Έσπαγαν οι φανατικοί του Χριστιανισμού κατά τα βυζαντινά χρόνια, τις Ελληνικές αρχαιότητες και τα μάρμαρα;
Ενώ όλη η Ελλάδα είναι πεισμένη ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε, ο Κος Κώστας Γαβράς στο περιώνυμο βίντεο που προβάλλεται στη γυάλινη αίθουσα του μουσείου της Ακρόπολης προσπάθησε να μας δείξει το αντίθετο. Προσπάθησε να σπιλώσει τη Χριστιανοβυζαντινή μας παράδοση.
Ευτυχώς που βρέθηκε ο Κος υπουργός πολιτισμού μας και τον έβαλε στη θέση του περικόπτοντας τις επίμαχες σκηνές του βίντεο.
Έχομεν ισχυρούς θεματοφύλακες. Δεν φοβούμεθα.
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
176 Σχόλια
Comments feed for this article
24 Ιουλίου, 2009 στις 10:47 μμ
Πάνος
Άξιος διάδοχος του …Βενιζέλου, που είχε περικόψει το πέος από το Art Αθήνα ή κάτι τέτοιο
24 Ιουλίου, 2009 στις 11:44 μμ
Rodia
Δεν τα κατέστρεφαν, είπαμε: τα εξαγίαζαν! http://www.youtube.com/watch?v=QU-xp1cJb9I
25 Ιουλίου, 2009 στις 1:02 πμ
pølsemannen
+Ψαλίδισον+
25 Ιουλίου, 2009 στις 1:50 πμ
Ο Αιρετικός
Μη θιγεί το Δόγμα! Γελοιότης γελοιοτήτων τα πάντα γελοιότης… Άντε, μετά θα μπορεί με περηφάνια να προσκυνήσει τεμάχια πτωμάτων ο καλός μας υπουργάρας…
25 Ιουλίου, 2009 στις 8:54 πμ
Πάνος
Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια και επειδή διατυπώνονται απόψεις από σοβαρούς διανοούμενους του «χριστιανικού κλίματος» ότι τάχα δεν υπήρξε ποτέ επίσημη κρατική και εκκλησιαστική πολιτική εναντίον των Ελλήνων εθνικών, ιδού μια απολύτως ενδεικτική επιλογή αυτοκρατορικών νόμων (Πηγή: Δ. Καμάρας: Η αντιπαγανιστική νομοθεσία της Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέσα από τους Κώδικες. Εκδ. ΚΑΤΑΡΤΙ, Αθήνα 2000)
ΘΕΟΔΟΣΙΑΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ. Κωνστάντιος, 341 μ.Χ.: (…) αν κάποιος τολμήσει (…) να τελέσει θυσίες, θα τιμωρηθεί πάραυτα με την επιβολή της ποινής που του ταιριάζει.
Κωνστάντιος και Κώνστας, περί το 350 μ.Χ.: Επιθυμούμε να κλείσουν αμέσως όλοι οι ναοί σε όλους τους τόπους και σε όλες τις πόλεις και να απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς (…) Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι από τις θυσίες. Σαν όμως τύχει και κάποιος διαπράξει το αδίκημα, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Διατάσσουμε ότι η περιουσία όποιου τιμωρηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο θα περιέλθει στο αυτοκρατορικό ταμείο.
Αρκάδιος, Ονώριος και Θεοδόσιος, 408 ή 407 μ.Χ.: Εάν κάποια αγάλματα βρίσκονται ακόμη μέσα στους ναούς και τα ιερά και εάν έχουν δεχθεί, ή δέχονται ακόμη, τη λατρεία των ειδωλολατρών, όπου κι αν συμβαίνει αυτό θα ξεριζωθούν εκ θεμελίων, αφού αναγνωρίζουμε ότι αυτός ο κανονισμός έχει διατυπωθεί και επικυρωθεί κατ’ επανάληψη πολύ συχνά.
Τα ίδια τα κτήρια των ναών που βρίσκονται σε πόλεις ή και έξω απ’ αυτές, θα παραχωρηθούν σε κοινή χρήση. Παντού οι βωμοί θα καταστραφούν (…) Οι ιδιοκτήτες τους θα υποχρεωθούν να τους καταστρέψουν.
ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ. Κωνστάντιος Α’, 354 μ.Χ.: Επιθυμούμε να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης, καθώς και να απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς για να μη διαπραχθεί αμάρτημα. Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι από τις θυσίες. Γιατί, αν κάποιος με κάποια δύναμη παραβεί (αυτό το νόμο), θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Εάν οι διοικητές των επαρχιών αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια αδικήματα, θα τιμωρηθούν με προγραφή και αντίστοιχη τιμωρία.
Λέων και Ανθέμιος, 472 (;) μ.Χ.: Κανείς να μην τολμήσει να αποπειραθεί αυτά που απαγορεύονται στους ανθρώπους που φυλάγονται από τις ειδωλολατρικές δεισιδαιμονίες (…) κι αν σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι εξακολουθούν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα (…) ο κύριός τους (…) αν αφορά τα διάσημα κάποιου πολιτικού ή στρατιωτικού αξιώματος, θα αποπεμφθεί από το αξίωμά του και δεν θα χάσει μόνο την περιουσία του, η οποία θα προγραφεί, αλλά αφού υποστεί σωματικό βασανισμό με μεταλλικά όργανα, σύμφωνα με το δημόσιο και ιδιωτικό δίκαιο, θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία.
1.11.9. Διατάζουμε τους άρχοντές μας (…) να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις περιπτώσεις ασεβείας υπέρ της ελληνικής θρησκείας, έτσι ώστε να μη συμβαίνουν, αλλά και, όταν συμβαίνουν, να τιμωρούνται (…) Να μην έχει κανένας το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη ή να χαρίζει με δωρεά κάτι σε πρόσωπα ή τόπους που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του ελληνισμού (…) Να διατηρηθούν και με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία κυρίαρχες και εν ισχύ όλες οι τιμωρίες με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την ελληνική πλάνη, ή με τις οποίες προσπαθούσαν να διασφαλίσουν την ορθόδοξη πίστη.
1.11.10. (…) με τον παρόντα νόμο ανακοινώνουμε σε όλους ότι εκείνοι μεν που έχουν γίνει χριστιανοί και έχουν αξιωθεί το άγιο και σωτήριο βάπτισμα, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, αν φανούν ότι επιμένουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Όσοι όμως δεν έχουν αξιωθεί ακόμη το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να φανερωθούν (…) και να πάνε στις ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις συζύγους τους και τα παιδιά τους και όλα τα μέλη του οίκου τους και να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών (…) Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν, δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, ούτε κινητής ούτε ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και, επιπλέον, θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα που διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν από τη νόσο των ανόσιων Ελλήνων, έτσι ώστε να μην προσποιούνται ότι διδάσκουν όσους φοιτούν κοντά τους διαφθείροντας τις ψυχές των μαθητών με δήθεν αλήθειες (…) Αν κάποιος κρύβεται μέσα στο κράτος μας και πιαστεί να θυσιάζει και να διαπράττει το αμάρτημα της ειδωλολατρίας, θα υποβληθεί στις έσχατες τιμωρίες, τις οποίες υφίστανται δικαίως και οι μανιχαίοι και οι βορβορίτες (…) Και όσοι έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή περιουσία μεγάλη για να κρατήσουν τα προσχήματα, πήγαν ή πρόκειται να πάνε να βαπτισθούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα άλλα μέλη του οίκου τους μέσα στην ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους και να αποκλεισθούν από τα πολιτικά δικαιώματά τους, αλλά και να υποβάλλονται σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς να είναι καθαροί στην πίστη τους. Θεσπίζουμε τους ίδιους νόμους και για τους αλιτήριους Έλληνες και για τους μανιχαίους, των οποίων μέρος είναι και οι βορβορίτες.
25 Ιουλίου, 2009 στις 8:57 πμ
Πάνος
Εκκλησιαστικές και κρατικές περιπτώσεις βίας.
Πέραν της πληθώρας των ιστορικών στοιχείων, ο Δ. Κρεββατάς παραθέτει στο βιβλίο του (Το Βυζάντιο και ο διωγμός των Ελλήνων εθνικών, Καστανιώτης, σελ. 327-39) έναν κατάλογο με 92 εκκλησιαστικές αναφορές σε περιπτώσεις αγίων, οσίων κλπ με κοινό τους χαρακτηριστικό την ενεργή συμμετοχή τους σε βανδαλισμούς των μνημείων του ελληνικού πολιτισμού. Διαβάζουμε, πχ, για τον άγιο Ευγένιο: Απελθών ουν μετά του Άρχοντος εις τον ναόν των ειδώλων, και ευξάμενος, πεσείν εποίησε πάντα τα είδωλα και συντριβήναι ωσεί κονιορτόν. Για τον Λέοντα, επίσκοπο Κατάνης: Όθεν δια μόνης προσευχής ειδωλικόν άγαλμα εις γην κατέρραξε (…) έκτισε τον ναόν της μάρτυρος Λουκίας εκ του υλικού εθνικού ναού κατεδαφισθέντος. Για τον Ιωάννη: και κατέβαλε δια προσευχής τον ναόν της Αρτέμιδος (στην Έφεσο).
Ο Deschner παραθέτει δεκάδες εκκλησιαστικές και κρατικές περιπτώσεις βίας εναντίον των πιστών της αρχαίας θρησκείας, από τους Πατριάρχες Θεόφιλο και τον Γεώργιο της Αλεξάνδρειας μέχρι τον δυτικό άγιο Μαρτίνο και τον έπαρχο του πραιτωρίου Ματέρνο Κυνήγιο (Karlheinz Deschner, Η εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού. Αρχαία χριστιανική Εκκλησία. Β’ Σκοταδισμός, εκμετάλλευση, καταστροφές. ΚΑΚΤΟΣ, 2004, σελ. 358-367) Aς δούμε κάποιες λεπτομέρειες ακόμα, από τον ίδιο συγγραφέα:
Το χριστιανικό κράτος συνεργαζόταν φυσικά στενά με την καθολική (ορθόδοξη) Εκκλησία (…) Οι ηγεμόνες φυσικά είχαν έντονο συμφέρον από τη θρησκευτική ένωση της αυτοκρατορίας, αλλά με κανέναν τρόπο δεν ήθελαν αναταραχές, ωμή βία, τρομοκρατία. Αντιθέτως. (…) Αναμφίβολα, τις καταστροφές των ειδώλων, το κλείσιμο και την κατεδάφιση των ναών εκτελούσαν συχνά ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι των χριστιανών εξουσιαστών. Αλλά παραμένει αξιοπερίεργο γεγονός το ότι στους σωζόμενους αυτοκρατορικούς νόμους έως τον Θεοδόσιο Α’ δεν διατάσσεται ποτέ καταστροφή ναού. Κλήρος και λαός όμως προέβαιναν και χωρίς εξουσιοδότηση σε πράξεις καταστροφής, ιδιαίτερα στην Ανατολή (…)
Κατά τα άλλα, η ίδια η Εκκλησία δεν ήθελε να βλέπει να καταστρέφονται τα πάντα, αν και το έκανε από ιδιοτέλεια. Επομένως, όπου δεν διέλυσαν τα πάντα –αυτός ήταν ο κανόνας όσον αφορά τα είδωλα-, τα κατάσχαν και με σύντομες διαδικασίες μετέβαλαν τα αρχαία ιερά σε χριστιανικά. (Karlheinz Deschner, ό.π. , σελ. 366-7)
Μόνο και μόνο από την Αίγυπτο γνωρίζουμε 23 «εκχριστιανισμούς», όπως είναι ο ευφημιστικός τεχνικός όρος, από τη Συρία και την Παλαιστίνη 32 (…) Στην Ελλάδα, όπου στο κλασσικό έδαφος του αρχαίου πολιτισμού ο «εκχριστιανισμός» προχωρούσε πολύ αργά, ανάμεσα σε άλλα μετατράπηκαν σε χριστιανικές εκκλησίες ο ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς, ο ναός της Ολυμπίας και ο Παρθενώνας της Αθήνας’ παρομοίως στην Αθήνα το Θησείο (ο ναός του Ηφαίστου) και το Ερέχθειο, χωρίς να αλλάξουν την εξωτερική τους όψη. Και κατά την ανακατασκευή του τρίκλιτου εσωτερικού του Παρθενώνα σε τρίκλητη χριστιανική βασιλική διατηρήθηκε κατά πολύ το εσωτερικό. Και το Ασκληπιείο των Αθηνών και ο ναός του Ιλισού έγιναν εκκλησίες (…) Στην Αλεξάνδρεια ο ναός του Διόνυσου μετατράπηκε σε εκκλησία και ο ναός του προστάτη της πόλης σε ταβέρνα. Στην Κωνσταντινούπολη ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος μετέτρεψε το ναό του Ήλιου σε πολυκατοικία, το ναό της Άρτεμης σε λέσχη τυχερών παιχνιδιών, το ναό της Αφροδίτης σε αμαξοστάσιο και για ιδιαίτερο χλευασμό διέταξε να χτίσουν γύρω – γύρω κατοικίες για πόρνες (Karlheinz Deschner, ό.π. 368-70)
Η ληστεία, ο «εκχριστιανισμός» ναών, σπάνιος στην Ανατολή, συχνότερος στην Ελλάδα, στη Δύση άρχιζε συνήθως με τελετουργικούς εξορκισμούς, με εκδίωξη των πνευμάτων! Αφού οι μεγαλύτεροι εκκλησιαστικοί διδάσκαλοι πίστευαν ακριβώς όπως οι πιο ανόητοι ειδωλολάτρες σε φαντάσματα. Μετά την εκδίωξη των δαιμόνων ανατρεπόταν και καταστρέφονταν τα είδωλα, ο βωμός και το λατρευτικό άγαλμα, ύστερα ανεγείρονταν πάνω σε αυτά εκκλησίες. Και η καταστροφή με φωτιά θεωρείτο εξορκισμός, καθώς βέβαια η φωτιά διώχνει τα κακά πνεύματα! Μετά το κάψιμο καθάριζαν το μέρος και χρησιμοποιούσαν τους τοίχους του ναού ή τα θεμέλια για την οικοδόμηση εκκλησίας (…)(Karlheinz Deschner, ό.π. , σελ. 370)
25 Ιουλίου, 2009 στις 9:00 πμ
Πάνος
Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής υπήρξε ο νόμος του 529 περί θανατώσεως κάθε αρνουμένου την βάπτιση -πλην Ιουδαίων! (Ιστορία Ελληνικού Έθνους, τ. Ζ’, Εκδοτική Αθηνών, σελ. 157-8)
25 Ιουλίου, 2009 στις 9:01 πμ
Πάνος
Ο επίσκοπος Ιωάννης της Εφέσου (ο Ασιακός), καυχιέται ότι εβάπτισε δια της βίας 70.000 ειδωλολάτρες, που αλλαξοπίστησαν και απέρριψαν την ελληνικήν πλάνην, έπειτα από μεσαιωνικά βασανιστήρια, τα οποία περιγράφει. (Ιωάννης Εφέσου, Εκκλησιαστική Ιστορία, 36). Ο μεγάλος αριθμός προκαλεί εντύπωση, έστω αν μπορεί κανείς να υποθέσει ότι είναι φουσκωμένος από τον συγγραφέα. Ούτως ή άλλως πρόκειται για μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις (ίσως η μοναδική) που οι «θεολόγοι» αναγκάζονται να παραδεχτούν, με βαριά καρδιά, ότι με αυτοκρατορική εντολή και κάλυψη, ένας ορθόδοξος ιεράρχης εδίωξε, πυρπόλησε, κατέστρεψε, βασάνισε κλπ, με σύστημα και επί πολλά χρόνια. Κι αυτό γιατί τα κατορθώματά του τα αφηγείται …ο ίδιος! Στην περίπτωση του Ιωάννη Ασιακού αποδεικνύεται πανηγυρικά και αδιαμφισβήτητα, η ύπαρξη κρατικής και εκκλησιαστικής τρομοκρατικής πολιτικής κατά των εθνικών, την οποία επίμονα αρνούνται οι ημέτεροι ορθόδοξοι. Επίσης αποδεικνύεται ότι (ήδη το 542 μ.Χ.!) υπήρχαν ακόμα στην Ανατολή δεκάδες χιλιάδες «ειδωλολάτρες» για να εκχριστιανισθούν δια της βίας, άρα καταρρίπτεται πανηγυρικά και το επιχείρημα ότι ήδη από τον 4ο αιώνα ο χριστιανισμός επικράτησε ολοσχερώς, δια της πνευματικής του υπεροχής και μόνον. Ωστόσο, δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι οι «θεολόγοι» ) είναι σε θέση να παραθέσουν σωρεία αντεπιχειρημάτων 😉
25 Ιουλίου, 2009 στις 9:04 πμ
Πάνος
Τι συνέβη στην πραγματικότητα;
Με την ίδρυση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κορυφώθηκε ο ανελέητος αγώνας, ανάμεσα στον ελληνορωμαϊκό κόσμο και τον αναδυόμενο χριστιανισμό. Έκτοτε, το φάντασμα της τρομερής σύγκρουσης εξακολουθεί να πλανιέται πάνω από τους Έλληνες, ορθόδοξους και μη. Γράφει ο Ηλίας Πετρόπουλος: Η σύγκρουση του ελληνικού και εβρέικου πνεύματος υπήρξεν απαίσια. Είμαστε τα εκτρώματα αυτής της αναμετρήσεως (Ιωάννου Αποκάλυψις. 3η εκδ, ΝΕΦΕΛΗ, Αθήνα 1991, σελ. 10). Ο Παπαδιαμάντης, μάλιστα, ακραιφνής Ορθόδοξος – στην παράδοση των Κολλυβάδων – έγραψε ένα μυθιστόρημα για τον Πλήθωνα Γεμιστό, τον οποίο σκιαγραφεί με δέος, αποστροφή και μόλις αποκρυπτόμενο (ενίοτε: μη αποκρυπτόμενο) θαυμασμό – ιδιαίτερα για το πολιτικό και κοινωνικό του πρόγραμμα (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Η Γυφτοπούλα, ΕΣΤΙΑ).
[Ειρήσθω εν παρόδω: Η αξιολόγηση του εθνικού – κοινωνικού –πολιτικού προγράμματος του Πλήθωνα, που επιχειρεί με οξυδέρκεια ο Παπαδιαμάντης, συνιστάται προς μελέτη σε όλους τους πάνσοφους αριστερούς διανοητές της σήμερον (Καραμπελιάς – και άλλες ελάσσονες περιπτώσεις), οι οποίοι αντιμετωπίζουν την περίπτωση του Πλήθωνα, ενός από τους πρώτους μεγάλους νέο- Έλληνες, με απροκάλυπτη συγκατάβαση]
Ο αγώνας υπήρξε σκληρός και μακροχρόνιος, σχεδόν τρεις αιώνες. Σε αυτό συμφωνούν και οι σοβαροί χριστιανοί συγγραφείς. Ο Δ. Κωνσταντέλος, για παράδειγμα, ορθόδοξος ιερέας, θεολόγος και συγγραφέας, γράφει: Από τον τρίτον έως τον έκτον τουλάχιστον αιώνα έχουμε δύο ισχυρές παρατάξεις. Από τη μία πλευρά είναι οι «Έλληνες», όπως απεκαλούντο οι μη Χριστιανοί, και από την άλλη οι Χριστιανοί Έλληνες. (Είναι καταπληκτικό το πώς οι …original Έλληνες μπαίνουν σε εισαγωγικά!). Σε άλλο του κείμενο, ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει: Από τον 4ο ακόμη αιώνα ο Ελληνισμός, ως λαός και πολιτισμική παράδοση, ευρέθηκε σε κρίσιμες ιστορικές περιόδους. Χωριστά από τις συνεχείς επιδρομές βαρβαρικών φύλων, ο Ελληνισμός κινδύνευσε και από φανατισμένους χριστιανούς, συμπεριλαμβανομένων και πολλών μοναχών που βάλθηκαν να καταστρέψουν οτιδήποτε θύμιζε αρχαίο πολιτισμό. (Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να αναζητήσει τα κείμενα του Κωνσταντέλου στη «Μυριόβιβλο», την επίσημη διαδικτυακή βιβλιοθήκη της Εκκλησίας της Ελλάδος)
Οι διατυπώσεις του Κωνσταντέλου είναι υπερβολικά ήπιες – μέχρι του σημείου να γίνονται παραπλανητικές. Ο τέταρτος αιώνας ήταν ο πιο καταστροφικός της ιστορίας του ελληνικού πολιτισμού, αλλά στους επόμενους ολοκληρώθηκε το καταστροφικό έργο των φανατικών (Σιμόπουλος). Οι εκχριστιανισμένοι Ρωμαίοι, Έλληνες κ.α. προσπάθησαν φιλότιμα να εξαλείψουν από προσώπου γης ό,τι ελληνικό – και το κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό. Πριν από τους χριστιανούς είχαν περάσει Πέρσες και Ρωμαίοι, μετά απ’ αυτούς ήρθαν Φράγκοι και Οθωμανοί, τελευταίοι πλάκωσαν οι αρχαιοκάπηλοι εγκληματίες τύπου Έλγιν, που ρήμαξαν τις ελληνικές αρχαιότητες. Οι καταστροφές που προξένησαν όλοι αυτοί είναι ασήμαντες αν συγκριθούν με την τραγωδία που εξελίχτηκε από τον τέταρτο έως τον έκτο αιώνα, όπως υποστηρίζει και πάλι ο Κυριάκος Σιμόπουλος, βαθύς γνώστης των λεπτομερειών της Ιστορίας εκείνης της εποχής.
Γράφει ο Η. Πετρόπουλος: Η ωμή και χυδαία βία της Εκκλησίας εναντίον των αλλοθρήσκων, αλλά και εναντίον του χριστεπωνύμου ποιμνίου, εκδηλώθηκε πολύ νωρίς. Αυτό που στα γραπτά του αποστόλου Παύλου δεν είναι παρά μια σκέτη (τυπικά ιουδαϊκή) θρησκευτική μισαλλοδοξία, χάρη στις απανωτές χειρονομίες του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου αποβαίνει μια αληθινή τυραννία (…) Ο θάνατος του Κωνσταντίνου, το 337, δεν ανέκοψε την λύσσα των επισκόπων. Η βασιλεία του ρομαντικού Ιουλιανού δεν ήταν παρά ένα φευγαλέο διάλειμμα (361-363). Οι βρομεροί παπάδες τον εκδικήθηκαν με την προσωνυμία Αποστάτης. Ο μεσαίωνας κράτησε για τους ρομιούς χίλια –πεντακόσια χρόνια. (Ηλίας Πετρόπουλος Ιωάννου Αποκάλυψις. 3η εκδ, ΝΕΦΕΛΗ, Αθήνα 1991, σελ. 216)
Το κλίμα που εμπεδώθηκε από τον τέταρτο αιώνα και στη συνέχεια ήταν τόσο βαρύ, που σε ολόκληρη την Ανατολή έντρομοι οι άνθρωποι άρχισαν να καίνε τις βιβλιοθήκες τους για να σώσουν τη ζωή και την υπόλοιπη περιουσία τους. (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. Ζ’ σελ 74, Εκδοτική Αθηνών)
Αλλά και πάλι, μόνον η εμπάθεια, η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός δεν μπορούν να εξηγήσουν την διαχρονικότητα των διωγμών. Ως συνήθως, πρέπει να αναζητήσουμε τα πολιτικά κίνητρα, για να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα. Ένα στοιχείο είναι η παρατήρηση του Παπαρηγόπουλου (Ιστορία του ελληνικού έθνους, βιβλίο 9ο , σελ. 60,Γαλαξίας, Αθήνα, 1969):
Φαίνεται ότι η Αθήνα κατά τον 5ο αι. μΧ εξακολουθούσε να αποτελεί το άντρο των εθνικών – κατ’ ουσίαν νεοπλατωνικών φιλοσόφων, οι οποίοι δεν περιορίζοντο σε απλές θεωρίες αλλά προσπαθούσαν επί δύο τουλάχιστον αιώνες μετά τον Ιουλιανό, να επαναφέρουν τουλάχιστον την αρχαιοελληνική ανεξιθρησκία. Δεύτερο στοιχείο, τα δεδομένα της πολιτικής δυναμικής των εθνικών. Η περίπτωση του Ιουλιανού δεν ξεχάστηκε, και ο φόβος της παλινόρθωσης υπήρχε πάντοτε στα μυαλά των εκχριστιανισμένων Ρωμαίων, ίσως όχι εντελώς άδικα. Κατά καιρούς, μέχρι τα χρόνια του Ιουστινιανού, υπήρξαν κινήσεις, περισσότερο ή λιγότερο σοβαρές, όπως η συνωμοσία των αξιωματούχων της Αντιοχείας, το κίνημα του Ιλλού, η κίνηση του Σεβηριανού και τέλος η συνωμοσία του Θωμά (το 529), οπότε ο Ιουστινιανός εξαπέλυσε τον τελικό και αποφασιστικό διωγμό, που σάρωσε τα πολιτικά, κοινωνικά, θρησκευτικά και πνευματικά υπολείμματα του ελληνισμού.
Ο Σιμόπουλος υποστηρίζει ότι τις εγκληματικές καταστροφές των αρχαίων ναών, αγαλμάτων, πινάκων, βιβλιοθηκών δεν τις έκανε συνολικά ο λαός, τις διέπραξαν οι χριστιανικές εκκλησίες σε συνεργασία με τους αυτοκράτορες της Νέας Ρώμης. Και όταν εκχριστιανίστηκαν άπαντες, έκοντες άκοντες, η αρχαία παράδοση και η τέχνη διόλου δεν έσβησαν στα χωριά αλλά και στις πόλεις, στα σπίτια των ανθρώπων, αντίθετα μπήκαν σιγά σιγά και μέσα στους χριστιανικούς ναούς. Οι χριστιανοί ηγέτες προσπαθούσαν φιλότιμα, αλλά μάταια, να εξοστρακίσουν την αρχαία θεματολογία από την τέχνη, τους ενοχλούσαν ιδιαίτερα τα γυμνά και τα ερωτικά μυθολογικά θέματα. Τα έβαζε ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς με την Αφροδίτην εκείνην την γυμνήν και τη Λήδα, περιποτώμενον τον όρνιν τον ερωτικόν, τον εξόργιζαν πανίσκοι τινές και γυμναί κόραι και σάτυροι μεθύοντες και μορίων εντάσεις και κατακεραύνωνε τους Έλληνες: ήδη δε αναφανδόν της ακολασίας όλης τα σχήματα ανάγραπτα πανδημεί θεώμενοι ουκ αισχύνεσθαι… Οι πλούσιοι βυζαντινοί εξακολούθησαν την ίδια τακτική – να στολίζουν τα σπίτια τους με γυμνά αγάλματα και πίνακες, να γράφουν και να διαβάζουν έμμετρα μυθιστορήματα με ερωτικές σκηνές και βέβαια να ασπάζονται ασμένως και απολύτως όλη τη λαϊκή δεισιδαιμονία και τα παρεπόμενά της. Εξακολουθούσε δηλαδή, για πολύ καιρό ακόμα, να επιβιώνει ο ελληνιστικός κόσμος, αλλά με τις αναγκαίες προσαρμογές στις νέες συνθήκες –δηλαδή αφανώς.
25 Ιουλίου, 2009 στις 9:13 πμ
Πάνος
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, όταν η ρωμαϊκή εξουσία στο πρώιμο Βυζάντιο, μέχρι και τον Ιουστινιανό, περνούσε δια πυρός και σιδήρου τους εθνικούς, δεν ακούστηκε καμιά απολύτως φωνή διαμαρτυρίας από τις τόσες και τόσες μελίρρυτες φωνές των Ελλήνων Πατέρων. Αυτοί ήταν μεν μέγιστοι φωστήρες της τρισηλίου Θεότητος και έγραψαν θαυμάσιες σελίδες επί παντός επιστητού – αλλά απέναντι στην κρατική βία και τον θάνατο που επέβαλε η χριστιανική εξουσία εις βάρος των αλλοδόξων (ούτε και των αιρετικών βέβαια –αυτό έλειπε!), δεν θέλησαν να πουν ούτε λόγο, δεν ψέλλισαν ούτε μια λέξη παρηγοριάς, ούτε μια πρόταση συμπαθείας, ούτε ψήγμα διαμαρτυρίας για τα πογκρόμ. Ούτε εξέφρασαν ελάχιστη, έστω, ενόχληση, για την ανελέητη καταστροφή των μνημείων της τέχνης, του πολιτισμού και του πνεύματος, που συνόδευε την βάρβαρη επέλαση των οργάνων του ελέω Θεού αυτοκράτορος, των καλογήρων και των φανατικών της νέας θρησκείας.
Παραμένει πάντοτε πολύ ενδιαφέρον το ερώτημα για τη στάση των ανθρώπων της σκέψης, διανοούμενους τους λέμε σήμερα, έναντι της εξουσίας, ιδιαίτερα όταν αυτή είναι φιλική – και σφαγιάζει τους Άλλους.
Η θεώρηση των καθ’ ημάς Ορθοδόξων εξακολουθεί να παραμένει απογοητευτική. Να τι σημαίνει η παλαιά ρήση ο Θεός να με φυλάει από την κριτική, την αυτοκριτική τη φέρνω στα μέτρα μου, δια στόματος του ιερέα και θεολόγου Δ. Κωνσταντέλου: Ως χριστιανοί δεν είναι ανάγκη να απολογούμεθα δια το πώς εξελίχθηκε ο Χριστιανισμός στα χέρια ορισμένων Χριστιανών αυτοκρατόρων και εκκλησιαστικών παραγόντων, κληρικών και μοναχών, τόσον εις την Ελληνικήν Ανατολήν όσο και εις την Λατινικήν Δύσιν. Ορέος!
25 Ιουλίου, 2009 στις 9:19 πμ
Πάνος
Μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος πως ο ελληνικός και ρωμαϊκός κόσμος κατάφερνε και ζούσε τόσους αιώνες να χωρίς να γκρεμίζει τα ιερά του Άλλου – και αυτό ξαφνικά κατάντησε τόσο ανυπόφορο για τους πιστούς της νέας θρησκείας;
Η αλήθεια είναι ότι οι χριστιανοί πίστευαν ότι πέρα από αυτούς (τους καλούς ιππότες του Θεού) υπάρχει μονάχα ο …Διάβολος. Οι ίδιοι ήταν ο περιούσιος λαός – είχαν δηλαδή όλα τα (πολιτικά) δικαιώματα κυριαρχίας, όπως είχαν ήδη εξαγγείλει οι Εβραίοι Παύλος, Πέτρος και Ιωάννης, στο πνεύμα της Βίβλου. Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο για την ανθρωπότητα και τους ανθρώπους από τον φανατισμένο ηλίθιο – και οι χριστιανοί του 4ου, 5ου και 6ου αιώνα το απέδειξαν πανηγυρικά: κατάφεραν να καταστρέψουν ολοκληρωτικά και οριστικά τον υψηλότερο πολιτισμό που εμφανίστηκε ποτέ στην ιστορία! Και όχι μονάχα αυτόν, αλλά και άλλους, που εκφραζόντουσαν μέσα από τον γνωστικισμό, τη λατρεία του Μίθρα ή της Μεγάλης Θεάς, του Ήλιου κλπ. Η προσπάθεια των σύγχρονων απολογητών να ισχυρισθούν ότι δεν επρόκειτο δα για τίποτε σπουδαίο, «μερικά μάρμαρα περισσότερα ή λιγότερα ήταν» προξενεί θλίψη – και αποστροφή… Αλλά, ας τα δούμε όλα αυτά κάπως αναλυτικά.
