. …γράφει στο σημερινό πρωτοσέλιδό της η «Ελευθεροτυπία». Και συνοψίζει, με μελανά χρώματα την κατάσταση: περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας και της δημοκρατίας, νέες συνθήκες για τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά (πολύ χειρότερες για τους εργαζόμενους) αύξηση της ανεργίας, δραματική μείωση των μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ανηλεής φορολόγηση στους ελεύθερους επαγγελματίες, λουκέτο στις μικρές επιχειρήσεις κλπ. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα γυρίζει πολλά χρόνια πίσω: http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=131999 Ειλικρινά ΔΕΝ νομίζω ότι αυτή ήταν η μοναδική μας εναλλακτική. Την έκανε μοναδική εναλλακτική η απίστευτη ανεπάρκεια του ηγετικού πολιτικού μας προσωπικού. Δυο κόμματα εξουσίας με επικεφαλής δυο κραυγαλέα ανεπαρκείς πριγκιπικούς κληρονόμους, οι οποίοι κουβαλάνε μαζί τους ένα απίστευτο σκυλολόι «ιδεολόγων» της αρπαχτής. Ένας ολόκληρος στρατός από γλύφτες, μετριότητες και απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου. Με τους ικανούς και ανιδιοτελείς ανθρώπους να έχουν εξοριστεί, δεκαετίες τώρα, από την πολιτική – γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτούς. Τα θλιβερά κοράκια της εξουσίας δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν πολιτικές εξόδου από την κρίση, χωρίς να γίνει ο τόπος μας Γης Μαδιάμ. Έντρομοι, ανίκανοι – και στο τέλος αδιάντροποι, θα κάνουν ό,τι τους υπαγορεύουν οι «απέξω». Μόνο που αυτό που μας υπαγορεύουν / υποχρεώνουν οι «απέξω» θα οδηγήσει την Ελλάδα ολοταχώς στη δεκαετία του ’50. Και όταν οι εργαζόμενοι και η νεολαία αρχίσουν να το συνειδητοποιούν αυτό, μέσα από το αδιέξοδο και τη μαυρίλα που θα οδηγηθούν, τότε τα Δεκεμβριανά του 2008 θα μοιάζουν πια με χαρούμενες εκδρομές των προσκόπων, σε σύγκριση με αυτά που, αναπόφευκτα, θα συμβούν στις συνειδήσεις των ανθρώπων και στους δρόμους των πόλεων.
Τελευταια σχολια
Theo στη Λάμπρος | |
Αφώτιστος Φιλέλλην στη Καλό 2024! | |
Αναγνώστης Αθηναίος στη Καλό 2024! | |
Πάνος στη Καλό 2024! | |
Πάνος στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… | |
Αφώτιστος Φιλέλλην στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… | |
Ηλίας στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… | |
Theo στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… | |
Theo στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… | |
lycabettus στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… | |
Πάνος στη Σκέψεις για το Νησί της Κ… | |
Νικόλαος Τσιμπίδης στη Θοδωρής Τσιμπίδης: στις ελληνι… | |
Πάνος στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… | |
Θανάσημος στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… | |
ο Θειος στη Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσ… |
Προσφατη παραγωγη
- Καλό 2024!
- Σκέψεις για το Νησί της Καλυψώς
- Το νησί της Καλυψώς – Έκθεση γλυπτικής
- Το νησί της Καλυψώς
- Σημειώσεις: Διαδικτυακή παρουσίαση
- Σφηνάκια
- 4 λεπτά για τις «Σημειώσεις για τον Εμφύλιο»
- Σημειώσεις για τον Εμφύλιο, Τόμος Α
- 25 «μουσικές» αναρτήσεις στο Academia.edu
- Οι πιο δημοφιλείς αναρτήσεις μου στο Academia.edu
- Academia.edu
- ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2021
- Ρεμπέτικο και αυτοκτονία
- Στιχηρά Ιδιόμελα
- Οι τελευταίες αστακομακαρονάδες (2006-2009)
Τα πλεον δημοφιλη
- Μόλις 36 χρόνια ήταν η μέση διάρκεια ζωής στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα
- Η Εκκλησία μας περί του αυνανισμού
- Δυο διαφορετικές ματιές στον Εμφύλιο: Στάθης Καλύβας και Γιώργος Μαργαρίτης
- Η ποίηση της ήττας
- Όταν λέμε τζιτζιφιόγκος, τι ακριβώς εννοούμε;
- Τα μυστικά του Κόλπου και τα άλλα μου ιστολόγια
- Σαμαράς – Κωνσταντακόπουλος -Νικητιάδης – Για την Ελλάδα ρε γαμώτο
- Περί της υποτιθέμενης γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
- Εβραϊκά μνήματα στο ΑΠΘ
- Πέτρος Κωστόπουλος: ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα
Kατηγορίες
Αρχείο
Καλύβα International
Προστεθείτε στους 528 εγγεγραμμένους.
Blog Stats
- 9.586.715 hits
156 Σχόλια
Comments feed for this article
14 Φεβρουαρίου, 2010 στις 2:40 μμ
antidrasi+sex
Από το στόμα σου και στο Μαρξ, του Τρότσκι, του Κροπότκιν και του Μπακούνιν το αυτί.
Δεν θα ήθελα να είναι αυτή η λύση, της βίαιης εξέγερσης, αλλά εκεί οδηγούνται τα πράγματα.
Οι «ιθύνοντες» ξεχνάνε φαίνεται το «δεν έχεις τίποτα να χάσεις παρά τις αλυσίδες σου». Και όταν οδηγήσουν εκείς τα πράγματα, θα δρέψουν τους καρπούς.
14 Φεβρουαρίου, 2010 στις 3:12 μμ
Μαρία
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=14/02/2010&s=ios-kyriakhs
14 Φεβρουαρίου, 2010 στις 5:00 μμ
Πάνος
»Πολιτικές, που μας πιέζουν να εφαρμόσουμε, για τις οποίες διαμορφώνεται ήδη μια συναίνεση με τη στήριξη από ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ, δεν οδηγούν στην έξοδο από την κρίση. Αντίθετα, οι εμπνευστές τους θέλουν να αξιοποιήσουν την κρίση για να επιβληθεί μια βαθύτερη προσαρμογή στο νεοφιλελεύθερο πρότυπο, το οποίο ωστόσο είναι εκείνο που κατ’ εξοχήν ευθύνεται για την κρίση. Γι’ αυτό και βλέπετε αυτοί που λένε να μειώσουμε τους μισθούς 10% ή 20%, βάζουν μετά τελεία. Δεν συνεχίζουν να πουν ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτών των μέτρων, το αποσιωπούν αυτό, διότι οι συνέπειες μπορεί να είναι δραματικές. Γι’ αυτό και χρειάζεται καθολική αντίσταση σε αυτά τα μέτρα και στις λογικές από τις οποίες εκπορεύονται».
(Δραγασάκης)
14 Φεβρουαρίου, 2010 στις 5:05 μμ
Πάνος
antidrasi+sex,
είναι πολύ πιθανό αυτές οι διεργασίες που ξεκινάνε τώρα να οδηγήσουν σε μια νέα μεταπολίτευση, την πρώτη του 21ου αιώνα. Αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι (τελικά) θα είναι για καλό.
14 Φεβρουαρίου, 2010 στις 5:56 μμ
zeppos
Η …»νέα» μεταπολίτευση είναι ήδη ΕΔΩ!
«Tο κόμμα της αντιπολίτευσης συγκεντρώνει ποσοστό 31,5% στην προτίμηση των πολιτών, ενώ το ΠΑΣΟΚ προηγείται κατά 16,5% φτάνοντας στο 48%. Σε σταθερά επίπεδα βρίσκονται τα υπόλοιπα κόμματα, με το ΚΚΕ να κερδίζει 7,5%, το ΛΑΟΣ 6% και το ΣΥΡΙΖΑ 4,5%»
14 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:18 μμ
antidrasi+sex
Πάο, και εγώ δεν είμαι σίγουρος.
Ή μάλλον είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα είναι για καλό που εμείς δεν θα προλάβουμε να δούμε. Ας το δουν τουλάχιστον τα παιδιά σας (εγώ δεν έχω, ακόμα τουλάχιστον).
14 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:34 μμ
nikiplos
Καλησπέρα… πέρα από το γεγονός ότι «η Ελλάδα που ξέραμε» δεν είναι για όλους ίδια, (ιδιαίτερα για τις γενιές τις νεότερες της δικής μου 40ρηδων), εκείνο που διαφαίνεται καθαρά και μοιάζει με πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό: Η εξάρτηση από διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς και ταμεία, στερεί τη δυνατότητα της χώρας μας στο να εφαρμόσει κάπως πιο φιλολαϊκές πολιτικές, ή «πολιτικές Κέινς».
Το κείμενο του Ιού που παρέπεμψε η Μαρία που υπογράφουν δυό πολύ έγκυροι οικονομικοί αναλυτές (Δραγασάκης, Μηλιός) πραγματικά με απαγοήτευσε. Με απαγοήτευσαν τα θινκ τανκς της αριστεράς, που σαν αιτίες της κρίσης αναγνωρίζουν για παράδειγμα τη σύγχρονη χρηματοπιστωτική δομή και όχι τις ιδιαίτερες δικές μας αγκυλώσεις… Επίσης με απαγοήτευσαν που τολμούν να συγκρίνουν την ισπανία και την Πορτογαλία με τη χώρα μας, δυό χώρες που έχουν απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από τη δική μας και με τις κρατικές υποδομές (ΕΣΥ, Παιδεία, Έρευνα) όχι μόνο αλώβητες αλλά να πνέουν και την ανιούσα… Μικροί οι μισθοί τους εκεί αλλά στο «ντηλ» της Λισαβώνας πληρώνεις 20€ το άτομο πίνοντας και ένα διάσημο ποτήρι Ριόχα, ενώ στο αντίστοιχο δικό μας του Ψυχικού, ήταν 80€ το άτομο όταν έφυγα από την Ελλάδα το 2007.
Οι αιτίες φυσικά πολλές για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας. Έλλειψη πολιτικής και άφεση αυτής στα χέρια των «καπάτσων» που γράφει ο Πάνος, αλλά η δική μας (μικρή βέβαια) ευθύνη δεν είναι παρά ακριβώς αυτή η εκχώρηση σε αυτούς. Μας ικανοποίησε να κάνουμε τη δουλειά μας «με το κονέ» κι ας μη δούλευε ποτέ το επίσημο σύστημα… Έναν εξάδελφό μου μηχανικό του εμπορικού ναυτικού το «οργανωμένο ελληνικό σύστημα κατάταξης στρατευσίμων» τον έστειλαν να υπηρετήσει στο πεζικό (που ζητούσε μετά μανίας να υπηρετήσει σε καράβια, τότε που όλοι οι ναύτες έβαζαν μέσο να μην πάνε). Κανένα πρόβλημα, «ένα τηλεφωνάκι» και όλα λύθηκαν με το παιδί να υπηρετεί τελικά … πεζικό, αλλά κοντά στο σπίτι του…
Λέω δλδ ότι όλη αυτή η κατάσταση μπάχαλου που αδιαμαρτύρητα ανεχτήκαμε, επιδοκιμάσαμε και χρησιμοποιήσαμε ως λαός σήμερα δεν πάει άλλο, δεν δουλεύει…
Δεν είναι ότι η κρίση ήρθε (κάποτε θα ερχόταν), είναι ότι μας βρήκε «ξεσκέπαστους». Για όσους χαίρονται και ονειρεύονται «Δεκέμβρηδες» ας κοιτάξουν κατά Κολομβία ή Μεξικό μεριά για να δουν τι ακριβώς μας ξημερώνει…
Και το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει μια αριστερά με φρέσκιες ιδέες να βοηθήσει και να συνδράμει… Δύσκολα τα βλέπω τα πράγματα…
14 Φεβρουαρίου, 2010 στις 10:32 μμ
teo
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:47 πμ
δεξιος
Εργα και ημερες Σημιτη – Χριστοδουλακη.Πως προπωλησαν τα εσοδα των αεροδρομιων των επομενων ετων για να καλυψουν το ελλειμμα ενος με το πολυ αρμοζον ονομα Αιολος.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:00 πμ
zeppos
Το «Βρώμικο» παιχνίδι της Goldman Sachs
«Το δημοσίευμα μάλιστα κάνει λόγο για τουλάχιστον δύο περιπτώσεις που ακολουθήθηκε αυτή η πρακτική στην Ελλάδα και για δεκάδες τέτοιες συμφωνίες μεταξύ τόσο της Goldman Sachs, όσο και της JPMorgan Chase με διάφορες ευρωπαϊκές χώρες τα τελευταία χρόνια. Οι «ελληνικές» συμφωνίες μάλιστα είχαν και τα κωδικά ονόματα «Αίολος» και «Αριάδνη» και χρονολογούνται στο 2005 και στο 2008, με ανταλλάγματα μάλιστα τα μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου από τα τέλη αεροδρομίων και από τα έσοδα των τυχερών παιχνιδιών (μέσω ΟΠΑΠ;)»
Για συνέχισε… δεξιέ.. μην το κόβεις στο καλύτερρο!
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:21 πμ
Πάνος
ζέπο,
χωρίς να θέλω να στο χαλάσω, ο συντάκτης του «ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ» ή δεν ξέρει καλά αγγλικά ή είναι …πασόκος και θέλει να θολώσει τα νερά. Διάβασε σε παρακαλώ το πρωτότυπο δημοσίευμα που δίνει ο δεξιός – αν τα αγγλικά σου δεν επαρκούν, βάλτο στην αυτόματη μετάφραση του Γκουγκλ 😉
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:46 πμ
kapetanios
τώρα ανακάλυψε το «πρώτο θέμα» την Goldman Sachs?!
(τα αγγλικά τους θέλουν όντως δουλειά..)
*
δεξιέ
είναι που ήθελε ο Σημίτης κι ο Γιωργάκης να μοιάσουν τους Ιταλούς που λέγαμε 😉
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:46 πμ
Po
Πάνο καλημέρα,
καλός ο τίτλος του ποστ, ίσως όμως αναληθής.
Δεν αποχαιρετάς κάτι το οποίο, πάντα ως τέτοιο υπήρξε επειδή μόνο τώρα ξεστραβώθηκες και το αντικρίζεις κατάματα…
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 9:27 πμ
Πάνος
Φίλτατε Ρο, διαφωνώ με το πνεύμα απαξίωσης. Το σημερινό μας πρόβλημα είναι εν μέρει δομικό και εν μέρει επάρκειας του πολιτικού μας προσωπικού. Ωστόσο, παρ’ όλα τα προβλήματά της, η χώρα μας παραμένει στην ελίτ των κρατών του πλανήτη -μια θέση που την κέρδισε (ξεκινώντας από «παλιόψαθα των εθνών» κατά τον Μακρυγιάννη) και δεν της τη χάρισε κανείς. Παρά τις κορυφαίες αυτοκαταστροφικές της επιλογές (1922, Εμφύλιος 1943-49) που της στέρησαν μια πολύ καλύτερη προοπτική.
Ναι, να δούμε τι πρέπει να κάνουμε, γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα. Ξεκάθαρα όχι, ωστόσο, στην αυτολύπηση και τη μοιρολατρία!
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 9:42 πμ
kapetanios
http://www.x-hellenica.gr/PressCenter/Articles/1674.aspx
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε.
Η συνεργασία μας με την ΕΕ, καθώς επίσης η πιστή εφαρμογή εκ μέρους μας ενός προγράμματος σταθερότητας (το οποίο είναι εφικτός στόχος υπό προϋποθέσεις, όπως αναλύσαμε παραπάνω), δεν μπορεί να εμπεριέχει μόνο υποχρεώσεις, χωρίς να συνοδεύονται από κάποιες, εύλογες φυσικά, «απαιτήσεις».
Περεταίρω, η δυνατότητα ορθολογικής μείωσης των δαπανών μας, με χρεολύσια 29,14 δις € και με τόκους 12,34 δις € (εκτιμήσεις 2009), είναι σχεδόν αμελητέα «ταμειακά» (η κερδοφορία και η ρευστότητα είναι δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες), αφού ακόμη και αν οι δαπάνες περιορίζονταν στα 60 δις €, τα τοκοχρεολύσια θα ήταν 41 δις € – ήτοι το 68% των δαπανών ή το 82% των εσόδων (υποθέτουμε ότι τα μεγέθη αυτά είναι κατά πολύ χαμηλότερα στη Γερμανία). Επομένως, είναι αδύνατον να ξεφύγουμε από την «παγίδα του χρέους» βραχυπρόθεσμα μόνοι μας, ακόμη και αν κάναμε όλες τις παραπάνω «αιματηρές οικονομίες».
Για να αξίζει λοιπόν η προσπάθεια μας, θα πρέπει να βοηθηθούμε ενεργά από την Ε.Ε. (αρκετά χρόνια τώρα οι βόρειες χώρες αναπτύχθηκαν εις βάρος μας – είναι καιρός να μας επιστρέψουν τις «διευκολύνσεις» που τους παρείχαμε), σε πολλούς διαφορετικούς τομείς, μεταξύ των οποίων τους παρακάτω:
(α) Αύξηση της εσωτερικής κατανάλωσης των πλεονασματικών χωρών, από τις αποταμιεύσεις και τις μισθολογικές αναπροσαρμογές τους, κυρίως σε προϊόντα ευρωπαϊκής παραγωγής (γεωργικά, τουρισμός, ένδυση κλπ).
(β) Πληθωριστική υποτίμηση του κοινού νομίσματος, τουλάχιστον κατά 5% ετησίως (μέσω μισθολογικών αυξήσεων των πλεονασματικών χωρών κλπ), έτσι ώστε να αμβλύνονται σταδιακά τα δημόσια χρέη των ελλειμματικών χωρών.
(γ) Αναχρηματοδότηση εξ ολοκλήρου των ελλειμματικών χωρών από ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, με ειδικό επιτόκιο ύψους 2% (απεξάρτηση από τους διεθνείς τοκογλύφους και τις αξιολογήσεις «τύπου Moody’s»). Αυτό θα σήμαινε για την Ελλάδα, με δημόσιο χρέος 300 δις €, ετήσιους τόκους 6 δις € αντί 12 δις € (επιτόκιο 2%) και χρεολύσια 10 δις € ετησίως (εξόφληση χρέους σε λιγότερο από 30 έτη). Τα «μεγέθη» αυτά είναι τόσο εφικτά, όσο και λογικά για την Οικονομία μας, αφού θα αποτελούσαν το 6,7% επί του ΑΕΠ ή το 26,7% επί των δαπανών (60 δις €) σε τοκοχρεολύσια ετησίως (αντί 17% και 68%). Φυσικά θα έπρεπε τότε να σταματήσουμε εντελώς να δανειζόμαστε εκ νέου (για να γίνει αντιληπτό το σκεπτικό της τελευταίας πρότασης πρέπει κανείς να διαβάσει όλο το άρθρο).
(δ) Ειδικός φόρος επί του τζίρου των πολυεθνικών εταιρειών πανευρωπαϊκά,(νομίζω ότι μια τέτοια πρόταση διάβασα και στις προτάσεις των πράσινων) έτσι ώστε να καταπολεμάται η φοροαποφυγή τους, καθώς επίσης η αδυναμία των ελλειμματικών χωρών να επεκταθούν με επιχειρήσεις τους στις διεθνείς αγορές. Άλλωστε, οι πολυεθνικές «χρησιμοποιούν» σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τα δημόσια έργα, όπως και πολλά άλλα – στα οποία επενδύει φορολογικά έσοδα η Πολιτεία.
(ε) Βιομηχανικές επενδύσεις και μεταφορά Know How από τις πλεονασματικές προς τις ελλειμματικές ευρωπαϊκές χώρες – όχι προς την Ασία, όπως συμβαίνει σήμερα.
(ζ) Συμμετοχή, μέσω της Κομισιόν, στα εξοπλιστικά προγράμματα που αφορούν την προστασία των συνόρων της Ε.Ε. (πόσο μάλλον αφού οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες μας πουλούν τα αμυντικά τους όπλα) και, τέλος,
(η) Συμμετοχή στο κόστος προστασίας των συνόρων από τη λαθρομετανάστευση, καθώς επίσης στις δαπάνες «κοινωνικής πρόνοιας» όλων όσων καταφέρνουν να εισέλθουν εντός των χωρών της Ε.Ε.
Ασφαλώς υπάρχουν και άλλοι τομείς, στους οποίους θα έπρεπε να εξασφαλισθεί η αλληλεγγύη των χωρών της Ευρώπης, πριν ακόμη ληφθούν τα επώδυνα, αλλά αναγκαία ίσως μέτρα περιορισμού των ελλειμμάτων και των χρεών μας
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 10:12 πμ
Po
βρε Πάνο…
Απαξιώνω λέγοντας κι εννοώντας ότι όλο το οικοδόμημά μας (ανεξαρτήτου παγκοσμίου κατάταξης κλπ.) στηρίχτηκε στη διαπλοκή, στο λάδωμα, στο ρουσφέτι, στην επιφάνεια (χωρίς ουσιαστικές υποδομές στήριξης), στη περιφρόνηση του αστικού ή μη περιβάλλοντος, στο σκουπίδι, στα φροντιστήρια μιας ελλειμματικής παιδείας, στα μονίμως δανεικά ρούχα του βασιλιά – που τώρα βλέπουμε πόσο γυμνός είναι;
Ταυτόχρονα βεβαίως το χρήμα συνέχιζε να ρέει, έστω κι αν δεν πήγαινε εξ ολοκλήρου γι αυτό που προορίζονταν, κι αυτό ανέβαζε επισήμως τους οικονομικούς δείκτες, η πραγματικότητα όμως δεν έπαψε να είναι προφανής, κι αυτό φαίνεται ακριβώς τώρα που ανακοινώνεται με τον πλέον επίσημο τρόπο.
Έπρεπε να μας πούνε γυμνούς για να το καταλάβουμε. Αυτό συμβαίνει τώρα, και μένουμε έκπληκτοι.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 10:37 πμ
σχολιαστης
Σε αυτή τη μίζερη πραγματικότητα, όπου η Ελληνική φούσκα του συνεχούς δανεισμού, των εκατοντάδων χιλιάδων ΔΥ, των λεηλατημένων ταμείων, της διαφθοράς και της αρπαχτής, του κρατικού (σοβιετικού τύπου) επιδοτούμενου καπιταλισμού, των οικολογικών εγκλημάτων, των μεγάλων ανισοτήτων, …, σπάει, ας διατηρήσουμε το χαμόγελό μας. 😉
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 10:56 πμ
δεξιος
Ζεπο ειναι δεδομενη η κυριαρχια σας στον εγχωριο τυπο που διαμορφωνει την κοινη γνωμη οποτε αναγκαστικα καταφευγω σε ανταρτοπολεμο με περιθωριακα εντυπα του εξωτερικου οπως οι Νew York Times μικροτερης οπωσδηποτε εγκυροτητος απο το «Πρωτο Θεμα».
Εχω ομως και μια ιδεολογικη απορια : Γιατι ο αντιεθνικιστης και μοντερνος Σημιτης επελεξε για τα ομολογα – κομπινες που εβγαλε αρχαιοπρεπη ονοματα οπως Αιολος και Αριαδνη.Μηπως ειχε κρυφο συμβουλο τον Αδωνι;
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 11:04 πμ
nikiplos
Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους…
Καπετάνιε τα (β, γ, δ) θα μπορούσαμε να τα διεκδικήσουμε από την ΕΕ, με τις υπόλοιπες των PIGS.
Το (ζ) ξέχνα το είναι κουτοπονηριά… Η ζητούμε ευθέως και συνδέουμε την ένταξη της Τουρκίας με τη στάση της στα σύνορα-Αιγαίο που έχει δυό μειονεκτήματα, «στεναχώρια» στον έτερο μεγάλο χρηματοδότη και δανειοδότη μας τις ΗΠΑ, και βεβαίως ένα διμερές πρόβλημα δεν αφορά την ΕΕ.
Το (η) μάλλον θα μας το κάνουν, αλλά η αριστερά στην Ελλάδα το απεύχεται και το καταπολεμάει. Βέβαια είναι μικρή πολιτική δύναμη και τα δυό κόμματα εξουσίας, δεν θα έχουν καμιά δικαιολογία για τη μη εφαρμογή του. Εννοώ φυσικά την KFOR να περιπολεί και να βουλιαζει τους Τούρκους μπαμπέσηδες. Έτσι κι αυτοί θα επαναρχίσουν το γνωστό χόμπυ τους να κόβουν κεφάλια των λαθρομεταναστών στην Ανατολία, όπως μου είχε εκμνηστηρευτεί κάποτε ένας Ιρανός που είχε περάσει τα σύνορα…
Το (α) αδύνατο, το (ε) αφορά μόνο την Ελλάδα και καμία άλλη χώρα… Αφού δεν αξιωθήκαμε να το κατακτήσουμε τόσα χρόνια, όχι γιατί δεν μας «αφήσανε» αλλά γιατί μονάχοι μας βγάλαμε τα ματάκια μας, σήμερα τα τραίνα αυτά έχουν φύγει τόσο μακριά που δεν υπάρχουν ούτε οι ράγες πλέον για να πατήσουν καινούρια βαγόνια… Για να μην με πεις αρνητικό, υπάρχουν τραίνα που δεν έχουμε χάσει και είναι εύκολο να τα «πιάσουμε». Εκείνο της εφαρμοσμένης πληροφορικής και ιδίως των μαθηματικών εφαρμογών (που προϋποθέτει να φτιάξουμε νέα πανεπιστήμια και ινστιντούτα για να δρέψουμε καρπούς μετά από 5ετία και κατόπιν πολιτικής συμφωνίας για απορρόφηση των «ξενιτεμένων» που θα παράξουν τα ινστιτούτα αυτά. Κοινώς δεν θα διοριστούν άλλοι γραμματείς και φαρισαίοι, παρά μόνο φοιτητές των ινστιντούτων μη μόνιμοι και οι μόνιμοι μόνο στις βαθμίδες που απαιτείται– κάτι τελείως ξένο για τη μέχρι σήμερα ελληνική πρακτική). Ένα άλλο πολύ σοβαρό και απτό τραίνο, είναι η νανοτεχνολογία. Προϋποθέτει όμως πολύ περισσότερα από το προηγούμενο. Μπορεί να αποδώσει όμως τρομερές εφαρμογές, αφού τα νανοϋλικά θα κτίσουν τη βιομηχανία του μέλλοντος και δόξα το θεό , άμμο και κάρβουνο έχουμε άφθονο στη χώρα μας… Για κάτι τέτοιο θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε εγχείρημα όπως αυτό της Ισπανίας, που πήρε τη βιοιατρική τεχνολογία μέσα σε 5 χρόνια… Λεπτομέρειες αλλαχού…
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:36 μμ
κικη
καλημέρα σας
εκτιμώ το υψηλό επίπεδο της συζήτησης και πρέπει να ομολογήσω ότι ανταποκρίνεται στις ελάχιστες που εμφανίζονται και στην ΤV, με συντονιστές (μετριμένους στα δάκτυλα) που ξέρουν να διατηρούν ένα κλίμα πολιτισμένο, με συμετέχοντες που ενημερωνονται και επιπλέον δεν πέφτουν στο επίπεδο του καφενείου.
