνικές επιστημες
Και που, συνοπτικοτατα , μιλά για το περασμα σε μια κοινωνια που εχοντας σχεδόν οριστικά τροποποιησει ή εξαντλησει την φυση και τους περιορισμους που αυτή Μας εθετε ,
εχει πια να αντιμετωπισει Κυριως τις δευτερογενεις συνεπειες της ανθρωπινης δραστηριοτητας (Ρισκα)
και οχι – τοσο -τους Κινδυνους …δηλαδή τις προερχομενες απο την ιδια την φυση και τις εγγενείς της δυναμεις ,καταστροφες…
Η κοινωνια του ρίσκου (η κοινωνια της διακινδυνευσης) επιβαλλει και μια νεα λογική που συνοδευει την καθημερινη ανθρωπινη πραξη
…την λογική της εξασφαλισης απο τα ρισκα (ασφαλιση κινδυνων) και την λογική των »σεναριων»(»Τι »ρισκο »εχω αν .κανω αυτό ή εκείνο ..»)
(και ισως -θα μπορουσαμε να πουμε -η »κοινωνια του ρίσκου» εχει επιτρεψει στον Φόβο να φωλιασει στην καρδια του πολιτικου αλλά και του καθημερινου μας λόγου..
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 5:19 μμ
Νοσφερατος
Βλ και
http://ecology-salonika.org/lib/?p=805
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 6:21 μμ
π2
@spiretos72:
Δεν σου αρκεί το ότι η διακυβερνητική επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματικές αλλαγές, στην έκθεσή της για το 2007, θεωρεί πάνω από 90% πιθανό ότι οι κλιματικές αλλαγές οφείλονται σε ανθρωπογενείς παράγοντες;
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 6:26 μμ
Πάνος
Artbomber,
είδα την πρόσκληση – η οποία μοιάζει κατ’ αρχήν ενδιαφέρουσα. Καταλαβαίνεις όμως ότι αυτές τις μέρες υπάρχουν άλλες προτεραιότητες… Θα τα πούμε μετά τις 16/9! 🙂
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 6:30 μμ
Πάνος
Νοσφεράτε,
για την «κοινωνία του ρίσκου» θα συζητήσουμε στην καλύβα, όταν (πριν ή μετά τις εκλογές) μας ετοιμάσεις το σχετικό ποστάκι – παρουσίαση του θέματος!
(το οποίο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον) 🙂
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 6:34 μμ
Πάνος
Ασμοδαίε,
οι σύνδεσμοι που δίνεις είναι εξαιρετικά χρήσιμοι!
Επί τη ευκαιρία, με γειά το μπλόγκ!
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 6:36 μμ
Πάνος
Αθ. Αναγν.,
υπάρχει ένα μπλογκ, η χελώνα, που έγινε επιτούτου: http://ecology2007plus.wordpress.com/
Εκεί θα βρεις, νομίζω, αρκετά …ερεθίσματα!
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 6:58 μμ
Πάνος
Πως τα μαθηματικά διευκολύνουν την επιλογή της ψήφου!
http://blog.dontkissthefrog.net/2007/09/05/6d-optimization/
(μαύρο πρόβατο, αυτό το ποστ θα σε ενδιαφέρει, ειδικά εσένα! 🙂 )
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 7:04 μμ
bioannis
Ασμοδαίε ευχριστώ πολύ για τους συνδέσμους, δεν είχα «ηλεκτρονικό» υλικό γι αυτά τα ζητήματα. Βεβαίως ο Κορνήλιος (μαζί με το Μπούκτσιν) είναι οι δάσκαλοι και μέντορές μας. Αλλά νομίζω δεν έχουμε ακόμη (και δεν θάχουμε ??) το ανάστημα να μιλήσουμε εξ’ ονόματός τους. Απλά προσπαθούμε, μαθαίνουμε και μελετάμε… Ελπίζω κάποια στιγμή (μετά τις εκλογές βεβαίως..) να ανοίξουμε μια συζήτηση (εκδήλωση ? συνέδριο ?) ώστε να τιμήσουμε αυτούς τους δύο μεγάλους στοχαστές.
Για τον Μπούκτσιν κάναμε μια μικρή απόπειρα (ευχαριστούμε τον εισηγητή .. ξεχνάω τώρα το όνομά του, αλλά ήταν με δήλωσή του στην ίδια ομάδα με τον Φωτόπουλο) … αλλά μαζευτηκαν «πολλοί απολιθωμένοι αντικαπιταλιστές», λιγότεροι ανοιχτόμυαλοι και δυστυχώς δεν βγήκε ούτε σε μέγεθος (τι να σου κάνουν 30 άτομα) ούτε σε ποιότητα, η λάμψη της σκέψης τους. Ελπίζω, σε κάποια ανάλογη προσπάθεια στο μέλλον να μας βοηθήσεις… Είναι κοντά η ημερομηνία του θανάτου τους ?? (δεν θυμάμαι, ίσως γιατί αρνούμαι να δεχτώ οτι έφυγαν…)
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 7:16 μμ
Νοσφερατος
Θοδωρή τον λενε
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 7:26 μμ
Ασμοδαίος
@Βιωάννης:
Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του «Υπάρχει σοσιαλιστικό μοντέλο ανάπτυξης;» του Καστοριάδη.