Ο πρώτος χριστιανός συγγραφέας που επιτίθεται στους «ειδωλολάτρες» είναι ο Παύλος. Ιδού ελάχιστα αποσπάσματα από τις επιστολές του Παύλου, όπου φαίνεται ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρεται από τη βιβλική (εβραϊκή) παράδοση στο χριστιανισμό αυτούσιο το δηλητήριο του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας: Τούτο λέγω ημίν και μαρτύρομαι εν Κυρίω, μηκέτι ημάς περιπατείν καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατείν εν ματαιότητι του νοός αυτών /εσκορπισμένοι τη διανοία, όντες απηλλοτριωμένοι της ζωής του Θεού δια την άγνοιαν την ούσαν εν αυτοίς δια την πώρωσιν της καρδίας αυτών,/ οίτινες, απηλγηκότες παρέδωκαν τη ασελγεία εις έκαστον ακαθαρσίας πάσης εν πλεονεξία (Προς Εφεσίους 4,17 κ.ε.)
Διότι γνόντες τον Θεόν ουχ ως Θεόν εδόξασαν ή ευχαρίστησαν, αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις λογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία’/ φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν / και ήλλαξεν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εν ομοιώματι εικόνος ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών. /Διό και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εν ταις επιθυμίαις των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν του ατιμάζεσθαι τα σώματα αυτών εν αυτοίς, /οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εν τω ψεύδει, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα (…)/Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας, αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν
(Που τα ήξερε αυτά ο Παύλος; Αλλά, κωλώνει πουθενά ο …θεολόγος;)
/ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ήν έδει της πλάνης αυτών απολαμβάνοντες.
(Όπου η θεολογία ταυτίζεται με τη σεξουαλική ορθοδοξία …με αποτέλεσμα τον παραληρηματικό λόγο)
Και καθώς ουκ εδοκίμασαν τον Θεόν έχειν εν επιγνώσει, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νουν, ποιείν τα μη καθήκοντα, /πεπληρωμένους πάση αδικία πορνεία πλεονεξία κακία μεστούς φθόνου έριδος δόλου κακοηθείας, /ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγείς, υβριστάς, υπερηφάνους, αλαζόνας, εφευρετάς κακών, γονεύσι απειθείς, /ασυνέτους, ασυνθέτους, αστόργους, ασπόνδους, ανελεήμονας’ /οίτινες το δικαίωμα του Θεού επιγνόντες, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες άξιοι θανάτου εισίν, ου μόνον αυτά ποιούσιν, αλλά και συνευδοκούσι τοις πράσσουσι (Προς Ρωμαίους 1,21 κ.ε.)
(Λόγος ο οποίος δεν αργεί να γίνει πραγματικά επικίνδυνος για τους ανθρώπους!)
Συμβουλεύει, λοιπόν, ο Παύλος: Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν ,και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία (Προς Κολοσσαείς 3,5)
Και αλλού: έγραψα υμίν εν τη επιστολή μη συναναμίγνυσθαι πόρνοις, /και ου πάντως τοις πόρνοις του κόσμου τούτου ή τοις πλεονέκταις ή άρπαξιν ή ειδωλολάτραις’ επεί οφείλεται άρα εκ του κόσμου εξελθείν’ (Προς Κορινθίους Α’ 5, 9 & 10)
Αλλά και ο Απόστολος Πέτρος δεν υστερούσε, ως προς τους εθνικούς, σε …ποιότητα θεολογικής ανάλυσης: Η πρώτη Επιστολή του Πέτρου εξισώνει χωρίς κανένα δισταγμό τον τρόπο ζωής των εθνικών με την οινοποσία, τη γαστριμαργία, τα μεθύσια και τη λατρεία των ειδώλων: Αρκετός γαρ υμίν ο παρεληλυθώς χρόνος του βίου το θέλημα των εθνών κατεργάσασθαι, πεπορευμένους εν ασελγίαις, επιθυμίες, οινοφλυγίαις, κώμοις, πότοις και αθεμίτοις ειδωλολατρίαις (Πέτρου Επιστολή Α’ 4,3)
Αλλά το σαφές πολιτικό πρόγραμμα της μελλοντικής χριστιανικής θεοκρατίας σκιαγραφείται με εκπληκτική ενάργεια, με ελάχιστες λέξεις, από τον Ιωάννη, στην Αποκάλυψη (2, 26-7): Και ο νικών και ο τηρών μέχρι τέλους τα έργα μου, δώσω αυτώ εξουσίαν επί των εθνών/ και ποιμανεί αυτούς εν ράβδω σιδηρά, ως τα σκεύη τα κεραμικά συντριβήσεται. Είναι πολύ εύκολο και φυσικό για τον Ιωάννη, γιατί δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να μεταφέρει στις νέες συνθήκες αυτούσιο το απόσταγμα του εβραϊκού βιβλικού πνεύματος, για την θεόθεν παραχωρηθείσα κυριαρχία του περιούσιου λαού επί των υπολοίπων.
Στο κεφάλαιο ΙΗ’, ο Ιωάννης γίνεται πιο περιγραφικός: Μετά ταύτα είδον άλλον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, έχοντα εξουσίαν μεγάλην, και η γη εφωτίσθη εκ της δόξης αυτού /και έκραξεν εν ισχυρά φωνή λέγων’ έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη (εννοεί τη Ρώμη και τη Ρωμαϊκή κυριαρχία), και εγένετο κατοικητήριον δαιμονίων και φυλακή παντός πνεύματος ακαθάρτου και φυλακή παντός ορνέου ακαθάρτου και μεμισημένου /ότι εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής πέπωκαν πάντα τα έθνη, και οι βασιλείς της γης μετ’ αυτής επόρνευσαν (…) απόδοτε αυτή ως και αυτή απέδωκε και διπλώσατε αυτή διπλά κατά τα έργα αυτής’ εν τω ποτηρίω ώ εκέρασε, κεράσατε αυτή διπλούν. /όσα εδόξασε εαυτήν και εστρηνίασε, τοσούτον δότε αυτή βασανισμόν και πένθος (…) / δια τούτο εν μια ημέρα ήξουσιν αι πληγαί αυτής, θάνατος και πένθος και λιμός, και εν πυρί κατακαυθήσεται’ (…) / και κλαύσουσιν αυτήν και κόψονται επ’ αυτή οι βασιλείς της γης οι μετ’ αυτής πορνεύσαντες και στρηνιάσαντες, όταν βλέπωσι τον καπνόν της πωρώσεως αυτής, κλπ.
Βλέπουμε ξεκάθαρα πως το ρατσιστικό και μισαλλόδοξο ιδεολογικό πλαίσιο για την ανηλεή επίθεση κατά της «ειδωλολατρίας» ήταν ήδη έτοιμο από τον Παύλο, τον Πέτρο και τον Ιωάννη – έκτοτε δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο, περνώντας για αιώνες από τους Πατέρες, τους αγίους, τους εκκλησιαστικούς ηγέτες της Ανατολής μέχρι τον Γεννάδιο Σχολάριο αλλά και τις σημερινές Εκκλησίες της Κωνσταντινουπόλεως και της Ελλάδος. Οι πρώτοι διδάξαντες το παρέλαβαν από την εβραϊκή παράδοση και το μετέδωσαν στη χριστιανική, ώστε ευκαιρίας δοθείσης να υλοποιηθεί πολιτικά – όπως κι έγινε λίγους αιώνες αργότερα.
25 Ιουλίου, 2009 στις 9:26 πμ
Πάνος
Ολίγα ακόμα επί του θέματος.
Οι διάδοχοι του Κωνσταντίνου (του Μεγάλου, Αγίου και Ισαποστόλου) τον ξεπέρασαν κατά πολύ σε δράση κατά των εθνικών.. Ο Κωνστάντιος βασίλευσε από το 337 έως το 361. Νομοθέτησε τον Απρίλιο του 353, ποινή θανάτου για όσους τελούσαν θυσίες στους ναούς. Των ειδώλων παντελώς απηγόρευσεν θεραπείαν, μας πληροφορεί ο Θεοδώρητος Κύρου, στην Εκκλησιαστική Ιστορία του (ΙΙΙ, 7). Με άλλον νόμο, τον Ιούνιο του 356, προέβλεψε ποινή θανάτου στους προσκυνούντες τα είδωλα (Cod. Theod. XVI, 10.4, 10.6). Όπως μας πληροφορεί ο εθνικός Λιβάνιος (ΧVII, 7) , ήταν ο πρώτος που ιερά και νεώ τους μεν έκλεισε, τους δε κατέσκαψε, τους δε βεβήλους αποφήνας πόρνοις ενοικείν έδωκεν. Ο Κωνστάντιος εγκαθίδρυσε στη Σκυθόπολη της Συρίας στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτου, οργανωμένα κέντρα βασανισμού και δολοφονίας των Ελλήνων εθνικών.
Για τη Σκυθόπολη, τη Μακρόνησο ή το Νταχάου του χριστιανισμού, ο Εμμανουήλ Ροϊδης γράφει στην Πάπισσα Ιωάννα, το 1866 (Εκδ. ΕΡΜΗΣ, Αθήνα 1990, σελ. 200): Και ου μόνον κατά των λίθων επέδειξαν τον χριστιανικόν ζήλον των οι ακάματοι εκείνοι ειδωλοθραύσται, αλλά και κατά των δυστυχών εκείνων, όσους υπωπτεύοντο εμμένοντας εις των πατέρων των την θρησκείαν. Ο σφάζων πρόβατον προς οικογενειακήν ευωχίαν, ο προσφέρων άνθη εις του πατρός του τον τάφον, ο συλλέγων χαμαίμηλα εις το φως της σελήνης, ο αρωματίζων την οικίαν του ή φέρων ανηρτημένον περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετού κατεμηνύετο υπό κουκουλοφόρων κατασκόπων ως μάγος ή ειδωλολάτρης, κατεβαρύνετο δι αλύσεων και εστέλλετο εις Σκυθούπολιν, όπου είχε στηθεί το χριστιανικόν κρεουργείον. Εκεί συνεδρίαζον ευσεβείς δικασταί, αμιλλώμενοι τις πλείονας ειδωλολάτρας να οπτήσει επί εσχάρας, να βράση εντός ζέοντος ελαίου ή να κατακόψη μεληδόν. Μυριάδες μαρτυρολογίων διηγούνται τας αθλήσεις των χριστιανών ομολογητών, εκ των πληγών των οποίων έσταζε γάλα, και τους εδρόσιζον αι φλόγες, αλλ’ ουδείς έγραψεν ακόμη το αψευδές συναξάριον των μαρτύρων εκείνων, οίτινες αντί μυθώδους γάλακτος έχυσαν αίμα αληθές και αντί να δροσίσει κατέκαυσε το πυρ της χριστιανικής ανεπιεικίας, καυστικότερον όν, φαίνεται, του πυρός της πολυθεϊκής ωμότητος.
Προσέξτε εκείνο το υπό κουκουλοφόρων κατασκόπων. Μερικά πράγματα είναι διαχρονικά…
Στην εκτενή υποσημείωση της ανωτέρω περικοπής, ο Ροΐδης σημειώνει (ό.π., σελ. 284-6), εν έτει 1866: Κατά τας αρχάς του Μεσαίωνος επί Ουάλεντος, Ουαλεντινιανού και Θεοδοσίου συνεστήθη εν Ανατολή αληθής «Ιερά Εξέτασις», ής αι θηριωδίαι, αι καταπιέσεις και αι σφαγαί δεν έχουσι τι να φθονήσωσιν εις τους Ιεροδικαστάς της Ισπανίας, οίτινες άτομα μόνον κατεδίωκον επί κακοδοξία, ενώ οι Ορθόδοξοι «σωφρονισταί» της Ανατολής προυτίθεντο να εξαλείψωσιν αθρόους από του προσώπου της γης πάντας τους ελληνίζοντας ή φιλοσοφούντας. Τα περί τούτων χωρία των συγχρόνων ιστορικών εξαλείφουσι παν ίχνος αμφιβολίας, διεγείροντα αγανάκτησιν και φρίκην κατά των ελθόντων «βαλείν μάχαιραν και ουχί ειρήνην» (…)
Παρά του χριστιανού χρονογράφου Σωζομένου, ον ουδείς βεβαίως θέλει κατηγορήσει ως συκοφαντούντα τους ομοθρήσκους του, μανθάνομεν ότι «των ελληνιστών μικρού πάντες κατ’ εκείνο διεφθάρησαν, και οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. Αλλά και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος’ ως μηδέ τους τα’ άλλα επιτηδεύοντας κροκωτοίς τριβωνίοις αμφιένυσθαι, δι υπόνοιαν κινδύνου και δέος» (Ερμ. Σωζομένου, «Εκκλ. Ιστορ.», βιβλ. Στ’, κεφ. 35).
Μας πληροφορεί εδώ ο Σωζομενός ότι η τρομοκρατία είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα που οι άνθρωποι άλλαζαν άρον άρον τον τρόπο του ντυσίματός τους – μη και τους πάρουν κατά λάθος για φιλοσόφους και τους μακελέψουν… Ούτε λόγος βέβαια για διάλογο και αλληλοπεριχώρηση! Και συνεχίζει ο Ροΐδης:
Ο δε Ζώσιμος περιγράφει φοβεροίς χρώμασι τον επί Βαλεντινιανού διωγμόν των φιλοσόφων. «Προς δε οργήν άμετρον ο βασιλεύς αναστάς υπόπτως είχε προς άπαντας τους επί φιλοσοφία διαβοήτους ή άλλως λόγοις εντεθραμμένους. Και δη επέμποντο πανταχόθεν οιμωγαί και απάντων κοινός οδυρμός’ ην δε πλήρη τα δεσμωτήρια των μάτην οικούντων αυτά’ και οι μεν συκοφάνται δίχα παντός ανεχώρουν κινδύνου, οι δε κρινόμενοι νυν μεν ετιμώντο θανάτου, δίχα νομίμων ελέγχων, οι δε τας ουσίας απόλλυον, παίδας και γυναίκας εσχάτη τύχη καταλείποντες. Ήσαν δε ούτοι πάντες εις άκρον παιδείας εληλυθότες και φθόνω μάλλον ή ψήφω δικαία κατακριθέντες. Ούτω δε ομού πάντα συνεταράττοντο, ώστε και των προσιόντων τας οικίας επεισιέναι μετά πλήθους τους συκοφάντας, και τους απαντώντας αρπάζειν εκδιδόναι τε τοις φονεύειν άπαντας και δίχα κρίσεως τεταγμένοις. Των δε ατοπημάτων ήν κολοφών Φήστος’ ον εις πάσαν ωμότητα ειδώς πρόχειρον όντα της Ασίας ανθύπατον βασιλεύς έστειλεν, ως αν μηδείς των περί τους λόγους εσπουδακότων απολειφθείη. Και εις έργον είη το βούλευμα’ πάντας γε ο Φήστος αναζητήσας, ους μεν εύρεν ακρίτως απέκτεινε, τοις δε λοιποίς υπερόριον αυτοίς φυγήν ηνάγκασεν επιθείναι» (Ζωσιμ. «Ιστορ.», βιβλ. Δ’, σελ. 218 της εν των Πανεπιστ. Εκδ. του 1676).
Τι να σχολιάσει κανείς σ’ αυτό το συγκλονιστικό μέσα στη λιτότητά του κείμενο – πέραν του ότι παραμένει πεισματικά εκτός της ελληνοχριστιανικής εκπαίδευσης των Ελλήνων, ενώ διδάσκονται τα παραμύθια περί της αλληλοπεριχώρησης… Αλλά ο Ροΐδης έχει κι άλλα ενδιαφέροντα:
Ο δε Λιβάνιος εις τον «Υπέρ Ιερών» λόγον του, το κύκνειον τούτο άσμα του θνήσκοντος ελληνισμού, συγκινεί ημάς μέχρι δακρύων διηγούμενος τα παθήματα των αθλίων χωρικών, γυμνουμένων υπό των καλογήρων: «Χωρούσιν τοίνυν δια των αγρών (οι μοναχοί) ώσπερ χείμαρροι κατασύροντες δια των ιερών τους αγρούς … οι φασί μεν τοις ιεροίς πολεμείν, έστι δε ο πόλεμος ούτως πόρος των μεν τοις ναοίς εγκειμένων, των δε τα όντα τοις ταλαιπώρεις αρπαζόντων, τα τε κείμενα αυτοίς`από της γης (τα εν τοις αποθήκαις δηλ.) και α τρέφουσι. Τοις δε ουκ αρκεί ταύτα, αλλά και γην σφετερίζονατι την του δείνος, ιεράν είναι λέγοντες, και πολλοί των πατρώων εστέρηνται δι ονόματος ουκ αληθούς’ οι δε εκ των ετέτων τρυφώσι κακών, οι τω νηστεύειν, ως φασίν, τον αυτών θεραπεύοντες Θεόν. Καν ακούσωσιν αγρόν έχει τι των αρπασθήναι δυναμένων, ευθύς ούτος εν θυσίαις τε έστι και δεινά ποιεί, και δει στρατείας επ’ αυτόν και πάρεισιν οι ‘σωφρονισταί’, τούτο γαρ όνομα έχουσιν οι λησταί’ οι μεν γε πειρώνται λανθάνειν και α τολμώσιν αρνούνται, καν καλέσης ληστήν, ύβρισας, οι δε επί τούτω φιλοτιμούνται και σεμνύνονται, και τους αγνοούντας διδάσκουσι κτλ» (Λιβαν. Λογ., έκδ. Reiske, σελ. 167-8).
Ουχ ήττον επιβαρυντική είναι και η μαρτυρία του Αμ. Μαρκελλίνου, ην πιστώς μεταφράζομεν: «Ήρκει να κατηγορηθή τις υπό κακοβούλου κατασκόπου, ότι έφερεν περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετού ή εφάνη παρακαθήμενος πλησίον τάφου ή ερειπίου, ίνα καταδικασθή εις θάνατον ως ειδωλολάτρης ή νεκρόμαντις. Εκ των απωτάτων άκρων της αυτοκρατορίας εσύροντο αλυσόδετοι πάσης τάξεως και ηλικίας πολίται, ων οι μεν απέθνησκον καθ’ οδόν, οι δε εν τοις δεσμωτηρίοις’ οι δε επιζώντες εστέλλοντο εις Σκυθόπολιν, απόκεντρον εν Παλαιστίνη πόλιν, όπου είχον στηθεί τα βασανιστήρια και το σφαγείον. Ο πρώτος βασανισθείς ην ο Σιμπλίκιος, μετά δε τούτον Παρνάσιος, είτα ο Ανδρονίσκος κτλ». (Αμ. Μαρκελ., ιθ’ 121).
Ταύτα πάντα έπρεπε, νομίζω, να καταστήσωσι τους μεν εκκλησιαστικούς συγγραφείς μετριωτέρους, οσάκις καταφέρονται κατά της σκληρότητος των ειδωλολατρών, οίτινες μόνους τους συνωμότας και τους υβριστάς της θρησκείας των ετιμώρουν, ημάς δε τους Ορθοδόξους ήττον δριμείς προς τους Δυτικούς, οσάκις επιρρίπτομεν κατά του προσώπου αυτών την σφαγήν της νυκτός του Αγ. Βαρθολομαίου και την Ιεράν Εξέτασιν, ην παρά των Βυζαντινών παρέλαβον.
«Μετριότεροι» πρέπει να καταστούν και οι νεόκοποι ενθουσιώδεις υποστηρικτές της Ορθοδοξίας, οι μη εννοούντες να εννοήσουν όσα έγραψε το Ροΐδης ήδη πριν ενάμισι αιώνα! Α(χ)μήν.
25 Ιουλίου, 2009 στις 9:58 πμ
sissa ben dahir
Πα πα πα! Ορμητικός καταρράκτης είσαι πρωϊνιάτικα! Καλημέρα.
25 Ιουλίου, 2009 στις 10:57 πμ
Rodia
Πωπωπω! Οχτώ σούπερ ποστ, μέχρι τώρα, σε μορφη σχολίων! Κάτι πρέπει να γίνει να διαδοθεί αυτός ο πλούτος Πάνο. Είναι και Σαββατο, κάνει και ζέστη… ποιος κάθεται να διαβάζει τώρα, εκτός από μερικούς/ές μανιακούς/ές!!!
Τα βάζω στο ψυγείο για αναμετάδοση σε καλύτερο τάιμινγκ :)))
25 Ιουλίου, 2009 στις 11:12 πμ
zeppos
Ιησούς Χριστός!!!
& Παναΐαμμμ…
Χείμαρος…..
25 Ιουλίου, 2009 στις 11:29 πμ
Πάνος
Επειδή σας βλέπω …ορεξάτους, ας δούμε μαζί ορισμένες ακόμα πτυχές της κολασμένης σχέσης Ελληνισμού – χριστιανισμού.
α. Σύμφωνα με τη διδασκαλία των χριστιανών, δηλαδή των Εβραίων, η διαίρεση σε έθνη ήταν αποτέλεσμα της αμαρτίας και της αλαζονείας του ανθρώπου που τον οδήγησε στο κτίσιμο του πύργου της Βαβέλ. Με τον ερχομό του Χριστού και την ίδρυση της εκκλησίας του, οι πιστοί έχουν τη δυνατότητα να υπερβούν τις εθνικές διαιρέσεις και να ανήκουν πλέον στο γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, όπως ονομάζει ο Απόστολος Πέτρος τον λαό του Θεού. Με μια έννοια, να γίνει όλος ο κόσμος Ισραήλ! Οι χριστιανοί Πατέρες (…) παρ’ όλο που μιλούσαν ελληνικά και είχαν οι περισσότεροι ελληνική καταγωγή, όμως δεν είχαν ελληνική συνείδηση. Θεωρούσαν ξένους τους Έλληνες, αλλόφυλους και δαιμονικούς. Απαρνούνταν την ελληνική καταγωγή τους, αυτοαποκαλούνταν με υπερηφάνεια ο καινός Ισραήλ απαλείφοντας με μια μονοκονδυλιά ολόκληρη την Ελληνική Πολιτιστική Παράδοση. Ο δικός τους Πρωταγόρας (…Πρωταγόρας παρ’ αυτοίς…) γράφει περιφρονητικά ο Ιωάννης Χρυσόστομος!
Η θέση αυτή (περί εκλεκτού γένους) έρχεται φιλί – κλειδί με την ιστορική ύπαρξη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η οποία από τον 4ο αιώνα καθιερώνει τον χριστιανισμό ως επίσημη και μοναδική θρησκεία. Η πολιτική ανάγκη της αυτοκρατορίας να συμμαζέψει όλους τους λαούς υπό το σκήπτρο του αυτοκράτορα είναι προφανής και περνάει μέσα από την ισοπέδωση των εθνικών θρησκειών και των διεθνικών ομολογιών της εποχής.
Ο χριστιανισμός γίνεται έτσι απαραίτητο εργαλείο της εξουσίας για να εξασφαλίσει την διαιώνισή της και η εξουσία είναι απολύτως αναγκαία στον χριστιανισμό, για να εξοντώσει τους άλλους.
Ο Κ. Καστοριάδης (Η αρχαία ελληνική δημοκρατία, Αθήναι, 1989) συνοψίζει: Το δόγμα του Μ. Κωνσταντίνου δεν θα μπορούσε να στεριώσει σ’ ένα ανεξίθρησκο περιβάλλον, όπου η ισηγορία θα κυριαρχούσε, η κωμωδία θα σατίριζε, ο ολυμπισμός θα συγκινούσε, το θέατρο θα δίδασκε, η γλυπτική θα ενέπνεε, το αρχαϊκό μειδίαμα θα έδιωχνε τον φόβο του ιερατείου (στις χριστιανικές αγιογραφίες οι άγιοι δεν γελούν ποτέ) και η δημοκρατία, η φιλοσοφία και η επιστήμη θα αμφισβητούσαν και θα υπερέβαιναν τα δεδομένα των παραδόσεων.
Ο Ευσέβιος Καισαρείας διατύπωσε την απαραίτητη σχετική θεωρία, κατά την οποία η βασιλεία, η επί της γης εξουσία, είναι δώρον Θεού προς τον ηγεμόνα (είναι αλήθεια πως παρόμοιες μπούρδες είχε πει νωρίτερα και ο Πλούταρχος, αλλά πιο …δισταχτικά) Ακόμη, ότι η βασιλεία είναι εικόνα της επουρανίου βασιλείας… Για αυτό λοιπόν υπάρχει ένας Θεός και όχι δύο ή τρεις ή περισσότεροι. Ένας ο βασιλιάς και ένας ο βασιλικός λόγος και νόμος…. Τι παραπάνω έλεγε ο Χίτλερ; Ein Volk, Ein Reich, Ein Fuhrer! Δεν ταυτίζω καθόλου τον Ευσέβιο με τον Γκαίμπελς, επισημαίνω απλώς ότι έχουν ανάλογη αντίληψη για την νομιμότητα και τη διάρθρωση της εξουσίας, μόνο που τη θέση του Θεού την καταλαμβάνει ο Λαός – δυο αυτόχρημα ασαφείς έννοιες. Ωστόσο, οι υπόλοιπες έννοιες (ηγέτης, κρατική δομή) είναι σαφέστατες και η πολιτική τους βαρύτητα καθοριστική.
β. Ο Ι. Ρωμανίδης, κορυφαίος και αδιαμφισβήτητος σύγχρονος Ορθόδοξος θεολόγος, μας βοηθά να καταλάβουμε τον ειδικό τρόπο σκέψης των χριστιανών: Το κριτήριον με το οποίον η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έκαμε την Ορθόδοξον πίστιν και πράξιν και το συνοδικό της σύστημα μέρος της νομοθεσίας και της διοικήσεώς της δεν διέφερεν πολύ από την σημερινήν νομικήν υποστήριξιν της γνησίας ιατρικής και της προστασίας των πολιτών από τους κομπογιαννίτας. Θρησκείαι και δόγματα, που απομακρύνουν από τον φωτισμόν και την θέωσιν, δεν εθεωρούντο μόνον επικίνδυνα δια την σωτηρίαν, αλλά και ως μη συντελεστικά εις την παραγωγήν πολιτών, που θα ηδύναντο να συντελέσουν εις την θεραπείαν και μεταμόρφωσιν της κοινωνίας.
γ. Πέραν των όσων αναφέρθηκαν για την πολιτική διάσταση της συγκρουσης, είναι εξαιρετικά εύγλωττος ο γνωστός δοξαστικός ύμνος, που ψάλλεται κατά τον εσπερινό των Χριστουγέννων:
Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γης/ η πολυαρχία των ανθρώπων επαύσατο/ και σου ενανθρωπήσαντος εκ της Αγνής/ η πολυθεΐα των ειδώλων κατήργηται/ Υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον αι πόλεις γεγένηνται/ και εις μίαν δεσποτείαν θεότητος τα έθνη επίστευσαν.
Ο υμνωδός δεν έχει υπόψη του καμιά περισπούδαστη θεωρία για την ολοκλήρωση και παρακμή του Ατόμου, για την χειραγώγηση των κολεκτιβοποιημένων μαζών και τις λοιπές κατσαρές τρίχες που αρέσκονται να χτενίζουν οι σύγχρονοι απολογητές της Θέσμισης του Απύθμενου, όπως ο Θ. Ζιάκας. Μιλάει απλά και αληθινά – και βαθιά πολιτικά.
25 Ιουλίου, 2009 στις 11:34 πμ
Γιωργος
τον Αιμιλιανο με το σφυρι στο χερι τον εχεις δει;
25 Ιουλίου, 2009 στις 11:34 πμ
Πάνος
(συνέχεια ακ των προηγουμένων)
Ούτω πως, πραγματοποιήθηκε το απίστευτο θαύμα και ο χριστιανισμός εκτόπισε όλες τις άλλες λατρείες: Δεν τις εκτόπισε, τις εξόντωσε! Με τον τρόπο αυτό μεταβλήθηκε από πετυχημένη λατρεία σε μοναδική. Η βαθύτερη αιτία της εξέλιξης αυτής δεν είναι η πνευματική υπεροχή ή η αλήθεια που κομίζει, αλλά η αδήριτη και άτεγκτη πολιτική ανάγκη και σκοπιμότητα. Όλα αυτά ολοκληρώθηκαν ουσιαστικά στους τρεις περίπου αιώνες, από τον Κωνσταντίνο μέχρι τον Ιουστινιανό. Η πειθώ του κνούτου απεδείχθη, επίσης, ακαταμάχητη και στην κοσμοϊστορικής σημασίας επιλογή της ρωσικής ηγεσίας να μετατρέψει τους Ρώσους από παγανιστές σε χριστιανούς Ορθοδόξους, κατά το βυζαντινό πρότυπο. Χρειάστηκαν και πάλι σχεδόν τρεις αιώνες αδιάλλακτης πολιτικής βίας, ώσπου να χωρέσει το ξεροκέφαλο κεφάλι του ξανθού γένους τις βυζαντινές ακροβασίες περί μιας ουσίας και τριών υποστάσεων (κλπ, κλπ) αλλά, κάποτε, επίστευσαν και οι Ρώσοι (αν μπορούσαν, ας έκαναν κι αλλιώς!) – και αποτελούν σήμερα τη μεγαλύτερη (αριθμητικά τουλάχιστον) δύναμη της Ορθοδοξίας.
Παρεμπιπτόντως, έτσι εξηγείται και το ότι ελάχιστοι αιρετικοί, Αρειανοί, Μονοφυσίτες, Παυλικανοί κλπ έχουν διασωθεί – και αυτοί έξω από τα γεωγραφικά όρια της πάλαι ποτέ Βυζαντινής Επικράτειας. Είναι ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε κατά πόσον ο θρησκευτικός φανατισμός ήταν ουσιαστικά υπεύθυνος για την απώλεια των χριστιανικών μεν, αιρετικών δε, ανατολικών επαρχιών της αυτοκρατορίας. Γιατί η Ορθοδοξία αποσαφήνισε το Δόγμα στις Συνόδους, αλλά όσο γινόταν πράξη η αποκρυστάλλωση του Δόγματος τόσο ξεπηδούσαν καινούριες αιρέσεις. Το πολιτικό αποτέλεσμα ήταν η αποκοπή μεγάλων πληθυσμών της αυτοκρατορίας από τον κεντρικό εκκλησιαστικό κορμό (και στη συνέχεια από την ίδια την αυτοκρατορία), γιατί ακολουθούσαν αιρετικές αντιλήψεις στη λατρεία του Ιησού. Έχουμε μια υψηλή ιστορική ειρωνεία: ο χριστιανισμός εξαφανίζοντας τις εθνικές θρησκείες συνένωσε θρησκευτικά την αυτοκρατορία, αλλά στη συνέχεια οι λαοί, τα έθνη, οι άνθρωποι χωρίστηκαν με νέες, ασύγκριτα ισχυρότερες διαχωριστικές γραμμές, οι οποίες λειτουργούν για αιώνες, μέχρι σήμερα, όπως έχει παρατηρήσει ο Γιάννης Κυρτάτας.
Μετά τους θλιβερούς 4ο, 5ο και 6ο , οι περισσότεροι από τους αιώνες που ακολούθησαν είχαν εποχές σκληρών και καταστροφικών εμφυλίων, ενδοεκκλησιαστικών ερίδων, καταδίωξης των αιρετικών και, πολλές φορές, εξαθλίωσης των μαζών. Η εξαθλίωση των μαζών οδηγούσε σε λαϊκές εξεγέρσεις, όπως του κινήματος των Ζηλωτών, στη Θεσσαλονίκη τον δέκατο τέταρτο αιώνα, όπου διεπράχθησαν άπειρα ειδεχθή εγκλήματα, πάντοτε με την επίκληση της ευλογίας του Εσταυρωμένου Λόγου (σχετικό διαφωτιστικότατο κείμενο του Γ. Μεταλληνού, υπάρχει στη «Μυριόβιβλο»).