Όμως έχω την εντύπωση, να μεσυγχωρέσεται γι αυτό, ότι γυρνάμαι γύρω από την ουρά μας. Καλώς ψάχνετε για τους λόγους που φτάσαμε ως εδώ. Όμως δεν βλέπω το «δια ταύτα». Ποιά είναι η θέση σας για αυτά που συμβαίνουν, πρόκειται να συμβούν και μπορείτε να παρέμβετε οι ίδιοι? Λέτε απλώς «φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα»? Και που είμαστε όλοι εμείς? Απλά αποδεχόμαστε με την μικρότητα του αδύναμου που έχει εκχωρήσει την εξουσία του στους αντιπροσώπους του και όταν του τραβάνε τα αυτιά γκρινιάζει? Μήπως το ότι πάψαμε να είμαστε ενεργοί πολίτες συνέβαλλε στην ασυδοσία των άλλων? Τι θα κάνουμε έστω και σήμερα γι αυτό? Απλά ερωτήματα που ίσως τα ξεχάσαμε εδώ και 30 χρόνια σαν λαός.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:39 μμ
Πάνος
κική,
για το «δια ταύτα», εδώ – κοίτα μη το χάσεις!
http://petefris.blogspot.com/2010/02/blog-post_15.html
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:58 μμ
δεξιος
@ Κικη
Υπαρχουν δυο επιλογες : μενουμε με το ευρω ή φευγουμε.
Επιλογη 1 : Σκυβουμε το κεφαλι και σφιγγομαστε οικονομικα.Το βιοτικο επιπεδο θα πεσει και η κοινωνια θα γινει πιο ανιση χωρις να ξερουμε ποτε θα βγουμε απο την κριση.Ισως τη λυση δωσουν απροβλεπτα διεθνη γεγονοτα.
Επιλογη 2 : Φευγουμε απο το ευρω.Αυτο θα σημαινει αμεση χρεωκοπια καθως η υποτιμηση της νεας δραχμης κατα 30% περιπου θα παει το δημοσιο χρεος επι 1.3 (καθως οι ξενοι θα θελουν να πληρωθουν σε ευρω και οχι σε δραχμες).
Με τη βοηθεια των συμμαχων επαναδιαπραγματευομαστε τις δοσεις του χρεους ωστε να ειναι πληρωτεες και αρχιζει μια διαδικασια ανακαμψης με το ΔΝΤ παντα απο επανω μας και το φοβο νεων υποτιμησεων της δραχμης.
Θα υπαρξουν γεωπολιτικες συνεπειες καθως χανουμε οριστικα το ρολο της πρωτης χωρας στα Βαλκανια και σε 5-10 χρονια η Βουλγαρια και η Ρουμανια που θα μπουν στο ευρω (και αυτοι θα μπουν διοτι εχουν αποκτησει ανοσια στην εννοια «σοσιαλισμος» ) θα ειναι θεσμικα πιο μπροστα απο εμας ενω μαλλον θα συνηθηκολογησουμε και με την Τουρκια.
Επειδη η επιλογη 2 ειναι δυσμενης η ΝΔ θα στηριξει τα μετρα λιτοτητας του ΠΑΣΟΚ οσο γινεται αλλα δεν ξερουμε αν θα τα αντεξει ο κοσμος.
Για τις αλλες προτασεις που αναφερθηκαν περι βοηθειας απο την ΕΕ αυτες εξαρτωνται απο τη καλη θεληση της Γερμανιας.
Φοβουμαι οτι η τυχη της Ελλαδος δεν κριθηκε στις εκλογες της 4ης Οκτωβριου αλλα πεντε ημερες νωριτερα,στις γερμανικες εκλογες της 29ης Σεπτεμβριου οπου το Σοσιαλιστικο Κομμα υπεστη μεγαλη ηττα και εφυγε απο τη κυβερνηση.Ισως αν ηταν μεσα ,με τις γνωριμιες του ο ΓΑΠ να πετυχαινε κατι καλυτερο.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 1:22 μμ
δεξιος
Και η πετρα του σκανδαλου στους Νew York Times
Σε λιγο θα ασχολουνται και με τα συνδικαλιστικα της Ελλαδος.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 1:30 μμ
κικη
Καταπληκτικό, αλλά λίγο διφορούμενο και μοιρολατρικό. Περιγράφει έναν λαό- μάζα που αποδέχεται και δεν αυτενεργεί, με αποτέλεσμα να ξαναβρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση. Είμαι άλλης γιεννιάς που η αισιοδοξία, μία ακτίνα φωτός πάντα υπάρχει στο τέλος. Αυτό το βάλτωμα δεν το αντέχω. Αυτό το βάλτωμα οδηγεί σε αδιέξοδο, γκρίνια και κατάθλιψη, άρα σε απάθεια και αδράνεια. Δεν ξέρω τι να πω? Ας αυτοπροσδιοριστούμε και ας βάλουμε στόχους σαν άτομα και σαν λαός.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 1:37 μμ
nikiplos
Εγώ από την άλλη βλέπω μόνο μια «επιλογή». Ο κόσμος μη έχοντας να ξεπληρώσει τα δάνεια-κάρτες που του έχουν γίνει βραχνάς, έχει δυό επιλογές: Ή του παίρνουν τα σώβρακα και ως καλός ορθόδοξος Χριστιανός του μεσοπολέμου, κλαίει τη μοίρα του με σκόρδο και ψωμί (μια εκδοχή που βολεύει τα άκρα της πολιτικής μας). Η φυσικά δηλώνει μη μαλάκας και στρέφεται κατά του δίπλα… Ελάχιστοι ανόητοι αριστεροί, ενδεχομένως να επαναφέρουν το δόγμα Ξηρών και Κουφοντίνα, όμως ο πολύς κόσμος όπως λογικό είναι να κοιτάζει την πάρτη του θα στραφεί κατά των γύρω του που θα θεωρήσει αδύναμους… Κατά τα άλλα τα γνωστά: Ληστείες μετά φόνων με όπλα που θα έχουν τα πρώτα θύματα ηλίθιους που θα αρνηθούν να δώσουν αριθμό κάρτας ΑΤΜ, ή που θα κλαφτούν στον κλέφτη, ή που θα έχουν την ατυχία να γειτνιάζουν με τους κλέφτες… Απαγωγές παιδιών μικρομεσαίων με «επιφάνεια» απο τους παρίες που δεν θα είναι παρά μπαχαλάκηδες χωρίς ιερό και όσιο αδιάφοροι αν ζήσουν 40 ή 2000 μέρες… Όλοι θα σπεύσουμε να θωρακίσουμε τις οικίες μας εκταμιεύοντας φυσικά ζεστό και ζωτικό χρήμα… Μάννα εξ ουρανού για τους επιγόνους του μεγάλου Καρατέκα Μεγαρίτη και τους νεοφώτιστους βολιώτες διάκους. Αυτά στις περισσότερες Λατινοαμερικανικές χώρες είναι καθημερινότητα. Έτσι κι αλλιώς οι ισχυροί θα ενδιαιτούν στα κάστρα τους φυλαγμένοι… Και οι πολιτικοί-γιουσουφάκια θα τυγχάνουν της όποιας αστυνομικής προστασίας…
Αν οι τράπεζες δεν φανούν γενναιόδωρες να δώσουν κάποια περίοδο χάριτος στους μικρομεσαίους σφιγμένους χρεώστες (που προϋποθέτει να κάνουν το ίδιο οι ευρωπαϊκές Τράπεζες που δανείζουν στις ελληνικές-τοκογλύφους) τα πράγματα μάλλον θα είναι αναπόφευκτα… Έτσι κι αλλιώς δεν είμαστε και το κέντρο του κόσμου…
Επίσης ας ξεχάσουμε τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία που ξέραμε… Όποιος τις έχει επισκεφθεί θα διαπιστώσει δυό πράγματα: Έχουν πόλεις κατοικήσιμες και ουχί τσιμεντένιες χαβούζες. Πόλεις με υποδομές και δυνατότητες. Επισης έχουν ένα άριστο επιστημονικό background και εγώ όπου τους έχω συναντήσει απλά είναι … άπιαστοι για τους έλληνες ομολόγους τους… Εγώ τουλάχιστον πλέον δεν μπορώ να κάνω συγκρίσεις. Έτσι κι αλλιώς οι συνεργασίες πλέον και τα επίπεδα που αυτές γίνονται μιλούν από μόνες τους για όσους θέλουν να τις βλέπουν… (Και για τα δυό αυτά, πόλεις ανθρώπινες και επιστήμες αγαπητέ Δεξιέ καλύτερα ας κάνουν κανένα ευχέλαιο στον επάρατο σοσιαλισμό που κάποτε είχαν…). Κατά συνέπεια θα τραβήξουν πολύ καλά κοντράκτς…
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 2:17 μμ
σχολιαστης
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=14/02/2010&id=131957
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 2:19 μμ
σχολιαστης
Του ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ Καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Γράμμα από τον Κέινς (ΙΙ)
Μας είχε προειδοποιήσει! Ο Κέινς ξαναεμφανίστηκε στα όνειρά μου με νέα επιστολή. Την παραθέτω άλλη μία φορά χωρίς σχόλια.
Αγαπητέ κύριε Παπακωνσταντίνου. Οπως είχα προβλέψει στο πρώτο μου γράμμα τα πράγματα είναι σκούρα όταν διαπραγματεύεται κανείς χωρίς αυτοπεποίθηση στις δικές του αναλύσεις και αξίες. Επόμενο ήταν το πακέτο Β’ να γίνει το πρωταρχικό. Περιττό, νομίζω, να επισημάνω ότι τώρα η κατεύθυνση έχει οριστικοποιηθεί, και ότι σύντομα θα καλεστείτε να πάρετε ακόμα πιο οδυνηρά μέτρα. Μην ξεγελαστείτε από την προθυμία της Γαλλίας και της Γερμανίας να μεσολαβήσουν για μια πιο ευρωπαϊκή λύση στα προβλήματά σας. Αυτό το γεγονός δεν σηματοδοτεί μια αλλαγή πλεύσης για τη μακροοικονομική πολιτική στο επίπεδο της Ε.Ε.
Δεν έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα οι μεγάλες χώρες της Ε.Ε. ότι μια νομισματική ένωση δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την κεντρική τράπεζα να δανείζει κατευθείαν στα κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Χωρίς ένα ομοσπονδιακό προϋπολογισμό που θα ενίσχυε τις περιοχές αυτές που βρίσκονται σε μεγαλύτερη ύφεση, και που το κόστος αυτής της ενίσχυσης θα μοιράζεται με περιοχές με μικρότερο πρόβλήμα. Χωρίς μια ενεργή δημοσιονομική πολιτική με γνώμονα τις μακροοικονομικές συνθήκες που επικρατούν σε όλη την ένωση, και όχι μόνο στις πιο ισχυρές οικονομίες. Καταλαβαίνω ότι το πρόβλημά σας, όπως και του προκατόχου σας, είναι ότι συμβουλεύεστε από οικονομολόγους που για δύο δεκαετίας συμπεριφέρονται ως εάν να μην γνωρίζουν αυτές τις απλές αρχές οικονομικής θεωρίας. Στην Αμερική, για να μην μιλήσω για τους λίγο πιο πιστούς οπαδούς μου, όπως ο Paul Krugman και Joseph Stiglitz, ακόμα και ο δεξιότατος ρεπουμπλικάνος οικονομολόγος Martin Feldstein είχε προειδοποιήσει πριν από χρόνια ότι έτσι που σχεδιάστηκε η Ε.Ε. θα αντιμετώπιζε τεράστια προβλήματα με την πρώτη σοβαρή ύφεση. Τους συμβούλους μας, όπως και τους φίλους, τους επιλέγουμε πιο προσεκτικά!
Οι Γαλλία και Γερμανία φοβούνται ότι οι δικές τους τράπεζες είναι εκτεθειμένες στα ομόλογα του ελληνικού κράτους. Επίσης ανησυχούν για την επέκταση των κερδοσκοπικών επιθέσεων σε άλλους αδύνατους κρίκους. Θέλουν να αποφύγουν το χλευασμό που θα εισπράξουν αν αναγκαστείτε να πάτε στο ΔΝΤ. Αλλά αυτό που θα σας προταθεί δεν θα είναι κάτι καινούριο. Θα έχετε κάποιες δανειακές διευκολύνσεις με αντάλλαγμα μέτρων στην ίδια κατεύθυνση. Στη λάθος κατεύθυνση δηλαδή.
Μου κάνει εντύπωση πόσο η δικαιολόγηση αυτής της κατεύθυνσης μοιάζει με τα επιχειρήματα που αντιμετώπισα τις δεκαετίες του ’20 και του ’30. Οπως ξέρετε, από τις διαμάχες εκείνης της εποχής και την αποδόμηση των επιχειρημάτων των «κλασικών οικονομολόγων» βγήκε η γενική μου θεώρηση για την οικονομική πολιτική. Επισημαίνω ότι ο γνωστός ιστορικός Eric Hobsbawm έχει γράψει ότι μία από τις πιο δυσάρεστες και μη αναμενόμενες εκπλήξεις του τέλους του «σύντομου εικοστού αιώνα» ήταν η επιστροφή των δογμάτων των κλασικών οικονομολόγων.
Ας πάρουμε, ως παράδειγμα, το επιχείρημα ότι η ύφεση φτάνει προς το τέλος της και ότι το μεγάλο πρόβλημα τώρα είναι πώς θα ξεμπλέξουν οι χώρες από τα μεγάλα ελλείμματα. Οι αγορές φοβούνται ότι τα δημοσιονομικά προβλήματα των χωρών είναι εκτός ελέγχου και ότι έτσι θα ανέβουν τα μακροπρόθεσμα επιτόκια. Με αυτό τον τρόπο η ψυχολογία των επενδυτών, ευαίσθητα πλάσματα που είναι, θα καταρρέει με αποτέλεσμα η όποια τόνωση από τις δημόσιες επεμβάσεις να εξουδετερώνεται. Αρα είναι απαγορευτικές παρεμβατικές πολιτικές όπως οι δημόσιες επενδύσεις.
Πώς είχα αντικρούσει τέτοια επιχειρήματα τότε; Είχα πει ότι ο λόγος που θέλουμε χαμηλά επιτόκια είναι επειδή θέλουμε να κάνουμε πράγματα. Αν σταματάς να κάνεις πράγματα για να μειώσεις τα επιτόκια, τότε βλέπεις τον κόσμο ανάποδα! Και το πρόβλημα σε μια ύφεση είναι ότι κανείς δεν κάνει πράγματα. Δεν αμφισβητώ ότι όταν ξανά πάρει μπρος η οικονομία, όταν θα πλησιάζουμε την πλήρη απασχόληση, μπορεί να έχει η οικονομία ακόμα προβλήματα ελλειμμάτων και χρέους. Αλλά ο καιρός να αντιμετωπίσεις αυτά τα προβλήματα είναι όταν έχεις ξεφύγει από την κρίση, όχι στη μέση της κρίσης.
Καταλαβαίνω, επίσης, ότι πολλές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, αλλά και η Ελλάδα, δεν αποταμιεύουν αρκετά. Και σε σας είναι πιεστικό το ασφαλιστικό πρόβλημα. Αλλά και πάλι δεν μπορείς να ασχοληθείς με το ύψος των αποταμιεύσεων σε μια ύφεση. Είχα επισημάνει τότε ότι σε μια ύφεση μια απόφαση να μην πας σε ένα εστιατόριο σήμερα δεν ισοδυναμεί, όπως ισχυρίζονταν οι κλασικοί οικονομολόγοι, με μια υπόσχεση να πας αργότερα. Μπορεί να σημαίνει, αντιθέτως, ότι απλώς μειώνεις τέτοιου είδους εξόδους, απόφαση που μεταφράζεται σε μείωση της συνολικής ζήτησης και άρα σε εμβάθυνση της ύφεσης. Σε μια οικονομία με χρήμα, οι αποταμιεύσεις δεν μετατρέπονται αυτομάτως σε επενδύσεις.
Τα μέτρα που παίρνετε, και αυτά που θα πάρετε, τροφοδοτούν την ύφεση. Το ίδιο ισχύει και για τη μείωση μισθών. Αυτό που ισχύει για μια επιχείρηση, ότι μπορεί να κερδίσει σε όρους ανταγωνιστικότητας με μείωση μισθών, απλώς δεν ισχύει όταν το κάνουν όλες οι επιχειρήσεις. Και σε μια ύφεση, όπου, όπως στη δική σας περίπτωση, η ανεργία και άρα ο φόβος καλπάζουν, δημιουργείται ένα κλίμα στασιμότητας, όπου οι επιχειρηματίες δεν επενδύουν, οι εργαζόμενοι δεν αναβαθμίζουν το ανθρώπινο κεφάλαιό τους, και, γενικώς, κανείς δεν παίρνει το παραμικρό ρίσκο.
Τα επιχειρήματά μου δεν κέρδισαν την εποχή του μεσοπολέμου. Αλλά να θυμίσω ότι πουθενά δεν ξεπεράστηκε η μεγάλη ύφεση υιοθετώντας τις συνταγές των κλασικών οικονομολόγων; Να θυμίσω επίσης ότι στη Βρετανία η Εργατική κυβέρνηση διασπάστηκε όταν ο πρωθυπουργός Ramsay MacDonald αποφάσισε να μειώσει το δημόσιο έλλειμμα στο κορύφωμα της κρίσης, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει το κόμμα του για μια κυβέρνηση εθνικής συμμαχίας με τους συντηρητικούς; Και βεβαίως λίγα χρόνια αργότερα οι συντηρητικοί πέταξαν τον MacDonald στον κάδο των απορριμμάτων. Εχετε προειδοποιηθεί!
Με εκτίμηση
John Maynard Keynes
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=131943
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 2:43 μμ
Σοσιαλδημοκρατης
@ Κικη
Μια δικη μου εκδοχη. Πετυχαινουμε σε βαθος 4ετιας να μειωσουμε το δημοσιονομικο ελλειμα σε ανεκτα επιπεδα. Με αρκετες θυσιες απο ολους – που σιγουρα θα ειναι σκληρες και αρκετες απο αυτες αδικες. Ταυτοχρονα λογω της πιεση, της καταστασης και της συνειδητοποιησης της καταστασης εξορθολογιζουμε το κρατος μας, την διοικητικη του δομη , την αποτελεσματικοτητα του. Περιοριζεται ο μεγαλουτσικος αριθμος δημοσιων υπαλληλων καθως απο εδω και στο εξης αποχωρουν 5 και προσλαμβανεται 1. Εντασσονται 500.000 μεταναστες – ρυθμιζεται οριστικα με παγιο τροπο το φλεγον ζητημα που μεσοπροθεσμα θα ενισχυσει ασφαλιστικα ταμεια, συνδικαλισμο ( σφαιρα της εργασιας – οπως εχει πει ο Κρουγκμαν στη »συνειδηση ενος προοδευτικου»). Σιγουρα θα εργαζομαστε 2-3 χρονια παραπανω και απο 59-60 θα πιασουμε τον Μ.Ο τον ευρωπαικο , περι τα 63 εργασιμα χρονια.
Εφοσον πετυχουμε αυτους τους στοχους, την επομενη 4ετια θα ξεκινησει μια πρασινη προσπαθεια που θα εκμεταλλευεται το πλεοναζων επιστημονικο προσωπικο για να την υποστηριξει, η διοικηση οντας πιο αποκεντρωμενη θα ειναι αρωγος και οχι τροχοπεδη, η μαυρη εργασια θα εχει μειωθει και η παραοικονομια μαλλον θα εχει περιοριστει.
———————————————————————————————
Για να προλαβω αντιδρασεις λοιπων δημοκρατικων δυναμεων που θα με κατηγορισουν για ευχολογιο δηλωνω οτι ειμαι αισιοδοξος- δεν παιζω το χαρτι του φοβου ( δεξια-ακροδεξια) ουτε της απελπισιας των παρα πολλων κοινωνικων εντασεων και της αποσυνθεσης του κοινωνικου ιστου. Η αποψη μου εχει τοση αξια οση εχουν οι καταστροφολογικες. Η πολιτικη ειναι ζητημα επιλογης . Τα αποταλεσματα της ζητημα προσπαθειας. Ως νεωτερικος ανθρωπος πιστευω στην προοδο μετα της προσπαθειας. Συλλογικη προοδος- συλλογικη προσπαθεια.
Υ.Γ Ειναι κριμα να απαξιωθει συνολικα η μεταπολιτευτικη Ιστορια του τοπου επειδη ελαχε μια κυβερνηση να σπρωξει με φορα το καραβι στα βραχια. Η Μεταπολιτευση σιγουρα ειχε αρνητικες οπτικες αλλα επουδενι κατ΄εμε δεν πρεπει να απαξιωθει συνολικα.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 2:50 μμ
κικη
Δεξιέ μου
το πρόβλημα δεν είναι μένουμε ή φεύγουμε από την ΕΕ, αλλά πόσο θα ανεχόμαστε μέσα στα πλαίσιά της, να εφαρμοζεται η «φιλελεύθερη πολιτική» (η ΕΕ δεν ταυτίζεται εξολοκλήρου με αυτήν, υπάρχουν κι άλλες κατευθύνσεις μέσα της), που έχει σαν αρχή δύο έννοιες
«κέρδος» και «ανταγωνισμός»
καί όχι
«συναγωνισμός» και «ανάπτυξη κοινωνική, περιβαλλοντική και οικονομική» μέ στόχο «τον άνθρωπο, τον πλανήτη και την διατήρηση των ιδιαίτερων στοιχείων κάθε εθνότητας» (όχι στο στόχαστρο όπως συμβαίνει τώρα). Γιατί αν η κοινωνική ομάδα, όπως και να ονομάζεται, δεν μου παρέχει τα στοιχειώδη (εργασία, στέγη, μόρφωση, υγεία, ασφάλεια για όταν είμαι ανήμπορος, άρα αξιοπρέπεια) τότε είμαι σύγχρονος είλωτας, με έλλειψη στοιχειώδους ελευθερίας, κι ας μπορώ να λέω ότι θέλω . Αυτά δεν τα λέει κανένας ριζοσπάστισμός αλλά υπάρχουν στην ευρωπαΪκή κουλτούρα μας αιώνες τώρα.
Επιπλέον εμείς πως επιλέγουμε προϊόντα? Με βάση τα διαφημιζόμενα ή τα εγχώρια? Απαξιούσαμε και απαξιούμε τον ελληνικό καπνό και γενικά τα ελληνικά προϊόντα? Αγοράζουμε τις ξένες επώνυμες μάρκες και από τα πολυκαταστήματα? Καταναλλώνουμε αντί απλά να αγοράζουμε τα απαιτούμενα? Είμαστε δέσμιοι του lifestyle? Αυτά είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να στηρίξουμε την ελληνική αγορά και τους εαυτούς μας κατ΄επέκταση.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 3:08 μμ
δεξιος
@κικη
Ναι ,ενταξει αλλα στην ΕΕ αυτη η πολιτικη επικρατει.Κατα τη γνωμη μου εχει επικρατησει επειδη αποδειχθηκε η πλεον αποτελεσματικη.
Φυσικα ξερω οτι η Ελλαδα ειναι αριστεροτερα και εχει το δικαιωμα να ειναι εφ οσον το θελει η πλειοψηφια.Αλλα για να εχει νομισμα το ευρω πρεπει να συμμορφωνεται με καποια νουμερα.Εαν μπορει να συμμορφωθει,εαν δηλαδη εχει π.χ. κερδοφορες κρατικες επιχειρησεις δεν θα ελθει ο Γερμανος να σου πει γιατι ειναι κρατικες.Εαν ομως δεν ειναι κερδοφορες αλλα ζημιογονες και σχεδον παντα ειναι ζημιογονες και αυτο προκαλει προβλημα στο κοινο νομισμα θα ελθει.
Ως προς το να αγοραζει ο καθε καταναλωτης ελληνικα προιοντα συμφωνω απολυτως.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 3:42 μμ
κικη
Σοσιαλδημοκράτη μου
δεν είμαι τόσο αισιόδοξη. Σαν πολίτης βλέπω μια λαίλαπα να έρχεται
και όχι από την οικονομική κρίση,
αλλά αυτά που θα προκύψουν με πρόσχημα την οικονομική κρίση σε βάρος μας και
με κάνουν να αισθάνομαι σαν ποντικός στη φάκα
όσο βλέπω ότι το μέλλον που έχουμε, δεν διαφέρει από όσα ανέφερθηκαν από τους προηγούμενους,
αν τους επιτρέψουμε
να εφαρμοσούν όλα όσα προαναγγέλθηκαν και όσα δεν είπαν ακόμα.
Όλοι σε ένα καζάνι θα βράσουμε, σε όποια ιδεολογία κι αν ανήκουμε. Γι αυτό ο καθένας ας μην είναι οπαδός κόμματος, αλλά κριτής τους. Βλέποντας το μέλλον μας όχι μόνο σαν χώρα αλλά και σαν άτομα. Βλέποντας και το δέντρο και το δάσος. Σήμερα φτάσαμε να βλέπουμε ή μόνο το δάσος ή μόνο το δέντρο. Ξεχάσαμε ότι το ένα εξαρτάται άμεσα από το άλλο.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 3:43 μμ
zeppos
Αν και το Σιράχ καίει .. ακόμη… κάτι «βλέπω» ο δυστυχής στην Αγγλικήν, οχι βέβαια φαρσί σαν μερικούς εδώ μέσα που έχουν στο προσκέφαλο την Νιουγιορκτιμες…
Εγώ δεν παίρνω τοις μετρητοίς τις αμερικανιές και ειδικά μιας φυλάδας καρασυντηρητικής, εν αντιθέσει με σας τους αριστερόστροφους που την καταπίνεται αμάσητη..