🙂
Χαίρομαι πολύ για την (θετικά απαντώμενη) πρό(σ)κληση. Ο Καστοριάδης πέθανε 22/12/1997 (συμπληρώνονται, δηλαδή, όπου να ‘ναι 10 χρόνια) και ο Μπουκτσιν, αν θυμάμαι καλά στις 31/7/2006.
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 7:59 μμ
nik-athenian
Έπεα πτερόεντα
Έγινε συνάντηση του Κου Καραμανλή με την υποψήφια βουλευτή επικρατείας , Κα Φεβρωνία Πατριανάκου, η οποία δήλωσε: …είναι μια μάχη που θα αναδειχθεί η πολιτική ηθική, η εθνική ομοψυχία και η συνέχιση του δρόμου των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων….
— Ούτε σε μαθητική έκθεση δεν γράφονται αυτά. Πολιτική ηθική και εθνική ομοψυχία σου λέει. Τς τς τς.
Η Ευρωβουλή με ψήφισμά της προτρέπει τα κράτη μέλη να προτρέπει τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. να διασφαλίσουν ότι όλες οι καμένες δασικές περιοχές θα συνεχίσουν να είναι δάση και θα καλυφθούν από προγράμματα αναδάσωσης και ότι δεν θα επιτραπεί καμία αλλαγή όσον αφορά τη χρήση της γης. Σχολιάζοντας το ψήφισμα της Ευρωβουλής, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος έκανε λόγο για βάναυση παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας και ειδικά στο Σύνταγμα.
— Εμ. Εδώ ντράπηκαν να πουν ότι θέλουν τον αποχαρακτηρισμό δασών ακόμα και οι Ευρωβουλευτές σας Κε Ρουσόπουλέ μας. Πόσο αντιφατικές είναι οι αυριανές προθέσεις σας με τα χθεσινά σας λόγια!
Είπε η Κα Παπαρήγα: …Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από το ντιμπέιτ, ούτε μπορεί και πρέπει να καθορίσουν την στάση τους από την εικόνα των πολιτικών αρχηγών αύριο στην τηλεόραση. Κριτήριο για την ψήφο, είναι η ζωή και όχι τα λόγια.
— Αχ αυτή η γυναίκα να αντικαθιστούσε με τέτοιου είδους απλή συλλογιστική τις βαθυστόχαστες αναλύσεις της, τις παραγεμισμένες με τις λέξεις ιμπεριαλισμό, παγκοσμοιοποίηση και κεφάλαιο.
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 8:12 μμ
Πάνος
Φεύγουμε από το θέμα, αλλά, μιας και αναφέρθηκε ο νικ στην κ. Παπαρήγα, ιδού πως σχολιάζει ο «Δ» σε (ενημερωτικό, όχι προσωπικό!) μέηλ:
◙ Τουναντίον, η κυρία Παπαρήγα εξελίσσεται σε εθνική μας γκουβερνάντα. Αντιμετωπίζει τους πάντες ως παιδιά που πάσχουν από νυκτερινή ενούρηση. Χρησιμοποιεί τη λέξη «τιμωρώ» και την προστακτική «τιμωρήστε» με συχνότητα μεγαλύτερη των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Θεωρεί ότι όλοι είμαστε εκ προοιμίου παλιάνθρωποι και πρέπει να αποδείξουμε το ενάντιο.
◙ Οι θέσεις της κ. Παπαρήγα για την υγεία θα ξένιζαν και τους Ταλιμπάν. Απαιτεί να κρατικοποιηθεί εδώ και τώρα ο ιδιωτικό τομέας λες και στις 17 Σεπτεμβρίου θα εγκαθιδρυθεί δικτακτορία του προλεταριάτου. Αξέχαστη βέβαια θα μας μείνει η κοινή ψήφος του ΚΚΕ με τον κ. Αβραμόπουλο προκειμένου να παραταθεί ο εργασιακός μεσαίωνας των νοσοκομειακών γιατρών.
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 8:24 μμ
Ασμοδαίος
Με μεγάλη χαρά θα δεχόμουν περισσότερες πληροφορίες για το ζήτημα, αν σας βρίσκονται εύκαιρες σε τίποτα συνδέσμους. Ευχαριστώ!