25 Ιουλίου, 2009 στις 11:38 πμ
Πάνος
Η πηγή του κόπυ-πέηστ για όλα τα παραπάνω σεντονοσχόλια, δεν είναι ξένη:
http://tamystikatoukolpou.blogspot.com/2006/01/blog-post_22.html
25 Ιουλίου, 2009 στις 11:46 πμ
Πάνος
(Υπομονή, αυτό είναι το τελευταίο …μάλλον)
Το περίφημο δίλημμα, αν τάχα εκχριστιανίστηκε ο ελληνισμός ή εξελληνίστηκε ο χριστιανισμός, που τόσο πολύ απασχόλησε και προβλημάτισε τόσους πολλούς, κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ψευτοδίλλημα.
Θεωρώ ότι δεν συνέβη ούτε το ένα ούτε το άλλο – και θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί. Ο χριστιανισμός προσέλαβε, για την οντολογική του τεκμηρίωση κάποια στοιχεία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας –κυρίως από τον Πλάτωνα- τα οποία όμως επεξεργάστηκε τόσο βαθιά και τα ενέταξε στην βασική (εβραϊκή) του οντολογία με τόσο άψογο τρόπο, ώστε παρήγαγε τελικά ένα όντως θαυμαστό θεολογικό –οντολογικό –φιλοσοφικό οικοδόμημα, με απόλυτη εσωτερική συνέπεια και συνοχή.
Ο ελληνισμός, από την άλλη μεριά, ηττημένος πολιτικά από τους Ρωμαίους, έχοντας απωλέσει οριστικά τη βασική πολιτική του θέσμιση (την πόλιν) και κατατεμαχισμένος ανάμεσα στις διάφορες δυϊστικές σέχτες (π.χ. νεοπλατωνικοί) και στις ανατολικές σωτηριολογικές δοξασίες, βρέθηκε σε μια στιγμή πρωτοφανούς αδυναμίας. Ωστόσο, είναι αφελές να υποθέσουμε ότι απεδέχθη το χριστιανισμό επειδή τον άφησε έκθαμβο το «θαυμαστό» δυϊστικό οντολογικό –θεολογικό του μοντέλο, το οποίο άλλωστε δεν είχε καν ολοκληρωθεί ως κατασκευή, και με το οποίο ελάχιστοι μόνο από τους προσήλυτους μπορούσαν να έχουν βαθύτερη επαφή. Ήταν θέμα χρόνου και συνθηκών για τον ελληνισμό να ανακάμψει πολιτικά, οπότε παράλληλα θα παρουσίαζε και μια παράλληλη φιλοσοφική –πνευματική επαναφορά, σε υψηλότερα επίπεδα.
Χρόνος υπήρξε άφθονος, αλλά τις συνθήκες καθορίζει η πολιτική βούληση των ανθρώπων – και οι χριστιανοί ήταν ακούραστοι, πεισμένοι, ακλόνητοι στην πίστη τους, πολλές φορές θαυμαστά καρτερικοί απέναντι στους διωγμούς και τις δυσκολίες, με αποφασισμένο και αποφασιστικό ιερατείο – χωρίς χρονικά κενά, πρωτοφανή οργάνωση, εκτεταμένο ακτιβισμό και υψηλή κοινωνική δραστηριότητα. Όταν κέρδισαν και το πολιτικό στοίχημα (μεταστροφή Κωνσταντίνου) ήταν θέμα χρόνου να ισοπεδώσουν (και δια της βίας) τους πάντες, δεδομένου του οικουμενισμού που κουβαλάει ο χριστιανισμός από την μητρική του παράδοση, την εβραϊκή. Ο παραδοσιακός ελληνισμός υπέστη μια νέα ήττα, συντριπτική αυτή τη φορά, η οποία προερχόταν ουσιαστικά εκ των ένδον και η οποία τον οδήγησε στην αναπόφευκτη πνευματική – πολιτική συντριβή, πριν προλάβει να αρθρώσει τον αναμενόμενο νέο λόγο – απάντηση στη χριστιανική πρόκληση.
Η ήττα του ελληνιστικού κόσμου υπήρξε πρωτίστως πολιτική και δευτερευόντως πνευματική. Στις νέες συνθήκες, του νικηφόρου χριστιανισμού, ο ελληνισμός προσήλθε με όλες τις του τις φιλοσοφικές –ηθικές- παγανιστικές – τοπικές παραλλαγές, τις οποίες ο χριστιανισμός απεδέχθη, μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά. Για παράδειγμα, οι επίσκοποι καταδίκαζαν και καταδίωκαν τις διονυσιακές τελετουργίες, αλλά και τι να κάνουν που όλο το χριστεπώνυμο πλήρωμα συμμετείχε σ’ αυτές ενθουσιωδώς (καμιά φορά, μετά βίας συγκρατούσαν και τους παπάδες…) – και την Καθαρά Δευτέρα άρχιζε, όλο μαζί, τη νηστεία της Σαρακοστής; Τι να κάνουν που οι Έλληνες, ακολουθώντας τον πατροπαράδοτο παγανιστικό –ειδωλολατρικό χαβά τους ήθελαν να προσκυνούν τις εικόνες του Ιησού, της Παναγίας και των αγίων;
Ο χριστιανισμός ουσιαστικά πήρε φαλάγγι την ελληνική φιλοσοφική παράδοση, όπως αυτή στεκόταν (χωρίς αυτοπεποποίθηση) την εποχή της διαμάχης. Απέτυχε όμως παταγωδώς να κερδίσει τη λαϊκή ψυχή και να τη μεταστρέψει στον ιουδαϊσμό. Αυτή παρέμεινε ως είχε και στις νέες συνθήκες, συμβιβαζόμενη, ελισσόμενη, υποτασσόμενη – αλλά και πετυχαίνοντας κάποτε καθοριστικές, στρατηγικές, νίκες, όπως στην περίπτωση των εικόνων. Παρ’ όλες τις προσπάθειες του χριστιανισμού, ο ελληνισμός ουδέποτε χώνεψε το δόγμα για την ανάσταση των σωμάτων, ούτε έδωσε ιδιαίτερη σημασία στα περί Παραδείσου, Κολάσεως και Κρίσεως. Ουδέποτε πήρε στα σοβαρά ότι είχε επισυμβεί πράγματι η πτώσις του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να παραμένει πάντοτε μετέωρη στη συνείδηση του λαού όλη η θεωρία της Ενσάρκωσης, της Θυσίας και της Ανάστασης. Ουδέποτε αποδέχτηκε τη θέση τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, όταν ο Καίσαρας λεηλατούσε αλύπητα το δικό του έχειν. Ουδέποτε καλοείδε τον εξουσιαστικό (και καταπιεστικό και εκμεταλλευτικό) θεσμό των επισκόπων. Ουδέποτε ενστερνίστηκε το παράλογο οικουμενικό μήνυμα της επίσημης Εκκλησίας –και κυρίως τις πολιτικές του διαστάσεις.
Φυσικά δεν μπορούσε να εκφράσει ανοιχτά όλες αυτές τις αντιλήψεις, τις οποίες καταπολεμούσε αποφασιστικά η βία της εξουσίας και της καθεστωτικής Εκκλησίας. Όσες φορές το έκανε, παραμόνευε η ρετσινιά του αιρετικού – και ακολουθούσαν εξοντωτικοί διωγμοί, με κορυφαία περίπτωση εκείνη του μονοφυσιτισμού. Τις κρατούσε όμως μέσα στις παραδόσεις του και την κοινοτική ζωή, αφανώς. Τις ισχυρότερες και ευγενέστερες από τις ελληνικές του αντιλήψεις τις αξιοποίησε αργότερα (από τον 12ο αιώνα και μετά) για να διαμορφώσει, μαζί και με άλλα στοιχεία, τη νέα ελληνικότητα, η οποία υπήρξε, εκφράστηκε και απελευθέρωσε πνευματικά και πολιτικά τους Έλληνες, ακριβώς σε αντιδιαστολή με τις κυρίαρχες χριστιανικές θεωρίες (οικουμενικότητα, ρωμιοσύνη, προσκόλληση στο δόγμα, πολιτικές αντιλήψεις κλπ)
Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της μακράς πορείας, χριστιανοί λόγιοι, διανοητές, θεολόγοι και (σπανίως) φιλόσοφοι έρχονταν σε επαφή με την αρχαία ελληνική γραμματεία – όση τουλάχιστον παρέμενε προσβάσιμη σε αυτούς- και την ελληνική τέχνη και παράδοση. Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν είναι απίθανο ότι η επαφή απέβαινε γόνιμη, όπως στην περίπτωση της εικονογραφίας και τη σχέση της με την ελληνιστική παράδοση των Φαγιούμ. Αν λάβουμε όμως υπόψη μας τη χρονική έκταση της βυζαντινής περιόδου (11 αιώνες) θα ήταν λογικό να προσδοκούμε πολύ σημαντικότερα επιτεύγματα στη φιλοσοφία, την ποίηση, τη λογοτεχνία, στην τέχνη, στην αρχιτεκτονική, στις επιστήμες. Ωστόσο, αν εξαιρέσει κανείς την οργάνωση της διοίκησης (με βάση τη ρωμαϊκή κληρονομιά) και τη συστηματοποίηση του δικαίου (με βάση την ίδια παράδοση, τη ρωμαϊκή) το βυζάντιο ουδέν καινόν και άξιο θαυμασμού έργο μπόρεσε να παράξει και να προσφέρει στην ανθρωπότητα –πλην της βυζαντινής εκκλησιαστικής ζωγραφικής.
Η αιτία αυτής της δυσπραγίας δεν ήταν βέβαια ότι οι Έλληνες χριστιανοί λόγιοι και καλλιτέχνες στα βυζαντινά χρόνια ήταν κατώτερης ποιότητας. Η εργασία τους όμως γινόταν μέσα σε δύσκολες συνθήκες: πρώτον, είχαν πάνω από το κεφάλι τους τη δογματική εποπτεία της Εκκλησίας και του Παλατίου, θεσμοί οι οποίοι δεν επέτρεπαν –άμεσα ή έμμεσα- οποιαδήποτε πνευματική καινοτομία. Δεύτερον, η επαφή με τους αρχαίους Έλληνες κατέληγε στείρα, είτε γιατί γινόταν με όρους μιμητισμού (π.χ. στη γλώσσα) – άρα δεν υπήρχε ζωντανός χυμός στο νέο έργο, είτε γιατί ήταν υποχρεωτική η προσαρμογή της νέας παραγωγής στα χριστιανικά δόγματα, οπότε η προσπάθεια είχε εξαρχής δεδομένο αποτέλεσμα. Εκεί που δεν ίσχυσαν αυτοί οι καταναγκασμοί (στην εικονογραφία) υπήρξε όντως δημιουργική ενσωμάτωση της ελληνικής κληρονομιάς και δημιουργία μεγάλης τέχνης. Η γλυπτική όμως εγκαταλείφθηκε, γιατί δεν μπορούσε να προσαρμοστεί εξίσου καλά στο χριστιανικό δόγμα. Η ποίηση, με την παραδοσιακή ελληνική έννοια, ουσιαστικά δεν υπήρξε έξω από την εκκλησιαστική υμνογραφία. Το θέατρο, ως υψηλή πνευματική και παιδευτική εμπειρία, δεν μπόρεσε ποτέ να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να αναγεννηθεί. Η φιλοσοφία μετατράπηκε από αιχμή του δόρατος της ελεύθερης σκέψης, που ήταν στην αρχαία Ελλάδα, σε θεραπαινίδα της …θεολογίας! Τα μαθηματικά και οι φυσικές επιστήμες ουσιαστικά παρέμειναν στάσιμα, όπως τα άφησε το τέλος της ελληνιστικής περιόδου – ή υποχώρησαν. Η αρχιτεκτονική έντεκα αιώνων έχει να επιδείξει ουσιαστικά μονάχα την Αγία Σοφία του Ιουστινιανού. Η σύγκριση με τα 50 μόλις χρόνια του αθηναϊκού χρυσού αιώνα είναι συντριπτική…
Στη μουσική, ο χριστιανισμός έβγαλε τα μουσικά όργανα έξω από τους ναούς και τη λειτουργική ζωή, γιατί και αυτά δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει λόγια συνέχεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής, η οποία επιβίωσε μόνον ως ψαλτική (Είναι γνωστή η εργασία του Χ. Χάλαρη, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρές αντιρρήσεις και ερωτηματικά.)
Με αυτήν την έννοια, ούτε εκχριστιανισμός του ελληνισμού (του παλαιού και του νέου*), ούτε το αντίστροφο, υπήρξαν στην πραγματικότητα. Οι δυο ισχυρές παραδόσεις καταδικάστηκαν λες από την ιστορία να συνυπάρχουν παράλληλα και ασύμπτωτα μέσα στο ίδιο ιστορικό υποκείμενο (τους Έλληνες) και παρ’ όλες τις κατά καιρούς οξύτατες διαμάχες τους, δεν κατάφεραν να απαλλαγούν η μία από την άλλη –ούτε προβλέπεται στο ορατό μέλλον.
Εκείνο που είναι υπερώριμος πολιτικά στόχος είναι να προσαρμοστούν οι κοινωνικές και πολιτικές εξουσίες του χριστιανισμού στις διαστάσεις που πραγματικά έχει αυτός μέσα στη συνείδηση του ελληνισμού. Να πάψει δηλαδή να δυναστεύει τους Έλληνες που δεν επιθυμούν να έχουν σχέση μαζί του (και είναι πάρα πολλοί) στους διάφορους σταθμούς της ζωής τους – και να παρεμβαίνει καθοριστικά (και επικίνδυνα) στα εθνικά θέματα.
Ανεξάρτητα από τις προσωπικές επιθυμίες του καθενός, ο ελληνισμός και ο χριστιανισμός θα εξακολουθήσουν να συμπλέουν, συγκρουόμενοι μεν, αλλά ουσιαστικά για πάντα πάνω στην ίδια βάρκα. Και είναι αδιανόητο να θελήσει κάποιος να πετάξει το χριστιανισμό στη θάλασσα – ένα τέτοιο νέο διχασμό πρέπει να τον αποφύγουμε πάση θυσία. Αλλά εξ ίσου αδιανόητο είναι να εξακολουθήσει η χριστιανική πλευρά να θέλει να σκεπάζει τη βάρκα με τα μαύρα ράσα της, αντί να κάθεται σεμνά και ήσυχα στη θέση της και να συμμετέχει έντιμα και με αξιοπρέπεια στους κόπους και στις χαρές του ταξιδιού.
Πνευματικά, ιδεολογικά, φιλοσοφικά, ο αγώνας έχει κριθεί πλέον, ο χριστιανισμός έχει χάσει το παιγνίδι. Ωστόσο, εξακολουθεί να κατέχει αναντίστοιχα υπερβολικές εξουσίες. Όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουν αυτό οι πολιτικοί αξιωματούχοι και στη συνέχεια οι εκκλησιαστικοί ηγέτες και εργαστούν συναινετικά για την ομαλοποίηση της κατάστασης –τόσο το καλύτερο για όλους. Κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε και υπέρ της Εκκλησίας, με τη χριστιανική όμως και όχι τη …Χριστοδουλική έννοια.
—–
* Για να μη γίνει παρανόηση: ο παλαιός ελληνισμός υπήρξε ως τον 6ο περίπου αιώνα. Στη συνέχεια τα ελληνικά στοιχεία, εκτός από την καθαυτό λαϊκή παράδοση, εξαφανίστηκαν από το ιστορικό πεδίο – ώσπου άνθισε η νέα ελληνικότητα, από τον 12ο αιώνα και μετά.
*
Από εδώ: http://tamystikatoukolpou.blogspot.com/2006/01/blog-post_24.html
25 Ιουλίου, 2009 στις 11:59 πμ
Πάνος
Γιώργο,
όχι – δεν τον έχω δει.
25 Ιουλίου, 2009 στις 12:00 μμ
Rodia
Αχ, τι ωραία κείμενα γράφαμε τα παλιά τα χρόνια!!! 🙂
..ακόμα και’γώ έγραφα κατεβατά ολόκληρα.. τώρα, τεμπελιάζω…
25 Ιουλίου, 2009 στις 12:52 μμ
sissa ben dahir
Έτσι όπως πάμε θα το κλείσουν το μαγαζί οι Ροίδης και Λασκαράτος ελλέίψει υλικού. 😉
25 Ιουλίου, 2009 στις 12:53 μμ
Πάνος
Καλά, τελείωσε η εποχή των σεντονιών…
Τα δικά μου πάντως είναι γραμμένα ΠΡΙΝ αρχίσω να ασχολούμαι με το μπλόγκιν – απλά τα προσάρμοσα για τα «μυστικά του Κόλπου».
25 Ιουλίου, 2009 στις 12:55 μμ
Πάνος
sissa,
το αντίθετο συμβαίνει: από τη στιγμή που εμφανίστηκε αυτό το ωραίο δίδυμο στη μπλογκόσφαιρα, σταμάτησα εγώ να ασχολούμαι με τα …εκκλησιαστικά 😉
Τα παρόντα είναι του …παρελθόντος!
25 Ιουλίου, 2009 στις 1:12 μμ
sissa ben dahir
Μπήκε και το avatar του Αγίου Αιμιλιανού. Θα ταίριαζε μια χαρά να αναγορευθεί σε προστάτη άγιο των απανταχού εργολάβων κατεδαφίσεων.
25 Ιουλίου, 2009 στις 1:13 μμ
Πάνος
Για να επιστρέψουμε στο θέμα του ποστ, η αντίδραση του Κώστα Γαβρά στη λογοκρισία που υπέστη το φιλμάκι του: http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=66915
Το ρεπορτάζ μας πληροφορεί επίσης ότι
Ορέα!
25 Ιουλίου, 2009 στις 1:17 μμ
Rodia
Ελπίζω να μεταφερθει κατι απο αυτα στο σωλήνα…
παπάδες σκαρφαλωμενοι στις μετωπες!!! ΟΥΑΟΥ
25 Ιουλίου, 2009 στις 1:27 μμ
sissa ben dahir
Δεν είναι ξεκάθαρο Ροδιά ότι πρόκειται για παπάδες. Ξέρεις, ακαθόριστες φιγούρες που επειδή το μυαλό μας ερμηνεύει τις εικόνες που βλέπει με βάση τα προηγούμενα πρότυπα που έχει φτιάξει, θεωρεί τα ενδύματα ως ράσα και τους ανθρώπους ως παπάδες. Πάντως αναμφίβολα αυτό υπαινίσσεται ο ΚΓ. Έψαξα στο Utube αλλά δεν βρήκα κάτι.
25 Ιουλίου, 2009 στις 1:49 μμ
j95
Και στη Γαλλία προσκυνούν τις εικόνες, αναρωτιέμαι αν κι εκεί συμπεραίνουν ότι Οι δυο ισχυρές παραδόσεις καταδικάστηκαν λες από την ιστορία να συνυπάρχουν παράλληλα και ασύμπτωτα μέσα στο ίδιο ιστορικό υποκείμενο (τους Γάλλους).
Είναι δείγμα τελειωμένου αλτσχάιμερ της κοινωνίας ότι αποτελεί σοβαρό πολιτικό ζήτημα το τι έκαναν οι Ρωμαίοι πριν 1500 χρόνια.
25 Ιουλίου, 2009 στις 1:57 μμ
Po
βρε Πάνο, έλεος!…
κάνε αυτά τα «σχόλια» σου κανονικά ποστ, έτσι πάνε χαμένα, δεν το καταλαβαίνω.
(δεν αστειεύομαι)
😐
25 Ιουλίου, 2009 στις 2:10 μμ
Πάνος
Ρο,
από ποστ τα πήρα (από τα «μτΚ») – οι σύνδεσμοι πηγαίνουν κάθε ενδιαφερόμενο εκεί.
(θενξ!)
25 Ιουλίου, 2009 στις 8:41 μμ
Ενη Καπαζογλου
Μια «πλημυριδα» εκκλησιατικης ιστοριας. Και ειναι και καλοκαιρι με καυσωνα.
Ολα τα «εκπαιδευτικα ιδρυματα «κλειστα, γιατι η Καλυβα εβαλε δυσκολα θεματα τετοια εποχη? 😆
Για το θεμα του ποστ. Ειναι απολυτως ανεπιτρεπτο να ενδιδει η Πολιτεια σε οποιαδηποτε λογοκρισια ειτε στο παρελθον ειτε στο παρον ειτε στο μελλον
Το σχολιο του j95 με ολη την «κυνικοτητα» του εχει πολυ ενδιαφερον. (φατσουλα)
(οποια ταιριαζει)
25 Ιουλίου, 2009 στις 8:41 μμ
Rodia
«..με τον πρόεδρο του Μουσείου Δημήτρη Παντερμαλή..» Πρόεδρος να σου πετύχει!
25 Ιουλίου, 2009 στις 8:47 μμ
O Αιρετικός
Ένη, και το πασόκ μια χαρά τεμενάδες θα κάνει (όπως έκανε και παλιότερα) στο κηφηναριό για τα «ιερά» ψηφαλάκια…
26 Ιουλίου, 2009 στις 10:27 πμ
GB
Αγαπητέ Πάνο αρνείσαι την κυρίαρχη μεν αλλά ξεθωριασμένη ανεστραμένη ιστορία και φτιάχνεις ως εκ θαύματος το άλλο δίπολο, ουσιαστικά οι λόγος σου στέκει ως φάρσα του λάβαρου «εν τούτω νίκα».
Το σύγχρονο ζήτημα δεν είναι να ανασύρει κανείς απτήν ναφθαλίνη της ιστορίας την σύγκρουση εθνικών και χριστιανών των Ρωμαϊκών περιόδων αλλά να εμπλουτίζει την περιβόητη σχέση της αθηναϊκής παιδείας με την χριστιανική διδασκαλία, ή πώς απτό Πολειτιακό πολίτευμα της Πόλης η ανθρωπότητα αναβαθμίζεται στο ΔιαΠολιτειακό χωρίς να χάνει σε αξίες αλλ’ αντιθέτως να τις μεταλαμπαδεύει Προμηθεϊκά.
26 Ιουλίου, 2009 στις 10:37 πμ
Πάνος
GB,
ώστε έφτιαξα το (άλλο) δίπολο;!
Μάλλον εν αγνοία μου (θα) συνέβη – δεν είχα τέτοιες προθέσεις 😉
26 Ιουλίου, 2009 στις 11:13 πμ
Ο Αιρετικός
Δηλαδή ο ιουδαιοχριστιανισμός έχει αξίες; Το ακούσαμε κι αυτό…
26 Ιουλίου, 2009 στις 7:09 μμ
kaneloriza
Το επίμαχο βίντεο του Γαβρά:
26 Ιουλίου, 2009 στις 7:37 μμ
Πάνος
Kaneloriza,
θενξ!
26 Ιουλίου, 2009 στις 7:50 μμ
Πάνος
Κανονικά έπρεπε να διαμαρτυρηθούν κι άλλοι, εκτός από τους ορθόδοξους αρχιερείς – και να ζητήσουν την αφαίρεση των σχετικών κομματιών από το φιλμ του Γαβρά:
– οι Τούρκοι, ως κληρονόμοι των Οθωμανών, που μίαναν (με τη σειρά τους) το χώρο κάνοντάς τον τζαμί.
– οι Ιταλοί, ως αποδέκτες της κληρονομιάς του Ενετού Μοροζίνι, που ανατίναξε τον Παρθενώνα, και
– οι Άγγλοι, διότι ένας δικός τους έκλεψε γλυπτά και άλλα κομμάτια και προξένησε καταστροφές στο μνημείο. Και οι ίδιοι σήμερα παριστάνουν το παγώνι, ως προς την επιστροφή των κλοπιμαίων.
Αλλά, τότε, δεν θα έμενε τίποτα από το φιλμάκι του Γαβρά, εκτός από το πλάνο της αρχής…
26 Ιουλίου, 2009 στις 8:43 μμ
Rodia
Απορία: γνωρίζει, άραγε, ο σκηνοθέτης κ. Κώστας Γαβράς ότι το λογοκριμένο βιντεάκι του για την Ακρόπολη διαφημίζει τη ζούγκλα του κ. Τριανταφυλλόπουλου στο youtube…???…
26 Ιουλίου, 2009 στις 8:45 μμ
Rodia
«zougla.gr» φαρδιά πλατιά σε όλα τα πλάνα.. δλδ σε ολόκληρη τη διάρκεια του βίντεο.
26 Ιουλίου, 2009 στις 8:46 μμ
Rodia
Τόσο που λες «ρε παιδί μου, φοβερός αυτός ο σκηνοθετης κ. Ζούγκλας»!
26 Ιουλίου, 2009 στις 10:39 μμ
Abravanel
Οχι προφανέστατα – όλοι παιδεραστές και δολοφόνοι είναι.
Να προσθέσω οτι η λογοκρισία δεν αποτελεί προνόμιο της Εκκλησίας μόνο – ο Nassos K. είχε μιλήσει και για την άρνηση του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής να εκθέσει μια αφίσα γιατί ανέφερε το Ολοκαύτωμα.
Πιστεύω οτι και το παρόν εντάσσεται στην τάση για μια μονόπλευρη ανάγνωση της ιστορίας – ένα χαρακτηριστικό που εμφανίζεται όχι μόνο στην Εκκλησία της Ελλάδας αλλά και σε διάφορους άλλους τομείς.
26 Ιουλίου, 2009 στις 11:12 μμ
O Αιρετικός
Abravanel, ξεκόλλα. Μην ταυτίζεις τον αντισημιτισμό/αντιεβραϊσμό (πες το όπως στα κομμάτια θες, δε με νοιάζει καθόλου – τα ίδια σκατά είναι) με την αντίθεση στη θρησκευτική βαρβαρότητα, γιατί χάνεις το δίκιο σου.
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:37 πμ
Μιχάλης Μιχελής
Η ιστορία της Αφροδίτης της Κνίδου. Του Πραξιτέλη, που την είχε φτιάξει από παριανό μάρμαρο. Γι’ αυτήν που ο Λουκιανός έγραψε το 2ο αιώνα μ.Χ. ότι ήταν το ωραιότερο άγαλμα της αρχαιοελληνικής τέχνης.
Μάλιστα, για να ‘ναι το άγαλμα σαν ζωντανό, ο Πραξιτέλης το είχε βάψει. Η σάρκα της Αφροδίτης ήταν υπόλευκος, η κόμη της ξανθιά, τα μάτια καστανά με σκιερά βλέφαρα, τα χείλη κόκκινα και οι θηλές του στήθους ρόδινες. Το πρόσωπο εξέπεμπε, θεσπέσια ομορφιά. Λένε, ότι ήταν σαν της Φρύνης, της ξεχωριστής εταίρας, που ήταν η μούσα κι ο πόθος του Πραξιτέλη. Το γυμνό της σώμα, με τις καμπυλωτές γραμμές του, σε αναστάτωνε με την προκλητικότητά του. Η όλη σύνθεση, που αναπαριστούσε τη λουόμενη Αφροδίτη, ήταν ένα δέλεαρ. Απ’ όπου κι αν κοίταζες το άγαλμα, γράφει ο Λουκιανός, ήταν τέλειο.
Κι όμως το περίλαμπρο αυτό έργο είχε ένα ψεγάδι… Ήταν το «σημάδι», στο μηρό της Αφροδίτης. Ένα κουσούρι που βγήκε από μια ιστορία τρελή, φτιαγμένη από τον πηγαίο ερωτισμό που ανάβλυζε το μαρμάρινο είδωλο. Το άγαλμα ξεγέλασε πολλούς με τη ζωντάνια του. Κάποιοι θέλησαν να φιλήσουν την μαρμάρινη θεά του έρωτα. Ένας μάλιστα, κλείστηκε όλη τη νύχτα στο ναό και το πρωί βρήκαν το σπέρμα του, πάνω στο μηρό της Αφροδίτης. Το στίγμα αυτό έγινε μύθος…
Το άγαλμα, με το πέρασμα των χρόνων έγινε θρύλος. Το αντέγραψαν σε νομίσματα, σε πηλό, σε μάρμαρο. Όσοι το είδαν, μαγεύτηκαν τόσο πολύ, που ήθελαν, έστω και σε αντίγραφο, ένα κομμάτι της αίγλης του. Το άγαλμα της Κνίδου, χρόνια αργότερα, το πήρε ο Θεοδόσιος, για να στολίσει το παλάτι του στην Κωνσταντινούπολη. Ο χριστιανός βασιλιάς, που ατίμασε την ειδωλολατρία, που τιμώρησε τις παγανιστικές δοξασίες και σταμάτησε τους Ολυμπιακούς αγώνες, για να μη λατρεύεται το ανθρώπινο σώμα, μπροστά στη θέα της Αφροδίτης, ξέχασε όλες τις αυστηρές εντολές του. Οι χριστιανοί αγιογράφοι του Βυζαντίου, στην ομορφιά της Αφροδίτης, στην αρετή που εξέπεμπε το θεϊκό της πρόσωπο, είδαν την δική τους Παναγία. Για τα σεπτά ήθη του χριστιανισμού, το ειδωλολατρικό γυμνό σώμα που είχε φτιάξει το καλέμι του Πραξιτέλη, ήταν πρόκληση. Όμως το πρόσωπο ταίριαζε στα δικά τους πρότυπα. Όταν λοιπόν φτιάχτηκε η εικόνα της Μαρίας της Παρθένου, φάνηκε η μορφολογική ομοιότητα της με την θεά των αρχαίων Ελλήνων. Η Θεοτόκος και η Αφροδίτη της Κνίδου, μοιάζανε σαν δυο σταγόνες.
Το μυθικό άγαλμα της Κνίδου καταστράφηκε, στη μεγάλη φωτιά του 11ου αιώνα, που σάρωσε τα παλάτια του Βυζαντίου. Έκτοτε, μόνο καλά λόγια άκουγες γι’ αυτό, σαν παραμυθιού ιστορία, σαν μια οπτασία, που πέρασε κι άφησε στους αιώνες τα ίχνη της.
27 Ιουλίου, 2009 στις 10:39 πμ
nikiplos
«Και στη Γαλλία προσκυνούν τις εικόνες»
Αυτό είναι τελείως λάθος φυσικά, προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και των θρησκευόμενων καθολικών Γάλλων… 🙂
Εκτός αν ο ποιητής εννοεί τους ορθόδοξους Γάλλους πολίτες, που εδώ δεν τους ονομάζουν ούτε γραικούς, ούτε Αλβανούς ούτε Τούρκους, αλλά απλά Γάλλους Χριστιανούς ορθόδοξους…
27 Ιουλίου, 2009 στις 12:14 μμ
j95
ναι ΟΚ δεν είναι εικόνες, είναι αγάλματα, φαίνεται είναι ακόμα πιο γνήσιοι αρχαίοι Έλληνες εκεί
27 Ιουλίου, 2009 στις 12:15 μμ
j95
Η ουσία είναι ότι δε μπορείς να παίρνεις τον τρόπο που θρησκεύεται η πλεμπάγια όπου γης (=παθολογική λατρεία προς διάφορα ιερά αντικείμενα, δεισιδαιμονίες, ανταλλαγές του στυλ «μου θεραπεύεις τα κονδυλώματα, σου ανάβω λαμπάδα») και να την αναδεικνύεις σε κάποιου είδους πεντιγκρί αρχαιοελληνικότητας.
