Σε κοίταζα μ' όλο το φως και το σκοτάδι που έχω
Δε θέλω να διαβάσω τίποτε περισσότερο για τον Ομπάμα. Ούτε για την οικονομική κρίση, ούτε για την κατάσταση στις φυλακές, ούτε για τον Παναθηναϊκό. Χρειάζομαι επειγόντως ένα ποίημα / έναν πίνακα / ένα τραγούδι / μια καλογραμμένη ιστορία. Κάτι που να μου φτιάξει τη μέρα.
Έχετε κάτι υπόψη σας;
 | Theo στη Λάμπρος |
 | Αφώτιστος Φιλέλλην στη Καλό 2024! |
 | Αναγνώστης Αθηναίος στη Καλό 2024! |
 | Πάνος στη Καλό 2024! |
| Πάνος στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
| Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
 | Ηλίας στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
| Theo στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
| Theo στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
 | lycabettus στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
| Πάνος στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… |
 | Νικόλαος Τσιμπίδης στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… |
| Πάνος στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
 | Θανάσημος στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
 | ο Θειος στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
25 Σχόλια
Comments feed for this article
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 1:45 μμ
Green Soul
Καλημέρα Πάνο,
Προκειμένου να δικαιολογήσω και το 2ο τμήμα του ονόματός μου, ορίστε καταπληκτικό και επίκαιρο, Curtis Mayfield: We’re A Winner
[audio src="http://www.earfuzz.com/audio/obama/We%27re%20A%20Winner.mp3" /]
Και για να σε ανεβάσω πιο πολύ, Little Eva Harris: Get Ready – Uptight
[audio src="http://o-dub.com/sounds/soulsides/funk/eva.mp3" /]
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 2:27 μμ
viosakis
ορεα κομματια,αθανατα.
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 2:29 μμ
viosakis
Πανο,
αντι μιας συνηθισμενης ευχης,
πλασε ενα ονειρο
κι εγω, σου ευχομαι να γινει πραγματικοτητα.
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 2:29 μμ
Πάνος
βιοσάκη, ωραία, όχι ορέα. Το ορέα έχει …ειδικές χρήσεις!
*
Ανταποδίδω στον Green Soul, μ’ ένα ποίημα της Θεσσαλονίκης.
Ρωσοπόντιοι
Σε μια λαϊκή αγορά, ένας νεαρός Ρωσοπόντιος άπλωσε
μια κουβέρτα με κάτι ψιλοπράγματα για πούλημα. Απέ-
ναντί του, ένας κοτοπουλάς, μόλις τον είδε, άρχισε να
βρίζει: «Τουρκόσποροι, τι θέλατε και ήρθατε εδώ; Ήρθα-
τε να μας φάτε το ψωμί μας; Να φύγετε, δε σας θέλου-
με». Ο Ρωσοπόντιος δεν ήξερε ελληνικά, δεν καταλά-
βαινε. Φώναξε τον παππού του, που στεκόταν λίγο πιο
πέρα και άγουγε. Εκείνος, ατάραχος, πλησίασε τον
υβριστή και του είπε με πεντακάθαρα ελληνικά: «Άκου,
παιδί μου, μια κουβέντα θα σου πω και βάλ’ την καλά
στο μυαλό σου: Εάν εσύ είσαι Έλληνας, εγώ είμαι
Έλλην!»
Ο κόσμος χειροκρότησε με ενθουσιασμό. Έφυγα κι εγώ
συγκινημένος, που αξιώθηκα ν’ ακούσω ένα τέτοιο ποίημα.
Ντίνος Χριστιανόπουλος
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 2:33 μμ
viosakis
επισης,
διαβασε το ζωδιο σου,στο pathfinder.gr εχει παντοτε μια αλλη οπτικη για τα
πραγματα που μας συμβαινουν.
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 2:36 μμ
Rodia
Εχω κάτι καλόοοοοο!!!!! Το ανακάλυψα πριν από λίγο, μια και είχα παρόμοια διάθεση: έψαχνα κάτι για αποτοξίνωση! 😉
εδώ:–>> http://aimof.blogspot.com/2008/09/blog-post.html
..αλλά μη σταθείς μόνο σε αυτό, ολόκληρο το μπλογκ είναι ένα πανηγύρι.. Υπέροχος περίπατος στην εξοχή του μπλογκοχωριού λέμε.