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 8:43 μμ
Νοσφερατος
Βιοαννη (και Πανο)
καλοι ,πολύ καλοι οι Καστοριαδης Μπουκτσιν
,,αλλά τωρα, νομιζω πως επειγει
να μοιραστουν μερικές χιλιαδες αντιγραφα (και ας τα φωτοτυπήσουμε ο καθενας οπου μπορεί) απο το εκπληκτικό και -παντα επικαιρο – ποιημα του Νανου Βαλαωριτη .. Κατασταση Πολιορκιας …και να το μοιρασουμε , ο καθενας οπου μπορεί…Αξιζει πολύ περισσοτερο απο εκατο προγραμματα (που μάλλον δεν διαβαζει κανένας)
(Περασα απο το εκλ κεντρο και ειχαν να μου δώσουν μονο ενα αντιγραφο … )
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 8:44 μμ
Πάρης
Κάτι άσχετο (τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως).
Στην αυριανή συνάντηση θα είναι και ο Καρατζαφέρης με τον Παπαθεμελή. Με τι κριτήρια επιλέχτηκαν; Αναγνωρισιμότητας από τα παλιά; Αυτό δεν μπορεί να είναι κριτήριο στην περίπτωση αυτή. Δεν μιλάμε για διαγωνισμό τραγουδιού.
Και με ποια ιδιότητα; Των εν δυνάμει Πρωθυπουργών;Γιατί όχι τότε και τα άλλα μικρά κόμματα, που είναι και αυτά εκτός Βουλής;
Δεν είδα να υπάρχει κάποια αντίδραση σε αυτό από πουθενά!
Αλλά ξέχασα. Στο Ελλαδιστάν δεν υπάρχει χώρος για λογική και σκέψη.
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 8:54 μμ
Πάνος
Ασμοδαίε,
πρόκειται για ακριβές ρεπορτάζ από τις σχετικά πρόσφατες ηρωικές συναντήσεις της ΟΕΝΓΕ (των νοσοκομειακών γιατρών, δηλ.) με τον Αβραμόπουλο. Προσωπικά δεν έχω κρατήσει κάποιο λινκ – αν έρθει σήμερα την καλύβα ο «Δ» μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση!
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 10:04 μμ
Νίκος Σαραντάκος
Πάρη, αν δεν κάνω λάθος ο λόγος που προσκαλούνται επίσης
το Λάος και το Παπαθεμελιστάν είναι ότι αυτά τα δύο κόμματα
έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, το μεν στην Ευρωβουλή
το δε στη Βουλή. Αν οι Μανανδριανόπουλοι είχαν προσχωρήσει στη fiche,
θαρρώ πως θα ήταν και η ΦΙΣ στη συζήτηση.
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 10:32 μμ
ο δείμος του πολίτη
Ενώ κατανοώ το σκεπτικό σου και τις θέσεις σου, βλέπω μία στατική αποτίμηση της κοινωνίας και του συστήματος. Ουσιαστικά όλα τα προβλήματα που θέτεις είναι εγγενή αποτελέσματα της δημοκρατίας και της αδυναμίας της πολιτείας να ελέγξει την ατομική ιδιοκτησία και το εύρος της που οδηγεί στο βιασμό της φύσης και σε κοινωνικό κανιβαλισμό για την κοινωνική επίδειδη και την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Ουσιαστικά χρειάζεται να καταρρεύσει ή να ανατραπεί η δημοκρατία.
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 10:44 μμ
Ασμοδαίος
@δείμος του πολίτη: Νomen omen. 😦
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 11:00 μμ
Bαγγέλακας
Συγγνώμη γιά τό άσχετο, αλλά ρέ παιδιά, ο Σαμαράς είναι σέ λίστα τής Μεσσηνίας;
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 11:02 μμ
Πάνος
δείμε,
αν προτείνεις οικο-τρομοκρατία, ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω! 🙂 Αν δεν κατάλαβα καλά, βοήθησέ με περιγράφοντας σύντομα τη δική σου πρόταση.
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 11:02 μμ
Πάνος
Βαγγέλακα,
ναι, είναι. Που θα ήθελες να είναι; 🙂
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 11:30 μμ
Νοσφερατος
»Ουσιαστικά χρειάζεται να καταρρεύσει ή να ανατραπεί η δημοκρατία.»
Μπορει να εχει ήδη καταρευσει και να ζουμε σε μια μετα-δημοκρατια (δηλαδή δημοκρατια ως αδειο κελυφος -ενώ τα ζωντανα που κατοικουσαν εντός των κελυφων να εχουν μετακομίσει προ πολλου σε αλλους αγριοτοπους, ή σε μια μεντιοκρατία …η (ωχ! τι ειναι αυτά που λεω…)¨:cool:
5 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 11:46 μμ
parisbrouzos
Νίκο Σαραντάκο,
εντάξει. Το κατάλαβα.
Αλλά αν ο Καρατζαφέρης είνα στην Ευρωβουλή (που το ξέρω) πώς έχει εκπροσώπηση στη Βουλή ο Παπαθεμελής (δεν το γνωρίζω);
6 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 12:04 πμ
Νίκος Σαραντάκος
Πάρη, ο Παπαθεμελής συνεργάστηκε με τη ΝΔ τις περασμένες εκλογές
ως αρχηγός του κόμματός του και βγήκε στη Θεσσαλονίκη.