27 Ιουλίου, 2009 στις 1:04 μμ
Ελένη
Και να μην ξεχνούμε την ιστορία της Υπατίας, της μοναδικής γυναίκας φιλοσόφου και επιστήμονα της αρχαιότητας. Διαβάστε γι’ αυτήν στο σχετικό link. Σας αντιγράφω το κομμάτι για το μαρτυρικό θάνατό της
Ο μαρτυρικός της θάνατος
Κατά την περίοδο 412-415 αυτοκρατορικός έπαρχος της Αιγύπτου ήταν ο χριστιανός Ορέστης, ο οποίος όμως, όπως και άλλοι πολιτικοί επισκεπτόταν την Υπατία για να την συμβουλευτεί για θέματα πολιτείας, αλλά και για να παρακολουθήσει τα μαθήματά της. Στο πατριαρχικό θρόνο εν τω μεταξύ ο Κύριλλος διαδέχθηκε τον αποβιώσαντα Θεόφιλο. Αμέσως ο Κύριλλος άρχισε έναν αγώνα για την «καθαρότητα της πίστης», εκδιώκοντας από την πόλη όλους τους μη ορθόδοξους χριστιανούς. Φυσικά αυτός ο διωγμός έλαβε χώρα και για την επέκταση της θρησκευτικής του δικαιοδοσίας στις υποθέσεις της κρατικής διοίκησης.
Πρώτα θύματα αυτής της τακτικής του ήταν οι Νοβατιανοί και κατόπιν η εβραϊκή κοινότητα της Αλεξάνδρειας. Μόλις ο Ορέστης αντέδρασε, ορισμένοι μοναχοί υπό την παρότρυνση του Κυρίλλου αποπειράθηκαν να τον δολοφονήσουν, τραυματίζοντάς τον στο κεφάλι. Ο Ορέστης βρήκε στην Υπατία έναν σύμμαχο, αλλά το γεγονός αυτό μαζί με το ότι η Υπατία ήταν εκτιμώμενο πρόσωπο της πόλης, ανησύχησε τον Κύριλλο. Προκειμένου λοιπόν να την κατηγορήσει και να την αποξενώσει από τον απλό λαό, ο Κύριλλος την κατηγόρησε ότι ασκούσε μαύρη μαγεία! Η κατηγορία της μαγείας άλλωστε για εκείνη την εποχή ήταν κύριο όπλο της χριστιανικής ελίτ κάθε φορά που επεδίωκε φυσική και ηθική εξόντωση κάποιου αντιπάλου της.
Αγνοώντας τις εκκλήσεις του Ορέστη, ο οποίος εκτός από μαθητής της ήταν και καλός της φίλος, η Υπατία αρνήθηκε να απαρνηθεί τις ιδέες της και να ασπασθεί το Χριστιανισμό.
Το ότι η Υπατία ανακατεύτηκε στα πολιτικά θέματα της Αλεξάνδρειας είναι αδιαμφισβήτητο. Ο μαθητής της Ησύχιος ο Εβραίος έγραφε:
«Κρατώντας το μανδύα του φιλοσόφου και περπατώντας μέσα στην πόλη, εξηγούσε δημόσια τα γραπτά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και άλλων φιλοσόφων σε όλους όσους ήθελαν να ακούσουν… Οι ήθελαν να συμβουλευθούν αυτήν πρώτα για τα θέματα διοίκησης της πόλης».
Την σαρακοστή λοιπόν του 415, ενώ η Υπατία επέστρεφε στην κατοικία της, μετά από τον συνηθισμένο περίπατό της στην πόλη, μια ομάδα χριστιανών (Παραβαλάνοι, ομάδα νεαρών που λειτουργούσαν ως στρατιωτικό σώμα του Πατριάρχη) αφού έκαψαν το σπίτι της, την έσυραν στην εκκλησία Καισάρειον, όπου ξέσχισαν τα ρούχα της και κομμάτιασαν το σώμα της με όστρακα. Έπειτα, αφού έσυραν τα κομμάτια της σε ολόκληρη την πόλη, τα κάψανε στην πυρά έξω από την Αλεξάνδρεια, στην θέση Κίναρον.
Ο φόνος της Υπατίας περιγράφεται στα γραπτά του χριστιανού ιστορικού του 5ου αιώνα Σωκράτη του Σχολαστικού:
«Όλοι οι άνθρωποι την σεβόταν και την θαύμαζαν για την απλή ταπεινοφροσύνη του μυαλού της. Ωστόσο, πολλοί με πείσμα την ζήλευαν και επειδή συχνά συναντούσε και είχε μεγάλη οικειότητα με τον Ορέστη, ο λαός την κατηγόρησε ότι αυτή ήταν η αιτία που ο Επίσκοπος και ο Ορέστης δεν γινόταν φίλοι. Με λίγα λόγια, ορισμένοι πεισματάρηδες και απερίσκεπτοι κοκορόμυαλοι με υποκινητή και αρχηγό τους τον αναγνώστη Πέτρο, έναν οπαδό αυτής της Εκκλησίας, παρακολουθούσαν αυτή τη γυναίκα να επιστρέφει σπίτι της γυρνώντας από κάπου. Την κατέβασαν με τη βία από την άμαξά της, την μετέφεραν στην Εκκλησία που ονομαζόταν Καισάρειον, την γύμνωσαν εντελώς, της έσκισαν το δέρμα και έκοψαν τις σάρκες του σώματός της με κοφτερά κοχύλια μέχρι που ξεψύχησε, διαμέλισαν το σώμα της, έφεραν τα μέλη της σε ένα μέρος που ονομαζόταν Κίναρον και τα έκαψαν».
Οι δολοφόνοι της Υπατίας, όπως αναφέρθηκε, ήταν Παραβαλάνοι, φανατικοί μοναχοί της Εκκλησίας του Αγ. Κυρίλλου της Ιερουσαλήμ, πιθανώς υποβοηθούμενοι από Νιτριανούς μοναχούς. Το αν ο Κύριλλος διέταξε ο ίδιος το φόνο παραμένει ανοικτό ερώτημα. Πάντως, δημιούργησε το λιγότερο το πολιτικό κλίμα που επέτρεψε μια τέτοια θηριωδία. Ο Κύριλλος αργότερα ονομάστηκε άγιος και τιμάται από την Εκκλησία στις 18 Ιανουαρίου.
Ο Κύριλλος, ο οποίος αργότερα αναγορεύτηκε ο πατέρας τους δόγματος της Χριστιανικής Τριάδας και αγιοποιήθηκε όπως είπαμε για τον ζήλο του, έβλεπε στην Υπατία μια συνεχή απειλή για τη διάδοση της Χριστιανικής πίστης. Ο Κύριλλος, τουλάχιστον έμμεσα, ήταν η αιτία του τραγικού της θανάτου. Παρά κάθε επόμενη προσπάθεια να τον απαλλάξουν από το στίγμα του δολοφόνου, το αδιαμφισβήτητο γεγονός παραμένει ότι δεν έκανε καμία προσπάθεια να αποτρέψει το αποτρόπαιο και βίαιο έγκλημα. Το μόνο ελαφρυντικό που μπορεί κανείς να προσφέρει σαν υπεράσπισή του είναι το ότι, τυφλωμένος από τη μανία του φανατισμού, ο Κύριλλος θεωρούσε την Υπατία ως μάγισσα εκπρόσωπο του Κακού.
Ο Ορέστης ανέφερε τη δολοφονία και ζήτησε από τη Ρώμη να ξεκινήσει έρευνες. Αργότερα παραιτήθηκε και έφυγε από την Αλεξάνδρεια. Η έρευνα αναβλήθηκε πολλές φορές λόγω «έλλειψης μαρτύρων» και με όργιο δωροδοκιών και τελικά ο Κύριλλος ισχυρίσθηκε ότι η Υπατία ήταν ζωντανή και ζούσε στην Αθήνα.
Αν λάβει κάποιος υπ’ όψη τις ειδικότερες πολιτιστικές συνθήκες και τη χαμηλή στάθμη του πολιτισμού, αν προστεθεί σ’ αυτό ένας οξύς θρησκευτικός φανατισμός και αν τέλος συνειδητοποιηθεί ο συγκρητισμός δοξασιών, λαϊκών αντιλήψεων, καθώς και οι από τις αιρέσεις και διαμάχες και τις συζητήσεις προκύπτουσες συγκρούσεις, τότε μόνο μπορεί να κατανοήσει κάποιος, πώς είναι δυνατόν μία φωτισμένη φιλόσοφος να παραδοθεί στην αλόγιστη και ανεξέλεγκτη μανία ενός αφηνιασμένου πλήθους, το οποίο την οδήγησε σ’ ένα τραγικό και μαρτυρικό τέλος.
Έτσι χάθηκε το 415 η μεγαλύτερη γυναίκα μύστης του αρχαίου κόσμου και μαζί της έπεσε και η Νεοπλατωνική Σχολή της Αλεξάνδρειας. Η μνήμη της Υπατίας πιθανώς τιμάται από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο πρόσωπο της Αγ. Αικατερίνης της Αλεξάνδρειας. Κατά άλλους αυτή είναι διαφορετικό πρόσωπο, μια άλλη χριστιανή Αλεξανδρινή διανοούμενη που δολοφονήθηκε ένα μήνα πριν την Υπατία.
Με την εξάπλωση του Χριστιανισμού, η έρευνα έδωσε τη θέση της στην εμφάνιση πολλών θρησκευτικών λατρειών και μεγάλο θρησκευτικό χάος και ενδιαφέρον για την αστρολογία και το μυστικισμό. Το 640 εισέβαλαν οι Άραβες στην Αλεξάνδρεια και ό,τι είχε απομείνει από το Μουσείο καταστράφηκε. Αλλά αν και η Ευρώπη είχε μπει στους σκοτεινούς χρόνους του Μεσαίωνα, η ελληνική επιστήμη επρόκειτο να επιβιώσει στο Βυζάντιο και να ανθίσει στον Αραβικό κόσμο.
http://www.pare-dose.net/blog/?p=254
27 Ιουλίου, 2009 στις 2:10 μμ
kaneloriza
Δείτε από προσηλυτιστικό κόμικ της ίδιας της Εκκλησίας!
[via]
27 Ιουλίου, 2009 στις 2:23 μμ
O Αιρετικός
Και υπόψιν ότι δεν ήταν οι «φανατικοί» που σπάζανε τα αγάλματα, αλλά η ΕΠΙΣΗΜΗ εκκλησία, με τους παπάδες, τους δεσποτάδες και τους μοναχούς ΠΡΩΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ να δίνουν το καλό παράδειγμα για του (ανύπαρκτου) σούπερ μαραγκού την πίστη την αγία.
27 Ιουλίου, 2009 στις 2:49 μμ
Γιάννης
Πάνο,
πώς έχασα τέτοιο ποστ; ό,τι και να μου πεις είναι λίγο, και ο καύσωνας δεν φταίει. επειδή όμως ο καύσωνας πέρασε, αν και νομίζω ότι τον διασθάνθηκες και γι’ αυτό συνέδεσες το γεγονός της λογοκρισίας με την αντίληψη που έχεις για την ύστερη αρχαιότητα. κι επειδή ξέρεις πώς μ’ αρέσει να διαφωνώ με τις απόψεις σου για την εποχή εκείνη, ας σχολιάσω το τροπάρι σου, επιλεκτικά φυσικά.
1. τα συναξάρια και ο Κρεββατάς. είναι εντυπωσιακό ότι τα δοξαστικά αυτά κείμενα θεωρούνται αξιόπιστα στην περίπτωση αυτή, ενώ για τις άλλες περιπτώσεις θεωρούνται επινοημένα, φτιαχτά, ανακατασκευασμένα, μεθύστερα, κλπ. αρχαιολογικώς πάντως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. π.χ. για την αίγυπτο: «ανάλογα σε κάποιο βαθμό, φυσικά, με το πώς κανείς ορίζει τον όρο «καταστροφή», η λίστα των περιπτώσεων καταστροφής παγανιστικών ναών, τις οποίες γνωρίζουμε για την Αίγυπτο είναι αξιοσημείωτα μικρή και μόνο πολύ λίγες από αυτές τις περιπτώσεις είναι καλά τεκμηριωμένες» (Stephen Emmel, “Shenoute of Atripe and the Christian destruction of temples in Egypt: rhetoric and reality”, στο From Temple to Church, p. 161). «Από τα υλικά υπολείματα γίνεται σαφές ότι, αντίθετα προς τους ισχυρισμούς των χριστιανών συγγραφέων, δεν υπήρξε συστηματική καταστροφή των παγανιστικών ναών στην Αίγυπτο» (St. Emmel, Ul. Gotter and J. Hahn, “From Temple to Church: Analysing a Late Antiquie Phenomenon of Transformation” στο From Temple to Church, p. 19). για την ελλάδα άσ’ το καλύτερα. «δεν το έχεις»
2. ιωάννης εφέσου: αφού έχεις διαβάσει τα σχετικά κεφάλαια, θα μπορείς να μιλάς με βεβαιότητα για βασανιστήρια. σωστά; αλλά αφού το λέει ο ντέσνερ..
3. νόμοι, νόμοι, νόμοι. για ανάφερε κάποιον εκτελεσμένο από την εξουσία στη βάση της λατρείας των εθνικών θεών και με προφανή δικαιολογία τους παραπάνω νόμους. ότι οι σημαντικότεροι (όχι απαραίτητα χριστιανοί) σὐγχρονοι μελετητές (και ξέρεις ότι βαριέμαι να επαναλαμβάνω όσους σου έχω αναφέρει) αναφέρουν ως δεδομένη την μη εφαρμογή των νόμων, για εθνικούς και ναούς, ειδικά στην επαρχία, θα σε αφήσει αδιάφορο, αφού τάδε λέγει ντέσνερ.
4. οι δεκάδες περιπτώσεις επιθέσεων κατά συγκεκριμένων ναών, που αναφέρει ο ντέσνερ είναι 17 όλες μαζί σύμφωνα με τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς (ευσέβιος, σωζομενός, σωκράτης, θεοδώρητος, ρουφίνος) των 4ου-5ου αι., οι οποίοι επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά την ιστορία, κάθε φορά, για τον ίδιο ναό κάθε φορά. σε όλη την μεσόγειο, επί 130 χρόνια. δεν πιστεύω να θες και να παραθέσω και τη λίστα. εσύ βάλε άλλες τόσες περιπτώσεις. και διπλάσιες ακόμα: θα ήταν ατεκμηρίωτες αλλά και εξαιρετικά λίγες ως ποσοστό όλων των ναών του ελληνορωμαϊκού κόσμου.
5. γράφεις: «Είναι καταπληκτικό το πώς οι …original Έλληνες μπαίνουν σε εισαγωγικά». ας δούμε έναν ορίτζιναλ έλληνα, τον ιάμβλιχο (πέθανε λίγο πριν τον κωνσταντίνο α’) τον κυριότερο μαζί με τον πλωτίνο, αφού αυτός καθιέρωσε τη χρήση του όρου «ελληνισμός»: «Τώρα, λοιπόν, για το ότι τα πάντα, και τα ονόματα [των θεών] και οι προσευχές [προς τους θεούς], έχουν σχεδόν σβήσει, φταίει το εξής, ότι, δηλαδή, δεν σταματούν καθόλου να μεταβάλλονται διαρκώς από την καινοτομία και την παρατυπία των Ελλήνων. Γιατί οι Έλληνες είναι εκ φύσεως νεωτεριστές και κινούνται παντού με ορμή, χωρίς να έχουν μέσα τους κανένα στήριγμα˙ και χωρίς να διαφυλάσσουν ό,τι τυχόν παραλάβουν από κάποιους, αλλά εγκαταλείποντας και αυτό γρήγορα, όλα τα μεταπλάθουν σύμφωνα με την άστατη λεκτική εφευρετικότητά τους˙ οι βάρβαροι, όμως, επειδή είναι σταθεροί στα ήθη τους, μένουν επίσης σταθεροί στα ίδια λόγια˙ γι’ αυτό ακριβώς αυτοί είναι αγαπητοί στους θεούς και απευθύνουν τους λόγους τους αρεστούς στους θεούς˙ και δεν επιτρέπεται σε κανέναν άνθρωπο να τους αλλάξει με κανέναν τρόπο. Αυτά απαντάμε σε σένα για τα άρρητα ονόματα, τα οποία αποκαλούνται βαρβαρικά, είναι όμως ιεροπρεπή» (Ιάμβλιχου, Περί Μυστηρίων, Ζ’, 5). ένας άλλος ορίτζιναλ έλληνας θαυμάζοντας τις παραπάνω απόψεις του ορίτζιναλ έλληνα ιάμβλιχου (για μλικού= ο θεός κυβερνά) γράφει στην επιστολή του 12, προς τον Πρίσκο: «σε εμένα τον ίδιο αρέσει υπερβολικά η φιλοσοφία του Ιάμβλιχου και η θεοσοφία του ομωνύμου μου και νομίζω πως οι άλλοι είναι ανάξιοι λόγου κοντά τους».
6. για τις φωνές διαμαρτυρίας. ε, αυτά στα έχει πει ακόμη.. κι ο bfo. επειδή, δηλαδή, η βιβλιογραφία σου εξαντλείται σε ντέσνερ και πετρόπουλο (και κρεββατά ), δε σημαίνει ότι εξαντλούνται τα άπαντα των γραπτών σε αυτούς. υπάρχουν και πηγές, αν εννοείς τι εννοώ.
7. δε θα σχολιάσω τις θεολογικές σου επιδόσεις για την ερμηνεία των πέτρου-ιωάννη κλπ. νομίζω ότι αυτός ο αχταρμάς λιλής-κορδάτου σού δίνει το δικαίωμα για έδρα σε θεολογική σχολή, ημεδαπή και μη:)
8. η σκυθόπολη: αγαπημένο θέμα. ανακάτεψες λίγο δαυλό, λίγο ρασσιά, λίγο ντέσνερ, λίγο ροϊδη, αλλά… ο ροϊδης είναι πλαστογράφος (αν έχεις διαβάσει το κείμενο το αμμιανού) και η μετάφρασή του κάθε άλλο παρά ακριβής, ο δαυλός επίσης (ένα σαϊνι ανέβασε ανάρτηση βασισμένο σε αυτόν, αφού γνωρίζει τα πάντα εκτός από την ανάγνωση πρωτογενών πηγών). τέλος πάντων, νομίζω ότι αρκετά έχουμε γελάσει παλιότερα με αυτό το θέμα, αλλά αυτό με τους κουκουλοφόρους -με την έγκυρη πηγή του ροϊδη (όχι του ψευδώνυμου, του άλλου) ήταν ακόμη πιο δροσιστικό για τον καύσωνα.
9. οι φιλόσοφοι και ο ερμείας σωζομενός. αντιδράς αρκετά παβλωφικά στο άκουσμα της λ. φιλόσοφος. διώχτηκαν λέει, επειδή ήταν φιλόσοφοι. επαναλαμβάνεις τα ίδια πράγματα, σαν να μην έχεις διαβάσει το ποιοι διώχτηκαν και γιατί από τον βαλεντιανό στα 370.
αλλά ας δούμε τι σόι φιλόσοφοι ήταν αυτοί (επιλεκτικά):
«Ενώ απαρνιόταν όλες τις αισθήσεις [ο Ισίδωρος] αποκήρυξε την αίσθηση της αφής περισσότερο από τις άλλες, γιατί είναι γήινη και στερεά, και τραβάει την ψυχή προς τα κάτω» (Δαμάσκιου, Φιλόσοφος Ιστορία, 12C). -ο διδάσκαλος του δαμάσκιου.
«Όταν [ο Ηραΐσκος] πέθανε, μυστικά σημεία [ἀπόρρητα διαγράμματα] λουσμένα στο φως εμφανίστηκαν παντού στα [νεκρικά] σεντόνια και γύρω από αυτά θεϊκά οράματα [θεοπρεπῆ φάσματα] που έδειχναν καθαρά τους θεούς με τους οποίους η ψυχή του τώρα ήταν μαζί» (Δαμάσκιου, Φιλόσοφος Ιστορία, 76E).
μάξιμος, ο αδικοσκοτωμένος από τον βαλεντιανό φιλόσοφος: «έκαψε έναν κόκκο λιβανιού, απήγγειλε προς τον εαυτό του κάποιον ύμνο και… στην αρχή το άγαλμα [της Εκάτης] χαμογελούσε και στη συνέχεια γελούσε απροκάλυπτα (…) είπε [ο Μάξιμος]: «ευθύς αμέσως θα ανάψουν οι λαμπάδες, που κρατά στα χέρια της η θεά». Και προτού τελειώσει τον λόγο του, οι λαμπάδες ανέδιδαν τις φλόγες τους» (Ευνάπιου, Βίοι Σοφιστών, Μάξιμος, 2, 9-10). και πόσο τον εκτιμούσαν οι ομόδοξοί του: ο Ευσέβιος, θεωρούσε τον Μάξιμο «θεατρίνο θαυματοποιό» (Ευνάπιου, Βίοι Φιλοσόφων και σοφιστών, Μάξιμος, 2, 10). όταν πήγε στην αυλή του Ιουλιανού έγινε «αναιδής (…) φορώντας αμφίεση λαμπρότερη από αυτή που ταιριάζει σε φιλόσοφο, ενώ στις συναναστροφές έγινε δυσκολότερος και πιο δύστροπος» (Βίοι Φιλοσόφων και σοφιστών, Μάξιμος, 4, 2). ο Μάξιμος «φάνηκε πως ήταν κάποιος που ζητούσε υπερβολικά την κούφια φήμη» (Αμμιανός, XXII, 7, 3-4)
τώρα, αν επιμένεις ότι διώχτηκαν από τον βαλεντιανό ως φιλόσοφοι κι όχι ως στασιαστές, ξαναδιάβασε ( = διάβασε) τον αμμιανό, τον ζώσιμο, τον ευνάπιο. κακό δεν κάνει να μαθαίνει κανείς καινούργια πράγματα.
10. ο ευσέβιος καισάρειας έχει πει τα δικά του για τον αύγουστο και ο ιωάννης χρυσόστομος τα δικά του για τον αύγουστο: Στον Ιω. Χρυσόστομο «μια σαφής αναφορά στο ρόλο που διαδραματίζει η Ρώμη στην εκτύλιξη του σχεδίου της θείας Οικονομίας λείπει τελείως από τη δική του εκδοχή του τόπου» (Μποζίνη Κων., Ο Ιωάννης Χρυσόστομος για το Imperium Romanum, σ. 59) και απουσιάζει αντίστοιχη αναφορά στον Αύγουστο. «η πολυαρχία αναφέρεται κι εδώ ως ένα ξεπερασμένο στάδιο (…) η δημοκρατία όμως, και η τυραννία παραλείπονται και πλάι στην πολυαρχίαν τοποθετείται σε πληθυντικό βαθμό το ακριβώς αντίθετο πολίτευμά της. Καὶ αἱ μὲν πολυαρχίαι κατὰ πόλεις καταλυθήσονται καὶ αἱ μοναρχίαι (…) Η μοναρχία μετατίθεται από τον Ιωάννη στην προ Χριστού εποχή και εξισώνεται στο ίδιο πολιτικό επίπεδο με την πολυαρχίαν». Προκειμένου να περιγραφεί η πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων από τον Χρυσόστομο, «ο πολιτικός όρος που βρίσκεται στα ιωάννεια γραφτά, κοντύτερα, στο πρωτοχριστιανικό αυτό πείραμα, είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός: δημοκρατία» (Μποζίνη Κων., Ο Ιωάννης Χρυσόστομος για το Imperium Romanum, σ. 84-88).
τέλος
11. γράφεις: «Παρ’ όλες τις προσπάθειες του χριστιανισμού, ο ελληνισμός ουδέποτε χώνεψε το δόγμα για την ανάσταση των σωμάτων, ούτε έδωσε ιδιαίτερη σημασία στα περί Παραδείσου, Κολάσεως και Κρίσεως. Ουδέποτε πήρε στα σοβαρά ότι είχε επισυμβεί πράγματι η πτώσις του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να παραμένει πάντοτε μετέωρη στη συνείδηση του λαού όλη η θεωρία της Ενσάρκωσης, της Θυσίας και της Ανάστασης. Ουδέποτε αποδέχτηκε τη θέση τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, όταν ο Καίσαρας λεηλατούσε αλύπητα το δικό του έχειν. Ουδέποτε καλοείδε τον εξουσιαστικό (και καταπιεστικό και εκμεταλλευτικό) θεσμό των επισκόπων. Ουδέποτε ενστερνίστηκε το παράλογο οικουμενικό μήνυμα της επίσημης Εκκλησίας –και κυρίως τις πολιτικές του διαστάσεις.»
σου έχει επισημανθεί και παλιότερα ότι αγνοείς βασικά στοιχεία της αρχαίας θρησκείας στην ευρύτερη οπτική της. για την ανάσταση των σωμάτων δεν σου αντιλέγω (είναι γνωστό πόσο φιλοσώματοι ήταν οι εχθροί των χριστιανών νεοπλατωνικοί, αυτή η «τοτεινή εναλλακτική απάντηση του ελληνισμού στο χριστιανισμό» που ψάχνεις).
α) παράδεισος/κόλαση/κρίση; σε τι αναφέρονται λ.χ. ο πλάτωνας και ο λουκιανός, αν όχι στις λαϊκές προχριστιανικές αντιλήψεις (ο ένας τις επεξεργάζεται θεωρητικά αποδεχόμενός τες, ο άλλος τις χλευάζει) για μεταθανάτια τιμωρία; ο πλούταρχος βάζει τους «κακούς» όχι απλώς να τιμωρούνται, αλλά να γίνονται οι κακοί δαίμονες οι οποίοι βασανίζουν τις ανθρώπινες κοινωνίες. και συ μάς λες για απουσία τέτοιας οπτικής βασιζόμενος φυσικά, μόνον στον όμηρο.
β) πτώση του ανθρώπου. τι άλλο αναφέρει ο (μη έλληνας, κατά τον πάνσοφο καστοριάδη, νίτσε και το υπόλοιπο τρελοκομείο) πλάτωνας παρά μια παραδείσεια, χρυσή εποχή (νόμοι: «Μια παράδοση που έφτασε μέχρι τις μέρες μας αναφέρει πόσο ευτυχισμένοι ήταν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής, όταν η γη τους πρόσφερε τα πάντα δίχως κόπο. Ο λόγος πιστεύεται, ότι ήταν ο εξής: ο Κρόνος γνώριζε, όπως είπαμε, ότι ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει ποτέ να διοικήσει όλα τα ανθρώπινα πράγματα χωρίς να γίνει αλαζονικός και άδικος. Με τη σκέψη αυτή, όρισε για βασιλιάδες και κυβερνήτες στις πολιτείες μας όχι ανθρώπους, αλλά πλάσματα από ανώτερο και πιο θεϊκό γένος, τους δαίμονες») από την οποία πέσαμε; ή τα γένη του ησίοδου (μάλιστα το κατώτερο γένος, στο οποίο ανήκουν οι σημερινοί θνητοί είτε θα το αφανίσει ο Δίας (Έργα και Ημέραι, στ. 180) είτε δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ θεραπεία για τη δυστυχία του). και συ μιλάς για απουσία αντίληψης για πτώση (πώς και γιατί είναι άλλο θέμα και άσχετο)
γ) ενσάρκωση θυσία, ανάσταση; αφήνω κατά μέρους τις συμβολικές αναστάσεις (αφού διαφέρουν). θυσία; (από τα «διονυσιακά»): «Ο κύριός μας, ο Βάκχος, έχυσε δάκρυα, για να δώσει τέλος στα δάκρυα των θνητών» (Bowerstock Glen W., Ο Ελληνισμός στην Ύστερη Αρχαιότητα, σ. 100)
δ) τα του καίσαρος τω καίσαρι: ναι, γι’ αυτό ώς τα 310 κανείς αυτοκράτορας δεν έχασε το θρόνο του από λαϊκή εξέγερση παρά από δολοπλοκίες στρατιωτικών, ενώ το αντίθετο έγινε μετά το 310. και αυτό συνιστά πρόοδο.
τέλος
ε) οικουμενισμός: «το περίφημον εκείνο και τόσον πολύ θαυμαζόμενον πολιτειακόν σύστημα του Ζήνωνος, του ιδρυτού της Στοάς, εις ένα σκοπόν, τον εξής απέβλεπε, να μην κατοικώμεν δηλαδή κατά πόλεις και κώμας χωρισμένοι οι μεν από των δε δια νόμων ιδιαιτέρων, αλλά να θεωρώμεν πάντας τους ανθρώπους συμπολίτας και μέλη του αυτού κράτους και να υπάρχει ένας τρόπος ζωής πάντων και μία τάξις ωσάν ενός ποιμνίου το οποίον τρέφεται με ίσον δίκαιον εις κοινάς νομάς», γράφει ο Πλούταρχος (Περί της Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής, 1, 6). έχεις μια φανταστική αντίληψη για τον ελληνισμό, ειδικά αυτόν της περιόδου 146 πχ-324 μχ. τον φαντάζεσαι ως κάποιον που ανθίσταται στον..οικουμενισμό (μπορεί και στην παγκοσμιοποίηση), όχι ως κάποιον που αρχικά δημιούργησε τον οικουμενισμό, διακήρυξε τον οικουμενισμό και στη συνέχεια πνίγηκε σε αυτόν ώσπου να αναλάβει ξανά τα ηνία, όταν απαλλάχτηκε από τον λατινισμό, χρησιμοποιώντας πλέον τον οικουμενισμό της «ρωμαίων βασιλείας» (ώσπου να κάνει κι αυτός τον κύκλο του).
27 Ιουλίου, 2009 στις 3:05 μμ
Γιάννης
Κι αφού μιλάμε για τον παρθενώνα, ένα απόσπασμα του Anthony Kaldellis,
«the entire history of the Parthenon has to be rewritten. I am referring
specifically to the ancient-modern polarity, according to which the Parthenon was a glorious temple that celebrated all that was good about classical antiquity (democracy, philosophy, humanism, etc.); it was then neglected by the benightedByzantines, who were superstitious Christians, (…..)
First, we have to acknowledge that the Parthenon was not regarded in
antiquity as anything so special. Few of the extraordinary things that have been said about it in modern times are even so much as hinted at in ancient sources, and when they are they do not refer to the Parthenon exclusively. The building was never placed on the list of ancient “wonders.” There were too many far more magnificent structures in the lands around the Mediterranean that contended for that honor, though they were later destroyed and so no longer pose a challenge. As far as we can tell, the Parthenon was never associated with any ideal, whether democracy (it only happened to be built by one, but could have been built just as well by a tyrant), philosophy, humanism, or what not. Unlike in Byzantium, we know of no one in antiquity who traveled to Athens to see it or pray in it. It was not even an especially important religious site in the classical age, and seems to have been used as a treasury. No ancient source that talks about the “sights” of Athens singles out the Parthenon among the many other sights. Demosthenes lists among those glories the Propylaia, the Parthenon, the Stoas, and the ship-sheds of the Peiraieus. The Hellenistic travel-writer Herakleides lists it among other attractions such as the theater, the unfinished Olympieion, and the Academy. Livius tells us that on his tour of Greece the victorious general Titus Flamininus saw the Akropolis, the harbor, the Long Walls, the docks, the monuments of generals, and the statues of gods and men. In his account of the Periklean “building-program,” Plutarch in fact pays less attention to the Parthenon than to most of the other projects (even
though some historians, influenced by Parthenolatry, think that he is basically talking about the Parthenon). In fact, not only was the building not associated with any ideal; not only did it not seem more important than half a dozen or a dozen other buildings in Athens; it also seems that when attention was focused on it this was directed exclusively at the gold-and-ivory statue of Athena inside, the one made by Pheidias. We see this priority in the account of the Parthenon by the second-century AD travel-writer Pausanias, who pays no attention to the architecture and the friezes (we give all our attention to the architecture and the friezes).»
τα λοιπά: http://www.lsa.umich.edu/UMICH/modgreek/Home/_TOPNAV_WTGC/Lectures%20at%20U-M/ParthenonKaldellis.pdf
27 Ιουλίου, 2009 στις 5:02 μμ
sissa ben dahir
Δηλαδή το συμπέρασμα των σεντονιών Γιάννη δι εμάς τους απλοϊκούς που δεν κατέχουμε το σπορ του name dropping είναι με δυο κουβέντες:
α) Οι Χριστιανοί συνεργάστηκαν με τους Εθνικούς δασκάλους, αφομοίωσαν τη διδασκαλία των παλαιών Ελλήνων φιλοσόφων και δέχτηκαν τα δημιουργήματα τέχνης των Ελλήνων.