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 2:37 μμ
Πάνος
… κι άλλο ένα ποίημα του Χριστιανόπουλου, 100% Θεσσαλονίκη, για τον βιοσάκη!
Ο ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ
Ένα άσπρο ημιφορτηγάκι σταμάτησε μπροστά στην
πόρτα. «Ξεχάσατε το μαξιλάρι και τις παντόφλες της
μητέρας σας», μου είπε ένα γεροντάκι που κατέβηκε από
μπροστά. Μου άνοιξε την κλειστή καρότσα και είδα μέ-
σα τη μητέρα μου, συγυρισμένη στο κιβούρι της και σκυ-
θρωπή. «Μην παραξενεύεστε», συνέχισε το γεροντάκι.
«Άμα κανείς πεθάνει στην κλινική, τον κουβαλάμε μ’
αυτό, για να μη βλέπουν οι άρρωστοι τη νεκροφόρα κι
αγριεύονται». Της βάλαμε το μαξιλάρι και τις παντό-
φλες. «Θέλω μια χάρη», του είπα’ «πριν να την πάτε στο
νεκροταφείο, κάντε της μια γυροβολιά με το αμάξι. Θα
το χαρεί πολύ η ψυχή της».
Όταν το απόγευμα την κατεβάζαμε στον τάφο, ένα χα-
μόγελο άνθιζε στο πρόσωπό της.
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 2:40 μμ
Πάνος
Ροδιά,
θενξ- θα το δω το βράδυ, όταν θα έχω DSL και θα παίζει το βίντεο!
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 2:47 μμ
Πάνος
Θεά! Και τι σγουρά τα σκοτεινά της μέρη!
Και τα χείλη τι ζάχαρη βιολέτας!
Και τι κηπάκι
Τα λυτά
Νωπά
Μαλλιά
Στην απαλή κοιλιά η ανάσα τι ταξίδι!
…
Τα κορίτσια δάγκωναν στη γομολάστιχα
Και τινάζανε πίσω το κεφάλι
Σα
Να τραβούσαν
Έξω
Του σφαγμένου πετεινού τα σπλάχνα
Τα κομμάτια τα σπλάχνα μέσ’ στα δόντια τους.
(αφιερώνεται σε όποιον / όποιαν αναγνωρίσει τον ποιητή) 😉
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 2:54 μμ
Alcibiades (??!)
…Κι αλλα κρυμμενα πιίσω απ’ το φεγγιτη
Που πάλευαν τις ρόδινες κορδέλες…
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 2:55 μμ
π2
Παρότι εδώ πέρα δεν έχω όλα μου τα e-τεφτέρια, κάποιες σκόρπιες προτάσεις:
Για το μάτι: Ξεφύλλισε αλύπητα αυτό το κλειστό πια μπλογκ.
Για το αυτί: Ο τελευταίος δίσκος της Marianne Faithfull. Κατάλληλος και για μουσική υπόκρουση των ιστοριών του cirut. 🙂
Αναγνωστικό: Χμ. Στον τομέα αυτό μου λείπουν πολύ τα κιτάπια μου. Μπορείς να ρίξεις μια ματιά εδώ. Όλο και κάτι θα βρεις, από ερωτικά μυθιστορήματα του 19ου αι. έως επετειακούς λόγους της χούντας, από πονήματα παλαιών ιστοριοδιφών έως ποιήματα του Λαπαθιώτη.
Όσο για τον ποιητή, ευκολάκι: γκουγκλίζεις το σύνολο, σε βγάζει στην σελίδα των Μυστικών του Κόλπου, κι εκεί διαβάζεις ότι πρόκειται για τον Ελύτη. 🙂
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 3:19 μμ
coolplatanos
Παρόλα αυτά… εμένα αυτό μου έφτιαξε το κέφι το πρωί… 🙂. Eλπίζω να βάζω σωστά το σύνδεσμο.
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 3:36 μμ
viosakis
καλως, θα πρεπει να μαθω τους ορους.
Μα δεν ειναι μονο η εθνικη ταυτοτητα που μας χαρακτηριζει/οριοθετει,
ετσι κι αλλιως η κατανοηση της ,ειναι σε συναρτηση με την εκπαιδευση μας.
Ας την προσθετουμε στις αλλες κυριες ιδιοτητες του εαυτου μας.