6 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 12:30 πμ
Νοσφερατος
Τις βαριεμαι αυτές τις Συζητησεις…Ο Θειος Ισιδωρας που ειναι;
6 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 12:49 πμ
parisbrouzos
Νίκο,
Αυτό δεν το ήξερα!
6 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 8:35 πμ
ο δείμος του πολίτη
Τα προβλήματα εννοώ που καταγράφουμε είναι γέννημα του ύστερου καπιταλισμού (απλά έθεσα τον όρο «δημοκρατία»). Όσο αυτή η «δημορκατία» εξυπηρετεί και στηρίζει την ατομική ιδιοκτησία χωρίς να την ελέγχει, τόσο αυτή θα έρχεται εις βάρος ακι της φύσης και της συλλογικά ειδωμένης ατομικής αξιοπρέπειας. Δεν προτέινω καμία τρομοκρατία, πόσο μάλλον οικολογική. Ο ρόλος του Κράτους είναι να προστατεύει αποτελεσματικά το άτομο και το περιβάλλον.
6 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 10:37 πμ
bioannis
Δύο ερωτήσεις, και μια άποψη.
1. Αν ο οποιοσδήποτε βουλευτής, γινόταν ανεξάρτητος και μετά έφτιαχνε κόμμα θα είχε το δικαίωμα της (καταφανώς ευνοημένης) προβολής του Παπαθεμελή ?? (Φανταστήτε τι μπορεί να γίνει και πόσα κόμματα μπορούν να προκύψουν, με την αντίστοιχη προβολή)
2. Όποιο κόμμα διαθέτει βουλευτή στην ευρωβουλή θα είχε το δικαίωμα τέτοιας προβολής (καταφανώς ευνοημένης) όπως του ΛΑΟΣ ?? (Αυτό γιατί δεν ισχύει για τους Οικολόγους Πράσινους που εκπροσωπούνται στην Ευρωβουλή, από τους Ευρωπαίους Πράσινους ?)
Απλά και τα δύο αυτά κόμματα (Παπαθεμελής και ΛΑΟΣ) είναι τα «διεμβολιστήρια» (και το συμπλήρωμα) των δύο «μεγάλων» κομμάτων. Ο Παπαθεμελής να διεμβολίσει το ΠΑΣΟΚ (το στηρίζει η ΝΔ) και το ΛΑΟΣ (το στηρίζει το ΠΑΣΟΚ) να διεμβολίσει τη ΝΔ. Ο κοινός παρανομαστής των αυτών «μικρών κομμάτων» είναι: Πρώτον, ο ακραίος εθνικισμός τους (συνοδευόμενος από την άκρατη πατριδοκαπηλία), και δεύτερον, ο ρόλος του «λαγού» («τρέχω για να μπερδέψω τους άλλους») στο πολιτειακό μας σύστημα.
Απορώ που μερικοί, αγνοώντας αυτό το (οφθαλμοφανέστατο) στοιχείο σπρώχνουν τον κόσμο να ψηφίσει τα «μικρά κόμματα», έτσι γενικά.
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 12:34 πμ
mamerlux
«Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι υποστηρίζουν τους Οικολόγους Πράσινους»
Προσοχή στις κακές παρέες :ο)
Όπως επεσήμανε το μαύρο πρόβατο, σε πρόσφατο ποστ, οι Ευρωπαίοι Πράσινοι στήριξαν τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία με αποτέλεσμα ανυπολόγιστες, μεταξύ των άλλων, οικολογικές καταστροφές.
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 12:38 πμ
Πάνος
marmelux,
το μαύρο πρόβατο μπορεί να λέει την άποψή του. Αν σε ενδιαφέρει να δεις και την άποψη των Ο-Π για το θέμα, κλικ εδώ:
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 12:47 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Κακως επενεβη η Ευρωπη, ισως θαπρεπε να τον αφησουνε να σφαξει μερικες χιλιαδες γυναικοπαιδα ακομη.
Τελικα σε καποιους η …οικολογικη ευαισθησια τους τρεχει απο τα μπατζακια!
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 1:11 πμ
nik-athenian
Συλλογισμός γύρω από κακές παρέες.
Το ΚΚΣΕ εισέβαλε σε Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία και Αφγανιστάν.
Το ΚΚΕ ήταν φίλα προσκείμενο και υποστήριζε σε όλα το ΚΚΣΕ.
Συμπέρασμα. Άρα το ΚΚΕ όχι απλά δεν πρόβαλε βέτο, αλλά υποστήριξε τις παραπάνω εισβολές.