β) Οι Χριστιανοί συνυπήρξαν ειρηνικά και αποδέχτηκαν τους συγχρόνους τους εθνικούς δασκάλους και σεβάστηκαν τα κλασσικά έργα τέχνης.
γ) Τους πολέμησαν μεν και αυτούς και τα έργα τους όπως και τα έργα των παλιών κατοίκων της Ελλάδας αλλά λίγο, όσο πατάει η γάτα και όσο χρειαζόταν για να καταλάβουν οι εθνικοί ποιοι είναι τα νέα αφεντικά.
δ) Τους μαμήσανε κυριολεκτικά τα πρέκια.
Πείτε μας που ακριβώς καταλήγετε εσείς όσον αφορά την αντιπαλότητα Χριστιανισμού και Αρχαιοελληνικής θρησκείας, φιλοσοφίας, τέχνης. ¨η δεν υπήρξε καν τέτοια αντιπαλότητα;
27 Ιουλίου, 2009 στις 5:28 μμ
O Αιρετικός
Έλα τώρα βρε sissa, ξέρεις πόσο καλά το κατέχουν το άθλημα του «με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω» οι απολογητές του χριστιανισμού… Εδώ έχουν πείσει τον κόσμο ότι οι Έλληνες ΘΑΜΠΩΘΗΚΑΝ από το φιλοσοφικό, πνευματικό κλπ μεγαλείο του χριστιανισμού και οικειοθελώς εγκατέλειψαν τη… «σατανιστική» θρησκεία τους.
Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες,
Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και χαζούς!
27 Ιουλίου, 2009 στις 5:37 μμ
Rodia
Το ζουμί βρίσκεται στο χρήμα: τη στιγμή που η εκκλησία κατέχει τη μισή χώρα, θέλει να έχει (αξιοκρατικα) και τη μισή εξουσία. Ολόκληρη θα ήταν καλύτερα, βέβαια, αλλά «συμβιβάζεται» και με τα μισά. Εμείς; Ποιος μας ρωτάει εμάς; εμεις βόσκουμε σα κατ’ παραπέρα…
..τελικά.. σκεφτομαι μηπως κατεχει και παραπάνω απο τη μισή χώρα.. εξ ού και οι τεμενάδες των πολιτικών…
27 Ιουλίου, 2009 στις 6:04 μμ
O Αιρετικός
Και ξέρεις πώς την απέκτησε τη μισή χώρα…
1. Με «χρυσόβουλα» αυτοκρατόρων και σουλτάνων (τα οποία είναι ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ, γιατί ΠΟΤΕ δεν εμφανίζουν τα πρωτότυπα, αλλά μονταρισμένες ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ). Ειδικά δε των σουλτάνων δεν πρέπει να αναγνωρίζονται, καθώς πρόκειται για εντολές κατοχικών δυνάμεων.
2. Με κληροδοτήματα θρησκόληπτων ή φοβισμένων μπροστά στο θάνατο γερόντων, τους οποίους πειθανάγκασε να της γράψουν τις περιουσίες τους.
3. Με τα «φιλανθρωπικά» της γηροκομεία: σε γηροκομώ σκατόγερε/κωλόγρια, αλλά θα μου σκας κάθε μήνα τη σύνταξή σου και θα μου γράψεις σ’εμένα την επίσημη αντιπροσωπεία της Θεός και (λέμε τώρα) Αναστάς από του Τάφου Σούπερ Μαραγκός Α.Ε. ό,τι έχεις και δεν έχεις.
27 Ιουλίου, 2009 στις 6:31 μμ
Rodia
με το «μιση χωρα» εννοώ βουνά και λαγκάδια και λίμνες και νησιά και παραλίες και και και θέατρα και κτίρια γραφείων και βενζινάδικα και πολυκατοικιες ολοκληρες και φιλετα σε πόλεις και και και (να συνεχισω;) 😉
..πάντως ο μαραγκός δεν μου φταίει σε τπτ.. μερικούς αιώνες αργότερα διαμορφώθηκε ο μύθος.. όταν δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα οργισμένα πλήθη, ε, τα κατευνάσαν οι εξουσιαστές ενστερνιζόμενοι τις δοξασίες που δίναν ελπίδα στον κοσμάκη προσθέτοντας και μπόλικη σάλτσα..
Παρομοίως μπερδεμένη εποχή ζουμε σημερα -νομίζω.
27 Ιουλίου, 2009 στις 6:43 μμ
Γιάννης
sissa ben dahir
άμα δεν το κατέχεις, πάνε διάβασε καμμιά 400ριά βιβλία για το ζήτημα, πρωτογενείς πηγές και μη, για να το κατέχεις, και ξαναέλα να το συζητήσουμε. αν πάλι βαριέσαι, άσ’ το στον γρασσολόγο που μιλάει περί παντός επιστητού και στους συνήθεις δημοσιογράφους. κάτι ξέρουν αυτοί.
27 Ιουλίου, 2009 στις 6:55 μμ
O Αιρετικός
Ευχαριστώ για το ad hominem κύριε υπερασπιστή της Πίστεως και του Δόγματος. Είστε άξιος συνάδελφος της Ορθοδόξου Ομάδος Δογματικής Έρευνας.
27 Ιουλίου, 2009 στις 7:03 μμ
Γιάννης
μια που ο παντογνώστης έκανε λόγο περί οοδέ, ας δούμε και τι γράφει αυτή για το πώς ο παντογνώστης αποκαλύπτει την αλήθεια που επί 15 αιώνες μάς έκρυβαν: http://www.oodegr.com/neopaganismos/diogmoi/skythop2.htm
27 Ιουλίου, 2009 στις 7:13 μμ
nikiplos
Ανεξάρτητα του δυσεπίλυτου προβλήματος της διαλλεκτικής σχέσης Χριστιανισμού και Αρχαίου Κόσμου που διήρκεσε πάνω από 400 χρόνια (και πολλοί μας διαφώτισαν εκτενέστατα ευτυχώς), ας φανταστούμε κάτι ανάλογο:
Τους Τούρκους να αρνούνται την καταστροφή Χριστιανικών μνημείων κατόπιν της κατάκτησης Βυζαντινών εδαφών. Δλδ ένα βιντεάκι «διορθωμένο» κι από αυτούς που να παραλείπει το γυψάρισμα των εκκλησιών και να πηγαίνει κατευθείαν στην συντήρηση και στις οικονομικές δωρεές για την ανάδειξή τους.
Αντίθετα, μάλλον εμφανίζονται πιο τολμηροί από εμάς στο να ομολογήσουν αλήθειες: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4528598
Τα μουσεία είναι φτιαγμένα (θεωρητικά τουλάχιστον) για να αναδεικνύουν την ιστορία των αρχαίων μνημείων στο πέρασμα των αιώνων. Φαίνεται ότι κάποιοι εξακολουθούν να κάνουν πολιτική, πίσω από αυτά, αίροντας την οικουμενικότητά τους και μικραίνοντας το κοινό που στοχεύουν… Τόσο ο κύριος Σαμαράς, όσο και ο Διευθυντής κος Παντερμαλής, μάλλον υποκύπτοντας σε κάποια συμφέροντα αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και λιγότερο οικουμενικοί από τον Κ. Γαβρά.
27 Ιουλίου, 2009 στις 7:24 μμ
σχολιαστης
Γιάννη, με τόσα διαβασμένα βιβλία γράφεις σχόλια όπως το
«Ιουλίου 27, 2009 στο 6:43 μμ»;
27 Ιουλίου, 2009 στις 7:30 μμ
Γιάννης
σχολιαστή,
γιατί; σε ενοχλεί που εκφράζω τη δυσφορία μου όταν κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί με ένα ζήτημα μιλάει με ύφος χιλίων καρδινάλιων;
27 Ιουλίου, 2009 στις 7:52 μμ
O Αιρετικός
Σχολιαστή, δεν γνωρίζεις το ιστορικό της Porta Aurea στο διαδίκτυο: είναι ένας από τους δυο μεγάλους απολογητικούς φορείς της εκκλησίας (ο άλλος είναι η ΟΟΔΕ – Ορθόδοξος Ομάδα Δογματικής Έρευνας). Αποστολή και των δυο αυτών φορέων είναι η διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας ώστε να διαιωνιστεί το δόγμα του ελληνοχριστιανισμού και της αρμονικής μετάβασης από τις προηγούμενες θρησκείες στο χριστιανισμό, ακυρώνοντας όλους τους ιστορικούς του κόσμου. Τα άτομα αυτά λυμαίνονται κυρίως την ΕΛ-ληνική Βικιπαίδεια, καθώς στο εξωτερικό δεν τους παίρνει να πουλήσουν τα παραμύθια τους.
27 Ιουλίου, 2009 στις 7:55 μμ
O Αιρετικός
Και το ωραίο είναι ότι κανείς ιστορικός (απόφοιτος σχολής Ιστορίας-Αρχαιολογίας, καθηγητής, μεταπτυχιακός, υποψήφιος διδάκτορας ή διδάκτορας) δεν θεωρεί αξιόπιστη την Porta Aurea ή την ΟΟΔΕ, αλλά ΟΛΟΙ όσοι γνωρίζω βάζουν τα γέλια αποκαλώντας τες προπαγανδιστικά εργαλεία του Μεταλληνού.
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:01 μμ
sissa ben dahir
Κάθε εργασία από έναν scholar όπως εσείς Κε Γιάννη, έχει ένα conclusion. Αυτό ακριβώς ζήτησα να μου δώσετε. Αν δεν είναι κανένα από τα 4 που πρότεινα εγώ, δεν πειράζει, γράψτε το με δικά σας λόγια. Σας ικετεύω όμως μη με αφήνετε στο σκοτάδι μου.
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:02 μμ
O Αιρετικός
Κι επειδή ο χρυσοθυρωρός επικαλείται ως… έγκυρη πηγή την ΟΟΔΕ, ιδού τι είναι η εν λόγω οργάνωση:
Μια ομαδούλα που χαίρει (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ) της εγκρίσεως του Μεταλληνού, η οποία έχει ως αποστολή την «περιφρούρηση» των διαφόρων φόρουμ ώστε να μην διατυπώνονται ή να γελοιοποιούνται απόψεις που ξεφεύγουν από αυτήν της εκκλησίας:
http://falsefaith.blogspot.com/2009/01/blog-post_15.html
Διαβάστε να δείτε πόσο γελοίοι είναι (trollάρισμα δηλαδή κάνουν τα παιδιά…).
Από: oode
Προς: Apologites
Αποστολή: Σάββατο, 8 Μαΐου 2004 9:34 πμ
Θέμα: [apologites] ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΦΟΡΟΥΜ και ανασκόπηση τής δράσης μας
Χρόνια πολλά αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί!
Σήμερα η ομάδα τών Απολογητών κλείνει ακριβώς 10 μήνες ύπαρξης από το πρώτο μας μήνυμα ως ομάδα! Στο μήνυμα αυτό θα κάνω πρώτα μια σύντομη ανασκόπηση τών όσων επιτεύχθηκαν στους 10 αυτούς μήνες, και μετά θα ζητήσω τη συμβολή σας σε ένα σχέδιο δράσης που σκέφθηκα, που θα βοηθήσει να διατηρήσουμε ξεκούραστοι τον έλεγχο τών φόρουμ που επιθυμούμε.
Α΄ Ανασκόπηση τού έργου μας
Η ομάδα μας αυτή, στο διάστημα αυτό, εκδήλωσε έντονη δραστηριότητα έρευνας, καταγραφής θεμάτων, και παρουσίας, όχι μόνο στο Ίντερνετ, αλλά και σε περιοδικά. Το περιοδικό Τρίτο Μάτι, φιλοξένησε όχι μόνο δικές μου επιστολές και του Θωμά, αλλά και αποσπάσματα από την ιστοσελίδα του «Παρατηρητή της Σκοπιάς». Στο Ίντερνετ κάναμε αισθητή την παρουσία μας, σε πλήθος φόρουμ, επικολλώντας συντριπτικά κείμενα, με απαντήσεις κατά των επιθέσεων που δεχόταν η Εκκλησία, από οργανωμένες ομάδες Νεοειδωλολατρών. Παράλληλα, συνεχίστηκε η απάντηση των βασικών τους κειμένων με τα οποία χτυπούσαν την Εκκλησία, και στείλαμε επιστολές σε πολλούς αποδέκτες, για τους αρχαιολάτρες, μεταξύ τών οποίων και σε αρκετούς δημοσιογράφους.
Ένα βοήθημα που αναπτύξαμε, η «Φαρέτρα», μέσα σε διάστημα ενός μήνα, έφθασε τα 130 επιλεγμένα θέματα, και ως σήμερα 160, ενώ έχω άλλα 50 περίπου σχεδόν έτοιμα για να βάλω μόλις βρω ευκαιρία. Το κείμενο: «Αρχαιοπληξία», του Γιάννη Τ., ήταν ένα μάζεμα των στοιχείων της ομώνυμης ιστοσελίδας του, από τον Θωμά. Ο δε Θωμάς, ετοιμάζει 3 βιβλία για τους αρχαιολάτρες, το ένα για την Παλαιά Διαθήκη, και το άλλο για την αιματηρή ιστορία των αρχαίων ειδωλολατρών και το άλλο για τη Ρώμη. Οπότε μαζί με την αρχαιοπληξία και την απάντηση στον Ρασσιά που ετοιμάζουμε και που μάλλον και αυτό θα γίνει βιβλίο, ετοιμάζουμε 5 βιβλία για τους αρχαιολάτρες.
Η δημιουργία τής αυτόματης αυτής λίστας από τον Θωμά, έγινε αιτία να ενεργοποιηθούμε περισσότεροι και περισσότερο σε διάφορα θέματα, και να μαζέψουμε σε αυτό το λίγο διάστημα υλικό, περισσότερο από κάθε άλλη προηγούμενη ανάλογη περίοδο χρόνου. Το υλικό αυτό, ήδη έχει διανεμηθεί σε αρκετούς ενδιαφερόμενους που έχουν εκπομπές στα μέσα μαζικής επικοινωνίας σε CD και φωτοτυπίες, και από αυτό θα βγουν χάριτι Θεού, βιβλία και εκπομπές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.
Τέλος, η ομάδα μας που ήδη αριθμεί 38 μέλη στη λίστα, πέρασε στην άμεση αντιπαράθεση και αναίρεση τών ηγετών τών παγανιστών, που είναι κάτι ακόμα πιο αποτελεσματικό με την αντιπαράθεσή μας με απλά μέλη που είχαμε πριν.
Το μόνο μελανό σημείο στο έργο μας, είναι ότι δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να κρατήσουμε επαρκώς ούτε το μοναδικό φόρουμ το οποίο θέσαμε ως πρώτο στόχο μας, το φόρουμ τού Φόκους (www.focusmag.gr). Και το λέω αυτό, επειδή αφήσαμε εκεί ένα δύο άτομα μόνο, και βασανίζονται, και δεν προλαβαίνουν. Εγώ έχω να μπω 15 μέρες περίπου, αλλά έπρεπε να τελειώσω το βιβλίο μου για να αρχίσει η διόρθωση.
Για τα νεώτερα μέλη, θα πω τα εξής επ’ αυτού τού φόρουμ:
Η ομάδα μας ξεκίνησε με στόχο την απάντηση στα φόρουμ. Ως πρώτους στόχους θέσαμε αρχικά δύο φόρουμ: Το Σχολικό Δίκτυο, που είχε να κάνει με την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς, και ήταν και αυτό πρώτος στόχος τών παγανιστών, και μετά ως δεύτερο στόχο το Φόκουσμαγκ, που είχε πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα, και από ανθρώπους με υψηλό επίπεδο μόρφωσης, ως φόρουμ κυρίως επιστημονικών θεμάτων.
Το Σχολικό Δίκτυο, ΑΥΤΟΠΕΡΙΟΡΙΣΘΗΚΕ μόνο στους εκπαιδευτικούς, οπότε δεν υπήρχε πλέον πρόβλημα, και δεν χρειάσθηκε να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας με αυτό ως ομάδα. Οπότε αρκεσθήκαμε να κρατήσουμε το Φόκουσμαγκ. Και ως τώρα το καταφέραμε, με εξαίρεση τις τελευταίες εβδομάδες.
Στο Φόκουσμαγκ, αποκρούσαμε ως τώρα ΟΛΕΣ τις επιθέσεις τών παγανιστών που μπήκαν για να γράψουν εκεί. Μέσα σε αυτούς τον Αμυρά, και ποιος ξέρει ποιους άλλους που δεν μάθαμε ακόμα. Μετά από ένα διάστημα αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν. Τις ημέρες αυτές, έχουμε εκεί ένα μέλος τού ΥΣΕΕ, τον Αιγαία, (πέρα από τα μόνιμα μέλη που έχουν αντιχριστιανικές ιδέες και εμμονές).
Δυστυχώς με τα φόρουμ, επειδή είναι πολλά, συχνά σκορπιζόμαστε, και δεν προλαβαίνουμε να τα βγάζουμε πέρα. Είναι κουραστικά, χρονοβόρα και ψυχοφθόρα. Όμως τα διαβάζει πολύς κόσμος και παρασύρεται. Και από κάθε φόρουμ, κάνουμε γνωριμίες με ανθρώπους που αγαπούν την αλήθεια τού Χριστού μας. Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε την προσπάθεια.
Επειδή ο καθένας μας έχει είτε έναν τομέα όπου δαπανάει το χρόνο του, είτε κάποιο άλλο φόρουμ που προτιμάει και συχνάζει, είναι δύσκολο να έχουμε την απαίτηση να ξοδεύουμε το χρόνο μας στο Φόκουσμαγκ, εφόσον η παρουσία μας, έστω και υποτιπωδώς, είναι χρήσιμη και αλλού. Σκέφθηκα λοιπόν έναν τρόπο, που ξεκινώντας από το Φόκουσμαγκ, θα επεκταθούμε και σε άλλους στόχους – φόρουμ με τον καιρό. Θα το αναπτύξω στην επόμενη και (υπομονή) τελευταία ενότητά μου:
Β΄ Σχέδιο δράσης με τα φόρουμ
Το σχέδιο είναι το εξής: Θα ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΟΥΜΕ το Φόκουσμαγκ (ως πρώτο στόχο) σε εβδομαδιαία βάση ΜΕ ΒΑΡΔΙΕΣ τών 7 ατόμων, και μετά θα επεκταθούμε σε άλλο Φόρουμ – στόχο, μόλις βρούμε άλλους 7 διαθέσιμους. Ο τρόπος είναι ο εξής:
7 από εμάς, (εγώ δηλώνω ο πρώτος εθελοντής), θα αναλάβουμε να περιφρουρούμε το φόρουμ και να γράφουμε εκεί, Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΜΕΡΑ. Εγώ επιλέγω την Τετάρτη που μπορώ σχεδόν πάντα.
Διαλέξτε λοιπόν ημέρα, και δηλώστε ποια μέρα ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ θα περιφρουρεί ο καθένας μας τον πρώτο αυτό στόχο. Εγώ είμαι ο ένας. Μένουν λοιπόν άλλοι 6. Δηλώστε με μήνυμά σας ποιοι θέλετε, και ποια μέρα θα το αναλάβετε.
Και όταν συμπληρωθούν 7 άτομα εδώ, θα θέσουμε ένα ακόμα φόρουμ κατόπιν προτάσεων, ως 2ο στόχο, και θα το αναλάβουν ΑΛΛΟΙ 7. Και πάει λέγοντας. Ανά 7 από εμάς, θα κρατούν ένα φόρουμ μόνιμα και σταθερά. Όσο περισσότεροι γίνουμε, τόσο πιο πολλά φόρουμ θα περιφρουρούμε επαρκώς.
Γ΄ Πλεονεκτήματα τού σχεδίου αυτού
1. Θα απαιτείται να δαπανούμε ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΜΕΡΑ την εβδομάδα ο καθένας μας για το φόρουμ που ανέλαβε, και θα έχουμε ελεύθερο χρόνο την υπόλοιπη εβδομάδα μας για τις άλλες δραστηριότητές μας.
2. Θα εμφανίζονται στο φόρουμ 7 διαφορετικοί Χριστιανοί στη διάρκεια τής εβδομάδας, και θα φαινόμαστε πολλοί, κάτι που επιδρά όχι μόνο στη δική μας ψυχολογία και τών αναγνωστών τών φόρουμ, αλλά και τών παγανιστών, που τους ρίχνει το ηθικό. Δεν θα φαινόμαστε «φτωχοί συγγενείς» όπως τώρα, που είμαστε σκόρπιοι 1 – 2!
3. Θα είναι πιο ξεκούραστα έτσι, γιατί ο καθένας θα απαντάει μόνο στα μηνύματα τής ημέρας του, γιατί τα προηγούμενα θα έχουν απαντηθεί από άλλον. Το πολύ – πολύ, αν θέλει να σχολιάσει κάτι προηγούμενο, να βάλει ένα: «συμφωνώ με τον τάδε», για να δείξουμε και την ομοψυχία μας.
4. Θα μπορεί ο καθένας μας έτσι με αυτή τη μικρή συμμετοχή, να πηγαίνει και στο άλλο φόρουμ που τυχόν συχνάζει με άνεση, και να εμφανίζεται και εκεί στην παρέα του.
Δεν θα σας κουράσω άλλο. Περιμένω συμμετοχές για τον πρώτο στόχο μας, το Φόρουμ τού Φόκουσμαγκ. Εγώ διάλεξα την Τετάρτη που μπορώ. Μένουν οι ημέρες: Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο. Μόλις τα συμφωνήσουμε ξεκινάμε.
Δηλώστε συμμετοχή και διαλέξτε!!!
————-
Ιδού λοιπόν ο εκκλησιαστικός μηχανισμός των φορουμοtroll.
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:03 μμ
Πάνος
Γιάννη,
καλό είναι να τηρούμε κάποια μετριοπάθεια… Άκου 17 ναοί όλοι κι όλοι καταστράφηκαν! Μα μονάχα στη μικρή πόλη Γάζα υπήρχαν οχτώ – και κατεδαφίστηκαν όλοι!
Κι αυτά δεν τα βρήκα σε κανέναν αντιχριστιανό συγγραφέα από δεύτερο χέρι – τα βρήκα στην πηγή, δηλ. στο βιβλίο του Διακόνου Μάρκου για τον Άγιο Πορφύριο, επίσκοπο Γάζης – με πολύ προσεγμένη μετάφραση και επιμέλεια του π. Πορφυρίου του Συμωνοπετρίτη, από τις εκδόσεις Ζήτρος.
Το οποίον, ακόμα κι αν ο Ντρέσνερ, ο Κρεββατάς, ο Πετρόπουλος κλπ δε λένε ούτε μισή αλήθεια, στο θέμα του αριθμού των κατεστραμένων ναών σε διαψεύδει ο μαθητής και βιογράφος του Αγίου Πορφυρίου!
Σημειωτέον (νομίζω ότι το έχω ξαναπεί, αλλά η επανάληψη δεν βλάπτει) το ΔΑΥΛΟ δεν τον έχω πιάσει στα χέρια μου – ούτε από περιέργεια!
H «ιστορία της Γάζας», απ’ όπου και το παράθεμα, εδώ: https://panosz.wordpress.com/2007/11/13/gaza/
Τη συνιστώ για όσους θέλουν να δουν πως δρούσε η επλισημη εκκλησία της εποχής, σε συνεργασία με την κοσμική εξουσία. Με τη διευκρίνηση ότι πρόκειται για φτωχή και ερασιτεχνική μεν, αλλά αποκλειστικά δική μου ανάλυση / παρουσίαση του βιβλίου που έγραψεο Διάκονος Μάρκος.
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:06 μμ
O Αιρετικός
Πάνο, λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να ειπωθεί: ο άνθρωπος εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία.
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:14 μμ
Πάνος
Αιρετικέ,
δεν ασπάζομαι αυτή σου την άποψη. Ο Γιάννης είναι ένας από τους …αρχαιότερους σχολιαστές των «μτΚ» και της καλύβας (δεν έχω καταλάβει τι είναι αυτό που τον ιντριγκάρει και έρχεται, αλλά αυτό ισχύει και για δεκάδες άλλους σχολιαστές… 😉 ) Παρ’ όλο που (προφανώς) έχουμε διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων (η δική μου ερασιτεχνική, για να του κάνω το χατίρι) τον σέβομαι, τον εκτιμώ και τον διαβάζω πάντοτε με ενδιαφέρον.
Όθεν, άφες τις συνομωσίες και τις διατεταγμένες υπηρεσίες, πληζ.
ΥΓ. Εγώ διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον τους χριστιανούς απολογητές – αν και είναι απελπιστικά προβλέψιμοι: όσα ωραία και να γράψουν, στο τέλος θα το γυρίσουν ΟΛΟΙ και ΠΑΝΤΟΤΕ στο …τσάμικο!
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:22 μμ
O Αιρετικός
Συνωμοσία; Καμία συνωμοσία Πάνο! Τα ανωτέρω που ανέφερα για την ΟΟΔΕ προέρχονται από τις δικές τους ταχυδρομικές λίστες. Σε ό,τι αφορά το τι τον ιντριγκάρει… Να σου πω:
Εγώ ο… γρασσολόγος, ως ιταλόφιλος, ΑΡΝΟΥΜΑΙ να μπω σε φόρουμ γερμανικών αυτοκινήτων. Αφού τους έχω δει τους γερμανόφιλους ότι μπαίνουν στα θέματα των ιταλικών αυτοκινήτων για να τα κάνουν μπάχαλο (εκεί να δεις trolling), χώρια που δε μ’αρέσουν οι τετράτροχες φράου χέλγκες. Αφού δε μ’ενδιαφέρουν, τι να πάω να μπω να διαβάσω; Ότι γκρινιάζουν κι αυτοί για προβλήματα αξιοπιστίας (ενώ στα γενικότερα φόρουμ λένε ότι τα δικά τους είναι ΚΟΡΥΦΗ και δε σπάνε δε χαλάνε); Και τι να γράψω; Να κάτσω να τσακωθώ μαζί τους;
Εγώ ο… γρασσολόγος έχω τη νοημοσύνη να καταλάβω ότι, αν μπει ένας γαύρος σε φόρουμ βάζελων, θα γίνει της κακομοίρας.
Εγώ ο… γρασσολόγος έχω τη νοημοσύνη να καταλάβω ότι, αν με την πλειοψηφία των συμμετεχόντων σε μια διαδικτυακή κοινότητα διαφωνώ και δεν τα βρίσκω για πολύ βασικούς λόγους σε πολύ βασικά θέματα, δεν έχω λόγους να μπω.
Το να προσπαθήσω όμως, με φληναφήματα, με ευαγγελοβενιζέλειες ρητορείες (γράφω 80 σελίδες περιφερόμενος σε τροχιά γύρω από το θέμα, χωρίς όμως να το πλησιάζω και χωρίς να απαντώ επί της ουσίας, αλλά διανθίζοντας τα λόγια μου με διάφορα ad hominem για να πλήξω, εγώ ο… γνώστης, την αξιοπιστία των συνομιλητών), να παρουσιάσω το μαύρο ως άσπρο, παραπέμπει αλλού.
Και στην τελική, αυτή είναι η γνώμη μου, δεν αλλάζει παρά μόνον αν βρω λόγους που να μου αποδείξουν ότι χρήζει αλλαγής.
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:26 μμ
Γιάννης
ο παντογνώστης του μηνύματος των 8.02μμ έχει φτάσει στο σημείο να συνδέει εμένα ως σύμφωνο με ένα μήνυμα-πρόταση του κατόχου της οοδε ή και συμμέτοχο στην πρότασή της (ας σημειωθεί ότι έχω να συζητήσω σε φόρουμ από το 2002 ή 3). ίσως έχει καταλήξει και στο συμπέρασμα ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται κάποιος σκοτεινός μηχανισμός. και, ίσως, ποιος ξέρει, να υπάρχει και ένας κρυφός λογαριασμός, όπου κατατίθενται 70-80ευρώ το χρόνο για την συντήρηση των σελίδων, μια και οι συνωμοσιολόγοι είναι ικανοί να πιστεύουν ότι είναι τόσο δύσκολο εργαζόμενοι άνθρωποι – και όχι «χρήστες της πανεπιστημιακής κοινότητας» – να διαθέτουν πόρους για την δημιουργία και συντήρηση ιστοσελίδων.
βέβαια, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να ρίξει λάσπη (την οποία διαθέτει άφθονη) αναγκάζεται να αναφερθεί στο πόσο αξιόπιστη ή αναξιόπιστη είναι η οοδέ. αλλά αφήνοντας κατά μέρους το βαρυσήμαντο αυτό ερώτημα, το συγκεκριμένο άρθρο της οοδε, το οποίο συστήνουμε και στον ίδιο να διαβάσει, αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο ο δημοκρατικότατος «δαυλός» -τον οποίο αντέγραψε ο κατά φαντασίαν αιρετικός- διαστρεβλώνει τις πηγές. αν ο κατά φαντασίαν αιρετικός ενοχλείται επειδή στο άρθρο αυτό αποδεικνύεται ότι, ενάντια στα πορίσματα αναγνωρισμένων μη ελλήνων ιστορικών για τη σκυθόπολη (όπως π.χ. ο συγγραφέας του «οι τελευταίοι εθνικοί»), όσοι εθνικιστές και παγανιστές έχουν γράψει για τη σκυθόπολη είτε αγνοούν τον αμμιανό μαρκελλίνο είτε διαστρεβλώνουν τα κείμενά του, μπορεί να κάνει κάτι πολύ απλό για να ξεπεράσει την ενόχληση αυτή: να πάψει να αντιγράφει ημιμαθείς, και να διαβάσει (κάποτε) τον αμμιανό μαρκελλίνο. αλλά αν δεν το κάνει αυτό, τότε
«και οι βάτραχοι κοάζουν, αλλά από τα τέλματα».
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:26 μμ
O Αιρετικός
Και κάτι ακόμα Πάνο, που δείχνει πολλά:
Για να μειώσει την αξιοπιστία των λόγων μου, ο Γιάννης χρησιμοποίησε τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό «γρασσολόγος», γιατί προφανώς θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους αποφοίτους πολυτεχνείων, πολυτεχνικών σχολών και ΤΕΙ. Αυτό είναι ξεκάθαρα ρατσιστικό και αποδεικνύει ότι δεν έχει καμία απολύτως εμπιστοσύνη στα στοιχεία που επικαλείται και στα επιχειρήματά του. Και, βεβαίως, αφού είμαι ένας «γρασσολόγος» ή και «κατσαβιδάς» ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο (καθώς εμείς οι μηχανικοί είμαστε… άνθρωποι χωρίς νόηση και χωρίς ικανότητα αντίληψης θεμάτων πέραν των εργαλειομηχανών και των σιδερικών), δεν δικαιούμαι διά να ομιλώ. Εγώ προσωπικά έναν τέτοιον άνθρωπο δεν τον σέβομαι.
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:28 μμ
Γιάννης
Πάνο,
και έκανα λόγο για εκκλησιαστικούς συγγραφείς (ναι, 17 όλες κι όλες σ’ αυτούς, αναφορές συγκεκριμένων ναών. μπορεί να ναι 18, συγχώρεσέ με, αν ξέχασα μία εξ αυτών),
αλλά και είπα να προσθέσεις άλλες τριπλάσιες αναφορές αν θες. εκτός κι αν είπα ότι το 17 συγκεκριμένοι ναοί αναφέρεται σε όλην την χριστιανική γραμματεία της ύστερης αρχαιότητας.