Ειναι ο καιρος να αποδεχτουμε την πολυπλοκοτητα των χαρακτηρων μας και την πολλαπλοτητα της προσωπικοτητας μας.
Η εποχη ειναι νεα,με ολο και νεοτερα δεδομενα, με αρκετη (αντιληπτικη) αποσταση απο τις προηγουμενες γενιες.
Εαν τολμησουμε μια συγκριση με τις παρελθοντικες γενιες ,θα βρουμε πολλα διαφορετικα standards κρισης.
Και μονον οι δορυφοροι ,που δειχνουν την γη μας απο ψηλα ,εχουν διαφοροποιησει την εντυπωση (γνωση) για το περιβαλλον,την αλλαγη του κλιματος κλπ.
Φαντασου πως λειτουργησε η αυξηση της ταχυτητας των ταξιδιων, των ανθρωπων ,με αυτοκινητο η αεροπλανο.
Εως προχτες,οι μεγαλυτερες ταχυτητες ηταν αυτες των αλογων.Ενω τωρα
η αυξηση της εχει μεταβαλλει και την ταχυτητα αντιληψης και των φυσικων αντανακλαστικων.
Ο Κοσμος/συμπαν ειναι εδω.
Ως εν Ουρανο και επι της Γης…
Με την ιδια χαοτικη ταξη,με τις ιδιες απιθανες/αναπαντεχες πιθανοτητες..
θα λειτουργει μελλοντικως ,ο οικολογικος ανθρωπος.
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 3:52 μμ
Sophia
Πάρε ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα…
;-D
Touch
You are already
asleep. I lower
myself in next to
you, my skin slightly
numb with the restraint
of habits, the patina of
self, the black frost
of outsideness, so that even
unclothed, it is
a resilient chilly
hardness, a superficially
malleable, dead
rubbery texture.
You are a mound
of bedclothes, where the cat
in sleep braces
its paws against your
calf through the blankets,
and kneads each paw in turn.
Meanwhile and slowly
I feel a is it
my own warmth surfacing or
the ferment of your whole
body that in darkness beneath
the cover is stealing
bit by bit to break
down that chill.
You turn and
hold me tightly, do
you know who
I am or am I
your mother or
the nearest human being to
hold on to in a
dreamed pogrom.
What I, now loosened,
sink into is an old
big place, it is
there already, for
you are already
there, and the cat
got there before you,
it is hard to locate.
What is more, the place is
not found but seeps
from our touch in
continuous creation, dark
enclosing cocoon round
ourselves alone, dark
wide realm where we
walk with everyone.
(Thom Gunn)
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 4:10 μμ
zepos
Η «επόμενη μέρα» από μεθοκόπημα φέρνει μελαγχολία ως γνωστόν..
Κάτι τέτοιο συνέβη και ιδού:
«ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ.
Το αυτοκίνητο έτρεχε στην μεγάλη ευθεία, χαμήλωσα ασυναίσθητα την ένταση στο ράδιο καθώς κοίταζα την απέραντη ομορφιά της.
Κοιμόταν με το κεφάλι της γερμένο ελαφρά προς το κλειστό παράθυρο και η γαλήνη του προσώπου της μου έστελνε αυτό το καυτό κύμα αγάπης που με πλημμύριζε.
Ήθελα να την αγγίξω, να χαϊδέψω τον άσπρο της λαιμό με την λεπτή γαλάζια φλέβα.
Ήθελα να σηκώσω απαλά την ξανθιά της τούφα που έπεφτε στο μέτωπο.
Ποτέ μου δεν χόρταινα να την κοιτώ. Ήταν πάντα υπέροχη. Και τώρα που κοιμόταν έτσι αμέριμνα δίπλα μου ήταν ακόμη πιο όμορφη.
Τα μισάνοικτα χείλη της ήθελα να φιλήσω πάλι και πάλι, να μην σταματήσω ποτέ.
Ήθελα να σταματήσει ο χρόνος να κυλάει για μας. Να μείνουν όλα όπως είναι αυτή τη στιγμή.
Εκείνη να μείνει για πάντα έτσι ήρεμη, γλυκειά σαν οπτασία και γω να μείνω για πάντα ο ακούραστος ερωτευμένος υπηρέτης της.
Αυτός που δεν περίμενε τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από αυτό.
Ήθελα να μην υπήρξε ποτέ το χθες. Μόνο το πριν από το χθες. Και το τώρα.. Όλα τα άλλα να σβήσουν, να χαθούν.