Και όμως:
Μιλάνε για 2005 και 2008, δεν γνωρίζετε ποιος ήτο τότε; αλλά και για 2001 βεβαίως..
Και το ζουμί «άπιστοι» θωμάδες είναι οτι ο ΓΑΠ ΑΡΝΗΘΗΚΕ προσφάτως να συμμετάσχει στα «κόλπα» και μετά άρχισαν τα όργανα…. αλλά αυτό το κάνετε … γαργάρα…
Επιστρέφω στον πλοκαμόοοοο!
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:03 μμ
Γιάννης -2
Βαζούκα ή Μπουζούκι γιά την Ελλάδα
http://www.business-standard.com/india/news/bazooka-or-bouzouki/385567/
και «Φοβού τους Έλληνες και Χρέη φέροντες»
http://www.nationalpost.com/todays-paper/story.html?id=2565700
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:20 μμ
κικη
Συμφωνώ ότι αυτή η πολιτική επικρατεί
και εδώ μπαίνουμε οι απλοί πολίτες (όχι μόνο οι έλληνες) να αντιπροτείνουν τις άλλες κατευθύνσεις
μέσα από τους πολιτικούς χώρους , όσοι ανήκουν κάπου, γιατί όσο και να το ξεχάσαμε, κανένα κόμμα δεν κινείται μόνο του, παρά μέσα από την συμμετοχή ή συνενοχή των μελών του .
Επιπλέον, μέσα από
τα όχι στην καθημερινότητα, στον χώρο εργασίας , στην γειτονιά, στην προστασία των αδύνατων, στην κοινωνική συνοχή (καθημερινή εφαρμογή συνεργασίας με κοινωνικότητα)
τις αξίες που πάνε να εκλείψουν από τον ωχαδερφισμό και το βόλεμα του νεοέλληνα (μέσον, μίζα, να τ΄ αρπάξω εύκολα και γρήγορα) που τόσο καλά μας διδάξαν τις τελευταίες δεκαετίες. Και τα όχι μπορούν να είναι ή όχι τόσο ηχηρά, αλλά άμεσα ή έμεσα αποτελεσματικά ( πχ η αυθόρμητη κατάθεση πινακίδων κυκλοφορίας)
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:32 μμ
σχολιαστης
Ζέππο, τι αρνήθηκε, που δεν έχει τύχει άλλη φορά κοτζάμ πρόεδρας της σοσιαλιστικής διεθνούς, τρομάρα του, να κατεβάζει το κεφάλι με αξιοζήλευτη υπακοή μπροστά σε πολιτικές που είναι αποτυχημένες απο χέρι. 😉
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 5:43 μμ
kapetanios
nikiple
παρ ότι με ενθουσιάζει η ιδέα μιας Ελλάδος της καινοτομίας της επιστήμης και της έρευνας δεν θα ποντάριζα ούτε ένα ευρώ στην πιθανότητα πραγματοποίησης της.
Η ΕΕ επιβάλλεται να δεσμευτεί απέναντι μας σε τομείς που μας αφορούν άμεσα και μας ζημιώνουν ( ζ,η )και υποχρεούται να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα ( α,δ).
Από εκεί και πέρα στα υπόλοιπα σαφώς και πρέπει να επανατοποθετηθούμε, όλοι μας.
*
δεξιέ
μην είσαι τόσο σίγουρος!
Μέσα στις βασικές υποχρεώσεις του Ελληνικού κράτους ήταν και οι ιδιωτικοποιήσεις.
Με την ολυμπιακή δε η ΕΕ έσυρε την Ελλάδα στα ευρωπαϊκά δικαστήρια τάχαμου για αθέμιτο ανταγωνισμό εις βάρος των ιδιωτών.
*
Κική
η παραμονή μας στο σκληρό € μας οδηγεί σε έναν αργό αλλά βέβαιο θάνατο.
Χώρια που Ενωμένη Ευρώπη χωρίς Αγγλία δεν μπορεί να υπάρξει στον αιώνα τον άπαντα.
Και η Αγγλία στο € ΔΕΝ μπαίνει , που σημαίνει ότι οι πιθανότητες να παραμείνει το ευρώ σε βάθος χρόνου μειώνονται.
Η κουβέντα μάλιστα αυτή( με αφορμή τις αδυναμίες του στην περίπτωση των Νότιων χωρών) τώρα μόλις άρχισε και θα τραβήξει σε μάκρος 😉
Αυτό που θα θελα είναι να προηγηθούμε τον εξελίξεων, έστω και μια φορά
*
σχολιαστή
τα ΠΡΩΤΑ ραντεβού του ΓΑΠ με διεθνείς παράγοντες ήταν με τους διευθυντάδες και τα στελέχη της Goldman Sachs, και μάλιστα εκτός Ελλάδος.
Από εκεί και πέρα η Goldman Sachs ανέλαβε το “επιτυχημένο” προμοσιον του πρόσφατου 5ετες ομολόγου όπως και την κρυφή διαπραγμάτευση με τους κινέζους για λογαριασμό του ΓΑΠ. Τα περί αντιθέτου αστεία που λέγονται δεν προκαλούν ούτε γέλιο πλέον …
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:01 μμ
kapetanios
εν τω μεταξύ ο εκπρόσωπος του αρμόδιου για τις οικονομικές υποθέσεις επιτρόπου Όλι Ρεν απαντώντας σε ερώτηση για συμμετοχή του χρηματοπιστωτικού ομίλου «Goldman Sachs» σε κάποιας μορφής δανεισμού προς τη χώρα μας, είπε : ότι εξ ορισμού τέτοιου είδους δοσοληψίες δεν είναι παράνομες υπό την προϋπόθεση ότι οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις είναι συμβατές με τα επιτόκια της αγοράς και προς το σκοπό αυτό , όπως συμπλήρωσε, έχει ζητηθεί από την Ελλάδα να δώσει σχετικές διευκρινίσεις έως τα τέλη Φεβρουαρίου.
http://www.athina984.gr/node/86692
για όσους δεν κατάλαβαν, το ζόρι του επιτρόπου είναι εαν οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις είναι συμβατές με τα επιτόκια της αγοράς( !!)
Ρε με τι αλήτες έχουμε μπλέξει?
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:20 μμ
nikiplos
Καπετάνιε, φοβάμαι πως το να αναλάβουμε κάποιον πρωτοποριακό ρόλο σε κάποιον επιστημονικό τομέα που σε αυτή τη φάση είναι στα αζήτητα ή στα γεννητούρια είναι κατ’ ουσία μονόδρομος… δεν πρόκειται για «χώρα της επιστήμης και της έρευνας» αλλά για μια χώρα τυπικά έστω στην ΕΕ που είναι η μόνη που δεν έχει επιστήμη και έρευνα… κοντά σε αυτό δεν έχει και παραγωγή… κατανοείς ότι αν δεν ήμασταν μόνο 10 μύρια ψυχές τι κλώτσο θα είχαμε φάει… Όταν όλες οι χώρες πρωτοπορούν σε κάτι ή τουλάχιστον είναι μέσα στην κρίσιμη μάζα, κατανοούμε εύκολα ότι διεκδικούν επι ίσοις όροις μερίδιο στην πίττα που θα προκύψει. Επι παραδείγματι, αν κάνουμε μαθηματικό λογισμικό, θα παίξουμε πρωταρχικό (όχι αναγκαία πρωταγωνιστικό, αλλά σίγουρα σοβαρό) ρόλο στην ασφάλεια επικοινωνιών, τραπεζικό λογισμικό κοκ μέσα στην ΕΕ. Όπως εμείς αγοράζουμε τις δικές τους πατάτες που μάθαν πάνω μας, έτσι κι αυτοί θα αγοράζουν από εμάς κι εμείς θα μάθουμε πάνω τους. Ακόμη παραπέρα αν μπούμε και στο παιχνίδι της νανοτεχνολογίας, τότε θα μπορούμε να παίξουμε σε ένα απο τα σημαντικότερα βιομηχανικά παιχνίδια της επόμενης 20ετίας (ουχί αναγκαία της βαριάς, αλλά σίγουρα της πολυσχιδούς και ευέλικτης). Για την ώρα στην ΕΕ μόνο η Ολλανδία είναι σοβαρός παίχτης αυτού του σπορ, αν και νεογνό…Το ότι δεν θα το κάνουμε το γνωρίζω… έχουμε προϋπηρεσία στην αχρηστοσύνη… όμως αν θέλουμε να κάνουμε μια τομή σε ένα καίριο αύριο, κάτι πρέπει κι εμείς να αρχίσουμε να κάνουμε σε τούτη την ήπειρο, ειδάλλως θα είμαστε του κλώτσου… [Να μην παρεξηγηθώ, δεν σχετίζομαι με κανέναν απο τους προαναφερθέντες τομείς… 😉 ]
Σοδιαλδημοκράτη, αφιερωμένο σε εσένα για το τι μέλλει γεννέσθαι, και για το ειδικό βάρος της αισιοδοξίας που πρέπει να έχουμε:
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1106242&lngDtrID=245
Όπως λεν και οι αγγλοσάξωνες σε ελεύθερη μετάφραση, αν μαζεύονται σύννεφα και φυσάει δυνατά, τότε μάλλον θα έχεις καταιγίδες παρά καλοκαιρία…
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:25 μμ
Γιάννης -2
Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται!
Αύξηση συμμετοχής στον ΟΤΕ ζήτησε η Deutsche Telekom
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_2_14/02/2010_390774
Του Βαγγελη Mανδραβελη
Το θέμα της αύξησης της συμμετοχής της Deutsche Telekom στον ΟΤΕ έθεσε στην ελληνική κυβέρνηση η γερμανική εταιρεία. Κατά τις επαφές που υπήρξαν την περασμένη εβδομάδα μεταξύ του υπ. Οικονομίας κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και του επικεφαλής της D. T. στη ΝΑ Ευρώπη κ. Γκ. Κέρκοφ, οι δύο πλευρές άρχισαν να βρίσκουν κοινό έδαφος συνεργασίας, με την τελευταία να θέτει θέμα αύξησης της συμμετοχής στον ΟΤΕ. Ο κ. Κέρκοφ φέρεται ότι ζήτησε είτε την εξαγορά μετοχών ΟΤΕ κυριότητας Δημοσίου είτε το Δημόσιο να επιτρέψει στη γερμανική εταιρεία να αγοράσει μετοχές από την ευρεία διασπορά. Η ελληνική πλευρά επιφυλάχθηκε να απαντήσει.
Ωστόσο, φαίνεται ότι «έσπασε» για τα καλά ο πάγος μεταξύ των δύο πλευρών, αφού πέρα από τη συμμετοχή της D. T. στον ΟΤΕ, συζητήθηκαν μια σειρά από άλλα θέματα. Πρωτίστως συμφωνήθηκε οι αλλαγές στο Δ. Σ. να γίνουν κατά την ετήσια Γ. Σ. του Οργανισμού. Αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν ότι η Γ. Σ. θα πραγματοποιηθεί στο τέλος Απριλίου και ότι από τα πέντε μέλη του Δ. Σ. του ΟΤΕ που πρόσκεινται στο ελληνικό Δημόσιο, μόνο ένα θα παραμείνει στη θέση του.
Το τρίτο θέμα που απασχόλησε ήταν η παρέμβαση των Βρυξελλών στη συμφωνία μετόχων του 2008. Πληροφορίες προσκείμενες στο υπ. Οικονομίας ανέφεραν ότι η γερμανική πλευρά δεν ανησυχεί ιδιαίτερα για τις αποφάσεις αυτές, αλλά εκτιμούν ότι πρέπει να διαμορφώσουν κοινή στάση και το θέμα να μην αφεθεί στην τύχη του.
Βασικό επιχείρημα προσφυγής κατά της συμφωνίας των μετόχων είναι ότι το 50% (συν δύο μετοχές) αγνοεί τους υπόλοιπους μετόχους, παρέχοντας τους δύο βασικούς μετόχους υπέρμετρα δικαιώματα στην άσκηση ελέγχου της εταιρείας. Τέλος, μεταξύ του κ. Παπακωνσταντίνου και του κ. Κέρκοφ συζητήθηκε το θέμα του δικτύου οπτικών ινών που προωθεί η κυβέρνηση και της ρύθμισης που υφίσταται ο ΟΤΕ. Σε ό, τι αφορά το δίκτυο οπτικών ινών, οι δύο πλευρές φέρεται να συνειδητοποιούν ότι η μία έχει την ανάγκη της άλλης και ότι ο ΟΤΕ δεν πρέπει να παραμένει εκτός των σχεδίων της κυβέρνησης για δίκτυα νέας γενιάς.
Στελέχη του υπουργείου Οικονομίας θεωρούν απίθανο αυτή τη στιγμή να υπάρξει μια πώληση μεριδίου ΟΤΕ κυριότητας Δημοσίου, δεδομένου ότι το ΠΑΣΟΚ είχε εκτεθεί πολιτικά πάνω στο θέμα ως αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλωστε, πέντε ημέρες πριν από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, ο σημερινός υπ. Δικαιοσύνης είχε διακηρύξει την επαναγορά του 5% που είχε πουλήσει η κυβέρνηση της Ν. Δ. στην D. T. τον περασμένο Ιούλιο.
Ωστόσο, θεωρούν ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιτραπεί στην D. T. μια αγορά μετοχών ΟΤΕ που βρίσκονται σε διασπορά. Αυτό είχε συμφωνηθεί κατά τη διάρκεια της πώλησης του 5% μεταξύ του πρώην υπουργού κ. Γ. Παπαθανασίου και του ισχυρού άνδρα της D. T. κ. Ρ. Ομπερμαν.
Παράγοντες της αγοράς αναφέρουν ότι η D. T. προτίθεται να αγοράσει ακόμη και το 20% του ΟΤΕ κυριότητας Δημοσίου, με στόχο τον έλεγχο του 100% του μετοχικού κεφαλαίου. Μια τέτοια κίνηση θα μείωνε σημαντικά το μέσο κόστος κτήσης των μετοχών, καθώς μέχρι σήμερα οι Γερμανοί δαπάνησαν 4 δισ. ευρώ, ελέγχοντας μόλις το 30%.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:40 μμ
δεξιος
@ nikiplos
Εμεις ομως πρωτοπορουμε στο πανεπιστημιακο ασυλο και στις καταληψεις.
Αυτα που τα βαζεις;
Προς το παρον η Διαμαντοπουλου ακουγεται οτι θα καταργησει τη βαση του 10 για εισαγωγη στα ΑΕΙ που ειχε βαλει η Γιαννακου.Μπορει να μη προωθει τη νανοτεχνολογια αλλα προωθει τη νανοβαθμολογια.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:50 μμ
Γιάννης -2
Δεξιέ,
αν η Διαμαντοπούλου εκλέγετο σε κάποια επααρχιακή πόλη με έδρα ΤΕΙ θα το αντιλαμβανόμουν, αφού το παλιό σύνθημα «κάθε χωριό και στρατόπεδο» έχει αντικατασταθεί με το πιό σύγχρονο «κάθε χωριό και πανεπιστήμιο/ΤΕΙ».
Η επαναφορά της «νανοβαθμολογίας», με την κατάργηση της βάσης του 10, είναι απαραίτητη γιά να γεμίσουν τα χωριά φοιτητές, που έχουν και το παραπροϊόν να αφαιρούν από την αγορά εργασίας υποψηφίους ανέργους γιά μερικά χρόνια που θα είναι «φοιτητές».
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:28 μμ
Βαγγέλης Δ. Καργούδης
Τις καλησπέρες μου, μαζί με ταπεινό αίτημα συμμετοχής στην εξαιρετική κουβέντα σας.
Για γνωριμία, πιο κοντά με βλέπω να συγκλίνω με «σοσιαλ/τη» & «ζέππο» (τον κ.κώστα Ζ.τον πρέσβη τον είχε κάτι;). Κι αν υπήρχε και κάτι στο πλαίσιο & το ύφος της προδικτατορικής ΕΔΑ, (όταν όμως συγκρούστηκε με ΚΚΕ), συμπληρωμένο με το πλαίσιο πολιτικής & αρχών διακυβέρνησης της πρώτης τετραετίας Σημίτη, μπορεί και να ταυτιζόμουν απόλυτα. Στο προκείμενο τώρα, δύο εισαγωγικές μόνο παρατηρήσεις.
*Δεν θυμάμαι ποιός το διατύπωσε στην κουβέντα σας (μας), αλλά νομίζω, είναι καίριο: ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΞΙΩΘΕΙ στη συλλογική εθνική μνήμη, η περίοδος από την ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ μέχρι σήμερα, η συνεκτικότερη περίοδος πραγματικής ακμής της χώρας, όταν ευτύχησε (εκτός των άλλων) να περιληφθεί και στην 25άδα των ανεπτυγμένων οικονομιών & κοινωνιών παγκοσμίως (όσο κι’ αν φαίνεται & ακούγεται τρελό σε πολλούς, κυρίως νεότερους, τόση μαζική αυτομαστίγωση που έχουμε υποστεί).
*Για το ευρώ, το ερώτημα (με το ευρώ ή χωρίς), αποτελεί -κατά τη γνώμη μου πάντα- θλιβερή έκπτωση από το πραγματικά καίριο για τη χώρα ερώτημα: «ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ, Ή ΕΞΩ».
Στην πραγματικότητα, με τα παρόντα χαρακτηριστικά της συγκυρίας, χώρες εκτός ευρύτερων διεθνών συσσωματώσεων, δεν έχουν το παραμικρό ΜΕΛΛΟΝ. Στη δε περίπτωσή μας, το ερώτημα για μας, αφορά στην πραγματικότητα την ταυτότητά μας, μιας και η Ευρώπη, υποτίθεται πως αρκείται στην νομισματική (κομμάτι της οικονομικής) ένωσή της, ΜΟΝΟ σαν τμήμα του δρόμου προς την πολιτική Ένωση & την Ομοσπονδία. Έτσι οφείλει για μένα να το βλέπει και η χώρα μας.
Όσο για την παρούσα ηγετική ένδεια της Ευρώπης με τα θλιβερά οικονομικά της (και όχι μόνο, φυσικά)αδιέξοδα, και με την «τρελή» & ανασφαλή προσκόλλησή της σε πολιτικές ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ χαμηλών επιτοκίων, ισχύει το ρηθέν από τον μεγάλο Κέϋνς (αν θυμάμαι καλά το θυμήθηκε και κάποιος άλλος στην κουβέντα σας): Πως δηλαδή, τα χαμηλά επιτόκια, τα χρειαζόμαστε για να κάνουμε δουλειές. Αν είναι(με την τρέλα μας) ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ δουλειές, ακριβώς για να έχουμε ΧΑΜΗΛΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ, τότε απλούστατα, κάτι τρέχει με τα μυαλά μας….
Έρρωσθε…
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:39 μμ
Πάνος
Βαγγέλη,
σε καλωσορίζω στην ιντερνετική μας καλύβα! Ο ζέπος είναι πατήρ του πρέσβεως, μιας κάποιας ηλικίας βέβαια… 😉
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:01 μμ
zeppos
sxo:«Ζέππο, τι αρνήθηκε, που δεν έχει τύχει άλλη φορά κοτζάμ πρόεδρας της σοσιαλιστικής διεθνούς, τρομάρα του, να κατεβάζει το κεφάλι με αξιοζήλευτη υπακοή μπροστά σε πολιτικές που είναι αποτυχημένες απο χέρι.»
Καλό για «τσιτάτο» σχο.. αλλά φευ!
Είμεθα υπό αυστηρά επιτήρηση και ΔΕΝ υπάρχει καμία πιθανότητα να αρνηθούμε τα γαμημένα τα «μέτρα» ..
Βλέπεις οτι ΗΔΗ κατηγορείται ο ΓΑΠ και εντοπίως και εις αλλοδαπήν οτι… καθυστερεί.. Τι εννοούν άραγε;
Του αρνηθηκαν τα 4 χρόνια προσαρμογής, ακριβώς ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΤΥΧΕΙ το σχέδιό του, το είχα ξαναπεί έτσι;
Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προτείνει ενναλακτικές πολύ μικρές παρεκλίσσεις από το «σφίξιμο» και έως σήμερα έχει καταφέρει να αποφύγει τα πολύ χοντρά.. Αυτό που ΔΕΝ μπόρεσε λόγω του σκληρού εκβιασμού των υψηλών επιτοκίων, ήταν ο φόρος; στα καύσιμα και η υποσχεθείσα αύξηση του 1,5% στα χαμηλά… αυτό που ΔΕΝ ήθελαν να φανεί σαν εναλλακτική λύση..
Όσοι προτείνουν να τους γράψει στ’αρχίδια του και να βαδίσουμε υπερήφανοι αλλά τσέτουλες στην άβυσο… στην πραγματικότητα λένε οτι θα δεχότουσαν μια στάση πληρωμών των δανείων αλλά και των μισθών βεβαίως-βεβαίως..
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:05 μμ
zeppos
ΥΣ: Ευάγγελε, Δεν έχω πρέσβεις στο γενεαλογικό μου.. ζέππος είναι ένα από τα … υποκοριστικά της φαμίλιας μας, το προσφιλές μου.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:05 μμ
Γιάννης
η παραμονή μας στο σκληρό € μας οδηγεί σε έναν αργό αλλά βέβαιο θάνατο
με τις επιλογές που έγιναν ώς και το ’70 και κατά το ’80, όχι μόνο η παραμονή στο σκληρό ευρώ αλλά και η παραμονή στην ε.ε. οδηγεί σε μια αργεντινοποίηση/ιδιότυπο θάνατο.
ο καραμανλής α’ είχε, νομίζω, πει ότι μπαίνοντας στην τοτινή εοκ θα μάθουμε να κολυμπάμε στα βαθιά. ωστόσο, τίποτε δεν έγινε πριν την ένταξη στην εοκ, ώστε να μάθουμε να κολυμπάμε. ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι μπαίνοντας στην εοκ δίχως να έχουμε προηγουμένως προετοιμαστεί για την επίθεση τεχνολογικά και οικονομικά ανώτερων χωρών, θα φτάναμε εδώ που φθάσαμε.
ώς και το ’70 τόσο η ελληνική βιομηχανία όσο και η γεωργία είχαν προοδεύσει, αλλά -ειδικά η πρώτη- χάρη στις συνθήκες προστατευτισμού.
αν υποτεθεί ότι ήταν σωστό να μπούμε στην εοκ, αυτό θα έπρεπε να γίνει αφού πρώτα οι βιομήχανοι μάθαιναν να επιβιώνουν δίχως κρατικές ενισχύσεις (αναπτύσσοντας π.χ. την καινοτομία). αντίθετα, ούτε ως χώρα είχαμε τέτοιες κρατικές υποδομές ούτε οι βιομήχανοι είχαν διάθεση για έρευνα, η λύση που «συνέφερε» όλους ήταν οι κρατικοποιήσεις του πασοκ. και οι βιομήχανοι έπαιρναν τα λεφτά τους και το πασοκ στην εξουσία και ο λαός στα σκυλάδικα.
σε αντίθεση με την περίοδο 1950-79 δεν υπάρχει ευνοϊκό κλίμα για προστατευτισμό, το οποίο, όπως τότε, θα συγκρατούσε τη διάλυση της εγχώριας παραγωγής. και λογικό, αφού δεν ανήκουμε στις χώρες που καθορίζουν τι θα ισχύει παγκοσμίως (άλλο αν οι εδώ ελίτ των πολιτικών-αει-μμε υποστήριξαν την εξέλιξη αυτήν καταγγέλλοντας σχεδόν ως νεοναζί όποιον δεν την υποστήριζε).
συνεπώς από τη μια η έξοδος από το ευρώ/ε.ε. δεν θα μας οδηγήσει στην περίοδο της (έστω και με κρατικό προστατευτισμό) ανάπτυξης 1960-1979, ενώ η παραμονή μας, δηλαδή ο ανταγωνισμός μεταξύ της ανύπαρκτης ελληνικής παραγωγής/τεχνογνωσίας και της γαλλογερμανικής παραγωγής/τεχνολογίας θα μας βουλιάζει ακόμη περισσότερο (π.χ. διεύρυνση ελλείμματος στις εισαγωγές/εξαγωγές).
αυτά θα τα πληρώσουμε
α. οικονομικά, με την αργεντινοποίηση
β. εθνοκρατικά, με την άτυπη υποταγή στην τουρκία όσον αφορά στις διαφορές μας (θράκη κοκ),
αντίστοιχα, η εξέλιξη αυτή θα παρουσιάζεται είτε ως αναγκαία («οι τεμπέληδες έλληνες θα πληρώσουν» των μητσοτάκη-πρετεντέρη) είτε θα εξωραϊζεται με κάποιον νεφελώδη ευρωπαϊκό πατριωτισμό, ότι τάχα δεν θα μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια λόγω των τα α. και β. ο βορειοευρωπαίος και αγωνιά να μας σώσει από τις κακές αγορές.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 9:03 μμ
δεξιος
Yπουργος Οικονομικων χωρας που ειναι στο στοχαστρο των αγορων και των επενδυτων που φοβουνται για τα δανεια τους παρομοιαζει την οικονομια της με το πλοιο «Τιτανικος».
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1106567&lngDtrID=251
Δεν του ειπε κανεις οτι ο «Τιτανικος» βυθισθηκε τελικα;
Eαν αυριο ολες οι ξενες εφημεριδες γραψουν οτι ο Ελληνας υπουργος Οικονομικων λεει οτι η Ελλαδα ειναι «Τιτανικος» που θα πανε τα spread;
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 9:24 μμ
Πάνος
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 10:19 μμ
Σοσιαλδημοκρατης
@ Δεξιος
Ειπε οτι μοιαζει με τον Τιτανικο η προσπαθεια επανακτησης της αξιοπιστιας και οχι η δημοσιονομικη αναταξη. Το σχημα ειναι οτι θα τα καταφερουμε ακομη και αν δεν ξανακερδισουμε την αξιοπιστια για αυτα που λεμε οτι θα κανουμε. Θα τα κανουμε ομως!!!
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 10:53 μμ
Βαγγέλης Δ. Καργούδης
@δεξιός:
αρχίζω απόψε και παθαίνω αυτό που έλεγε η νόνα μου»θέλω ν’ αγιάσω και δε μ’ αφήνουν οι διαβόλοι»!