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:36 μμ
Γιάννης
προφανώς ο κάθε ανίδεος έχει δικαίωμα να μιλάει για ο,τιδήποτε. το πρόβλημα είναι όταν συνοδεύει τις (βασισμένες σε ελάχιστη μελέτη και συνήθως σε αντιγραφή «στο πόδι») αποφάνσεις του από τέτοια έπαρση και μίσος. τότε κάποιος πρέπει να του πει πως καλό θα ήταν να σοβαρευτεί.
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:37 μμ
O Αιρετικός
Αγγλικές μεταφράσεις των σχετικών με την Σκυθόπολη…
http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Ammian/19*.html
http://www.tertullian.org/fathers/ammianus_19_book19.htm
Ο καθένας ας τα δει ελεύθερα.
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:41 μμ
Πάνος
Σας αφήνω, για έναν μακρινό περίπατο τώρα που σουρουπώνει και ο Όλυμπος αρχίζει σιγά σιγά να σβήνει από την εικόνα. Ελπίζω, όταν επιστρέψω, να έχουν ηρεμήσει τα πνεύματα και να συζητήσουμε περισσότερο για τα επιχειρήματα και λιγότερο για το ποιόν ενός εκάστου 🙂
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:45 μμ
O Αιρετικός
Δηλαδή φαντάζομαι ότι ανάλογα θα προέτρεπες και τους τρεις ιεράρχες να σοβαρευτούν;
27 Ιουλίου, 2009 στις 8:55 μμ
O Αιρετικός
http://falsefaith.blogspot.com/2009/01/blog-post_09.html
Συγχαρητήρια…
27 Ιουλίου, 2009 στις 9:49 μμ
Πάνος
(Η πολυμάθεια δε διδάσκει να έχεις νου. Αν ήταν έτσι θα είχε διδάξει τον Ησίοδο και τον Πυθαγόρα, ακόμα και τον Ξενοφάνη και τον Εκαταίο)
Ηράκλειτος
*
Για να μην κατηγορηθείς λοιπόν, αγαπητέ Γιάννη, για μια πολυμάθεια άνευ νοήματος, ξέχνα, παρακαλώ, όλα τα υπόλοιπα και επικεντρώσου στο εξής ερώτημα: τι ήταν αυτό που μετέβαλε το χριστιανισμό από μια ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ (μεταξύ πολλών άλλων) θρησκεία, στη ΜΟΝΑΔΙΚΗ θρησκεία της Αυτοκρατορίας;
27 Ιουλίου, 2009 στις 10:31 μμ
Γιάννης
sissa ben dahir,
«με δυο κουβέντες»; να το πω «με δικά μου λόγια»;
δηλαδή; θες να μιλήσουμε για τους πατέρες της εκκλησίας;
να πούμε λ.χ. ότι η λ. έλληνας χρησιμοποιείται άλλοτε (στις συντριπτικές περιπτώσεις) ως εθνικός, άλλοτε ως εθνοτικά έλληνας, άλλοτε και τα δύο;
να πούμε για τον τάδε πατέρα που υβρίζει τους έλληνες και πέντε κεφάλαια παρακάτω ή ή δέκα πιο πριν τους επαινεί;
να πούμε για το πόσο άδικα αντιμετωπίζονται οι χριστιανοί συγγραφείς, ως κάτι ενιαίο όταν μιλούν περί ελλήνων (με εισαγωγικά και δίχως αυτά) και όχι μόνο αυτών;
ότι ο ένας θεωρεί ασύμβατη την αθήνα από την ιερουσαλήμ τη στιγμή που ο άλλος θεωρεί την ελληνική παιδεία το αντίστοιχο της παλαιάς διαθήκης;
να συζητήσουμε το ότι, όταν τίθεται το θέμα πώς οι «έλληνες» είπαν (και) καλά πράγματα, οι απόψεις μεταξύ των πατέρων διίστανται, με τον έναν (διόλου ανθέλληνα) να λέει ότι τους τα ενέπνευσε ο διάβολος ώστε να παρασύρουν τον κόσμο μέσω αυτών των καλών απόψεων, και τον άλλο (οι διακρίσεις «ο ένας – ο άλλος» είναι χάριν παραδείγματος και μόνον) να λέει ότι τους ενέπνευσε ο θεός και γι’αυτό καλά κάνουμε και τους διαβάζουμε συλλέγοντας κι από αυτούς σοφία;
ή: να πούμε ότι στην εποχή της ανανέωσης και εφαρμογής (διότι πριν.. άστο) των νόμων κατά των pagani, τον 6ο αι., υπάρχει ένας «οργασμός» αντιγραφής και σχολιασμού των κλασικών; ότι τότε γράφτηκαν τα καλύτερα και παγανιστικής τάσης ελληνικά ποιήματα/επιγράμματα από την απαρχή της χρονολογίας μας; και μάλιστα από εθνικούς και χριστιανούς;
και θες να σου απαντήσω με δυο κουβέντες, με τα δικά μου λόγια. για να μη μείνεις, μάλιστα, «στο σκοτάδι».
μήπως με δουλεύεις;
Πάνο,
ωραία,
να εξετάσουμε ποιοι παράγοντες οδήγησαν στην χριστιανική επιτυχία. να πούμε αν ο μονισμός που έχει επικρατήσει τα τελευταία 20 χρόνια σχετικά με τις αιτίες επικράτησης του χριστιανισμού συνιστά επιστημονική αλήθεια ή έναν αστικό μύθο ή εύρεση ενός νέου αποδιοπομπαίου τράγου.
να δούμε το πλαίσιο της εποχής. ποιες ήταν οι αντιλήψεις για τη σχέση θρησκείας και κράτους στην αρχαιότητα (ύστερη και μη) και τι συνέχιζε ως πολιτεία που θεωρούσε την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα ως πρόγονό της το υστερορρωμαϊκό βυζάντιο.
να δούμε επισης αν ισχύει (απόλυτα ή μη, στην περίοδο που αναφερόμαστε και γενικότερα) το αξίωμα πως ό,τι επιλέγει ως θρησκεία του ο ηγεμόνας, αυτός επικρατεί ως θρησκεία των υπηκόων.
27 Ιουλίου, 2009 στις 10:45 μμ
Γιάννης-2
Αχ και να διάβαζε ο «άγιος» Θεσσαλονίκης ή των Καλαβρύτων, ιδίως αυτός, μερικά από τα σχόλιά σας, να δειτε ψυχές που θα έστελνε στο πυρ το απώτερο……..Να μάθετε!!!
Εγώ πάντως έχω ένα ακόμη λόγο να διαγράψω τον Αντωνάκη από τους δελφίνους του ΚΑΚ……..
27 Ιουλίου, 2009 στις 10:54 μμ
Πάνος
Νόου – ΔΕΝ είναι αυτό το ερώτημα!
Το ερώτημα είναι πως μια ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ θρησκεία (μεταξύ άλλων πετυχημένων θρησκειών) μετατράπηκε σε ΜΟΝΑΔΙΚΗ – και οι αποδέλοιπες (πλην Ιουδαϊσμού) ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ!
27 Ιουλίου, 2009 στις 11:18 μμ
Γιάννης
«Το ερώτημα είναι πως μια ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ θρησκεία (μεταξύ άλλων πετυχημένων θρησκειών) μετατράπηκε σε ΜΟΝΑΔΙΚΗ – και οι αποδέλοιπες (πλην Ιουδαϊσμού) ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ!»
ποιων πετυχημένων; του μιθραϊσμού; αυτός που μαράζωνε τον 3ο αι.; που γελάγανε με τον ιουλιανό οι ομόδοξοί του όταν θυσίαζε τους ταύρους;
ποιας άλλης επιτυχημένης θρησκείας; ας πούμε του ελληνικού δωδεκάθεου; ας γελάσουμε.
της επίσημης ρωμαϊκής θρησκείας (με όσον ελληνορωμαϊκό πολυθεϊσμό είχε απομείνει σε αυτήν); οι ίδιοι οι εκπρόσωποί της τόλμησαν να πουν (τέλη 4ου αρχές 5ου) το απίστευτο, ότι δίχως χρηματοδότηση και συμμετοχή του κράτους στις τελετές, αυτές είναι άκυρες κι αναποτελεσματικές: δηλαδή σκέψου το σήμερα: αν δεν παρευρεθεί ο πρόεδρος της δημοκρατίας σε έναν αγιασμό ή σε μια δοξολογία στη μητρόπολη χριστούγεννα/πάσχα/φώτα, οι hardcore χριστιανοί να πιστεύουν ότι δεν αγιάζεται το νερό ή ότι το ψωμί κ το κρασί δεν είναι σώμα και αίμα χριστού.
ακριβώς το αντίστοιχο πίστευαν οι hardcore εθνικοί της «πατρώας θρησκείας».
τέτοιες θρησκείες ήταν όχι επιτυχημένες, ήταν για τα μπάζα. περίμεναν τη διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης για να μπουν στο μουσείο μαζί με τα αγάλματα
.
εκτός πια κι αν εννοείς τις γιορτές τύπου πάμε στην εξοχή και φτιάχνουμε τον μάη και βάζουμε σκόρδο για να φύγει το κακό. αλλά τέτοιες δόσεις παγανισμού τις χώνεψε για τα καλά ο χριστιανισμός. δεν είναι θρησκεία αυτές.
27 Ιουλίου, 2009 στις 11:21 μμ
Πάνος
(Μετά από αυτή την απάντηση πάω να διαβάσω το logicomix του Δοξιάδη. Θα επανέλθω αύριο- ελπίζω να έχω συνέλθει) 😉
27 Ιουλίου, 2009 στις 11:22 μμ
Γιάννης
η αιγυπτιακή θρησκεία; που είχε φτάσε σε τέτοια κατάντια ώστε οι ναοί του λούξορ στον 3ο αι. είχαν γίνει στρατώνες από τον ρωμαϊκό στρατό;
να μιλήσουμε για κάποια λαϊκή ζωτικότητα; για μάγια και λοιπά; ναι, αυτό ήταν και είναι ζωτικότατο. ακριβώς όμως αυτό απέμενε ζωντανό.
αλλά όχι τίποτε πέρα από μια πανάρχαια τελετή που στο τέλος κατάντησε ακατανόητη, όσο κι αν προσπαθούσαν να της δώσουν συμβολικά νοήματα εκ των υστέρων οι νεοπλατωνική.
τι εννοείς με τον όρο επιτυχημένη;
27 Ιουλίου, 2009 στις 11:31 μμ
O Αιρετικός
Πάντως πλάκα έχει η ΟΟΔΕ:
Κατηγορεί το Ρήγα Βελεστινλή (με βάση ένα βιβλίο του Ρωμανίδη με τίτλο «Το Προπατορικό Αμάρτημα» ως ΠΡΑΚΤΟΡΑ του Ναπολέοντα και μας λέει ότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Ναπολέων επινόησε την ελληνικότητα των Ρωμηών – την οποίαν προφανώς, για να είμαστε εντάξει με την εκκλησία και με τον Ρωμανίδη, πρέπει να απορρίψουμε).
http://www.oodegr.com/neopaganismos/ellinikotita/napolewn1.htm
Τα θερμά μου συγχαρητήρια.
27 Ιουλίου, 2009 στις 11:37 μμ
Γιάννης
αναρωτιέμαι αν βρέθηκε επιτέλους ο επίσκοπος γεώργιος στη σκυθόπολη του αμμιανού, όπως είχαν αποδείξει κάποιοι διαδηλώνοντας την ανοησία και ημιμάθειά τους. πρέπει να μη βρέθηκε, ειδάλλως δεν εξηγείται το πώς περάσαμε από τον αμμιανό στον ρήγα.
28 Ιουλίου, 2009 στις 1:25 πμ
sissa ben dahir
Ωραία. Βλέπεις Γιάννη ότι δεν ήταν δύσκολο να μου πεις ότι υπήρχαν και χριστιανοί καθοδηγητές που εκτιμούσαν τη διδασκαλία και τις τέχνες των αρχαιοελλήνων αλλά υπήρχαν και άλλοι που τις πολεμούσαν.
Σωστό μου φαίνεται αυτό γιατί κι εγώ πιστεύω ότι κάθε στιγμή ο κόσμος δεν έχει μια μοναδική απόχρωση.
Πάμε λοιπόν ένα βήμα παρακάτω.
Ποια από τις δύο τάσεις ήταν πολυπληθέστερη στην αρχή του 3ου αιώνα και ποια ήταν πολυπληθέστερη στην αρχή του 7ου αιώνα; Μπορούμε άραγε να εκτιμήσουμε στηριγμένοι στη συχνότητα των γραπτών κάθε εποχής που βρήκαμε, τη σχετική δύναμη των δύο τάσεων κατά τα δύο αυτά σημεία της ιστορίας της νέας ρωμαϊκής και βυζαντινής εποχής;
Σε κούρασα ίσως αλλά ο επαγωγικός συλλογισμός με βήματα βοηθάει στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Ευχαριστώ προκαταβολικά για την υπομονή σου.
28 Ιουλίου, 2009 στις 2:25 πμ
omadeon
Δεν ευσταθούν τα επιχειρήματα της άρνησης του εξολοθρευτικού ρόλου της Σκυθούπολης, δηλαδή
1) Το ότι μερικοί σταλμένοι εκεί αθωώνονταν, που-και-που, δεν λέει τίποτε. Π.χ. στο Β’ παγκόσμιο στέλνονταν από τους Ναζί στα στρατόπεδα εξόντωσης και Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά… αθωώνονταν, αν υπέγραφαν δήλωση αποκήρυξης της θρησκείας του. Αυτό αναιρεί την ύπαρξη των στρατοπέδων?
2) Το ότι στάλθηκε κι ένας χριστιανός, ο Ευσέβιος (και άλλοι) πάλι δεν αναιρεί το γενικό σκοπό τους. Είναι σαν να λέμε ότι επειδή στο Νταχάου και στο Αουσβιτς στέλονταν ΚΑΙ Γερμανοί (π.χ. αντισταστιακοί) το Ολοκαύτωμα δεν συνέβη. Τρίχες…
Εξάλλου το θέμα δεν είναι ΜΟΝΟ η Σκυθόπολη αλλά τόσες άλλες περιπτώσεις απίστευτης βίας και καταναγκασμού, κατά Εθνικών, για τις οποίες αντί να μασάει η Εκκλησία τα λόγια της θα έπρεπε κάποτε να ζητήσει συγνώμη (όπως ο Πάπας για την Ιερά Εξέταση).
28 Ιουλίου, 2009 στις 2:56 πμ
Γιάννης-2
Παρακαλώ δείτε τι έγραψε και ένας υποτίθεται «ειδικός» γιά το ίδιο θέμα:
«To εμπεδώσαμε, σταματήστε να μας στέλνετε ανοησίες και να μας πρηζετε με μπαρούφες. Μάθετε πριν ότι ρασοφόροι προφανώς δεν υπήρχαν τα πρώτα μεταχριστιανικά χρόνια και δεύτερον ότι και ο Παρθενώνας, όπως και όλα τα άλλα κλασσικά ιερά, δεν θα είχαν διασωθεί αν δεν είχαν μετατραπεί σε χριστιανικές εκκλησίες. Αν ποιητική αδεία ο όποιος Γαβράς βάζει ράσα μαύρα σε καταστροφείς για να εμπεδώσουμε την προπαγάνδα του, καλά θα κάνει να την κρατήσει για τον εαυτό του, όχι να πληρώνω ως φορολογούμενος και από πάνω. Βέβαια δεν φταίει αυτός, φταίνε οι ψευτοκουλτουριάρηδες της κυβερνώσας παράταξης, ο θεός να την κάνει παράταξη, που με χρήματά και δικά μου χρημαδοτούν πλουσιοπάροχα ανοησίες με ρασοφόρους στα αετώματα του Παρθενώνα, αυτά που 17 αιώνες μετά… βρήκε και έκλεψε ο ΕΛΓΙΝ.
Λίγη ΝΤΡΟΠΗ επιτέλους δεν βλάπτει, δεν υπάρχουν μόνο χαχόλοι σε αυτόν τον τόπο, υπάρχουν ακόμη και κάποιοι σοβαροί, ένας από αυτούς προφανώς είναι και ο συνάδελφος καθηγητής κ. Παντερμαλής, διευθυντής σήμερα, ευτυχώς, του Μουσείου της Ακρόπολης.
Γιώργος Παπάζογλου
Καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας
Πρόεδρος Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας
Δημοκρίτειο Πανεπιστ?μιο Θράκης»
Τι να προσθέσω εγώ ή τι να του απαντήσω! Και δεν είναι και καθηγητής Θεολογίας!!
28 Ιουλίου, 2009 στις 2:57 πμ
Ο Αιρετικός
Ζητά συγγνώμη αυτός που μεταμελεί ή θέλει να δείξει μεταμέλεια. Από την εκκλησία (και τους υπηρέτες της) μην περιμένεις τέτοιο πράγμα. Πιο πιθανό είναι να ζητήσει συγγνώμη ο Κορκονέας.
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:04 πμ
Rodia
Κάτι παίζει στον οικονομικό τομέα και εχουν ξασαλλωσει τοσο το τελευταίο διαστημα.. για να σκεφτουμε καλυτερα ολοι μαζι.. τι μπορεί να είναι αυτό…
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:05 πμ
Ο Αιρετικός
Αλήθεια, ο πρόεδρας αυτός πού ακριβώς βρίσκεται επιστημονικά; Τι δημοσιεύσεις έχει; Από citations πώς πάει; Γιατί στο ΕΛ-λαδιστάν πολλοί καθηγητές δεν έχουν κανένα πραγματικό προσόν…
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:10 πμ
Ο Αιρετικός
Πολλοί πάντως από τους απολογητές συνεργάζονται με έντυπα και πολιτικούς φορείς καραφασιστικούς, ενώ πολλά ακούγονται για συγκοινωνούντα δοχεία εκκλησίας-εθνικιστικών κύκλων (π.χ. Αντίβαρο, ΛΑ.Ο.Σ.)-ΕΥΠ… Και μάλιστα ακούγονται από ανώτατους αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων…
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:30 πμ
Rodia
δωράκι: http://www.youtube.com/watch?v=RtU9-ToEBKo
το 1ο μέρος της τανίας «The Evilness of Power» (υπάρχουν και τα υπόλοιπα στον ίδιο τόπο)
Εχει και συνδεσμο προς ολοκληρο το φιλμ.
28 Ιουλίου, 2009 στις 7:49 πμ
zeppos
Έχει πλάκα όμως οτι οι θρησκόληπτοι εστιάζουν την αντίδρασή τους στις σκηνές με τους μαυροφορεμένους στο αέτωμα και λένε και ξαναλένε οτι δεν υπήρχαν παπάδες τότε, οτι δεν υπήρχε καμία καταστροφή στον παρθενώνα κλπ λες και δεν καταλαβαίνουν ..
1ο- την αλληγορική έννοια της σκηνής, που με την ευκαιρία των εγκαινίων μας θυμίζει τις μαύρες μέρες και τις σκοτεινές μεθόδους της εξάπλωσης του χριστιανισμού και
20- ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ, την φασιστική επέμβαση σε ένα έργο καλλιτέχνη το οποίο είχε εγκριθεί για την προβολή στο μουσείο.. Η καρατόμηση τμήματος του φιλμ είναι μια ενέργεια τόσο κατάφωρα φασιστική που απορώ που ακόμη υπάρχουν και κάποιοι να συμφωνούν.. Εάν δεν συμφωνούσαν με κάτι, έστω και με ένα τμήμα του, έπρεπε να απορρίψουν εξ’αρχής το φιλμ στο σύνολό του και οχι να το περικόψουν και μάλιστα ΧΩΡΙΣ να επικοινωνήσουν ΑΠΟ ΠΡΙΝ με τον δημιουργό του, ώστε να δούν αν υπήρχε μία περίπτωση να συμφωνήσει …
Ο καταγέλαστος Πατερμαλής έλεγε στα μικρόφωνα… ε ναι έκανα λάθος που δεν ενημέρωσα τον Γαβρά.. και ψιλοχαμογελούσε κι΄όλας με έπαρση.
Καλημέρα κόρες και παίδες!
28 Ιουλίου, 2009 στις 8:08 πμ
zeppos
Και η πλάκα είναι οτι αυτή η περικοπή, έφερε ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που είχαν στο νού τους οι «φύλακες» της πίστης..
Τα κατορθώματα των χριστιανών κάνουν τον γύρο του κόσμου!
Η περικοπή Γαβρά έγινε μπούμερανγκ για την Εκκλησία
28 Ιουλίου, 2009 στις 9:04 πμ
Ο Αιρετικός
Αν ήταν σοβαρός επιστήμονας ο Παντερμαλής κι όχι κλωτσοσκούφι, θα είχε την απαιτούμενη σπονδυλική στήλη να πει στους παπάδες να πάνε στο γεροδιάλο. Τωρα με τις βλακείες του ακυρώνει τις προσπάθειες επαναπατρισμού των κλοπιμαίων. Ο βλαξ.
28 Ιουλίου, 2009 στις 9:10 πμ
σχολιαστης
Ρε τον Αντώνη!
28 Ιουλίου, 2009 στις 9:31 πμ
Rodia
@zeppos:
«Έχει πλάκα όμως οτι οι θρησκόληπτοι εστιάζουν την αντίδρασή τους στις σκηνές με τους μαυροφορεμένους στο αέτωμα και λένε και ξαναλένε οτι δεν υπήρχαν παπάδες τότε..»
Αυτό μου έκανε εντύπωση αμέσως, αλλά έψαχνα τρόπο να το διατυπώσω: Πώς αναγνώρισαν τον εαυτό τους σε αυτά τα ανθρωπάκια που κοπανάγαν τα αετώματα και τις μετόπες; Αρα…;
@Αιρετικος:
«Ο βλαξ.»
Μπα, κουτοπόνηρος είναι. Ακόμα χειρότερα, γιατί ο βλακας απαλλάσεται…
28 Ιουλίου, 2009 στις 9:45 πμ
Rodia
Η περικοπή Γαβρά έγινε μπούμερανγκ για την Εκκλησία –>>
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=4528801
28 Ιουλίου, 2009 στις 9:46 πμ
σχολιαστης
Φταίει και ο Γαβράς να γυρίσει μια ταινία με τις βαρβαρότητες που έγιναν στο Βυζάντιο, στο όνομα του Κυρίου;
Θα μπορούσε να γυρίσει και μια καταπληκτική σκηνή διαπόμπευσης πατριάρχη. Γυμνός, καβάλα ανάποδα σε ένα μουλάρι, να το πιάνει απο την ουρά, και να φοράει άντερα ζώου γεμάτα (όχι με ρύζι). Πέρναγε απο τα κεντρικά σημεία της πόλης, μέσα στη χλεύη των μπούφων. Στο τέλος, η καλή εκδοχή ήταν τύφλωση και μοναστήρι.
28 Ιουλίου, 2009 στις 10:28 πμ
Γιάννης
sissa ben dahir
οι διαφορετικές τάσεις υπάρχουν απ’ την αρχή. η τάση του τύπου «καταστρέψτε τα κείμενα των κλασσικών» στους σημαντικούς πατέρες είναι ανύπαρκτη ή μηδαμινή,το «μη τα διαβάζετε» υπαρκτή αλλά όχι η κυρίαρχη. αν ήταν η κυρίαρχη (έστω αρχικώς), τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά: το εκπαιδευτικό πρόγραμμα των σχολείων δεν άλλαξε, ούτε η εκκλησία δημιούργησε κάποιο ξεχωριστό εκπαιδευτικό πρόγραμμα (θα μπορούσε, όπως φάνηκε με το έργο του απολλινάριου). αυτό ισχύει τόσο για τον 4ο όσο και για τον 7ο αι.
όπως για τον 6ο αι., έτσι τον 4ο αι ο κωνστάντιος β’ μπορεί να δημοσίευε αντιπαγανιστικούς νόμους, δεν διανοήθηκε όμως να εκδόσει νόμο κατά των κλασσικών, το αντίθετο διέταξε την αντιγραφή τους και για την ανάδειξη στα ανώτερα αξιώματα είχε μεταξύ άλλων κριτήριων την μόρφωση. το ίδιο και ο ιουστινιανός, απαγόρευε σε εθνικούς τη διδασκαλία (μερικώς εφαρμόστηκε αυτό) και την ίδια εποχή με νόμο χρηματοδοτούσε τις ελευθέριες τέχνες.
όσο για τη σκυθόπολη, σχετικά με ό,τι είπε ο ομαδεων:
εκεί όσοι στάλθηκαν δεν στάλθηκαν ως εθνικοί και δεν στάλθηκαν με βάση τους (υπαρκτούς στα 359) αντιπαγανιστικούς νόμους. υπάρχει διαφορά μεταξύ του «στάλθηκαν εθνικοί» και «στάλθηκαν εθνικοί ΩΣ εθνικοί».
28 Ιουλίου, 2009 στις 10:37 πμ
Γιάννης
«Αυτό μου έκανε εντύπωση αμέσως, αλλά έψαχνα τρόπο να το διατυπώσω: Πώς αναγνώρισαν τον εαυτό τους σε αυτά τα ανθρωπάκια που κοπανάγαν τα αετώματα και τις μετόπες; Αρα…;»
έλα ντε; γιατί το σκέφτηκαν αυτό στην ελλάδα όπου δεν έχει κυκλοφορήσει κανένα βιβλίο ψευδοϊστορίας, δεν υπήρξε δαυλός, ημιμαθείς που μιλάνε για ό,τι δεν έχουν μελετήσει. είναι προφανές ότι, αφού θίχτηκαν ενώ κανείς δεν έχει κάνει λόγο για τέτοια γεγονότα, παραδέχονται πως αναγνώρισαν τον εαυτό τους! άρα..
28 Ιουλίου, 2009 στις 10:41 πμ
Rodia
Αγαπητέ Γιάννη,
Οταν ο εγκέφαλος έχει εκπαιδευτεί/προπονηθεί στο να μεταμορφώνει το φανταστικό σε πραγματικό, όταν η λογική έχει εξοριστεί από τις εγκεφαλικές έλικες, ε, τότε όλα να τα περιμένει κανείς…
28 Ιουλίου, 2009 στις 10:41 πμ
Γιάννης
«Πολλοί πάντως από τους απολογητές συνεργάζονται με έντυπα και πολιτικούς φορείς καραφασιστικούς»
ονόματα;
28 Ιουλίου, 2009 στις 10:45 πμ
Γιάννης
αγαπητή Ροδιά,
πράγματι. αυτό εννοούσα κι εγώ λέγοντας ότι κάποιοι θεωρούν ότι στην ελλάδα δεν υπάρχουν ελ-ληνες, ρασσιάς, δαυλός, εθνικοπαγανιστές, και άλλα τέτοια μπουμπούκια, και γι’αυτό (αυτοί οι κάποιοι θεωρούν) πως όσοι αντέδρασαν απλώς παραδέχτηκαν ότι αναγνώρισαν τον εαυτό τους στο βίδεο.
28 Ιουλίου, 2009 στις 10:48 πμ
Rodia
Αγαπητέ Γιάννη,
σε βρίσκω αδιάβαστο στα περί λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου.
28 Ιουλίου, 2009 στις 10:52 πμ
Γιάννης
“Πολλοί πάντως από τους απολογητές συνεργάζονται με έντυπα και πολιτικούς φορείς καραφασιστικούς”
εννοεί ο «αιρετικός» ότι έχουν συνδέσμους τέτοιους, ωσάν τους παρακάτω, που έχει ένα καλό του φιλαράκι;
Επανελληνισμός
Δαυλός
Esoterica
Macedonia-Greece
Hellenic Revenge
Greek Alert
28 Ιουλίου, 2009 στις 10:53 πμ
Γιάννης
αγαπητή Ροδιά,
αφού το λες εσύ..
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:00 μμ
O Αιρετικός
Εγώ πάντως δε γράφω στο «Αντίβαρο»…
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:06 μμ
Γιάννης
εγώ όταν γράφω την πέφτω στους μαρξιστοφάγους και φιλομεταξικούς τύπου κεκαυμένου, και δεν έχω λινκ σε ελληναράδες
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:11 μμ
O Αιρετικός
Κι επίσης, εξυπνάκια, δεν επιλέγω εγώ τι θα βάλουν οι άλλοι στα ιστολόγιά τους. Προσωπικά, δεν έχω συνδέσμους προς αυτά τα sites που εσύ αναφέρεις… Ίσως γιατί δεν τα θεωρώ άξια ούτε καν στα «δημόσια πτυελοδοχεία» να τα βάλω. Και για το ποιους θεωρώ «καλά μου φιλαράκια» και ποιους όχι, άσε τις μαντεψιές σου στην άκρη, γιατί το παραμύθι σου δεν έχει δράκο.
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:15 μμ
O Αιρετικός
Και κάτι ακόμα: σε αντίθεση μ’εσένα, ΠΟΤΕ δεν συνεργάστηκα με την ΟΟΔΕ και το spamoγκρουπούσκουλο των απολογητών… Και, επίσης, σε αντίθεση μ’εσένα, όχι μόνον δεν δέχθηκα να λαμβάνω τα παραληρήματα του Ε-Ε-Ε, αλλά ούτε καν σκέφτηκα να κρατήσω τις email διευθύνσεις για να στέλνω spam (όπως πρότεινες εσύ στο yahoo group των απολογητών – κοινοτική οδηγία 58/2002 και ν. 3471/2006) υπέρ πίστεως ή υπέρ οποιουδήποτε δόγματος.
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:20 μμ
O Αιρετικός
Και σε ρωτώ: καλά η Ε-Ε-Ε (της οποίας μάλλον δεν απέκλεισες το mail ως ανεπιθύμητο, αφού έγραφες ότι σου έστελνε μπόλικα) έκανε και κατά πάσα πιθανότητα κάνει ακόμα ασύστολο spam με τα παραληρήματά της. Τους υπόλοιπους παραλήπτες εσύ τους ΡΩΤΗΣΕΣ (ν. 2472/1997) αν επιθυμούσαν να δώσεις τα προσωπικά τους δεδομένα (τα mail τους) στην ΟΟΔΕ;
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:25 μμ
Γιάννης
«Κι επίσης, εξυπνάκια, δεν επιλέγω εγώ τι θα βάλουν οι άλλοι στα ιστολόγιά τους»
δεν επιλέγεις, αλλά τα πας μια χαρά με δαύτους και ούτε γάτα ούτε ζημιά που έχουν τέτοιες «φιλελληνικές» διασυνδέσεις μερικές από τις οποίες παρέθεσα.
«σε αντίθεση μ’εσένα, ΠΟΤΕ δεν συνεργάστηκα με την ΟΟΔΕ και το spamoγκρουπούσκουλο των απολογητών… »
και τι έγινε πάλι με την οοδε; μήπως θα μας ξαναπείς για τον ρήγα (που είναι άρθρο της οοδε), προκειμένου να καταπιείς το ότι βασίζεις τις ιστορικές σου αναλύσεις σε ακροδεξιά περιοδικά τύπου δαυλός.
«Και, επίσης, σε αντίθεση μ’εσένα, όχι μόνον δεν δέχθηκα να λαμβάνω τα παραληρήματα του Ε-Ε-Ε, αλλά ούτε καν σκέφτηκα να κρατήσω τις email διευθύνσεις για να στέλνω spam»‘
γιατί, βρε γελοίε, έχω εγώ σχέση με τους ε-ε-ε όσο για το σπαμ, αν εννοείς σπαμ το να μαθαίνει ο κόσμος τι απόψεις έχουν για τους εβραίους οι εθνικοπαγανιστές, λέγε ό,τι θέλεις. προφανώς σε ενοχλεί τόσο το ότι έπειτα από την επίθεση σε γνωστό σάιτ (όταν ήταν ακόμη στα geocities), ορισμένοι ανταπέδωσαν με το να πληροφορούν τον κόσμο για τις αισχρές μεθόδους των εθνικοπαγανιστών.