Να μην είχε ποτέ σημάνει η στιγμή της αλήθειας. Μιας αλήθειας που ήλθε ασυγκίνητη να με χτυπήσει αλύπητα.
Μιας αλήθειας που βάλθηκε να μου ξεριζώσει το άσβηστο πάθος μου για κείνη.. Οχι όμως, αυτό δεν θα γινόταν ποτέ! Τίποτα δεν μπορούσε να το ξεπεράσει.
Καμία αλήθεια δεν ήταν υπεράνω της δικής μου αλήθειας. Ούτε και η απιστία της ήταν ικανή να το αλλάξει αυτό.
Σουρούπωνε και το μισόφωτο του μεγάλου δρόμου έφευγε γοργά. Ο κόμπος στον λαιμό μου μεγάλωσε και κυρίευε την αναπνοή μου..
Πάτησα το γκάζι έως το τέρμα..Άνοιξα λίγο το παράθυρο και ο κρύος άνεμος όρμηξε να με σταματήσει..
Έστριψα με δύναμη το τιμόνι αριστερά και καθώς περνάγαμε με ορμή πάνω από τα κάγκελα της γέφυρας εκείνη ξύπνησε.
Την κοίταξα ήρεμος με λατρεία. Ήταν για πάντα δική μου..»
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 4:10 μμ
maria.jawan
i have found what you are like (E.E. Cummings)
i have found what you are like
the rain,
(Who feathers frightened fields
with the superior dust-of-sleep. wields
easily the pale club of the wind
and swirled justly souls of flower strike
the air in utterable coolness
deeds of green thrilling light
with thinned
newfragile yellows
lurch and.press
-in the woods
which
stutter
and
sing
And the coolness of your smile is
stirringofbirds between my arms;but
i should rather than anything
have(almost when hugeness will shut
quietly)almost,
your kiss
Αυτό σε πρώτη φάση, ελπίζω να έχει φτιάξει η μέρα σου ήδη. 🙂
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 5:33 μμ
2Π
Ξύπνα
Καλά
Σήκω , εννιά παρά η ώρα
Καλά
Σε μισή ώρα έχεις μάθημα, σήκω γαμώτο
Καλά
Πέντε
Τεντώνομαι
Δέκα
Τεντώνομαι
Δεκατρία , σήκωωωωωωωωωω
Καλά
Καλάθια , σήκω τώρα αμέσως
Τεντώνομαι
Τι τεντώνεσαι ρε γαμώτη μου ; ανακόντα είσαι ; σήκωωωωωω
Καλά ντε
Ντε να πεις στους κολλητούς σου στο 5Χ5 , τι ώρα ήρθες ρε και δεν ανοίγει το μάτι;
Δεν είχα ρολόι
Κινητό δεν είχες ;
Μπαταρία δεν είχε
Ντύσουυυυυυυυυυυυυυυ γαμώτο , ντύσου , πιες γάλα και ξου
Όχι ξου, όχι ξου
Δεν σε εννόησα, θα πρέπει να υποβάλλουμε σχέδιο διαλόγου πριν σου μιλήσουμε;
Κάνεις εσύ διάλογο ;
Ρε άντε ντύσου και ξου
Ωραίος είσαι, “ρε” , “ξου”
Και λίγα λέω, την τύχη μου μέσα για παιδιά
Ας μην το ‘κανες
Ρε άντε ντύσου και φύγε που θα μας την πεις κιόλας σαββατιάτικα
Ωπα, μιλάμε και ελληνικά ;
Φύγε γαμώτο, μου τα σιδέρωσες τα νεύρα πρωί πρωί, τι ώρα σχολάς ;
Δεν έχω ρολόι
Κι αυτό που σου πήρα ;
Κινέζικο δεν φοράω
Ο γιός του Καίσαρη, πάρε τηλέφωνο όταν σχολάσεις να ρθω
Και να μην εμφανιστείς και μπαταρία δεν έχω
Και γιατί ρε γαμώ την τύχη μου δεν το φόρτισες ;
Όλα εγώ θα τα κάνω σ’ αυτό το σπίτι ; ας το φόρτιζε η μικρή
Η αδερφή σου να φορτίσει το δικό σου το κινητό ; πας καλά ρε ;