Ήθελα να είμαι εγκρατής, αλλά αν εξαρτούμε την πορεία των spreads στα δεκαετή μας (είναι η αμέσως επόμενη ζόρικη δημοπρασία μας), από το αν αντιλαμβανόμαστε δημόσια την οικονομία μας σαν τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ ή τα «Flying Dolphins τέως Διοικήσεως Πειραιώς και Νήσων», τί να πω;
Ή τον εαυτό μας ξεγελάμε ή σε κάποιον άλλο πρέπει να πούμε ψέματα.
Ιδίως σήμερα, που οι Γερμανοκομπανία επιμένει σε περαιτέρω μέτρα, πριν εξειδικεύσει πρώτα τη δική της δέσμευση, είναι φανερό πως κάτι το (τουλάχιστο) μεγαλύτερο από το άμεσα ορατό παίζεται.
Και -προλαβαίνω- μην μιλήσει κανείς για συνωμοσιο-λογίες & -λαγνίες, γιατί το ίδιο ακριβώς φαίνεται να πιστεύουν και οι 218 διαπιστευμένοι (πρωτοφανές νούμερο) της αποψινής press release του Παπακων/νου. (Αυτή με τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ, για να γελάσουμε και λίγο).
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 11:16 μμ
δεξιος
Δεν αποφασιζουμε εμεις το spread.To αποφασιζουν οι αγορες με βαση τις πληροφοριες που εχουν και βεβαιως οι αγορες ειναι μεγαλες εταιριες αλλα και παρα πολλοι μικροι που κινουνται κατα καιρους υπο την επηρεια πανικου ή ευφοριας.
Αν διευθυνων συμβουλος εταιριας εισηγμενης στο Χρηματιστηριο ειχε πει τη λεξη «Τιτανικος» για την εταιρια του οταν ηταν στο στοχο θα ειχε απολυθει αμεσως ανεξαρτητως αφορμης,η σημειολογια φθανει.
Επι των νεων πιεσεων : το μεγαλυτερο προβλημα μας πια ειναι αυτο που διεθνως ονομαζεται moral hazard.
Kατα λεξη μεταφραζεται ηθικος κινδυνος αλλα δεν αποδιδει το νοημα και δεν ειναι καθολου τυχαιο οτι δεν υπαρχει αντιστοιχη φραση στα ελληνικα γιατι ακριβως αυτη η εννοια ειναι δυσπεπτη με την ελληνικη κουλτουρα.
Moral hazard σημαινει τον κινδυνο αν ενας παραβατης του νομου ή των κανονισμων αντιμετωπισθει ελαστικα ,να παρουν θαρρος και οι υπολοιποι και να διαταραχθει το συστημα με γενικευμενη ανομια.Οταν εφημεριδες μεχρι και της Ινδιας οπως ανεφερε πιο πανω ο σχολιαστης αναφερονται στον κινδυνο αυτο για την Ελλαδα,να γινουμε το κακο παραδειγμα καταλαβαινεις οτι την εχουμε ασχημα.
Με δυο λογια αν τη βγαλουμε φθηνα υπαρχει κινδυνος να ξεψαρωσουν οι Ισπανοι,οι Πορτογαλοι και αλλοι.
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 11:16 μμ
Άγγελος
κ. Σοσιαλδημοκρατα,
πλάκα μας φκιανς; αφού αυτό που θα μεταφερθεί προς τα έξω είναι
«μπλα μπλα μπλα ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ!!! μπλα μπλα μπλα»
Δηλαδή άμα δεν λένε μαλακίες θα πάθουν τίποτε;
(άντε γελάσαμε πάλι)
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:48 πμ
Γιάννης -2
Is Titlos PLC (Special Purpose Vehicle) The Downgrade Catalyst Trigger Which Will Destroy Greece?
Πολύ περισσότερα, γι’αυτούς που έχουν χρόνο και όρεξη γιά διάβασμα εδώ. Ακόμη και διάγραμμα που δείχνει την πορεία του όλου κόλπου.
http://www.zerohedge.com/article/titlos-llc-special-purpose-vehicle-downgrade-catalyst-trigger-which-will-destroy-greece#comments
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:17 πμ
kapetanios
Γιάννη
θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές με την προσέγγιση-ανάλυση σου αλλά θα διαφωνήσω με το αδιέξοδο που εμφανίζει.
Τα αδιέξοδα οδηγούν σε ρήξεις και έτσι εξασφαλίζεται η συνέχεια ενός κράτους (ή το τέλος του φυσικά)
Επιστροφή στο παρελθόν δεν υπάρχει, και έτσι είμαστε αναγκασμένοι να προχωρήσουμε.
Το ζήτημα είναι να βαδίσουμε στον δρόμο που εμείς θα επιλέξουμε.
Είναι απολύτως στο χέρι μας να δεχτούμε την “ειρηνική εισβολή” που επιχειρείται από τον γαλλογερμανικό άξονα ή όχι, διαπραγματευόμενοι τους όρους της συμμετοχής μας στο γλέντι τους.
Οι μονόδρομοι κατά την άποψη μου υπάρχουν μόνο στο μυαλό μας και όχι στην πραγματικότητα.
Η διατήρηση του (υπερβολικά υπερτιμημένου έτσι κι αλλιώς λαμβάνοντας υπόψη την τραγική οικονομική κατάσταση των περισσοτέρων χωρών που το υιοθετούν) € και η ολοκλήρωση της Ενωμένης Ευρώπης σήμερα φαίνεται πιο δύσκολη από ποτέ (ήδη πολλά δημοσιεύματα στην Αγγλία σήμερα δίνουν έναν πανηγυρικό τόνο στην απόφαση τους να μην συμμετάσχουν στην ΟΝΕ δίνοντας τα εύσημα στον Μπράουν )
Για μένα λοιπόν το πρωτεύον στην περίπτωση που τα σενάρια της διάλυσης της ΟΝΕ επιβεβαιωθούν είναι να μπορέσει η Ελλάδα να αντικρύσει την επόμενη μέρα κατάματα. Άρα η ανάγκη της σκληρής επαναδιαπραγμάτευσης για την εξασφάλισης της βιωσιμότητας της οικονομίας μας ΣΗΜΕΡΑ στο πλαίσιο της δικής ΜΑΣ δυνατότητας να ανταπεξέλθουμε είναι ακόμη μεγαλύτερη. Το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι ο Θεός και άρχοντάς μας όπως ισχυρίζονται από προχθές οι Τρισέδες
υγ
-οι βιομήχανοι σε ολόκληρο τον κόσμο στηρίζονται στις κρατικές ενισχύσεις άμεσες ή έμμεσες. Δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό και στην χώρα μας μιας
-η εγχώρια παραγωγή μπορεί να καλύψει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα τα κενά και τις ανάγκες της αγοράς
Αυτός εξάλλου είναι και ένας από τους βασικούς νόμους της 😉
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:17 μμ
Ενη Καπαζογλου
δεξιος 15/2 12,47
Στο λινκ υπαρχει «ενσωματωμενο» ενα πολυ ενδιαφερον graphic, για ανοιγμα.
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:42 μμ
Παπούλης
Για όσους ασχολήθηκαν εδώ παραπλεύρως με τη βάση του 10 , να συστήσω ψυχραιμία και προσοχή. Το μέτρο όταν πάρθηκε ήταν επιεικώς γελοίο , η εφαρμογή του από τους εκάστοτε κομματάρχες επέφερε ακόμα πιό ιλαρά αποτελέσματα. Αν θέλετε , και όσο έχω χρόνο το συζητάμε.
24 Φεβρουαρίου, 2010 στις 5:48 μμ
Global Voices Online » Greece: Bloggers respond fiercely to financial crisis
[…] blogger Panos Zervas placed the blame squarely on politicians and their cronies and shared Wherlock's concerns about the possible social repercussions of the crisis: […]
24 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:07 μμ
Greece: Bloggers respond fiercely to financial crisis :: Elites TV
[…] blogger Panos Zervas placed the blame squarely on politicians and their cronies and shared Wherlock’s concerns about the possible social repercussions of the crisis: […]
25 Φεβρουαρίου, 2010 στις 11:47 πμ
Πάνος
Πω πω, με έκανε ο Αστέρης «πολιτικό μπλόγκερ»… 😉
25 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:40 μμ
σχολιαστης
Καλά ρε, τι χέσιμο ήταν αυτό; 😉
25 Φεβρουαρίου, 2010 στις 2:17 μμ
Πάνος
Τώρα που το είδα αλλού, καλό ήταν… 😉
4 Μαρτίου, 2010 στις 12:32 μμ
Global Voices in Italiano » Grecia: le reazioni online alla crisi finanziaria, tra rabbia, frustrazione e ironia
[…] blogger politico Panos Zervas punta il dito direttamente sui politici e i loro accoliti [in] e condivide le riserve di Wherlock sulle possibili ripercussioni sociali della crisi: […]
4 Μαρτίου, 2010 στις 3:41 μμ
Grecia: le reazioni online alla crisi finanziaria, tra rabbia, frustrazione e ironia | gli italiani
[…] blogger politico Panos Zervas punta il dito direttamente sui politici e i loro accoliti [in] e condivide le riserve di Wherlock sulle possibili ripercussioni sociali della crisi: […]
29 Απριλίου, 2010 στις 10:34 μμ
Πάνος
Ξαναδιαβάζω το ποστ, γραμμένο στις 14 Φεβρουαρίου. Λείπει το ΔΝΤ, αλλά κατά τα άλλα νομίζω ότι περιέχει όλα τα ουσιώδη.
Προφητικό; Όχι. Η εξέλιξη ήταν σαφής (μονόδρομος) εδώ και δυόμιση μήνες, τουλάχιστον.
Στο μεταξύ, η κοινωνία δεν έκανε απολύτως τίποτε. Είναι νωρίς ακόμα… 😉
29 Απριλίου, 2010 στις 11:26 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Τον Φεβρουάριο αυτό το ποστ ήταν προφητικό, τον Σεπτεμβριο θα είναι η πραγματικότητα.
30 Απριλίου, 2010 στις 7:56 πμ
kapetanios
κάτσε να δούμε από Δευτέρα τα νέα νέα μέτρα ( που δεν θα ζητούσε το ΔΝΤ για φέτος ). Ελλείψει «κερδοσκόπων» περιμένω με αγωνία τον βαρυσήμαντο λόγο του σκιώδους πρωθυπουργού
*
η κοινωνία είναι με το ΠΑΣΟΚ
( ή με τον τιτανικό, εάν δεν βουλιάξει εντελώς δεν πηδάν στην θάλασσα-αλλά ξέχασα ο τιτανικός ήταν σχήμα λόγου )
30 Απριλίου, 2010 στις 8:01 πμ
Πάνος
κάπταιν,
όλα δείχνουν ότι θα τα δούμε μέσα στο ΣΚ, δηλ. την Κυριακή. Έτσι λένε. Το κακό είναι ότι τα ακόμα χειρότερα ΔΕΝ θα ακουστούν τώρα.
30 Απριλίου, 2010 στις 8:05 πμ
Πάνος
Δες:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=328940&ct=32&dt=30/04/2010
30 Απριλίου, 2010 στις 8:13 πμ
kapetanios
και να σκεφτείς ότι εχθες μην έχοντας ενημέρωση από το πρωί ισχυριζόμουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση για νέα αύξηση του φπα τόσο γρήγορα ….
( και με κοιτούσαν σαν Αριανό )
30 Απριλίου, 2010 στις 8:16 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Το κακό είναι ότι τα ακόμα χειρότερα ΔΕΝ θα ακουστούν τώρα.
Η δεύτερη πράξη του δράματος θα έρθει κατά τα μέσα με τέλη Μαϊου…
Την καλημέρα μου σε ολους.
30 Απριλίου, 2010 στις 12:30 μμ
xBerliner
«Δυο κόμματα εξουσίας με επικεφαλής δυο κραυγαλέα ανεπαρκείς πριγκιπικούς κληρονόμους, οι οποίοι κουβαλάνε μαζί τους ένα απίστευτο σκυλολόι «ιδεολόγων» της αρπαχτής. Ένας ολόκληρος στρατός από γλύφτες, μετριότητες και απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου. Με τους ικανούς και ανιδιοτελείς ανθρώπους να έχουν εξοριστεί, δεκαετίες τώρα, από την πολιτική – γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτούς.»
Συμφωνώ ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι ανίκανο να διοικήσει ακόμα και περίπτερο (συμπεριλαμβανομένου αυτού που έκανε πρώτος αυτή τη δήλωση). Συμφωνώ ότι οι περισσότεροι είναι μια αγέλη ανίκανων, ανεπάγγελτων απατεώνων.
Αλλά ο κόσμος ψήφισε το τσοβόλα δώστα όλα, το άνοιγμα του δημοσίου σε κάθε καρυδιάς-καρύδι από τα 80ς και μετά, τη μονιμοποίηση 250 χιλ. συμβασιούχων. Η γενιά της μεταπολίτευσης (πες την και του πολυτεχνείου) είναι αυτή που έκανε το βόλεμα με έστω τρεις και εξήντα υπέρτατο αγαθό και όνειρο για κάθε νέο αυτής της χώρας. Κατάφερε εν ολίγοις να καταστρέψει μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων. Είναι αυτή η γενιά που κατέστρεψε κάθε έννοια αισθητικής σε αυτή τη χώρα. Είναι η γενιά που τσιμεντοποίησε κάθε κομμάτι γης στο βωμό του εύκολου και γρήγορου κέρδους. Είναι η γενιά που όνειρό της ήταν ένα δυαράκι/τριαράκι και ένα (άθλιο αισθητικά) αυθαίρετο εξοχικό. Είναι η γενιά που έκανε καθεστώς και δείκτη κοινωνικής καταξίωσης το νεοπλουτισμό και το μικροαστισμό. Ναι ξέχασα, έφερε και τη δημοκρατία στη χώρα. Σωστά, αν και της πήρε μια εξαετία μέχρι να δημιουργήσει την πρώτη (και μοναδική) σοβαρή αντίδραση/αντίσταση στη χούντα.
Το θέμα είναι ότι εσείς τα κάνατε σκατά, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τα φάμε. Εγώ λέω να δέσετε μια πέτρα στο λαιμό σας και στο πρώτο λιμάνι που θα βρεθεί μπροστά σας να βουτήξετε να μην έχουμε τουλάχιστον να πληρώνουμε τις συντάξεις και τα εφάπαξ σας.
30 Απριλίου, 2010 στις 2:03 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@Xberliner:παρακολουθώ με πολλή προσοχή τις απόψεις σου, εκτός των άλλων και γιατί μια παρέα από υπεραγαπημένους μου πιτσιρικάδες από το Πειραμ. Θεσ/νίκης (πρέπει νάναι τώρα στα 42-43 τους, «πιτσιρικάδες» σε σχέση με τα δικά μου 55) πέρασαν πολλά χρόνια στο Βερολίνο στο οποίο (μεταξύ άλλων και εγώ λόγω Goethe Institut τους είχα παροτρύνει) διαμένοντας στην αρχή σε ένα σχεδόν κοινόβιο-κτίριο των προσκόπων κολλητά στο Τείχος (δεν ξέρω αν σου λέει κάτι αυτό). Και με τους οποίους συχνά «τσακώνομαι» και μου τους θυμίζεις…
Λες «κατέστρεψε (μια συγκεκριμένη γενιά) κάθε έννοια αισθητικής σ αυτή τη χώρα…», πεισμένος πιθανόν κι εσύ, από την διάχυτη πλέον νοσταλγία (εγώ και κάμποσοι άλλοι που έχουν ασχοληθεί με το δοκίμιο, τη θεωρούμε αυτή τη «νοσταλγία» ιδεολογικά & πολιτικά αντιδραστικότατη εκτός των άλλων, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο) για το παραμύθι της Ελλάδας του γιασεμιού, «της άσπρης αυλής και των απλών ανθρώπων»,της αλληλεγγύης και του αγιοκλήματος, των δεκαετιών 50ς & 60ς! Στο σινεμά, όμως!..
Πέρα από το γεγονός πως τα μόνα υπαρκτά, φίλε μου, τα χρόνια εκείνα ήταν μια «ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ» και χνώτα που μύριζαν απαίσια από μια πείνα & μια στέρηση που θέριζε, και όπως όλες οι πείνες, ήταν ΑΣΧΗΜΗ, και πέραν πάσης ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ,
Παραβλέποντας ακόμα και το ότι το 35% του πληθυσμού ζούσε σε συνθήκες οιονεί παρανομίας & διωγμού, όταν κανείς απ’ αυτούς δεν ήξερε στ αλήθεια «τί θα του ξημερώσει», και αφού ακόμα και για «δίπλωμα μοτοποδηλάτου» (και όχι ΜΟΝΟ για διορισμούς που λένε όλοι, και είναι το ΜΕΙΖΟΝ βέβαια, αλλά και «εκ του ΜΗ ΟΝΤΟΣ»! Αφού κανένας απ΄αυτούς δεν είχε διανοηθεί να επιδιώξει διορισμό οπουδήποτε) ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ φίλε μου ΧΜπ. «ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ», που θα ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ του χαφιέ της γειτονιάς από το «Τμήμα Ασφαλείας του οικείου ΑΤ». Αλλά παραβλέποντας ακόμα και το γεγονός πως οι συνοικίες των πόλεων και οι επαρχιακές πόλεις, δεν είχαν την παραμικρή σχέση σαν επίπεδο ζωής με Αθήνα-Θεσ/νίκη (εξ ου και η τεράστια εσωτ. μετανάστευση, που ΔΕΝ ΗΤΑΝ μόνο για δουλειά, αλλά και γιατί η ζωή εκεί ήταν αβίωτη, αποκρουστικά «διαφανής!).
Και επίσης, το ότι ένα ακροδεξιό παρακράτος, με σχέσεις αποδεδειγμένες πλέον ακόμα και με οργανώσεις διαφευγόντων ναζί(«ΟΝΤΕΣΣΑ») ρύθμιζε πολλούς τομείς εσωτ. ασφάλειας(!) του κράτους (πράγμα που έμμεσα ομολόγησε και ο γερο-Καραμανλής με εκείνο το «Ποιός επί τέλους κυβερνά αυτόν τον τόπο» (εμάς ρωτούσε;) και την προστασία από τους κομμουνιστές, κάνοντας ΟΛΗ τη χώρα, ένα προκεχωρημένο πειραματικό φυλάκιο του Ψυχρού Πολέμου,
Παραβλέποντας ακόμα και το ότι πολλοί, αναγνωρίζουν βέβαια, ότι όλα αυτά αποκαταστάθηκαν σχεδόν αστραπιαία τη δεκαετία 75-85, ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ να μετρήσει σ αυτά που λένε «άσκοπα πελατειακά δάνεια καταναλωτικά μόνο, πάνω από τις ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ», πως, διάολε, το να επαν-εντάξεις ΤΑΧΥΤΑΤΑ στον παραγωγικό & κοινωνικό ιστό της χώρας το 1/3 σχεδόν του πληθυσμού της, που οι δεξιότητές του στο βαθμό που υπήρχαν αφορούσαν ανάγκες άλλων εποχών, όλο και ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΟΙΧΙΣΕ!
Παραβλέποντας λοιπόν όλα αυτά μικρέ (ηλικιακά φυσικά) Βερολινέζε φίλε μου, και άλλα τόσα, θα σου έλεγα πως κάθε απόπειρα να «δεις» με απαιτήσεις ιστορικής αποτίμησης μια εποχή, χρησιμοποιώντας όμως σαν μεθοδολογικό εργαλείο «τη ΓΕΝΙΑ», είναι καταδικασμένη σε τελείως αδόκιμα ιδεαλιστικά κατασκευάσματα. Που επιστημονικά δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Στη Λογοτεχνία, μπορεί.
Θα σου έλεγα επίσης, πριν αποφανθείς με τόση σιγουριά, ομόηχη και ομότροπη με τον συρμό των ημερών, για την μεταπολεμική πορεία της χώρας, πως θα μπορούσες, αν ήθελες, (και στο συστήνω ανεπιφύλακτα) να συμβουλευτείς εξελικτικούς, ποσοτικούς και ποιοτικούς πίνακες του ΟΟΣΑ (και για μια ματιά από το 75 και μετά, ίσως και του ΟΑΣΕ).
Θα έβλεπες πχ. για τα χρόνια 1975 έως 2000 πως η Ελλάδα, είναι ΜΑΚΡΑΝ η ΧΩΡΑ που σημείωσε τις ασύγκριτα καλύτερες επιδόσεις ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ (παραγωγή και διασπορά προϊόντων πολιτισμού) -εδώ κρατήσου- ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗς ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΛΕΚΑΝΗΣ!
(περιλαμβανομένων πχ. Β. Αφρικής, με Αίγυπτο, Μ.Ανατολής με Ισραήλ(!) Τουρκίας, Βαλκανίων, Αδριατικής, μέχρι τέρμα τις Ηράκλειες Στήλες στην Ατλαντική ακτή της Πορτογαλίας).
Θα προσπαθήσω να τα ξαναβρώ όλα αυτά, να τα μοιραστούμε, (για να στέκεται και το προηγούμενο δικό μου «στο συστήνω») μόνο & μόνο γιατί θυμάμαι την εντύπωσή μου, όταν τα πρωτοείδα!
(Και πάνω σ αυτό, θυμάμαι με συγκίνηση ένα σχόλιο εδώ του Πάνου, που διαμαρτυρήθηκε διαφωνώντας γιατί ένα σχόλιο, του Ρο-ίδη αν θυμάμαι καλά, έκανε κι αυτό, μια συνολική απαξίωση της χώρας).
Πιστεύω με άλλα λόγια, πως μέσα στην προσφιλή ερμηνευτική μας μαζοχιστική αυτομαστίγωση, (που όμως τερματίζει ΠΟΝΗΡΑ & ΠΟΛΥ ΒΟΛΙΚΑ κάθε φορά, οποιαδήποτε αυτοκριτική μας απόπειρα) έχει πέσει και πολλή ψεμματαδούρα αποπροσανατολιστική, σχετικά με ευθύνες & υπεύθυνους:
Πολύ στο τσάκα-πίκο, «πολιτικοί» & «γενιά του Πολυτεχνείου», υποκατέστησαν Τουρκοκρατία και Αμερικανοκρατία αμέσως μετά, στο ρόλο αυτού που Ιστορικά, «τώρα τα φυλάει»!
30 Απριλίου, 2010 στις 2:24 μμ
Πάνος
Το θέμα είναι ότι εσείς τα κάνατε σκατά, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τα φάμε. Εγώ λέω να δέσετε μια πέτρα στο λαιμό σας και στο πρώτο λιμάνι που θα βρεθεί μπροστά σας να βουτήξετε να μην έχουμε τουλάχιστον να πληρώνουμε τις συντάξεις και τα εφάπαξ σας.
Καμιά αντίρρηση. Πρώτα όμως να κάνουμε τους λογαριασμούς, για το τι πρέπει να επιστρέψει η δική σας γενιά, από αυτά που έλαβε και εξακολουθεί να λαμβάνει δωρεάν, με χρέωση (και εργασία) της προηγούμενης. Είναι προφανές ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ για τι χρέος μιλάμε!
ΥΓ. Το θράσσος ΔΕΝ χρεώνεται – μην ανησυχεί κανείς 😉
30 Απριλίου, 2010 στις 2:30 μμ
kapetanios
εκείνα ήταν υποχρέωση μας
( δεν τους ρωτήσαμε όταν τους κάναμε οπότε…)
30 Απριλίου, 2010 στις 2:45 μμ
δεξιος
Μιλαμε ομως και για πλεονεκτηματα που υπαρχουν λογω της θεσης της Ελλαδος και του πολιετευματος της αφου αυτο κρινεται.
Το δικαιωμα της νεας γενιας να ταξιδευει και να σπουδαζει ακωλυτα στην Ευρωπη και τον κοσμο που δεν εχουν ή τωρα αποκτουν οι αλλοι Βαλκανιοι νεοι περιλαμβανεται σε αυτο.
Κανεις σημερινος νεος δεν εχει κρυψει δολλαρια στην σολα του παπουτσιου του για να περασει τα συνορα ουτε εχει αφησει ασπρομαυρη τηλεοραση που αγορασε εξω στο τελωνειο για 15 μερες μεχρι να εχει βαρδια γνωστος του τελωνειακος για να την παρει χωρις υπερογκα τελη.
Ουτε φυσικα το ελληνικο Δημοσιο σκεφθηκε ποτε να ζητησει αποπληρωμη των διδακτρων στοιχειωδους,μεσης και ανωτατης εκπαιδευσης για οσους φευγουν στο εξωτερικο για μεταπτυχιακα και δεν γυριζουν.Μπηκαν και αυτα στο χρεος.
Αν αυτο φαινεται παραξενο,μερικα προοδευτικα καθεστωτα για να δωσουν αδεια εξοδου το ζητουσαν.
30 Απριλίου, 2010 στις 2:53 μμ
δεξιος
Καθως η μεταπολιτευση τελειωνει παντως κινουνται και ασυνηθιστες ομαδες.
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=11895&Itemid=139
30 Απριλίου, 2010 στις 3:58 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Βαγγέλη, με όλο το σεβασμό και τη καλή διάθεση.
Μια φίλη λέει ότι «ο τσάμικος είναι λεβέντικος χορός με δύσκολες και περίτεχνες φιγούρες, για αυτό και δεν είναι για όλους. Όσοι δεν μπορούν κάνουν παραπέρα».
Ρε(sic) Βαγγέλη, αφού ξέρεις να τον χορεύεις τον άτιμο τον τσάμικο (σχ. ΒΚ 2.03μμ) τι θέλεις και μπλέκεις ώρες, ώρες με «αυτά τα Ποπ» .
Και να πεις ότι δεν σου βγαίνει από φυσικού σου (ο τσάμικος), να το καταλάβω…………..
30 Απριλίου, 2010 στις 4:26 μμ
Παπούλης
Και όμως Αναγνώστα μου , υπάρχουν και όρια
Η «τζάμπα μαγκιά» του Μπερλινέζου νομίζω άξιζε μια απάντηση και εν πολλοίς θα συμφωνήσω εδώ με το βαγγέλη. Είναι πράγματι πολύ εύκολο να κρίνεις εκ των υστέρων πράγματα που έζησες στη καλύτερη περίπτωση βυζαίνοντας το δάκτυλό σου.
Αν επομένως η απάντηση του ΒΚ προς το μπερλινέζο μας είναι τσάμικος σε ποπ εκδοχή , ας μου επιτραπεί η μετατροπή της χορογραφίας σε ροκ.
Να πω λοιπόν ότι η αντίσταση που «άργησε» να εκδηλωθεί ( κατά το Μπερλινέζο πάντα , δεν ήταν παιχνιδάκι με κουβαδάκια στη παραλία.