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 1:14 πμ
Πάνος
Κακώς βομβάρδισε η Ευρώπη, θείε Ισίδωρε. Ο Μιλόσεβιτς μπορούσε να τελειώσει χωρίς τη βαρβαρότητα των βομβαρδισμών.
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 1:50 πμ
Νοσφερατος
Και κακώς , κακιστα, πολλοι και εδώ(οχι στην Καλύβα …αλλά , εδώ οχι μοναχα στηριξαν τον Μιλοσεβιτς αλλά τον θεωρησαν και αμυντορα του »σοσιαλισμου» κ.λ.π ,τρομαρα του(μας)…
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
– Τελικά τι εγινε στην Γιουγκοσλαβια …τι εφταιξε …Εγινε καμμια συζητηση αποτιμησης στην Αριστερα αραγε ;(…οσο θα γινει και για τις πυρκαγιες ,θα μου πεις)
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 1:52 πμ
mamerlux
Θείε Ισίδωρε,
Θλίβομαι για τα γυναικόπαιδα που σφάχτηκαν. Χαίρομαι που όσα επέζησαν θα ζήσουν παρέα με το απεμπλουτισμένο ουράνιο…
nik-athenian,
μου θύμισες το γνωστό ανέκδοτο «ναι αλλά και σεις γιατί καταπιέζετε τους μαύρους;»
Για τους Πράσινους της Ευρώπης είναι η κουβέντα…
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 1:59 πμ
Νοσφερατος
Βιοαννη
οταν λες κατι τοσο εξοφθαλμα και προκλητικά αδικο (και πολιτικά επικινδυνο
»και το ΛΑΟΣ (το στηρίζει το ΠΑΣΟΚ) να διεμβολίσει τη ΝΔ»
Πιθανοτατα το στηριζεις σε αδιασειστες αποδειξεις
Και οχι σε ΦΘΗΝΕς επιδειξεις δηθεν λογικής επαγωγής (του τυπου ποιος
ωφελειται Αντικειμενικά κ.λ.π)
Με τις οποιες μολυνε επι δεκαετιες την σκεψη το τιμημενο ΚΚΕ
(και οι οποιες προφανώς οφείλουν το αποτυπωμα τους εδώ κι εκει)
…
Εγώ φιλε , πια δεν προκειται να σου απαντησω …ουτε να ανοιξω ξανα κουβεντα επ ‘ αυτου … Θα προτιμουσα βεβαια να σκεφτεσαι τι γραφεις πριν το γραψεις ..Αλλα ,,, φιλος εισαι ( φιλτατη και η αλήθεια και παει λεγοντας)
Υ. γ Αν δεν κανω λαθος ο Καρατζαφερης ο Χερης Χερης με τον μεγαλο δασκαλο της Νου Δου τον Μητσοτακη Ξεκινησε την καριερα του στο Λικνο της Δεξιας τη Νεα Δημοκρατια …
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 2:11 πμ
Νοσφερατος
mamerlux
Δεν γνωρισα κανενα οικολογο ή αριστερο στην Ελλάδα που να υποστηριξε τους βομβαρδισμους στη Σερβια , (ευτυχώς)
Αλλά γνωριζω οτι ενα τμημα των Πρασινων αλλά και της Αριστεράς της Υπολοιπης Ευρώπης Υποστηριξε τους Βομβαρδισμους (Δυστυχως)
Αντιστροφα :
Δεν γνωρισα πολλους Αριστερους -παρα ελαχιστους- που να καταδικασαν τις σφαγες που υπεστησαν οι Βοσνιοι μουσουλμανοι απο τον Καραζιτς και Μιλοσεβιτς (Δυστυχώς)
Ενώ αντιθετα Γνωριζω οτι η συντριπτική πλειοψηφια τοσο της Αριστεράς οσο και των Πρασινων στην υπολοιπη Ευρώπη ησαν συγκλονισμενοι και εξαγριωμενοι απο τις σφαγές αυτές (ευτυχώς)
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 2:13 πμ
nik-athenian
@mamerlux
Νόμιζα ότι η κουβέντα ήταν για το πόσο αξιόπιστα είναι τα συμπεράσματα που προκύπτουν από πολιτικές συγγένειες και υποστηρίξεις ευρωπαϊκών και ελληνικών κομμάτων.
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 2:28 πμ
Νοσφερατος
Παντως ο Παπαθεμελής , σ αυτες τις εκλογές μάλλον το ΛΑΟΣ διεμβολίζει παρα το Πασοκ ..Απο το Πασοκ οτι ηταν να διεμβολισει το …διεμβολισε
Ισως δε διεμβολίζει και την Νεα Δημοκρατια…
Και οι καυμένοι πια οι θρησκοι και θεουσες
δεν ξερουν ποιον να πρωτοψηφισουν …
Παρα τις οδηγιες του Χριστοδουλου για το ποιον θεωρεί εκλεκτό του.