Aυτή το στράγγιξε , τριάντα sms έστειλε χτες γιατί δεν είχε μονάδες
Tριάντα θα ναι οι ώρες της αν τσιλιμπούρδιζε
Και πού νομίζεις τα ‘στελνε ; σε μένα ;
Ξέρεις και δε μιλάς ρε σουπιά ;
Δεν ξέρω και έχω μάθημα και με καθυστερείς και ωραίος τρόπος αυτό το ρε
Ρε άντε πήγαινε από δω που θα μου κάνεις σεμινάρια παιδαγωγικής
Καλά λέει η μαμά πως σε λίγο θα μας φας όλους εδώ μέσα
Ρε άντε ξου, δεν θα πληρώνω εγώ για να πηγαίνεις καθυστερημένος εσύ
Αυτό είναι το ζόρι σου εσένα , το πληρώνω
Ξέρεις ρε πώς βγαίνουν τα λεφτά ;
Σε βλέπω, όλη την ώρα πάνω στα πλήκτρα είσαι
Κι ο Τζάρετ το ίδιο αλλά δεν του το χτυπάει ο γιός του
Τι είν’ αυτός ; καθηγητής σε ωδείο ;
Α καλά
Μπορώ να πω καλάθια ή το κατοχύρωσες εσύ ;
Ρε άντε ξου
Έτσι που πας , γρήγορα θα μείνεις μόνος
Καλύτερα, και τώρα τι νομίζεις πως είμαι ;
Κι η μαμά το ίδιο λέει
Λεφτά έχεις ; θές ένα εικοσάρικο αγόρι μου ;
Φέρε
και αυτα απο το ιδιο
http://kkmoiris.yooblog.gr/2008/10/31/545/
http://kkmoiris.yooblog.gr/2008/09/25/523/
αλλα και ολοκληρο το βλογ
καλο απογευμα
Παναγιωτα
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 6:57 μμ
π2
OK, αφού υπέγραψε ονομαστικά η 2Π, φαντάζομαι περιττεύει η διευκρίνιση ότι δεν ταυτίζεται με τον π2, έτσι; 🙂
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 7:06 μμ
Παπούλης
Πάνο
στη χελιδόνα αργά το βράδυ ραψωδία
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 8:30 μμ
nik-athenian
π2 νάσαι καλά που μας πληροφόρησες για την Marianne Faithfull. θ’ αγοραστεί κανονικά.
6 Νοεμβρίου, 2008 στις 9:29 μμ
Α
Παλι Χριστιανιπουλος:
ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ
Σε γνωρισα στην εκθεση μεσα στα φωτα,
μεσα στον κοσμο, στο πολυ κολλητηρι,
κι αμεσως σου προτεινα να παμε σε καμια ερημια.
Μα εσυ ειχες ερθει απ το χωριο για διασκεδαση
επρεπε ν ανεβουμε στ αυτοκινητακια,
να παρουμε παγωτο, να μπουμε στο σπιτι του τρομου,
να σε κερασω σαντουιτς και μαυρη μπυρα,
να σου αγορασω κανενα τσακμακι για ενθυμιο.
Δε σκεφτηκα πως ησουν μπουχτισμενος απο ερημιες.
7 Νοεμβρίου, 2008 στις 11:39 πμ
Έφη
Δυο μουσικοί από Θεσσαλονίκη
http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendid=123804251
δεν ξέρω αν αυτό που κάνουν είναι ακριβώς το να σου φτιάξουν τη μέρα, αλλά κάτι κάνουν. Είμαστε στην επόμενη μέρα εξάλλου..
7 Νοεμβρίου, 2008 στις 12:59 μμ
Πάνος
Παίδες και κόρες,
ευχαριστώ για τη συμμετοχή. Χθες η μέρα μου, εκεί που κουτσοπήγαινε, γαμήθηκε εντελώς. Βέβαια, σήμερα είναι μια καινούρια μέρα – ελπίζω μονάχα να προλάβω να ανοίξω όλα τα λινκ…
7 Νοεμβρίου, 2008 στις 1:13 μμ
σχολιαστής
Καλυβάρχη, ξέροντας ότι υπάρχουν χειρότερα, χαμογέλα. 🙂
8 Νοεμβρίου, 2008 στις 12:30 πμ
Πάνος
Τα άνοιξα όλα. Μου άρεσαν. Θα …επιστρέψω σε κάποια από αυτά 🙂