Ότι από τη λεγόμενη γενιά του πολυτεχνείου λίγοι πραγματικά θέλησαν και ακόμα λιγότεροι μπόρεσαν να επωφεληθούν από τη μεταπολίτευση , να επωφεληθούν εννοώ εκμεταλλευόμενοι το status που τους προσέδιδε αυτή η ϊδιότητα» .
Ότι η χώρα δε γέμισε εργολάβους και τσιμέντο στη μεταπολίτευση , αλλά το πατιρντί άρχισε πολύ νωρίτερα
Ότι η κομματική ταυτότητα , τα ρουσφέτια , οι ραγιαδισμοί και το όλο σκηνικό στήθηκε πολύ πρωτύτερα , μόνο που για ένα αρκετά μεγάλο ιστορικό διάστημα δεν αφορούσε μια σοβαρή μειοψηφία των πολιτών
και άλλα πολλά θα μπορούσα να πω αλλά σταματώ εδώ , τις δικές μου ευθύνες τις γνωρίζω , τις έχω εκθέσει ΚΑΙ εδώ στο παρελθόν. Είμασταν τότε τόσο νέοι και δε ξέραμε …. ας σκεφτούν το ίδιο τώρα και οι νεώτεροι όταν θα αντιμετωπίζουν στο μέλλον την απαξία των επομένων γενεών 😉
30 Απριλίου, 2010 στις 4:28 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@Αναγνώστης ο Αθηναίος: Καλό σου απόγευμα και σένα, φίλε (ελπίζω πια) Αν αθην., και καλή μας ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ.
Τι διάολο, δεν γίνεται όλα να πάνε τζάμπα.
Τα λέμε και αργότερα. (Κάποιο σχόλιο είχα αφήσει για κάτι δικό σου χθες βράδι).
Νάσαι καλά…
30 Απριλίου, 2010 στις 4:54 μμ
Αναγνώστης ο αθηναίος
Παπούλη, αυτό που γράφεις προσπαθω να πω.
Το σχόλιο του ΒΚ είναι «τσάμικος», δηλαδή χαίρεσαι να τον παρακολουθείς.
Και στην ουσία εύστοχο και η «ατμόσφαιρα» μια χαρά (για μένα).
Το «καρφί» μου ήταν (και χαίρομαι που δεν το πήρε στραβά), για άλλο σχόλιο χθεσινοβραδυνό, που «τσουγκρίσαμε» οι 2 μας.
Ο μικροκαβγάς ξεκίνησε από εκεί
και τώρα που είδα τα σχόλια του το έστειλα
Κατά τα λοιπά το ροκ, όπως και ο τσάμικος είναι μια χαρά. Άρα συμφωνώ ΚΑΙ με σένα (όπως και με το Βαγγέλη), σε όσα λέτε για τις «ευθύνες των γενεών»
Βαγγέλη, αντεύχομαι
30 Απριλίου, 2010 στις 4:55 μμ
xBerliner
@ Β.Δ. Καργούδης
Δεν αμφισβητώ ότι έχουμε δραματική αύξηση του βιοτικού επιπέδου.
Ούτε «νοσταλγώ» την Ελλάδα του 50 και του 60.
Αυτό που λέω είναι τα εξής:
1ον Η μεταπολίτευση ήταν η ιστορική ευκαιρία να αλλάξει πρόσωπο η χώρα. Ο δρόμος όμως που επέλεξε η γενιά του πολυτεχνείου ήταν ο στραβός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αντιπαροχή: Ναι μεν έδωσε στέγη σε πολλούς, αλλά εντάχθηκε στο πλαίσιο του εύκολο πλουτισμού και της εύκολης λύσης που κατέστρεψε όσα λίγα αξιόλογα κτήρια υπήρχαν.
2ον Η περίοδος που αναφέρεις (1975 έως 2000) συμπίπτει λίγο-πολύ με την περίοδο 1980-2000, δηλαδή την περίοδο που έπεσαν τα χοντρά πακέτα από την ΕΟΚ και ΕΕ. Το ότι οι οικονομικές επιδόσεις ήταν πολύ υψηλότερες από τις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες δεν προκαλεί καμιά έκπληξη και σίγουρα δεν οφείλεται σε εσωτερικούς αλλά εξωτερικούς παράγοντες. Όσο για τα πολιτιστικά προϊόντα είμαι περίεργος να μάθω πως τα βαθμολογείς και τα ζυγίζεις.
3ον Χώρα της ΕΟΚ με πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων δεν νοούνταν. Σε αυτό πάντως αναγνωρίζω τη συνεισφορά του ΠΑΣΟΚ του 80. ΑΛλά πρόσεξε πάλι τη σχιζοφρένεια: Από τη μια έκανε αυτό και από την άλλη ανέδειξε το λαϊκισμό σε κυρίαρχη πολιτική πρακτική.
4ον Ουδέποτε είπα τίποτε για αμερικανοκρατία. Για τουρκοκρατία έχω αναφέρει (και το πιστεύω) ότι ιστορικά μας κράτησε πολύ πίσω. Αυτά τα τσάκα-πίκο αλλού.
5ον Ηλικιακά είμαι μικρότερος από αυτό που νομίζεις ότι είμαι. Άσε που δεν έχω μείνει ποτέ σε κοινόβιο (δεν έτυχε).
@ Πανος
«Πρώτα όμως να κάνουμε τους λογαριασμούς, για το τι πρέπει να επιστρέψει η δική σας γενιά, από αυτά που έλαβε και εξακολουθεί να λαμβάνει δωρεάν, με χρέωση (και εργασία) της προηγούμενης. Είναι προφανές ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ για τι χρέος μιλάμε!»
Αν αναφέρεσαι στην δωρεάν παιδεία έχεις δίκιο. Πράγματι ήταν δωρεάν ως ένα όμως βαθμό. Γιατί είναι η ίδια γενιά που από τη μια καθιέρωσε τη δωρεάν παιδεία και από την άλλη αποθέωσε τη βαθμοθηρία και τα τυπικά και όχι ουσιαστικά προσόντα και οδήγησε σε έκρηξη των φροντιστηρίων. Αν αναφέρεσαι σε δημοκρατικά δικαιώματα. Πάλι έχεις δίκιο αλλά ως ένα μόνο βαθμό. Καταρχήν έχω την εντύπωση ότι όσοι αριστεροί από την εποχή ακόμα του εμφυλίου και μετά αγωνίστηκαν, αγωνίστηκαν για ένα πουκάμισο αδειανό: Το αποτέλεσμα του εμφυλίου καθορίστηκε από το εξωτερικό. Η χούντα έπεσε όταν πλέον ωρίμασε και υπό τις εξελίξεις που η ίδια δημιούργησε. Και κάπου στα τέλη του 70 όταν πλέον έπρεπε να γίνουμε μια σταθερή ευρωπαϊκού τύπου δημοκρατία για να αποτελούμε το μαξιλαράκι της δυτ. Ευρώπης στη διάλυση των βαλκανίων που θα ακολουθούσε μπήκαμε στην ΕΟΚ με τις απαραίτητες φυσικές αλλαγές και στο εσωτερικό. Όπως και να χει είναι η ίδια μεταπολιτευτική δημοκρατία που εξελίχθηκε στη μιντιοκρατία στα 90ς.
@ δεξιος
«Ουτε φυσικα το ελληνικο Δημοσιο σκεφθηκε ποτε να ζητησει αποπληρωμη των διδακτρων στοιχειωδους,μεσης και ανωτατης εκπαιδευσης για οσους φευγουν στο εξωτερικο για μεταπτυχιακα και δεν γυριζουν.»
Όπως ούτε και οι συγγενείς αποθανόντος που δεν νοσηλεύτηκε ποτέ ούτε έκανε χρήση άλλης ιατροφαρμακευτικών προϊόντων και υπηρεσιών σκέφτηκαν να ζητούσουν πίσω τα ασφάλιστρά του. Επίσης δεν έχω κανένα πρόβλημα να τα πληρώσω αυτά που λες. Αρκεί να αφαιρεθούν από το λογαριασμό και οι αντίστοιχοι έμμεσοι και άμεσοι φόροι που πληρώνει η οικογένειά μου τόσες δεκαετίες (ελεύθεροι επαγγελματίες) και να μου είχε δώσει το κράτος το δικαίωμα να επέλεγα την εκπαίδευση που ήθελα.
30 Απριλίου, 2010 στις 7:30 μμ
Κωστής Γκορτζής
Μου ήρθε με mail, αναρτήθηκε στο troktiko και είναι απολύτως επιβεβαιωμένο. Τα κανάλια «μούγκα»…
«Στη χθεσινή ευρεία σύσκεψη στο ΥΕΘΑ για θέματα εκπαιδεύσεως παρουσία της Ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και Ακαδημαικών/Καθηγητών των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης χαρακτήρισε τους Αξιωματικούς ως αυτιστικούς και γραφειοκράτες. Για λόγους ευθιξίας και διαμαρτυρόμενος έντονα …
για την απρέπεια του Υπουργού παρητήθη των τάξεων του Πολεμικού Ναυτικού ο Υποναύαρχος Σ. ΦΕΝΕΚΟΣ Π.Ν.
Τα τραγικά της υποθέσεως είναι δύο. Το πρώτο, ένας Υπουργός και πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που η σχέση του με την εθνική κατρακύλα (ως μέλος της παρούσης και προηγούμενων Κυβερνήσεων) είναι άμεση έχει το θράσος να καταφέρεται για τρίτη φορά κατά των Αξιωματικών μέσα σε λίγες ημέρες.Το δεύτερο, τέσσερεις παρόντες Αρχηγοί με τόσο έλλειμα ευθιξίας.»
Επειδή γνωρίζω προσωπικά τον Στέλιο Φενέκο και ξέρω τη δημοκρατικότητα και επαγγελματικότητά του και ότι από Σημαιοφοράκι δεν προσκύνησε κανέναν, (απορούσα πώς έφτασε και …υποναύαρχος), …χαμογελάω με αισιοδοξία.
Σημειώνεται ότι η συζήτηση αφορούσε ιδέες του ΥΕΘΑ για κατάργηση των στρατιωτικών παραγωγικών σχολών και ίδρυση κοινού Στρατιωτικού Πανεπιστημίου για όλους (παγκόσμια πρωτοτυπία). ΔΕΝ αφορούσε σε οικονομικά ζητήματα. Η έκφραση αντίθετης άποψης από τον Υποναύαρχο εξόργισε τον Παντογνώστη που νόμιζε ότι απέναντί του είχε τον συνήθη Νενέκο αλλά του προέκυψε …Φενέκος.
Ο τίτλος του ποστ μπορεί να απευθυνθεί και στους «άρχοντες»…
30 Απριλίου, 2010 στις 7:42 μμ
σχολιαστης
«τέσσερεις παρόντες Αρχηγοί με τόσο έλλειμα ευθιξίας»
«χαρακτήρισε τους Αξιωματικούς ως αυτιστικούς και γραφειοκράτες»
Oι αντιφάσεις της …ζωής. Ο δικός του χαρακτηρισμός πολύ πιο σκληρός, και πιθανότατα αληθινός.
Αλήθεια τι ποσοστό να είναι άξιο της υποστήριξης του Υποναυάρχου; Ελπίζω μεγάλο.
30 Απριλίου, 2010 στις 8:57 μμ
Β. Δ. Καργούδης
@Φίλε κε Γκορτζή, κατ αρχή η ανάρτηση στο «τροκτικό» ππρέπει μάλλον να αποσύρθηκε, γιατί αυτό που βρίσκω εγώ, αναφέρεται σε μια γενικότητα για,,,προβλήματα και πέραν αυτού…ού.
Αλλά δεχτείτε και, πως τουλάχιστο με τον τρόπο που προκύπτουν τα τεκμήρια δημοκρατικότητας και επαγγελματισμού του φίλου σας κ. Φενέκου (και τα οποία φυσικά δεν αμφισβητούνται) προκύπτουν (επαναλαμβάνω) ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ. και για τον Υπ. ΕΘ.Α τον κ. Βενιζέλο.
Επίσης οι δικές σας προσωπικές διαβεβαιώσεις, κε Γκορτζή, δεχθείτε πως επίσης μπορούν κάλλιστα να αντικρουσθούν από άλλες, άλλου, υπέρ του κ. Βενιζέλου (Τον οποίο τυχαίνει πράγματι να γνωρίζω και όχι μόνο, για πάνω από 30 χρόνια )
Αν πάντως η αφορμή για όλα αυτά, είναι ή υπήρξαν τα περί ψυχολογικών προβλημάτων κάποιων ιπταμένων, και η αποχή τους από προγραμματισμένες πτήσεις, (πλην αναχαιτίσεων & διακομιδών) σας ζητώ να μου επιτρέψτε να…συνταχθώ απολύτως με την δική σας περί όλων αυτών έξοχη επιχειρηματολογία.
Και ύστερα, κε Γκορτζή, δεν πιστεύω σε καμιά περίπτωση πως ακαδημαϊκός δάσκαλος και μάλιστα από τους πολύ διακεκριμένους, θα δεχόταν να διεξέλθει θέματα δημιουργίας τριτοβάθμιου Ιδρύματος Άμυνας, σε μία συνάντηση με Ανώτατους, έστω, αξιωματικούς, αλλά με τελείως άλλη ατζέντα όπως καταλαβαίνω.
Κι αν θέλετε, σκεφτείτε και το ότι σε μια συζήτηση σε καθεστώς δεδομένου εκνευρισμού μ αυτά που προηγήθηκαν, (αν όντως, έτσι πως -με την άδειά σας- υποθέτω πως εξελίχτηκαν τα πράγματα), ακραίες αντιδράσεις που φτάνουν μέχρι και την έξοδο από το Στράτευμα καθόλα εξαιρετικών όπως λέτε στελεχών, δεν νομίζω πως αποτελεί και την ενδεικνυόμενη στάση.
απέναντι σε τόσο ακραία σοβαρά θέματα.
Καλή νύχτα Κωστή και χρόνια πολλά για αύριο…
30 Απριλίου, 2010 στις 9:05 μμ
Μαύρο πρόβατο
«Από Βαγγέλη σε Βαγγέλη, καλά θα πάει»
Μεϊμαράκης, κατά την παράδοση του ΥΕΘΑ στον επόμενο
κ. Καργούδη αφήστε αυτά που δεν γνωρίζετε και πείτε μας:
-θα προχωρήσει η Ελλάδα σε αναδιάρθρωση του χρέους της;
-θα κλείσει ο 984, όπως λέγεται;
30 Απριλίου, 2010 στις 9:53 μμ
kapetanios
το προχθεσινό μάθημα «πατριδογνωσίας» του Βενιζέλου έδειξε ότι υπάρχει απόσταση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου με το στράτευμα
Το νέο επεισόδιο έρχεται να το επιβεβαιώσει.
Το παιχνίδι με την φωτιά δεν ενδείκνυται αυτήν την ώρα μιας και οι συνέπειες μιας ενδεχόμενης αντιπαράθεσης μεταξύ της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερες απ τις συνέπειες της διαφαινόμενης ρήξης της σκιώδους κυβέρνησης Παπανδρέου με την κοινωνία.
Η ιστορία διδάσκει ότι στο πολιτικό προσωπικό της χώρας μας περισσεύει η ανοησία σε περιόδους κρίσης…
30 Απριλίου, 2010 στις 10:00 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@μαυρο πρόβατο καλησπέρα, και μετά την κουτουράδα την προχθεσινή (όπως τη διαβάσει ο καθένας, βεβαια) ας το πάμε allegro con tropo σήμερα:
*Όχι, μετά την «ανταλλαγή» του τελευταίου 48ώρου, (για την οποία εγώ πιστεύω πως ο κόμπος ήταν η χθεσινοβραδινή τλφ. πίεση Ομπάμα στη Μ), που κατά τη γνώμη μου πήραμε το «όσα κι αν χρειαστούν χωρίς οροφή ποσού» και «δώσαμε» το κακό σενάριο μέτρων, που λέει πως εμφανίζονται αποκλίσεις από το πρώτο κιόλας τρίμηνο, και άρα θα αποδεσμευόμαστε από τα ακραία (όντως) μέτρα όσο προχωρώντας πετυχαίνουμε σύγκλιση με τους στόχους, μετά απ αυτό λοιπόν, πιστεύω πως αποκλείστηκαν ΠΛΕΟΝ για τα καλά όλα τα ανα- (αναδιατάξεις, αναδιαρθρώσεις). Που όμως για να γίνουν, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ πρώτα ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ. (Αυτό μερικοί το αντιπαρέρχονται)Την οποία η ευρωζώνη μπορεί να «επιτρέψει» σε μέλος της, μόνο αν αποφασίσει να αυτοκαταργηθεί (ή μπουν μπρος ΑΛΛΑ ακραία σχέδια για βίαια αναδιάταξη της ζώνης ευρώ, για μια μικρότερη ευρωζώνη των «άξιων» της Γερμανίας κολαούζων. ΔΕΝ είναι όμως της παρούσας νομίζω)
*Όσο για τον 984 ξέρω μόνο πως υπάρχει και πρόθεση κυβερνητική και πρόσφατη τοποθέτηση Ραγκούση (λόγω αυτοδιοίκησης)να μην κλείσει αν δεν υπάρξουν δραματικές ανατροπές. Έχει ήδη μεσλαβήσει ήδη ένα αποτελεσματικό σχέδιο που απομάκρυνε πριν από τις εκλογές κιόλας τις πολύ φωναχτές αργομισθίες.
Καληνύχτα και χρόνια πολλά για αύριο (αν επιτρέψει και σε μας τα «τσανάκια της πλουτοκρατίας» ΤΟ (ένα & μοναδικό)κόμμα να γιορτάσουμε.
Πλάκα κάνω, φυσικά….
30 Απριλίου, 2010 στις 10:06 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Κάπταιν μην ανησυχείς για πραξικοπήματα και άλλες τετοιες τρίχες. Δεν νομίζω πως το στράτευμε έχει την θέληση (ή την δυνατότητα) να κάνει μαλακίες όπως το 1967.
Αυτό που θεωρώ πολύ πιθανότερο να συμβεί είναι πως σε περίπτωση που ξεσπάσει γενικευμένη κοινωνικο-πολιτική κρίση α λα Αργεντινή 2001, ο στρατός κατά πάσα πιθανότητα θα πει στην κυβέρνηση να πάει να κουρεύεται…όταν εκείνη θα ζητήσει την συνδρομή του για να καταστείλει τον «εσωτερικό» εχθρό…
30 Απριλίου, 2010 στις 10:19 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@ΔΠ:Καλό είναι να μας διακρίνει και μια αυτεπίγνωση, όταν αναμετρώμαστε με θέματα ΤΟΣΟ σοβαρά. Και ιδίως με παραξενεύει πώς ειδικά εσύ αμολάς με τόση προχειρότητα παρόλες σε θέματα που μόνος σου δείχνεις να μη σε παίρνουν.
Δε χωρούν, φίλε μου ρεπορταζιακού τύπου αναφορές (που εν τέλει, λυπάμαι, αλλά στερούνται σοβαρότητας) σε κοινωνίες που οι αντιστοιχίσεις τους με τη δική μας είναι ανεκδοτολογικού και μόνο χαρακτήρα.
Την κοινωνία μας, ΔΕΝ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΕΧΟΥΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΕΣ ΝΟΡΜΕΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΥΤΟΥ!
Έλεος!
Ας αφήσουμε σ’ αυτούς μόνο που το επιδιώκουν το ρόλο του «τρόλεϋ φημών» για να το πω έτσι ΠΟΛΥ ΚΟΜΨΑ!
30 Απριλίου, 2010 στις 10:19 μμ
kapetanios
δύστροπε
εγώ στέκομαι ουδέτερα, δηλαδή ούτε ανησυχώ ούτε και μένω αδιάφορος με αυτά που παρακολουθώ. Έχοντας όμως υπόψη μου το οικονομικό , κοινωνικό και γεωπολιτικό περιβάλλον στο οποίο εκδηλώνεται μια κρίση επικοινωνίας ανάμεσα στις πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες δεν μπορώ παρά να τονίσω την επικινδυνότητα τέτοιων εξελίξεων
30 Απριλίου, 2010 στις 10:47 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Καλό είναι να μας διακρίνει και μια αυτεπίγνωση, όταν αναμετρώμαστε με θέματα ΤΟΣΟ σοβαρά.
Σου επιστρέφω την προτροπή. Χρειάζεται να την ακολουθήσεις και εσυ.
Δε χωρούν, φίλε μου ρεπορταζιακού τύπου αναφορές (που εν τέλει, λυπάμαι, αλλά στερούνται σοβαρότητας) σε κοινωνίες που οι αντιστοιχίσεις τους με τη δική μας είναι ανεκδοτολογικού και μόνο χαρακτήρα.
Δεν θα τις χαρακτήριζα «ρεπορταζιακού τύπου αναφορές», θα τις χαρακτήριζα ατελείς απόπειρες πρόβλεψης και τίποτα άλλο.
Και μάλλον δεν το έχεις πάρει χαμπάρι αλλά η χώρα βιώνει την χειρότερη κρίση από τότε που έπεσε η δικτατορία, και έχει εισέλθει σε μία περίοδο κοινωνικο-πολιτικής ανωμαλίας με συνέπειες που κανένας δεν μπορεί να προβλέψει. Δεν αποτελείς εξαίρεση…
Οπότε ασε τις προβλέψεις (γιατί, κακά τα ψέμματα, ΔΕΝ σε θέλει το άθλημα… 😉 ) περί του τι θα γίνει ή ΔΕΝ θα γίνει.
******
Kάπταιν και εγω είμαι προβληματισμένος από το κλιμα που αρχίζει να διαμορφώνεται στο στράτευμα. Εύχομαι να λάβουν χώρα κινήσεις αποκλιμάκωσης της έντασης που έχει αρχίσει να δημιουργείται.
30 Απριλίου, 2010 στις 10:55 μμ
suigenerisav
ρε παιδιά..
με κάθε σεβασμό, μπαίνει κανείς εδώ μέσα και διαβάζει για το Φενέκο, για πιθανό πραξικόπημα, για τη γενιά του Πολυτεχνείου στη μπουκάλα φταίω εγώ-φταις εσύ-φταίει και ο χατζηπετρής..
καταλαβαίνω το μούδιασμα, ενώπιον του επικείμενου Στρατού Κατοχής, αλλά (με εμπιστοσύνη στους γόνιμους προβληματισμούς σας), μπαίνω ανα βδομάδα για λίγο και αισθάνομαι σαν επεισόδιο στην -πάλαι ποτέ- Λάμψη: δεν έχω χάσει τίποτα. ΄
Μου φαίνεται δε πως και του χρόνου να μπω-τα ίδια θα ακούω.. Ίσως γιατί τα ακούω απ’ έξω – και όχι εντός της ‘σπείρας’.. (που εγκλωβίζει..)
Πιστέψτε με, όμως, μάλλον έχουμε ανάγκη από γόνιμες ιδέες. Ενδεχομένως ακραίες, ίσως προχωρημένες-ενόψει του τυφώνα που σαρώνει.
Σίγουρα μια επαφή με το ρέστο κόσμο-πέραν της π@π@ρολογίας των λαϊκών φυλλάδων. Μια αίσθηση τι γίνεται παραέξω. Τι μπορούμε, ίσως, εμείς να κάνουμε μελλοντικά. Να δούμε, τη μια-ή την καμιά δυνατότητα μας, ως χώρα. Να σηκώσουμε λίγο το κεφάλι από τη λάσπη. Να -δοκιμάσουμε να- επανατοποθετηθούμε δομικά.
Εντάξει δεν είναι το 2,6% της Ευρωζώνης ικανό (από μόνο του) να κλονίσει την ευρωπαϊκή συνοχή και δυνάμει να θέσει σε κινδύνους ένα ευρύτερο οικονομικό σύστημα. Από την άλλη, είναι όμως ..
Και αντιμετωπίζεται πλειστάκις-στα πέρατα του κόσμου, ως τέτοιο! Κάτι λέει αυτό..
Να ξαναδούμε λίγο την αυτο-εικόνα μας και τα κατοπτρίσματα της παραέξω ..; Να αποφασίσουμε με τι -πρέπει να- ξεμπερδεύουμε ως κοινωνία οριστικά.. (;)
Σίγουρα, πάντως, όχι άλλο κάρβουνο ..
τα χαιρετίσματα μου αποστέλλω σε άπαντες-Πάνο, εννοείς, 😉 υποθέτω την αφετηρία του σχολίου και το σκεπτικισμό μου .. 8)
30 Απριλίου, 2010 στις 11:04 μμ
kapetanios
μια κίνηση είναι ο ανασχηματισμός 😉
( μην με ρωτήσεις ποιος θα πάρει την θέση του Βενιζέλου –τον οποίον μάλλον ήθελε να εκθέσει ο ΓΑΠ με το υπουργείο που του έδωσε – δεν μπορώ να φανταστώ )
υγ
Ο Βαγγέλης είναι δικό μας παιδί πλέον και μην τον συνερίζεσαι.
Είναι ο τρόπος του τέτοιος ,αγαπησιάρικος
Εμένα με είπε τρόλεϋ φημών -πάλι καλά να λέω απ το να με έλεγε ΠΑΣΟΚο
χο χο χο
30 Απριλίου, 2010 στις 11:08 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Εμένα με είπε τρόλεϋ φημών -πάλι καλά να λέω απ το να με έλεγε ΠΑΣΟΚο
χο χο χο
🙂
30 Απριλίου, 2010 στις 11:27 μμ
Β.Δ. Καργούδης
@κάπταιν: ΚΑΘΟΛΟΥ καλά δεν κατάλαβες. Τί δουλειά έχεις εσύ με τρόλεϋ φημών.
Για τον ΔΠ το είπα, επιμένω, και μάλιστα είπα ότι ήταν ειδικά απ αυτόν ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ, γιατί μας είχε συνηθίσει σε λιγότερο πρόχειρες προσεγγίσεις.
Πώς να γίνει δλδ, όλοι καλά παιδιά είμαστε, κι όλοι δικοί μας, αλλά δεν γίνεται να λέμε ελαφρά τη καρδία:
«Μπα, νομίζω ότι ο Στρατός θα πει στην κυβέρνηση να κουρεύεται ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΘΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟΝ ΕΣΩΤ. ΕΧΘΡΟ!»
Αν αυτό δεν είναι στην καλύτερη ακραία επιπολαιότητα στην οποία (ξαναλέω) δεν μας είχε συνηθίσει (έτσι τουλάχιστο καταλάβαινα εγώ) ο ΔΠ, τι σκατά είναι;
Με συγχωρείτε, αλλά όσο το ξαναβλέπω, τόσο πιο απαράδεκτο μου φαίνεται.