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:26 μμ
O Αιρετικός
Και κάτι ακόμα… Έχουν βγει αρχαιολόγοι και ιστορικοί και λένε ανοιχτά ότι αυτή η λογοκρισία είναι ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ της Ιστορίας… Κι εσύ μας λες «όχι, οι χριστιανοί δεν κατέστρεψαν» (και μετά «εντάξει, κατέστρεψαν, αλλά ήταν μεμονωμένες περιπτώσεις» – ων ουκ έστιν αριθμός… – και σε λίγο μπορεί να μας πεις ότι «ήταν σατανιστικοί ναοί»).
Δε σκέφτεσαι ΚΑΘΟΛΟΥ – εσύ και οι ομοϊδεάτες σου – ότι μ’αυτές τις ενέργειες που υπερασπίζεσαι κάνεις τεράστια ζημιά στη χώρα και στον αγώνα για την επιστροφή των κλοπιμαίων απ’το Βρετανικό Μουσείο;
Δε σκέφτεσαι ότι έτσι δίνεις επιχειρήματα στους Καποτήδες (εκ του Cup Of Tea – copyright Κώστας Καββαθάς) εναντίον μας;
Δε σκέφτεσαι ότι κάνετε ρεντίκολο τη χώρα, εσείς και οι πολιτικάντηδες που κάθονται και σας ακούνε;
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:27 μμ
Γιάννης
είναι και μόνο αστείο εσύ που παίρνεις στοιχεία από το δαυλό δείχνοντας την κοινότητα των απόψεων σου με αυτόν (μερική ή μη, αδιάφορο) να καταηγορείς εμένα που ιδεολογικά δεν έχω σχέση με ε-ε-ε και αστροναύτες, να θέλω να απαντώνται και σε αυτούς οι αηδίες τους.
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:28 μμ
O Αιρετικός
Τώρα θα μας παραστήσεις και τον αριστερό; Ακόμα και ο Δαυλός είναι λιγότερο δεξιός από την ΟΟΔΕ κι από την εκκλησία!
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:30 μμ
O Αιρετικός
Εσύ όμως κράτησες τα προσωπικά δεδομένα που η Ε-Ε-Ε παραβίασε… Για να τα χρησιμοποιήσει μετά η ΟΟΔΕ. Τα θερμά μου συγχαρητήρια, αποδεικνύεις τι είστε.
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:32 μμ
O Αιρετικός
Δηλαδή προϊόν ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ προσωπικών δεδομένων εσύ το κράτησες για να το χρησιμοποιήσει η ΟΟΔΕ. Μπράβο. Χίλια μπράβο.
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:35 μμ
Γιάννης
«Έχουν βγει αρχαιολόγοι και ιστορικοί και λένε ανοιχτά ότι αυτή η λογοκρισία είναι ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ της Ιστορίας… Κι εσύ μας λες “όχι, οι χριστιανοί δεν κατέστρεψαν” (και μετά “εντάξει, κατέστρεψαν, αλλά ήταν μεμονωμένες περιπτώσεις” – ων ουκ έστιν αριθμός… – και σε λίγο μπορεί να μας πεις ότι “ήταν σατανιστικοί ναοί”).»
ως ουκ έστιν αριθμός, δηλαδή;
το τι μπορώ να πω εγώ να το κρατήσεις για την φαντασία σου.
«Δε σκέφτεσαι ΚΑΘΟΛΟΥ – εσύ και οι ομοϊδεάτες σου – ότι μ’αυτές τις ενέργειες που υπερασπίζεσαι κάνεις τεράστια ζημιά στη χώρα και στον αγώνα για την επιστροφή των κλοπιμαίων απ’το Βρετανικό Μουσείο;»
εμένα περίμεναν, έξυπνε, να σκεφτούν «απέσυραν το σχετικό για τον 6ο αιώνα, άρα εμείς δε θα τους τα δώσουμε»! ρε τι έξυπνος. μάλλον δεν άκουσες τι είπε ο διευθυντής του μουσείου τους, στην αγγλία, όταν άρχισε εδώ η λειτουργία του δικού μας.
τι άλλο θα πεις. για να δούμε τι άλλη βλακεία θα ξεστομίσεις.
«Δε σκέφτεσαι ότι έτσι δίνεις επιχειρήματα στους Καποτήδες (εκ του Cup Of Tea – copyright Κώστας Καββαθάς) εναντίον μας;»
άντε ρε βρωμορατσίσταρε από δω. ελληναρά.
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:36 μμ
Γιάννης
«Τώρα θα μας παραστήσεις και τον αριστερό; Ακόμα και ο Δαυλός είναι λιγότερο δεξιός από την ΟΟΔΕ κι από την εκκλησία!»
ναι; λιγότερο δεξιός ο δαυλός;
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:37 μμ
O Αιρετικός
Εγώ τουλάχιστον, όσο βλάκας και να’μαι, δεν κρατάω προϊόντα υποκλοπής προσωπικών δεδομένων για να τα χρησιμοποιήσω…
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:38 μμ
Γιάννης
αυτός που γράφει ρητά ότι στην αρχαία αθήνα ψήφιζε μόνο το 10% (επιδοκιμαστικά) και χλευάζει τον πολιτικό πλουραλισμό των πολλών κομμάτων ;
«Εσύ όμως κράτησες τα προσωπικά δεδομένα που η Ε-Ε-Ε παραβίασε… Για να τα χρησιμοποιήσει μετά η ΟΟΔΕ. Τα θερμά μου συγχαρητήρια, αποδεικνύεις τι είστε.»
κι εσύ, αυτή τη στιγμή χρησιμοποιείς προϊόντα κλοπής από κλειστή λίστα.
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:40 μμ
Γιάννης
ο εκδότης του περιοδικού Δαυλός, Δ. Λάμπρου γράφει (τ. 142, «το παραμύθι του κοινοβουλευτισμού»): «η ιδεολογική αρχή της ισότητας είναι ξένες όχι μόνο προς την ελληνική Δημοκρατία, αλλά και γενικά προς κάθε εκδήλωση του Ελληνικού Πολιτισμού. Στην Αθηναίων Πολιτεία δεν είχαν το δικαίωμα ψήφου το 90% του ενήλικου πληθυσμού περίπου (δούλοι, γυναίκες, μέτοικοι, άτιμοι, ασεβείς κ.λπ.)».
αυτών των ανθρώπων τα στοιχεία θεωρείς αξιόπιστα.
δημοκράτη
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:41 μμ
O Αιρετικός
Αφ’ης στιγμής είναι κάτι που δημοσίευσε άνθρωπος που – για οποιοδήποτε λόγο – μπήκε στην εν λόγω λίστα (της οποίας μάλιστα οι πληροφορίες σε καμία περίπτωση δεν έχουν λόγο να θεωρούνται «απόρρητες», πολλώ δε μάλλον ΑΑΠ-ΕΤΝΑ), μόνο κλοπή δεν είναι.
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:42 μμ
Rodia
Αιρετικέ,
τι ασχολείσαι; Ρεντίκολο γίνεται από μόνος του! ακόμα και η ερμηνεία της σιωπής μας ως αποτέλεσμα βλακείας, ότι τα χάφτουμε όσα λέει δλδ, αποδεικνύει την αλαζονία του ανθρώπου.
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:42 μμ
O Αιρετικός
Εσύ, άνθρωπος της εκκλησίας, μιλάς για δημοκρατία; Νόμιζα ότι η δημοκρατία για σας είναι το πολίτευμα του διαβόλου… Και μιλάτε και για δεξιά… Εσείς, με τη «δεξιά του Κυρίου», που ορκίσατε όλους τους δικτάτορες.
28 Ιουλίου, 2009 στις 12:45 μμ
Γιάννης
«Εσύ, άνθρωπος της εκκλησίας, μιλάς για δημοκρατία; Νόμιζα ότι η δημοκρατία για σας είναι το πολίτευμα του διαβόλου… Και μιλάτε και για δεξιά… Εσείς, με τη “δεξιά του Κυρίου”, που ορκίσατε όλους τους δικτάτορες.»
εμείς; πού ξέρεις εσύ, αν είμαι δεξιός ή κεντρώος ή αμεσοδημοκράτης ή σταλίνας;
άντε πάνε εμπέδωσε το δαυλό και άσε εμένα προσωπικά να είμαι αυτό που είμαι.
28 Ιουλίου, 2009 στις 1:01 μμ
Γιάννης
«Νόμιζα ότι η δημοκρατία για σας είναι το πολίτευμα του διαβόλου»
από πού τα νόμισες αυτά; διάβασες τον ρασσιά ο οποίος διάβασε από κάποιον που παρέφρασε τον αυγουστίνο ο οποίος αναφέρεται στην res publica της εποχής του, δηλαδή στην αυτοκρατορία του 4ου αι.; και τη στιγμή που ο αυγουστίνος έχει κατακριθεί αρκετά από την ανατολική εκκλησία;
αλλά τι συζητάω με έναν άνθρωπο ανιστόρητο. σε λίγο θα πει ότι ο καίσαρας ή ο πλήθων γεμιστός ήταν δημοκράτες.
28 Ιουλίου, 2009 στις 1:30 μμ
omadeon
Αιρετικέ,
όπως βλέπεις….
Το εύκολο τσουβάλιασμα ΔΕΝ λειτουργεί. Εγώ ξέρω ότι… με τίποτα δεν είσαι ένας…. «δαυλός», αλλά ο άααλλος (αρπαζόμενος από τα περί «δεξιάς του κυρίου») άρπαξε μια ευκαιρία που του χάρισες! 🙂
Εκείνο που χρειαζόμαστε όμως είναι περισσότερες _πηγές on-line_.
Θα ζητήσω από φιλικό μου πρόσωπο που δουλεύει σε βιβλιοθήκη βοήθεια…
(για τις περιπτώσεις που ΔΕν υπάρχει τίποτε on-line).
Π.χ. για το εξής λεχθέν του Πάνου, που μου έκανε μεγάλη εντύπωση
Αυτό, σε συνδυασμό με πολλά από τα προηγούμενα, δημιουργεί απορίες για το ΠΩΣ αντιλαμβάνεται αυτά τα στοιχεία ο Γιάννης, ΑΚΟΜΗ κι αν δεχτεί κανείς (έστω προσωρινά) ότι η Σκυθόπολη δεν ήταν «αποκλειστικά για Εθνικούς», κλπ. ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ, ΤΙ?
28 Ιουλίου, 2009 στις 1:36 μμ
j95
μην τους τα λες πολύ απότομα, από τα 6 τους είναι εκπαιδευμένοι να πιστεύουν ότι η Ευρώπη τους χρωστάει σύνταξη για τον Παρθενώνα.
28 Ιουλίου, 2009 στις 1:41 μμ
omadeon
Υ.Γ.
Είδα (λέει κάποιος Ινδιάνος σε λευκό κάου-μπόη)… 10000 βουβάλια που τα σκότωναν οι λευκοί και πέφτανε χάμω. Μεγάλη καταστροφή για τη Μητέρα Φύση, μιλάμε….
Κι ο λευκός, αφού σκέφτηκε πολύ, του απάντησε:
-Τα παχειά μαύρα βουβάλια με τις βούλες το είδες?
Είδες να τα σκοτώνουν, ΑΥΤΑ ειδικά τα βουβάλια?
-Εε…. ΟΧΙ, απάντησε ο Ινδιάνος.
-Ε, αφού ΔΕΝ είδες να σκοτώνουν τα παχειά μαύρο βουβάλια με τις βούλες, ΠΩΣ τολμάς και ισχυρίζεσαι ότι «σκότωσαν 10000 βουβάλια», έτσι γενικά;
(είπεν ο λευκός, ονόματει… John)
😉
28 Ιουλίου, 2009 στις 1:43 μμ
j95
Δε νομίζεις ότι το έχεις ελαφρώς παραγαμήσει με τις δίκες προθέσεων dear flombas;
28 Ιουλίου, 2009 στις 1:52 μμ
O Αιρετικός
Τι έγινε αγαπητέ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗ j95, πάλι αποφασίσατε να ρυπάνετε το χώρο με την παρουσία σας;
28 Ιουλίου, 2009 στις 2:10 μμ
Γιάννης
ομάδεων
«Εύκολα καταλαβαίνουμε ποιος ήταν ο στόχος: ο πολιτικός κίνδυνος που προερχόταν από μια επιστήμη ικανή να υποδείξει –έστω και με ασάφεια– ποιος και πότε θα διαδεχόταν τον αυτοκράτορα. Αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί θρησκευτικός διωγμός των παγανιστών» (Οι τελευταίοι Εθνικοί, σ. 55). δε βλέπω το λόγο να τονίσω ότι στην ελλάδα το βιβλίο αυτό εκδόθηκε από κάργα αντίθετους προς τον «ιουδαιοχριστιανισμό».
δεν ξέρω πώς θα χαρακτήριζες κάποιον που
-δηλώνει αντικομμουνιστής
-αντιιουδαιοχριστιανός κ.λπ. (διαβολικό ισραήλ κ.λπ.)
-αναφέρει ότι οι πολυεθνικές κάνουν καλό με τα χαμηλά ημερομίσθια στον τρίτο κόσμο
-δεν έχει λινκ ακροδεξιούς, αλλά εντελώς τυχαία οι διαδικτιακοί τόποι όπου συχνά πυκνά συχνάζει έχουν μια ντουζίνα λινκ από δαύτους, και -ταυτόχρονα- εντελώς τυχαία χρησιμοποιεί ως αξιόπιστες πηγές αυτούς.
-ζήτω η ελλάς
τώρα, για τον ιωάννη της εφέσου, αν είναι να εμπιστεύεσαι τον ντέσνερ και όχι τις πηγές, οκ.
28 Ιουλίου, 2009 στις 2:21 μμ
omadeon
Γιάννη, τον Αιρετικό τον ξέρω ΚΑΛΑ,
δεν χρειάζεται να μου πεις (κάπως διαστρεβλωμένα) το ΤΙ πιστεύει. Σε πολλά συμφωνούμε, σε άλλα διαφωνούμε. Εϊναι άλλωστε τακτικός σχολιαστής στο μπλογκ μου.
Τώρα… το ότι είναι (ο αιρετικός ή άλλος) κάπως (χμ) θερμόαιμος, ΔΕΝ σημαίνει τίποτε από όλα αυτά που του προσάπτεις. Και -στην τελική- αααν το πάμε έτσι, από σύνδεσμο σε σύνδεσμο, ΞΕΡΕΙΣ το ΤΙ μπόχα θα βγει στη φόρα έτσι και πάρουμε τους συνδέσμους που έχουν μερικοί… προσφιλείς σε σένα «χριστιανοί»? Ασε καλύτερα….. just forget it, maaan….
Κοίτα, από παρεξηγήσεις και επιθέσεις ad hominem κάτι ξέρω. Κουράστηκα (όχι μόνο εγώ αλλά ΚΑΙ ο Πάνος) να λύσουμε τις δικές μας παρεξηγήσεις. ΓΙΑΤΙ θες καλά και σώνει να επιχειρηματολογήσεις με ΛΑΘΟΣ ΒΑΣΗ, με επιθέσεις ad hominem (κατά του Αιρετικού)?
Σε ΚΑΝΕΝΑ θέμα ουσίας δεν είδα να απαντάς, και επίσης η τελευταία σου γραμμή είναι ΑΝΕΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ, σόρυ. Εντελώς άλλα πράματα ψάχνω. Δεν έχω πλήρη άποψη ακόμη. Ολα θα βρεθούν, κάποτε, ελπίζω…
Είναι το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ μου σχόλιο σήμερα διότι εφαρμόζω… πλαφόν σχολίων στις πολυλογίες μου. Πριν φύγω, θα πω κάτι όμως, για τους άλλους δύο.
Η διένεξη μεταξύ j95 και Αιρετικού μου φαίνεται ΑΝΟΥΣΙΑ.
Κατ’ αρχήν ΦΥΣΙΚΑ και δεν είναι σωστές οι «δίκες προθέσεων» και φυσικά το «διατεταγμένη υπηρεσία» είναι υπερβολικό ρε Αιρετικέ. Ημαρτον…
Το «φλόμπας» ΕΙΝΑΙ συκοφαντία, ΟΠΩΣ και το «διατεταγμένη υπηρεσία».
Sorry guys. Ι χαβ το μπη fair! 🙂
Το ότι ο άλλος είναι όμως… θερμόαιμος δεν σημαίνει ότι είναι και φλόμπας. Μπορεί να σημαίνει ότι διαπιστώνει ενεργές συνδέσεις και ιδεολογικές διασυνδέσεις (παρόμοιες με εκείνες που επισήμανες κι εσύ Γιάννη, αλλά… ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ, και ΙΣΩΣ -λέμε- πιο δικαιολογημένες …. ΔΕΝ ΞΕΡΩ!!!).
Εν τέλει, ΣΟΒΑΡΑ ρε Γιάννη, νομίζεις ότι κέρδισες κάτι αποδεικνύοντας κάτι για τα… παχειά μαύρα βουβάλια με τις βούλες? xexe
28 Ιουλίου, 2009 στις 2:34 μμ
Πάνος
Στο Γιάννη, για τον Ιωάννη (της Εφέσου, τον επονομαζόμενο Ασιατικό):
Επηρεασμένος από τη Θεοδώρα, ο αυτοκράτορας διορίζει το μονοφυσίτη Σύρο Ιωάννη τον Ασιανό, μετέπειτα επίσκοπο Εφέσου ανιχνευτή και εξολοθρευτή αιρετικών Λεπτομερείς περιγραφές της ιεραποστολικής του δράσης αναφέρει ο Ιωάννης Εφέσου στο τρίτο μέρος του έργoυ του Εκκλησιαστική Ιστορία. Χιλιάδες ασπάστηκαν με τη βία το χριστιανισμό κατεδαφίστηκαν οι αρχαίοι ναοί, λεηλατήθηκαν τεμένη γκρεμίστηκαν αγάλματα. Στους 70.000 βαπτισμένους ο αυτοκράτορας κατέβαλε ένα χρηματικό ποσό. Πολλοί από τους εθνικούς σοφιστές, γραμματικοί ακόμη και συγκλητικοί, οδηγήθηκαν στο βάπτισμα με τη βία. [Stein, E., Histoire du Bas-Empire II. De la disparition de l’empire d’ Occident à la mort de Justinien (476-565), τόμ. 2 Paris – Bruxelles – Amsterdam 1949], Πυρπόλησε τα μέρη της λατρείας του Μοντανού και αναχώρησε για την Πόλη αφήνοντας τον συνεργάτη του Δευτέριο.
Πηγή:
28 Ιουλίου, 2009 στις 2:35 μμ
Πάνος
Θα μου πεις, χαρά στον Stein! Σύμφωνοι!
Εδώ βγάλαμε νούλες τον Πλάτωνα, το Ροϊδη, το Νίτσε (και άλλους πολλούς) – στο Stein του Λασκαράτου θα κωλώσουμε τώρα;
28 Ιουλίου, 2009 στις 2:44 μμ
Γιάννης
Πάνο, την πηγή ζήτησα, για την μικρά ασία των 70 χλδ. όπου γράφει, «τους βασανίσαμε, τους ήπιαμε το αίμα κλπ με σκοπό να βαπτιστούν και τους βαπτίσαμε».
φυσικά και εφέσου εμπλέκεται σε βίαιες αντιπαγανιστικές ενέργειες.
28 Ιουλίου, 2009 στις 2:52 μμ
Γιάννης
Πάνο,
άλλωστε αν κάτι αποδεικνύεται είναι ότι ο ιουστινιανός ήταν αυτός που εφάρμοσε τους αντιπαγανιστικούς νόμους. λες και δεν το ξέραμε, έτσι κι αλλιώς. δεν αποδεικνύεται όμως αυτό που αρχικά ισχυρίστηκες. δηλαδή:
«ένας ορθόδοξος ιεράρχης εδίωξε»
ορθόδοξος έτσι; μήπως ήταν και άγιος ο ιουστινιανός;
«το 542 μ.Χ.!) υπήρχαν ακόμα στην Ανατολή δεκάδες χιλιάδες «ειδωλολάτρες» για να εκχριστιανισθούν δια της βίας, άρα καταρρίπτεται πανηγυρικά και το επιχείρημα ότι ήδη από τον 4ο αιώνα ο χριστιανισμός επικράτησε ολοσχερώς, δια της πνευματικής του υπεροχής και μόνον.»
δηλαδή αντιστρέφεις τα επιχειρήματα: ενώ η τάση που υπάρχει τώρα είναι η μονιστική («κρατική βία -> εκχριστιανισμός»),
θεωρείς ότι λ.χ. η θέση ότι οι χριστιανοί ήταν πλειονότητα πολύ πριν τον ιουστινιανό (και τον 4ο αι.) εξισώνεται με τη θέση (τίνος;) ότι υπήρξε «ολοσχερής επικράτηση» (= 100% χριστιανοί ; για πες; ).
28 Ιουλίου, 2009 στις 2:56 μμ
Πάνος
Νομίζω ότι εορτάζει στις 2 Αυγούστου, μαζί με τη σύζυγό του, την αγία Θεοδώρα (την εκ πορνών). Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το άνωθεν ποστ του Λασκαράτου, ο οποίος είναι expert στα εκκλησιαστικά πρωτόκολλα.
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:00 μμ
Πάνος
Γιάννη,
σε βρίσκω πολύ κουρασμένο σ’ αυτή τη σειρά των σχολίων… Δε δοκιμάζουμε ξανά στα επόμενα «μυστήρια πράγματα» ‘ητοι στο ποστ της καλύβας (αναρτήθηκε ήδη) που αναφέρεται στην πρόταση του Σεβασμιωτάτου Σεραφείμ για χειροτονία παπαδιών;
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:12 μμ
Γιάννης
Πάνο,
«Νομίζω ότι εορτάζει στις 2 Αυγούστου, μαζί με τη σύζυγό του, την αγία Θεοδώρα (την εκ πορνών). Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το άνωθεν ποστ του Λασκαράτου»
αυτό ακριβώς εννοούσα ότι νομίζεις. 🙂
εσύ βλέπεις κούραση, εγώ δε βλέπω επιχειρήματα:)
υ.γ.
ε όχι και νούλες τον πλάτωνα και τον ροϊδη.
δεν λέω νούλα τον πλάτωνα αναφέροντας αποδοκιμαστικά ότι οι νίτσε/καστοριάδης τον βγάζουν μη έλληνα, ούτε η παραποίηση ενός λατινικού κειμένου απ’ τον ροϊδη αναιρεί τα υπόλοιπα.
τώρα νομίζω ότι κουράστηκα όμως
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:16 μμ
Πάνος
Έτσι, ε;
Αυτοί εδώ λοιπόν λένε ψέμματα, περί της εορτής του αγίου Ιουστινιανού; Από την κοιλιά τους το βγάλανε;
http://www.eortologio.gr/data/eortes/eortes_august.php
ΥΓ. Ξεκουράσου για λίγο και έλα φρέσκος για τις παπαδιές 🙂
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:21 μμ
Γιάννης
Πάνο,
η αλήθεια δε βρίσκεται στο δίκτυο, είναι εκεί έξω, στα βιβλία
άσε που δεν λέει «κάντε τους δώρο λουλούδια»
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:21 μμ
Γιάννης
θα έρθω, αμα είναι άσεμνα ενδεδυμένες
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:42 μμ
ellinaki
Γιάννη,
Ένας βασικός λόγος που έχω σταματήσει να προσπαθώ να κάνω εποικοδομιτικό διάλογο με ανθρώπους που βασίζονται σε μεταφυσικές αξίες, είναι οι συνεχιζόμενες λογικές πλάνες που χρησιμοποιούν…. πράγμα φυσιολογικό, δεδομένου ότι μία μεταφυσική αξία δεν μπορεί ποτέ να δημιουργήσει λογικά επιχειρήματα.
Στο θέμα μας τώρα, δεν θα μπω στη διαδικασία να σου βρω πηγές που περιγράφουν τη μοίρα του ελληνικού πολιτισμού αμέσως μετά την ελληνιστική περίοδο μέχρι τον 5ο-6ο αι. μ.α.χ.χ., γιατί στην ουσία πάλι εκτός θέματος θα είμαστε. Θα σου παρουσιάζω εγώ έναν ιστορικό, θα μου παρουσιάζεις εσύ έναν πατέρα, κλπ κλπ…
Επειδή όμως έχω την αίσθηση ότι είσαι εγγράματος άνθρωπος, θεωρώ ότι έχεις την αντίληψη να συνειδητοποιήσεις ότι τα πανανθρώπινα επιτεύγματα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού «όλως τυχαίως» χάθηκαν σταδιακά με την επικράτηση του χριστιανισμού και των δογμάτων του στην ανατολική Μεσόγειο.
Επίσης θεωρώ πως δεν έχεις κάποια αντίρρηση στο γεγονός ότι όπου και να βρεθείς στην Ελλάδα, σε κάθε αρχαίο ναό βρίσκεται και μία χριστιανική ή παλαιοχριστιανική εκκλησία.
Και τέλος, και σημαντικότερο απ’όλα, δεν πιστεύω να αρνείσαι το γεγονός ότι ο μεταφυσικός σκοταδισμός των χριστιανικών δογμάτων, είναι φύσει αδύνατο να συνυπάρχει με την επιστημονική διαύγεια του αρχαιοελληνικού τρόπου σκέψης.
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:48 μμ
ellinaki
Άρα (ξέχασα το συμπέρασμα πάνω στη φούρια), το θέμα δεν είναι αν κάποιος εδώ είναι εθνικός ή ΟΟΔΕΐτης ή δεν ξέρω γω τί, ούτε το πόσες πηγές μπορεί να παρουσιάσει ο ένας ή ο άλλος.
Το θέμα είναι ότι τα ιστορικά γεγονότα είναι ξεκάθαρα, άσχετα αν τη σήμερον ημέρα, κάποιες ερμηνείες βολεύουν τους μεν και κάποιες άλλες τους δε. Και τα συγκεκριμένα γεγονότα δείχνουν μία ξεκάθαρη «επιχείριση σκούπα» από τους πρώτους χριστιανούς που κατέλαβαν θέσεις εξουσίας, απέναντι σε κάθε τί αρχαιοελληνικό.
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:50 μμ
Rodia
ελληνάκι,
να κάνω μια πρόβλεψη;
η πιθανή απάντηση είναι: «ο μεταφυσικός σκοταδισμός του αρχαιοελληνικού τρόπου σκέψης, είναι φύσει αδύνατο να συνυπάρχει με την επιστημονική διαύγεια των χριστιανικών δογμάτων.» !!! καραLoL
28 Ιουλίου, 2009 στις 3:54 μμ
Rodia
..ακόμα κάτι τι.. Τα ιστορικά γεγονότα δεν γίνεται να αντικρούσουν τα γεγονότα που περιγράφονται στις Γραφές.. Είναι σαν να μην έγινε τπτ στον κόσμο αν δεν το λένε τα ιερά βιβλία..
(παω τωρα να κοψω κινηση στο αλλο θεμα, μη με… λογοκρινει ο Πανος!!)
28 Ιουλίου, 2009 στις 4:45 μμ
j95
Ναι, με την ίδια έννοια που αν σήμερα γίνει μια αντίστοιχη «επιχείρηση σκούπα» θα στοχεύει «καθε τι βυζαντινό».
Το κακό με όλους εσάς τους ελληνογκαγκά είναι ότι αντιμετωπίζετε τους αιώνες λες και είναι στραγάλια. Οι «πρώτοι χριστιανοί» ήταν 600 χρόνια μετά την Αρχαία Ελλάδα, λες να μην είχε αλλάξει ΤΙΠΟΤΑ ως τότε στην περιοχή;
28 Ιουλίου, 2009 στις 4:46 μμ
j95
σημείωση: «όλους εσάς τους ελληνογκαγκά»=»αρχαιογκαγκά τε και ορθοδοξογκαγκά»
28 Ιουλίου, 2009 στις 5:14 μμ
ellinaki
j95, πρώτη φορά με αποκαλούν ελληνογκαγκά (ή οτιδήποτε παρεμφερές), πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχεις ιδέα για τη σχέση μου με τον ελληναρισμό και τους γκαγκάδες εν γένει.
Σε κάθε περίπτωση, το διάστημα μεταξύ της ελληνιστικής περιόδου και του Μέγα Σφαγ… εεε.. Κωνσταντίνου είναι αρκετά λιγότερο από 600 χρόνια. Στο διάστημα αυτό μεσολάβησαν Ρωμαίοι και ο παλαβός από την Ταρσώ οι οποίοι από όσο γνωρίζω δεν αποτέλεσαν ιδιαίτερη απειλή.
28 Ιουλίου, 2009 στις 5:25 μμ
O Αιρετικός
Μην τον ξεσυνερίζεσαι βρε ελληνάκι… Δε στέκει στα καλά του. Απλά βρίζει και συκοφαντεί, χωρίς να ξέρει καν τι λέει και σε ποιον το λέει. Ακόμα κι αν ήξερε ότι δεν είσαι ούτε αρχαιογκαγκά ούτε δεξιογκαγκά, πάλι τα ίδια θα σου έλεγε, λόγω του φούιτ που έχει.
28 Ιουλίου, 2009 στις 8:21 μμ
sissa ben dahir
Δεν είναι μόνο ο χώρος της οθοδοξίας και ο Γ. Μεταλληνός που ισχυρίζεται ότι υπήρξαν μεν καταστροφές από χριστιανούς αλλά δεν ήταν ούτε τόσο γενικευμένες όσο τους αποδίδονται ούτε είχαν υιοθετηθεί γενικά από τις ηγετικές μορφές των χριστιανών.
Τα ίδια λένε και άλλες ακαδημαϊκές δουλειές από το χώρο της ιστορίας όπως η Ελένη Σαράντη Mendelovici . Λέει οτι κατά την τελευταία περίοδο της αρχαιότητας υπήρξαν ηγετικές μορφές των Χριστιανών με θετική στάση προς τα αρχαία μνημεία και τέχνη και μάλιστα επηρέασαν και άλλους χριστιανούς διανοούμενους των μετέπειτα αιώνων.
Σε όλα αυτά τα γραπτά μου φαίνεται ότι γίνεται μια διάκριση ανάμεσα σε πράξεις της κρατικής ηγεσίας και της θεολογικής ηγεσίας. Δυσδιάκριτα πάντως τα όρια μεταξύ τους.
Από την άλλη πλευρά, στο χώρο της γνήσιας ακαδημαϊκής αρχαιολογίας υπάρχουν κάποιες φωνές όπως ο νεαρός Δανός Troels Myrup Kristensen που ασχολούνται αποκλειστικά με το θέμα των καταστροφών αρχαιοελληνικών μνημείων. Λέει λοιπόν ότι σαφώς έγιναν χριστιανικές καταστροφές στον Παρθενώνα, δείχνει μάλιστα και τη συγκεκριμένη καταστροφή αναγλύφου από μετώπη.
Επίσης ο R. McNeal το 1991 δημοσίευσε στο περιοδικό Antiquity 65: 49-63. άρθρο που θεωρείται αναφορά των νεωτέρων με τίτλο“Archaeology and the destruction of the later Athenian Acropolis”
Δυστυχώς τα άρθρα των αρχείων δεν είναι δωρεάν αλλά αν κάποιος μέσα από βιβλιοθήκη ή άλλο ακαδημαϊκό ίδρυμα έχει δυνατότητα δωρεάν πρόσβασης ας τα κατεβάσει.
Καταλαβαίνεις τώρα Γιάννη γιατί επεδίωξα να βάλουμε ένα time line στα attitudes κάθε εποχής από την αρχή του 3ου μέχρι τον 7ο αιώνα;
28 Ιουλίου, 2009 στις 8:58 μμ
kapetanios
Έβαλε και ο Γαβράς το χεράκι του , όπως έμαθα (τον άκουσα σε πρωινή συζήτηση με τον Πατερμαλή να το παραδέχεται) είχε αποδεχθεί εξ αρχής την περικοπή σκηνών από το φιλμάκι του.