( με εκεινο το φυλακτο τι γινεται; Το στειλε πίσω;)
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 2:35 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Νοσφυ,
ο Καρατζαφερης ειναι προϊον της πολιτικης αντιληψης Λαλιωτη σχετηκα με το πως μπορει να πληγει η ΝΔ.
Δυστυχως φοβαμαι οτι ετσι ανοξε σ΄αυτη τη χωρα ο ασκος της ακροδεξιας την οποια ειχε φροντισει ο Καραμανλης (πρεσβυτερος) να ενσωματωσει εκλογικα στη δεξια παρεχοντας της ενα ιδιοτυπο πολιτικο ασυλο και φιμονωντας την ταυτοχρονως πολιτικα.
Απολυτη συνειδηση αυτης της πραγματικοτητας και της ιδιετερης σημασιας της ειχε το συνολο του πολιτικου κοσμου.
Η Μακιαβελικη αντιληψη Λαλιωτη, σε συνδιασμο με την ανεπαρκεια οξυδερκειας και πολιτικης βουλησης Καραμανλη (νεοτερου) ειχε σαν αποτελεσμα την πολιτικη αυτονομηση της ακροδεξιας αρχικα με τον φαιδρο και καιροσκοπο Καρατζαφερη και, πολυ φοβαμαι, ισως αυριο με ενα πιο σοβαρο λογο και προσωπο.
Αν δεν καταλαβαινεις τι σημαινει αυτο για μια χωρα με μια κοινωνια οπως η δικη μας τοτε ….αστο καλυτερα!
Ο Παπαθεμελης σαφως και ηταν δημιουργημα της ΝΔ για να πληγει ο Καρατζαφερης.
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 2:53 πμ
Νοσφερατος
Θειε
Φοβαμαι οτι αρχισες να μην καταλαβαινεις το τι καταλαβαινω και τι οχι΄.
Πιθανόν να νομιζεις οτι δεν καταλαβαινω το τι σημαινει
α) η αυτονομηση της ακροδεξιας
και β) η ολοταχώς και πιο ορατη διολισθηση της Νεας Δημοκρατιας μετατην καταρευση της»κεντρωας » γραμμής προς τον ακροδεξιο λόγο του Καρατζαφερη …
Κατανοητόν
Βεβαια θα περιμενα , ειδικά εσυ(ως Προεδρος του ΙΘΙ ) να καταλαβεις το που μπορεί να οδηγηθει η σκεψη (η κοινή λογική δηλαδή)
αν μια τοση σοβαρή υποθεση -οπως η αυτονομηση(και ο κινδυνος επικρατησης του Ακροδεξιου πολιτικου λόγου -και οχι μόνο ενός κομματος
αποδιδεται -πολύ πολύ ευκολα -και με αστυνομικου τυπου υποθεσεις και μπολικη συνομωσιολογια ..απλώς και μονο σε μια »Μακιαβελική αντιληψη Λαλιωτη(δηλαδή ουτε καν στον Λαλιωτη με σαρκα και οστα – απο οτι καταλαβαινω αυτός ο Λαλιωτης ειναι περιπου η μεταφυσική ενσαρκωση του κακου)
Ε… δεν πειραζει θειε …Σε καταλαβαινω ..
Υ. Γ οταν εδώ και αρκετο καιρό ξεκινησαμε καποιοι την συζητηση για τον Εθνολαικισμό …προσπαθησαμε να δωσουμε μια απαντηση για φαινομενα σαν τον Καρατζαφερη και τον νομαρχη θεσσαλονικης , χωρις να καταφυγουμε απλώς σε αστυνομικές -μακκιαβελικές αντιλήψεις τυπου…Λαλιωτη …
Ε ηταν μια γονιμη συζτηση που την εχουμε πισω και προχωραμε
Λυπαμαι Θειε ..μα δεν μπορώ να γυρισω πίσω στις φθηνές συνομωσιολογικές ερμηνειες των πολιτικών φαινομένων …τυπου Λαλιωτη ( και με σφραγιδα εμνευσης τυπου..ΚΚΕ)
Με ολο το σεβας και την αγαπη..
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 2:59 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Στην περιπτωση της Σερβιας η Ευρωπη δυστυχως αργησε πολυ να επεμβει.
Η Γερμανια (και οχι μονο η Γερμανια) πρωτα φροντισε να διευκολυνει το ξυλωμα (της ετσι και αλλιως αποσαρθρωμενης) καλτσας της ενωμενης Γιουγκοσλαβιας προκειμενου να δημιουργησει «ζωνες επιροης» στην περιοχη με τα συστατικα της.
Στη συνεχεια μαζυ με ολη την υπολοιπη Ευρωπη εμεινε μουδιασμενη να κοιταζει τον Μιλοσεβιτς να τους κατηγορει οτι βομβαρδισαν την χωρα του τρεις φορες μεσα σε εναν αιωνα την ωρα που ο ιδιος απλωνε το δυχτι των πιο αιματηρων και βαρβαρων εθνοκαθαρσεων πανω απο τις μειονοτητες.