Και μεσολαβήσεις χρειάζονται μόνο τα προξενιά, γλυκιέ μου καπιτάνο. (με τα 12 γράψαμε κάσα, ή παίζεται ακόμα;)
Ειλικρινά κάπταιν, αν το σχόλιο ήταν κάποιου που δεν ήξερα, θα μίλαγα φόρα παρτίδα για ΧΟΝΔΡΟΕΙΔΕΣΤΑΤΗ ΠΡΟΒΟΚΑ!
Καληνύχτα!
30 Απριλίου, 2010 στις 11:27 μμ
Κωστής Γκορτζής
Κύριε Β.Δ.Καργούδη,
«Αν πάντως η αφορμή για όλα αυτά, είναι ή υπήρξαν τα περί ψυχολογικών προβλημάτων κάποιων ιπταμένων, και η αποχή τους από προγραμματισμένες πτήσεις, (πλην αναχαιτίσεων & διακομιδών) σας ζητώ να μου επιτρέψτε να…συνταχθώ απολύτως με την δική σας περί όλων αυτών έξοχη επιχειρηματολογία.»
φαίνεται ότι στην ταχύτητα αντίδρασής σας στο σχόλιό μου, παραβλέψατε το γεγονός ότι σαφώς επισημαίνεται σ’ αυτό ότι η συζήτηση στη σύσκεψη δεν αφορούσε σε οικονομικά θέματα, ούτε στα «ψυχολογικά» των ιπταμένων αλλά σε θέματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης των στελεχών των Ε.Δ.
Δεν αμφισβητώ τη δημοκρατικότητα του ΥΕΘΑ, ούτε την ακαδημαϊκή του οντότητα. Δεδομένης δε της προαγωγής του παραιτηθέντος επί Υπουργίας του και την τοποθέτησή του σε πολύ «ευαίσθητη θέση», εκτιμώ ότι ούτε αυτός αμφισβητεί τη δημοκρατικότητα του στελέχους.
Τα διαμειφθέντα στη σύσκεψη, παρουσία του συνόλου της στρατιωτικής ηγεσίας και όλων των καθηγητών ΑΕΙ που διδάσκουν στις στρατιωτικές σχολές δεν αποτελούν εικασία ή φαντασίωση αλλά επιβεβαιώνονται από πολλούς παριστάμενους. Το γεγονός ότι αποκαθηλώθηκε από το troktiko δεν σημαίνει ότι δεν έγινε, θα μπορούσε να σημαίνει ότι τελικά ΟΛΕΣ οι φωνές ελέγχονται…
Επί του αντισχολίου σας, σεβαστά και δεκτά τα ψήγματα ειρωνίας, αλλά επιτρέψτε μου και εμένα να εκτιμώ (με την άδειά σας) ότι δεν αποτελεί «ακραία» αντίδραση η παραίτηση ενός στελέχους οποιουδήποτε θεσμικού Κλάδου όταν ο προϊστάμενος Πολιτικός αποκαλεί συλλήβδην τα στελέχη του «αυτιστικούς γραφειοκράτες».
Και αν δικαιούται ο Υπουργός, ακαδημαϊκός δάσκαλος και μάλιστα από τους πολύ διακεκριμένους, να εκνευρίζεται σε τέτοιο βαθμό ώστε να εκστομίζει τέτοιες εκφράσεις, τότε ο καθένας δικαιούται και ΟΦΕΙΛΕΙ να υποβάλει μια τέτοια αναφορά…
«ΠΡΟΣ: κ. Α/ΓΕΕΘΑ ΜΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗ
Υποναύαρχος
Φενέκος Στυλιανός
του Γεωργίου (ΑΜ: 1564)
Διευθυντής Κλάδου Πόρων
ΚΟΙΝ: κ. Α/ΓΕΝ Αθήνα, 29 Απρ 2010
ΘΕΜΑ: Αίτηση Αποστρατείας
ΣΧΕΤ: Η από 29 Απρ. 2010 Μη Υπηρεσιακή Αναφορά του Υποναυάρχου Φενέκου Στυλιανού ΠΝ
1. Σας αναφέρω ότι με το σχετ. υπέβαλα αίτημα παραιτήσεώς μου, λόγω της απολυταρχικής και άκριτης απαξίωσης των Ενόπλων Δυνάμεων, από τον κ. Υπουργό, της άγνοιας των αρχών και της ιστορίας τους και της αρνητικής προκατάληψής του προς αυτές.
2. Έκφραση των παραπάνω, είναι και οι απαξιωτικές, ειρωνικές και απροβλημάτιστες γενικεύσεις που εξέφρασε για τις Ε.Δ. και τους Στρατιωτικούς στη σύσκεψη της 28 Απρ 2010 στο ΓΕΕΘΑ.
3. Παρακαλώ για την ενημέρωσή σας»
Όπως βλέπετε, ούτε οικονομικούς λόγους, ούτε «πονοκεφάλους» ούτε οποιοσδήποτε άλλος λόγος αναφέρεται στην ακραία αντίδραση. Ελπίζω, ότι η «εξαφάνιση» του συμβάντος από τα ΜΜΕ, ακόμα και από τα μπλογκς, να σημαίνει προσπάθεια αποκατάστασης της «επικοινωνίας» ηγεσίας – στελεχών με παράλληλη διατήρηση του στελέχους αυτού στη θέση του (γιατί δεν έχουμε και πολλούς σαν κι αυτόν στις «ανώτατες» θέσεις)…
30 Απριλίου, 2010 στις 11:59 μμ
Β.Δ. Καργούδης
Κύριε Γκορτζή, πραγματικά αισθάνομαι αδικούμενος. Αλήθεια, δεν καταλαβαίνω που εντοπισατε τα ψήγματα ειρωνείας. Και το λέω αυτό γιατί το συγκεκριμένο σχόλιο, επειδή ακριβώς αφορά θέμα στο οποίο οι πάντες (το αντιλαμβανόμαστε ή όχι, αδιάφορο) ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ άκρα προσοχή τουλάχιστο, το πρόσεξα δυο & τρεις φορές, και πάντως ο τρόπος που τό έγραψα δεν έχει σχέση με το πως συνήθως γράφουμε τα σχόλιά μας στο διαδίκτυο, όπου προϋποθέτουμε περιθώρια διορθωτικών επανατοποθετήσεων.
Κατάλαβα λάθος, η λέτε πως η αποκαθήλωση του σχολίου από το τροκτικό είναι αποτέλεσμα κυβερνητικού ελέγχου;
Γιατί αν το ισχυρίζεστε, λυπάμαι, αλλά δεν ξέρω αν προσωρινά ή γενικότερα, ΔΕΝ υπάρχει πάντως δρόμος να συναντηθούμε συνεννοούμενοι.
Γιατί πολύ απλά αντιλαμβάνομαι, πως αν και η δική μου εικόνα για την ελληνική κυβέρνηση ήταν αυτή, (για την οποία αλήθεια θα ήμουν περίεργος για τον δρόμο που σας έβγαλε σε τέτοιας λογής συμπεράσματα) από εκεί και πέρα, τίποτα δεν θα με εμπόδιζε να πιστεύω χίλια δυο, και να εικάζω ακόμα περισσότερα.
Ύστερα φίλε κε Γκορτζή, το έγγραφο που παραθέτετε, είναι πολλαπλά φλύαρο.
Και σε ένα σημείο αμείλικτο:
Αποκαλύπτει δηλαδή σε όλη την αποκρουστική της ακρίβεια, την εικόνα, ή αν θέλετε την «πίστη» του ξυγγράψαντος, για το ποιόν του πολιτικού του πρϊσταμένου:
Του Υπουργού δλδ. που έχει «άγνοια των αρχων και της ιστοριας των ε.δ», ου μην αλλά είναι και «ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΠΡΟΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΕΣ!!»
Δε θέλω να επεκταθώ σε τί λογής τραγέλαφο οδηγούν, κατά τη γνώμη μου, όλα αυτά.. (Υπουργός ΕΑ, αρνητικά προκατειλημένος με τις ΕΔ, πρέπει να ομολογήσουμε πως συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία αν μη τι άλλο και μελαγχολικότερο…)
Αν αυτό κε Γκορτζή δεν είναι το ηφαιστειώδες ξέσπασμα ενός πληγωμένου θυμικού (που και στην περίπτωση αυτή θα ήταν ασυγχώρητη η δημόσια έκφρασή του, και μάλιστα από ΑΝΩΤΑΤΟ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ), πιστεύετε, αλήθεια, πως σε κάθε περίπτωση, σαν δημόσια κίνηση-στάση αξιωματικού, θα μπορούσε να αφήνει το παραμικρό περιθώριο συνύπαρξης;
Κατά τα άλλα, επιτρέψτε μου να παρατηρήσω, πως από τα λίγα που έχω συλλέξει από τα σχόλιά σας, πεποίθησή μου είναι, ότι ο «αξιωματικός Γκορτζής», ΠΟΤΕ ΔΕΝ θα αντιδρούσε με τον τρόπο αυτό…
Μπορεί και να γελιέμαι, βέβαια..
1 Μαΐου, 2010 στις 12:09 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Εντάξει Βαγγέλη, ηρέμησε, σου πετάγονται αφροί από το στόμα… 🙂
Τις μαλακίες σου περί προβοκατόρων να τις πεις πουθενά αλλού. Είσαι πρώτος και καλύτερος στο «άθλημα».
ΥΓ. Και όταν βάζεις στα σχόλια σου φράση άλλου σχολιαστή, έχε τουλάχιστον την στοιχειώδη ευγένεια, οσο και αν δεν σου αρέσουν αυτά που λέει ο άλλος, οσο και αν δεν τα βρίσκεις «σοβαρά», να τα μεταφέρεις ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ και όχι να τους αλλάζεις τα φώτα γραφόντας τα π.χ με κεφαλαία… 😉
Άϊντε να μου χαρείς…
1 Μαΐου, 2010 στις 12:13 πμ
Β.Δ. Καργούδης
@μικρή συνέχεια: Θα ήθελα κε Γκορτζή να σας διαβεβαιώσω πως τα παραπάνω αποτελούν δικές μου και μόνο σκέψεις, και ΔΕΝ θα μπορούσε, πιστέψτε με, να συμβαίνει και διαφορετικά.
Θα ήθελα επίσης, σαν κατακλείδα, αν καλά καταλαβαίνω τα ίχνη κάποιας ευχής σας να υπάρχει με τον ένα ή το άλλο τρόπο μια προσπάθεια αποκατάστασης της «επικοινωνίας» -που λέτε και σεις-, αν λοιπόν καλά καταλαβαίνω, ας μου επιτραπεί και μένα να αθροίσω και τη δική μου ευχή στη δική σας.
Θέλω μόνο να σας πω πως από τη μέρα που συνεχάρην τον φίλο μου Υπ. για την ανάληψη της θέσης του, συγκρατώ μόνο, το απόλυτο ΔΕΟΣ του για την σημασία αυτής ειδικά της θέσης.
Καλή σας νύχτα και χρόνια πολλά και σε σας για αύριο…
1 Μαΐου, 2010 στις 12:43 πμ
Κωστής Γκορτζής
Κύριε Καργούδη, είναι προφανές ότι έχουμε διαφορετική εκτίμηση για το τι είναι «αποκρουστικό». Προσωπικά εκτιμώ αποκρουστική την έκφραση «αυτιστιστικός» που απευθύνεται από κάποιον σε στελέχη που ο ίδιος διάλεξε -με βάση τα γνωστά κριτήρια αντικειμενικότητας- για να συνεργαστεί ως ηγέτης τους. Και ο ηγέτης, έτσι έμαθα εγώ στη ζωή μου (μπορεί να τα έμαθα και στραβά), ελέγχει, συντονίζει, διαφωνεί, εκνευρίζεται, διατάσσει, τιμωρεί, αλλά ποτέ δεν προσβάλλει την αξιοπρέπεια του υφιστάμενού του. (Αυτό το τελευταίο έχει αποδοθεί, όχι αδίκως, ως στερεότυπη συμπεριφορά άξεστων καραβανάδων…)
Επί του «θαψίματος» της είδησης, η δική μου εικόνα για το πολιτικό σύστημα και τις διαπλοκές του είναι τόσο ξεκάθαρη που δεν έχω καμμιά αμφιβολία ότι προτεραιότητά του είναι η επικοινωνιακή του εικόνα με κάθε μέσον. Το έχω ζήσει στο πετσί μου με ΟΛΕΣ τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανόμενου.
Παρακολουθώ, εκτιμώ και σέβομαι τις απόψεις σας, έτσι όπως καταγράφονται στα κατά καιρούς σχόλιά σας αλλά εκτιμώ ότι με το δεύτερο αντισχόλιό σας αδικείτε τον Στέλιο Φενέκο που γράφει το αυτονόητο. Θα προτιμούσατε ένα ανώτατο στέλεχος των Ε.Δ. να σκύβει το κεφάλι στην όποια προσβολή; Αν πληροφορηθείτε το σύνολο των διαμειφθέντων, ενδεχομένως να εκτιμήσετε ότι και λίγα λέει.
Δεν θέλω να σας κουράζω άλλο με τη …φλυαρία μου, εκτιμώ το πάθος σας στην υποστήριξη της συμπεριφοράς του επι 30 χρόνια φίλου σας, επιτρέψτε μου, όμως, κι εμένα να υπστηρίζω τη συμπεριφορά ενός από τους αξιοπρεπέστερους υφιστάμενούς μου (κάποτε).
Α, και χρόνια πολλά για σήμερα! 🙂
1 Μαΐου, 2010 στις 1:20 πμ
Πάνος
Κωστή,
δεν ξέρω τι γίνεται αλλού, αλλά η καλύβα δεν θα το θάψει το θέμα. Δέχομαι ως απολύτως ακριβή όσα αναφέρεις – επισημαίνω επιπλέον ότι για τη δική μου αντίληψη η ενέργεια του κ. Φενέκου είναι απολύτως κατανοητή και εντός του πλαισίου αρχών που οφείλει να έχει ένας άνθρωπος που σέβεται το επάγγελμά του και την παράδοση του χώρου στον οποίο υπηρετεί.
*
Βαγγέλη,
για τον αξ/κό Γκορτζή, μη βιάζεσαι να υποθέτεις τα περί παραιτήσεων – τα έχει γράψει ο ίδιος στο βιβλίο του για το ΒΕΛΟΣ και το Ναύαρχο Παππά 🙂
1 Μαΐου, 2010 στις 5:47 πμ
iconology2009
Η ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΤΗΤΑ είναι η μεγάλη εναλλακτική του συστήματος.Παρόλο ότι ο Γιώργος και -προπαντων η οικογενεια του-θα αντισταθούν στο πεπρωμένο τους που προδιαγραφεται ζοφερό, δεν θα τα καταφέρουν να επιβιώσουν, γιατί δεν έχουν αυτή την ηθική, πολιτική, κοινωνική αλλά και πνευματική συγκρότηση-κρίμα στα εντατικά φροντιστήρια του Ράμφου!-γιά να ανταπεξέλθουν.Σ’αυτό μοιάζουν-σαν δυναστικός οίκος-με τους Γλύξμπουργκ. Τον Καραμανλή τον σκέπασε η ραθυμία του και ίσως τα περιορισμένα του δυναστικά αντανακλαστικά κι έτσι παρέδωσε την εξουσία χωρίς παρατράγουδα και φονικά σκηνικά.Τί μέλλει γενέσθαι; χτές βράδυ ,ζαπάροντας έπεσα σε μιά δημοσκόπηση που ανέφερε ο Αντέννα. Στο Πασοκ τουλάχιστον πρώτος σε δημοτικότητα ανάμεσα στους υπουργούς, φέρεται ο Χρυσοχοΐδης. Αναλύοντας ο δημοσιογράφος έπλεξε το εγκώμιο του Υπουργού Ασφαλειας.Απόρησα γιατί σαν δικαιολογία ανέφερε ότι ο συγκεκριμμένος Υπουργός έχει έργο-υπονοώντας με την άχαρη κομψότητα που έχουν οι δημοσιογράφει που εντελλονται να γλύψουν-τις δυο επιτυχίες του στο θέμα της «τρομοκρατίας». Κι όμως η στατιστική είναι εναντίον του Υπουργού αυτού, αφού προφανώς το κοινό έγκλημα δεν μειώθηκε αλλά κατά πιθανότητα αντίθετα αυξήθηκε. Τότε έκανα το συνειρμό:παρακολουθώ την πορεία του Χρυσοχοΐδη.Η όλη του συγκρότηση και το όλο του πολιτικό προφίλ δίνουν την εικόνα ενός πολιτικού ήσσονος βεληνεκούς, χωρίς κάτι προδήλως απτό και συγκεκριμμένα αδρό σαν πολιτική φυσιογνωμία:προβλέψιμος λόγος, ρηχότητα σκέψης, οραματισμός γυμνασιακού επιπεδου.γιατί λοιπόν αυτός;Γιατί έχει ήδη δώσει τις εξετάσεις του. Η λεγόμενη επιτυχία του με την τρομοκρατία δεν είναι το αποτέλεσμα κάποιας συγκεκριμμένης δράσης του συγκεκριμμένου Υπουργού(ας είναι καλά η κακοτυχιά του Ξηρού) αλλά της πλήρους αποδοχής της οργάνωσης ενός γιγαντιαίου post-production project(γιά να μπούμε στο κλίμα αυτών που τον προωθούν σαν διάδοχο σχήμα και που δεν είναι άλλοι παρά οι ίδιοι που διαμορφωσαν τις προϋποθέσεις γιά το διάδοχο σχήμα του Σημίτη).Ο Χρυσοχοΐδης λοιπόν έδωσε εξετάσεις και πέρασε.Εξετάσεις προθυμίας, ασφυοκαμψίας, χαλαρότητας και λειψών απέναντι τους αντανακλαστικών. Η ηγεμονική του συμπεριφορά δεν είναι η αντανάκλαση των επιτυχιών του στο εσωτερικό αλλά ό,τι αυτός εισπράττει από τις συζητήσεις τουμε αυτούς που του φτιάχνουν το βιογραφικό του-όπως ας πούμε η συγκεκριμμένη δημοσκόπηση,που τον φέρνει στα ύψη , κι απόκείμμε απόσταση ακολουθούν ο Ραγκούσης, ο Παπακωνσταντίνου(πετυχημένος;αυτός πετυχημένος;) και ο Λοβέρδος-κουφό αλλά ωραίο:οι πολιτικοί που παίρνουν τα κατεξοχήν σκληρά μέτρα φέρονται πολύ ψηλά στον πήχυ της συγκεκριμμένης δημοσκόπησης. Περιέργως-αλλά και όχι και τόσο περιέργως-ο Βαγγελης ο Βενιζέλος δεν αναφέρθηκε στην δημοσκόπηση-‘ισως δεν πρόλαβα να δώ όλο το ρεπορτάζ, πάντως σίγουρα δεν ήταν μεσα στην τετράδα που ανάφερα. Σίγουρα ο Βενιζέλος είναι ένας πολιτικός άλλης τάξης.Και ενώ πολύ βάσιμα μπορείς να τον εντάξεις στους αστούς πολιτικούς, η συγκρότηση του είναι τέτοια που εγγυάται γιά ένα πράγμα: δεν είναι χειραγωγήσιμος, που αναγωγικά γι’αυτούς που ε΄χουν την αρμοδιότητα να μας υποβάλλουν ποιούς ηγέτες θα έχουμε, δεν είναι προβλέψιμος. Γιά τα μέτρα τους είναι απρόβλεπτος. και παρόλο ότι ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος δεν έχει το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του Πάγκαλου, τελικά και οι δυό τους δεν πήραν την αναγκαία βίζα γιλα την εξουσία στην Ελλάδα.Είναι προφανές ότι θα κυβερνιόμαστε από ανδρεικελοειδείς μορφές, με περισσότερο ή λιγότερο γοητευτική προβολή(ο Σημίτης και ο Καραμνλής πατώνανε, ο Γιώργος και ο Χρυσοχοΐδης σαρώνουν στα τσαρτς με το σεξ-απήλ τους). Αναλογικά στη δεξιά-και τηρουμένων βέβαια των αναλογιών-θεωρώ ότι η ιδιοσυγκρασία του σαμαρά-παρόλο ότι είναι ένα αξιόπιστο αμερικανάκι-δεν θα του επιτρέψει να προσεγγίσει την πιθανότητα εξουσίας και οι «δικοί» μας θα προτιμήσουν περισσότερο τις καραγκιοζοειδείς φιγούρες(ή μάλλλον καλύτερα χατζηαβάτειες του στυλ Αβραμόπουλου ή κυρίως Χατζηδάκη(υπόδειγμα δουλικότητας) και Σπηλιωτόπουλου (σκανδαλιστικά ιδεώδης χειραγωγήσιμη μορφή) .Λοιπόν όλοι αυτοίπου ανέφερα,αργά ή γρήγορα θα μας πλασαριστούν σαν η μεγάλη εναλλακτική στο σκηνικό του οριστικού τέλους της μεταπολίτευσης. Σκέφτομαι να μην πάρω.Κα ιή θα ιδιωτεύσω ή, από τσαντίλα, θα αλητέψω προς την μόνη παλιά δύναμη που έχει δυνατότητα να δείξει καινούργια: το ΚΚΕ!
1 Μαΐου, 2010 στις 8:56 πμ
Πάνος
Κα ιή θα ιδιωτεύσω ή, από τσαντίλα, θα αλητέψω προς την μόνη παλιά δύναμη που έχει δυνατότητα να δείξει καινούργια: το ΚΚΕ!
Δε μπορεί, σουρωμένος τα έγραψες αυτά… 😉
1 Μαΐου, 2010 στις 9:19 πμ
kapetanios
η δικαιολογημένη -καθ όλα-αγανάκτηση και οργή οδηγεί κάποιες φορές σε απονενοημένες ενέργειες Πάνο 🙂
καλημέρα iconology
καλό μήνα σε όλους
1 Μαΐου, 2010 στις 9:31 πμ
Κωστής Γκορτζής
Πάνο, η πρόθεσή μου δεν είναι η «αποκάλυψη» και διατήρηση στην επικαιρότητα ενός θλιβερού γεγονότος για να «θιγεί» πολιτικά οποιοσδήποτε. Κατέθεσα τα στοιχεία (έχω κι άλλα) για να δείξω ότι η Ελλάδα έχει αποθέματα για να αλλάξει, έχει ανθρώπους που μια ζωή προσπαθούν γι αυτό, και οι πολιτικοί ηγέτες, απ’ όπου κι αν προέρχονται, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στη διαχείριση αυτών των αποθεμάτων που είναι δυστυχώς λίγα.
Επειδή, η αποσιώπηση (έστω …τυχαία -μην εκνευρίσω τον φίλτατο ΒΔΚ) αφήνει περιθώρια για εξομάλυνση της επικοινωνίας υπουργού – στελεχών, προτιμώ να σταματήσω εδώ.
1 Μαΐου, 2010 στις 9:33 πμ
Πάνος
Σύμφωνοι. Καλημέρα και καλό μήνα!
1 Μαΐου, 2010 στις 9:34 πμ
kapetanios
καλώς τον Σούη
εγώ σαν πρώτο μέτρο προτείνω την μέθοδο του Βελγίου
( στην πετρελαϊκή κρίση του 73 απαγόρευσε την κυκλοφορία των αυτοκινήτων την Κυριακή για λόγους εθνικής οικονομίας )
το δεύτερο πες το εσύ 🙂
καλό μήνα δόκτωρ
υγ
εγώ το μπλογκιν το βλέπω σαν την εφημερίδα- κι αν έβλεπα εφημερίδα να προτείνει λύσεις θα την σακουλευόμουνα 😉
( στηρίζουμε την αλλαγή και ελέγχουμε την εξουσία δεν έγραφε γνωστή πρασινοφυλλάδα ?
Έτσι κι εμείς – μην κοιτάς που εμβαθύνουμε στον έλεγχο ελλείψει άλλης ενημέρωσης 😉
1 Μαΐου, 2010 στις 11:35 πμ
Β.Δ. Καργούδης
@πανο, και η καλυβο-γκάνγκ παντάπασα, χρόνια μας πολλά για σήμερα. Πιστεύω, εσύ που ξέρεις και μερικά άλλα μου γραπτά, να διέκρινες πεντακάθαρα την εκτίμησή μου στο πρόσωπο του κ. Γκορτζή. (Τις μέρες των ανακρίσεων πριν ξεσπάσει το ΒΕΛΟΣ, έτυχε και «φιλοξενούμασταν «οι 7» στην Μεσογείων(παλιά Ασφάλεια) μαζί με τον όντως ευπατρίδη Αβέρωφ (απ τον οποίο μετά πολλά έμαθα για το ήθος των ΕΔ)-και την Κυρία Τσουδερού- που μας εμψύχωναν με πάθος κάθε μέρα, ξέροντας φυσικά ότι είμασταν της Αριστεράς.) Οπότε και μόνο που νοερά συνδέθηκε μέσα μου ο κ. Γκορτζής με τις μέρες εκείνες, νοιώθω γι αυτόν μια άλλη σεβαστική…οικειότητα.
Όπως και νάχει, νομίζω πως με την ακροτελεύτεια ευχή και των δύο να αποκατασταθεί κάπως η επικοινωνία (που το πιστεύω) το θέμα τελειώνει.
Και βέβαια μακριά από μένα η πρόθεση να του καταλογίσω «αποκαλύψεις» κλπ. Ούτε με σφαίρες!
1 Μαΐου, 2010 στις 11:53 πμ
Παπούλης
Πάντως Βάγγο μου πρέπει να ομολογήσεις ότι αυτοί εμψύχωναν εσάς , αφού εσείς τρώγατε τις φάπες. Αυτοί απλώς «παραθέριζαν» 😉
( για να βάζουμε και τα πράγματα στη θέση τους )
1 Μαΐου, 2010 στις 12:39 μμ
Κωστής Γκορτζής
Παππούλη, σε ό,τι αφορά στο ΒΕΛΟΣ, θα ήταν ματαιόδοξο από μέρους μου να περιγράψω τις συνθήκες «παραθερισμού» τις οποίες διάλεξαν εικοσάχρονα, τότε, παιδιά -και το τι έκαναν τότε- γιατί απέχω από «συναγωνισμούς αντιστασιακότητας» στους οποίους συνήθως μετέχουν «μηδέν πράξαντες». Και, βεβαίως, υποκλίνομαι σ’ αυτούς που πραγματικά υπέφεραν στα μπουντρούμια της χούντας όπως ο συνομιλητής μου.