Και βέβαια ήξερε εκ των προτέρων τί θα κοβόταν, δεν είναι ηλίθιος …
28 Ιουλίου, 2009 στις 10:23 μμ
Γιάννης
J95,
«μην τους τα λες πολύ απότομα, από τα 6 τους είναι εκπαιδευμένοι να πιστεύουν ότι η Ευρώπη τους χρωστάει σύνταξη για τον Παρθενώνα»
πού να καταλάβαιναν και το ότι στον παρθενώνα* (η αθήνα ως παράδειγμα) μπορούσαν να εισέλθουν μόνο αθηναίοι, όχι σπαρτιάτες, κορίνθιοι κ.λπ., δηλ. όχι οι άλλοι έλληνες, κι ότι για να αποκτήσει το δικαίωμα εισόδου στο ναό του πολιούχο θεού μια άλλη πόλη έπρεπε να φερθεί όπως η ρώμη: να την κατακτήσει.
*μπήκε, βέβαια, ο δημήτριος ο πολιορκητής. και τον έκανε κυριολεκτικά οίκο οργίων
28 Ιουλίου, 2009 στις 10:29 μμ
Πάνος
Κάποτε πρέπει να αναρτηθεί ένα ποστ γι’ αυτόν τον απίστευτο τύπο… Το Δημήτριο εννοώ, όχι κάποιον από τους σχολιαστές του παρόντος ποστ.
29 Ιουλίου, 2009 στις 6:55 μμ
Abravanel
Δεν άντεξα να μην το βάλω: ο Αγ.Δημήτριος, μητροπολιτικός ναός της Θεσσαλονίκης, καταστράφηκε από την μεγάλη πυρκαγιά του 1917 – κατάφερε να επισκευασθεί μόνο το 1943 όταν με ενέργειες της Μητρόπολης εργάτες αφαίρεσαν εκατοντάδες ταφόπλακες από υπάρχοντες τάφους (δηλαδή με λείψανα μέσα) από το χώρο του εβραϊκού νεκροταφείου. Κλικ για φωτογραφία.
Ελπίζω όταν αναδειχθεί το θέμα από τον χειμώνα, να περιμένω ανάλογη ευαισθησία, (και δεν εννοώ τον Πάνο). 🙂
29 Ιουλίου, 2009 στις 7:00 μμ
Πάνος
Abravanel,
πολύ καλά έκανες και το έβαλες! Οι αναρτήσεις σου μας βοηθάνε να μαθαίνουμε τι έχει συμβεί στην πόλη μας – και κανένας δεν το αφηγείται…
29 Ιουλίου, 2009 στις 7:02 μμ
O Αιρετικός
Δηλαδή για ένα λεπτό, με ποιο σκεπτικό και με ποια λογική σύλησαν (διότι περί συλήσεως πρόκειται) το εβραϊκό νεκροταφείο προκειμένου να επισκευαστεί ο ναός του άη-Δημήτρη;
29 Ιουλίου, 2009 στις 7:03 μμ
O Αιρετικός
Πάντως, αν σε παρηγορεί Abravanel, έτσι λειτουργεί το παπαδαριό… Εδώ ο μητροπολίτης εκείνος, η Σουλτάνα του Αιγαίου, έσπασε τα απομεινάρια της σορού της ίδιας του της μάνας στην εκταφή για να χωρέσουν στο κουτί…
29 Ιουλίου, 2009 στις 8:17 μμ
Abravanel
Αιρετικέ, το πρόβλημα συγκεκριμένα δεν είναι της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης. Οι ταφόπλακες κλάπηκαν από τον Δήμο, την Γενική Διοίκηση, την Γερμανική Κατοχική Διοίκηση και χρησιμοποιήθηκαν για σπίτια, πισίνες, πεζοδρόμια, το Βασιλικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, την Ροτόντα και πολλές άλλες εκκλησίες, (μάλιστα υπάρχουν και έγγραφες αιτήσεις ενοριών για τους δωθεί η άδεια να συμμετέχουν).
Αλλά το θέμα μου δεν ήταν αυτό – απλώς είδα τον Μητροπ.Ανθιμο να επαναλαμβάνει οτι ποτέ χριστιανός δεν κατέστρεψε αρχαίο ναό και γελούσα μέσα μου – εδώ δε πιστεύει τις φωτογραφίες και τα ίδια του τα μάτια (η Ροτόντα, εεμ συγνώμη, ο ΙΝ Αγ.Γεωργίου έχει ακόμα πολλές ταφόπλακες ορατές) και θα πιστέψει έναν Gavra;
Πανο αυτό φέτος θα είναι το έτος της Θεσσαλονίκης – πιστεύω οτι εντυπωσιαστείς με τον πλούτο που ακόμα υπάρχει στην πόλη.
[offtopic]J95 σ’έχω στείλει ένα μαιλ πριν λίγο καιρό – please έλεγξε τα spam[/offtopic]
29 Ιουλίου, 2009 στις 8:22 μμ
O Αιρετικός
Κι εσύ βρε άνθρωπε τι διαφορετικό περιμένεις από επαγγελματίες ΨΕΥΤΕΣ, ΚΛΕΦΤΕΣ και ΛΩΠΟΔΥΤΕΣ; Ζητάς από της μυλωνούς τα κωλομέρια καλλιγραφία μου φαίνεται. Αφού ξέρεις τι εστί Άνθιμος.
29 Ιουλίου, 2009 στις 9:22 μμ
Abravanel
Ξέρω τι εστί Ανθιμος, ξέρω τι εστί Δαμασκηνός και ξέρω οτι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, (για το καλό αλλά και το κακό).
30 Ιουλίου, 2009 στις 1:24 πμ
Summertime
Και ένα ευχάριστον διάλειμμα…
http://ethnikoi.org/kifinapower.html
15 Οκτωβρίου, 2009 στις 12:40 μμ
Πάνος
Τώρα είδατο λινκ του summertime. Ορέον!
10 Νοεμβρίου, 2009 στις 12:29 μμ
Σταύρος βασδέκης
ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ. ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΤΩΝ ΖΙΖΑΝΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ
Ολόκληρος ο χώρος της αναζήτησης των ελληνικών παραμέτρων και προϋποθέσεων είναι θανάσιμα μολυσμένος από την πυθαγορο-πλατωνική δεισιδαιμονία και την ανάλογη μεταφυσική της χολέρα. Επείγει λοιπόν κάθαρση από το καρκίνωμα αυτό. Παρακαλούμε όλες και όλους τους Ελληνο… να τοποθετηθούν απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα.
Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΤΕΡΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ.
(ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΞΕΒΟΤΑΝΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΑΡΟΤΑ ΤΟΥΣ
ΑΛΛΑ ΘΕΩΡΟΥΝ ΕΥΤΕΛΕΙΑ ΤΟ ΞΕΒΟΤΑΝΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ)
Όπως θα δείξουμε με στοιχεία φαίνεται ότι ο μεγαλύτερος και παραγωγικότερος άμβυκας που στήθηκε ποτέ στον δυτικό λεγόμενο κόσμο, για την απόσταξη της δεισιδαιμονίας, είναι αυτός του Πλάτωνος.
Το απόσταγμά του εξακολουθεί να φαντάζει ως μαγευτικό, σαγηνευτικό και σειρηνικό, αρωματισμένο με την καλλιτεχνικώς ρητορική δεινότητα του πανπόνηρου αυτού ταχυδακτυλουργού και αλχημιστή «καζαντζή».
Οι καταμεθυσμένοι καταναλωτές του ιδεοπνεύματός του Πλατωνικοί και Νεοπλατωνικοί, συνεπικουρούμενοι από τους κρυφο- και ψιλοπλατωνικούς Στωϊκούς, Γνωστικούς Νεοορφικούς και Νεοπυθαγόριους, ξεσήκωσαν τους τόνους της δεισιδαιμονίας μέχρι τους έβδομους ουρανούς.
Οι μετεμψυχώσεις, οι μετενσαρκώσεις, οι κολάσεις και οι παράδεισοί τους, πλημμύρισαν τα μυαλά των ανθρώπων τους με μεταθανάτιες φοβίες, προκαλώντας τους ανεπανόρθωτες βλάβες.
Μάταια ο Επίκουρος ανασήκωνε τα αντιδεισιδαιμονικά του αναχώματα απέναντι στον κατακλυσμό τους αυτόν. Η δεισιδαιμονία πάντοτε, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, κερδίζει πολύ εύκολα τους ανθρώπους, προπαντός όταν κατά καιρούς ανασυντάσσεται.
Κορώνα στο κεφάλι όλων αυτών: η αθανασία της ψυχής. Το χρυσό κλειδί του θησαυροφυλάκειου των φερέφωνων της τρομοκρατίας του φόβου.
Με κανέναν τρόπο δεν δέχεται ο θνητός αυτός τον θάνατό του! Αυτό το ανθρωπάκι, που έδερνε την γυναίκα του για ψύλλου πήδημα, που συκοφαντούσε τον γείτονά του, που άφηνε νηστικά τα παιδιά του, που μπεκρούλιαζε, που βλαστημούσε τα θεία, που…., πώς είναι δυνατόν να πάψει να υπάρχει κάποια στιγμή! Πώς είναι δυνατόν να εξαφανιστεί ένας τόσο σπουδαίος άνθρωπος;; Να πεθάνει για πάντα όπως ένα σκουληκάκι;
Αλίμονό μας, καλοί μας άνθρωποι, αν δεν συνέχιζαν, στο περιθώριο της εποχής τους, οι επιστήμονες να φωτίζουν βήμα προς βήμα τα σκοτάδια της άγνοιας, κτίζοντας με μόχθους και βάσανα και διώξεις τους ναούς της γνώσης και του εξανθρωπισμού.
Σχεδόν τίποτε δεν ειπώθηκε από τον χριστιανισμό που να μην είχε ακουστεί πρωτύτερα από τους δεισιδαίμονες του αρχαίου κόσμου. Πολλά βιβλία έχουν εκδοθεί προσφάτως τα οποία περιέχουν όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για τη σχέση αυτή. Απ’ όσο γνωρίζουμε, το περιεκτικότερο είναι το «Τα Μυστήρια του Ιησού» των Timothy Freke και Peter Gandy εκδ. «Ενάλιος» 1999.
Στο παρόν δείγμα (μακάρι να αποβεί δήγμα έναντι του ελπιζομένου διαλόγου και λέμε ελπιζομένου διότι εδώ και αρκετό καιρό έχει αποσταλεί σε δεκάδες άτομα, από τα οποία τα μεν αδιαφόρησαν τα δε περισσότερα μας στόλισαν με κάθε είδους υβριστικά επίθετα, δίχως να προβάλλουν κανένα επιχείρημα) θα αρκεστούμε, για λόγους οικονομίας, στον Πλάτωνα για δυο κυρίως λόγους.
Κατά πρώτον επειδή πέτυχε να πληρώσει τον αποστακτήρα του με όλες σχεδόν τις προϋπάρχουσες δεισιδαιμονίες, κατά δεύτερον επειδή του προέκυψε να επιρρεάσει καταλυτικά όλες τις μετέπειτα μέχρι και σήμερα.
Οι αναφορές στα έργα του θα ακολουθήσουν, το κατά δύναμιν, την χρονολογική πορεία της συγγραφής τους. Θα έχουν δε κυρίως σχέση με τις διδαχές που αλίευσαν οι Πατέρες του κυρίαρχου θρησκευτικού δόγματος, του χριστιανισμού από τις ιδέες και τις απόψεις του. Οι ανθέλληνες αυτοί πατέρες ενώ φρόντισαν να κατακάψουν όλα τα έργα των Ελλήνων της αρχαιότητας (π.χ. ενώ από τα ογδόντα έργα του Επίκουρου, του ευεργέτη αυτού της ανθρωπότητας, δεν απόμεινε τίποτε, φρόντισαν να διασώσουν όχι μόνον όλα τα έργα του Πλάτωνα, αλλά ακόμα κι όλες τις επιστολές του).
Πρωταγόρας (353 c), κατηγορεί ως κακά τις επιθυμίες του φαγητού του κρασιού και των σαρκικών ηδονών.
Λάχης, τελευταία φράση «εάν θεός εθέλη», η γνωστή χριστιανική πιπίλα «θεού θέλοντος» ή «πρώτα ο θεός», η οποία απαντάται δεκάδες φορές σ’ όλα τα έργα του.
Χαρακτηρίζει το σώμα τάφο της ψυχής στα εξής έργα του: Γοργίας (493 α), Πρωταγόρας (313 α), Κρατύλος (400 c), Φαίδων (64 c, 66-67 β, 80 α, 82 c), Πολιτεία (403 d), Φαίδρος (250 c), Νόμοι Ε΄ (728 e).
Καταδικάζει την χορική ποίηση την αφιερωμένη στον Διόνυσο, Γοργίας (502 d).
«Δεν φρονώ ότι το να ραπίζεται κανείς εις το πρόσωπο αδίκως είναι τι αίσχιστον πάντων, ούτε το να ακρωτηριάζεται εις το σώμα ή εις το βαλάντιον αλλ’ αισχρότερον και βλαβερώτερον είναι το να ραπίζει τις εμέ..» Γοργίας (508 d). Από το χωρίο αυτό πηγάζουν οι εξής χριστιανικές αρετές: πρώτη, «όποιος σε ραπίσει στο ένα μάγουλο, στρέψε προς αυτόν και το άλλο», δεύτερη, ο αυτοευνουχισμός κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια είχε λάβει τόσο μεγάλες διαστάσεις ώστε να αναγκάσει τους πατέρες της εκκλησίας να τον αφορίσουν με απόφαση οικουμενικής συνόδου (για τυχόν αμφισβητούντες είμαστε πρόθυμοι να τους παράσχουμε τα σχετικά ντοκουμέντα), τρίτη αρετή, το ξάφρισμα των βαλαντίων των πιστών με χίλιους δυο τρόπους, είναι γνωστό σ’ όλους ότι αποτελεί τρομερή επίδοση του παπαδαριού της χριστιανικής πίστης.
Γοργίας (512 e), εδώ διαβάζουμε τα εξής απίστευτα: «…ούτε να επιδεικνύει αγάπη προς την ζωή του, αλλ΄ αφήνων την περί τούτου φροντίδα εις τον θεόν και πιστεύων εις όσα λέγουν οι γυναίκες, ότι ουδείς απέφυγε το πεπρωμένο του, ας σκεφτεί τα μετέπειτα..». Μέσα σε δυο αράδες ζυμωμένα ή περιφρόνηση προς την ζωή, η δεισιδαιμονία, η μοιρολατρεία, ο κατινισμός και ο φόβος για τις μεταθανάτιες τιμωρίες. Θαυμαστό «Ελληνικό» ήθος και θαυμάσιες «Ελληνικές» αρετές! Η τέλεια σφραγίδα του υπαρκτού χριστιανισμού.
Περί κολάσεως, Γοργίας (525 α).
Ύμνοι στην θεοφοβία, Απολογία Σωκράτους (23 α-b).
Ύμνοι στην θεοκαταληψία, Απολογία Σωκράτους (29 d – 30c).
Βάζει τον Σωκράτη να επιχειρεί να αποδείξει ότι είναι θεόσταλτος, Απολογία Σωκράτους (30- 31 c), στο δε 33 c «Εις εμέ δε ο έλεγχος αυτός όπως εγώ λέγω, έχει ανατεθεί υπό του θεού να τον διενεργώ και δια χρησμών και ονείρων και κατά πάντα τρόπον…» και μια αράδα πιο κάτω «Αυτά ω άνδρες Αθηναίοι και αληθινά είναι και εύκολα μπορούν να αποδειχθούν»!!!
Φαίδων. Αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς όλο αυτό το έργο, το οποίο αποτελεί το βαρύ πυροβολικό των «ατράνταχτων αποδείξεων» περί αθανασίας της ψυχής. Ο χριστιανισμός δεν χρειάστηκε να προσθέσει ούτε κεραία πάνω σ’ αυτό το θέμα. Χαρακτηριστικό απόσπασμα θεοφοβίας το 62-63 b.
Είναι σχεδόν ακατόρθωτο να περιγράψει κανείς τον δεισιδαιμονικό αυτόν τυφώνα που λέγεται «Φαίδων». Ένα συνονθύλευμα ασύστολων ψευδών, παραλογισμών, αρρωστημένων φαντασιώσεων, πιστευμάτων, φοβιών, ελπίδων, αλχημικών ακροβατισμών, μεταθανάτιων κολαστηρίων και παραδείσων. Μια αποκρουστική αίσθηση της επίδοσης του σοφού όταν συμπεριφέρεται ως δαιμονόληπτη γριούλα! Το συμφωνικό έργο «Ανελληνική πεμπτουσία» τραγουδισμένο από τον ίδιο τον συνθέτη του.
Πολιτεία (389 α), εάν απορείτε για την απέχθεια των πατέρων της χριστιανικής θρησκείας προς το γέλιο (μέχρι και βιβλία έγραψαν οι αθεόφοβοι κατά του γέλωτος!), εδώ θα ανακαλύψετε έναν πρόδρομο της απάνθρωπης αυτής νοοτροπίας. Δεν διστάζει μάλιστα να προσβάλλει τον Όμηρο επειδή αυτός έγραψε: «και γέλιο ακράτητο έπιασε όλους τους αθανάτους σαν είδανε τον Ήφαιστο να κουτσολαχανιάζει. Έχουμε σοβαρή υποψία ότι ένα μεγάλο μέρος από την αφόρητη κακοσμία των στομάτων των πατέρων της εκκλησίας οφείλεται στην αποχή τους από το γέλιο.
Τα προπατορικά αμαρτήματα και η θεραπεία τους, Φαίδρος (244 e).
Τάγματα αγγέλων, Φαίδρος (247 α).
Ανάσταση νεκρών, Πολιτικός (271 b).
«Όποια σχέση υπάρχει μεταξύ γέννησης και ουσίας, όντος η αυτή υπάρχει μεταξύ πίστεως και αληθείας», Τίμαιος (271 c). Αυτά όταν η Ελληνική νοοτροπία πρότεινε τα «μη λησμονείς να απιστείς» και «πίστεψες; χάθηκες».
Η θεία πρόνοια, Τίμαιος (30 c).
«Αλλά και όλοι μας ονομάζουμε σαν επαίσχυντα κατώτερον εαυτού εκείνον που κυριαρχείται πιο πολύ από τις ηδονές παρά από τις λύπες»!
Ας αρκεστούμε σ’ αυτά τα ελάχιστα. Για περισσότερα προτείνουμε στους ενδιαφερόμενους να αποφύγουν ενημερώσεις περί Πλατωνισμού μέσω τρίτων και να προστρέξουν απ’ ευθείας στα έργα του ίδιου.
Εάν ο δάσκαλος αυτός υπολόγισε ότι η τιμωρούμενη ψυχή ενδιαιτούσε 30.000 έτη στην 27η σφαίρα του σύμπαντος και κατόπιν 9.000 έτη στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ 91ου και 92ου ουρανού, εισερχόμενη στο σώμα ενός γαϊδάρου, προ παντός εάν ετύγχανε και ψυχή γυναικός (έτσι ακριβώς τα περιγράφει στα έργα του), οι μαθητές του υπολόγισαν ακόμη και τις θερμοκρασίες των σφαιρών και των ουρανών αυτών.
Ατυχώς και αδικαιολόγητα καθίσαμε, οι περισσότεροι, σαν κότες κάτω από το καβαλίκεμα του στείρου και φανφαρώνου αυτού δήθεν Έλληνα φιλοσόφου. Να κυττάζουμε τον κόσμο μέσα από το φλιτζάνι της αρσενικής αυτής καφετζούς. Ένα φλιτζάνι με το μεγαλύτερο διαμέτρημα παγκοσμίως.
Κι όλ’ αυτά διότι μάθαμε μεν να ξεβοτανίζουμε τα καρότα μας και τις ντομάτες μας αλλά καθόλου το παρελθόν μας, τον πολιτισμό μας και τους προγόνους μας. Δηλαδή κύριε Έλληνα γιατί σου αποκρύπτουνε τον Επίκουρο και σε φλομώνουν με τον Πλάτωνα; Διότι εάν διαβάσεις τον Επίκουρο τότε δεν μπορούν να σε μαντρώσουν μέσα στις εκκλησίες οι Αρχιμανδρίτες. Μήπως δεν τους λένε έτσι! Ενώ με τον Πλάτωνα είσαι ήδη μέσα.
Ήδη ανάφερα ότι δεν ήταν δυνατόν να προκύψει διάλογος πάνω στο ζήτημα Πλάτων. Γιατί; Επί δυο δεκαετίες προσπαθώ, με διάφορους τρόπους να προκαλέσω έναν τέτοιο διάλογο. Μάλιστα μεταξύ ανθρώπων που ενδιαφέρονται για την επανελλήνιση ή έστω τον επανακαθορισμό του τι εστί ελληνικός τρόπος, επειδή ισχυρίζομαι ότι ο τρόπος είναι ο άνθρωπος.
Ότι ο άνθρωπος ελληνικής νοοτροπίας έχει υποχρέωση να «ξεβοτανίζει» την παράδοσή του. Και στην προκειμένη περίπτωση αυτή την παράδοση που λέγεται Ελληνικός πολιτισμός. Είναι δυνατόν στον «κήπο» αυτόν να μην υπάρχουν «ζιζάνια»; Είναι δυνατόν ο Πλάτων κι ο Επίκουρος να μπουν στο ίδιο τσουβάλι; Οι φυσικοί φιλόσοφοι, οι σοφιστές, οι Επικούρειοι και ο Ηράκλειτος, να χορεύουν στην ίδια ορχήστρα με τους θεωρητικούς λακέδες της ολιγαρχίας, που και μόνο το άκουσμα της λέξης δημοκρατία, τους δημιουργούσε τάση προς εμετό;
Τι είναι δηλαδή ελληνικός τρόπος; Μήπως είναι μια ρώσικη σαλάτα; Ένας κυκεώνας; Είναι το ίδιο ελληνικό και το να είναι κανείς δεισιδαίμονας και το να μη φοβάται τους θεούς ή να μη πιστεύει σ’ αυτούς; Κι ας μη το πάρουμε το θέμα ως προς το ελληνικό ή μη. Ας το θέσουμε ως το τι είναι ανθρωπινότερο. Δηλαδή στην κλίμακα που οδηγεί τους ανθρώπους προς τον εξανθρωπισμό τους, η πίστη στην αθανασία της ψυχής βρίσκεται στο ίδιο σκαλοπάτι με την δοξασία του θανάτου της μαζί με το σώμα; Ή μήπως η δημοκρατία ξεκουράζεται στο ίδιο σκαλοπάτι μαζί με την τυραννία, και η ηδονή με την αρετή της στέρησης και του ασκητισμού;
Από πότε η αδιακρισία κατέστη ελληνική αρετή και δεν το πήραμε χαμπάρι;
Αν η χριστιανική κακοδαιμονία λέγεται Παύλος, η ελληνική λέγεται Πλάτων.
Τη γνώμη μας την λέμε δίχως περιστροφές: το δένδρο Πλάτων εξακολουθεί να παράγει σπόρους από τους οποίους φύονται ζιζάνια, τα οποία καταπνίγουν την καλλιέργεια του πανανθρώπινου ελληνικού πολιτισμού. Οι καλλιεργητές του πολιτισμού αυτού καταπονούνται τα μέγιστα στην προσπάθειά τους να ξεβοτανίζουν συνεχώς τα πλατωνικά αυτά ζιζάνια.
Θα ήταν μάταιο και προπαντός ανθελληνικό να προτείνει κανείς το ξερίζωμα και το κάψιμο του πλατωνικού αυτού δένδρου.
Αυτό όμως που είναι εφικτό είναι το να αντιληφτούν, οι σπορείς του πλατωνικού σπόρου, την ζημιά που προκαλούν στην καλλιέργεια και την προοπτική του ελληνικού πολιτισμού. Δεν έχουν παρά να παρατηρήσουν τι λογίς φυτά ξεφυτρώνουν από τους σπόρους αυτούς. Τι ξεφυτρώνει από τους σπόρους του μίσους προς το σώμα, τους σπόρους της δεισιδαιμονίας, της αθανασίας της ψυχής, της πίστης, της μεταθανάτιας τιμωρίας, της θεοφοβίας, της μοιρολατρίας της… και όλων αυτών των πλατωνικών «αρετών».
Πρέπει οι σπορείς αυτοί να αναλογιστούν το γιατί ο χριστιανισμός βασίστηκε πάνω στις πλατωνικές αυτές αρετές. Γιατί ο χριστιανισμός μισούσε και μισεί θανάσιμα τις αρετές του Επίκουρου.
Ας το πούμε κι αλλιώτικα: εάν μας αναθέσουν να σκουπίσουμε και να ξεκαθαρίσουμε την αποθήκη του ελληνικού πολιτισμού του παρελθόντος, μήπως δεν θα προκύψουν κάποια σκουπίδια; Τι είδους άραγε να είναι τα σκουπίδια αυτά; Ποια υλικά θα είναι φθαρμένα και ποια όχι; Μήπως τα μάρμαρα θα έχουν την ίδια φθορά με τα ξύλα; Ποια είναι τα μάρμαρα του ελληνικού πολιτισμού; Κι αν μας υποχρεώσουν με τα υλικά αυτά να κτίσουμε ένα νέο ελληνικό οικοδόμημα, τότε θα πρέπει να το κτίσουμε μ’ όλα τα υλικά ή μόνο με τα πιο γερά και τα πιο φωτεινά;
Θα μπορούσαμε όμως να φερθούμε και πιο έξυπνα. Να αφήσουμε πρώτα τους χριστιανούς να ξεδιαλέξουν αυτά της αρεσκείας τους, ώστε να ξεβρομίσουν εντελώς την αποθήκη, και μετά να βρούμε δίχως κανέναν κόπο έτοιμα και ξεκαθαρισμένα, τα εναπομείναντα ελληνικά. Αυτή όμως η εκλογή ήδη έχει γίνει, από τους χριστιανούς. Την έκαναν οι πατέρες της εκκλησίας. Και τώρα κάποιοι ελληνίζοντες επιχειρούν να κλέψουν μέσα από τα χέρια των χριστιανών τον Πλάτωνά τους! Πλάτωνα και των μεν και των δε! Να τον επαναφέρουν μέσα στους ελληνικούς ναούς! Έλληνες με χριστιανικό γούστο! Έλληνες με αποστροφή προς τον Επίκουρο, τους φυσικούς φιλοσόφους και τους σοφιστές. Προς αυτούς που έβγαλαν την ανθρωπότητα από το σκοτάδι της θρησκείας. Που προσπάθησαν να απελευθερώσουν το ανθρώπινο πνεύμα από την δεισιδαιμονία.
Ο ελληνικός τρόπος δεν είναι μια μούμια. Είναι προ παντός ένας εξελισσόμενος οργανισμός. Ότι ήταν ελληνικό πριν δυο χιλιετίες δεν είναι κατ’ ανάγκη ελληνικό και τώρα. Ο άνθρωπος Έλλην δεν είναι τέτοιος τόσο από το παρελθόν του όσο από το παρόν του. Δεν είναι κληρονόμος ενός πολιτισμού, όπως κάποιοι τεμπέληδες νομίζουν. Απλούστατα, ο έλληνας στην καταγωγή έχει πολύ περισσότερη ευχέρεια να αφομοιώσει τον ελληνικό πολιτισμό από οποιονδήποτε άλλον. Αυτό όμως απαιτεί αγώνα και άσκηση. Κόπο και μόχθο. Δεν γεννιέται κανείς Έλληνας, αλλά μπορεί να γίνει κανείς τέτοιος. Ο ελληνικός τρόπος δεν κληρονομείται, αλλά κατακτάται. Η κληροδότησή του απαιτεί ελληνική παιδεία.
Υφίσταται λοιπόν το αίτημα: ποια παιδεία θα δικαιούνταν σήμερα να φέρει αυτόν τον τίτλο; Ασφαλώς δεν αναφερόμαστε στην παιδεία του κράτους, η οποία τυγχάνει υπό θρησκευτική ιουδαιοχριστιανική κατοχή. Αναφερόμαστε στην παιδεία όλων αυτών που επιθυμούν την στήριξη και την συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού. Όλοι αυτοί λοιπόν οι ενδιαφερόμενοι, να βαδίσουν προς την κατεύθυνση αυτή, νομίζουμε ότι είναι θετικό, χρήσιμο και απαραίτητο να ξεκαθαρίσουν στα μέσα τους και στα προς τα έξω τους, το πώς ο καθένας αντιλαμβάνεται το τι εστί ελληνικός τρόπος, και προ πάντων το γιατί.
Μάλιστα προτείνουμε να απαλλαγούμε, στο μέτρο του δυνατού, από την γνωστή αυτή νοοτροπία, της οχύρωσης πίσω από τα προσχήματα της υποστήριξης των ιερών και όσιων των προγόνων, διότι ναι μεν είναι μια αναγκαία προϋπόθεση αλλά καθόλου ικανή. Διότι, το ξανατονίζουμε, ο Έλλην άνθρωπος είναι τέτοιος από την συμπεριφορά και την πράξη του κι όχι από τις οποιεσδήποτε ιδεοληψίες του. Από το φέρεσθαι το δικό του κι όχι απ’ αυτούς που τον έφεραν στον κόσμο αυτόν.
Βασδέκης Ν. Σταύρος
Μαυροκορδάτου 31
62100 Σέρρες
τηλ. 23210 – 52462
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του παρόντος
δίχως την άδεια του συγγραφέα
3 Αυγούστου, 2010 στις 2:32 πμ
επαναστατης
αν γινονταν αυτα που λετε νεοταξιτες τοτε γιατι στεκει ο παρθενωνας και τα χιλιαδες αλλα μαρμαρα σημερα πανελληνια?ποιοι σπουδασαν αρχαιολογοι?οι αθεοι?ποιοι εχτισαν τα μουσεια?ποιοι διοργανωσαν τους αγωνες?ποιοι δινουν στα παιδια τους αρχαια ονοματα?ποιοι διαφημιζουν τα αρχαια παντου?οι παγανιστες που τα μουντζωνουν με ινδιανικους υμνους?οι παγανιστες που καθονται πανω στα μαρμαρα και μετα λενε οτι αορατοι χριστιανοι και ανονοματοι τα διαλυουν?γιατι εσεις οι μασονοι παγανιστες πηγαινετε στο μουσειο ακροπολης που εχτισε ο ελληνας πολιτης με τα λεφτα του?αφου το εχτισαν τα αδελφια σας οι εβραιοι οπως μας λετε.γραφει μια βλακεια ο καθε καβλωμενος με τα αρχαια πηδηματα και το αναδημοσιευετε ολοι εσεις οι δηθεν αθεοι.σαν τον καλοπουλο.που το παιζει αθεος ο ψυχακιας αλλα τον τιμουν στα προμηθεια.
3 Αυγούστου, 2010 στις 8:40 πμ
robin
Ο Παρθενώνας στέκει στη θέση του γιατί φέρνει χρήματα. Τα μουσεία υπάρχουν γιατί και αυτά φέρνουν χρήματα στο ελληνικό κράτος. Οι Ολυμπιακοί αγώνες έγιναν ώστε να μας μείνουν μετά τα στάδια αμανάτι σαν ολυμπιακά ακίνητα ώστε μετά να αξιοποιηθούν καλύτερα από την (Ιερά βεβαίως βεβαίως…) μονή Βατοπεδίου.
Όλα αυτά είναι έσοδα, τα οποία χρησιμοποιούνται για να πληρώνονται οι δίκαιοι μισθοί των κηφήνων του κλήρου οι οποίοι βεβαίως προσπαθούν προσευχόμενοι νυχθημερόν να σώσουν τις αμαρτωλές ψυχές μας!
Θες να τα ακούσεις προïνιάτικα χριστιανέ μου;