Η θυματοποιηση του Μιλοσεβιτς λειτουργησε σαν επιβραδυντικο για τα ανακλαστικα των ευρωπαιων, οσο του ηταν αρκετο για να εξαψει το εθνικιστικο φρονημα ενος ταλαιπωρημενου και καταπιεσμενου λαου, του Σερβικου.
Οσο χρειαστηκαν τα παραστρατιωτικα μπουλουκια του Αρκαν να και των αλλων φασιστοειδων να αφανισουν χιλιαδες ανθρωπων.
Δεν ξερω αν υπηρχε αλλος τροπος αντιδρασης των Ευρωπαιων την ωρα του μακελιου, αυτο που ξερω ειναι οτι οποιος και αν ηταν αυτος ο τροπος αργησε να εκδηλωθει, ακομα και οπως εκδηλωθηκε.
Το μακελειο ειχε συντελεστει.
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:09 πμ
Νοσφερατος
Η εδώ και πολύ καιρό αυτονομηση και ανοδος ακροδεξιων κομματων σε ολη την Ευρώπη
με ενα ιδιοτυπο ελευθεριαζοντα λόγο και πολύ μεγαλη εξοικειωση με τα τηλεοπτικά τρυκ …..
και που επίσης χαρακτηριζονται απο εναν διαφοριστικό -πολιτιστικό ρατσισμό (του τυπου …εμεις τους αγαπάμε τους ξενου ..αλλά ας μας αφήσουν ησυχους ,να πάνε στην πατρίδα τους κ.λ.π )
και εναν εθνολαικισμό (δηλαδή μια φθηνη και δημαγωγική χρηση του εθνικιστικου λεξιλογιου)
Μου φαινεται πως
ειναι ενα γενικευμένο φαινομενο που μάλλον δεν μπορει να εξηγηθει απο μια μακκιαβελική λογική Λαλιωτη
η μπορεί…Μπορεί;
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:20 πμ
Νοσφερατος
Δυστυχώς στην περιπτωση της Γιουγκοσλαβιας (ξεκινά απο Σλοβενια)
οπως και στο ξηλωμα της Σοβιετικής Ενωσης (αρχικά με την Λιθουανία)
ειχαμε το παραδοξο
η απαρχή ενός νεου εθνικισμου
να βρισκει την αφετηρια του σε εναν υποτιθεμενο »φιλελευθερισμό»
να συνοδευεται δηλαδή απο την επικληση ενός
»ανθρωπινου δικαιωματος»
που θεωρηθηκε οτι ειναι το δικαιωμα για »εθνική αυτοδιαθεση»
και που θεωρηθηκε απλώς σαν επεκταση της ατομικής αυτοδιαθεσης» χωρίς να υπολογιζεται οτι ενπεριεχει την καταστροφή….
Ετσι δεν ηταν (μονο ) η Γερμανια που προκαλεσε την διαλυση της Γιουγκοσλαβιας
Αλλά αιτιες πολύ ευρυτερες που δεν συζητηθηκαν και μάλλον δεν θα συζητηθούν .( στον ασπρομαυρο κόσμο ερμηνειων που εχουμε συνηθισει)
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:26 πμ
Μαύρο πρόβατο
ο Καρατζαφερης ειναι προϊον της πολιτικης αντιληψης Λαλιωτη σχετηκα με το πως μπορει να πληγει η ΝΔ.
Αντιγράφουν το Μιτεράν της δεκαετίας του 80 σε σχέση με το Λεπέν…
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:36 πμ
Νοσφερατος
Εξυπνο το ανωθεν σχολιο του Μαυρου Προβατου….;)
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:39 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Νοσφυ,
το που οφειλεται το εθνολαϊκιστικο φανομενο Καρατζαφερη κλπ ειναι κατανοητο στους περισσοτερους απο εμας με τον ιδιο τροπο.
Το ποιες πολιτικες (για να μην πω και πρακτικες) ευνοησαν στο να ξεφυτρωσει αυτονομα αυτο το φρουτο ειναι κατι που δεν χρειαζεται συνομοσιολογικες ερμηνειες και αστυνομικα σεναρια για να το διαπιστωσει κανεις.
Αρκει η στοιχειωδης πολιτικη αντιληψη και μονον.
Και δεν καταλαβαινω ποσο δυσκολο ειναι να αντιληφθει καποιος οτι το φαινομενο του εθνολαϊκισμου ειναι διασπαρτο (σχεδον) εξ ισου μεσα σε ολους τους πολιτικους χωρους (κομματα, μικρα και μεγαλα – δεξια και αριστερα) αφου ειναι ψυχικο χαρακτηριστικο του βασικου μερους της κοινωνιας.