(το σχόλιο δεν προήλθε από εκτίμηση κακής πρόθεσής σου αλλά γιατί ένοιωσα την ανάγκη να πω ότι ο «παραθερισμός» έχει πολλές όψεις…) 🙂
1 Μαΐου, 2010 στις 11:47 μμ
Πάνος
Ο καθηγητής Κ. Τσουκαλάς:
Επειδή όμως δεν νοείται συλλογική ανεντιμότητα ή ευθύνη, οι πολίτες βρίσκονται υπό το κράτος όχι μόνο απόγνωσης αλλά και οργής. Δεν είναι τυχαίο ότι τα ερωτήματα «ποιος φταίει» και «γιατί φθάσαμε εδώ» πλανιόνται στα χείλη όλων. Κανείς δεν θα μπορούσε να έχει φαντασθεί πως μέσα σε λίγους μήνες ένας ολόκληρος κόσμος θα απειλούνταν με άμεση κατάρρευση και αποσύνθεση. Και στο μέτρο ακριβώς που κανείς δεν ξέρει πώς, ποτέ και αν θα αρχίσουν να αμβλύνονται οι παρενέργειες της κρίσης, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει ποιος θα αντιδράσει πώς, πότε και προς ποια κατεύθυνση. Σε τέτοιες στιγμές, συνετοί οικογενειάρχες μπορεί να μετατραπούν σε βίαιους ταραξίες και πειθήνιοι αμνοί σε φλογερούς δημεγέρτες. Υπό τους όρους αυτούς λοιπόν, κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει αν η γενικευμένη δυσανεξία προαναγγέλλει ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις και αποφασιστικές μεταλλαγές στη λειτουργία του δικομματικού δημοκρατικού μας συστήματος. Ενα όμως φαίνεται βέβαιο. Η «αναγκαία» υποταγή στα κελεύσματα του ΔΝΤ και της ΕΕ σηματοδοτεί το τέλος ή ίσως και την ολοκλήρωση της «μεταβατικής» περιόδου που, είτε βιαστικά είτε προφητικά, είχαμε σπεύσει να ονομάσουμε μετα-πολίτευση. Αν δεν μας πεθάνει και δεν πεθάνει και η ίδια, η χώρα στην οποία θα ζήσουμε θα είναι διαφορετική από εκείνη που γνωρίζαμε.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=329283&ct=114&dt=01/05/2010#ixzz0miG7QJAj
16 Οκτωβρίου, 2010 στις 4:17 μμ
Greece: Bloggers respond fiercely to the financial crisis | Non-Linear Complexity
[…] blogger Panos Zervas placed the blame squarely on politicians and their cronies and shared Wherlock’s concerns about the possible social repercussions of the crisis: […]
29 Ιουνίου, 2011 στις 5:26 μμ
Φιλαλήθης
«…Θὰ σπάσῃ τὸ καρίκι
καὶ θὰ προβάλῃ μὲ φτερὰ μία μέρα τὸ σκουλήκι.
Τότε, πουλὶ τὸ σερπετό, ποιὸς ξέρει ποὺ θὰ φτάσῃ!…»
13 Μαρτίου, 2013 στις 3:45 μμ
Germinal
Θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε μια επικαιροποίηση της ανάρτησης, τρία χρόνια μετά, και με τη χώρα να έχει παραδωθεί ολοκληρωτικά στα όρνια… Η επανάσταση δεν έχει έρθει. Αντιθέτως έχει έρθει η ολική νάρκωση και η σήψη.
13 Μαρτίου, 2013 στις 5:23 μμ
j95
Διότι μπορείς να εξεγερθείς όταν σου κλέβουνε λεφτά. Όχι όταν δε σου δίνουν από την τσέπη τους τα λεφτά που θα ήθελες.
13 Μαρτίου, 2013 στις 5:31 μμ
Πάνος
Είναι – το γαμημένο- απείρως πολυπλοκότερο…
13 Μαρτίου, 2013 στις 5:33 μμ
Πάνος
Πάντως το μακράν ΚΟΡΥΦΑΙΟ σχόλιο είναι αυτό, του λίαν αγαπητού ζέπου:
13 Μαρτίου, 2013 στις 6:01 μμ
j95
bye bye ελλάδα που χάθηκες. Μισό να χώσω τη δακρυέρα στην πρίζα…
😥
13 Μαρτίου, 2013 στις 6:04 μμ
j95
» Είναι – το γαμημένο- απείρως
πολυπλοκότερο… »
ναι αλλά αν κάνεις τις πράξεις αυτό προκύπτει: υπήρχαν πολύ λιγότερα λεφτά απ’ όσα είχε τάξει στο μελλοντικό εαυτό της η Ελλάδα, και αυτό ούτε η Οκτωβριανή Επανάστα δε θα το άλλαζε.
13 Μαρτίου, 2013 στις 6:04 μμ
Πάνος
Πρόσεξε μη τη χώσεις πουθενά αλλού, κατά λάθος 🙂
(Που ήσουν εσύ τρία χρόνια πριν; Εννοώ, έχεις αφήσει ίχνος με τις απόψεις σου για την κρίση τότε;)
13 Μαρτίου, 2013 στις 6:39 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Με άλλα λόγια, η Ελλάδα γυρίζει πολλά χρόνια πίσω:
«Downtown» was recorded 16 October 1964 at the Pye Studios in Marble Arch.
13 Μαρτίου, 2013 στις 7:08 μμ
sodoma&gomora
Αφώτιστος Φιλέλλην,
δεν είδα να έκανες κάποια αναφορά γιά τον Alvin Lee των Ten Years After που έφυγε τελευταία, η κάνω λάθος…
13 Μαρτίου, 2013 στις 7:12 μμ
σχολιαστης
Έλεγα τότε:
«Σε αυτή τη μίζερη πραγματικότητα, όπου η Ελληνική φούσκα του συνεχούς δανεισμού, των εκατοντάδων χιλιάδων ΔΥ, των λεηλατημένων ταμείων, της διαφθοράς και της αρπαχτής, του κρατικού (σοβιετικού τύπου) επιδοτούμενου καπιταλισμού, των οικολογικών εγκλημάτων, των μεγάλων ανισοτήτων, …, σπάει, ας διατηρήσουμε το χαμόγελό μας. 🙂 «
13 Μαρτίου, 2013 στις 7:18 μμ
sodoma&gomora
«…του κρατικού (σοβιετικού τύπου) επιδοτούμενου καπιταλισμού»
μα άν δεν είναι κρατικός ο καπιταλισμός πως θα στεριώσει…;
13 Μαρτίου, 2013 στις 7:19 μμ
sodoma&gomora
… 🙂
13 Μαρτίου, 2013 στις 7:43 μμ
nikiplos
Τι να το κάνεις… λέγαμε και λέγαμε, φαντασιώμενοι ότι κάτι εσωτερικό υπάρχει στα σκαριά για ανάκαμψη και οι κακοί ευρωπέοι δεν μας αφήνουν…
Εγώ τότε ήμαν και έξω… Μετά (ξανα) ήρθα και είδα (κι αποείδα) τι εστί βερύκοκο… Πάντως για να είμαστε αντικειμενικοί, αυτό το ενοχικό συναίσθημα το είχαμε και εξακολουθούμε να το έχουμε…
respect στο σχόλιο του Καργούδη που θα το τιτλοποιούσα:
«Καργούδης υπέρ Μεταπολίτευσης»
(μια οπτική γωνία που ποτέ δεν φανταζόμουν)
13 Μαρτίου, 2013 στις 8:15 μμ
Ενη
Αχ Βαγγέλη Καργουδη, αχ
Τι εγραφες εδω στος 30/4/2010
μια πραγματικότητα που «ανοιγει μάτια» ……………….
(και ενα αξιοσημειωτο αποσπασμα του σχολιου σου)
«Λες “κατέστρεψε (μια συγκεκριμένη γενιά) κάθε έννοια αισθητικής σ αυτή τη χώρα…”, πεισμένος πιθανόν κι εσύ, από την διάχυτη πλέον νοσταλγία (εγώ και κάμποσοι άλλοι που έχουν ασχοληθεί με το δοκίμιο, τη θεωρούμε αυτή τη “νοσταλγία” ιδεολογικά & πολιτικά αντιδραστικότατη εκτός των άλλων, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο) για το παραμύθι της Ελλάδας του γιασεμιού, “της άσπρης αυλής και των απλών ανθρώπων”,της αλληλεγγύης και του αγιοκλήματος, των δεκαετιών 50ς & 60ς! Στο σινεμά, όμως!..
Πέρα από το γεγονός πως τα μόνα υπαρκτά, φίλε μου, τα χρόνια εκείνα ήταν μια “ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ” και χνώτα που μύριζαν απαίσια από μια πείνα & μια στέρηση που θέριζε, και όπως όλες οι πείνες, ήταν ΑΣΧΗΜΗ, και πέραν πάσης ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ,
Παραβλέποντας ακόμα και το ότι το 35% του πληθυσμού ζούσε σε συνθήκες οιονεί παρανομίας & διωγμού, όταν κανείς απ’ αυτούς δεν ήξερε στ αλήθεια “τί θα του ξημερώσει”, και αφού ακόμα και για “δίπλωμα μοτοποδηλάτου” (και όχι ΜΟΝΟ για διορισμούς που λένε όλοι, και είναι το ΜΕΙΖΟΝ βέβαια, αλλά και “εκ του ΜΗ ΟΝΤΟΣ”! Αφού κανένας απ΄αυτούς δεν είχε διανοηθεί να επιδιώξει διορισμό οπουδήποτε) ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ φίλε μου ΧΜπ. “ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ”, που θα ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ του χαφιέ της γειτονιάς από το “Τμήμα Ασφαλείας του οικείου ΑΤ”. Αλλά παραβλέποντας ακόμα και το γεγονός πως οι συνοικίες των πόλεων και οι επαρχιακές πόλεις, δεν είχαν την παραμικρή σχέση σαν επίπεδο ζωής με Αθήνα-Θεσ/νίκη (εξ ου και η τεράστια εσωτ. μετανάστευση, που ΔΕΝ ΗΤΑΝ μόνο για δουλειά, αλλά και γιατί η ζωή εκεί ήταν αβίωτη, αποκρουστικά “διαφανής!).
Και επίσης, το ότι ένα ακροδεξιό παρακράτος, με σχέσεις αποδεδειγμένες πλέον ακόμα και με οργανώσεις διαφευγόντων ναζί(“ΟΝΤΕΣΣΑ”) ρύθμιζε πολλούς τομείς εσωτ. ασφάλειας(!) του κράτους (πράγμα που έμμεσα ομολόγησε και ο γερο-Καραμανλής με εκείνο το “Ποιός επί τέλους κυβερνά αυτόν τον τόπο” (εμάς ρωτούσε;) και την προστασία από τους κομμουνιστές, κάνοντας ΟΛΗ τη χώρα, ένα προκεχωρημένο πειραματικό φυλάκιο του Ψυχρού Πολέμου,
Παραβλέποντας ακόμα και το ότι πολλοί, αναγνωρίζουν βέβαια, ότι όλα αυτά αποκαταστάθηκαν σχεδόν αστραπιαία τη δεκαετία 75-85, ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ να μετρήσει σ αυτά που λένε “άσκοπα πελατειακά δάνεια καταναλωτικά μόνο, πάνω από τις ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ”, πως, διάολε, το να επαν-εντάξεις ΤΑΧΥΤΑΤΑ στον παραγωγικό & κοινωνικό ιστό της χώρας το 1/3 σχεδόν του πληθυσμού της, που οι δεξιότητές του στο βαθμό που υπήρχαν αφορούσαν ανάγκες άλλων εποχών, όλο και ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΟΙΧΙΣΕ!»
υγ Αραγε ο Β. Καργουδης θα διαβάσει ποτέ αυτη την «υπομνηση » του ανω ποστ;;;;
13 Μαρτίου, 2013 στις 9:02 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
sodoma&gomora
Βιαζεσαι το εχω διπορτο, πολυπορτο
Στον Παπουλη
Αφώτιστος Φιλέλλην says:
07/03/2013 στις 10:55 πμ
Σύμφωνα με το BBC, ο ηγέτης των TEN YEARS AFTER, Alvin Lee,απεβίωσε σε ηλικία 68 ετών.
Η οικογένειά του ανακοίνωσε στο επίσημο website του,ότι πέθανε απροσδόκητα,στις 6 Μαρτίου λόγω επιπλοκών σε μια εγχείρηση ρουτίνας.
Η σύζυγος και οι κόρες του δήλωσαν..”Χάσαμε έναν υπέροχο και αγαπημένο πατέρα και σύντροφο,ο κόσμος έναν μεγάλο και χαρισματικό μουσικό.”
Αφώτιστος Φιλέλλην says:
07/03/2013 στις 11:12 πμ
Ενας, ενας φευγουν οι παιδικοι μας ηρωες. Πηγε να συναντησει τους J.Hendrix, R. Gallahger, Gary Moore,…..
13 Μαρτίου, 2013 στις 9:04 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Αφώτιστος Φιλέλλην says:
11/03/2013 στις 7:57 μμ
Χρήστος Βακαλόπουλος: Χούντα και αντίσταση πήγαν μαζί και συνεχίζουν…
08:08, 10 Μαρ 2013 | Κρυσταλία Πατούλη tvxs.gr/node/122155
Δεν είμαστε πια οι ίδιοι άνθρωποι που μεγαλώσαμε μαζί στο γυμνάσιο στη διάρκεια της δικτατορίας. Μαζευτήκαμε τότε γύρω από ένα συγκρότημα ροκ, τους Peppers και αργότερα Ρέμπελους, που πρόλαβαν να παίξουν σε μερικές συναυλίες και να βγάλουν ένα δίσκο σαράντα πέντε στροφών στην εταιρεία Zodiac, λίγο πριν διαλυθούν μέσα σ’ αυτή την παρεξήγηση που ονομάσθηκε μεταπολίτευση. Πίσω μας είχαμε έναν κόσμο ουσιώδους αφέλειας που δεν τον ξαναβρήκαμε ποτέ, παρ’ όλο που τα πρώτα χρόνια της χούντας συνέχιζε ακόμα να υπάρχει – οι άνθρωποι έβγαζαν καρέκλες στους δρόμους της Κυψέλης, οι θερινοί κινηματογράφοι γέμιζαν στις ταράτσες, στα πάρτυ όλοι ντρεπόντουσαν με την άνεσή τους. Όμως αυτός ο κόσμος άρχισε να εξαφανίζεται σε όφελος της τηλεόρασης, των ντισκοτέκ και του φαινομενικού αντίβαρού τους, της αμφισβήτησης.
Μπήκαμε στη δικτατορία μικρά παιδιά που δεν ήξεραν να ερωτεύονται και να ντρέπονται, να ελπίζουν και να χαίρονται, και βγήκαμε από εκεί κάτι κουρασμένα παλληκάρια ασχέτως ηλικίας, υποψιασμένοι για τα πάντα, έτοιμοι να αναλύσουν το παραμικρό, ανίκανοι να ψωνισθούμε με κάτι, στρατιώτες ενός μέλλοντος που ερχόταν με σιγουριά αλλά δεν φάνηκε ποτέ, ενός μετά που μας έχει αρπάξει από το λαιμό και δε λέει να μας αφήσει ήσυχους ούτε δευτερόλεπτο. Εφτά ολόκληρα χρόνια μαθαίναμε ο ένας τον άλλο να περιφρονεί τον τόπο του και να θαυμάζει ένα μυθικό τόπο, αποτελούμενο από συγκροτήματα ροκ, φοιτητικές εξεγέρσεις, ξεσπάσματα της κραιπάλης, ελεύθερες σχέσεις, πρίγκηπες της παρακμής, χιλιάδες παιδικές χαρές για μεγάλους.
Μάθαμε να περιμένουμε κάτι και ξεμάθαμε να βλέπουμε τι γινόταν γύρω μας. Την ώρα που ο Παττακός εκτελούσε το εθνοσωτήριο έργο του μαζεύοντας γόπες στην οδό Πατησίων και ο Καράγιωργας έχανε το χέρι του ώστε να γίνει αργότερα υπουργός ο Κατσιφάρας, εμείς φανταζόμαστε τη ζωή σαν ένα σόλο του Τζίμι Χέντριξ ή μια ροχάλα του Κον Μπεντίτ.
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα έπαιρνε την όψη της οδού Αχαρνών αλλά αυτό δεν μας ένοιαζε καθόλου, η Ελλάδα δεν υπήρχε για μας, όπως δεν υπήρχε και για όλους αυτούς τους αντιστασιακούς που ήρθαν αργότερα από το εξωτερικό μ’ αυτό το κουρασμένο-ύφος-του-ανθρώπου-που-ένοιωσε-τα-πάντα-στο-πετσί-του, την Ελλάδα τη χαρίζαμε στους χουντικούς μαζί με το δημοτικό τραγούδι. Εμείς οι ίδιοι, στρατιώτες του μέλλοντος, βάλαμε ένα χεράκι ώστε να την κρύψουμε για πάντα από τους εαυτούς μας και σχεδόν την τελειώσαμε μέσα μας.
Από την 21η Απριλίου και μετά η ελληνική κοινωνία εγκατέλειψε τον εαυτό της και δεν γύρισε πίσω ποτέ. Μέχρι τότε ήξερε να ζει και να πεθαίνει, να ερωτεύεται και να ματώνει, γνώριζε όλες αυτές τις εντάσεις που τις σάρωσε η χούντα, η τηλεόραση, η αντίσταση στη χούντα, η αντίσταση στην τηλεόραση, η κατανάλωση, η αντίσταση στην κατανάλωση, ο Νίκος Μαστοράκης, τα συγκροτήματα ροκ ως αντίσταση στον Νίκο Μαστοράκη.
Χούντα και αντίσταση πήγαν μαζί και συνεχίζουν να πηγαίνουν μαζί κι εκείνο που χάθηκε είναι ο ρυθμός της καθημερινής ζωής που συνδεόταν πάντα σ’ αυτόν τον τόπο με τους αιώνες, αυτούς τους φτωχούς αιώνες που τους αφήσαμε πίσω για πάντα δημιουργώντας συγκροτήματα ροκ, συγκροτήματα ελεύθερων σχέσεων, συγκροτήματα πολιτιστικών συλλόγων, συγκροτήματα πλήξης, συγκροτήματα γκρίνιας FM stereo.
Οι άνθρωποι δεν βγάζουν πια καρέκλες στους δρόμους, οι θερινοί κινηματογράφοι γκρεμίζονται, στα πάρτυ δεν ντρέπεται κανείς, η καχυποψία έχει εγκατασταθεί παντού, πολύ ωραία τα καταφέραμε. Οι Ρέμπελοι διαλύθηκαν τη στιγμή που ο Καραμανλής πάτησε το πόδι του στην Αθήνα, τα μέλη τους πήγαν να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Εγώ έμεινα πίσω και νοιώθω πολύ αμήχανος όταν τους βλέπω – νομίζω άλλωστε ότι και σ’ αυτούς συμβαίνει το ίδιο.
Δεν είμαστε πια ο εαυτός μας και το ξέρουμε. Όλοι μας φτιάξαμε ένα συγκρότημα στη διάρκεια της δικτατορίας και τώρα το διαλύουμε συνεχώς, γιατί αυτό που επιθυμήσαμε – η μυθική ευρωπαϊκή παιδική χαρά – αποδείχθηκε εξ ίσου ξενέρωτο με τη χουντική αντιαισθητική πραγματικότητα.
Οι συνταγματάρχες, αυτοί οι «κακοί του καφενείου» που πήραν την εξουσία, μας οδήγησαν στο στρατόπεδο της καχυποψίας, μας έχωσαν μέσα στην ιδεολογία από την οποία δεν βγήκαμε ποτέ, ακόμη και σήμερα που ιδεολογία μας είναι η διαφήμιση.
Αν είναι να ξανακάνουμε κάποιο συγκρότημα, πρέπει να τα έχουμε υπ’ όψη μας όλα αυτά και να επιστρέψουμε πίσω, όχι με σημαίες και γελοία ταμπούρλα, να γυρίσουμε πίσω μέσα μας, χωρίς να το πούμε σε κανέναν. Διαφορετικά, πρέπει να μείνουμε αμήχανοι όπως είμαστε, αποφεύγοντας την πολλή παρέα.
(Χρήστος Βακαλόπουλος, Η 21η Απριλίου κι Εμείς, Περιοδικό Ιστός 5, Πάσχα 1992)
ΥΓ Καπως ετσι ηταν. Το υπογραφω στο μεριδιο που μου αναλογει.
Αυτο που ξεχασε ο πολυ ευγενης Χ.Β. ηταν η επελασις των….βαρβαρων εν Αθηναις.
Αφώτιστος Φιλέλλην says:
11/03/2013 στις 9:35 μμ
Η ελλειψη κριτικης σκεψης στην πλειονοτητα της ελληνικης νεολαιας των μεγαλων πολεων της εποχης σε παγκοσμια θεματα, της στερησε την δυνατοτητα αμφισβητησης και του δυτικου πολιτισμου ειδικα του κεντρου του καπιταλισμου (λογω μοναξιας, αλλοτριωσης, διαφθορας,….) , οπως ειχε -ηδη αποτυπωθει- σε σημαινοντα εργα (Easy rider, If, Καουμπου του μεσονυκτιου, σκυλισια μερα, Σερπικο, Κουρδιστο πορτοκαλι, …..) ακομη και στην περιφερεια (Μεχρι το πλοιο, Ευδοκια του Α.Δαμιανου, Αναπαρασταση Θ.Αγγελοπουλου….), μεχρι την μεταπολιτευση και για να συμπληρωσω 2 σημαντικα περι το 1976 (Η φωλια του κουκου , ο Ταξιτζης). Αρα απο τα 20 μου μαζι με τις περιπετειες των καλοκαιρινων διακοπων ειχα καταλαβει καλα οτι
1. οι νεοι της ευρωπης και των ΗΠΑ, δεν ηταν κατι τρομερο και προς μιμηση.
2. οι θερινεςδιακοπες των ευρωπαιων νεων με το ξεσαλωμα ενος μηνα αποτελουσαν -απλως- την βαλβιδα ασφαλειας του πολυ αυστηρου συστηματος παραγωγης.
Στην μνημη του Χ.Β.
13 Μαρτίου, 2013 στις 9:57 μμ
papoylis
🙂
13 Μαρτίου, 2013 στις 10:10 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
papoylis http://s0.wp.com/wp-includes/images/smilies/icon_smile.gif?m=1129645325g
http://s0.wp.com/wp-includes/images/smilies/icon_smile.gif?m=1129645325g
13 Μαρτίου, 2013 στις 10:27 μμ
nikiplos
Καλησπέρα… κατανοεί κανείς εύκολα ότι είναι δύσκολη η αφήγηση μιας ιστορικής περιόδου χωρίς αυτή καθεαυτή να περιλαμβάνει βιωματικά στοιχεία, που προκύπτουν κατ’ αρχήν από το δικό του «σηκό», δηλαδή τον στενό του οικογενειακό περιβάλλον, έως την προσωπική του πορεία μέσα σε κάποια σημειολογικά γεγονότα εκείνα που στιγματίζουν τη ζωή μας και που οι αγγλοσάξωνες θα αποκαλούσαν milestones.
Πάνω σε αυτό ακριβώς το θυμικό-της αναπόδραστης υποκειμενικής αφήγησης της πραγματικότας-είναι κτισμένοι εκείνοι οι συμπεριφορισμοί που στοιχειοθετούν την φερόμενη ως πολιτική της μεταπολίτευσης. Εν πολλοίς στην Ελλάδα αυτή δεν προέκυψε τόσο ως πεποιήθηση των πραγμάτων σε ελεύθερη οικονομία-αγορά ή σε επίγνωση κάποιου αναγκαίου κρατικού παρεμβατισμού-αφηγήσεις που θα απαιτούσαν μια τεκμηρίωση με βάση οικονομικά, τεχνικά και παραγωγικά δεδομένα της χώρας μας και του ιδιαίτερου γεωγραφικού μας ανάγλυφου, αλλά κυρίως στο βιωματικά δοσμένο μετεμφυλιακό θυμικό των πολιτών.
Μιαν ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια που συνάντησα συχνά στο εξωτερικό, ήταν το γεγονός πως πέρα από ρομαντισμούς, οι ευρωπαίοι πολίτες προσάρμοζαν την ψήφο τους με βάση την πίστη σε αυτά τα αντικειμενικά δεδομένα τους. Επομένως ένας σοσιαλιστής γενικά ρομαντικός θα μπορούσε κάλλιστα να ψηφίσει δεξιά, αν έκρινε ότι οι ιστορικές συνθήκες, τα παραγωγικά δεδομένα και το παγκόσμιο γεωστρατηγικό στάτους απαιτούσε κάτι τέτοιο. Στους δύσπιστους, μια προσεκτική ματιά στα σημερινά δεδομένα με την αθρόα λαθρομετανάστευση θα έδινε μιαν ενδιαφέρουσα ματιά.
Στην Ελλάδα η πολιτική ήταν κυρίως οικογενειακή κληρονομιά. Η «αντικειμενική τεκμηρίωση» ερχόταν ύστερα σαν κερασάκι στην τούρτα απλά να καλύψει κάποια δήθεν ακαδημαϊκά δεδομένα που θα έλειπαν από την αφήγηση. Έτσι κι αλλιώς οι κυβερνήσεις στην Ελλαδα είτε «συντηρητικές», είτε «ριζοσπαστικές» κυβερνούσαν με τον ίδιο τρόπο: Μεταοθωμανική στελέχωση και διοίκηση όπως οι παλιοί πασάδες, με έμπιστους και «δικούς μας». Ρουσφέτι μέχρις εκεί που δεν παίρνει. Και τα πραγματολογικά δεδομένα: παραγωγή-οικονομία μηδέν, μόνο με έξωθεν δάνεια, ή «σχέδια Μάρσαλ» ή «ΜΟΠ», ή πακέτα Ντελόρ, Σαντέρ, ή ΕΣΠΑ, ποτέ όμως δοσμένα στοχευμένα σε κάποιο σχέδιο παραγωγικής «ανοικοδόμησης» της χώρας. Δεν είναι τυχαίο πλην θλιβερό, μόνο η οικοδομή έγινε πραγματική παραγωγή και αυτό είναι ενδεικτικό της τραγικότητάς μας.