Κι ΕΥΤΥΧΩΣ που ειναι διασπαρτο σε ολα τα κοματα και οχι σε ενα γιατι τοτε η μη εθνολαϊκιστικη μειοψηφια της κοινωνιας θα επρεπε να …μεταναστευσει απο αυτη τη χωρα!
Καθηκον της πολιτικης, στο πλαισιο της αστικης κοινοβουλευτικης δημοκρατιας, ειναι να διαχειριστει πολιτικα αυτο το φαινομενο και δεν ειναι καθηκον της ο …»καθαρος (Λαλιωτειος) λογος».
Δυστυχως, ιδιετερα σ΄αυτη τη φαση, το πολιτικο προσωπικο της χωρας στο συνολο του δειχνει κατωτερο των περιστασεων και της αποστολης του.
Γιατι σε τελευταια αναλυση το προβλημα του τοπου δεν ειναι τα κομματα αυτα καθ΄αυτα αλλα η πολιτικη τους.
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:49 πμ
Νοσφερατος
Θειε
– Συμφωνώ σε πολυ μεγαλο βαθμό με οσα γραφεις
Για τον Λαλιωτη δεν θα τα χαλασουμε κιολας ( αν και νομιζω οτι πού μεγαλη αξια του δινουν πολλοι , εμφανιζοντας τον σαν τον Δοκτωρα Νο της πολιτικής μας ζωής )
Αλλά ας ειναι… Σιγά μη τα χαλασω μαζι σου για τον ρόλο του Λαλιωτη
Οσο για την μεταναστευση το σκεπτομαι πολύ σοβαρά … )
( Με την Χελιδονα τι κανεις . ….Μου λειπεις μωρες Θειε … Πολύ σοβαρεψε το πραμα …και πες και του Πανου σε παρακαλώ να βγαλει αυτά για τον Ομαντεων … Τι ειναι αυτά τα πραματα , μερες πουναι)
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 3:57 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
«…Αντιγράφουν το Μιτεράν της δεκαετίας του 80 σε σχέση με το Λεπέν…»
Με μια μικρη διαφορα:
Η Γαλλια σερνει απο πισω της μια γαλλικη επανασταση, εναν Μοντεκιε, εναν Ρουσω κοκ, διαθετει μια κοινωνικη συνειδηση και μια κρατικη υποσταση που κανενας Λεπεν δεν μπορει να την υποκαταστησει.
Η ΕΛληνικη κοινωνια αντιθετως διαθετει εκτρεφει αρχιεπισκοπους και Παπαθεμεληδες (ΠΑΣΟΚογενης) που ασκουν εξωτερικη (Μακεδονικο, Ελληνοτουρκικα) και εσωτερικη πολιτικη.
Για να το πουμε πιο απλα: οταν ο χριστοδουλός επισκεπτεται τον εκλεγμενο πρωθυπουργο μιας χωρας (οποιος κι αν ειναι αυτος) και του λεει οτι εξελεγεις με τη βοηθεια της δεξιας του κυριου (η οποια _δεξια του κυριου- προηγουμενως ευλογουσε το ΠΑΣΟΚ) σε πολιτικη μεταφραση σημαινει το εξης: εγω σε εξελεξα και εγω κυβερναω!
Η καθε Γαλλια αυτα τα εχει λυσει.
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 4:14 πμ
Μαύρο πρόβατο
Ισίδωρε, σέρνει και μια υπόθεση Ντρέυφους, έναν Μωράς, έναν Πεταίν, μια αποικιοκρατία κτλ
Σίγουρα, από το 1905 εδώ υπάρχει πλέον ελάχιστο θέμα ανάμιξης κράτους-εκκλησίας – κι εμείς είμαστε πιό κοντά στο Ιράν απ’ό,τι στη Γαλλία (και γεωγραφικά, πλάκα πλάκα).
Αλλά δε νομίζω οτι ο Λάος έχει άλλη σχέση με τη θρησκεία πέραν της εργαλειακής.
7 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 5:14 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Και ο σταυρός που ειναι …συμβολο της πιστεως, εργαλειο ειναι!
10 Σεπτεμβρίου, 2007 στις 4:44 μμ
Νοσφερατος
»Ειναι γνωστο οτι είμαστε βουτηγμενοι μες τα σκατά. Ακούς για ολες τις καταστροφές, αλλά μετα κοιτάς εξω, βλεπεις τον ηλιο , τα δεντρα και λές» Θεε μου, δεν ειναι δυνατόν να συμβαινει αυτό !» Δεν θελεις να πιστεψεις οτι ερχεται κάποια καταστροφή. Είμαστε ακόμη ζωα εκαπιδευμενα, καλωδιωμένα να ζουμε σε ενα συγκεκριμενο περιβάλλον. Και ειναι σχεδόν περα απο την φαντασια μας, ενα είδος ψυχωσικής εμεπειριας , το να αποδεχθούμε οτι αυτό το περιβάλλον μπορεί κα΄ποτε να καταρρευσει»
Σλαβόι Ζίζεκ