Σήμερα καλούμαστε να αποχαιρετήσουμε μιαν Ελλάδα που δεν μπορεί για αντικειμενικές και πραγματολογικές συνθήκες να σταθεί. Καλούμαστε επίσης να θεωρήσουμε την πολιτική όχι σαν κακομαθημένα σχολιαρόπαιδα («οι δικοί μου», το «δικό μου παιχνίδι» ), αλλά σαν ένα δύσκολο για μας μαθηματικό πρόβλημα για το οποίο δεν ξέρουμε ούτε τη θεωρία ούτε τη μεθοδολογία, γιατί τέτοια πραγματικά δεν έχουμε ξαναλύσει ποτέ…
13 Μαρτίου, 2013 στις 10:30 μμ
j95
όχι γιατί ήμουν φαντάρος. Κοιμόμουν 3 ώρες το 48ωρο εκείνη την εποχή. Πάντως δε μπορούσα να μην παρατηρήσω ότι κάθε μονάδα θα μπορούσε να έχει στο κέντρο της μια άσβηστη φωτιά από εικοσάευρα, αρκετά δυνατή για να ψήσεις αρνί. Η σκέψη που έκανα ήταν «είναι δυνατόν αυτό το πράγμα (=η χώρα) να μην καταρρέει;»
Δε μπορείς να καταλάβεις πόση δικαίωση αισθάνθηκα με το Καστελόριζο.
13 Μαρτίου, 2013 στις 10:37 μμ
Πάνος
Το αρνί ψήνεται καλύτερα με κούρβουλα, αν τα έχεις υπόψη 😉
13 Μαρτίου, 2013 στις 10:44 μμ
Πάνος
Αχ-παύλα-βαχ, καλύτερα… 😉
13 Μαρτίου, 2013 στις 10:49 μμ
j95
δεν ήταν αυτό το point μου.
13 Μαρτίου, 2013 στις 10:50 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΜΟΥ ΤΕΧΝΙΚΟ ΓΕΩΛΟΓΟ
«Ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Καρράς που δολοφονήθηκε στη Νιγηρία
Το προφίλ του άτυχου Έλληνα στο LinkedIn
Ο Κωσταντίνος Καρράς, που εργαζόταν στην κατασκευαστική εταιρεία Setraco στη βορειοδυτική Νιγηρία και δολοφονήθηκε στην αφρικανική χώρα από Ισλαμιστές εξτρεμιστές, είχε ανεβάσει στο κοινωνικό δίκτυο των επαγγελματιών, το LinkedIn, το βιογραφικό του. Σε αυτό καταγράφει την επαγγελματική του πορεία, μέχρι το τραγικό συμβάν.
«Τον Ιούλιο του 2003 τελείωσα τις σπουδές μου στη Γεωλογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα επόμενα πέντε χρόνια εργάστηκα στην Alpine Bau ως γεωλόγος – ποιοτικός συντονιστής στην κατασκευή της Εγνατίας Οδού, στη Β. Ελλάδα, για τρία χρόνια, καθώς επίσης και στην Αρχαία Ολυμπία, όπου και ανέπτυξα τις ηγετικές μου ικανότητες.
Από τότε και μέχρι τον Αύγουστο του 2010 εργάστηκα στην Ergotest, μία εταιρεία με εξειδίκευση στην παροχή υπηρεσιών εργαστηρίου και ποιοτικό έλεγχο. Εργάστηκα για έξι μήνες στην επέκταση των διυλιστηρίων της Motor Oil και συνέχισα στη Λιβύη, σε ένα κατασκευαστικό πρότζεκτ στην πόλη Aziziyah.
Αργότερα μετακόμισα στην Κύπρο όπου και εργάστηκα για την εταιρεία «Miltiades Neophytou CEC & D LTD» ως σύμβουλος ποιότητας στην κατασκευή Ευρωζώνη ενός δρόμου, μέχρι τον Απρίλιο του 2011. Από τον Σεπτέμβριο του 2011 βρίσκομαι στη Νιγηρία, όπου και εργάζομαι για την Setraco Nigeria Ltd, ως προϊστάμενος έργου σε πολλές κατασκευές δρόμων.
Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής μου εμπειρίας, αντιμετώπισα πολλές προκλήσεις, από οικονομικά ζητήματα μέχρι μηχανολογικά. Με ενδιαφέρουν πολλών ειδών διαφορετικά πρότζεκτ, ούτως ώστε να μπορέσω να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου στον κατασκευαστικό τομέα.
Ως άνθρωπος είμαι γλυκομίλητος, με υψηλό κίνητρο, υπεύθυνος και με επιθυμία για επιτυχία. Έχω ανεπτυγμένη ικανότητα στις διαπροσωπικές σχέσεις που μου επιτρέπει να δημιουργώ μακροχρόνιους δεσμούς με συναδέλφους. Μπορώ να προσαρμόζομαι σε διαφορετικά περιβάλλοντα, νέες προκλήσεις και να λειτουργώ αποτελεσματικά υπό πίεση».»
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_12/03/2013_487445
ΥΓ Δυστυχως επεσες αθωο θυμα των ενοπλων ισλαμιστων. Περα απο την οδυνη των δικων σου, θα λειψεις απο μια νεα Ελλαδα της εργασιας, της προκοπης, που ευχομαι να ζησω αρκετα για να την δω.
Θα μας λειψεις.
14 Μαρτίου, 2013 στις 12:25 πμ
Σταύρος
Παιδιά, ωραία η κουβέντα, έχει κάποιο επίπεδο, επιτέλους. Η δική μου ταπεινή και πρωτόγονη, αλλά ίσως κάπως απλοποιητική συνεισφορά:
Σε πολιτικό επίπεδο:
-Δεν τα φάγαμε μαζί.
-Τα χτίσαμε μαζί. (Φτιάξαμε την Ελλάδα).Και οι κεφαλαιούχοι και εμείς οι εργάτες, εργαζόμενοι, και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.
-Την κρίση δεν την ήθελε κανείς.Είναι εγγενής στο σύστημα.
-Κάποιοι στο πριν διάστημα κονομηθήκανε, κάποιοι πτωχεύσαμε.
-Πάντως τώρα, οι πλούσιοι (φταίχτες και μη, λαμόγια και «τίμιοι») πρέπει να ΞΗΛΩΘΟΥΝ ΧΟΝΤΡΑ και να θρέψουν εμάς τους φτωχούς, νεόπτωχους, πεινασμένους και άστεγους.
– Αν δε γίνει αυτό, θα υπάρξει αίμα. Πολύ αίμα. Όχι επειδή θα το θέλει ο σύριζα ή οι αναρχικοί. Αλλά ,όπως λέει κι Λωξάντρα, «γιατί εκείνο έτσι είναι»
ή όπως λένε οι Τούρκοι, «Οταν ο ένας τρώει κι ο άλλος κοιτάει, καυγάς θα γίνει»
Κάποιου είδος εμφύλιος, που κανείς δε θέλει, θα ήταν το μικρότερο κακό. Υπάρχουν και άλλα σενάρια: Φασιστική σφαγή, δικτατορία νεοδημοκράτικη, μολυβένια χρόνια αλά Ιτάλια, ακόμα και πόλεμος.
Άρα το παιχνίδι θα παιχτεί πάνω στο κατά πόσο η περίφημη Ελληνική άρχουσα τάξη, καπιτάλες και αεριτζήδες ( που σήμερα έχουν το μαχαίρι ,το πεπόνι ,το τραπέζι και το τραπεζομάντηλο, αλλά κυρίως την κουρελού, που Τρέμει ή Στάει) κατά πόσον, λοιπον, θα δεχτούν να χάσουν κάτι από τα προνόμιά τους, υπέρ ημών -πέρα από ότι χάνουν από την ίδια την κρίση.
Αυτό είναι το ερώτημα κι αν απαντηθεί ,τα υπόλοιπα, το ποιος και το πως,και το τι κράτος, και ποιοι επίορκοι θα φύγουν και ποιοι θα μείνουν, είναι ευκολάκια.
14 Μαρτίου, 2013 στις 12:31 πμ
sissa ben dahir
Πολύ θα τόθελα να αποχαιρετήσω την Ελλάδα που ήξερα.
Αλλά δεν μ αφήνει. Μου τραβάει το πόδι να γαντζωθεί απ αυτό και μου φαίνεται θα με πάρει μαζί της καθώς αρνείται μεν να μπει στον τάφο της αλλά όλο και γλιστράει προς τα μέσα.
14 Μαρτίου, 2013 στις 12:42 πμ
Σταύρος
Ως προς την Οικονομία (που πάντα μου φαινόταν ένα μέγα μυστήριο):
Αγόρασε μια φίλη μου ένα ζευγάρι γυναικεία παπούτσια, κάπως φανταχτερά με μεταλική αγκράφα κλπ,δερμάτινα, ίσως δερματίνη, φορέσιμα πάντως. Πόσο τα πήρε; ΕΝΑ ΕΥΡΩ.
Κινέζικα, προφανώς ή ίσως από εταιρεία Κινέζικη, που τα φτιάχνει στο Βιετναμ ή στην Καμπότζη, που τα μεροκάματα είναι φτηνά ακόμα και για τους Κινέζους.
Ποιος ανταγωνισμός, λοιπόν; Πότε θα φτάσει η Ελλάδα να παράγει ένα ζευγάρι παπούτσια, που να κάνει ένα ευρώ;Και μάλιστα ένα ευρώ στη χώρα κατανάλωσής του . Και, κυρίως, που πρέπει να φτάσει το βιοτικό μας επίπεδο;
Μάλλον , όλη η Ευρώπη, θα πρέπει να ενοποιηθεί περισσότερο, να πάρει προστατευτικά μέτρα (η παγκοσμιοποίηση μάλλον μας τελείωσε) και το κράτος να αναλάβει την ανάπτυξη, την εργασία αλλά και την δίκαιη κατανομή του πλούτου.
Και έτσι, οδηγούμαστε στην προηγούμενη μου πολιτική αγωνία: Θα δεχτεί η άρχουσα τάξη να υποχωρήσει; Ή από κει και πέρα, aux armes citoyens;
14 Μαρτίου, 2013 στις 1:25 πμ
Σταύρος
Όσο για τους παλιότερους, τροφίμους των φυλακών μιας Ελλάδας που χάνεται, πρέπει να πω ότι οι λίγο νεώτεροι τους σεβόμαστε.
Αλλά δυστυχώς, θες η ίδια τους η σεμνότητα, θες η δική μας η ένάντια-στην-αυθεντία διάθεση των μεταχουντικών χρόνων, ή ακόμα η προδοσία των ολίγων, δεν καταφέραμε να τους προβάλλουμε σαν πρότυπα σε όλη την κοινωνία.
Και ακούς από όλους πια την ακροδεξιά μπούρδα για την Κακή μεταπολίτευση. Κι όμως η μεταπολίτευση ήταν η καλύτερη πολιτικά και πολιτιστικά περίοδος της νεώτερης Ιστορίας μας.Η πιο ελεύθερη, η πιο πολιτικοποιημένη. Η μεταπολίτευση ήταν κακή κυρίως γιατί ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ. Εμείς οι μεταχουντικοί, κάναμε ότι μπορούσαμε. Και ακόμα…δεν έχει τελείωσει τίποτα.
Η πολιτιστική κατάπτωση από την άλλη είναι παγκόσμια. Η tv και η εισβολή του καρχαρία της μεγάλης καθετοποιημένης κερδοσκοπίας σε κάθε δευτερόλεπτο του ελεύθερου χρόνου μας, δείχνει ότι το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού είναι το μπουρδέλο.
Απλά, η παλιά Ελλάδα (όπως και η Ινδία ή οι Αραβικές χώρες) που νοσταλγούν κάποιοι, είχε να χάσει πολύ περισσότερα από το μέσο «ανθυποβέλγιο» που λέει κι ο Επαμφότερος.
Αλλά τώρα χρειάζεται αντίσταση. Κι από εμάς τους μεγάλους.Τα πιτσιρίκια τι να κάνουν; Αλλά το να ακούς Χατζιδάκη δεν είναι αντίσταση; Ειδικά τώρα που θα γίνουν πράγματα που δε θα τα χωράει ο νους του ανθρώπου;
Η χούντα έκανε ένα καλό πάντως. Μας ένωσε σαν έθνος.
Και έκανε κι ένα κακό. Μας ένωσε σαν έθνος.
Που σημαίνει ότι μας πήγε πίσω.
Ο αριστερός γυιός του Ελασίτη με το γυιό του Παπαδόγκωνα στο διπλανό κελί!!! Αυτό δεν ήταν πισωγύρισμα; Ελπίζω να αλλάξει αυτή η εθνική ενότητα γρήγορα. Ήταν και απατηλή. Το βαθύ κράτος του Φαήλου και του Χύδηνρογλου ποτέ δεν μας περιέλαβε στο έθνος τους.
Και απορώ γιατί όλοι μιλάνε για το τέλος της Μεταπολίτευσης. Το αίτημα πρέπει να είναι το τέλος της εβδομηντάχρονης μεταπολεμικής τριτοκοσμικής λαμογιοκρατούμενης εθνικόφρονος και σοσιαληστρικής Ελλάδας.
*Σόρυ για το πανωσέντονο.
14 Μαρτίου, 2013 στις 2:23 πμ
sodoma&gomora
Αφώτιστος Φιλέλλην
Trés bien…!
…αυτό το ξέρεις βεβαίως,
…πολύ ωραίο το κείμενο το Χ.Β…
14 Μαρτίου, 2013 στις 7:47 πμ
zeppos
σισας: «Πολύ θα τόθελα να αποχαιρετήσω την Ελλάδα που ήξερα. Αλλά δεν μ αφήνει. Μου τραβάει το πόδι να γαντζωθεί απ αυτό και μου φαίνεται θα με πάρει μαζί της καθώς αρνείται μεν να μπει στον τάφο της αλλά όλο και γλιστράει προς τα μέσα.»
Ποια μεταπολίτευση;
Εδώ γυρίζουμε πίσω ολοταχώς..
Υποτίθεται οτι η μεταπολίτευση έθαψε την χούνται και τον φασισμό. Όμως να που ένα 10% – το λιγότερο – ποσοστό πολιτών ΦΑΝΕΡΑ είναι φιλοχουντικοί και τέλος πάντων «συμπαθούντες».
Αλλά εκτός από τους φανερούς που εξέλεξαν αυτό το τσούρμο των φασιστών στη βουλή, που έδωσαν βήμα σε φωνές τόσο όμοιες με του χίτλερ, υπάρχουν και οι κρυφές, οι οποίες φανερώθηκαν με την πρόσφατη ψηφοφορία για την άρση της ασυλίας του τραμπούκου «βουλευτή», που είναι ντροπή για το κοινοβούλιο και μόνο η παρουσία του..
Ο ένας λέει έκανε λάθος, ο δεύτερος, ο εθνικός προπονηταράς, εψήφισε οχι «εκ παραδρομής»… (τι πάει να πει αυτό) και ο τρίτος, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της δεξιάς γαρ, λέει οτι το έκανε συνειδητά για να δώσει την ευκαιρία στον τραμπούκο να ζητήσει συγνώμη μέσα στη βουλή… Και εκείνος τον έγραψε κανονικά και περιποιήθηκε όλη την κοινωνία με τις άναρθρες κραυγές του..
ΝΤΡΟΠ¨Η!!
«Οι τρεις ψήφοι «κατά» της άρσης της ασυλίας του κ. Κασιδιάρη, που καταγράφηκαν στην πρωινή ψηφοφορία, ήταν του γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ Μ.Κεφαλογιάννη, του υφυπουργού Αθλητισμού και βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης της ΝΔ Γ.Ιωαννίδη καθώς και του βουλευτή Βοιωτίας του κόμματος Γ.Καράμπελα.
Ο Μ.Κεφαλογιάννης σε δηλώσεις του προς τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες αιτιολόγησε τη στάση του λέγοντας ότι επέλεξε την αρνητική ψήφο ώστε να δώσει στον κ. Κασιδιάρη «την ευκαιρία να ζητήσει συγγνώμη μέσα στη Βουλή κάτι που δεν έκανε εδώ και μήνες»,
«Έκανα λάθος. Ήθελα να περάσω με τη στάση μου άλλο μήνυμα. Ό,τι δηλαδή, δεν αρκεί μια καταδίκη στο ακροατήριο, αλλά χρειάζεται και συνολικά η καταδίκη της κοινωνίας» δήλωσε ο βουλευτής της ΝΔ Γ.Καράμπελας για την ψήφο του κατά της άρσης ασυλίας του Ηλία Κασιδιάρη.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης δήλωσε: «εκ παραδρομής στην ονομαστική ψηφοφορία για την άρση της ασυλίας του βουλευτή Ηλία Κασιδιάρη ψήφισα ‘όχι’, ενώ έχοντας ιδία γνώμη του επεισοδίου, σαφέστατα η πρόθεσή μου ήταν να ψηφίσω ‘ναι’.»»
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231239567
14 Μαρτίου, 2013 στις 7:49 πμ
Πάνος
Ten Years After… στην καλύβα
14 Μαρτίου, 2013 στις 7:53 πμ
Πάνος
Και οι εικόνες που δεν μπήκαν:
https://panosz.wordpress.com/2010/03/23/ten-years-after-2/
14 Μαρτίου, 2013 στις 8:57 πμ
δεξιος
Τώρα το κατάλαβες Ζέπο;Όταν κάτι χρεωκοπεί όλα όσα έχει θάψει βγαίνουν πάλι στην επιφάνεια.
Γιατί αγωνιζόταν ο Βαγγέλης να σώσει την αφήγηση της μεταπολίτευσης;
Όμως δεν σώζεται.
14 Μαρτίου, 2013 στις 10:09 πμ
Πάνος
Ως είχε, όχι. Θα σωθεί όμως η μετεξέλιξή της, η συνέχειά της. Αυτό είναι προαπαιτούμενο για να παραμείνει η Ελλάδα μια δυτική, αναπτυγμένη δημοκρατία. Και είναι λογικό να το υποστηρίξουμε, όσοι δεν γοητευόμαστε από τα «άκρα».
14 Μαρτίου, 2013 στις 10:19 πμ
kapetanios
κάπως μου ρθε το «ανεπτυγμένη» αλλά αμέσως μετά διάβασα « δημοκρατία» και κατάλαβα ότι μιλούσες γι αυτήν–και μόνο
14 Μαρτίου, 2013 στις 3:21 μμ
kapetanios
«..Πετυχαινουμε σε βαθος 4ετιας να μειωσουμε το δημοσιονομικο ελλειμα σε ανεκτα επιπεδα. Με αρκετες θυσιες απο ολους – που σιγουρα θα ειναι σκληρες και αρκετες απο αυτες αδικες. Ταυτοχρονα λογω της πιεση, της καταστασης και της συνειδητοποιησης της καταστασης εξορθολογιζουμε το κρατος μας, την διοικητικη του δομη , την αποτελεσματικοτητα του. Περιοριζεται ο μεγαλουτσικος αριθμος δημοσιων υπαλληλων καθως απο εδω και στο εξης αποχωρουν 5 και προσλαμβανεται 1. Εντασσονται 500.000 μεταναστες – ρυθμιζεται οριστικα με παγιο τροπο το φλεγον ζητημα που μεσοπροθεσμα θα ενισχυσει ασφαλιστικα ταμεια, συνδικαλισμο ( σφαιρα της εργασιας – οπως εχει πει ο Κρουγκμαν στη ”συνειδηση ενος προοδευτικου”). Σιγουρα θα εργαζομαστε 2-3 χρονια παραπανω και απο 59-60 θα πιασουμε τον Μ.Ο τον ευρωπαικο , περι τα 63 εργασιμα χρονια.
Εφοσον πετυχουμε αυτους τους στοχους, την επομενη 4ετια θα ξεκινησει μια πρασινη προσπαθεια που θα εκμεταλλευεται το πλεοναζων επιστημονικο προσωπικο για να την υποστηριξει, η διοικηση οντας πιο αποκεντρωμενη θα ειναι αρωγος και οχι τροχοπεδη, η μαυρη εργασια θα εχει μειωθει και η παραοικονομια μαλλον θα εχει περιοριστει…»
το πλέον αφελές σχόλιο –αυτού του νήματος(εάν έρθουν στην επιφάνεια και τα άλλα θα φρίξουν τα ματάκια μας..) . Θα μου πεις αυτά τους έλεγαν αυτά πίστευαν
14 Μαρτίου, 2013 στις 3:54 μμ
ΕΥ. ΣΠΙΝΘΑΚΗΣ
Εγώ προτιμώ να γυρίσω σπίτι με το Αλβιν Λη σε αυτή την φοβερή εκτέλεση
14 Μαρτίου, 2013 στις 8:59 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Για τους πασχοντες απο το παρακατω συνδρομο οργισμενους tτηςΚαλυβας και οχι μονον.
Ενας υπερευαισθητος-νευρικος-οργισμενοςφιλος μηχανικος μεγαλωμενος σε πολυ αυστηρη οικογενεια μου εστειλε το παρακατω με την ομολογια
»Για μένα φαίνεται το γράφουν! »
»Πέμπτη, 14 Μαρτίου 2013
Μήπως πάσχετε από σύνδρομο οργής;
Πάλι εκνευριστήκατε με το παραμικρό. Ο θυμός σας ήταν τέτοιος, που θέλατε να τα σπάσετε όλα γύρω σας. Και αυτές οι «κρίσεις» οργής, σας συμβαίνουν συχνά τώρα τελευταία. Μήπως, δεν είστε απλά οξύθυμος αλλά συμβαίνει κάτι σοβαρότερο;
Πάρκαρε για δύο λεπτά μπροστά από το γκαράζ σας. Και μόλις τον είδατε, σας ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι! Πέρα από τις φραστικές απειλές, που εκτοξεύσατε εναντίον του, λίγο έλειψε να αρπαχτείτε και στα χέρια. Και ενώ προσπαθείτε να διαγράψετε από τη μνήμη σας το γεγονός, θυμάστε, πως μόλις προχθές παραλίγο να χάσετε τον έλεγχο, όταν κάποιος σας έσπρωξε άθελά του μέσα στο μετρό. Το έχετε πλέον δεχθεί. Είστε περισσότερο οξύθυμος από ότι θα έπρεπε. Μήπως όμως, συμβαίνει κάτι πολύ πιο σοβαρό από αυτό;
Τα νεύρα μου!
Αν δυσκολεύεστε να συγκρατήσετε τα νεύρα σας και αν ο θυμός σας ξεχειλίζει κάθε φορά που νομίζετε, πως αδικείστε, ωθώντας σας σε ακραίες συμπεριφορές, προπηλακισμούς και βίαια ξεσπάσματα, τότε ίσως θα έπρεπε να το ψάξετε λιγάκι παραπάνω. Πολύ περισσότερο δε, αν αυτά τα ξεσπάσματα συμβαίνουν ιδιαίτερα συχνά.
Αν λοιπόν, δεν είστε λιγάκι παραπάνω οξύθυμος, ενδέχεται να πάσχετε από «Διαλείπουσα Εκρηκτική Διαταραχή» (Intermittent Explosive Disorder), όπως ονομάζεται επιστημονικά η διαταραχή κατά την οποία, οι άνθρωποι αδυνατούν να συγκρατήσουν τα νεύρα τους και έχουν βίαια ξεσπάσματα χωρίς ιδιαίτερα σοβαρή αφορμή.
Το «σύνδρομο του θυμού», όπως επίσης ονομάζεται η εν λόγω διαταραχή, αφορά το 7,3% του παγκόσμιου πληθυσμού και τις περισσότερες φορές, οι πάσχοντες αγνοούν την σοβαρότητά της κατάστασής τους καθώς αποδίδουν τα νεύρα τους στον οξύθυμο χαρακτήρα τους.
Ωστόσο, πρόκειται για μια ιδιαίτερα σοβαρή διαταραχή, η οποία μπορεί να οδηγήσει τα άτομα σε παραβατικές και ακραίες συμπεριφορές, βίαια ξεσπάσματα και τραυματισμούς λόγω αψιμαχίας.
Πάσχουν αλλά δεν το ξέρουν
Αρκετοί είναι οι πάσχοντες, που αρνούνται να επισκεφθούν γιατρό με την αιτιολογία, πως ο θυμός τους οφείλεται στον οξύθυμο χαρακτήρα τους και δεν αποτελεί λόγο ιδιαίτερης ανησυχίας ή αντικείμενο ιατρικής διερεύνησης. Ωστόσο, οι ειδικοί αναφέρουν, πως η «Διαλείπουσα Εκρηκτική Διαταραχή», αποτελεί μια σοβαρή ασθένεια, η οποία αφού διαγνωστεί με ιατρικές εξετάσεις, περιορίζεται ή αντιμετωπίζεται με ψυχολογική υποστήριξη και άλλες ιατρικές μεθόδους. »
http://www.clickatlife.gr/story.aspx?id=2288853#.UUHh03BhM-Q.email
14 Μαρτίου, 2013 στις 9:53 μμ
papoylis
ΑΦ
«….μεγαλωμενος σε πολυ αυστηρη οικογενεια ….»
Αυτό τα ερμηνεύει όλα αγαπητέ 😉
14 Μαρτίου, 2013 στις 10:07 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Για τους πολυ οργισμενους συνιστάται εξεταση για …«Διαλείπουσα Εκρηκτική Διαταραχή» Διαλείπουσα η συνεχη;
Batch (με φουρνιες θυμου και οργης) or continous anger/wrath ;
Προτασεις εκμεταλλευσης θυμου/οργης.
Σκαψιμο κηπου. Φυτευση βρωσιμων και καλλωπιστικων.
Παραγωγη ηλεκτρικης ενεργειας με ηλεκτρικο ποδηλατο και αποθηκευση της σε συστοιχια συσσωρευτων.
Παροχη δωρεαν χειρωνακτικης εργατικης δυναμης σε διαφορες μορφες κοινωνικης εργασιας.
14 Μαρτίου, 2013 στις 10:09 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
«..Αυτό τα ερμηνεύει όλα αγαπητέ »
Ελα Παπουλη να φωτισεις τον ΑΦ σε θεματα συναισθηματικης νοημοσυνης, παραβατικης, αντικοινωνικης, εκρηκτικης,…. συμπεριφορας.
15 Μαρτίου, 2013 στις 11:14 μμ
papoylis
ΑΦ
δεν εννοούσα εσένα ορέ …. 🙂
15 Μαρτίου, 2013 στις 11:19 μμ
kapetanios
ε ναι, ήταν δύσκολο να το καταλάβει (ότι μιλούσες για τον φίλο του)